#klimaatbeweging

[paardkipkoe]

Even over klimaat zeuren

Is het nou zo moeilijk? De wereld is gewend aan 280 parts per million CO2 in de atmosfeer. Dat getal is sinds 1800 aan het stijgen. Daardoor warmt de wereld op. Dat is een natuurwet.

Hoe snel die opwarming precies gaat, daar is nog geen natuurwet voor. Het gaat niet overal op aarde ook even snel. In maart was ik in Tromsø, boven de poolcirkel, waar het veel harder gaat: 5 graden warmer, terwijl de gemiddelde stijging 1,5 is.

Je zou zeggen dat iedereen moet kunnen narekenen dat het in ieder geval niet kouder gaat worden als we doorgaan met CO2 te stoken.

En warm is niet goed. De Sahara is bezig de Middellandse Zee over te steken. Waar we mensen uit Afrika die daarvoor op de vlucht gaan nog op niet al te vriendelijke wijze buiten fort Europe weten te houden - terwijl wij de temperatuur omhoog jagen, niet zij - wordt dat alweer een stukje lastiger als EU-genoten ook wat verder naar het noorden willen. Hoewel vrij verkeer van mensen niet betekent dat je in ieder EU-land kan gaan wonen zonder middelen van bestaan. Gedoe. Er komen ongezellige tijden aan. Nou is het leven in grote delen van de wereld al ongezellig en daar weten we ons aardig voor af te sluiten.

Waar ik naartoe wil is dat we hier niet doen wat er moet gebeuren. Van minder CO2 uitstoten gaat de temperatuur niet omlaag. Misschien gaat hij wat minder snel omhoog dan we allemaal vrezen, maar we zitten nu al aardig in de problemen. Ga maar even peilen hoeveel water er in het Gardameer staat.

En het kan best zijn dat ze in Italië nu net een heel slecht jaar hebben (net als vorig jaar), maar de trend is wel duidelijk.

En nu?

Ik ken mensen in de klimaatbeweging die het gebrek aan actie wijten aan domheid. Alsof mensen de som niet snappen die ik hierboven maak.

Dat lijkt me bezijden de waarheid. 75% van de mensen maakt zich hier zorgen over het klimaat. Wat dat precies betekent, weet ik ook niet, maar het lijkt erop dat ze de som wel snappen.

Het vervelende is alleen dat die mensen niks doen, of te weinig. Ik ben echt verbaasd als ik een keer met de auto naar mijn werk ga, de snelwegen staan gewoon helemaal vol. En ik als zie hoeveel kolen (niet de schoonste energie) er drie keer in de week naar Tata gaan, word ik ook niet vrolijk.

Het is me ook wel duidelijk dat de wereld er niet beter van wordt als ik niet meer in de auto stap, met die tien- of honderdduizend andere mensen die die keus ook hebben, of maken. Dus ik geniet er nog maar even van.

Intussen vraag ik me wel af waarom mensen niet aan preventie doen. Dit is gewoon een kwestie van preventie. Ik schrok me echt rot toen ik Martin Sommer in de Volkskrant schreef dat klimaatbeleid (net als stikstofbeleid) wel haalbaar en betaalbaar moest zijn. Voor een linkse journalist vind ik dat toch tamelijk achterlijk. Het klinkt net als de brandweer afschaffen, of de ziekenhuiszorg, omdat hij toch wel een beetje duur wordt.

Zit hier blinde paniek achter, angst om dingen te verliezen (lees Kahneman, angst voor verlies is een sterke drijfveer dan de hoop op winst) of gebrek aan voorstellingsvermogen?

Ik denk dat het laatste wel een rol speelt, in ieder geval bij mij. Ik weet dat de PPM's de verkeerde kant op gaan, maar ik kan me er toch moeilijk bij neer leggen dat allerlei dingen waar ik aan gewend ben, en die ik soms ook fijn vind, niet meer kunnen: vliegen, autorijden, spullen kopen, kaas eten. Wat ik daarvoor terug ga krijgen weet ik niet precies, maar ik geloof niet dat het me aanspreekt.

Het idee dat dingen die we al jaren doen (veel te veel mest uitrijden, veel te veel pesticiden, pardon, gewasbeschermingsmiddelen, spuiten) eigenlijk helemaal niet kunnen vind ik lastig.

Net zoals ik het lastig vind dat Europa rijk is om dat andere delen van de wereld arm zijn, en wij in staat zijn dat zo te houden. Ik ga hier geen zelfbeschuldigingssessie starten over het kolonialisme, want ik ben er zeker van dat iedereen die de kans krijgt andere mensen uitbuit, zeker als je die niet dagelijks ziet, of alleen op tv. Maar er zijn natuurlijk wel een paar dingen scheef.

Gaan we daar iets aan doen of laten we het erop aankomen? Meestal gebeurt het laatste. Er waren destijds weinig mensen die de Tweede Wereldoorlog niet hebben zien aankomen, maar weten is nog geen doen. En wat wel is geprobeerd, appeasement, hielp niet.

Bedoel ik nou dat we (geen idee wie dat zijn) pas in staat zijn iets te doen als het 10 mei 1940 is?

[karinbakkerin]

Op Straat Voor Onze Toekomst: Waarom Klimaatmarsen Cruciaal Zijn

In een wereld waar de roep om klimaatactie luider wordt dan ooit, zijn klimaatmarsen veel meer dan alleen een menigte die door straten beweegt. Ze zijn een krachtige expressie van collectieve bezorgdheid, een roep om verandering en een uiting van hoop. Hier zijn enkele redenen waarom klimaatmarsen van onschatbare waarde zijn:

1. Zichtbaarheid van het Probleem

Klimaatverandering is soms een abstract begrip voor mensen. Klimaatmarsen brengen de urgentie en de omvang van het probleem rechtstreeks naar de straten waar mensen leven. Het maakt het tastbaar en dwingt mensen om de realiteit van de situatie onder ogen te zien.

2. Een Stem voor de Stemlozen

Inheemse gemeenschappen, dieren en planten hebben geen stem in onze beleidsvorming. Klimaatmarsen fungeren als een krachtige stem voor degenen die direct getroffen worden door de gevolgen van klimaatverandering. Het is een kans om solidariteit te tonen en op te komen voor rechtvaardigheid.

3. Druk uitoefenen op Besluitvormers

Wanneer duizenden mensen samenkomen en een gemeenschappelijk doel delen, kunnen beleidsmakers er niet langer omheen. Klimaatmarsen leggen druk op regeringen en bedrijven om serieus werk te maken van duurzaamheid en de implementatie van effectieve klimaatmaatregelen.

4. Inspireren van Actie op Alle Niveaus

Klimaatmarsen inspireren niet alleen verandering op politiek niveau, maar ook op individueel en gemeenschapsniveau. Ze stimuleren mensen om bewuster te leven, duurzame keuzes te maken en betrokken te raken bij milieuprojecten.

5. Oproep tot Internationale Samenwerking

Klimaatverandering kent geen grenzen. Klimaatmarsen, vaak wereldwijd georganiseerd, benadrukken de noodzaak van internationale samenwerking. Ze laten zien dat dit een globaal probleem is dat gezamenlijke inspanningen vereist.

6. Opbouwen van een Beweging

Klimaatmarsen spelen een cruciale rol bij het opbouwen van een bredere klimaatbeweging. Ze brengen mensen samen, creëren gemeenschappen van gelijkgestemden en versterken de kracht van de roep om verandering.

7. Educatie en Bewustwording

Naast het uiten van zorg en het afdwingen van verandering, dienen klimaatmarsen ook als platforms voor educatie en bewustwording. Ze informeren mensen over klimaatkwesties, mogelijke oplossingen en hoe individuen hun levensstijl kunnen aanpassen voor een duurzamere toekomst.

