#ελληνιστική περίοδος

[1969drk]

μεγάλη κρίση

Η φιλοσοφία του Επίκουρου επίσης κατευνάζει τους φόβους και χαλιναγωγεί τις επιθυμίες.

είναι ανθρωπίνως δυνατό να γίνει κανείς σοφός ο σοφός είναι σπάνιο φαινόμενο σε κάθε εποχή ελάχιστοι υπήρξαν οι σοφοί Στην ελληνιστική περίοδο σημειώνεται μια στροφή στον ατομικισμό. περίοδος πειραματισμού, νεωτερισμών και ατομικισμού η τελειότητα ενός ανθρώπινου όντος, όπως το οραματιζόμαστε με την φαντα­σία μας: η ηθική εξέλιξη, η επάρκεια, η τελειοποίηση του εαυτού: η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του αυτοπραγματώνομαι, η πραγματοποίηση των πνευματικών, ψυχικών και σωματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, καθώς και η αίσθηση της πληρότητας-εσωτερική ισορροπία- που δημιουργείται ως ακόλουθο: αναπτύσσομαι, ολοκληρώνομαι, εξελίσσομαι, βελτιώνομαι, αυξάνομαι Η μορφή του σοφού. μπορούμε να μετρήσουμε την πρόοδο και την προσέγγιση μας στο ιδεώδες ο ανθρώπινος χαρακτήρας επιδέχεται αέναη τελειοποίηση ο άνθρωπος, όντας αυτό που είναι, δεν μπορεί να ελπίζει πως θα προσεγγίσει την τελειότητα παρά «στο γέρμα της ζωής, στο ηλιοβασίλεμα του βίου του» ν’ αγωνιστείς για ν’ αγγίξεις το στόχο, η πεποίθηση ότι το ιδεώδες δεν είναι ανέφικτο Πρέπει να κατευνα­στούν οι φόβοι των ανθρώπων, να χαλιναγωγηθούν οι επιθυμίες τους.

οι ηγετικές φυσιογνωμίες της Στοάς:

Ζήνων, Χρύ­σιππος, Κλεάνθης, Παναίτιος, Ποσειδώνιος, Σενέκας και Επί­κτητος

αμοιβαία ικανοποίηση

[epestrefe]

Πήλινη θεατρική μάσκα κωμωδίας πιθανόν κατασκευασμένη στην ΚΑΛΥΜΝΟ γύρω 100πΧ (Ελληνιστικής περιόδου)όπου και βρέθηκε το 1856.

Βρίσκεται στο ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ....

[konstdim]

Ανίερες Ιστορικές συμμαχίες μέρος πρώτο: Αρχαιότητα, Μεσαίωνας, Ελληνική Επανάσταση 1821

                          ��                    Ανίερες Ιστορικές συμμαχίες μέρος πρώτο

Στην Ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξαν μόνο πρόσωπα που έμειναν καταγράφηκαν στη συλλογική μνήμη λόγω της προδοσίας τους, που σαν πράξη καθόρισε την έκβαση μαχών, αλλά και συμμαχίες ολόκληρων ομάδων που καταγράφηκαν ως ανίερες, κυρίως επειδή αντανακλούν σε συλλογικό επίπεδο, ότι ακριβώς συμβολίζουν…

[grexitdrachmaendebt]

Σινώπη: Η νύμφη του Ευξείνου Πόντου (photos) — pontosnews.gr

Σινώπη: Η νύμφη του Ευξείνου Πόντου (photos)

Γράφει η Θωμαΐς Κιζιρίδου

22/04/2021 - 8:13πμ

Πανοραμική άποψη της Σινώπης (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Η Σινώπη ήταν πόλη της αρχαίας Παφλαγονίας. Κατά τη μυθολογία, οφείλει τ’ όνομά της σε μια από τις βασίλισσες των Αμαζόνων ή στη νύμφη Σινώπη, κόρη του ποταμού Ασωπού. Σύμφωνα ωστόσο με τους μύθους, ιδρυτής της ήταν ο Αργοναύτης Αυτόλυκος, αλλά η περιοχή ήταν επίσης γνωστή στους Φοίνικες θαλασσοπόρους που εμπορεύονταν με τους προελληνικούς λαούς, τους Ασσύριους ή Λευκόσυρους.

Η Σινώπη καταγράφεται ως πατρίδα του κυνικού φιλόσοφου Διογένη.

Ίδρυση της Σινώπης

Η Σινώπη είναι η πρώτη αποικία που ίδρυσαν οι Μιλήσιοι, κατά τον εποικιστικό τους πλου στα νερά του  Ευξείνου Πόντου, τον 8ο αιώνα π. Χ.. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι αρχαίοι ιστορικοί, οι Μιλήσιοι ίδρυσαν τη Σινώπη, αφού ήρθαν σε συμφωνία με τους γηγενείς κατοίκους της. Αφού, λοιπόν, οργανώθηκε σε ελληνική πολιτεία, αποτέλεσε η ίδια τη Μητρόπολη των άλλων ελληνικών πόλεων που ιδρύθηκαν στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, όπως Τραπεζούς, Κερασούς, Κοτύωρα, Αμισός, Οινόη, Φαδισάνη (Φάτσα), Αθήνα, Βαθύς Λιμήν.

Τμήμα των παραθαλάσσιων τειχών (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Η Σινώπη υπήρξε για την εποχή της το σημαντικότερο λιμάνι. Τόσο η στρατηγική της θέση, οι ισχυροί δεσμοί της  με τις ελληνικές πόλεις της Ιωνίας, του Αιγαίου και της Αττικής, καθώς και οι δεσμοί της με τις αποικίες που η ίδια ίδρυσε στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, την κατέστησαν ισχυρότατη και ηγεμονεύουσα πόλη της ευρύτερης περιοχής. Στα τέλη, δε, του 5ου αιώνα, αποτέλεσε και μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας.

Άποψη του Ευξείνου Πόντου μέσα από τα τείχη (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Κλασσική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδος

Διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά της Ιωνικής Μιλήτου και της Αθήνας, η Σινώπη θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα από τα σημαντικά κέντρα του ελληνισμού, κατά την κλασσική και ελληνιστική περίοδο. Έτσι, αναπτύσσονται οι τέχνες, η αγγειοπλαστική, η αργυροχρυσοχοΐα, η μεταλλουργία και η ναυπηγική, μιας και αποτέλεσε το πρώτο ασφαλές λιμάνι στα νότια παράλια του Ευξείνου Πόντου.

Στη Σινώπη ιδρύθηκε και νομισματοκοπείο. Αργυρά και άλλα νομίσματα που σώζονται μέχρι τις μέρες μας, εκθέματα του αρχαιολογικού μουσείου της πόλης, το πιστοποιούν.

Νόμισμα της Σινώπης που φέρει τον θαλασσαετό με το δελφίνι και τα αρχικά της πόλης

Η Σινώπη διατήρησε την ανεξαρτησία της  μέχρι το 368π.Χ. Το 220 π. Χ. την πολιόρκησε ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης Δ΄, αλλά έσπευσαν σε βοήθειά της οι Ρόδιοι, που ήταν σύμμαχοί της. Το 183 π. Χ. την κατέλαβε ο διάδοχος του Μιθριδάτη Δ΄, Φαρνάκης ο Α΄ και μάλιστα την έκανε πρωτεύουσα του κράτους του. Τόσο ο Φαρνάκης, όσο και οι διάδοχοί του στόλισαν τη Σινώπη με θαυμάσια κτήρια και ναούς. Ιδιαίτερη προσοχή τόσο στην πολεοδομία όσο και στον καλλωπισμό των κτηρίων της Σινώπης έδειξε ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ ο Ευπάτορας ή Μέγας, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και τάφηκε εκεί. Το 70 π.Χ. καταλήφθηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλλο, που και αυτός της παραχώρησε αυτονομία. Το 44 π.Χ. έγινε οριστικά ρωμαϊκή αποικία με Ρωμαίους εποίκους, υπαγόμενη στο τμήμα της Βιθυνίας, ενώ αργότερα υπήχθη στον Γαλατικό Πόντο.

Βυζάντιο και Οθωμανική περίοδος

Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η Σινώπη δεν είχε σπουδαία σημασία, ανήκε στο Θέμα των Αρμενιακών. Μετά την Δ’ Σταυροφορία (1201-1204) έγινε μήλον της Έριδος μεταξύ της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και των Σελτζούκων Τούρκων του Ικονίου, που την κατέκτησαν πρώτη φορά το 1214. Ανακαταλήφθηκε πάλι από τον Ανδρόνικο Α΄ τον Κομνηνό, το 1224. Αργότερα, η Σινώπη αποτέλεσε ημιανεξάρτητο τουρκομανικό εμιράτο, που το διοικούσε η οικογένεια των Ισφεντιάρογλου. Το 1462, ο τελευταίος εμίρης της Σινώπης, παρέδωσε την πόλη στον Οθωμανό σουλτάνο Μωάμεθ Β΄, ο οποίος κι ανάγκασε πολλούς από τους Έλληνες κατοίκους της πόλης να μετεγκατασταθούν στην Κωνσταντινούπολη, για να πυκνώσει ο πληθυσμός της.

Η  ελληνική κοινότητα της Σινώπης

Η Σινώπη χτισμένη πάνω σε χερσόνησο περικλειόταν από αρχαίο τείχος με πύλη.

Άποψη των τειχών της πόλης (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Πριν το 1914 κατοικούνταν από 9.000 μουσουλμάνους και 5.000 Έλληνες. Η ελληνική συνοικία της πόλης βρισκόταν έξω από το Κάστρο, καθεστώς που είχε εφαρμοστεί από τα χρόνια της παράδοσης της πόλης στον Μωάμεθ Β΄. ενώ οι Τούρκοι ζούσαν εντός των τειχών.

Οι Έλληνες ασχολούνταν με το εμπόριο και τις τέχνες, ενώ οι Τούρκοι ήταν κυρίως γαιοκτήμονες και δημόσιοι υπάλληλοι.

Το βράδυ έκλειναν οι πύλες και κάθε πρωί, όσοι Έλληνες είχαν μαγαζιά ή άλλες δουλειές στην τουρκική συνοικία, περίμεναν ν’ ανοίξουν οι πύλες, για να εισέλθουν.

Το Φεβρουάριο του 1895 μεγάλη πυρκαγιά έκαψε την ελληνική συνοικία, η οποία ξαναχτίστηκε αργότερα, ωραιότερη. Η κοινότητα συντηρούσε Αστική σχολή, οκτατάξιο σχολαρχείο-Αρρεναγωγείο και πεντατάξιο Παρθεναγωγείο. Η μόνη μεγάλη εκκλησία ήταν η Ευαγγελίστρια, αλλά πολλές ήταν οι μικρές και παλιές εκκλησίες της πόλης, όπως ο Άγιος Γιάννης, ο Άγιος Κωνσταντίνος κι ο Άγιος Θόδωρος.

Η είσοδος που οδηγεί στα χαλάσματα της εκκλησίας εντός του παλατιού του Μιθριδάτη (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Έξω από τα τείχη υπήρχε το εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου, εντός του Κάστρου η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, ενώ στην τοποθεσία Παλάτια, όπου ήταν και τ’ ανάκτορα του Μιθριδάτη, υπήρχε μια μικρή εκκλησία, που ήταν αφιερωμένη στη Θεοτόκο και κατ’ άλλους στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Πρόκειται για μια εκκλησία βυζαντινής περιόδου, που χτίστηκε το 660μ.Χ

Η εκκλησία της Θεοτόκου ή του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ, διακρίνεται εξωτερική τοιχογραφία (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Η Εκκλησία της Σινώπης

Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση πρώτος που κήρυξε το χριστιανισμό στη πόλη ήταν ο Απόστολος Ανδρέας ο οποίος χειροτόνησε τον πρώτο επίσκοπο της, τον Φιλόλογο. Κατά τον μεσαίωνα η Σινώπη αποτέλεσε επισκοπή υπαγόμενη στη Μητρόπολη Ελενοπόντου, στους δε νεότερους χρόνους στη Μητρόπολη Αμάσειας. Στη Σινώπη έζησαν και μαρτύρησαν ο Ιερομάρτυρας Άγιος Φωκάς ο Θαυματουργός (22 Σεπτεμβρίου), ο Άγιος Φωκάς ο κηπουρός (21 Σεπτεμβρίου) και η Παρθενομάρτυς Αγία Ελένη η εκ Σινώπης (1η Νοεμβρίου).

Η Παρθενομάρτυς Αγία Ελένη εκ Σινώπης

Η πόλη σήμερα

Σήμερα η Σινώπη είναι μια όμορφη επαρχιακή πόλη και αποτελεί  ένα από τα πλέον γνωστά παραθεριστικά κέντρα της Τουρκίας. Το παραδοσιακό της χρώμα έχει χαθεί, μιας και ανάμεσα στα παλιά σπίτια και στους πύργους υψώνονται συγκροτήματα πολυκατοικιών.

Πολεοδομικό συγκρότημα Σινώπης, σύγχρονες οικίες και τείχη (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Παρόλα αυτά, η Σινώπη μπορεί να χαρακτηριστεί πόλη-μνημείο. Ο επισκέπτης το διαπιστώνει αυτό αντικρίζοντας πρωτίστως τα τείχη που την περιβάλλουν και σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση. Επίσης το κάστρο της Σινώπης, που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα π.Χ, στέκει αλώβητο από τον χρόνο στο λιμάνι, στην καρδιά της πόλης.

Το Κάστρο της Σινώπης (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Άποψη του λιμανιού μέσα από το κάστρο της Σινώπης (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Ο ναός της Θεοτόκου ή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που σήμερα ονομάζεται Balatar Kilisesi, δηλαδή εκκλησία του παλατιού, σώζεται ημικατεστραμμένος μέσα σε ερείπια που θεωρούνται μέρος του συμπλέγματος του Παλατιού του Μιθριδάτη.

Το ιερό της εκκλησίας του Παλατιού (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Από το 2009 πραγματοποιούνται, σε εξέλιξη, αρχαιολογικές ανασκαφές από το Πανεπιστήμιο Mimar Sinan υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Gülgün Köroğlu, του τμήματος Ιστορίας της Τέχνης του πανεπιστημίου.

Αγιογραφία από την εκκλησία (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Αγιογραφίες… ό,τι έχει απομείνει (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Τόσο το Αρρεναγωγείο όσο και το Παρθεναγωγείο της Σινώπης, τα δυο τριώροφα δίδυμα κτίσματα, σώζονται σε άριστη κατάσταση, μιας και σήμερα χρησιμοποιούνται το Παρθεναγωγείο ως σχολείο, ενώ το Αρρεναγωγείο ως πολιτιστικό κέντρο. Πάνω ψηλά, από την είσοδο του Αρρεναγωγείου σώζεται η επιγραφή του δωρητή της Σχολής «Σχολή ιδρυθείσα δαπάναις Γεωργ. Ι. Τσουβαλτζή 1899».

Το Παρθεναγωγείο (κίτρινο κτήριο) και το Αρρεναγωγείο της Σινώπης, σήμερα πολιτιστικό κέντρο. Πάνω διακρίνεται η επιγραφή του χορηγού Γ. Τσουβαλτζή (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Αρχαιολογικό και Εθνογραφικό Μουσείο

Το αρχαιολογικό μουσείο της Σινώπης είναι το παλαιότερο της Τουρκίας, μιας και η συγκρότησή του ξεκίνησε το 1921 κι άρχισε να λειτουργεί το 1932, ενώ στο σημερινό κτήριο μεταφέρθηκε το 1970.

Η είσοδος του Αρχαιολογικού Μουσείου Σινώπης (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Στο μουσείο εκτίθενται συλλογές προϊστορικών ευρημάτων, κλασική συλλογή με ευρήματα από την χετταϊκή μέχρι και την βυζαντινή εποχή, καθώς κι αγάλματα ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου. Εκτίθεται και συλλογή βυζαντινών εικόνων, από εκκλησιές της περιοχής, που θεωρείται από τις πλέον αξιόλογες στην Τουρκία. Στον κήπο του μουσείου εκτίθενται πέτρινα και μαρμάρινα αρχιτεκτονικά έργα, γλυπτά και ψηφιδωτά.

Άποψη εκθεμάτων στην αυλή του αρχαιολογικού Μουσείου (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Ταφική πλάκα Έλληνα κατοίκου της Σινώπης, στην αυλή του μουσείου (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Ταφική πλάκα βρέφους Ελλήνων της Σινώπης στην αυλή του μουσείου (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Επίσης στον κήπο υπάρχουν  τα απομεινάρια ενός ελληνιστικού ναού προς τιμήν του αιγυπτιακού θεού Σέραπη, που ανακαλύφθηκε το 1951. Αυτός ήταν και ο λόγος που μεταφέρθηκε το 1970 το αρχαιολογικό μουσείο στο συγκεκριμένο σημείο της πόλης.

