#k.p. kavafis

[peterpijls1965]

Voor F. Een fles bier noemde hij "een buus". Zijn motto: de man en zijn bier. Hij dronk Grolsch. "Allriet man", placht hij te zeggen.

Sterker maken

Wie verlangt zijn geest sterker te maken

moet zich bevrijden van respect en gehoorzaamheid.

Van de wetten zal hij er enkele in acht nemen,

maar meestal zal hij zowel wetten als zeden

overtreden en van het gangbare,

onbevredigende fatsoen zal hij zich bevrijden.

Van het genot zal hij veel leren.

Voor de vernielende daad zal hij niet terugdeinzen:

het halve huis moet worden neergehaald.

Zo zal hij zich behoorlijk ontwikkelen tot inzicht.

K.P. Kavafis

[fantabulosabasket]

THE TOBACCONIST'S WINDOW

Near a tobacconist's brightly-lit window, they were standing among a crowd of people. Their eyes met by chance, and expressed timidly, hesitantly, the deviant desire of their flesh. Then, a few uneasy steps on the sidewalk— until they smiled and slightly nodded.

And after that, the closed carriage . . . the sensuous closeness of the bodies; the joined hands , the joined lips.

- Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (K.P. Kavafis), The Collected Poems w. Parallel Greek Text, trans. Evangelos Sachperoglou

Known in English as C P Cavafy, Konstantinos P. Kavafis was a Greek poet. Born in Alexandria in 1863, his poetry deals with a range of historical and philosophical subjects, as well as directly and autobiographically addressing his sexuality.

[alatismeni-theitsa]

I have no idea when you posted asking about the experiences of Greek diaspora / Greek heritage but I just saw it so I thought I’d send in my stuff.

I am so disconnected from it because my grandma didn’t want to pass the language into her children so she could have adult conversations they wouldn’t understand. And she didn’t pass on the culture because her husband was Jehovah’s Witness. And so I just feel an intense feeling of grief over a culture that I’m apart of but know very little about. I have some recipes my Yiayia made, a cookbook by women from the Greek Orthodox Church in NYC, and two lullaby’s. (We lived in the US with my great grandma so we had more interaction with Greek culture than our cousins who’s lived with my grandma in Ireland)

And there’s not much out that I’ve found where I’ve been able to learn about my culture and not felt like I’m intruding. Especially because I don’t “look Greek” like some of the other greek kids at my school. I look Irish. I don’t have a Greek name and I don’t speak any of the language. The only way I’ve found to connect is through food but I’m limited to the cookbook because if you look online it’s hard to find recipes that aren’t just trendy mediterranen inspired health food. My mum is starting to reluctantly tell me a little about my family from Greece. And my grandmas cousin and her family is very very greek. So if I fly down to see her she’ll teach me stuff (though she’s the matriarch of the family so she’s pretty intimidating). Anyway. That’s my experience with my my greek heritage.

I just sent the long-ass ask about Greek heritage but I forgot the bit where I was Greek enough to get bullied over Greek food. Yay. Dolmades are good though I don’t care if they “look little poop”

___________________[END OF ASK] __________________________

Hey and sorry for the delay 💙 I asked some time ago but that doesn't mean newer answers aren't welcome anytime!

Dear, I am grieving with you for the loss 😔 I can't say the reasons the language wasn't passed on seem very logical to me. There are things that didn't get passed on to me because my grandparents thought I would automatically know, or they didn't bother teaching, so I can relate to that feeling 😔

You are definitely NOT intruding! I can understand why it feels this way after what you told me, but it seems to me you have every right to know! Greek culture welcomes anyone from Cameroon to Japan, so, realistically, nothing should stop you from having access to it. Plus, it's your own family!

Oh damn, the "I don't look Greek" plague 😩 As everyone knows there's no specific qualifier of appearance for being part of Hellenismos. On this particular occasion, I'll go one step further and say that, unless you have raid hair, you probably look like a lot of Greeks.