Conclusie: Samen Sterk voor de Planeet

Klimaatmarsen zijn niet zomaar wandelingen; het zijn krachtige manifestaties van onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de aarde. Ze herinneren ons eraan dat verandering mogelijk is, maar alleen als we samen optrekken. Laten we blijven marcheren voor een duurzame toekomst. 🌍✊

[isrnws]

De internationale milieubeweging van Greta Thunberg ligt aan diggelen en dat is enkel haar domme fout

Dit is uit De Standaard citaat "Luisa Neubauer (27) is het Duitse gezicht van Fridays for Future. Daar is de klimaatbeweging bijzonder populair. Ze heeft, bij wijze van spreken, wel in elk dorp een vertegenwoordiger. Ze krijgt, volgens Süddeutsche, veel gemakkelijker dan in andere landen donaties. Neubauer is een bekende Duitse, die in talkshows geregeld haar argumenten uiteen kan zetten. Tot voor kort postte Neubauer beelden waarin ze samen met Greta Thunberg actie voerde. Die tijd is voorbij, ze wil nu niks meer met de Zweedse te maken hebben. Ze is geschokt dat het boegbeeld van de klimaatbeweging geen woord heeft gezegd over de Joodse slachtoffers van de terreuraanval op 7 oktober. Op Instagram spreekt Fridays for Future over Israëlische genocide tegen de Palestijnen en noemt ze Israël een apartheidsstaat. Daar kan Neubauer niet mee leven. Ze vindt dat de beweging de ellende die de Joden door Hamas hebben geleden, negeert. ‘Israël heeft het recht en de plicht zich militair te verdedigen’, zei ze aan Die Zeit eind oktober. ‘Laat het duidelijk zijn: ik ben tegen antisemitisme.’" einde citaat Dit is spijtig maar heel veel bewegingen en organisaties en leiders zijn zich momenteel zo aan het vergalopperen dat ze vergeten dat het niet is omdat ze een leider is in 1 beweging dat ze zich daarom op een onverantwoordelijke en ongefundeerde manier moeten gaan moeien in een totaal ander thema en daarmee de coalitie die ze rond 1 heel belangrijk thema zoals klimaat hebben opgebouwd hierdoor totaal op het spel moeten zetten. De schade die de Hamas propaganda heeft aangebracht in de linkse bewegingen en het 'middenveld' is niet te overzien. Nochtans hadden zij de natuurlijke partners moeten worden van de Palestijnen tijdens het vredesoverleg dat hierna zal moeten volgen en al volop wordt voorbereid. Het is dramatisch voor de Palestijnen dat haar belangrijkste partners zoveel geloofwaardigheid hebben verloren omdat ze blind Hamas zijn achterna gelopen. Het zal hun onderhandelingspositie sterk ondergraven en de Palestijnen nog afhankelijker maken van de 'goodwill' van landen zoals Saoudie Arabië om hun belangen te verdedigen tot op zekere hoogte. Read the full article

[a3veen]

Klimaatactieconferentie 1 oktober: programma bekend📢

Beste,

al meer dan 170 mensen hebben zich opgegeven voor de actieconferentie volgende week zondag in Utrecht! Dit zijn mensen die actief zijn bij uiteenlopende klimaatorganisaties. Dit is erg goed nieuws. Samen willen we namelijk de balans opmaken over de klimaatbeweging.

We hebben als beweging de afgelopen jaren namelijk stappen gezet. De blokkades van XR hebben bijvoorbeeld fossiele subsidies bovenaan de agenda gezet. Maar hoe gaan we verder? Wat voor lessen trekken we uit de strijd de afgelopen jaren? Op wat voor punten kunnen we de krachten bundelen?

Het programma ziet er als volgt uit:

12.00 - 12.30 inloop met koffie en thee

12.30 - 13.00 openingspanel: terugblik op het afgelopen actieseizoen

Sieger Sloot (XR), Andy Palmen (Greenpeace), Charlotte Braat (oa. XR, Reclame Fossielvrij, Netwerk Klimaat FNV)

13.00 - 13.45 ronde 1 workshops

14.30 - 15.15  ronde 2 workshops

16.00 - 17.00 slotpanel: rond welke thema's gaan we de druk opvoeren?

met oa. Danielle Hirsch (Both Ends), Donald Pols (Milieudefensie), Anne Kervers (XR) en Liset Meddens (Fossielvrij NL)

17.00 borrel

Het is nog steeds mogelijk om je op te geven via het formulier op onze website.

Programma workshops

We hebben de afgelopen maanden veel voorstellen in inzendingen ontvangen voor de workshops. We hebben hieruit een selectie gemaakt van acties die vaak al door verschillende organisaties gedragen worden en potentie hebben om meer mensen te activeren. Hiernaast houden we ruimte om op basis van actualiteit nog workshops toe te voegen. Er is ook een tijdlijn waarin verschillende organisaties hun acties kunnen aankondigen. 

Ronde 1

De grote mars voor klimaat en rechtvaardigheid op 12 november in Amsterdam

Jeugd/Jongerenbeweging van Tegenwoordig (en de toekomst)

Gratis, bereikbaar, goed, lonend en groen OV in publieke handen

Hoe klimaatrechtvaardig is kernenergie? Wat is nodig om nieuwe centrales tegen te houden?

Klimaatstrijd & Agro-industrie. Strijdbare allianties met groene boeren

Ronde 2

Help, mijn universiteit zit in fossiel! Tactieken om banden met fossiele bedrijven te verbreken

Klimaat & Gezondheid, tijd voor een een Conference of the People

Hoe verbreden we de strijd tegen fossiele subsidies?

Stop de verslaving aan gas, geen nieuwe LNG-terminal in Rotterdam!

Klimaatrechtvaardigheid = noodzaak van een wereld zonder grenzen

Kijk voor meer informatie over het programma en de inhoud en organisatoren van de workshops op onze website.

Praktisch

🏢 Locatie: Het Huis, Boorstraat 107 Utrecht (op loopafstand van CS) 🇬🇧 Translation to English is possible 👶 Kinderopvang voor kinderen vanaf 4 jaar. Opgeven van te voren

🪧 Informatiemarkt waar je als organisatie je campagne en acties kunt toelichten 🎟️ Toegang is gratis, maar een vrijwillige bijdrage van 5 euro wordt op prijs gesteld

Meld je aan

Over ons

De klimaatactieconferentie wordt tweemaal per jaar georganiseerd. Doel hiervan is om activisten uit verschillende organisaties en campagnes samen te brengen, strategische discussies te voeren en samen nieuwe initiatieven te nemen. De conferentie wordt op het moment georganiseerd door activisten die onder meer aangesloten zijn bij End Fossil Occupy,  Internationale Socialisten, Scientist Rebellion en Wise. Zij doen dit in samenwerking met Fossielvrij NL, FNV, Greenpeace, Milieudefensie, TNI en XR.

Voor updates kun je ook ons Telegram kanaal volgen.

[regioonlineofficial]

Woensdagavond 20 september organiseert de GroenLinks Academie Zutphen een dialoogavond met als titel ‘Breien met de Rood Groene Draad’. Gastspreker is Bas van Weegberg, lid van het Dagelijks bestuur van de FNV en voormalig gemeenteraadslid voor GroenLinks in Tilburg. Van Weegberg schetst deze avond een ambitieuze agenda waar zijn eigen vakbond de komende jaren samen met haar bondgenoten in sociale en politieke bewegingen de tanden in kan zetten. Voortborduren op brochure uit 1977 op dialoogavond Bas van Weegberg borduurt deze avond voort op het thema van een brochure van de Industriebond NVV uit december 1977 (!) met als titel ‘Breien met de rode draad’. De brochure was destijds een oproep om hulpbronnen te sparen en het milieu te behouden voor onze kinderen. Verbond van arbeid en natuur Volgens Van Weegberg is er een krachtig verbond van de productiefactoren arbeid en natuur nodig om tegenwicht te bieden aan de macht van het kapitaal. Daarom stelt hij ook de samenwerking tussen vak- en klimaatbeweging aan de orde: “De vakbeweging kan niet anders dan zich volop engageren voor een sociaal-rechtvaardige omschakeling naar een groene economie”.  Bijeenkomst bijwonen? Wilt u deze avond mee breien met de Rood Groene draad en de dialoog aangaan? Of gewoon uw oren te luisteren leggen? U bent van harte welkom! De bijeenkomst van de GroenLinks Academie is vrij toegankelijk en vindt plaats op woensdag 20 september om 19:30 uur in het DWK gebouw, Leeuweriklaan 19, 7203 JD Zutphen.

[zannekinbond]