Ίχνη από το ναό του Σεράπιδος στον κήπο του μουσείου της Σινώπης (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Παρακείμενα του αρχαιολογικού μουσείου λειτουργεί Εθνογραφικό Μουσείο, που στεγάζεται σ’ ένα παλιό αρχοντικό του 18ου αι. Στο μουσείο υπάρχουν εκθέματα από τη ζωή και τη λαογραφία του τόπου, από την Οθωμανική περίοδο μέχρι σήμερα.

Εθνογραφικό Μουσείο Σινώπης – Παράσταση προετοιμασίας καφέ

Διογένης ο Κυνικός

Ο Διογένης γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου μεταξύ 399 με 404 π.Χ. Ένας θρύλος μάλιστα αναφέρει ότι γεννήθηκε την ημέρα που πέθανε ο Σωκράτης (399π.Χ.).

Ήρθε νέος στην Αθήνα, γιατί διώχθηκε από τη Σινώπη  ως παραχαράκτης, ενώ μερικοί υποστηρίζουν ότι ο πατέρας του ήταν παραχαράκτης κι αναγκάστηκε ο ίδιος να εκπατριστεί.

Στην Αθήνα μαθήτευσε κοντά στον Αντισθένη, τον ιδρυτή της κυνικής φιλοσοφίας, που γρήγορα όμως τον επισκίασε. Η κυνικοί φιλόσοφοι καταπολέμησαν την ηδονή και κήρυξαν την ολιγάρκεια.

Το άγαλμα του Διογένη στη Σινώπη, δίπλα στα παραθαλάσσια τείχη (φωτ.: Θωμαΐς Κιζιρίδου)

Έτσι, ο Διογένης κάνοντας πράξη την θεωρεία, ζούσε  σ’ ένα πιθάρι, κυκλοφορούσε ξυπόλητος κι μισόγυμνος κι έτρωγε ελάχιστα. Πέρασε τη ζωή του μεταξύ Αθήνας και Κορίνθου.. Σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο, πέθανε στην Κόρινθο, τη μέρα που ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε στη Βαβυλώνα, το 323π.Χ.

Κανένα από τα έργα του Διογένη του Σινωπέα δεν διασώθηκε, έμειναν, όμως στην ιστορία τα αποφθέγματά του, καθώς και η πνευματώδης κι ανατρεπτικά σκληρή κριτική του απέναντι στα κακώς κείμενα της εποχής.

Ό τρόπος πού διακήρυττε τις πεποιθήσεις του ήταν αληθινά παραστατικός. Για να δείξει  πόσο δύσκολο είναι να συναντήσεις στην καθημερινή ζωή έναν αληθινό άνθρωπο, κυκλοφορούσε στο φως της μέρας κρατώντας ένα αναμμένο, φανάρι. Κι όταν τον ρωτούσαν γιατί το κρατούσε, απαντούσε ότι αναζητά έναν Άνθρωπο.

[maxmaggr]

Η θέση της γυναίκας: Από την ιστορία στη λογοτεχνία

Πηγή: theodysseyonline.com (Photo by Fred W. McDarrah/Getty Images)   Χρειάστηκαν πολλά χρόνια -ή καλύτερα αιώνες-, πολλοί αγώνες ώσπου οι γυναίκες να παγιώσουν την θέση τους στην κοινωνία, τον εργασιακό τομέα, τον πολιτικό στίβο, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Η διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων, ίσων ευκαιριών, και πόσο μάλλον η θέσπισή τους, δεν έγινε εν μία νυκτί. Έτσι, η θέση της γυναίκας και ο ρόλος της τόσο στην ιδιωτική ζωή όσο και στα πλαίσια της κοινωνίας πέρασε από διάφορα στάδια, πολλές αναδιαμορφώσεις και αλλαγές ανά τους αιώνες και ανά γεωγραφικές περιοχές του κόσμου. Ο Φεμινισμός είχε καταλυτικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις καθώς αποτελεί ένα κίνημα που αποσκοπεί στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισότητα των φύλων. Η εικόνα που έχουμε για τους προηγούμενους αιώνες είναι κυρίως αυτή της πατριαρχικής κοινωνίας, όπου η γυναίκα είναι κατώτερη του άντρα, στερείται ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών, δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν εργάζεται και είναι αφοσιωμένη στην οικιακή ζωή και στα παιδιά της. Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή όμως, θα δούμε περιόδους που η μητριαρχία ήκμασε, η γυναίκα ήταν στο επίκεντρο, έχοντας καθοριστικό ρόλο στην κοινωνία.   Η θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα

Πηγή: blogs.sch.gr   Η μητριαρχία αποτέλεσε μάλιστα την πρώτη μορφή κοινωνικής οργάνωσης κατά τα προϊστορικά χρόνια. Η γυναίκα θεωρούταν πηγή της ζωής και λατρευόταν ως θεά – Μητέρα καθώς αυτή έφερνε στον κόσμο απογόνους ενώ ο πατέρας ήταν αμφισβητούμενος. Στην Μινωική Εποχή, για παράδειγμα, οι γυναίκες είχαν περίπου ίσα δικαιώματα και ελευθερίες με του άντρες, συμμετείχαν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, γιορτές, λατρευτικές τελετές, αγωνίσματα, ακόμα και στο κυνήγι.  Με το πέρασμα των αιώνων η μητριαρχία σταδιακά καταλύεται δίνοντας την θέση της στην πατριαρχία. Κατά την αρχαϊκή εποχή έρχεται στο προσκήνιο η ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου μόνο οι άντρες έχουν πολιτικά δικαιώματα και ενεργό δράση στην κοινωνική ζωή της πόλης – κράτους. Αντίθετα, η γυναίκα ασχολιόταν αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών και με τα του οίκου. Πέρα όμως, από το χρονικό κριτήριο, εξίσου σημαντικός είναι και ο εκάστοτε τόπος. Για παράδειγμα, στην Σπάρτη της ίδιας περιόδου οι γυναίκες είχαν παρόμοια δικαιώματα με τους άνδρες, είχαν κληρονομικά δικαιώματα, συμμετείχαν στο δημόσιο βίο και είχαν λόγο για την κοινωνικοπολιτική ζωή.  Κατά την κλασική περίοδο η θέση της γυναίκας παρουσιάζεται δυσμενέστερη και τα δικαιώματά της ακόμα πιο περιορισμένα. Ωστόσο, κύρια πηγή αποτελεί η κατάσταση στην κλασική Αθήνα, όπου η γυναίκα ήταν περιορισμένη και πάντοτε υπό την κηδεμονία ενός άντρα, είτε του πατέρα της είτε του νόμιμου συζύγου της. Ακόμα, πηγές αποτελούν λογοτεχνικά έργα αυτής της περιόδου που σε ορισμένες περιπτώσεις η γυναίκα παρουσιαζόταν υποχείριο του άντρα και θεωρούταν ανάξια λόγου. Δεν μπορούμε λοιπόν, να έχουμε μια σαφή και απόλυτη γνώμη καθώς μπορεί να πρόκειται για προσωπικές απόψεις του εκάστοτε συγγραφέα και δεν αποκλείεται το γεγονός να εξυπηρετούν προσωπικές σκοπιμότητες. Προχωρώντας στην ιστορία θα δούμε την γυναίκα να αποκτά περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα, να λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις και να κατέχει την εξουσία. Μία τέτοια εικόνα χειραφετημένης γυναίκας συναντάται στην Αίγυπτο της ελληνιστικής περιόδου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις βασίλισσες της Αιγύπτου, όπως η Κλεοπάτρα.   Η θέση της γυναίκας από τον Μεσαίωνα μέχρι Διαφωτισμό

Πηγή: history.com Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και τον Μεσαίωνα γενικότερα, η θέση της γυναίκας δεν βελτιώθηκε αισθητά, αν και παρουσιάζεται ευνοϊκότερη από την αρχαιότητα. Οι γυναίκες περνούν τον περισσότερο χρόνο στην κατοικία τους, η μόρφωσή τους είναι περιορισμένη και παντρεύονται από μικρή ηλικία, διαφορετικά γίνονται καλόγριες. Ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπόψιν είναι και η κοινωνική τάξη. Ανάλογα το κοινωνικό στρώμα από το οποίο προέρχονται, διαφοροποιούνται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους. Για παράδειγμα, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις γυναικών που είχαν τα ηνία της εξουσίας, έχοντας βέβαια αριστοκρατική καταγωγή. Φυσικά, σε αυτές τις περιπτώσεις η γυναίκα τυγχάνει καλύτερης μεταχείρισης. Αντίθετα, στην αγροτική κοινωνία των σκοτεινών χρόνων η αντιμετώπιση του γυναικείου φύλου ήταν υποτιμητική και ταπεινωτική. Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι και ο σκοταδισμός και η δεισιδαιμονία αυτής της εποχής που οδήγησε σε ακρότητες όπως την οδήγηση στην πυρά πολλών γυναικών, θεωρώντας τες μάγισσες. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτής της εποχής αποτελεί το γεγονός ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα θεωρούταν αμαρτία, ως αποτέλεσμα της έντονης θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Μπορεί η Αναγέννηση να ήταν μια περίοδος ακμής για τις τέχνες και τα γράμματα, ωστόσο, δεν έφερε τις κοινωνικές αλλαγές που θα εξίσωναν τα δύο φύλα και θα παρείχαν περισσότερα δικαιώματα στο γυναικείο φύλο. Έτσι, κι αυτή την ιστορική περίοδο βλέπουμε τις γυναίκες πλήρως υποταγμένες στους άνδρες, είτε έχουν το ρόλο του πατέρα είτε του συζύγου, η μόρφωσή τους είναι πενιχρή, συνεχίζουν να μην έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερία λόγου. Η αρχή της αντιμετώπισης των φυλετικών ανισοτήτων, της ενεργούς δράσης των γυναικών σε όλους τους τομείς της ζωής και της καλύτερης αντιμετώπισής τους έγινε την περίοδο του Διαφωτισμού. Παρόλα αυτά, ακόμα και τότε οι γυναίκες δεν λογίζονταν ως ίσες με τους άνδρες. Σημαντικές φιγούρες του Διαφωτισμού, όπως ο Τζον Λοκ, ο Άνταμ Σμιθ και ο Ζαν – Ζακ Ρουσσώ, έκαναν λόγο για την ισότητα των φύλων. Ο Ρουσσώ διατύπωσε την άποψη ότι οι γυναίκες είναι υποδεέστερες των ανδρών και πρέπει να είναι υποταγμένες σε αυτούς. Στις ιδέες αυτές αντιτάχθηκε η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, Αγγλίδα συγγραφέας και φιλόσοφος, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Μάλιστα, στο πρωτοποριακό βιβλίο της «Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας» (1792) απαντάει στους διανοούμενους της εποχής που ήταν αντίθετοι στην εκπαίδευση των γυναικών, τονίζοντας την σημασία της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του γυναικείου φύλου καθώς και την αναγκαιότητα εξάλειψης των φυλετικών ανισοτήτων.  Άλλος ένας Γάλλος φιλόσοφος που εναντιώθηκε στην διαδεδομένη άποψη περί κατωτερότητας του γυναικείου φύλου ήταν ο Νικολά ντε Κοντορσέ, οποίος μάλιστα έκανε λόγο για ίσα πολιτικά δικαιώματα και για τα δύο φύλα καθώς και για καθολική εκπαίδευση. Τα σαλόνια και τα καφέ αυτής της εποχής ήταν ο πρώτος φορέας διάδοσης των ιδεών του διαφωτισμού καθώς ήταν χώροι συναθροίσεων διαφόρων ανθρώπων που συζητούσαν νέες ιδέες και φιλοσοφίες. Μέσα από αυτούς τους χώρους, ιδίως όταν είχαν πρόσβαση και γυναίκες, άρχισαν να εξαπλώνονται ευρύτερα αυτές οι απόψεις περί δικαιωμάτων της γυναίκας και ισότητας των φύλων. Άλλη μια αλλαγή αυτής της περιόδου που συνέβαλε στην βελτίωση της θέσης της γυναίκας ήταν οι αλλαγές στην τυπογραφία και τις εκδόσεις. Στο μεγαλύτερο μέρος του Διαφωτισμού οι γυναίκες χρειάζονταν γραπτή συγκατάθεση του συζύγου τους για να εκδώσουν τα γραπτά τους. Αυτό το καθεστώς άρχισε να υποχωρεί και υιοθετήθηκαν πιο εμπορικές μέθοδοι που επέτρεπαν στις γυναίκες να εκδίδουν τα γραπτά τους με μεγαλύτερη ελευθερία. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι με το πέρασμα των αιώνων η θέση, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των γυναικών άλλοτε περιορίζονται και μένουν στάσιμα κι άλλοτε κάνουν βήματα προόδου και εξελίσσονται. Σαφώς, η μεγαλύτερη αλλαγή είναι αυτή που λαμβάνει χώρα κατά τον Διαφωτισμό και τα μετέπειτα χρόνια, δημιουργώντας τη βάση για το Φεμινισμό.   Το κίνημα του Φεμινισμού

Πηγή: versobooks.com   Ο Φεμινισμός αποτελεί ένα κίνημα με κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές παραμέτρους που αποσκοπεί στην καταπολέμηση των φυλετικών ανισοτήτων και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων του γυναικείου φύλου. Κάποια από τα θέματα που απασχολούν το Φεμινισμό είναι τα πολιτικά δικαιώματα, τα δικαιώματα στον εργασιακό τομέα, η σεξουαλική παρενόχληση και βία, η αυτοδιάθεση του σώματος της γυναίκας, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις λόγω φύλου κ.ά. Σημαντική είναι η επίδραση του Διαφωτισμού και των απόψεων που διατυπώθηκαν και διαδόθηκαν αυτή την περίοδο σχετικά με την ελευθερία, την ισότητα και τα δικαιώματα του γυναικείου φύλου. Κατά τον 19ο αι., όμως, γίνεται οργανωμένο κίνημα με ορόσημο το πρώτο συνέδριο για τα δικαιώματα των γυναικών στο Seneka Falls, στη Νέα Υόρκη, το 1848 και κορυφώνεται τον 20ο αι., με πολλές χώρες μάλιστα να παραχωρούν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ήδη από τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα. Αυτή η περίοδος θεωρείται το πρώτο κύμα του Φεμινισμού και αφορά στοιχειώδεις διεκδικήσεις δικαιωμάτων όπως αυτό της ψήφου. Περισσότερες διεκδικήσεις συναντάμε στο δεύτερο και τρίτο κύμα Φεμινισμού, τη δεκαετία του ’60 και του ’90, αντίστοιχα. Για παράδειγμα, το δεύτερο κύμα ασχολήθηκε με θέματα όπως η οικονομική ισότητα των φύλων και δικαιώματα γυναικείων μειονοτήτων ενώ το τρίτο κύμα με θέματα όπως η βία κατά των γυναικών, τη σεξουαλική απελευθέρωση, δικαιώματα αναπαραγωγής, την υποστήριξη μονογονικών οικογενειών κ.ά.   Γυναίκες που στιγμάτισαν την ιστορία και τη λογοτεχνία Μιλήσαμε παραπάνω για διάφορες ιστορικές περιόδους που οι γυναίκες ήταν περιορισμένες, εξαρτημένες από το αντίθετο φύλο, πολλές φορές και υποταγμένες σε αυτό, εποχές που θεωρούνταν κατώτερες, είχαν ελάχιστα ή και ανύπαρκτα δικαιώματα. Παρόλα αυτά, υπήρξαν γυναίκες ακόμα και σε αυτές τις εποχές που ήταν φεμινίστριες, κι αν αυτός ο όρος δεν τις χαρακτηρίζει όλες, ήταν σίγουρα αντισυμβατικές. Παρακάτω θα αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα γυναικών, είτε ιστορικών προσώπων είτε ηρωίδων λογοτεχνικών έργων που ξεχώρισαν και διαφοροποιήθηκαν μέσα σε πατριαρχικές κοινωνίες κι άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Κλεοπάτρα

Πηγή: wikipedia.org   Ήδη αναφέραμε μία εμβληματική ιστορική προσωπικότητα, η οποία ήταν η Κλεοπάτρα. Η Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου, ήταν η τελευταία βασίλισσα της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου κατά την Ελληνιστική περίοδο.  Παρόλο που δεν ήταν σε θέση να διασώσει τη Δυναστεία των Πτολεμαίων καθώς η κοινωνικοπολιτική αστάθεια της Αιγύπτου, οι εσωτερικές διαμάχες και η διαφθορά οδήγησαν στην παρακμή και την αποδυνάμωση της χώρας πριν ακόμα ανέβει στο θρόνο, έμεινε γνωστή στην ιστορία ως μια ικανή και δαιμόνια μονάρχης. Δύο ακόμα γεγονότα που την καθιστούν διάσημη είναι οι σχέσεις της με τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, δύο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής καθώς και το τραγικό τέλος της. Ιωάννα της Λωραίνης

