#bijna alle partijen zeggen duidelijk voor of tegen op alles

[zoueriemandzijnopmars]

Ik heb de stemwijzer net ook maar eens ingevuld, al had ik mijn keuze eigenlijk al gemaakt, dus het was meer om te vergelijken. Maar zo'n tool is eigenlijk niet genuanceerd genoeg. Ik heb bij meerdere vragen het tegenovergestelde antwoord gegeven vergeleken met de partij waarop ik ga stemmen, volgens die tool, terwijl we op het moment dat je de uitleg bekijkt we het er eigenlijk wél over eens zijn.

Het viel me specifiek op bij de vraag over euthanasie, waarbij bijvoorbeeld de SP 'tegen' stemt, terwijl ze helemaal niet volledig tegen euthanasie zijn. Ze vinden volgens de stemwijzer alleen dat er een arts bij moet komen kijken.

Eigenlijk zou ik bijna zeggen, geef de mensen die die tools maken meer tijd een maak de test dieper. Ja, de standaard stellingen, da's lekker makkelijk bij degenen die een hard no of juist cruciaal voor iemand zijn, maar er zit voor mij een aanzienlijk groot verschil tussen tegen iets klimaat gerelateerd (bijvoorbeeld) stemmen vanwege de uitvoering of andere opties, en tegen zoiets stemmen omdat het hele concept 'klimaatverandering' klinklare onzin zou zijn (niet mijn mening, maar een voorbeeld).

Dat staat er natuurlijk wel bij: je kan op individuele partijen klikken om hun beargumentatie te zien, maar dan kan het dus zo zijn dat je door (onbewuste) vooroordelen over een partij anders kiest, omdat je die beargumentatie niet los van de partij ziet.

Een tool waar je dat dus wél hebt zou een stuk handiger zijn: je krijgt stellingen, geeft je antwoord (ja/nee, geen van beide) en in een latere ronde kan je kiezen uit (geanonimiseerde) beargumentaties van de individuele partijen. In een ideale versie zouden die dan nog losstaan van de antwoorden die de partijen gegeven hebben ook, mocht je het er niet mee eens zijn of iets 'voor' of 'tegen' is, want dat komt eigenlijk gewoon aan op interpretatie van de vraag.

Ik heb hier eigenlijk niks aan toe te voegen! Helemaal mee eens!

[softrevolutionoflove]

Morgen het begin van een nieuw schooljaar samen met een reeks versoepelingen. Afgaande op de situatie in het buitenland als Franrijk en Australië en wetende dat de pandemiewet gestemd is en in het Staatsblad verschenen is, is natuurlijk de vraag hoe lang we deze vrijheden gaan behouden? Waarschijnlijk niet lang. Vandaag heeft men de propaganda voor het najaar op gang getrokken en is de 4de golf aangekondigd.

HIER TREKKEN WE DE LIJN!!!

Ruim 18 maanden geleden zijn we de eerste keer in lockdown gegaan en heeft men ons wijs gemaakt dat het maar 2-3 weken ging duren. Men beloofde ons dat alles terug normaal zou worden eens dat het vaccin er zou zijn. Ondertussen zijn we ruim 18 maanden verder, is een groot deel van de bevolking gevaccineerd en in plaats van meer vrijheid worden onze vrijheden enkel maar verder en verder ingeperkt.

WETENSCHAP WORDT GENEGEERD!!!

Er is totaal geen wetenschappelijk onderbouwing voor de maatregelen. Er is geen verschil in landen met strenge lockdowns of minder strengen lockdowns. Meer nog: in landen als Zweden waar er bijna niets van maatregelen geweest zijn is de situatie zo goed als normaal. In landen als Israël met een heel hoge vaccinatiegraad gaan het aantal besmettingen en het aantal overlijdens in sneltreinvaart omhoog.

In de Verenigde Staten is de helft van de staten terug open. Alles is daar terug normaal. Nee de doden liggen daar niet op de straat en de ziekenhuizen zijn niet overbelast. De economie draait daar normaal, mensen leiden niet onder de psychologische terreur. Dit in tegenstelling tot de staten waar er wel zware lockdowns zijn/waren, waar de economie en de bevolking er helemaal onderdoor gaat.

Er zijn hopen wetenschappelijke onderzoeken die aantonen dat lockdowns, mondmaskers,… e.d. niet werken. Er zijn massaal veel dokters, wetenschappers en andere specialisten die al maanden roepen om hiermee te stoppen en ook om te stoppen met de vaccinatiecampagne. Die worden volledig genegeerd.

BETOGEN HELPT NIET!!!

Eén van de vreedzame verzetten dat de bevolking heeft, is gaan betogen. Betogen helpt niet en zal ook nooit helpen. Er hebben miljoenen mensen betoogd in Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en in nog veel meer landen. Kleinere betogingen worden volledig doodgezwegen. Als de betogingen te groot worden om te negeren, worden ze geminimaliseerd. I.p.v. een paar duizend deelnemers waren het er een paar honderd. Eens betogingen te groot worden, wordt de politie ingezet. Plaats men tussen de betogers een aantal romeo’s (politieagenten vermomd als betogers) om de gemoederen op te hitsen en dan worden vreedzame betogers afgeschilderd als hooligans, extreemrechts, antivaxxers,…

DE GRONDWET EN ANDER INTERNATIONALE VERDRAGEN WORDEN GENEGEERD!!!

De grondwet is in het leven geroepen net om de bevolking te beschermen tegen een tirannieke overheid. De grondwet is gedegradeerd tot een vodje papier. Er werden in België en Nederland al meerdere rechtszaken aangespannen. Die worden systematisch verloren. We leven in een tijd van wetteloosheid waar rechtbanken even corrupt zijn als de regering. Daarnaast worden we beschermd door internationale verdragen als de Code Van Neurenberg die ons zou moeten beschermen tegen medische experimenten. Andere verdragen als het EVRM en UVRM wordt gewoon genegeerd.

Het lijkt dus dat alle mogelijke opties uitgeput zijn. We kunnen onze regering niet tot rede brengen met wetenschap gezien ze enkel de wetenschappelijke studies bekijken die in hun kraam passen. We kunnen dit niet winnen voor de rechtbank. Rechtbanken volgen gewoon de orders van de overheid. Onze grondwet en andere internationale verdagen die ons zouden moeten beschermen worden behandeld als een stuk wc-papier. Alle opties zijn dus uitgeput. Er rest ons dus nog maar 1 iets…

BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID!!!

We hebben deze nieuwssite ongeveer 1 jaar geleden opgericht met de bedoeling mensen zo veel mogelijk te informeren. Ondertussen zijn we de kaap van 200 artikels overschreven en zijn we het beu om aan de zijlijn te blijven zitten. Bij deze roepen wij op tot vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid.

STOP MET GEHOORZAMEN!!!

De maatregelen helpen niet. Na 18 maanden handen ontsmetten, mondmaskers en asociale distancing moet dit wel meer dan duidelijk zijn. We hebben het bewijs zwart op wit in Amerika in de staten die open zijn en waar er niets aan de hand is.

Dus zet uw mondmasker af en toon uw glimlach, schud terug elkaars handen en knuffel uw geliefden.

Als er geen 3de gekwetst is, is er geen sprake van strafwet. In dit geval is het civiele recht aka contractenrecht. U maakt iemand ziek (kwetsen) omdat u uw mondmasker niet draagt of geen afstand houdt? Hij die eist bewijst. Laat ze dat dan maar bewijzen. Dat kunnen ze onmogelijk. Dus dan wordt het contractenrecht. U heeft helemaal geen contract met de tegenpartij.

Als ze onze grondwet niet respecteren, moeten we die gewoon afdwingen. Artikel 187 en 188 van onze grondwet zegt heel duidelijk dat onze grondwet nooit gedeeltelijk of in zijn geheel kan opgeheven worden. Nieuwe wetten, decreten,… die niet aan de grondwet beantwoorden zijn direct null & void. De pandemiewet kan dus direct in de vuilbak.

Politieke partijen staan ingeschreven in de KBO als VZW’s. VZW’s kunnen helemaal geen wetten uitvaardigen. Qua statuut is er geen verschil tussen een politiek partij en de VZW achter de hoek.

Uw vaccinatiestatus maakt deel uit van uw medisch dossier. Evenementorganisators mogen uw vaccinatiepaspoort niet vragen. Die hebben daar helemaal de bevoegdheid niet voor. Enkel uw (huis)arts heeft inzage in uw medisch dossier.

Hetzelfde voor winkels die u verplichten om een mondmasker op te zetten. Dat mondmasker dienst om te beschermen tegen een virus. Dat is dus een medische handeling. Een winkeleigenaar heeft niet de bevoegdheid om u een medische handeling op te leggen. Meer nog. Die verplichten u om de wet te overtreden. Artikel 563bis van het strafwetboek staat duidelijk dat het verboden is om gezichtsbedekkende kledij te dragen in publieke ruimtes. Je zou nog kunnen zeggen dat je je op de privé-eigendom van de winkelier bevindt en dat je je moet schikken aan die zijn voorwaarden. Inderdaad. Die mag u bv. vragen om uw schoenen uit te doen. Maar die heeft nog altijd niet het recht om u te verplichten om de wet te overtreden. Wat is het volgende? Enkel toegang als je eerst een jointje rookt of een wodka achterover kiepert?

Scholen kunnen ouders niet verplichten om een mondmasker te dragen als die hun kinderen komen afzetten/ophalen aan de schoolpoort. Zolang u de schoolpoort niet voorbijgaat, bevindt u zich niet op hun terrein en kunnen ze ook hun wetten niet stellen. Zelfs dan nog geldt hetzelfde als hierboven in winkels. Zij kunnen u niet verplichten om de wet te overtreden.

Krijgt u toch te maken met de politie herinner deze dan aan hun eedaflegging.

“Ik zweer getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet en aan de wetten van het Belgische volk.”

Die hebben dus gezworen om de grondwet na te leven en om trouw te blijven aan de koning. Een koning die bij zijn eedaflegging ook gezworen heeft dat die de grondwet zal naleven.

De politie, de koning die werken dus voor u.

U bent dus beschermd. Het enige wat u moet doen is die grondwet afdwingen.

Een aantal van de artikelen waarop u zich kan beroepen:

Art. 10: de Belgen zijn gelijk voor de wet. Alle Belgen zijn dus gelijk voor de wet. Dat geldt dus ook voor onze politici, de politie en iedereen die Belg is. U kan dus niet ergens de toegang geweigerd worden op basis van uw vaccinatiestatus.

Art. 11: Het genot van de rechten en vrijheden aan de Belgen toegekend moet zonder discriminatie verzekerd worden. Weigeren van de toegang op basis van uw vaccinatiestatus = discriminatie.

Art 12+14: De vrijheid van de persoon is gewaarborgd. Niemand kan worden vervolgd dan in de gevallen die de wet bepaalt en in de vorm die zij voorschrijft. U kan dus enkel beboet/gestraft worden op basis van een wet. Geen wet = geen straf. Een ministerieel besluit is geen wet. Die wet moet ook beantwoorden aan de grondwet, zoniet is deze wet null & void (bv. de pandemiewet).

Art 15+22: de woning is onschendbaar, ieder heeft recht op eerbiediging van zijn privé-leven en zijn gezinsleven. De overheid die bepaalt met hoeveel mensen u Kerstmis viert en wie al dan niet gebruik mag maken van uw toilet dat is dus een vlieger die niet opgaat.

Art. 23: Ieder heeft het recht een menswaardig leven te leiden. Dit bevat o.a. het recht op arbeid en het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing. De overheid kan dus niet zomaar uw bedrijf bestempelen als niet-noodzakelijk en verplichten om uw deuren te sluiten. Afgelopen 18 maanden mocht je niets meer behalve werken. Dit is niet echt een menswaardig leven te noemen. Als wat cultuur was moest de deuren sluiten. We moeten er geen tekening bijmaken dat dit volledig tegen de grondwet indruist.

Art 24: Het onderwijs is vrij; elke preventieve maatregel is verboden. Dus kinderen preventief in quarantaine plaatsen omdat ze “mogelijk” een hoog risico contact gehad hebben kan niet.

Een politieagent of een rechter moet niet afkomen dat één van deze artikelen niet meer van kracht zijn omdat we in het midden van een pandemie zitten waardoor je toch verplicht ben om si of la te doen.

NEEN. DE GRONDWET KAN NOOIT GEHEEL OF GEDEELTELIJK GESCHORST WORDEN!!!

Wij herhalen bij deze onze oproep tot vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid. Als mens heeft u rechten. Mensenrechten die al meer dan 18 maanden geschonden worden. Het wordt hoog tijd dat u de lijn gaat trekken en zegt “hier stopt het”. Als er toch discussies ontstaan hebben we hierboven alle “ammunitie” gegeven die u kan gebruiken om uw rechten af te dwingen.

Verder verzoeken wij u om al uw krantenabonnementen en andere abonnementen op de msm op te zeggen. Gebruik dit geld om alternatieve media te steunen. Laat die tv uitstaan, idem voor de radio. Stop met geven aan de bekende goede doelen als bv. het Rode Kruis. Dit is één grote scam. Als u wil steunen, steun dan een organisatie als bv. Hands For Freedom waar het geld wel juist terecht komt, of ga gewoon zelf ter plaatse helpen. Stop op social media met te reageren op krantenberichten allerlei. Des te meer aandacht u deze geeft, des te meer macht die hebben. Idem voor onze politici. Koop zo veel mogelijk lokaal en bij kleine zelfstandigen. Laat de grote internetreuzen als Amazon, BOL,… volledig links liggen.

En het allerbelangrijkste: boycot alle bedrijven die meedoen aan deze segregatie. Evenementen waar je enkel nog binnen mag met uw vaccinatiepaspoort… Stuur uw kat. Een restaurant dat dit vraagt? Ga een frietje eten. Niet op hotel zonder uw paspoort? Vakantie in den hof dan. Geef geen rotte cent meer uit aan bedrijven die deze dictatuur mee helpen installeren!!!

POWER TO THE PEOPLE!!!

[adriaanmeij]

Een vrouw kan niet half zwanger zijn

Gastblog door Ad Nederlof[i]

“We cannot aim at anything less as the Union of Europe as a whole. And we look forward with confidence when that Union is achieved”. Dat zei Winston Chuchill in 1946. Er is ook een prachtige documentaire over Churchill. Daarin wordt idd duidelijk dat hij ook echt naar een politieke Europese unie streefde. Maar wel zonder de UK. Dat was al een wereldmacht. 

Een vrouw kan niet half zwanger zijn. Een federaal Europa is nooit democratisch tot stand gekomen. Een Europese Economische Gemeenschap wel. Maar dat ging niet ver genoeg. Het werkte wel hoor, daar was iedereen het over eens. Maar toen kwam Maastricht en jaren later Lissabon en de chaos was compleet.

 We hebben nu een federale bureaucratische unie die veel geld kost en nergens toe leidt. Zoals eerder gezegd, we gaan ofwel voor een echte Verenigde Staten van Europa zonder die talloze landjes. Dan wel voor een echte Europese Economische Unie zonder bureaucratie, maar wel met de politieke macht binnen die landjes. Maar niet iets er tussenin. Dat is dus half zwanger. Vanuit die optiek ben ik een voorstander van Thierry Baudet en diens programma. 

 Gelukkig is er economische groei. Als we nu in een recessie hadden gezeten was de FvD twee keer zo groot. Was de onvrede vele malen groter en het verzet tegen de klassieke politieke partijen eveneens. Populisme is niet alleen iets waar Wilders en Baudet en vroeger Fortuyn de exclusieve rechten op hebben. Ook andere partijen zoals het theater van Groen Links (ontstaan uit de PSP en CPN) bedienen zich op een bijna extreme wijze van populisme. Wat niets anders is dan zeggen wat mensen graag willen horen maar praktisch niet haalbaar is. 

 In een politiek zwaar verdeeld Nederland is dat geen probleem want na de verkiezingen gaat men kwartetten en dan levert men met liefde weer een aantal stokpaardjes in. Dus uiteindelijk wordt de soep hier in Nederland niet zo heet gegeten dan  hij opgediend is. Dat is lastiger in twee partijen stelsels. Trump moet waar maken wat hij heeft beloofd. Het lijstje wordt door de kiezers, voor en tegen, afgevinkt.

 Maar in Nederland valt het wel mee, de concessie politiek van de Lage Landen. Dus maak je niet druk, zoals mijn ouwe vriend Freek de Jonge. Met zijn geschreeuw op een ongepast moment en een verkeerde plek liet hij zien hoe gevaarlijk linkse mensen echt zijn als ze iets dreigen te verliezen. Gelukkig had Freek geen pistool in zijn hand. Maar met woorden kan je ook mensen verwonden. 

Probeer goed te zijn voor je medemens, help hen die in nood verkeren. Maar ga niet mee in ondoordacht politiek opportunisme. Gewoon kiezen tussen VVD/PvdA/CDA en alles komt goed. Drie tinten grijs is ook lekker. 

China was in de jaren na de Tweede Wereldoorlog een arm en mede door de opium uitgemergeld land. In de negentiende eeuw en de duizenden jaren daarvoor was China een wereldmacht. Maar de door de Engelsen ingebrachte opium als ruilmiddel heeft het land verzwakt. De Japanners deden de rest (met onbeschrijfelijke gruwelijkheden) en uiteindelijk maakte partijleider Mao Zedong (1893-1976) het af. Het Chinese volk heeft zo ook 80 jaar in diepe armoede geleden met 40 -70 miljoen doden. Tijdens de culturele revolutie zijn talloze gezinnen uiteen gereten om elkaar nooit meer terug te vinden.  

Ga maar lekker wandelen en tel je zegeningen. Hier geboren worden en opgroeien is al een zegen op zich. Daar kan geen populist tegenop. 

[i]  Ad Nederlof (1946 - ). Oprichter en CEO Vanad Group. President & Ceo Genesys. Oud topmanager Volmac, ICL, Oracle.