Rebellion Extinct

"Groen kapitalisme" is nog altijd kapitalisme.... De wereldwijde klimaatbeweging ligt schijnbaar in de touwen, althans voorlopig toch. Nadat in Vlaanderen reeds pijnlijk duidelijk werd dat de verkiezingsresultaten geheel niét in de lijn lagen van wat verwacht werd na de “massale volksprotesten” begin dit jaar, heeft men vooral geprobeerd om zichzelf in de voet te schieten. Er waren de fluitconcerto’s op popfestivals, de strapatsen met de zeiltochten naar Chili -waar een klimaattop moest afgelast worden vanwege de verbeten strijd die de bevolking daar voert tegen het neoliberalisme- en het quasi-sinistere toneelspel van klimaaticoon Greta Thunberg voor de Verenigde Naties, wat qua rendement voornamelijk veel inspiratie voor de Halloween-feestjes en andere gekostumeerde bals van het voorbije jaar blijkt te hebben opgeleverd. De Vlaming heeft er ondertussen ook wel de buik van vol, zo bleek vorige week nog uit een enquête van het weekblad Humo. Het “gedram” van de zogenaamde “klimaatgrrrls” (sic), is juist contraproductief gebleken voor de zaak waarvoor zo hard werd geijverd. Van een stijgend draagvlak is nauwelijks sprake, behalve bij de elites. Dit is overigens geen geïsoleerd Vlaams fenomeen. Wereldwijd winnen de groenen aan aanhang, maar nergens slagen ze in hun theoretisch potentieel als nieuwe sterkhouder van de “linkervleugel” in West-Europa, een positie die decennialang werd ingenomen door de klassieke sociaaldemocratie en haar zuilen, ook maar enigszins te benaderen. Groen blijft overal de partijpolitieke pendant van een welbepaalde cultureel-maatschappelijke stroming, waarbinnen de ideeën van een bekrompen petit bourgeoisie operationeel worden gemaakt. In wat in feite zelfs een flauw afkooksel is van intersectionaliteit, wordt het klimaatthema moeiteloos gekoppeld aan andere thema’s, die over het algemeen eerder kaderen in het moeras van de culture wars waarin het westen zich heeft vastgereden en waarvan de postmarxistische schema’s op zo mogelijk nog absurdere manier worden toegepast op net die domeinen waar ze totaal niet van toepassing zijn (en indien wel: dan toch geheel niet op een dergelijke manier). Welke zwakzinnige haalt het immers in zijn hoofd om de samenleving te verdelen in “fietsers” en “automobilisten”, terwijl het hier enkel gaat om een modaliteit waarbij iedereen op eender welk moment de keuze kan maken om aan het stuur van een fiets dan wel een auto te zitten. Toch menen sommigen hier een existentiële “strijd om de straat” te kunnen onderscheiden, die als het even kan ook nog samenhangt met de “strijd voor het klimaat”, de “strijd tegen het patriarchaat”, de “strijd tegen de vermindering van de kunstsubsidies” en, uiteraard, de strijd tegen het “klootjesvolk”. Want die gewone Vlaming heeft, zo blijkt telkens weer, er helemaal niets van begrepen. Zeker als hij op het platteland woont (of wat daar in Vlaanderen van overblijft) en zijn "mobiscore" er met wetenschappelijke zekerheid op wijst dat hij niet alleen slecht is voor het klimaat, maar zeker en vast ook nog eens “voor de N-VA stemt”. “Rechts” reageert ondertussen op de manier waarop het gewend is om te reageren, namelijk als een kwaad blaffende hond, gretig als altijd om het licht van de zon te ontkennen als die zon het toevallig zou durven wagen om van links te schijnen. Daarom puilen rechtse opiniepagina’s en nieuwslogs - naast de nodige ad hominems, maar toegegeven, daar hebben ze geenszins het monopolie op- ook uit van technologisch vooruitgangsoptimisme, klimaatscepticisme, neoliberalisme, marktwerking, aversie tegen de staat, misogynie, occidentalisme, hyperindividualisme, wetenschappelijke cherry picking en economy first-dogma’s over welvaart, economische groei en laissez-faire. Argeloze lezers komen er vroeg of laat de onvermijdelijke Jean-Marie Dedecker tegen, de rechtsliberale Johannes-De-Doper die “wel eens zal zeggen waar het op staat”. Ideeën op maat van de Canadese vooruitgangsoptimist Steven Pinker worden dan weer uit de hoed van academicus en wetenschapsfilosoof Maarten Boudry getoverd. Al zal deze laatste zich niet snel tot de rechterzijde rekenen, toch kennen zijn werk en opinies vooral daar de nodige aanhang. En hoewel linksliberalen en rechtsliberalen ideologisch veel minder van elkaar verschillen dan de bevolking wordt voorgehouden, zorgt deze tweedeling voor een verscheurende tegenstelling die niet anders kan dan uitmonden in een nodeloze patstelling.     Ondertussen zoeken sommige klimaatactivisten stilaan naar meer radicale middelen want, om het met de tweets van de Antwerpse klimaatactivist Thomas Goorden (StRaten-Generaal, Antwerpse Burgerlijst) te zeggen: ”Het is tijd om de cockpit te bestormen”. Dus dan komt de internationale actiegroep Extinction Rebellion ook in Vlaanderen om het hoekje kijken, met als woordvoerdster Leen Schelfhaut, die tot tweemaal toe lijsttrekster was van diezelfde Antwerpse Burgerlijst. Wie hier echter quasi-leninistische schema’s over het overnemen van niet alleen de productiemiddelen maar ook de aandrijfmechanismen van de geschiedenis meent te kunnen ontwaren, raden we toch eens aan het opiniestuk “Waarom ik als moeder samen met een groepje rebellen met mijn buik op de grond lig te gillen voor het klimaat” erop na te lezen (ja, inderdaad …). Passages als deze maken verdere analyse in feite zo goed overbodig: “Ik heb niet meteen het profiel van een hippie, anarchist, of een stoere rebel, eerder van het type hoogopgeleide, blanke, fietsende, middenklasse moeder, het soort dat in hippe koffiebars ontbijt met granola en vers fruit en haar kinderen verplicht naar de muziekschool stuurt.” En wat verder: ”Ik besef heel erg dat ik in een comfortabele positie zit, dat ik "de luxe heb" om deze strijd te voeren. Maar zolang mensen vast blijven zitten in de "business as usual" en zich wentelen in comfort, als ze hun eigen, bewuste actieve kracht in de maatschappij niet meer benutten en cynisch of passief worden, verandert er niks.“ Ondertekend: “Met liefde en woede #rebelforlife”. We zijn al bij al nog niet ver genoeg van huis, zo blijkt.

De degradatie van het milieu door menselijke impact is nochtans niet gering. Dit blijft uiteraard niet beperkt tot de uitstoot van CO2, waarrond zich een eenzijdig, bijwijlen fetisjistisch, en zonder meer eschatologisch maatschappelijk discours heeft ontwikkeld. Maar niet alleen de opwarming van de aarde en het stijgen van de zeespiegel, ook desertificatie, bodemerosie, ontbossing, verlies aan biodiversiteit, vervuiling van grond- en oppervlaktewateren met zware metalen, olie, plastic en hormonen behoren tot de problemen die acuut onze aandacht verdienen. Maar acties als die van Extinction Rebellion, “met de buik op de grond liggen gillen voor het klimaat”, brengen al bij al maar weinig zoden aan de dijk. Geen enkel land of natie voelt zich hierdoor geroepen tot het “uitroepen van de klimaatnoodtoestand” en het “samenstellen van burgerraden”. De energietransitie kabbelt langzaam voort, maar op het tempo waar de financieel belanghebbenden geschikt achten. Met de overname van de energienetwerken kunnen immers gigantische winsten worden geboekt, zolang de kosten marginaal worden gehouden. Het is daarbij geenszins duidelijk wat de uiteindelijke uitkomst zal zijn, een planmatige aanpak blijft uit. Evenmin wordt fundamenteel in vraag gesteld wat voor economie of productieverhoudingen wenselijk zijn naar de toekomst toe, ook niet door XR of de grote klimaatideoloog George Monbiot, die oproept tot het omver werpen van het kapitalisme zonder duidelijk omschreven alternatief te kunnen noemen, want groot is de angst om geassocieerd te worden met het Sovjetcommunisme. Verder dan ongedefinieerde feelgood-praat over 'herstel van de commons' en 'public luxury' komt men bijgevolg niet. In zijn column voor De Tijd slaat de liberale econoom Geert Noels niettemin alarm. “De eisen van XR zijn niet meer of minder dan een marxistisch manifest”, zo oreert hij. Het ideologisch verband met in hoofdzaak linksliberaal georiënteerde burgerlijsten is hem ook niet ontgaan: “Zulke burgerraden zijn de democratische façade voor de klimaatideologen om met harde hand de ‘productiemiddelen te collectiviseren’”. Wij durven stellen dat het met die collectivisering van de productiemiddelen allemaal wel nog zal meevallen. Er valt maar weinig marxistisch te bespeuren in de basisfilosofie van Extinction Rebellion (zelf ontkennen ze dit ook met klem). Los van de verwevenheid van de Vlaamse tak met linksliberale, stedelijke en pseudo-artistieke milieus (bij zichzelf beter bekend als: “mondige burgers”), maakt zij natuurlijk deel uit van een breder internationaal netwerk. En daar schort wel één en ander, zo blijkt. Hoewel luchthavens een belangrijk doelwit vormen voor de acties van de beweging, zeker in het Verenigd Koninkrijk, bleek vorige maand dat één van de belangrijke geldschieters de Britse miljardair sir Christopher Hohn is. Deze hedge fund-manager doneerde 200 000 pond aan de activisten van XR, maar bleek tegelijkertijd voor 630 miljoen pond aan aandelen te bezitten in Ferrovial, een Europees infrastructuurbedrijf met aanzienlijke belangen in Heathrow Airport. Los van dergelijke interne contradicties blijft natuurlijk de vraag wat de “marxisten” van Extinction Rebellion moeten met hedge fund-managers als mecenaat, de vertegenwoordigers bij uitstek van de speculatie en het financieel kapitalisme en medeverantwoordelijk voor de diepe economische crisis van het vorige decennium. Is dit nu die “99%”, wiens wortels zouden moeten liggen in de Occupy Wall Street-beweging?

