Sana bunları hiç bilmediğin bir yerden, çok uzaktan gün biterken yazıyorum güneşim..
Kulaklığımda Sezen Aksu'nun şarkısı çalıyor
" Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsun"diyor şarkıda ..
Ve şöyle devam ediyor "Beraber olamayız,benim gibi biliyorsun"
Biz dönüşü olmayan bir yola girdik sevdiğim.. Ayrıldık.. Aslına bakarsan ardıma dönüp baktığımda görüyorum ki senle ben aslında hiç bir olamadık.. Hep ayrı ağladık, ayrı güldük, ayrı hayaller kurduk.. Hayat bize her zaman başka dünyaların insanı olduğumuzu en acı yoldan gösterdi güneşim..
İkimizin de toprağı kuraktı, suya muhtaçtık.. Benim gözyaşım toprağına su olmaya her zaman hazırdı.. Ama.. Ama sen kurak oluşumuzu önemsemiyordun sevdiğim.. Senin için olsa da olurdu olmasa da..Böylelikle senin toprağındaki bütün sevgi tohumları yeşeriyordu.. Benim tohumlarım ise kuruyup gidiyordu. Böyle olmamalıydı diyorum güneşim.. Böyle olmamalıydı. Senle susarak aştığımız sözler tarih olmalıyken şimdi sadece yazabildiğim bir kaç kelimeden ibaret kalmamalıydı.. Belki geç karşılaştık, belki de hiç karşılaşmaması gereken iki insandık. İnan bana hiç bilmiyorum.. Sensiz bir gün daha bitiyor.. Sesini, o ezbere bildiğim yüzünü unutmaya bir gün daha yaklaşıyorum.. Ve öyle ki; gün geçtikçe anlamını yitiriyor kelimelerimm.. Dayanamıyorum..