#η αγαπη του Θεου

[nofuckinlabels]

Εσυ

Θελω να πιστευω οτι θα υπαρξουν ξανα στιγμες που θα παγωνει ο χρονος και θα νιωθω οτι μπορω να πεθανω εχοντας βιωσει την αιωνιότητα

Ομως τον τελευταιο καιρό η ζωη μου μοιαζει με μια γραμμικη πορεια προς τον θανατο. Οι μηνες περνάνε και φοβάμαι οτι καποια στιγμη θα εχω χασει ολα μου τα καλοκαίρια. Εμενα το φθινόπωρο παντα μου ταιριαζε λιγο καλυτερα. Ολα ειναι λιγο πιο σκοτεινά η επωδυνη υπαρξη μου τελειωνει λιγο νωριτερα και ο ουρανος απαθανατίζει την διαθεση μου. Κρυωνω και η καρδιά μου χτυπα σαν να βιάζεται να πεθάνει.

Οσο περισσότερο διαβαζω ποιηση, τοσο καταλαβαινω οτι ολα εχουν ειπωθεί

Δεν εχω τίποτα καινουργιο για να πω

Ισως να μπορω να παραποιησω εκεινα που εχουν ηδη γραφτεί

Να τα ραψω στα μετρα μου

Ξερω οτι στην τεχνη δεν υπαρχει παρθενογένεση

Οτι ο ποιητής απλώς μεταφράζει την γλωσσα ενός ανώνυμου θεου σε εκεινη που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι

Όμως θελω να γραψω κατι αυθεντικο

Για μια φορα.

17/8/22

Κατι εσπασε μεσα μου εκεινη την μερα που σου ειπα αντιο

Αμα ηξερα οτι θα ηταν η τελευταια φορα ισως να σε φιλαγα για περισσοτερη ωρα - ισως να μην σε αφηνα ποτε απο τα χερια μου-

Εφυγες και μαζι σου πηρες τοσα κομματια μου

Δεν προσπαθησα ποτε μου να τα ξαναμαζεψω

Ουτε σου τα ζητησα πισω

Ειναι δικα σου αγαπη μου

Παντα θα ειναι

Παντα ηταν

Πλάστηκα για να σε ολοκληρώσω

Και εσυ εμένα

Οταν εφυγες ανταλλάξαμε τα κομματια της υπαρξης μας

Και τωρα ζουμε χωριστα

Ολόκληροι

Έχοντας ο ενας τα συμπληρωματικα κομματια του αλλου

Αυτο ειμαστε

Μια συρραφή ανθρωπων που αγαπήσαμε

Αν με ρωτας , δεν μπορω να σου πω με ακριβεια ποτε η ζωη μου μετατραπηκε σε μια αεναη προσπάθεια να σου αποδειξω οτι αναπνεω

Γιατι δεν αναπνεω, δεν υπαρχω για κατι αλλο εκτος απο εσενα

Εισαι η τροφος ιδεα μου

Ηλιε μου

Οσο και να θελω να γραψω σε πρωτο πρόσωπο

Να γραψω κατι ολο δικο μου

Τελικα παντα θα γραφω σε βητα ενικο

«Εσυ»

Γιατι μπηκες στην ζωη μου και μου έδειξες οτι οι ανθρωποι πλαστηκαν για να ετεροπροσδιοριζονται

Δεν θα υπαρξει ποτε ξανα «εγω»

Απο εδω και περα θα υπάρχεις μονο εσυ

Και ισως…. Εαν ειμαστε καποτε τυχεροι

«Εμεις»

[geloof-in-god]

Οι πονηροί θα τιμωρηθούν σίγουρα

Το να εξετάζεις αν κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη σε όλα όσα κάνεις κι αν όλες οι πράξεις σου παρατηρούνται από τον Θεό αποτελεί τη συμπεριφορική αρχή όσων πιστεύουν στον Θεό. Εσείς θα αποκαλεστείτε δίκαιοι διότι μπορείτε να ικανοποιήσετε τον Θεό και διότι αποδέχεστε την φροντίδα και προστασία του Θεού. Στα μάτια του Θεού, όλοι όσοι αποδέχονται την φροντίδα, την προστασία και την τελειοποίηση του Θεού και έχουν αποκτηθεί από Αυτόν, είναι δίκαιοι και ο Θεός τους κοιτάζει με λατρεία. Όσο περισσότερο αποδέχεστε τα λόγια του Θεού εδώ και τώρα, τόσο περισσότερο δέχεστε και κατανοείτε το θέλημα του Θεού, και έτσι βιώνετε τα λόγια του Θεού περισσότερο και ικανοποιείτε τις απαιτήσεις Του. Αυτή είναι η αποστολή του Θεού για εσάς και εκείνο που θα έπρεπε να επιτύχετε. Αν χρησιμοποιείτε έννοιες για να μετρήσετε και να σκιαγραφήσετε τον Θεό, σαν ο Θεός να ήταν ένα άγαλμα από πηλό που δεν μεταβάλλεται, κι αν οριοθετείτε τον Θεό μέσα στη Γραφή και Τον περιορίζετε με περιορισμένο εύρος έργου, τότε αυτό αποδεικνύει ότι έχετε καταδικάσει τον Θεό. Διότι, στις καρδιές τους, οι Ιουδαίοι την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης μετατρέπουν τον Θεό σε μια μορφή ειδώλου, σαν ο Θεός να μπορούσε να αποκληθεί μόνο Μεσσίας και μόνο Εκείνος που αποκαλούνταν Μεσσίας ήταν ο Θεός· και επειδή υπηρετούσαν και λάτρευαν τον Θεό σαν να ήταν ένα άγαλμα από πηλό, χωρίς πνοή, κάρφωσαν τον Ιησού εκείνης της εποχής στον σταυρό, καταδικάζοντάς Τον σε θάνατο – καταδικάζοντας τον αθώο Ιησού σε θάνατο. Ο Θεός δεν είχε διαπράξει κανένα έγκλημα, ωστόσο ο άνθρωπος δεν χάρισε τη ζωή στον Θεό και ανένδοτα Τον καταδίκασε σε θάνατο. Έτσι, ο Ιησούς σταυρώθηκε. Ο άνθρωπος πάντοτε πιστεύει ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος και Τον ορίζει σύμφωνα με την Γραφή, σαν να έχει δει ο άνθρωπος μέσα από τη διαχείριση του Θεού, σαν όλα όσα κάνει ο Θεός να είναι στα χέρια του ανθρώπου. Οι άνθρωποι είναι γελοίοι στο έπακρο, είναι κυριευμένοι από μέγιστη έπαρση και έχουν όλοι ταλέντο για πομπώδη ευγλωττία. Ασχέτως πόσο καλή είναι η γνώση σου για τον Θεό, και πάλι σου λέω ότι δεν γνωρίζεις τον Θεό, ότι δεν υπάρχει κανείς που να αντιστέκεται περισσότερο στον Θεό και ότι καταδικάζεις τον Θεό γιατί είσαι εντελώς ανίκανος να υπακούς στο έργο του Θεού και να περπατάς στον δρόμο της τελειοποίησης από τον Θεό. Γιατί ο Θεός δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος από τις πράξεις του ανθρώπου; Γιατί ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Θεό, γιατί έχει τόσο πολλές αντιλήψεις και γιατί κανένα ψήγμα της γνώσης του για τον Θεό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά, αντιθέτως, επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο μοτίβο δίχως διακύμανση και χρησιμοποιεί την ίδια προσέγγιση για κάθε κατάσταση. Κι έτσι, έχοντας έρθει στη γη σήμερα, ο Θεός καρφώθηκε για ακόμη μία φορά στον σταυρό. Σκληρή, βάναυση ανθρωπότητα! Η πονηριά και η μηχανορραφία, το σπρωξίδι μεταξύ των ανθρώπων, το κυνήγι για φήμη και περιουσία, η κοινή σφαγή – πότε επιτέλους θα σταματήσουν όλα αυτά; Ο Θεός έχει πει εκατοντάδες χιλιάδες λόγια, ωστόσο κανείς δεν λογικεύτηκε. Δρουν για χάρη των οικογενειών τους, για τους γιους και τις κόρες τους, για την καριέρα τους, τις προοπτικές τους, το κύρος τους, τη ματαιοδοξία, τα χρήματα, για χάρη των ρούχων, του φαγητού και της σάρκας – ποιανού οι πράξεις είναι για χάρη του Θεού; Ακόμη και μεταξύ αυτών που οι πράξεις τους είναι για χάρη του Θεού, υπάρχουν μόνο λίγοι που γνωρίζουν τον Θεό. Πόσοι δεν δρουν για χάρη των δικών τους συμφερόντων; Πόσοι δεν καταπιέζουν και δεν κάνουν διακρίσεις κατά άλλων για να διατηρήσουν το κύρος τους; Έτσι, ο Θεός έχει καταδικαστεί βίαια σε θάνατο αμέτρητες φορές, αναρίθμητοι βάρβαροι κριτές καταδίκασαν τον Θεό και Tον σταύρωσαν για μία ακόμη φορά. Πόσοι μπορούν να αποκαλεστούν δίκαιοι διότι δρουν πραγματικά για χάρη του Θεού;

Μπροστά στον Θεό, είναι τόσο εύκολο να οδηγηθεί κανείς στην τελείωση ως άγιος ή δίκαιος άνθρωπος; Είναι αληθινή δήλωση ότι «δεν υ��άρχει δίκαιος άνθρωπος σ’ αυτή τη γη, οι δίκαιοι δεν είναι σ’ αυτόν τον κόσμο». Όταν εσείς έρχεστε μπροστά στον Θεό, σκεφτείτε τι φοράτε, σκεφτείτε τον κάθε λόγο και την κάθε πράξη σας, όλες τις σκέψεις και τις ιδέες σας και, ακόμη, τα όνειρα που βλέπετε κάθε μέρα – όλα αυτά είναι για χάρη δική σας. Δεν είναι πράγματι έτσι τα πράγματα; «Δικαιοσύνη» δεν σημαίνει να δίνει κανείς τον οβολό του, δεν σημαίνει να αγαπά τον πλησίον του όπως τον εαυτό του και δεν σημαίνει να μη μαλώνει, να μη φιλονικεί, να μη ληστεύει ή να μην κλέβει. Δικαιοσύνη σημαίνει να παίρνει κανείς την αποστολή του Θεού ως καθήκον του και να υπακούει στην ενορχήστρωση και τα σχέδια του Θεού ως κλίση προερχόμενη απ’ τον ουρανό, ανεξαρτήτως χρόνου ή τόπου, όπως όλα όσα έκανε ο Κύριος Ιησούς. Αυτή είναι η δικαιοσύνη για την οποία μιλά ο Θεός. Το ότι ο Λωτ μπορούσε να αποκαλεστεί δίκαιος άνθρωπος είναι διότι έσωσε δύο αγγέλους που στάλθηκαν από τον Θεό, χωρίς να ενδιαφέρεται για το τι κέρδισε ή έχασε. Εκείνο που έκανε τότε μπορεί να αποκαλεστεί δίκαιο, αλλά εκείνος δεν μπορεί να αποκαλεστεί δίκαιος άνθρωπος. Έγινε μονάχα διότι ο Λωτ είχε δει τον Θεό και γι’ αυτό έδωσε τις δύο κόρες του σε αντάλλαγμα για τους αγγέλους. Αλλά δεν αποτελεί απόδειξη δικαιοσύνης όλη η συμπεριφορά του στο παρελθόν και γι’ αυτό λέω ότι «δεν υπάρχουν δίκαιοι σ’ αυτήν την γη». Ακόμη και μεταξύ αυτών που βρίσκονται στο ρεύμα της ανάκτησης, κανείς δεν μπορεί να αποκαλεστεί δίκαιος. Όσο καλός κι αν είσαι στις πράξεις σου, όσο κι αν φαίνεται ότι δοξάζεις το όνομα του Θεού, δεν χτυπάς ή βρίζεις άλλους, δεν τους ληστεύεις ή τους κλέβεις, ακόμη και τότε δεν μπορείς να αποκαλεστείς δίκαιος, γιατί τέτοιου είδους πράγματα μπορούν να αποκτηθούν από τον κάθε κανονικό άνθρωπο. Σήμερα, το σημαντικό είναι ότι δεν γνωρίζεις τον Θεό. Μπορεί να ειπωθεί μόνο ότι σήμερα έχεις ελάχιστη κανονική ανθρώπινη φύση, ωστόσο στερείσαι τη δικαιοσύνη για την οποία μιλά ο Θεός, κι έτσι, τίποτα απ’ όσα κάνεις δεν αποδεικνύει ότι γνωρίζεις τον Θεό.

