#πρόθεση

[psychotiko-epeisodio]

Ποιον κοροϊδεύω;

Ήξερα πως θα 'φευγες από την στιγμή που ήρθες.

Και που κράτησε τόσο,ήταν γιατί το τράβηξα από τα μαλλιά.

Και εσύ το ήξερες,

Εξάλλου με αυτή την πρόθεση ήρθες.

Δεν πονάει πια.

Αρχίζω συνηθίζω να ζω χωρίς εσένα.

Δεν θέλω να αρχίσω τις σοβαροφανειες τύπου περναω καλύτερα,όχι.Θα είναι ψέμα.

Ακόμη σε μισώ που μ'αφησες.

Ακόμη θέλω να σε πάρω να σου πω τα νέα μου.

Απλά άρχισα να αποδέχομαι το γεγονός,

Πως δεν με θέλησες ποτέ όσο εγώ.

Και όσο πονάω άλλο τόσο λυτρωνομαι καθώς,

Σταμάτησα πια να μου λέω ψέματα.

[solmeister13]

Μόλις διάβασα το Χάρτινο Βασίλειο. Το είχα αγοράσει χρόνια, πριν καν φύγω από το πατρικό μου, αλλά δεν το είχα ανοίξει. Το πήρα μαζί μου όμως και εκ τότε είχε μείνει σε ένα ράφι να σκονίζεται.

Εχθές το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ, δεν ήξερα τι ήταν αυτό που με κρατούσε ξύπνια, αλλά έπρεπε κάπως να μου αποσπάσω την προσοχή και έτσι άνοιξα το βιβλίο για πρώτη φορά.

Κάπου λίγο μετά το τέλος της ιστορίας λες "... ελπίζω απλά όταν έρθει η ώρα να κάνεις τη δική σου επανάσταση, να θυμηθείς στο Χάρτινο Βασίλειο και να νιώσεις λίγο πιο άνετα με την πιθανότητα πως ξημερώνει μια μάχη, που η μοίρα μας δε γράφει πως θα την κερδίσουμε...". Ένιωσα πως κάπου υποσυνείδητα, ήξερα πως τώρα είχε έρθει η ώρα μου για αυτό το βιβλίο. Ή απλά ο εγκέφαλος μας αρέσκεται στο να μας δίνει ικανοποιητικά νοήματα πίσω από αρρωστημένες συμπτώσεις. Ας είναι.

Αυτό το βιβλίο, με αρρώστησε. Όχι γιατί μου είπε κάτι διαφορετικό από όσα σκεφτόμουν ήδη, αλλά επειδή τους έδωσε δομή και μορφή, επιτέλους, μπορούσα να διαβάσω τις σκέψεις μου. Άκουσα ξανά τον δίσκο, του οποίου την κυκλοφορία έζησα, από μια εντελώς άλλη οπτική. Με καθήλωσε.

Δεν το γράφω αυτό με την πρόθεση να σου κάνω ένα ακόμα κομπλιμεντο, ούτε να τονίσω την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα που κρύβει το Χάρτινο Βασίλειο, αλλά.

Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι μπορεί να κάνει η τέχνη στον ψυχισμό ενός ανθρώπου. Από τότε που ήμουν έφηβη, τα τραγούδια σου έχουν υπάρξει στήριξη για μένα. Όχι όμως το Χάρτινο Βασίλειο.

Αυτό το βιβλίο δεν υπηρετεί έναν ανάλογο σκοπό, καθώς όταν όταν θα βρίσκεσαι στην φάση που θα μπορείς να τον καταλάβεις, θα είσαι ήδη στον πόλεμο. Ήδη ένα βήμα πιο κοντά στην ήττα.

Όσο ματαιωτικο κι αν είναι όμως, να ξέρεις ότι ό,τι κι αν κάνεις, είτε ακολουθήσεις τον δρόμο του Λέων είτε του Εφιάλτη, θα χάσεις στο τέλος, είναι ταυτόχρονα παρηγορητικο.

Οι πρίγκιπες μια χρήσης είναι μιας χρήσης, γιατί πάντα στο τέλος χάνουν και πάντα έρχονται οι επόμενοι να πάρουν την θέση τους.

Κρύβεται μια γλυκόπικρη παρηγοριά να νιώθεις πως την ίδια μάχη με σένα, την έχουν δώσει πολλοί άλλοι πριν. Ακόμα κι αν ξέρεις πως η ήττα είναι αναπόφευκτη.

Αυτά λοιπόν, αυτό το ασκ δεν καταλήγει πουθενά και είναι εντελώς τόπου και χρόνου σε σύγκριση με την παρούσα φάση της καριέρας σου, αλλά αναπολώ εκείνη την περίοδο και οι σκέψεις αν δεν τις μοιραζομουν, θα με τρώγανε.

Κοίτα να δεις που και το σχίσμα είναι αιώνιο.

Στο στέλνω απ' τα χαρακώματα.

Τελευταία υπόκλιση,

Σχίσμα,

Μέχρι το θάνατο!

Τα λέμε στην κόλαση

Δεν είχα προλάβει να μπω να δω τι μου γράψατε για το "Ξανά" και τυχαίνει σήμερα, μία μέρα αφότου ξανακούσαμε όλο το ΧΒ με το Yoda να διαβάσω αυτό.

Έχεις την καρδιά μου για πάντα ρε μλκ <3

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Η λογική μου μου λέει ότι αυτή δεν ήταν η πρόθεση των συγγραφέων αλλά η καρδιά μου μου λέει ντεμι αροεις Αργύρης Καλατζής ρίαλ.

