#audioverhaal

[dansiko]

Aflevering 7 - De webben van Fernando

Het geschuifel en geploink van gitaarsnaren waren mij volledig ontgaan, als Fernando niet meteen daarna met een schreeuw van het Mispelboomblad was gesprongen, en pardoes terecht kwam op het woord 'abrupt' van mijn open boek. Hij schuifelde verward tussen de tweede en derde alinea en draaide wat rond tussen 'zei hij' en 'liep weg' voordat hij mijn verbaasde hoofd opmerkte dat nu aandachtig boven hem zweefde, zich afvragend wat een spin plotsklaps in de verhaallijn kwam zoeken.

'Buenas tardes' mompelde hij. 'Ola' flapte ik eruit, wat meteen mijn verbazing en enige Spaans samenvatte. 'Desculpe dat ik u stoor, señor, maar ik verloor de grip, tonto die ik ben.' 'No problemo', zei ik zalvend, 'u hebt geluk dat ik het niet dichtklapte van verrassing.' 'Dios mio, no,' grommelde hij rauwig van op het papier. Hij wreef twee poten over enkele ogen en viel daarbij met een zuchtje naar links. 'Genoeg problemas in mi vida, señor' krabbelde hij recht. 'Ik ben Thomas', zei ik. 'Ai, Thomas, encantado. Fernando'. En daarbij nam hij met een zwier zijn hoed van zijn hoofd, knikte, en ik weet niet hoe dat bij spinnen gaat, maar met de de uiteinden van zijn elegant gekrulde snor zoemde hij een deuntje. 'Zum dum dum'. Ik had blijkbaar nog veel te leren over onze harige broeders.

'Gezondheid', zei ik terwijl ik mijn thee nam. 'Op een leven zonder problemas, haha!' probeerde ik al toostend. 'Nooo Tomasso! Niet drinken por favor!' schreeuwde hij. Verbaasd hield ik mijn kopje als een ruimteschip boven Fernando en mijn boek, terwijl 'vergiftiging door Mexicaanse zwarte weduwe' in krantenkoppen door mijn hoofd schoot. 'Wat gebeurt er?' vroeg ik. 'Señor Tomasso, unas van mijn problemas is dat mijn guitarra ook naar beneden is gevallen, en wel in uw thee. 'Oh' stamdelde ik, in mijn kopje speurend naar drijvende gitaren. 'Es porque ik naar beneden wou komen maar mijn draad plakt no mas zoals het vroeger deed.' 'Oh' kuchte ik bijna, en zowaar, in de lindethee verzonken zag ik een gitaar liggen tussen de blokken verbrokkeld suiker, een muzikale schipbreuk. Voorzichtig - en onder de talrijke waakzame ogen van Fernando - doop ik mijn lepel de diepte in en hees voorzichtig het instrument naar de oppervlakte.

Tranen stroomden rijkelijk in dauwdruppels langs zijn harige snor. 'Muchas danku, ik heb al zoveel verloren, als ik de guitarra ook nog kwijt was, verloor ik mijn cabeza un dia.' Terwijl hij zijn ploinkinstrument ondersteboven en bijna binnenstebuiten keerde om de thee eruit te druppelen, kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vroeg hem vlakaf: 'Señor Fernando, excuseer mijn vraag, maar ik zie dat u geen 8 maar 6 poten hebt'. 'Ai Tomasso' zuchtte hij, 'Deze historia is niet alleen pijnlijk voor mijn cuerpo, maar ook voor mijn hart'. Hij had zich ondertussen gemakkelijk op de rand van de pagina gezet, enkele poten gekruist, de andere druk bezig met de gitaar droog te wrijven met de rand van zijn hoed. 'De segunda maand dat ik hier aankwam na mijn reis uit Mexico, leerde ik een chica kennen en mijn corazon ging boum!' En met een klap sloeg hij op zijn gitaar. 'Zij kwam met de bananen uit Ecuador en heette Mirasol. Zo guapa als een orchidee.' Hij leunde voorzichtig achterover en liet de gitaar drogen op zijn gekruiste poten. 'We waren zo gelukkig, Mirasol y yo, liefde op primera vista. Eerst hingen we rond in Antwerpen aan de haven - mis amigos hadden daar un bar - en Mirasol y yo speelden daar elke avond, cantaba met een stem van fluweel en ik tocaba la guitarra.' 'Dat klinkt als een sprookje' zei ik, terwijl ik nipte van mijn thee en checkte of ik geen ander instrument zou opsippen. 'We waren bijna famoso' lachte hij 'want todo el mundo kwam naar ons luisteren. Maar oh, bueno, niet voor lang.' Fernando staarde naar de bewolkte maan boven ons, en zijn zuchten vermengden zich met het geritsel van de Mispelboombladeren. 'Die chica was de dochter van een gran jefe in de tranporte de drogas. Cocaïna, dios mio. Het is een plaag. Oi Tomasso, spinnen en cocaina, dat is fatal.'