[hetrodevaandel]

HOE DE AUTONOME ANTIFA TOT INDIVIDUEEL TERRORISME VERVIEL

Enkele jaren geleden hebben we een korte artikelenreeks geschreven over de ontwikkelingen rond de autonome Antifa, vooral in Duitsland. We hebben toen gewaarschuwd, samen met anderen, dat de autonome Antifa hard op weg was om een terroristische organisatie te worden. Om dit te voorkomen eisten we toen al het verbod van die onderdelen van de groepering, die er naar streven om een terreuroorlog van start te laten gaan tegen andersdenkende activisten en critici van de regering. We zijn nu een paar jaar verder, en het is intussen duidelijk geworden dat alle voorspellingen uit zijn gekomen. Jammer genoeg, want niemand zit te wachten op individueel terrorisme dat in de linkse beweging altijd is veroordeeld. Het inzetten van terreur wordt afgewezen, omdat het de machthebbers in de kaart speelt, en meer repressie uitlokt. De autonome Antifa deelt deze mening niet, mede omdat ze toch al onderdeel uitmaakt van het systeem. Laten we maar eens kijken hoe de zaken er nu voor staan, en hoe het zo ver heeft kunnen komen.

Begin november vorig jaar was er een politierazzia in Leipzig Connewitz, een van de sterkste standplaatsen van de autonome Antifa in Saksen. Men was opzoek naar leden van de zogenaamde Hamerbende, en de leidster van de groep, de 26-jarige Lina Engel, werd in haar woning gearresteerd. Er zijn ook andere opsporingsbevelen in omloop, maar nog geen verdere arrestaties. Engel zit sinds die tijd in voorarrest in de vrouwengevangenis van Chemnitz, en is aangeklaagd voor lidmaatschap van een criminele vereniging, zware mishandeling en andere delicten. Haar arrestatie was de eerste echte klap die de autonome Antifa te verwerken heeft gekregen. Het gejammer en geklaag van deze lieden is dan ook overal te horen.

Maar wat is de Hamerbende? Het gaat bij deze groep om tussen de 8 en 15 harde kern leden van de autonome Antifa, die in de laatste paar jaar een bloedig spoor hebben getrokken door Saksen, Saksen Anhalt en Thuringen. De groep beweert op Nazi’s te jagen, maar in werkelijkheid wordt iedereen aangevallen die een andere mening heeft dan de Antifa of de regering. De bende kent twee werkterreinen; aanvallen op individuele mensen, en zware brandstichtingen. Het begon met het bekladden van de huizen van AfD leden of aanhangers, en het vernielen van burgerbureaus. Maar al snel werden ook bouwbedrijven aangevallen. Kranen werden in brand gestoken, en een medewerkster van een van de bedrijven werd thuis overvallen en mishandeld. Intussen zijn mishandelingen, ook in de eigen woning, aan de orde van de dag.

Leden van de bende breken huizen open, soms in politie uniformen, en mishandelen hun slachtoffers meestal met hamers. Er wordt dan geprobeerd om gewrichten kapot te slaan, maar ook wordt er op het hoofd geslagen. Het gebruik van deze hamers heeft de bende haar naam gegeven. Het mag een wonder heten dat er tot nu toe niemand is vermoord. Maar het lijkt er op dat dit moment niet ver weg meer is. Naast rechtse activisten en leden van burgerbewegingen, zijn ook mensen die nergens mee te maken hebben vaak het slachtoffer. Zo werd een man zwaar mishandeld door de bendeleden omdat hij een petje droeg die volgens de antifanten uit een “verkeerde” winkel kwam. Een aantal getuigen heeft Lina Engel bij deze overvallen gezien. Zij gaf instructies en hield tijdens mishandelingen omstanders op afstand met pepperspray. Ze werkt samen met haar verloofde, Johann Guntermann, die nu op de vlucht is en door de politie wordt gezocht. Hij zou nog steeds met het organiseren van overvallen bezig zijn. Sommige zeggen dat deze man Lina Engel radicaliseerde, en dat het tweetal zichzelf ziet als een soort nieuwe Baader-Meinhof groep. Er zijn aanwijzingen dat ook Lina Engel van plan was onder te duiken. De politie vond in haar woning een gestolen ID kaart en vermommingsmateriaal, waaronder verschillende pruiken.

Het deel van de bende dat zich bezig houdt met brandstichtingen begon met het in brand steken van auto’s. Maar intussen zijn er ook aanslagen geweest op sportscholen, kroegen die als rechts worden gezien, en zelfs een monumentaal pand waar de Duitse slachtoffers van oorlog en verdrijving worden herdacht. Naast panden waarvan wordt beweerd dat ze rechtse eigenaren hebben, worden ook bouwbedrijven aangevallen omdat ze de woningmarkt zouden uitbuiten. Ook bij deze brandstichtingen is het een wonder dat er nog geen slachtoffers zijn gevallen. Het zat er wel een paar keer dichtbij, omdat men ook huizen en gebouwen aansteekt waar mensen liggen te slapen. Men maakt gebruik van een soort bommen, dat je zou kunnen zien als een combinatie van zwaar vuurwerk en een gewone brandbom. Ook zijn er timers aan deze explosieven toegevoegd. Er bestaat geen twijfel aan dat dit alle kenmerken van het terrorisme bezit. Intussen gaan ook de gebruikelijke aanslagen met verfbommen en de bekladdingen gewoon door.

Wat voor personen zitten er in de Hamerbende?

Naast Guntermann is de politie op zoek naar nog zeker 3 andere bendeleden die ondergronds zijn gegaan. Volgens politiebronnen zijn er aanwijzingen dat de leden betrokken zijn bij de handel in drugs om financieel te kunnen overleven. Een tactiek die vaker is voorgekomen. De meeste leden van de Hamerbende komen uit het studentenmilieu, en hebben geen of nauwelijks banden met de arbeidersklasse, die ze beweren te verdedigen. Lina Engel studeerde in Halle, en staat nog steeds bij haar moeder in Kassel in geschreven. Haar familie is niet onbemiddeld, en dat geldt ook voor andere harde kernleden van de autonome Antifa. Van arbeiders moeten zij niets hebben, en doen ze af als onwetend klootjesvolk. Veel Antifa leden kunnen gezien worden als moralisten omdat alleen zij de juiste lijn zouden kennen. Ieder die deze lijn niet volgt of kritiek heeft is automatisch een vijand.

Als andere leden van de Hamerbende worden genoemd: Lennart Zaphod A. (26), Janis R. (35), en Philipp Jonathan Mohr (26). Allen zijn al betrokken geweest bij gewelddadige incidenten en hebben aangegeven op deze weg verder te willen. Ook een verdere escalatie door het gebruik van vuurwapens wordt niet uitgesloten. De bende heeft de gewoonte om hun daden bekend te maken op de linkse website Indymedia. De meeste leden van de harde kern van de autonome Antifa zijn anarchisten of zogenaamde anti-nationalen. Maar ze krijgen ook steun vanuit linkse partijen en sommige vakbonden. Zowel bij Die Linke (Juliane Nagel) als ook Die Grünen (Renate Kunast) zijn er parlementsleden die de autonome Antifa openlijk steunen. Ze houden wel afstand van het toenemende geweld, maar ze veroordelen het ook niet echt. De Duitse overheid gebruikt de Antifa groepen voor aanvallen op critici en andersdenkenden. Dit gebeurt natuurlijk indirect, om de sporen goed te kunnen afdekken. Men maakt geld beschikbaar voor de zogenaamde “Strijd tegen Rechts’. Recent is hiervoor 1.1 miljard Euro uitgetrokken. Het geld gaat als subsidie naar ontelbare verenigingen in heel Duitsland die algemene doelen nastreven, zoals racisme bestrijding en het wegnemen van vooroordelen. Deze verenigingen sluizen een deel van de subsidies door naar de autonome Antifa groepen, waar het wordt gebruikt voor acties, het zogenaamde “demo-geld”, busreizen naar tegen demo’s, en het drukken van duur kleuren drukwerk.

Er zijn aanwijzingen dat de leden van de Hamerbende al een poosje bezig zijn met het voorbereiden van een ondergronds bestaan. Hierbij volgen ze het voorbeeld van de leden van de Baader/Meinhof groep. Zo maakt men gebruik van auto’s met gestolen kentekens. Ook werd er tijdens een recente inval een printerapparaat gevonden dat het mogelijk maakt om ID papieren te drukken. Overigens verschilt de samenstelling van de Antifa groepen wel in de verschillende regio’s. In Berlijn, Hamburg en de gebieden van de voormalige DDR gaat het meestal om studenten. Maar in bijvoorbeeld Stuttgart, een regio bekend voor haar banden met de auto-industrie, komen de Antifa leden meer uit het vakbondsmilieu. Echter ook deze groepen schuwen het geweld niet. Vorig jaar werd een lid van een alternatieve vakbond door autonome Antifa leden bijna doodgeslagen, terwijl hij op weg was naar een demonstratie tegen de Corona maatregelen in Stuttgart. Hij lag maanden in coma, maar is intussen herstellende. De schuldigen werden opgepakt, en staan nu voor het gerecht. Er zijn ook groepen die grotendeels uit migranten bestaan, de zogenaamde Migrantifa. Deze groepen doen als het gaat om agressie en geweld, niet voor de rest van de Antifa onder.

Ook in andere delen van het land richt het geweld van Antifa leden zich tegen mensen die in verzet komen tegen de Corona maatregelen. Ze houden tegen demo’s, blokkeren wegen tijdens demonstraties, en vallen individuele anti-Corona demonstranten aan. Dit gebeurd altijd in grotere groepen, en aanvallers zijn zonder onderscheid vermomd. Op deze wijze ondersteunt de autonome Antifa het beleid van de regering Merkel. Dat was ook al het geval bij de zogenaamde klimaat verandering en de massamigratie. De agenda van de Antifa sluit naadloos aan bij de agenda van het systeem. Dit mag vreemd klinken, maar het is wel de realiteit. Daarom kunnen we gerust stellen dat de autonome Antifa zeker niet is wat men zelf beweerd te zijn. Men beweerd tolerant te zijn, maar valt iedereen met een andere mening met veel haat en geweld aan. Men beweerd tegen het fascisme te strijden, maar gebruikt zelf fascistische methodes en tactieken. Verder blijft de autonome Antifa er op hameren systeem kritisch te zijn, maar men steunt de hoofdonderdelen van de agenda van het systeem, zonder hier een tegenstelling in te zien. Anderen valt dit echter wel op. De Franse Antifa heeft recentelijk stevige kritiek op de Duitse zusterclub geuit. Vooral de steun die de Duitse Antifa aan het systeem geeft is de Fransen een doorn in het oog. Een woordvoerder voor de Franse Antifa heeft gezegd binnenkort met de Duitse groepen te willen praten over deze zaken. De Fransen willen de Duitsers uitleggen wat de werkelijke historische taak van de Antifa is.

Ondanks al deze problemen zijn er in Duitsland wel degelijk linksen die de koers van de Antifa afwijzen. De laatste maanden is er een groep ontstaan die zich Die Freie Linke noemt, en die aanwezig is op veel van de grotere demonstraties tegen de Corona maatregelen. De groep was eerst alleen actief in Berlijn, maar er zijn nu ook groepen in andere gebieden waaronder Saksen, Saksen Anhalt en Nord Rhein-Westfalen. Deze groep is de opstelling van de Antifa meer dan zat, vooral omdat het Antifa gedrag heel links een slechte naam geeft. Het resultaat is dat Die Freie Linke door de Antifa nu ook als vijanden worden gezien. Maar daar trekt men zich niets van aan. Er zijn dus nog steeds linkse activisten in Duitsland die de lijn van hun voorgangers, zoals de voormalige KPD leider Ernst Thälmann, die in Buchenwald werd geëxecuteerd, voortzetten. Dit waren ooit zijn woorden: “Mein volk, dem ich angehore und das ich liebe, ist das Deutsche volk. Und meine nation, die ich mit grossen stolz verehre, ist die Deutsche nation”. Je vraagt je af hoe de autonome Antifa zou reageren als hij deze woorden vandaag uitsprak.

Bronnen: Die Welt, Compact, Focus Online en ontelbare Telegramkanalen

Links:

Internet: www.volkskracht.blogspot.com

Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV

Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)

VK: https://vk.com/id484133031

Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2021

[hetrodevaandel]

WAAROM DE ROEP OM VRIJHEID STEEDS LUIDER KLINKT

In een aantal artikelen hebben we gekeken naar de Coronawaanzin, en de protestbeweging die tegen deze maatregelen is ontstaan. Sommige mensen zien de protesten als een bedreiging, omdat ze bang voor het virus zijn en slaafs volgen wat de mainstream voorschrijft. Anderen zien er een ondermijning van de eigen ideologie in. Vooral het feit dat links en rechts steeds vaker samen de straat op gaan wordt niet begrepen, en als een groot gevaar gezien. Beiden standpunten zijn begrijpelijk als je niet over de horizon heen kijkt. Weer een andere groep mensen ziet de demonstraties als een soort bevrijding, omdat ze met eigen ogen kunnen zien dat ook anderen hun problemen en noden delen. Als we spreken over bevrijding is natuurlijk het begrip vrijheid niet ver weg meer. En precies dat begrip zien we steeds vaker tijdens de acties en de demo’s. Dan is er nog de grote grijze groep die zich stil houdt en gewoon probeert te overleven. Een fenomeen van alle tijden.

 We moeten dus vaststellen dat de maatschappij intussen behoorlijk versplinterd is. Ook bewegen mensen zich tussen de verschillende kampen. Hoe je ook over Corona mag denken, het moet intussen voor bijna iedereen duidelijk zijn dat de maatregelen van de overheid op zijn minst overdreven, en waarschijnlijk zelfs schadelijk en gevaarlijk zijn. Precies dat beeld zien de mensen die wel over de horizon willen kijken. Ze zien ook de vele tegenstrijdigheden, en de leugens die om het virus zijn heen gebouwd. Als gevolg vragen ze zich dan terecht af waar dit alles heen gaat. Wordt er alleen maar een virus bestreden, of zien we de eerste stappen richting een vorm van dictatuur? Mensen die wakker zijn denken het laatste, anderen twijfelen nog. Maar ook zij voelen de druk, en de herintroductie van sociale controle om de wil van de overheid aan het volk op te leggen. De verklikkersmaatschappij wordt aan alle kanten uitgebouwd. De vrijheid, onze vrijheid, is in gevaar. En precies dat gevaar is veel groter dan het gevaar dat van Corona zelf uit gaat.

 Overigens hebben veel mensen al veel langer het gevoel de controle over het eigen leven en de eigen omgeving kwijt te zijn. Niemand luistert naar hun problemen en ze zien geen enkele vertegenwoordiging in de politiek of de maatschappij. Zij kunnen geen gebruik maken van de lobbyapparaten, waar de grote bedrijven en de globalisten altijd mee schermen. Zij mogen betalen en verder stil zijn. Niemand wordt iets gevraagd. Is ons gevraagd of we het eens waren met de massamigratie naar Europa, die in 2015 pas echt vaart kreeg? Hebben we er een stem in gehad of we de verdringing, de criminaliteit, de vreemde invloeden en de aanval op onze tradities wel wilden? Konden we meebeslissen over de introductie van de Euro, die het leven stukken duurder heeft gemaakt, en het financiële systeem onstabieler? Is ons ooit gevraagd of we het er wel mee eens zijn dat steeds meer macht naar Brussel gaat ten koste van onze eigen soevereine staat? Hebben we kunnen mee praten over de hetze tegen Rusland, en de voorbereiding van een grote oorlog midden in Europa? Het antwoord op al deze vragen is Nee! Ons is nooit iets gevraagd, maar het gebeurd allemaal wel.

 Dat wordt dan gelegitimeerd met het feit dat we eens in de 4 of 5 jaar aan verkiezingen mogen deelnemen. Verkiezingen waarbij je kunt kiezen uit partijen die het bijna allemaal met elkaar eens zijn. Partijen die het systeem aan alle kanten aanhangen en ondersteunen, en zogenaamde “volksvertegenwoordigers” die aan dit alles een dikke boterham verdienen, zichtbaar en achter de schermen. Partijen die zich wel tot spreekbuis van het volk willen maken krijgen geen kans of worden uitgesloten. Kortom; er is eigenlijk niets te kiezen. En dat is precies wat het systeem wil. We hebben te maken met nepparlementen, nepdemocratie, en valse vertegenwoordigers. Is het dan een wonder dat veel mensen zich van dit corrupte zootje afwenden en de straat op gaan. De Corona waanzin heeft dit alles nog vele malen versterkte. Maar ook de gender en \klimaat onzin wordt door steeds meer mensen afgewezen en als vijandig gezien. Daarom ook de roep om vrijheid op de demonstraties. Het is een poging om uit te breken, weg van de openlucht gevangenis, waar echte oppositie niet of nauwelijks wordt getolereerd.

 Deze roep om vrijheid wordt door het systeem in alle landen met geweld beantwoord. Bij door het systeem gewilde demonstraties (racisme, milieu) houdt de politie zich afzijdig. Men moedigt zelfs aan of doet mee. Maar als een demonstratie zich tegen het systeem richt, zoals tegen de Coronamaatregelen, wordt de knuppelgarde van de ME er op afgestuurd. Die zoeken dan de meest kwetsbaren om neer te knuppelen als een waarschuwing aan alle anderen. Op bijna alle recente demonstraties in binnen en buitenland waren de demonstranten vreedzaam, terwijl het geweld van de politie uitging. Dat waren ook geen ontsporingen, opgeroepen door onverwachte situaties, het ging veel meer om grootschalige intimidatie, die iedere burger die overweegt de straat op te gaan angst moet aanjagen. Verder zijn we terecht gekomen in een maatschappij waar bijna alles wordt geregeld met dwang, verplichtingen en verbodsbepalingen, waar natuurlijk ook boetes aan kleven. Is het een wonder dat steeds meer mensen dit alles niet meer willen, en voor vrijheid de straat op gaan?

 Daar komt nog bij dat de overheid de bevolking aanmoedigt om elkaar te bespioneren, en waar mogelijk anoniem te verklikken. Dit geldt intussen niet alleen meer voor criminaliteit, maar ook voor overtredingen van de Coronaregels. “Ziet u dat de buurman wat te veel mensen op zijn verjaardag heeft? Bel dan meteen de politie, wij komen dan de pret bederven”. Zo schrijven ze het natuurlijk niet, maar het komt er wel op neer. Mensen moeten weer over hun schouder kijken, niet overal kun je je mening zeggen. Doe je dat wel, is zo maar je baan weg of staat de politie voor de deur. Het zijn maar voorbeelden, maar er komen er wel steeds meer, zowel in Nederland als in de omringende landen. Al deze zaken hadden we ooit al eens eerder, en niemand met een beetje verstand wil naar dit soort maatschappij terug. Maar dat is intussen wel aan het gebeuren.