There are Greeks whose appearance is rare for this ethnicity, but "looking Irish" is a thing that 1/4 (at least?) of Greek people relate to. One thing Greeks of diaspora often hear is that "they don't look Greek enough", aka they look "too white". Your surrounding Greeks might not look like you but if you go through my tag #Greek people, which has hundreds of videos, portraits, and photos of Greeks from all eras, you might realize you look like many Greeks.

There are Greeks whose appearance is rare for this ethnicity, but "looking Irish" is a thing that 1/4 (at least?) of Greek people relate to. One thing Greeks of diaspora often hear is that "they don't look Greek enough", aka they look "too white". Your surrounding Greeks might not look like you but if you go through my tag #Greek people, which has hundreds of videos, portraits, and photos of Greeks from all eras, you might realize you look like many Greeks.

Again, appearance doesn't matter in the slightest when it comes to culture, but I sensed your appearance issue was the flavor of "too white looking" and it's the most infuriating thing to me because many, many Greeks look "too white looking" for the standards foreigners have made for them!

Anyways, on to the food! I am so happy you are trying some of the recipes :D (And that you are doing everything to connect to your heritage if it brings you joy!) How dare they speak badly about dolmades??? 😭 Many countries close to Greece also have that dish and we must find them so we can have a dolmades alliaaaaanceee!

I'd also like to add, don't feel pressured to get too much into the culture if you don't want to. Many Greeks in Greece keep different types of distance from their tradition and that should also be your right. Again, do and learn whatever pleases you! Just keep in mind that you are valid in your current state without going the extra mile to learn every Greek thing possible.

People across the globe can have various degrees of Greek heritage and if that "amount" of heritage is "less" then it's okay and natural because it's what happens when people immigrate. The more generations pass, the more this old part is left behind. For example, many Greeks in Greece can also come from other backgrounds (Austrian, Egyptian, Slavic (various countries), etc) and they, too have many parts of their older heritages lost. They practice Greek customs almost exclusively now.

There's a cultural plane that shifts all the time in countries around the world and families assimilate to a new culture as they adapt to a new place. At this moment you are also part of a US regional culture and there is no shame in *also* identifying as part of it. That won't erase any Greek part of you.

The above doesn't aim to discourage you in any way on searching more about Greek culture! It's only a general disclaimer. People from inside a culture (usually in diaspora) tend to judge those who participate less, as if any person with X heritage is in a place to keep the same amount of touch with it 🙄

Sure, tradition is very important but nobody should be forced to practice it if they don't want to - or if they just can't. Tradition is people, and some traditions change or die naturally because many individuals from the inside wanted it to.

It's hard being caught in between - not "American enough" and not "Greek enough". The paradox is that you must first feel secure in this position. Granted, it's easier said than done but mentally it will save you the mindset of needing to be "more American" or "more Greek". As you understand, you don't need to feel apologetic to Americans for who you are, and you don't need to feel apologetic to Greeks in America or anywhere else for the exact same reason.

Some Greeks of diaspora feel distressed about their accents in Greek (or they don't want to admit they have an accent) or for not being perceived as Greeks automatically by other Greeks when they visit the country. But that's unavoidable because these differences exist and people raised in Greece can spot them. Therefore, people in the US whom you are afraid might feel superior to you for knowing more things about Greece, may come to Greece and feel like foreigners.

So they shouldn't make this a race beacuse it's not one they would normally "win" by their own standards. Chances are, after you learn anything you can, you will also have distance from what is considered the "default" Greek culture. It's part of the organic process of time + distance from the country, and Greeks with half a brain won't look down on you for that.

What I mean to say is that there is no certain bar an ordinary person can ever pass to be given any prize of the "ultimate Έλληνας". Not even Greeks in Greece know where that bar is when it comes to their own touch with tradition. There is no golden standard, no finishing line!

I encourage you to continue your journey on learning Greek things and while you are at it, know that objectively you have nothing to prove to anyone, even though you might feel otherwise. I say, fly to your grandma's cousin and let her teach you stuff!

You know that the intimidating demeanor Greek aunties and grandmas have doesn't necessarily reflect their love for you. You might also know that older Greeks are more reserved in showing appreciation. And in the hypothetical scenario where they don't really like you that much, they are still bound to you because you are family, so feel free to use their expertise 👀 If they don't give their knowledge to their family, whom are they going to give it to?? The neighbor??