'Wat is er gebeurd?', vroeg ik, ondertussen op het randje van mijn stoel. 'Unos van de andere bende, Juan, Colombiano met een karakter de mierda, had zijn ojo laten vallen op mijn Mirasol. Bueno, una historia muy longa in het kort: die zei tegen haar jefe padre dat ze mij moest dumpen, of er zouden grande problemas komen in de distribucion van de drogas. 'Oh dear', zei ik. 'Si, si Tomasso. Entonces, op een avond staan twee hombres van haar padre in mijn keuken - ik was net bezig met de ajuinen en tomate te snijden - en vertelden dat het finito moest zijn tussen Mirasol en mij. En ik zie er misschien niet uit als een héroe, maar ik beloof u Tomasso, er stond geen meubel meer recht en ik brak van elke stoel minimo een poot. Die hombres hebben teruggevochten, maar ik was zo enfadado dat ze elk een oog kwijt zijn. 'Fernando, dat zou ik u niet geven, ge ziet er zo vreedzaam uit'. 'Ik weet het chico, maar op este momento... Maar als toen ik wist wat er zou gebeuren, ...'.

'Nadat we unos van de volgende avonden naar huis liepen van een fiesta in el bar, kwamen er twee hombres - ik denk dezelfde - van achter een sigarenttepakje en met twee movimientos die te snel waren voor mijn ojos, tsjaaak tsjaaak mijn twee poten, daar in de modder... Net zoals de stoelpoten in mijn cocina. ik voel de dolor nog altijd.' 'En wat met Mirasol?' 'Die chica hebben ze met rust gelaten, en de dagen erna heeft ze me verzorgd als een verpleegster professional. 'Ah ze is niet naar die Juan gegaan dan, goed zo', zei ik. 'No Tomasso, no met Juan. Mirasol en haar padre hebben tanto ruzie gemaakt en ze hebben een deal gemaakt met Juan bastardo. Ik vroeg haar 'Mirasol, guapa, ben je nog enamorada de mi nu ik maar 6 poten heb? Si, mi amor, zei ze altijd, ge zijt mi vida. 'Oh zo schoon', zuchtte ik, 'bijna zoals in de film.' 'Un film de terror, dios mio! Een maand later, ik was bijna recuperado en begon terug te spelen op mijn guitarra, is ze verdwenen.' 'Oh nee, Fernando! Vermoord?' 'No chico, mucho veel erger'. 'Alsof mijn situacion nog niet complicado genoeg was, de dolor van mijn poten, de stress van de maffia, ging ze ervandoor met een duizendpoot. Een ciempiés, de dios!'. 'Auw, dat is heel pijnlijk Fernando, sorry om dat te horen' Al die tiempo heeft ze tegen me gelogen, die mentirosa, webben gesponnen van leugens, verraad, uitvluchten. Ik ben zo verdrietig, sabes.' 'Dat kan ik geloven, Fernando'.