 Geen wonder dus dat de roep naar vrijheid klinkt als er demonstraties zijn. Mensen zijn weer bezig om de vrijheid te leren waarderen. Niet dat we tot nu toe echte vrijheid hebben gekend, want dat past niet binnen het huidige systeem. De volkeren van Europa staan op dit moment op een kruispunt. Een kruispunt met drie wegen richting de toekomst. We kunnen alles accepteren wat er nu gebeurd en langzaam maar zeker de dictatuur binnen wandelen. De zogenaamde spoedwet wijst op dit gebied de weg. We kunnen ook strijd voeren voor de schijnvrijheid die we sinds 1945 hebben gekend. Maar we kunnen ook doorstoten naar de echte vrijheid. Een vrijheid die ons de kans geeft om onze eigen toekomst te bepalen. En ook een vrijheid die we kunnen doorgeven aan de toekomstige generaties. Misschien nog wel de belangrijkste opdracht van allemaal. Om dit alles te bereiken moeten we het huidige systeem slopen, steen voor steen, en balk voor balk. Daarvoor is eenheid nodig. Als we die eenheid bereiken kan niets ons meer stoppen. Dan komt eindelijk de weg vrij. Laten we onze keuze maken en aan de slag gaan. Een toekomst zonder vrijheid is geen toekomst. De echte strijd gaat nu beginnen.

Links:

 Internet: www.volkskracht.blogspot.com

 Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV

 Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)

 VK: https://vk.com/id484133031

 Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2020

[hetrodevaandel]

NA JAREN VAN BEDROG EN GEBROKEN BELOFTEN

Het is een roerig jaar geweest in het Oosten van Duitsland, door velen ook wel Midden Duitsland genoemd. Wat begon een jaar geleden met de moord op Daniel Hillig in Chemnitz, eindigde op 1 september met de deelstaat verkiezingen in Saksen en Brandenburg. In de tussen gelegen periode is er zo veel gebeurd, dat een boek nog niet voldoende zou zijn om alles in detail te kunnen beschrijven. Dus zullen we het bij de hoofdpunten laten. Na de moord op Daniel door een Syriër en een Irakees in augustus 2018, gingen duizenden mensen in Chemnitz de straat op om tegen het geweld en de open grenzen politiek van Merkel te protesteren. De Syriër is intussen tot 9,5 jaar gevangenis veroordeeld, maar kan nog in beroep gaan. De Irakees is nog steeds op de vlucht, en zit waarschijnlijk ergens in het Midden Oosten. Voor de autoriteiten waren de protesten de aanleiding om de deelstaat Saksen, en eigenlijk het hele Oosten van Duitsland zo zwart mogelijk te maken. Men noemde het “donker Duitsland”, en de bevolking zou vooral uit Nazi aanhangers bestaan. Merkel beweerde openlijk dat er in Chemnitz jacht op buitenlanders was gemaakt. Een leugen, die pas maanden later werd rechtgezet, en ook niet door Merkel zelf. Veel mensen in Saksen waren woedend over dit alles, en het was duidelijk dat er een afrekening zou komen met de systeem partijen.

 De mogelijkheid tot deze afrekening kwam op 1 september toen Saksen en Brandenburg naar de stembus gingen. De deelstaat Thuringen gaat op 27 oktober stemmen. Wat de afloop ook zou zijn, van af het begin stond vast dat de AfD het meest zou profiteren van de stemming onder de bevolking, en de vraag was alleen hoe groot de winst zou uitvallen. Na een heftige campagne, waarbij ‘dirty tricks’, vooral van de kant van de systeem partijen, niet werden geschuwd, was het op zondagavond 1 september eindelijk zover. De eerste uitslagen druppelden, na het sluiten van de stembureaus, binnen. De afrekening kwam, en het is interessant om te kijken hoe deze afrekening precies in elkaar zit, want er steekt veel meer achter dan op het eerste gezicht naar voren komt.

 In beiden deelstaten was de AfD de grote overwinnaar, en eindigde op de tweede plaats. In Brandenburg verdubbelde de partij haar stemmen, en in Saksen stemden zelfs 3 keer zo veel mensen op de AfD vergeleken met vorige keer. Ook de cijfers logen er niet om. In Saksen behaalde de AfD 27.5% van de stemmen, in Brandenburg 23.5%. Dit betekend dat meer dan een kwart van de kiezers in de twee deelstaten hun stem aan de blauwe partij hebben gegeven. Deze cijfers zijn zondermeer boven verwachting, en er valt niet aan te twijfelen dat de afrekening stevig is uitgevallen. Voor dat we kijken hoe de overwinning van de AfD in elkaar zit, moeten we even een blik werpen op de resultaten van de andere partijen.

 In Saksen bleef de CDU de grootse partij, maar de Merkel club verloor wel weer behoorlijk. Men kwam niet verder dan 32%, in een regio waar men ooit 90% van de stemmen kreeg. Die Grunen wonnen wel wat, maar veel minder dan was verwacht. De SPD werd bijna gehalveerd. Ook Die Linke verloor behoorlijk en de liberale FDP haalde de 5% drempel niet eens, en komt niet in het parlement. Een zelfde beeld zien we in Brandenburg, hoewel de volgorde iets anders is. De SPD bleef grootste partij, maar met een stevig verlies aan stemmen. Ook de CDU verloor en Die Linke kreeg ook in Brandenburg een flinke klap. Die Grunen wonnen, maar niet spectaculair, en ook in dit geval valt de FDP buiten de boot. In beiden deelstaten kunnen de huidige coalities niet verder regeren, en moeten op zoek naar nieuwe of extra partners. Dat kan nog een hele klus gaan worden, maar daarover later meer.

  Nu even terug naar de overwinning van de AfD. Sommige hadden verwacht dat de partij in Saksen de grootste zou worden. Dit is nog niet gelukt, maar men is niet ver meer van deze mijlpaal af. Hoe je ook over de AfD mag denken, ze zijn er in geslaagd om niet alleen heel veel, maar ook veel verschillende kiezers te trekken. Juist uit deze gegevens kunnen we de schaal van de overwinning aflezen. Uit de cijfers van de stembureaus blijkt, dat de AfD heel veel nieuwe kiezers heeft getrokken die eerder nooit stemden, en gelijktijdig ook veel jongeren. Dit laatste was ook al duidelijk geworden tijdens de schoolverkiezingen, waar de partij dik boven verwachting scoorde. In Saksen is de AfD onder jongeren meer populair dan Die Grunen. Er stemmen meer mannen dan vrouwen op de AfD, en wat ook op valt is dat het aantal oudere kiezers onder de AfD stemmers relatief gering is. De oudere kiezers blijven meer bij de systeempartijen hangen. Volgens de cijfers is 44% van de AfD stemmers arbeider, een toename van 25%. Veel van deze stemmers zijn van de andere partijen gewonnen. Het was verwacht dat de AfD veel CDU kiezers zou trekken, maar nu blijkt ook dat zowel SPD stemmers en zelfs voormalige kiezers van Die Linke, naar de blauwe partij zijn overgelopen. Vooral deze laatste cijfers hebben de systeempartijen zwaar getroffen, omdat de AfD nu met recht kan zeggen dat het een volkspartij is.

 Ondanks het feit dat de AfD in de beiden deelstaten niet de grootste werd, was dat in een aantal plaatsen wel het geval, ondermeer in Gorlitz en Bautzen. De grote winst zal de AfD echter niet op de regeringsbanken brengen, omdat de andere partijen weigeren om met de AfD samen te werken. Op zich moet dit voor de AfD nu nog geen probleem zijn, want het geeft de partij de mogelijkheid om vanuit de oppositie meer stemmen te winnen. Maar alles wijst er op dat de partij de volgende keer aan de systeempartijen voorbij zal trekken. De stemming onder de mensen in het Oosten maakt dit mogelijk. Men is de systeempartijen meer dan zat. Wat steekt hier achter, en waarom is de stemming in het Oosten heel anders dan in het Westen van Duitsland?

 Veel commentatoren binnen en buiten Duitsland zeggen dat de steun voor de AfD in het Oosten het gevolg is van het feit, dat de bevolking in de voormalige DDR zich nog steeds achtergesteld voelt, 30 jaar na de samenvoeging van de 2 Duitslanden. Dat is maar deels waar. Natuurlijk lopen de lonen en de pensioenen nog steeds achter in vergelijking met het Westen van Duitsland, en men is ook niet vergeten dat financiële parasieten uit het Westen 30 jaar geleden de voormalige DDR hebben leeggeroofd. Maar dat zijn maar onderdelen van het grote geheel. Uit vele bronnen blijkt dat de bevolking in het Oosten, veel meer dan in het Westen, als een gemeenschap functioneert, en dat daardoor onwelkome veranderingen veel sneller worden opgepikt. Men ziet de chaos in het Westen van Duitsland veroorzaakt door de massamigratie, de islamisering, de energieomslag en andere waanzinnige plannen van de centrale regering. Al deze zaken willen de mensen in het Oosten niet. Ze willen hun regio’s in standhouden en hun industrieën verdedigen. Zo zal bijvoorbeeld de energieomslag van Merkel de bruinkolen industrie kapot maken, waar veel mensen in ondermeer Brandenburg van leven. Dit soort zaken opent de weg naar de AfD, die zich afzet tegen het regeringsbeleid.

 Daar komt nog bij dat de kiezers in het Oosten de media niet meer geloven, waar over het algemeen een zwart beeld van de AfD wordt geschilderd. Men kijkt dwars door de propaganda heen, en trekt de eigen conclusies. Wat die conclusies zijn hebben de verkiezingsuitslagen laten zien. Dit alles heeft tot geschokte reacties in het Westen van Duitsland geleid. Daar gelooft men nog in de Multi-Culti waanzin, en ziet over het algemeen de uitspraken van de systeempartijen en de media voor waarheid aan. Dat anderen dit niet zo zien is voor hen een boze droom. Dit wordt nog erger gemaakt door het mislukken van alle pogingen van de systeempartijen, om de AfD onder uit te halen. Zelfs het inzetten van de geheime dienst tegen de blauwe partij heeft geen enkel verschil gemaakt. Veel andere legale wapens om de AfD te bestrijden heeft men niet meer. De Duitse media liepen dan ook de hele week over van jammerverhalen en de meest bizarre verklaringen. Het zal echter niet helpen, en dat weet men maar al te goed. De AfD zelf hoeft alleen de huidige koers voort te zetten, en de banden aan te halen met de burgerbewegingen en de vrije media. Dan zullen de overwinningen alleen maar groter worden.

 Het kan zelfs nog erger worden voor de systeempartijen in het Oosten. Zoals we al schreven kunnen de huidige coalities in Saksen en Brandenburg in de bestaande vorm, door de vele verliezen, niet verder regeren. Er moeten dus nieuwe partners komen. In Saksen zou het wel eens kunnen gebeuren dat hier een regering van CDU en Die Grunen uit gaat komen. Als dit het geval is zal de steun voor de AfD alleen maar toenemen. Veel CDU leden in Saksen zeggen nu al dat ze niet in een coalitie met Die Grunen willen. De verschillen zouden te groot zijn. Als de CDU leiding zo’n coalitie toch doordrukt, zal het de deur voor nog veel meer CDU aanhangers openen om over te stappen naar de AfD. Er zijn nu al geruchten dat er wel eens een scheuring in de CDU zou kunnen ontstaan. Als er een CDU /Grunen regering komt, zal de AfD volgende keer zondermeer de grootste partij worden. Daar twijfelt in Saksen intussen niemand meer aan.

 In Brandenburg is een zelfde situatie ontstaan, maar wel met een andere spelersvolgorde. De huidige coalitie van SPD en Die Linke heeft geen meerderheid meer. Het zou kunnen dat Die Grunen in de coalitie worden gehaald, maar er wordt ook gesproken over een coalitie van SPD, CDU en Die Grunen. Verkiezingsverliezer Die Linke zou dan buiten de boot vallen. Er zijn veel twijfels over het binnenhalen van Die Grunen, omdat deze club zich tot vijand van de bruinkolen industrie heeft gemaakt. De leider van de CDU in Brandenburg heeft besloten om de waarschijnlijk rampzalige gevolgen van zo’n coalitie niet af te wachten. Hij heeft vorige week zijn terugtreden aangekondigd. Hierdoor is de situatie nog onzekerder geworden.

 De landelijk partijleidingen in Berlijn lijken zich niet echt druk te maken over de uitslagen in het Oosten. Zowel de SPD als de CDU zeggen dat het al een overwinning is dat ze de grootste partijen zijn gebleven. Maar deze stemming komen we alleen aan de top tegen. Onder de partijfunctionarissen die daar net onder zitten is veel meer sprake van een blinde paniek. Men is bang voor het verlies van mandaten, langdurige baantjes en dienstauto’s. Zij gingen uit van een lange toekomst in de politiek, en precies die toekomst komt nu op de tocht te staan door de opkomst van de AfD, en de weigering van de Duitse regering om het omstreden beleid aan te passen. Hoe langer de huidige situatie voortduurt, hoe groter de paniek zal worden, en dat zal uiteindelijk consequenties hebben voor de regering Merkel.

 De vele jaren Merkel beginnen stap voor stap hun tol te eisen. Jaren van bedrog, leugens en gebroken beloften. De grote afrekening komt steeds iets dichterbij, en dat is voelbaar in de hele Duitse politiek. Het wordt dus tijd voor een nieuwe koers. Of zoals je op veel demonstraties nu al hoort: "Das System ist am Ende, wir sind die Wende!"

 Links:

 Internet: www.volkskracht.blogspot.com

 Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV

 Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)

 VK: https://vk.com/id484133031

 Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2019

[hetrodevaandel]

DE VERGETEN OPSTAND DEEL 2

Vorige week zagen we hoe de arbeiders in de DDR op 17 juni 1953 in opstand kwamen. Tegen de normverhogingen, voor vrije verkiezingen en een andere regering. Na eerste successen werd de opstand neergeslagen door Sovjet tanks die het vuur openden. Aan het einde van de dag was de opstand voorbij en zat de SED weer stevig in het zadel. We kijken nu hoe het verder ging, en wat de gevolgen waren op zowel de korte als lange termijn.

 De volgende morgen, 18 juni, was de rust hersteld, mede door het instellen van de uitzonderingstoestand in grote delen van de DDR. Op straat zag je alleen maar tanks, soldaten en de Volkspolitie. De SED leiders kwamen weer tevoorschijn, en de jacht op leidende stakers werd meteen geopend. Er kwam ook een enorm propagandaoffensief op gang. De opstand zou het werk van westerse geheime diensten zijn geweest, en buitenlandse agenten zouden leiding hebben geven aan de stakers. Men wilde absoluut niet toegeven dat het de eigen inschattingsfouten waren geweest die de arbeiders op straat hadden gebracht. Iedereen had schuld behalve de SED. Nu kan het best zijn dat er hier en daar agitators aan het werk zijn geweest. Maar het hele karakter van het protest geeft veel meer aan dat de bevolking het gewoon zat was, en niet nog meer verslechteringen wilde dulden. Omdat de SED bestond uit de oude arbeiderspartijen SPD en KPD hadden ze moeten weten wat er onder de arbeiders leefde. Men dacht het gewoon beter te weten, en negeerde zelfs de Russische waarschuwingen. Uiteindelijk waren ze door deze houding gedwongen om de tanks op straat te brengen. Voor zogenaamde arbeiderspartijen een enorme afgang. Een afgang die door de mensen in de DDR nooit werd vergeten. In de West Duitsland werd de 17de juni tot de Dag van de Duitse Eenheid uitgeroepen, symboolpolitiek zonder inhoud. Een vaker geziene verschijning.

 Ondanks het feit dat de opstand kort was, en voor de opstandelingen verkeerd af liep, hebben de gebeurtenissen van de 17de juni een stempel gedrukt op de verdere ontwikkeling van de DDR. In de eerste Centraal Comité bijeenkomsten van de SED na de opstand werd nog gezegd dat er fouten waren gemaakt, en dat er aan gewerkt moest worden om een herhaling te voorkomen. Maar deze houding werd al snel losgelaten. Men wilde van geen fouten meer weten. De SED leiding was voor de opstand al niet populair, maar na de gevechten namen steeds meer mensen afstand, die eerder geen echte positie hadden ingenomen. Intussen nam het wantrouwen van beiden kanten toe. Dit had vooral impact op de SED leiding. Omdat men het volk wantrouwde, en men bang was voor een herhaling van de van de gebeurtenissen van 1952/1953, werd het veiligheidsapparaat enorm uitgebouwd. De Stasi kreeg veel meer middelen, en medewerkers, zodat allerlei signalen veel eerder zouden worden opgepikt. Van verdere opstanden was echter geen sprake. De meeste mensen legden zich bij de situatie neer, of probeerden naar het westen te vluchten. Dat leidde uiteindelijk tot de bouw van de Berlijnse Muur, begin jaren 60. Maar onder het volk werd de 17de juni niet vergeten. Vaak verschenen er leuzen op muren waarin werd gezegd dat de 17de juni terugkwam. Ook werden in de schaduw wel degelijk de lessen geleerd.

 Conclusies en commentaren

 Zowel in oost als west heeft de opstand van 1953 nooit hoog op de agenda gestaan. We zagen eerder dat in West Duitsland de 17de juni tot een officiële feestdag werd uitgeroepen. Het werd de Dag van de Duitse Eenheid. Op zich was dit allemaal show, want tijdens de opstand had West Duitsland niets gedaan om die eenheid dichterbij te brengen. In de DDR werd de opstand vooral doodgezwegen, en als er al over werd gesproken, werd er gezegd dat het om een fascistische provocatie was gegaan. Beiden standpunten doen geen recht aan wat er werkelijk op straat is gebeurd. Er was geen sprake van een echte oppositie beweging, en ook partijen of organisaties waren nergens te bekennen. Het ging veel meer om een volk dat het zat was om nog verder te worden uitgebuit. Dat het niet meer pikte dat dingen over hun hoofd werden besloten, zonder er zelf een stem in te hebben. Al deze gevoelens van frustratie en woede, plus de afkeer van de voortdurende bezetting, kwamen in de juni dagen van 1953 samen. Het was een enorme explosie die wild om zich heen sloeg, en veel emotie met zich mee bracht.

