#en nefret ettigim sey

[bozusuruz]

Her şeyde ilkim olan, ciddi ciddi hayatım boyunca yanımda kalacak sandığım insanın sadece zaman geçirdiği kişi olduğumu fark ettiğim gecenin sabahı (yarın sabah)

[kabuluk]

yapmam gereken cok sey var ama mide bulantısı beni öldürüyo

[rouwe]

Ozur dilemek hicbir seye yaramiyor

[garfiremld]

nefret ediyorum sessizlikle cezalandirilmaktan tiksiniyorum sorun varsa konusun amina koyayim ya ya yemin ederim en nefret ettigim sey bu ya

[infernalove]

en nefret ettigim sey toplu tasima ya da sokakta gozyaslarini tutamamak

[pparalelevren]

tekrar calisirisin dunyanin sonu değil ki

denemler moralimi bozuyor en nefret ettigim sey basarisizlik katlanamiyorum👍

[notadelisii]

En nefret ettigim sey rahatsiz oldugu seyi soylemeyip icten ice kinlenen insandir, kardesim biraz iletisim ogren onu da biz mi ogreticez

[5--5---5]

en nefret ettigim sey cantamin karistirilmasi cunku ben bile icinden ne cikacak tahmin edemiyorum

[acid-gramma]

kisisel gelisim okur musun nej

ay hayir ya... en nefret ettigim kitap turu, bilmedigim

bir sey anlatmadigi gibi o kadar uzatiyorlar ki midem bulaniyor okurken. yutubda cok fazla kisisel gelisim icerigi tukettim artik eskiye oranla daha makul bakiyorum bu tur kitaplara da

[suwiimine]

o, o kadar guzel ki yetersiz hissediyorum yaninda. gozleri, gulusu, mimikleri.. her seyi kusursuz benim icin. demistim ya, kusurlariyla kusursuz olmanin yolunu bulmus gibi o. ona her baktigimda daha da bakasim, hafizama tum her seyini kaziyasim geliyor. ondan baska kimseye bakasim, goresim gelmiyor.

bundan bir kac yil once benim boyle dusuncelerim olacagini deseler kahkaha atar gecerdim, ustune dusunmezdim bile ama su an o kadar farkli hissediyorum ki ben bile inanamiyorum buna. daha once defalarca onu gormus olmama ragmen yine de boyle hissedecegimi bilemezdim. bana baktiginda bile kalbim hizlaniyor, olecekmisim gibi hissediyorum. onunla bakismak bile bana imkansiz gelirken su an yanimda ve bana sevgisini gosteriyor, bazen aramizda sorunlar olsa bile sevdigini biliyorum ve bu benim yasamam icin tek sebepmis gibi hissettiriyor. sanki ondan once olmeye hazirlaniyordum, nefes alamiyordum ve o geldi benim nefes almami, mutlu olmami saglamis yasamak icin sebepler vermis gibi..

aslinda birbirimizden cok farkli olsak da bir araya geldigimizde bu farkliliklar bile onemsizlesiyor. hatta bazen nefret ettigim davranislari yapsa bile bunlari gormezden gelmeye calisiyorum.

her kotu hissettigimde en azindan o yanimda diyip kendimi sakinlestirmeye calisiyorum, hayatimda sadece o varmis gibi onu, ona sarildigimi dusunuyorum. ona sariliyorum ve o da saclarimi oksayip arada minik dudaklariyla opucukler konduruyor saclarimin arasina. bu sakinlesmem icin yeterli bir sey. sanirim ondan da tek istedigim bu, bana sarilip bir kac saat gecirmesi ki bunu da yapiyor. hatta bazen o kadar cok sariliyor ki kokusu uzerime siniyor. hasta olmaktan da bu yuzden nefret ediyorum, burnum tikaniyor ve kokusunu alamiyorum.

o, o kadar kusursuz ki onun benim oldugunu bilmek bile karnimda kelebekler ucusturuyor. benden baskasinin olmadigini bilmek, onun o kusursuz yanini sadece benim gorebilecegimi bilmek, yaninda en dogal halinda oldugu kisinin sadece ben oldugumu bilmek.. kisacasi onun tamamen her seyiyle benim oldugunu bilmek bile kabullenmesi zor ama yine de kalbimin daha hizla atmasini saglayan bir sey.

ikimiz de birbirimizi tanidigimizda daha cocuk yaslardaydik ve simdi baskalarina gore yine cocuk yasta olsak da ilk tanistigimiz zamana gore daha olgun insanlariz. bu sadece yas anlaminda olgunluk degil, gercekten daha olgun insanlar olduk. belki zaman belki de yasadigimiz, astigimiz olaylar sayesinde ama onunla olgunlasmak bile cok guzel..

ne kadar guzel oldugundan bahsetmistim dimi? bu guzellik kizlarda olan guzellikten degil. insanustu bir guzellik, kutsal bir sey ve bu kutsalligin sadece bana ozel olmasi hayatimdaki en guzel sey.