'Ik speel nog op mijn guitarra, maar ik ben geen Django Reinhardt, desafortunadamente, die poten perdidos kan ik niet compensar. Dus nu maak ik webben, en ik speel musica met de draden van mi web.' 'Waw Fernando' zei ik, 'je bent niet bij de pakken blijven zitten. Respect!' 'Si Tomasso, si, maar de musica die ik maak is altijd triste nu. De draden maken alleen maar triste klanken, ik denk omdat ik vol tristeza zit.' Daarna zaten we zeker 10 minuten lang voor ons uit te staren. Ik wist niet wat ik moest zeggen over het verraad van Mirasol, de pijn en eenzaamheid van Fernando, de trieste muziek van zijn web,... 'Daarom is mijn guitarra zo belangrijk!' riep hij opeens. Ze is het ultimo dat ik heb, een memoria aan die nachten, aan de musica. Maar ik moet gaan, mijn viaje gaat verder. Morgen vertrek ik de nuevo a Mexico. Tiempo om een nieuw hoofdstuk te beginnen, Dios mio.' Hij krabbelde recht, grabbelde zijn gitaar in een zwaai van het papier op zijn rug en maakte een diepe buiging. 'Adios Tomasso, muchas gracias voor het redden van mijn guitarra'. 'Zum dum dum'. 'Met veel plezier Fernando, ik wens je een goede reis'. 'Gracias, hasta luego'. En met een kleine sprong verdween hij van de pagina, de nacht in.

[middernachtmijmeringen]

Oh dierbaar België, ik huil soms van geluk

Verslag van een eerste maand in Utrecht 

Ik woon hier nu vier weken en wat een weken waren dat. Na tien dagen quarantaine kwam er een winterprik, daarop volgde anderhalf uur op een kapotte tram en dan stralend lenteweer. Ik lijk wel een jaar te leven op vier weken tijd.

Allereerst, wat kom ik eigenlijk in Utrecht doen? Wat is er zo belangrijk om in tijden van virussen en avondklokken even van land te wisselen? Ik ben naar Nederland gekomen om de minor Creative Storytelling te volgen aan de hogeschool van Utrecht. Dit wil zeggen dat ik in een Nederlandse klas zit met Nederlandse docenten, klasgenoten en dan ik, de buitenlander. Ik ben de eerste buitenlandse studente die de minor in het Nederlands volgt dus applaus is welkom. 

Creative storytelling is een heel drukke minor dus ik heb echt mijn handen vol met scripts schrijven, performances oefenen en geluiden van dichtvallende deuren opzoeken (dat laatste is voor mijn audioverhaal, ik weet hoe een dichtvallende deur klinkt). Er is nog geen dag geweest dat ik niet met school ben bezig geweest maar het zijn opdrachten die de verhalenvertelster in mij uitdagen en dat had ik echt nodig. 

De eerste twee weken zaten er nochtans weinig verhalen in mij. Ik leefde op adrenaline en spaghetti (door de quarantaine had ik een enorme voorraad spaghettisaus gekocht). De tweede week kwam het dal, ik mocht uit quarantaine en de constante stroom in nieuwe prikkelingen overmande me volledig. Ik dacht dat de eerste weken als vakantie zouden voelen maar aangezien ik direct met lessen gestart ben en ook gewoon een huishouden te organiseren heb, voelde het eigenlijk vooral vermoeiend. Ik leef gelukkig nog en het begint hier een beetje te wennen. 

Een vriendin zei deze week tegen me dat het wel grappig is dat ik nu mijn leven in Nederland leef en dat is eigenlijk wel zo. Ik doe nog steeds de dingen die ik thuis zou doen (musicals kijken en koffie drinken: check!) maar dan een land verder. Deze week fietste ik naar De Bilt om boodschappen te doen en had ik zin om tegen elke wandelaar te schreeuwen ‘KIJK MIJ DOOR NEDERLAND FIETSEN, JONGENS, IK BEN HIER ECHT!” 

Tegelijk is alles hier anders, als je buiten de grenzen van je stad of land gaat bestaan dan voelt het alsof je altijd ‘de ander’ bent. Ik mag nog honderd keer rookworst of ranja kopen, van zodra ik mijn mond open weet de kassadame dat ik niet van hier ben. Dat is eerst heel raar maar tegelijk opent het een enorm speelvlak om mezelf beter te leren kennen. Ik ben benieuwd wie ik zal zijn als ik straks terug over de markt van Kortrijk loop. 

