#ζωγραφιά

[mple-selhnhh]

Ακόμα το τραύμα δεν έχει κλείσει, καμιά θεραπεία δε μ' έχει πείσει.

Κανένας πλανήτης δε με χωρά, καμιά κοινωνία να με κρατήσει.

Bloody Hawk - Ζωγραφιά

[marquella79]

feelink like a star

[babygirlificationn]

Εθνική Ελλάδος σπορτς άνιμε ριαλ;;;

[sugaroto]

Στο γυμνάσιο σε μια εργασία γαλλικών είχαμε να ζωγραφίσουμε τερατακια και να ονομάσουμε τα μέλη του σώματος

Στο τέλος, ψηφίσαμε το καλύτερο/αγαπημένο μας

Στην καθηγήτρια δεν άρεσε ο νικητής

Στην καθηγήτρια άρεσε ένα τερατακι από μια μαθήτρια που είχε γράψει αναλυτικά τις ονομασίες του σώματος και είχε ένα καλό ζωγραφισμένο τερατακι

Η τάξη ψήφισε τον Βαγγέλα. Ο μαθητής που ζωγράφισε τον Βαγγέλα είχε ξεχάσει την εργασία και τον ζωγράφισε την τελευταία στιγμή στο βιβλίο (ήταν άσκηση του βιβλίου αλλά η κυρία είχε πει να το κάνουμε σε χαρτί) με στυλό και δεν ονόμασε τίποτα. Ο Βαγγέλας έμοιαζε με δέντροχταποδι

Η καθηγήτρια πιστεύε ότι απλά ψηφίσαμε τον Βαγγέλα γιατί είχε αστείο όνομα

Προσωπικά μου άρεσε το κονσεπτ, επίσης η ζωγραφιά της άλλης μαθήτριας οριακά έμοιαζε με φωτοτυπία ή σαν να το πάτησε από πάνω πως το λένε κ για αυτό δεν ήθελα να την ψηφίσω

Ναι όλα αυτ�� τα λέω γιατί μερικά αποτελέσματα του greekblr oc sexyman poll μου θυμίζουν το impact που είχε ο Βαγγέλας στην τάξη

[alalumin]

Ξετρύπωσα τη πρώτη ζωγραφιά της Δάφνης :) Την έφτιαξα πριν 2 χρόνια και 1 μήνα, λίγες μέρες μετά τη πρώτη ζωγραφιά του Στέλιου. Για archiving reasons το ανεβάζω και αυτό εδώ

[mslr567]

Για την Α 🖤

Του έρωτα σφιχτά δεσμά

Θα σου περάσω με χαρά

Αφού σε ντύσω με φιλιά

Θα σε απολαύσω ιδονικά

Μικρή γλυκιά μου ζωγραφιά

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

πλησιάζοντας την Ντέμι έξω από το θέατρο σε φάση ωω κυρία Ντέμι μου....είμαι μεγάλη φαν.... στο δημοτικό λάτρευα το μια ζωγραφιά (2011)

[daimewdis]

Η ώρα είναι 7:11 20/9/22.

Και είμαι ψηλό κομμάτια, θα έπρεπε να είχα κοιμηθεί, παρόλα αυτά ανάβω ένα ακόμα τσιγάρο να γράψω. Και βαριέμαι πολύ, αλλά πρέπει. Και θέλω. Έκθεση μαλάκα. Πήγα αρκετά κάτω στα γραπτά μου, είχα πει, πως θα καθίσω κάποια στιγμή να διαβάσω και να σβήσω αρκετά πράγματα ώστε να «καθαρίσω» τον λογαριασμό μου, και να αφήσω αυτά που χρειάζομαι, αυτά που μου είναι χρήσιμα. Δεν μου αρέσει να σβήνω, ούτε να διαγράφω. Καθώς όποιος με ξέρει, ξέρει πως μέχρι και τα πακέτα lucky strike δεν πετάω. Έχω ακόμα πολύ πράγμα πάντως. Και βαριέμαι απίστευτα. Αλλά μη ξεφύγω απ’ το θέμα.

