#J.B. Bakema

[rotterdamvanalles]

In de rij voor opruiming in warenhuis ter Meulen aan de Binnenweg, 16 juli 1964.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

Het Ter Meulengebouw vormt een stedenbouwkundige verbinding tussen de vooroorlogse winkelstraat de Binnenweg en de nieuwe winkelstraten de Lijnbaan en de Coolsingel. Het bijzondere van het honderd meter lange en dertig meter brede gebouw was dat het, hoewel het drie winkels herbergde, één geheel was. De afscheidingen tussen de winkels bestonden slechts uit drie grote glaswanden. De ruimtes waren vrij indeelbaar en daardoor flexibel. De overgang van buiten naar binnen was uitnodigend. Verticale glasvlakken in het horizontale gebouw markeerden de drie entrees. De transparante gevel op de begane grond was één grote etalage waarvan de ruiten in de vloer konden verzinken. Bij mooi weer kreeg men de illusie van een overdekte markt. Behalve de begane grond dienden ook de kelder en de eerste verdieping als verkoopruimten. Martin’s Tearoom Restaurant was op de entresol gevestigd. De verdiepingen bereikte men via in het midden aangebrachte roltrappen. Op de tweede verdieping bevonden zich de kantoor-, administratie- en personeelsruimten.

In het hele land was Ter Meulen vooral bekend vanwege zijn in 1954 opgerichte postorderbedrijf. Eind jaren tachtig bleek de Ter Meulen-formule uitgewerkt en in 1993 ging het bedrijf failliet.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[danismm]

Hansaviertel Tower, Berlin 1960. Arch, J.H. van den Broek and J.B. Bakema.

[architectureofdoom]

Tags - Architects/designers I-Z

I.M. Pei Ignaty Milinis Ignazio Gardella Igor Vasilevsky Ilia Golosov Isamu Noguchi Ivan Fomin Ivan Leonidov Ivor Smith and Jack Lynn J.B. Hourlier J.B. Ingwersen J.F. Staal J.J.P. Oud L.J. sert J.M. Lamuniere J.M. Stokla James Gowan James Stirling Jan Duiker Jan Wils Jean Bourgon Jean Dubuisson Jean Prouve Jean Renaudie Joao Filgueiras Lima Joaquim Guedes Johann Georg Gsteu John Andrews John Bancroft John Dinkeloo John Hejduk John M. Johansen John Madin John Pawson John Portman John Storrs Jorn Utzon Jos Bedaux Josef Schulz Joseph Salerno Jozsef Fischer Juan O'Gorman Juliaan Lampens Jurgen Sawade Justus Dahinden K.L. Sijmons Kalff Karl Ehn Karl Moser Karl Schwanzer Kenzo Tange Kevin Roche Kisho Kurokawa Kiyonori Kikutake Konrad Wachsmann Konstantin Melnikov Kunio Mayekawa Kurt Schlauss Kurt Schwitters Le Corbusier Lebbeus Woods Leonardo Savioli Leonid Vesnin Leslie Martin Lev Rudnev Lina Bo Bardi Louis Fumet Louis Kahn Louis Noiray Louis Sullivan Lucio Costa Ludwig Hilberseimer Luigi Figini Luigi Moretti Luis Barragan Luis Peña Ganchegui Lutyens Malevich Manfred Hermer Marcel Breuer Marcel Lods Marcello Piacentini Mario Pani Marius Duintjer Mart Stam Martin Elsaesser Martin van Treeck Max Abramovitz Max Berg Mendelsohn Michel de Klerk Mies Minoru Yamasaki Moholy-Nagy Moisei Ginzburg Moshe Safdie MVRDV Neave Brown Neutra Nicholas Grimshaw Nikolai Kolli Noi Trotsky O Studio Olivier-Clement Cacoub Olson Kundig OMA Oscar Niemeyer Oswald Ungers Otto Herbert Hajek Ove Arup Owen luder P.V. Jensen Klint Pancho Guedes Panteleimon Golosov Paolo Portoghesi Paolo Soleri Paul Baumgarten Paul Ludwig Troost Paul Nelson Paul Rudolph Paul Stohrer Paul Virilio Paulo Mendes Da Rocha Pei Cobb Freed Peter Behrens Peter Eisenman Peter Märkli Peter Zumthor Philip Johnson Pier Luigi Nervi Pierre Jeanneret Pierre Koenig Pierre Parat Piet Blom Piet Elling Piet Mondriaan Piet Zanstra Pietro Belluschi Pietro Lingeri Pot Keegstra R.M. della Rocca Raimund Abraham Rainer Disse Raj Rewal Ralph Erskine Ray Eames Reinhard Gieselmann Rem Koolhaas Renaat Braem Rene Gages Renzo Piano Ricardo Bofill Ricardo Legorreta Richard Meier Richard Rogers Richard Seifert Richard Sheppard Robert Geddes Robert Mallet-Stevens Robert van ’t Hoff Robert Venturi Roger Anger Rudolf Schwarz Rudolf Steiner Ruy Ohtake Sachio Otani Sant'Elia Sérgio Bernardes Sergio Musmeci Shoji Sadao Sigurd Lewerentz Simon Ungers Smithsons SOM Speer Stanley Tigerman Superstudio Sverre Fehn Tadao Ando Team X Terragni Theo Bosch Theo van Doesburg Tony Garnier Ulrich Franzen Val Michelson Valerio Olgiati Van den Broek en Bakema Vann Molyvann Vico Magistretti Victor Bodiansky Viktor Vesnin Vilanova Artigas Viljo Revell Vittoriano Vigano Vladimir Bodiansky Vladimir Shukhov Vladimir Tatlin Volker Theissen Wallace Harrison Walter Forderer Walter Gropius Walter Netsch Wang Shu Wassili Luckhardt Wells Coates Werner Allenbach Werner Düttmann Werner March Wiel Arets Willem Dudok Willem van Tijen William Pereira Willy Guhl Willy Kreuer Willy Van Der Meeren Wim Quist Yakov Chernikov Yoshinobu Ashihara Zvi Hecker