Als laatste, ik ben hier zo enorm graag. Mijn grootste angst bij het vertrek was dat ik het misschien niet leuk zou vinden. Dat de richting niet was wat ik hoopte en dat ik vijf maand vastzat in een land waar ik niet wou zijn. Het tegendeel heeft zich bewezen toen ik vorige week van mijn lables (lab: soort van expressie of dramalessen) naar huis liep en onderweg huilde van geluk. Dat is misschien heel zweverig of dramatisch maar ik ben hier eigenlijk gewoon heel gelukkig. Natuurlijk mis ik mijn lief, mijn vrienden, de frieten van mijn opa, het collectief en mijn kat. Alleen is het geen missen die als een ondraaglijke zwaarte over mij hangt, het is eerder een weten dat er nu zo’n afstand tussen mij en hen zit. Dat steekt soms maar straks is het zomer en dan ben ik gewoon terug in een land waar ze wel weten wat ik bedoel als ik ça va zeg. 

(26/02/2021)

Foto: ijskoffie drinken in de besneeuwde straten van centrum Utrecht

[portfoliolisaaleman]

Resistencia

Fototentoonstelling online van Úrsula Fadić Peña en Nicole Kramm Caifal

Feminisme en sociaal protest in Chili

Ik ging normaal naar deze tentoonstelling gaan in Mundana. Maar door Corona kon dit niet doorgaan. Gelukkig werd heel de tentoonstelling volledig in de online-vorm omgezet. In het begin kan je kiezen of je tentoonstelling wil zien in het Spaans of in het Nederlands. Ik heb beide gedaan want ik merkte dat ik in het Spaans steeds afgeleid was omdat het extra moeite kost om het in een andere taal te lezen. 

Mijn besluit is dat ik hier meer nood had aan bv. een audioverhaal. Het waren vaak blokken tekst naast de foto waardoor ik snel afdwaalde. 

Wel heel handig dat je het in twee talen kunt volgen. Dit verhoogd de cultuurparticipatie bij de voornamelijk Latijns-Amerikaanse Belgen. 

[wintertuin]

Oddstream #10 - User Generated Scripture

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Hackers & Designers en KunstLab met een verhaal van Jordi Lammers.

User Generated Scripture User Generated Scripture is een ode aan chatbot ELIZA, ontwikkeld door Joseph Weizenbaum in 1966 aan het MIT. ELIZA is ontworpen om een zo menselijk mogelijk gesprek te voeren en lijkt voornamelijk geïnteresseerd in jouw gevoelens. De therapeutische vragen moedigen mensen aan om hun diepste gevoelens met de chatbot te delen. In User Generated Scripture word je uitgenodigd met de chatbot in gesprek te gaan en deel uit te maken van een crowdsourced religie waarin jij samen met anderen de normen en waarden van een nieuw testament bepaalt.

Hackers & Designers is een initiatief dat twee beroepen dichter bij elkaar brengt, zodat er een gemeenschappelijke taal en collectieve ontwerp concepten kunnen ontstaan. Hackers & Designers heeft, sinds de oprichting in 2013, een uitgebreid netwerk van ontwerpers, kunstenaars, software ontwikkelaars, onderzoekers, wetenschappers en theoretici opgezet. Ze organiseren workshops en houden zich onder andere bezig met web technologie, Peer 2 Peer netwerken, crypto valuta en typografie.

KunstLab is een initiatief dat zich bezig houdt met sociale innovatie. Met hun projecten, evenementen en educatie programma hopen ze creatieve mensen te inspireren met de altijd evoluerende en fascinerende combinatie van kunst en wetenschap. Ze geloven dat door hun artistieke manier van denken en hun zelfontwikkelde ontwerpmethoden twee botsende werelden bij elkaar kunnen komen en ze antwoorden kunnen vinden op sociale uitdagingen. Hun doel is om de waarde van kennis en kunst in tastbare resultaten om te zetten.

Jordi Lammers studeert Nederlandse taal en cultuur in Nijmegen. In 2016 was hij de campusdichter van de Radboud Universiteit. In datzelfde jaar won hij een voorronde van de landelijke schrijfwedstrijd Write Now! Hij publiceerde verhalen en gedichten in Revisor en Op Ruwe Planken, en op Meander en De Optimist. In mei stond hij op het International Literature Festival Utrecht met een verhaal over Joni Mitchell. Tegenwoordig treedt hij samen met zijn broer op onder de naam Lammers en Lammers.

