#สัส2

[rabaiarrom]

บันทึกความเวรตะไลในชีวิต

1-2/60

แค่เรียนก็เหนื่อยแล้วยังมีแลปให้ปวดหัวอีก ไม่พออีพวกแก๊งนางฟ้าเสือกมาจิกกัดไม่เว้นวันเพราะบ่นแต่ดันไปคะแนนดี คนเรามันก็ต้องมีมั่วถูกบ้างป่ะวะ อีพวกขี้อิจฉา!!!! ฟวยยยย ไม่พอยังมาหาว่าเราไม่ช่วยงานทั้งๆที่พอทำไม่ดีก็มาแย่งเราไปทำเอง ประสาท ไม่พอสามารถทำให้ทุกคนแบนเราได้ แลปก็ได้ทำคนเดียว จะไปทำห้องใครก็ไม่ได้ ถ้าตอนนั้นแม่ไม่มารับก็คงไม่มีใครยอมให้ไปทำด้วย 🙃 ฝากเช็คชื่อก็ไม่เช็คให้ เพื่อนที่เคยคิดว่าเป็นเพื่อนก็ดันทรยศ ทำให้โดนว่ามากขึ้นว่าพูดกับเพื่อนไม่ดี ถ้าไม่ชอบให้พูดกูมึงด้วยก็พูดดิวะ ไม่พอยังใช้กลับอีก แถมพอบอกคนอื่นก็โดนเถียงว่าก็แกใช้กับมัน มันเลยใช้บ้าง 55555 เออกูผิดตลอด แล้วทีตอนมึงเรียกกูตั้งแต่แรกเจอว่าเตี้ยอะ มีมารยาทมากมั้ง สัส แถมตอนทำแลปมันยังบอกว่ากูต้องช่วยดูเพื่อนทุกคน ไม่ใช่มึงคนเดียว 55555 ละทีตอนมึงโดนทิ้งละกูต้องไปไหนด้วยอะ ตลกดีเนาะที่เวลามึงมีปัญหากลับนึกถึงกูแทนที่จะเป็นเพื่อนสนิทมึง แต่พอกูมีปัญหามึงกลับไม่ช่วยกูเลย

มาถึงตอนโดนล่าแม่มดเพราะครูโพสในเฟซว่ามีผปค.ปี2ไปขอให้ช่วยให้แลปผ่าน ทุกคนคิดว่าเป็นเรา หัวหน้าชั้นปีก็ทำเป็นประกาศว่าถ้ามีไรให้พูดกับเพื่อนดีๆ ขอร้องเพื่อนดีๆดิ โห ขอร้องไม่ดีตายอะ ขอร้องไม่ดีบ้าไรล่ะ ประสาท!! พวกมึงแบนเองไม่ช่วยเอง ไม่ให้เข้ากลุ่มอีก อย่าทำเหมือนตัวเองถูก

ไม่ไหวละออกดีกว่า ทำไมกูต้องมานั่งประสาทแดกกับคนแบบพวกมึง ทั้งที่แค่เรียนก็เหนื่อยแล้ววะ

โทรไปบอกปู่ขอลาออก ได้ยินอีป้าด่าในโทรศัพท์ ว้าว เป็นห่วงกับตอแหลนี่เหมือนกันมากมั้ง

3/60

ปู่จะให้ตุ๊กตาที่เพื่อนเราให้กับน้อง ส่วนอาก็ประสาทมาเม้นในเฟซที่เราบ่นว่าอย่าเยอะ หึ

5/60

กลับมาจากกทม.ไม่นานพ่อก็มาว่าว่าสบายเนาะ ทั้งๆที่เรานั่งวาดรูปประกวดอยู่ 55555 สบายบ้าบอไร ที่พยายามทำอยู่คงไม่เคยเห็นสินะ

61

ทุกคนพยายามให้เรากลับไป ไม่ก็หาที่เรียนมหาลัย เค้ามักจะพูดเสมอว่าต่างที่กันเพื่อนมันไม่เหมือนกันหรอก แต่มันไม่ใช่หรอก ไม่เจออย่างเราใครจะเข้าใจอะ

2/62

อีป้ามันเริ่มอีกแล้ว ลงเครื่องบินก็มายุ่งกับกูอีกแล้ว ตอนนั้นก็พยายามปล่อยมันเพราะคงไม่ได้เจอบ่อย

แต่ต่อจากนั้นก็มีมาอีกหลายครั้ง

11/62

เริ่มคิดพยายามหาตัง เปิดคมช.