 Het was geen voorbereidde opstand met goede planning. Als dat wel het geval was geweest, had men werkelijk de macht kunnen overnemen. Men was zich niet bewust van het feit dat de macht eigenlijk voor het grijpen lag. Hoe dicht men er bij was blijkt uit de woorden van een voormalig lid van de Volkspolitie in Halle. “De stakers hadden niet door dat ze tegenover een zwakkere tegenstander stonden. Als ze in de eerste uren hadden besloten om de politiekazernes te bestormen hadden wij er weinig tegen kunnen doen. We hadden wapens, maar gelijktijdig maar heel weinig munitie. Eigenlijk hadden ze zo door kunnen lopen. Maar dat had niemand door, en dat heeft ons gered. Ze bestormde de SED kantoren, terwijl daar niets te halen viel. Een verkeerde tactiek.” Zo kon de SED leiding zijn macht weer terugpakken, hoewel we wel moeten vaststellen dat dit zonder het ingrijpen van Moskou nooit was gelukt. Deze steun in de rug is er altijd gebleven, tot 1989, en toen die steun weg viel was het ook snel met de DDR gedaan.

 Uit deze hele zaak zijn verschillende lessen te trekken. Ten eerste zien we het falen van de SPD en de KPD, die samen de SED vormden. Men zag de signalen binnen de bevolking niet, en wilde ook niet luisteren. Zelfs niet naar de KGB en andere Sovjet instellingen. Dit soort ivoren toren denken is bijna altijd het resultaat van het gevoel dat de macht binnen is, en oneindig zal zijn. Alleen de leiders weten wat goed, is en het volk moet zich hier niet mee bemoeien. Gelijktijdig beweert men het volk, en in dit geval vooral de arbeiders en de boeren, te vertegenwoordigen. Maar respect en vertrouwen komen niet zo maar, die moeten verdiend worden. En precies dat werd nagelaten door de SED. Zo kon de kloof tussen de leiding en de bevolking steeds groter worden. Het enige antwoord hier op van de SED was meer Stasi en meer wantrouwen, ook binnen de eigen gelederen. Gelijktijdig ging het economisch steeds slechter. Veel van deze problemen hadden kunnen worden opgelost als men met het volk had gewerkt, en niet boven het volk was gaan staan.

 Overigens is dit niet uniek. Ook buiten de DDR hebben veel partijen en vakbonden dezelfde weg gekozen en zijn de neigingen hetzelfde. Dat is ook de reden waarom de arbeiderspartijen in Europa, waar miljoenen mensen hun hoop op hadden gevestigd, er nooit in zijn geslaagd om echte democratie te laten ontstaan. Niet binnen de partijen zelf, en ook niet binnen de maatschappij. Veel beloftes en resoluties, discussies tot in het oneindige, maar uiteindelijk heeft men altijd tegen het volk beslist ten gunste van het systeem, of heeft men de revolutionaire tendensen binnen het volk onderdrukt of omgebogen. Dat is ook de reden dat heel veel van deze partijen nu het vertrouwen van de kiezers hebben verloren, en terecht.

 De mensen in de DDR lieten in 1989 zien dat zij wel degelijk de lessen van 1953 hadden geleerd. De massademonstraties, die uiteindelijk de SED regering ten val brachten en de muur opende, waren vreedzaam. Dit keer geen aanvallen op gevangenissen en SED kantoren. Men wilde de machthebbers geen reden leveren om geweld te gebruiken. Deze keer werkte het, en dat luidde het einde van de DDR in. Er waren immers geen Sovjet tanks meer om het tij te keren. Echter deze keer, na de opstand van 1989 maakten de mensen in de DDR een andere fout. Ze vertrouwden de partijen uit het westen en hun plaatselijke verlengstukken. Dat opende de deur voor het leegstelen en plunderen van het land. Zelfs nu nog, bijna 30 jaar na de val van de Muur, worden de mensen in de voormalige DDR achtergesteld. Zelf zeggen ze nu dat ze een veel grotere opruiming hadden moeten houden in 1989. Ze hebben de verkeerden vertrouwd en een echte zuivering nagelaten. Het resultaat is dat ze nu opnieuw de straat op moeten om zich te verzetten tegen de vernietigende politiek van Merkel en Co.

 De les voor ons allemaal is duidelijk; partijen en vakbonden zijn niet de oplossing. Zij beloven van alles, maar leveren nooit resultaat. Vaak is als excuus voor dit falen gebruikt, dat de verkeerde mensen aan de leiding staan. Maar dat kan niet steeds opnieuw het geval zijn. Er zit gewoon een structurele fout in de hele denkwijze. Een denkwijze die niet bedoeld is om ons te bevrijden, maar om ons in toom te houden. Als dat moeilijker wordt neemt de repressie toe, dat zien we nu iedere dag. En daar doen ze allemaal aan mee; liberalen, sociaal democraten, groenen, soft linkse splinters en achtergebleven christen democraten. Als er weer een omslag komt, en dat kan niet snel genoeg gebeuren, moet het volk zelf de touwtjes in handen nemen, en niet meer loslaten. Dat is de enige variant die we nog niet hebben geprobeerd. Volkskracht vooruit dus, op weg naar de overwinning.

[hetrodevaandel]

ALLES IS POLITIEK; EEN STUKJE FILOSOFIE - DEEL 2 VAN 2

Vorige week zagen we hoe Duitsland over de laatste jaren onherkenbaar is veranderd. We zagen ook dat vooral de Duitsers in het westen deze veranderingen bijna slapend hebben geaccepteerd, ondanks een toenemend aantal slachtoffers en zichtbaar verval. Maar het beeld is niet overal hetzelfde, dus laten we nu maar eens kijken hoe dit precies zit, en waarom.

Het is zonder twijfel zo dat het westen van Duitsland heeft weg gekeken terwijl Merkel het land naar de rand van afgrond loodste. Hoe anders is het is het oosten, of beter gezegd midden Duitsland. Daar hebben de meeste mensen de ogen open, en proberen in ieder geval terug te vechten. Zij weten nog uit de jaren 80 hoe je een regime ten val kunt brengen. Niet makkelijk, maar hoogst noodzakelijk. Zij kennen de leugenpers als geen ander en geloven er geen woord van. Ze gaan hier en daar de straat op, hoewel dit nog veel te weinig gebeurd, en stemmen op partijen die zich keren tegen de massamigratie en de islamisering. Merkel is daar net zo populair als Thatcher vroeger in Noord Engeland. Als ze op bezoek komt kan dat alleen per helikopter. Men zegt niet voor niets dat in het oosten de zon op gaat. Als er een Duitse opleving op gang komt, en het Merkel tijdperk voorbij is, zullen de wortels in het oosten liggen. In Dresden, en Chemnitz, in Bautzen en Plauen. Vandaar uit zal de herovering op gang moeten komen. Zoals in de jaren 80 zal het niet meer worden, daarvoor is er teveel gebeurd, maar zo als het nu is mag en kan het niet blijven. Daar zal op een zeker moment niemand meer omheen kunnen. Je kunt immers niet steeds opnieuw voor je eigen doodvonnis blijven kiezen.

 De mensen in de voormalige DDR hebben een andere geschiedenis en laten zich daarom niet als stemvee gebruiken door de systeempartijen. Ze hebben sinds 1989 kunnen zien waar de elite toe in staat is, en wat daarvan de consequenties zijn. Niemand is vergeten hoe het oosten werd leeggestolen door de parasieten uit het westen. Toch blijft het bijzonder dat de gewone mensen in het westen, die met het leegstelen natuurlijk niets te maken hadden, zo makkelijk hun oude leven hebben opgegeven. Zij waren het die in 2015 op de stations stonden te klappen toen de treinen met zogenaamde vluchtelingen binnenrolden. Zij waren het die als vrijwilliger hulp boden en zelfs financiële risico’s namen. Van dat alles hebben de meeste nu spijt, en verschillende hebben hun goedgelovigheid met de dood moeten bekopen. Maar Merkel en Co ter verantwoording roepen doen ze ook niet echt. Ze stemmen minder op de CDU en de SPD, en lijken naar alternatieven te zoeken. Maar het ironische is dat ze dan uitkomen bij Die Grunen, zoals we eerder al zagen. Ze kiezen precies het soort medicijn dat de ziekte alleen maar erger zal maken. Want als we goed kijken naar de jaren van het Merkel regime, en een kleine analyse maken, kunnen we zien dat haar regeringen vooral in de laatste jaren een beleid hebben uitgevoerd dat zo uit de boeken van Die Grunen komt. Het staat ook in scherp contrast met het beleid wat de CDU ooit als haar politieke basis presenteerde. Blijkbaar zien de kiezers in het westen ook dit weer niet. Ze laten zich in pakken door de leugenpers en de Greta demo’s. Hoe blind kun je zijn, na zoveel ellende in de laatste jaren.

 Intussen zie je ook het begin van de volgende stap in de neergang van wat ooit Duitsland was. Over de jaren zijn migranten met politieke ambities meestal ondergedoken in de systeempartijen. Dit begon bij de SPD, verspreidde zich naar Die Linke en Die Grunen, en is zelfs binnen de CDU te bespeuren. Dat onderduiken had als doel deze partijen van binnenuit te beïnvloeden, zodat de migratie toestroom door kon gaan, en de migrantengemeenschappen vertegenwoordigers hadden binnen de politiek. Maar iedereen die dit fenomeen kent weet dat het daar niet bij blijft. Als de gemeenschappen sterker worden gaan ze hun eigen partijen opzetten, meestal met steun uit het buitenland. We zien dit nu ook in Duitsland gebeuren, waar in Duisburg een migrantenpartij in een bepaald district, enorm scoorde bij de recente lokale verkiezingen. Dit is natuurlijk nog maar een klein begin, en veel mensen zullen het negeren. Maar dat is levensgevaarlijk, want eerder zagen we al dat bijvoorbeeld in Frankfurt de Duitsers nu in de minderheid zijn. Als zo’n partij daar gaat optreden kan men zo maar een hele stad overnemen, met alle gevaarlijke gevolgen van dien. Daarom ook moeten we steeds blijven waarschuwen, want de gevaren zijn zeker niet denkbeeldig. Blijven slapen is dus geen optie, zeker niet in het westen van Duitsland.

 Maar het ontstaan van migrantenpartijen zien we ook in andere landen. In Oostenrijk is intussen een islamitische partij opgezet, en in België zien we een partij die als hoofdprogramma punt heeft het invoeren van de sharia. En wat te denken van DENK en Nida in Nederland. Ook dit zijn duikboten die steeds opnieuw opduiken, en een begin maken van het veroveren van macht. DENK is praktisch de Nederlandse afdeling van Erdogan’s AKP, en voert de agenda van deze Turkse partij uit. Natuurlijk zullen veel mensen zeggen dat het allemaal klein is en niet veel betekend. Maar als de collaborateurs en volksverraders binnen ons eigen bestel steeds meer potentiële stemmers voor deze groeperingen invoeren, wordt het al heel snel een ander verhaal.

 Ook in Engeland zien we dezelfde situatie ontstaan. Georganiseerde groepen migranten die vaak met geweld hun eisen proberen door te drukken. Ook daar zijn migrantenpartijen ontstaan, en steeds meer steden krijgen islamitische burgemeesters. Het grootste voorbeeld is natuurlijk Londen, waar de islamitische burgemeester Khan onder de vlag van Labour zijn intreden heeft gedaan. Het gevolg zien we ook; messenmoorden en andere steekpartijen hebben in de laatste jaren alle records gebroken. Gelijktijdig zien we dat nog maar 44% van de bevolking van Londen van Engelse afkomst is. Recent schreef de komische acteur John Cleese op Twitter dat Londen eigenlijk geen Engelse stad meer is. Hij werd meteen uitgemaakt voor racist door de betaalde leugenaars van de elite. Maar de cijfers geven hem gelijk. Want niet alleen Duitsland is onherkenbaar veranderd, hetzelfde kunnen we zeggen van Engeland, en trouwens ook Frankrijk. Wie Engeland nog kent uit de jaren 80 van de vorige eeuw zal zich doodschrikken bij de huidige aanblik. Natuurlijk niet overal, en natuurlijk niet overal even opvallend. Maar ook daar breid het verval zich uit, en in sommige plaatsten is eigenlijk niet meer te leven. Als dit alles zo door gaat zonder ingrijpen, hebben steeds minder plaatsen nog een toekomst. Het duidelijkste voorbeeld zien we in een kleine plaats in Yorkshire. In Savile Town leven op dit moment waarschijnlijk geen geboren Engelsen meer. Het stadje kent 4300 inwoners, en de overweldigende meerderheid van de bevolking bestaat uit Pakistanen. Een paar jaar geleden waren er nog een paar Engelsen over in Savile Town, maar die zijn naar elders vertrokken omdat er niet meer valt te leven. De stad is immers aan de islamisering ten prooi gevallen, en dat is aan alles te merken. Wat er in Savile Town is gebeurd, is een afschuwwekkend voorbeeld van wat eigenlijk overal in West Europa de toekomst kan zijn, als we niet actief worden.

 Veel mensen zien dit alles ook wel, maar voelen zich machteloos om er iets tegen te ondernemen. Ze hebben de politieke elite en de media tegen, en iedereen die de waarheid spreekt, zoals bijvoorbeeld John Cleese, word van alle kanten aangevallen en geïntimideerd. Dus blijft men stil, en hoopt er het beste van. Zo wordt het scenario voor de echte ramp geschreven. Waarom dit gebeurd weten we, want we kennen intussen de agenda van de globalisten elite, en waarom ze dit alles doen. Waar het nu om gaat is dat meer mensen de moed vinden om eindelijk te zeggen wat ze denken. Om duidelijk het contrast te zien van hoe het was, wat het nu is, en wat het gaat worden als we niet ingrijpen. Een begin is om niet meer te luisteren naar de doemdenkers, die zeggen dat het allemaal al veel te laat is. Dat de strijd al verloren is en het resultaat onomkeerbaar. Zij zeggen deze dingen in opdracht van het systeem om mensen af te houden van werkelijk verzet. Door provocaties en zwarte scenario’s zonder alternatief, proberen ze de verzetswil van het volk te breken. Wij zullen er voor zorgen dat ze hiermee geen succes zullen hebben.

 Het verleden laat ook zien dat Europa eerder met de ondergang werd bedreigd, maar steeds opnieuw sterker terug kwam. We zullen twee voorbeelden noemen. In 1683 stonden de islamisten voor Wenen, klaar om Europa te veroveren. De zaak leek hopeloos, maar op de Kahlenberg werd de invasie gestopt en de islamisten werden terug geslagen. Europa was gered. De slag wordt in Oostenrijk nog ieder jaar herdacht. In de rest van Europa is dit alles nauwelijks bekend of wordt verzwegen, maar we hebben er wel onze manier van leven aan te danken. In 1945 lag Europa voor grote delen in puin. Veel steden in Oost en West waren nauwelijks nog herkenbaar. Maar onze voorouders hebben alles weer opgebouwd. Onze ouders en grootouders, met de eigen handen. Daar hadden ze geen “vakmensen”, migranten of gastarbeiders voor nodig. Sommige steden hebben hun oude glorie weer teruggekregen, bij anderen is dat wat minder gelukt. Maar er kwam wel weer een leefbaar continent uit te voorschijn. Als onze voorouders dat konden, als zij het doorzettingsvermogen en de kracht hiervoor hadden, moeten ook wij nu de kracht hebben om de huidige uitdaging aan te gaan, zodat wij de strijd tegen de massamigratie en de islamisering in ons voordeel kunnen beslissen. Het gaat immers om de toekomst van het Europa dat wij altijd hebben gekend. Als we die kracht niet hebben, als we gewoon blijven slapen terwijl de elite haar vernietigingspolitiek doorzet, verdienen we het ook niet om te overleven. Zo simpel is het. Maar laat niemand zeggen dat er geen alternatief is voor de huidige chaos. Het alternatief zijn we zelf. Twijfel dus niet, wordt actief, en zet het de volksverraders en huichelaars betaald. Kortom; haal je stad, je land en je continent terug! Dan hebben ook de komende generaties nog een toekomst.

[hetrodevaandel]

DE EUROPESE UNIE IN ZIJN NADAGEN

Na lange dagen van wachten, en weggesloten stembussen, hebben we eindelijk de uitslagen van de EU verkiezingen in handen. En we kunnen gerust zeggen dat deze verkiezingen een ramp zijn geworden voor de systeempartijen, de globalisten en de verblinde “meer Europa” freaks, die alle macht in handen van Brussel willen spelen. Na deze uitslag zal de EU nooit meer hetzelfde zijn. Laten we maar gewoon bij het begin beginnen; de twee grote machtsblokken, de sociaal democraten en de christen democraten, hebben dik verloren, en voor het eerst geen meerderheid meer in het Europees Parlement. Sinds de opening van dit parlement is dat nog nooit vertoond. Het is dus afgelopen met elkaar fijntjes de bal toespelen. De arrogantie in persoon zal nu op zoek moeten naar meer coalitie partners. Het betreden van deze slangenkuil zal zeker wat interessante ontwikkelingen opleveren.

 De liberalen en de groenen hebben beiden gewonnen, en zullen dus in aanmerking komen als de onderhandelingen beginnen. Zij passen naadloos bij de agenda van de globalisten elite, maar zij zullen ook hun eigen speeltjes willen doorzetten, dus dat kan nog leuk gaan worden. Tot zover de verrichtingen van de systeem partijen. Er is niet veel meer over te zeggen, hoewel er zeker nog een kans is dat hier en daar koppen gaan rollen. Echter, veel interessanter is het feit dat grote groepen anti-EU kandidaten hun intrek gaan nemen in het EU parlement. Op veel plekken in Europa hebben partijen die de EU willen afschaffen of hervormen, stevige overwinningen behaalt. Het meest in het oogspringende is de overwinning van de Brexit Party in Groot Brittannië. De partij won 9 van de 11 districten en behaalde rond 30% van de stemmen. De Tories en Labour werden door de kiezers heftig afgestraft voor hun pogingen om de Brexit de nek om te draaien. Want als er een ding is, dat uit de overwinning van de Brexit Party naar voren komt, dan is het wel het feit dat de Britten de Brexit nog steeds willen. Ondanks 3 jaar van blokkades en politieke spelletje, is er op dit gebied niets veranderd. En laat niemand zeggen dat de overwinning van de Brexit Party niet gelijk staat aan een nieuwe meerderheid voor de Brexit zelf. Iedereen had de mogelijkheid om te stemmen, en van hen die dit hebben gedaan blijft een grote meerderheid voor uittreden. Dat is prima zo. Nu May uit de weg is, kan een snelle Brexit een feit worden. De overwinning van de Brexit Party kan hier sterk aan bijdragen. De verliezers betalen nu de prijs voor het ondermijnen van de wil van het volk. Het kon eigenlijk niet beter.