Πηγή: caminteresse.fr   Άλλη μία ιδιαίτερη φυσιογνωμία της ιστορίας που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις παρά τη σύντομη ζωή της είναι η Ιωάννα της Λωραίνης ή Ζαν ντ’Αρκ . Σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών είδε το πρώτο της όραμα όπου ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη την καλούσαν αν αναλάβει δράση ώστε να σώσει την Γαλλία από την κατάληψη των Άγγλων, σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή του εκατονταετούς πολέμου και να βοηθήσει τον Κάρολο Ζ’ να επανακτήσει το θρόνο. Μετά από μερικά χρόνια και πολλές δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατάφερε το 1429 να πάρει την άδεια του Κάρολου ώστε να ηγηθεί μιας μικρής στρατιωτικής ομάδας για να ενισχύσει την κατάσταση στην Ορλεάνη. Η επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία και μέσα σε εννιά μέρες η Ιωάννα της Λωραίνης κατάφερε να άρει την πολιορκία. Μετά από τη νικηφόρα αυτή μάχη η Ιωάννα ήταν στο πλάι του Κάρολου στις μετέπειτα επιχειρήσεις του απελευθερωτικού αγώνα. Σε μία από αυτές όμως, αιχμαλωτίστηκε από στρατιώτες του δούκα Φιλίππου της Βουργουνδίας, ο οποίος την παρέδωσε τους Άγγλους. Η Ζαν ντ’Αρκ καταδικάζεται από την Εκκλησία, και είναι πλέον πολύ κοντά στο άδοξο τέλος της αφού καταδικάστηκε να καεί ζωντανή ως αιρετική. Όταν οδηγήθηκε στην πυρά, ήταν μόλις 19 ετών. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, αφού κέρδισε η Γαλλία τον πόλεμο, αναγνωρίστηκε η συμβολή της, με νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκαθίσταται η τιμή της, το 1909 ανακηρύσσεται οσία ενώ το 1920 η Καθολική Εκκλησία την αναγνωρίζει ως αγία.   Μαρί Κιουρί

Πηγή: brainpickings.org   Μία ακόμα σπουδαία προσωπικότητα με ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στον επιστημονικό τομέα αποτελεί η Μαρί Κιουρί. Η Μαρία Σαλώμη Σκουοντόβσκα, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1867. Παρά τα δύσκολα χρόνια και τα εμπόδια που αντιμετώπισε στη ζωή της, με τον ζήλο και την ευφυΐα της κατάφερε να γίνει μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο της επιστήμης. Στην ηλικία των έντεκα ετών έχασε τη μητέρα της από φυματίωση. Με την επίβλεψη του πατέρας της μελετούσε φυσική και μαθηματικά και κατάφερε να τελειώσει το λύκειο με εντυπωσιακές επιδόσεις. Εκείνη την εποχή, απαγορευόταν η φοίτηση σε κορίτσια στα πανεπιστήμια της Πολωνίας κι έτσι παρακολουθούσε μαθήματα στο «Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο», ένα παράνομο πανεπιστήμιο στη Βαρσοβία. Θέλοντας όμως, να συνεχίσει τις σπουδές της αποφάσισε να μετακομίσει στο εξωτερικό ώστε να πάρει πτυχίο από ένα ξένο πανεπιστήμιο. Λ��γω της φτώχειας παράλληλα με τις σπουδές της, δούλευε ως κουβερνάντα και παιδαγωγός. Τελικά, η Μαρί Κιουρί αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Σορβόννης έχοντας στην κατοχή της πτυχίο μαθηματικών, φυσικής και χημείας. Το 1903 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ για τη δουλειά της πάνω στη ραδιενέργεια και γίνεται η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που παίρνει βραβείο Νόμπελ. Λίγα χρόνια μετά, το 1911 βραβεύεται για δεύτερη φορά με Νόμπελ, αυτή τη φορά για την ανακάλυψη δύο νέων χημικών στοιχείων, του πολώνιου και του ράδιου. Με αυτή τη βράβευση γίνεται ο πρώτος επιστήμονας που κερδίζει δύο βραβεία Νόμπελ. Γυναίκες με έντονο χαρακτήρα, αντισυμβατικές, αντιδραστικές, με σπουδαίες πράξεις και ιστορία δεν υπάρχουν μόνο στον πραγματικό κόσμο. Τέτοιες προσωπικότητες συναντάμε και στον κόσμο των βιβλίων. Μπορεί να είναι απλώς αποκυήματα της φαντασίας αλλά και αυτές με τον δικό τους τρόπο έκαναν την διαφορά και άλλαξαν τα δεδομένα, κι αν όχι στην ιστορία, σίγουρα το κατάφεραν στη λογοτεχνία.   Αντιγόνη

Πηγή: greek-language.gr   Μία τέτοια επαναστατική προσωπικότητα που δεν αψηφά μόνο το αντίθετο φύλο αλλά και την εξουσία και θυσιάζεται για τα «πιστεύω» και τις αξίες της είναι η Αντιγόνη, της ομώνυμης τραγωδίας του Σοφοκλή. Η Αντιγόνη θέλοντας να μείνει πιστή σε ανώτερες αξίες και να τιμήσει το νεκρό αδερφό της, εναντιώνεται σε έναν άντρα, τον Κρέοντα, ο οποίος είναι μάλιστα θείος της και βασιλιάς, ατρόμητη καθώς προδιαγράφει τον θάνατό της. Παρόλο που γνωρίζει ότι ο Πολυνείκης, ο αδερφός, απαγορεύεται να ταφεί ως προδότης, παρακούει την εντολή του Κρέοντα, ο οποίος εκπροσωπεί τον γραπτό νόμο, την επίγεια εξουσία, και είναι αποφασισμένη να τιμήσει και να ενταφιάσει τον αδερφό της υπακούοντας στον άγραφο, θείο νόμο. Στην περίπτωση της Αντιγόνης δεν μιλάμε μόνο για μία ανθρώπινη σύγκρουση αλλά και τη σύγκρουση μεταξύ του ανθρώπινου και του θεϊκού νόμου. Με τις αποφάσεις και τις πράξεις της απεικονίζεται ως ένας ισχυρός χαρακτήρας, αποφασιστική κι επαναστατική, πιστή στο θείο νόμο, γενναία και ατρόμητη ακόμα και μπροστά στο θάνατο.   Τζέιν Έιρ

Πηγή: thebrooklyninstitute.com   Η Τζέιν Έιρ είναι ένα μυθιστόρημα της Σαρλότ Μπροντέ, γραμμένο το 1847. Η ιστορία τοποθετείται κάπου στη βόρεια Αγγλία ενώ ο δραματικός χρόνος είναι οι αρχές του 19ου αι. την περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Γ’ του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Τζέιν Έιρ, είναι μία απλή, αλλά έξυπνη και ειλικρινής νεαρή κοπέλα που ήδη από μικρή συναντάει πολλά εμπόδια, αντιξοότητες, κακουχίες κι αδικίες στη ζωή της. Παρόλο που έρχεται αντιμέτωπη με διάφορες καταστάσεις κι ανθρώπους, ικανούς να την περιορίσουν, καταφέρνει να διατηρήσει τον εαυτό της, την προσωπικότητα και τις αξίες της. Είναι μία αντισυμβατική, ανεξάρτητη κι αυτοδύναμη ηρωίδα και με αυτόν τον τρόπο εναντιώνεται στα πρότυπα εκείνης της εποχής για τις γυναίκες και προάγει την ισότητα των φύλων. H θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο Τον αιώνα που διανύουμε η θέση της γυναίκας είναι σαφώς πιο ευνοϊκή και βελτιωμένη από όλες τις προηγούμενες περιόδους της ιστορίας. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου οι γυναίκες έχουν ίσα πολιτικά, εργασιακά, οικονομικά δικαιώματα και τα δύο φύλα θεωρούνται ίσα από την κοινωνία. Ωστόσο, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις με βάση το φύλο δεν εκλείπουν ιδίως σε μη ανεπτυγμένες χώρες που η πατριαρχία και ο μισογυνισμός είναι βαθιά ριζωμένα σε αυτές τις κοινωνίες. Τέτοια φαινόμενα ανισότητας και αδικίας απέναντι στο γυναικείο φύλο, όμως, συναντώνται ακόμα και σε χώρες και πολιτισμούς του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου. Υπάρχουν φορείς και οργανώσεις που προωθούν την ισότητα των φύλων σε όλους τους τομείς, τα δικαιώματα των γυναικών και παλεύουν για μία καλύτερη θέση της γυναίκας στην κοινωνία τόσο στην Ελλάδα, όπως η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη για την ισότητα των φύλων.   Πηγές: https://www.britannica.com/topic/matriarchy https://owlcation.com/humanities/Women-Through-History http://mariakosioni.blogspot.com/2012/12/1_28.html https://www.sparknotes.com/history/european/renaissance1/section9/ https://www.thoughtco.com/rousseau-on-women-and-education-3528799 https://en.wikipedia.org/wiki/Women_in_the_Enlightenment https://www.britannica.com/topic/feminism/ https://www.britannica.com/biography/Cleopatra-queen-of-Egypt https://www.britannica.com/biography/Marie-Curie https://www.britannica.com/biography/Saint-Joan-of-Arc http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/lavdakides/page_009.html#toc006 https://www.britannica.com/topic/Jane-Eyre-novel-by-Bronte Read the full article

[eclecticstarlightblogger]

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018)

Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Κατά την ερευνητική περίοδο του 2018 εντοπίστηκαν και τεκμηριώθηκαν ίχνη από πέντε συνολικά ναυάγια τα οποία χρονολογούνται στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο και στους νεώτερους χρόνους. Ο συνολικός αριθμός των εντοπισμένων και τεκμηριωμένων ναυαγίων μαζί με τα ήδη διερευνημένα ναυάγια που καταγράφηκαν κατά την τριετία 2015-2017 ανέρχεται έτσι στα 58. Εκτός των ναυαγίων καταγράφηκαν και μεμονωμένα ευρήματα, κυρίως απορρίψεις κεραμικής και άγκυρες, αψευδείς μάρτυρες της έντασης και έκτασης της ναυσιπλοϊας και εμπορευματικής διακίνησης στο καίριο αυτό ναυτικό σταυροδρόμι του ανατολικού Αιγαίου.

SONY DSC

Στα πλέον αξιόλογα ευρήματα της έρευνας του 2018 συμπεριλαμβάνονται ένα ναυάγιο με φορτίο κνιδιακών αμφορέων του 2ου αιώνα π.Χ., ένα ναυάγιο του 4ου αι. π.Χ. με μεικτό φορτίο από αιγιακούς και φοινικικούς αμφορείς και ένα ναυάγιο του 5ου – 6ου αιώνα μ.Χ. με φορτίο Υστερορωμαϊκών 1 αμφορέων.

Σημαντική ανακάλυψη υπήρξε και ο εντοπισμός και αποτύπωση ενός εξαιρετικά εκτενούς αγκυροβολίου έμπροσθεν του οικισμού Καμάρι, στην ανατολική πλευρά των Φούρνων. Αναγνωρίστηκαν περισσότερες από 25 άγκυρες χρονολογούμενες από τη ρωμαϊκή περίοδο έως και τον 18ο αιώνα, οι περισσότερες από τις οποίες εγκαταλείφθηκαν στον βυθό από πλοία που θα πρέπει να ήταν αξιομνημόνευτα μεγάλου μεγέθους. Η παρουσία τους φαίνεται να δηλώνει την ύπαρξη μίας ακμάζουσας κοινότητας στο Καμάρι των Φούρνων κατά την ύστερη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, για την οποία οι ιστορικές πηγές της περιόδου φαίνονται να σιωπούν.

Στα πλέον ενδιαφέροντα μεμονωμένα ευρήματα του 2018, συγκαταλέγεται μία απόθεση από 18 τουλάχιστον πήλινους λύχνους του 2ου αιώνα μ.Χ. που εντοπίστηκε και ανελκύστηκε στην βόρεια πλευρά της νήσου Θύμαινας. Οι λύχνοι αυτοί φέρουν ποικίλες ανάγλυφες παραστάσεις από αγαλματικούς τύπους θεών, σκηνές μονομάχων και γεωμετρικά κοσμήματα και αποτελούν προϊόντα των εργαστηρίων της Κορίνθου. Στις βάσεις τους διαβάστηκαν οι επιγραφές των λυχνοποιών Λουκίου και Οκταβίου, πιθανότατα απελεύθερων δούλων που ίδρυσαν τα δικά τους κεραμικά εργαστήρια.

Τέλος, συμπληρωματικές ανελκύσεις και αποτυπώσεις υλικού έγιναν σε ήδη εντοπισμένα ναυάγια, προκειμένου να ολοκληρωθεί η μελέτη του φορτίου τους και να προωθηθεί η νομική τους θωράκιση με την κήρυξή τους σε ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους.

Όπως και κατά τα προηγούμενα έτη, καίριας σημασίας για την επιτυχή έκβαση της έρευνας υπήρξε η ευαισθητοποίηση του τοπικού πληθυσμού και η εκτενής συλλογή πληροφοριών από την κοινότητα των αλιέων, οι οποίοι παρείχαν αφειδώς πληροφορίες για την ύπαρξη αρχαιοτήτων στο βυθό και οδήγησαν στον γρήγορο εντοπισμό τους.

Με την έρευνα του 2018 ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος (2015-2018) της αρχαιολογικής χαρτογράφησης του αρχιπελάγους των Φούρνων. Κατά τους προσεχείς μήνες θα υποβληθεί νέο πρόγραμμα με τους στόχους της έρευνας για την πενταετία 2019-2023.

Την γενική διεύθυνση της έρευνας είχε ο αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Δρ Γιώργος Κουτσουφλάκης ενώ επικεφαλής του Ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation ήταν ο αρχαιολόγος Δρ Peter Campbell.

Η έρευνα υποστηρίχτηκε οικονομικά από τον Δήμο Φούρνων/Κορσεών, το Καθίδρυμα Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών “Κορσεαί” και επιχειρηματικούς φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους! Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

[thoughtfullyblogger]

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018)

Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Κατά την ερευνητική περίοδο του 2018 εντοπίστηκαν και τεκμηριώθηκαν ίχνη από πέντε συνολικά ναυάγια τα οποία χρονολογούνται στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο και στους νεώτερους χρόνους. Ο συνολικός αριθμός των εντοπισμένων και τεκμηριωμένων ναυαγίων μαζί με τα ήδη διερευνημένα ναυάγια που καταγράφηκαν κατά την τριετία 2015-2017 ανέρχεται έτσι στα 58. Εκτός των ναυαγίων καταγράφηκαν και μεμονωμένα ευρήματα, κυρίως απορρίψεις κεραμικής και άγκυρες, αψευδείς μάρτυρες της έντασης και έκτασης της ναυσιπλοϊας και εμπορευματικής διακίνησης στο καίριο αυτό ναυτικό σταυροδρόμι του ανατολικού Αιγαίου.

SONY DSC

Στα πλέον αξιόλογα ευρήματα της έρευνας του 2018 συμπεριλαμβάνονται ένα ναυάγιο με φορτίο κνιδιακών αμφορέων του 2ου αιώνα π.Χ., ένα ναυάγιο του 4ου αι. π.Χ. με μεικτό φορτίο από αιγιακούς και φοινικικούς αμφορείς και ένα ναυάγιο του 5ου – 6ου αιώνα μ.Χ. με φορτίο Υστερορωμαϊκών 1 αμφορέων.

Σημαντική ανακάλυψη υπήρξε και ο εντοπισμός και αποτύπωση ενός εξαιρετικά εκτενούς αγκυροβολίου έμπροσθεν του οικισμού Καμάρι, στην ανατολική πλευρά των Φούρνων. Αναγνωρίστηκαν περισσότερες από 25 άγκυρες χρονολογούμενες από τη ρωμαϊκή περίοδο έως και τον 18ο αιώνα, οι περισσότερες από τις οποίες εγκαταλείφθηκαν στον βυθό από πλοία που θα πρέπει να ήταν αξιομνημόνευτα μεγάλου μεγέθους. Η παρουσία τους φαίνεται να δηλώνει την ύπαρξη μίας ακμάζουσας κοινότητας στο Καμάρι των Φούρνων κατά την ύστερη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, για την οποία οι ιστορικές πηγές της περιόδου φαίνονται να σιωπούν.