[harepare]

aslina bakilirsa haticenin musait olmayisi beni uzmustu sonra ervayi aramistim o da sevmedigi kuzeniyle denize girdigini sonra arayacagini soyledi ben biraz uzuldum ve dedim ki hayatim sorunlarls geciyor ama ben bu yil istedigim tek bir yere bile gidemedim😃 sonra kulakligi taktim ve dedim ki bosver sonucta hayat herkese ayni imkanlari sunmuyor sen insanlara ne kadar baglanirsan baglan herkes hayatina bakiyor kimse sana bagli degil bunlari dusunerek bi dal sigara ictim bi tost ve sut aldim yeni kararlar aldim artik sikayetlerimi cok fazla dile getirmeyecegim ilerde kendime hayal ettigim yasantiyi kurabilmek icin her sorunu cozmeye cozemediklerimi de gozardi etmeye calisacagim kendimi uzmek biraz yersiz oluyor bi sey degistirmeye calismayip sizlanmak en nefret ettigim sey ama son bir yildir surekli bunu yapiyorum artik yapmayacagim cevremin olumsuz dusuncelerini ve masumiyet basligi altinda bana dayatilan butun yersiz yobaz seyleri siktir edecegim bakalim bu dusunceler ne kadar surecek

[garfiremld]

annem tamam yerine tm yaziyor hayatta en nefret ettigim sey falan bu kisaltmalar

[cninzihni]

gecenlerde depresyon durumun var mi diye sormustum hatırlarsin belki. anlatacagim sey tetikleyebilir belki uzgunum simdiden, sana anlatabilirmisim gibi hissettigim icin geldim. ben bu depresyondan asla cikamayan biriyim. görece güzel bir hayatim ve bircok imkanim var, iliskimden cok cok memnunum muazzam bir guc kaynagi benim icin. ilkokuldan universiteye akademik olarak her zaman basarili oldum, sinifin en iyilerinden oldum. guzellik olarak objektif yorum yaparsam (genelde igreniyorum kendimden) cirkin biri kesinlikle degilim, hem ortalama birinden zeki oldugumu da soyleyebilirim. ama tum bunlara ragmen depresyon batagindan cikamiyorum. belki kendimi bildim bileli benimle birlikte, kroniklesti. tum bu guzelliklere ragmen her an intiharin eşiğindeymis gibi hissediyorum. en mutlu anlarimda bile aklima geliyor "keske tam su an bitse" diye ölmeyi dilerken buluyorum kendimi. kendimden nefret ettigim icin ölmeyi diliyor sonra beni sevenlerin varligina ragmen bunu nasil düşünürüm diye kendime kiziyorum. belki 1 yıldır korkunc bir durumdayim, gunun cogunlugunda iyi hissettigim, olmeyi dilemedigim tek gun yok. terapiye gidiyorum, ilac da kullaniyorum. hicbir sey degismiyor. senin aklına bu tarz seyler geliyor mu? boyle seyler icin nasil bir basa cikma mekanizmasi kurdun? (yanitlarken rbyi kapatirsan sevinirim)

Öncelikle paylaşmayı tercih ettiğin için teşekkür ediyorum. Şöyle bir parça armağan ederek başlayayım, sonrasında da kabaca sorularını yanıtlamış olayım

Burada olmadığım biri gibi, yani bir psikolog gibi, davranmayacağım. Yaşadığın durum mesajını okuyan bir kesim için hayal gibi geliyor olabilir ama mental sağlık bazen bunların hepsinden bağımsız bir şekilde kopup gidebiliyor. İnsan hayatının önemli bir kısmı aslında sorun çözmek üzerine gidiyor. Bu şekilde yaşıyor, gelişiyor ve daha iyi bir benlik inşaa ediyoruz zamanla. Kendine olan nefretin, iğrenme duygunu eminim terapistin de, ilacını yazan doktor da bolca kurcalamıştır. Altındaki sebebi aramışlardır ama bazen bir sebep olmasına gerek olmuyor, nereden bildiğimi sorma şş. Pozitif açıdan bakarsak dediğin gibi seni seven, sığınabileceğin liman olmuş insanlar var etrafında böyle durumlarda. Tek başına kaldığın durumlar, düşüncelerinle yalnız kaldığın zamanlar çok çok rahatsız edici geçiyor olabilir, yok olma düşüncesi çok da yabancı bir düşünce değil. Benim aklıma bu tarz şeyler geliyor mu? Tabi ki. En üretken anlarımda da, en durgun anlarımda da, kendi iç sesime kaldığım her an 'olmasam her şey daha güzel olabilir miydi?' vb çok sayıda soruyla baş başa bırakıyorum kendimi. O yüzden içimdeki benliklerle uzun bir zamandır kavgalıyız. Laf atmaları saymazsak kendileriyle pek iletişim kurmamayı deniyorum. Birkaç barış çubuğunu kırıp yolladı saygısızlar. "Üç paragraf yazdın, ne anlattın sen dayı, mevzu kılıçdara ne zaman geldi" diyor da olabilirsin. Özetlee, evet yaşıyorum ve keskin bir başa çıkma mekanizmam yok. Kendimi düşünce bulutlarıma kapatıp oto kontrol moduna geçtiğim oluyor. Çoğu insan karşısındakini anlamayı düşünmediği için kolaylıkla atlatabiliyorum onları. Mesele anlatabilmekte, en başta da kendime sanırım. Zamanında defalarca kırdığım maskelerim böyle durumlarla başa çıkma mekanizmalarım. Hatta bi' palyaço öyküsü var meşhur, onu revize etmiştim. Bu yanıttan sonra onu rbleyeyim, hiç değilse belki biraz gülümsersiin. Aradığın cevapları verebildim mi, bu cevaplar seni tatmin etti mi bilmiyorum ama yardımcı olabileceğim herhangi bir şey olursa çekinmeden yazabilirsin :)

[miyolnir]

elimde olmayan nedenlerden dolayı utanmaktan nefret ediyorum

[ehilal]

Tebrikler El Birliğiyle Başardınız!

