#Το έργο του Αγίου Πνεύματος

[eclecticstarlightblogger]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[thoughtfullyblogger]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[greekblogs]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[skandaladiaplokidiafthora]

Το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος

Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ impantokratoros.gr Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώ­πινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και […] Το πρόσωπο του…

[orthodoxiaonline]

Εκκλησία της Κύπρου ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. δ΄ 18-23) (Ρωμ. β΄ 10-16) Μαθητεία κοντά στον Χριστό «Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» Μετά από τον κύκλο των εορτών του Πεντηκοσταρίου, βλέπουμε ότι το έργο του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου προσλαμβάνει δυναμ... https://orthodoxia.online/orthodoxia-news/ekklisia-tis-kyprou-kyriaki-v%ce%84-matthaiou-kirygma/?feed_id=39317&_unique_id=648e0a903155f

[geloof-in-god]

Συζητώντας για την εκκλησιαστική ζωή και την πραγματική ζωή

Οι άνθρωποι αισθάνονται πως μπορούν να μεταμορφωθούν μόνο μέσα στην εκκλησιαστική τους ζωή, και πως αν δεν ζουν μέσα στην εκκλησία, η μεταμόρφωση δεν είναι δυνατή, θαρρείς και η μεταμόρφωση είναι αδύνατο να επιτευχθεί στην πραγματική ζωή. Μπορείτε να αναγνωρίσετε ποιό είναι αυτό το θέμα; Έχω μιλήσει για το πώς να φέρουμε τον Θεό μέσα στην πραγματική ζωή, κι αυτό είναι το μονοπάτι γι’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό για να εισέλθουν στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Στην πραγματικότητα, η εκκλησιαστική ζωή είναι μόνο ένας περιορισμένος τρόπος που οδηγεί τους ανθρώπους στην τελείωση. Το πρωταρχικό περιβάλλον για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην τελείωση εξακολουθεί να είναι η πραγματική ζωή. Αυτή είναι η πραγματική πρακτική και η πραγματική εξάσκηση για την οποία μίλησα, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να κατορθώσουν μια ζωή κανονικής ανθρώπινης φύσης και να βιώσουν την ομοιότητα ενός πραγματικού ατόμου κατά τη διάρκεια της καθημερινής ζωής. Μια άποψη είναι πως κάποιος πρέπει να μορφωθεί ώστε να ανυψώσει το μορφωτικό του επίπεδο, να είναι ικανός να καταλάβει τα λόγια του Θεού και να επιτύχει την ικανότητα να κατανοήσει. Μια άλλη άποψη είναι πως κάποιος πρέπει να είναι εφοδιασμένος με τη βασική γνώση που απαιτείται για να ζήσει σαν ανθρώπινο ον, ώστε να επιτύχει την οξυδέρκεια και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, επειδή οι άνθρωποι στερούνται σχεδόν ολοκληρωτικά σε αυτούς τους τομείς. Επιπλέον, κάποιος πρέπει να γευτεί τα λόγια του Θεού μέσω της εκκλησιαστικής ζωής, και σταδιακά ν’ αποκτήσει καθαρή κατανόηση της αλήθειας.

Γιατί λέγεται πως πιστεύοντας στον Θεό κάποιος πρέπει να φέρει τον Θεό στην πραγματική ζωή; Η εκκλησιαστική ζωή όχι μόνο μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ο άνθρωπος να εισέλθει στην πραγματικότητα, στην πραγματική ζωή. Συνηθίζατε να μιλάτε πάντα για την πνευματική σας κατάσταση και τα πνευματικά ζητήματα ενώ παραμελούσατε την εκπαίδευση σε πολλά πράγματα στην πραγματική ζωή, και συγχρόνως παραμελούσατε να εισέλθετε σ’ αυτά. Γράφατε κάθε μέρα, ακούγατε κάθε μέρα και διαβάζατε κάθε μέρα. Προσευχόσασταν την ώρα που μαγειρεύατε: «Ω Θεέ! Είθε να γίνεις Εσύ η ζωή μου μέσα μου. Πώς θα πρέπει να περάσω αυτή τη μέρα; Σε παρακαλώ ευλόγησέ με, διαφώτισέ με. Σε οτιδήποτε με διαφωτίσεις σήμερα, σε παρακαλώ, επίτρεψέ μου να το καταλάβω αυτή τη στιγμή, έτσι ώστε τα λόγια Σου να δράσουν ως η ζωή μου.» Προσευχόσασταν και την ώρα που τρώγατε βραδινό: «Ω Θεέ! Εσύ παραχώρησες αυτό το φαγητό για μας. Ευλόγησέ μας. Αμήν! Σε παρακαλούμε, επίτρεψέ μας να βασιστούμε σ’ Εσένα για τη ζωή μας. Είθε να είσαι μαζί μας. Αμήν!» Αφού τελειώσατε το βραδινό και πλένατε τα πιάτα, αρχίσατε να φλυαρείτε πάλι: «Ω Θεέ, είμαι αυτό το πιάτο. Έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και είμαστε ακριβώς σαν πιάτα που έχουν χρησιμοποιηθεί και πρέπει να καθαριστούν με νερό. Εσύ είσαι το νερό, τα λόγια Σου είναι το ζωντανό νερό που παρέχει τα δέοντα για τη ζωή μου». Πριν το καταλάβετε, είχε έρθει η ώρα για τον βραδινό ύπνο και αρχίσατε να φλυαρείτε πάλι: «Ω Θεέ! Με ευλόγησες και με οδήγησες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είμαι πραγματικά ευγνώμων σ’ Εσένα…» Μ’ αυτόν τον τρόπο πέρασες τη μέρα σου και εισήλθες στον ελαφρύ ύπνο σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούσαν κάπως έτσι κάθε μέρα, κι όμως μέχρι τώρα, δεν έχουν δώσει σημασία στην πραγματική είσοδο, παρά μόνο επικεντρώνονταν στο να προσφέρουν λατρεία με τα χείλη τους στις προσευχές τους. Αυτή είναι η προηγούμενη ζωή του ανθρώπου, αυτή είναι η παλιά τους ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έτσι, στερούνται κάθε πραγματική εκπαίδευση, κι έχουν πολύ λίγες πραγματικές μεταμορφώσεις. Προσφέρουν λατρεία μόνο με τα χείλη στις προσευχές τους, πλησιάζοντας τον Θεό μέσω των λόγων τους αλλά στερούνται εμβάθυνσης στην κατανόησή τους. Ας πάρουμε το πιο απλό παράδειγμα, την τακτοποίηση του σπιτιού σου. Βλέπεις ότι το σπίτι σου είναι ακατάστατο, έτσι κάθεσαι εκεί και προσεύχεσαι: «Ω Θεέ! Κοίτα τη διαφθορά που έχει προκαλέσει πάνω μου ο Σατανάς. Είμαι το ίδιο βρόμικος με αυτό το σπίτι. Ω Θεέ! Σε δοξάζω και Σε ευχαριστώ. Χωρίς τη σωτηρία Σου και τη διαφώτισή Σου, δεν θα είχα συνειδητοποιήσει αυτό το γεγονός». Απλώς κάθεσαι εκεί και συνεχίζεις να φλυαρείς, προσεύχεσαι για πολλή ώρα κι ύστερα αντιδράς σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και συμπεριφέρεσαι σαν μια φλύαρη γριά γυναίκα. Διαβαίνει η πνευματική σου ζωή μ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς καμιά πραγματική είσοδο στην πραγματικότητα, με υπερβολικά πολλές επιφανειακές πράξεις! Η είσοδος στην πραγματική εκπαίδευση συμπεριλαμβάνει την πραγματική ζωή των ανθρώπων και τις πρακτικές τους δυσκολίες —αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο αλλάζουν. Δίχως την πραγματική ζωή, οι άνθρωποι δεν μπορούν να μεταμορφωθούν. Σε τι χρησιμεύει η προσφορά λατρείας με τα χείλη στις προσευχές τους; Χωρίς την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, τα πάντα είναι χάσιμο χρόνου, και δίχως το μονοπάτι της πράξης, όλα είναι σπατάλη προσπάθειας! Οι σωστές προσευχές μπορούν να διατηρήσουν μια σωστή κατάσταση μέσα στους ανθρώπους, αλλά αυτό δεν μπορεί να τους μεταμορφώσει σε βάθος. Γνωρίζοντας την ανθρώπινη αυταρέσκεια, την αλαζονεία, την έπαρση, την υπερηφάνεια και τη διεφθαρμένη διάθεση, η γνώση αυτών των πραγμάτων δεν έρχεται μέσα από τις προσευχές, αλλά ανακαλύπτεται μέσα από την απόλαυση των λόγων του Θεού, και γίνεται γνωστή μέσω της διαφώτισης από το Άγιο Πνεύμα στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι σήμερα είναι όλοι ικανοί να μιλούν καλά, κι έχουν ακούσει τα πιο μεγαλοπρεπή κηρύγματα, τα πιο μεγαλοπρεπή από οποιαδήποτε άλλα ανά τους αιώνες, ωστόσο, στην πραγματικότητα, πολύ λίγα από αυτά εφαρμόζονται στην πραγματική τους ζωή. Δηλαδή, στην πραγματική ζωή των ανθρώπων δεν υπάρχει Θεός, και στερούνται της ζωής του νέου ανθρώπου μετά τη μεταμόρφωση. Δεν υπάρχει βίωμα της αλήθειας στην πραγματική ζωή, και δεν φέρνουν τον Θεό στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους σαν να ήταν υιοί της κόλασης. Δεν είναι αυτή μια προφανής παρεκτροπή;