Στα πλέον ενδιαφέροντα μεμονωμένα ευρήματα του 2018, συγκαταλέγεται μία απόθεση από 18 τουλάχιστον πήλινους λύχνους του 2ου αιώνα μ.Χ. που εντοπίστηκε και ανελκύστηκε στην βόρεια πλευρά της νήσου Θύμαινας. Οι λύχνοι αυτοί φέρουν ποικίλες ανάγλυφες παραστάσεις από αγαλματικούς τύπους θεών, σκηνές μονομάχων και γεωμετρικά κοσμήματα και αποτελούν προϊόντα των εργαστηρίων της Κορίνθου. Στις βάσεις τους διαβάστηκαν οι επιγραφές των λυχνοποιών Λουκίου και Οκταβίου, πιθανότατα απελεύθερων δούλων που ίδρυσαν τα δικά τους κεραμικά εργαστήρια.

Τέλος, συμπληρωματικές ανελκύσεις και αποτυπώσεις υλικού έγιναν σε ήδη εντοπισμένα ναυάγια, προκειμένου να ολοκληρωθεί η μελέτη του φορτίου τους και να προωθηθεί η νομική τους θωράκιση με την κήρυξή τους σε ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους.

Όπως και κατά τα προηγούμενα έτη, καίριας σημασίας για την επιτυχή έκβαση της έρευνας υπήρξε η ευαισθητοποίηση του τοπικού πληθυσμού και η εκτενής συλλογή πληροφοριών από την κοινότητα των αλιέων, οι οποίοι παρείχαν αφειδώς πληροφορίες για την ύπαρξη αρχαιοτήτων στο βυθό και οδήγησαν στον γρήγορο εντοπισμό τους.

Με την έρευνα του 2018 ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος (2015-2018) της αρχαιολογικής χαρτογράφησης του αρχιπελάγους των Φούρνων. Κατά τους προσεχείς μήνες θα υποβληθεί νέο πρόγραμμα με τους στόχους της έρευνας για την πενταετία 2019-2023.

Την γενική διεύθυνση της έρευνας είχε ο αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Δρ Γιώργος Κουτσουφλάκης ενώ επικεφαλής του Ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation ήταν ο αρχαιολόγος Δρ Peter Campbell.

Η έρευνα υποστηρίχτηκε οικονομικά από τον Δήμο Φούρνων/Κορσεών, το Καθίδρυμα Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών “Κορσεαί” και επιχειρηματικούς φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους! Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

[greekblogs]

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018)

Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Κατά την ερευνητική περίοδο του 2018 εντοπίστηκαν και τεκμηριώθηκαν ίχνη από πέντε συνολικά ναυάγια τα οποία χρονολογούνται στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο και στους νεώτερους χρόνους. Ο συνολικός αριθμός των εντοπισμένων και τεκμηριωμένων ναυαγίων μαζί με τα ήδη διερευνημένα ναυάγια που καταγράφηκαν κατά την τριετία 2015-2017 ανέρχεται έτσι στα 58. Εκτός των ναυαγίων καταγράφηκαν και μεμονωμένα ευρήματα, κυρίως απορρίψεις κεραμικής και άγκυρες, αψευδείς μάρτυρες της έντασης και έκτασης της ναυσιπλοϊας και εμπορευματικής διακίνησης στο καίριο αυτό ναυτικό σταυροδρόμι του ανατολικού Αιγαίου.

SONY DSC

Στα πλέον αξιόλογα ευρήματα της έρευνας του 2018 συμπεριλαμβάνονται ένα ναυάγιο με φορτίο κνιδιακών αμφορέων του 2ου αιώνα π.Χ., ένα ναυάγιο του 4ου αι. π.Χ. με μεικτό φορτίο από αιγιακούς και φοινικικούς αμφορείς και ένα ναυάγιο του 5ου – 6ου αιώνα μ.Χ. με φορτίο Υστερορωμαϊκών 1 αμφορέων.

Σημαντική ανακάλυψη υπήρξε και ο εντοπισμός και αποτύπωση ενός εξαιρετικά εκτενούς αγκυροβολίου έμπροσθεν του οικισμού Καμάρι, στην ανατολική πλευρά των Φούρνων. Αναγνωρίστηκαν περισσότερες από 25 άγκυρες χρονολογούμενες από τη ρωμαϊκή περίοδο έως και τον 18ο αιώνα, οι περισσότερες από τις οποίες εγκαταλείφθηκαν στον βυθό από πλοία που θα πρέπει να ήταν αξιομνημόνευτα μεγάλου μεγέθους. Η παρουσία τους φαίνεται να δηλώνει την ύπαρξη μίας ακμάζουσας κοινότητας στο Καμάρι των Φούρνων κατά την ύστερη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, για την οποία οι ιστορικές πηγές της περιόδου φαίνονται να σιωπούν.

Στα πλέον ενδιαφέροντα μεμονωμένα ευρήματα του 2018, συγκαταλέγεται μία απόθεση από 18 τουλάχιστον πήλινους λύχνους του 2ου αιώνα μ.Χ. που εντοπίστηκε και ανελκύστηκε στην βόρεια πλευρά της νήσου Θύμαινας. Οι λύχνοι αυτοί φέρουν ποικίλες ανάγλυφες παραστάσεις από αγαλματικούς τύπους θεών, σκηνές μονομάχων και γεωμετρικά κοσμήματα και αποτελούν προϊόντα των εργαστηρίων της Κορίνθου. Στις βάσεις τους διαβάστηκαν οι επιγραφές των λυχνοποιών Λουκίου και Οκταβίου, πιθανότατα απελεύθερων δούλων που ίδρυσαν τα δικά τους κεραμικά εργαστήρια.

Τέλος, συμπληρωματικές ανελκύσεις και αποτυπώσεις υλικού έγιναν σε ήδη εντοπισμένα ναυάγια, προκειμένου να ολοκληρωθεί η μελέτη του φορτίου τους και να προωθηθεί η νομική τους θωράκιση με την κήρυξή τους σε ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους.

Όπως και κατά τα προηγούμενα έτη, καίριας σημασίας για την επιτυχή έκβαση της έρευνας υπήρξε η ευαισθητοποίηση του τοπικού πληθυσμού και η εκτενής συλλογή πληροφοριών από την κοινότητα των αλιέων, οι οποίοι παρείχαν αφειδώς πληροφορίες για την ύπαρξη αρχαιοτήτων στο βυθό και οδήγησαν στον γρήγορο εντοπισμό τους.

Με την έρευνα του 2018 ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος (2015-2018) της αρχαιολογικής χαρτογράφησης του αρχιπελάγους των Φούρνων. Κατά τους προσεχείς μήνες θα υποβληθεί νέο πρόγραμμα με τους στόχους της έρευνας για την πενταετία 2019-2023.

Την γενική διεύθυνση της έρευνας είχε ο αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Δρ Γιώργος Κουτσουφλάκης ενώ επικεφαλής του Ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation ήταν ο αρχαιολόγος Δρ Peter Campbell.

Η έρευνα υποστηρίχτηκε οικονομικά από τον Δήμο Φούρνων/Κορσεών, το Καθίδρυμα Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών “Κορσεαί” και επιχειρηματικούς φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους! Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

[skandaladiaplokidiafthora]

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018)

Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Κατά την ερευνητική περίοδο του 2018 εντοπίστηκαν και τεκμηριώθηκαν ίχνη από πέντε συνολικά ναυάγια τα οποία χρονολογούνται στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο και στους νεώτερους χρόνους. Ο συνολικός αριθμός των εντοπισμένων και τεκμηριωμένων ναυαγίων μαζί με τα ήδη διερευνημένα ναυάγια που καταγράφηκαν κατά την τριετία 2015-2017 ανέρχεται έτσι στα 58. Εκτός των ναυαγίων καταγράφηκαν και μεμονωμένα ευρήματα, κυρίως απορρίψεις κεραμικής και άγκυρες, αψευδείς μάρτυρες της έντασης και έκτασης της ναυσιπλοϊας και εμπορευματικής διακίνησης στο καίριο αυτό ναυτικό σταυροδρόμι του ανατολικού Αιγαίου.

SONY DSC

Στα πλέον αξιόλογα ευρήματα της έρευνας του 2018 συμπεριλαμβάνονται ένα ναυάγιο με φορτίο κνιδιακών αμφορέων του 2ου αιώνα π.Χ., ένα ναυάγιο του 4ου αι. π.Χ. με μεικτό φορτίο από αιγιακούς και φοινικικούς αμφορείς και ένα ναυάγιο του 5ου – 6ου αιώνα μ.Χ. με φορτίο Υστερορωμαϊκών 1 αμφορέων.

Σημαντική ανακάλυψη υπήρξε και ο εντοπισμός και αποτύπωση ενός εξαιρετικά εκτενούς αγκυροβολίου έμπροσθεν του οικισμού Καμάρι, στην ανατολική πλευρά των Φούρνων. Αναγνωρίστηκαν περισσότερες από 25 άγκυρες χρονολογούμενες από τη ρωμαϊκή περίοδο έως και τον 18ο αιώνα, οι περισσότερες από τις οποίες εγκαταλείφθηκαν στον βυθό από πλοία που θα πρέπει να ήταν αξιομνημόνευτα μεγάλου μεγέθους. Η παρουσία τους φαίνεται να δηλώνει την ύπαρξη μίας ακμάζουσας κοινότητας στο Καμάρι των Φούρνων κατά την ύστερη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, για την οποία οι ιστορικές πηγές της περιόδου φαίνονται να σιωπούν.

Στα πλέον ενδιαφέροντα μεμονωμένα ευρήματα του 2018, συγκαταλέγεται μία απόθεση από 18 τουλάχιστον πήλινους λύχνους του 2ου αιώνα μ.Χ. που εντοπίστηκε και ανελκύστηκε στην βόρεια πλευρά της νήσου Θύμαινας. Οι λύχνοι αυτοί φέρουν ποικίλες ανάγλυφες παραστάσεις από αγαλματικούς τύπους θεών, σκηνές μονομάχων και γεωμετρικά κοσμήματα και αποτελούν προϊόντα των εργαστηρίων της Κορίνθου. Στις βάσεις τους διαβάστηκαν οι επιγραφές των λυχνοποιών Λουκίου και Οκταβίου, πιθανότατα απελεύθερων δούλων που ίδρυσαν τα δικά τους κεραμικά εργαστήρια.

Τέλος, συμπληρωματικές ανελκύσεις και αποτυπώσεις υλικού έγιναν σε ήδη εντοπισμένα ναυάγια, προκειμένου να ολοκληρωθεί η μελέτη του φορτίου τους και να προωθηθεί η νομική τους θωράκιση με την κήρυξή τους σε ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους.

Όπως και κατά τα προηγούμενα έτη, καίριας σημασίας για την επιτυχή έκβαση της έρευνας υπήρξε η ευαισθητοποίηση του τοπικού πληθυσμού και η εκτενής συλλογή πληροφοριών από την κοινότητα των αλιέων, οι οποίοι παρείχαν αφειδώς πληροφορίες για την ύπαρξη αρχαιοτήτων στο βυθό και οδήγησαν στον γρήγορο εντοπισμό τους.

Με την έρευνα του 2018 ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος (2015-2018) της αρχαιολογικής χαρτογράφησης του αρχιπελάγους των Φούρνων. Κατά τους προσεχείς μήνες θα υποβληθεί νέο πρόγραμμα με τους στόχους της έρευνας για την πενταετία 2019-2023.

Την γενική διεύθυνση της έρευνας είχε ο αρχαιολόγος της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Δρ Γιώργος Κουτσουφλάκης εν�� επικεφαλής του Ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation ήταν ο αρχαιολόγος Δρ Peter Campbell.

Η έρευνα υποστηρίχτηκε οικονομικά από τον Δήμο Φούρνων/Κορσεών, το Καθίδρυμα Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών “Κορσεαί” και επιχειρηματικούς φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους!

Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

Υπέροχες εικονες από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στους φούρνους! Ενάλια Αρχαιολογική Έρευνα στους Φούρνους (2018) Από τις 7 έως τις 29 Σεπτεμβρίου ολοκληρώθηκε η τέταρτη περίοδος της ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, η οποία διενεργείται με την σύμπραξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation. Η έρευνα αυτή έχει σκοπό τον εντοπισμό, καταγραφή, τεκμηρίωση και μελέτη αρχαίων, μεσαιωνικών και νεώτερων ναυαγίων στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων.

[gorgeusworld]

Ζήνων: Έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα Η ελληνιστική περίοδος αναφέρεται στην εποχή μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κατά την οποία οι στρατηγοί μοίρασαν τις κατακτήσεις του Μακεδόνα στρατηλάτη μεταξύ τους. Με άλλα λόγια: ο κόσμος μετατράπηκε σε μικρό χρονικό διάστημα ριζικά – «άλλαξε ο χάρτης» εν μία νυκτί. Εδώ κάπου εμφανίζεται χρονολογικά και ο πρώτος Στωικός φιλόσοφος, ο ελληνικής καταγωγής Ζήνωνας ο Κιτιεύς, ο οποίος διδάσκει στην «Ποικίλη Στοά» στην Αθήνα, από όπου πήρε το όνομά της η σχολή και οι ακόλουθοί της.

[maxmaggr]

Η θέση της γυναίκας: Από την ιστορία στη λογοτεχνία

Πηγή: theodysseyonline.com (Photo by Fred W. McDarrah/Getty Images)   Χρειάστηκαν πολλά χρόνια -ή καλύτερα αιώνες-, πολλοί αγώνες ώσπου οι γυναίκες να παγιώσουν την θέση τους στην κοινωνία, τον εργασιακό τομέα, τον πολιτικό στίβο, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Η διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων, ίσων ευκαιριών, και πόσο μάλλον η θέσπισή τους, δεν έγινε εν μία νυκτί. Έτσι, η θέση της γυναίκας και ο ρόλος της τόσο στην ιδιωτική ζωή όσο και στα πλαίσια της κοινωνίας πέρασε από διάφορα στάδια, πολλές αναδιαμορφώσεις και αλλαγές ανά τους αιώνες και ανά γεωγραφικές περιοχές του κόσμου. Ο Φεμινισμός ��ίχε καταλυτικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις καθώς αποτελεί ένα κίνημα που αποσκοπεί στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισότητα των φύλων. Η εικόνα που έχουμε για τους προηγούμενους αιώνες είναι κυρίως αυτή της πατριαρχικής κοινωνίας, όπου η γυναίκα είναι κατώτερη του άντρα, στερείται ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών, δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν εργάζεται και είναι αφοσιωμένη στην οικιακή ζωή και στα παιδιά της. Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή όμως, θα δούμε περιόδους που η μητριαρχία ήκμασε, η γυναίκα ήταν στο επίκεντρο, έχοντας καθοριστικό ρόλο στην κοινωνία.   Η θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα

Πηγή: blogs.sch.gr   Η μητριαρχία αποτέλεσε μάλιστα την πρώτη μορφή κοινωνικής οργάνωσης κατά τα προϊστορικά χρόνια. Η γυναίκα θεωρούταν πηγή της ζωής και λατρευόταν ως θεά – Μητέρα καθώς αυτή έφερνε στον κόσμο απογόνους ενώ ο πατέρας ήταν αμφισβητούμενος. Στην Μινωική Εποχή, για παράδειγμα, οι γυναίκες είχαν περίπου ίσα δικαιώματα και ελευθερίες με του άντρες, συμμετείχαν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, γιορτές, λατρευτικές τελετές, αγωνίσματα, ακόμα και στο κυνήγι.  Με το πέρασμα των αιώνων η μητριαρχία σταδιακά καταλύεται δίνοντας την θέση της στην πατριαρχία. Κατά την αρχαϊκή εποχή έρχεται στο προσκήνιο η ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου μόνο οι άντρες έχουν πολιτικά δικαιώματα και ενεργό δράση στην κοινωνική ζωή της πόλης – κράτους. Αντίθετα, η γυναίκα ασχολιόταν αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών και με τα του οίκου. Πέρα όμως, από το χρονικό κριτήριο, εξίσου σημαντικός είναι και ο εκάστοτε τόπος. Για παράδειγμα, στην Σπάρτη της ίδιας περιόδου οι γυναίκες είχαν παρόμοια δικαιώματα με τους άνδρες, είχαν κληρονομικά δικαιώματα, συμμετείχαν στο δημόσιο βίο και είχαν λόγο για την κοινωνικοπολιτική ζωή.  Κατά την κλασική περίοδο η θέση της γυναίκας παρουσιάζεται δυσμενέστερη και τα δικαιώματά της ακόμα πιο περιορισμένα. Ωστόσο, κύρια πηγή αποτελεί η κατάσταση στην κλασική Αθήνα, όπου η γυναίκα ήταν περιορισμένη και πάντοτε υπό την κηδεμονία ενός άντρα, είτε του πατέρα της είτε του νόμιμου συζύγου της. Ακόμα, πηγές αποτελούν λογοτεχνικά έργα αυτής της περιόδου που σε ορισμένες περιπτώσεις η γυναίκα παρουσιαζόταν υποχείριο του άντρα και θεωρούταν ανάξια λόγου. Δεν μπορούμε λοιπόν, να έχουμε μια σαφή και απόλυτη γνώμη καθώς μπορεί να πρόκειται για προσωπικές απόψεις του εκάστοτε συγγραφέα και δεν αποκλείεται το γεγονός να εξυπηρετούν προσωπικές σκοπιμότητες. Προχωρώντας στην ιστορία θα δούμε την γυναίκα να αποκτά περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα, να λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις και να κατέχει την εξουσία. Μία τέτοια εικόνα χειραφετημένης γυναίκας συναντάται στην Αίγυπτο της ελληνιστικής περιόδου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις βασίλισσες της Αιγύπτου, όπως η Κλεοπάτρα.   Η θέση της γυναίκας από τον Μεσαίωνα μέχρι Διαφωτισμό