 Ook in andere landen lieten kiezers merken dat ze de EU meer dan zat zijn. In Frankrijk versloeg Marine Le Penn Macron, en zal dus een stevige steunpilaar zijn van de anti-EU alliantie die Salvini van uit Italië aan het bouwen is. Het was niet alleen een overwinning voor Le Penn, veel meer nog was het een beschamende nederlaag voor Macron. Hij wil steeds meer EU, terwijl de Franse kiezers duidelijk steeds minder Macron willen. Het hele Macron experiment was vanaf het begin een verkeerde zet. De Franse bevolking zal deze fout zeker geen tweede keer maken. Salvini zelf scoorde in Italië een riante overwinning met zijn Lega Nord. Hij kan dus met veel nieuwe energie, en nieuwe partners, verder bouwen aan de anti-EU alliantie in het Europees Parlement.

 Ook in Polen en Hongarije versterkte de Eurosceptische partijen hun positie. In Hongarije heeft Viktor Orban de absolute meerderheid, en hij zal binnenkort besluiten of hij tot de alliantie van Salvini zal toetreden. De kans is groot dat hij dit zal doen, omdat hij binnen zijn huidige fractie in het EU Parlement niet langer welkom is. Het zal de Salvini alliantie alleen maar ten goede komen. Nu de meeste resultaten binnen zijn, kunnen we vaststellen dat er in het nieuwe parlement zeker 171 leden zullen zitten die zich tegen de EU en haar dictaten keren. Dat is een groot probleem voor de Euro bureaucraten, en we kunnen er vanuit gaan dat er in de komende jaren behoorlijk strijd gevoerd gaat worden over de richting, en zelfs het voortbestaan, van de EU. Het had dus eigenlijk niet veel beter kunnen lopen.

 In de andere landen deden de anti EU partijen het ook vrij goed, hoewel minder spectaculair dan in Frankrijk en Italië. In Nederland veroverde het Forum voor Democratie uit het niets 3 zetels. Maar de PVV en de SP verdwijnen uit het parlement. Te veel thuisblijvers, en te veel statische politiek. De PvdA werd verrassend de sterkste kracht. Dat is tegen de trend in de rest van Europa. Bijna overal hebben de sociaal democraten dik verloren.

 In Duitsland zakte de SPD naar een nieuw dieptepunt, en ook de CDU van Merkel leverde in. De Grunen behaalde de grootste overwinning, maar ook de AfD ging er op vooruit. De partij haalde 11% van de stemmen, en krijgt nu 10 zetels. Dat is een winst van 3. Maar deze cijfers vertellen maar een deel van het verhaal. In het Oosten van Duitsland is de AfD oppermachtig. In Brandenburg en Saksen werd zelfs de eerste plaats gehaald met rond 30% van de stemmen. De problemen voor de AfD liggen vooral in het Westen, waar een flink deel van de kiezers nog slaapt.

 Als we alle uitslagen bekijken is te zien dat in bijna heel Europa de systeempartijen klappen krijgen. Dat geeft aan dat de kiezers onder geen beding meer Europa willen, en al helemaal geen verenigde staten van Europa. Het feit dat de anti-EU partijen bijna overal behoorlijk winnen is gelijktijdig een stem tegen de massamigratie en de islamisering. Dat is een goed teken, want steeds meer mensen schijnen te begrijpen in welke situatie we zijn terecht gekomen, en wie daar verantwoordelijk voor zijn. Deze strijd zal zich in de komende maanden in het Europees Parlement weerspiegelen. Natuurlijk is het nog geen volledige doorbraak, en er moet nog heel veel gebeuren. Maar de verkiezingen geven wel aan dat we in de nadagen van de Europese Unie zitten. Er is nu een veel betere mogelijkheid om de agenda van de globalisten te blokkeren. Dat was precies het signaal wat heel hard nodig was.

 Dat de groene partijen in veel Europese landen winst hebben geboekt, is een mode trend die zijn oorsprong vindt in de klimaat waanzin van de laatste tijd. Dat zal echter maar van korte duur zijn. Groene partijen zijn in de omgang dure partijen, die meesters zijn in het uitvinden van fantasiebelastingen, om ons nog meer geld uit de zak te kloppen voor problemen die eigenlijk geen problemen zijn of eenvoudig weg niet bestaan. Als de kiezers dat door hebben is het gedaan met de groene triomf tocht. Een voorproefje hiervan zien we al in Zweden, het land van Greta Thunberg. Daar kreeg de groene partij een stevige nederlaag te verwerken. De Zweedse kiezers hebben al langer ervaring met de klimaat waanzin, en weten dus waar de reis heen gaat. Ook in andere delen van Europa zullen de ogen open gaan, en dan is het gedaan met de groene juichverhalen.

 Tot slot nog een paar opmerkelijke zaken. In Noord West Engeland probeerde Tommy Robinson, met een onafhankelijke campagne, een zetel te veroveren. Dit lukte niet, maar in de hele Engelse geschiedenis heeft geen enkele onafhankelijke kandidaat zoveel stemmen gekregen als Tommy Robinson. Dat is een prima prestatie binnen een systeem dat eigenlijk alleen is toegesneden op grote partijen. Tommy Robinson slaagde overigens nog in iets anders; hij voerde vooral een straat campagne, en voor het eerste in jaren gaf hij de arbeidersklasse weer een stem. Dat was heel lang niet gebeurd, en het verklaard de enorme populariteit die Tommy Robinson geniet in de arbeidersbuurten.

 En dan naar Oostenrijk, waar niet alleen de verkiezingen op de voorgrond stonden, maar ook de val van de zwart-blauwe regering van de OVP en de FPO. De crisis ontstond omdat er een video van  FPO leider Heinz Christian Strache naar buiten kwam, waarin een soort koehandel werd gedreven met een valse Russische oligarchen nicht. Waarschijnlijk is een geheime dienst bij de zaak betrokken, maar dat wordt nog onderzocht. Strache trad terug, en uiteindelijke werd de hele regering weggestemd. Veel Oostenrijkers waren hier woedend over, omdat de regering op veel steun kon rekenen, vooral in de strijd tegen de massamigratie. Strache stond nog wel op de kieslijst voor de EU verkiezingen, en er kwam een campagne opgang om Strache met voorkeurstemmen het EU parlement binnen te loodsen. Dit lukte, en de geslaagde campagne wordt vooral als een teken van solidariteit gezien. Of Strache de zetel ook zal innemen is nog niet duidelijk.

 Nog een puntje; er komen steeds meer beweringen en beschuldigingen van verkiezingsfraude naar buiten. Of dit allemaal klopt valt moeilijk na te gaan. Maar we kunnen er wel van uit gaan dat de elite met alle macht haar invloed zal verdedigen. Verkiezingsfraude kan dan een wapen worden, of het misschien al zijn. Blijf dus waakzaam, en schenk geen aandacht aan de leugenpers en de verhaaltjes van de systeempolitici. Ook zij zien de nadagen van de EU dichterbij komen, en zullen proberen hun posities te redden. Aan ons de eer om precies dat te voorkomen.      

[hetrodevaandel]

STEM OP 23 MEI TEGEN DE EUROPESE UNIE, MAAR VOOR EUROPA

In de laatste jaren was onze boodschap in de aanloop naar verkiezingen steeds hetzelfde; stem niet of stem blanco. Dat had twee redenen; ten eerste was er meestal weinig te kiezen omdat de partijen die meededen in praktisch alles op elkaar leken. Geen enkele partij gaf het vertrouwen dat men het volk waarlijk zou vertegenwoordigen. Ten tweede gingen we er vanuit dat stemmen het systeem alleen maar in stand hield, omdat het de illusie gaf dat verkiezingen echt iets kunnen veranderen. In plaats van de wil van het volk uit te drukken, was het meer een kwestie van het legitimeren van het systeem en haar volksvijandige instituties en instellingen. Zoals iemand ooit zei: als verkiezingen echt iets konden veranderen waren ze al lang verboden geweest. In de meeste gevallen blijft dat een juiste analyse.

 Toch hebben de komende EU verkiezingen op 23 mei ons er toe gebracht om ons advies enigszins aan te passen. Ook daar voor zijn twee redenen. Ten eerste zien we dat bijna dagelijks de stemming in Europa tegen de EU en haar verraderlijk instituties groeit. Van die stemming moeten we gebruik maken. Ten tweede is het gevaar van het ontstaan van een nietsontziende Verenigde Staten van Europa nog nooit zo groot geweest. Tegen deze dreiging moet een muur van verzet opgeworpen worden, om te voorkomen dat de lidstaten van de EU zo meteen niets meer te zeggen hebben. Daarom roepen we deze keer iedereen op om wel degelijk te gaan stemmen. Voordat we naar dit stemadvies kijken, is het noodzakelijk om de huidige toestand onder de loep te nemen.

 Er zijn steeds meer signalen die er opwijzen dat een onheilige alliantie van liberalen, sociaal democraten, groenen en christen democraten van plan is om de huidige Europese staten te vernietigen. Nu al is het zo dat steeds meer macht naar de EU in Brussel is overgeheveld. We hebben nu al te maken met EU wetten die totaal tegen onze belangen in gaan. Maar men is duidelijk van plan om nog veel verder te gaan. Er wordt bijvoorbeeld steeds vaker gesproken over een Europees leger. De macht van de EU zou nog veel groter moeten worden, en de lidstaten, en dus wij allemaal, zouden zich moeten onderwerpen aan de dictaten van de EU elite, met als afschrikwekkende voorbeelden Merkel en Macron. De elite wil geen kritiek en geen inspraak meer. De alcoholist Juncker heeft het duidelijk gezegd; het interesseert hem niet hoe de kiezers stemmen, hij zal niet toestaan dat EU tegenstanders posities gaan krijgen. Wie ooit heeft geloofd dat dit soort figuren democraten zijn, kan hier een lesje uit leren. Het enige wat de EU kliek van ons wil is geld en gehoorzaamheid.

 Kijk hoe ze hebben gelogen over de schadelijke effecten van de Euro, hoe ze de pensioenfondsen hebben geplunderd om hun banken te redden, en hoe ze Europa hebben volgestopt met migranten en valse vluchtelingen die steeds meer Europese steden tot oorlogszones om toveren. Denk terug aan de tijd in 2015 toen de EU elite bij hoog en laag beweerde dat er geen moslim terroristen met de migranten mee Europa introkken. Dit terwijl ze zelf alle controles aan de grenzen hadden uitgeschakeld. En denk dan aan de vele slachtoffers die deze niet bestaande terroristen intussen hebben gemaakt. Ondanks dit alles staan de grenzen nog steeds open, en gaat de infiltratie verder. Denkt er nog iemand dat de EU onze belangen vertegenwoordigd of instaat voor onze veiligheid? Als er dan een volk besluit uit te stappen, zoals de Britten, wordt dit bijna onmogelijk gemaakt door politiek gekonkel. Dat is de straf als je een eigen mening hebt.

 Kijk ook naar de censuur op het internet dat zijn oorsprong in Brussel vindt. Soms gaat het over privacy, dan weer over auteursrechten, maar waar het werkelijk om gaat is het monddood maken van iedereen die zich tegen de EU dictaten uitspreekt. Een ander voorbeeld is het migratie pact, dat de EU elite zelfs wil opleggen aan landen die hebben geweigerd om te tekenen. De huidige EU vertoonde altijd al dictatoriale trekken, maar nu is men hard op weg om een volledige dictatuur te worden. Een dictatuur die ons allemaal wil onderwerpen. Of het nu gaat om de CO2 leugens en het klimaat, of de genderwaanzin, het zijn allemaal onderdelen van de EU agenda om de Europese staten te destabiliseren en uiteindelijk te vernietigen. Als dit is gelukt komt de weg vrij voor het einddoel, een oorlog met Rusland om het laatste onafhankelijk bolwerk tegen de westerse waanzin onschadelijk te maken.

 Met de huidige, nog enigszins, onafhankelijke staten zal dat nooit lukken. Dus moeten deze staten verdwijnen om een Europa te creëren met een passieve mengbevolking, waar geen kritiek of tegenstand meer van uit gaat. Dat alles zit achter de bevolkingsuitwisseling, de Euro en het geneuzel over een Europees leger. Dit is de agenda waar de EU elite naar streeft. En natuurlijk speelt de Amerikaanse “deep state” op de achtergrond een behoorlijk partijtje mee. We weten wie de collaborateurs en de volksverraders zijn. We hebben het vaak genoeg geschreven.

 De tijd is nu gekomen om deze agenda een halt toe te roepen. Dat zal niet eenvoudig zijn want de macht waar we tegenover staan is groot. Maar we kunnen wel een aantal stenen op het pad van de elite werpen, waar men wel degelijk over kan struikelen. De stem van de individuele staten is nog niet volledig tot zwijgen gebracht, zodat verzet nog steeds mogelijk is. Maar we moeten er wel van uit gaan dat de tijd krap is, en dat de kans groot is dat verkiezingen, die dingen moeilijk maken voor de elite, op termijn zullen worden afgeschaft. Het is dus een kwestie van nu of nooit. Duidelijk is al wel dat steeds meer mensen in heel veel landen de EU afwijzen. Ieder referendum dat is gehouden is door de elite verloren. Daarom ook zijn deze stemmingen zo schaars, en worden resultaten van de stemmingen die wel zijn gehouden nooit uitgevoerd. Er is dus potentieel om in heel  Europa de kiezers te mobiliseren tegen de EU en haar dictatuur in wording. Van die kans moeten we gebruikmaken zo lang het nog kan.

 Vandaar ook ons advies om op 23 mei wel degelijk te gaan stemmen. We spreken ons niet voor een partij of partijen in het bijzonder uit, maar willen een richting aangeven. Om te voorkomen dat de EU de boven genoemde agenda kan uitvoeren, is het van het grootste belang dat er bij de EU verkiezingen zoveel mogelijk kandidaten gekozen worden die zich inzetten voor de belangen van de lidstaten, en een barrière opwerpen tegen de machtshonger van het EU apparaat. Nu al zijn er verschillende initiatieven om na de verkiezingen in het Europees Parlement fracties te vormen die zullen kiezen voor Europa en niet voor de EU. Zo is de Italiaanse minister Salvini bezig om zo’n bondgenootschap op te richten, en hij heeft al een aantal partijen voor zijn initiatief gewonnen. Het doel is om de anti-EU oppositie te verengingen, en een einde te maken aan de verdeeldheid, waar alleen de EU elite van profiteert. Er zijn ook andere initiatieven die een grondige hervorming van de EU nastreven.

 Wij roepen alle kiezers op om op partijen te stemmen die zich tegen de EU dictaten keren, en bereid zijn actieve oppositie te voeren in het Europees Parlement. Hierbij gaat het er vooral om op daden en minder op woorden te letten. Een goede leidraad is hoe partijen zijn omgegaan met het migratie pact. Sommige partijen willen hervormingen van binnenuit, andere streven een uittreden uit de EU na, voor Nederland dus de Nexit. Er zijn dus verschillende manieren en initiatieven. Dat is geen probleem, zo lang het voorkomen van het ontstaan van een Verenigde Staten van Europa als eerste prioriteit wordt gezien. Het is geen kwestie van het afwijzen van Europa, maar veel meer het afwijzen van de Europese Unie. Dit zijn belangrijke punten als het gaat om maken van een keuze op 23 mei.

 In plaats van de huidige EU dictatuur, kiezen wij voor een Europa van sterke onafhankelijke landen, die weliswaar samenwerken waar dit mogelijk is, maar gelijktijdig volledige vrijheid van handelen hebben. Geen open grenzen, geen eenheidsmunt en geen dwingelandij uit Brussel. Een Europa van de volkeren, en niet van de elite en de bankiers. Op 23 mei gaat het om veel meer dan alleen maar de uitkomst van een stemming. Het gaat om identiteit, traditie, geschiedenis en het zelfbeschikkingsrecht op de eigen leefomgeving. Kortom; een Europa dat ook de komende generaties een toekomst in vrede en vrijheid biedt. LATEN WE ONZE LANDEN TERUG PAKKEN! STEM OP 23 MEI VOOR EUROPA EN TEGEN DE EUROPESE UNIE.

[hetrodevaandel]

EUROPA ONTWAAKT! ONTWIKKELINGEN ROND HET GLOBAL PACT FOR MIGRATION

Er is nog een week of 5 te gaan voordat de westerse elite in Marokko het Global Pact for Migration gaat ondertekenen. Een pact dat op termijn het einde van Europa zal betekenen. Tenminste in de vorm die we nu allemaal kennen. Maar gelukkig neemt de oppositie tegen deze valstrik toe, na lange maanden van zwijgen. Vooral in de laatste weken zijn er veel ontwikkelingen rond het pact geweest. Tijd dus om te kijken hoe het er nu voor staat, en wat we in de komende weken nog kunnen doen, om dit schadelijke document voorgoed in de prullenmand te krijgen.

 We konden vorige week een echte doorbraak in de campagne tegen het pact registeren, toen Oostenrijk besloot niet langer mee te doen. Dat was een erg belangrijke beslissing omdat Oostenrijk centraal ligt, en een grote rol speelde in de zogenaamde vluchtelingencrisis van 2015. De Oostenrijkse regering maakte duidelijk dat men het pact niet zal ondertekenen omdat Oostenrijk haar soevereiniteit over migratie niet zal opgeven. Ook is Oostenrijk er niet gerust op dat de bewering van de VN, dat het pact niet bindend is, ook daadwerkelijk klopt. Er zijn immers andere maatregelen geweest die eerst niet bindend waren, en later toch weer wel. Oostenrijk neemt dus geen enkel risico, en dat is terecht.

