#Ilo Künst

[baphometbarbie]

By Ilo Künst

[sandmandaddy69]

Ilo Künst

[aeontriad]

Ilo Künst

[1five1two]

'Pain'. Ilo Künst.

[beautifulbizarremagazine]

If you think this skeletal💀visage with soul-piercing👁️stare👁️by Ilo Künst is mesmerizing, just WAIT until you watch one of his process videos on YouTube. The words 'mad genius' immediately come to mind. https://www.youtube.com/channel/UCAdHqQoQ1c5yPfmETc0CHUQ 🖼️ARTWORK DETAILS🖼️ Title: "From Hell To Paradise" Artist: Ilo Künst Medium: Ballpoint pen (YES...pen!) on paper Dimensions: 30 x 36 cm Date: 2020 ••• posted on Instagram - https://instagr.am/p/CNWtBAErutD/

[ziyaninsiirleri]

Ben, Berke ve Bay Samsa

hayatın anlamı çıktı karşıma     sen diyor, beni yok sayıyormuşsun-   -hayırdır? diyor bana. önce bir sigara yaktım sonra anlamsızlıklar içerisinde kavrulmaya,   -hayata- atıldım, sigaram bitti     hayatın anlamı yok oldu.

düşünmek tek başınalığa ve kasvete aittir. üstümde yine bir fransız entelektüelinin hüznü   kafamda binbir türlü sözcük ve      ellerimde kimsesizliğim ile    İstenmeyenler Garı’na yürüyorum. bugün bir samsa böceği olarak uyansaydım     acaba ne zaman birileri fark ederdi                       ya                           da                     edebilir miydi birisi?

ben, berke ve bay samsa istenmeyenler garı’nın sonsuzuncu peronundayız,  bu iğrenç gezegende bizi isteyen kim varsa öldürmeye gidiyoruz.      bay samsa kahrından          berke iğrençliğinden              ben nefretimden boğularak                  öldük,     ve kim varsa bizim gibi olan, öldüreceğiz.

kamburu çıkmış onlarında bir çocuk  eğilmiş umut kırıntısı topluyor yerden. eğilip yerden umut toplama çocuk!   ne insanlık bir kırıntıyı   ne hayat umut edilmeyi hak ediyor, hepsini at yere çocuk at hepsini!  kahrında, iğrençliğinde ve nefretinde        boğulmak istemiyorsan           umut etmeyi kes çocuk, kes.

ben, berke ve bay samsa   dünyadaki üç anlamsız böcek toplanmış insanlığı ayaklar altında ezmeye gidiyoruz tütün ekspresinde istenmeyenler garı’ndan çıkmışız,       bay samsa kahrından       berke iğrençliğinden       ben nefretimden ölmüşüm, ayıplananlar mezarlığına gömülmüşüz mezar taşlarımızda “don’t try” yazıyormuş.

ben, berke ve bay samsa  birer böcek olarak uyandık şu iğrenç dünyaya kahır, iğrençlik ve nefret saçmaktır        tek amacımız.

Tablo: Fck This Structure, Ilo Künst

[ophelia333]

—by Ilo Künst

[mukdesign]

Scared to Death

Every horror in his life that had crept through his dreams Swept his mad laughter to terrified screams!

This week’s Halloween-themed moodboard is Scared to Death. The quote that’s inspired this series is from my favourite Tim Burton film, Vince, a short about a young boy and his fascination with the horror literature. I have to admit how much I enjoyed curating this one, and it took me to unchartered territories. I love that art can do that.

Artists featured on this series are Adam Riches, Andy Sciazko, ANIMVS, Anthony Rondinone, Benny Kusnoto, Ble, Daneil Art Turtlei, Dusty Ray, Guang Yang, Ilo Künst, Joan Lalucat, Kim Jakobsson, Lesle Kieu, Luis Perez Banus, Madziowa P, Matas Martinaitis, Micah Ulrich, Pablo I Prada, Pitch Canker and Sean Deloria Black Wolf.

Did Scared to Death chilled your spine?

If so, grab a notebook and start putting your ideas on paper. Or, if you know someone who could use some inspiration right now, share this moodboard with them.

[ashokaaaaa]

Ilo Künst

[artofthemuse93]

"Yes, everything’s all right. Everything’s perfectly all right. But the problem is, It’s all wrong." --- Fernando Pessoa #Art by Ilo Künst #슈가 #SUGA #방탄소년단슈가 #MinYoongi #민윤기 #윤기 #Yoongi #SUGABTS #閔玧其 #ミンツヤ #ユンギ #シュガ #WhatYoonGiWantsYoonGiGets #GETWELLSOONYOONGI https://www.instagram.com/p/CISE8OYBJHq/?igshid=179ql2jylxzb7

[aeontriad]

Ilo Künst

[ziyaninsiirleri]

