#haar x ike

[luciuspax]

Ja, meine Rose hat auch Dornen, aber ich Liebe sie! / Yes, my rose has thorns too, but I love her! / Ja, mijn roos heeft ook doornen, maar ik hou van haar!

Lucius Pax : 2023 59 : acrylic on paper : 105 x 75 cm

[devosopmaandag]

Over het nieuwe boek van Vincent Dams, naaktslakken en Emily Dickinson

Vrijdagavond vond de boekpresentatie plaats van Vincent Dams 'Bijna goed'*. Het kloeke boek, dat ruim twee kilo weegt, bevat 400 pagina's met in totaal zo'n 500 werken over een periode van bijna twintig jaar. De kunstenaar trekt in zijn oeuvre alle registers open en als een waar organist vult hij de ruimte van het boek met de zachtste fluistertonen, lokkende melodieën en luid geschetter. De werken gaan van ontroering en tederheid tot slappe lach, van driedubbele ironie tot zwarte humor, van scherpzinnigheid tot omhelsde domheid. Ik schreef een tekst voor de catalogus en gaf deze de titel 'Alles, overal, de hele tijd' – een directe verwijzing naar de film Everything, Everywhere, All at Once**. Ooit leerde ik hem kennen als eindexamenstudent van de academie in 's-Hertogenbosch. Daar begon 'De Damse Wereld' al. Ik nam mij voor op deze plek over één werk te schrijven. Precies zoals verwacht zou elk gekozen werk een vertekend beeld geven van de kunstenaar. Maar daar is helemaal niets aan te doen.

Ik zit met M aan tafel en hebben het boek open liggen op bladzijde 250. We praten over het werk***.

Maar de verhouding tussen slak en huis is helemaal niet juist! Het is een naaktslak met iets op zijn rug!

Je hebt gelijk, maar misschien is dat juist goed. (ik vertel haar niet dat mijn wormenfobie zich heeft uitgestrekt tot naaktslakken, en dat ik ooit in een oud en vochtig arbeidershuisje waar ik bijna veertig jaar geleden woonde, tijdens het tandenpoetsen op een naaktslak trapte, met blote voeten)

Okee, een naaktslak met een schedel als huis. Niks niet een gezellige slak met een gezellig huisje. Heb je ooit een bewegende slak gevolgd en van dichtbij bekeken hoe die voelhoorntjes bijna onzichtbaar de lucht aftasten?

God, nee!

De kunstenaar zegt misschien wel: wij mensen zijn naaktslakken met een schedel als huis en dat we als naakte pasgeborenen de dood als huisje meekrijgen.

Lekker, hoor

Ja, maar hij heeft gelijk. En natuurlijk denken we dat niet als we zo'n allerliefste, lekker ruikende baby in onze armen houden.

Hee, ik heb net een dichtregel van Emily Dickinson geborduurd, die daar alles mee te maken heeft: WIJ DRAGEN STERFELIJKHEID ALS EEN JAPON OP ZICHT

Dan leest ze hoe het werk heet en schiet ze hard in de lach: 'Bietje rustig doen'. Ze is een Brabantse. Ik hoor meteen Vincents stem.

* 'Almost good'| Vincent Dams | teksten van Margriet Kemper, Oscar Weyers, Alex de Vries | uitgeverij UDC Publishing | https://udc-publishing.com/

**zie de vos op maandag van 20 maart 2023

***'Bietje rustig doen'| gemengde techniek | 13 x 33 x 14 cm | 2021

[3niqma]

jij gaat me zoiezo haatte 🤣🤣🤣🤣🤣🤣 maar ik droomde dus dat ik op tumblr zat en ik zag dat je een nieuwe fic had gemaakt. Het was een smut about.......

MARK RUTTE HAHAHAHAHAHHAHAH don't ask me waarom hij maar somehow was dit in me droom gebeurd

STOOOP SJDHSJSB

maar… misschien was het geen droom..

speciaal voor jou:

mark rutte x dio smut

samenvatting: markie is op zakenreis in liverpool en kan geen kant op door een heftige storm buiten, maar plotseling ziet hij een groot herenhuis, hier kan hij misschien schuilen!

open voor meer😏😏

for all my english speaking folks: mark rutte is the prime minister of the netherlands, yesterday he announced his retirement from politics after 13 years of being our prime minister. he’s a whole meme over here, so- do with that info as you please😔

markie klopt op de enorme deur, lichtelijk geïntimideerd door de luxe van het huis, wachtend tot iemand hem hopelijk binnen zal laten.

op een gegeven moment, word de deur met enige kracht opengegooid, wat markie laat schrikken. voor hem staat een groot blok beton- of nee wacht- het is een man! een man met goudblond haar, en doordrigende bruin-rode ogen, niet veel langer dan markie zelf.

door zijn drukke baan als demissionair premier, heeft markie niet veel tijd voor intimiteit, dus hij voelt gelijk zijn broekje knellen wanneer hij de jonge, blonde god voor hem ziet staan.

“cat’s got your tongue? i asked you a question, answer me.” markie werd uit zijn gedachten gerukt door de stem van de jongeman voor hem, zo zacht als boter. het zorgt voor een tintelend gevoel in zijn kruis.

“oh- i’m sorry sir, i got lost on the way to my hotel.. i have no vervoer back at the moment.” sprak markie in zijn steenkolenengels, de jongeman trok zijn wenkbrauw op.

“you’re not from around here, are you? you’re also dressed quite… neat. why’s that?” vroeg de man zich af, waarom zou een man die hier niet vandaan komt, zo netjes gekleed zijn, zeker op dit tijdstip?

markie zijn gezicht werd langzaam rood, de stem van de jongeman in combinatie met zijn brede statuur, hielp de situatie in zijn- inmiddels te strakke broek- niet.

“i-i’m the prime minister of the netherlands you see, i’m here on a business trip, but got lost on the way to my hotel.” markie probeerde zo subtiel mogelijk zijn verhaal te doen, maar de jongeman keek dwars door hem heen.

“the prime minister? interesting.. by all means, come in.” zei de blonde man, terwijk hij zijn hand op markie zijn schouder legde. markie slikte hard, wat niet onopgemerkt bleef door de brit.

hij grijnsde, bewust van het effect wat hij had op de minister. ze liepen samen naar binnen en dio sloot te deur. hij keek om en liep op markie af.

hij stak zijn hand uit en keek hem diep in de ogen aan. “my name is dio, dio brando. to whom do i own the pleasure?” zei de man, die dio bleek te heten. markie voelde zich zwak in de knieën worden, mond droog en gezicht rood en warm.