 De Weense beslissing maakte heel veel los in andere landen. Polen, Denemarken en Zwitserland hadden eerder al aangegeven veel twijfels over het pact te hebben. Daar zijn intussen Slovenië, Kroatië, Tsjechië, Israel, Japan en Italië bijgekomen. Zelfs Liechtenstein heeft nu aangegeven aan het pact te twijfelen. Zo als we weten hebben eerder al de VS, Hongarije en Australië gezegd dat ze niet mee doen. We kunnen dus gerust stellen dat er schot in begint te komen. Het is natuurlijk nog lang niet zeker dat de landen die nu twijfelen ook daadwerkelijk Nee tegen het pact zullen zeggen. Maar de meeste signalen die binnen komen wijzen wel in die richting. Polen had al van af het begin grote twijfels en het is bijna zeker dat men niet zal tekenen.

 Terwijl het er eerder op leek dat Zwitserland wel binnen het pact zou blijven, wordt daar nu ernstig aan getwijfeld. Er zijn berichten dat er in Zwitserland een referendum zal komen. Dat zou natuurlijk prima zijn, en eigenlijk hoort ieder land een dergelijk volksstemming te houden, als het om zwaarwegende beslissingen gaat. De andere twijfelende landen zullen waarschijnlijk deze week een beslissing nemen. Een interessante situatie is intussen in Duitsland ontstaan. Lange tijd werd aangenomen dat de regering Merkel het pact gewoon zou ondertekenen. Immers als het om migratie en vluchtelingen gaat staat Merkel altijd vooraan. Maar het tij is een beetje aan het keren. Merkel heeft besloten het voorzitterschap van de CDU op te geven, en twee van de kandidaten voor de post hebben gezegd dat er een discussie over het pact moet komen. Dat is een enorme zwenking want maanden lang hebben de regeringspartijen, CDU en SPD, het pact doodgezwegen, in de hoop dat men in alle rust zou kunnen tekenen. Van die hoop is nu niets meer over.

 Het pact komt nu ook meer en meer in de Duitse media aan de orde, en dat komt vooral door de campagne tegen de plannen die in veel Duitse steden wordt gevoerd. Er zijn petities, demonstraties en spectaculaire acties zoals de spandoekactie in Bautzen afgelopen zaterdag. De beslissing in Oostenrijk is mede door gelijksoortig acties tot stand gekomen. Op deze manier heeft de elite niet de kans om het pact geruisloos door te drukken. Als we op de kaart kijken zien we dat nu heel midden Europa aan het pact twijfelt, of er al uitgestapt is. Dat is heel goed nieuws, en het kan nog beter worden, als de campagne tegen het pact nog wat gaat toenemen in de komende weken.

 En hoe zit het met Nederland? Eigenlijk lijkt er in Nederland maar weinig twijfel over het pact te bestaan. Dit komt vooral omdat er nog veel te weinig mensen zijn die hier iets over weten. In de Tweede Kamer hebben het Forum voor Democratie, de PVV en de SGP geprobeerd om een debat van de grond te krijgen. Dat is niet gelukt omdat de systeempartijen er niet aan willen. Het pact zal wel ter sprake komen als er over asielzaken wordt gesproken. En er komt binnenkort ook nog een brief van de staatssecretaris. Men wil eigenlijk dat er verder over het pact wordt gezwegen, en dat alles rustig blijft. Je merkt dat ook aan de uitspraken van verschillende partijen. Terwijl de PVV en het Forum met goed geïnformeerde vragen komen, zegt de Christen Unie dat het een storm in een glas water is. De CU is tevreden met het pact, en lijkt geen enkel gevaar te zien. Een vreemde opstelling als we naar de vervolging van Christenen kijken in islamitische landen. De SP heeft wel twijfels, maar vindt niet tekenen een brug te ver. Dat was te verwachten van een partij die altijd lawaai maakt en vervolgens niets doet. Het resultaat van die houding is in de verkiezingsuitslagen terug te vinden.

 Intussen heeft er wel een stevig stuk in de Elsevier gestaan, en af en toe komt er iets over het pact bij de NOS langs, maar er is zeker nog geen maatschappelijk debat. Dat debat zal pas ontstaan als er een protestbeweging opkomt. Het lijkt er op dat er ook in België, Luxemburg en Frankrijk niet wordt getwijfeld. De lessen uit andere landen leren ons, dat alleen meer publiciteit en actie in deze situatie verandering kan brengen. De bevolking moet veel meer informatie krijgen over het pact, zodat een echt beeld van de consequenties ontstaat. Daar zullen we dus aan moeten werken.

De website GLOBAL PACT FOR MIGRATION – NIET IN MIJN NAAM, heeft een nietszeggende reactie van de overheid ontvangen, die eigenlijk heel veel zegt. Men vindt het pact een prima idee, en alleen over de bindendheid wil men nog wel even nadenken. Een zelfde geluid kwam er van de VVD. Kortom; men wil alles lekker relaxed houden, geen slapende honden wakker maken, en in december gewoon snel tekenen. We kennen de werkwijze. Tot nu toe is er geen inhoudelijke reactie geweest op brieven aan de PVV en het Forum voor Democratie, dus is het ook niet duidelijk of deze partijen voor december nog iets gaan ondernemen tegen het pact. Dat is wel te hopen, want Oostenrijk heeft laten zien dat er successen te scoren zijn, mits er genoeg publiciteit en druk aan te pas komt.

Nu in andere landen het pact wat meer naar buiten komt, probeert de elite de argumenten tegen de plannen te ontkrachten. Ze blijven vooral herhalen dat het pact niet bindend is, en dus niet de soevereiniteit in gevaar brengt. Dit is een gevaarlijk leugen, die bedoeld is om ons allemaal zand in de ogen te strooien. Als het pact niet bindend is, hoe komt het dan dat in het document meer dan 80 keer de woorden voorkomen: wij verplichten ons? Daar komt nog bij dat een niet bindend document eigenlijk een intentieverklaring is, en een intentieverklaring heeft geen handtekening nodig. Toch wil men dit pact door zo veel mogelijk landen laten ondertekenen, wat op een contract duidt. De landen die tekenen gaan zich dus wel degelijk aan de voorschriften in het document binden. En dat brengt de soevereiniteit in gevaar, want de betrokken landen kunnen niet meer zelf beslissen wie wel, en wie niet toegelaten wordt. Geloof dus niet de leugens van de overheid en de gelijkgeschakelde media.

 De andere nadelen van het pact zijn bekend:

  - Migranten hebben geen duidelijk vluchtreden meer nodig. Zeggen dat ze in een slechte situatie zitten is al genoeg.

 - Illegale migratie wordt door het pact tot legale migratie gemaakt, wat inhoud dat iedereen gewoon zelf kan beslissen waar hij of zij heen zal gaan. Dat kan er toe leiden dat in de komende jaren tussen de 100 en 300 miljoen migranten uit Afrika en het Midden Oosten naar Europa kunnen komen.

 - Migranten die Europa bereiken hebben het recht op identiteitspapieren en krijgen toegang tot de sociale stelsels. Financieel gezien zal dit een ramp worden, waarvan we nu al voorbeelden in Zweden en Denemarken kunnen zien. Verder krijgt men ook recht op huisvesting en gezondheidszorg. Dit alles zal de Europese volkeren in de armoede storten.

 - Het pact geeft ook aan dat er hard opgetreden gaat worden tegen iedereen die het document en zijn gevolgen bekritiseerd. Merkel is hier in Duitsland al mee bezig. Dit betekend dat door het pact de vrijheid van meningsuiting zal worden ingekrompen, leidend tot maatregelen die in feite in een totalitaire staat thuis horen.

 - De meeste migranten zullen moslims zijn, wat de islamisering van Europa tot een feit zal maken.

 Als dit pact echt doorgaat zoals gepland, zal Europa nooit meer hetzelfde zijn. Dat moeten we voorkomen. Spreek dus zo veel mogelijk mensen aan, en geef aan wat voor consequenties het pact zal hebben. We moeten proberen om steeds meer mensen wakker te schudden, door ze met de waarheid te confronteren. De trein van de globalisten en Multi-Culti ideologen moet tot stilstand gebracht worden. Sommige beweren dat oppositie tegen het pact racistisch is. Dat is onzin, en een vorm van zwartmakerij. In een komend artikel zullen we uitgebreid uitleggen waarom de massamigratie niet alleen schadelijk is voor Europa, maar ook voor de  migranten zelf en voor de landen van herkomst.

 Oppositie tegen het pact is strijden voor het behoud van onze huidige maatschappij, inclusief onze tradities en identiteit. De Europese volkeren mogen geen minderheid in het eigen land worden. Wij moeten de maatschappij naar onze eigen wensen en inzichten kunnen inrichten, wat inhoud dat de huidige bevolkingsbalans niet verstoord mag worden. Dat zou het einde van Europa, zo als wij het kennen en willen doorgeven, betekenen. Precies dat zullen we nooit accepteren. GLOBAL PACT FOR MIGRATION – NIET IN MIJN NAAM.

 Voor snelle informatie over de stand van zaken rond het pact zie:  

 http://globalpactformigration.blogspot.com/

[hetrodevaandel]

MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 3 VAN HET PARLEMENT TOT DE STRAAT

Vorige keer hebben we gezien wat de gevolgen zijn voor de Duitse samenleving van het plan voor een bevolkingsuitwisseling, die miljoenen vreemdelingen naar Duitsland heeft gebracht. We zagen de problemen in de opvang, de gevolgen voor de criminaliteit, de onveiligheid in de steden, en de schokkende gebeurtenissen in Keulen en elders tijdens de jaarwisseling 2015-2016. Dat laatste was een keerpunt, want het beleid van Merkel kreeg niet langer het voordeel van de twijfel. De oppositie sloeg hard terug, zowel in het parlement als op straat. Naar deze oppositie gaan we nu in detail kijken. En ook naar de incidenten die deze oppositie steeds opnieuw munitie levert. Kortom; we zullen zien hoe de strijd voor het Duitsland van de toekomst er uit ziet.

 Je zou verwachten dat als het om de toekomst gaat, vooral linkse en progressieve organisaties het voortouw nemen om aan de bel te trekken, als diezelfde toekomst in gevaar dreigt te komen. Helaas is niets minder waar. In bijna alle Europese landen lijken de linkse partijen en organisaties blind voor de gevolgen van de grote instroom van nieuwkomers, en de daaruit voortvloeide islamisering van de verschillende samenlevingen. Naar verontruste leden en kiezers wordt niet geluisterd, en men blijft vasthouden aan de lijn die men al sinds de vorige eeuw volgt. Deze lijn bestaat uit de volgende punten: open grenzen, niemand is illegaal, vluchtelingen welkom, nieuwkomers zijn altijd een verrijking, en de islam is de religie van de onderdrukten. Aan deze lijn is men halsstarrig blijven vasthouden, ook toen de instroom eenmaal een feit was. Net als de overheid in Duitsland ziet men ieder tegengeluid als racisme of vreemdelingenhaat. Dat vooral de arbeidersklasse het meest door de situatie wordt getroffen lijkt eigenlijk niemand te interesseren. Links heeft geen antwoorden, en geeft niet thuis. Terwijl juist links naar de arbeidersklasse zou moeten luisteren.

 Het resultaat is dat voor veel mensen links niet meer van belang is als het om deze problematiek gaat. De linkse partijen en organisaties hebben zich als het ware buiten de discussie geplaatst. Maar dat betekend niet dat iedereen alleen maar klaagt en verder de situatie op zijn beloop laat. Er is tegengas, zowel in de politiek als ook op straat. In 2013, dus twee jaar voordat de grote instroom van start ging, werd een nieuwe partij, de AfD, Alternative fur Deutschland, opgericht. De AfD, door de media als populistisch beschreven, ging zich in eerste instantie bezighouden met oppositie tegen de EU. Pas nadat het vluchtelingenprobleem zich aandiende ging men over op islam en massamigratie oppositie. Dat was een schot in de roos, want plotseling ontdekten heel veel mensen een spreekbuis die hun problemen en zorgen serieus nam, en ook duidelijke taal sprak. Dat de AfD op rechts staat, werd niet als een probleem gezien, en er volgde een hele serie verkiezingssuccessen. Dit alles mondde uit in 6 miljoen stemmen voor de AfD bij de algemene verkiezingen van september 2017. Meer dan 13% van de kiezers koos voor de partij, ondanks haatcampagnes in de pers en door de andere partijen. Op dit moment heeft de AfD meer dan 90 leden in het Duitse parlement, en dat is behoorlijk schrikken voor Merkel en Co. De tijd dat men met een ingeslapen oppositie te maken had is voorbij.

 Anders dan de PVV in Nederland, heeft de AfD gewoon leden en afdelingen, en de aanhangers komen uit alle lagen van het volk. Dat geldt ook voor de AfD vertegenwoordigers in de verschillende parlementen en deelstaten. Ook is de AfD niet alleen een club die zich in het parlement verschuilt. Men gaat regelmatig de straat op, met als voorlopig hoogtepunt een demonstratie van meer dan 10.000 mensen in Berlijn in mei 2018. Natuurlijk is er blijvende tegenstand, vooral van antifa groepen die in de AfD een nazi partij menen te zien. Zij spelen daarbij Merkel in de kaart, die de antifa gebruikt als een soort stormram tegen de AfD. Het spreekt voor zich dat ook dit gedrag links niet populairder maakt onder de gewone mensen, die iedere dag met de effecten van het Merkel beleid worden geconfronteerd. Intussen is de AfD in zo’n positie terecht gekomen dat zelfs tegenstand en kritiek alleen maar winst oplevert. Men wil een volkspartij worden, en is daar hard naar op weg.

 Maar er gebeurt nog veel meer op straat, dan alleen de activiteiten van de AfD. Toen de problemen veroorzaakt door asielzoekers en islamisten steeds groter werden, en de politiek weigerde te luisteren, gingen in verschillende steden burgerplatforms van start. De meest bekende is PEGIDA in Dresden. PEGIDA staat voor Patriottische Europeanen tegen de Islamisering van het Avondland. Ook PEGIDA wordt als extreem rechts of nazi groep beschreven. De organisatoren zelf zeggen niet links of rechts te zijn. Ze willen het volk een stem geven, en inderdaad komen nog iedere maandagavond duizenden mensen naar de openlucht bijeenkomsten. Deze mensen zijn niet extreem rechts hoewel er zeker rechtse activisten tussen zitten, ze willen gewoon weer controle krijgen over hun eigen leven en hun eigen omgeving. Ze willen hun identiteit en tradities niet loslaten, en zien hoe levensgevaarlijk de uitwassen van de islam zijn. Daarom neemt PEGIDA de plek in waar eigenlijk links had moeten staan.

 Intussen zijn er gelijksoortige clubs in verschillende andere steden, maar er zijn ook platforms die van start zijn gegaan na incidenten met asielzoekers. Dit soort platforms hebben grote aanhang in plaatsen als Cottbus, Rostock, Halle en Erfurt. Meestal in de voormalige DDR dus. Maar in de laatste maanden is de oppositie ook verplaatst naar het westen, ondermeer naar Kandel en Recklinghausen. Maar we zien ook acties en demonstraties in Hamburg, Furth, Solingen, Bruchsal, Mainz, Bremen, Berlijn, Stuttgart, Neurenberg en München. Meestal gaan deze platforms van start na ernstige incidenten, als mensen het gevoel hebben dat het zo echt niet langer gaat. We kijken even naar twee voorbeelden, enkele van velen.

 In Kandel ging het platform van start nadat de scholier Mia Valentin op beestachtige wijze door een Afghaanse vluchteling was vermoord. Het meisje van 15 werd door haar school, samen met medescholieren, aangemoedigd om taalles te geven aan minderjarige vluchtelingen die op dezelfde school zaten. Mia werd aan de Afghaanse vluchteling gekoppeld, en ging aan de slag. Er ontstond een soort relatie. Over de eventuele gevaren van dit soort dingen had de school niets gezegd. Toen Mia merkte dat een relatie met een moslim niet eenvoudig was, brak ze de verhouding af. Dit kon haar voormalige vriend niet verkroppen, en hij stak haar op klaarlichte dag in een winkel met een keukenmes dood. Dit gebeurd midden in het centrum van het stadje, en men was diep geschokt. Toen bleek dat de Afghaan over zijn leeftijd had gelogen (hij was wel degelijk meerderjarig), en de burgemeester de zaak in de doofpot wilde duwen, ontstond er een vrouwenverbond dat dit alles niet pikte. Er werden demonstraties georganiseerd waar geregeld tussen de 2.500 en 5.000 mensen op af komen. Dat was in het westen nog niet eerder het geval, en de politiek begint zich hier behoorlijk zorgen over te maken. De mensen staan op, en daar heeft men niet van terug. De vrouwen van Kandel zijn intussen overal actief, zelfs in Oostenrijk.

 Gelijksoortige steekpartijen komen, naast aanrandingen en verkrachtingen door asielzoekers, in heel Duitsland steeds vaker voor. Recent nog in Wiesbaden waar een 14-jarig meisje uit Mainz door een afgewezen asielzoeker uit Irak werd verkracht en vermoord. Ook in andere landen gebeurd dit trouwens, maar daarover later meer. Een heel ander voorbeeld is Recklinghausen waar ook mensen regelmatig de straat op gaan. In die plaats zijn het de massale vecht en steekpartijen onder asielzoekers onderling die voor schade en onrust zorgen. De Afghanen vechten tegen de Albanezen, Arabieren tegen groepen uit Oost Europa, en Turken tegen Koerden. De regelmatige straatgevechten tussen deze groepen gebeuren gewoon op klaarlichte dag. Beschadigde auto’s, ingegooide ramen en angst zijn het resultaat. Kortom; de toestand is onhoudbaar geworden.

 De autoriteiten bagatelliseren dit alles, en blijven spreken over geïsoleerde incidenten. Maar dat gelooft niemand meer. Op de soft linkse en antifa figuren na dan, die regelmatig tegendemo’s organiseren, en nog steeds denken dat de islam een onderdrukte religie is, en dat de grenzen zonder controle open moeten blijven. Zij hebben nog steeds niet door dat zij zelf de eerste slachtoffers zullen zijn als de islamisten macht krijgen. Met hun protesten en fluitconcerten zijn ze heel erg bezig om het eigen graf te graven. Het zij zo. Een oude wijsheid zegt dat trekken aan een dood paard geen zin heeft.