Πριν, όταν ο Θεός ήταν στον ουρανό, ο άνθρωπος προσπαθούσε να κοροϊδέψει τον Θεό με τις πράξεις του. Σήμερα, ο Θεός έχει έρθει στον άνθρωπο – κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό – ωστόσο και πάλι ο άνθρωπος δεν είναι αφοσιωμένος στον Θεό και προσπαθεί να Τον κοροϊδέψει. Δεν είναι εξαιρετικά οπισθοδρομικό το σκεπτικό του ανθρώπου; Το ίδιο ήταν με τον Ιούδα: πριν έρθει ο Ιησούς, ο Ιούδας έλεγε ψέματα στους αδερφούς και τις αδερφές του, και που ήρθε ο Ιησούς, πάλι δεν άλλαξε. Δεν είχε την παραμικρή γνώση για τον Ιησού και, στο τέλος, Τον πρόδωσε. Ήταν επειδή δεν γνώριζε τον Θεό; Αν, σήμερα, εσείς ακόμη δεν γνωρίζετε τον Θεό, τότε θα γίνετε Ιούδας και η τραγωδία της σταύρωσης του Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος, χιλιάδες χρόνια πριν, θα διαδραματιστεί ξανά. Δεν το πιστεύετε; Είναι γεγονός! Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση – ίσως το λέω αυτό κάπως πρόωρα – και τέτοιοι άνθρωποι παίζουν τον ρόλο του Ιούδα. Δεν μιλώ με τρόπο ανέμελο, αλλά σύμφωνα με τα γεγονότα – και πρέπει να πιστέψεις. Παρόλο που πολλοί άνθρωποι προσποιούνται ότι είναι ταπεινοί, στις καρδιές τους υπάρχει μόνο στάσιμο, βρώμικο νερό. Αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι μέσα στην εκκλησία, και νομίζετε ότι δεν το γνωρίζω καθόλου. Σήμερα, το Πνεύμα Μου αποφασίζει για Μένα και γίνεται μάρτυρας για Μένα. Πιστεύεις ότι δεν γνωρίζω τίποτα; Νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα από τις ύπουλες σκέψεις στις καρδιές σας και όσα έχετε κρυμμένα στις καρδιές σας; Εξαπατάται τόσο εύκολα ο Θεός; Νομίζεις ότι μπορείς να Του συμπεριφέρεσαι όπως σου αρέσει; Στο παρελθόν, ανησυχούσα ότι είχατε δεσμά κι έτσι συνέχισα να σας δίνω απόλυτη ελευθερία, αλλά κανείς δεν συνειδητοποίησε ότι ήμουν καλός προς εκείνους. Τους έδωσα λίγα και απαίτησαν πολλά. Ρωτήστε ο ένας τον άλλον: δεν έχω αντιμετωπίσει σχεδόν κανέναν από εσάς και δεν βιάστηκα να επιπλήξω κανέναν, ωστόσο είμαι εντελώς ξεκάθαρος σχετικά με τα κίνητρα και τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Πιστεύεις ότι ο ίδιος ο Θεός, για τον οποίο ο Θεός γίνεται μάρτυρας, είναι ανόητος; Τότε λέω ότι είσαι τυφλός. Δεν θα σε επικρίνω και ας δούμε πόσο διεφθαρμένος έχεις γίνει. Ας δούμε αν θα σε σώσουν τα κόλπα σου ή το να καταβάλεις κάθε προσπάθεια να αγαπήσεις τον Θεό. Σήμερα δεν θα σε καταδικάσω. Ας περιμένουμε έως την ώρα του Θεού, για να δούμε πώς θα επιφέρει την τιμωρία επάνω σου. Δεν έχω χρόνο για ανούσιες συζητήσεις μαζί σου τώρα και δεν είμαι πρόθυμος να καθυστερήσω το πιο σημαντικό Μου έργο για χάρη σου· ένα σκουλήκι όπως εσύ δεν αξίζει για να ξοδεύει ο Θεός τον χρόνο Του και να ασχολείται μαζί του – ας δούμε πόσο μπορείς να κακομάθεις τον εαυτό σου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την ελάχιστη γνώση του Θεού και δεν έχουν αγάπη για τον Θεό, ωστόσο επιθυμούν να αποκαλούνται δίκαιοι από τον Θεό –δεν είναι αστείο αυτό; Επειδή υπάρχει πράγματι ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που είναι ειλικρινείς, ασχολούμαι με το να παρέχω ζωή στον άνθρωπο. Θα ολοκληρώσω μόνο όσα πρέπει να γίνουν σήμερα και αργότερα, η τιμωρία θα επέλθει στον καθένα ανάλογα με τη συμπεριφορά του. Έχω πει όλα όσα πρέπει να πω, διότι αυτό είναι το έργο που κάνω. Κάνω όσα πρέπει να κάνω, και δεν κάνω αυτά που δεν πρέπει· ωστόσο, ακόμη ελπίζω ότι θα αφιερώσετε χρόνο για να στοχαστείτε: πόση ακριβώς από τη γνώση που κατέχεις για τον Θεό είναι αληθινή; Είσαι ένας από αυτούς που σταύρωσαν τον Θεό ακόμη μια φορά; Τέλος, σας λέω το εξής: αλίμονο σε όσους σταυρώνουν τον Θεό.

από «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Διαβάστε περισσότερα: Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί | ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ 

Επιστροφή στην αρχική 

[orthodoxiaonline]

π. Λίβυος: Η μόνη αρετή μας είναι το έλεος του Θεού

π. Λίβυος: Η μόνη αρετή μας είναι το έλεος του Θεού

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο Πολλές φορές μέσα στην προσευχή, δέχομαι μια πληροφορία που μου λέει, «Αυτό που σε σώζει είναι μονάχα η αγάπη του Θεού, το έλεος Του. Καμία δική σου αρετή, κανένα δικό σου αγώνισμα ή κατόρθωμα, μονάχα Εκείνος, η απόλυτη Αγάπη, ο Χριστός μας!!! Εσύ είσαι τραυματισμένος εκ κοιλίας μητρός. Έχεις τόσες πληγές στην ψυχή και στο σώμα, έχεις τέτοια κούραση από τις…

[our-har-world]

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ!  Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ!  Γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης

Αυτό κάνει ο ουράνιος Πατέρας, όταν ο άνθρωπος ο αμαρτωλός επιστρέψει κοντά Του. Τον καθαρίζει, τον πλένει, του δίνει την πρώτη στολή του βαπτίσματος, του δίνει την υιοθεσία και τον αξιώνει της Βασιλείας Του. Όλα δωρεάν. Όταν επέστρεψε ο άσωτος, δεν του ζήτησε λογαριασμό ούτε τον επέπληξε ούτε του ζήτησε ευθύνες. Αρκεί που επέστρεψε αυτό Του έφθανε του Πατέρα. Έτσι και εδώ κάθε αμαρτωλός που θα…

[the-bluebouquetcupcake]

Ευαγγέλιο Συλλογή ύμνων 2020 | Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

[nofuckinlabels]

Εσυ

Θελω να πιστευω οτι θα υπαρξουν ξανα στιγμες που θα παγωνει ο χρονος και θα νιωθω οτι μπορω να πεθανω εχοντας βιωσει την αιωνιότητα

Ομως τον τελευταιο καιρό η ζωη μου μοιαζει με μια γραμμικη πορεια προς τον θανατο. Οι μηνες περνάνε και φοβάμαι οτι καποια στιγμη θα εχω χασει ολα μου τα καλοκαίρια. Εμενα το φθινόπωρο παντα μου ταιριαζε λιγο καλυτερα. Ολα ειναι λιγο πιο σκοτεινά η επωδυνη υπαρξη μου τελειωνει λιγο νωριτερα και ο ουρανος απαθανατίζει την διαθεση μου. Κρυωνω και η καρδιά μου χτυπα σαν να βιάζεται να πεθάνει.

Οσο περισσότερο διαβαζω ποιηση, τοσο καταλαβαινω οτι ολα εχουν ειπωθεί

Δεν εχω τίποτα καινουργιο για να πω

Ισως να μπορω να παραποιησω εκεινα που εχουν ηδη γραφτεί

Να τα ραψω στα μετρα μου

Ξερω οτι στην τεχνη δεν υπαρχει παρθενογένεση

Οτι ο ποιητής απλώς μεταφράζει την γλωσσα ενός ανώνυμου θεου σε εκεινη που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι

Όμως θελω να γραψω κατι αυθεντικο

Για μια φορα.

17/8/22

Κατι εσπασε μεσα μου εκεινη την μερα που σου ειπα αντιο

Αμα ηξερα οτι θα ηταν η τελευταια φορα ισως να σε φιλαγα για περισσοτερη ωρα - ισως να μην σε αφηνα ποτε απο τα χερια μου-

Εφυγες και μαζι σου πηρες τοσα κομματια μου

Δεν προσπαθησα ποτε μου να τα ξαναμαζεψω

Ουτε σου τα ζητησα πισω

Ειναι δικα σου αγαπη μου

Παντα θα ειναι

Παντα ηταν

Πλάστηκα για να σε ολοκληρώσω

Και εσυ εμένα

Οταν εφυγες ανταλλάξαμε τα κομματια της υπαρξης μας

Και τωρα ζουμε χωριστα

Ολόκληροι

Έχοντας ο ενας τα συμπληρωματικα κομματια του αλλου

Αυτο ειμαστε

Μια συρραφή ανθρωπων που αγαπήσαμε

Αν με ρωτας , δεν μπορω να σου πω με ακριβεια ποτε η ζωη μου μετατραπηκε σε μια αεναη προσπάθεια να σου αποδειξω οτι αναπνεω

Γιατι δεν αναπνεω, δεν υπαρχω για κατι αλλο εκτος απο εσενα

Εισαι η τροφος ιδεα μου

Ηλιε μου

Οσο και να θελω να γραψω σε πρωτο πρόσωπο

Να γραψω κατι ολο δικο μου

Τελικα παντα θα γραφω σε βητα ενικο

«Εσυ»

Γιατι μπηκες στην ζωη μου και μου έδειξες οτι οι ανθρωποι πλαστηκαν για να ετεροπροσδιοριζονται

Δεν θα υπαρξει ποτε ξανα «εγω»

Απο εδω και περα θα υπάρχεις μονο εσυ

Και ισως…. Εαν ειμαστε καποτε τυχεροι

«Εμεις»

[geloof-in-god]

Ελληνική ταινία «Αφύπνιση από το όνειρο»

Ελληνική ταινία | Ο Θεός έχει αποκαλύψει τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών «Αφύπνιση από το όνειρο»

Η Γιου Φαν είναι ακριβώς όπως πολλοί άλλοι που πιστεύουν στον Κύριο Ιησού – πιστεύει ότι, όταν ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε, συγχώρησε και την ανθρωπότητα για τις αμαρτίες της, ότι έχει κερδίσει τη δικαιοσύνη μέσω της πίστης της και ότι, αφού εγκαταλείπει τα πάντα και εργάζεται σκληρά για τον Κύριο, όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέψει, εκείνη σίγουρα θα εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά οι συνεργάτες της δημιουργούν αμφιβολίες: Έχουμε συγχωρεθεί μέσα από την πίστη μας στον Κύριο και μπορούμε να κάνουμε θυσίες και να αναλωνόμαστε για Εκείνον, αλλά συχνά αμαρτάνουμε και Του αντιστεκόμαστε. Μπορούμε στ’ αλήθεια να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών με αυτόν τον τρόπο; ... Μετά τη συναναστροφή και τη συζήτηση με μάρτυρες της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, η Γιου Φαν καταλήγει τελικά να κατανοήσει τα μυστήρια της έλευσης του Κυρίου και την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών και, εν τέλει, αφυπνίζεται από το όνειρό της...