[kenhpsuxologikaa]

Ξανά ήρθα λοιπόν.. δε γράφω εύκολα πια. Φέτος όμως εχω ανάγκη για έναν πιο συνειδητό απολογισμό της χρονιάς.

Ιανουάριος: η πρώτη της παρέας ενηλικιώθηκε και άρχισα να φλερτάρω με την ενήλικη ζωή, παράλληλα με τις μαθητικές μου υποχρεώσεις

Φεβρουάριος: η αυτοπεποίθηση μου βρίσκεται στο peak και η τύχη ήταν με το μέρος μου, θα έλεγε κανείς που πιστεύει σε αυτή

Μαρτιος: συνειδητοποίησα ότι είναι πανεύκολο για ορισμένους να προσποιουνται και πόσο δύσκολο είναι να επανορθωσεις

Απριλιος: οι πανελλήνιες πλησιάζουν..όπως πλησιάζει και το άγχος μου, το οποίο αντιμετωπίζω χάρη στην οικογένεια που διάλεξα εγω

Μάιος: ειλικρινά δεν θυμάμαι τίποτα, πολύ αδιάφορος μηνας

Ιουνιος: ο μηνας μοιράστηκε στα 2. Στις πανελλήνιες και στις διακοπές. 15 ώρες γραπτών και σε 17 μέρες εμπειριών ζωής μαζί με άτομα που αγαπαω

Ιούλιος: εξ'ορισμου ο μηνας της αλλαγής της κοσμοθεωριας μου. Έδωσα μια τελευταία ευκαιρία. Πήγα πρώτη φορά διακοπές με την παρέα μου. Πέρασα στη σχολή που μόνο όσοι με ξέρουν απεξω και ανακατωτά γνωρίζουν την εμμονή μου με αυτή.

Αύγουστος: πολλές οικογενειακές στιγμές, οι οποίες μου έδειξαν ότι όποιος θέλει να επανορθώσει, θα το κάνει σωστά. Ταυτόχρονα ο πιο μελαγχολικός καλοκαιρινός μήνας, διότι φοβόμουν το άγνωστο των επόμενων

Σεπτέμβριος: μήνας ενηλικίωσης. Βλέπω ακόμα το βίντεο που μου λέει χρόνια πολλά ένα ολόκληρο μαγαζί. Θυμάμαι ακόμα την αντίδραση μου όταν άνοιγα τα δώρα μου μπροστά στην οικογένεια μου και τις φίλες μου. Έγινε και η κολλητή μου 18 μετά από λίγο καιρό και συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος ειναι πολύτιμος και όχι απεριόριστος

Οκτώβριος: η αυλαία άνοιξε για τη φοιτητική μου ζωή, με τη καλύτερη πρόθεση από ποτέ, με ένα ολόκληρο αμφιθέατρο να ξέρει το όνομα μου. Παράλληλα έκλεισε μια άλλη αυλαία, η οποία ίσως να βλέπει τον απολογισμό μου, ίσως και όχι, όμως χρειάζεται να ξέρει ότι έχει ένα κομμάτι μου έστω και έτσι.

Νοέμβριος: πια κάνω κατάθεση ψυχής μέχρι και στη παρέα μου για πράγματα που ίσως να μην έλεγα ποτέ σε κανέναν. Η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου είναι άγνωστες λέξεις στην κενή ψυχολογικά, πολύ πιθανό γιατί ένιωθε κενή μετά από χρόνια

Δεκέμβριος: αποφάσισα να μην είμαι 2η επιλογή κανενός και να είμαι απών όπου δεν αισθάνομαι εμπιστοσύνη. Προσπαθώ να τα βρω με τον εαυτό μου δίχως να βλέπω κάποια διαφορά συνειδητά. Ο Δεκέμβρης πάντα πονάει όταν φεύγουν τόσες αναμνήσεις.

2023, σε ευχαριστώ, σε αγαπάω και σε μισώ ταυτόχρονα, σε αναζητώ πίσω μα θέλω και να μείνεις πίσω... μα πάνω από όλα, γύρισε μου πίσω εμένα

[daimewdis]

Δεν είχα ιδέα ότι έρχονται τα Χριστούγεννα, τυχαία το είδα, κάπως βγαίνοντας απ’ σπίτι, ο γείτονας μου είχε στολίσει. Όμως δεν θα έγραφα αυτό. Αν κάποια στιγμή φύγω να ξέρετε πως ήμουν όσο μπορούσα πιο αληθινός. Μόνο κάποιες φορές στο συναισθηματικό μου κομμάτι δεν ήμουν. Κυρίως το ερωτικό. Πάντα με τρόμαζε να εκφράζομαι με αίσθημα σε ένα κόσμο ανήθικο.

Κάποιες φορές δεν νιώθω ελεύθερος και καταπιέζομαι στο να εκφράζομαι, παλιά δεν ήταν έτσι.

Έχω πειστεί πως για να είναι κάτι αποδεκτό, πρέπει να συμφωνούν πολλοί. Και εγώ δεν ανήκω στους πολλούς. Ένας απ’ το πολλούς λόγους που ποτέ δεν θα δημοσιεύσω φανερά την ταυτότητα μου, πέρα τους γνωστούς, είναι γιατί εκτός που αγαπάω την ελευθερία, δεν θέλω να μου την πέσουνε αύριο κάτι φασιστρόμουτρα ή σε μένα ή σε κάποιον δικό μου. Και εγώ δεν έχω πλάτες άλλων, ούτε μπράβους. Αλλά και να είχα, πρέπει πάντα να προστατεύεις τον εαυτό σου, κυρίως ότι ξέρεις πως θα σε βλάψει. Και η δημοσιότητα face ήταν κάτι που θα με έβλαπτε. Ποτέ δεν θα άρχιζα να γράφω αν ήμουν στα καλά μου, και ποτέ δεν θα το έκανα χωρίς full face.