Οι άνθρωποι για να αποκαταστήσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου, δηλαδή, να καταφέρουν να έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, δεν μπορούν να ευαρεστήσουν τον Θεό απλά και μόνο με τα λόγια τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλάπτουν τον εαυτό τους και αυτό δεν ωφελεί την είσοδο και τη μεταμόρφωσή τους. Συνεπώς, για να επιτύχουν τη μεταμόρφωση, οι άνθρωποι πρέπει να πράττουν σιγά-σιγά, να εισέλθουν αργά, να αναζητούν και να εξερευνούν λίγο-λίγο, να εισέλθουν από το θετικό και να ζήσουν μια πρακτική ζωή αλήθειας, μια ζωή των αγίων. Από εδώ και στο εξής, περιλαμβάνει πραγματικά ζητήματα, αληθινά πράγματα και πραγματικά περιβάλλοντα, επιτρέποντας στους ανθρώπους να έχουν πρακτική εκπαίδευση. Δεν απαιτεί από αυτούς να προσφέρουν κάποια λατρεία με τα χείλη. αντίθετα, απαιτεί εκπαίδευση σε πραγματικά περιβάλλοντα. Οι άνθρωποι καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι είναι κακής ποιότητας, και κατόπιν τρώνε και πίνουν κατάλληλα από τα λόγια του Θεού, εισέρχονται κατάλληλα και κάνουν τις κατάλληλες πράξεις. μ’ αυτόν τον τρόπο αποκτούν την πραγματικότητα κι έτσι η είσοδος μπορεί να συμβεί ακόμα πιο γρήγορα. Για να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι, πρέπει να υπάρχει κάποια πρακτικότητα, πρέπει να εξασκηθούν με πραγματικά θέματα, πραγματικά πράγματα και πραγματικά περιβάλλοντα. Είναι δυνατόν να επιτύχουμε πραγματική εξάσκηση βασιζόμενοι απλά και μόνο στην εκκλησιαστική ζωή; Μπορεί ο άνθρωπος να εισέλθει στην πραγματικότητα; Όχι. Αν ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να εισέλθει στην πραγματική ζωή, τότε δεν είναι σε θέση να μεταμορφώσει τους παλιούς τρόπους που χρησιμοποιούσε για να κάνει πράγματα και να ζήσει τη ζωή. Δεν οφείλεται εξ ολοκλήρου στην τεμπελιά του ανθρώπου ή στην έντονη εξάρτησή του, αλλά μάλλον επειδή ο άνθρωπος απλώς δεν έχει την ικανότητα να ζει, και επιπλέον, δεν έχει κατανοήσει το πρότυπο της ομοιότητας ενός κανονικού ανθρώπου το οποίο απαιτεί ο Θεός. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι πάντα συζητούσαν, μιλούσαν, είχαν συναναστροφή, γίνονταν ακόμα και «ρήτορες». αλλά κανένας από αυτούς δεν επιζητούσε μεταμορφώσεις στη διάθεση της ζωής. επέμεναν μόνο να αναζητούν βαθιές θεωρίες. Συνεπώς, σήμερα πρέπει να αλλάξεις αυτή τη θρησκευτική ζωή της πίστης στον Θεό. Πρέπει να εισέλθεις και να εξασκηθείς στοχεύοντας ένα πράγμα, ένα ζήτημα, ένα άτομο. Πρέπει να κάνεις πράγματα επικεντρωμένα, μόνο τότε θα επιτύχεις αποτελέσματα. Για να γίνει η μεταμόρφωση των ανθρώπων, αυτή πρέπει να ξεκινήσει από την υπόστασή τους. Το έργο πρέπει να έχει στόχο την υπόσταση των ανθρώπων, τη ζωή τους, την τεμπελιά, την εξάρτηση και τη δουλεία των ανθρώπων και μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να μεταμορφωθούν.

Παρόλο που η εκκλησιαστική ζωή μπορεί να παράγει αποτελέσματα σε μερικούς τομείς, το κλειδί εξακολουθεί να είναι πως η πραγματική ζωή μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους, και η παλιά τους φύση δεν μπορεί να μεταμορφωθεί χωρίς την πραγματική ζωή. Ας πάρουμε το έργο του Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος. Όταν ο Ιησούς κατάργησε τους προηγούμενους νόμους και καθιέρωσε τις εντολές της νέας εποχής, μίλησε μέσα από παραδείγματα της πραγματικής ζωής. Όταν ο Ιησούς οδήγησε τους μαθητές Του μέσα από τον αγρό με το σιτάρι ένα Σάββατο, όταν οι μαθητές πείνασαν και έκοψαν κι έφαγαν τα στάχυα, οι Φαρισαίοι το είδαν αυτό και είπαν πως δεν τήρησαν το Σάββατο. Είπαν επίσης πως δεν επιτρέπεται στους ανθρώπους να σώσουν τα μοσχάρια που έπεσαν σε ένα λάκκο την ημέρα του Σαββάτου, λέγοντας πως καμία εργασία δεν πρέπει να εκτελεστεί κατά τη διάρκεια του Σαββάτου. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτά τα περιστατικά για να διακηρύξει σταδιακά τις εντολές της νέας εποχής. Εκείνο τον καιρό, χρησιμοποίησε πολλά πρακτικά θέματα για να κάνει τον κόσμο να καταλάβει και να μεταμορφωθεί. Αυτή είναι η αρχή με την οποία εκτελεί το έργο Του το Άγιο Πνεύμα, και είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, όταν έχουν έλλειψη όσον αφορά στα πρακτικά θέματα, μπορούν να κερδίσουν μόνο κατανόηση στη θεωρία και είναι ικανοί να καταλάβουν τα πράγματα μόνο διανοητικά, κι αυτός δεν είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να μεταμορφώσει τους ανθρώπους. Μιλώντας για την απόκτηση σοφίας και οξυδέρκειας μέσα από την εκπαίδευση, πώς θα μπορούσε αυτό να επιτευχθεί; Θα μπορούσε ο άνθρωπος να α��οκτήσει σοφία και οξυδέρκεια απλά με την ακρόαση, την ανάγνωση και την πρόοδο της γνώσης του; Πώς οδηγεί αυτό στην απόκτηση της σοφίας και της οξυδέρκειας; Ο άνθρωπος πρέπει να πασχίσει για να καταλάβει και να βιώσει μέσω της πραγματικής ζωής. Επομένως, η εκπαίδευση δεν μπορεί να λείπει, και δεν μπορεί κάποιος να αποχωριστεί από την πραγματική ζωή. Ο άνθρωπος πρέπει να δώσει προσοχή σε διαφορετικές απόψεις και να εισέλθει σε διάφορες απόψεις: στο εκπαιδευτικό επίπεδο, στην εκφραστικότητα, στην ικανότητα να βλέπει πράγματα, στη διάκριση, στην ικανότητα να καταλαβαίνει τα λόγια του Θεού, στην κοινή λογική και τους κανόν��ς της ανθρώπινης φύσης, και σε άλλα πράγματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση, με τα οποία θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος ο άνθρωπος. Αφού επιτευχθεί η κατανόηση, ο άνθρωπος πρέπει να επικεντρωθεί στην είσοδο, και μόνο τότε μπορεί να επιτευχθεί η μεταμόρφωση. Αν ο άνθρωπος απέκτησε κατανόηση αλλά παραμέλησε την πρακτική, πώς μπορεί να συμβεί η μεταμόρφωση; Τώρα λοιπόν, ο άνθρωπος έχει καταλάβει πολλά, αλλά δεν βιώνει την πραγματικότητα, κι έτσι μπορεί να έχει μόνο μια μικρή ουσιαστική κατανόηση των λόγων του Θεού. Έχεις διαφωτιστεί μόνο οριακά. έχεις λάβει λίγη φώτιση από το Άγιο Πνεύμα, όμως δεν έχεις εισέλθει στην πραγματική ζωή, ή μπορεί και να μην σε νοιάζει η είσοδος, έτσι θα έχεις μόνο μικρή μεταμόρφωση. Μετά από τόσο πολύ καιρό, οι άνθρωποι έχουν καταλάβει πολλά και μπορούν να μιλάνε πολύ για τη γνώση τους στις θεωρίες, αλλά η εξωτερική τους διάθεση παραμένει η ίδια, και το αρχικό τους διαμέτρημα παραμένει χωρίς την παραμικρή ανύψωση. Αν έτσι είναι τα πράγματα, πότε επιτέλους θα εισέλθεις;