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Χριστιανικές ταινίες που μπορεί να σας ενδιαφέρουν: Ταινία της βασιλείας των ουρανών

[paisiosgr]

Ο Άγιος Παίσιος δίνει συμβουλές για του Γονείς και τα Παιδιά! -

Παίσιος για Γονείς και Παιδιά: Τι συμβουλές δίνει ο Πάτερ Παίσιος στους γονείς για τα παιδιά τους!

Πρωτίστως θα πρέπει να μάθετε στα παιδιά σας να ζητούν τη βοήθεια του Θεού.

Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση. Η εμπιστοσύνη στον Θεό δίδει απόλυτη ασφάλεια. Ο Θεός είναι το παν. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι εγώ είμαι το παν. Αυτό ενισχύει τον εγωισμό.

Ο Θεός θέλει να οδηγούμε τα παιδιά στην ταπείνωση. Τίποτα δεν θα κάνομε κι εμείς και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση. Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά.

Στα παιδιά δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί.

Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του».

Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; «Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν».

Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού! Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν.

Τώρα ο κόσμος χάλασε. Στο μικρό παιδάκι λένε όλο επαινετικά λόγια:

«Μην το μαλΩσουμε, μην του εναντιωθοΥμε, μην το πιΕσουμε το παιδΙ. ΜαθαΙνει, Ομως Ετσι και δεν μπορεΙ να αντιδρΑσει σωστΑ και στην πιο μικρΗ δυσκολΙα. ΜΟλις κΑποιος του εναντιωθεΙ, τσακΙζεται, δεν Εχει σθΕνος.»

  ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ:

«Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή και οι δάσκαλοι και καθηγητές μετά. Τα επαινούν διαρκώς. Τους λένε εγωιστικά λόγια. Δεν τα φέρνουν στο Πνεύμα του Θεού, τ’ αποξενώνουν απ’ την Εκκλησία.»

Όταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά και πάνε στο σχολείο μ αυτό τον εγωισμό, φεύγουν απ’ τη θρησκεία και την περιφρονούν, χάνουν το σεβασμό προς τον Θεό, προς τους γονείς, προς όλους.

Γίνονται ατίθασα και σκληρά και άπονα, χωρίς να σέβονται ούτε τη θρησκεία ούτε τον Θεό. Βγάλαμε στη ζωή εγωιστές και όχι Χριστιανούς.

«Τα παιδια με τους συνεχεις επαινους δεν οικοδομουνται!»

Τα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται. Γίνονται εγωιστές και κενόδοξοι. Θα θέλουν σε όλη τους τη ζωή να τους επαινούν όλοι διαρκώς, έστω κι αν τους λένε και ψέματα.

Δυστυχώς, σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. «Πες το, κι ας είναι ψέμα, κι ας είναι ειρωνεία», λένε. Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. ο Θεός θέλει την αλήθεια. Δυστυχώς, αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι και κάνουν το εντελώς αντίθετο.

Τα παιδιά όταν τα επαινείς συνεχώς, χωρίς διάκριση, τα πειράζει ο αντίθετος. Τους ξεσηκώνει το μύλο του εγωισμού και, συνηθισμένα από μικρά στους επαίνους από γονείς και δασκάλους, προχωρούν ίσως στα γρά��ματα, αλλά τι το όφελος;

Στη ζωή τα παιδιά θα βγουν εγωιστές και όχι χριστιανοί. Οι εγωιστές δεν μπορούν να είναι ποτέ χριστιανοί. Οι εγωιστές θέλουν διαρκώς όλοι να τους επαινούν, όλοι να τους αγαπάνε, όλοι να λένε καλά γι’ αυτούς, πράγμα που ο Θεός μας, η Εκκλησία μας, ο Χριστός μας δεν το θέλει.

Η θρησκεία μας δεν θέλει από μικρά να μαθαίνουν αγωγή. Αντίθετα, θέλει τα παιδιά από μικρά να μαθαίνουν στην αλήθεια. Η αλήθεια του Χριστού τονίζει ότι: άμα επαινείς έναν άνθρωπο, τον κάνεις εγωιστή. Ο εγωιστής είναι ο μπερδεμένος, ο οδηγούμενος υπό του διαβόλου και του κακού πνεύματος.

Έτσι, μεγαλώνοντας μέσα στον εγωισμό, η πρώτη του δουλειά είναι ν’ αρνείται τον Θεό και να είναι εγωιστής απροσάρμοστος μέσα στην κοινωνία.

«ΠρΕπει να πεις την αλΗθεια, να τη μΑθει ο Ανθρωπος. ΑλλιΩς τον υποστηρΙζεις στην αμορφωσια του. Όταν πεις στον ΑλλοΝ την αληθεια, αυτός κατατοπΙζεται, προσεχει, ακοΥει και τους Αλλους, εγκρατεΥεται.»

  Ο πάτερ Παίσιος ήταν ιδιαίτερα απλός και αληθινός στις συμβουλές στους γονείς για τα παιδιά:

«Έτσι και στο παιδί θα πεις την αλήθεια, θα το μαλώσεις, για να κατατοπισθεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό.»

Τι έλεγε ο σοφός Σολομών: «Ος φείδεται της βακτηρίας, μισεί τον υιόν αυτού, ο δε αγαπών, επιμελώς παιδεύει».

Αναφορικά με το ξύλο και την τιμωρία των παιδιών ο Παίσιος είπε:

  «Οχι, Ομως, να το δΕρνεις με τη μαγκοΥρα. ΤΟτε φεΥγομε απ’ τα Ορια και γΙνεται το αντΙθετο.»

Με τον έπαινο από μικρά τα παιδιά μας τα οδηγούμε στον εγωισμό. Και τον εγωιστή μπορεί και να τον κοροϊδεύεις, αρκεί να του λέεις ότι είναι καλός, να του φουσκώνεις το εγώ του. Κι έτσι σου λέει: «Α, αυτός που μ’ επαινεί, αυτός είναι καλός».

Αυτά δεν είναι σωστά πράγματα. Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό, αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του, υποφέρει, δεν ξέρει τι κάνει.

Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός. Αυτό το πράγμα και οι ίδιοι οι ψυχίατροι, άμα το μελετήσουν, θα το βρουν, ότι ο εγωιστής είναι άρρωστος.

Ποτέ δεν πρέπει να επαινούμε τους συνανθρώπους μας και να τους κολακεύομε, αλλά να τους οδηγούμε στην ταπείνωση και στην αγάπη του Θεού. Κι ούτε να επιζητούμε εμείς να μας αγαπάνε, λέγοντας επαίνους στους άλλους.

«Να μαθαίνομε ν’ αγαπάμε κι όχι να ζητούμε να μας αγαπάνε.»

Ν’ αγαπάμε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένομε επαίνους κι αγάπη απ’ αυτούς.

Αυτοί θα κάνουνε για μας ό,τι ο Θεός τους λέει. Αν είναι κι εκείνοι χριστιανοί, θα δώσουνε δόξα στον Θεό, που βρεθήκαμε και τους βοηθήσαμε ή τους είπαμε έναν καλό λόγο.

Έτσι να οδηγείτε και τα παιδιά του σχολείου. Αυτή είναι η αλήθεια. Αλλιώς γίνονται απροσάρμοστα. Δεν ξέρουνε τι κάνουν και που βαδίζουν και αιτία είμαστε εμείς, που τα κάναμε έτσι.

Δεν τα οδηγΗσαμε στην αλΗθεια, στην ταπεΙνωση, στην αγΑπη του ΘεοΥ. Τα κΑναμε εγωιστΕς και να το αποτΕλεσμα τΩρα!

Υπάρχουν, όμως, και τα παιδιά που προέρχονται από γονείς ταπεινούς κι από μικρά όταν είναι, τους μιλάνε για τον Θεό και την αγία ταπείνωση. Αυτά τα παιδιά δεν δημιουργούν προβλήματα στους συνανθρώπους τους.

Δεν θυμώνουν, όταν τους υποδεικνύεις το λάθος τους, αλλά προσπαθούν να το διορθώσουν, και προσεύχονται ο Θεός να τους βοηθήσει να μη γίνουν εγωιστές.

«Εγώ, τι να σας πω, όταν είχα πάει στο Άγιον Όρος, πήγα σε κάτι γέροντες αγιότατους. Αυτοί ποτέ δεν μου είπαν «μπράβο». Πάντα με συμβουλεύανε πως ν’ αγαπάω τον Θεό και πως να είμαι πάντα ταπεινός. Να επικαλούμαι τον Θεό να μ’ ενισχύει στην ψυχή μου και να Τον αγαπάω πολύ.

Ούτε το ήξερα αυτό το «μπράβο», ούτε ποτέ το εζήτησα. Αντίθετα στενοχωριόμουνα, άμα οι Γέροντές μου δεν με μαλώνανε. Έλεγα: «Να πάρει η ευχή, να με μαλώνουνε, να μου φέρονται σκληρά». Αυτά που σας λέω τώρα, να τα ακούσει ένας χριστιανός, τι θα πει; Θα τα χάσει και θα το απορρίψει. Κι όμως, αυτό είναι το σωστό, το ταπεινό, το ακραιφνές.» Ούτε οι γονείς μου μου είπανε ποτέ «μπράβο». Ούτε το ήθελα το «μπράβο».

Γι’ αυτό ό,τι έκανα, το έκανα ανιδιοτελώς. Τώρα που με επαινούν οι άνθρωποι, αισθάνομαι πολύ άσχημα. Τι να σας πω… Κλωτσάω μέσα μου, όταν οι άλλοι μου λένε «μπράβο».

Αλλά δεν με έβλαψε που έμαθα την ταπείνωση. Και τώρα γιατί δεν θέλω να με επαινούν; Διότι ξέρω ότι ο έπαινος τον κάνει κούφιο τον άνθρωπο και διώχνει την Χάρη του Θεού.

Και η Χάρις του Θεού έρχεται μόνο με την αγία ταπείνωση. Ο άνθρωπος ο ταπεινός είναι ο τέλειος άνθρωπος. Δεν είναι ωραία αυτά; Δεν είναι αληθινά;

Σε όποιον τα πεις αυτά, θα πει: «Τι λες, καλέ, άμα δεν επαινέσεις το παιδί ούτε να διαβάσει μπορεί, ούτε, ούτε….». Μα συμβαίνει αυτό, γιατί έτσι είμαστε εμείς και κάνομε και το παιδί μας έτσι. Δηλαδή έχουμε ξεφύγει απ’ την αλήθεια.

Ο εγωισμός έβγαλε τον άνθρωπο απ’ τον Παράδεισο, είναι μεγάλο κακό. Οι πρώτοι άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, ήταν απλοί και ταπεινοί, γι’ αυτό ζούσαν στον Παράδεισο. Δεν είχαν εγωισμό. Είχαν, όπως λένε στη θεολογική γλώσσα, το αρχέγονον.

Παίσιος συμβουλές στους Γονείς για τα Παιδιά τους.

Όταν λέμε «αρχέγονον», εννοούμε τα χαρίσματα που έδωσε ο Θεός αρχικά, όταν εδημιούργησε τον άνθρωπο, δηλαδή τη ζωή, την αθανασία, τη συνείδηση, το αυτεξούσιο, την αγάπη, την ταπείνωση κ.ά.

Μετά ο διάβολος κατόρθωσε με τον έπαινο και τους επλάνησε. Γεμίσανε εγωισμό. Το φυσικό, όμως, του ανθρώπου, έτσι όπως τον έπλασε ο Θεός, είναι η ταπείνωση. Ενώ ο εγωισμός είναι κάτι το αφύσικο, είναι αρρώστια, είναι παρά φύσιν.