“m-mark, my name is mark rutte.” zei hij stotterend, en rijkte zijn hand uit naar dio, die hem een stevige handdruk gaf. zijn hand pastte perfect in die van hem.

“pleasure to meet you, mark.. you must be cold, you’re shivering, and soaked.” zei dio, grijns nogsteeds zichtbaar op zijn gezicht.

de manier waarop dio zijn naam uitsprak, zorgde voor nog meer tintelingen in zijn kruis, het werd bijna pijnlijk. markie probeerde zichzelf rustig te houden, zijn ademhaling zat hoog, zijn hart bonkte in zijn keel en zijn broek zat hem enorm in de weg.

dio zijn ogen dwaalden naar markie’s kruis, de contour van zijn geslacht duidelijk zichtbaar. (SORRY IK GING HELEMAAL STUK HIER PFFF)

markie probeerde om te antwoorden, maar voordat hij de kans kreeg, stapte dio naar voren en plaatste zijn vinger op markie zijn lippen en sussde hem.

“you don’t have to say anything, let me take care of you, mark.”

ik zag mn kans

ik pakte m.

nu kan ik nooit meer normaal naar mark kijken.

jij nu sws:

[ynseincanada]

woensdag 11/10/2023

Het is al week zes hier aan de Universiteit van Alberta. Nog een dikke twee maanden en dan zijn mijn examens al gedaan. Mijn allerlaatste examens ooit. Vorige week heb ik mijn eerste A gekregen voor Canadian Texts. Vandaag krijg ik nog een resultaat voor Social Inclusion. Fingers crossed.

Voor Canadian Texts hebben we elke week buiten les. Vorige week dinsdag zijn we naar een nieuwe plek geweest, aan de andere kant van de Saskatchewan Rivier. Wat. Een. Uitzicht. Het enige probleem: ik had het ijskoud. De wind is hier echt iets anders.

Vrijdag ben ik naar mijn eerste Canadese hockeymatch geweest! Akari en ik zijn naar een preseason game geweest van de Edmonton Oilers tegen de Seattle Kraken. Wat. Een. Sfeer. Echt ongelooflijk. De Oilers hebben dan ook nog eens gewonnen. Ook ongelooflijk: de prijzen van de drank. Een biertje kostte, jawel, 15 CAD. Oh, een jersey was iets van een 330 CAD. Help.

Eergisteren was het Thanksgiving. Zondag hebben Jin en ik gekookt voor ons en haar lief. Op het menu: puree, spruitjes en bloemkool (en kip). Jin is Koreaans, dus we waren beiden niet echt geïnteresseerd in de feestdag. Maar we zijn wel enorm dankbaar voor elkaar <3

PS: De onderstaande foto, dat zijn normale aardappelen hier in Canada. Hoe?!

Ik heb sewwes nog les, dus ik ga mij nog wat voorbereiden. Happy thanksgiving en tot de volgende keer!

x Ynse

wednesday 11/10/2023

It's already week six here at the University of Alberta. A good two more months and my finals will be done. My very last finals ever. Last week I got my first A for Canadian Texts. Today I get another result for Social Inclusion. Fingers crossed.

For Canadian Texts, we have outdoor classes every week. Last Tuesday we went to a new place, on the other side of the Saskatchewan River. What. One. View. The only problem: I was freezing cold. The wind here is really something else.

On Friday, I went to my first Canadian ice hockey game! Akari and I went to a preseason game of the Edmonton Oilers against the Seattle Kraken. What. An. Atmosphere. Truly incredible. The Oilers also won (I was a little less happy about that, go Kraken). Also incredible: the prices of drinks. A beer cost, yep, 15 CAD. Oh, a jersey was something like 330 CAD. Help.

The day before yesterday was Thanksgiving. On Sunday, Jin and I cooked for us and her boyfriend. On the menu: mashed potatoes, Brussels sprouts and cauliflower (and chicken). Jin is Korean, so neither of us were really interested in the holiday. But we are immensely grateful for each other <3

PS: The picture below, those are normal potatoes here in Canada. How?!

I have class in an hour, so I'm going to prepare some more. Happy thanksgiving and until next time!

x Ynse

[homoerotisch]

Ik ben non-binair en ik wil alleen maar mijn leven kunnen leiden als ieder ander

Het is een gewone vrijdag. Ik heb net gedoucht en zit met een kop koffie aan de keukentafel te scrollen voor ik naar m’n werk ga. Online wordt een artikel gedeeld over puberteitsremmers, met de vraag of het terecht is dat er twijfels zijn over het gebruik ervan door trans jongeren.

De woorden ‘puberteitsremmers’, ‘transgender jongeren’ en ‘twijfels’ werken als een rode lap op een stier. Waarschijnlijk zonder het goed onderbouwde stuk gelezen te hebben weet een groot aantal Facebookers niet hoe snel ze moeten reageren. „De GGZ zit vol met mensen die spijt hebben en zijn doorgedraaid”, lees ik. En: „Iedereen mag zijn wie hij is, maar stop met het door de strot duwen”.

De op leugens gebaseerde en steeds luider wordende haatcampagne tegen trans en genderdiverse personen klinkt steeds vaker door in de argumenten van ‘gewone’ Nederlanders. Ze lijken zich bedreigd te voelen door mensen die ze in hun dagelijks leven amper tegenkomen. Mensen zoals ik.

Lang dacht ik dat ik de enige op aarde was die zich geen vrouw en geen man voelde. Het woord non-binair voelde op m’n 45ste als thuiskomen. Voor het eerst vond ik een gemeenschap waarin ik mezelf herkende. Maar de groeiende bekendheid van dit ‘hokje’ zorgt tegelijkertijd voor steeds meer haat.

Desinformatie telkens herhaald

Het blijft namelijk niet bij online roepen, ook in mijn dagelijkse leven heb ik veelvuldig te maken met de schadelijke gevolgen van deze anti-campagne. Laatst bijvoorbeeld, toen ik bij mijn accepterende moeder van 89 op visite was. Ze zei dat het „echt niet oké is dat een dertienjarige tegenwoordig al een geslachtsoperatie kan krijgen”. Klinkklare onzin natuurlijk, zo’n operatie kan in Nederland pas vanaf achttien jaar. Maar als desinformatie maar vaak genoeg herhaald wordt, blijft het vanzelf wel ergens hangen.

Ik hoor regelmatig dat ik me niet moet aanstellen, dat ik gewoon een vrouw ben – ook al voel ik me niet zo, dat ik een gevaar ben voor de maatschappij. Mijn buurman bedreigde me zelfs met de dood. Hij riep: „Ik heb een geweer binnen. Ik maak je dood, je besmet me”. Alsof mijn identiteit besmettelijk zou kunnen zijn, als een vreselijke ziekte.