[imarkt2]

iMarkt, hij & zij

Hij & Zij: Twee tramlijnen. Eén stad. Twee personen. Eén verhaal.

Een verhaal over een ontmoeting in een stad tussen twee mensen. Elk vertelt zijn verhaal. Hij het zijne, zij het hare. Ze komen elkaar tegen, gaan samen op stap, ontdekken plaatsen, gaan uit elkaar en koesteren herinneringen.

De vertelling is een brief, een dagdroom over een ontmoeting met een persoon, een ontdekking van de stad, een sms, een zin uit een gedicht. Keer op keer.

[portfoliolisaaleman]

Podcast - De Wereld van Sofie  - De kracht van geluid

Voor deze coronatijden luisterde ik eigenlijk niet veel podcasts. Deze heb ik nu dat ik nu eigenlijk echt ontdekt, en ben er zeker van dat ik hier niet de enige in ben. Ik denk dat het aangenaam kunnen vertellen over een onderwerp ook echt een kunst is. 

Ik zit namelijk zoveel op mijn laptop momenteel. De lessen, de taken, het studeren, films kijken, series kijken. Ik zit constant voor een scherm en mijn ogen beginnen er echt van af te zien. Podcasts geven mij de mogelijkheid om te gaan wandelen of te liggen met mijn ogen toe en toch bezig te zijn. 

Wat ik uit deze podcast heb meegenomen voor de toekomst: de kracht van geluid. Bepaalde geluiden kunnen je doen gruwelen en andere kunnen je volledig doen kalmeren. Denk bijvoorbeeld aan ASMR. (Autonomous sensory meridian response is een bepaalde gevoelssensatie gekenmerkt door een tintelend gevoel dat begint op het achterhoofd en zich uitstrekt langs de nek en de rug). 

En wist je dat white noice kalmerend werkt omdat het doet denken aan het geluid in de baarmoeder?

* Ik heb de kennis die ik hier heb opgedaan gebruikt in mijn audioverhaal. Waar ik werk met hout-en natuurgeluiden om een kalmerende sfeer te creëren. 

[wintertuin]

Oddstream #9 - Sermon

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Thijs Jacobs, Kevin Kuijpers en Julian Theelen met een verhaal van Lotte Lentes.

Sermon Sermon is een installatie waarbij de overeenkomsten tussen religies centraal staan. Het werk laat je meevoeren door de klanken van verschillende religieuze voorgangers die hun volgelingen toespreken. Zie hoe het drieluik van schermen reageert op de audio en vervolgens de audio voortstuwt. Deze zes minuten durende preek begint bezwerend, maar eindigt met een heftige climax, waarna alleen nog de zwakke echo van het woord ‘hoop’ te horen is.

Kevin Kuipers, Julian Theelen en Thijs Jacobs ontmoetten elkaar tijdens Oddstream on stage, de talentopleiding van Oddstream. Kevin is autonoom kunstenaar en richt zich op het grensvlak tussen technologie en kunst. Hij interesseert zich onder andere voor datavisualisatie, licht en geur. Julian is designer en medeoprichter van motion en design studio Supermassive. Hij richt zich op het vertellen van verhalen door beeld en geluid. Thijs is een muziekproducer die voornamelijk dub en hiphop maakt, en graag samenwerkt met anderen, om zo op nieuwe ideeën te komen.

Lotte Lentes schrijft proza en theater, werkte voor Das Magazin en het Vlaamse theatergezelschap NT Gent, en schreef voor onder andere Tirade, Trouw, Hard//hoofd en De Optimist. In 2015 verscheen haar chapbook, de novelle De jongen, het stof verscheen in 2015 bij Uitgeverij Wintertuin dat in 2017 samen met een aantal korte verhalen en essays werd gebundeld onder de titel Een tweede keer kijken. Lotte werd geselecteerd voor het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds en voor CELA, een ontwikkeltraject voor schrijvers en vertalers uit zes Europese landen. In 2017 nam ze deel aan de Parijs residentie van het Vlaams-Nederlands huis deBuren. Momenteel werkt ze aan haar debuutroman die zal verschijnen bij Uitgeverij Cossee. Lotte zit in een talentontwikkeltraject van De Nieuwe Oost | Wintertuin.