De elite voert, met een deel van de kleinburgerij als nuttige idioten, campagne tegen zichzelf en applaudisseert wanneer deze “revolutionairen” hun artistiek geregisseerde toneelstukjes opvoeren. Nergens werd dit pijnlijker duidelijk dan tijdens de “emotionele” toespraak van het Zweedse klimaaticoon Greta Thunberg voor de Verenigde Naties. Wat moest doorgaan voor de dystopische en apocalyptische dreigementen van een nieuwe generatie met systeembedreigende ambities, werd onthaald op vrolijk gelach, applaus en “morele steun” van hen die behoren tot de machtigste nomenclatura ter wereld. Dat de menselijke impact op het milieu van dermate diepgaande aard is dat de toestand van de planeet permanent dreigt te veranderen, is iets wat men in feite al beseft sinds het prille begin van de industriële revolutie. Maar telkenmale hebben de voorstanders van ongebreidelde economische groei en kapitalisme hun slag thuis gehaald. Het systeem dat de grootste consumptiemarkt kon aanbieden kwam aan het eind van de twintigste eeuw als overwinnaar van de grote strijd tussen de ideologieën uit de bus. In de tweede helft van de twintigste eeuw werden de zorgen omtrent het leefmilieu echter steeds pregnanter. Voorlopig bleek een aantal van de meest spectaculaire manifestaties, zoals het gat in de ozonlaag en de verzuring van de wouden en meren, echter te remediëren met een -relatief- beperkt aantal concrete ingrepen. Een complex interdependent totaalsysteem zoals het klimaat laat zich echter veel moeilijker voorspellen, laat staan beïnvloeden. Nooit hebben de leiders van het westen zich echter laten leiden door andere parameters dan de economische, mede ook omdat die doorslaggevend waren in de overwinning van het Atlantische Blok op het communistische oosten. De aanbevelingen van de Club van Rome, die als eersten grenzen aan de groei wilden stellen, werden uiteindelijk zonder veel aandacht in de wind geslagen, los van het feit dat men zich baseerde op prognoses en modellen die -zoals later pijnlijk genoeg zou blijken- de nodige kalibratie behoefden. Er is tot op de dag van vandaag nog maar weinig veranderd. Hoewel eschatologisch en ecologisch doemdenken het culturele veld domineren, vormen vrije markt, techno-optimisme en ecomodernisme de dominante economische ideologie van de westerse wereld. Het één sluit overigens het ander niet uit. In de jaren ’90 kwam immers vrij snel het fenomeen van de greenwashing economy op. Het groene kapitalisme, met moreel bewuste en sociale ondernemers –waartoe ook sir Christopher Hohn behoort– deed zijn intrede. Zeker speelde de wereld van Silicon Valley hierin een voortrekkersrol, met de aartsvader van de goede doelen-economie Bill Gates als lichtend voorbeeld. Een nieuw type ondernemerschap dat zich nu in toenemende mate -parallel aan de toegenomen behoefte aan artificiële “warmte” en niet te vergeten “inclusiviteit” in een verder steeds meer mechanistische samenleving waarin onpersoonlijke en transhumane ICT en AI een steeds grotere rol spelen-  in toenemende mate tot norm verheft, met begrippen als “ethisch bankieren” of een wildgroei als Starbucks-ketens met hun peperdure “ethische koffie” onder de meest absurde manifestaties. Waarover de Sloveense filosoof Slavoj Žižek terecht de bekende woorden van Karl Marx aanhaalt, namelijk dat de geschiedenis zich eerst manifesteert als een tragedie, en vervolgens als een farce. https://www.youtube.com/watch?v=hpAMbpQ8J7g Het zal overigens niemand ontgaan zijn dat, toen in het kielzog van de grote klimaatbetogingen en stakingen aan het begin van dit jaar, de campagne Sign for my future werd gelanceerd. Hierin werd de overheid aangemaand om werk te maken van een investeringsplan dat België tegen 2050 klimaatneutraal moest maken dat als voornaamste doelstelling had, althans zo klonk in vlekkeloos Globish: ”to empower citizens en bedrijven”. Eenmaal nader uitgespit bleek het te gaan om een conclaaf tussen grote multinationals, mediabedrijven en alweer diezelfde, mysterieuze “burgers”. Van de partij waren alvast: Proximus, Telenet, Danone, Solvay, BNP Paribas en Unilever, samen met het gros van de Belgische media- en publiciteitsbedrijven. De radicale linkerzijde sloeg alarm, maar rijkelijk laat want het kalf was al lang verdronken. Het maakt pijnlijk duidelijk hoezeer de stuurloze “vergroening” van de westerse economie vergroeid is geraakt met de marketingbelangen van haar machthebbers. Als twee krabben met ineen geklonken scharen marcheren deze laatsten verder op het ingeslagen pad samen met radicale, eschatologische en hysterisch-emotionele actiegroepen, die aan een continue sfeer van behoeftecreatie doen. Door hier althans nominaal op in te gaan, verleent de elite zichzelf een vorm van morele legitimiteit. Ondertussen proberen nieuwe spelers op de energiemarkt de oude te verdringen. De haat en verbittering waarin de maatschappelijke discussie wordt gedrenkt, is die van een vijandige bedrijfsovername, en niet van een volksopstand. Wat moet er dan anders? Met Zannekinbond denken we alvast mee aan een écht alternatief, waarin subsidiariteit en planeconomie elkaar ontmoeten. De ervaring leert immers dat de zorg voor het milieu al begint op het meest elementaire, lokale niveau. Anderzijds wordt het snelst vooruitgang geboekt in de economieën die, hoewel ze alsnog in hoge mate bijdragen aan de diepgaande vervuiling op mondiale schaal, het best in staat zijn op planmatige manier veranderingen te implementeren. Dit impliceert naast een levendige basisdemocratie ook een sterk staatsapparaat dat de economie kan sturen. We noteren in dit opzicht de vergroening van de planeet die in belangrijke mate op de merite komt van de Chinese planeconomie (1/3de van de toename van de loofbedekking op mondiale schaal is het resultaat van herbebossingsprogramma’s door de Chinese overheid en intensieve landbouw in India). Eveneens opmerkelijk is het vermogen van de Russische overheid om, toch enigszins in contrast met de West-Europese nationale regeringen of het Europese Parlement, de lobbygroepen van de nochtans zeer belangrijke fossiele klimaatindustrie in hun land in de Doema met één veeg terzijde te schuiven. Het kan dus, wel degelijk, anders. Ook zonder des idiots savants uit een steeds narcistischer wordend gedeelte van wat er nog rest van de middenklasse. Read the full article

[saulsplace]

Gênante vertoning: Kijk hoe deze tv-presentator de vloer aanveegt met de hysterische klimaattiener Greta Thunberg

Een zichtbaar boze en emotionele Greta Thunberg haalde maandag op de VN-klimaattop in New York uit naar de wereldleiders.

Thunberg, die het wereldwijde gezicht is geworden van de klimaatbeweging, beschuldigde hen van het verraden van haar generatie door de uitstoot van broeikasgassen niet aan te pakken.

Sky News-presentator Chris Kenney vindt het ‘verontrustend’ dat de VN deze ‘hysterische tiener’ heeft laten spreken op de klimaattop in New York.

Podium

Hij merkt op dat de zogenaamde media en politieke elites misleidende, anti-intellectuele en emotionele campagnes voeren, vooral als het gaat om klimaatverandering.

We zouden het moeten hebben over wetenschap en beleidsmogelijkheden, maar in plaats daarvan geeft de VN een hysterische tiener een podium, aldus Kenny.

Het is verontrustend dat de volwassen mensen die in de zaal aanwezig waren, applaudisseerden en het meisje aanmoedigden, zegt hij.

Misbruik

Hij merkt op dat Thunberg is gediagnosticeerd met het syndroom van Asperger, angststoornissen en obsessieve-compulsieve stoornis.

Er is nu een groep die hier misbruik van lijkt te maken, stelt Kenny.

“De media moedigen haar aan zonder zich iets aan te trekken van de feiten en richten alle aandacht op de emoties,” zegt hij.

Gênante vertoning

Hij spreekt van een ‘gênante vertoning’.

Bij de VN hoef je geen serieuze discussies te verwachten over beleid, klinkt het nog.

Greta, ga naar huis en bewaar je hysterie voor één of andere popgroep. Gebruik je tijd om zoveel mogelijk over het klimaat te weten te komen.

De volwassenen die je aanmoedigen, gebruiken je voor hun eigen amusement en politieke grootspraak, besluit Kenney.

Bekijk het fragment hieronder:

[brugsalternatiefforum]

Supporter mee voor de "klimaatzaak" en voer actie op 14 maart!

Supporter mee voor de “klimaatzaak” en voer actie op 14 maart!

De “klimaatzaak”, waarbij de klimaatbeweging via de rechter eist van de overheid dat ze een rechtvaardige en doorgedreven klimaatbeleid invoert, komt binnenkort voor de rechtbank. Eindelijk, want de procedure werd reeds in 2014 opgestart. Met een corona-proof actie in méér dan 100 steden en gemeenten in Vlaanderen wil Klimaatzaak publieke aandacht vragen voor de rechtzaak die 2 dagen later start.…

[ruurdsnotes]

Vrijdag 9 oktober – Extinction Rebellion kreeg gisteren de vierde plaats in de Trouw Duurzame 100.  Nummer 1 is voor De Jonge Klimaatbeweging.