Και το μίσος και η αγάπη είναι δυό συναισθήματα που σε οδηγούν στα άκρα.

Τα είχα και τα δύο. Έχω το ένα τώρα.

Με νοιάζει να το κάνω, με νοιάζει να βγει όπως στο διάολο το θέλω, αν κάτι είναι γρατσουνισμένο, πάντα το γκρέμιζα. Από νεύρα.

Είμαι τελειομανής. Τα λεφτά έχουν σημασία. Αλλά ποτέ δεν θα έκανα κάτι που δεν είμαι εγώ γι’ αυτά.

Αλλά κάποιες φορές αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα γι’ αυτά. Όσο ανοίγω τα μάτια μου, τόσο θέλω να τα κλείσω, με το τι συμβαίνει γύρο μου.

Μην με ρωτάς γιατί μένω στον κόσμο μου.

Οι άνθρωποι είναι υποκριτές και γελοίοι.

Ό,τι με έχει πληγώσει, μ’ έχει σκοτώσει.

Και δεν ήταν από εχθρούς.

Κανένας εχθρός δεν μπορεί πραγματικά να σε βλάψει.

Αλλά μονάχα ότι αγαπάς ή αγαπούσες.

Αλήθεια, δεν θα νιώσω ποτέ ουδεμία τύψη για κάποιον που έβλαψα, γιατί στόχευσε προς το μέρος μου. Όφειλα να πατήσω την σκανδάλη.

Μόνο κάποιες φορές έχω στεναχωρηθεί για κάποια ξεσπάσματα που δεν είχαν πρόθεση να βλάψω άκυρους.

Τους υπόλοιπους χέστηκα.

Σήμερα θα κοιμηθώ νωρίς, ξύπνησα νωρίς.

Όμως δεν ξύπνησα ακόμα.

20/11/23

-Δαιμεώδης

[xamenotalento]

Λίγα θ’ αντλήσεις απ’ το δούναι ή το λαβείν,

λίγα θ’ αντλήσεις απ’ το ύδωρ ή τον οίνο·

σ’ αυτό το ζην, σ’ αυτό το ζην, σ’ αυτό το ζην,

δεν είχα πρόθεση ποτέ να παραμείνω.

Σκληρός ο αγώνας και το όφελος σπανίζει

για όποιον στέκεται ψηλότερα απ’ τον άλλο·

σαν το καθάρσιο η τέχνη ανακουφίζει,

και είν’ ο έρως φιάσκο πάγιο, μεγάλο,

και είν’ η δουλειά μονάχα για υποζύγια,

και είν’ η ανάπαυση για στρείδια σε κοχύλι·

ας γίνω ρίψασπις στη μάχη την επίγεια –

αχ, θα μου δείξετε της κόλασης την πύλη;

[loulouditouheimona]

Σου έμαθαν ότι τα πόδια σου είναι μια σύντομη στάση για τους άντρες που χρειάζονται ένα μέρος για να ξεκουραστούν ένα άδειο σώμα διαθέσιμο για επισκέπτες όμως ποτέ κανείς δεν έρχεται με την πρόθεση να μείνει...

[arsiaaaa]

Το πρωι ειδα σε ενα κηπο ενα τριανταφυλλο και σκεφτηκα εκεινη...για μια στιγμη μου περασε απο το μυαλο να το κοψω για να της το δωσω..αλλα θα της φανει τοσο περιεργο αφου ειμαστε φιλοι..

μην συνδυάζεις όλες αυτές τις κινήσεις με κάτι ερωτικό.Είναι απλά κάτι πολύ γλυκό που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε σχέση χωρίς να υπάρχει άλλη πρόθεση

[psychotiko-epeisodio]

Δεν θυμώνω με εσένα.

Με εμένα θυμώνω .

Γιατί είχα προσδοκίες,γιατί για άλλη μια φορά έπεσα πάνω στον "λάθος άνθρωπο".Γιατί ενώ όλα δείχνανε πως θα με πληγώσεις με τον χειρότερο τρόπο,εγώ συνέχιζα να πιστεύω σε εκείνα τα δευτερόλεπτα που με έκανες να αισθάνομαι τον πιο χαρούμενο άνθρωπο στον κόσμο.

Γιατι έπρεπε να ήξερα,μετά από τόσα λάθη έπρεπε να είχα μάθει.Πως όταν οι άνθρωποι λένε οτι θα σε πληγώσουν,δεν το κάνουν από αφελια,το λένε γιατί όντως θα το κάνουν.

Έπρεπε να είχα μάθει πως τα βράδια είναι κάπως μοναχικά,και όλοι μπορούν να σου κάνουν λίγη παρέα.Πως πρέπει να εστιάζω στα πρωινά,ποιος είναι εκεί το πρωί,να σου φτιάχνει καφέ και να σου λέει καλημέρα.

Και εδώ που τα λέμε,όχι θυμώνω και με εσένα.

Γιατί είδες ότι είμαι ευάλωτη και το εκμεταλλεύτηκες.

Γιατί ασχέτως με το τι έλεγες,μου ζηταγες να σε πάρω αγκαλιά και με φιλουσες στο μέτωπο.

Γιατί έκανες όλα όσα ήξερες πως θα με κάνουν να κολλήσω.