Η εκκλησιαστική ζωή είναι μόνο ένα είδος ζωής όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να απολαύσουν τα λόγια του Θεού, και χρειάζεται μόνο ένα μικρό κομμάτι της ζωής ενός ατόμου. Αν η πραγματική ζωή ενός ανθρώπου θα μπορούσε να μοιάζει με την εκκλησιαστική του ζωή, περιλαμβάνοντας μια σωστή πνευματική ζωή, απολαμβάνοντας κατάλληλα τα λόγια του Θεού, με σωστή προσευχή και παρουσία κοντά στον Θεό με σωστό τρόπο, ζώντας μια πραγματική ζωή όπου το κάθε τι εκτελείται σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού, ζώντας μια πραγματική ζωή όπου όλα πραγματοποιούνται σύμφωνα με την αλήθεια, ζώντας μια πραγματική ζωή κάνοντας πράξη τις προσευχές και μένοντας ήσυχος μπροστά στον Θεό, κάνοντας πράξη την υμνωδία και τον χορό, μόνο μια τέτοια ζωή θα έφερνε τον άνθρωπο σε μια ζωή των λόγων του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι επικεντρώνονται μόνο στις λίγες ώρες της εκκλησιαστικής τους ζωής χωρίς να ασχολούνται με τη ζωή τους εκτός αυτών των ωρών, σαν να μην τους ενδιαφέρει καθόλου. Υπάρχουν επίσης πολλοί άνθρωποι που εισέρχονται στη ζωή των αγίων μόνο όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ψάλλουν ύμνους ή προσεύχονται, κι ύστερα, έξω από αυτές τις ώρες, ξαναγυρνάνε στον παλιό εαυτό τους. Τέτοια ζωή δεν μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους, και δεν θα τους επιτρέψει να γνωρίσουν τον Θεό. Κατά την πίστη στον Θεό, αν ο άνθρωπος επιθυμεί μεταμόρφωση στη δική του διάθεση, τότε δεν πρέπει να αποσυνδεθεί από την πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή, πρέπει να γνωρίζεις τον εαυτό σου, να απαρνηθείς τον εαυτό σου, να κάνεις πράξη την αλήθεια καθώς και να μάθεις τις αρχές, να έχεις κοινή λογική και κανόνες αυτοελέγχου σε όλα τα πράγματα πριν μπορέσεις να επιτύχεις τη σταδιακή μεταμόρφωση. Αν επικεντρώνεσαι μόνο στη γνώση για τις θεωρίες και ζεις μόνο ανάμεσα σε θρησκευτικές τελετές χωρίς να μπαίνεις βαθιά μέσα στην πραγματικότητα, χωρίς να εισέρχεσαι στην πραγματική ζωή, τότε δεν θα εισέλθεις ποτέ στην πραγματικότητα, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον εαυτό σου, την αλήθεια ή τον Θεό, και θα είσαι πάντοτε τυφλός και αδαής. Ο σκοπός του Θεού όταν κατεργάζεται τον άνθρωπο είναι να μην του επιτρέψει να έχει μια σωστή ανθρώπινη ζωή μόνο μερικές ώρες μέσα στην ημέρα, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο να ζει με τη σάρκα. Και δεν πρόκειται για τη μεταμόρφωση της γνώσης που έχει ο άνθρωπος για θεωρίες. Μάλλον πρόκειται για την αλλαγή της παλιάς του διάθεσης, την αλλαγή όλης της παλιάς ζωής του, την αλλαγή του ξεπερασμένου σκεπτικού του και της διανοητικής του άποψης. Η εστίαση στην εκκλησιαστική ζωή μόνο, δεν θα αλλάξει τις παλιές συνήθειες της ζωής του ανθρώπου, ούτε θα αλλάξει τους παλιούς τρόπους βάσει των οποίων ζούσε για αρκετό καιρό. Ό,τι κι αν συμβεί, ο άνθρωπος δεν πρέπει να αποσυνδεθεί από την πραγματική ζωή. Ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή. να βιώσουν την αλήθεια στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή· να εκπληρώσουν τις λειτουργίες τους στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή. Για να εισέλθει κάποιος στην πραγματικότητα, πρέπει να στρέψει το κάθε τι προς την πραγματική ζωή. Αν, στην πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταφέρουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους μέσω της εισόδου στην πραγματική ζωή και αν δεν μπορούν να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή, τότε θα καταλήξουν αποτυχημένοι. Αυτοί που δεν υπακούουν στον Θεό είναι όλοι άνθρωποι που δεν μπορούν να εισέλθουν στην πραγματική ζωή. Είναι όλοι τους άνθρωποι που μιλάνε για την ανθρώπινη φύση αλλά βιώνουν τη φύση των δαιμονίων. Είναι όλοι άνθρωποι που μιλάνε για την αλήθεια αλλά αντίθετα βιώνουν δόγματα. Αυτοί που δεν μπορούν να βιώσουν την αλήθεια στην πραγματική ζωή είναι αυτοί που πιστεύουν στον Θεό αλλά ο Θεός τους απεχθάνεται και τους έχει απορρίψει. Πρέπει να κάνεις πράξη την είσοδό σου στην πραγματική ζωή, να γνωρίζεις τις δικές σου ελλείψεις, την ανυπακοή και την άγνοια, και να γνωρίζεις την αντικανονική ανθρώπινη φύση σου και τις αδυναμίες σου. Με αυτόν τον τρόπο, όλη η γνώση σου θα ενσωματωθεί στην πραγματική σου κατάσταση και στις δυσκολίες σου. Μόνο αυτό το είδος της γνώσης είναι πραγματικό και θα σου επιτρέψει να αντιληφθείς στ’ αλήθεια τη δική σου κατάσταση και να επιτύχεις τη μεταμόρφωση της διάθεσής σου.

Τώρα που η τελείωση της ανθρωπότητας έχει επίσημα αρχίσει, πρέπει κανείς να μπει στην πραγματική ζωή. Επομένως, για να κατορθώσει κάποιος τη μεταμόρφωση, πρέπει να αρχίσει από την είσοδο στην πραγματική ζωή και να μεταμορφωθεί σιγά-σιγά. Αν αποφύγεις την κανονική ζωή του ανθρώπου και μιλάς μόνο για πνευματικά θέματα, τότε τα πράγματα γίνονται βαρετά κι επίπεδα, γίνονται μη ρεαλιστικά, και τότε πώς θα μπορέσει να μεταμορφωθεί ο άνθρωπος; Τώρα καλείσαι να εισέλθεις στην πραγματική ζωή για να εξασκηθείς, ώστε να θέσεις το θεμέλιο για την είσοδο στην πραγματική εμπειρία. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι κυρίως η καθοδήγηση, ενώ τα υπόλοιπα εξαρτώνται από την πράξη και την είσοδο των ανθρώπων. Ο καθένας μπορεί να επιτύχει την είσοδο στην πραγματική ζωή μέσω διαφόρων δρόμων, τέτοιων που να μπορούν να φέρουν τον Θεό στην πραγματική ζωή και να βιώσει μια πραγματική κανονική ανθρώπινη φύση. Μόνο αυτή είναι μια ζωή με νόημα!

από «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

[romios-gr]