[alkmaarcentraal]

Klimaatbeweging Extinction Rebellion houdt die-in op Waagplein tijdens maandelijks luchtalarm

Klimaatbeweging Extinction Rebellion houdt die-in op Waagplein tijdens maandelijks luchtalarm Net als elke eerste maandag van de maand klinkt ook op ...

https://www.alkmaarcentraal.nl/nieuws/60068518-klimaatbeweging-extinction-rebellion-houdt-die-in-op-waagplein-tijdens-maandelijks-luchtalarm

[denktanks]

@ arjanvdhoogen: Landelijke (⁦@studentenbond⁩, ⁦@JKBonline⁩ Klimaatbeweging, NJR en andere jongerenorganisaties hebben zich verenigd in #Denktank_Y. Onder die noemer dragen ze oplossingen aan voor de klimaatcrisis, maar bv. ook voor de woningnood onder jongeren. https://t.co/OBRQ9rX1pl

Landelijke (⁦@studentenbond⁩, ⁦@JKBonline⁩ Klimaatbeweging, NJR en andere jongerenorganisaties hebben zich verenigd in #Denktank_Y. Onder die noemer dragen ze oplossingen aan voor de klimaatcrisis, maar bv. ook voor de woningnood onder jongeren. https://t.co/OBRQ9rX1pl

— Arjan van den Hoogen (@arjanvdhoogen) August 31, 2020

[maximvandaele]

Youth for Climate: oké, maar waar blijft Youth against Poverty?

De rijkste 1% van de wereldbevolking bezitten ongeveer 45% van alle rijkdom op Aarde. En de tien allerrijkste miljardairs samen hebben $745 miljard - dat is evenveel geld als het volledig bruto nationaal product van het rijke Zwitserland, en zelfs bijna twee keer zoveel geld als pakweg Nigeria (190 miljoen inwoners!). (Misschien moet de Belgische regering maar eens aankloppen bij Jeff Bezos, die met nog geen tiende van zijn vermogen het gat in de begroting kan dichten).

Aan de andere kant moet zo’n 64% van de wereldbevolking het doen met zo’n 2% van het geld. En meer dan 800 miljoen mensen lijden honger. 590 miljoen mensen - 8% van de wereldbevolking - leven in extreme armoede. Dat laatste aantal daalt gelukkig wel, maar inkomensongelijkheid stagneert en neemt op sommige plaatsen zelfs toe. Nochtans is er, wel degelijk, genoeg voor iedereen! Niet enkel genoeg geld, maar ook genoeg eten.

Tegelijkertijd is er sterk wetenschappelijk bewijs dat, wanneer economische ongelijkheid toeneemt, het aantal psychosociale problemen (misdaad, zelfmoord, tienerzwangerschappen, ziekte, enz.) óók toenemen. Het is niet toevallig dat de meest welvarende en veiligste regio ter wereld (Europa) ook de kleinste sociale ongelijkheid heeft (met Noord-Europa als toppers).

Deze drie bovenstaande passages zijn voor mij bewijs zat dat economische ongelijkheid hét grootste wereldprobleem is. Het gaat letterlijk om het welzijn van miljoenen mensen, én het is een probleem dat wel degelijk aangepakt kan worden. Alleen. Alleen... waar is die aanpak? Waar is de politieke aandacht?

Verdringt het klimaatthema het sociale thema op de politieke agenda?

Ik vind het in ieder geval hallucinant dat er geen wereldwijde gecoördineerde politieke inspanning is om sociale ongelijkheid aan te pakken. Tegelijkertijd zien we wél klimaattoppen, de VN die zich tegen klimaatverandering uitspreekt, presidenten en premiers die inspanningen beloven, regeringen die maatregelen nemen, burgerbewegingen zoals Youth for Climate en Extinction Rebellion. Het klimaatthema staat ook altijd onder media-aandacht: elke dag is het in het nieuws. Maar de sociale ongelijkheid en de ongelijke verdeling van middelen? Dat hoor je nergens. Echt, vrijwel nergens.

Als Greta Thunberg maar eens écht besefte dat het niet alleen om klimaat gaat.

Dat is dan ook mijn vraag. Youth for Climate en Extinction Rebellion, dat is allemaal leuk en wel, maar waar blijft “Youth against Poverty”? Waar blijft “Inequality Rebellion”? Wanneer krijgen we de eerste wereldhongerspijbelaars? Waar vindt de eerste ‘Armoedetop’ plaats?

Het stoort mij echt heel hard dat dit thema, in vergelijking met klimaatverandering, disproportioneel weinig aandacht krijgt en dus disproportioneel zwak wordt aangepakt. In mijn vorige artikel toonde ik al aan dat sommige gevolgen van klimaatverandering overroepen zijn, maar zelfs als het echt zo erg is en we echt op het randje van de apocalyps staan, dan nog is dat geen excuus om sociale ongelijkheid en armoede de aandacht te weigeren die ze verdienen.

Morele prioriteiten stellen

Ik ga zelfs nog verder en vind dit thema veel dringender dan het klimaat. Moreel gezien verdient een acuut verhongerend kind voorrang op een traag smeltende ijskap. Het zijn allebei problemen, maar we zouden eigenlijk alle kracht moeten richten op de dringendste, nl. de problemen waarbij mensen in het hier en het nu (en niet in 2100 ofzo) betrokken zijn. Nu zouden de meeste linkse commentatoren mij waarschijnlijk tegenwerpen: maar natuurlijk willen wij ongelijkheid ook bestrijden! Natuurlijk willen we de allerrijksten harder belasten! Dat is wel waar, maar waar blijft de media-aandacht? Waar blijven de burgerbewegingen?

Je kan inderdaad geen geld eten, maar met geld kan je wel eten kopen, en die 800 miljoen hongerigen kunnen dat geld heus wel gebruiken.

Dan is er ook vaak het argument - vooral bij radicaal-links - dat de klimaatbeweging en de sociale strijd eigenlijk één en dezelfde strijd zijn: “Red is the new green” luidt een slogan van PVDA. We kunnen het klimaat niet redden zonder het kapitalisme te stoppen, gelooft men dan. Maar je mag niet vergeten dat het ene probleem oplossen niet automatisch betekent dat het andere opgelost is. Oké, er is misschien wel een beetje samenhang tussen de twee, zoals in de documentaire Darwin’s Nightmare aangetoond wordt. Maar het is perfect mogelijk dat klimaatverandering gestopt is en extreme economische ongelijkheid toch blijft bestaan. En tegenwoordig lijkt het die kant uit te gaan, hoewel dat moreel nauwelijks vooruitgang is. We moeten dus deze twee zaken toch enigszins uit elkaar houden: het is niet één strijd.

Dat het niet gaat om één strijd blijkt ook wanneer neoliberale partijen (zoals N-VA of Open Vld) klimaatmaatregelen steunen maar tegelijkertijd geen enkele visie omtrent armoede hebben (het heeft geen zin om meer mensen aan het werk te helpen als de ongelijkheid blijft bestaan; als mensen keihard voor een mager loon moeten werken terwijl miljardairs zonder een vinger uit te steken op bergen geld slapen).

Laten we dus meer aandacht schenken aan sociale ongelijkheid, niet opgaan in klimaatalarmisme, en deze twee zaken goed uit elkaar houden.

[eindtijd-eu]