Και εφόσον δεν ήθελες,γιατί το έκανες;

Εφόσον δεν είχες την πρόθεση να μείνεις,γιατί ήθελες να μείνω εγώ;

Αφού απόψε βράδυ είχες σκοπό να κοιμηθείς άλλου,γιατί μου είπες να φορέσω τα καλά μου;

Γιατί μου είπες να σε περιμένω αφού δεν ήρθες;

Γιατί;

[solmeister13]

Πολύ ωραία το κομμάτι και από σκηνοθετική άποψη και από μοντάζ και από όλα γενικά η ποιότητα όπως πάντα υπέροχη. Απλά δεν ξέρω κάτι δεν μου κάθεται καλά ίσως απλά η αλλαγή να ήταν απότομη η ίσως απλά να μην μου ταιριάζει εμένα αυτή η θεματολογία. Πως να στο πω νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο δεν ξέρω καταλαβαίνω απόλυτα και σέβομαι την ανάγκη σου να βγάλεις έναν τέτοιο δίσκο και δεν έχω αντίρρηση απλά αυτό νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο σαν το σπαθί των 30 να σε έκοψε τελικά δεν ξέρω ξανά λέω ίσως απλά εμένα δεν μου ταιριάζει αυτό το era αλλά μου έχουν λείψει τα παλιά ποιήματα και ξέρω πως δεν είσαι ο ίδιος με τότε και πως και τότε σου έλεγαν το ίδιο για τα ακόμα πιο παλιά σου κομμάτια αλλά δεν ξέρω βλέπω το πώς ήταν τότε και ζηλεύω πραγματικά όποιον πρόλαβε να ζήσει την εποχή που πρώτο βγήκε το νύχτες πρεμιέρας το cknd το χβ το τλσκ γιατί δεν ήμουν εκεί τοτε και βλέποντας αποσπάσματα από τα τότε λάιβ νιώσω πως κάτι έχει αλλάξει βέβαια το ότι κάθε φορέα που ανεβαίνεις στην σκηνή δίνεις πάντα την ψυχή σου αλλά μου φαίνεται πως κάτι λείπει σαν η ζωντάνια να έφυγε η απλά μεγάλωσες και καλός η κακός όλοι μεγαλώνουμε και είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αλλά νιώθω πως έχεις παραδωθεί λίγο σε αυτό και η επανάσταση έχει σβήσει. Ίσως να το έχεις καταλάβει και εσύ δεν ξέρω απλά μου φαίνεται πως όσο περνάει ο καιρός τα κομμάτια που βγαίνουν δεν έχουν το ίδιο βάθος με τα παλιά και δεν θέλω να σου γκρινιάξω γι'αυτό γιατί ξέρω πως το έχουν κάνει δεκάδες πριν από εμένα η μπορεί να το έχω κάνει και εγώ απλά ξέρεις δεν πρόλαβα να ζησω αυτές τις εποχές και βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά για το πώς ήταν νιώθω λίγο μαλακας που δεν ήμουν εκεί τοτε αλλά ναι. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι καταλαβαίνω δεν μπορείς να είσαι για πάντα 16 25 και οποιαδήποτε άλλη ηλικία που έγραψες όλα αυτά τα κομμάτια απλα νιώθω πως χάνεται η μαγιά στην όλη φάση σαν να βγαίνουν όλα λίγο ρομποτικά και το συναίσθημα ναι μεν να υπάρχει άλλα να είναι απειροελάχιστο. Νιώθω πως μέσα σε ένα χρόνο κάτι άλλαξε ίσως απλά να λέω μαλακίες και τίποτα να μην ισχύει και με τους δίσκους για τα φοιτητικά χρόνια να πάρω και εγώ λίγο το βαιμπ σαν τότε που είχε πρώτο βγεί το νύχτες πρεμιέρας και όλοι οι επόμενοι δίσκοι. Απλα νιώθω πως όσο περνάνε οι μέρες κάτι σε τρώει και ξανά λέω εγώ μπορεί να λέω μαλακίες και απλά να μην μου αρέσει το νέο era αλλά νιώθω πως τελικά η ενηλικίωση κέρδισε δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό η μάλλον για τον καθένα αυτό είναι διαφορετικό απλά ξέρεις το παρατήρησα και ήθελα να πω την γνώμη μου φυσικό χωρίς πρόθεση να γκρινιάξω η απλά να σου πω βγάλε δεύτερο cknd η κάτι τέτοιο γιατί ξέρω πως δεν γίνεται απλά κάπως μου φαίνεται πως χάθηκε η μαγεία αυτό νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω αλλά ναι α και δεν λέω πως τα κομμάτια δεν είναι καλά η α ο Σολ ξεπουλήθηκε η τίποτα τέτοιο μια χαρά τραγούδια είναι έχουν την φάση τους απλά αυτό νιώθω ότι χάσαμε λίγο το συναίσθημα

Λίγα σημεία στίξης θα τα εκτιμούσα γιατί δε μπορώ να σου απαντήσω εύκολα όταν θέτεις τόσα πράγματα σα λεκτικό καταρράκτη.

Δε βγαίνει τίποτα ρομποτικά, όλα κινούνται με βάση την καρδούλα και την πνευματική μου κατάσταση. Δε θα έπαιρνα δύο χρόνια σιωπής από το ΤΛΣΚ εάν τα έβγαζα ρομποτικά τα πράγματα. Κάνω την παύση μου, αφομοιώνω όσα ζω και τα καταγράφω.