If they throw any shade at you for now knowing enough take a deeeeeep breath, remember this isn't a race, and continue learning from them. (And you will feel the Greek experience of not deemed worthy enough by your relatives 😂 It's a win win!) If you haven't, check the poem Ithaca by K.P. Kavafy! I think it applies to this situation in a way!

You can always come here and browse thousands of posts about Greece! (In the Desktop version the most important show up on the left of the main page). I have #modern Greece #Greek custom #Greek tradition #Greek dance #Greek cuisine #Greek literature and whatever else your heart desires!

If you want to slowly learn Greek, Greekpod 101 and Easy Greek channels on YouTube have great content! I also have my tag #learn Greek on this blog with sources and explanations. (#Greek language and #Greek word can also be useful!) They are all accessible to English speakers!

You now have a distant Greek auntie who is at your disposal for any type of question (even the "stupid" questions)! Literally, ask me anything and I will try to answer it or find more info for you! You can DM me if you don't want to leave an ask. You are not intruding and it's my pleasure to help!

[2b-2016-leerling-fieke-blog]

Meisje met negen pruiken

Titelbeschrijving Sophie van der Stap, Meisje met negen pruiken, Amsterdam 2013, Prometeus (21e druk).

Motivatie Ik wilde dit boek lezen omdat we in de vakantie een boek moesten lezen van 'Lezen voor de Lijst'. Ik zag het boek ertussen staan en het leek me meteen leuk en interessant. Ik had ook van mensen om me heen gehoord dat het een mooi boek was.

De inhoud Het boek gaat over de hoofdpersoon Sophie, 21 jaar oud. Ze studeert politicologie, heeft veel vrienden en gaat graag naar de kroeg. Alles gaat goed tot dat er wordt bij haar vastgesteld dat ze Rhabdomyosarcoma heeft, een speciale vorm van kanker. Daarna is alles onzeker. Sophie schrijft alles op, van geroddel met zusters, pruiken kopen en doktersintriges tot doodgaan, kaal worden, haar verdriet, angst en pijn. Ook gaat het boek over haar negen pruiken: Stella, Daisy, Blondie, Sue, Lydia, Bebé, Oema, Pam en Platina. Al haar pruiken met een eigen naam en persoonlijkheid. Daisy heeft lange blonde krullen en Sue korte rode pieken. De pruik die ze het minst draagt is Stella, het is haar eerste pruik maar ze vind het er ‘pruikerig’ uitzien. Bebé heeft haar tot aan je navel en Blondie is de enige pruik met echte haren. Verder heeft ze nog Lydia die volgens Sophie in Spanje woont, Oema, haar persoonlijke favoriet, Pam de pruik waarbij ze de meeste complimentjes krijgt van vrouwen, en Platina, de pruik die ze het meest draagt bij het uitgaan.

Sophie’s vrienden Rob, Annabel, Jaap, en Jur, haar dokters K, L en N, en haar familie helpen haar deze moeilijke periode door te komen. Als het na een tijd beter gaat en ze weer stukje bij beetje geneest, probeert ze weer aan haar conditie te werken, pakt haar studie weer op, maakt een boek en begint haar haar weer te groeien. In verband met haar boek en haar strijd tegen kanker wordt ze bij de Wereld Draait Door uitgenodigd. Na de uitzending krijgt ze verscheidene mailtjes, onder andere van Chantal, die zelf ook kanker heeft. Ze spreken een keer af en worden al snel goede vriendinnen. Chantal heeft ongeneeslijke kanker en heeft gehoord dat ze binnen twee jaar dood gaat. Met Chantal kan ze evengoed praten over nieuwe schoenen als de dood.

Het boek speelt zich af in 2005 in Nederland, Amsterdam.

