Her sey guzel olacak...
Herkese merhaba:)
Bu yaziya basladigimda tarih, ‘2 Ocak’ti. Elbette o gun bitiremedim, sonrasinda da malum, finaller... Dolayisiyla en son derlemesi bugun yapilmis oldu...
Allahin her gunu, her saati, her ani...
Ogrendigimiz, yasadigimiz her his, her duygu...
Sizce hayatiniz size bugune kadar neler katti?
Merhaba sevgili okuyan... Ben bugun tam 22 yillik bir Sila olarak gune gozlerimi actim. ‘Yaslaniyor muyum ne’ diye dusunerek kendimi triplerden triplere atiyorum... Evet, daha cok gencim ama benim bugune kadar yasadigim duygu yogunlugunun yarisini bile yasayamadan hayati sonlanan onlarca insan vardir. Dibine kadar dolu yasamak boyle bir sey sanirim, hayatin yorucu darbelerine maruz kalip kendini daha 22inde 42 gibi hissetme yorgunlugu... Ama bilincli bir yorgunluk. Her darbe, sana senden bir seyler katiyor, bu gercek. Asagi yukari her yazimda soyluyorum ve hayat felsefem bu cumlem ustune; ‘Kisiyi yasadiklari kendisi yapar, iyi veya kotu farketmeksizin her deneyim, her darbe, insani daha guclu kilar.’ Ben bugun 22 yasindayim. Ayaktayim, hayattayim ve buna sukrediyorum.
Gectigimiz yil, benim icin inanilmaz tecrubelerle doluydu... Oncelikle, geri dondum. Tutkuyla bagli oldugum sporuma, isime tekrar dondum ve eskisinden de istekli bir sekilde, daha da siki baglandim. Sonrasinda, hayatimda radikal degisiklikler yapma kararlari almistim, kendimle barismak ve iyilesmek uzerine... Bundan bes yil once, yasadigim oldukca agir bir travmatik doneme bagli olarak buyuk bir cokuntu yasadim. Dibi gormem, bir yil surdu... Bosluklarimizda, en cok baskalarina kiziyormus gibi gozukuruz, oyle hissederiz hep. Ama insan, yillarca kendine olan acimasizligiyla icten ice curutebilir bedenini... Ben, yedi yil boyunca kendime hakaret ettim... Hep kendimi kucumsedim, asagiladim... ‘Baskalari bunu yapiyorsa sana, vardir bir sebebi’ dedim. Bedenimi curuttum, kendimi kendi gozumde degersizlestirdim... Tum bunlar size “tirt” gelebilir. Zorluk gormemis insanlar olabilirsiniz ve inanin, zoru yasamak hic de gosterildigi gibi havali bir sey degil. Kendi yaralarimi, kendi istegimle iyilestirme karari almistim bu yilin basinda, cunku biliyordum ki iyi hissetmek, daha da guzel seyler basarmami saglayacakti. Ben yaralarimi yara bandi ile kapatmistim, o zamanlar iyilestirecek gucum yoktu ama artik, yalniz degildim, o gucu kendimde toplayip iyilesebilirdim. Ve basardim da, kendimle yuzlesebildim. Tabiri caiz ise, honkurerek agladim gunlerce... O kadar cok agladim ki, gozume kan oturdu, kelimeleri birlestirip de konusamayacak hale geldim. Fakat icimi oyle guzel kustum ki, rahatlamaktan baska bir yola cikmadi bu caba. Hala calisiyorum, hala verdigim sozun arkasindayim. Iyilesiyorum ve kendimdeki degisimi hissetmek, bana daha da guc veriyor.
Bu degisimle, aslinda ne kadar guclu olduguma kendimde inanmaya basladim. Zamanla gozumun onundeki sis bulutlari aralaniyor... Hemen olacak bir sey degil, biliyorum. Ama kendimin farkina vardim...
Cokmem, bir yilimi aldi.
Sonraki iki yilim, coptu. Amacsizdi, bombostu.
Sonra, ‘ilerde donup baktiginda “keske” mi demek istersin yoksa kendine “ben denedim” demeyi mi’ diye sordum kendime...
Toparlanmam, hem mental hem fiziksel fitligime kavusmam, tam iki yilimi aldi.
Ve simdi, burdayim... Suan size Moskova’dan, Artistik Buz Pateni Buyukler Avrupa Sampiyonasi’ndan bildiriyorum. Cok istedim, toparlanmayi, en azindan bunu denemeyi cok ama cok istedim.
Ama cok zor oldu... Bir donem kafa tuttugunuz yasitlarinizin nerelerde neler yaptigini gorup, seviyenizin o zaman icin onlarla yakindan uzaktan alakasi olmadigini gormek ve kabullenmek, zordu.