Έχω γράψει μαλακίες, έχω γράψει σκοτάδι, έχω γράψει μηδαμινά, έχω γράψει θλίψη, έχω γράψει άσχημα, χάλια, καλά, μέτρια, άρρωστα, και κάποια απ’ αυτά καταστροφικά ωραία. Έχω, έχω, έχω, αλλά είμαι εγώ. Είμαι εγώ σε όλα.

Αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα, το θέμα είναι, ότι σκέφτηκα ή μάλλον παρατήρησα, πως εγώ που δεν έγραφα ή δεν μπορούσα να γράψω μέσα στα τόσα «χάλια». Έγραψα και κάποια που ήταν καταστροφικά ωραία για μένα. Για μένα μιλάω. Και όταν μιλάω για εμένα, μου είναι δύσκολο να μ’αρέσει κάτι. Πάντα το έσκιζα, το πετούσα. Το μάτωνα τόσο πολύ.. αυτοκαταστροφικός τι να πεις.

Και σκέφτηκα πως αυτά δεν θα ερχόταν στην πορεία. Ναι, είναι σαν μία ζωγραφιά, ζωγραφίζεις, ζωγραφίζεις.. μέχρι που φτάνεις κάπως η ζωγραφιά να σε «αγγίξει» ή κάπως να σου μοιάζει έτσι όπως το έχεις στο μυαλό σου. Δεν ξέρω, αν βγάζει νόημα ακριβώς αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω.

Αλλά για όλα αυτά ευθύνεται η ψυχολόγος μου και εγώ.

Αν ήμουν στα καλά μου δεν θα έγραφα.

Και αφού το άρχισα θα το πάω μέχρι τέλος.

Είχα πει πως κάνω βήματα ή τουλάχιστον προσπαθώ.

Δεν με νοιάζει να πατήσω πάνω στο μέτρο στο beat, δεν με νοιάζει αν η φωνή μου θα είναι καλή, με νοιάζει τα γραπτά μου, η στίχοι μου να καταφέρω να τα εκφράσω. Και αυτό είναι το δυσκολότερο. Για μένα, προς εμένα. Είναι καθαρά στοίχημα δικό μου. Όπως πάντα. Το εγώ προς τον εαυτό μου.

Κοιτά, ακόμα καπνίζω πολύ.

Κοιτά, πάλι ξέφυγα, γι’ αυτό είπα να κόψω με μαχαίρι τα πράγματα που με κράτησαν πίσω. Και ξέρω πως έχω ευθύνη. Αλλά ήμουν αρκετά ευάλωτος, ίσως ακόμα να είμαι. Όμως θα συνέλθω που θα πάει. Ξέρεις, μερικές φορές πας να ξεφύγεις από κάτι, και έρχεται κάτι άλλο και σε τυλίγει πιο βαθιά.

Και εγώ ξέρω πως εθίστηκα. Ή ήμουν τόσο απεγνωσμένος που βυθίστηκα, και ενώ ήξερα και ενώ είχα τα μάτια μου ανοιχτά, τυφλώθηκα. Και για να είμαι ειλικρινής ίσως και να το προκάλεσα.

Σε λίγες μέρες έχω ραντεβού με την ψυχολόγο μου, μετά από τόσους μήνες, και δεν έχω ιδέα τι να της πω. Και η αλήθεια είναι ότι δεν με απασχολεί και πολύ.

Με νοιάζει το εγώ να μπει μπροστά. Να μην λυγίσω. Κάνω βήματα ή τουλάχιστον προσπαθώ.

Προσπαθώ να ακούω την φωνή μου, μιά φωνή που δεν είχα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Προσπαθώ να λέω τους στίχους μου, και να μην σκαλώνει το μυαλό μου. Είχε αρχίσει το 19’ και μετά να μην μπορώ να ορθώσω μιλιά, πάθαινα κρίσης. Όχι συχνά. Ίσως φταίει το άγχος, το στρες, που δεν μιλούσα. Που δεν ξεσπούσα. Που δεν είχα επαφή. Ίσως και όλα μαζί. Το να λέω τους στίχους μου στο beat, είναι μία ανάγκη. Όπως ήταν όταν άρχισα να γράφω. Δεν μπορούσα να το κάνω πιο πριν, δεν είχα φωνή.