Στο κείμενο βρίσκεις και χάνεις το νόημα μόνος 2-3 φορές. Ξέρεις ότι τα πράγματα που λες τα έχουν πει κι άλλοι σε κάθε νέο βήμα, αλλά μετά νιώθεις πως αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Για να σου δώσω λίγο τη δική μου οπτική γωνία· δεν είναι.

Το να παίρνεις ρίσκα στη δημιουργία σου είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη: ρίσκο. Αν ήθελα να βγάλω το CKND άλλες 150 φορές, θα μπορούσα να το κάνω. Έχω και στην άκρη μισοτελειωμένα κομμάτια και μπορώ να παίξω πέντε pop punk κιθάρες και να πω μέσα εφηβεία, προαύλιο και λύκειο, αλλά δε θα είναι ειλικρινές. Εκεί θα ήταν ρομποτικό. Έγραψα μεγάλα κομμάτια για την εφηβεία και όσον αφορά τα lives επειδή τα αναφέρεις μέσα, τα τιμώ και τα ροκάρω σα να μην υπάρχει αύριο. Αλλά το κάλυψα το θέμα, είπα όσα ήθελα να πω.

Πλέον δεν τη νοσταλγώ το ίδιο, πιο πολύ νοσταλγώ τις μέρες που έγραφα το CKND, παρά τα πράγματα που νοσταλγούσα γράφοντας το.

Πλέον με πονάνε άλλες πληγές και μιλάω γι' αυτές με τον τρόπο που θεωρώ πως τους αρμόζει και δεν ντρέπομαι. Τα λέω έξω απ' τα δόντια και ίσως δε σου κάθεται καλά πως o Sol σου λέει για Xanax, αλλά εμένα αυτές είναι οι ιστορίες μου στο τώρα και όπως πάντα τις διηγούμαι για όσους είναι εκεί να τις ακούσουν.

Δεν αλλάζω το παρελθόν, δεν παύω να το θαυμάζω, μα δε ζω εκεί. Κάνω αυτό που έκανα πάντα.

Κοιτάζω πίσω, αλλά προχωρώ μπροστά.

[adyto]

Το οτι ειδα value και ειχα την πρόθεση να επενδύσω σε αυτό, δε σημαίνει οτι δε θα βρω ιδιο η περισσότερο value αλλού.

[monimh-adieksodos]

Εμ πως θα γίνει από κοντά άμα έχει αγόρι🙄

Σήμερα με ρωτούσε κάτι και με κοιτουσε και δεν μπορώ γαμωτο άμα με κοιτάει έτσι και δεν ξέρω πως να το κρύψω πλέον

Πραγματικά μου έρχεται να της στείλω τίποτα τύπου could be us but you got a boyfriend

Συνεχιζω να υποστηρίζω οτι πρεπει να το βγαλεις απο μεσα σου κ οτι ειναι να γινει θα γινει, απλα να νιωθεις εσυ καλα με εσενα που το ειπες.

Οχι με την πρόθεση να τους χωρισεις βεβαια.

Απο κει και περα ειναι επιλογη της σύμφωνα με το τι νιωθει και εκεινη

[gemsofgreece]

Submission:

Χαιρετώ!

Ξέρεις, προσπαθώ να φιλτράρω τα ΜΚΔ, τα ΜΜΕ, καλλιτέχνες που ακολουθώ κτλ, γιατί αρκετά σοβαρά προβλήματα έχουμε ως ελλάδα και ευρώπη για να έχουμε να χαραμίσουμε φαιά ουσία σε μαλακίες που Βορειοαμερικάνοι και άλλοι κάνουν, αλλά και αυτά που επιλέγω προσεκτικά για να χαλαρώσω το μετανιώνω στο τέλος, όση υπομονή και να χω με καλοπροαίρετους(;)  ξένους πχ, όσο και να εκτιμώ χιούμορ και σάτυρα κτλ.

Πέφτω πρόσφατα πάνω σε αυτό

https://m.youtube.com/watch?v=CZZ05gZgtZo

άνταξα μερικά λεπτά γιατί με ενδιέφερε το θέμα, αλλα ειδικά το “μεθύστακας αρχαίος Έλληνας που θέλει εύκολες τουρίστριες” μου σπασε τα νεύρα.

μετά σε αυτό

https://m.youtube.com/watch?v=pO70EacfHY8

άντεξα 2 λεπτά, μία γρήγορη ματιά να δω καταγωγή του “Αδη” απ το ονομα (δεν βρήκα) και 2 φορες να κοιτάξω στο βιντεο μπροστά πριν το κλείσω. ο Ρικ Ριόρνταν και οι όμοιοι του φτιαξαν ενα τέρας.

και πάνω που έλεγα ντάξει που να ακούσω μαλακία σε dnd live κεφάλαιο frogtown,

https://m.youtube.com/watch?v=UExhxUCuRu0

πάνε και μιλάνε για άγαλμα AFROGdite, “ancient frog greek mythology” “ (ancient) freak mythology” η απαξίωση…