 We hebben nog niet gesproken over de islamitische aanslagen die ook in Duitsland hebben plaatsgevonden. Dat hebben we met opzet zo gedaan. Niet omdat ze niet van belang zijn, maar omdat het veel belangrijker is om te laten zien wat mensen op straat iedere dag meemaken als gevolg van de welkomstpolitiek van Merkel en haar meesters. Daar ligt namelijk de sleutel naar een nieuwe toekomst voor Duitsland, en daarmee heel Europa.

 Volgende keer: de situatie in Nederland en andere landen, en hoe het verder moet.

[hetrodevaandel]

HET KAPITALISME VERNIETIGEN – HOE DOE JE DAT?

Als reactie op een recent artikel kwam een discussie op gang over hoe je van het kapitalisme kunt afkomen. Misschien is het daarom wel handig om eens te kijken hoe we het kapitalisme kunnen vernietigen, en op wat voor termijn we dan moeten rekenen. Voor alle duidelijkheid, het is niet mogelijk om een blauwdruk te geven van het einde van het kapitalisme in volledig detail. Daarvoor zijn er te veel onzekerheden. Maar we kunnen wel kijken naar de mogelijkheden, en wat we zelf kunnen doen om het noodzakelijke proces wat te bespoedigen.

 Karl Marx heeft wetenschappelijk aangetoond dat het kapitalisme geen eeuwigdurende toestand kan zijn. Eerdere systemen verdwenen omdat ze ingehaald werden door nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden. Hetzelfde zal op termijn met het kapitalisme gebeuren. Volgens de Marxisten zal het socialisme dan de opvolger zijn van het kapitalisme. Je zou dus kunnen zeggen dat we eigenlijk helemaal niets hoeven te doen, en gewoon moeten afwachten tot het kapitalisme zijn einde heeft bereikt, waarna we kunnen beginnen met het opbouwen van een socialistische maatschappij. Maar zo makkelijk ligt het niet. De geschiedenis leert ons dat het vaak behoorlijk lang kan duren voordat een systeem plaats maakt voor zijn opvolger. Als we alleen maar afwachten, en niets doen zal dit proces alleen maar langer duren. We moeten dus altijd zelf ingrijpen, gebruikmakend van de mogelijkheden en de tijdgeest.

 Al deze zaken zijn na te lezen in ontelbare Marxistische boeken, en het is dan ook niet de bedoeling om dit alles hier te gaan herhalen. Veel belangrijker is het om te kijken wat de huidige stand van zaken is, hoe en wanneer we daar op moeten inspelen, en hoe een toekomstige maatschappij, zonder het kapitalisme, er in de huidige tijd uit zou kunnen zien. Zoals gezegd, er is geen blauwdruk, maar er zijn wel een aantal aanwijzingen die we kunnen onderzoeken.

 Hoe staat het nu met het kapitalisme?

 We moeten accepteren dat het kapitalisme enigszins is hersteld van de crisis die in 2008 begon. Jaren ven bezuinigingen en het uitknijpen van de arbeidersklasse wereldwijd hebben dit herstel mogelijk gemaakt. Maar het herstel dat we nu zien, en waar commentatoren uren over kunnen vertellen, staat maar op wankele voeten. Want hoewel het economisch wat beter lijkt te gaan, merken de meeste mensen daar weinig of niets van. De heersende klasse blijft beweren dat dit uiteindelijk wel zal gebeuren, maar de kans is groot dat, mocht dit inderdaad zo zijn, de volgende crisis zich al weer aan zal dienen. En zelfs al gaat het economisch enigszins vooruit, moeten we vaststellen dat het herstel op krediet en leningen is gebaseerd, wat betekend dat de torenhoge schulden wereldwijd de zeepbel weer snel tot uiteenbarsten kunnen brengen.

 Maar er is nog iets heel anders aan de gang wat de economische kant meer dan overschaduwd. Zelfs voor een minder bewust persoon is het zichtbaar dat de tegenstellingen binnen het systeem hand over hand toenemen. De verdeeldheid en de basis voor conflicten is sinds de Tweede Wereld Oorlog niet meer zo groot geweest. Vooral de kloof tussen Amerika en Europa wordt steeds meer zichtbaar. Dit komt niet alleen door Trump, want het proces was al eerder in gang gezet. De verkiezing van Trump heeft alleen maar bevestigd wat al eerder duidelijk was; het kapitalisme is in een leiderschapscrisis terecht gekomen. Dat is goed nieuws, want als de volgende financiële crisis zich aandient, zal men veel minder in staat zijn om snel en adequaat te reageren. Hier liggen dus zeker kansen om het hele systeem verder te ondermijnen en het vertrouwen de grond in te boren. Zonder dat vertrouwen is het systeem nergens.

 De tegenstellingen nemen dus toe. Binnen de kapitalisten onderling, maar ook tussen de heersende klasse en de arbeiders. Het is nog lang niet zo ver dat hier echte opstanden uit voortkomen, maar de onvrede is overal merkbaar. Het is deze onvrede die leidt tot de verkiezing van populisten in een aantal landen, en tot de roep om onafhankelijkheid van bepaalde regio’s. Deze verschillende bewegingen, die op onvrede en woede zijn gebaseerd, kunnen we beschouwen als een tussenfase. Het kan een voorbode zijn voor veel grotere protestbewegingen en zelfs opstanden. Zoals gezegd is dat nu nog te vroeg, maar het zijn wel signalen die we niet moeten negeren. Over het algemeen kijkt links met wantrouwen naar dit soort zaken, maar dat is een cruciale fout omdat de linkse partijen en organisaties die deze signalen niet serieus nemen of negeren, zich steeds verder verwijderen van de dagelijkse praktijk van de arbeidersklasse. Want laten we er geen doekjes om winden, naast de leiderschapscrisis binnen het kapitalisme, zien we ook een enorme crisis binnen links. Ook die crisis is gevaarlijk omdat het veel mensen kan aanzetten tot nog meer steun voor de populisten, en op termijn zelfs voor fascisten.

 Gaat er een dreiging uit van de huidige staat van het kapitalisme?

 Daar bestaat geen twijfel aan. Hoe instabieler het kapitalisme wordt, hoe groter ook de dreiging. We spreken dan niet alleen over de steeds toenemende economische uitbuiting. Ook de dreiging van oorlog en zelfs atoomoorlog neemt met de dag toe. Nu zal men dan meteen denken aan de dreigementen over en weer tussen Amerika en Noord Korea. Maar daar blijft het niet bij. Amerika neemt ook een steeds dreigender houding aan richting Iran. Een ander deel van deze materie is dat het kapitalisme steeds meer de neiging heeft om bepaalde atoomwapens ook in handen van terroristen te spelen. Het atoommateriaal dat in de wereld gewoon is “verdwenen” vormt een constant groter wordende bedreiging. Te meer ook omdat dit soort spullen vaak “verdwijnen” richting islamitische terroristen die door het westen keer op keer worden gebruikt tegen zogenaamde vijandelijke regimes. Dit soort groepen kent geen enkel gewetensbezwaar als het gaat om de inzet van deze wapens, en tegen wie is ook niet belangrijk. Hoofdzaak; veel slachtoffers. Als ze genoeg van dit materiaal in handen hebben zullen ze het gebruiken. Verder is er natuurlijk ook nog de Amerikaanse en Europese dreiging richting Rusland en China. De oude uitspraak dat kapitalisme oorlog betekend is nog steeds van kracht. De dreiging op dit gebied neemt met de dag toe, en zeker niet af.

 Maar ook onze gezondheid wordt door het kapitalisme bedreigd. Hoe komt het immers dat ziekten zoals kanker, Alzheimer, diabetes en de talloze allergieën steeds vaker voorkomen, zelfs bij mensen die nooit drinken, roken en gezond leven? De antwoorden liggen in ons voedsel en in de verontreinigde lucht. En precies daar is niet aan te ontkomen. We halen immers allemaal adem en wat we daarmee binnen krijgen maakt steeds vaker ziek. Veilig voedsel is al helemaal bijna niet te krijgen, zo als het recente eierschandaal heeft getoond. Het helpt ook niet als je vegetariër wordt of je eigen groenten gaat verbouwen. Ook vegetarisch eten wordt slachtoffer van het winstmotief, en de vervuiling slaat natuurlijk ook toe in je eigen tuin of volkstuin. Jaren geleden zei de Baader-Meinhof groep al: “Mach kaputt was dich kaputt macht”. Hoe waar zijn die woorden intussen gebleken, en het advies staat nog steeds als een huis. Het kapitalisme bedreigt ons leven, iedere dag, ieder uur, iedere minuut.

 Hoe kunnen we het kapitalisme vernietigen en de dreiging wegnemen?

 De beste manier om van het kapitalisme af te komen, is nog steeds een revolutie. Opstanden en massastakingen kunnen het systeem al snel in het nauw drijven. Helaas moeten we vaststellen dat op dit moment weinig mensen overtuigd genoeg zijn om een revolutie te beginnen. De onvrede is er, maar dat komt niet echt verder. In feite zijn we bezig om weer van de grond af te beginnen. Het kapitalisme mag in een diepe crisis zitten, het systeem weet zich nog steeds te verdedigen en lijkt voor veel mensen onverslaanbaar. Toch nemen de tegenstellingen toe, zoals we al zeiden. Daar komt nog bij dat het systeem steeds kwetsbaarder wordt door het vele gebruik van computers en elektrische systemen en mechanismen. Het digitale tijdperk is ook een kwetsbaar tijdperk, met veel ruimte voor sabotage. Groepen die uit zijn op chaos hebben nu veel meer kansen. Het wapen van de chaos is immers niet te onderschatten. Als er een echte protestbeweging op gang komt zal deze beweging niet alleen op straat actief zijn. Ook de digitale wereld zal als doel gekozen worden. Dat weet de heersende klasse ook, en de beveiliging neemt toe, maar uit zuinigheid worden vele deuren opgelaten, en precies daar zal goed van geprofiteerd kunnen worden.

 Er zijn dus mogelijkheden om het kapitalisme op zijn minst te ontregelen en te saboteren. Die mogelijkheden moeten we dan ook zeker niet laten liggen. Maar om het kapitalisme echt te vernietigen zullen veel meer mensen in actie moeten komen. Die fase is nog niet bereikt. Hoe lang het zal duren om een echte mobilisatie van de grond te krijgen is nog niet te zeggen. Maar de mogelijkheden nemen toe, en het kan soms sneller gaan dan we nu denken. We moeten er dus constant klaar voor zijn, op alle terreinen.

 Wat kunnen we op dit moment doen?

 Tijdens de eerder vermelde discussie zei iemand dat de robotisering het probleem vanzelf zal oplossen. Die robotisering zal zo snel toenemen dat bijna niemand meer hoeft te werken, en dat een basisinkomen in de levensbehoeften zal voorzien. Voor deze theorie is wel wat te zeggen omdat er inderdaad steeds meer werkzaamheden mechanisch worden verricht zonder dat er mensen aan te pas komen. Het is ook opvallend dat er steeds vaker over het basisinkomen wordt gesproken, terwijl dit in het verleden altijd als een utopie en ongewenst van de hand werd gewezen. Nu wordt er serieus over gesproken, en er zijn zelfs experimenten. De heersende klasse ziet natuurlijk ook dat er grote veranderingen op til zijn, en zoekt uitwegen.

 Maar dat betekend niet dat er een einde zal komen aan de kapitalistische uitbuiting. Ze zullen altijd een weg vinden om meer winsten uit de arbeidersklasse te persen, hoe groot de technische mogelijkheden ook mogen zijn. De bovengenoemde theorie betekend dus niet dat we achterover kunnen leunen en op beter tijden wachten. Zo lang het kapitalisme bestaat zal er uitbuiting en oorlog zijn. Op wat voor manier dan ook. Vernietiging van dit mensonterende systeem moet dus de prioriteit blijven.

 Omdat er op dit moment nog geen draagvlak is voor een echte revolutie, kunnen we alleen maar de daden en misdaden van het systeem steeds weer onder de aandacht brengen. We moeten nooit moe worden van uitleggen hoe gevaarlijk het kapitalisme is, de informatie hiervoor is op grote schaal aanwezig. Ook moeten we er op blijven hameren dat er wel degelijk een alternatief is. Veel mensen zijn klaar voor iets anders, maar weten niet wat ze met dat gevoel aan moeten. Precies daar ligt de vruchtbare grond voor een echte mobilisatie. Als het moment aanbreekt waarop er een grote protestbeweging ontstaat, is het onze taak om onze ideologie en onze theorieën daar in te brengen. Opstand alleen is niet genoeg als de juiste handvaten, op het juiste moment, niet worden geboden.

  Het kapitalisme vernietigen is een lange, taaie strijd waarbij nederlagen vaker voorkomen dan overwinningen. Maar het is een strijd die we moeten winnen. Dat is van levensbelang voor ons en voor de komende generaties. De antwoorden zijn er, en het is aan ons revolutionairen, om deze antwoorden steeds naar voren te blijven schuiven. Dan is de overwinning alleen nog maar een kwestie van tijd.

[hetrodevaandel]

HET KABINET DAT NIEMAND WIL

Ze praten er nu al een half jaar over. De verkiezingen zijn een lang vervlogen herinnering, maar een kabinet zit er nog steeds niet. Ze zeggen dat het zo lang duurt omdat het moeilijk is om er met 4 partijen uit te komen. Alle deelnemers hebben eigen hobby’s en hun eigen speeltjes. Het zou dus kunnen dat het excuus dat we steeds horen klopt. Maar is dat wel zo? Zal er echt veel veranderen als Rutte III eindelijk op de regeringsbanken zit? Als we naar de normale gang van zaken kijken moet je eigenlijk concluderen dat ieder kabinet niet veel meer doet dan kriebelen in de marges. Zal dat met dit kabinet anders zijn?

 Als dat er inderdaad van komt kunnen we een wereldwonder toevoegen. Maar die kans is heel erg klein. Want laten we eerlijk zijn, wat kunnen verwachten van VVD, D’66, CDA en de Christen Unie? Eigenlijk gewoon weer het VVD beleid dat we ook in de vorige Rutte kabinetten zagen domineren. Er zal wel een stukje moralisme aan worden toegevoegd, afkomstig uit de duistere kelders van het CDA en de Christen Unie, maar uiteindelijk gaat het bij Rutte altijd om de harde centen. Dat zal ook nu niet anders zijn, want Rutte is de modelwoordvoerder van het kapitalisme. Er komt gewoon een nieuwe ploeg zakkenrollers en dieven om ons te bestelen en te bedriegen. Ze zullen alleen iets schijnheiliger zijn.

 De eerste tekenen zijn er immers al. Ondanks de strikte geheimhouding, die steeds om de formatie heeft heen gehangen, is nu al duidelijk dat de zorgpremies en het eigen risico weer omhoog zullen gaan. Dat betekend in feite weer een extra belasting op de gezondheid. Veel mensen zullen verder in de schuld komen, en het aantal mensen dat geen zorg zoekt zal nog toenemen. Op termijn zal dat alleen maar voor grotere problemen zorgen. Zitten de 4 partners in de misdaad daarmee? Helemaal niet, en waarom zouden ze ook? Als de bevriende zorgverzekeraars maar fors blijven verdienen is er voor Rutte en Co geen vuiltje aan de lucht. We zeiden het boven al; het gaat alleen om de harde centen.

 En dan zijn er nog de leraren en hun salarisproblemen. Rutte II is hier in de laatste weken nog bijna over gevallen, omdat de PvdA meer geld voor de leraren eiste. Er kwam uiteindelijk een overeenkomst wat meer geld voor de leerkrachten zou moeten opleveren. Maar het is een overeenkomst die gebaseerd is op vertrouwen. Er zijn dus geen harde afspraken gemaakt. De PvdA vertrouwt de VVD en de rest, hopende dat het wel goed zal komen. Hoe naïef kun je zijn? Hebben de sociaal democraten dan niets geleerd van de afstraffing die ze van de kiezers hebben gekregen? Blijkbaar niet. Iedereen weet intussen, op de PvdA na, dat als je de hand van Rutte schudt je je vingers wel tien keer moet natellen. De kans dat er een aantal ontbreken is immers levensgroot. Maar Asscher vertrouwt Rutte, en hij vertrouwt Buma, Pechtold en de minkukels van de Christen Unie. Je vraagt je echt af of deze man wel in het hier en nu leeft. Als Rutte III eenmaal aantreedt komt er weer een tegenvaller tevoorschijn en hebben de leraren het nakijken. Asscher ook, maar wie interesseert dat?

 Zo stevenen we af op weer 4 jaar ellende. Misschien dat het feit dat de gesprekken tussen de zogenaamde sociale partners in een mislukking zijn geëindigd nog wat vuur in het geheel kan brengen. Maar ook die kans is niet groot. Met vakbonden die eigenlijk die naam niet mogen hebben, zullen we ook daar wel weer botvangen. Veel hoop op verbetering is er dus niet. Maar, zullen sommige zeggen, de economie doet het toch steeds beter. Er komt meer geld binnen, dus daar moet toch iets te halen zijn. Dat is ook zeker het geval, maar ten eerste is het nog maar de vraag of deze verbetering zich doorzet. Er hoeft ergens op de wereld maar een probleem te ontstaan met een paar banken, zoals in 2008, en het hele kaartenhuis komt weer met een klap naar beneden. Wie dan de rekening gepresenteerd krijgt is niet moeilijk te raden. Ten tweede kun je alleen maar van de winsten mee profiteren als je bereid bent om daar voor te vechten.

 En precies daar zit het probleem. De Nederlandse arbeidersklasse is afgeleerd hoe je voor jezelf opkomt. Na jaren van polderen en compromissen sluiten is de reflex om terug te vechten praktisch verdwenen. En zelfs als je zou willen, waar zijn de strijdorganisaties die het verzet moeten organiseren? Stuk voor stuk zijn ze opgedoekt of ingepakt. Het is dus niet alleen zo dat de arbeiders geen stem hebben in het parlement, er zijn ook nog nauwelijks echte wapens om de strijd buiten het parlement mee te voeren.