Το να εξαφανίζομαι, να χάνομαι. Είναι μιά διέξοδος από παιδί.

Δεν έχω ιδέα πότε θα είμαι έτοιμος, αλλά αλήθεια, δεν θα αργήσω. Γιατί είναι αποφυγή. Ανάγκη. Που σημαίνει θα είμαι focus εκεί, για να μην με δω νεκρό. Μέσα μου δεν έχω «ξεκόψει» απ’ τον εθισμό που μ’είχα οδηγήσει. Αλλά που θα πάει..

Γράφω για μένα μην το ξεχνάς.

-Δαιμεώδης

[mple-selhnhh]

Με ρώτησες πώς νιώθω για όλα αυτά,

γιατί έχω αυτό που κανείς δεν έχει.

Και σου 'πα καλά μα νιώθω κενό,

γιατί η πληγή μου ακόμα τρέχει.

Bloody Hawk - Ζωγραφιά

[pame-salonika]

10 Μαΐου 2022

Σήμερα έγινες 18. Πράγμα περίεργο γιατί για εμενα θα είσαι για παντα εκείνο το δεκαεξαχρονο κορίτσι. Πάντα πιστευα πως την σημερινη μερα θα την γιορταζαμε μαζί. Οι ζωες μας όμως ακολουθησαν διαφορετική πορεία, και συνεχιζουν να πηγαινουν αντίθετα αλλά όσο μακριά και αν είμαστε τωρα, δεν θα ξεχάσω ποτε πως κάποτε προχωρουσαμε μαζί. Περάσαμε πολλα μαζί, κλαψαμε πολυ και γελάσαμε παραπανω, περπατησαμε, χαμογελασαμε, νευριασαμε, φωναξαμε, τραγουδησαμε και ονειρευτήκαμε. Σημαδεψες την ζωή μου οπως κανεις άλλος. Κάποτε σου είχα πει πως κάνεις δεν μπορουσε να παρει την θέση που είχες στην ψυχή μου. Και κανείς δεν το έχει κανει. υπάρχουν κομμάτια του εαυτου μου που τα έχεις μαζί σου. Και εγώ δικά σου. Δεν σε σκέφτομαι κάθε μέρα, αλλά είναι μέρες και στιγμές, σαν την σημερινή που σε βρισκω παντου. Σήμερα, την ημέρα που έγινες 18 βρήκα τυχαία ένα τραγουδι που ακουγαμε μικρες, και σε θυμήθηκα. Πριν ένα μήνα, βρήκα την ζωγραφιά που μου είχες κάνει, και σε θυμήθηκα. Είδα και εκείνη την ταινία, που πηγαμε στο σινεμα να δουμε, και σε θυμήθηκα. Έβαλα και την μπλουζα που μου πηρες, και σε θυμήθηκα. Μπορει εσυ να έφυγες από την ζωή μου, αλλά κάθε μέρα βρίσκω κομμάτια από εσένα σε εμένα. Τα άφησες όταν έφυγες. Και αυτά σε φέρνουν κάθε μέρα πίσω. Μου λείπεις Μαρία. Χαρουμενα γενέθλια.

[psyxhmou]

Είμαι άθεος. Εσύ;

Εσύ είσαι στην φωτογραφία ή είναι αναγεννησιακή ζωγραφιά;

Ασχολούμαι με την φιλοσοφία του ορθολογισμού = physicalism.

Γεια σου και σένα συνάδελφε:)

[apoproswpopoihsh]

04/02/2023

Νύχτα, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος

Σε ζωγράφιζε, κατά τη διάρκεια όλης της διαδρομής δεν απομάκρυνε μια στιγμή τα μάτια του από πάνω σου, το μολύβι του από το χαρτί. Γύρω στα εξήντα, φθαρμένο σακάκι, μισοάδεια κιτρινόλευκη αλογοουρά, μισοάδειο βλέμμα που άλλαζε κατευθύνσεις ασταμάτητα. Μια το τετράδιο, μια τα μαλλιά σου, μια τα χαμένα σου μάτια, μια την αντανάκλαση σου στο παράθυρο - για να είναι οι αναλογίες σωστές και στον καθρέφτη - μια τις σφιγμένες παλάμες σου.