Het enige dat ik wil, is mezelf kunnen zijn. Ik doe niemand kwaad en ik val niemand lastig. Ik durf sinds die bedreigingen geen transvlag op te hangen en ik durf geen X in mijn paspoort te nemen. Ik heb geen behoefte aan opvallen, ik wil gewoon mijn leven kunnen leiden zoals ieder ander.

Maar dat kan niet.

Ik steek mijn nek uit

Volgens een rapport dat onlangs verscheen komt dat „omdat er nog geen volledige maatschappelijke acceptatie en integratie van trans personen is. Het debat over hun plaats in de maatschappij [...] polariseert en verhardt”, aldus de onderzoekers. Een van de oplossingen die wordt genoemd is dat de kennis over genderdiversiteit in de maatschappij moet worden vergroot.

En dus steek ik mijn nek uit. Hier in de krant, maar ook in het echte leven. Voor alle genderdiverse mensen die dat niet kunnen. Voor een vriend die leraar is en vanuit angst voor zijn eigen veiligheid niet durft te vertellen dat hij trans man is. Voor een vriendin die in haar geboorteland zou zijn vermoord als ze daar was gebleven.

Met het risico dat meer aandacht de haat alleen maar vergroot, wil ik laten zien dat trans personen gewone mensen zijn. Met gewone zorgen en gewone verlangens. We hebben lief, kennen verdriet, genieten van vriendschap en dromen van een wereld waarin ruimte is voor iedereen.

Je verplaatsen in een ander

Als antwoord op de haat deel ik niet alleen mijn eigen verhaal, maar geef ik ook een podium aan de verhalen over de levens van andere trans personen. In een vorm die ons in staat stelt om je volledig te verplaatsen in een ander: film. Tijdens transgender filmfestival TranScreen wordt duidelijk hoe divers en normaal de levens van trans personen zijn.

Je wordt geen superheld als je naar een Marvel-film kijkt en je wordt niet trans als je naar een film over een transgender hoofdpersoon kijkt. Het helpt hoogstens om je beter te kunnen verplaatsen in de levens van trans personen en om te wennen aan hun aanwezigheid in de maatschappij.

Als mens zijn we vaak bang voor het onbekende. Ik nodig je uit om ons te leren kennen, dan hoeven we allemaal minder bang te zijn.

[budgethome]

© Foto's van @okermint ♡ Hadden jullie deze schelpenlamp afgelopen maandag in mijn foldertips gespot? Wat een schatje hè? Toen @okermint de lamp zag, stuurde ze gelijk haar man naar Kruidvat en hij scoorde de lamp (16,5 x 15 x 15 cm) voor €6,99. In de folder staat €9,99 dus ik weet niet precies voor welke prijs ze nu verkocht worden. In ieder geval, het staat prachtig! 😍 https://www.instagram.com/p/CiMkmQ1oEOX/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[peecee-columns]

Verwonderingen op doodgewone dagen

De pauze was voorbij. Terwijl ik in de drukte naar het tekenlokaal liep, kwam Joris naast me lopen. “Meneer, wilt u zometeen tijdens de les het nummer Hypnotized van Purple Disco Machine opzetten? Daar kan ik een dans op!”, vroeg hij, nog voordat ik de deur van het lokaal had geopend. Ik had Joris een jaar eerder in mijn mentorklas gehad en ik wist dat toneel en dans zijn passies waren. Daarnaast was hij ook een zeer getalenteerd tekenaar. Tijdens het maken van de portretopdracht kwam hij geregeld met zijn werkstuk naar me toe om te vragen wat er nog verbeterd kon worden. Hij wilde namelijk graag een tien halen.

Het komt niet vaak voor dat een leerling uit zichzelf vraagt om tijdens de tekenles een dansuitvoering te laten zien voor een grote groep medeleerlingen en mij. Ik was dan ook snel overtuigd en na de opstart van de les en het uitdelen van de werkstukken schoven Joris en ik een stuk of zes tekentafels en krukken aan de kant, zodat er genoeg ruimte ontstond voor zijn dansoptreden. Joris deed vervolgens zijn schoenen uit, want hij moest over de vloer kunnen schuiven. De klas zag wat er ging gebeuren. Sommigen gingen er eens goed voor zitten, anderen werkten onverstoorbaar door aan de tekenopdracht. Terwijl ik het nummer opzocht op mijn laptop en het geluid aanzette, stond Joris op zijn witte sokken, midden in het lokaal, zich voor te bereiden op het begin van de dans. Wat volgde was een verrassend expressieve uitvoering die mijn verwachtingen overtrof. Na afloop volgde applaus uit de klas waarna Joris en ik de tekentafels weer terug schoven in de juiste opstelling. Nadat hij zijn schoenen had aangetrokken ging hij als vanzelfsprekend verder aan zijn tekening.

Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan mijn favoriete rubriek in het Volkskrant Magazine, die Weekendwijsheid heet. Dit is een rubriek waarin wekelijks een bekendere Nederlander een ‘levensveranderend inzichtje’ beschrijft. Deze inzichtjes zijn altijd eigenzinnig en praktisch van aard. Neem bijvoorbeeld het inzicht van columnist en auteur Thomas Verbogt. Hij pleit ervoor om je als mens dagelijks te blijven verwonderen, ‘want dat maakt je leven avontuurlijker, prikkelender en voller’. Hij doet dit zelf al jaren. Zo’n verwondering hoeft niet iets groots of unieks te zijn, maar kan ook een min of meer opvallende gebeurtenis, uitspraak of verschijning zijn waar je zelf je verhaal bij kan bedenken. Zodoende prikkel je met elke dagelijkse observatie je verbeeldingskracht. Dit zorgt er volgens Verbogt voor dat je je op deze manier elke dag kan verwonderen om kleine dingen en tevens ervaart dat doodgewone dagen niet bestaan.