Motto Het boek begint met een motto:

‘Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka, Wens dat de weg dan lang mag zijn, vol wederwaardigheden, vol belevenissen.’ K.P. KAVAFIS

Aan het einde van het boek, op blz. 218 gaat dit gedicht door:

‘Ithaka schonk je de mooie reis. Bestond het niet, dan was je nooit vertrokken. Maar méér heeft het je niet te bieden.’ K.P. KAVAFIS

Dit gedicht geeft weer hoe Sophie haar 54 weken vol met kanker, dokters, zusters, chemo, infusen en pruiken heeft ervaren.

Mijn mening Ik vind dit een mooi geschreven boek. Het laat je nadenken over het leven en hoeveel mazzel je eigenlijk hebt. Vooral ikzelf, ik leef in een mooi huis, ben gezond, zit op school en heb vrienden en familie. Ik moet daar dankbaar voor zijn omdat er ook mensen zijn die dakloos zijn, niet gezond zijn (net zoals Sophie), geen onderwijs kunnen krijgen, en wiens vrienden en familie misschien dood zijn. Wat ik ook mooi vind is de manier waarop het wordt geschreven en verwoord. Het is echt een dagboek. En ik vindt het ook bijzonder om te denken dat iemand dit ook echt doorgemaakt heeft. Dit boek laat je huilen en lachen tegelijkertijd. Ik vind dit heel erg mooi geschreven omdat ik me goed in haar kan verplaatsen, en omdat ze alles zo leuk en grappig brengt. Ik vind het ook leuk omdat Sophie zelf nog zo jong is. Ik raad iedereen zeker aan om dit boek te lezen.

[sizekitap]

Yunanca Orijinalleriyle Birlikte Bütün Şiirleri

Yunanca Orijinalleriyle Birlikte Bütün Şiirleri K.P. Kavafis İstos Yayıncılık

Doğumunun . ölu¨mu¨nu¨n 8 . yıldönu¨mu¨ vesilesiyle senesinde, Kavafis’in şiirlerinin u¨çu¨ncu¨ bir dilin aracılığı olmaksızın, doğrudan Yunanca aslından Tu¨rkçeye çevirisini derlediğimiz yayınımız ne mutlu ki takdir gördu¨. Bu¨yu¨k şairin Tu¨rkiyeli okuyucu nezdinde sahip olduğu ilgiye yeni bir veçhe kazandırmayı ve şairle ilk kez tanışacak okurlara da bu¨tu¨nlu¨klu¨ bir Kavafis resmi sunmayı amaçlayan K.P. Kavafis-Bu¨tu¨n Şiirleri eseri, ayrıca şiirleri Yunanca asıllarıyla birlikte karışlaştırmalı okumaya dair bir ilgiyi de tetikledi. Böylece istos yayın olarak bu ku¨lliyatı, çiftdilli yeni bir edisyonla yayımlamaya karar verdik. Elinizdeki kitapta, Ari Çokona’nın itinalı ve aslına sadık çevirisiyle Kavafis’in, yaşadığı su¨re zarfında yayımladığı bu¨tu¨n şiirler, özgeçmişinin ve edebi seru¨veninin detaylı bir sunumu ve şairin tarihi, mitolojik ve edebi referanslarına dair zengin notlar bulacaksınız.

Kitabın Adı:Yunanca Orijinalleriyle Birlikte Bütün Şiirleri Kitabın Yazarı: K.P. Kavafis Yayınevi: İstos Yayıncılık Kodu: 9786054640560 Sayfa Sayısı: 408 Basım Tarihi: Ari Çokona

Yazarı Sizekitap’da Ara Yazarı Twitter’da Ara Kitabı Twitter’da Ara Yazarı Facebook’ta Ara Kitabı Facebook’ta Ara

0

devamı burada => https://sizekitap.com/kitaplar/siir/yunanca-orijinalleriyle-birlikte-butun-siirleri/

[jimmyarcoiris]