Sefaletin Tohumu Bir Köpek

ay karanlık değil bu gece                     herkes uyuyor                     her şey uyuyor. battaniyem bana sarılmadan uyuyamaz sarıldık uyudu ben uyuyamadım, şehvetli dört bacağıyla beraber ayakta uyuyor masam ayakta, rüzgârlar uyuyor akarken karlar uyuyor düşerken uyanmıyorlar, tüm insanlık neşe içinde mışıldıyor    güneş bile uyumuş, ben içimde bitmek bilmeyen huzursuzluğumla ve bir ağaç gibi dikili gözlerimle uyuyan herkesi ve her şeyi izliyorum.

altımda eriyen bu aciz topraklardan             içimde insanlık nefretiyle              bir rüzgâr gibi akarak              bir kar gibi düşerek             bir su gibi uçarak bir alev gibi parlayarak          yok olacağım, bir daha var olmak istemiyorum ne cehennemde, ne boşlukta.

yaşadığım yüzyıllar süresince gördüm ki şu birbirinden aptal insanların ebedi rahatlık ve istirahat için yapmadıkları ibadet inanmadıkları din kalmadı. siz aptal insanların neyine istirahat neyine ebedi zenginlik neyine ölümsüzlük? inandığınız tanrı bile nefret ederken sizden kendinizi ne sanıyorsunuz da başkalarını imansızlıkla yargılıyorsunuz aptallığın dölleri sizi? hiçbirinizde bir orospunun haysiyeti bile yokken siz ne olduğunuzu sanıyorsunuz da benim haysiyetsiz olduğumu savunuyorsunuz? tanrı’nın oğlu mu? kutsal ruh mu? peygamber çocuğu musunuz yoksa? yalanlarla anlattığınız o peygamberiniz bile sizden o kadar nefret etmişti ki tanrı ile beraber, sizi cezalandırmak için merhametten uzak dinler kurdular.

ancak göreceksiniz tüm bunların yalan olduğunu gökyüzünün turunculaşıp güneş’in doğmadığı ve korkunuzdan melek olmaya çalıştığınız o tüy kadar ince vakitte. işte o zaman içine ruhumun sığamadığı kocaman bedenim güneş gibi parlayıp kaplayacak tüm gök ve yeryüzünü, topraklar havalanacak sular buharlaşacak, ve göğsümde bir sızıdır ki yarık gibi açılacak hiçbir toprak ve vücut parçası sonsuzluğa fışkıran kanlarımdan kaçamayacak. kanımla sevişen aptal insanlık kalbinin en ücra köşesinde şu sonsuz nefretimden bir kırıntı hissedecek, kimisi kendini öldürecek. kimisi abisini kesecek. kimisi aklını yitirecek. uzak diyarlardan tüm evrene bir barut kokusu yayılacak ve, kafamın bir tarafından girip öteki tarafından çıkacak bir mermi parçası, aynı eksende dönecek ve şu aciz bedenime tekrar girerek kalbimin en orta yerinde bir çığlıktır patlayacak. kadavralaşmış beni gören tanıdıklarım bakacaklardır öylece, yabancılar kimden bu kadar nefret ettiğimi düşünecek ama asla gerçeği göremeyeceklerdir, canlı kalabilen tüm insanlıksa içlerine bu nefreti sürgün eden tanrılara bir ömür dolusu lanet sözler edecekler ama bir aptaldır insanlık, iman etmeyi sürdürecek ama asla gerçeği göremeyeceklerdir.

Tablo: Tearing Away From Myself, Ilo Künst

[ziyaninsiirleri]

Akşamın Telvesi Boğazında

insan nasıl olur da... bilmiyorum yine nasıl olur bir insan. peygamberliğin hüküm sürdüğü şu dünyada ben gibiler bilmez hiçbir şey. sen gibiler biraz mutsuz yaşarken hoşnutluk dolu biricik hayatını ben hayatsız günlerime veda ediyorum her kendimi terk ettiğinde zihnim. ve zihnim artık susmalısın diyorum, kes sesini yeter artık git uyu diyorum ama bana ne diyor biliyor musun? bilmiyorsun.

bazen bir martı katılır müziklere bir martıdır hayatın en özgür hissedildiği an. özgürlüğün hayatımıza tutsak olduğu gerçeğini kaç tane martı kabullenebilir esasen? peki bir kağıt uçakla yarışan martı ne hissedebilir asgari? saçma değil mi? anlıyorsun beni. değil mi?

hâlâ iyiyim, merakta kalma ben harika hissediyorum sensizliğini yaşayan gecenin ellerinde bir sağa bir sola çarparken akıllılığıma kapanış konuşmasına hazırlanan beynimin çürümüş duvarlarına, ciğerlerim ölesiye nefret ederken benden son damlasına kadar emdiği şu soğuksuz nefeslerim neyine yetmiyor diyorum susamıyorum susuyorum kusmak istiyorum sensizliğimi, sessizliğimi. ama son vaktimdi işte hasret çalmıştı, yakmadan olmazdı.