Als docent lukt het me elke werkdag gelukkig meermaals om mezelf te verwonderen. Dat kan gebeuren door het ritme van een dag, waarin je een x-aantal lesuren geeft aan soms wel een paar honderd verschillende leerlingen. Elke klas verdient daarbij zijn eigen aanpak door het gebruik van activerende en wisselende werkvormen die aansluiten op het niveau van de klas en de individuele leerlingen die je op dat moment voor je neus hebt. Maar daarmee zijn we er nog niet. Tijdens elke les wordt er ook in praktische vorm gedifferentieerd. Dit wil zeggen dat elke leerling op zijn of haar niveau en snelheid aan een opdracht werkt en instructies ontvangt die op dat moment van toepassing zijn. Deze dagelijkse dynamiek zorgt voor veel persoonlijke verwonderingsmomenten. Dat kan komen door bepaalde gedragingen, vragen of verhalen, maar bijvoorbeeld ook door de werkstukken die de leerlingen maken en de ontwikkeling die ze hierbij laten zien. Naast mijn eerdere be- en verwondering voor en over het dansoptreden van Joris, volgde uiteindelijk de beoordeling van zijn werkstuk. Zijn ontwikkeling, creativiteit en doorzettingsvermogen waren groot. Hij kreeg een dik verdiende tien.    

[thebiksperience]

Showcase postponed

We zouden de showcase hebben op 10 Juni, maar de groep van Trixie was nog niet klaar. Niemand kwam regelmatig genoeg opdagen en daardoor was hun dans was dus nog niet af. Trixie vertelde mij dat ze de voorstelling gingen verplaatsen naar ergens eind van de maand juli.. Toen ze hoorde dat mijn performance wel af was was ze blij verrast.. Het is nu bijna eind van de maand en de groep van Trixie heeft nog geen een keer gerepeteerd... Trixie en Zion zijn nu in Berlijn en we weten nog steeds niet wanneer de showcase precies zal zijn. Er heerst een hoop onzekerheid bij mij, Gift door Trixie en ik merk dat de studenten van de Lab het doorhebben. Ze voelen die onzekerheid en dat er geen stabiliteit is.. Ik weet namelijk elke les niet of ik nou moet repeteren of een workshop moet geven. Ondertussen hebben ze ook examens tijdens de repetitie dagen en zit de moeilijkheid van de echte wereld hun in de weg. De opa van Prisca is overleden en daar is ze echt enorm verdrietig door, ze weet niet of ze nog komt opdagen... Net als X die geld problemen heeft en te veel spontaan school werk krijgt omdat je hier op de dag zelf te horen krijgt wanneer je examen is. Angie was een tijdje ziek, maar is nu beter dus dat is wel fijn. Eliakim heeft telkens geen geld en heeft mij dus nodig om voor haar taxi te betalen. Pas als ze weet dat ik kan betalen stapt ze in de taxi en daardoor is ze vaak te laat.  Innocent heeft soms spontaan een examen of les bij de College of the arts. Ik merk dat ik het heel moeilijk vind om ze elke keer weer te motiveren en soms echt even niet weet wat ik in een les moet doen.. Ik weet niet wie er komt opdagen. Ik weet niet wanneer de showcase is dus ik weet ook niet wie van de studenten vrij is op de dag van de showcase dus ik weet ook niet met welke studenten ik moet repeteren en hoe ik de voorstelling moet veranderen... Ik bereid mijn lessen niet meer voor en bedenk in het moment elke keer aan de hand van hun vragen/gemoedstoestand/verhalen wat ik met ze ga doen.

[cryptogids]

Crypto bij de koffie: UFC winnaar wil bonus in BTC en Andrew Tate is positief gestemd

Goedemorgen, Pak een bak koffie op deze maandagochtend en ga zitten voor jouw dosis nieuws uit de wereld van cryptocurrency en blockchain. Deze week hebben we twee opmerkelijke gebeurtenissen die de aandacht hebben getrokken van zowel de crypto-community als de bredere investeringswereld. Allereerst bespreken we het verzoek van een UFC-winnaar om zijn bonus in Bitcoin te ontvangen, een teken van groeiende acceptatie van cryptocurrency in de sportwereld. Vervolgens duiken we in de optimistische opmerkingen van Andrew Tate over een opkomende blockchain-technologie. UFC vechter wil bonus in Bitcoin In de wereld van Ultimate Fighting Championship (UFC) heeft de Braziliaanse vechter Renato Moicano een opmerkelijke overwinning behaald tijdens UFC 300 op 13 april, waarna hij een verzoek deed dat de gemoederen bezighield. Moicano vroeg om de $300.000 bonus uit te betalen in Bitcoin (BTC) enkele uren voordat de organisatie haar beslissing bekendmaakte. Deze opmerkelijke vraag trok de aandacht van investeerders en enthousiastelingen in de cryptomarkt. Terwijl Max Holloway de $300.000 Performance of the Night bonus ontving na een indrukwekkende overwinning tegen Justin Gaethje, toonde Renato Moicano sportiviteit door te zeggen dat Holloway de prijs verdiende. "Hartelijke felicitaties aan Max Holloway... Hij verdient absoluut die 600k bonus!!!" Renato Moicano Renato Moicano's toespraak bij UFC 300: 'Lees Ludwig Von Mises' Opmerkelijk genoeg hield de lichtgewicht vechter een ongebruikelijke toespraak na zijn overwinning tegen Jalin Turner in de 'Early Prelims' kaart. "Allereerst houd ik van Amerika, ik houd van de Grondwet, ik houd van het Eerste Amendement, ik wil wapens dragen en bezitten, ik houd van eigendom. En laat me je iets vertellen, als je om je land geeft, lees dan Ludwig Von Mises en de Zes Lessen van de Oostenrijkse Economische School." Renato Moicano Studenten voor Vrijheid legden uit dat de UFC 300 winnaar verwees naar het boek "Economic Policy: Thoughts for Today and Tomorrow" van Mises. Bitcoin en Oostenrijkse Economie Opmerkelijk genoeg wordt Bitcoin beschouwd als het resultaat van vele principes van de Oostenrijkse Economie toegepast op het idee van geld. Ludwig Von Mises is een prominente naam in het precies beschrijven van inflatie en de nefaste effecten ervan op de wereldwijde economieën. Daarom stijgt Bitcoin als een financieel instrument theoretisch in staat om deze problemen aan te pakken en zou het dienen als een inflatiebescherming. Dit verklaart de relatie tussen de toespraak van Renato Moicano bij UFC 300 en zijn verzoek met betrekking tot de $300.000 bonus. Echter, ondanks de oorspronkelijke visie die Satoshi Nakamoto beschreef als "Een Peer-to-Peer Elektronisch Geldsysteem", staat BTC voor uitdagingen om een ruilmiddel te zijn dat mensen kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld, de gemiddelde netwerkkosten hebben opnieuw hetzelfde niveau bereikt als het gemiddelde daginkomen wereldwijd. Toch blijven Bitcoin enthousiastelingen zoals de UFC 300 vechter, Renato Moicano, deze visie in leven houden door BTC als geld te gebruiken. De vraag blijft nu of de organisatie Ultimate Fighting Championship verder zal instemmen met betalingen met de toonaangevende cryptocurrency. Andrew Tate over crypto blockchain: ' Zal enorm worden' Hoewel sommige van zijn eerdere uitspraken een diverse kijk op cryptocurrencies laat zien heeft de socialemediapersoonlijkheid en voormalig professionele kickbokser Andrew Tate onlangs een blockchain aangeprezen waarvan hij gelooft dat die 'enorm zal worden'. Specifiek kondigde de controversiële influencer aan dat Venom, de onlangs gelanceerde Layer-0 blockchain door de Venom Foundation op het mainnet, "enorm zal worden ongeacht" of zijn volgers op sociale media het op zijn aanbeveling kopen, volgens zijn X-post op 14 april. https://twitter.com/Cobratate/status/1772007203546771489 Wat is de Venom blockchain? Opmerkelijk genoeg heeft het in Abu Dhabi gevestigde bedrijf een Turing-complete "hoogwaardig project (...) in staat om meer dan 100.000 transacties per seconde af te handelen (...), ontworpen om de economische infrastructuren van landen over de hele wereld te ondersteunen en te stroomlijnen", volgens een persbericht van 9 april. Bovendien zei de organisatie dat: "De lancering van Venom was ronduit spectaculair en trok binnen de eerste 24 uur meer dan een miljoen gebruikers aan. Deze massale adoptie toont de magnetische aantrekkingskracht van het platform en zijn significante potentieel voor breed gebruik." Zeker, zoals in juli 2023 gemeld, heeft de eerste gereguleerde keten van zijn soort gevestigd in Abu Dhabi, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), meer dan een miljoen geregistreerde crypto wallets op zijn netwerk overschreden in minder dan drie maanden na de lancering van zijn publieke testnet op 26 april 2023. Niet lang daarna ondertekende de Venom Foundation een Memorandum van Overeenstemming (MOU) met de regering van de VAE om het Nationale Koolstofkrediet Systeem te ontwikkelen en te implementeren als een belangrijke stap in het gebruik van blockchain-technologie om milieuproblemen aan te pakken en duurzaamheid te bevorderen. Elders is het ook belangrijk op te merken dat Venom een partner is van Iceberg Capital, een investeringsbeheerbedrijf van de Abu Dhabi Global Market (ADGM), naast welke het een investeringsfonds van $1 miljard heeft opgericht voor de ontwikkeling van Web3- en blockchainbedrijven. De opkomst van cryptocurrencies in de wereld van sport en entertainment toont een groeiende acceptatie en interesse in digitale activa. Renato Moicano's vraag om zijn bonus in Bitcoin te ontvangen toont niet alleen zijn geloof in de toekomst van cryptocurrency, maar benadrukt ook de behoefte aan meer opties voor betalingen in verschillende industrieën. Ondertussen, met de introductie van blockchain-technologieën zoals Venom, zien we een verdere uitbreiding van de toepassingen en het potentieel van gedecentraliseerde systemen. De ontwikkelingen in de crypto-ruimte beloven een boeiende toekomst waarin digitale valuta en blockchain-oplossingen een integraal onderdeel worden van onze samenleving. Read the full article