Όταν, λοιπόν, εμείς στο παιδί με τους επαίνους δημιουργούμε αυτό το «υπερεγώ», του φουσκώνομε τον εγωισμό, του κάνομε μεγάλο κακό. Το κάνομε να γίνεται πιο επιρρεπές στα διαβολικά πράγματα. Έτσι μεγαλώνοντάς το, το απομακρύνομε απο όλες τις αξίες της ζωής.

Δεν νομίζετε ότι αυτά είναι η αιτία που τα παιδιά χάνονται, που οι άνθρωποι ανταρτεύουν; Είναι ο εγωισμός, που τους έχουν από μικρή ηλικία εμφυτεύσει οι γονείς. Ο διάβολος είναι ο μέγας εγωιστής, ο μέγας εωσφόρος. Δηλαδή ζούμε τον εωσφόρο μέσα μας, ζούμε τον διάβολο.

Δεν ζούμε την ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι του Θεού, είναι κάτι το απαραίτητο για την ψυχή του ανθρώπου. Είναι κάτι το οργανικό. Και όταν λείπει, είναι σαν να λείπει απ’; τον οργανισμό η καρδιά. Η καρδιά δίνει ζωή στον οργανισμό και η ταπείνωση δίνει ζωή στην ψυχή.

Με τον εγωισμό ο άνθρωπος είναι πλέον με το μέρος του κακού πνεύματος, δηλαδή αναπτύσσεται με το κακό πνεύμα και όχι με το αγαθό. Αυτό κατόρθωσε ο διάβολος να κάνει. Έκανε τη γη λαβύρινθο, για να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.

Τι είναι αυτό που πάθαμε και δεν το καταλάβαμε; Βλέπετε πώς πλανηθήκαμε; Καταντήσαμε τη γη μας και την εποχή μας σωστό ψυχιατρείο! Και δεν καταλαβαίνομε τι μας φταίει. Όλοι απορούμε:

«Τι γίναμε, που πάμε, γιατί τα παιδιά μας πήρανε τους δρόμους, γιατί φύγανε απο τα σπίτια τους, γιατί παρατήσανε τη ζωή, γιατί παρατήσανε τη μόρφωσή τους; Γιατί γίνεται αυτό;».

Ο διάβολος κατόρθωσε να εξαφανίσει τον εαυτό του και να κάνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν άλλα ονόματα.

«Οι γιατροί, οι ψυχολόγοι λένε συχνά, όταν ένας άνθρωπος πάσχει: «Α, νεύρωση έχεις! Α, άγχος έχεις!»

και τα τοιαύτα. Δεν παραδέχονται ότι ο διάβολος υποκινεί και διεγείρει στον άνθρωπο τον εγωισμό. Κι όμως ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού. Αν πούμε ότι δεν υπάρχει, είναι σαν να αρνούμαστε το Ευαγγέλιο που μιλάει γι αυτόν.

Αυτός είναι ο εχθρός μας, ο πολέμιος μας στη ζωή, ο αντίθετος του Χριστού και λέγεται αντίχριστος. Ο Χριστός ήλθε στη γη, για να μας απαλλάξει από τον διάβολο και να μας χαρίσει τη σωτηρία.»

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι πρέπει να μάθομε στα παιδιά να ζουν ταπεινά και απλά και να μη ζητούν τον έπαινο και το «μπράβο». Να τα μάθουμε ότι υπάρχει η ταπείνωση, που είναι η υγεία της ζωής.

Η νοοτροπία της σημερινής κοινωνίας κάνει κακό στα παιδιά. Έχει άλλη ψυχολογία, άλλη παιδαγωγική, που απευθύνονται σε παιδιά άθεων. Η νοοτροπία αυτή οδηγεί στην ασυδοσία. Και βλέπετε τα αποτελέσματα στα παιδιά και στους νέους. Φωνάζουν σήμερα οι νέοι. Λένε: «Πρέπει να μας καταλάβετε!»

Δεν πρέπει, όμως, να πάμε εμείς σε αυτούς. Αντίθετα, θα προσευχόμαστε για αυτούς, θα λέμε το σωστό, θα το ζούμε, θα το κηρύσσουμε, αλλά δεν θα προσαρμοσθούμε με το πνεύμα τους.

Να μη χαλασουμε το μεγαλειο της πιστεως μας.

  Δεν γίνεται, για να τους βοηθήσουμε, να αποκτήσουμε τη δική τους νοοτροπία. Πρέπει να είμαστε αυτοί που είμαστε και να κηρύσσουμε την αλήθεια, το φως.

Από τους Πατέρες θα μάθουν τα παιδιά. Η διδασκαλία των Πατέρων θα μάθει στα παιδιά μας για την εξομολόγηση, για τα πάθη, για τις κακίες, πως νικούσαν οι άγιοι τον κακό εαυτό τους. Κι εμείς θα ευχόμαστε ο Θεός να εγκύψει μέσα τους.

  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: ΛΟΓΟΙ ΠΑΙΣΙΟΥ – 4 ΤΟΜΟΙ

  The post Ο Άγιος Παίσιος δίνει συμβουλές για του Γονείς και τα Παιδιά! appeared first on Άγιος Γέροντας Παΐσιος | Πάτερ Παισιος Προφητείες Διδαχές.

➡ 🎯 http://bit.ly/37dnsBC

[maniamch]

Κόμπλεξ more like ειναι αφύσικο γιατί αυτοί οι ανθρώποι δεν αναπαράγουν,συγκριτικά με τους υπόλοιπους άντρες αν τον βάλεις δίπλα σε έναν άλλον φαίνεται ξεκάθαρα οτι με μια σφαλιάρα τους κάνουν να φιλάνε το πάτωμα και επι το πλείστον το μόνο που καταφέρνουν είναι ένας μεγάλος αριθμός απο αυτούς να έχουν HIV. σορρυ που προτιμάω σαν μελλοντική μάνα να βλεπω τον γιο μου να ναι πιο πάνω απο όλους και να μου φέρνει κοπέλες στο σπίτι αντί για τον μπάμπη.

Πιστευω πως ο καθενας μπορει να κανει ο,τι γουσταρει στο κρεβατι του και δεν εχει λογο να δωσει αναφορά σε κανενα. Δεν θα επρεπε να μας αφορα τι κανει τον καθενα να καυλωνει, αλλα το αν ειναι καλος ανθρωπος.Αν εχει καρδια και ψυχη. Απο κει και περα ειναι θεμα σεβασμου στους γυρω σου. Οπως δεν θα μαρεσε να εβλεπα μια κοπελα κι ενα αγορι να ειναι καβαλημενοι σε ενα παγκακι και σχεδον να το εχουν κανει εκει επι τοπου ,ετσι δεν θα μαρεσε να εβλεπα 2 αντρες ειτε 2 γυναικες να κανουν το ιδιο...

Τωραα οσον αφορα τον γιο σου που λες,πιστευω πως πρεπει να τον αγαπας ο,τι και να γουσταρει να κανει στην σεξουαλική του ζωη... Εμενα θα μου εφτανε να ηταν ευτυχισμένο και να μην ειναι προκλητικό. Ειτε του αρεσουν τα αγορια ειτε τα κοριτσια...

Ξερω πολλα παιδια που οι γονεις τους τα εσπειραν και μεγαλωσαν στο ελεος του Θεου... Και ξερω και αλλα που υιοθετήθηκαν απο γκέι γονεις και μεγαλωσαν με απεριοριστη αγαπη. Γιατι το να γινει η αναπαραγωγη, οπως λες,ειναι μια πολυ ευκολη υποθεση,ενω η υιοθεσία ακριβως το αντιθετο.Οποτε οταν ενα παιδι καταφερει να υιοθετηθει, ιδιαιτερα απο γκέι γονεις, παει να πει οτι αυτοι οι γονεις ειναι πιο σιγουροι απο ποτέ οτι το θελουν..και θα περασουν 1000 κυμματα για να το καταφερουν..

Τελος για τις αρρωστιες ,αν προσεχεις δεν παθαινεις τιποτα. Ειτε αγορι εισαι , ειτε κοριτσι ,ειτε πας με αντρες ειτε με γυναίκες.

[nofuckinlabels]

Εσυ

Θελω να πιστευω οτι θα υπαρξουν ξανα στιγμες που θα παγωνει ο χρονος και θα νιωθω οτι μπορω να πεθανω εχοντας βιωσει την αιωνιότητα

Ομως τον τελευταιο καιρό η ζωη μου μοιαζει με μια γραμμικη πορεια προς τον θανατο. Οι μηνες περνάνε και φοβάμαι οτι καποια στιγμη θα εχω χασει ολα μου τα καλοκαίρια. Εμενα το φθινόπωρο παντα μου ταιριαζε λιγο καλυτερα. Ολα ειναι λιγο πιο σκοτεινά η επωδυνη υπαρξη μου τελειωνει λιγο νωριτερα και ο ουρανος απαθανατίζει την διαθεση μου. Κρυωνω και η καρδιά μου χτυπα σαν να βιάζεται να πεθάνει.

Οσο περισσότερο διαβαζω ποιηση, τοσο καταλαβαινω οτι ολα εχουν ειπωθεί

Δεν εχω τίποτα καινουργιο για να πω

Ισως να μπορω να παραποιησω εκεινα που εχουν ηδη γραφτεί

Να τα ραψω στα μετρα μου

Ξερω οτι στην τεχνη δεν υπαρχει παρθενογένεση

Οτι ο ποιητής απλώς μεταφράζει την γλωσσα ενός ανώνυμου θεου σε εκεινη που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι

Όμως θελω να γραψω κατι αυθεντικο

Για μια φορα.

17/8/22

Κατι εσπασε μεσα μου εκεινη την μερα που σου ειπα αντιο

Αμα ηξερα οτι θα ηταν η τελευταια φορα ισως να σε φιλαγα για περισσοτερη ωρα - ισως να μην σε αφηνα ποτε απο τα χερια μου-

Εφυγες και μαζι σου πηρες τοσα κομματια μου

Δεν προσπαθησα ποτε μου να τα ξαναμαζεψω

Ουτε σου τα ζητησα πισω

Ειναι δικα σου αγαπη μου

Παντα θα ειναι

Παντα ηταν

Πλάστηκα για να σε ολοκληρώσω

Και εσυ εμένα

Οταν εφυγες ανταλλάξαμε τα κομματια της υπαρξης μας

Και τωρα ζουμε χωριστα

Ολόκληροι

Έχοντας ο ενας τα συμπληρωματικα κομματια του αλλου

Αυτο ειμαστε

Μια συρραφή ανθρωπων που αγαπήσαμε

Αν με ρωτας , δεν μπορω να σου πω με ακριβεια ποτε η ζωη μου μετατραπηκε σε μια αεναη προσπάθεια να σου αποδειξω οτι αναπνεω

Γιατι δεν αναπνεω, δεν υπαρχω για κατι αλλο εκτος απο εσενα

Εισαι η τροφος ιδεα μου

Ηλιε μου

Οσο και να θελω να γραψω σε πρωτο πρόσωπο

Να γραψω κατι ολο δικο μου

Τελικα παντα θα γραφω σε βητα ενικο

«Εσυ»

Γιατι μπηκες στην ζωη μου και μου έδειξες οτι οι ανθρωποι πλαστηκαν για να ετεροπροσδιοριζονται

Δεν θα υπαρξει ποτε ξανα «εγω»

Απο εδω και περα θα υπάρχεις μονο εσυ

Και ισως…. Εαν ειμαστε καποτε τυχεροι

«Εμεις»

[geloof-in-god]

Δόξασε την εκπλήρωση του έργου του Θεού | Χριστιανικά τραγούδια

Δόξασε την εκπλήρωση του έργου του Θεού | Χριστιανικά τραγούδια

Το τέλειο έργο του Θεού αλλάζει τόσο γρήγορα, δύσκολο να το αντιληφθείς, πείθει τον άνθρωπο.

Κοίτα γύρω σου, δεν είναι όπως πριν, όλα είναι όμορφα και καινούρια.

Το καθένα και όλα αναγεννιούνται, όλα ανανεώνονται, όλα γίνονται αγνά.