[steelwagstaff]

To understand things, you have to understand the relationship between things … Once, the highest image of interrelationship in society was indicated by the word “God” and man was allowed to use earth and universal space under the condition that man should care for what he used. But we have to actualise this kind of care and respect since man came by his awareness nearer the phenomenon of interrelationship called the relation of atoms. Man became aware of his being part of a total energy system

Dutch architect J.B. Bakema in a 1974 lecture. Quoted in Thoughts About Architecture

[larevueerotique]

Reformed church, Nagele, J.H. van den Broek & J.B. Bakema, 1958-62  

[archiveofaffinities]

J.B. Bakema and H. Klopma, Rotterdam Tower - Euromast, Photomontage, 1958 

[rotterdamvanalles]

De Gouvernestraat met het gebouw Ons Huis van LantarenVenster, 6 november 1985.

LantarenVenster kent een rijke historie sinds 1949 als theater voor film, dans, theater en muziek aan de Gouvernestraat in Rotterdam. In oktober 2010 opende LantarenVenster met film en muziek haar deuren op de prachtige nieuwe locatie op de Kop van Zuid.

LantarenVenster was tot 2010 gevestigd in de Gouvernestraat, in een van de oudste gebouwen met een culturele bestemming. Het werd in 1909 geopend als Ons Huis, een gebouw bestemd voor het zogenaamde ‘volksontwikkelingswerk’. Als een van de weinige cultuurpanden bleef Ons Huis gespaard in de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog ontwikkelde het zich in eerste instantie meer tot een centrum voor beeldende kunsten, met expositieruimte en ateliers. Later kwamen daar film en theater als gezichtsbepalende activiteiten bij.

In 1949 werd onder leiding van de Rotterdamse architect J.B. Bakema een deel van Ons Huis verbouwd tot filmzaal: ’t Venster (later Venster 1). Daarbij kreeg het gebouw ook de entree, zoals die nu nog steeds zichtbaar is. Dezelfde architect realiseerde in 1952 de modernisering van de ‘oude schouwzaal’ tot theaterzaal De Lantaren (later Lantaren 1). In de bijna zestig jaar sindsdien is er met regelmaat geknipt en geplakt aan het gebouw. Het gebouw is altijd zeer intensief gebruikt. De laatste grootschalige renovatie en uitbreiding (Venster 2) dateren van 1991. De filmzalen Venster 3 en 4 werden in 1996 nog eens stevig aangepakt.