[keynewssuriname]

Netanyahu wil Al Jazeera in Israël verbieden

De Israëlische premier Netanyahu heeft aangekondigd dat hij Al Jazeera wil verbieden om vanuit Israël uit te zenden. Dit besluit volgt nadat het Israëlisch parlement een wet heeft aangenomen die een dergelijk verbod mogelijk maakt. Al Jazeera heeft al lange tijd een gespannen relatie met de Israëlische regering vanwege kritische verslaggeving over de oorlog in Gaza, die volgens Netanyahu anti-Israëlische gevoelens onder zijn kijkers zou aanwakkeren. "De terreurzender Al Jazeera zal niet langer vanuit Israël uitzenden", verklaarde Netanyahu op X. "Ik ben van plan onmiddellijk actie te ondernemen in overeenstemming met de nieuwe wet om de activiteiten van de zender stop te zetten." Al Jazeera is een van de weinige internationale mediakanalen die nog live-uitzendingen verzorgt vanuit Gaza. Het heeft kantoren zowel daar als op de bezette Westelijke Jordaanoever. De zender wordt gefinancierd door de Qatarese regering, maar beweert onafhankelijk te opereren, hoewel critici betwijfelen of dit het geval is gezien de nauwe banden van Qatar met Hamas. De Israëlische wens om de kantoren van Al Jazeera in Israël en de bezette Palestijnse gebieden aan te pakken speelt al langer. Na de aanval van Hamas op 7 oktober keurde de Israëlische regering ook tijdelijke regels goed waarmee buitenlandse media die als "een bedreiging voor haar nationale belang" werden beschouwd, voorlopig gesloten konden worden. Kabinetsleden hoopten destijds dat deze regels zouden worden gebruikt tegen Al Jazeera. Axios meldde vorig jaar dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken bij een bezoek aan Qatar had gevraagd "om de retoriek van Al Jazeera over de oorlog in Gaza af te zwakken". De uitzendingen van Al Jazeera zouden volgens de minister "anti-Israëlische ophitsing" bevatten. Minister Blinken doelde toen op Al Jazeera Arabic en niet op Al Jazeera English, de Engelstalige tak van het station. Hoewel Amerika geen steun verleent aan een verbod op de zender, is het Witte Huis bezorgd over de situatie. Woordvoerder Karine Jean-Pierre verklaarde dat als het klopt dat Israël Al Jazeera in Israël wil sluiten, dit "zeer zorgwekkend" zou zijn. "Wij geloven in persvrijheid. Die is van cruciaal belang en de Verenigde Staten steunen het werk van journalisten wereldwijd, inclusief degenen die verslag doen van het conflict in Gaza," aldus Jean-Pierre. "Persvrijheid is belangrijk. Als deze berichten kloppen, dan baart dat ons zorgen." Het doen van onafhankelijke verslaggeving over de oorlog in Gaza wordt steeds moeilijker en gevaarlijker. Sinds de terreuraanslag van Hamas op 7 oktober 2023 en de daaropvolgende oorlog tussen Israël en Hamas zijn er volgens het Comité ter Bescherming van Journalisten (CPJ) 95 journalisten en medewerkers van mediabedrijven omgekomen in Gaza, Israël en Libanon. Van hen waren er 90 Palestijns, 2 Israëlisch en 3 Libanees. NRC telde vorige week nog meer doden: 103. De journalistieke organisatie Reporters zonder Grenzen (RSF) beschuldigt het Israëlisch leger ervan dat het journalisten bewust heeft aangevallen om de pers te intimideren en verslaggeving vanuit Gaza onmogelijk te maken. Een eerder berucht voorbeeld is de dood van de ervaren Al Jazeera-verslaggever Shireen Abu Akleh, die in 2022 werd doodgeschoten door Israëlische militairen op de Westelijke Jordaanoever. Zij droeg een scherfvest met het goed zichtbare opschrift ‘PRESS’. Israël ontkende opzet en heeft de militair die het dodelijk schot had gelost niet vervolgd. Read the full article