Δοξάζουμε τον Θεό γεμάτοι χαρά, τραγούδια λατρείας ανεβαίνουν στον ουρανό προς Αυτόν.

Δοξάστε Τον! Τραγουδήστε δοξασίες στο όνομα Του! Όλοι δοξάστε τον Θεό εγκάρδια.

Δοξάστε Τον! Τραγουδήστε δοξασίες στο όνομα Του! Όλοι δοξάστε τον Θεό εγκάρδια.

Ύμνος στις υπέροχες πράξεις του Θεού, δοξάστε τη σοφία Του, δεν έχει αποτύχει ποτέ,

δοξάστε την ενάρετη διάθεσή Του, δοξάστε Τον, είναι ένας πιστός Θεός.

Το πρακτικό έργο του Θεού έχει μεταμορφώσει την ανυπακοή διάθεση μου.

Με τιμά το προκαθορισμένο έργο του Θεού, να είμαι μάρτυρας των ιερών του πράξεων.

Δοξάστε Τον! Τραγουδήστε δοξασίες στο όνομα Του!

Τραγουδηστά δοξάστε Τον από τις γεμάτες χαρά καρδιές μας.

Δοξάστε Τον! Τραγουδήστε δοξασίες στο όνομα Του!

Τραγουδηστά δοξάστε Τον από τις γεμάτες χαρά καρδιές μας.

Αυτοί που αγαπούν τον Θεό, τον υπακούουν πάντα και ζούνε την πραγματικότητα του λόγου Του.

Έχοντας αποβάλλει τις αμαρτίες και βρωμιές τους, όλοι τους γίνονται άγιοι.

Μάρτυρες του ιερού ονόματος του Θεού, έχουμε ικανοποιήσει την καρδιά του Θεού.

Δικαιοσύνη και αγιοσύνη γεμάτος αυτός ο κόσμος,

παντού είναι όμορφα και καινούρια.

Δοξάστε Τον! Τραγουδήστε δοξασίες στο όνομα Του!

Τραγουδηστά δοξάστε Τον από τις γεμάτες χαρά καρδιές μας.

Δοξάστε Τον! Τραγουδήστε δοξασίες στο όνομα Του!

Τραγουδηστά δοξάστε Τον από τις γεμάτες χαρά καρδιές μας.

Δοξάστε τα κατορθώματα του Θεού, ο Θεός έχει δοξασθεί απόλυτα,

όλοι και ο καθένας, στρέφεται στην υπακοή, καθένας έχει το τελικό μέρος ανάπαυσης του.

Άνθρωποι του Θεού, όλο και περισσότερο άγιοι, δοξάζουν τον αληθινό Θεό.

Μαζί Του, λούζονται στην ευτυχία.

Λούζονται στην ευτυχία.

Δοξάστε Τον! Μαζί, Τον δοξάζουμε!

Τα τραγούδια των δοξασιών μας δε θα τελειώσουν ποτέ.

Δοξάστε Τον! Μαζί, Τον δοξάζουμε!

Τα τραγούδια των δοξασιών μας δε θα τελειώσουν ποτέ.

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

Χορωδιακή γκόσπελ μουσική | «Ο ύμνος της βασιλείας: Η βασιλεία κατέρχεται στον κόσμο» | Εορτασμός της άφιξης της βασιλείας του Θεού στη γη

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

[yesjasminejordan-blog]

Ευαγγέλιο Συλλογή ύμνων 2020 | Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

[our-har-world]

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Αυτό κάνει ο ουράνιος Πατέρας, όταν ο άνθρωπος ο αμαρτωλός επιστρέψει κοντά Του. Τον καθαρίζει, τον πλένει, του δίνει την πρώτη στολή του βαπτίσματος, του δίνει την υιοθεσία και τον αξιώνει της Βασιλείας Του. Όλα δωρεάν. Όταν επέστρεψε ο άσωτος, δεν του ζήτησε λογαριασμό ούτε τον επέπληξε ούτε του ζήτησε ευθύνες. Αρκεί που επέστρεψε αυτό Του έφθανε του Πατέρα.

Έτσι και εδώ κάθε αμαρτωλός που…

[geloof-in-god]

Η δύναμη ζωής που ποτέ δεν εξαλείφεται

Από την Ντονγκ Μέι, επαρχία Χενάν

Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που ζούσε μια απλή ζωή. Όπως πολλοί άνθρωποι που λαχταρούν το φως, έτσι κι εγώ δοκίμασα πολλούς τρόπους να αναζητήσω το πραγματικό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, για να αποκτήσει μεγαλύτερο νόημα η ζωή μου. Τελικά, όλες οι προσπάθειές μου απέβησαν μάταιες. Όμως, αφού στάθηκα αρκετά τυχερή και αποδέχτηκα το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού, θαυμαστές αλλαγές προέκυψαν στη ζωή μου. Η ζωή μου απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και κατάλαβα εντέλει πως μόνο ο Θεός είναι ο αληθινός Πάροχος του πνεύματος και της ζωής των ανθρώπων, και μόνο τα λόγια του Θεού περιέχουν το αληθινό νόημα της ανθρώπινης ζωής. Ήμουν ευχαριστημένη που είχα βρει επιτέλους τον σωστό δρόμο στη ζωή. Ωστόσο, εκεί που εκτελούσα τα καθήκοντά μου μια μέρα, συνελήφθην κατά παράβαση του νόμου και βασανίστηκα βάναυσα από την κυβέρνηση του ΚΚΚ. Από εκεί και πέρα, βίωσα μια εμπειρία που θα μείνει πάντα χαραγμένη στην πορεία της ζωής μου…

Μία ημέρα του Δεκεμβρίου του 2011, γύρω στις 7 π.μ., εγώ και μια άλλη επικεφαλής της εκκλησίας κάναμε απογραφή των περιουσιακών στοιχείων της εκκλησίας, όταν δέκα και πλέον αστυνομικοί εισέβαλαν αιφνιδιαστικά από την πόρτα. Ένας από τους μοχθηρούς αστυνομικούς όρμησε κατά πάνω μας και φώναξε «Ακίνητες!» Στη θέα όσων διαδραματίζονταν, το κεφάλι μου είχε πάρει φωτιά. Σκεφτόμουν μέσα μου «Άσχημα τα πράγματα – η εκκλησία θα χάσει πολλά περιουσιακά στοιχεία». Έπειτα, οι μοχθηροί αστυνομικοί μάς έψαξαν σαν να ήταν ληστές που πραγματοποιούσαν ληστεία. Έκαναν φύλλο και φτερό όλα τα δωμάτια, κάνοντάς τα γρήγορα άνω κάτω. Τελικά, βρήκαν κάποια πράγματα που ανήκαν στην εκκλησία, τρεις τραπεζικές κάρτες, αποδεικτικά καταθέσεων, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και λοιπά. Τα κατάσχεσαν όλα και πήραν εμένα, την άλλη επικεφαλής της εκκλησίας και δύο άλλους στο τμήμα.

Το απόγευμα, οι μοχθηροί αστυνομικοί έφεραν άλλες τρεις αδελφές που είχαν συλλάβει. Μας έκλεισαν και τις επτά μαζί σε ένα δωμάτιο και δεν μας άφηναν να μιλήσουμε ούτε να κοιμηθούμε όταν νύχτωσε. Βλέποντας τις αδελφές που κρατούνταν μαζί μου και σκεπτόμενη τα χρήματα που είχε χάσει η εκκλησία, είχα κυριευτεί από άγχος. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ επειγόντως στον Θεό: «Θεέ μου! Τώρα που μου έτυχε αυτή η κατάσταση, δεν ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ, προφύλαξε την καρδιά μου και κράτα την ήρεμη». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Μη φοβάσαι όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους πράγματα στην εκκλησία, όλα επιτρέπονται από Μένα. Σηκωθείτε και μιλείστε για λογαριασμό Μου. Να έχετε πίστη ότι όλα τα πράγματα και τα ζητήματα επιτρέπονται από τον θρόνο Μου και τα πάντα εμπεριέχουν τις προθέσεις Μου» («Κεφάλαιο 41» του «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Πρέπει να γνωρίζεις πως τα πάντα στο περιβάλλον γύρω σου βρίσκονται εκεί επειδή Εγώ το επέτρεψα· Εγώ διευθετώ τα πάντα. Δες ξεκάθαρα και ικανοποίησε την καρδιά Μου στο περιβάλλον που σου προσέφερα» («Κεφάλαιο 26» του «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού κατεύνασαν τον πανικό στην καρδιά μου. Συνειδητοποίησα ότι, εκείνη την ημέρα, βρέθηκα σε αυτό το περιβάλλον με την άδεια του Θεού και ότι είχε έρθει η ώρα που ο Θεός μού ζητούσε να γίνω μάρτυρας για Εκείνον. Έχοντας καταλάβει το θέλημα του Θεού, προσευχήθηκα στον Θεό και είπα: «Ω, Θεέ μου! Επιθυμώ να υπακούσω στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Σου και να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για Εσένα – όμως το ανάστημά μου είναι μικρό και Σου ζητώ να μου δώσεις πίστη και δύναμη και να με προστατέψεις για να παραμείνω ακλόνητη».

Το επόμενο πρωί, μας χώρισαν και μας ανέκριναν. Ένας από τους μοχθηρούς αστυνομικούς είπε αγέρωχα «Ξέρω ότι είσαι επικεφαλής εκκλησίας. Πέντε μήνες τώρα σας παρακολουθούμε…» Όταν τον άκουσα να περιγράφει λεπτομερώς όσα είχαν κάνει για να με παρακολουθούν, ένιωσα ρίγος. Σκέφτηκα μέσα μου «Η κυβέρνηση του ΚΚΚ κάνει πραγματικά πολλή δουλειά μέχρι να φτάσει να μας συλλάβει. Εφόσον ξέρουν ήδη ότι είμαι επικεφαλής εκκλησίας, δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσουν ελεύθερη». Πήρα αμέσως μια απόφαση ενώπιον του Θεού: καλύτερα να πεθάνω παρά να προδώσω τον Θεό και να γίνω Ιούδας. Όταν είδαν ότι η ανάκρισή τους δεν απέδιδε, ανέθεσαν σε κάποιον να με φυλάει και να μη με αφήσει να κοιμηθώ.