แต่! อีป้ามันมาเสือกอีกแล้ว มันทำเหมือนกูคิดไรไม่เป็น ที่กูทำอยู่กูไม่ได้อยากให้มึงมายุ่ง ไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกู มึงมีแต่ทำไรให้แย่ลง

1/3/63

สุดยอดเลย! โดยพ่อแท้ๆหาว่าวันๆไม่รู้จักทำอะไร

แล้วที่ฉันวาดรูปอยู่ทุกวันคืออะไรหรอ

งั้นไม่วาดดีไหม เทแม่งทุกอย่างไปเลย

ไม่พอแม่ยังหาว่าเราคิดว่าตัวเองเป็นทาส บ้าไปละ! รู้สึกแย่ชะมัด เหมือนเป็นคนเหี้ยคนนึง

1/5/63

ฮะๆ ยังไม่จบ วันนี้เปิดประตูเข้ามาตอนนอนกลิ้งๆพักอยู่ละบอก "สบายจังนะ" ด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ

555555555 สบายบ้าไร นั่งทำงานทั้งวันโว้ย ไม่รู้ไรอย่ามาพูดดีกว่า

27/5/63

ข้อมูลในคอมหาย กู้ไม่ได้ประสาทแดก เออพอทำใจได้

แถมโดนให้เล่าเรื่องปี2อีกละ

เขาไม่ได้ห่วงเราหรอก แค่ไม่อยากให้ลูกเขาเป็นแบบเราเลยจะระวังไว้

หาว่าเราทำตัวเหมือนโลกหมุนรอบตัวเอง 5555

คิดว่าที่ตัวเองพูดถูกสุดๆ เราเถียงไรก็เถียงมาตลอด เราคิดไรในแบบเราไม่ได้ โดนยัดเยียดความคิดอีกละสิ

อยู่กับคนแบบนี้ละเหนื่อยชห.

ไม่น่าเล่าไปเลย เล่าไปก็ไม่มีใครเข้าใจเรา

~6/6/63-25/6/63

ปู่ย่ามาอยู่ด้วย

มาก็พาคนเข้าบ้านมาตลอด ต้องแสร้งทำตัวดีต่อหน้าญาติที่แสนดีของพวกเขาทำให้เสียเวลาพักที่ควรจะมีตลอด แค่จะแข่งประกวดเว็บตูน คิดพล็อตก็ปวดกบาลจะแย่ยังต้องมาประสาทแดกกับย่าที่เป็นโรคประสาท แถมกงที่ชอบบังคับไรหนักหนาไม่รู้ช่วงนี้อีก

แถมไลน์จากพวกญาติๆอีก เฮ้อ เลิกตอแหลได้รึยัง!? ต่อหน้าทำดีลับหลังก็นินทา

แถมญาติแสนดีอีกฝั่ง ก็มาถามว่าพ่อแม่ทำงานเหนื่อยไหม คือแบบถามไมวะ ไม่เหนื่อยมั้ง แล้วต้องมาเจอคนแบบนั้นขอให้ช่วยนั่นนี่แบบไม่รู้เวลาอีกอะ แม่ง!!

เราควรอยู่ห่างกันดีกว่า ก่อนที่จะเป็นบ้ามากกว่านี้!!

8/7/63

(เช้า)

โดนหลอกให้ไปหาหมอ พ่อเชื่อคำอีป้าตลอดจนเริ่มรู้สึกละว่าพ่อคิดไรเองเป็นบ้างไหม คิดว่าเป็นพ่อเลยเล่าเรื่องให้ฟัง เลยคิดว่าจะแก้ไขไรได้บ้าง ไม่อะ สุดท้ายก็เหมือนเดิม

บอกว่าไม่อยากเล่าอะไรแล้ว ไม่อยากนึกถึงมันแล้วก็ยังจะให้พูดอีกหรอ บอกไปหลายรอบ ไม่ฟัง ไม่สนความรู้สึกเรา อืม คำพูดเรามันไร้ค่า

ถ้าไม่แก้ที่ตัวคน มันไม่หายหรอก

(เย็น)

นี่คิดมาตลอดว่าอยู่ไปทำไม!?