[peterpijls1965]

De laatste resten tropisch Nederland

(31 maart 2015)

Het is nacht. 4:00. De volle Paasmaan kijkt buiten goedkeurend op me neer. De eerste lentevogels fluiten in afwachting van het ochtendgloren. Een vroeg kauwtje fladdert door de lucht. De maan zegt: je bent aanvaard zoals je bent. Ik ben in afwachting van het bevestigende licht.

Troostende ervaring. Begeleidster M. bejegende me gisteren met een bak menselijkheid. Ze betrapte me op een kleine overtreding. “Het blijft onder ons”, zei ze, terwijl ze wegliep, met haar Surinaamse verschijning. M. is het snufje tropen van dit safe house. Ze is mellow in de omgang, altijd belangstellend, maar nooit opdringerig. Een model-hulpverlener, met veel naturel.

Ik had er eentje achter me aan zitten, ik bedoel een hulpverleenster. Het was een overijverige vertegenwoordiger van de kleverige soort. Ze was m’n verslavingsdeskundige. Ze stelde voor de behandeling privé voort te zetten. Op dat oneerbare voorstel ging ik niet in. Exit hulpverlener.

Ik kan de slaap niet meer vatten. Room mate X. is ook al wakker. We doden de tijd met sigaretten. Tevreden rokers zijn geen onruststokers.

Room mate X. zegt: “Weet je wat ook lekker is? Paaseitjes. In de winkel verkopen ze die.”

Maar petje af voor hulpverlener M. Ze gaat me niet rapporteren.

Ook de duiven zijn nu wakker. Ze scharrelen hun kostje bij elkaar op het gazon.

Meer hulpverleners. Van de week was de psychiater er. Voor het laatst: N. gaat met pensioen. We hadden de afgelopen jaren een zakelijke, wat afstandelijke relatie. Maar hij prees m’n zelfstandigheid. N. was een typische pillenpsychiater. Voor psychotherapeutische gesprekken moest je niet bij hem zijn. Als ik met hem wilde praten over de oorzaken van voorheen m’n psychische ontregeling, gaf hij niet thuis. Daar was-ie niet goed in.

Niettemin: soms weer stemmen in mijn hoofd. Dat duurt een half uur, dan zakt het weer. Dan ga ik even door the doors of perception. Compleet psychotisch werd ik in 2008. Ik belandde bij de crisisdienst van de GGZ met een koor aan stemmen in mijn kop. Ik was opgestegen uit mezelf, en maakte op lichtsnelheid een tocht door de kosmos, dwars door sterrennevels, zwarte gaten en rode dwergen.

Het was een extatische ervaring, hoewel niet voor herhaling vatbaar. Stel dat het weer gebeurt, dat opstijgen uit jezelf, en dat je eenmaal boven niet meer terug wil naar aarde.

Begeleidster M. zou het trouwens nooit verstandig vinden, om weer op te stijgen uit mezelf.

Mijn mentale medische dossier.

Mijn geest is een schuldig landschap. Gelukkig drink ik niet meer. De roes van alcohol zou me kunnen bevrijden uit de meedogenloze sleur die het leven in een beschermde woonvorm is. De eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat ik laatst een uitglijder had. Gelukkig smaakte het bier me niet. Het kost me doorgaans weinig moeite het te laten. Ik heb geen fijne herinneringen aan drank. Ik heb me onder invloed misdragen, vertrouwen verspeeld.

De bovenbuurvrouw passeert het raam, zo vroeg al, op weg naar beneden. Haar gespierde benen in zwarte panty’s. Gisteren was de verpleegkundige van de thuiszorg er weer, om me te douchen. Het werd tijd, ik begon te ruiken. Reinheitskultur boven alles.

Toen ik nog bier dronk. Palm. Trappist. Westmalle. Pils. Bokbier. Bier uit alle windstreken, die ik bezocht om te proeven van het plaatselijke gerstenat.

Misschien moet ik begeleidster M. uit Suriname een email sturen om haar te bedanken. Voor haar wezen. Haar tolerantie. Maar misschien is het voor haar wel vanzelfsprekend om model te zijn. Ze heeft trouwens vijf kinderen, en gaat op vakantie naar Suriname en Frans-Guyana, waar ze ook familie heeft.

Dat vertelt ze met een gulle lach.

M., de laatste resten tropisch Nederland.

Er zijn ook hulpverleners die top down en dus autoritair zijn, een beetje stiekem. Ook tegen die types ben ik eerlijk. Ik heb niks te verbergen, ben zo transparant als het kan. Zou dat verklaren dat ik geen vijanden heb?

No hard feelings.

Zwaar drinken ging ik pas in 2011 en 2012, toen het leven me teveel werd. Ik kreeg de drank in bedwang, dat is het belangrijkste.

Ik kar meditatief met m’n rolstoel heen en weer, buiten op het terras, en in de keuken. Ik aanzie hoe de kim azuurblauw kleurt. Dan denk ik na over het leven dat ik leidde. Ik heb altijd m’n best gedaan. Ik had gewoon wat pech.

Ik tel m’n zegeningen. En trouwens: hoop is een morele plicht.

Ik ben blogger. Ik ben een bevoorrechte. Ik mag het woeden van de gehele wereld buchstabieren. Mij hoor je niet klagen. Ik ben vrij burger, in een democratische rechtsstaat, met een voorbeeldige Grondwet. Heb ik even geluk.

En daarbij ga ik weer stoppen met roken.

Het was gisteren Goede Vrijdag, Pasen. Jezus stond op uit de dood, na zijn kruisiging. Dat deed ik ook wel eens, als een Phoenix uit m’n as herrijzen. Tot hiertoe heeft de Heere mij geholpen.

Het is 6:30 en de einder kleurt koel blauw. De volle maan zakt.

Ik heb diarree, door het antibioticum dat ik slik tegen de blaasontsteking. Het weerhoudt een vleermuisje er niet van patronen te tekenen in de lucht. Het is 7:03, de maan is bijna verdwenen. De lentezon vraagt om belet.