Verwarrende tijden en boerenprotesten

We leven in "spannende tijden" zoals sommigen zeggen. Boerenprotesten, een stilgelegde bouwsector, stikstof als nieuwe hype. Verwarrende tijden zijn het meer, maar tegelijk zijn er veel herkenbare signalen voor wie zich verdiept in de oude profetieën. De oude profetieën zijn niet geliefd, vaak zelfs gehaat. Ook dat is niets nieuws, maar zij blijken een haast onuitputtelijke bron van inzicht te zijn voor degenen die zich er in verdiepen. Boerenprotesten en klimaat Om gelijk maar het "spannendste" onderwerp bij de kop te pakken... klimaat en de daaruit voortkomende boerenprotesten. Dagelijks worden we overspoeld door doemberichten over de staat van het klimaat en wordt ons een schuldgevoel aangepraat over elke ademteug die we nog durven nemen. CO2, stikstof, vergunningen, bouwprojecten die stil liggen, boerenprotesten, de bouw die volgt, vissers die volgen, leraren, verplegend personeel, pensionado's, het domineert het nieuws van de laatste weken. Een nieuwe hype is geboren! Een revolutie lijkt aanstaande. In midden in al dit tumult gaat het kabinet rustig "op reces". Switch Om even in de recente geschiedenis te blijven (en daarmee alle leugens over zure regen en dergelijke negerend) hebben we het laatste jaar een switch gezien van CO2 naar stikstof. De timing was opmerkelijk. De diesel zit in het spreekwoordelijke "verdomhoekje" omdat hij zo vervuilend zou zijn, maar toen tests uitwezen dat diesels minder CO2 uitstootten dan benzinemotoren, stond de geloofwaardigheid van de klimaatbeweging en politici op het spel. Als een konijn uit de hoge hoed van een tovenaar was daar opeens een stikstofprobleem, want het bleek dat diesels wel iets meer stikstof uitstoten dan benzinemotoren. En daarmee was er opeens een heel nieuw probleem. Stikstofdepositie. Geen enkele normale Nederlander had er voor de boerenprotesten van gehoord, maar de volgende onafwendbare ramp stond voor de deur en er moest keihard ingegrepen worden. Met name de boeren werden hard, keihard getroffen en kwamen massaal in verzet. Diverse provincies, die nog strengere regels bleken te hanteren dan de al onmogelijke regels van de landelijke overheid, draaiden de maatregelen terug en gunden de boeren wat ademruimte. Maar ondertussen kwam ook de bouw krakend en piepend tot stilstand. Een ondernemer in grondverzet kwam op televisie. Zijn personeel doet "wat klusjes op de zaak" Feitelijk zitten ze thuis. Vanmorgen een item op het journaal. Vorige week kwamen we installateurs en bouwvakkers tekort. Opeens zitten er honderden zitten thuis. En het kabinet is "op reces". Stikstofdepositie Een vreselijk woord wat bij bouwers en boeren als een zwaard van Damocles boven hun hoofd bungelt. En wat aanleiding was voor de boerenprotesten en komende bouwprotesten. Maar wat is het nou eigenlijk? En waarom is het een probleem? Het is de hoeveelheid "stikstof" die neer mag dalen op het land. Grote knelpunten zijn de zogenaamde "Natura 2000" gebieden.In mijn opinie is de tweede vraag niet juist. Het is namelijk geen echt probleem, maar een verzonnen probleem. Voor de "Natura 2000" gebieden, waar we er maar liefst 160 van blijken te hebben in Nederland, heeft onze regering strenge regels gesteld voor de stikstofdepositie. Er mag maximaal 0.05 MOL per hectare per jaar neerslaan... in Nederland. Cijfers Verdiep je je een beetje in de materie, dan blijkt het geheel weinig meer dan een aaneenschakeling van cijfertjes te zijn. Het RIVM doet de metingen en één van de klachten van de boeren is de onbetrouwbaarheid van die metingen. Vervolgens komt er, naar aanleiding van de boerenprotesten, een politicus op de radio die verklaard dat er inderdaad veel te weinig meetpunten zijn en dat de metingen ook nog eens een "bepaalde mate van onnauwkeurigheid bevatten". Duik je daar dieper in, dan blijkt de foutmarge maar liefst ergens tussen de 70 - 100% te zijn! Geen enkele serieuze wetenschapper zou op een dergelijke basis uitspraken durven doen! Stel dat u bij de dokter komt en op de weegschaal moet staan en de dokter vervolgens stelt dat u "ergens tussen de 50 en 100 kilo" weegt. Zou u zo'n arts serieus nemen? Verschil in regelgeving Een tweede probleem wat door de boerenprotesten duidelijk is geworden, is een groot probleem. Luchtvervuiling houdt zich niet aan grenzen. De metingen in de grensstreken zullen dus ongetwijfeld ook stikstof meten die uit Duitsland komt, en daar zit een gigantisch probleem, want de Duitsers blijken HEEL andere waarden te hanteren voor dezelfde natuurgebieden. En niet zo maar andere waarden, maar een factor 400 andere waarden! Duitsland hanteert namelijk 20 MOL/ha/jr. De gevolgen zijn te zien in een korte reportage op TV Oost. Nederlandse boeren kunnen geen kant op en direct over de grens worden megastallen de grond uit gestampt... grenzend aan hetzelfde Natura 2000 gebied als de Nederlandse boer. De provincie Overijssel betaald vele miljoenen om boeren te verhuizen. Een kilometer verderop kunnen boeren doen wat ze willen. Grenzend aan hetzelfde Natura 2000 gebied... Falende media De hele berichtgeving in de media over de boerenprotesten is haast lachwekkend als het niet zoveel hardwerkende Nederlanders zou treffen. Journalisten moeten zich echt schamen! Naast alle foutieve berichtgeving en koppen vol suggesties, worden er ook feitelijke tegenstrijdigheden en onwaarheden verkondigt. Volgens het ene medium zijn boeren verantwoordelijk voor 40% van de stikstofdepositie, terwijl een ander doodleuk 70% noemt. De NOS maakt het nog bonter door een poging te wagen om uit te leggen waarom Nederlandse boeren zo in een dwangbuis zouden moeten. Een uitleg die bij nader inzien geen stand blijkt te houden, maar hoeveel luisteraars nemen de moeite om het sommetje zelf te maken? Het sommetje En de NOS valt WEER eens lelijk door de mand. De NOS heeft in het 18 en 20 uur journaal gezegd:"Wij kunnen in Nederland de drempelwaarde niet verhogen naar Duitse waarden, want Duitsland is veel groter en de boeren wonen verder van elkaar"Een volkomen idiote redenatie, want de betreffende waarden zijn per oppervlakte per jaar! Dat heeft dus NIETS te maken met de oppervlakte van het land of de afstand tussen de boeren (die in Duitsland vaak echt niet groter is dan in Nederland, zoals onlangs ook bleek uit de reportage van TV Oost!)De waarden die nu gehanteerd worden: NL(schrik niet!): 0,05 MOL/ha/jr D: 20 MOL/ha/jrDat is een factor 400!Maar laten we voor de grap eens de belachelijke NOS-redenatie volgen.NL heeft een oppervlakte van 41.543 km2. D zou dus volgens de NOS redenatie een oppervlakte moeten hebben van 16.617.200km2Duitsland heeft echter een oppervlakte van slechts 357.121km2, dus geen 400 keer zo groot, maar slechts 8,5 keer zo groot.Als de boeren verder uit elkaar zouden wonen, dan mogen er maximaal 543.260 boeren zijn om dat te compenseren voor een gelijkwaardige uitstoot.Er waren in 2015 in NL 63.913 en in Duitsland ruim 280.000. Dat is grofweg de helft van wat zou mogen om de 20 MOL volgens de NOS te rechtvaardigen en te compenseren voor de grotere afstand.Op basis van deze redenatie van de NOS kunnen we dan misschien niet de 20 MOL/ha/jr hanteren, maar dan toch zeker wel 10 MOL/ha/jr voor de landbouw.Dat is nog altijd een factor 200 hoger dan we nu hanteren, dus de NOS geeft de boeren groot gelijk dat zij protesteren!

De rol van de media

De rol van de media is de laatste weken dubieuzer dan ooit gebleken, maar daar schrijf ik morgen een artikel over omdat dat nu te veel afwijkt.

Eén puntje wil ik nu al aankaarten. Diverse media hebben in hun berichtgeving geschreven dat de boeren zich niet aan de afspraken zouden houden omdat zij het Malieveld op gingen. Dit bericht van de gemeente Den Haag bewijst dat dat wel degelijk was afgesproken! En gezien het tijdstip van de tweet (04:35) waren die afspraken dus vooraf wel degelijk gemaakt! Bron: Twitter gemeente Den Haag Falende overheid De overheid faalt op enorme wijze in de aanpak van dit hele probleem. Na de boeren komen ook de bouwers in verzet en voeren op 30 oktober actie. Naast de vermeende stikstofproblematiek, waardoor in één klap 117 bouwprojecten stil werden gelegd, hebben zij als het om transport van grond gaat, opeens ook te maken met "PFAS". Het gaat nu te ver om dat ook uit te diepen, maar het komt er op neer dat er in een week tijd opeens honderden mensen thuis zitten, en bedrijven in hun voortbestaan worden bedreigd. Het is nogal een stelling om te stellen dat de overheid faalt, maar ik ga mezelf verdedigen. Grote verschillen in regelgeving De regelgeving omtrent stikstof is in iedere provincie anders. Dat kan niet, er moet dan ook één lijn getrokken worden.Nog veel grotere verschillen in regelgeving De regelgeving in Nederland is 400x zo streng als in Duitsland, terwijl een deel van de gemeten stikstofdepositie in Nederland, uit Duitsland komt waaien. Door de ruime regelgeving in Duitsland mogelijk zelfs een groot deel!Te weinig meetpunten Beleid is gebaseerd op meetmethodes met veel te weinig meetpunten, de politiek erkent dat, maar weigert tot nu het beleid aan te passen, waarmee ze impliciet zelf erkennen te falen. Onacceptabele onnauwkeurigheid Het beleid is gebaseerd op meetgegevens met een onzekerheidsfactor van 70-100%. Dat is ronduit onacceptabel!Reces En als klap op de vuurpijl gaat het kabinet doodleuk "op reces" terwijl bedrijven aangeven dat het water hen aan de lippen staat. Een land in nood en de regenten liggen ergens aan een zonnig strandWoningnood Er is een gigantische woningnood in Nederland en de bouw wordt stilgelegd terwijl de bevolking groeit. Koning steunt boeren De koning steekt de boeren een hart onder de riem door hen te steunen, volgens dit artikel in Nieuwe Oogst. Beleid is juridisch onhoudbaar Aldus een artikel op Cirrus. Het beleid is vooraf niet goed afgewogen en overwogen!

