#HAFTALIGIMSI BISEY

[chiasadesu]

kasim tatilinin her gunu arkadaslarla bulusma hayali tatilin 7. gununde cop oldu, bence yine de basarili sayilirim. ders mersle alakam yoktu yalniz o bi tik gerici. felsefeden de cok bilmis gibi ovunup 92 aldim bizim grupta sondan 3. kisiyim (7 kisiyiz) felsefe hakkinda cidden de bir sey bilmiyormusum. komi san in 2. sezonuna tek attim. uzun sure sonra tek attigim ilk anime galiba. sadece hayatimda olmayan ve yumus yumus hissettiren aski biraz da olsa sayesinde tadabiliyorum. antibiyotigi yatarken almayi unutuyorum ve 24 saatte bir iciyorum. korkuyu beklerken cidden muthis bir hikayeydi oguz atay kesinlikle takdir edilesi bi yazar. oguz atayin hikayelerini okuduktan sonra kendim de hikaye yazasim geldi, onunkilerle kiyaslanamaz ama farkinda olmadan onun tarzina benzetmisim. winter is blue adli playlistim cidden her durum icin uygun olan yaptigim ilk playlist. digerlerine kiyasla biraz slow kaciyor ama hayatimin slow erasinda oldugumdan olsa gerek oda toplarken bile metal yerine akustik dinler oldum. ayni zamanda pldeki cogu sarkiyi bilmedigim icin agzima dolanmiyor ve dinlerken ders calisabiliyorum (radiohead sarkilari disinda) fade into you nedense her karisik cal yaptigimda ilk siralarda geliyor. ayni zamanda spotify finallerinden aldigim notlari cok merak ediyorum cunku bu sene cok fazla farkli sanatciyi cok fazla dinledim, ama en azindan billie bu sefer olmayacak, ona emin gibiyim. mitski, radiohead, lana del rey, sebnem ferah gormek icin yanip tutusuyorum. bi de okul acildigi zaman duzenli olarak haftada iki kere bulusmaya gitmeye karar verdim, depresif modumdan kurtulmak icin. mesela tatilde de disarida degilken depresif modumdaydim ve depresif modumda genelde sadece uyuyor, dusunuyor, odami dagitip geri topluyorum. resmen ders yapmamak icin bahane buluyorum kisacasi. gerci insanlarla bulustugimda da ya eve yorgun geliyorum ya da dikkatim dagilmis oluyor o yuzden yine derse baslayamiyorum. kafamda hep ayni seyler donuyor, ozel derslere bosuna para veriyoruz, yeterince calismiyorum, ama zamanim yok ki cok fazla derse gidiyorum, cok sorumsuzum bari odevlerin yuzune baksaydim, ama arkadaslarimla zaman gecirmek bana iyi geldi, hem onlardan yeni seyler ogrendim. mesela yeni sarkilar kesfettim, yeni ortamlar, insanlari daha yakindan tanima sansini elde ettim, bazi seylerin farkina vardim, hayatimi duzene koymak konusunda insanlardan bir seyler ogrendim ve sporun onemini kavradim. muzik teorisinde ogrendiklerimi yeniden hatirlamaya bile calistim, ve gercekten mucizeviydi. kesinlikle muzik teorisini daha cok kesfetmem gerek. bu arada, instagrami da sanirim silsem iyi olacak cok zamanimi aliyor. tumblr da zamanimi aliyor olabilir ama en azindan karsima sevecegim seyler cikiyor. instagram tamamen bos. estetik hazzima da hitap etmiyor. ayni zamanda tumblrda hic tanidigim olmadigindan sikildigimda icimi dokebiliyorum. daha sonra akisa bakip yazdiklarimi yeniden okuyup ne kadar salak oldugumu dusunsem de bu umrumda degil.. cunku bana katacaklarinin her sekilde daha fazla oldugunun kanisindayim. tabi gercek hayattan birileri tumblrimi bulursa hakkimdaki fikirleri hemenceceik degisebilir ki bunu hic istemem cunku genel olarak insanlarda iyi bir izlenim biraktigimi dusunuyorum. ama keske yakinlastigim arkadaslarimla sirlarimi verebilecek kadar yakin olabilsem..yani tabii ki var oyleleri ama bemim kastim okuldaki arkadaslarim. yakin oldugum insanlarla ble aramda kalin bir cam varmis ve asla kirilmayacakmis gibi hissettiriyor, umarim o cami yumruklarimla da olsa yikabilirim veya buna cesaret gosterebilirim. umarim okumayi hedefledigim kitaplarin hepsini okurum..ve umarim cok mutlu olurum :')