เกิดมาเพื่ออะไร!?

วันนี้ไปรับปู่ย่ามาอยู่ด้วยอีกแล้ว แล้วก็เกิดเรื่อง

ขนาดปู่ที่คิดว่าอยู่ข้างตัวเองยังบอกว่าที่ประสาทแดกอยู่ทุกวันนี้เพราะทำตัวเอง

ว้าว! น่าประทับใจจริงๆ

เขาดูไม่สำนึกในสิ่งที่เขาทำเลย เขามองว่าตัวเองไม่ผิด ฉันบอกพวกเขาแล้วว่าอย่าพาใครเข้ามาบ้านอีก มันทำให้เวลาพักใจเพียงน้อยนิดของฉันต้องหายไป ฉันเบื่อที่จะต้องเข้าหาคนอื่น โดยเฉพาะพวกญาติที่ทำตัวประจบสอพอ แต่ดูเหมือนสุดท้ายเขาก็ไม่ฟังเอาแต่ดูทีวีอย่างเดียว เขาสนใจแต่ญาติ พยายามบอกว่าผู้มีพระคุณนู๊นนี่ อะไรหนักหนาวะ!! ถ้าเขาดีจริง เขาไม่มาว่าเราโดยที่ไม่รู้อะไรเลยหรอกและคงมีความเกรงใจคนอื่นบ้างด้วย!!

อืม สุดท้ายปู่ก็ทำตัวตบหัวแล้วลูบหลังมากๆ

ทำเป็นเป็นห่วง สุดท้ายเขาก็อยู่ข้างเดียวกับอีป้านั่น หึ! ว่าแล้วไม่มีใครอยู่ข้างฉันจริงๆ

9/7/63

มาอีกละไอ้ลูกรักเน่ มาอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญ ไม่ตอบไลน์เมียมึงละจะทำไม

11/7/63

กำลังอารมณ์ดีขึ้น

แต่สุดท้ายก็มีคนมาที่บ้านอีก!!

ก็รู้อยู่ว่าไม่อยากคุย ไม่อยากฟังไรทั้งนั้น ถ้าต้องฟังก็ต้องปสด.อีก

ทำไมต้องมายุ่งอะไรหนักหนาวะ ไม่อยากคุยก็คือไม่อยากคุย ทำไมต้องมายุ่งด้วยอะ ไลน์มาอยู่นั่นแหละ น่าเบื���อ ไม่อยากอยู่ด้วยโว้ย

ที่ที่สบายใจของฉันละอยู่ตรงไหนหรอ!? สุดท้ายบ้านก็ไม่ใช่ที่แบบนั้นสินะ

ทั้งพ่อ ทั้งปู่ทำตามที่บอกไม่ได้สักอย่าง สุดท้ายก็เชื่อใจใครก็ไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายเราก็โดนทิ้ง ไม่เลี้ยงเราหรอก

ไม่มีใครรักเราสักคน

[huslive]

โฟกัสกับการถ่ายรูปแต่กล้องไม่ยอมโฟกัสกูเลย สัส #รูปดีๆที่เบลอๆ #ออกกำลังกาย2ทีถ่าย20รูป #เอากล้องมาเคาะสนิม #อยู่ห้องใกล้บ้า (at Ayutthaya, Thailand) https://www.instagram.com/p/B_9VRZWDtCt/?igshid=1647yruv2xafd

[minishiroi]

ขอเขียนเหตุการณ์วันศุกร์หลังจากที่ผ่านมา 2 วันแล้ว เมื่อยชิบหาย เจ็บชิบหาย นี่ไม่รู้เมาแล้วโดนกระทืบ หรือโดนจูบกันแน่

วันนั้นเราพยายามกินแบบคุมสติสุดๆ พยายามบอกให้ตัวเองห้ามเมา เพราะเรากลัวว่าเราจะพลาดอีก เราไม่อยากจูบพี่อีก เรากลัวเราหวั่นไหว ให้ตายเหอะ! แค่นี้เราก็รู้สึกอยู่แล้ว

คืนนั้นเราไม่รู้ว่าพลาดที่ตรงไหน ใครเริ่มก่อน ทำไมไม่มีใครหยุด หรือห้ามกัน สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือเรากลัวเราจะมีอะไรกัน แล้วมันก็มีจนได้ คิดว่าจะมีแต่ในหนังซะอีก จำอะไรไม่ค่อยได้ ภาพมันปะติดปะต่อสุด แม้มันจะไปไม่สุด จบไม่ค่อยสวย 555 แต่นั้นหมายความว่าเราสองคนพลาด..

เราบอกไม่ถูกว่าตอนนี้เราต้องรู้สึกยังไง พี่บอกว่าแปลกดี เพราะไม่เคยเจอความสัมพันธ์แบบนี้ ให้เงียบหายจากไลน์กันซักพัก นี่เพื่อนหรือชู้อะ 555 เราก็ยังเห็นพี่เป็นเพื่อนเหมือนเดิมแหละ

พี่เป็นคนที่นั่งกินเบียร์ด้วยแล้วสบายใจที่สุด ชอบที่เงียบๆ ชิลๆ เหมือนกัน แต่คราวหน้าเราน่าจะนัดกินข้าวดีดีกันบ้าง .. เราไม่อยากพลาดอีก เรากลัวเสียพี่ไป แม่ง พี่เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆนะ

แด่ ไวน์ขวดครึ่ง / เมาแล้วเสียตัวที่แท้ ..สัส

[demonjinx]

อิ🌸 ขนมเชี้ยไรหมดไวชิบหาย เปิดถุงปุ๊บ อย่างกับล่องหน สัส! หันไปหายใจ 2-3 ที แม่งย์จะหมดถุงแล้ว อร่อยวัวตาย ควายล้ม แดกแล้วหยุดไม่ได้จริงๆ!!!! ราคาแม่งย์ก็ไม่เป็นมิตรกับกระเป๋าตังค์เลย 💰💥 แต่ถามว่าแดกอีกไหม ตอบเลยว่า.. เอามาอีก สัส! พ่ายแพ้ในรสชาติ ยอมใจในความเด็ด แตะลิ้นแล้วเกินห้ามใจ หนังปลาในตำนาน ล้มละลายก็ยอม 😭 #เอาตังค์ไป #กราบของอร่อย #แดกเลย ‼️

[momojojoeth]

แบบนี้ดิถึงจะเรียกว่าฝนตก ตกให้สุด ตกอย่าให้เห็นข้างทาง ตกให้ตาย ตกให้ท่วมไปเลย สัส!! #ประชด 💦☔️🌊🌨⛈ (ที่ อาคาร 2 โรงเรียนวรนารีเฉลิม จังหวัดสงขลา)

[nutchansam]