δηλαδή γιατι εγώ να δείξω κατανόνηση εδώ; να ψάχνω για θετικά, “α τουλάχιστον ο Φαρυα ή ο ” Αδης" μοιάζει Ελληνας κι όχι πάλι γερμανός ή υποσαχάριος;;“ (τοσο χαμηλά στάνταρ…); γιατί να μην προσβληθώ; πότε ρωτήθηκαν οι Έλληνες για το αν είναι ρεαλιστικές οι μαλακίες με τις οποίες μας ντύνουν; σαν να μην φτάνει αυτό, εχουμε το δικό μας σύστημα που φέρεται ως ραγιας στους ξένους (βάλε την γνωστή εικόνα της χτεσινής ξεφτίλας εδώ) ενώ οι υπολοιποι έχουμε τεράστια εμπόδια να εμπλουτίσουμε τον πολιτισμό μας και να τον προωθήσουμε. Και μετά σκέφτεσαι ότι αντιμετώπιση χαλαρή τύπου “έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα, υπαρξιακα, για να ασχοληθούμε με την κάθε μαλακία που τσαμπουνάνε στις ΗΠΑ” που τα αφησε αναπάντητα, μας εκανε να τα βρουμε μπροστα μας, χειρότερα, τώρα και με αθελληνισμο + αντιδυτικισμο από πάνω, ξέρεις τις ιδεοληψίες.. Αντε τώρα να τα μαζέψεις. Τεσπα. Αν έχεις κάποια συμβουλή για το πως το χειρίζεσαι, θα το εκτιμούσα πολύ.

Reply:

Γεια σου! Δε θα έλεγα πως έχω μια σταθερή αντιμετώπιση προς όλα τα περιστατικά αναφοράς / χρήσης / εκμετάλλευσης της Ελληνικής μυθολογίας και κουλτούρας. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, αλλά οι βασικοί είναι όντως η πρόθεση, το αποτέλεσμα, η ποιότητα του εγχειρήματος και ο αντίκτυπος. 

Γι’ αυτούς τους λόγους μου αρέσει πολύ ο Farya Faraji. Έχω παρακολουθήσει το βίντεο που μου έστειλες μεταξύ άλλων στο παρελθόν και μου άρεσε πάρα πολύ. Πραγματεύεται ένα θέμα που δύσκολα θα κρατούσε κάποιον που δεν ενδιαφέρεται ταυτόχρονα για την ιστορία και την θεωρία της μουσικής και το κάνει προσιτό και ευχάριστο για όλους. Ένα από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί γι’ αυτόν τον σκοπό είναι και το αρχικό αστείο με τον μεθυσμένο δύσθυμο Αριστόξενο, το οποίο δεν με ενοχλεί, διότι δεν προσβάλει τους Έλληνες σαν σύνολο ή κάποια ιστορική προσωπικότητα ή τον πολιτισμό καθ’αυτόν, αφού δε θα έμπαινε στον κόπο να αφιερώσει τόσο από την ζωή του στην μελέτη της γλώσσας και του πολιτισμού και να κάνει ακριβή και μορφωτικά βίντεο (πέραν από καλαίσθητα) αν δεν είχε σεβασμό για αυτά. Ο  Farya μιλά Ελληνικά σωστά, μελετά όλην την Ελληνική μουσική από την αρχαιότητα ως την σύγχρονη παράδοση, έχει τραβήξει καταπληκτικά πλάνα από την Ελλάδα που έχουν την “αυθεντική” αισθητική της, συνεργάζεται με Έλληνες μουσικούς και συνθέτουν ή αναπαράγουν παραδοσιακά τραγούδια μαζί, Βυζαντινούς ψαλμούς, αρχαίους ύμνους. Είναι ο πιο γνωστός μέχρι στιγμής που διέδωσε την πραγματικότητα ότι τα ανατολίτικα στοιχεία είναι εγγενή στον Ελληνικό πολιτισμό από την αρχαιότητα, και όχι εξ ολοκλήρου προϊόν του “εκτουρκισμού” μας. Ο Farya είναι πολύ εντάξει μέχρι στιγμής, νομίζω δικαιούται να κάνει τα βίντεο του πιο ευχάριστα με την δημιουργία πρωτότυπων, ελαφρώς κωμικών χαρακτήρων. Αλίμονο αν διαμαρτυρόμαστε και σε αυτούς που κάνουνε τόση θετική δουλειά με αγάπη γιατί θέλουμε να πλασαριζόμαστε ως υπερ-τέλειοι. Θα απομονωθούμε, θα στρέψουμε πρώην φίλους εναντίον μας και ποιο το όφελος; Η αδιαφορία; Και στην τελική, υπήρχαν αρχαίοι Έλληνες μέθυσοι, έφτιαξαν ολόκληρο θεό για την έκσταση του ποτού.

Αλλά γιατί τόσες απαιτήσεις από έναν Ιρανοκαναδό; Είμαστε σε θέση να κοσκινίσουμε όλην την τρελή δουλειά που ρίχνει πάνω σε πολλούς πολιτισμούς (μεταξύ των οποίων ο Ελληνικός) ένας Ιρανοκαναδός… Ας μου θυμίσει κάποιος, πόσοι Έλληνες μελετάνε και διαδίδουν τον περσικό πολιτισμό άραγε…;; (Για να μη μένουμε μόνο στα καθ’ημάς…)

 Εν πάσει περιπτώσει, ας μην έχουμε τρελές προσδοκίες από Έλληνες να νοιαστούν για άλλες κουλτούρες όπως κάνουν άλλοι άνθρωποι, αλλά πού είναι ο Έλληνας Farya τέλος πάντων; Ο Έλληνας που θα αναλάβει να εξωτερικεύσει τον ελληνικό πολιτισμό και να τον κάνει προσιτό μέσα από την οπτική του στους ξένους. Όχι μόνο κανένας Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για αυτόν τον ρόλο (εκτός γι’ αυτούς που περιορίζονται σε γραφικότητες που μας κάνουν να φαινόμαστε αστείοι) αλλά σχεδόν κανένας Έλληνας δεν ξέρει την τύφλα του για την αρχαία Ελληνική μουσική ή μυθολογία. Εγώ μπήκα να μάθω από τον Farya. Και ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση όταν κάποιος καλοπροαίρετος ξένος Ανον μου ζήτησε να του συστήσω βιβλία μυθολογίας Ελλήνων ιστορικών και συγγραφέων που να έχουν μεταφραστεί, για να διαβάσει για την σύγχρονη Ελληνική οπτική και μελέτη πάνω στο ζήτημα. Δεν έχεις ιδέα πόσο δυσκολεύτηκα να φτιάξω μια αξιοπρεπή απάντηση στην οποία να μην είναι ολοφάνερη η αμηχανία μου. 

