#kat borstel

[moudschegiebchn]

Party shenanigans part II

Mirabel's third trait is self assured.

[kattentrimsalonfelis]

Nieuw!!! Online workshop de bassis vachtverzorging leren van je eigen kat Dit is wat je leert: *Gedrag van de kat *hoe steekt de vacht van de kat in elkaar. *De rui periodes *Wat zijn klitten en wat is vilt *Welke kammen en borstels je niet nodig hebt *Je krijgt voor af een verzorgings setje gratis thuis gestuurd, over dit setje geef ik je de uitleg hoe je de vacht van je kat goed kan onderhouden *praktijk het verzorgen de vacht *voeding en vacht Deze week €10 korting op de workshop Maak vandaag nog een afspraak #kattentrimsalonfelis https://www.instagram.com/p/CJtW82OJea7/?igshid=1xqst901ekoxs

[marcvangheluwe]

4. SEMPER FIDELIS

Er spookt weer van alles door mijn hoofd… De Gouden Eeuw, de collaboratievlag, het klimaat…. En als dat het geval is dan moet ik eens alles op orde zetten. Ongetwijfeld wordt het een verhaal in vele stukjes. De rode draad : de Vlaamse canon. Soms weggelachen met de zin “ ‘t zijn weiden als wiegende zeeën”.

1.      Semper fidelis

2.      Ik weet nog hoe het was

3.      Het einde der tijden? Eschatologie, apocalyps en schuldgevoel

4.      Hoe opvoeden?

Zoals velen weten wappert bij mij altijd de leeuwenvlag. Een geel veld met een zwarte leeuw uiteraard. Sommigen noemen dat nu de collaboratievlag. Anderen lachen wel eens omdat ik dat doe. Wees gerust, de vlag hangt er het ganse jaar, ik heb er al een nieuwe besteld voor volgend jaar ergens in mei. “This land is my land” denk ik soms. Waarom? Dat is een heel verhaal.

Vijftien september 2019: kermis in Alveringem. Zoals gewoonlijk veel volk, kermisattracties oude tractoren of  reenactors of…. Vandaag : motoren. Veel merkwaardig volk in ’t leer, heel veel tattoos en ook wel gothics. Ik ontvlucht even de drukte en ga wandelen op het mooie kerkhof. Ik ben er helemaal alleen. Plots sta ik voor het graf van de kapelaan van operatie Brevier (VMO), Cyriel Verschaeve. In gedachten spreek ik hem toe “Cyriel je ligt hier goed jongen, zo onder een stevig stuk beton, blijf nu maar liggen”. Op zijn graf liggen er drie verdorde kransen : één van Schild en Vriend, één van de Ijzerwake (Steenstraete) en één van ? Ik bekijk die laatste krans en er valt een zwart-geel lint op de grond en daarop staat “Semper fidelis”. Ik stop het lint, er is niemand te zien,  in mijn zak, het siert nu mijn toetsenbord. Ik onderzoek het : semper fidelis is blijkbaar de spreuk van het NSV.

Semper fidelis, dàt is het helemaal! Eeuwige trouw. Dit is mijn land, ’t was altijd zo, ook nu en hopelijk voor altijd. Hier ben ik thuis. Dit is geen imperialisme of een soort bekrompen nationalisme. Het is gewoon “hier hoor ik thuis” en niemand moet dat veranderen. Want veranderen : dat kan! Ik ken onze recente geschiedenis.

Bellegem grenst aan Dottenijs, tot 1964 was dit Vlaanderen. Moeskroen en Luigne (spreek uit “Loendje”) ook. Tot voor de tweede wereldoorlog zei men niet Marke maar Marcke-Lez-Lys en ik heb de inmiddels overleden onderwijzers nog gekend die ervoor gezorgd hebben dat Aalbeke Vlaams gebleven is.

’t Is misschien romantisch maar vroeger reed ik veel met de fiets tussen Kassel, Sint-Winoksbergen en Duinkerke. Allemaal verloren land. Onlangs was ik nog in Burburg, een prachtige streek dicht bij de zee, Ik verkende er “Le Puythouck”. En zo passeerde ik ook twee cafés : “Le Praetelaere” en “Le Kouckestuute”.

En als wij naar Brussel rijden dan doen wij dit via de Hennuyère, een mooie autostrade op de taalgrens. Edingen , Lettelingen, Hove…. Allemaal het Waals gewest nu met faciliteiten die systematisch geboycot worden. Het Vlaams verdwijnt hier zeer snel.