Ἔλεος σὺ δέδοσαι παρὰ Κυρίου, Τῇ σῇ μητρὶ παρθένε μάρτυς Ἐλέσα. Η Αγία Ελέσα γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος άρχοντας Έλληνας, αλλά ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Ελλάδιος. Η μητέρα της όμως, Ευγενία, ήταν μια αγία γυναίκα με πολλές αρετές και πλούσια χαρίσματα. Δεν είχε παιδιά και γι’ αυτό παρακάλεσε τον Θεό να την λυπηθεί και να την αξιώσει να γεννήσει ένα παιδί. Μια μέρα ενώ βρισκόταν μόνη στο σπίτι και προσευχόταν, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που της έλεγε «Σε ελέησε ο Θεός σε ότι του ζήτησες, και σου έδωσε καρπόν κοιλίας». Όταν γεννήθηκε η Ελέσα (την ονόμασαν Ελέσα από τη φωνή που είχε ακούσει η μητέρα της «ἐλέησέ σε ὁ Θεός»), η μητέρα της την αφιέρωσε στον Κύριο και την βάπτισε χριστιανή, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο δυνάμωνε η πίστη της και η αγάπη της προς το Θεό. Μετά από την αγία κοίμηση της μητέρας της, ενώ η αγία ήταν 14 χρονών, σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει με τον ειδωλολάτρη πατέρα της ο οποίος ήθελε να την παντρέψει με έναν άρχοντα. Γι’ αυτό μετά από πολλή προσευχή και όταν βρήκε κατάλληλη ευκαιρία, έφυγε αφού μοίρασε πολλές ελεημοσύνες σε φτωχούς και σε ορφανά, μαζί με δύο δούλες της και ασκήτευε σε ένα βουνό των Κυθήρων. Όμως ο πατέρας της, έψαξε και την βρήκε και προσπάθησε να την γυρίσει πάλι πίσω στο σπίτι τους. Στην άρνηση όμως της Αγίας, ο πατέρας της εξοργισμένος την κατεδίωξε. Η Αγία διωκόμενη έφθασε στή ρίζα του βουνού που σήμερα ονομάζεται βουνό της Αγίας Ελέσας και παρεκάλεσε το Θεό λέγοντας «σκίσε γη και κρύψε με». Από τη σχισμή που ανοίχθηκε στο βουνό πέρασε η Αγία και έφθασε στην κορυφή, όπου κατέφθασε αλλόφρων ο πατέρας της και την αποκεφάλισε την 1η Αυγούστου 375 μ.Χ. Στον τόπο του μαρτυρίου της η υπηρέτριά της την έθαψε. Οι πρώτοι χριστιανοί που ήλθαν στο νησί για να προσκυνήσουν τον τάφο της Αγίας, ανήγειραν μικρό ναΐσκο χωμένο κατά το πλείστον εντός του εδάφους, στον οποίο οι προσκυνητές κατέβαιναν με 5-6 σκαλοπάτια. Η Αγία Τράπεζα του ναΐσκου εστήθη πάνω από τον τάφο της Αγίας. Η παράδοση λέει ότι κατά τους παλαιοτάτους χρόνους έρχονταν προσκυνητές από τη Μάνη κατά την 1η Αυγούστου και τιμούσαν την μνήμη της Αγίας. Αυτός ο μικρός Ναός σωζόταν μέχρι το 1867 μ.Χ. ως ιδιόκτητος της οικογενείας Κασιμάτη – Γεράκα. Το 1871 μ.Χ. ανηγέρθη ο σημερινός ευρύχωρος Ναός με συνδρομές των χριστιανών πάνω στα ερείπια του παλαιού Ναού, ο οποίος επιχωματώθηκε για να ισοπεδωθεί το έδαφος στο σημείο όπου θα ανεγειρόταν ο νέος Ναός. Πάνω ακριβώς από τον παλαιό Ναό εκτίσθη το άγιο Βήμα και πάνω από το σημείο, όπου ήταν ο τάφος της Αγίας εκτίσθη και του νέου Ναού η Αγία Τράπεζα. Την ίδια περίοδο χτίστηκαν γύρω από το Ναό και τα πρώτα κελλιά ισόγεια με βόλτα (καμάρες). Ο Ναός ήταν συναδελφικός με αδελφούς τους Βενέρηδες του χωριού Γερακιάνικα. Το 1945 μ.Χ. ο Ναός έγινε ενοριακός του γειτονικού χωριού Πούρκου. Κατά τη δεκαετία του ’50 ξεκίνησε ο εξωραϊσμός και η ανάδειξη του Προσκυνήματος με την εκτέλεση μεγάλων έργων, όπως ήταν ο εξωραϊσμός του ναού, η ανέγερσις νέου κωδωνοστασίου, η διαμόρφωση του περιβάλλοντος, η ανέγερση ηγουμενείου και σύγχρονων κελλίων, ο ηλεκτροφωτισμός και η κατασκευή αυτοκινητόδρομου, που ήταν και το δυσκολώτερο έργο, λόγω του δυσπρόσιτου της περιοχής, που δημιουργείται από τους κάθετους απόκρημνους βράχους. Η Αγία Ελέσα με τον Όσιο Θεόδωρο θεωρούνται προστάτες των Κυθήρων και ο λαός πιστεύει ότι η Αγία έχει «χαλινώσει» τα φίδια των Κυθήρων και δεν είναι δηλητηριώδη. Πηγή: simeiakairwn

[istologiolavaron]

🟡#Εκδήλωση_Αφιέρωμα στον θεολόγο και ποιητή #Ματθαίο_Μουντέ 📆Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου ⏰ 7:00 μ.μ 📌Στο cafe του Κήπου του Νομισματικού Μουσείου, Πανεπιστημίου 12. 🟢Λόγω του αυστηρού υγειονομικού πρωτοκόλλου είναι απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο 6957216872. Οι Εκδόσεις Πρώτη Ύλη και η οικογένεια του Ματθαίου Μουντέ διοργανώνουν εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του θεολόγου και ποιητή με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του, #Ματθαίος_Μουντές_η_αντοχή_της_ποίησης_20_έτη_μετά. Ο ποιητής Ματθαίος Μουντές έφυγε αιφνίδια από τη ζωή το 2000. Υπήρξε ένας πολυτάλαντος άνθρωπος και ένας ακάματος εργάτης του πνεύματος. Θεολόγος, ποιητής, ραδιοφωνικός παραγωγός. Στα ποιήματά του υμνεί την πενία, περιφρονεί τη νεορθοδοξία και ερμηνεύει ευαγγελικές μορφές με έναν απόλυτα προσωπικό τρόπο. Για τον ποιητή, τη ζωή και το έργο του κλήθηκαν να μιλήσουν άνθρωποι που τον γνώρισαν από κοντά και έχουν νωπές τις αναμνήσεις από την παρουσία του. Στην παρέα μας [με αλφαβητική σειρά] θα συμμετέχουν οι: ♦Μαριγώ Αλεξοπούλου, Φιλόλογος, Ποιήτρια ♦Ιωσήφ Βιβιλάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ♦Λάμπρος Γιώτης, Ψυχίατρος, Δραματοθεραπευτής, Σκηνοθέτης ♦Σωτήρης Γουνελάς, Ποιητής, Δοκιμιογράφος ♦Νίκος Δαββέτας, Συγγραφέας και επιμελητής του τόμου και ο ♦π. Αλέξανδρος Καριώτογλου, Διδάκτωρ Θεολογία��, Θρησκειολογίας, Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Ραγκαβά. 🟡Τον συντονισμό της συζήτησης θα κάνει ο Ιωσήφ Βιβιλάκης. 📌Θα παρουσιαστούν μελοποιημένα ποιήματα με τη συνοδεία κιθάρας και πιάνου από τη μουσικό Άλκηστη Ραφτοπούλου και τον ηθοποιό και ανιψιό του ποιητή, Σωτήρη Τσακομίδη. #Ματθαίος_Μουντές_η_αντοχή_της_ποίησης_20_έτη_μετά. 👉Για online αγορά https://bit.ly/3gcDNwO Εκδόσεις Πορφύρα-Ακρίτας 2130291224 www.porphyrabooks.gr Porphyrios Porphyra Μαρία Εκδόσεις Πορφύρα Μαρία Κοκκίνου Εκδόσεις Πορφύρα Alexandra Mavrou Π. Γεώργιος Χριστοδούλου - Ποιμαντική & Κατήχηση Ιστολόγιο Λάβαρον Dogma.gr Elias Liamis Orthodox Academy of Crete - Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης Charitini Malissova Βίκυ Ντούλια ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΑΡΟΣ ΝΕΤ ΡΑΔΙΟ . ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ορθόδοξη Παρέα Κρήτης Ορθόδοξη Θεολογία ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ 4Ε Praktoreio Ekklisiastikon Eidiseon Εκκλησία online - ekklisiaonline.gr Petros Ico https://www.instagram.com/p/CTFIuUfDfdv/?utm_medium=tumblr

[orthodoxiaonline]

Όλα καταλήγουν στη γιορτή της Πεντηκοστής, στην έλευση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής. Και τρόπον τινά τώρα η γιορτή αυτή, ενώ είναι ένα τέρμα, ένα τέλος, είναι όμως και μια αρχή. Διότι αρχίζει τώρα το έργο του Αγίου Πνεύματος, που είναι μέσα στην Εκκλησία, αλλά έρχεται και μέσα στον... https://orthodoxia.online/orthodoxia/i-imera-tis-pentikostis/?feed_id=36378&_unique_id=647e4dac85eea

[qinjieposts]

Χριστιανικά Τραγούδια | Το έργο του Αγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο ν...

