Tumgik
#Praia das Catedrais
Text
Tumblr media
PLAYA DE LAS CATEDRALES - ESPAÑA
166 notes · View notes
lemeoli · 3 months
Text
Tumblr media
19 notes · View notes
rabbitcruiser · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Beach of the Cathedrals, Spain (No. 7)
The climate of this geographical region is mainly temperate and humid oceanic, characterized by a greater frequency of winds from the north. The average annual temperature of the area is 13° C and the difference between the maximum temperature of the year (August) and the minimum (January) is 12° C. This makes the Cantabrian Region the area with the lowest thermal amplitude in the Iberian Peninsula.
The insolation is 1700 hours of sunshine per year and the average rainfall is 1800 l / m² with an average of 150 to 200 rainy days per year.
The ecoregions found on the Cantabrian coast are the Cantabrian mixed forest and the montane forest of the northwest of the Iberian Peninsula.
The main native species of this biome are oak and beech forests, with strongholds of chestnut, birch, yew and holly. However, since the second half of the twentieth century, in some areas (especially in coastal areas), native forests have been replaced by plantations of white eucalyptus and pine for commercial exploitation in the wood and paper industry.
Source: Wikipedia
13 notes · View notes
desmistificando-se · 20 days
Text
eu quero estar com você hoje, numa quarta-feira qualquer, e também quero que você esteja aqui no meu aniversário, me desejando parabéns, enquanto eu estou desejando você. eu quero que você esteja aqui na sexta-feira colorida, no sábado azul e no domingo mágico. eu quero traçar planos com você, idealizar os nomes dos nossos filhos, onde que será nosso casamento, para onde eu pretendo viajar com você. eu me perco entre igrejas, catedrais, praias, cachoeiras, ou qualquer lugar íntimo e bonito que possa receber o nosso amor. eu tenho o desejo de viajar para vários lugares diferentes, com uma infinidade de aportes culturais. aspirar cultura e arte, tomar vinhos refinados, visitar museus, exposições, teatros e cinemas, te beijar na frente de pessoas estranhas que terão sorte de cruzar conosco. deixar com que nossa energia se expanda e cruze outros peitos sedentos por amor. eu quero acordar e sentir seu cheiro do meu lado da cama, saber que eu posso me agarrar a você e sentir que a vida é bonita, porque toda a beleza pairou sobre você e ficou, e eu posso presenciar isso diante dos olhos. a vida é um acontecimento quando você me olha e me beija calmamente. quando você me toca profundamente e muda meu corpo. toca meus medos e vulnerabilidades e não vai embora. eu quero o seu toque em mim. eu quero tocar você. eu não quero que você vá embora. eu não quero sempre ter que esperar tanto tempo para te ver de novo. eu não tenho tanto tempo. eu não tenho controle sobre nada, e isso me coloca no terrível da existência. eu não posso acelerar o tempo, eu não posso fazer você estar perto agora. isso me faz reafirmar a minha ideia de que amar é uma prece jogada no universo. é preciso ser religioso em relação ao amor, é preciso ter calma - e eu estou sempre correndo.
33 notes · View notes
ssmfilms · 3 months
Text
Tumblr media
Martírios...
Como eu sofro deste mal que me mastiga!
Antigas cantigas são ouvidas à luz do dia!
As tuas mãos estendem-se pra cima, como catedrais góticas antigas...
O cinema é a nossa contrapartida, em plena sessão beijos e carícias...
O sol que ilumina a praia da avenida, revela todo caos e miséria que as Trevas escondia...
0 notes
Text
Ribadeo - Playa de las Catedrales
A Playa de las Catedrales, localizada em Ribadeo, é uma deslumbrante praia na costa da Galiza, Espanha, conhecida pelas suas formações rochosas impressionantes. Durante a maré baixa, revela uma série de grutas, arcos e pilares naturais que se assemelham a catedrais góticas, daí o nome. A nossa visita permitiu observar algumas dessas rochosas enquanto caminhavamos pela areia fina, desfrutando das…
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
timriva-blog · 7 months
Text
“Mexar fóra do cacho # do ouriñal # do penico”, fraseoloxismos galegos equivalentes ó castelán “mear fuera del tiesto”
O lingüista Xosé Antonio Pena Romay publica unha nova entrega da sección de fraseoloxía “Verbas sisudas non queren testemuñas”. Baños na Praia das Catedrais Para dar a entender que unha persoa fai ou di algo que temos por bastante inconveniente ou molesto, ou mesmo groseiro, ou incluso algo que non ten sentido ningún, que non vén nada ó caso nin a conto ou que está fóra de lugar, en castelán…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
torarii · 8 months
Photo
Tumblr media
A Cathedral of the Sea: Praia das Catedrais Behold the majestic beauty of Praia das Catedrais, where the ocean's enchanting embrace creates a cathedral-like spectacle that is truly awe-inspiring. Lose yourself in the serenity and grandeur of this mesmerizing seascape.