In de eerste zes decennia werd het gebouw beheerd door een opeenvolging van particuliere verenigingen en associaties. Vanaf 1969 nam de Rotterdamse Kunststichting (een gemeentelijke dienst) het beheer over van de theaterzaal. Bijna tien jaar later verwierf ze ook de filmzalen en werden beide gebouwen tot één geheel samengevoegd. In 1986 werd Theater Lantaren/Venster weer een zelfstandige stichting.

De foto komt uit de fotocollectie algemeen van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van https://www.lantarenvenster.nl/historie/

2023

[rotterdamvanalles]

In de rij voor opruiming in warenhuis ter Meulen aan de Binnenweg, 16 juli 1964.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

Het Ter Meulengebouw vormt een stedenbouwkundige verbinding tussen de vooroorlogse winkelstraat de Binnenweg en de nieuwe winkelstraten de Lijnbaan en de Coolsingel. Het bijzondere van het honderd meter lange en dertig meter brede gebouw was dat het, hoewel het drie winkels herbergde, één geheel was. De afscheidingen tussen de winkels bestonden slechts uit drie grote glaswanden. De ruimtes waren vrij indeelbaar en daardoor flexibel. De overgang van buiten naar binnen was uitnodigend.

In het hele land was Ter Meulen vooral bekend vanwege zijn in 1954 opgerichte postorderbedrijf. Eind jaren tachtig bleek de Ter Meulen-formule uitgewerkt en in 1993 ging het bedrijf failliet.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

2023

[rotterdamvanalles]

De noodwinkel van H. Ter Meulen aan de Mathenesserlaan in 1947. De winkel is versierd voor het vijftigjarig bestaan.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens van het Stadsarchief Rotterdam.

2020

[rotterdamvanalles]

De noodwinkel van H. Ter Meulen aan de Mathenesserlaan in 1947. De winkel is versierd voor het vijftigjarig bestaan.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens van het Stadsarchief Rotterdam.

2020

[rotterdamvanalles]

In de rij voor opruiming in warenhuis ter Meulen aan de Binnenweg, 16 juli 1964.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

Het Ter Meulengebouw vormt een stedenbouwkundige verbinding tussen de vooroorlogse winkelstraat de Binnenweg en de nieuwe winkelstraten de Lijnbaan en de Coolsingel. Het bijzondere van het honderd meter lange en dertig meter brede gebouw was dat het, hoewel het drie winkels herbergde, één geheel was. De afscheidingen tussen de winkels bestonden slechts uit drie grote glaswanden. De ruimtes waren vrij indeelbaar en daardoor flexibel. De overgang van buiten naar binnen was uitnodigend.

In het hele land was Ter Meulen vooral bekend vanwege zijn in 1954 opgerichte postorderbedrijf. Eind jaren tachtig bleek de Ter Meulen-formule uitgewerkt en in 1993 ging het bedrijf failliet.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[rotterdamvanalles]

De Gouvernestraat met het gebouw Ons Huis van LantarenVenster, 6 november 1985.

LantarenVenster kent een rijke historie sinds 1949 als theater voor film, dans, theater en muziek aan de Gouvernestraat in Rotterdam. In oktober 2010 opende LantarenVenster met film en muziek haar deuren op de prachtige nieuwe locatie op de Kop van Zuid.

LantarenVenster was tot 2010 gevestigd in de Gouvernestraat, in een van de oudste gebouwen met een culturele bestemming. Het werd in 1909 geopend als Ons Huis, een gebouw bestemd voor het zogenaamde ‘volksontwikkelingswerk’. Als een van de weinige cultuurpanden bleef Ons Huis gespaard in de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog ontwikkelde het zich in eerste instantie meer tot een centrum voor beeldende kunsten, met expositieruimte en ateliers. Later kwamen daar film en theater als gezichtsbepalende activiteiten bij.

In 1949 werd onder leiding van de Rotterdamse architect J.B. Bakema een deel van Ons Huis verbouwd tot filmzaal: ’t Venster (later Venster 1). Daarbij kreeg het gebouw ook de entree, zoals die nu nog steeds zichtbaar is. Dezelfde architect realiseerde in 1952 de modernisering van de ‘oude schouwzaal’ tot theaterzaal De Lantaren (later Lantaren 1). In de bijna zestig jaar sindsdien is er met regelmaat geknipt en geplakt aan het gebouw. Het gebouw is altijd zeer intensief gebruikt. De laatste grootschalige renovatie en uitbreiding (Venster 2) dateren van 1991. De filmzalen Venster 3 en 4 werden in 1996 nog eens stevig aangepakt.