Την τρίτη ημέρα της ανάκρισης, ο επικεφαλής των μοχθηρών αστυνομικών άνοιξε έναν υπολογιστή και με ανάγκασε να διαβάσω κείμενα υβριστικά προς τον Θεό. Όταν είδε πως παρέμενα ακλόνητη, με ανέκρινε στενά για τα οικονομικά της εκκλησίας. Γύρισα το κεφάλι από την άλλη και τον αγνόησα. Αυτό τον εξαγρίωσε τόσο, που άρχισε να βρίζει. «Δεν έχει σημασία αν θα μιλήσεις. Μπορούμε να σε κρατήσουμε για πάντα και να σε βασανίζουμε όποτε θέλουμε», με απείλησε αγριωπός. Εκείνη τη νύχτα, η αστυνομία άρχισε τα βασανιστήρια. Πέρασαν το ένα μου χέρι πάνω από τον ώμο μου και το τράβηξαν απότομα προς τα κάτω, και σήκωσαν το άλλο πίσω στην πλάτη μου. Με πάτησαν στην πλάτη με τα πόδια και μου πέρασαν με δύναμη χειροπέδες στους δύο καρπούς. Πόνεσα τόσο που ούρλιαξα από τον πόνο. Ένιωθα πως τα κόκαλα και η σάρκα στους ώμους θα άνοιγαν στα δύο. Μπορούσα μονάχα να είμαι γονατιστή και ασάλευτη, με το κεφάλι στο πάτωμα. Νόμιζα πως οι κραυγές μου θα τους μαλάκωναν, αλλά, αντ’ αυτού, έβαλαν ένα φλιτζάνι ανάμεσα στα αλυσοδεμένα χέρια μου και την πλάτη μου, κάτι που με έκανε να πονώ διπλά. Ένιωθα λες και τα κόκαλα του κορμού μου είχαν σπάσει στα δύο. Πονούσα τόσο που δεν τολμούσα να εκπνεύσω, και κρύος ιδρώτας κυλούσε στο πρόσωπό μου. Εκεί που ένιωθα πως δεν άντεχα άλλο τον πόνο, ένας από τους μοχθηρούς αστυνομικούς μού είπε «Δώσε μας ένα όνομα και θα σε ελευθερώσουμε αμέσως». Εκείνη τη στιγμή, επικαλέστηκα τον Θεό να προφυλάξει την καρδιά μου, και μου ήρθε αμέσως κατά νου ένας ύμνος: «Ο ενσαρκωμένος πονάει, να μην πονάω κι εγώ; Αν δινόμουν στο σκότος, πώς να δω τον Θεό; Όταν σκέφτομαι τα λόγια Σου, Σε λαχταρώ. Σαν το πρόσωπό Σου δω, Σε χαιρετώ, στην ενοχή μου. Πώς να Σ’ αφήσω για τη δήθεν ελευθερία; Προτιμώ να υποφέρω για να Σου φέρω τη χαρά» («Αναμένοντας τα καλά νέα του Θεού» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). «Ναι», σκέφτηκα. «Ο Χριστός είναι ο άγιος και δίκαιος Θεός. Ενσαρκώθηκε και ήρθε στη γη για να φέρει σωτηρία στη βαθιά διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Είναι καιρός τώρα που υφίσταται διωγμό και κυνήγι από την κυβέρνηση του ΚΚΚ, και εναντίωση και καταδίκη από το ανθρώπινο γένος. Ο Θεός δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε υποφέρει έτσι, και όμως, υπομένει σιωπηλά όλα αυτά για να μας σώσει». Έτσι, αφού το σκέφτηκα, είδα ότι υπέφερα εκείνη τη στιγμή για να κερδίσω σωτηρία – έπρεπε να περάσω αυτό το βάσανο. Αν υπέκυπτα στον Σατανά επειδή δεν άντεχα τον πόνο, πώς θα αντίκριζα ξανά τον Θεό; Η σκέψη αυτή μού έδωσε δύναμη και ξαναέγινα ανένδοτη. Οι μοχθηροί αστυνομικοί με βασάνιζαν επί μία ώρα περίπου. Όταν μου έλυσαν τις χειροπέδες, το σώμα μου σωριάστηκε σαν σακί στο πάτωμα. «Αν δεν μιλήσεις, θα το ξανακάνουμε!» μου φώναξαν. Τους κοίταξα και δεν είπα τίποτα. Η καρδιά μου ήταν γεμάτη μίσος για τους μοχθηρούς αστυνομικούς. Ένας από αυτούς πλησίασε για να μου ξαναπεράσει τις χειροπέδες. Στη σκέψη του αφόρητου πόνου που είχα νιώσει πριν, συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό μέσα μου. Προς έκπληξή μου, όταν επιχείρησε να τραβήξει τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου, δεν μπόρεσε να τα κουνήσει. Ούτε με πονούσαν ιδιαίτερα τα μπράτσα μου. Κατέβαλλε τόσο μεγάλη προσπάθεια, που όλο το κεφάλι του ήταν καταϊδρωμένο, αλλά του ήταν αδύνατο να περάσει τις χειροπέδες. «Είσαι πολύ δυνατή!» ξεφύσησε θυμωμένος. Ήξερα ότι με αυτόν τον τρόπο με φρόντιζε ο Θεός και ότι ο Θεός μού έδινε δύναμη. Δόξα τω Θεώ!

Οι ώρες μέχρι το ξημέρωμα ήταν δύσκολες. Ένιωθα ακόμα το ψυχικό τραύμα όταν σκεφτόμουν πώς με είχαν βασανίσει οι μοχθηροί αστυνομικοί. Με είχαν επίσης απειλήσει πως αν δεν έλεγα τίποτα, θα με πήγαιναν βαθιά μέσα στα βουνά και θα με εκτελούσαν και ότι, ύστερα, όταν θα συλλάμβαναν κι άλλους πιστούς, θα έλεγαν ότι πρόδωσα την εκκλησία – θα αμαύρωναν το όνομά μου και θα έκαναν τους αδελφούς και τις αδελφές μου να με μισήσουν και να με αποκηρύξουν. Και μόνο που το φανταζόμουν, την καρδιά μου κατέκλυζαν κύματα απόγνωσης και ανημποριάς. Βρέθηκα να νιώθω άτολμη και αδύναμη. Σκέφτηκα μέσα μου: «Καλύτερα να πεθάνω. Έτσι δεν θα γίνω Ιούδας, δεν θα προδώσω τον Θεό ούτε θα με αποκηρύξουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου. Θα γλιτώσω έτσι και το μαρτύριο των βασανιστηρίων της σάρκας». Περίμενα λοιπόν τη στιγμή που δεν πρόσεχαν οι μοχθηροί αστυνομικοί που με φύλαγαν και χτύπησα με δύναμη το κεφάλι μου στον τοίχο. Μα το μόνο που έγινε ήταν ότι ζαλίστηκα έντονα· δεν πέθανα. Εκείνη τη στιγμή, τα λόγια του Θεού με διαφώτισαν από μέσα μου. «Όταν οι άλλοι σε παρερμηνεύουν, μπορείς να προσευχηθείς στον Θεό, λέγοντας: “Ω, Θεέ μου! Δεν ζητώ οι άλλοι να με ανέχονται και να μου φέρονται καλά, μήτε να με καταλαβαίνουν και να με επιδοκιμάζουν. Ζητώ μόνο να είμαι ικανός να Σε αγαπώ στην καρδιά μου, να είμαι γαλήνιος στην καρδιά μου και να έχω καθαρή τη συνείδησή μου. Δεν ζητώ να με επιδοκιμάζουν οι άλλοι, ούτε να με έχουν σε μεγάλη εκτίμηση· επιδιώκω μόνο να Σε ικανοποιώ από καρδιάς […]”» («Μόνο μέσα από τον εξευγενισμό, μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει πραγματικά τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού έδιωξαν τον ζόφο από την καρδιά μου. «Ναι», σκέφτηκα. «Ο Θεός βλέπει πολύ βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων. Αν μου στήσει παγίδα η αστυνομία, ακόμα κι αν οι αδελφοί και οι αδελφές μου πραγματικά με παρεξηγήσουν και με αποκηρύξουν από άγνοια για τα πραγματικά γεγονότα, πιστεύω ότι οι προθέσεις του Θεού είναι αγαθές· ο Θεός δοκιμάζει την πίστη μου και την αγάπη μου γι’ Αυτόν και θα πρέπει να επιζητώ να ικανοποιήσω τον Θεό». Αφού διέκρινα τα πανούργα σχέδια του διαβόλου, ένιωσα ξαφνικά αμηχανία και ντροπή. Είδα ότι η πίστη μου στον Θεό ήταν υπερβολικά μικρή. Είχα σταθεί ανίκανη να μείνω ακλόνητη όταν υπέστην λίγο πόνο και είχα σκεφτεί να γλιτώσω και να αποφύγω τις ενορχηστρώσεις του Θεού πεθαίνοντας. Ο στόχος των μοχθηρών αστυνομικών ήταν να με κάνουν να απαρνηθώ τον Θεό με τις απειλές τους. Και αν δεν ήταν ο Θεός να με προστατέψει, θα είχα υποκύψει στο πανούργο σχέδιό τους. Όσο συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου πλημμύριζε από φως. Δεν ήθελα πλέον να πεθάνω, αλλά να ζήσω καλά και να χρησιμοποιήσω όσα βίωσα στην πραγματικότητα για να γίνω μάρτυρας για τον Θεό και να ατιμάσω τον Σατανά.

Οι δύο μοχθηροί αστυνομικοί που είχαν αναλάβ��ι να με φυλάνε ρώτησαν γιατί είχα χτυπήσει το κεφάλι μου στον τοίχο. Είπα ότι το έκανα επειδή με είχαν ξυλοφορτώσει οι άλλοι αστυνομικοί. «Η δουλειά μας βασίζεται κατ’ εξοχήν στην κατήχηση. Μην ανησυχείς, δεν θα τους αφήσω να σε ξαναχτυπήσουν», είπε ο ένας χαμογελώντας. Στο άκουσμα των παρήγορων λόγων του, σκέφτηκα: «Αυτοί οι δύο δεν είναι κακοί. Από τη στιγμή που με συνέλαβαν, μου φέρονται αρκετά καλά». Στη σκέψη αυτή, έπαψα να είμαι τόσο επιφυλακτική. Εκείνη τη στιγμή, όμως, τα λόγια του Θεού άστραψαν στην καρδιά μου: «Οι άνθρωποί Μου πρέπει να είναι πάντοτε σε ετοιμότητα απέναντι στα πανούργα σχέδια του Σατανά, να προστατεύουν την πύλη του οίκου Μου για εμένα […] και αυτό θα σας αποτρέψει από το να πέσετε στην παγίδα του Σατανά, που τότε θα είναι πολύ αργά για μετάνοια» («Κεφάλαιο 3» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού μού πρόσφεραν μια καίρια υπενθύμιση πως τα πανούργα σχέδια του διαβόλου είναι πολλά και ότι πρέπει να είμαι διαρκώς σε επιφυλακή απέναντι σε τέτοιους δαίμονες. Πού να φανταστώ ότι σύντομα θα αποκάλυπταν το πραγματικό ποιόν τους! Ο ένας από τους μοχθηρούς αστυνομικούς άρχισε να διαβάλλει τον Θεό, ενώ ο άλλος κάθισε δίπλα μου, μου χάιδευε το πόδι, με κοίταζε λάγνα και με ρωτούσε για τα οικονομικά της εκκλησίας. Το βράδυ, όταν είδε ότι μισοκοιμόμουν, άρχισε να πασπατεύει το στήθος μου. Όταν είδα το πραγματικό πρόσωπό τους, κυριεύτηκα από αγανάκτηση. Μόνο τότε κατάλαβα πως οι φερόμενοι ως «Λαϊκή Αστυνομία» δεν ήταν παρά χούλιγκαν και νταήδες. Ήταν πράγματι ικανοί να κάνουν τέτοια ποταπά και πρόστυχα πράγματα! Ως αποτέλεσμα, δεν μπορούσα παρά να προσευχηθώ επειγόντως στον Θεό να με προστατέψει από το κακό που μου έκαναν.