0 notes
beni75 · 10 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Fotos y textos: @julio_conde_fotografia
1-. Faro de o Cabo home situado en la península del Morrazo, es la zona terrestre más cercana a las islas Cíes
2-. Buscando la lluvia de estrellas me encontré esta Vía Láctea
3-. Fashion victim
4-. Illa Pancha lighthouse, España
5-. Mirador da columna, río Sil, Galicia
6-. Pozas de Melón, Ourense, Galicia
7-. Praia das catedrais, Lugo, Galicia
8-. Secret Garden in Galicia
9-. Spires
10-. Torre de Hércules, A Coruña, Galicia
11-. Un sueño hecho realidad, mi primera panorámica de la Vía Láctea
1 note · View note
tulapanna-art · 1 year
Photo
Tumblr media
A Cathedral of the Sea: Praia das Catedrais Step into a world where nature's architectural marvels reign supreme. Praia das Catedrais, lovingly referred to as the 'Cathedral of the Sea,' reveals a breathtaking coastline that will transport you to a place of tranquility and wonder.
0 notes
santaebelacatarina · 2 years
Photo
Tumblr media
🏆[TOP 2023] ⛔️ ÚLTIMA OPORTUNIDADE DE PARTICIPAR DA ENQUETE ⛔️ QUAL É O ATRAÇÃO TURÍSTICA MAIS INCRÍVEL DA SUA CIDADE? ➡️ COMO VOTAR: NOME DA ATRAÇÃO + NOME DA CIDADE Exemplos: - Serra do Rio do Rastro, Lauro Muller - Ponte Hercílio Luz, Florianópolis - Beto Carrero, Penha - Praia da Ferrugem, Garopaba ... - Santuário Santa Paulina, Nova Trento - Cachoeira Véu de Noiva, Urubici Parque, Igrejas, Capelas, Catedrais, Praias, Cachoeiras, Cascatas, Morros, Picos, Cânions, Faróis, Passeios: Trem, Balão, Atrativos Temáticos, Trilhas, Estradas, Serras, entre outros ... Será que o seu QUERIDINHO entrará no TOP 2023? 🥰🍃 #santaebelacatarina #trilha #trilhando #superação #penomato #bichodomato #curtasc #viajando #trekking #travel #misterio #iconico #santacatarina #vemver #fascinante #impressionism #vimpromato #deslumbrante #enquete #storie #atrativosturisticos #top2023 #2023 (em Santa Catarina) https://www.instagram.com/p/Ck3Yu0gL0Lv/?igshid=NGJjMDIxMWI=
1 note · View note
thisisanotherpov · 4 years
Text
Carta #8
Hola compitrueno, hoy nos adentramos en el norte de Galicia. Espero que te encuentres mejor a estas alturas, pues todo empieza a despejarse y a volver a la normalidad, así que a lo mejor pronto podemos correr aventuras sin ser mediante cartas. Para mí no hay mejor sitio para pensar en libertad y despejarse que una playa como la de As Catedrais, donde la fuerza del mar y el tiempo han convertido el lugar en una obra de arte, el monumento natural más impresionante que he visto. Ante la marea alta aparenta ser un acantilado al mar como cualquier otro, pero cuando la marea baja…
Una costa de quince kilómetros perfilada por arcos naturales de piedra maciza de treinta metros de altura sobre el mar, bajo los cuales se puede andar con la marea baja a través de pasillos, cuevas inundadas, muros de pizarra… Aunque se las conoce como la playa de las catedrales, realmente la playa en sí se llama Augasantas (Aguas Santas), y se hizo tan mundialmente famosa hace menos de medio siglo. Su actual nomenclatura viene dada por el título de una foto de un fotógrafo gallego, derivado de la forma de los arcos, que simulan los arbotantes de las catedrales o templos cristianos, o, en mi opinión, también porque el lugar es tan mágico que parece una catedral obra de las mareas que han esculpido los acantilados a su merced, creando así un importante repertorio de arcos, columnas y bóvedas a nivel arquitectónico a través de arenales y playas.
Tumblr media
Para llegar a la playa han construido un paseo al borde de los acantilados muy bien señalizados y con paneles de información, aventura recomendada sobre todo cuando hay pleamar, para contemplar el lugar desde arriba con gran probabilidad de ver una magnifica puesta de sol.
El lugar está protegido bajo la Red Natura 2000, cubriendo así sus casi veintinueve hectáreas de las cuales veinte son marinas. Desde hace un par de años han limitado su visita masificada durante el verano y que la hace peligrar, por lo que desde el uno de julio al treinta de septiembre se necesita autorización para visitar el lugar, aunque es gratuita y se tramita desde internet. Considero que es una buena forma de tener un limite de visitantes diarios para preservar el lugar sin coste adicional para las personas interesadas en conocerlo.
Hay muchas rutas de senderismo en esta zona de Galicia aprovechando su clima, paisaje y turismo habitual derivado de la visita de As Catedrais. A lo largo del litoral hay numerosas playas y de todas las características, con un paisaje que se puede admirar desde gran variedad de miradores casi todos cerca de la costa.