เรื่องเล่าจากร้านเหล้า เรื่องที่ 1

"ความน่ารำคาญของการมาร้านเหล้าำร้อมคนที่รู้สึกเกลียดและพบเจอกะบคนที่ทำให้รู้สึกไม่ถูกชะตา" หลังจากห่างหายไปเป็นเวลาร่วมเจ็ดชั่วโคตร คือนานมาก ไม่รู้จะเทียบยังไง แต่ที่หายไปบอกได้แค่ว่า "ลืม" เอ้าจะให้บอกอะไรให้วุ่นวายล่ะ ก็ลืมจริงๆ กลับมาวันนี้มาพร้อมกับเรื่องสั่นที่ชื่อเรื่องยาวเหลือเกิน ยาวไหมล่ะ แทบจะเป็นเนื้อเรื่องได้เลย เรื่องมันเริ่มต้นจากการชวนมาร้านเหล้าของเพื่อนผม การมาร้านเหล้ามันก็เป็นเรื่องปกติ ที่อาจจะไม่ปกติคือ วันนี้วันอาทิตย์ อันเป็นวันที่เราไม่ได้อยากจะกินเหล้า อันตัวเราก็ได้กำหนดกฎไว้ว่า เราจะดื่มสุราและแอลกอฮอล์ทั้งหลาย เป็นจำนวน 1 ครั้ง ต่อสัปดาห์ ก็ไม่ได้แปลกเนาะ เพราะเราก็พึ่งจะกินเหล้าไปเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา พอม่วันนี้ เพื่อนชวนมา เราก็บอกมันว่า "งั้นกูมานั่งเฉยๆ ไม่กินนะ" มันก็โอเค ความวายป่วงมันเริ่มจากการชวน ปกติเวลาชวนกันมากินเหล้า เราก็ชวนแค่ 'เห้ย แดกเหล้าป่ะ' ไปไม่ไปก็เรื่องของมึง ซึ่งส่วนมากจะตอบตกลง ต่อให้พรุ่งนี้มันมีงานเช้ามันก็มาอยู่ดี งั้นปัญหาคืออะไร ปัญหาเริ่มที่ตอนแรกเรายกพากะนไปนั่งร้านขายของชำร้านนั้นแหละ (ลองย้อนๆ อ่านเอานะว่าร้านไหน) ไปนั่งตั้งแต่หกโมงเย็นถึงสองทุ่ม ถามว่านั่งทำไม "นั้นสิ" กูยังตอบไม่ได้เลย คำถามคือ งั้นยังไงต่อ เราตกลงกันว่าเราจะยกขบวนไปตลาดนัดแถวบ้านกัน สมมุติว่าชื่อตลาดเลียบด่วน (สมมุตินะ) ก็ไปปกติไม่ได้มีอะไรนะ งั้นมันควรจะไม่มีปัญหาป่ะ - "เห้ย ไปร้านยัง" เสียงปริศนาในกลถ่มดังขึ้น ในจังหวะนั้นคนในกลุ่มมีปนะมาณแปดคนถ้วน ประกอบไปด้วยใครก็ไม่ต้องเสือกรู้หรอก จะรู้ไปทำไม ทุกคนล้วนตกลงว่า อ่ะไป ไปกันหมดนี้แหละ พอจะยกพวกไป เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที "อัลโหลค้า อยู่เลียบมีไร ห๊ะ หัวมุมอ่ะนะ เปล่า เค้าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแถวๆ ซอยบ้านมัน โอเคเดี๋ยวรอนี้แหละ" สรุปใจความง่ายๆ คือ เพื่อในกลุ่มคนนึง ซึ่งกูก็ไม่ได้นับมันเป็นเพื่อนหรอก มันบอกว่า 'เพื่อนและเมียมันจะไปด้วย ให้รอก่อน' จังหวะนั้นสามทุ่ม ขืนรอชิบหายอย่าว่าแต่เหล้าเลย ยุงมึงก็ไม่เจอหรอก ผมหับเพื่อนอีกสองคนเลนตัดสินใจตัดรำคาญด้วยการมาร้านก่อน 