Ιθάκη

As you set out for Ithaca Hope that your journey is a long one, Full of adventure full of discovery. Laestrygonians and Cyclops Angry Poseidon -- do not be afraid of them: You'll never find things like that on your way As long as you keep your thoughts raised high As long as a rare sensation touches your spirit and your body. Laestrygonians and Cyclops wild Poseidon -- you won't encounter them Unless you bring them along inside your soul Unless your soul sets them up in front of you. Hope that your journey is a long one, May there be many summer morning When with what pleasure what joy You come into harbours seen for the first time. May you stop at Phoenician trading stations To buy fine things, mother- of pearl- and coral, amber and ebony. Sensual perfume of every kind As many sensual perfumes as you can. And may you visit many Egyptian cities To learn and learn again from those who know. Keep Ithaca always in your mind Arriving there is what you are destined for. But do not hurry the journey at all Better if it lasts for years So that you are old by the time you reach the island Wealthy with all you have gained on the way Not expecting Ithaca to make you rich. Ithaca gave you the marvellous journey Without her you would not have set out She has nothing left to give you now. And if you find her poor Ithaca won't have fooled you. Wise as you will have become So full of experience You will have understood by then What these Ithacas mean.

– Konstantinos Kavafis

[thethreearrows]

September 1903

Laat ik mezelf tenminste nu bedriegen met illusies, dan merk ik de leegte van mijn leven niet.

Zo vele keren ben ik zo dichtbij geweest. En hoe verlamd, hoe schuchter was ik, waarom hield ik mijn lippen op elkaar terwijl mijn lege leven in mij weende en mijn begeerte zwarte kleren droeg.

Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest, bij de ogen, bij de zinnelijke lippen, bij het gedroomde, geliefde lichaam. Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest. 

- K.P. Kavafis  (vertaald uit het Grieks)

[peterpijls1965]

Kavafis woonde ook in Goes

Dichter Hans Warren (1921-2001) was de eerlijkste dagboekschrijver die Nederland kende. Onder de titel Geheim Dagboek, in 23 delen gepubliceerd, deed hij verslag van een gekweld leven. De dichter als Zeeuwse Kavafis en gezinshoofd tegen wil en dank.

Zijn Ik ging naar de Noordnol beschrijft de Werdegang van een natuurgebied dat uiteindelijk moest wijken voor de kerncentrale van Borssele. Warren legt de ondergang van dit vogelparadijs vast zonder sentiment.

Hij wordt al op jonge leeftijd gescout door de legendarische natuurvorser Jac. P. Thijsse. Hij ziet in de schuchtere Hans een opvolger.

Maar Warren past voor de eer. Hij schrijft obsessief en zonder gêne in zijn dagboek en wordt de meest onderschatte dichter van Nederland. Dat kan te maken hebben met zijn omstreden reputatie als literatuurcriticus: de PZC-freelancer deed aan vriendjespolitiek. Ook kreeg hij ruzie met Gerrit Komrij.

Warren, zoon van een dijkgraaf, was een Realo inzake de teloorgang van veel oorspronkelijke Nederlandse natuur. Als jongen van de kust bezag hij de verstedelijking van Zeeland berustend. Wars van sentiment zag hij ook in exclusieve Afrikaanse kunst voor aan de muur en Noord-Afrikaanse schandknaapjes in Parijs de schoonheid die hij zocht.

De Grieks-Alexandrijnse dichter K.P. Kavafis blies hem van zijn sokkel. Warren vertaalde hem briljant, samen met zijn vriend Mario Molegraaf. Voor zijn scheiding hielpen Zijn Britse vrouw Mabel en drie kinderen hem aan een indrukwekkend arbeidsethos.

Ik ging naar de Noordnol en het Geheim Dagboek las ik met bewondering op afstand. Ik ben een plattelandsjongen, maar zie nauwelijks het verschil tussen een leeuwerik en een zwaluw. Aan promiscue herenliefde doe ik niet, maar ook ik maakte een potje van mijn huwelijk.

Ooit leende ik Ik ging naar de Noordnol uit aan een vriend die veel meer van de natuur weet dan ik. Hij was een kritisch en selectief lezer, maar toen ik het boek van hem terugkreeg, lachte hij al zijn tanden bloot en zei: For helvete. Dat is Zweeds. Het betekent: godverdomme.

Hans Warren Fragmenten uit geheim dagboek (deel III, 1949-1951)*

1949 15 nov., aan de Noordnol.