Er is meer!

Dit zijn 8 punten, maar er is meer! De houding van met name twee betrokken overheidsfunctionarissen heeft mij persoonlijk nogal tegen de borst gestuit. Ik noem eigenlijk liever geen namen, maar in dit geval ontkom ik er niet aan. Carola Schouten en Henk Staghouwer. Carolo Schouten is minister van Landbouw van de Christunie en Henk Staghouwer is van Gedeputeerde Staten van de provincie Groningen.

Carola Schouten

De hele aanpak van de problematiek rond de boerenprotesten is elke politicus onwaardig. Eerst wordt aangekondigd dat er verregaande maatregelen genomen moeten worden, maar na de boerenprotesten geeft zij zichzelf zes weken de tijd om met oplossingen te komen. Vervolgens blijkt dat diverse provincies, een lagere overheid, daar lak aan hebben en gewoon hun eigen plan trekken en de duimschroeven nog even wat strakker aandraaien. Daarop volgen protesten bij de diverse provinciehuizen en draaien een aantal provincies de maatregelen voorlopig terug. Maar Schouten moet erkennen dat provincies, tegen de gemaakte afspraken in, nog steeds de macht hebben om boerenbedrijven de nek om te draaien en gedwongen sluitingen worden niet uitgesloten. Dit staat natuurlijk haaks op eerdere uitspraken en deed mij denken aan Jacobus 5:12b. De blijvende onduidelijkheid. Beleid wat, zoals hierboven beschreven, gebaseerd is op onbetrouwbare gegevens (en de enorme consequenties voor de boeren) zijn allemaal zaken die een doorlopend falen laten zien. Een christen onwaardig. Jezus leerde duidelijk dat mensen boven regeltjes gaan en dat de mens is aangesteld als beheerder van de schepping. Hoe kan een christin zich dan zo opstellen tegenover de boeren? Ook haar kameroptreden tegenover Thierry Baudet in deze periode vind ik stuitend. Een arrogante houding, en geen spoortje van het 'de ander uitnemender achten dan jezelf'. https://youtu.be/efMakrUVQNw

Henk Staghouwer

Ook bij deze regent en speler in de provinciale boerenprotesten, speelt arrogantie de boventoon. Ondanks de goede voorbeelden van andere provincies, hield deze regent voet bij stuk en weigerde de maatregelen voorlopig te schrappen. Sterker nog, ik meen dat hij degene was die stelde dat die andere provincies de maatregelen nu voor de show wel schrapten, maar dat ze die een week later weer gewoon zouden laten gelden. Wat overigens niet het geval was. Groningen liet zich op alle mogelijke manieren van zijn slechtste kant zien. De boeren moesten uren wachten en kregen vervolgens nul op rekest. Die behandeling en de wanhoop die de boeren toch al hadden zorgden er voor dat één van hen een klein tikje uitdeelde tegen de deur en de deur "forceerde". Vervolgens liet de politie de boel escaleren door als eerste te gaan slaan en ook nog eens verboden bovenhands sloeg met een wapenstok. https://www.youtube.com/watch?v=IbLA5zj0pvw Als klap op de vuurpijl weigerde de provincie om diverse partijen de schade te laten herstellen, maar men wist voordat er offertes op waren gevraagd alvast te melden dat de schade aan de voordeur en wat glas in lood, een verbijsterende € 13.000,= zou zijn. Bovendien nog een leugen, want een Fries bedrijf wat achter de boeren staat had aangeboden om de schade kosteloos te herstellen, dus feitelijk was de schade € 0,= Op kleinere schaal zien we hier hetzelfde. Arrogantie, regentengedrag. Allemaal zaken een christen onwaardig. Waarom niet gewoon, zoals andere provincies, de boeren als gelijke behandelen en met hen rond de tafel gaan? Waarom niet nog eens naar de gehanteerde normen kijken en je afvragen waarom die zo nodig 400x zwaarder moeten zijn. Laten we daarbij niet vergeten dat Groningen ook nog eens aan Duitsland grenst!

Natura 2000

Tot slot nog wat opmerkingen over de Natura 2000 gebieden, een naam die door de boerenprotesten ook bij veel mensen bekender is geworden. Ook daar is de laatste tijd door experts de nodige kritiek op gekomen. We schijnen maar liefst 160 van die gebieden te hebben, maar volgens experts zijn sommige zo klein dat ze de naam niet eens waardig zijn en die zouden dus gewoon geschrapt moeten worden. Een nog meer verbijsterend artikel was het artikel waarin door een expert wordt gesteld dat het huidige natuurbeheer eigenlijk nergens op slaat. We beschermen een natuur die de onze helemaal niet is. De laatste oerboom blijkt in 1871 te zijn gekapt en daarmee is de oorspronkelijke Nederlandse natuur volledig uit ons land verdwenen! Wat natuurbeschermers nu beschermen is een door boeren aangelegd cultuurlandschap en heeft niets met natuurbescherming te maken. Eigenlijk houden ze zichzelf, en de hele Nederlandse samenleving dus voor de gek!

Conclusie

We zijn te ver doorgeslagen in het hele "natuurbeleid". Zo ver dat de boerenprotesten het eerste gevolg waren. Op het moment dat mensenlevens in het geding komen (de vader van één van de leiders van de boerenprotesten heeft zich half oktober 8 jaar geleden opgehangen vanwege het landbouwbeleid!), bedrijven failliet dreigen te gaan, mensen hun baan kwijt dreigen te raken, en het beleid mogelijk leidt tot een crisis die vele malen groter is dan die uit 2008, dat faalt het beleid en hebben we een afgod gemaakt van het natuurbeleid. De geschiedenis biedt geen enkele rechtvaardiging voor de waanzin waarmee we nu omgaan met het milieubeleid. Vele malen strenger dan alle ons omringende landen en die zijn al vele malen strenger dan alle landen buiten Europa! Het klimaat en de vermeende menselijke invloed er op, zijn gemaakt tot een afgod met het gruwelijkheidsniveau van Moloch. Mensenlevens worden ten onrechte geofferd op het altaar "milieu". Empatieloze regelneven maken mensenlevens en gezinnen kapot ter bevrediging van hun eigen denken. Een mens gaat echter altijd boven een dier of het milieu, dus dit beleid moet nu echt stoppen! Bronnen (onder meer): RTV Oost Cirrus Rijksoverheid De Telegraaf Youtube Nieuwe Oogest Twitter Read the full article

[actuma]

Milieuorganisatie en studentenorganisaties willen verbod op enkel glas 

Milieuorganisatie Natuur & Milieu, De Jonge Klimaatbeweging en De Landelijke Studentenvakbond reizen vandaag af naar de Tweede Kamer om te pleiten voor een verbod op enkel glas. Uit onderzoek blijkt dat maar liefst 80.000 uitwonende studenten in een huis met enkel glas leven. Eén op de vijf studenten heeft te maken met een woon- en of slaapkamer met enkel glas. ‘Een woning met enkel glas betekent tocht, vocht, een torenhoge energierekening en het is ook niet veilig. Als huurder kun je daar bovendien helemaal niets aan veranderen’, aldus Dorien Ackerman van Natuur & Milieu.De organisaties overhandigen daarom vandaag een manifest aan de Tweede Kamer. Ze roepen de politiek op om een verbod in te stellen op enkel glas in huurwoningen per 2029. Verhuurders hebben dan een aantal jaar de tijd om zich hierop voor te bereiden. Maar ook op de korte termijn moet er iets gebeuren om verhuurders aan te zetten tot actie, bepleiten de organisaties. Enkel glas moet worden meegenomen in het zogenaamde woningwaarderingsstelsel. Een woning met enkel glas leidt tot aftrekpunten en dus tot een lagere huur.OnderzoekNatuur & Milieu liet door ABF Research onderzoek uitvoeren naar de huidige woonsituatie van studenten. Daaruit bleek dat 80.000 studenten in een huis met enkel glas wonen, dat is ongeveer één op de vijf studenten. Groningen heeft de meeste studentenwoningen met enkel glas (2468), Arnhem springt eruit met het hoogste aandeel woningen met enkel glas: maar liefst 40% van de studentenwoningen. Private huursectorUit het onderzoek bleek ook dat dit probleem in de private huursector beduidend groter is dan bij corporaties. Enkel glas komt in de private huursector bijna twee keer zoveel voor. In het algemeen geldt dat het percentage enkel glas bij studentenwoningen bijna twee keer zo hoog is, als het percentage enkel glas in de rest van de Nederlandse woningen, te weten 19% versus 11%. Omdat niet voor iedere woning in Nederland geregistreerd is wat voor type glas aanwezig is, hebben de onderzoekers een schatting gemaakt voor het totale aantal woningen, op basis van de verdeling enkel/dubbel glas van de geregistreerde woningen.Honderden euro’s per jaarHet fenomeen dubbel glas is al een halve eeuw oud, schrijven de organisaties en toch hebben zoveel studenten en andere huurders nog met enkelglas te maken. Dit levert een enorme energieverspilling op, want een woning met enkel glas lijdt aan fors warmteverlies. Uit het onderzoek blijkt dat er een gemiddelde besparing mogelijk is van 217 m3 aardgas per studentenwoning per jaar, wanneer de woning HR ++ glas krijgt in plaats van enkel glas. ‘Veel studenten hebben dus te maken met een energierekening die honderden euro’s te hoog is en kunnen daar zelfs niets aan veranderen. Met de stijgende energieprijzen is dat volstrekt onhoudbaar’, vinden de organisaties.Manifest De overheid moedigt mensen volop aan om te isoleren, maar voor enkel glas is nauwelijks aandacht en dat is niet logisch. Natuur & Milieu, De Jonge Klimaatbeweging en De Landelijke Studentenvakbond roepen minister De Jonge daarom op hen om zo snel mogelijk ‘uit de kou te halen’. De komende maanden voeren de organisaties verder campagne om de problematiek van enkel glas onder de aandacht te brengen. Bron: natuur & milieu Read the full article