Πηγή: history.com Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και τον Μεσαίωνα γενικότερα, η θέση της γυναίκας δεν βελτιώθηκε αισθητά, αν και παρουσιάζεται ευνοϊκότερη από την αρχαιότητα. Οι γυναίκες περνούν τον περισσότερο χρόνο στην κατοικία τους, η μόρφωσή τους είναι περιορισμένη και παντρεύονται από μικρή ηλικία, διαφορετικά γίνονται καλόγριες. Ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπόψιν είναι και η κοινωνική τάξη. Ανάλογα το κοινωνικό στρώμα από το οποίο προέρχονται, διαφοροποιούνται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους. Για παράδειγμα, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις γυναικών που είχαν τα ηνία της εξουσίας, έχοντας βέβαια αριστοκρατική καταγωγή. Φυσικά, σε αυτές τις περιπτώσεις η γυναίκα τυγχάνει καλύτερης μεταχείρισης. Αντίθετα, στην αγροτική κοινωνία των σκοτεινών χρόνων η αντιμετώπιση του γυναικείου φύλου ήταν υποτιμητική και ταπεινωτική. Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι και ο σκοταδισμός και η δεισιδαιμονία αυτής της εποχής που οδήγησε σε ακρότητες όπως την οδήγηση στην πυρά πολλών γυναικών, θεωρώντας τες μάγισσες. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτής της εποχής αποτελεί το γεγονός ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα θεωρούταν αμαρτία, ως αποτέλεσμα της έντονης θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Μπορεί η Αναγέννηση να ήταν μια περίοδος ακμής για τις τέχνες και τα γράμματα, ωστόσο, δεν έφερε τις κοινωνικές αλλαγές που θα εξίσωναν τα δύο φύλα και θα παρείχαν περισσότερα δικαιώματα στο γυναικείο φύλο. Έτσι, κι αυτή την ιστορική περίοδο βλέπουμε τις γυναίκες πλήρως υποταγμένες στους άνδρες, είτε έχουν το ρόλο του πατέρα είτε του συζύγου, η μόρφωσή τους είναι πενιχρή, συνεχίζουν να μην έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερία λόγου. Η αρχή της αντιμετώπισης των φυλετικών ανισοτήτων, της ενεργούς δράσης των γυναικών σε όλους τους τομείς της ζωής και της καλύτερης αντιμετώπισής τους έγινε την περίοδο του Διαφωτισμού. Παρόλα αυτά, ακόμα και τότε οι γυναίκες δεν λογίζονταν ως ίσες με τους άνδρες. Σημαντικές φιγούρες του Διαφωτισμού, όπως ο Τζον Λοκ, ο Άνταμ Σμιθ και ο Ζαν – Ζακ Ρουσσώ, έκαναν λόγο για την ισότητα των φύλων. Ο Ρουσσώ διατύπωσε την άποψη ότι οι γυναίκες είναι υποδεέστερες των ανδρών και πρέπει να είναι υποταγμένες σε αυτούς. Στις ιδέες αυτές αντιτάχθηκε η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, Αγγλίδα συγγραφέας και φιλόσοφος, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Μάλιστα, στο πρωτοποριακό βιβλίο της «Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας» (1792) απαντάει στους διανοούμενους της εποχής που ήταν αντίθετοι στην εκπαίδευση των γυναικών, τονίζοντας την σημασία της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του γυναικείου φύλου καθώς και την αναγκαιότητα εξάλειψης των φυλετικών ανισοτήτων.  Άλλος ένας Γάλλος φιλόσοφος που εναντιώθηκε στην διαδεδομένη άποψη περί κατωτερότητας του γυναικείου φύλου ήταν ο Νικολά ντε Κοντορσέ, οποίος μάλιστα έκανε λόγο για ίσα πολιτικά δικαιώματα και για τα δύο φύλα καθώς και για καθολική εκπαίδευση. Τα σαλόνια και τα καφέ αυτής της εποχής ήταν ο πρώτος φορέας διάδοσης των ιδεών του διαφωτισμού καθώς ήταν χώροι συναθροίσεων διαφόρων ανθρώπων που συζητούσαν νέες ιδέες και φιλοσοφίες. Μέσα από αυτούς τους χώρους, ιδίως όταν είχαν πρόσβαση και γυναίκες, άρχισαν να εξαπλώνονται ευρύτερα αυτές οι απόψεις περί δικαιωμάτων της γυναίκας και ισότητας των φύλων. Άλλη μια αλλαγή αυτής της περιόδου που συνέβαλε στην βελτίωση της θέσης της γυναίκας ήταν οι αλλαγές στην τυπογραφία και τις εκδόσεις. Στο μεγαλύτερο μέρος του Διαφωτισμού οι γυναίκες χρειάζονταν γραπτή συγκατάθεση του συζύγου τους για να εκδώσουν τα γραπτά τους. Αυτό το καθεστώς άρχισε να υποχωρεί και υιοθετήθηκαν πιο εμπορικές μέθοδοι που επέτρεπαν στις γυναίκες να εκδίδουν τα γραπτά τους με μεγαλύτερη ελευθερία. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι με το πέρασμα των αιώνων η θέση, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των γυναικών άλλοτε περιορίζονται και μένουν στάσιμα κι άλλοτε κάνουν βήματα προόδου και εξελίσσονται. Σαφώς, η μεγαλύτερη αλλαγή είναι αυτή που λαμβάνει χώρα κατά τον Διαφωτισμό και τα μετέπειτα χρόνια, δημιουργώντας τη βάση για το Φεμινισμό.   Το κίνημα του Φεμινισμού

Πηγ��: versobooks.com   Ο Φεμινισμός αποτελεί ένα κίνημα με κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές παραμέτρους που αποσκοπεί στην καταπολέμηση των φυλετικών ανισοτήτων και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων του γυναικείου φύλου. Κάποια από τα θέματα που απασχολούν το Φεμινισμό είναι τα πολιτικά δικαιώματα, τα δικαιώματα στον εργασιακό τομέα, η σεξουαλική παρενόχληση και βία, η αυτοδιάθεση του σώματος της γυναίκας, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις λόγω φύλου κ.ά. Σημαντική είναι η επίδραση του Διαφωτισμού και των απόψεων που διατυπώθηκαν και διαδόθηκαν αυτή την περίοδο σχετικά με την ελευθερία, την ισότητα και τα δικαιώματα του γυναικείου φύλου. Κατά τον 19ο αι., όμως, γίνεται οργανωμένο κίνημα με ορόσημο το πρώτο συνέδριο για τα δικαιώματα των γυναικών στο Seneka Falls, στη Νέα Υόρκη, το 1848 και κορυφώνεται τον 20ο αι., με πολλές χώρες μάλιστα να παραχωρούν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ήδη από τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα. Αυτή η περίοδος θεωρείται το πρώτο κύμα του Φεμινισμού και αφορά στοιχειώδεις διεκδικήσεις δικαιωμάτων όπως αυτό της ψήφου. Περισσότερες διεκδικήσεις συναντάμε στο δεύτερο και τρίτο κύμα Φεμινισμού, τη δεκαετία του ’60 και του ’90, αντίστοιχα. Για παράδειγμα, το δεύτερο κύμα ασχολήθηκε με θέματα όπως η οικονομική ισότητα των φύλων και δικαιώματα γυναικείων μειονοτήτων ενώ το τρίτο κύμα με θέματα όπως η βία κατά των γυναικών, τη σεξουαλική απελευθέρωση, δικαιώματα αναπαραγωγής, την υποστήριξη μονογονικών οικογενειών κ.ά.   Γυναίκες που στιγμάτισαν την ιστορία και τη λογοτεχνία Μιλήσαμε παραπάνω για διάφορες ιστορικές περιόδους που οι γυναίκες ήταν περιορισμένες, εξαρτημένες από το αντίθετο φύλο, πολλές φορές και υποταγμένες σε αυτό, εποχές που θεωρούνταν κατώτερες, είχαν ελάχιστα ή και ανύπαρκτα δικαιώματα. Παρόλα αυτά, υπήρξαν γυναίκες ακόμα και σε αυτές τις εποχές που ήταν φεμινίστριες, κι αν αυτός ο όρος δεν τις χαρακτηρίζει όλες, ήταν σίγουρα αντισυμβατικές. Παρακάτω θα αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα γυναικών, είτε ιστορικών προσώπων είτε ηρωίδων λογοτεχνικών έργων που ξεχώρισαν και διαφοροποιήθηκαν μέσα σε πατριαρχικές κοινωνίες κι άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Κλεοπάτρα

Πηγή: wikipedia.org   Ήδη αναφέραμε μία εμβληματική ιστορική προσωπικότητα, η οποία ήταν η Κλεοπάτρα. Η Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου, ήταν η τελευταία βασίλισσα της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου κατά την Ελληνιστική περίοδο.  Παρόλο που δεν ήταν σε θέση να διασώσει τη Δυναστεία των Πτολεμαίων καθώς η κοινωνικοπολιτική αστάθεια της Αιγύπτου, οι εσωτερικές διαμάχες και η διαφθορά οδήγησαν στην παρακμή και την αποδυνάμωση της χώρας πριν ακόμα ανέβει στο θρόνο, έμεινε γνωστή στην ιστορία ως μια ικανή και δαιμόνια μονάρχης. Δύο ακόμα γεγονότα που την καθιστούν διάσημη είναι οι σχέσεις της με τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, δύο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής καθώς και το τραγικό τέλος της. Ιωάννα της Λωραίνης

Πηγή: caminteresse.fr   Άλλη μία ιδιαίτερη φυσιογνωμία της ιστορίας που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις παρά τη σύντομη ζωή της είναι η Ιωάννα της Λωραίνης ή Ζαν ντ’Αρκ . Σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών είδε το πρώτο της όραμα όπου ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη την καλούσαν αν αναλάβει δράση ώστε να σώσει την Γαλλία από την κατάληψη των Άγγλων, σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή του εκατονταετούς πολέμου και να βοηθήσει τον Κάρολο Ζ’ να επανακτήσει το θρόνο. Μετά από μερικά χρόνια και πολλές δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατάφερε το 1429 να πάρει την άδεια του Κάρολου ώστε να ηγηθεί μιας μικρής στρατιωτικής ομάδας για να ενισχύσει την κατάσταση στην Ορλεάνη. Η επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία και μέσα σε εννιά μέρες η Ιωάννα της Λωραίνης κατάφερε να άρει την πολιορκία. Μετά από τη νικηφόρα αυτή μάχη η Ιωάννα ήταν στο πλάι του Κάρολου στις μετέπειτα επιχειρήσεις του απελευθερωτικού αγώνα. Σε μία από αυτές όμως, αιχμαλωτίστηκε από στρατιώτες του δούκα Φιλίππου της Βουργουνδίας, ο οποίος την παρέδωσε τους Άγγλους. Η Ζαν ντ’Αρκ καταδικάζεται από την Εκκλησία, και είναι πλέον πολύ κοντά στο άδοξο τέλος της αφού καταδικάστηκε να καεί ζωντανή ως αιρετική. Όταν οδηγήθηκε στην πυρά, ήταν μόλις 19 ετών. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, αφού κέρδισε η Γαλλία τον πόλεμο, αναγνωρίστηκε η συμβολή της, με νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκαθίσταται η τιμή της, το 1909 ανακηρύσσεται οσία ενώ το 1920 η Καθολική Εκκλησία την αναγνωρίζει ως αγία.   Μαρί Κιουρί

Πηγή: brainpickings.org   Μία ακόμα σπουδαία προσωπικότητα με ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στον επιστημονικό τομέα αποτελεί η Μαρί Κιουρί. Η Μαρία Σαλώμη Σκουοντόβσκα, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1867. Παρά τα δύσκολα χρόνια και τα εμπόδια που αντιμετώπισε στη ζωή της, με τον ζήλο και την ευφυΐα της κατάφερε να γίνει μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο της επιστήμης. Στην ηλικία των έντεκα ετών έχασε τη μητέρα της από φυματίωση. Με την επίβλεψη του πατέρας της μελετούσε φυσική και μαθηματικά και κατάφερε να τελειώσει το λύκειο με εντυπωσιακές επιδόσεις. Εκείνη την εποχή, απαγορευόταν η φοίτηση σε κορίτσια στα πανεπιστήμια της Πολωνίας κι έτσι παρακολουθούσε μαθήματα στο «Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο», ένα παράνομο πανεπιστήμιο στη Βαρσοβία. Θέλοντας όμως, να συνεχίσει τις σπουδές της αποφάσισε να μετακομίσει στο εξωτερικό ώστε να πάρει πτυχίο από ένα ξένο πανεπιστήμιο. Λόγω της φτώχειας παράλληλα με τις σπουδές της, δούλευε ως κουβερνάντα και παιδαγωγός. Τελικά, η Μαρί Κιουρί αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Σορβόννης έχοντας στην κατοχή της πτυχίο μαθηματικών, φυσικής και χημείας. Το 1903 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ για τη δουλειά της πάνω στη ραδιενέργεια και γίνεται η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που παίρνει βραβείο Νόμπελ. Λίγα χρόνια μετά, το 1911 βραβεύεται για δεύτερη φορά με Νόμπελ, αυτή τη φορά για την ανακάλυψη δύο νέων χημικών στοιχείων, του πολώνιου και του ράδιου. Με αυτή τη βράβευση γίνεται ο πρώτος επιστήμονας που κερδίζει δύο βραβεία Νόμπελ. Γυναίκες με έντονο χαρακτήρα, αντισυμβατικές, αντιδραστικές, με σπουδαίες πράξεις και ιστορία δεν υπάρχουν μόνο στον πραγματικό κόσμο. Τέτοιες προσωπικότητες συναντάμε και στον κόσμο των βιβλίων. Μπορεί να είναι απλώς αποκυήματα της φαντασίας αλλά και αυτές με τον δικό τους τρόπο έκαναν την διαφορά και άλλαξαν τα δεδομένα, κι αν όχι στην ιστορία, σίγουρα το κατάφεραν στη λογοτεχνία.   Αντιγόνη

Πηγή: greek-language.gr   Μία τέτοια επαναστατική προσωπικότητα που δεν αψηφά μόνο το αντίθετο φύλο αλλά και την εξουσία και θυσιάζεται για τα «πιστεύω» και τις αξίες της είναι η Αντιγόνη, της ομώνυμης τραγωδίας του Σοφοκλή. Η Αντιγόνη θέλοντας να μείνει πιστή σε ανώτερες αξίες και να τιμήσει το νεκρό αδερφό της, εναντιώνεται σε έναν άντρα, τον Κρέοντα, ο οποίος είναι μάλιστα θείος της και βασιλιάς, ατρόμητη καθώς προδιαγράφει τον θάνατό της. Παρόλο που γνωρίζει ότι ο Πολυνείκης, ο αδερφός, απαγορεύεται να ταφεί ως προδότης, παρακούει την εντολή του Κρέοντα, ο οποίος εκπροσωπεί τον γραπτό νόμο, την επίγεια εξουσία, και είναι αποφασισμένη να τιμήσει και να ενταφιάσει τον αδερφό της υπακούοντας στον άγραφο, θείο νόμο. Στην περίπτωση της Αντιγόνης δεν μιλάμε ��όνο για μία ανθρώπινη σύγκρουση αλλά και τη σύγκρουση μεταξύ του ανθρώπινου και του θεϊκού νόμου. Με τις αποφάσεις και τις πράξεις της απεικονίζεται ως ένας ισχυρός χαρακτήρας, αποφασιστική κι επαναστατική, πιστή στο θείο νόμο, γενναία και ατρόμητη ακόμα και μπροστά στο θάνατο.   Τζέιν Έιρ