Tumblr media
Una curiosidad son las mareas vivas (que suceden cuando hay luna llena y luna nueva), con las cuales tanto la pleamar como la bajamar son más fuertes, es decir, más altas y bajas de lo habitual, permitiendo así el paso entre playas y arenales y que habitualmente no se podría hacer. Eso sí, de darse este capricho hay que hacerlo con precaución y rapidez, ya que el agua sube muy rápido por tratarse de una costa horizontal. Incluso de normal la marea crece tan rápido que no te das cuenta; hace dos años yo, que acostumbro mucho a caminar por las playas de mi tierra y estoy acostumbrada a los cambios de mareas, me pilló por banda y me vi empapada hasta las rodillas ante la dificultad que tuve para escapar del oleaje. ¡Suerte que estaba cerca de la esplanada de arena que lleva a la salida!
Tumblr media
Destaca que la costa lucense tiene historia con la tradición ballenera, una actividad de riesgo ya que mantenían la técnica del arpón manual, la cual fue introducida en Galicia por los vascos durante la Edad Media. En Rinlo hubo uno de los puertos especializados más importantes al igual que en Estaca de Bares, destacado lugar por ser el punto más septentrional de España y que une las aguas del Cantábrico y el Atlántico por donde pasa una de las rutas migratorias de las ballenas. Cabe mencionar el Barco-Museo Boniterio Reina del Carmen en Burela, un buque especializado en la pesca de bonitos que dedica parte de su exposición a la pesca ballenera. Por si no lo sabias, la pesca de ballenas en Galicia se llevó a cabo desde el siglo trece hasta el siglo pasado, una actividad ahora prohibida mundialmente (en España desde 1986). En su época la caza de ballenas se realizaba, impulsada por los vascos en nuestro país, para obtener su grasa que se usaba para hacer aceite (saín) que daba vida a las lámparas de antaño o como lubricante de máquinas; sin embargo la carne en España no se consumía y se exportaba a Francia y, en Galicia, se comerciaba sobre todo con Japón. Con la adhesión a la Prohibición Mundial del Comercio de Ballenas cesó este tipo de pesca y desmantelaron todas las naves industriales que había en todo el país, lo cual en Galicia y otras comunidades autónomas afectó a pueblos marineros especializados.
A ciento veinte kilómetros de la costa al sur de Ribadeo encontramos la ciudad homónima y capital provincial de Lugo, caracterizada por tratarse de una ciudad romana fundada en el siglo veinticinco antes de Cristo, siendo así la ciudad más antigua de Galicia. Durante la época romana se conocía como Lucus Augusti (que significa bosque sagrado), quedando de ella su majestuosa muralla romana y otros restos conservados en museos. También se dice que su origen podría ser prerromano, basándose en la divinidad celta Lug, el cual vendría a ser el dios nórdico Loki.
La ciudad lucense se construyó en una colina rodeada por el río Miño y otros dos más pequeños, habiendo una Reserva de la Biosfera llamada Terras do Miño en el lugar, donde hay una importante conservación paisajística y hábitats fluviales atlánticos a nivel internacional.
La muralla de Lugo es única en el mundo. Declarada Patrimonio de la Humanidad en el año 2000, mantiene intactos sus más de dos kilómetros de circunferencia. En su interior, dada la expansión de la ciudad actual, se encuentra el centro urbano, la catedral, el museo provincial y la casa consistorial entre otros edificios importantes.
Cuenta la leyenda que se construyó la muralla para proteger un bosque, de ahí el nombre romano de Lucus Augusti. Se caracteriza por sus diez puertas, siete metros de ancho en algunos puntos y sus setenta y una torres que se mantienen originales, aunque en su momento original fueron ochenta y cinco.
Tumblr media
Si me lo permites, te voy a contar las características y curiosidades de sus puertas:
Puerta del Campo Castelo (o conocida como puerta de la Cárcel), abierta en el siglo diecinueve para facilitar el cambio de guardia de la cárcel nueva en 1887 y también para acceder al juzgado. Sus medidas son más de cuatro metros de ancho y más de siete de alto, teniendo que derribar escaleras romanas y parte del Reducto Cristina (donde se ubicaba la puerta principal durante la época romana), utilizando estas piedras para su construcción y también para el alcantarillado de la puerta de San Fernando.
Puerta de la Estación fue abierta ante la necesidad vecinal de comunicar la ciudad con el ferrocarril. Se amplió en 1921, obra en la cual se derribó la puerta medieval y se construyó la actual. A diferencia de las demás, esta no tiene decoración por la dificultad económica de la ciudad a raíz de la Primera Guerra Mundial. Tiene un ancho de diez metros con más de ocho de altura.
Puerta Falsa es una de las puertas originarias de construcción romana aunque completamente modificada, de ahí su nombre. Se trataba de una puerta de uso exclusivo de los militares romanos que daba paso a una trinchera excavada en el terreno. Se cerró durante la Edad Media y se abrió en el siglo diecisiete con la construcción del Hospital de San Bartomeu. En el siglo pasado se construyó el acceso de escaleras. De casi cuatro metros de ancho, mide más de cinco metros de altura.
Puerta Miñá (conocida como puerta del Carmen o puerta mineana) permanece desde la época romana. Su nombre se debe a que da acceso al río Miño. Es la menos modificadas de todas, constando con sus más de tres metros y medio de ancho originales, guardada por dos torreones de granito. No se derribó ni sustituyó como otras gracias a la crisis económica que sufrió el municipio en 1870.