 Als afgelopen dus? Nee, natuurlijk niet. Alles wat is afgebroken kan ook weer worden opgebouwd. Maar dan moeten we wel de illusie loslaten dat er alleen met praten iets te halen valt. Om nog enigszins normaal te kunnen leven zal een keiharde strijd tegen het zootje in Den Haag en tegen het kapitaal gevoerd moeten worden. Een strijd die zal gaan om iedere meter en iedere cent. En we zullen moeten afrekenen met de verraders in de eigen rijen. Al die carrièrefiguren die over onze ruggen groot worden.

 Zowel nationaal als internationaal komen er harde tijden aan, waarin alleen strijd en onze eigen kracht de uitkomst kunnen brengen. Daar zullen nog veel mensen aan moeten wennen. De tijd van praten, stemmen en compromissen sluiten is voorbij. Dat weten onze vijanden en tegenstanders al heel lang. Nu zullen ook de arbeiders deze realiteit onder ogen moeten zien. Dat kan beter nu meteen gebeuren, omdat het straks waarschijnlijk te laat is. Het ligt in onze eigen hand. Laten we vooral dat niet vergeten.

[hetrodevaandel]

VOORBIJ, MAAR NIET VERLOREN

In de laatste maanden hebben we regelmatig geschreven over het feit dat de huidige linkse beweging geen antwoorden heeft op de vragen en problemen van deze tijd. We spreken dan over de mainstream linkse stromingen, zoals de sociaal democratie in zijn verschillende vormen, maar bijvoorbeeld ook over de leiding van de vakbonden. Het gaat dan dus om organisaties die in het verleden een massa aanhang hadden, of deels nog hebben. In de meeste landen zijn er naast deze grotere bewegingen ook nog een groot aantal kleine linkse partijen en groepen, die zich veel radicaler opstellen tegen het systeem, maar met een veel kleiner bereik. Ook is er een grote vijandigheid tussen al deze verschillende groepen en stromingen. In plaats van een gezamenlijke vuist maken tegen het kapitalisme, hoe bescheiden dan ook, vechten ze elkaar regelmatig de tent uit, of worden individuen buiten de groep gezet omdat ze niet zuiver op de graad zouden zijn. Het is dat het kapitalisme de concurrentie al heeft uitgevonden, anders zouden deze clubs daar zeker een project van hebben gemaakt.

Als we zeggen dat links geen antwoorden meer heeft, dan is dat op een zeker moment niet voldoende meer. Er moeten consequenties aan verbonden worden. Het moment is nu gekomen om daar serieus naar te kijken. Er is namelijk geen tijd meer te verliezen. We zien in veel Europese landen dat soft links of mainstream links steeds opnieuw grote nederlagen te verwerken krijgt. In Nederland werd de PvdA bijna vernietigd, ging de SP er op achteruit, en won alleen GroenLinks. In Frankrijk haalde geen enkele linkse kandidaat de eindronde van de presidentsverkiezingen, en ook in Duitsland en Groot Brittannië staan er binnenkort nederlagen op de agenda voor zowel de SPD als Labour. Liberaal of conservatief krijgt overal de overhand. In Frankrijk noemt Macron zichzelf een sociaal liberaal, maar de waarheid is dat hij een ordinaire vijand van de arbeidersklasse is.

De agenda van Macron, kon ook nog best eens het programma van een komende volgende regering Rutte worden. Alle ingrediënten liggen voor zo’n koers bereid, hoewel het uitvallen van Klaver wel de fantasiebelastingen wat zullen beperken. In andere landen zijn het vooral de conservatieven of christen democraten die de aanval op de rechten van de arbeiders willen openen of voorzetten. Maar in feite is er niet veel verschil. Macron is in Frankrijk net zo tegen de arbeiders als May in Groot Brittannië. Dat betekend dat de aanval op onze rechten en onze verworvenheden niet alleen zal worden doorgezet, maar dat er ook een nieuw niveau bereikt zal worden. Daar komt nog bij dat de dreiging van de politieke islam en ongure organisaties als de EU en de NAVO alleen maar groter wordt. We zullen onze verdediging moeten opbouwen en versterken, en het moet intussen overduidelijk zijn dat dit met de traditionele linkse stromingen, die zo lang hebben gedomineerd, niet meer gaat. Er is te veel gelogen en bedrogen, en er zijn te veel beloftes gebroken. Daar komt nog bij dat vooral de sociaal democratie door haar zogenaamde politieke correctheid zelf verantwoordelijk is voor een behoorlijk deel van de problemen. 

Er moeten dus andere antwoorden komen, waar de relikwieorganisaties uit de vorige eeuw niet over willen nadenken, maar die door hun steeds verder teruglopende achterbannen worden geëist. Deze eisen zijn terecht want de gevaren nemen alleen maar toe. Als een stroming de eigen achterban niet meer aanspreekt, kan er van bestaansrecht in feite geen sprake meer zijn. Laten we het dus duidelijk zeggen; mainstream links, of het nu gaat om de sociaal democratie of clubs als de SP en GroenLinks hebben ons niets meer te bieden. Niet alleen hier, maar in heel Europa. Hun tijd is voorbij, temeer ook omdat de maskers in de laatste jaren steeds meer zijn gevallen. Het zijn juiste deze stromingen die liberalen en conservatieven aan een meerderheid helpen, terwijl in datzelfde proces links in zijn geheel ten grave wordt gedragen. Alle strijdorganisaties van de arbeidersklasse hebben ze afgebroken. De ideologie, en de opgebouwde kennis van jaren strijd, werden te grabbel gegooid of in museums opgeborgen. Alles werd verkocht en verkwanseld omdat met zo nodig “verantwoordelijkheid” wilde dragen, en “moeilijke beslissingen nemen.” Welke prijs de gewone mensen hiervoor moesten betalen interesseerden ze niet. Als ze maar door het systeem werden geaccepteerd of er deel van konden zijn. Daarvoor was ieder offer geoorloofd. Zij hebben ons uitgeleverd aan de EU, Washington en de NAVO. Niet een keer, maar duizenden keren.

Maar daar hield het nog lang niet op. Men wilde niet weten wat er in moskees werd gezegd of gedaan, en opende de deur voor de salafisten en andere religieuze criminelen, tot terroristen aan toe. Iedere vraag in die richting werd als discriminatie weggezet. Men wilde steeds meer open grenzen, en steeds meer inmenging van buiten, of het nu ging om de invoering van de Euro of de Europese grondwet. We kunnen deze lijst nog veel langer maken, maar dat is niet nodig, want iedereen heeft de misdaden van mainstream links tegen het eigen volk kunnen zien. We waren allemaal getuigen van hun collaboratie en hebben veel te lang gezwegen.

Dat zwijgen moet nu voorbij zijn om te voorkomen dat deze figuren ons meeslepen het ravijn in, waar ze zelf uiteindelijk zonder twijfel terecht zullen komen. En dat onder luid applaus van hun liberale en conservatieve meesters. De soft linkse organisaties behartigen op geen enkel terrein de belangen van de arbeiders, ze willen deze belangen, onze belangen, niet eens zien. Daarom is het nu tijd om daar voor goed mee te breken voor dat het te laat is. Want laten we niet vergeten dat al deze zaken duizenden, zelfs miljoenen arbeiders naar de populisten hebben gedreven. Velen met pijn in het hart, maar toch doorzettend omdat er geen andere uitweg meer leek te zijn. Ook dit komt op rekening van de oplichters die zich als progressief uitgaven.

Waar moeten we dan de hoop op iets anders vandaan halen? De velen mensen die op de populisten hebben gestemd of dat nog van plan zijn, en de velen die helemaal niet meer stemmen, geven aan dat er veel steun is voor een soevereine maatschappij. Een maatschappij waar we binnen de eigen grenzen de dienst uitmaken zonder inmenging van buiten en schadelijke bondgenootschappen zoals de EU en de NAVO. Een maatschappij waar niet de zakkenvullers en asociale liberalen het voor het zeggen hebben, maar het volk zelf. Waar mensen weer het gevoel hebben dat ze controle hebben over hun eigen levens en de eigen omgeving. We hebben al een diepere uitleg gegeven in het eerdere artikel “Tegenstellingen”.

De grote aantallen mensen die in heel Europa de politieke elite de rug toekeren vormen een enorm potentieel voor een soevereine beweging, die zeker op een bepaald moment zal ontstaan. Dit zal gebeuren als men in de gaten krijgt dat ook de populisten niet betrouwbaar zijn, en er dus een nieuwe weg gevonden moet worden. Het is dan aan ons, communisten, om onze ideologie zo’n beweging in te dragen en deze beweging verder uit te bouwen. Het einddoel kan via vele wegen bereikt worden, en daarin moeten we flexibel zijn. Zelfs in veranderende tijden, waar we nu mee te maken hebben, hoeven we dus niet pessimistisch te zijn. Er komen altijd nieuwe kansen, zolang we aan onze ideologie vasthouden. Het is ons enige wapen.

[hetrodevaandel]

NA DE VERKIEZINGEN; HOE VERDER OP LINKS?

Langzaam gaat het stof, opgewaaid door de Tweede Kamerverkiezingen, weer wat liggen. Dat betekend dat we nu een wat helderder beeld kunnen schetsen van wat er op 15 maart op links is gebeurd. Het gaat er niet meer om dat we eindeloos uitpluizen waarom er is gestemd zo als er is gestemd, dat laten we aan de zogenaamde deskundigen over. Zij weten ook niets, maar krijgen betaald om onzin in de wereld te zetten. Daar houden wij ons ver van, temeer ook omdat het geen enkele oplossing oplevert. Om te beginnen kunnen we niet anders dan vaststellen dat de uitslag voor links een complete ramp is geweest. Een ramp die al op grote afstand zichtbaar was, omdat de soft linkse clubs in het parlement geen enkele binding met de bevolking meer hebben. Rechts weet veel beter in te spelen op wat er onder de mensen leeft, en dat is misschien nog wel het meest vernietigende oordeel dat we over de huidige linkse partijen kunnen uitspreken.

De grootste klap viel natuurlijk bij de PvdA. En absoluut terecht. Als je bijna 5 jaar lang je leden, achterban en kiezers heb bedrogen en voorgelogen kun je niet anders verwachten. Eigenlijk was een nog groter verlies op zijn plaats geweest. Ondanks dat partijvoorzitter Spekman nu als zondebok het veld moet ruimen, blijft Asscher zitten en beweren dat er in de laatste jaren onder Rutte veel is bereikt. Hoe blind kun je zijn? Toch is de huidige positie van de PvdA niet uitzonderlijk. De sociaal democraten zijn al jaren bezig om in de oppositie met linkse geluiden te komen, terwijl men bij iedere gelegenheid in een rechts kabinet stapt. Daarop volgt dan weer een nederlaag en de oppositie, wat de cirkel weer rond maakt. Slachtoffer van dit alles zijn de goedwillende leden, die maar niet kunnen begrijpen dat hun partij al heel lang geen arbeiderspartij en nog nauwelijks links is. De heersende klasse zal echter nooit toestaan dat de sociaal democraten helemaal verdwijnen, want men heeft de club nog steeds nodig als politieagent om de arbeiders in toom te houden. In de vakbonden is het niet anders.

Natuurlijk is er nu wel speculatie over wat er moet gebeuren na het dramatische verlies. Rob Oudkerk heeft maar weer eens herhaald dat de hele partij maar opgeheven moet worden, en Plasterk wil een fusie met GroenLinks. Klaver mag dan wat hem betreft de nieuwe partijleider zijn. Dat is natuurlijk wel een manier om de verloren zetels terug te halen, maar het zal niet gaan werken. De PvdA is al heel lang voor links verloren, en het is alleen de beschermende hand van de heersende klasse die de partij in stand houdt. Voor GroenLinks is het dan ook helemaal niet interessant om met het wrakhout van de sociaal democraten opgeschept te worden. Dat kan alleen maar een blok aan het been van Klaver vormen.

Overigens is het niet zeker dat de PvdA altijd de bescherming van de heersende klasse kan blijven genieten. De tevens sociaal democratische SP vormt een prima tweede elftal op dit gebied. Waarschijnlijk vertrouwen de heersers de maoïstische wortels van de SP nog niet helemaal. Anders was hier allang het Griekse systeem ingevoerd waarbij de sociaal democraten werden vervangen door Syriza, een zogenaamd radicale linkse partij, die intussen braaf de orders van het internationale kapitalisme uitvoert. Over die wortels van de SP hoeft men zich eigenlijk allang geen zorgen meer te maken. De SP heeft nooit een echte identiteit gehad als de vertegenwoordiger van de arbeiders, en zal dat ook niet krijgen. Van tomatengooiers en eeuwige opposanten is men verworden tot een eenvoudige sociaal democratische partij die alleen nog oog heeft voor de macht. Voor de verkiezingen zei iemand dat de SP weer activistisch zou worden en dat het dus allemaal goed zou komen. Daar hebben we weinig van gemerkt, en zelfs als dat wel zo zou zijn, betekend het nog niets. Blind activisme zonder duidelijke ideologische fundering is niets meer dan de doodlopende weg waarop men zich nu bevindt.

In verschillende analyses wordt gezegd dat men hoopt op een discussie binnen de SP over een andere politieke lijn. Blijkbaar ziet men niet dat dit een gepasseerd station is. De kans is groot dat er een andere leider komt, maar de koers zal niet veranderen. Daarvoor is het huidige proces van verval al veel te ver gegaan. Er komt een punt waarop een ommekeer niet meer mogelijk is. Dat punt heeft de SP al heel lang geleden bereikt. Misschien merken de leden dat niet, en blijven ook ander linkse activisten hoop houden, maar de kiezers hebben het feilloos in de gaten. Daarom ook heeft de jarenlange stagnatie nu plaats gemaakt voor verlies. Sommige zeggen dat het verval komt omdat de SP zich nooit echt heeft uitgesproken tegen racisme. Als of dat de hele verklaring zou kunnen zijn. De kiezers die de SP, zeker door de vernietiging van de PvdA, zou moeten trekken hebben wel andere problemen dan zich druk te maken over uitspraken over racisme. Dan gaat het om banen, de zorg, de instroom van migranten, en de gevaren van de politieke islam. Daar zitten de zorgen van de kiezers, en precies daar laat links het afweten.

Voordat we kijken wat soft links zou kunnen doen, moeten we ook iets over GroenLinks zeggen. Hun winst is vooral afkomstig uit een aanslaande media campagne waarbij Klaver het nieuwe glimmende product was. Hij wekte hoop, vooral bij jongeren. Helaas zullen zij bedrogen uitkomen. We zeiden het laatst al; binnen niet al te lange tijd zal Klaver de Jonge Liberaal van het Jaar zijn, en zal hij GroenLinks het volgende kabinet Rutte inslepen. Hij zal nog wel even moeten bewijzen dat hij betrouwbaar is, maar dat zal wel geen probleem zijn. Na de komende Ruttetijd zal GroenLinks dan weer 4 zetels overhouden, net als na het Kundus debacle en het zogenaamde voorjaarsakkoord. We zien dus dat verraderspraktijken binnen GroenLinks al niet nieuw meer zijn.

Wat zou er dan moeten gebeuren? Er is geen echte toekomst voor links in Nederland als er niet eerst een grote schoonmaak komt. Het zou het beste zijn als GroenLinks zou fuseren, niet met de PvdA, maar met D’66. Dan heeft met het natuurlijke huis gevonden en kan Klaver Pechtold opvolgen als de laatste zijn hoed aan de wilgen hangt, en een leuke commissarisbaan opzoekt. Net als in Engeland zou je dan een liberaal democratische stroming krijgen. Naar buiten toe heel democratisch, maar in feite net zo dictatoriaal als de heersende klasse zelf. Het feit dat D’66 zich al heeft teruggetrokken van het lang gekoesterde referendum standpunt is hier van een mooi voorbeeld.

De SP kan dan met de overblijfselen van de PvdA fuseren, en een sociaal democratische partij worden niet alleen in daad, maar nu ook in woord. Wel zo eerlijk en gelijk een open plek creërend op links. Voor dat we dit tot een conclusie brengen nog even dit; zolang links niet echt notitie neemt van de zorgen en de problemen van de meerderheid van de bevolking heeft het geen toekomst. Veel te veel terreinen zij overgelaten aan rechts; de EU, de NAVO, vluchtelingen en migratie, en de dreiging van de politieke islam. Als dat niet verandert zal niemand de huidige partijen meer serieus nemen. Op dit moment is soft links net zo bruikbaar voor de arbeidersklasse als een lege bloemenspuit in een brandend huis.

Dan zijn er ook nog activisten die clubs als DENK en Artikel 1 als links zien. Wat een armoede als dat het nieuwe linkse antwoord zou moeten opleveren. DENK is niet meer dan een frontorganisatie van de Turkse AKP, en is al net zo intimiderend als de grote broer in Ankara. Artikel 1 is een partij van egotrippers die misschien de camera kan overtuigen, maar zeker niet de kiezer die op zoek is naar een links alternatief. Beiden zullen dan ook geen lang leven beschoren zijn, en aan onderlinge ruzies ten onder gaan. Daar komt nog bij dat het ontstaan van dit soort clubs het beste bewijs is dat het troetelkind van de sociaal democratie, de integratie, totaal is mislukt.

We zeiden het vorige week al, Nederland heeft weer een Communistische Partij nodig, die zich laat zien en initiatief toont. Natuurlijk hebben we niet de illusie dat het dan om een massapartij zal gaan. In ieder geval niet in eerste instantie. Maar er is intussen wel een behoorlijke plek op links voor een ideologisch sterke partij. Precies dat zou de rol van een Communistische Partij moeten zijn. Door eigen principieel gedrag andere linkse partijen opwekken tot actie, en gelijktijdig een einde maken aan het afzakken naar rechts van veel linkse organisaties, inclusief de vakbeweging. Het excuus dat het niet makkelijk is om een partij van de grond te krijgen gaat niet meer op. Als rechts partijen kan opzetten, en zelfs zetels winnen, waarom zou dat op links dan niet mogelijk zijn? Een Communistische Partij zou een begin kunnen maken met het terugwinnen van de verloren grond, en door eigen voorbeeld als spreekbuis kunnen optreden voor de arbeiders. Een betere wereld is mogelijk, maar dan moeten we wel de juiste route kiezen. Een beter moment als nu, zal er niet snel meer komen.

:H����z!