Πηγή: thebrooklyninstitute.com   Η Τζέιν Έιρ είναι ένα μυθιστόρημα της Σαρλότ Μπροντέ, γραμμένο το 1847. Η ιστορία τοποθετείται κάπου στη βόρεια Αγγλία ενώ ο δραματικός χρόνος είναι οι αρχές του 19ου αι. την περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Γ’ του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Τζέιν Έιρ, είναι μία απλή, αλλά έξυπνη και ειλικρινής νεαρή κοπέλα που ήδη από μικρή συναντάει πολλά εμπόδια, αντιξοότητες, κακουχίες κι αδικίες στη ζωή της. Παρόλο που έρχεται αντιμέτωπη με διάφορες καταστάσεις κι ανθρώπους, ικανούς να την περιορίσουν, καταφέρνει να διατηρήσει τον εαυτό της, την προσωπικότητα και τις αξίες της. Είναι μία αντισυμβατική, ανεξάρτητη κι αυτοδύναμη ηρωίδα και με αυτόν τον τρόπο εναντιώνεται στα πρότυπα εκείνης της εποχής για τις γυναίκες και προάγει την ισότητα των φύλων. H θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο Τον αιώνα που διανύουμε η θέση της γυναίκας είναι σαφώς πιο ευνοϊκή και βελτιωμένη από όλες τις προηγούμενες περιόδους της ιστορίας. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου οι γυναίκες έχουν ίσα πολιτικά, εργασιακά, οικονομικά δικαιώματα και τα δύο φύλα θεωρούνται ίσα από την κοινωνία. Ωστόσο, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις με βάση το φύλο δεν εκλείπουν ιδίως σε μη ανεπτυγμένες χώρες που η πατριαρχία και ο μισογυνισμός είναι βαθιά ριζωμένα σε αυτές τις κοινωνίες. Τέτοια φαινόμενα ανισότητας και αδικίας απέναντι στο γυναικείο φύλο, όμως, συναντώνται ακόμα και σε χώρες και πολιτισμούς του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου. Υπάρχουν φορείς και οργανώσεις που προωθούν την ισότητα των φύλων σε όλους τους τομείς, τα δικαιώματα των γυναικών και παλεύουν για μία καλύτερη θέση της γυναίκας στην κοινωνία τόσο στην Ελλάδα, όπως η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη για την ισότητα των φύλων.   Πηγές: https://www.britannica.com/topic/matriarchy https://owlcation.com/humanities/Women-Through-History http://mariakosioni.blogspot.com/2012/12/1_28.html https://www.sparknotes.com/history/european/renaissance1/section9/ https://www.thoughtco.com/rousseau-on-women-and-education-3528799 https://en.wikipedia.org/wiki/Women_in_the_Enlightenment https://www.britannica.com/topic/feminism/ https://www.britannica.com/biography/Cleopatra-queen-of-Egypt https://www.britannica.com/biography/Marie-Curie https://www.britannica.com/biography/Saint-Joan-of-Arc http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/lavdakides/page_009.html#toc006 https://www.britannica.com/topic/Jane-Eyre-novel-by-Bronte Read the full article

[maxmaggr]

Η θέση της γυναίκας: Από την ιστορία στη λογοτεχνία

Πηγή: theodysseyonline.com (Photo by Fred W. McDarrah/Getty Images)   Χρειάστηκαν πολλά χρόνια -ή καλύτερα αιώνες-, πολλοί αγώνες ώσπου οι γυναίκες να παγιώσουν την θέση τους στην κοινωνία, τον εργασιακό τομέα, τον πολιτικό στίβο, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Η διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων, ίσων ευκαιριών, και πόσο μάλλον η θέσπισή τους, δεν έγινε εν μία νυκτί. Έτσι, η θέση της γυναίκας και ο ρόλος της τόσο στην ιδιωτική ζωή όσο και στα πλαίσια της κοινωνίας πέρασε από διάφορα στάδια, πολλές αναδιαμορφώσεις και αλλαγές ανά τους αιώνες και ανά γεωγραφικές περιοχές του κόσμου. Ο Φεμινισμός είχε καταλυτικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις καθώς αποτελεί ένα κίνημα που αποσκοπεί στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισότητα των φύλων. Η εικόνα που έχουμε για τους προηγούμενους αιώνες είναι κυρίως αυτή της πατριαρχικής κοινωνίας, όπου η γυναίκα είναι κατώτερη του άντρα, στερείται ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών, δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν εργάζεται και είναι αφοσιωμένη στην οικιακή ζωή και στα παιδιά της. Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή όμως, θα δούμε περιόδους που η μητριαρχία ήκμασε, η γυναίκα ήταν στο επίκεντρο, έχοντας καθοριστικό ρόλο στην κοινωνία.   Η θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα

Πηγή: blogs.sch.gr   Η μητριαρχία αποτέλεσε μάλιστα την πρώτη μορφή κοινωνικής οργάνωσης κατά τα προϊστορικά χρόνια. Η γυναίκα θεωρούταν πηγή της ζωής και λατρευόταν ως θεά – Μητέρα καθώς αυτή έφερνε στον κόσμο απογόνους ενώ ο πατέρας ήταν αμφισβητούμενος. Στην Μινωική Εποχή, για παράδειγμα, οι γυναίκες είχαν περίπου ίσα δικαιώματα και ελευθερίες με του άντρες, συμμετείχαν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, γιορτές, λατρευτικές τελετές, αγωνίσματα, ακόμα και στο κυνήγι.  Με το πέρασμα των αιώνων η μητριαρχία σταδιακά καταλύεται δίνοντας την θέση της στην πατριαρχία. Κατά την αρχαϊκή εποχή έρχεται στο προσκήνιο η ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου μόνο οι άντρες έχουν πολιτικά δικαιώματα και ενεργό δράση στην κοινωνική ζωή της πόλης – κράτους. Αντίθετα, η γυναίκα ασχολιόταν αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών και με τα του οίκου. Πέρα όμως, από το χρονικό κριτήριο, εξίσου σημαντικός είναι και ο εκάστοτε τόπος. Για παράδειγμα, στην Σπάρτη της ίδιας περιόδου οι γυναίκες είχαν παρόμοια δικαιώματα με τους άνδρες, είχαν κληρονομικά δικαιώματα, συμμετείχαν στο δημόσιο βίο και είχαν λόγο για την κοινωνικοπολιτική ζωή.  Κατά την κλασική περίοδο η θέση της γυναίκας παρουσιάζεται δυσμενέστερη και τα δικαιώματά της ακόμα πιο περιορισμένα. Ωστόσο, κύρια πηγή αποτελεί η κατάσταση στην κλασική Αθήνα, όπου η γυναίκα ήταν περιορισμένη και πάντοτε υπό την κηδεμονία ενός άντρα, είτε του πατέρα της είτε του νόμιμου συζύγου της. Ακόμα, πηγές αποτελούν λογοτεχνικά έργα αυτής της περιόδου που σε ορισμένες περιπτώσεις η γυναίκα παρουσιαζόταν υποχείριο του άντρα και θεωρούταν ανάξια λόγου. Δεν μπορούμε λοιπόν, να έχουμε μια σαφή και απόλυτη γνώμη καθώς μπορεί να πρόκειται για προσωπικές απόψεις του εκάστοτε συγγραφέα και δεν αποκλείεται το γεγονός να εξυπηρετούν προσωπικές σκοπιμότητες. Προχωρώντας στην ιστορία θα δούμε την γυναίκα να αποκτά περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα, να λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις και να κατέχει την εξουσία. Μία τέτοια εικόνα χειραφετημένης γυναίκας συναντάται στην Αίγυπτο της ελληνιστικής περιόδου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις βασίλισσες της Αιγύπτου, όπως η Κλεοπάτρα.   Η θέση της γυναίκας από τον Μεσαίωνα μέχρι Διαφωτισμό

Πηγή: history.com Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και τον Μεσαίωνα γενικότερα, η θέση της γυναίκας δεν βελτιώθηκε αισθητά, αν και παρουσιάζεται ευνοϊκότερη από την αρχαιότητα. Οι γυναίκες περνούν τον περισσότερο χρόνο στην κατοικία τους, η μόρφωσή τους είναι περιορισμένη και παντρεύονται από μικρή ηλικία, διαφορετικά γίνονται καλόγριες. Ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λάβουμε υπόψιν είναι και η κοινωνική τάξη. Ανάλογα το κοινωνικό στρώμα από το οποίο προέρχονται, διαφοροποιούνται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους. Για παράδειγμα, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις γυναικών που είχαν τα ηνία της εξουσίας, έχοντας βέβαια αριστοκρατική καταγωγή. Φυσικά, σε αυτές τις περιπτώσεις η γυναίκα τυγχάνει καλύτερης μεταχείρισης. Αντίθετα, στην αγροτική κοινωνία των σκοτεινών χρόνων η αντιμετώπιση του γυναικείου φύλου ήταν υποτιμητική και ταπεινωτική. Ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι και ο σκοταδισμός και η δεισιδαιμονία αυτής της εποχής που οδήγησε σε ακρότητες όπως την οδήγηση στην πυρά πολλών γυναικών, θεωρώντας τες μάγισσες. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτής της εποχής αποτελεί το γεγονός ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα θεωρούταν αμαρτία, ως αποτέλεσμα της έντονης θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Μπορεί η Αναγέννηση να ήταν μια περίοδος ακμής για τις τέχνες και τα γράμματα, ωστόσο, δεν έφερε τις κοινωνικές αλλαγές που θα εξίσωναν τα δύο φύλα και θα παρείχαν περισσότερα δικαιώματα στο γυναικείο φύλο. Έτσι, κι αυτή την ιστορική περίοδο βλέπουμε τις γυναίκες πλήρως υποταγμένες στους άνδρες, είτε έχουν το ρόλο του πατέρα είτε του συζύγου, η μόρφωσή τους είναι πενιχρή, συνεχίζουν να μην έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερία λόγου. Η αρχή της αντιμετώπισης των φυλετικών ανισοτήτων, της ενεργούς δράσης των γυναικών σε όλους τους τομείς της ζωής και της καλύτερης αντιμετώπισής τους έγινε την περίοδο του Διαφωτισμού. Παρόλα αυτά, ακόμα και τότε οι γυναίκες δεν λογίζονταν ως ίσες με τους άνδρες. Σημαντικές φιγούρες του Διαφωτισμού, όπως ο Τζον Λοκ, ο Άνταμ Σμιθ και ο Ζαν – Ζακ Ρουσσώ, έκαναν λόγο για την ισότητα των φύλων. Ο Ρουσσώ διατύπωσε την άποψη ότι οι γυναίκες είναι υποδεέστερες των ανδρών και πρέπει να είναι υποταγμένες σε αυτούς. Στις ιδέες αυτές αντιτάχθηκε η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, Αγγλίδα συγγραφέας και φιλόσοφος, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Μάλιστα, στο πρωτοποριακό βιβλίο της «Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας» (1792) απαντάει στους διανοούμενους της εποχής που ήταν αντίθετοι στην εκπαίδευση των γυναικών, τονίζοντας την σημασία της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του γυναικείου φύλου καθώς και την αναγκαιότητα εξάλειψης των φυλετικών ανισοτήτων.  Άλλος ένας Γάλλος φιλόσοφος που εναντιώθηκε στην διαδεδομένη άποψη περί κατωτερότητας του γυναικείου φύλου ήταν ο Νικολά ντε Κοντορσέ, οποίος μάλιστα έκανε λόγο για ίσα πολιτικά δικαιώματα και για τα δύο φύλα καθώς και για καθολική εκπαίδευση. Τα σαλόνια και τα καφέ αυτής της εποχής ήταν ο πρώτος φορέας διάδοσης των ιδεών του διαφωτισμού καθώς ήταν χώροι συναθροίσεων διαφόρων ανθρώπων που συζητούσαν νέες ιδέες και φιλοσοφίες. Μέσα από αυτούς τους χώρους, ιδίως όταν είχαν πρόσβαση και γυναίκες, άρχισαν να εξαπλώνονται ευρύτερα αυτές οι απόψεις περί δικαιωμάτων της γυναίκας και ισότητας των φύλων. Άλλη μια αλλαγή αυτής της περιόδου που συνέβαλε στην βελτίωση της θέσης της γυναίκας ήταν οι αλλαγές στην τυπογραφία και τις εκδόσεις. Στο μεγαλύτερο μέρος του Διαφωτισμού οι γυναίκες χρειάζονταν γραπτή συγκατάθεση του συζύγου τους για να εκδώσουν τα γραπτά τους. Αυτό το καθεστώς άρχισε να υποχωρεί και υιοθετήθηκαν πιο εμπορικές μέθοδοι που επέτρεπαν στις γυναίκες να εκδίδουν τα γραπτά τους με μεγαλύτερη ελευθερία. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι με το πέρασμα των αιώνων η θέση, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των γυναικών άλλοτε περιορίζονται και μένουν στάσιμα κι άλλοτε κάνουν βήματα προόδου και εξελίσσονται. Σαφώς, η μεγαλύτερη αλλαγή είναι αυτή που λαμβάνει χώρα κατά τον Διαφωτισμό και τα μετέπειτα χρόνια, δημιουργώντας τη βάση για το Φεμινισμό.   Το κίνημα του Φεμινισμού

Πηγή: versobooks.com   Ο Φεμινισμός αποτελεί ένα κίνημα με κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές παραμέτρους που αποσκοπεί στην καταπολέμηση των φυλετικών ανισοτήτων και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων του γυναικείου φύλου. Κάποια από τα θέματα που απασχολούν το Φεμινισμό είναι τα πολιτικά δικαιώματα, τα δικαιώματα στον εργασιακό τομέα, η σεξουαλική παρενόχληση και βία, η αυτοδιάθεση του σώματος της γυναίκας, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις λόγω φύλου κ.ά. Σημαντική είναι η επίδραση του Διαφωτισμού και των απόψεων που διατυπώθηκαν και διαδόθηκαν αυτή την περίοδο σχετικά με την ελευθερία, την ισότητα και τα δικαιώματα του γυναικείου φύλου. Κατά τον 19ο αι., όμως, γίνεται οργανωμένο κίνημα με ορόσημο το πρώτο συνέδριο για τα δικαιώματα των γυναικών στο Seneka Falls, στη Νέα Υόρκη, το 1848 και κορυφώνεται τον 20ο αι., με πολλές χώρες μάλιστα να παραχωρούν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ήδη από τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα. Αυτή η περίοδος θεωρείται το πρώτο κύμα του Φεμινισμού και αφορά στοιχειώδεις διεκδικήσεις δικαιωμάτων όπως αυτό της ψήφου. Περισσότερες διεκδικήσεις συναντάμε στο δεύτερο και τρίτο κύμα Φεμινισμού, τη δεκαετία του ’60 και του ’90, αντίστοιχα. Για παράδειγμα, το δεύτερο κύμα ασχολήθηκε με θέματα όπως η οικονομική ισότητα των φύλων και δικαιώματα γυναικείων μειονοτήτων ενώ το τρίτο κύμα με θέματα όπως η βία κατά των γυναικών, τη σεξουαλική απελευθέρωση, δικαιώματα αναπαραγωγής, την υποστήριξη μονογονικών οικογενειών κ.ά.   Γυναίκες που στιγμάτισαν την ιστορία και τη λογοτεχνία Μιλήσαμε παραπάνω για διάφορες ιστορικές περιόδους που οι γυναίκες ήταν περιορισμένες, εξαρτημένες από το αντίθετο φύλο, πολλές φορές και υποταγμένες σε αυτό, εποχές που θεωρούνταν κατώτερες, είχαν ελάχιστα ή και ανύπαρκτα δικαιώματα. Παρόλα αυτά, υπήρξαν γυναίκες ακόμα και σε αυτές τις εποχές που ήταν φεμινίστριες, κι αν αυτός ο όρος δεν τις χαρακτηρίζει όλες, ήταν σίγουρα αντισυμβατικές. Παρακάτω θα αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα γυναικών, είτε ιστορικών προσώπων είτε ηρωίδων λογοτεχνικών έργων που ξεχώρισαν και διαφοροποιήθηκαν μέσα σε πατριαρχικές κοινωνίες κι άλλαξαν τον ρου της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Κλεοπάτρα

Πηγή: wikipedia.org   Ήδη αναφέραμε μία εμβληματική ιστορική προσωπικότητα, η οποία ήταν η Κλεοπάτρα. Η Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου, ήταν η τελευταία βασίλισσα της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου κατά την Ελληνιστική περίοδο.  Παρόλο που δεν ήταν σε θέση να διασώσει τη Δυναστεία των Πτολεμαίων καθώς η κοινωνικοπολιτική αστάθεια της Αιγύπτου, οι εσωτερικές διαμάχες και η διαφθορά οδήγησαν στην παρακμή και την αποδυνάμωση της χώρας πριν ακόμα ανέβει στο θρόνο, έμεινε γνωστή στην ιστορία ως μια ικανή και δαιμόνια μονάρχης. Δύο ακόμα γεγονότα που την καθιστούν διάσημη είναι οι σχέσεις της με τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, δύο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής καθώς και το τραγικό τέλος της. Ιωάννα της Λωραίνης