Volgende week komt het laatste bericht van de Oddstream reeks. Dat laten we het werk van Hackers & Designers en KunstLAB met een verhaal van Jordi Lammers.

[wintertuin]

Oddstream #8 - Password Rituals

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Octavia van Horik met een verhaal van Rik Sprenkels.

Password Rituals Elke dag gebruiken we wachtwoorden voor de belangrijkste zaken. We hopen maar dat deze wachtwoorden sterk genoeg zijn en ons goed beschermen. Daarnaast worden we ertoe verplicht eens in de zoveel tijd weer een nieuw wachtwoord te bedenken. Octavia van Horik geeft in drie rituelen vorm aan een van de belangrijkste aspecten van onze digitale veiligheid. Na het eerste ritueel krijg je door middel van een geëncrypteerde ooglens toegang tot het selecte genootschap van The Password Club. In het tweede ritueel wordt een sterk en veilig wachtwoord gegenereerd. Het derde ritueel geeft je een bijzondere manier om je wachtwoord bij je te dragen.

Octavia van Horik is half Frans en half Nederlands. In 2016 is ze van The Royal Academy of Art in Den Haag afgestudeerd op Graphic Design. Ze is altijd al gefascineerd geweest met experimenten. In haar werk experimenteert ze daarom met andere mediums, vormen en regels. Ze vindt het cruciaal om te spelen met creatieve processen om nieuwe manieren van ontwerpen te ontdekken. Ze is in zekere zin bezig met een eeuwigdurende zoektocht naar ontdekkingen en onderzoekt de rol van creativiteit binnen methodologie.

Rik Sprenkels is dichter op papier en op het podium en woont in Nijmegen. In zijn gedichten legt hij met veel genoegen de vinger op de zere plek. Hij schrijft kleine tragedies in dichtvorm, waarbij hij meer zegt dan hij zegt, en de lezer en luisteraar achterlaat met een bittere smaak in de mond. Poëzie is voor hem een voortdurende strijd tegen het cynisme.Riks gedichten ‘Nachtpicknickers’, ‘Vastgoed’ en ‘In Washington stampen ze paddenstoelen uit de grond’ verschenen in literair tijdschrift Op Ruwe Planken. Hij stond op literair podium Frontaal, op Onbederf’lijk Vers, op Dichters In De Prinsentuin, en in de finale van het NK Poetry Slam. In het dagelijks leven houdt hij zich bezig met de achterkant van websites.

Volgende week laten we het werk van Thijs Jacobs, Kevin Kuijpers en Julian Theelen met een verhaal van Lotte Lentes.

[wintertuin]

Oddstream #7 - PLPLPL.PL::Scrutiny

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Matthias Oostrik met een verhaal van Gerjon Gijsbers.

PLPLPL.PL::Scrutiny De video-installatie PLPLPL.PL::Scrutiny keert de beangstigende werking om van steeds slimmer wordende beveiligingscamera’s die afwijkend gedrag van personen detecteren en opslaan. De installatie gebruikt de nieuwste technologieën van de surveillance-industrie om juist in contact te komen met voorbijgangers en moedigt ze aan zich opvallend te gedragen. De technologie van PLPLPL.PL::Scrutiny houdt de speelsheid van mensen in ere en reageert zelf vrolijk op hun gedrag.

Matthias Oostrik is een kunstenaar en een software ontwikkelaar. Oostrik maakt audiovisuele installaties die technologische ontwikkelingen en hun invloed op onze levens in twijfel trekt. Zijn werk combineert elementen van digitale kunst, installatie kunst en film en maakt gebruikt van experimentele mens-machine interactie.