Puerta Nueva es también de la época romana, fue en ese momento la salida de Lucus Augusti hacia Brigantium y la principal puerta de la muralla hasta la construcción de la de San Fernando. En 1899 fue derribada, levantándose una más moderna y amplia (más de cuatro metros de ancho y ocho de alto), aunque en 1900 se reformó ante su mala conservación.
Puerta del Obispo Aguirre, abierta en el siglo diecinueve para facilitar la comunicación del nuevo seminario construido por orden del Obispo Aguirre con el cementerio. Tiene diez metros de ancho y más de ocho de altura. Dicen que cuando la abrieron aparecieron lápidas romanas.
Puerta del Obispo Odoario, abierta en 1921 de forma ilegal, fue el motivo de declarar la muralla Monumento Nacional. Se abrió para facilitar las obras del Hospital de Santa María, aunque su obra finalizó en 1928, dejándola con doce metros de ancho y nueve de altura.
Puerta de San Fernando fue la primera puerta moderna, abierta en el 1854 por donde se adentraba el acueducto romano. Fue inaugurada por la Reina Isabel II. Se reformó en 1962 para facilitar el tráfico y se ensanchó, quedando en más de siete metros de ancho y más de dote de alto. Es uno de los principales accesos a la ciudad vieja, comunicando las zonas más pobladas de Lugo.
Puerta de San Pedro ya existente durante la Época Romana, en la Época Medieval se la conocía como puerta Toledana por su dirección hacia Castilla, por donde entraban los mercaderes toledanos que accedían a la ciudad. Aunque ha sido modificada, mide casi cuatro metros de ancho y más de cinco de alto. Se mantiene el original frontón triangular con el escudo de la ciudad de 1781. Es la puerta por donde acceden los peregrinos del camino primitivo.
Puerta de Santiago (conocida como puerta del Postigo) está totalmente modificada aunque es originaria de la construcción romana. Con cuatro metros y medio de ancho y más de cinco de altura, pertenecía a la Iglesia y daba a las huertas. En las época de la peste era la única que se mantenía abierta. Al acceder por esta puerta nos encontramos la Catedral de Santa María. En su interior había una imagen de Santiago Matamoros, que es la representación medieval del Apóstol.
El Reducto Cristina que te he mencionado antes se construyó en 1837 y era un baluarte defensivo de la artillería y que unía dos tramos de la muralla separados por una fortaleza. Su construcción fue motivada por las Guerras Carlistas y su nombre era en honor a la reina regente, María Cristina de Borbón.
En Lugo también destacan las termas romanas de Lucus Augusti, los restos de un antiguo balneario romano a orillas del Miño del siglo quince antes de Cristo y que se declararon Monumento Histórico-Artístico en 1931. Actualmente forman parte del Hotel Balneario. En las excavaciones de las temas se encontraron dedicatorias a las Ninfas, como agradecimiento por el manantial y su capacidad curativa. Destaca que fueron usadas durante siglos y ahora se pueden visitar en dicho hotel.
En la ciudad también encontramos un puente romano, el cual ha sido reconstruido en numerosas ocasiones, mantiene sus ciento cuatro metros de longitud y cuatro de ancho sobre el río Miño. Actualmente se trata de uno de los dos puentes peatonales de la ciudad. Destaca que durante la Época Romana fue la única forma de cruzar el río y comunicar Lucus Augusti y la actual Braga en Portugal.
La población lucense es muy consciente de su pasado romano y lo recuerdan cada año en su fiesta Arde Lucus, que se celebra a mediados de junio a raíz del 2001. Se considera desde 2017 una Fiesta de Interés Turístico Nacional, llegando a alcanzar el millón de participantes los últimos años. Se caracteriza por vestimentas romanas, ambientación, actividades romanas y celtas como:
Campamentos militares, donde deben sobrevivir con objetos típicos de la época, y que pueden ser tanto romanos como galaicos. Por si no lo sabes, antes del Imperio Romano en Galicia y parte de Asturias se ubicaban los pueblos que conformaban Gallaecia, más de cincuenta tribus de origen celta caracterizadas por mujeres que labraban la tierra y recolectaban en el bosque y hombres que cazaban o cuidaban del ganado, aunque también organizaban saqueos guerreros.
Bodas celtas, es decir, celebrar matrimonios por el antiguo celta que se renueva cada año (si así se desea) y en el cual es la mujer quien decide esa renovación. En caso de haberse renovado durante siete años consecutivos, la unión pasa a ser definitiva. En esta actividad se entrega un certificado de matrimonio.
Mercado artesanal donde también se hacen espectáculos de magia y música.
Circo romano, que se celebra en el Parque de Rosalía de Castro, se interpretan peleas de gladiadores o carreras de carruajes.
Quema de la muralla es una recreación del asedio a la ciudad romana, aunque no se celebra en la misma sino en el mismo parque que el circo romano.
Al igual que aquí en la isla con la fiesta de moros i cristians, también hacen batallas entre galaicos (celtas) y romanos.