Πηγή: caminteresse.fr   Άλλη μία ιδιαίτερη φυσιογνωμία της ιστορίας που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις παρά τη σύντομη ζωή της είναι η Ιωάννα της Λωραίνης ή Ζαν ντ’Αρκ . Σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών είδε το πρώτο της όραμα όπου ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη την καλούσαν αν αναλάβει δράση ώστε να σώσει την Γαλλία από την κατάληψη των Άγγλων, σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή του εκατονταετούς πολέμου και να βοηθήσει τον Κάρολο Ζ’ να επανακτήσει το θρόνο. Μετά από μερικά χρόνια και πολλές δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατάφερε το 1429 να πάρει την άδεια του Κάρολου ώστε να ηγηθεί μιας μικρής στρατιωτικής ομάδας για να ενισχύσει την κατάσταση στην Ορλεάνη. Η επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία και μέσα σε εννιά μέρες η Ιωάννα της Λωραίνης κατάφερε να άρει την πολιορκία. Μετά από τη νικηφόρα αυτή μάχη η Ιωάννα ήταν στο πλάι του Κάρολου στις μετέπειτα επιχειρήσεις του απελευθερωτικού αγώνα. Σε μία από αυτές όμως, αιχμαλωτίστηκε από στρατιώτες του δούκα Φιλίππου της Βουργουνδίας, ο οποίος την παρέδωσε τους Άγγλους. Η Ζαν ντ’Αρκ καταδικάζεται από την Εκκλησία, και είναι πλέον πολύ κοντά στο άδοξο τέλος της αφού καταδικάστηκε να καεί ζωντανή ως αιρετική. Όταν οδηγήθηκε στην πυρά, ήταν μόλις 19 ετών. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, αφού κέρδισε η Γαλλία τον πόλεμο, αναγνωρίστηκε η συμβολή της, με νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκαθίσταται η τιμή της, το 1909 ανακηρύσσεται οσία ενώ το 1920 η Καθολική Εκκλησία την αναγνωρίζει ως αγία.   Μαρί Κιουρί

Πηγή: brainpickings.org   Μία ακόμα σπουδαία προσωπικότητα με ιδιαίτερα σημαντική συμβολή στον επιστημονικό τομέα αποτελεί η Μαρί Κιουρί. Η Μαρία Σαλώμη Σκουοντόβσκα, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1867. Παρά τα δύσκολα χρόνια και τα εμπόδια που αντιμετώπισε στη ζωή της, με τον ζήλο και την ευφυΐα της κατάφερε να γίνει μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο της επιστήμης. Στην ηλικία των έντεκα ετών έχασε τη μητέρα της από φυματίωση. Με την επίβλεψη του πατέρας της μελετούσε φυσική και μαθηματικά και κατάφερε να τελειώσει το λύκειο με εντυπωσιακές επιδόσεις. Εκείνη την εποχή, απαγορευόταν η φοίτηση σε κορίτσια στα πανεπιστήμια της Πολωνίας κι έτσι παρακολουθούσε μαθήματα στο «Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο», ένα παράνομο πανεπιστήμιο στη Βαρσοβία. Θέλοντας όμως, να συνεχίσει τις σπουδές της αποφάσισε να μετακομίσει στο εξωτερικό ώστε να πάρει πτυχίο από ένα ξένο πανεπιστήμιο. Λόγω της φτώχειας παράλληλα με τις σπουδές της, δούλευε ως κουβερνάντα και παιδαγωγός. Τελικά, η Μαρί Κιουρί αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Σορβόννης έχοντας στην κατοχή της πτυχίο μαθηματικών, φυσικής και χημείας. Το 1903 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ για τη δουλειά της πάνω στη ραδιενέργεια και γίνεται η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που παίρνει βραβείο Νόμπελ. Λίγα χρόνια μετά, το 1911 βραβεύεται για δεύτερη φορά με Νόμπελ, αυτή τη φορά για την ανακάλυψη δύο νέων χημικών στοιχείων, του πολώνιου και του ράδιου. Με αυτή τη βράβευση γίνεται ο πρώτος επιστήμονας που κερδίζει δύο βραβεία Νόμπελ. Γυναίκες με έντονο χαρακτήρα, αντισυμβατικές, αντιδραστικές, με σπουδαίες πράξεις και ιστορία δεν υπάρχουν μόνο στον πραγματικό κόσμο. Τέτοιες προσωπικότητες συναντάμε και στον κόσμο των βιβλίων. Μπορεί να είναι απλώς αποκυήματα της φαντασίας αλλά και αυτές με τον δικό τους τρόπο έκαναν την διαφορά και άλλαξαν τα δεδομένα, κι αν όχι στην ιστορία, σίγουρα το κατάφεραν στη λογοτεχνία.   Αντιγόνη

Πηγή: greek-language.gr   Μία τέτοια επαναστατική προσωπικότητα που δεν αψηφά μόνο το αντίθετο φύλο αλλά και την εξουσία και θυσιάζεται για τα «πιστεύω» και τις αξίες της είναι η Αντιγόνη, της ομώνυμης τραγωδίας του Σοφοκλή. Η Αντιγόνη θέλοντας να μείνει πιστή σε ανώτερες αξίες και να τιμήσει το νεκρό αδερφό της, εναντιώνεται σε έναν άντρα, τον Κρέοντα, ο οποίος είναι μάλιστα θείος της και βασιλιάς, ατρόμητη καθώς προδιαγράφει τον θάνατό της. Παρόλο που γνωρίζει ότι ο Πολυνείκης, ο αδερφός, απαγορεύεται να ταφεί ως προδότης, παρακούει την εντολή του Κρέοντα, ο οποίος εκπροσωπεί τον γραπτό νόμο, την επίγεια εξουσία, και είναι αποφασισμένη να τιμήσει και να ενταφιάσει τον αδερφό της υπακούοντας στον άγραφο, θείο νόμο. Στην περίπτωση της Αντιγόνης δεν μιλάμε μόνο για μία ανθρώπινη σύγκρουση αλλά και τη σύγκρουση μεταξύ του ανθρώπινου και του θεϊκού νόμου. Με τις αποφάσεις και τις πράξεις της απεικονίζεται ως ένας ισχυρός χαρακτήρας, αποφασιστική κι επαναστατική, πιστή στο θείο νόμο, γενναία και ατρόμητη ακόμα και μπροστά στο θάνατο.   Τζέιν Έιρ

Πηγή: thebrooklyninstitute.com   Η Τζέιν Έιρ είναι ένα μυθιστόρημα της Σαρλότ Μπροντέ, γραμμένο το 1847. Η ιστορία τοποθετείται κάπου στη βόρεια Αγγλία ενώ ο δραματικός χρόνος είναι οι αρχές του 19ου αι. την περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Γ’ του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Τζέιν Έιρ, είναι μία απλή, αλλά έξυπνη και ειλικρινής νεαρή κοπέλα που ήδη από μικρή συναντάει πολλά εμπόδια, αντιξοότητες, κακουχίες κι αδικίες στη ζωή της. Παρόλο που έρχεται αντιμέτωπη με διάφορες καταστάσεις κι ανθρώπους, ικανούς να την περιορίσουν, καταφέρνει να διατηρήσει τον εαυτό της, την προσωπικότητα και τις αξίες της. Είναι μία αντισυμβατική, ανεξάρτητη κι αυτοδύναμη ηρωίδα και με αυτόν τον τρόπο εναντιώνεται στα πρότυπα εκείνης της εποχής για τις γυναίκες και προάγει την ισότητα των φύλων. H θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο Τον αιώνα που διανύουμε η θέση της γυναίκας είναι σαφώς πιο ευνοϊκή και βελτιωμένη από όλες τις προηγούμενες περιόδους της ιστορίας. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου οι γυναίκες έχουν ίσα πολιτικά, εργασιακά, οικονομικά δικαιώματα και τα δύο φύλα θεωρούνται ίσα από την κοινωνία. Ωστόσο, τα στερεότυπα και οι διακρίσεις με βάση το φύλο δεν εκλείπουν ιδίως σε μη ανεπτυγμένες χώρες που η πατριαρχία και ο μισογυνισμός είναι βαθιά ριζωμένα σε αυτές τις κοινωνίες. Τέτοια φαινόμενα ανισότητας και αδικίας απέναντι στο γυναικείο φύλο, όμως, συναντώνται ακόμα και σε χώρες και πολιτισμούς του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου. Υπάρχουν φορείς και οργανώσεις που προωθούν την ισότητα των φύλων σε όλους τους τομείς, τα δικαιώματα των γυναικών και παλεύουν για μία καλύτερη θέση της γυναίκας στην κοινωνία τόσο στην Ελλάδα, όπως η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη για την ισότητα των φύλων.   Πηγές: https://www.britannica.com/topic/matriarchy https://owlcation.com/humanities/Women-Through-History http://mariakosioni.blogspot.com/2012/12/1_28.html https://www.sparknotes.com/history/european/renaissance1/section9/ https://www.thoughtco.com/rousseau-on-women-and-education-3528799 https://en.wikipedia.org/wiki/Women_in_the_Enlightenment https://www.britannica.com/topic/feminism/ https://www.britannica.com/biography/Cleopatra-queen-of-Egypt https://www.britannica.com/biography/Marie-Curie https://www.britannica.com/biography/Saint-Joan-of-Arc http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/lavdakides/page_009.html#toc006 https://www.britannica.com/topic/Jane-Eyre-novel-by-Bronte Read the full article

[maxmaggr]

Πικέρμι: Από το Βυζάντιο του Επικέρνη στο σήμερα

Πικέρμι Αττικής. Το Πικέρμι αποτελεί μια περιοχή της Ανατολικής Αττικής, λίγο πιο έξω από την Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στα περίχωρα αυτής. Ως προς το διοικητικό κομμάτι υπάγεται στο Δήμο Ραφήνας - Πικερμίου. Βέβαια, από τη πιο πρόσφατη απογραφή που έγινε, κατά το 2011, το Πικέρμι διαθέτει  2.000 περίπου κατοίκους, ενώ η κοινότητα του Δήμου Πικερμίου, που περιλαμβάνει συγχρόνως και τη περιοχή Διώνη με τους οικισμούς της, συμπεριλαμβάνει επίσης και τις περιοχές όπως τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Ντράφι όπου και διαθέτει περίπου 7.000 κατοίκους. Πρέπει ωστόσο, να σημειωθεί πως το Πικέρμι είναι ιδιαιτέρως γνωστό για τον απέραντο πλούτο, που διαθέτει σε παλαιοντολογικά ευρήματα που έχει να επιδείξει από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης ενός νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Σύμφωνα, πάντα, με μια εκδοχή που έχει δει το φως της δημοσιότητας την ονομασία του την έλαβε από τον Βυζαντινό άρχοντα Επικέρνη, του οποίου αποτελούσε κτήμα του κατά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Όμως, εκτενέστερη αναφορά στην ονομασία της περιοχής θα δοθεί πιο κάτω. Κατά τα χρόνια της αρχαι��τητας, αποτελούσε τον αττικό δήμο Τείθρας καθώς και Αιγηίδος φυλής που τοποθετείται στη μεσόγαια χώρα σύμφωνα με τη διαίρεση που επιβλήθη από τον Κλεισθένη για τη διοίκηση της περιοχής. Ωστόσο, λίγους αιώνες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στα χρόνια της Φραγκοκρατίας αρχίζει να δέχεται κ��ρτερικά Αρβανίτες κατοίκους ως τμήμα της Μεσογαίας, ενώ στα χρόνια της Τουρκικής επικράτησης και αιχμαλωσίας η περιοχή διαιρείται σε εννέα (9) τσιφλίκια κυρίως, των Οθωμανών Αρχόντων. Λίγα έτη μετά, το 1912 εμφανίζεται ως οικισμός των Σπάτων, ενώ αντίθετα το 1952 αναγνωρίζεται πλέον ως αυτόνομη κοινότητα της Ανατολικής Αττικής.

Ετυμολογία της ονομασίας

Το Πικέρμι φαίνεται πως αρχίζει να κατοικείται από τη Βυζαντινή περίοδο, καθώς τον 10ο αιώνα μ.Χ. ο ευρύτερος χώρος αποτελεί πλέον κτήμα του Βυζαντινού άρχοντα εν ονόματι Επικέρνης, ο οποίος αποτελούσε κτήτορας της Μονής Ταώ Παντοκράτορος. Επικέρνης, ήταν το όνομα ενός εκ των αυλικών, ο οποίος είχε το αξίωμα του επί του Κεράσματος. Ο χώρος, ωστόσο, άνηκε σε κάποιον που είχε αυτό ως αξίωμα ή οίκο που είχε το όνομα του αξιώματος. Επομένως, οι κάτοικοι που διέμεναν και ζούσαν σε αυτόν συνήθιζαν να τον ονομάζουν Πικέρμι και οι ίδιοι αποκαλούνταν Πικερμιώτες - Πικερμιώτισσες.

Γεωγραφική αναφορά περιοχής

Η κοινότητα εντοπίζεται στη Βόρεια Μεσογαία, οικοδομημένη στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Πεντελικού Όρους και αναπτύσσεται επί της αρχαίας μαραθώνιας διαδρομής. Τοποθετείται 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Αθηνών και 4 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας πόλης της Παλλήνης στη διαδρομή προς τη Ραφήνα. Τα διοικητικά όρια της σύγχρονης κοινότητας καταλαμβάνουν μια μεγάλη έκταση από τις νότιες πεντελικές πλαγιές και το Ρέμα του Βαλανάρη (παραπόταμος του ρέματος της Ραφήνας) μέχρι την πεδιάδα της Μεσογαίας και τον βράχο του Πικερμίου. Η κομβική δε θέση του μεταξύ της πρωτεύουσας πόλης της Παλλήνης, του εγκατεστηθέντος Αεροδρομίου των Σπάτων και του αναπτυσσόμενου λιμένα της Ραφήνος, αλλά και η σύνδεσή του με τις συγκοινωνίες των Αθηνών το έχουν καταστήσει δημοφιλή οικιστικό προορισμό, παρά το γεγονός ότι το σχέδιο πόλης στο κέντρο της κοινότητος βρίσκεται σε εμβρυακή φάση.

Ναός Πεντοβασίλισσας Ραφήνας - Πικερμίου

Ιστορική Αναδρομή

Η περιοχή του Πικερμίου είχε χαρακτηρισθεί αρκετές φορές ως η "Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας", επιδεικνύοντας έτσι μια πλούσια κληρονομιά και περιουσία του παλαιοντολογικού ενδιαφέροντος. Έπειτα, από ανασκαφές έχουν δει το φως της δημοσιότητας σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα διάφορων θηλαστικών που έζησαν πιο πριν, ακόμη περισσότερα, από πέντε με έξι εκατομμύρια χρόνια στο ανώτερο μειόκαινο, αλλά και σε πολύ παλαιότερες και νεότερες εποχές. Η ιστορία της ανακάλυψης της πανίδας θηλαστικών της Ελλάδος που εντάσσονται στην περίοδο αυτή άρχισε κατά τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, το 1835 στο Πικέρμι και συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην Αττική, την Εύβοια αλλά και σε περιοχές της Μακεδονίας και της νησιωτικής Ελλάδας. Με τις ανασκαφές στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του Πεντελικού Όρους και συγκεκριμένα γύρω από το ρέμα του Πικερμίου και τη θέση Κισδάρι αποκαλύφθηκαν απολιθωμένα οστά φυτοφάγων και σαρκοφάγων ζώων που βρίσκονται στις τάξεις των σπονδυλοζώων, πρωτευόντων, αιλουροειδών, προβοσκιδωτών, περισσοδαχτύλων, χαλικοθηρίων και άλλων όντων. Αξίζει να σημειωθεί, το γεγονός ότι η ιστορική εξέλιξη της περιοχής του Πικερμίου χωρίζεται σε διάφορες περιόδους όπως, την Τεταρτογενή περίοδο, την Αρχαία Ελλάδα και περίοδο, τη Βυζαντινή και άλλες ακόμη που φτάνουν μέχρι και σήμερα.

Έκθεση παλαιοντολογικών ευρημάτων Τεταρτογενής Περίοδος Η περιοχή όμως παρουσιάζει στοιχεία εποικισμού και κατά τη νεολιθική, την υστεροελλαδική και γεωμετρική εποχή, κατά την οποία χρησιμοποιήθηκε νεκροταφείο στο Ντράφι. Έτερο δε μεγάλο νεκροταφείο δε στη βόρεια όχθη του ρέματος φαίνεται να αξιοποιείτα κατά την αρχαϊκή, την κλασική και την ελληνιστική εποχή. Αρχαία Ελλάδα  Το χωριό του Πικερμίου τοποθετείται σύμφωνα με τους περισσοτέρους ερευνητές ο Δήμος Τείθρας, ενώ στις πλαγιές του Πεντελικού και την ευρύτερη περιοχή, οι αρχαίοι δήμοι Ιωνίδων, Ερχίας και Φηγαίας. Από την περιοχή διήλθε ο μαραθωνοδρόμος προκειμένου να ανακοινώσει στους Αθηναίους τη νίκη τους στη μάχη του Μαραθώνα. Επί της Λεωφόρου Μαραθώνος έχει στηθεί μνημείο του μαραθωνοδρόμου, ενώ στην Πλατεία Αγίου Χριστοφόρου δεσπόζει ο τύμβος των ηρώων του Μαραθώνα.