Ik ben met dit schrift naar de zeedijk gegaan, in de overtuiging dat ik hier in de heldere atmosfeer van deze novemberdag ook helderder en meer in rust denken kan. Ik twijfel aan de juistheid van mijn veronderstelling, want hoewel ik een eenzame plek heb uitgekozen, word ik al lastig gevallen door een strandjutter die iets ziet dobberen op het water van de Honte, en die vraagt of hij mijn verrekijker even gebruiken mag. Ik heb die, onvoorzichtig genoeg, naast me neergelegd. Verder informeert hij welke vogeltjes er zo schreeuwen op het strand, en of die ook zwemmen kunnen.

Na mijn te korte antwoorden verdwijnt hij, zijn klompen klotsend over het basalt. Nu komt de zon verblindend op dit papier schijnen en valt er een zwerm minuscule insecten over me heen. Ik kijk naar de luidruchtige vogeltjes op het fijngeribbelde strand. Zwarte silhouetjes aan de blinkende vloedlijn. Ze fluiten vrolijk, en een ervan vecht met een kleine meeuw, wier wieken en uitwaaierende staart van puur zonlicht lijken. Het platgeslagen donkerbruine zeewier aan mijn voeten geurt zilt, de insectjes drijven als goudstofjes voorbij. Grote zeeschepen varen stampend langs, het water glanst verblindend, en uit mijn door de zon beschenen winterjas stijgt een lucht van warme wol.

Voor jou

Ben jij het die dit leest? Heb je net

je astrakan muts afgezet, en vallen nu

je zwarte krullen warm naar het papier?

Slaat het licht van deze bladzij

op in de goudspikkels van je ogen,

glimlach je gelukkig, nu je merkt

dat ik dit weet, en breng je ook

je donkere lippen zo dicht bij de woorden

dat het lijkt of je ze gaat kussen?

Leg je, toch even onzeker, je vinger

tussen de bladzijs, druk je het boek

tegen je borst, waar het ritselt

door het bonzen van je hart?

Ben je nòg mooier nu, kijk je door het raam?

Wees gerust: dit is werkelijk voor jou geschreven.

--------------------------------------

uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.

#hans warren #mario molegraaf #kavafis

[peterpijls1965]

Sterker maken

Wie verlangt zijn geest sterker te maken

moet zich bevrijden van respect en gehoorzaamheid.

Van de wetten zal hij er enkele in acht nemen,

maar meestal zal hij zowel wetten als zeden

overtreden en van het gangbare,

onbevredigende fatsoen zal hij zich losmaken.

Van het genot zal hij veel leren.

Voor de vernielende daad zal hij niet terugdeinzen:

het halve huis moet worden neergehaald.

Zo zal hij zich behoorlijk ontwikkelen tot inzicht.

K.P. Kavafis

[peterpijls1965]

Kavafis woonde ook in Goes

Dichter Hans Warren (1921-2001) was de eerlijkste dagboekschrijver die Nederland ooit kende. Onder de titel Geheim Dagboek, in 23 delen gepubliceerd, deed hij verslag van een gekweld leven van een dichter als Zeeuwse Kavafis en gezinshoofd tegen wil en dank.

Zijn Ik ging naar de Noordnol beschrijft de Werdegang van een natuurgebied dat uiteindelijk moest wijken voor de kerncentrale van Borssele. Warren beschrijft de ondergang van dit vogelparadijs zonder sentiment. Hij wordt al op jonge leeftijd gescout door de legendarische natuurvorser Jac. P. Thijsse, die in de schuchtere Hans een opvolger ziet.

Maar Warren past voor de eer. Hij schrijft obsessief en zonder gene in zijn dagboek en wordt de meest onderschatte dichter van Nederland - wat te maken kan hebben met zijn omstreden reputatie als literatuurcriticus: de PZC-freelancer deed aan vriendjespolitiek.

Warren, zoon van een dijkgraaf, was een Realo inzake de teloorgang van veel oorspronkelijke Nederlandse natuur. Als jongen van de kust bezag hij de verstedelijking van Zeeland berustend. Wars van sentiment zag hij ook in exclusieve Afrikaanse kunst en Noord-Afrikaanse schandknaapjes in Parijs de schoonheid die hij zocht.