Gerjon Gijsbers schrijft proza. Hij is een graag geziene gast op podia. Hij trad op op onder andere de Zwarte Cross, MañanaMañana en Lowlands. Gerjon schreef voor Propria Cures en HP/De Tijd. In 2015 verscheen een selectie van zijn radiocolumns onder de titel Ik keek naar boven en had geen idee bij Uitgeverij Fagus. In 2014 verscheen zijn chapbookAan gort, dat bestaat uit drie verhalen over Luctor, een dwalende ziel op zoek naar werk, liefde en de zin van het leven, maar in eerste instantie naar een douchegordijn. Het complete verhaal over Luctor verscheen dit najaar in boekvorm onder de titel Scheuren in het canvas bij Uitgeverij Fagus. Samen met Marc van der Holst en Koen Frijnsspeeldet hij daarnaast in de voorstelling Fata Nirvana, een punkdocumentaire op het podium. Gerjon zit in een talentontwikkeltraject van De Nieuwe Oost | Wintertuin.

Volgende week laten we het werk van Octovia van Horik met een verhaal van Rik Sprenkels zien.

[wintertuin]

Oddstay #4 - The Notion of Duration

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Thijs Linssen en Christopher Allen met een verhaal van Jelko Arts.

The Notion of Duration (OddStay) – Thijs Linssen & Christopher Allen

Gedurende de maand oktober hebben Thijs Linssen (uit Arnhem) en de Britse Christopher Allen samengewerkt aan een nieuwe video-installatie. Niet alleen het onderwerp tijd wordt aangehaald, maar ook de context van deze locatie en de hoedanigheid van samenwerking. Op twee grote schermen gaan de makers in dialoog met elkaar aan de hand van een collectie korte video’s met uiteenlopende onderwerpen.

Thijs Linssen en Christopher Allen

Thijs Linssen is zijn hele leven al gefascineerd door de grens tussen fictie en de ‘echte’ wereld en waar de twee elkaar tegenkomen. In zijn werk zoekt Linssen naar de grens en probeert hij dit te onderzoeken. Waar hij eerst meer gericht was op de technische, visuele effecten, is hij nu begonnen om persoonlijke ervaringen als een bron van inspiratie te gebruiken. 

Christopher Allen is een media kunstenaar uit Londen en de oprichter en directeur van de kunststudio The Light Surgeons. Zijn artistieke werk heeft als doel om sociaal-politieke thema’s te onderzoeken door het gebruik van de psychegeografie van mensen en plaatsen. Hij wil daarmee het publiek stimuleren om na te denken over filosofische vragen. Dit doet hij door narratief en muziek te verweven en door op een experimentele manier beeld en technologie te gebruiken. Door de projecten die Christopher produceert bij The Light Surgeons werd het voor hem mogelijk om met vooraanstaande muzikale talenten, kleding ontwerpers, architecten, meubel ontwerpers en baanbrekende creatieve technologen samen te werken. Zijn doel is om door te gaan met het aangaan van nieuwe verbonden en het maken van nieuw werk dat kunst, technologie en onderzoek met elkaar verbindt, zodat narratief en digitale media in verschillende contexten benaderd kunnen worden.

Jelko Arts tekent verhalen en beeldessays, schrijft proza en mengt literatuur met theater. Hij is oprichter van literair festival Boek op de Bank. Daarnaast is hij begeleider van Literaturjugend, de schrijfwerkplaats van De Nieuwe Oost | Wintertuin. Jelko stond als performer, presentator en interviewer op festivals als Zwarte Cross, Crossing Border, Nijmeegs Boekenfeest, Zomerparkfeest, Vierdaagsefeesten en het Wintertuinfestival. In 2016 werd hij geselecteerd voor het Slow Writing Lab. Zijn chapbook, een grafische novelle, verschijnt in april 2018. Jelko zit in een talentontwikkeltraject van De Nieuwe Oost | Wintertuin. 

Volgende week laten we Rocking Chairs van Strijbos en Van Rijswijk met een verhaal van Merel van Slobbe zien.

[wintertuin]

Oddstream #3 - Light Catcher

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Yiannis Kranidiotis met een verhaal van Francis Nagy.

<

>

Light Catcher De optische vezels waaruit deze installatie bestaat reageren op geluid. Daarmee is geluid de drijvende kracht van Light Catcher, terwijl het licht de sfeer in de ruimte bepaalt. Het licht is voornamelijk wit, maar bepaalde audiokenmerken, zoals een tweede interval mineur akkoord, lokken andere kleuren uit. Als bezoeker word je uitgenodigd om het werk heen te lopen en de dans van licht en geluid in je op te nemen, en de relatie tussen deze twee te onderzoeken.