Είναι αλήθεια ότι η αιτία του προβλήματος είναι αμφίδρομη: ΚΑΙ η Δύση δεν ενδιαφέρεται για την τοποθέτησή μας ΚΑΙ η τοποθέτησή μας είναι ανύπαρκτη. (Οπότε αν εξακολουθεί να είναι ανύπαρκτη, γιατί η Δύση να αρχίσει να ενδιαφέρεται;)  Αλλά όταν πρέπει να επικρίνω ξένους και Έλληνες για τα κακώς κείμενα που αφορούν την Ελλάδα, επικρίνω εμάς πρώτα διότι οι Έλληνες ως Έλληνες έχουν πολλαπλάσια ευθύνη για οτιδήποτε ελληνικό. Εξ ορισμού! Αν η Ελληνική μυθολογία έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, δε φταίει άραγε που δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι υπάρχει ο γεωργός που του ανήκει το αμπέλι και που θα αναλάβει να το φροντίσει;;;  Φταίει που όταν οι Έλληνες απελευθερώθηκαν, οι ξένοι είχαν ήδη κάνει μεγάλα άλματα στην μελέτη της κλασικής αρχαιότητας, και οι Έλληνες όχι μόνο δεν προσπάθησαν, ούτε καν διανοήθηκαν να αντιπαραβληθούν και να αναλάβουν έστω ένα τμήμα της ευθύνης μελέτης και διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού. Οι Νεοέλληνες μαθαίνουν Ελληνικό πολιτισμό από τους ξένους. Γιατί πολλές από τις μεγάλες ανασκαφές γίνονται από ξένα πανεπιστήμια ή τουλάχιστον σε συνεργασία με αυτά ή με την τεχνογνωσία τους; Πού είναι επιτέλους τα ελληνικά πανεπιστήμια και ΚΥΡΙΩΣ οι Έλληνες σπουδαστές;;;;;;; (Για τους οποίους το να πας θεωρητική κατεύθυνση = χαμηλό IQ) 

Πάνω απ’ όλα φταίει η δική μας προσέγγιση, που είναι εξίσου απελπιστική και απελπισμένη. Δεν προσφέρουμε απολύτως τίποτε και μετά ουρλιάζουμε “ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ  ΜΑΣ”,  μα ποια είναι η δική μας αντίληψη; Όχι μόνο οι περισσότεροι δεν έχουν την παραμικρή σχετική αντίληψη, αλλά και όσοι έχουν διαφωνούν μεταξύ τους με μίσος. Άντε βάλε έναν λάτρη του Βυζαντίου και έναν της Κλασικής Ελλάδος μέσα στο ίδιο δωμάτιο… Πρώτα πρέπει να υπάρξει σύμπνοια μεταξύ μας, αναζωπύρωση του δικού μας ενδιαφέροντος, από εμάς για εμάς, και ΕΠΕΙΤΑ μόνο μπορεί να επέλθει η υγιής εξωτερίκευση και συνεισφορά μας σε διεθνές επίπεδο. Τότε μόνο θα αρχίσει σιγά σιγά να λαμβάνεται υπόψιν και σταδιακά η δική μας τοποθέτηση και οι αξιώσεις μας ως προς την αντιπροσώπευση μας θα αρχίσουν να γίνονται σεβαστές. Με απλά λόγια, για να κερδίσεις τον σεβασμό, πρώτα πρέπει να σεβαστείς τον εαυτό σου, να τον βελτιώσεις και μέσα από την σιγουριά σου να τον εμπνεύσεις και στους άλλους. Και σίγουρα όχι αν κλαίμε για τα πάντα ενώ παράλληλα ζητάμε τα πάντα από άλλους. Αυτό απλά δε γίνεται και δε θα γίνει ποτέ. 

Τα άλλα δύο βίντεο δεν μπόρεσα να τα δω πολύ, πρόκειται για μικρά σκετσάκια, δεν υπάρχει καμία σοβαρότητα, αλλά υπεύθυνο δεν είναι αυτό το μικρό κανάλι, αλλά όπως είπες μεγάλο κακό ξεκίνησε από τον συγγραφέα του Πέρσυ Τζάκσον. Εκεί όντως εντοπίζω σοβαρό πρόβλημα, διότι αυτά τα βιβλία όντως μειώνουν τον ελληνικό πολιτισμό αλλά και την σύγχρονη Ελλάδα με το σκεπτικό ότι η Ελλάδα είναι πλέον ένα τίποτα οπότε οι Έλληνες θεοί έριξαν μαύρη πέτρα πίσω και πήγαν……. στην ταράτσα του Empire State Building or some shit. Δηλαδή και μόνο που το λέω… απορώ πως άνθρωποι το διαβάζουν στα σοβαρά. Τέλος πάντων, αυτή η σειρά βιβλίων και ότι την μιμείται είναι όντως πρόβλημα. Έχω εκφράσει την αντίθεση μου πολλάκις, βέβαια προσπαθώ ψύχραιμα, γιατί η ευθεία επίθεση δεν έχει σχεδόν ποτέ αποτέλεσμα. Όχι ότι δεν κράζω κάποιες φορές χαχαχαχ 

Αλλά και πάλι… πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο να αγοράσω ένα βιβλίο, και στη βιτρίνα με τα πιο επιτυχημένα ήταν το The Song of Achilles. Εδώ σε μας. ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ ΛΟΙΠΟΝ; Τις πταίει που εγώ δεν μπορούσα να βρω βιβλία να προτείνω στον Άνον, αλλά το SoA σπάει τα ταμεία των εκδοτικών στην Ελλάδα;;;; Για να είμαι σαφής, κανένα πρόβλημα να το διαβάσει κάποιος και να του αρέσει. Απλά έχω δει σε κριτικές από Έλληνες σχόλια του τύπου “Αχ το διάβασα και άρχισε να μου αρέσει η Ελληνική μυθολογία” ή “από εκεί έμαθα για τον Τρωικό πόλεμο <3″… και… νταξ αυτό είναι

[agartcreator]

Αν θέλαμε να δώσουμε τον ορισμό της πρόθεσης θα λέγαμε ότι είναι ένας ισχυρός σκοπός, στόχος, συνοδευόμενος από την σταθερή απόφαση για την επίτευξη ενός επιθυμητού αποτελέσματος... 📜

Διαβάστε περισσότερα στο Άρθρο... 👆🏼

Permanent Partners:

🛍 @lifequalityshop 🦋

Life Quality 🦋 ~ e-Shop 🛍

Versus Reflection 🪩

Vice Versa - Ακολουθώντας τη Ροή 📜

Handmade Oil Paintings by Olga Strati 🖼️

Social:

Facebook ~ Instagram ~ Twitter ~ Pinterest ~ YouTube ~ Blogger

[shinkikomori]

angsty akabane karma concept i wrote in greek

because i wanted to write something in greek. and bc im going insane over karma again. not proofread. just a thought i liked.

επειδή ήθελα να γράψω κάτι στα ελληνικά. και επειδή έχω τρελαθεί με τον κάρμα πάλι. ίσως το πιο ελκυστικό αρχέτυπο χαρακτήρα. όχι ελεγχμένο/διορθωμένο. απλά μια σκέψη που μ' άρεσε.

το να γράφεις κάτι στη γλώσσα σου είναι απελευθερωτικό. νιώθεις πολλά περισσότερα απ' ό,τι θά 'νιωθες στην αγγλική. ναι, το πρόσωπο άλλαξε προς το τέλος και βαριέμαι να το αλλάξω.

Ο Κάρμα μαζί με ένα άτομο πιο έξυπνο από αυτόν, ή καλύτερο από αυτόν σε κάτι για το οποίο είναι περήφανος, ή γενικά έχει δουλέψει πολύ. Ο αναγνώστης βέβαια δεν δίνει σημασία σε καμμία σύγκριση μεταξύ τους, ούτε καν έχει παρατηρήσει την υπεροχή του, επειδή τον βλέπει μέσα από τα μάτια του συντρόφου, και κανενός ανταγωνιστή, πόσο μάλλον τον θεωρεί πολύ καλύτερο σε όλα και τον θαυμάζει, θέλει να γίνει σαν αυτόν. Λοιπόν, ο αναγνώστης καταλήγει να είναι μαζοχιστής, να του αρέσει το dumbification και ο λεκτικός υποβιβασμός. Προφανώς είναι μια κατάσταση νίκης διπλής όψεως, όλοι ξέρουν πώς είναι ο Κάρμα.

Κάτι όμως κρύβει ο Κάρμα, κάτι κρυμμένο σε κοινή θέα. Σιγά σιγά οι προσβολές του, αν και κάνουν τον αναγνώστη να λιώνει και να κοκκινίζει, για τον Κάρμα σταματούν να έχουν χαρακτήρα παιχνιδιού ρόλων, και αρχίζουν να του δίνουν ένα αίσθημα εκπληρωτικό, μια ευχαρίστηση. Του δίνεται η ευκαιρία να νιώσει ότι δεν έχασε ποτέ την υπεροχή του. Και ξέρει ότι είναι όλο ψεύτικό. Δεν πρόκειται να σε νικήσει έτσι. Είναι χαζό, και το ξέρει. Όπως πάντα, οι προσβολές του βγαίνουν φυσικά, αλλά δεν έχουν πια την πρόθεση να σε κοκκινίσουν.

[xamenotalento]

Τι γνωρίζουμε γι΄αυτό που βάζουμε μέσα σε οτιδήποτε; Παρότι ο κόσμος μπορεί να διαβάζει στον Οδυσσέα περισσότερα απ΄όσα εγώ είχα ποτέ την πρόθεση να εννοήσω, ποιος μπορεί να πει ότι έχει άδικο; Ξέρει κανείς από μας τι δημιουργούμε; Ήξερε ο Σαίξπηρ τι δημιουργούσε όταν έγραφε τον Άμλετ; Ή ο Λεονάρντο όταν ζωγράφιζε τον Μυστικό Δείπνο; Στο κάτω κάτω η αρχική μεγαλοφυΐα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα ορνιθοσκαλίσματά του - στις καθημερινές του πράξεις βρίσκεται το θεμελιώδες ταλέντο του. Ποιος από μας μπορεί να ελέγξει τα ορνιθοσκαλίσματά του; Είναι το σήμα κατατεθέν της προσωπικότητάς μας, όπως είναι η φωνή ή η περπατησιά.