[geloof-in-god]

Ομιλία του Θεού «Tο έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» Μέρος πρώτο

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αδιαχώριστο από τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος είναι το αντικείμενο αυτού του έργου και το μοναδικό πλάσμα του Θεού που μπορεί να γίνει μάρτυράς Του. Η ζωή του ανθρώπου και όλες οι δραστηριότητές του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Θεό και όλες ελέγχονται από τα χέρια του Θεού, και μπορεί να ειπωθεί ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό, γιατί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι προς όφελος της ανθρωπότητας και απευθύνεται στις μηχανορραφίες του Σατανά. Όλα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος προέρχονται από τον Θεό και ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου. Έτσι, ο άνθρωπος είναι απλώς ανίκανος να χωρίσει από τον Θεό. Ο Θεός, επιπλέον, ποτέ δεν είχε καμία πρόθεση να χωρίσει από τον άνθρωπο. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας και οι σκέψεις Του είναι πάντα αγαθές. Επομένως, για τον άνθρωπο, το έργο του Θεού και οι σκέψεις του Θεού (δηλαδή το θέλημα του Θεού) είναι και τα δύο “οράματα”που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος. Αυτά τα οράματα είναι, επίσης, η διαχείριση του Θεού και το έργο που δεν μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά το έργο Του, εν τω μεταξύ, ονομάζονται οι ���πράξεις” του ανθρώπου. Τα οράματα είναι το έργο του ίδιου του Θεού ή είναι το θέλημά Του για την ανθρωπότητα ή οι στόχοι και η σημασία του έργου Του. Τα οράματα μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αποτελούν μέρος της διαχείρισης, διότι αυτή η διαχείριση είναι το έργο του Θεού και απευθύνεται στον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι το έργο που κάνει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό το έργο είναι η απόδειξη και το μονοπάτι μέσω του οποίου ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει τον Θεό, και είναι ύψιστης σημασίας για τον άνθρωπο. Εάν, αντί να δίνουν προσοχή στη γνώση του έργου του Θεού, οι άνθρωποι δίνουν προσοχή μόνο στα δόγματα της πίστης στον Θεό ή σε ανούσιες και ασήμαντες λεπτομέρειες, τότε απλώς δεν θα γνωρίσουν τον Θεό και, επιπλέον, δεν θα είναι κάποιοι που επιθυμεί η καρδιά του Θεού. Το έργο του Θεού είναι εξαιρετικά βοηθητικό ως προς τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και ονομάζεται οράματα. Αυτά τα οράματα είναι το έργο του Θεού, το θέλημα του Θεού και οι στόχοι και η σημασία του έργου του Θεού. Όλα ωφελούν τον άνθρωπο. Οι πράξεις αναφέρονται σε αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, αυτό που πρέπει να γίνει από τα πλάσματα που ακολουθούν τον Θεό. Είναι, επίσης, καθήκον του ανθρώπου. Αυτό που υποτίθεται ότι κάνει ο άνθρωπος δεν είναι κάτι που κατανοήθηκε από τον άνθρωπο εξαρχής, αλλά είναι οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια του έργου Του. Αυτές οι απαιτήσεις γίνονται βαθμιαία βαθύτερες και πιο υψηλές καθώς ο Θεός εργάζεται. Για παράδειγμα, κατά την Εποχή του Νόμου, ο άνθρωπος έπρεπε να ακολουθεί τον νόμο, και κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο άνθρωπος έπρεπε να φέρει τον σταυρό. Η Εποχή της Βασιλείας είναι διαφορετική: Οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι υψηλότερες από ό, τι κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος. Καθώς τα οράματα γίνονται όλο και πιο υψηλά, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ολοένα και υψηλότερες και καθίστανται όλο και πιο ξεκάθαρες και πιο πραγματικές. Ομοίως, τα οράματα γίνονται ολοένα και πιο αληθινά. Αυτά τα πολλά και αληθινά οράματα δεν συντελούν μόνο στην υπακοή του ανθρώπου στον Θεό, αλλά, περισσότερο, συντελούν στη γνώση του όσον αφορά τον Θεό.

Σε σύγκριση με τις προηγούμενες εποχές, το έργο του Θεού κατά την εποχή της Βασιλείας είναι πιο πρακτικό, περισσότερο κατευθυνόμενο προς την ουσία του ανθρώπου και προς τις αλλαγές στη διάθεσή του και πιο ικανό να γίνει μάρτυρας του ίδιου του Θεού για όλους εκείνους που Τον ακολουθούν. Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, καθώς Εκείνος εργάζεται, ο Θεός δείχνει περισσότερο τον εαυτό Του στον άνθρωπο από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει ότι τα οράματα που πρέπει να γίνουν γνωστά στον άνθρωπο είναι υψηλότερα από ό,τι ήταν σε οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή. Επειδή το έργο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές, τα οράματα που γνωρίζει ο άνθρωπος κατά την εποχή της Βασιλείας είναι τα υψηλότερα μεταξύ όλου του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές και έτσι, τα οράματα που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος έχουν γίνει υψηλότερα από όλα τα οράματα και οι επακόλουθες πράξεις του ανθρώπου είναι επίσης υψηλότερες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη εποχή, γιατί οι πράξεις των ανθρώπων αλλάζουν, συμβαδίζοντας με τα οράματα, και η τελειότητα των οραμάτων σηματοδοτεί, επίσης, την τελειότητα των απαιτήσεων του ανθρώπου. Μόλις η διαχείριση του Θεού σταματήσει, τότε παύουν και οι πράξεις του ανθρώπου, και χωρίς το έργο του Θεού ο άνθρωπος δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να διατηρήσει το δόγμα των παρελθόντων χρόνων, αλλιώς απλώς δεν θα έχει πού να στραφεί. Χωρίς νέα οράματα, δεν θα υπάρξουν νέες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς πλήρη οράματα, δεν θα υπάρξουν τέλειες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς υψηλότερα οράματα, δεν θα υπάρξουν υψηλότερες πράξεις από τον άνθρωπο. Οι πράξεις του ανθρώπου αλλάζουν με τα βήματα του Θεού και, επίσης, η γνώση και η εμπειρία του ανθρώπου αλλάζουν με το έργο του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είναι ο άνθρωπος, εξακολουθεί να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Θεό και αν ο Θεός σταματούσε να εργάζεται για μια μόνο στιγμή, τότε ο άνθρωπος θα πέθαινε αμέσως, από την οργή Του. Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα για να καυχηθεί, διότι, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η γνώση του ανθρώπου σήμερα, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιές είναι οι εμπειρίες του, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το έργο του Θεού - γιατί οι πράξεις του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να αναζητήσει στην πίστη του στον Θεό, είναι αδιαχώριστα από τα οράματα. Σε κάθε περίπτωση του έργου του Θεού, τα οράματα είναι εκείνα που πρέπει γνωρίσει ο άνθρωπος, οράματα που ακολουθούνται από τις αρμόζουσες απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο. Χωρίς αυτά τα οράματα ως θεμέλιο, ο άνθρωπος θα ήταν απλώς ανίκανος να κάνει πράξεις, ούτε θα μπορούσε να ακολουθήσει ακλόνητα τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος δεν ξέρει τον Θεό αλλά ούτε καταλαβαίνει το θέλημα του Θεού, τότε όλα όσα κάνει είναι μάταια και δεν μπορούν να εγκριθούν από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσο άφθονα είναι τα δώρα του ανθρώπου, παραμένει αχώριστος από το έργο του Θεού και την καθοδήγηση του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο καλές ή σε αφθονία είναι οι ενέργειες του ανθρώπου, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το έργο του Θεού. Και έτσι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η πράξη του ανθρώπου να διαχωριστεί από τα οράματα. Όσοι δεν αποδέχονται τα νέα οράματα, δεν έχουν καθόλου νέες πράξεις. Οι πράξεις τους δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, διότι ακολουθούν το δόγμα και τηρούν τον νεκρό νόμο· δεν έχουν καθόλου νέα οράματα και, ως εκ τούτου, δεν κάνουν πράξη τίποτα στη νέα εποχή. Έχασαν τα οράματα, και με αυτόν τον τρόπο, έχασαν επίσης και το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχασαν και την αλήθεια. Εκείνοι που είναι χωρίς την αλήθεια, είναι οι απόγονοι του παραλογισμού, είναι η ενσάρκωση του Σατανά. Ό,τι και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς τα οράματα του έργου του Θεού και δεν μπορεί να στερηθεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος· μόλις χάσει τα οράματα, κατεβαίνει αμέσως στον Άδη και ζει στο σκοτάδι. Οι άνθρωποι χωρίς οράματα είναι εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό ανόητα, είναι αυτοί που στερούνται του έργου του Αγίου Πνεύματος και ζουν στην κόλαση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και κρεμάνε το όνομα του Θεού σαν πινακίδα. Όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν γνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό, δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου στο σύνολο της διαχείρισης του Θεού - δεν γνωρίζουν τα οράματα και έτσι παραμένουν χωρίς την αλήθεια. Και δεν είναι όλοι αυτοί που δεν κατέχουν την αλήθεια εκείνοι που πράττουν το κακό; Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν την αλήθεια πράξη, που είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν τη γνώση του Θεού και που συνεργάζονται πραγματικά με τον Θεό είναι άνθρωποι για τους οποίους τα οράματα λειτουργούν ως θεμέλιο. Εγκρίνονται από τον Θεό επειδή συνεργάζονται με τον Θεό και αυτή η συνεργασία είναι που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο.