21.50 น. เรามาถึงร้านในขณะที่ไอ้พวกห่านั้นพึงจะออกจากตลาด พ่อมึงสิ ให้กูรอมึงใครจะแดกคุ้ม ในใจคิดงี้ ในจังหวะที่อิรถงตุงนังอยู่ พี่เจ้าของร้านชื่อเบิร์ด ก็ได้มาต้อนรับอย่างอบอุ่น และนั้นก็คงปกติดีใช่ไหมล่ะ ความวายป่วงที่สอง ไอ้เหี้ยนั้น (ขอเปลี่ยนสรรพนาม) พร้อมกับพวกของมันมาถึงร้าน และด้วยความห่าเหวอะไรก็ตามแต่ จำนวนรวมทั้งสิ้งประกอบด้วย "พวกผมจำนวน 4 คน, รุ่นน้องจำนวน 4 คน ไแ้เหี้ยตัวนั้นและแก๊งค์เมียของมันอีก 4 คน รวมถึง เด็กที่รุ่นน้องคนนึงพามาอีก 4 คน" รวม 16 คน เหมือนมึงมาแห่นาคเนาะ แล้วแต่แล้วกันวันนี้กูไม่กิน กูจะอยู่เฉยๆ อย่างสงบ จังหวะที่หามุมนั่งที่สงบได้แล้วนั้น ความวายป่วงที่สาม "อีเหี้ยยยยยยย ย ยักษ์ล้านตัว" มึงจะลากเสียงยาวแข่งกับพี่กันต์ กันตถาวรหรือไง เสียงลั่นมาจากแก๊งค์เด็กที่รุ่นน้องพามา มึงเอ้ยยยยย นิ่งกว่าแม่ค้าตีกันที่ตลาดยิ่งเจริญ เวลาผู้หญิงสวยๆ เหล้าเข้าปาก เมาได้ที่ อีเหี้ย เรือนเหมือนกันเนาะ หมดความสวยไปเลย แหกปากตะโกนลั่นร้านแถบจะดังถึง สน.คันนายาว แล้วมึงเอ้ย แต่นั้นหาใช่จังหวะความวายป่วงเดียวไม่ เมื่ออีพวกเด็กตอแหลกลับบ้านไป แพนกล้องกละบมาโต๊ของเพื่อนผม ความวายป่วงที่สี่ แหกปากตะโกนร้องเพลงลั่นร้าน ทั้งรา้นหันมองก็หาได้หยุดไม่ เข้าใจว่านี้ร้านเหล้า อยากได้เงียบๆ มึงก็ไปนั่งป่าช้าดิ (กูรู้พวกมึงคิดอย่างนี้) คำถามคือ แล้วมุงเดือดร้อยอะไร เคยไหม เวลาอยากมีสมาธิหรืออย่างอยู่แบบมนุษย์ปกติ แต่มีเหี้ยมากวนประสาท เคยกันไหม นั้นแหละ กุเป็นอย่างนั้นอยู่ ความวายป่วงที่ห้า เมื่อเวลาสงบเข้ามาเยืาอย เพื่อได้จุดธูปอันเชิญให้ผมไปนั่ฃร่วมโต๊ะด้วย แล้วถามว่า "มึงไม่กินเหล้าหรอว่ะ" 'ก็กูพึ่งบอกว้ากูไม่กินวันนี้ไงไอ้สัสนี้นิ' ในใจคิดงี้และอยากพูดชิบหาย สักพัก อีตัวที่แหกปากเมื่อกี้สกิดกูแล้วถาม "ไม่กินเหล้าหรอ" "ไม่กิน" "ทำไมไม่กินอ่ะ" "ไม่อยาก" "ทำไมไม่อยากอ่ะ" "(เอ้าอีเหี้ย ไม่อยาก็คือไม่อยากดิ)" "ตอบดิเห้ย!!!!!" ด้วยความอดรนทนไม่ไหว เลยตอบไปว่า "มันก็เรื่องของผมอะครับ" ประโยคเดียวจบทุกคำสนทนา มันหันหน้าหนี กูแฮปปี้มาก แต่ใช่ว่าจะจบเท่านั้น ความวายป่วงที่หก ไอ้เหี้ยตัวที่พาเมียมาด้วย เดินไปที่คอมเจ้าของร้าน ยังกับร้านนี้มันสร้างมาเอง แล้สไปเปิดเพลงแร็พ เดินเต้นสแว๊กทั้งร้านคนเดียว ใช่ว่าเพลงแร๊พเหี้ยนะ กูก็ฟะงเพลงแร๊พ แร๊พไม่ผิด ผิดที่กูรำคาญมึงเนี่ย มาเต้นแล้วก็แหกปากน้องข้างหูกูเนี้ย มึงจะเอาอะไรกับกู พอเราทำเป็นแคะหูเพื่อส่งสัญญาณวาา 'กูรำคาญ' มันก็หยุด พอเอามือออกปุ๊บ แม่งแหกปากต่อ จัฃหวะจะพอดีอะไรขนาดนั้น เกินไปมั่ง วนอยู่อย่างนี้ประมาณหก เจ็ดรอบ มึงจะไปแข่งแร๊พอิสนาวหรือไงล่ะ สัส ไม่ได้ดูเท่ห์เลยมึงเอ้ย วันๆ ทำตัวเสี่ยวไปวันๆ (เห้ยชั้นสาม มึงใส่อารมณ์มากไปหน่อยแล้สแหละกูว่า) ความวายป่วงที่เจ็ด เจ็ดข้อแล้วนะ นี้แถบเป็นสิ่งมหัศจรรย์เลยนะมึง ข้อนี้บอกไว้ว่า จำอีตัวที่แหกปากร้องเพลงจนคนทั้งร้านหันมองได้ไหม หาได้หยุดไม่ มีการขอเพลงตื๊ดๆ กับเจ้าของร้านอีก ตำรวจจะได้มาเล่นมึงให้ นี่ตีหนึ่งอีโง่ ช่างควายในควายจริงจริง พอไม่ได้อีสัส โวยวาย มึงเป็นเด็กสามขวบหรือไง่ล่ะ โอโห้มึงนิ ช่วงนี้แหละพอเพลงมันขอไม่ได้ แม่งแหกปากน้องทุกเพลงเลย ประสานเสียงกับไอ้เหี้ยนั้นด้วย ทั้งหูซ้านและหูขวา ดังชัดยิ่งกว่าระบบสเตอริโอ เซอร์ราวน์ ในโรงหนังเมเจอร์รัชโยธินอีก หูกูนี้ชาไม่ยังง้ามตูดนู้น หาได้สำนึกไม่ แหกปากลั่นร้าน พี่เจ้าของร้านเขาก็ใจดีนะ ไม่ว่าอะไร แต่สัมผัสได้ว่า 'เดี๋ยวถ้าปม่งมาอีกกูจะปล่อยหมาไล่มันสองตัว' ความวายป่วงที่แปด ถึงจุดนี้คุณคงคิดว่าผมควรเดินหนีสนาร์ทรถกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับ ใช่ ผมควรทำแบบนั้น แต่กูโดนดึงไว้ "เดี๋ยวกูกลับด้วย แปปเดียว" เหมือนมาเป็นคนขับรถ กูไม่เดือนร้อนกับการเป็นคนขับรถหรอก กูเดือนร้อนกับการที่มีคนมาตะโกนใส่หูกูเนี่ย นอกจากที่กูจะมาอย่่างไม่ค่อยดต็มใจแล้ว กูยังต้องมาทนอยูากับรนที่กูเกลียดมันอีก (ไม่รู้จะใส่อารมณ์ไปทำไม) เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ถ้าคุณคิดจะไปร้านเหล้า สำรวจดูก่อนว่าใครไปบ้าง แล้วะ้าคนที่ไปด้วยทำให้เราไม่สบายใจ อย่าได้ไปเลย เพราะร้านเหล้าเขาเอาไว้มีความสุข ไม่ใช่นั่งอมทุกข์" CHANSAM & ANGRY MOOD ปล. ตอนนี้ต้องขอบคุณเพลงไม่เคย ของ 25Hours ที่ทำให้เหตุการณ์สงบลงได้ ปล.2 จนปัจจุบัน ตีสองสองนาที กูยังไม่ได้กลับบ้านเลย ปล.3 กูไม่ได้แดก ยังจะให้กูออกค่าเหล้าช่วยอีก กูไม่ตบมึงก็บุญกระบาลแล้วไอ่เหี้ย ปล.4 มึงอารมณ์เกินไปนะมึง ชั้นสาม