In de eerste zes decennia werd het gebouw beheerd door een opeenvolging van particuliere verenigingen en associaties. Vanaf 1969 nam de Rotterdamse Kunststichting (een gemeentelijke dienst) het beheer over van de theaterzaal. Bijna tien jaar later verwierf ze ook de filmzalen en werden beide gebouwen tot één geheel samengevoegd. In 1986 werd Theater Lantaren/Venster weer een zelfstandige stichting.

De foto komt uit de fotocollectie algemeen van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt vanhttps://www.lantarenvenster.nl/historie/

[rotterdamvanalles]

De noodwinkel van H. Ter Meulen aan de Mathenesserlaan in 1947. De winkel is versierd voor het vijftigjarig bestaan.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens van het Stadsarchief Rotterdam.

[rotterdamvanalles]

In de rij voor opruiming in warenhuis ter Meulen aan de Binnenweg, 16 juli 1964.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

Het Ter Meulengebouw vormt een stedenbouwkundige verbinding tussen de vooroorlogse winkelstraat de Binnenweg en de nieuwe winkelstraten de Lijnbaan en de Coolsingel. Het bijzondere van het honderd meter lange en dertig meter brede gebouw was dat het, hoewel het drie winkels herbergde, één geheel was. De afscheidingen tussen de winkels bestonden slechts uit drie grote glaswanden. De ruimtes waren vrij indeelbaar en daardoor flexibel. De overgang van buiten naar binnen was uitnodigend. Verticale glasvlakken in het horizontale gebouw markeerden de drie entrees. De transparante gevel op de begane grond was één grote etalage waarvan de ruiten in de vloer konden verzinken. Bij mooi weer kreeg men de illusie van een overdekte markt. Behalve de begane grond dienden ook de kelder en de eerste verdieping als verkoopruimten. Martin’s Tearoom Restaurant was op de entresol gevestigd. De verdiepingen bereikte men via in het midden aangebrachte roltrappen. Op de tweede verdieping bevonden zich de kantoor-, administratie- en personeelsruimten.

In het hele land was Ter Meulen vooral bekend vanwege zijn in 1954 opgerichte postorderbedrijf. Eind jaren tachtig bleek de Ter Meulen-formule uitgewerkt en in 1993 ging het bedrijf failliet.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[rotterdamvanalles]

De noodwinkel van H. Ter Meulen aan de Mathenesserlaan in 1947. De winkel is versierd voor het vijftigjarig bestaan.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens

[rotterdamvanalles]

De noodwinkel van H. Ter Meulen aan de Mathenesserlaan in 1947. De winkel is versierd voor het vijftigjarig bestaan.

Ter Meulen is een voormalig warenhuis, van 1951 tot de sluiting in 1993 gevestigd aan het Binnenwegplein. Hein ter Meulen opende op 26 september 1897 een manufacturenwinkel aan de Nieuwe Markt, hoek Halstraat. De zaak ontwikkelde zich tot een goedlopend warenhuis en stond bekend om zijn scherpe prijzen en goede kwaliteit.

Ter Meulen verhuisde in 1903 naar de Gedempte Slaak, in 1912 naar de Hoogstraat en in 1921 Hoogstraat, hoek Sint Janstraat. Bij het bombardement van 14 mei 1940 bleef van de winkel alleen een staketsel van constructiebalken over. In 1948 kregen architecten J.H. van den Broek en J.B. Bakema de opdracht tot de bouw van een nieuw gemeenschappelijk winkelcomplex aan de Binnenweg voor de firma’s H. ter Meulen, N.V. Kledingbedrijven Wassen, N.V. van Vorst schoenmagazijnen en Martin’s Tearoom Restaurant. Van den Broek en Bakema waren ook de ontwerpers van de Lijnbaan (1948-1952), het eerste autovrije winkelgebied in Europa, en andere winkelpanden in het centrum, zoals schoenmagazijn Huf. Het nieuwe winkelcomplex werd op 1 maart 1951 geopend door K.P. van der Mandele, voorzitter van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Ter Meulen telde toen ruim vierhonderd personeelsleden.

De foto komt uit de collectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens van het Stadsarchief Rotterdam.