#Dawid Garedża

[jazgot]

Stałem w miejscu gdzie dwa światy przecięła góra. Wspiąłem się i rozejrzałem. Granica osiadła tu chyba z lenistwa - nikt nie miał siły dalej zanieść flagę. To jest moja metanoja - myślałem. W zachwycie kłaniałem się szczytom i wierzchołkom. Oddychałem ciężko, zmęczony podróżą i narzekaniem. 

Na szczycie nie ma nic - jakaś chatka strażnika granicznego z Azerbejdżanu lub Gruzji, nie wiadomo. Ten chodzi po płaskiej trasie z karabinkiem wiszącym przy piersi, spogląda i nie pozwala się fotografować. Chroni niewidzialną linię pod stopami przed niewiadomo kim, jest poważny i dostojny. Natura, tutaj na szczycie, ujażmiła ludzką technologię. Nie ma zasięgu, a by się tu dostać należy iść ścieżką wydeptaną przez stopy, nie maszyny. Gdy już złapie się oddech, trzeba odetchnąć chociaż raz, porządnie i można już zsuwać się do auta zaparkowanego w cieniu drzewa, pod górą.

I choć powtarzam sobie, że to tylko nieprzyjemny spacer, niebezpieczny i męczący, to wracam na te szczyty, by spojrzeć jeszcze raz, nawet jeśli góra traci swoją moc i monstrualną siłę gdy nie patrzy się na nią z dołu.

[rafalwesolowski]

David Gareja monastery complex, Georgia/Azerbaijan 2015

[rthr-blog]

Yesterday at [David Gareja](http://en.wikipedia.org/wiki/David_Gareja).