Çizer: Ilo Künst

[ziyaninsiirleri]

Esaret İnkılapları

mutlu mu olmam gerek üzgün mü, bilmiyorum. özgür mü oldum yoksa tutsak mı, bilmiyorum. değişti birçok şeyler ama neler olduklarını bilmiyorum.

bir hayat yaşanıyor önümde ben sadece izleyebiliyorum, benim sadece canım yanıyor, ben hissetmiyorum. insan kendinin mahkûmuymuş, diğer her şey, tüm pişmanlıklar hepsi birer bahaneymiş, bunu şimdilerde öğreniyorum.

alkol dostumuz değilmiş, yerdeki terkedilmiş şişelerde yazıyordu okudum. çöp kutularına atılmaya bile layık olmayan alkol şişeleri bırakın da olmasın dostumuz, eziyet ne gereksiz şey! ben de şişeler gibi terk edildim ve ben de yalnız kaldım bir çöp kutusu gibi, kimseye dönmeden yüzümü yaşadım aylarca yapayalnız. geri döndüm sonra, “zor zamanlardı” diyorum o zamanlarıma, yanılmışım sanırım. geri başlayınca hayatıma, her şey yolunda olacak zannediyordum. o “zor” zamanlarımda yalnız olmamanın hayat olduğunu sanıyordum. meğerse şu hayatta yapması en tatlı şey, bir şeylerin olacağını zannetmekmiş bunu şimdilerde öğreniyorum.

Çizer: Ilo Künst

[ziyaninsiirleri]

Sessizliktir İnsanı Öldüren Başkaları Değil

yaşıyorum sessizce, yaşıyoruz sessizce. ne aynada gördüğüm gözlerimin suskun  çaresizliğinin kenarından sarkıyorum, ne de atıyor kendini aşağıya içimden birileri. mutlu değil hiçbirim, öyleymiş gibi davransak da. lakin ne demiştim, mutsuz da değiliz, değiliz.

kafamdaki varolmamışlıkla anlaşıyoruz bir süredir, daha çok ben onu anlıyorum, o beni görmüyor. o kimseyi sevmiyor, o kendisini düşünüyor sadece, o mutlu.  ben değilim. o her bir şeyi çözmüş, o akışına bırakmış hayatını, o kötü.  ben değilim.

tüm bu varolmamışlığın, tüm bu mutlu sevecenliğin bir ikizi olmalıydı, tıpkı bir- tıpkı yin ile yang gibi ! tüm bu varolmamışlığın içinde, varolmuş ve yok olmamış bir şey var: adı, karanlığım. ben koydum.

karanlığım arazinin sahibidir düşündüğüm günden beri, esasında düşündüğüm günden beri ben bir hiçim, çünkü karanlığımın içinde bir hiçlik, varolmamışlığın içinde bir karanlık vardır. ama onunla hiç anlaşamıyoruz, ama o beni hep öldürüyor ben onun için bir ölüyüm hep.      bir gün yanımda gözlerinizi kapatırsanız,      varolmamış morluklarımı hissedebilirsiniz. karanlığım, o çok düşünüyor, o bir cehennem hayatı yaşıyor, o esen.  ben değilim. o başkaları için yaşıyor, o herkese mütevazı davranıyor, o mutsuz.  ben değilim.

dayanamıyor bazen ruhum ceketini çekip sırtına bakakaldığım uzaklara doğru adımlıyor, bense cehennemime dönüyorum. işte bu vakitler içim, toprak toprak kan avuç avuç kalp cesediyle örtülüyor. bir savaştır dünyada 10 saniye meydanda 10 yıl süregelen, içimi kemiriyor darbeler, kalbim savaştan kolsuz dönmüş bir gazi. karanlığım bir gün öldürecek sevecen beni, işte o zaman karanlığımın hiçliğinde kaybolacağım bir daha asla bulunmamak üzere.

Çizer: Ilo Künst

[ziyaninsiirleri]

Kendimi Çizerken Kalemim Kırılırsa

Kasım’da bir başkasıyım. İçimde kalabalık bir yalnızlık duygusu kol geziyor, Eziyor yüzümü meteliksiz kardan adamlar, kaldırımlar ağlıyor vurma derken, geçen yollar adımlar, kadınlar, sokaklar ve adamlar Eziliyor birer birer tabanımın altında.

Yolun        şerefsizliği         tuttu Bir   ışıktır   yolumu  aydınlatan onu   da    kendine   benzetiyor yılan    gibi    kıvrılıyor   altımda. Kasım’da     bir     başkasıydım, bugün benim, yarın da bensem sonraki          gün            kimim?

Nikbinken bir başkasıyım. Meteliksiz dediğim adamlar yanağımı sıkıyor Bir adam bağırıyor kafamda, belki kadındır. Ses etmeden ve ağlatmadan yolları alıyorum. Dışarıda bir adam bağırıyor bana tanıdık bir ses.

Çizer: Ilo Künst