Τις επόμενες ημέρες, οι μοχθηροί αστυνομικοί όχι μόνο με ανέκριναν στενά για την εκκλησία, αλλά και με φύλαγαν εκ περιτροπής και δεν με άφηναν να κοιμηθώ. Έπειτα, αφού πια είδαν ότι δεν μου είχαν αποσπάσει τίποτα, οι δύο μοχθηροί αστυνομικοί που με ανέκριναν εξοργίστηκαν. Ο ένας μού χίμηξε χαστουκίζοντάς με στο πρόσωπο, ούτε ξέρω πόσες φορές. Το πρόσωπό μου έτσουζε, άρχισε να πρήζεται και, τελικά, μούδιασε τόσο που δεν ένιωθα τίποτα. Επειδή οι ερωτήσεις τους δεν είχαν αποδώσει καρπούς, ένα βράδυ ο διοικητής των μοχθηρών αστυνομικών μού είπε ουρλιάζοντας «Πρέπει να αρχίσεις να ανοίγεις το στόμα σου. Δοκιμάζεις την αναθεματισμένη υπομονή μου –δεν θεωρώ ότι χάνουμε τον χρόνο μας μαζί σου. Έχω γνωρίσει πολλούς πολύ πιο ζόρικους από εσένα. Αν δεν είμαστε αρκετά σκληροί απέναντί σου, αποκλείεται να υποκύψεις, ανάθεμά σε!» Έδωσε εντολή και κάμποσοι μοχθηροί αστυνομικοί άρχισαν να με βασανίζουν. Το βράδυ, η αίθουσα ανακρίσεων ήταν σκοτεινή και τρομακτική –ένιωθα σαν να ήμουν στην κόλαση. Με διέταξαν να κάνω βαθύ κάθισμα στο πάτωμα και να φέρω τα αλυσοδεμένα χέρια μου πάνω από τα πόδια μου. Κατόπιν, πέρασαν μια ξύλινη ράβδο από το εσωτερικό των αγκώνων μου και πίσω από τα γόνατά μου, αναγκάζοντας έτσι όλο μου το σώμα να κουλουριαστεί. Μετά, σήκωσαν τη ράβδο και την ακούμπησαν πάνω σε δύο τραπέζια, τη μία άκρη στο ένα και την άλλη στο άλλο, με το σώμα μου να αιωρείται στον αέρα με το κεφάλι προς τα κάτω. Μόλις με σήκωσαν, ζαλίστηκα και δυσκολευόμουν να αναπνεύσω. Ένιωθα να ασφυκτιώ. Επειδή κρεμόμουν στον αέρα ανάποδα, όλο το βάρος μου κρεμόταν από τους καρπούς μου. Στην αρχή, για να μη μου κόβουν οι χειροπέδες τη σάρκα, κρατούσα τα χέρια μου σφιχτά, κουλουριάστηκα και έβαλα τα δυνατά μου να κρατηθώ σε αυτή τη στάση. Όμως οι δυνάμεις μου ��ρχισαν να με εγκαταλείπουν. Τα χέρια μου γλίστρησαν από τους αστραγάλους στα γόνατά μου, και οι χειροπέδες χώθηκαν βαθιά στη σάρκα μου προκαλώντας μου αφόρητο πόνο. Αφού έμεινα έτσι κρεμασμένη για μισή ώρα περίπου, ένιωθα να έχει κατέβει όλο το αίμα μου στο κεφάλι. Ένιωθα πως θα εκραγούν το κεφάλι και τα μάτια μου από την επώδυνη διαστολή. Οι καρποί μου είχαν κοπεί βαθιά και τα χέρια μου ήταν τόσο πρησμένα που έμοιαζαν σαν δυο φρατζόλες ψωμί. Ένιωθα πως ήμουν στα πρόθυρα του θανάτου. «Δεν αντέχω άλλο, κατεβάστε με!» φώναξα απεγνωσμένα. «Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου. Πες μας ένα όνομα και θα σε κατεβάσουμε», είπε αγριωπά ένας από τους μοχθηρούς αστυνομικούς. Τελικά, είδαν ότι κινδύνευα πραγματικά και με κατέβασαν. Μου έδωσαν να πιω σιρόπι γλυκόζης και άρχισαν πάλι να με ανακρίνουν. Ήμουν σωριασμένη κάτω σαν σακί, με τα μάτια ερμητικά κλειστά και δεν τους έδινα καμία σημασία. Εκεί που δεν το περίμενα, οι μοχθηροί αστυνομικοί με κρέμασαν ξανά. Χωρίς δυνάμεις να κρατηθώ με τα χέρια, αναγκαστικά άφησα τις χειροπέδες να χωθούν βαθιά στους καρπούς μου, με τις τραχιές άκρες τους να πριονίζουν τη σάρκα μου. Εκείνη τη στιγμή, πόνεσα τόσο πολύ που έβγαλα μια σπαραξικάρδια κραυγή. Δεν είχα τη δύναμη να συνεχίσω να αγωνίζομαι και η αναπνοή μου έγινε εξαιρετικά ρηχή. Ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει. Ένιωθα σαν να παρέπαια μεταξύ ζωής και θανάτου. Με τη σκέψη πως αυτή τη φορά πράγματι θα πέθαινα, θέλησα να πω στον Θεό τα λόγια που είχα στην καρδιά μου πριν τελειώσει η ζωή μου: «Ω, Θεέ μου! Ετούτη τη στιγμή που είμαι στα πρόθυρα του θανάτου, νιώθω φόβο –μα ακόμα κι αν πράγματι πεθάνω απόψε, θα συνεχίσω να εξυμνώ τη δικαιοσύνη Σου. Ω, Θεέ μου! Στη σύντομη πορεία της ζωής μου, Σε ευχαριστώ που επιλέγεις να γυρίσω σπίτι από αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας, που λήγεις την περιπλάνησή μου και μου επιτρέπεις να ζήσω για πάντα στη θερμή αγκάλη Σου. Ω, Θεέ μου, έχω απολαύσει τόσο πολλή από την αγάπη Σου –και παρ’ όλα αυτά, μόνο τώρα, που η ζωή μου φτάνει στο τέρμα της, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω δώσει αξία στην αγάπη Σου. Πολλές φορές Σε έχω στεναχωρήσει και απογοητεύσει· είμαι σαν αφελές παιδί που ξέρει μόνο να απολαμβάνει την αγάπη της μάνας του, αλλά δεν έχει σκεφτεί ποτέ να την ανταποδώσει. Μόνο τώρα που κοντεύω να χάσω τη ζωή μου κατανοώ ότι πρέπει να κρατώ την αγάπη Σου ως κάτι πολύτιμο και μόνο τώρα μετανιώνω που έχασα τόσες καλές περιστάσεις. Γι’ αυτό που μετανιώνω πιότερο είναι που δεν έχω σταθεί ικανή να κάνω οτιδήποτε για Εσένα και Σου χρωστώ πολλά. Αν, παρ’ όλα αυτά, συνεχίσω να ζω, σίγουρα θα κάνω τα πάντα για να εκτελώ το καθήκον μου, για να ξεπληρώσω όσα Σου χρωστώ. Αυτή τη στιγμή, ζητώ μονάχα να μου δώσεις δύναμη ώστε να μη φοβάμαι πια τον θάνατο και να αντικρύσω τον θάνατο με σθένος…» Τα δάκρυά μου έπεφταν το ένα μετά το άλλο, κυλώντας στο μέτωπό μου. Η νύχτα ήταν τρομακτικά ήσυχη. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος του ρολογιού, που ήταν σαν να μετρούσε αντίστροφα τα δευτερόλεπτα που μου απέμεναν να ζήσω. Τότε ήταν που συνέβη κάτι θαυμαστό. Είχα την αίσθηση πως με έλουζε ζεστό φως ηλίου και σιγά σιγά έπαψα να αισθάνομαι τον πόνο στο σώμα μου. Τα λόγια του Θεού αντήχησαν στον νου μου: «Από τη στιγμή που έρχεσαι σ’ αυτόν τον κόσμο κλαίγοντας, αρχίζεις να εκτελείς το καθήκον σου. Υιοθετείς τον ρόλο σου στο σχέδιο του Θεού και με τη χειροτονία του Θεού. Ξεκινάς το ταξίδι της ζωής. Όποιο και αν είναι το παρελθόν σου και όποιο ταξίδι και αν απλώνεται μπροστά σου, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την ενορχήστρωση και τη ρύθμιση που ο Ουρανός επιφυλάσσει, και κανείς δεν έχει τον έλεγχο του πεπρωμένου του, διότι μόνον Εκείνος που κυβερνάει όλη την πλάση είναι ικανός για ένα τέτοιο έργο» («Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Ναι», σκέφτηκα. «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής μου, ο Θεός ελέγχει τη μοίρα μου και εγώ πρέπει να αφεθώ στα χέρια του Θεού και να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις Του». Ο στοχασμός πάνω στα λόγια του Θεού μού έφερε μια ευχάριστη, γαλήνια αίσθηση στην καρδιά, σαν να ξάπλωνα στη θερμή αγκάλη του Θεού. Βρέθηκα να αποκοιμιέμαι. Οι μοχθηροί αστυνομικοί, φοβούμενοι ότι πέθαινα, με κατέβασαν κάτω και μου έδωσαν γρήγορα σιρόπι γλυκόζης και νερό. Στο συναπάντημά μου με τον θάνατο, είχα δει τα θαυμαστά έργα του Θεού.

Την επόμενη ημέρα, οι μοχθηροί αστυνομικοί με κρεμούσαν ανάποδα ξανά και ξανά όλο το βράδυ. Με ρωτούσαν πού βρίσκονταν τα λεφτά στα οποία αναφέρονταν τα αποδεικτικά συναλλαγών που είχαν κατασχέσει. Δεν είπα τίποτα καθ’ όλη αυτή τη διαδικασία, αλλά, παρά ταύτα, δεν το έβαλαν κάτω. Για να βάλουν στο χέρι τα λεφτά της εκκλησίας, χρησιμοποίησαν κάθε αθέμιτο μέσο για να με βασανίσουν. Εκείνη τη στιγμή, τα λόγια του Θεού ήχησαν μες στην καρδιά μου: «Χιλιάδες χρόνια μίσους έχουν συγκεντρωθεί μέσα στην καρδιά, χιλιετίες αμαρτιών έχουν χαραχτεί στην καρδιά. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλεί την απέχθεια; Εκδικηθείτε για τον Θεό, αποτελειώστε τον εχθρό Του, μην τον αφήνετε να δρα πλέον ανεξέλεγκτος και μην του επιτρέπετε να δημιουργεί πλέον τόσα προβλήματα όπως αυτός επιθυμεί! Τώρα είναι η ώρα: ο άνθρωπος έχει από καιρό συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του, έχει αφιερώσει όλες του τις προσπάθειες, έχει πληρώσει κάθε τίμημα για έναν λόγο, για να ξεσκίσει το χυδαίο πρόσωπο αυτού του δαίμονα και να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, που έχουν τυφλωθεί και έχουν υποστεί κάθε είδους δυστυχίας και δυσκολιών, να ξεσηκωθούν από τον πόνο τους και να γυρίσουν την πλάτη σε αυτόν τον σατανικό παλιό διάβολο» («Έργο και είσοδος (8)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν μ��γάλη δύναμη και πίστη. Θα πολεμούσα τον Σατανά μέχρι τελικής πτώσης και, ακόμα κι αν πέθαινα, θα παρέμενα σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Εμπνευσμένη από τα λόγια του Θεού, χωρίς να το επιδιώξω, λησμόνησα τον πόνο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κάθε φορά που με κρεμούσαν ανάποδα, τα λόγια του Θεού με ενέπνεαν και με παρακινούσαν, οπότε όσο αυτοί με κρεμούσαν ανάποδα τόσο εγώ έβλεπα τη δαιμονική ουσία τους και τόσο μεγάλωνε η αποφασιστικότητά μου να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου και να ικανοποιήσω τον Θεό. Με τα πολλά, άρχισαν να κουράζονται μαζί μου. «Οι περισσότεροι δεν αντέχουν ούτε μισή ώρα κρεμασμένοι έτσι, αλλά αυτή έχει αντέξει τόση ώρα. Είναι πολύ σκληρό καρύδι!» τους άκουσα να σχολιάζουν. Πήρα μεγάλη χαρά όταν το άκουσα αυτό. Στο μυαλό μου, λογιζόμουν: «Με τον Θεό ως στήριγμά μου, δεν μπορείτε να με λυγίσετε». Πέρα από τα σωματικά βασανιστήρια, τις εννέα ημέρες και νύχτες που έμεινα στο αστυνομικό τμήμα, οι μοχθηροί αστυνομικοί μού στερούσαν και τον ύπνο. Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια και άρχιζα να αποκοιμιέμαι, χτυπούσαν τα γκλομπ τους στο τραπέζι ή με έβαζαν να σηκώνομαι και να τρέχω πέρα δώθε ή απλώς μου φώναζαν, προσπαθώντας να με κάνουν να καταρρεύσω και να θολώσουν τον νου μου. Όταν, μετά από εννέα ημέρες, η αστυνομία είδε πως δεν είχε πετύχει τον στόχο της, δεν το έβαλε κάτω. Με πήγαν σε ένα ξενοδοχείο, όπου μου αλυσόδεσαν τα χέρια μπροστά από τα πόδια μου και πέρασαν μια ξύλινη ράβδο ανάμεσα στις κλειδώσεις των χεριών και των ποδιών μου, αναγκάζοντάς με να κάθομαι κουλουριασμένη στο πάτωμα. Με κρατούσαν καθιστή στο πάτωμα για αρκετές ημέρες, με αποτέλεσμα οι χειροπέδες να χωθούν στη σάρκα μου. Τα χέρια και οι καρποί μου πρήστηκαν και μελάνιασαν, και ο πισινός μου πονούσε τόσο που δεν τολμούσα να τον τρίψω ούτε να τον αγγίξω· ήταν σαν να καθόμουν σε βελόνες. Μια μέρα, ένας από τους επικεφαλής των μοχθηρών αστυνομικών βλέποντας πως η ανάκρισή μου είχε αποβεί άκαρπη, με πλησίασε βράζοντας από θυμό και με χαστούκισε δυνατά –τόσο δυνατά που άρχισαν να κουνιούνται δύο δόντια μου.

Τελικά, ήρθαν δύο τμηματάρχες από το Επαρχιακό Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας. Μόλις ήρθαν, μου έβγαλαν τις χειροπέδες, με βοήθησαν να κάτσω σε έναν καναπέ και μου έβαλαν ένα ποτήρι νερό. «Έχεις περάσει δύσκολα τις τελευταίες ημέρες. Μην το παίρνεις κατάκαρδα, εντολές εκτελούσαν», είπαν, προσποιούμενοι τους ευγενικούς. Η υποκρισία τους με έκανε να τους μισήσω τόσο πολύ που έτριξα τα δόντια μου. Άνοιξαν έναν υπολογιστή και μου έδειξαν πλαστά στοιχεία, είπαν πολλά που καταδίκαζαν και βλασφημούσαν τον Θεό. Ένιωσα οργισμένη. Ήθελα να κάνω αντίλογο μαζί τους, αλλά ήξερα πως αν το έκανα, το αποτέλεσμα θα ήταν να βλασφημούν τον Θεό με ακόμα μεγαλύτερο μένος. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα πραγματικά πόσο είχε δεινοπαθήσει ο ενσαρκωμένος Θεός και πόση ταπείνωση είχε υπομείνει ο Θεός για χάρη της σωτηρίας του ανθρώπου. Επιπλέον, είδα πόσο αξιοκαταφρόνητοι και απεχθείς ήταν αυτοί οι μοχθηροί δαίμονες. Πήρα μέσα στην καρδιά μου όρκο να έρθω σε πλήρη ρήξη με τον Σατανά και να είμαι παντοτινά πιστή στον Θεό. Μετά από αυτό, όσο κι αν προσπαθούσαν να με ξεγελάσουν, εγώ κρατούσα το στόμα μου κλειστό και δεν έλεγα τίποτα. Αφού είδαν πως τα λόγια τους δεν έπιαναν τόπο, οι δύο τμηματάρχες έφυγαν αγανακτισμένοι.

Εκείνες τις δέκα ημέρες και νύχτες στο ξενοδοχείο, με κρατούσαν αλυσοδεμένη και με ανάγκαζαν να κρατώ τα πόδια μου σε βαθύ κάθισμα στο πάτωμα. Αναλογιζόμενη τον χρόνο που πέρασα υπό κράτηση, πέρασα δεκαεννέα μερόνυχτα στο αστυνομικό τμήμα και το ξενοδοχείο, ήταν η προστασία της αγάπης του Θεού που μου είχε επιτρέψει να ξεκλέψω λίγο ύπνο. Πέρα από εκείνο τον πολύ σύντομο ύπνο, οι μοχθηροί αστυνομικοί δεν με είχαν αφήσει να κοιμηθώ καθόλου όλο εκείνο το διάστημα. Και στιγμιαία να έκλεινα τα μάτια μου, έκαναν τα πάντα για να με κρατάνε ξύπνια – βροντούσαν το τραπέζι, με κλοτσούσαν δυνατά, μου φώναζαν, με διέταζαν να τρέχω γύρω-γύρω και λοιπά. Κάθε φορά που με τρόμαζαν, η καρδιά μου βροντοχτυπούσε στο στήθος μου και τα νεύρα μου τσίτωναν. Με την αναγκαστική αϋπνία και τα συχνά βασανιστήρια της μοχθηρής αστυνομίας, οι δυνάμεις μου τελικά στέρεψαν, πρήστηκε και με ενοχλούσε όλο μου το κορμί και άρχισα να βλέπω τα πάντα διπλά. Ήξερα ότι υπήρχαν μπροστά μου άνθρωποι που μιλούσαν, αλλά ο ήχος της φωνής τους έμοιαζε να έρχεται από κάπου μακριά. Επιπλέον, οι αντιδράσεις μου γίνονταν πολύ αργές. Το γεγονός ότι κατάφερα με κάποιον τρόπο να τα βγάλω πέρα οφειλόταν εξ ολοκλήρου στη μεγάλη δύναμη του Θεού! Όπως είπε ο Θεός: «Εκείνος είναι η αιτία που ο άνθρωπος ξαναγεννιέται, και τον κάνει ικανό να ζει ακλόνητα τον κάθε του ρόλο. Χάρη στην ισχύ Του και στην ακατάσβεστη ζωτική Του δύναμη, ο άνθρωπος έχει κατορθώσει να επιβιώνει από γενιά σε γενιά, στην πορεία της οποίας η δύναμη της ζωής του Θεού είναι ο στυλοβάτης της ύπαρξης του ανθρώπου, και για την οποία ο Θεός έχει πληρώσει ένα τίμημα που δεν έχει ποτέ πληρώσει κανένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ζωτική δύναμη του Θεού υπερνικά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Επιπλέον, ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Η ζωή Του είναι αιώνια, η δύναμή Του είναι εκπληκτική, και η ζωτική Του δύναμη δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί από οποιοδήποτε δημιουργημένο ον ή εχθρική δύναμη» («Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Μέσα στην καρδιά μου, ευχαριστούσα ειλικρινά και εξυμνούσα τον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Εσύ εξουσιάζεις τα πάντα, τα έργα Σου είναι ανυπολόγιστα, μόνον Εσύ είσαι παντοδύναμος, είσαι η άσβεστη δύναμη ζωής και Εσύ είσαι η πηγή του ζώντος ύδατος της ζωής μου. Σε αυτό το ιδιάζον περιβάλλον, είδα τη μοναδική Σου δύναμη και εξουσία». Τελικά, οι μοχθηροί αστυνομικοί δεν πήραν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους και με έστειλαν στο δεσμωτήριο.

Στη διαδρομή για το δεσμωτήριο, δύο αστυνομικοί μού είπαν «Τα πήγες πολύ καλά. Οι άνθρωποι του σιναφιού σου μπορεί να βρεθείτε στο δεσμωτήριο, αλλά είστε καλοί άνθρωποι. Εκεί βρίσκεις κάθε καρυδιάς καρύδι: εμπόρους ναρκωτικών, δολοφόνους, πόρνες –θα δεις όταν φτάσεις». «Αφού ξέρετε ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, γιατί μας συλλαμβάνετε; Δεν μιλά η κυβέρνηση για ανεξιθρησκία;» ρώτησα. «Αυτά είναι ψέματα του Κομουνιστικού Κόμματος. Το Κόμμα μάς δίνει τα προς το ζην, οπότε πρέπει να κάνουμε ό,τι λέει. Δεν σε μισούμε ούτε έχουμε τίποτα εναντίον σου. Σε συλλάβαμε επειδή πιστεύεις στον Θεό», είπε ο ένας αστυνομικός. Μόλις το άκουσα αυτό, αναλογίστηκα όσα είχα περάσει. Αναπόφευκτα, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας!» («Έργο και είσοδος (8)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού ήταν απόλυτα εύστοχα και πράγματι μου επέτρεψαν να δω το αληθινό πρόσωπο της κυβέρνησης του ΚΚΚ και τον τρόπο που προσπαθεί να κερδίσει εύσημα που δεν της αξίζουν. Επιφανειακά, φέρει τη σημαία της ανεξιθρησκίας, αλλά μυστικά συλλαμβάνει, καταπιέζει και χτυπά βάναυσα όσους πιστεύουν στον Θεό, από άκρη σε άκρη στη χώρα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να θέσει υπό απαγόρευση το έργο του Θεού, και φτάνει στο σημείο να κατακλέβει ξεδιάντροπα τα χρήματα της εκκλησίας. Όλα αυτά ξεγυμνώνουν τη δαιμονική ουσία της, η οποία αποστρέφεται τον Θεό και απεχθάνεται την αλήθεια.

Όσο ήμουν στο δεσμωτήριο, υπήρχαν φορές που ένιωθα αδυναμία και πόνο. Όμως τα λόγια του Θεού εξακολουθούσαν να με εμπνέουν, δίνοντάς μου δύναμη και πίστη. Μου επέτρεψαν να καταλάβω πως, μολονότι ο Σατανάς μού είχε στερήσει την ελευθερία της σάρκας, το βάσανό μου είχε αποδειχθεί εποικοδομητικό και με είχε μάθει να στηρίζομαι στον Θεό όσο με βασάνιζαν αυτοί οι μοχθηροί δαίμονες, με έκανε να κατανοήσω το πραγματικό νόημα για πολλές αλήθειες και να δω πόσο πολύτιμη είναι η αλήθεια. Ενίσχυσε επίσης την αποφασιστικότητά μου και μου έδωσε μεγαλύτερο κίνητρο για να επιδιώκω την αλήθεια. Έγινα πρόθυμη να συνεχίσω να υπακούω τον Θεό και να βιώνω όλα όσα ο Θεός είχε κανονίσει για εμένα. Ως αποτέλεσμα, όταν δούλευα στο δεσμωτήριο, τραγουδούσα ύμνους και συλλογιζόμουν σιωπηλά την αγάπη του Θεού. Αισθανόμουν την καρδιά μου πιο κοντά στον Θεό και δεν θεωρούσα πια τις ημέρες τόσο οδυνηρές και στενάχωρες.

Εκείνο το διάστημα, οι μοχθηροί αστυνομικοί με ανέκριναν πολλές ακόμα φορές. Ευχαριστούσα τον Θεό που με καθοδηγούσε να ξεπερνώ τα βασανιστήριά τους ξανά και ξανά. Έπειτα, οι μοχθηροί αστυνομικοί τράβηξαν όλα τα λεφτά από τις τρεις τραπεζικές κάρτες μου. Μου ράγιζε την καρδιά να παρακολουθώ ανήμπορη τους μοχθηρούς αστυνομικούς να παίρνουν τα λεφτά της εκκλησίας. Η καρδιά μου κυριεύτηκε από μίσος για αυτή την άπληστη, μοχθηρή συμμορία δαιμόνων και λαχταρούσα να έρθει σύντομα η βασιλεία του Χριστού. Εντέλει, χωρίς να έχουν κανένα πειστήριο, με καταδίκασαν σε έναν χρόνο και τρεις μήνες αναμόρφωσης μέσω καταναγκαστικών έργων για «διατάραξη της δημόσιας τάξης».

Μέσα από τη βάναυση δίωξη της κυβέρνησης του ΚΚΚ, γεύτηκα πραγματικά την αγάπη και τη σωτηρία του Θεού για εμένα, έφτασα να εκτιμώ την παντοδυναμία και κυριαρχία του Θεού και τα θαυμαστά έργα Του, και είδα την εξουσία και τη δύναμη των λόγων του Θεού. Επιπλέον, έφτασα να απεχθάνομαι πραγματικά τον Σατανά. Εκείνη την περίοδο του κατατρεγμού, τα λόγια του Θεού με συντρόφευαν τις στενάχωρες ημέρες και νύχτες, μου επέτρεπαν να αντιλαμβάνομαι τις πονηρές πλεκτάνες του Σατανά και μου πρόσφεραν καίρια προστασία. Τα λόγια του Θεού με έκαναν δυνατή και ανδρειωμένη, με έκαναν να ξεπερνάω τα άγρια βασανιστήρια ξανά και ξανά. Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν δύναμη και πίστη και μου έδωσαν το κουράγιο να πολεμήσω τον Σατανά μέχρι τελικής πτώσης… Δόξα Σοι ο Θεός! Ο Παντοδύναμος Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Θα ακολουθώ για πάντα τον Παντοδύναμο Θεό μέχρι το τέλος!

Πηγή από:   Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού