#σε εμας

[feggaroneira]

«Οποίος αγαπά, περιμενει και παλεύει» μου ειπε κάποτε μια παιδική μου φιλη.

«Γιατί η αναμονή είναι καλύτερη από την εύκολη αποφυγή».

«Γιατί η πάλη είναι καλύτερη από την ακινησία».

«Και η ζωή δεν είναι ακινησία.»

«Γιατι αγαπας. Και όταν αγαπάς περιμένεις και παλεύεις».

Περιμένεις.

Παλεύεις.

Η αληθινή αγαπη φαινεται από το ποσό διατεθημένος είσαι να παλέψεις για αυτήν.

Αν δεν παλέψεις ούτε λίγο και αφήσεις τον εγωισμό να σε συνεπάρει τότε δεν πρόκειται για αληθινή αγαπη.

Γιατι η αγάπη δεν κοιτα εγωισμούς.

Χρειαζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Γιατι αν δεν υπάρχουν, τότε δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε αληθινή αγαπη.

Αλλά μια φτιαχτή ιδεα αγάπης.

Κι η αγαπη χρειάζεται συγχώρεση.

Όχι μίσος και ζήλο.

Όχι χειραγώγηση και απαξίωση.

Χρειάζεται να σκεφτεσαι και τις δυο πλευρές.

Να προσπαθείς.

Να ακους εσένα.

Την καρδια σου.

Αλλά και τον Άλλον δίπλα σου.

Να μην κλείνεις τα αυτιά σου.

Να ακους.

Να μην ακους τους γύρω.

Να μην φτιάχνεις σενάρια προσπαθοντας να αποδείξεις πως σε όλα έχεις δίκιο.

Να ακους εσάς.

Να ακούτε εσάς.

Γιατί στην αληθινή αγαπη μόνο εσείς, οι καρδιές σας, έχουν σημασια.

Και αν αγαπάς αληθινά δίνεις ευκαιρίες όταν αξίζει να αποκαλείται «αληθινή αγαπη»

Γιατί η ζωή από μόνη της είναι γεμάτη ευκαιρίες.

Γιατί το εγώ γίνεται εμείς.

Μια αληθινή αγαπη δεν σε αποκόπτει από την επαφη με την ζωή.

Σου δινει την ευκαιρία να την εξερευνήσετε μαζι.

Σε βοηθάει να γνωρίσεις και γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Δεν σε κατηγορεί μέχρι να σε πονέσει επειδή κι η ίδια ποναει.

Δεν σε προσβάλει. Δεν σε μειώνει.

Δεν βλεπει μόνο τα δικά σου λάθη

ενώ κι η ίδια κάνει.

Ούτε κατηγορεί ανελέητα.

Υπάρχει αλληλοκατανόηση.

Σκεφτεται πριν μιλήσει.

Παίρνει χρόνο και δίνει.

Ο,τι δυσκολία υπαρχει το αντιμετωπίζετε μαζί.

Το σκέφτεστε μαζί για να βρείτε λύση.

Και όχι για να σου ρίξει ευθύνες.

Μια αληθινή αγαπη δεν θα άντεχε ποτέ να σε χάσει.

Κι αν ισχύουν όλα αυτα τότε μπορώ να συμφωνήσω πως για μια τέτοια αγαπη αξίζει να περιμένεις και να παλέψεις.

[your-girl-circe]

Προς όλες τις κοπέλες που πονάνε για έναν γκομενο (meh χαζός λόγος να πονάς but still): Αν κάποιος σου πει πως δεν, είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο -> ΚΑΝΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ !!! (Και οχι μη το δικαιολογείς γιατι μπορεί να εννοούσε κάτι άλλο ή "αχ είναι σε περίεργη στιγμη").

Όχι, δεν σε θέλει.

[sugaroto]

Absolutely no one:

Our head teacher who teaches the seniors English: *comes in late* I know you're all struggling with your Panhellenic exams, so I won't pressure you much. Pages 1-2-3-4-5-6-7-8 are for homework till... when do we have class again? In 2 days perfect, but I have a meeting so we will unfortunately miss the class. The homework I gave you is all very important. SOS. So remember to do it. And don't forget ✨ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ✨GENERAL REVISION✨ cause we will write a test on everything I teached you so far. (Aka nothing) Also I'm gonna explain to you how to write an essay about problems in your neighborhood. Great now write an essay about a leader. Bye #respect

[chaoticmind-d]

"Η γάτα είναι το μόνο ζώο που, έχει επτά στρώματα αύρας

που επιπλέον, είναι διπλά...

Επίσης έχει οκτώ αισθήσεις. Τρεις περισσότερες από εμας.

Αυτό οφείλεται στην ανεξαρτησία της και στο τρίτο κρυφό μάτι της.

Είναι το μόνο ζώο, που εκπέμπει δονητικό ήχο, το γουργούρισμα,

όταν βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον της.

Όταν τρίβεται πάνω μας, ή όταν την πάρουμε στην αγκαλιά μας,

σε λίγο αρχίζει να γουργουρίζει

και με αυτό τον τρόπο συντονίζεται με τα αρνητικά μας πεδία

και τα εξουδετερώνει.

Οπότε είναι σοφό να κρατάμε για λίγο, μια γάτα στην αγκαλιά μας,

τουλάχιστον μία φορά την μέρα..."

-------------Laureano G. Gonçalves

[solmeister13]

Πιστευω οτι το προβλημα ξεκιναει απο εσας τους ιδιους. Παντα ησασταν το διαφορετικο, το γκρουπ που δεν πηγε με τις μοδες και εκανε το δικο του πραγμα, και ο κοσμος σας λατρεψε για αυτο. Το hate κατω απτο κομματι του Brando δεν ειναι στυλ hate για +18 ή Mega, ειναι η απογποητευση εμας των παλιων που μεγαλωσαμε με το wnc και με εσενα Sol, και βλεπουμε ξαφνικα να αλλαζει ολη η φαση σας, να κανει 180 και να κανετε οτι κραζατε παλια. Καποτε η Μαρσο ηταν η μονη που εκανε τα τυπου εμπορικα κομματια, αλλα ακομα και τοτε ειχε το στυλ της μεσα, πλεον και εσυ και το wnc μοιαζει σαν να αλλαξατε και να χασατε ενα κομματι του παλιου σας εαυτου. Οι προβληματισμοι μου δεν μενουν μονο στο τραπ beat και στο trap look, ειναι στους στιχους των τελευταιων τραγουδιων του μπραντο κ των δικων σου, και στο γεγονος οτι πλεον τα τραγουδια σας ειναι απλα ενα πιασαρικο beat και λεξεις απο πανω. Εχει χαθει η μαγία και η προσωπικότητα, και ειλικρινα χαίρομαι που σας πρόλαβα στο peak σας. Ο Σολ μεχρι ΤΛΣΚ και το wnc της εποχης εκεινης ειναι ο λογος που εμεινα ζωντανη και ειμαι αυτο που ειμαι σημερα. Στην τελικη ομως, οι αλλαγες στην μουσικη ειναι δικη σας επιλογη και το σεβομαι παροτι δεν ταιριαζει σε εμενα. Απλα δεν πιστευω οτι ειναι δικαιο να αντιμετωπιζεις τοσο μειωνεκτικα τα ατομα που ασκουν αρνητικη κριτικη, εφοσον αυτοι απλα μοιραζονται τους προβληματισμους τους.

Όχι, το πρόβλημα δεν ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Εμείς κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε για πάντα μουσική που εμείς γουστάρουμε. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, είναι το υγιές, το λογικό και ο μόνος λόγος για να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με την τέχνη. Ουδέποτε είπαμε πως θα κάνουμε κάτι κατά παραγγελία, ουδέποτε είπαμε πως θα μείνουμε για πάντα ίδιοι και εάν δεις το πόσο πειραματιζόμαστε σταθερά απ' τη μέρα που μας γνώρισες, θα καταλάβεις πως το να δοκιμάζουμε κάτι άλλο είναι απλά το στυλ μας. Ο,ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ.

Το ότι ήμασταν ένα χιπχοπ συγκρότημα που μια μέρα ξύπνησες και είχε κυκλοφορήσει ένα τανγκό, θα έπρεπε να σε προϊδεάζει ότι πειραματιζόμαστε. Το ότι απ' τη δεύτερη γαμημένη σεζόν είχαμε το "Τέλεια Ατελείς" και το "Τα Ίδια Λάθη" θα έπρεπε να σε προϊδεάζει ότι δεν έχουμε πρόβλημα με την εμπορική μουσική, ειδικά όταν αποτελεί ένα μέρος της δισκογραφίας μας και όχι το σύνολο της.

Επίσης με αρρωσταίνει η τόση ανακρίβεια που πασπαλίζετε απλόχερα όταν θέλετε να κάνετε ένα τέτοιο point, γιατί ξέρετε πως εάν δεν τα φουσκώσετε απλά θα έχετε άδικο, οπότε let's dissect the argument:

Το hate κατω απτο κομματι του Brando δεν ειναι στυλ hate για +18 ή Mega, ειναι η απογποητευση εμας των παλιων που μεγαλωσαμε με το wnc και με εσενα Sol, και βλεπουμε ξαφνικα να αλλαζει ολη η φαση σας, να κανει 180 και να κανετε οτι κραζατε παλια.

ΕΙΝΑΙ. ΑΚΡΙΒΩΣ. ΤΟ. ΙΔΙΟ.

Κάθε, μα κάθε, ΜΑ ΚΑΘΕ, φορά που δοκιμάζουμε κάτι μακριά απ' τα νερά μας και συνήθως όταν είναι και κάτι πιο ανάλαφρο, ακούμε το ίδιο ποίημα.

Καποτε η Μαρσο ηταν η μονη που εκανε τα τυπου εμπορικα κομματια, αλλα ακομα και τοτε ειχε το στυλ της μεσα

Η Μαρσό δεν ήταν η μόνη που έκανε εμπορικά τραγούδια ποτέ, αυτό γεγονοτικά δεν στέκει. Ο dPans συμμετέχει κυριολεκτικά σε όλα τα εμπορικά κομμάτια της Μαρσό μέχρι και το Βότκα Βύσσινο με τον Geo και τον Brando να συμμετέχουν επίσης εναλλάξ.

πλεον και εσυ και το wnc μοιαζει σαν να αλλαξατε και να χασατε ενα κομματι του παλιου σας εαυτου.

Θα το παίξω safe και θα υποθέσω πως ο "Νόστος" ανταποκρίνεται στα standards του "παλιού μας εαυτού". ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να θεωρείτε πως σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Brando ξέχασε να γράφει, επειδή επέλεξε, συνειδητά, να πει και κάτι άλλο. Για μένα δε θα το σχολιάσω καν, μιας και μέσω του project της Marseaux σας έχω συνηθίσει στο ότι στιχουργικά μπορώ να γράψω κάτι ανάλαφρο, χωρίς να αφαιρεί από την προσωπική μου βαρύτητα και σημασία σα στιχουργός.

Οι προβληματισμοι μου δεν μενουν μονο στο τραπ beat και στο trap look, ειναι στους στιχους των τελευταιων τραγουδιων του μπραντο κ των δικων σου, και στο γεγονος οτι πλεον τα τραγουδια σας ειναι απλα ενα πιασαρικο beat και λεξεις απο πανω.

Οι προβληματισμοί σου δεν είναι προβληματισμοί, είναι προβολές της προσωπικής σου αντίληψης πάνω μας. Εάν άκουσες το "Mellon Collie" ή το "Junkie" και θεώρησες ότι απλά λέω "λέξεις" την ώρα που εγώ ανοίγω την καρδιά μου και μοιράζομαι όσα με πνίγουν, κάτι δεν άκουσες καλά. Αυτό το λέω επειδή το έκανες συγκεκριμένο και έβαλες και τα δικά μου τραγούδια μέσα. Πάλι γεγονοτικά είσαι τελείως ��άθος.

Ας πιάσουμε όμως και την περίπτωση ενός τραγουδιού που είναι ανάλαφρο.

IT'S FUCKIN' OK.

Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είναι ΕΝΑ ΓΑΜΩΤΡΑΓΟΥΔΟ. Δεν είναι ένα; Είναι ΔΕΚΑ ΓΑΜΩΤΡΑΓΟΥΔΑ. Το να θεωρείς πως θα επειδή άκουσες μια ανάλαφρη τραπιά ότι πλέον θα λέμε μόνο τέτοια, είναι εξίσου λάθος με το να θεωρείς ότι επειδή κάποτε άκουσες ένα πολύ βαθύ κομμάτι από μας θα λέγαμε μόνο τα άλλα.

Εχει χαθει η μαγία και η προσωπικότητα, και ειλικρινα χαίρομαι που σας πρόλαβα στο peak σας.

Εσύ την έχασες και πίστεψε με, δεν είμαστε ούτε κοντά στο peak μας ακόμα. Είναι πάρα πολύ εγωιστικό από μέρους σου να θεωρείς πως εκεί που ΕΣΥ σταμάτησες να μας εκτιμάς, ότι εμείς χάσαμε την αξία μας. Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι και έχουμε ακόμα ανθρώπους που μας αγαπάνε γι' αυτό που κάνουμε.

Αν όμως γιγαντωθεί κι άλλο αυτό το φαινόμενο, μην τολμήσεις να πεις σε κάποιον ότι εσύ ακούς από παλιά. Γιατί εσύ το peak μας το ήθελες εκεί που σε βολεύει και εάν μεθαύριο παίζουμε στο ΟΑΚΑ, εσύ να θυμάσαι πως είχες την άποψη ότι ξεπέσαμε.

Στην τελικη ομως, οι αλλαγες στην μουσικη ειναι δικη σας επιλογη και το σεβομαι παροτι δεν ταιριαζει σε εμενα.

Όταν αποκαλείς κομμάτια που εγώ αδειάζω την ψυχή μου για να την παλέψω "απλά λέξεις πάνω σε beat" δε σέβεσαι τίποτα. Μη μου το γλυκαίνεις στον επίλογο για να ελαφρύνουν οι χοντράδες, υποτιμάς τη γνώμη σου.

Απλα δεν πιστευω οτι ειναι δικαιο να αντιμετωπιζεις τοσο μειωνεκτικα τα ατομα που ασκουν αρνητικη κριτικη, εφοσον αυτοι απλα μοιραζονται τους προβληματισμους τους.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, απάντησε μου εσύ: θεωρείς πως είναι δίκαιο το να είσαι τόσο απορριπτικός με το νέο μου δίσκο που γαμήθηκα για να τον φτιάξω;

Τι να την κάνω την κριτική; Ξέρω καλύτερα από εσένα ποιος είμαι και τι φτιάχνω και για χιλιοστή φορά δεν παίρνω παραγγελίες. Εάν δε σου αρέσει, μην ακούς. Δεν την θέλω, ούτε τη ζήτησα την κριτική. Πόσο μάλλον όταν βασίζεται στην άποψη σου για το ποιος ήμουν παλιά και στην αντίληψη σου για το ποιος είμαι τώρα.

ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΥΤΙΑ. Τέλος. Αδιαπραγμάτευτο.

Εάν δε σας αρέσει κάτι μην το ακούτε και κάντε tune in για να δείτε αν θα σας αρέσει το επόμενο. Εάν σας προσβάλλει σε βαθύτερο επίπεδο, μην κάνετε καν tune in για το επόμενο.

Εάν μας αγαπάτε και μας σέβεστε όντως όπως λέτε, δώστε μία ευκαιρία σε ότι κάνουμε, διότι δεν κάνουμε τίποτα τυχαία και όπως (επιλέγεις να μη) βλέπεις η πραγματική ανταπόκριση στο δίσκο μου είναι άνθρωποι που έσκαψαν λίγο βαθύτερα και βρήκαν τον ίδιο πλούτο με τα άλλα.

"Κάνω ραπ, κάνω ροκ μα το σκοτάδι μου ότι περιτύλιγμα και να του βάλεις πάντοτε σκοτάδι θα 'ναι"

[alatismeni-theitsa]

γειά σου θείτσα μου!!

με αφορμή το πρόσφατο ποστ σου για την παραδοσιακή φορεσιά, σου στέλω αυτή την σκέψη μου, που με απασχολεί καιρό τώρα.

στην ελλάδα έχουμε εγκαταλέιψει εντελώς τα παραδοσιακά μας ρούχα, ενώ σε άλλες χώρες, πχ ινδία και ορισμένες στην αφρική, φοριέται ακόμα, και σαν καθημερινό ντύσιμο, αλλά και για γιορτές (γάμους κτλ).

έχουμε χάσει τελέιως επαφή με πολλά έθιμα, για παράδειγμα γύρω από τον γάμο (βλ πως είναι οι γάμοι στην ινδία κ πως είναι στην ελλάδα), ενώ ξέρω ότι παλιά υπήρχαν πολλά. ναι μεν, ακόμα πάμε σε εκκλησία για γάμο κ βάφτιση, και ακόμα πετάμε ρύζι και τρώμε κουφέτα, αλλά δεν έχουν μείνει και πολλά.

στο θέμα του ντυσίματος, δεν υπάρχει τίποτα που να φοριέται και σήμερα. εκτός αν θέλεις να κάνεις statement και να φορέσεις βυζαντινά ή αρχαιοελληνικά κοσμήματα, που είναι πανάκριβα και δυσεύρετα.

πιστεύω ότι όλο αυτό έχει να κάνει με το westernization της ελλάδας, για το οποίο ανεβάζεις συχνά, και σε ευχαριστώ γιατί it needs to be said.

επίσης να προσθέσω ότι πολλά έθιμα πεθαίνουν γενικότερα. τώρα ίσως ακούγομαι σαν καμια γκρινιάρα 80άρα, αλλά ισχύει. τα παιδιά δεν πάνε για κάλαντα πια, ενώ ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι των γιορτών. και ο κόσμος δεν ανοίγει την πόρτα πια (μια φορά μου άνοιξαν σε μένα και τα ξαδέρφια μου και μας είπαν να τα πούμε από μέσα μας). στην οικογένιεά μου οριακά κόβουμε βασιλόπιτα, και ας μην μιλήσω για μαγειρίτσα και κυρά σαρακοστή.

σορι για την λογοδιάρροια, αλλά απ ότι φαίνεται είχα πολλά να πω

Συγγνωμη που αργησα τοσο πολυ να το απαντησω αυτο αλλα η ζωουλα μου εχει παρει την κατω βολτα και δε λεει να ανεβειι 😅

Συμφωνω οτι πρεπει να διατηρησουμε την παραδοση μας γιατι ειναι πολυ ομορφη και μας συνδεει αμεσα με τη ζωη και τις σκεψεις των γενεων που ηρθαν πριν απο εμας. Το θετικο ειναι οτι ολο και περισσοτεροι απο μας κανουμε αυτες τις σκεψεις και σιγα σιγα βοηθαμε τις παραδοσεις να ανανηψουν

[nofuckinlabels]

Στον πρωτο μου ερωτα

Υπηρξες τα παντα για μενα

Το οξυγόνο που ανεπνεα

Φοβομουν τοσο πολυ οτι δεν θα σε ξεχασω ποτε, οτι θα ζω παντα με τον πονο της απουσιας σου. Καποια στιγμη αληθεια ολα τα αστρα αυτου του ουρανου ευθυγραμμίστηκαν για την αγαπη μας

Σε αγαπουσα τοσο πολυ

Και δεν θα ψαξω ποτε για αυτο που ειχαμε

Θελω να ειναι ατοφιο

Θελω να ξερεις οτι ακομα νιωθω εναν κομπο στον στομαχι οταν ακουω κατι που συνηθιζες να λες

Η μυριζω το αρωμα σου και ξερω οτι δεν εισαι εσυ

Ακομα χαμογελαω οταν ξεφευγει το ονομα σου απο τα χειλη των δικων μου

Ακομα η καρδια μου σταματαει για λίγο οταν καποιος κανει καποιος έναν μορφασμο και για λίγα δευτερολεπτα σε βλεπω

Σε ξανα ερωτεύομαι

Οχι λοιπον δεν θα σταματησω ποτε να σε αγαπω

Ομως πλεον δεν φοβάμαι

Θελω να ξερεις οτι ο αδερφος μου ακομα σε θαυμαζει

Σημερα μου διαβασε κατι που ειχε πει για εμας

Εγραψε οτι στα ματια μας εβλεπε τον ερωτα οτι σε εσενα εβλεπε το προτυπο ενός αντρα

Οτι δεν ζηλεψε ποτε την σχεση μας

Οτι ηταν η αποδειξη οτι υπαρχει αγαπη σε αυτον τον κοσμο.

Ελπιζω να εισαι λιγο περηφανος για εμενα

Ελπιζω να με βλεπεις και να νιωθεις οτι για λιγο σταματαει ακομα και η γη να γυριζει

Οχι απο ερωτα

Απο νοσταλγία

Η καρδια οσο αδειαζει γεμιζει

Και εμενα η καρδιά μου ειναι γεμάτη

Σαγαπαω

Συμβολισες 3 χρονια απο την ζωη μου

Ομως πλεον δεν ειμαι δικη σου

Αληθεια ελπιζω να εισαι χαρουμενος

Ελπιζω η ζωη να ειναι τοσο μα τοσο καλη μαζι σου

Ελπιζω να εισαι ερωτευμενος και να μην ξαναχρειαστει ποτε να ξυπνησεις αγχωμενος

Ελπιζω αυτη η κοπελα να σου φερεται καλα

Μην αφηνεις να περναν ετσι θαυματα

Οτι και να σου λεω

Οσο εγωιστρια και να γινομαι

Αγαπα τους ανθρωπους

Με ενταση

Αγαπα τους μεχρι να νιωσεις την καρδια σου να σφιγγεται

Αγαπα μεχρι να μην εχεις κατι αλλο να δωσεις

Μονο ετσι θα σε ξαναγεμισουν οι ανθρωποι

Σε ενα αλλο συμπαν

Ειμαστε αγκαλια

Σε ενα αλλο συμπαν με γεμιζεις φιλια και με κρατας σαν να ειμαι οτι πιο πολυτιμο εχεις

Σε ενα αλλο συμπαν

Εσυ μαγειρεύεις και εγω καθαριζω

Και απλώνουμε μαζι τα ρουχα

Σε ενα αλλο συμπαν ακουω το γελιο σου με καθε αφορμη

Σε ενα αλλο συμπαν εχουμε ηδη παει μαζι Ιαπωνια οπως λέγαμε

Οι ανθρωποι το πιο συχνα

Πληγωνουν ο ενας τον αλλον

Θελω σε αυτο το συμπαν

Να ειμαστε η εξαιρεση

Θελω που και που να με θυμασαι

Σε ενα ηλιοβασιλεμα

Σε ενα ξανθο κοριτσι με ενα φαρδυ ασπρο φορεμα

Στην μυρωδια του γιασεμι

Στο παρισι

Στην ποίηση

Θελω που και που εστω και φευγαλέα να με βρισκεις

Και να με ξαναερωτευεσαι

Και αφου τα παιδια σου δεν θα με λενε μαμα

Θελω να ξερουν το ονομα μου

Και να ξερουν οτι αγαπηθηκαμε

[snowwwwhite]

Είναι το ταξίδι μακρινό

Μα ο προορισμός αξιζει

Όταν στα μάτια σου κοιτω

Τον ήλιο και την δυση.

Σ αγαπησα με όλη μου την καρδιά

Και δεν θελω να σε χασω

Γιατί την αγάπη σου

Δεν θέλω να αλλαξω.

Γι αυτό θέλω αυτη

Να φτάσει στον προορισμό της

Εκεί που υπάρξει

Το σπίτι το δικό της.

Θα απαρτίζεται από εμας

Και από το δικό μας σπίτι

Που θα φιλοξενισει την αγάπη μας

Και η ζωή θα ανθίζει.

[psychotiko-epeisodio]

Πήγαινε με κάπου.

Μην μου πεις το που,δεν με νοιάζει,αρκεί να είσαι εκεί,δίπλα μου.

Πήγαινε με κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει,πες μου κάτι το οποίο δεν μου έχεις ξαναπεί.

Έλα να κάνουμε συζητήσεις για τον καιρο,για την μουσική.Για εμάς,και ας μην υπάρχει το εμείς πλέον,έλα να πούμε για εμας.

Έλα να δούμε μαζί που στραβωσε το μεταξύ μας.Ελα να πούμε για το πώς θα ήμασταν αν δεν είχαν πάρει τα πράγματα αυτή τη τροπή.

Να θυμηθούμε λιγάκι τα παλιά.Να κλάψουμε να γελάσουμε,να συγκινηθούμε.

Ας μην το πούμε σε κανέναν.Ας γίνει το μυστικό μας.

Μονάχα έλα να με πάρεις από εδώ,

και πήγαινε με όπου θες.

[cathy-bluedream]

Δουλεύεις ντελίβερι σε κάθε ολοήμερο που έχεις σου ζητάω να μου φέρνεις ένα πιτόγυρο ή μια μπολονέζ από εκείνες που ζηλεύω και απορώ αν επιβιώνεις που με τις τόσες παραγγελίες έχεις και την δίκη μου αλλά μετα σκεφτομαι πως η δίκη μου σε ηρεμεί γιατί έρχεσαι πάλι στο ζεστό σου σπίτι που το συντροφεύει η τόση οικειότητα ο τόσος έρωτας και η ανιδιοτελή αγάπη . Σε θαυμάζω καταβαθος αλλά εισαι αρσενικό οπότε δεν στο εκφράζω εύκολα εγω εδώ είμαι μόνη καρφωμένη στους τέσσερις τοίχους που δεν γνωρίζω αν είναι παρά πάνω σε περιμένω και μου λείπεις τόσο μεγάλο αντίκτυπο έχεις για εμένα πρόσεχε γιαβρί μου με το μηχανάκι και με τους χαζό δρόμους που σε τριγυρίζουν αύριο Σάββατο ελπίζω να σε αφήσουν να φύγεις λόγω χιονόνερου οι αλήτες 3:13 το μεσημέρι έχω ακόμα αυτό το άγχος της χοριακής το κρασί όμως μπορω να πω πως με έχει καθησυχάσει αρκετά ακουω το νύχτωσε νύχτα θυμίζει εμας . Ηρεμώ . Ναι ηρεμώ .

[colourful-dreamer]

Ειπα να γράψω λιγο να μου βγει λίγο η πίκρα

Το κεφάλι μου ειναι γεμάτο να εκραγεί

Το να ζεις με μία ψυχική διαταραχή δεν είναι καθόλου εύκολο

Πολλές φορές δυσκολεύεσαι να κανείς τα βασικά

Δυσκολεύεσαι να φας η τρως απίστευτα πολυ

Δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς ή θες ολοι την ώρα να κοιμάσαι

Και πάνω απο ολα δυσκολεύεσαι να πιαστείς απο κατι να βρεις κίνητρά

Να εχεις κινητρα και διάθεση

Και πιο πολυ απο ολα σε δυσκολεύει η κοινωνία μας

Γιατι σπάνια θα βρεθείς σε μια οικογένεια που σε βοηθάει στα θέματα ψυχικής υγείας

Σπάνια θα βρεθεί στο σχολείο ενας καθηγητής που θα ενδιαφέρεται για το τι περνάει ενα παιδί στο σπιτι του, αν εχει φίλους, αν τσακώθηκε με τους φίλους του ή τον σύντροφό του, αν πέθανε καπιοος κτλπ

Σπανια θα βρεθεί ενας καθηγητής στο σχολείο να ακουσει για τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την ζωη ενος παιδιού

Και αντε αυτος ο καθηγητής μπορει να βρεθει στο νηπιαγωγείο η στο δημοτικό

Αλλα οσο μεγαλώνουμε και τα προβλήματα μεγαλώνουν ακομη και τοτε στο γυμνάσιο και στο λυκειο σπάνια θα βρεθει κανείς

Και καλύτερα μην μιλήσω και για το πανεπιστήμιο ή στην δουλειά κάποιου το αφεντικό σπάνια θα ενδιαφερθεί

Και σε αυτό που δίνει έμφαση η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι το εξής να παίρνεις καλούς βαθμούς, να σπουδάσεις, να δουλέψεις, να παντρευτείς και να κάνεις μια οικογένεια

Ωραια και αυτά δεν λέω

Αλλα δυσκολα στην πράξη άνθρωποι είμαστε

Και τις άσχημες μερες μας θα έχουμε

Ποσο μάλλον οσοι βασανιζονται ψυχικά

Το να επιβιώσεις είναι δύσκολο

Και σε ενα κόσμο που απλά αυτο που θα επρεπε να τον ενδιαφέρει είναι να επιβιωσεις και να εισαι ευτυχισμένος

Αυτο που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι αν ικανοποιω ολα τα κριτήρια του για να θεωρήθω "επιτυχημένος άνθρωπος "

Και δεν υπολογίζει ολα τα υπόλοιπα

Και ετσι εγω και οποιοδήποτε άνθρωπος που ειχε μια άσχημη μερα και δεν έκανε τίποτα στην τελικη

Θεωρείται αντιπαραγωγικος

Και ετσι καταλήγουν οι άνθρωποι να σκέφτονται χιλια δυο άσχημα πράγματα για τον εαυτο τους

Επειδή απλα δεν είμαστε μηχανές ρομποτ για να είμαστε παραγωγικοί ολοι μέρα και καθε μερα

Αλλα αυτο ουσιαστικά επιδιώκει η κοινωνία

Και χεστηκε για το τι προβλήματα μπορεί να έχεις εσυ στο ενδιάμεσο

Αλλά η κοινωνία επίσης ξεκινάει απο εμας τους ίδιους

Οποτε θα παρακαλούσα λοιπόν

Να έχουμε ανοιχτά τα μυαλα μας και τα αυτιά μας ολοι μας

Και να ρωταμε τους γυρω μας αν είναι καλα

Και αν μας λενε ότι δεν είναι

Να τούς ακουμε και να τους καταλαβαίνουμε

Να τους στηρίζουμε και να τους βοηθάμε

Να δείχνουμε οτι τους αγαπάμε οχι μονο στα ομορφα και στα καλα τους και οταν μας συμφερει εμάς και ικανοποιούν τις προσδοκίες μας

Αλλα και στις άσχημες μερες τους

Γιατι αυτο είναι αληθινή αγάπη

Τα υπόλοιπα ολα ειναι υποκρισία σκέτο

Ας είμαστε άνθρωποι λοιπόν ας ανοίξουμε τα ματια μας και ας δείξουμε στους άλλους οτι δεν ειναι μόνοι τους και οτι είμαστε εδώ για αυτούς

[feggaroneira]

Δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα παραπάνω από αυτήν την στιγμή.

Καλή παρέα με λίγο κρασακι σε ένα πανέμορφο γραφικό ταβερνάκι. = ΕΥΤΥΧΙΑ

[your-girl-circe]

Νιώθω πως σε μεγάλες "καμπές" της ζωής μου, κυριως τον τελευταίο 1μιση χρονο , εκεί που όλα πάνε στραβά ή όταν ολα ειναι περιεργα..παρατηρώ πως εμφανίζονται άτομα από το παρελθόν, που κάποτε ένιωθα "μουδιασμένη" γιατί ηταν ξεκρεμαστα, μη ολοκληρωμένα ή τελος παντων με ερωτηματικό..έρχεται λοιπον η στιγμη που όντας πιο ώριμος.. περισσότερο πια.. έχεις το θαρρος να τα διαγραψεις.. έχοντας πλεον παρει περισσότερα μαθηματα απο τη ζωη.. δείχνοντας πως δεν ειναι αυτο το ατομο που καποτε ήθελες για εσενα κοντά σου, ώστε και οι δύο πλευρές απο κοινού να ειναι εντάξει κατά μια έννοια (ειτε ειναι έρωτας, φιλος, ο όποιος τελος πάντων άνθρωπος ) . Σα να έρχονται παντα ενω εισαι ευάλωτος, ωστε να τα διώξεις από μέσα σου , σαν να έρχονται για να αφήσουν φεύγοντας μεγαλύτερο χώρο..Δίνοντας και μια ελπίδα πως η επόμενη ιστορία θα είναι και αυτή που θα μείνει όπως την ονειρεύομαι, για πάντα.

[ouranos77]

Καθώς κοίταζα αυτό το σκυλάκι πως μ�� κοιτάει επίμονα, πως με επεξεργάζεται…

Θυμήθηκα εσένα,

δηλαδή θυμήθηκα εμένα να σε κοιταω,

έμοιαζα κάπως έτσι,

Τι όμορφα ήταν να σε κοιτάζω…

Ποσο όμορφη ήταν η ζωή πλάι στα μάτια σου

Πάντα σε θαύμαζα, πάντα ένιωθα τυχερή και ευλογημένη δίπλα σου

Πάντα ένιωθα ότι κάτι ιερό συμβαίνει όταν με αγκάλιαζες, ένιωθα αυτό το ‘δώρο’ που λέμε

Προσπάθησα να το κρατησω με όλη μου την δύναμη ,

με όλες μου τις δυνάμεις σε κράτησα σφιχτά

Μα τον τελευταίο μήνα το ένιωθα,

ένιωθα ότι θα σε χάσω

Η καρδιά καταλαβαίνει πριν από εμας ,

Δε μπορείς να την ξεγελάσεις

Και αν την ηρεμείς,

Αυτή σαν θεριό ξυπνάει…

Κάθε φορά που λέω θα πάψω να σε ερωτευτώ σήμερα

Παραπονιέται, παραπονιέται αγάπη μου

Την έχεις στα χέρια σου,

δεν έκανε ταξίδια μακρινά , δεν έχει πολλά χιλιόμετρα

Θέλω να πω δεν ερωτεύτηκε πολλές φορές

σχεδόν μια

Να την προσεχεις , εμένα δεν μακουει πλέον…

27-10-23

[bitplechase]

Υπάρχουν μερες που απορω με τον εαυτο μου για το τατουαζ που καναμε μαζι.

Το πιστεύαμε οντως τοσο πολυ οτι θα κρατησει για παντα;

Ποσο μεγαλη κουβεντα το για παντα.

Και γω η ιδια που την ξεστομιζω μου φαινεται τοσο περιεργο.

Βαρια και ασήκωτα τα οχτώ γραμματα.

Το οχτώ ομως ειναι ο αγαπημένος μου αριθμος.

Ουδεμία σημασια ομως δεν εχει.

Αλλη μια σύμπτωση μεσα στις πολλες.

Εγω ομως παντα πιστευα στις συμπτώσεις οπως πίστεψα κ σ εμας.

Κοιταω το τατουαζ με παραπονο,μη γνωριζοντας εαν θα ενωθεί και παλι με το αλλο του μισο.

Καποτε σου ειχα πει οτι εισαι η ευτυχια μου.

Εσυ δε το δεχτηκες και μου έθιξες κιολας το γεγονος οτι την ευτυχια μας δε μπορουμε να την βασίζουμε σ εναν αλλον ανθρωπο.

Ομως για μενα σχημάτιζες την ευτυχια μου μεσα απο μικρες στιγμες μας.

Ενα κομματι της ηταν αναμεσα στα ανακατεμένα σεντονια και στα μπλεγμενα ακρα μας.

Σε καποια ξαφνικα φιλια και σε κατι αγκαλιες που ξεχείλιζαν απο αγαπη.

Βλεμματα καθαρα που δε χρειαζοταν να μου ξεστομίσεις ουτε μιση λεξη για να καταλαβω τι νιωθεις.

Τωρα ο χρονος με βρισκει πινοντας κοκκινο κρασι για να θυμηθω την γευση των χειλιών σου.

Ομως κατι λειπει.

Παντα κατι θα λειπει.

[xehasmenesithakes]

Ουφ.Τα χω χασει.Ισως ειναι η 20η φορα που προσπαθω να απαντησω στο γραμμα σου.Δεν με ικανοποιει τιποτα.Το θεμα ειναι οτι δεν ξερω τι να κανβ.Με παρελυσες την τελευταια φορα.Δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι ποσο ηθελα να σε γδυσω ποσο ηθελα να σε νιωσω παντου.Πως ξεφυγα ετσι απο τα ορια μου.Δεν ξερω αν το χω ξαναπαθει αυτο,το σωμα μου δεν εχει αρνηθει πιο πεισματικα να υπακουσει το μυαλο μου.Πεφτω στο κρεβατι μου και θεε μου μυριζει οπως εσυ και αληθεια νιωθω οτι μπορει να χασω το μυαλο μου.Αγγιζω τον εαυτο μου,φανταζομαι ολες τις πιθανες καταληξεις.Απο ποτε σκεφτομαι εγω τα αυριο.Εγω ειμαι ο πιο παρορμητικος αισθηματιας που ξερω.Δεν το χω διαχειριστει ακομα για να σου απαντησω στο γραμμα σου,αυτη ειναι η αληθεια.Εχει κολλησει το μυαλο μου σε εκεινες τις στιγμες που το ρολοι εδειχνε 120 παλμους.Πως την πατησα ετσι.Ξερω οτι δεν μπορω να αντισταθω και ειλικρινα βαζω ολη μου την προσπαθεια να κρατηθω σταθερος.Ειναι που δεν θελω να ξυπνας μετανιωμενη και που σε αγαπαω παρα πολυ για να σε χαραμιζω.Πρεπει να σε φυλαξω σα καλο κρασι που ανοιγεις την σωστη στιγμη αλλα απο την αλλη πως να αντεξω οταν η γευση σου ειναι η πιο αγαπημενη μου αισθηση.Ολα οσα τελικα μας καινε εμας τους δυο ειναι ολα θεματα αποστασεων,ποσο μακρια απεχει η πολη μου απο την δικη σου,ποσο μακρια απειχε το στομα μου απο το δικο σου εκεινο το βραδυ,ποσο το επομενο πρωι.Αναρωτιεμαι ποια ειναι η σωστη αποσταση για μας,μαλλον η μηδενικη.Τι να σε κανω που δεν μπορω να σε κλεψω και που ετσι μας τα φερε.Μονο οτι σαγαπαω μπορω να σου πω,σαγαπαω,ειλικρινα δεν ξερω που την εχω χωρεσει τοση αγαπη.Νιωθω πως σε εχω βρει και σε χανω και αυτο το νιωθω συνεχεια ξανα και ξανα.Νιωθω οτι πρεπει να κανω υπομονη αλλα δεν ξερω τι να περιμενω.Ονειρευομαι αλλοτε.Αλλοτε παλι απελπιζομαι.Τα νιωσα πολυ αυτα που εγραψες.Μονο ενα λαθος κανεις.Αυτα που εδωσα σε σενα,δεν τα χω δωσει σε κανεναν.Αυτο που εισαι ειναι κομματι αυτου που ειμαι και αυτου που γινομαι και εισαι χαραγμενη μεσα μου,αλλιως.Απλα αλλιως.

Υ.Γ(Δεν μπορει το συμπαν να μη συνωμοτησει για μας.Μαγνητες ειμαστε το να μην ενωθουμε ειναι κοντρα στη φυση.Εκει πονταρω)