En kötüsü de ne biliyor musunuz? Ben insanliga dair umudumu kaybediyorum. Yillardir yazarim derdimi, sevincimi. En kotu gunumde bile umut baki dedim kendime, kendimle birlikte herkese. Hayatim bir insan yuzunden yerinden oynadiginda bile ben insanlari seviyorum ve umudumu kaybetmedim diye haykirdim. Birçok kez ikinci şansları bile dagittim insanlara. Kirilirsin dediler, bir daha uzulursun. Yasamadan bilemeyiz dedim, zamana inandim, insanlara guvendim. Sonuç? Her defa ayni yerden kirildim. Şimdi dönüp bakiyorum geçmişe. Kirginliklarimin sonucu eskiden doktugum gozyaslarimin, ettigim sitemlerin yerini utanç ve tiksintiyle karisik bir aci gulumseme almış. Tum umutlarim sonrasi baskasi adina utanmak... Ne fena duygu, bil bilseniz. Insanlara dair umudu yitirmek oyle kotu bir ic boslugu ki, tarif etmekte zorlaniyorum. Kimseye inanacak, siginacak, samimiyetiyle kucaklasacak gucum kalmadi. Olanlar karsisinda artik uzulmuyorum bile. Zaman içinde ben de yozlasiyorum iste mutlu musunuz? Surekli elinizin altinda, ulasacaginiz mesafede, kolay yollarda sandiginiz ben aslinda sadece inanmak istiyor, yollari cetrefilli kilmadan, naz niyaz ve taktiklere siginmadan iki kalbi bir yapmak derdindeydim. Siz cok yanildiniz, ben de hak etmeyen insanlara hak etmedikleri degeri vererek cok yanildim. Yine eskiden ben birsey kaybetmedim icimden geleni yaptim, asil kayip onlar icin diyebiliyordum. Simdi dönüp kendime baktigimda hic de oyle düşünmüyorum. Ben de kaybetmisim. Sizin oyunlarınıza gore oynayamadigim icin kendimden, kalbimden yemisim. En deger verdigim seyi duygularimi kaybetmisim. Mutlu musunuz? Su cumleleri sarf etmeme sebep kisileri tek tek karsima alsam soracagim soru... Soracagim bir soru yok. Tebrikler. Siz kazandınız. Her defa inanan bir kadina baska ne yapilabilirdi ki? Hayal kirikliklarindan küçük bir saray? Evet ancak bu. Bana ne mi oldu? Aslinda cok sey, anlatmasi upuzun hikayeler bütünü, bugune bakacak olursak da hicbir sey.

Yavuz Cetin'in sözleri su an icimden geçenleri cok guzel anlatiyor;

"Benden bir hissiz yaratmayi nasil basardiniz?

Benden bir ruhsuz yaratmayi nasil basardiniz?

Benden bir uyumsuz yaratmayi nasil basardiniz?

Benden sizden biri yaratmayi nasil basardiniz?"

Ve son olarak sizler gibi insanlarla yasamaktan artik gercekten nefret ediyorum. Yasadigim surece insana dair canli tutmaya calistigim umudum artik tukendi. Tesekkur ederim hepinize. Pek tabi sizler kadar da yanildigim icin kendime. Ben kurdugunuz duzeni anlamadim, hep karşısinda yer aldim, havamda su dovdum ve kaybettim. Hepsi bu.

Yavuz Çetin- Yaşamak İstemem

[tanrininciragii]

Yanlis anladigim icin ozur dilerim arda ama fikrimi degistiren biri olursa dedin ya onunda olursa normaldir gozuyle baktim ben neden ayrildiniz basit bir sebepse biseyler birden patlamis olabilir mi bilmiyorum ki arda benim en iyi tecrube ettigim sey hic bisey tek tarafli degildir ne ask ne nefret ne ozlem hersey karsiliklidir arda belki senden kucugumdur ama hayat tecrubemi paylasmak istedim

O her zaman patlaticak abarticak biseyler bulurdu. Ben ne yapsa gormezden geldim ama o hic biseyi arkasinda birakamadi biseyler yapmaya da devam edip beni sucladi utanmadan da elbette biseylerin birikimi ile patlamistir illa ki. Ben herseyin karsilikli oldugunu dusunmuyorum oyle olsaydi verdigim degeri sevgiyi vs karsiligini alirdim en ufak hatamda agzima sicilmazdi neyse