Sizden kucuklerle calisip, onlardan daha kotu durumda oldugunuzu gormek, cok zordu.
Eskiden yaptiginiz hicbir seyi yapamamak, cok zordu.
Ve tum bu yipranmalara ve cirpinislara ragmen, gokyuzunu goremediginiz halde yukari bakmak zorunda oldugunuzu bilmek... Daha da korkunc ve umutsuzdu.
Basardik. Basardim. Kariyerime, yanimda ‘insanligim ve kendime olan inancimla’ donebilmeyi basardim.
Gun yuzune kavustum. Doktugum terlerle, deli gibi akan gozyaslarimla ve artik anliyorum ki, gucumle. Ben basardim, geri donebildim. Eskisinden daha da guclu kalktim ayaga. Daha tecrubeli, daha deneyimli, daha donanimli. Kendimi daha cok taniyorum, fikirlerimle, dusuncelerimle barisik olmaya daha yatkinim artik, kendimi asagilamiyorum. Kendime kizmiyorum artik... Ben her seyden once, kendimi affetmeye basladim. Bu, tedavinin ilk adimiymis, oyle dediler. :)
Ben Sila.
*1-5 yas arasi; kayitlarda yok, bebeklik ve cocukluk sapsalliklari diyelim.
*5 yasinda; buzun ustundeydim, ilk hatiralarimdan biridir bu.
*6 yasinda; ilk defa yaristim.
*7 yasinda; ilk defa birinci oldum.
*8-12 yas arasi; uluslararasi derecelerim oldu, guzel yillardi...
*13 yasinda; Gencler Kategorisi ile tanistim, Turkiye icin cok iyi dereceler yaptim.
*14 yasinda; hayatim kaydi. Bir takim insanlarin, sizin hayatinizin ortasinda olan insanlarin gozu donmuslugu ve hirslari ugruna eridim gittim, olumden dondum.
*15 yasinda; asik oldum.
*16 yasinda; ask acisiyla tanistim.
*17′mde; insanustu bir cabayla toparlanip, Buyukler Avrupa Sampiyonasi’nda eleme gecerek Turkiye tarihine gectim.
*Ve 18′imde, o kucuk kizin tasidigi yuku daha fazla kaldiramadim...
Sonrasi, sonrasini biliyorsunuz. Ilk defa kendimden bu kadar emin ve net yaziyorum hayatimi. Cunku yasadigim en ufak bir seyden bile utanmiyorum. Yanlisiyla ve dogrusuyla... Hepsi, beni ben yapan bir darbe...
Ve sukurler olsun ki, hayat veya kader hangisi bilemiyorum, bana daha guclu kalkmam icin tekrar sans verdi. Yine dusersem, onemli degil yine duserim. Bundan korkmuyorum artik. Sonucta her birimiz dizleri kanayan ama oynamaktan vazgecmeyen cocuklar degil miydik?..
O yuzden inanin. Once kendinize inanin.
Aynaya baktiginizda size gulumseyen o guclu yansimanizi gorun...
Neler basardiginizin farkinda olun. Basardiklarinizin verdigi kibirle degil, edindiginiz her bir tecrubeyle hareket edin. Basariya giden yolda basaramadiklarinizi unutmayin.
Size basariyi getiren, basarisizliklarinizdir.
Dogruyu size ogreten sey de, hatalarinizdir.
Son birkac cumle ile satirlarimi noktaliyorum...
Degisim, bize bahsedilen bir nimettir. Hayatta hicbir sey sonsuza kadar kotu gitmez o yuzden umudunuzu kaybetmeyin ama diger yandan unutmayin ki; iyi olan seyler de sonsuza kadar devam etmez... kabullenmek de guzeldir.
Insanlarla dogru iletisim kurabilmek oldukca zordur ama yakaladiginizda, aranizdaki bagin temelleri de saglam olur.
Mental sagliginizdan ve sikintilarinizdan bahsetmekten cekinmeyin, sorunlarinizi saklamayin cunku hepimiz birer insaniz ve aci, tek basina mucadele etmesi igrenc bir duygu.
Gercek arkadaslar sadiktirlar ve seni oldugun kisi olarak kabul ederler. Tartismalar ve affetmeler bu guzelligin tuzu, biberi.
Ve ask, bir tercih meselesi... Secim yapmaya devam ederek yolunu cizmekten baska bir sans tanimiyor sana. Tek bir gecede oluvermiyor ve sen istedigin surece orda kalmiyor. Cicegi sulayarak onu buyutmek gibi aslinda, duygularini beslemeden yol alman asla mumkun olmuyor.
Hayatin dersleri, hayatin guzellikleri.
Kendinize inanin. Yarin, yepyeni bir gun.
Gunesin yeniden dogdugu her an, yeni bir sabah...
Ve yarin, her sey guzel olacak.
5 notes
·
View notes