Está de más decir que todas las actividades, trajes y representaciones se hacen con rigurosidad histórica, por lo que aunque sean unas festividades de índole lúdico, son una oportunidad para aprender sobre la cultura romana y la celta. Por tanto,
También son importantes las fiestas de San Froilán en octubre y que se celebran desde 1754. Durante el siglo XX tuvieron una gran importancia económica ya que abastecían de ganado a Castilla y León, llegando incluso al resto de la península con la llegada del ferrocarril. Actualmente son unas fiestas en honor al santo, repleto de actividades como pasacalles, conciertos, ferias de antigüedades y coleccionismo, espectáculos varios, mercadillos, etc. Destacan entre las actividades el Festival Internacional de Marionetas y la Feria Medieval.
Hoy lo dejamos aquí, creo que es suficiente todo lo que te he contado hoy, no sé cómo lo verás tú. A lo mejor te estoy aburriendo con mis cartas, aunque espero que no. ¡Gracias por seguir leyéndome! Como te dije una vez, es una experiencia que me está ayudando a mí también, porque conozco cosas de mi tierra que desconocía o no me había parado a pensar y a valorar. ¡Muchas gracias por ello!
He de sincerarme contigo y decirte que se me han acabado las ideas sobre Galicia. Tengo que consultar con la almohada estos días cómo seguir las cartas que me quedan… Así que la siguiente carta a lo mejor es toda una sorpresa, espero que para bien. ¡Nos vemos entonces!
3 notes · View notes
acid-blood · 8 years
Photo
Tumblr media
🌄 (en Playa De Las Catedrales)
2 notes · View notes
rabbitcruiser · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
As Catedrais Beach, Spain (No. 2)
The rock base is about 500 million years old, since when it suffered successive floods and retreats from the sea. Its strata of different hardness and successive fractures in different directions facilitated the erosive action until showing the image they present today.
Part of the flora on the cliff are passionflower, sea parsley, gorse or heather. At the bottom, red algae and coralline algae keep the lichens company. The most numerous representatives of birds are seagulls and cormorants. And as fauna attached to the substrate, barnacles, mussels, limpets and periwinkles.
Source: Wikipedia
8 notes · View notes
pollonegro666 · 3 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
2020/10/08
Fuimos de viaje al norte de España y nuestro primer destino fue la Playa de Aguas Santas, también conocida como Playa de las Catedrales. Es una formación rocosa natural debido a la erosión del viento y las olas del mar. Se puede ver en todo su esplendor durante la marea baja. Está declarada monumento regional y nacional, acreditado por las placas que encontramos.
We went on a trip to the north of Spain and our first destination was Holy Waters Beach, also known as Beach of the Cathedrals. It is a natural rock formation due to the erosion of the wind and the waves of the sea. It can be seen in all its glory at low tide. It is declared a regional and national monument, credited by the plaques that we find.
Google Translation into French:
Nous avons fait un voyage dans le nord de l'Espagne et notre première destination était Plage des Eaux Saintes, également connue sous le nom de Plage des Cathédrales. C'est une formation rocheuse naturelle due à l'érosion du vent et des vagues de la mer. On peut le voir dans toute sa splendeur à marée basse. Il est déclaré monument régional et national, crédité par les plaques que nous trouvons.
Google Translation into German:
Wir machten eine Reise nach Nordspanien und unser erstes Ziel war Strand von Eaux Saintes, auch bekannt als Kathedralen Strand. Es ist eine natürliche Felsformation durch die Erosion von Wind und Meereswellen, die bei Ebbe in ihrer ganzen Pracht zu sehen ist. Es wird zum regionalen und nationalen Denkmal erklärt, was durch die Plaketten, die wir finden, gutgeschrieben wird.
Google Translation into Hebrew:
יצאנו לטיול בצפון ספרד והיעד הראשון שלנו היה חוף או סנטס, הידוע גם בשם חוף הקתדרלות. זוהי היווצרות סלע טבעית הנגרמת כתוצאה משחיקת גלי הרוח ואוקיינוס ​​שניתן לראות במלוא תפארתה בשפל. היא מוכרזת כאנדרטה אזורית ולאומית, אשר זוכה לזכות הלוחות שאנו מוצאים.
Google Translation into Hindu:
हम उत्तरी स्पेन की यात्रा पर गए और हमारा पहला गंतव्य ईक्स सेंट्स बीच था, जिसे कैथेड्रल बीच के नाम से भी जाना जाता है। यह एक प्राकृतिक चट्टान है जो हवा और समुद्र की लहरों के क्षरण के कारण होती है जिसे कम ज्वार पर इसकी सारी महिमा में देखा जा सकता है। इसे एक क्षेत्रीय और राष्ट्रीय स्मारक घोषित किया गया है, जिसका श्रेय हमें मिली पट्टिकाओं से मिलता है।
Google Translation into Russian:
Мы отправились в путешествие по северной Испании, и нашим первым пунктом назначения был пляж О-Сент, также известный как Соборный пляж. Это естественное горное образование, вызванное эрозией ветра и океанскими волнами, которое можно увидеть во всей красе во время отлива. Он объявлен региональным и национальным памятником, о чем свидетельствуют найденные нами мемориальные доски.