Πικερμική πανίδα Νεότερη περίοδος Κατά τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους, το Πικέρμι αναγνωρίζεται ως αγροικία των Σπάτων, οικισμού της Κρωπίας. Εκείνη την εποχή ανθεί η αμπελουργία, με τους κατοίκους να συγκεντρώνονται μαζί στον τρύγο, αλλά και τα ιπποφορβεία. Στο Ρέμα του Βαλανάρη που πηγάζει από το Πεντελικό, η ροή του δεν σταματάει ποτέ και χύνεται στη Ραφήνα, κατασκευάζεται η δεξαμενή του Πικερμίου που εξυπηρετεί τις αρδευτικές ανάγκες για το πότισμα των χωραφιών στο Ντράφι και οικοδομούνται νερόμυλοι γύρω στο 1845. Τα κτήματα της περιοχής καλύπτονται από ελαιόδενδρα, αμπέλια, εσπεριδοειδή, ενώ κατασκευάζονται βουστάσια και πτηνοτροφία. Εκείνη την περίοδο αρχαιολόγοι επισκέπτονται την περιοχή και μετά από ανασκαφές αποκαλύπτονται πλούσια ευρήματα εποικισμού. Το 1862 οικοδομείται το πανδοχείο του Σκορδά, που φιλοξενεί περαστικούς και επισκέπτες που έρχονται να θαυμάσουν τα αρχαιολογικά ευρήματα και τον τύμβο του μαραθωνοδρόμου, ενώ διέθετε και στάβλους για τα άλογά τους. Το 1870 φιλοξενεί και το Λόρδο Μάνκαστερ, αμφότερο με τους γραμματείς της αγγλικής και ιταλικής πρεσβείας και της συνοδείας τους. Οι Αρβανητάκιδες απαγάγουν το λόρδο και τη συνοδεία του και ακολουθεί διπλωματικό επεισόδιο, με αποκορύφωμα τη σφαγή στο Δήλεσι. Το χανί αργότερα δέχεται ως επισκέπτη και το μαρουσιώτη μαραθωνοδρόμο Σπύρο Λούη το 1896 προκειμένου να ξαποστάσει και να πιει ένα ποτήρι κρασί, ρωτώντας να μάθει αν τον έχουν περάσει οι λοιποί διαγωνιζόμενοι.

Ανασκαφές στο Βαλανάρη ποταμό στο Πικέρμι Το 1912 ιδρύεται η Κοινότητα Σπάτων της οποίας αποτελεί το Πικέρμι οικισμό. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής οι κάτοικοι του Πεντελικού προσφέρουν καταφύγιο στους Αθηναίους αντάρτες και υφίστανται τα αντίποινα από τους Γερμανούς, με πιο χαρακτηριστική τη σύλληψη των ανδρών του χωριού Νταού και την εκτέλεσή τους την ημέρα της Αγίας Μαρίνας στο Λόφο Λεφίδη στην Παλλήνη ως αντίποινο για την εκτέλεση του Γερμανού Φρουράρχου στη Ραφήνα. Στις πλαγιές του βουνού δρουν αντάρτες, Σαρακατσαναίοι βοσκοί, που τρέφονται με την παραγωγή τους. Στα χρόνια που ακολουθούν, η ευρύτερη περιοχή βυθίζεται σε πένθος και παρακμή. Μετά τις κακουχίες του πολέμου και της κατοχής, η Ελλάδα προσπαθεί σταδιακά να αναδιοργανωθεί και το 1952 το Πικέρμι αναγνωρίζεται ως Κοινότητα της Ανατολικής Αττικής. Οι μεγαλύτερες εκτάσεις συνιστούν το τσιφλίκι Πικερμίου-Ραφήνος που υπάγονται στο ευρύτερο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ιεράς Μονής Πεντέλης, με τίτλους που μεταβιβάζονται από τους Οθωμανούς μεγαλοτσιφλικάδες. https://www.youtube.com/watch?v=_aalRC6UMyE Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B9 Σύνταξη κειμένου: Ανθή Σακκά Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου Read the full article

[maxmaggr]

Πικέρμι: Από το Βυζάντιο του Επικέρνη στο σήμερα

Πικέρμι Αττικής. Το Πικέρμι αποτελεί μια περιοχή της Ανατολικής Αττικής, λίγο πιο έξω από την Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στα περίχωρα αυτής. Ως προς το διοικητικό κομμάτι υπάγεται στο Δήμο Ραφήνας - Πικερμίου. Βέβαια, από τη πιο πρόσφατη απογραφή που έγινε, κατά το 2011, το Πικέρμι διαθέτει  2.000 περίπου κατοίκους, ενώ η κοινότητα του Δήμου Πικερμίου, που περιλαμβάνει συγχρόνως και τη περιοχή Διώνη με τους οικισμούς της, συμπεριλαμβάνει επίσης και τις περιοχές όπως τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Ντράφι όπου και διαθέτει περίπου 7.000 κατοίκους. Πρέπει ωστόσο, να σημειωθεί πως το Πικέρμι είναι ιδιαιτέρως γνωστό για τον απέραντο πλούτο, που διαθέτει σε παλαιοντολογικά ευρήματα που έχει να επιδείξει από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης ενός νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Σύμφωνα, πάντα, με μια εκδοχή που έχει δει το φως της δημοσιότητας την ονομασία του την έλαβε από τον Βυζαντινό άρχοντα Επικέρνη, του οποίου αποτελούσε κτήμα του κατά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Όμως, εκτενέστερη αναφορά στην ονομασία της περιοχής θα δοθεί πιο κάτω. Κατά τα χρόνια της αρχαιότητας, αποτελούσε τον αττικό δήμο Τείθρας καθώς και Αιγηίδος φυλής που τοποθετείται στη μεσόγαια χώρα σύμφωνα με τη διαίρεση που επιβλήθη από τον Κλεισθένη για τη διοίκηση της περιοχής. Ωστόσο, λίγους αιώνες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στα χρόνια της Φραγκοκρατίας αρχίζει να δέχεται καρτερικά Αρβανίτες κατοίκους ως τμήμα της Μεσογαίας, ενώ στα χρόνια της Τουρκικής επικράτησης και αιχμαλωσίας η περιοχή διαιρείται σε εννέα (9) τσιφλίκια κυρίως, των Οθωμανών Αρχόντων. Λίγα έτη μετά, το 1912 εμφανίζεται ως οικισμός των Σπάτων, ενώ αντίθετα το 1952 αναγνωρίζεται πλέον ως αυτόνομη κοινότητα της Ανατολικής Αττικής.

Ετυμολογία της ονομασίας

Το Πικέρμι φαίνεται πως αρχίζει να κατοικείται από τη Βυζαντινή περίοδο, καθώς τον 10ο αιώνα μ.Χ. ο ευρύτερος χώρος αποτελεί πλέον κτήμα του Βυζαντινού άρχοντα εν ονόματι Επικέρνης, ο οποίος αποτελούσε κτήτορας της Μονής Ταώ Παντοκράτορος. Επικέρνης, ήταν το όνομα ενός εκ των αυλικών, ο οποίος είχε το αξίωμα του επί του Κεράσματος. Ο χώρος, ωστόσο, άνηκε σε κάποιον που είχε αυτό ως αξίωμα ή οίκο που είχε το όνομα του αξιώματος. Επομένως, οι κάτοικοι που διέμεναν και ζούσαν σε αυτόν συνήθιζαν να τον ονομάζουν Πικέρμι και οι ίδιοι αποκαλούνταν Πικερμιώτες - Πικερμιώτισσες.

Γεωγραφική αναφορά περιοχής

Η κοινότητα εντοπίζεται στη Βόρεια Μεσογαία, οικοδομημένη στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Πεντελικού Όρους και αναπτύσσεται επί της αρχαίας μαραθώνιας διαδρομής. Τοποθετείται 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Αθηνών και 4 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας πόλης της Παλλήνης στη διαδρομή προς τη Ραφήνα. Τα διοικητικά όρια της σύγχρονης κοινότητας καταλαμβάνουν μια μεγάλη έκταση από τις νότιες πεντελικές πλαγιές και το Ρέμα του Βαλανάρη (παραπόταμος του ρέματος της Ραφήνας) μέχρι την πεδιάδα της Μεσογαίας και τον βράχο του Πικερμίου. Η κομβική δε θέση του μεταξύ της πρωτεύουσας πόλης της Παλλήνης, του εγκατεστηθέντος Αεροδρομίου των Σπάτων και του αναπτυσσόμενου λιμένα της Ραφήνος, αλλά και η σύνδεσή του με τις συγκοινωνίες των Αθηνών το έχουν καταστήσει δημοφιλή οικιστικό προορισμό, παρά το γεγονός ότι το σχέδιο πόλης στο κέντρο της κοινότητος βρίσκεται σε εμβρυακή φάση.

Ναός Πεντοβασίλισσας Ραφήνας - Πικερμίου

Ιστορική Αναδρομή

Η περιοχή του Πικερμίου είχε χαρακτηρισθεί αρκετές φορές ως η "Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας", επιδεικνύοντας έτσι μια πλούσια κληρονομιά και περιουσία του παλαιοντολογικού ενδιαφέροντος. Έπειτα, από ανασκαφές έχουν δει το φως της δημοσιότητας σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα διάφορων θηλαστικών που έζησαν πιο πριν, ακόμη περισσότερα, από πέντε με έξι εκατομμύρια χρόνια στο ανώτερο μειόκαινο, αλλά και σε πολύ παλαιότερες και νεότερες εποχές. Η ιστορία της ανακάλυψης της πανίδας θηλαστικών της Ελλάδος που εντάσσονται στην περίοδο αυτή άρχισε κατά τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, το 1835 στο Πικέρμι και συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην Αττική, την Εύβοια αλλά και σε περιοχές της Μακεδονίας και της νησιωτικής Ελλάδας. Με τις ανασκαφές στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του Πεντελικού Όρους και συγκεκριμένα γύρω από το ρέμα του Πικερμίου και τη θέση Κισδάρι αποκαλύφθηκαν απολιθωμένα οστά φυτοφάγων και σαρκοφάγων ζώων που βρίσκονται στις τάξεις των σπονδυλοζώων, πρωτευόντων, αιλουροειδών, προβοσκιδωτών, περισσοδαχτύλων, χαλικοθηρίων και άλλων όντων. Αξίζει να σημειωθεί, το γεγονός ότι η ιστορική εξέλιξη της περιοχής του Πικερμίου χωρίζεται σε διάφορες περιόδους όπως, την Τεταρτογενή περίοδο, την Αρχαία Ελλάδα και περίοδο, τη Βυζαντινή και άλλες ακόμη που φτάνουν μέχρι και σήμερα.

Έκθεση παλαιοντολογικών ευρημάτων Τεταρτογενής Περίοδος Η περιοχή όμως παρουσιάζει στοιχεία εποικισμού και κατά τη νεολιθική, την υστεροελλαδική και γεωμετρική εποχή, κατά την οποία χρησιμοποιήθηκε νεκροταφείο στο Ντράφι. Έτερο δε μεγάλο νεκροταφείο δε στη βόρεια όχθη του ρέματος φαίνεται να αξιοποιείτα κατά την αρχαϊκή, την κλασική και την ελληνιστική εποχή. Αρχαία Ελλάδα  Το χωριό του Πικερμίου τοποθετείται σύμφωνα με τους περισσοτέρους ερευνητές ο Δήμος Τείθρας, ενώ στις πλαγιές του Πεντελικού και την ευρύτερη περιοχή, οι αρχαίοι δήμοι Ιωνίδων, Ερχίας και Φηγαίας. Από την περιοχή διήλθε ο μαραθωνοδρόμος προκειμένου να ανακοινώσει στους Αθηναίους τη νίκη τους στη μάχη του Μαραθώνα. Επί της Λεωφόρου Μαραθώνος έχει στηθεί μνημείο του μαραθωνοδρόμου, ενώ στην Πλατεία Αγίου Χριστοφόρου δεσπόζει ο τύμβος των ηρώων του Μαραθώνα.

Πικερμική πανίδα Νεότερη περίοδος Κατά τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους, το Πικέρμι αναγνωρίζεται ως αγροικία των Σπάτων, οικισμού της Κρωπίας. Εκείνη την εποχή ανθεί η αμπελουργία, με τους κατοίκους να συγκεντρώνονται μαζί στον τρύγο, αλλά και τα ιπποφορβεία. Στο Ρέμα του Βαλανάρη που πηγάζει από το Πεντελικό, η ροή του δεν σταματάει ποτέ και χύνεται στη Ραφήνα, κατασκευάζεται η δεξαμενή του Πικερμίου που εξυπηρετεί τις αρδευτικές ανάγκες για το πότισμα των χωραφιών στο Ντράφι και οικοδομούνται νερόμυλοι γύρω στο 1845. Τα κτήματα της περιοχής καλύπτονται από ελαιόδενδρα, αμπέλια, εσπεριδοειδή, ενώ κατασκευάζονται βουστάσια και πτηνοτροφία. Εκείνη την περίοδο αρχαιολόγοι επισκέπτονται την περιοχή και μετά από ανασκαφές αποκαλύπτονται πλούσια ευρήματα εποικισμού. Το 1862 οικοδομείται το πανδοχείο του Σκορδά, που φιλοξενεί περαστικούς και επισκέπτες που έρχονται να θαυμάσουν τα αρχαιολογικά ευρήματα και τον τύμβο του μαραθωνοδρόμου, ενώ διέθετε και στάβλους για τα άλογά τους. Το 1870 φιλοξενεί και το Λόρδο Μάνκαστερ, αμφότερο με τους γραμματείς της αγγλικής και ιταλικής πρεσβείας και της συνοδείας τους. Οι Αρβανητάκιδες απαγάγουν το λόρδο και τη συνοδεία του και ακολουθεί διπλωματικό επεισόδιο, με αποκορύφωμα τη σφαγή στο Δήλεσι. Το χανί αργότερα δέχεται ως επισκέπτη και το μαρουσιώτη μαραθωνοδρόμο Σπύρο Λούη το 1896 προκειμένου να ξαποστάσει και να πιει ένα ποτήρι κρασί, ρωτώντας να μάθει αν τον έχουν περάσει οι λοιποί διαγωνιζόμενοι.

Ανασκαφές στο Βαλανάρη ποταμό στο Πικέρμι Το 1912 ιδρύεται η Κοινότητα Σπάτων της οποίας αποτελεί το Πικέρμι οικισμό. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής οι κάτοικοι του Πεντελικού προσφέρουν καταφύγιο στους Αθηναίους αντάρτες και υφίστανται τα αντίποινα από τους Γερμανούς, με πιο χαρακτηριστική τη σύλληψη των ανδρών του χωριού Νταού και την εκτέλεσή τους την ημέρα της Αγίας Μαρίνας στο Λόφο Λεφίδη στην Παλλήνη ως αντίποινο για την εκτέλεση του Γερμανού Φρουράρχου στη Ραφήνα. Στις πλαγιές του βουνού δρουν αντάρτες, Σαρακατσαναίοι βοσκοί, που τρέφονται με την παραγωγή τους. Στα χρόνια που ακολουθούν, η ευρύτερη περιοχή βυθίζεται σε πένθος και παρακμή. Μετά τις κακουχίες του πολέμου και της κατοχής, η Ελλάδα προσπαθεί σταδιακά να αναδιοργανωθεί και το 1952 το Πικέρμι αναγνωρίζεται ως Κοινότητα της Ανατολικής Αττικής. Οι μεγαλύτερες εκτάσεις συνιστούν το τσιφλίκι Πικερμίου-Ραφήνος που υπάγονται στο ευρύτερο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ιεράς Μονής Πεντέλης, με τίτλους που μεταβιβάζονται από τους Οθωμανούς μεγαλοτσιφλικάδες. https://www.youtube.com/watch?v=_aalRC6UMyE Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B9 Σύνταξη κειμένου: Ανθή Σακκά Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου Read the full article

[gorgeusworld]

Η φιλοσοφία της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου

Η φιλοσοφία της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου

Οι συνθήκες που επικρατούσαν στην περίοδο ακμής του πολιτισμού στα τέλη του 5ου αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. συντέλεσαν στο να διαμορφωθούν τρία φιλοσοφικά ρεύματα: το ατομικιστικό (Λεύκιππος-Δημόκριτος), το ιδεαλιστικό (Σωκράτης-Πλάτων) και η φιλοσοφική θεωρία του Αριστοτέλη.

(more…)