Στα οράματα ενυπάρχουν πολλά μονοπάτια για να γίνουν πράξη. Οι πρακτικές απαιτήσεις για τον άνθρωπο περιλαμβάνονται επίσης στα οράματα, όπως και το έργο του Θεού που πρέπει να γίνει γνωστό στον άνθρωπο. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των ειδικών συγκεντρώσεων ή των μεγάλων συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα μέρη, αναφέρθηκε μόνο μία πτυχή του μονοπατιού της πράξης. Τέτοιες πράξεις ήταν αυτές που έπρεπε να εφαρμοστούν στην Εποχή της Χάριτος και δεν είχε καμία σχέση με τη γνώση του Θεού, διότι το όραμα της Εποχής της Χάριτος ήταν μόνο το όραμα της σταύρωσης του Ιησού και δεν υπήρχαν μεγαλύτερα οράματα. Ο άνθρωπος υποτίθεται ότι δεν γνώριζε τίποτα περισσότερο από το έργο της λύτρωσης του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης, και έτσι, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, δεν υπήρχαν άλλα οράματα για να γνωρίσει ο άνθρωπος. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος είχε μόνο μια ελάχιστη γνώση του Θεού και, εκτός από τη γνώση της αγάπης και της συμπόνιας του Ιησού, υπήρχαν μόνο λίγα απλά και θλιβερά πράγματα για να κάνει πράξη, πράγματα που απείχαν πολύ από το σήμερα. Στο παρελθόν, ανεξάρτητα από τη μορφή της συνάθροισής του, ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να μιλήσει για μια πρακτική γνώση του έργου του Θεού, πολύ λιγότερο δε μπορούσε να πει ξεκάθαρα ποιο ήταν το καταλληλότερο μονοπάτι πράξης για να εισέλθει. Πρόσθεσε, απλώς, μερικές απλές λεπτομέρειες σε ένα θεμέλιο ανεκτικότητας και υπομονής· δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην ουσία των πράξεών του, επειδή μέσα στην ίδια εκείνη εποχή ο Θεός δεν έκανε κανένα νεότερο έργο και οι μόνες απαιτήσεις που είχε από τον άνθρωπο ήταν η ανοχή και η υπομονή ή το να φέρει τον σταυρό. Εκτός από τέτοιες πράξεις, δεν υπήρχαν άλλα ανώτερα οράματα, παρά μόνο η σταύρωση του Ιησού. Στο παρελθόν, δεν υπήρχε καμία αναφορά σε άλλα οράματα, επειδή ο Θεός δεν έκανε μεγάλο έργο και επειδή είχε περιορισμένες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το τι έκανε ο άνθρωπος, ήταν ανίκανος να παραβιάσει αυτά τα όρια, όρια που ήταν μόνο λίγα απλά και ρηχά πράγματα που θα έκανε ο άνθρωπος πράξη. Σήμερα, μιλάω για άλλα οράματα, διότι σήμερα, έχει γίνει περισσότερο έργο, έργο που πολλές φορές ξεπερνά την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Οι απαιτήσεις του ανθρώπου, επίσης, είναι πολλές φορές υψηλότερες από ό,τι σε προηγούμενες εποχές. Εάν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πλήρως αυτό το έργο, τότε δεν θα έχει μεγάλη σημασία. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος θα δυσκολευόταν να γνωρίσει πλήρως τέτοιο έργο εάν δεν αφιέρωνε μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας γι’ αυτό. Στο έργο της κατάκτησης, το να μιλάμε μόνο για το μονοπάτι της πράξης θα καθιστούσε αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Η απλή συζήτηση για τα οράματα, χωρίς τις όποιες απαιτήσεις του ανθρώπου, θα καθιστούσε, επίσης, αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Εάν δεν είχε ειπωθεί τίποτα άλλο, παρά μόνο για το μονοπάτι της πράξης, τότε θα ήταν αδύνατο να χτυπηθεί η Αχίλλειος πτέρνα του ανθρώπου ή να διαλυθούν τις αντιλήψεις του ανθρώπου και θα ήταν, επίσης, αδύνατο να κατακτηθεί εντελώς ο άνθρωπος. Τα οράματα είναι το κύριο όργανο της κατάκτησης του ανθρώπου, όμως αν δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι πράξης εκτός από τα οράματα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε κανέναν τρόπο να ακολουθήσει, πολύ λιγότερο δε θα είχε το οποιοδήποτε μέσο εισόδου. Αυτή ήταν η θεμελιώδης αρχή του έργου του Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος: Στα οράματα υπάρχει αυτό που μπορεί να γίνουν πράξη, και υπάρχουν και οράματα επιπλέον της πράξης. Ο βαθμός αλλαγών τόσο στη ζωή του ανθρώπου όσο και στη διάθεσή του συμβαδίζει με τις αλλαγές στα οράματα. Αν ο άνθρωπος στηριζόταν μόνο στις δικές του προσπάθειες, τότε θα ήταν αδύνατο γι’ αυτόν να επιτύχει μεγάλο βαθμό αλλαγής. Τα οράματα μιλούν για το έργο του ίδιου του Θεού και για τη διαχείριση του Θεού. Η πράξη αναφέρεται στο μονοπάτι της πράξης του ανθρώπου και στον τρόπο της ανθρώπινης ύπαρξης· σε όλη τη διαχείριση του Θεού, η σχέση μεταξύ οραμάτων και πράξης είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αν τα οράματα αφαιρούνταν ή αν υπήρχε αναφορά σε αυτά χωρίς να γίνει μνεία στην πράξη ή εάν υπήρχαν μόνο οράματα και η πράξη του ανθρώπου εξαφανιζόταν, τότε τέτοια πράγματα δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως η διαχείριση του Θεού, πολύ λιγότερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα έπρεπε να αφαιρεθεί το καθήκον του ανθρώπου, αλλά θα υπήρχε άρνηση του σκοπού του έργου του Θεού. Εάν, από την αρχή μέχρι το τέλος, ο άνθρωπος ήταν απλώς υποχρεωμένος να κάνει πράξεις χωρίς τη συμμετοχή του έργου του Θεού, και, επιπλέον, αν ο άνθρωπος δεν ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει το έργο του Θεού, δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο έργο να αποκαλείται διαχείριση του Θεού. Εάν ο άνθρωπος δεν γνώριζε τον Θεό και αγνοούσε το θέλημα του Θεού και έκανε στα τυφλά τις πράξεις του με αόριστο και αφηρημένο τρόπο, τότε δεν θα γινόταν ποτέ ένα πλήρως καταρτισμένο πλάσμα. Έτσι, λοιπόν, αυτά τα δύο πράγματα είναι απαραίτητα. Εάν υπήρχε μόνο το έργο του Θεού, δηλαδή εάν υπήρχαν μόνο τα οράματα και δεν υπήρχε η συνεργασία ή οι πράξεις από τον άνθρωπο, τότε αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν διαχείριση του Θεού. Αν υπήρχε μόνο η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό ήταν το μονοπάτι στο οποίο εισήλθε ο άνθρωπος, και αυτό θα ήταν επίσης απαράδεκτο. Η είσοδος του ανθρώπου πρέπει να αλλάζει σταδιακά σύμφωνα με το έργο και τα οράματα, δεν μπορεί να αλλάξει κατά βούληση. Οι θεμελιώδεις αρχές των πράξεων του ανθρώπου δεν είναι ελεύθερες και απεριόριστες, αλλά υπάρχουν εντός ορισμένων ορίων. Αυτές οι αρχές αλλάζουν εναρμονιζόμενες με τα οράματα του έργου. Έτσι, η διαχείριση του Θεού καταλήγει, τελικά, στο έργο του Θεού και στις πράξεις του ανθρώπου.