En een laatste voorbeeld heel wat verder: Aubel, Hendrik-Kapelle, Sippenaken en de dorpen van Overmaas… In Aubel zaten wij ooit op restaurant naast 4 bejaarde autochtonen. Ik kon hun Limburgs dialect probleemloos volgen net zoals je dat kan tot in Kelmis, Plontzen en Lontzen. Allemaal slachtoffers van het Waals en Frans imperialisme. Wij zijn nogal wat kwijtgeraakt en daarom zeg ik “’t is genoeg geweest”.

Er is nog iets : Thuis spreken wij Westvlaams.  Ik moet bekennen dat wij al veel kwijt zijn. Zeg niet “lente of herfst” maar zoals ik “n’uutkom en ’t achterjaar”. Ik zeg ook wel eens “een buurmeisje trouwt en we zijn gevraagd voor ’t beschienk.” Of nog straffer: “Hanne die enkele huizen verder woont is bevallen van een dubbelzaad”. Maar eigenlijk is dat al een beetje gekunsteld. Veerle komt uit Bachten de Kupe en zegt nog wel eens “we gaan de kosjie moeten steperen met de ruuscher” (den trottoir vegen met de harde borstel). Of “je gaat de keuns moeten strievelen” maar ook dat zit al ver. Haar ouders en een schoonzus en schoonbroer die al tientallen jaren vlak op de Franse grens wonen dat zijn echte native speakers waar ik toch  jaloers op ben. “è lietje bei’n ” zeggen ze tegen een kleinkind (wacht eens een beetje) en nog heel veel meer. De mikke en een stuutje butteren De maandag na kermiszondag is er kandeel. En hun taal zit vol “ingweonismen (taalverschijnselen): kats en rats, aons, kieks , keuns en mols, zwiens en uuls. En wijze spreuken als “de schurse groeit nao den boom” (dat koppel begint op elkaar te lijken).

Mijn kinderen spreken ook nog ons dialect maar het is al een soort tussentaaltje. Zelfs Stéphanie, mijn jongste schoondochter, geboren en getogen in Moeskroen spreekt Vlaams en ik hoor haar zeggen “mijn broer is garagist en zijn wuuf zit up de mutuelle”. In Marke en Aalbeke zijn er twee rusthuizen : de Ruysschaert en de Weister. Geen één van mijn kinderen weet dat een ruysschaert een oude perensoort is en weister “Ruimte “ betekent. Een bijna honderdjarige buurman zei ooit “’k heb geren een beetje weister”. Ze weten ook niet dat er van onze 8 kleinkinderen zes “eigenrechtsweerds “ zijn en ook twee “gebroken rechtsweerds “(die van mijn dochter).

Alle kleinkinderen spreken vooral algemeen Nederlands, en straks als ze naar de middelbare school gaan misschien een soort algemeen gekuist westvlaams. En in een nog  verdere toekomst spreken de achterkleinkinderen allicht verkamelingsvlaams. Misschien zegt een kleindochter later : opa van Bellegem zei eens in de winter tegen mij “je zie geklid lijk ne rauw’n andjoen”? Ja zei d’ander, en na een barbecue zei die altijd “ ‘k zien dikke lik nen ‘oed’n oend”.

Kort samengevat: nuze grond, nuus huus, nuze sprake. En de kerk in ‘ t midden. Semper Fidelis. Oppassen voor die Vlamingen die dwepen met de eurometropool. Zij dienen de verfransing! Oppassen ook voor de verengelsing van ‘t onderwijs. En als ik hoor dat volgens sommigen de allochtone kinderen in Gent in  de lagere school les moeten krijgen in het Turks of Syrisch enzovoort om beter te integreren dan verklaar ik hen helemaal gek!

[bjornvanransbeek123456-blog]

Dieren

Ik kan goed met dieren omgaan daarom geef ik 5 tips voor jullie.

Vanaf mijn geboorte kwam ik al in contact met dieren en die passie heeft me achtervolgd.

Mijn moeder heeft me geïnspireerd. Zij heeft altijd al veel dieren gehad.

Dit zijn tips voor je huisdieren.

Ten eerste:

Laat je dieren genoeg water drinken. Als ze zelf niet willen drinken, doe dan genoeg water bij hun eten.

Ik heb zelf al meegemaakt dat mijn hond niet genoeg dronk en nierproblemen kreeg.

Ten tweede:

Let op hun eten: Als je een hond of kat gras laat eten, is dat het teken dat ze zich niet goed voelen en moeten kotsen.

Ten derde:

Werk aan zijn conditie.

Hoe fitter je dier is, hoe minder snel ze last hebben van hun ouderdom.

Mijn hond  had niet zo veel conditie en dus kreeg hij rap last van de ouderdom, maar als hij even liep was het weer beter.

