#Bonnie Severien

[jareckiworld]

Bonnie Severien — Modern Jungle II (acrylic on canvas, 2021)

[polkadotmotmot]

Bonnie Severien - The Trees are Filled with Memories, 2022

[kunstruimte-hv]

gedroomde verstedelijking

Bonnie Severien (1978) behoort tot een generatie veelbelovende jonge kunstenaars die danig aan de weg timmert. Vorig jaar ontving zij voor de derde achtereenvolgende keer een nominatie voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderskunst en had ze een solo-presentatie op Art Amsterdam. Nu exposeert ze voor het eerst in Friesland, met haar serie ‘Urban Dreams’, die de essentie van haar werk beeldend en pakkend samenvat. De kunstenares is gefascineerd door het grensvlak tussen natuur en cultuur en beweert dat er tegenwoordig van echte, ongerepte natuur eigenlijk geen sprake meer is. Alles lijkt door mensenhanden gemaakt, gekweekt, gewijzigd, aangelegd of weggehaald. De wereld is permanent in beweging, oude waarden verdwijnen en worden vervangen door onbekende spelregels die nog niet helemaal vast lijken te staan. De snelle verstedelijking zorgt voor een leefomgeving van glas en beton, waar anonieme bouwwerken het hoofdgerecht lijken, terwijl de natuur tot groene garnering wordt gereduceerd. Severien speelt met schaal en schildert overzichtelijke coulissenlandschappen die zowel het stedelijke als het natuurlijke in zich verenigen. Soms lijkt het bijna een kijkdoos, met uitgeknipte vormen die nog ‘een randje’ om zich heen hebben. Binnen strakke kaders wisselt ze onophoudelijk met de verfhantering. Dun, gelaagd, pasteus en transparant komen virtuoos voorbij. Ze danst met vorm en restvorm, terwijl uitsparingen en doorkijkjes het geheel extra spannend maken. Hiermee heeft de kunstenares haar eigen ‘Urban Dream’ gecreëerd, die het bekijken meer dan waard is.

Susan van den Berg * Leeuwarder Courant

Heerenveen – Kunstruimte Heerenveen, Minckelersstraat 11, tot en met 14 maart 2010.

[jareckiworld]

Bonnie Severien — Urban Jungle (acrylic on canvas, 2022)

[jareckiworld]

Bonnie Severien — Modern Jungle (acrylic on canvas, 2021)

[polkadotmotmot]

Bonnie Severien - Morning Silence, 2022

[polkadotmotmot]

Bonnie Severien - Wave, 2022

[polkadotmotmot]

Bonnie Severien

[kunstruimte-hv]

een gedachte over de zichtbare werkelijkheid

In de kilte van de stad tussen hoge donkere flats was ik liever in de warmte van de zon onder ruisende palmbomen. En wanneer ik dan lig op dat tropische strand heb ik heimwee naar mijn balkon op vijftien hoog. Dat is de gedachte die me bekruipt bij het zien van de schilderijen, acryl op paneel, van Bonnie Severien in de Heerenveense Kunstruimte. Severien maakt zichzelf geen nieuwe werkelijkheid, maar laat een andere gedachte toe in het zichtbare hier en nu. Een beeltenis kan wel eens niet zo boeiend zijn dat het beeld wegdroomt, dat je ergens wilt zijn waar je niet bent op dat moment. Maar ook kan juist het geziene zo interessant zijn, dat de gedachte in beeld komt van wat je ongezien zou willen weten. Het suggereren van leven achter het spiegelende glas van de flat, in de kamer van het huis. Nieuwsgierig worden beelden opgeroepen die de werkelijkheid doorsnijden. De gedachte valt in stukken, de scherven komen elders op de plek. Zo zijn de schilderijen door Severien opgebouwd uit diverse verschillende momenten, gecomponeerd tot een idee bij de gedachte van de zichtbare werkelijkheid.

Het zijn geschilderde collages, want de beeltenissen zijn uit diverse realiteiten geknipt en samengebracht tot een nieuwe dimensie. Maar ook is de collagetechniek tastbaar gehanteerd, wanneer fineerhout is geplakt als de muren van een villa. De stijl van schilderen is los, de lijnvoering is spontaan maar het resultaat af en toe grenzend aan een rommelig en ongenuanceerd geheel. Deze slordige aanpak staat schoonheid in de weg, maar vertelt wel een zuiver verhaal. Waar architectuur het beeld moet dragen is deze basis strak en vlak, de details daarentegen schilderachtig ingevuld – de idee heeft de werveling van een ingesloten wind. De wereld van Bonnie Severien heeft een vreemde opbouw, het is bedacht en daarom nooit scherp in beeld. Want de gedachte laat zich niet structureren en vlekt zich een weg, steekt en stikt door het kijken heen. Het geeft een beeld dat er niet is op een werkelijkheid die gezien wordt, een soort van hallucinatie, een luchtspiegeling. Severien vertelt het verhaal met volzinnen en bijzinnen, maar laat het einde open. Haar taal is niet altijd even goed te verstaan, de woorden zijn soms minder duidelijk te begrijpen. Vooral wanneer ze gaat uitweiden in een eigen beeldtaal, is de voeling met haar gedachte minder makkelijk benaderbaar. De gehanteerde stijl houdt het midden tussen werkelijkheid en een versimpeling op het tastbare, de realiteit en de abstracte afspiegeling. Zo is er niet altijd aandacht voor de waarheid in het beeld, omdat de gedachte dan naast de grijpbare schoenen loopt.

Jurjen K. van der Hoek * Heerenveense Courant

Expositie “urban dreams”, schilderijen van Bonnie Severien in de Kunstruimte van Museum Willem van Haren, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Tot 15 maart 2010.