Google Translation into Japanese:
私たちはスペイン北部への旅行に行きました、そして私たちの最初の目的地はカテドラルビーチとしても知られているオーサントビーチでした。 干潮時にその栄光のすべてを見ることができるのは、風と海の波の侵食によって引き起こされる自然の岩の形成です。 それは、私たちが見つけたプラークによってクレジットされている地域および国の記念碑として宣言されています。
Google Translation into Korean:
우리는 스페인 북부로 여행을 떠났고 첫 번째 목적지는 대성당 해변으로도 알려진 오생트 해변이었습니다. 바람의 침식작용과 파도의 침식작용으로 생긴 자연 암석으로 썰물 때 그 장관을 한 눈에 볼 수 있다. 그것은 우리가 찾은 플라크에 의해 인정되는 지역 및 국가 기념물로 선언되었습니다.
Google Translation into Arabic:
ذهبنا في رحلة إلى شمال إسبانيا وكانت وجهتنا الأولى هي شاطئ شاطئ Eaux Saintes، المعروف أيضًا باسم . إنه تكوين صخري طبيعي ناتج عن تآكل الرياح وأمواج المحيط التي يمكن رؤيتها بكل مجدها عند انخفاض المد. تم إعلانه نصبًا إقليميًا ووطنيًا شاطئ الكاتدرائيات، والذي يُنسب إليه الفضل في اللوحات التي نجدها.
Google Translation into Portuguese:
Fizemos uma viagem ao norte da Espanha e nosso primeiro destino foi a Praia das Águas Sagradas, também conhecida como Praia das Catedrais. É uma formação rochosa natural devido à erosão do vento e das ondas do mar. Pode ser visto em toda a sua glória na maré baixa. É declarado monumento regional e nacional, creditado pelas placas que encontramos.
12 notes · View notes
deliriotropical · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
OBLIVIATE — Diretamente da casa SONSERINA de HOGWARTS, quem se aproxima é AARÓN CARLOS OLLIVANDER. Com seus 18 ANOS, está cursando seu SÉTIMO ANO e faz parte de POÇÕES AVANÇADAS e CHÁ QUINZENAL DA MADAME CHARPENTIER em sua escola. Seu status sanguíneo é DESCONHECIDO (MESTIÇO) e dizem por aí que ele se parece muito com o trouxa MANU RIOS, mas não sabemos se é verdade.
𝐈𝐍𝐅𝐎𝐑𝐌𝐀𝐂̧𝐎𝐄𝐒 𝐁𝐀𝐒𝐈𝐂𝐀𝐒
pronomes. ele/dele • gênero. homem cis • nacionalidade. espanhola • sexualidade. panssexual • aniversário. dezembro, 17 • signo. capricórnio  • altura. 1,82 m • cor dos olhos. azul esverdeado • cor do cabelo. castanho escuro • porte físico. atlético
𝐈𝐍𝐅𝐎𝐑𝐌𝐀𝐂̧𝐎𝐄𝐒 𝐌𝐀𝐆𝐈𝐂𝐀𝐒
status sanguíneo. mestiço (sereiano) • habilidade. canto sereiano • matérias favoritas. poções, transfiguração, trato das criaturas mágicas e herbologia •  especialidade mágica. poções •  espelho de ojesed. ser rico e famoso • bicho-papão. tempestades e relâmpagos • amortentia. o mar, a areia fina da praia, o calor do sol e a brisa da manhã • varinha. pilriteiro, com núcleo de cabelo de sereia, 28 cm, gentil e flexível • quadribol. torcida • postos. monitor da sonserina em hogwarts • patrono. naja haje • animal de estimação. uma coruja tyto furcata chamada de antonio banderas
𝐏𝐄𝐑𝐒𝐎𝐍𝐀𝐋𝐈𝐃𝐀𝐃𝐄
Definitivamente, divertido e carismático, de longe poderiam dizer o contrário. Aarón possui uma facilidade enorme de se misturar e ter amigos, estar próximo do máximo possível de pessoas, mas ao mesmo tempo consegue ser detestável, metido e levemente arrogante. Aarón é do tipo de briga e esquece no dia seguinte, que corta amizade e age como se nada tiver acontecido logo pela manhã, é conhecido por seu charme, elegância e sensualidade, o rapaz é atraente até quando acordar descabelado e com o hálito podre, e ele sabe disso, mesmo assim possui uma vaidade bastante exagerada. Ele sabe ser amigo e não existe essa de excluído perto dele, qualquer pessoa que conquiste a atenção do rapaz, sabe que pode contar em qualquer momento ou ocasião, respeita o espaço e a decisão do outro, mas também é do tipo que age de maneira impulsiva, o que é perigoso na maior parte do tempo. 