Το έργο διαχείρισης προέκυψε μόνο εξαιτίας της ανθρωπότητας, που σημαίνει ότι παράχθηκε μόνο από την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Δεν υπήρχε διαχείριση πριν από την ανθρωπότητα, ή στην αρχή, όταν δημιουργήθηκαν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα. Εάν, σε όλο το έργο του Θεού, δεν υπήρχε πρακτική που να είναι ευεργετική για τον άνθρωπο, δηλαδή εάν ο Θεός δεν είχε τις αρμόζουσες απαιτήσεις από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα (εάν στο έργο του Θεού δεν υπήρχε κατάλληλο μονοπάτι για τις πράξεις του ανθρώπου), τότε αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να αποκαλείται η διαχείριση του Θεού. Εάν το σύνολο του έργου του Θεού περιλάμβανε μόνο την ενημέρωση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας για τον τρόπο μεταχείρισης των πράξεών της και ο Θεός δεν πραγματοποιούσε καμία από τις δικές Του εργασίες και δεν έδειχνε το παραμικρό από την παντοδυναμία ή τη σοφία Του, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έζησε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε τίποτα για τη διάθεση του Θεού· αν συνέβαινε αυτό, τότε αυτού του είδους το έργο δεν θα ήταν άξιο να ονομαστεί διαχείριση του Θεού. Με απλά λόγια, το έργο της διαχείρισης του Θεού είναι το έργο του Θεού και το σύνολο του έργου που πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση του Θεού από εκείνους που έχει κερδίσει ο Θεός. Τέτοιο έργο μπορεί να συνοψισθεί ως διαχείριση και αναφέρεται στο έργο του Θεού στον άνθρωπο, καθώς και στη συνεργασία μαζί Του όλων εκείνων που Τον ακολουθούν. Όλα αυτά μπορούν συλλογικά να ονομάζονται διαχείριση. Εδώ, το έργο του Θεού ονομάζεται οράματα και η συνεργασία του ανθρώπου ονομάζεται πράξη. Όσο υψηλότερο είναι το έργο του Θεού (δηλαδή, όσο υψηλότερα είναι τα οράματα), τόσο περισσότερο η διάθεση του Θεού γίνεται πιο σαφής στον άνθρωπο και όσο περισσότερο είναι σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, τόσο υψηλότερη είναι η πράξη και η συνεργασία του ανθρώπου. Όσο υψηλότερες είναι οι απαιτήσεις του ανθρώπου, τόσο περισσότερο το έργο του Θεού έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι δοκιμασίες του ανθρώπου και τα πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσει να γίνονται κι αυτά υψηλότερα. Με την ολοκλήρωση αυτού του έργου, όλα τα οράματα θα έχουν ολοκληρωθεί και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει πράξη θα έχει αγγίξει την κορυφή της τελειότητας. Αυτή θα είναι και η εποχή κατά την οποία ο καθένας κατατάσσεται ανάλογα με το είδος, γιατί αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει θα έχει εμφανιστεί στον άνθρωπο. Έτσι, όταν τα οράματα φτάσουν στο απόγειό τους, το έργο θα πλησιάσει στο τέλος του και οι πράξεις του ανθρώπου θα έχουν φτάσει, επίσης, στο ζενίθ τους. Οι πράξεις του ανθρώπου βασίζονται στο έργο του Θεού και η διαχείριση του Θεού εκφράζεται πλήρως μόνο χάρη στις πράξεις του ανθρώπου και τη συνεργασία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το έκθεμα του έργου του Θεού και το αντικείμενο του έργου όλης της διαχείρισης του Θεού, αλλά και το προϊόν της πλήρους διαχείρισης του Θεού. Εάν ο Θεός δούλευε μόνος Του, χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου, τότε δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αποκρυστάλλωση ολόκληρου του έργου Του, και έτσι δεν θα δινόταν η παραμικρή σημασία στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Μόνο επιλέγοντας ένα κατάλληλο αντικείμενο που είναι έξω από το έργο του Θεού και το οποίο μπορεί να εκφράσει αυτό το έργο και να αποδείξει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, είναι δυνατόν να επιτύχει τον στόχο της διαχείρισης του Θεού και να επιτύχει το στόχο να χρησιμοποιήσει όλο αυτό το έργο για να νικήσει ολοσχερώς τον Σατανά. Και έτσι, ο άνθρωπος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού και ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαχείριση του Θεού να καρποφορήσει και να επιτύχει τον τελικό του στόχο· εκτός από τον άνθρωπο, καμία άλλη μορφή ζωής δεν μπορεί να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν ο άνθρωπος πρόκειται να γίνει η πραγματική αποκρυστάλλωση του έργου της διαχείρισης, τότε η ανυπακοή της διεφθαρμένης ανθρωπότητας πρέπει να διαλυθεί τελείως. Αυτό απαιτεί να δίνονται στον άνθρωπο πράξεις κατάλληλες για διαφορετικές κάθε φορά εποχές, και ο Θεός να εκτελεί το αντίστοιχο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αποκτηθεί τελικά μια ομάδα ανθρώπων που θα αποτελεί την αποκρυστάλλωση του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει μάρτυρας στον ίδιο τον Θεό, μόνο μέσα από το έργο του ιδίου του Θεού. Αυτή η μαρτυρία απαιτεί, επίσης, ζωντανά ανθρώπινα όντα που θα είναι κατάλληλα για να επιτευχθεί το έργο Του. Ο Θεός θα δουλέψει αρχικά πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, μέσω των οποίων θα εκφραστεί το έργο Του, και έτσι αυτά τα πλάσματα θα γίνουν μάρτυρες του θελήματός Του. Και με αυτό, ο Θεός θα έχει επιτύχει τον σκοπό του έργου Του. Ο Θεός δεν εργάζεται μόνος για να νικήσει τον Σατανά, επειδή δεν μπορεί να γίνει άμεσος μάρτυρας για τον εαυτό Του ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα. Εάν επρόκειτο να το πράξει, θα ήταν αδύνατο να πείσει τελείως τον άνθρωπο, οπότε ο Θεός πρέπει να εργαστεί πάνω στον άνθρωπο για να τον κατακτήσει, και μόνο τότε θα μπορέσει να αποκτήσει μαρτυρία μεταξύ όλων των πλ��σμάτων. Εάν μόνο ο Θεός εργαζόταν και δεν υπήρχε η συνεργασία του ανθρώπου ή αν δεν ήταν απαραίτητο ο άνθρωπος να συνεργαστεί, τότε ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και θα αγνοούσε για πάντα το θέλημα του Θεού. Έτσι, δεν θα μπορούσε να ονομαστεί το έργο της διαχείρισης του Θεού. Αν μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος έπρεπε να αγωνιστεί, να αναζητήσει και να εργαστεί σκληρά, αλλά δεν κατανοούσε το έργο του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα έκανε φάρσες. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτό που κάνει ο άνθρωπος είναι του Σατανά, είναι επαναστατικός και κακοποιός. Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε όλα όσα γίνονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και δεν υπάρχει τίποτα που να είναι συμβατό με τον Θεό και όλα είναι η εκδήλωση του Σατανά. Τίποτα από όλα όσα έχουν ειπωθεί δεν αφορά αποκλειστικά τα οράματα και τις πράξεις. Πάνω στο θεμέλιο των οραμάτων, ο άνθρωπος βρίσκει την πράξη και τον δρόμο της υπακοής, ώστε να μπορεί να βάλει στην άκρη τις αντιλήψεις του και να κερδίσει εκείνα τα πράγματα που δεν είχε στο παρελθόν. Ο Θεός απαιτεί να συνεργάζεται ο άνθρωπος μαζί Του, ο άνθρωπος να συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις Του και ο άνθρωπος ζητά να δει το έργο να πραγματοποιείται από τον ίδιο τον Θεό, να βιώσει την παντοδύναμη δύναμη του Θεού και να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Αυτά, συνοπτικά, είναι η διαχείριση του Θεού. Η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο είναι η διαχείριση και η μέγιστη διαχείριση.

Αυτό που περιλαμβάνει τα οράματα αναφέρεται πρωτίστως στο έργο του ίδιου του Θεού, και αυτό που περιλαμβάνει την πράξη πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Το έργο του Θεού ολοκληρώνεται από τον ίδιο τον Θεό και η πράξη του ανθρώπου επιτυγχάνεται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο, και αυτό που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο δεν σχετίζεται με τον Θεό. Το έργο του Θεού είναι δική Του διακονία και δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο. Αυτό το έργο δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο και, επιπλέον, ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να επιτελέσει το έργο που πρέπει να γίνει από τον Θεό. Αυτό που απαιτείται να κάνει πράξη ο άνθρωπος πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, είτε πρόκειται για τη θυσία της ίδιας της ζωής του είτε για την παράδοσή του στον Σατανά για να καταθέσει μαρτυρία - όλα αυτά πρέπει να επιτευχθούν από τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Θεός ολοκληρώνει όλο το έργο όπως πρέπει να Το κάνει και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει επιδεικνύεται στον άνθρωπο και το υπόλοιπο έργο επαφίεται στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν κάνει πρόσθετο έργο. Επιτελεί μόνο το έργο που είναι μέσα στη δική Του διακονία και δείχνει μόνο στον άνθρωπο τον τρόπο και αυτό που κάνει μόνο είναι να ανοίξει τον δρόμο και δεν στρώνει τον δρόμο. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τον άνθρωπο. Η πράξη της αλήθειας σημαίνει να γίνουν πράξη τα λόγια του Θεού και όλο αυτό είναι καθήκον του ανθρώπου, είναι αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος απαιτεί ο Θεός να υποφέρει επίσης το μαρτύριο και το ραφινάρισμα μέσα στην αλήθεια, με τον ίδιο τρόπο όπως ο άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος είναι ανυπάκουος. Το έργο του Θεού είναι να εκτελέσει τη διακονία Του και το καθήκον του ανθρώπου είναι να υπακούσει σε όλη την καθοδήγηση του Θεού, χωρίς καμία αντίσταση. Αυτό που ο άνθρωπος κατορθώνει, είναι επιβεβλημένο να το επιτελέσει, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός δουλεύει ή ζει. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να έχει απαιτήσεις από τον άνθρωπο, δηλαδή μόνο ο Θεός είναι ικανός να προβάλλει απαιτήσεις στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει άλλη επιλογή, δεν πρέπει να κάνει τίποτα παρά να υποταχθεί πλήρως και να κάνει πράξεις. Αυτή είναι η λογική που πρέπει να αποκτήσει ο άνθρωπος. Μόλις ολοκληρωθεί το έργο που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό, ο άνθρωπος πρέπει να το βιώσει, βήμα προς βήμα. Αν, τελικά, όταν ολοκληρωθεί όλη η διαχείριση του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει κάνει ακόμα αυτό που απαιτείται από τον Θεό, τότε ο άνθρωπος πρέπει να τιμωρηθεί. Εάν ο άνθρωπος δεν εκπληρώνει τις απαιτήσεις του Θεού, τότε αυτό οφείλεται στην ανυπακοή του ανθρώπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν ήταν αρκετά διεξοδικός στο έργο Του. Όλοι όσοι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, όσοι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις του Θεού και όσοι δεν μπορούν να δώσουν την πίστη τους και να εκπληρώσουν το καθήκον τους, όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν. Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση να εκτελέσετε ακόμη και αυτό το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε δεν βάζετε τους εαυτούς σας σε μπελάδες; Δεν φλερτάρετ�� με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε να υπάρχει ��έλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου είναι για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος στις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά να μην ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει όλο Του το Είναι στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε. Οι λέξεις που ειπώθηκαν σ’ εσάς έχουν φτάσει στον πυρήνα της ουσίας σας, και το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές. Πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή το ψεύδος αυτού του τρόπου· εξακολουθούν να περιμένουν και να βλέπουν και να μην εκτελούν το καθήκον τους. Αντ’ αυτού, εξετάζουν κάθε λέξη και πράξη του Θεού, εστιάζουν σε αυτό που Εκείνος τρώει και φοράει και οι αντιλήψεις τους γίνονται όλο και πιο θλιβερές. Μα δεν κάνουν φασαρία για το τίποτα αυτοί οι άνθρωποι; Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αναζητούν τον Θεό; Και πώς θα μπορούσαν να είναι εκείνοι έχουν την πρόθεση να υποταχθούν στον Θεό; Έβαλαν την πίστη και το καθήκον τους στο πίσω μέρος του μυαλού τους, και αντ’ αυτού, επικεντρώθηκαν στο πού βρίσκεται ο Θεός. Είναι ένα αίσχος! Εάν ο άνθρωπος έχει καταλάβει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να καταλάβει και έχει κάνει πράξη όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, τότε ο Θεός θα δώσει σίγουρα τις ευλογίες Του στον άνθρωπο, γιατί αυτό που απαιτεί από τον άνθρωπο είναι το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κατανοήσει ό,τι υποτίθεται ότι καταλαβαίνει και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη ό,τι πρέπει να κάνει πράξη, τότε ο άνθρωπος θα τιμωρηθεί. Όσοι δεν συνεργάζονται με τον Θεό, διατηρούν εχθρική στάση προς τον Θεό, εκείνοι που δεν δέχονται το νέο έργο, αντιτίθενται σ’ αυτό, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα που να είναι προφανώς σε αντίθεση με αυτό. Όλοι όσοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός, είναι άνθρωποι που σκοπίμως αντιτίθενται και είναι ανυπάκουοι προς τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δεν υπακούουν στα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσονται στον Θεό, είναι ανυπότακτοι και σε αντίθεση με τον Θεό. Οι άνθρωποι που δεν εκτελούν το καθήκον τους είναι εκείνοι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό, και οι άνθρωποι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος».