De Grieks-Alexandrijn K.P. Kavafis blies hem van zijn sokkel. Warren vertaalde hem briljant, samen met zijn vriend Mario Molegraaf. Voor zijn scheiding hielpen Zijn Britse vrouw Mabel en drie kinderen hem aan een indrukwekkend arbeidsethos.

Ik ging naar de Noordnol en het Geheim Dagboek las ik met bewondering op afstand. Ik ben een plattelandsjongen, maar zie nauwelijks het verschil tussen een leeuwerik en een zwaluw. Aan promiscue herenliefde doe ik niet, en ook ik maakte een potje van mijn huwelijk.

Ooit leende ik Ik ging naar de Noordnol uit aan een vriend die veel meer van de natuur weet dan ik. Hij was een kritisch en selectief lezer, maar toen ik het boek van hem terugkreeg, lachte hij al zijn tanden bloot en zei: For helvete. Dat is Zweeds. Het betekent: godverdomme.

Hans Warren Fragmenten uit geheim dagboek (deel III, 1949-1951)*1949 15 nov., aan de Noordnol.

Ik ben met dit schrift naar de zeedijk gegaan, in de overtuiging dat ik hier in de heldere atmosfeer van deze novemberdag ook helderder en meer in rust denken kan. Ik twijfel aan de juistheid van mijn veronderstelling, want hoewel ik een eenzame plek heb uitgekozen, word ik al lastig gevallen door een strandjutter die iets ziet dobberen op het water van de Honte, en die vraagt of hij mijn verrekijker even gebruiken mag. Ik heb die, onvoorzichtig genoeg, naast me neergelegd. Verder informeert hij welke vogeltjes er zo schreeuwen op het strand, en of die ook zwemmen kunnen.

Na mijn te korte antwoorden verdwijnt hij, zijn klompen klotsend over het basalt. Nu komt de zon verblindend op dit papier schijnen en valt er een zwerm minuscule insecten over me heen. Ik kijk naar de luidruchtige vogeltjes op het fijngeribbelde strand. Zwarte silhouetjes aan de blinkende vloedlijn. Ze fluiten vrolijk, en een ervan vecht met een kleine meeuw, wier wieken en uitwaaierende staart van puur zonlicht lijken. Het platgeslagen donkerbruine zeewier aan mijn voeten geurt zilt, de insectjes drijven als goudstofjes voorbij. Grote zeeschepen varen stampend langs, het water glanst verblindend, en uit mijn door de zon beschenen winterjas stijgt een lucht van warme wol.

Voor jou

Ben jij het die dit leest? Heb je net je astrakan muts afgezet, en vallen nu je zwarte krullen warm naar het papier? Slaat het licht van deze bladzij op in de goudspikkels van je ogen, glimlach je gelukkig, nu je merkt dat ik dit weet, en breng je ook je donkere lippen zo dicht bij de woorden da het lijkt of je ze gaat kussen? Leg je, toch even onzeker, je vinger tussen de bladzijs, druk je het boek tegen je borst, waar het ritselt door het bonzen van je hart? Ben je nòg mooier nu, kijk je door het raam? Wees gerust: dit is werkelijk voor jou geschreven. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.

[peterpijls1965]

K.P. Kavafis

De verbonden schouder

Hij zei dat hij zich gestoten had tegen een muur of gevallen was.

Maar waarschijnlijk was er een andere reden

voor de gewonde en verbonden schouder.

Door een wat bruuske beweging, gemaakt

om wat foto's die hij van dichtbij wilde bekijken

van een étagère af te halen,

raakte het verband los en er vloeide wat bloed.

Ik verbond de schouder weer, en bij het verbinden

talmde ik; want hij had geen pijn

en ik vond het prettig om naar het bloed te kijken.

Iets van mijn liefde was dat bloed.

Toen hij weg was vond ik voor zijn stoel

een bebloed lapje, een stukje van het verband,

een lapje om direct in de vuilnisbak te gooien;

ík bracht het naar mijn lippen

en hield het daar een lange tijd -

het bloed van de liefde tegen mijn lippen.