𝐁𝐈𝐎𝐆𝐑𝐀𝐅𝐈𝐀
No litoral da Espanha, possuem pequenos paraísos com suas águas cristalinas, vilas nas montanhas e a tranquilidade de uma vida ribeirinha. Uma pequena comunidade bruxa vive sobre as montanhas em praias mais afastadas em uma das ilhas baleares da Espanha, em Maiorca. Durante a guerra, serviu de refúgio para diversos bruxos que procuravam abrigo e tentavam fugir da ameaça que foi Lord Voldemort durante a guerra de 98, mesmo com toda essa importância, um jovem bruxo foi impedido de vivenciar essa calmaria toda e , talvez, por sorte, não tenha vivido o terror da guerra bruxa, o pequeno Aarón.
O rapaz nasceu da união de uma sereia (uma sereiana de praias mais quentes, que se assemelhava um pouco mais com os humanos) com um bruxo, sem o conhecimento do mesmo. O que ningu��m sabe sobre os sereianos, ao menos é o que há de registro nos livros de seres mágicos, é da possibilidade de se sustentarem sobre a superfície terrestre, não podemos dizer nada sobre aqueles que vivem nas áreas mais frias da Europa, mas nas ilhas da Espanha, da Croácia e da Itália, ao menos, podemos dizer que os sereianos além de mais bonitos na aparência sob a água, conseguiram sobreviver por séculos naquelas áreas por terem uma habilidade de sair da água e respirar na superfície como um humano, até mesmo criam-se pernas, mágicas, mas que lhe serviam para caminhar por entre eles sem que fossem notados.
Foi assim que a jovem Martina conheceu o bruxo que vivia em uma enorme casa de praia que ficava logo ao lado do mar, a relação aconteceu de maneira tão natural e expontânea que se apaixonaram rapidamente, mas a jovem ainda não se sentia segura em dizer que era uma sereia. Toda a história deles envolvia amor, apesar de ter algumas pequenas ressalvas que o marido jamais questionou, pois qualquer pequeno contato com a água, ela poderia mostrar suas guelras e escamas, então quase nunca era vista no mar, fazia seus banhos sozinha, seja na praia ou em casa, a piscina nunca foi verdadeiramente aproveitada por ela, que ficava próximo, mas não tanto. Por muitos anos, o marido acreditava que existia algum trauma ou até mesmo uma fobia que desconhecessem, mas como isso nunca abalou a relação dos dois, continuou assim.
Aarón foi o único filho que eles tiveram, sequer tentaram muitas vezes, apenas deixaram que a natureza seguisse o seu fluxo e assim, o bebê de enormes íris azuladas estaria no colo dos dois. Martina respirou aliviada quando o seu filho tocou a água e nada aconteceu, ao menos ele não teria as escamas ou as guelras para lhe impedir de ser uma criança normal. Mas, ainda um bebê, a descoberta aconteceu.
A família do bruxo estava reunida em uma festa de aniversário de cinco anos da criança, todos comemoravam e cantavam quando um balde de água caiu sobre a matriarca, fazendo com que caísse na frente de todos com suas escamas, pele de cor mais azulada, olhos amarelados e cabelos brilhantes e perolados, depois de anos vivendo aquele amor, a repulsa foi tudo o que viu nos olhos de seu marido e mesmo que muitos membros da família tentassem impedi-lo de avançar sobre aquele ser, o inevitável aconteceu.
Aarón tinha seus gigantes olhos azuis mirados na imagem de uma sereia sem vida sobre o tapete da casa, não se usou varinha e feitiços proibidos, foi na força da mão e em golpes violentos contra o corpo frágil, os gritos que ecoava tão alto despertou alguns sereianos e todos souberam o que tinha acontecido. Temendo a vida da criança, os avós decidiram tira-la de lá, mas não sabiam se era seguro mantê-lo ainda na família. A criança foi deixada na porta de uma das catedrais mais importantes de Maiorca, adornando o pequeno pescocinho havia um cordão de ouro, com o desenho de uma concha e o nome Aarón gravado no centro. A família bruxa sumiu do mapa e o patriarca daquela pequena família não conseguiu fugir da fúria dos sereianos, que atacaram com suas armas e levaram o corpo de Martina com eles, a história de amor dos dois havia acabado ali e do pequeno fruto desse romance, só começava. Apesar do passado estranho, Aarón nunca ficou verdadeiramente abalado com isso, foi como se sua mente tivesse dado o presente de uma amnésia específica em que não se lembrava quem era a sua família e, como sempre cresceu naquele pequeno orfanato trouxa, ele sequer sabia que era um bruxo, apenas seguiu a vida e aprendeu a ser uma criança… bem difícil de lidar.
Uma personalidade forte e que adorava chamar a atenção, coisa que conseguia fácil com a beleza que ficava ainda mais presente com o passar dos anos, Aarón era popular e ao mesmo tempo problemático, a criança que conversava no fundo da sala de aula ou que despertava ciúmes em meninos e meninas por estar fazendo amizade com os amigos deles, não era bom com esporte mas era ótimo em fazer artimanhas, as freiras do orfanato perdiam os cabelos com ele. Demorou muito pra aprender a falar, tinha uma dificuldade enorme pra ler e escrever, então acabou sendo colocado na turma especial para jovens com dislexia, o que atrasou um pouco o seu desenvolvimento.