Ik zeg: kom maar op.

Dit blog leidde destijds tot discussie. Dit was mijn reeactie: Veel mensen kijken strak over me heen, vooral in de Jan Linders. Ze mijden oogcontact. En als mensen met me praten, kijken ze op me neer. Ze hebben letterlijk iets uit de hoogte. Dat is onsaangenaam. Het liefst zit ik aan tafel een gesprek te voeren, zodat je elkaar kunt aankijken, op gelijke hoogte. Dat is belangrijk voor mijn zelfbeeld. Ik wil niet iemand zijn op wie wordt neergekeken. Waarvan akte, op deze Paaszaterdag, met stralend weer.

[hetism]

2023 recap #3: 3 x persoonlijk

Korea met Erik

Niet alleen bijzonder om samen met Erik te reizen, maar vooral ook vanwege de reden. Op zoek naar de roots van Anne, mijn adoptiezus die ik te lang heb weggestopt. Korea bleek mooi en we kwamen dichtbij haar geschiedenis. Jammer dat ze het zelf niet heeft kunnen zien.

Sarina studeert af

Vier jaar zijn voorbij gevlogen. Het was zo mooi om te zien hoe geïnspireerd Sarina was en hoe hard en gedisciplineerd ze werkte. Zowel voor haar stage, haar theoretisch onderzoek en vooral haar beeldend werk. Dat ze cum laude afstudeerde en een mooie baan vond was de kers op de taart.

Strammer Max

Mijn plannen voor sporten zijn vaak groter dan mijn lichaam toelaat. Blessures stapelen zich op en er komt weinig van lange afstanden lopen. Noodgedwongen ging ik op zoek naar nieuwe wegen. Roeien op de Rijn op de vroege zaterdagochtend maakt me echt gelukkig. Met een ploeg deed ik de Strammer Max tocht. Over de beneden- en boven-Rijn roeien naar Emmerich om daar een uitsmijter te gaan eten. De hele 59,5 kilometer was episch. Een uitgebreid verslag lees je op pagina 10-11 van het Jason tijdschrift.

[regioonlineofficial]

Het WK IJshockey begint maandag 15 januari tot en met zondag 21 januari 2024 in Thialf. Lees hier alle informatie over de selectie, de aanloop naar het toernooi, het speelschema en andere opvallende zaken over dit grootse sportevenement in Heerenveen. Met wie zitten de vrouwen in de poule?   De Nederlandse ijshockeysters komen uit in de tweede divisie. Dit betekent dat er ook in andere delen van de wereld nog vier WK's worden gespeeld. Mocht Nederland dit toernooi winnen dat kan er gepromoveerd worden naar divisie I groep B. Nederland speelt in haar divisie tegen China, Kazachstan, Letland, Turkije en Groot-Brittannië. Bekijk via ngoudenplak.nl/wk-ijshockey het complete speelschema van het WK IJshockey. Waar spelen de teams hun wedstrijden? Het gehele toernooi vindt plaats in Thialf. Het schaatshart van de wereld is in 2024 voor de eerste keer op rij voor dit toernooi het podium. De teams maken hierin gebruik van de thuishal van UNIS Flyers. Een club die op dit moment uitkomt in de hoogste divisie in Nederland en standaard meedraait in de prijzen om het landskampioenschap.   Wat is ijshockey voor sport/ IJshockey is een dynamische sport wat het leuk maakt om naar te kijken. Er wordt ook wel gezegd dat het één van de snelste teamsporten is; de puck gaat sneller over het ijs dan menig bal over het veld bij andere sporten. Dat zorgt ervoor dat een voorstand zomaar kan 'omslaan'.  Een ijshockeywedstrijd bestaat uit 3 x 20 minuten pure speeltijd, wat vergelijkbaar is met de regels rondom het basketbal. De wedstrijd duurt net zo lang tot dat de beslissende goal wordt gemaakt; er is altijd een winnaar.   Inclusieve sport IJshockey is een sport waarbij inclusie en diversiteit hoog in het vaandel staan. Het is gebruikelijk om vrouwen met mannen mee te laten trainen wanneer er geen meisjes- of vrouwenteam is waar iemand zo ik kan rollen.   Wanneer kun je komen kijken? De hele week worden er drie wedstrijden per dag gespeeld met uitzondering van woensdag 17 januari en vrijdag 19 januari. Op zaterdag en zondag speelt ons Nederlands team om 16:30 in Thialf. Dit zijn bij uitstek wedstrijden om te komen kijken met je hele gezin. Een dagkaart kost EUR 11,35 en kinderen tot en met 12 jaar, zijn onder begeleiding van een volwassene, gratis. Tickets kunnen besteld worden via ticketpoint.nl.

[peecee-columns]

Lerarentekort eigen schuld?

‘Dat scholen minder hoge eisen stellen aan de persoon die voor de klas staat, is inherent aan deze tijd van arbeidskrapte. Je hoeft geen cv te sturen, een belletje is genoeg voor een gesprek. Bevalt dat ook maar enigszins, dan ben je aangenomen. De Pabo is niet zaligmakend meer en dat juich ik toe. Goede ouders kunnen vaak goede leerkrachten zijn. Mensen zonder kinderen, maar met gezond verstand, empathisch vermogen en overtuigingskracht komen ook heel ver…’ Het zijn een aantal verbazingwekkende woorden die AD-columnist Dennis Captein onlangs schreef over het gemak waarmee het lerarentekort, volgens hem, zou kunnen worden opgelost.

Columnisten hebben doorgaans de vrijheid om te schrijven waarover ze willen schrijven, mits hun stukken niet racistisch of anderszins aanstootgevend zijn van aard. Omdat een column over het algemeen een persoonlijke zienswijze bevat die bepaalde feiten met bepaalde meningen combineert, liggen zo’n stukken geregeld onder vuur. Het hebben en mogen ventileren van een mening op een x-aantal vierkante centimeters in een krant is een mooi podium, maar roept door de subjectiviteit ervan ook geregeld discussies op. Niet zo gek, want iedereen heeft, net als een neus, een eigen mening. En al die neuzen bij elkaar wijzen nu eenmaal nooit allemaal dezelfde kant op.

Na het lezen van de recente column van Dennis Captein bleef ik achter met vragen als: is dit misschien sarcastisch bedoeld? Waar blijven de feiten? En, wat wil de schrijver hiermee bereiken, buiten het binnenharken van veel negatieve reacties en commentaar? De verbazing over zoveel onwetendheid en het hoge aantal ondoordachte aannames in de korte column overheersten. Zo schrijft Captein onder andere verderop dat het probleem van het lerarentekort is gecreëerd door de huidige leerkrachten zélf: ‘Het geweeklaag over de werkdruk (die heus meevalt) heeft nieuwe aanwas weggejaagd. Met al die protesten hebben de leerkrachten hun eigen nest bevuild, waardoor basisscholen nu met de handen in het haar zitten.’