Ten vierde:

Verharen: borstel je hond/kat regelmatig, want anders ligt heel je huis vol met honden/kattenhaar.

Ik borstel hem niet genoeg en daarom licht bijna heel het huis vol met hondenhaar. Dat heb ik zelf al ondervonden.

Als laatste:

Gezelschap: laat je huisdier niet te vaak alleen. Vooral bij honden als ze zich vervelen, trekken ze alles kapot.

We hebben hem een paar keer alleen gelaten en telkens heeft hij zijn kussen kapotgescheurd. Ik heb het zelf al ondervonden. We moesten alle kussens vervangen.

Nu heb je 5 goede tips om je huisdier te verzorgen.

Zorg goed voor je huisdieren dan krijg je er veel liefde van

[hondjedexter-blog]

Stop de broodfokkerij

Wil jij een hond (of kat), bedenk dan wel dat dit altijd geld kost. Niet alleen de aanschafkosten, zoals de aankoop van je pup, afhankelijk het ras, vanaf minimaal ±€ 750,-, Dan natuurlijk voor de overige kosten voor de benodigde attributen, zoals mand, voerbak/waterbak, riem met halsband, borstel en speelgoed. Dan komt nog het dagelijkse voer, hondenkoekjes en de dierenartskosten voor de nodige…

[moudschegiebchn]

Toddler are too cute too handle even when they're sad.

[moudschegiebchn]

Mirabel seems to be a natrual at this whole baby thing. Though she's not too sad that she isn't the one who has to get up at night to change dirty diapers.

[moudschegiebchn]

Party shenanigans part I

Happy Birthday Mirabel! ♥

[moudschegiebchn]

It’s double birthday time! Kat is now an adorable toddler with the inquisitive trait.

[moudschegiebchn]

Welcome to the family Kat Borstel ♥

[marcvangheluwe]

4. SEMPER FIDELIS

Er spookt weer van alles door mijn hoofd… De Gouden Eeuw, de collaboratievlag, het klimaat…. En als dat het geval is dan moet ik eens alles op orde zetten. Ongetwijfeld wordt het een verhaal in vele stukjes. De rode draad : de Vlaamse canon. Soms weggelachen met de zin “ ‘t zijn weiden als wiegende zeeën”.

1.      Semper fidelis

2.      Ik weet nog hoe het was

3.      Het einde der tijden? Eschatologie, apocalyps en schuldgevoel

4.      Hoe opvoeden?

 1.     Semper fidelis

Zoals velen weten wappert bij mij altijd de leeuwenvlag. Een geel veld met een zwarte leeuw uiteraard. Sommigen noemen dat nu de collaboratievlag. Anderen lachen wel eens omdat ik dat doe. Wees gerust, de vlag hangt er het ganse jaar, ik heb er al een nieuwe besteld voor volgend jaar ergens in mei. “This land is my land” denk ik soms. Waarom? Dat is een heel verhaal.

Vijftien september 2019: kermis in Alveringem. Zoals gewoonlijk veel volk, kermisattracties oude tractoren of  reenactors of…. Vandaag : motoren. Veel merkwaardig volk in ’t leer, heel veel tattoos en ook wel gothics. Ik ontvlucht even de drukte en ga wandelen op het mooie kerkhof. Ik ben er helemaal alleen. Plots sta ik voor het graf van de kapelaan van operatie Brevier (VMO), Cyriel Verschaeve. In gedachten spreek ik hem toe “Cyriel je ligt hier goed jongen, zo onder een stevig stuk beton, blijf nu maar liggen”. Op zijn graf liggen er drie verdorde kransen : één van Schild en Vriend, één van de Ijzerwake (Steenstraete) en één van ? Ik bekijk die laatste krans en er valt een zwart-geel lint op de grond en daarop staat “Semper fidelis”. Ik stop het lint, er is niemand te zien,  in mijn zak, het siert nu mijn toetsenbord. Ik onderzoek het : semper fidelis is blijkbaar de spreuk van het NSV.

Semper fidelis, dàt is het helemaal! Eeuwige trouw. Dit is mijn land, ’t was altijd zo, ook nu en hopelijk voor altijd. Hier ben ik thuis. Dit is geen imperialisme of een soort bekrompen nationalisme. Het is gewoon “hier hoor ik thuis” en niemand moet dat veranderen. Want veranderen : dat kan! Ik ken onze recente geschiedenis.