Yiannis Kranidiotis is een New Media kunstenaar en muzikant. Hij heeft muziek voor korte films en theater gecomponeerd en zijn werk is op vele festivals en tentoonstellingen gepresenteerd.  Yiannis onderzoekt de nauwe relatie tussen wetenschap en kunst door met licht en geluid ervaringen te creëren waar beiden naast elkaar bestaan en op elkaar inwerken. Yiannis werk is crossdisciplinair en hij maakt gebruik van geluid, visuele kunst, codering, elektronica en fysica.

Francis Nagy vindt het niet erg dat mensen haar achternaam niet goed uitspreken (het is Hongaars). Ze is tweeëntwintig en studeert Creative Writing op ArtEZ in Arnhem. Aan de Fotovakschool heeft ze de basisopleiding fotografie afgerond en ze combineert taal en beeld graag met elkaar. Ze is verslaafd aan het kijken van NPO-documentaires, spaart ansichtkaarten en plakt die op haar muur. Als ze zich verveelt vindt ze het leuk om medische boeken door te spitten, naar kringloopwinkels te gaan en te schrijven. In haar werk spelen vervreemding en absurdisme vaak een rol omdat ze het leven zo nu en dan best absurd vindt.

Volgende week laten we Artwork from Odd Stay van Thijs Linssen en Christopher Allen met een verhaal van Jelko Arts zien.

[wintertuin]

Oddstream #1 -Everyoneonthiswebsitenow.audio

Eind oktober exposeerde Oddstream in de Eusebiuskerk te Arnhem tien bijzondere kunstwerken op het snijvlak van kunst en technologie. Allemaal hadden ze een link met het thema ‘religie’. Drie dagen lang stonden er bijzondere installaties in de kerk met ieder hun eigen interactie: film, wachtwoordrituelen, beveiligingcamera’s, chatbots et cetera.

Oddstream vroeg De Nieuwe Oost | Wintertuin om een bijdrage in de vorm van verhalen. Tien schrijftalenten schreven ieder een verhaal bij een hun toegedeeld kunstwerk en namen dat op. Tijdens de expositie was bij ieder werk een audioverhaal te horen.

Heb je de expositie gemist? Niet getreurd! De komende weken publiceren we iedere week een van de verhalen, met beeldmateriaal en informatie over het bijbehorende werk. Koptelefoon op en lichten uit, dan is het net alsof je in de kerk staat.

Dit keer: werk van Sjef van Beers met een verhaal van Martijn van Koolwijk.

everyoneonthiswebsitenow.audio De installatie van everyoneonthiswebsitenow.audio bestaat uit een aantal telefoons. De telefoons staan met elkaar in contact via een website die voor iedere bezoeker een toon creëert. De technische specificaties van de telefoons bepalen de toon van elke telefoon en vormen samen een compositie. Door op je eigen telefoon everyoneonthiswebsitenow.audio te bezoeken kan je onderdeel uitmaken van de installatie.

Sjef van Beers doet onderzoeksprojecten en experimenten die digitale media en internetcultuur op nieuwe manieren verkennen, reconstrueren of herinterpreteren.

Martijn van Koolwijk schrijft korte verhalen en artikelen voor het satirisch-politieke blog Kiespijn. In 2016 verscheen Alleen als er brand is sukkel, een bundeling van de columns die hij voor de Hogeschool Arnhem Nijmegen schreef. Dit jaar verschijnt De Legende van Stekker Lee, een literair kleurboek, inclusief flexidisc met liedjes uit de bijbehorende voorstelling, die hij samen met het blues duo Esk-Esque maakte. Martijn droeg onder meer voor op Mensen Zeggen Dingen, Zwarte Cross, Valkhof Festival en voor zijn eigen badkamerspiegel. Dit tot groot ongenoegen van zijn buren.

Volgende week laten we het werk van David Vrbik met een verhaal van Christiaan Lomans zien.

[imarkt2]