από «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

[romios-gr]

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο μοναχός είναι φάρος πάνω στα βράχια Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: – Γέροντα, ποιό είναι το έργο του μοναχού; Έργο του μοναχού είναι να γίνη δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Να κάνη την καρδι... Περισσότερα εδώ: https://elromio.gr/agios-pa-sios-o-agioreitis-3/

[istologiolavaron]

▪️#Κυριακή της Πεντηκοστής ή της Γονατιστής ▫️ Πενήντα ημέρες από το Πάσχα. Μια από τις μεγαλύτερες Δεσποτικές εορτές της Εκκλησίας που θεωρείται και ως η γενέθλιος ημέρα της, διότι με τον ερχομό και την #επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές, ξεκίνησε το μεγάλο ιεραποστολικό έργο του Ευαγγελισμού των Εθνών, της διάδοσης του Ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο. ▫️ Εγκαινιάζεται η Αγιοπνευματική περίοδος στη ζωή της Εκκλησίας, διότι το Πνεύμα το Άγιο καθοδηγεί τα βήματα των Αποστόλων και όλων των μαθητών του Χριστού “εις πάσαν την αλήθειαν”. Είναι η εποχή όπου δρα, φωτίζει, οδηγεί το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το #Άγιο_Πνεύμα. ▫️ Αυτήν την Κυριακή οι παλαιότερες γυναίκες την αποκαλούσαν ως Κυριακή της “γονατιστής” διότι ευλογείται η πρώτη μετά το Πάσχα γονυκλισία, στα μισά περίπου της ακολουθίας του Εσπερινού της Εορτής, εξ ου και η μεγάλη γιορτή λέγεται και “της Γονατιστής”. ___________________________________________ #ieradeisis #ieradeisisgr #religion #orthodoxchistian #orthodoxchristianity #orthodoxchurch #orthodoxy #christ #lord #prayer #saints #πεντηκοστή #pentecost https://www.instagram.com/p/CQWgNDVphfR/?utm_medium=tumblr

[followgeorgegr]

Χαϊδελβέργη: Ένα ταξίδι στην παραμυθένια πόλη της Γερμανίας

Είσαι έτοιμος να ταξιδέψεις στην πόλη που μοιάζει να ξεπήδησε από κάποιο μεσαιωνικό παραμύθι; Πρόκειται για ένα κρυμμένο διαμαντάκι κτισμένο στις όχθες του ποταμού Νέκαρ, με πλακόστρωτα δρομάκια, αναγεννησιακά κάστρα και μπαρόκ γέφυρες. Απέχει μόλις μια ώρα από τη Φρανκφούρτη και αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη, καθώς το επιβλητικό κάστρο που φιλοξενεί αποτελεί από μόνο του ορόσημο της αναγεννησιακής περιόδου.

Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τι αξίζει να εξερευνήσεις στην όμορφη αυτή πόλη.

Η γέφυρα αυτή αποτελούσε πάντα σύμβολο της Χαϊδελβέργης. Στις κόχες της δεσπόζουν τα αγάλματα του Karl Theodor, ο οποίος την έκτισε και της έδωσε το όνομα του, και της Παλλάδας Αθήνας, θεάς της σοφίας και του πολιτισμού, ενώ στη νότια άκρη θα αντικρίσει κανείς το μπρούτζινο γλυπτό του «πιθήκου της Χαϊδελβέργης». Η γέφυρα είναι το μοναδικό αξιοθέατο της πόλης που καταστράφηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κτίστηκε ξανά μετά το τέλος του.

Στα μισά του όρους Königstuhl θα συναντήσει κανείς αυτό το επιβλητικό κάστρο, γνωστό και ως παλάτι, που κτίστηκε κατά τον 16ο αιώνα. Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται είτε με τα πόδια είτε με το τελεφερίκ που ξεκινάει κάθε δέκα λεπτά από την παλιά πόλη. Μέσα στο κάστρο αξίζει να επισκεφτείς τους εντυπωσιακούς κήπους, το μουσείο φαρμάκων και το κελάρι όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο βαρέλι κρασιού του κόσμου.

Μόλις βρεθείς ξανά στην παλιά πόλη και διασχίσεις τη γέφυρα για να φτάσεις στην άλλη όχθη του Νέκαρ, ακολούθησε τις ταμπέλες που γράφουν «Philosophenweg». Πρόκειται για μια διαδρομή που οι φιλόσοφοι του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης έκαναν καθημερινά κατά τη ρομαντική περίοδο, απολαμβάνοντας μερικές στιγμές ηρεμίας μέσα στους αμπελώνες του λόφου.

Εδώ χτυπά η καρδιά της παλιάς πόλης, σε μια από τις παλαιότερες πλατείες της. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ένα συντριβάνι με το άγαλμα του Ηρακλή που ανεγέρθηκε μεταξύ του 1706 και του 1709 ως ανάμνηση των τεράστιων προσπαθειών που απαιτήθηκαν για την ανοικοδόμηση της πόλης μετά την πλήρη σχεδόν καταστροφή της στον πόλεμο της διαδοχής του Παλατινάτου. Στην ίδια πλατεία δεσπόζει ο τεράστιος μπαρόκ ναός του Αγίου Πνεύματος, που κατασκευάστηκε το 1400 από τον Ruprecht I. Καθημερινά, η πλατεία σφύζει από ζωή, με πλήθος κόσμου να επισκέπτεται τα γραφικά καφέ, τα εστιατόρια και τα ιστορικά κτήρια γύρω από αυτή.

Στην άλλη μεγάλη πλατεία της πόλης, την Universitätsplatz, βρίσκεται το παλιό πανεπιστήμιο, ένα επιβλητικό κτήριο του 18ου αιώνα, καθώς και η περιβόητη φυλακή των φοιτητών. Από το 1778 έως το 1914, οι νεαροί φοιτητές του πανεπιστημίου που διατάρασσαν την ησυχία της πόλης ή διέπρατταν μικροεγκλήματα φυλακίζονταν εδώ για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Πολλοί από τους «κρατούμενους» περνούσαν τον χρόνο τους ζωγραφίζοντας πορτρέτα ή γράφοντας στιχάκια και συνθήματα στους τοίχους του κτηρίου. Αυτό το καλλιτεχνικό και πνευματικό τους έργο μπορείς να θαυμάσεις σε μια επίσκεψή σου στη φυλακή.