Σε σχεδίαζε σχεδόν με τρυφερότητα, ίσα που άγγιζαν μεταξύ τους το χαρτί και το μολύβι, σαν σε κάθε κίνηση να προσπαθεί να χαράξει το πιο λεπτό νήμα γραφίτη του κόσμου. Παρατηρώντας την αφοσίωση του δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω. Το είχαμε καταλάβει όλοι. Τρεις άνθρωποι όρθιοι, φορτωμένοι με μουσικά όργανα, κι άλλοι τέσσερις επιβάτες καθισμένοι στην απέναντι τετράδα θέσεων. Παρατηρούσαμε κι εμείς μια το χέρι του, μια το βλέμμα του, μια εσένα, που δεν είχες πάρει χαμπάρι. Τα μάτια σου ήταν κενά, το κινητό σου τηλέφωνο στο ύψος τους, οι αντίχειρες σου να πληκτρολογούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάτι στον "Γιώργο μου", ζητώ συγγνώμη που κρυφοκοίταξα.

Άνω Πατήσια, ίσα που πρόλαβες να πεταχτείς από τη θέση σου πριν κλείσουν οι πόρτες και το τρένο σε παρασύρει στον επόμενο σταθμό. Βγήκες τρέχοντας, γιατί δεν είχες εισιτήριο και ήθελες να προλάβεις κάποιον, να κολλήσεις από πίσω του και να βγείτε μαζί.

Στη θέση σου έκατσε μια κοπέλα, του είπε : "Πολύ όμορφη ήταν, έτσι δεν είναι;"

Αυτός της απάντησε : " Ναι, ήταν. Να ζωγραφίσω κι εσένα;"

Δίστασε μια στιγμή, μετά έγνεψε ναι. Έγειρε στο παράθυρο έτσι που τα μαλλιά της αγκάλιαζαν το λευκό της λαιμό κι αυτός γύρισε σελίδα και ξεκίνησε. Σε πέντε σταθμούς θα είχε τελειώσει και στη θέση του δεύτερου μοντέλου θα καθόταν ένα τρίτο κι αυτός θα γύριζε σελίδα.

Πόσα πρόσωπα να έχει μέσα κάθε τετράδιο λες; Κι αν σε ξαναδώ να σου τα πω αυτά; Μήπως και θέλεις τη ζωγραφιά;

Σήμερα όσο περίμενα το τρένο μας είδα κάποιον που ήξερα μαζί με κάποια που δεν ήξερα. Συνήθως όταν τον βλέπω στην Ομόνοια γυρνάει στο σπίτι μαζί με κάποια που ξέρω και φοβάμαι ότι αυτή τη φορά γυρνούσε πάλι σπίτι, αλλά μαζί με κάποια που δεν ξέρω.

-Κατερίνα Α.

[babygirlificationn]

Γεια! Ήθελα να ρωτήσω αν δέχεσαι commissions για ένα fanart του style σου! Το λατρεύω!!

Ωωω ενδιαφέρον....η αλήθεια είναι δεν το έχω προσπαθήσει ποτέ στο παρελθόν οπότε ΑΝ καταλήγαμε σε κάποια συμφωνία θα ήσουν το πειραματόζωο μου. Μπορείς να μου στείλεις dm να το συζητήσουμε αν θες <3

[atsoukalidis]

Ευχαριστώ Βαγγέλη μου για την ωραία σου ζωγραφιά!

[brothebro]

Έπρεπε η μάνα μου να δει μια ζωγραφιά μου για να μου πει ότι είμαι ανορθόγραφο

Ριπ μι 😔

Και ουφ ντροπηηηη άντε να το κατεβάσω από όλα τα σοσιαλ τώρα

[miazwgrafiaa]

Τι κάνει η πιο όμορφη ζωγραφιά του κόσμου;

Κλαίει την μοίρα της !