[firstiiz]

กม. ที่ดิน28 jan

X : เฟิส ไปช่วยยกของหน่อย เดวแวะไปเอาตังก่อน ระหว่างเดิมมาชั้น 3 พอมีเศษตังป่าว .... F : เท่าไหร่อะ X : 2-3ร้อย F : โค๊ะ มีแค่60 X : งั้นเลิกคบละ ... คบกันตอนไหนฟะ งง สัส

[tngtangtngtang-blog]

16-18 Jan 2017 'ครั้งหนึ่งในชีวิต เราคือผู้พิชิตภูกระดึง' 'ครั้งสุดท้ายในชีวิต ที่เราจะไปภูกระดึง' งบ 1,600 พอดิบพอดีเป๊ะ เมื่อยมากกกกกก โว้ยยยยยยย 😩 3 วัน 47.89 กิโลเมตร อีบ้าาา กินปาท่องโก๋ไป4รอบ หืม... รถทัวร์มีขนมกรอบ3ชิ้น กับกาแกซองที่ไม่มีแก้วให้..? และผ้าเย็น1ผืน งืมม ขากลับดีหน่อย มีเค้ก น้ำส้ม กาแฟ และน้ำเปล่าขวดนึง ถึงผานกเค้าแบบไม่ทันตั้งตัว ตื่นมาแบบงงๆ เอ้าเชี่ย ตื่นๆๆ ถึงแล้ว เก็บของไม่ทัน แง่ะะะ ยังๆ ขากลับก็ยังถึงฟิวแบบงงๆอีก แต่ใส่รองเท้าและเตรียมของไว้แล้ว ไม่ได้แดกกูหรอก หึ... ;) นั่งรถไปถึงอุทยานตอนตี5เกือบ6โมง เอ้า เจ้าหน้าที่มา7โมง...รอไปสิ คืนแรกหนาวมากกกกกกกกกกกก นอนไม่หลับทั้งคืน ปวดหลังอีก น้ำค้างก็เยอะ ผีไปอีก เต๊นท์เล็ก แฉะสิ เต๊นท์แบบเล็กเป็นสองเท่า ตลก เจอกวางด้วย ไม่รู้2ตัวหรือตัวเดียว เจอ2รอบ และในคืนแรกเหมือนมาอะไรมายุกยิกนอกเต๊นท์ หลอนไปค่าาา~ เช้ามาเจ้าหน้าที่พาไปดูพระอาทิตย์ขึ้น พาไปตั้งแต่ตี5 แหม พระอาทิตย์ขึ้น 6:45 จะหลอกไปซื้อโอวัลตินสินะ ร้ายยย แล้ว ไหนวะ...พระอาทิตย์ เมฆบัง เหอะๆ กลับสิรอไร อาบน้ำก็หนาวไปอีก โจ้พาเดินป่าอย่างไกล เจอน้ำตกแลนด์มาร์ก เสือกมีคนมาถ่ายพรีเวดดิ้ง จ้า.. ยังๆ ยังจะพาไปไกลๆ ไม่ไปละโว้ยยยยย แลนด์มาร์กก็แลนด์มาร์กเถอะ ไปรอดูพระอาทิตย์ตกเลยละกัน 'หมากดูด' อะสัส เมฆบังอีก นี่กูได้ไรจากทริปนี้บ้าง นอกจากความทรมาน 5555555555555 คืนนี้ได้กินหมูจุ่ม ฟินมากกกก น่าจะหิวเลยอร่อย น้ำซุปร้อนๆกับอากาศหนาวๆ น่าจะเป็นสิ่งที่ฟินสุดแล้วในทริปนี้ มีโปสการ์ดด้วย เขียนสิ แต่จะส่งมาถึงวันไหน-.- คืนที่สองก็ยังคงยุกยิกนอกเต๊นท์ นอนซะ ช่างแม่ง เช้าแล้ว รีบเก็บของ นัด9:00 จ้าาา 9:40เพิ่งออก ขาลงเจ็บนิ้วเท้ามาก พองไปสิ นึกว่าจะเจ็บเพราะผ้าใบบีบ เปล่าเล้ยยย สีพื้นรองเท้า บายยยยย ขอบคุณไม้คู่ใจที่ช่วยเรา ขาลงลื่นด้วย แม้มีดอกยาง แต่เจอหินและใบไม้ หึ สัส ลื่นนักเอาเข่ายันแม่ง อ่าาา เข่าขาว ลงมาถึงข้างล่างตอนบ่าย3เกือบ4 พร้อมขยะ0.8กิโล ชิบหาย ขาด2ขีด เจอพี่ผู้ชายกำลังจะมาทิ้งขยะ ขอซะเลย พี่ใจดี ให้ด้วย 55555 ครบแล้ว1โล เพื่อเกียรติบัตร งิงิ ชอบจัง สะสมไรแบบนี้ จุดพีคของวันนี้ คงเป็นตอนรอรถขากลับ ตั๋ว1ทุ่ม อืม หมายถึงออกจากเชียงคานอะ พ่องงงงงงง นั่งรอ3ชม.โหยยยยยย กลับถึงฟิวตี4ครึ่ง อ่า รถเมล์เข้าม.ไม่มี แท็กซี่เถอะ ไม่ไหวแล้วง่วง ตั้งใจว่าจะกลับไปนอนหลับสบายๆ อ่า พี่ชาลีมานอน จ้า ฮื่อ ทริปที่น่าจดจำเหลือเกิน ยังไงก็กลับมาหาหมอได้ตามนัด พี่อาร์ทนะพี่อาร์ท ทำเป็นตาม โด่ววว 😞😒

[lungjov]

#ฝึกนิ้วให้เร็ว #แถม #มั่ว #สัส2 #GetLucky #DaftPunk #logicProX #Novation #Impluse49 #Arturia #MiniLab ...