Je zou er haast zelf ook sarcastisch van worden, zo vlak na de twee-weken-durende-kerstvakantie, met een nieuwe periode van maar liefst nog vier weken lesgeven voor de boeg, waarna de volgende vakantieweek zich alweer aandient (want: leraren hebben immers meer vakantie dan mensen die werken, toch?). Ik zou de schrijver van de column daarnaast graag willen uitleggen dat alle protesten waarschijnlijk niet nodig zouden zijn geweest wanneer de politiek meer affectie met het onderwijsveld had getoond en zich niet decennialang had beziggehouden met het bedenken en in/uitvoeren van zaken die het onderwijs alleen maar hebben geschaad - zoals bijvoorbeeld de invoering van het Passend Onderwijs als verpakte bezuinigingsmaatregel, de inzet op misplaatste excellentie, het negeren van de roep om kleinere klassen, het meehelpen opvoeren van de prestatiedruk (en daar nu weer op terugkomen), het eerdere bevriezen van de salarissen, enzovoorts - in plaats van geholpen. De getalenteerde vakmensen en gemotiveerde zij-instromers houden het helaas soms snel voor gezien, mede door de bekritiseerde werkdruk, die blijkbaar toch niet altijd ‘heus meevalt’.

De meningen over werken in het onderwijs zijn overal aanwezig en zeer uiteenlopend van aard. Dit stuk is dan ook niet geschreven om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Het is juist meer bedoeld om werken in het onderwijs te zien en aan te prijzen als een eervol en mooi beroep, dat zeer gevarieerd is en waar de impact groot van kan zijn. Van verzuring is mijnerzijds dan ook geen sprake en Dennis Captein is te allen tijde van harte welkom om de daadwerkelijke beroepspraktijk eens in levende lijve mee te maken. De afsluitende woorden in de laatste zinnen van zijn column stemmen echter hoopvol: ‘Maar juffen en meesters, die hoog en droog tafeltjes oefenen, scheidsrechter zijn bij de potjes trefbal en met de klas oefenen voor de schoolmusical, die hebben toch een mooie job?’

[joostjongepier]

Wat?   Amor en Psyche van Antonio Canova

Waar?   Musée du Louvre, Parijs

Wanneer?   2 augustus 2023

In 2018 werd in de Hermitage in Amsterdam een tentoonstelling gehouden met neoclassicistische schilderijen en beelden uit de Hermitage Sint-Petersburg. Op deze tentoonstelling waren meerdere beelden te zien van de door mij zeer bewonderde beeldhouwer Antonio Canova. Ik schreef toen in dit dagboek over een beeld dat ik eerder in het Louvre zag en waar ik nu opnieuw voor sta: Amor en Psyche.

“Toen ik vorig jaar het Louvre in Parijs bezocht, stond een ander beeld van Canova hoog op mijn ‘to see’-lijstje: Amor en Psyche. Dit beeld is ongetwijfeld een van de mooiste beeldhouwwerken die ik ken. Het toont de geliefden Amor en Psyche. Amor staat over Psyche  heen gebogen, net nadat hij haar heeft wakker gekust. Het lijnenspel van het beeld is vanuit alle hoeken fascinerend. Amors benen en vleugels vormen een X, terwijl de armen van Psyche in een O-vorm om het hoofd van Amors zijn geslagen.”

Veel heb ik aan deze tekst vandaag niet toe te voegen, maar opnieuw kijk ik gefascineerd naar dit wonderschone beeld. Qua compositie klopt alles aan dit werk. Bovendien vergeet je, zoals altijd bij Canova, dat je naar een brok marmer staat te kijken.

[iklees]

Het X-Mysterie / Barnaby Ross

Drury Lane #1

"Ik begrijp u niet goed, Mr. Brooks," prevelde Lane. "In de gegeven omstandigheden ben ik vaster dan ooit besloten om de safe te openen. U weet natuurlijk, dat ik de daarvoor nodige macht bezit. Zou u de combinatie aan de district-attorney mededelen?" Hij glimlachte, maar zijn ogen zagen heel goed hoe de kaakspieren van de advocaat zich samentrokken. "Als u het testament wilt zien," begon Brooks flauwtjes, "dat is werkelijk een volkomen officiële kwestie..." "Maar het gaat niet om het testament, Mr. Brooks. Tussen twee haakjes, weet u wat er in de safe zit? Er moet iets zeer gewichtigs in zijn, anders begrijp ik al die geheimzinnigheid niet." "O nee, nee! Ik heb altijd vermoed, dat er iets bijzonders in zat, maar ik ben natuurlijk nooit zo brutaal geweest er de Witt naar te vragen." "Ik geloof, Mr. Brooks," zei Lane op een heel andere toon, "dat het het beste is, dat u mij de combinatie geeft." Brooks aarzelde, wendde zijn blik af... Dan haalde hij zijn schouders op en prevelde een aantal cijfers. Lane keek ernstig naar zijn lippen, knikte, ging zonder verder iets te zeggen in de bibliotheek terug en sloot de deur voor Brooks' neus. De oude acteur liep vlug naar de safe. Hij manipuleerde met de wijzerplaat. Toen de zware kleine deur openzwaaide, bleef hij vol verwachting even staan en bekeek het binnenste ervan, zonder iets aan te raken... Een kwartier later sloeg Mr. Drury Lane de deur dicht, draaide de wijzerplaat rond en ging naar de lessenaar terug. In zijn hand had hij een kleine enveloppe.

Drury Lane, een zeer vermogend acteur die zich heeft teruggetrokken van het toneel toen hij doof werd, wordt door de politie om advies gevraagd bij de moord op een aandelenmakelaar. Het blijft niet bij die ene moord, en de politie zit met de handen in het haar. Gelukkig kan Drury Lane zo goed liplezen, dat zijn doofheid op geen enkele manier zijn onderzoek bemoeilijkt en weet hij bewijzen boven water te krijgen -- maar niet te delen met de politie of openbaar aanklager! -- die hem uiteindelijk in staat stellen om te laten zien hoe slim hij is.

Er zijn vier Drury Lane boeken geschreven door Daniel Nathan en Manford Lepofsky, die meer bekendheid hebben vergaard onder hun andere pseudonym, Ellery Queen.