Ele tinha dez anos quando um casal de recém-casados surgiu para um trabalho voluntário que faziam ali, em busca de ajudar as escolas a encontrarem jovens bruxos sem registros ou família conhecida, mas claro, para as freiras, eram apenas jovens que buscavam se redimir da culpa e ajudar no que precisavam. O amor de Lya para o rapaz de olhos azuis tão hipnotizantes foi instantâneo e não demorou para que ele conseguisse convencer o seu marido para adota-lo, mesmo que ainda fossem jovens demais para isso.
Aarón ganhou um nome, sobrenome e uma família, uma casa em Londres e uma vida estável, mesmo que eles acreditassem que o garoto era trouxa, Lya e Brian lhe amaram como nunca antes, mas não conseguiram mentir a alegria que, aos onze, Aarón despertasse sua magia e para a surpresa até mesmo do garoto, a carta de Hogwarts chegou na residência, e mesmo que tivessem tido pouco tempo com o seu filho, eles permitiram e o levaram até o beco diagonal para as compras tradicionais, à estação 9 ¾ no qual lhe ensinaram a travessia da pilastra de tijolo e aos prantos se despediram do filho que entrou no expresso de Hogwarts. Brian ficou estonteante quando o nome da casa foi ressoado na frente de todos: Sonserina, além do alívio de Lya quando o filho não se sentiu nem um pouco atraído pelo Quadribol. Durante a guerra,  no primeiro ano ainda em Hogwarts, conseguiu refúgio junto com o avô em uma residência a beira mar,  onde seus pais adotivos perceberam o quanto ele gostava de água e isso influenciou na escolha de um lugar mais próximo do mar, faziam tudo pelo filho e essa foi uma das decisões que haviam tomado sem nem hesitar.  Com a guerra vencida, sentiram que estava tudo bem de colocar o filho na escola de novo,  sob uma direção nova e novas possibilidades,  Aarón voltou a ser o centro das atenções.
Tudo estava indo perfeitamente bem… Até os seus dezesseis anos.
A foto do pai biológico estava em um quadro de memorial com a família, indicando o sumiço e a morte de todos, a história sobre os refúgios daqueles que não podiam lutar contra os comensais, a importância dos bruxos na segurança de diversos outros mestiços e nascidos-trouxas que podiam morrer nas mãos dos puristas, despertou aquela lembrança adormecida no fundo de sua mente e mesmo que o memorial dissesse que o homem tinha morrido nas mãos de comensais, de alguma forma, Aarón sabia que não. Ficou internado uma semana na enfermaria em uma depressão profunda, insônia, jejum, no qual só fazia que sua mente lhe prendesse ao grito de sua mãe naquela forma diferente, junto com os rosnados assustadoramente violentos de seu pai, que acabou levando-o a ala psiquiátrica do St. Mungus, onde o uso do feitiço obliviate foi a única solução que encontraram, despertando-o daquele passado obscuro e trazendo de volta o jovem charmoso e carismático que Aarón sempre foi.
Quase um ano foi preciso para que os Ollivanders se sentissem seguros de novo, mesmo que não gostassem da ideia do torneio tribruxo retornar, eles não se sentiram incomodados com a possibilidade de seu filho ficar afastado por um tempo e então fizeram ele voltar para a escola, renovado e renascido, todos perguntavam se estava bem ou se tinha acontecido algo, ele só ria e dizia “Não sei do que estão falando, eu só tirei um ano sabático… apenas férias prolongadas” porque de fato, na mente dele, existia apenas as maravilhosas lembranças com a sua verdadeira família.
𝐇𝐄𝐀𝐃𝐂𝐀𝐍𝐎𝐍𝐒
Lya vem de Lyanna, nome de sua mãe, que vem de uma família de bruxos sangue-puro da Espanha. Brian seria o terceiro filho de Garrick Ollivander, que cuidou do pai enquanto refugiava da guerra.
O nome Aarón foi dado a ele porque foi o nome registrado no orfanato e é o que está gravado no cordão (que Aarón nunca tirou na vida), Carlos foi um nome escolhido por seu pai adotivo, que queria muito dar o nome de Charles, mas ele viu em algum lugar de Carlos seria a tradução em espanhol e escolheu homenagear a esposa.
O pais de Aarón não sabem da origem sereiana do filho, mas desconfiam, principalmente quando ouviram o dom que ele tinha com o canto sereiano, por sorte, o filho não gosta tanto assim de música para se prender a isso e acabar causando algum problema.
A lembrança que Aarón tinha da morte de sua mãe foi apagada, porém, as demais lembranças de sua mãe ainda estão gravadas na memória do garoto, mantém intacta a paixão dele pelo mar e pala água, pois a memória que tem guardada da mulher envolve o mar e a areia fina da praia.
Outra memória ligada a mãe é a música que ela cantarolava, baixinho, que foi a memória que fez com que ele conjurasse o seu patrono.
A casa da Sonserina é por conta de seu pai, mesmo fazendo parte de uma família acolhedora e importante para o refúgio de muitos bruxos, o homem era cruel e a prova vem da maneira como ele matou a própria esposa quando descobriu sua verdadeira origem.
@tripontos
12 notes · View notes