Bellegem grenst aan Dottenijs, tot 1964 was dit Vlaanderen. Moeskroen en Luigne (spreek uit “Loendje”) ook. Tot voor de tweede wereldoorlog zei men niet Marke maar Marcke-Lez-Lys en ik heb de inmiddels overleden onderwijzers nog gekend die ervoor gezorgd hebben dat Aalbeke Vlaams gebleven is.

’t Is misschien romantisch maar vroeger reed ik veel met de fiets tussen Kassel, Sint-Winoksbergen en Duinkerke. Allemaal verloren land. Onlangs was ik nog in Burburg, een prachtige streek dicht bij de zee, Ik verkende er “Le Puythouck”. En zo passeerde ik ook twee cafés : “Le Praetelaere” en “Le Kouckestuute”.

En als wij naar Brussel rijden dan doen wij dit via de Hennuyère, een mooie autostrade op de taalgrens. Edingen , Lettelingen, Hove…. Allemaal het Waals gewest nu met faciliteiten die systematisch geboycot worden. Het Vlaams verdwijnt hier zeer snel.

En een laatste voorbeeld heel wat verder: Aubel, Hendrik-Kapelle, Sippenaken en de dorpen van Overmaas… In Aubel zaten wij ooit op restaurant naast 4 bejaarde autochtonen. Ik kon hun Limburgs dialect probleemloos volgen net zoals je dat kan tot in Kelmis, Plontzen en Lontzen. Allemaal slachtoffers van het Waals en Frans imperialisme. Wij zijn nogal wat kwijtgeraakt en daarom zeg ik “’t is genoeg geweest”.

Er is nog iets : Thuis spreken wij Westvlaams.  Ik moet bekennen dat wij al veel kwijt zijn. Zeg niet “lente of herfst” maar zoals ik “n’uutkom en ’t achterjaar”. Ik zeg ook wel eens “een buurmeisje trouwt en we zijn gevraagd voor ’t beschienk.” Of nog straffer: “Hanne die enkele huizen verder woont is bevallen van een dubbelzaad”. Maar eigenlijk is dat al een beetje gekunsteld. Veerle komt uit Bachten de Kupe en zegt nog wel eens “we gaan de kosjie moeten steperen met de ruuscher” (den trottoir vegen met de harde borstel). Of “je gaat de keuns moeten strievelen” maar ook dat zit al ver. Haar ouders en een schoonzus en schoonbroer die al tientallen jaren vlak op de Franse grens wonen dat zijn echte native speakers waar ik toch  jaloers op ben. “è lietje bei’n ” zeggen ze tegen een kleinkind (wacht eens een beetje) en nog heel veel meer. De mikke en een stuutje butteren De maandag na kermiszondag is er kandeel. En hun taal zit vol “ingweonismen (taalverschijnselen): kats en rats, aons, kieks , keuns en mols, zwiens en uuls. En wijze spreuken als “de schurse groeit nao den boom” (dat koppel begint op elkaar te lijken).

Mijn kinderen spreken ook nog ons dialect maar het is al een soort tussentaaltje. Zelfs Stéphanie, mijn jongste schoondochter, geboren en getogen in Moeskroen spreekt Vlaams en ik hoor haar zeggen “mijn broer is garagist en zijn wuuf zit up de mutuelle”. In Marke en Aalbeke zijn er twee rusthuizen : de Ruysschaert en de Weister. Geen één van mijn kinderen weet dat een ruysschaert een oude perensoort is en weister “Ruimte “ betekent. Een bijna honderdjarige buurman zei ooit “’k heb geren een beetje weister”. Ze weten ook niet dat er van onze 8 kleinkinderen zes “eigenrechtsweerds “ zijn en ook twee “gebroken rechtsweerds “(die van mijn dochter).

Alle kleinkinderen spreken vooral algemeen Nederlands, en straks als ze naar de middelbare school gaan misschien een soort algemeen gekuist westvlaams. En in een nog  verdere toekomst spreken de achterkleinkinderen allicht verkamelingsvlaams. Misschien zegt een kleindochter later : opa van Bellegem zei eens in de winter tegen mij “je zie geklid lijk ne rauw’n andjoen”? Ja zei d’ander, en na een barbecue zei die altijd “ ‘k zien dikke lik nen ‘oed’n oend”.

Kort samengevat: nuze grond, nuus huus, nuze sprake. En de kerk in ‘ t midden. Semper Fidelis. Oppassen voor die Vlamingen die dwepen met de eurometropool. Zij dienen de verfransing! Oppassen ook voor de verengelsing van ‘t onderwijs. En als ik hoor dat volgens sommigen de allochtone kinderen in Gent in  de lagere school les moeten krijgen in het Turks of Syrisch enzovoort om beter te integreren dan verklaar ik hen helemaal gek!