[zannekinbond]

Een open Vlaanderen: ruimte en leefmilieu

Ruimte in Vlaanderen: een falend beleid als ideologisch instrument Wie vanuit Wallonië, Frankrijk, Duitsland, of zelfs het dichtbevolkte Nederland Vlaanderen binnenrijdt, valt meteen het dramatische verschil in ruimtelijke ordening op. Vlaanderen is volledig dicht gebouwd, en dit op de meest chaotische wijze: overal waar men om zich heen kijkt weerkaatst het licht op de daken van talloze woonwijken, flatgebouwen, woonlinten, industriepanden of megastallen. Een enorme versnippering van het landschap gaat hiermee gepaard. Bebouwing staat verspreid tussen de akkers en weilanden, uitgestrekt in linten langs provinciale wegen, met onregelmatige lapjes bos en natuurgebied daar tussenin. Langs de randen van de dorpskernen verrijzen nog dagelijks nieuwe vlakverkavelingen en industrieterreinen. Oude aantrekkelijke boerderijen worden afgebroken en vervangen door lelijke, geblokte villa’s van staal, glas en beton. Zowel de authenticiteit van de leefomgeving, het sociale karakter van de gemeenschap als de ecologische waarden moeten wijken in dit nieuwe, zogezegd economisch functionele maar in feite totaal irrationele landschap. In tegenstelling tot de buurlanden is ruimtelijke planning in Vlaanderen zowat onbestaande. Architectuur is nauwelijks nog gebonden aan regels of tradities, maar een individuele zaak waarvan iedere architect en bouwheer zijn privé-project kan maken. Het platteland bestaat in feite niet meer, in de plaats daarvan is het grootste deel van het grondgebied gereduceerd tot een uitwaaierende stadsnevel. Recente cijfers van Statbel laten zien dat de bebouwde oppervlakte sinds het midden van de jaren ’80 zowat verdubbeld is. In totaal is er 120 500 ha aan bebouwde grond bijgekomen na 1985. Daartoe behoren ook industrieterreinen, maar vooral de bebouwde percelen zijn sterk in oppervlakte toegenomen, 75 000 ha in totaal, wat neerkomt op een toename van 75%. Tegenwoordig is meer dan een kwart van de oppervlakte in Vlaanderen bebouwd. Daar tegenover staat een afname aan bos van 2 700 ha. Nochtans voorzag het Structuurplan van 1997 in een toename van 10 000 ha aan bos. Ook het wegennet blijft uitbreiden, tussen 2017 en 2018 zelfs nog met 10%. De open ruimte staat in Vlaanderen onder zware druk. De vele bebouwing en verharding zorgt voor grote problemen met de afwatering en een toename aan bodemerosie, wat zich manifesteert in de vorm van modderstromen die de straten tot in de dorpskernen blank zetten en grote schade aanrichten. Biodiversiteit neemt af in een dramatisch tempo, inheemse planten en insecten verdwijnen en het eens zo idyllische landelijke Vlaanderen, dat werd beschreven in de romans en gedichten van Felix Timmermans, Stijn Streuvels en André Demedts, is zeker sinds de jaren ’90 in het geheel niet meer herkenbaar. Het traditionele boerenbedrijf uit deze romans is trouwens vervangen door een industriële vorm van landbouw, die zich enkel met subsidies staande kan houden en er niet in slaagt om haar mestoverschot onder controle te krijgen.

Sinds 2018 is er in het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen sprake van een zogenaamde “betonstop”. Tegen 2040 zou er geen toename meer mogen zijn aan bebouwde ruimte en geen nieuwe verkavelingen meer bijkomen. We spreken hier evenwel over een tijdspanne van 20 jaar. Aan het tempo van de laatste 30 jaar zou de bebouwing nog makkelijk met bijna een derde kunnen toenemen. En hoewel dit tempo enigszins is aan het afnemen, kwam er tussen 2017 en 2018 toch nog 13 000 ha aan bebouwde oppervlakte bij. De regering Michel zou de plannen voor de betonstop concreet uitwerken, maar daar is uiteindelijk niets van terecht gekomen. De coalitie schuift de hete aardappel door naar de volgende legislatuur. Dit hoeft ook niet te verbazen. Geheel in lijn met haar liberale principes, stond deze regering voor een beleid van decentralisatie, deregularisering en laissez-faire. Het kon worden verwacht dat er binnen een domein waar de regels al vrij schaars waren, weinig vooruitgang zou worden geboekt. Deze regering sluit zich overigens aan bij een lange traditie van meer dan een halve eeuw aan Belgisch wanbeleid. In 1948 werd de wet-De Taeye gestemd. Bedenker daarvan was de West-Vlaamse CVP’er Alfred De Taeye. Geheel in de lijn van de toenmalige strategie om de dreiging van het communisme in te dammen, werden riante bouwpremies voorzien voor ieder die een huis wou bouwen. Immers, wie een eigen huis heeft, denkt niet meer aan revolutie, zo luidde de redenering. De rol van de christelijke arbeidersbeweging BAC, waaruit Alfred De Taeye zelf afkomstig was, was in dit proces aanzienlijk.  Zij verstrekten de hypotheken en verstevigden op deze manier hun greep over het platteland. Naarmate de dorpskernen steeds meer opgevuld raakten, waaierden de bouwlinten uit over het platteland. Aan het einde van de jaren ’80, toen de “red scare” geweken was, namen liberale principes van individualisering en deregularisering de overhand in de ruimtelijke ordening.  De huidige versnelling in de landschappelijke versnippering kwam toen op volle gang. Een combinatie van christendemocratische angst voor socialisme en liberale principes maakte van Vlaanderen “het lelijkste land ter wereld”, zoals de architect en planner Renaat Braem het in 1968 reeds verwoordde. Dit alles gebeurde overigens met actieve medewerking van de sociaaldemocraten, die vanaf de jaren ’90 steeds meer het pad van “de derde weg” insloegen. De bouwlobby kwam aldus in handen van de liberalen, terwijl de landbouwlobby bij de christendemocraten kwam te liggen. Structuurplannen haalden niks uit tegen deze chaos, corruptie en koehandel waren schering en inslag. Deze combinatie van liberale en christendemocratische bouwwoede werkt tot op de dag van vandaag door, zeker bij de regering Michel I. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de laatste jaren ecologisch waardevolle gebieden, zoals het Essersbos, bleven verdwijnen en de vierkante meters aan beton bleven toenemen. De moderne klimaatbeweging als antithese Sinds eind vorig jaar vinden er in ons land op regelmatige tijdstippen klimaatbetogingen plaats. Mobiliteit, natuur en klimaat staan tegenwoordig in het centrum van de belangstelling. Burgerbewegingen wijzen op de verantwoordelijkheid van de partijpolitiek, die enkel maar denkt aan de volgende verkiezingen. Hoewel een toename in het bewustzijn van de bevolking voor de eigen leefomgeving alleen maar toegejuicht kan worden, zijn er ook enkele duidelijke keerzijden aan deze medaille. De stuwende krachten die deze burgerbewegingen proberen te kanaliseren, en dat zijn naast de partij Groen en haar mantelorganisaties ook de links-liberale vertegenwoordigers van de zogenaamd participatieve uitklapdemocratie, ontberen een geïntegreerde visie op landschap en samenleving, en wentelen de lasten op de gewone burger af. Daarnaast valt ook de reductie van het probleem tot de loutere uitstoot van CO2 te noteren, een concept dat makkelijk te vermarkten valt waardoor een intrinsieke verweving ontstaat met het groene kapitalisme en de duurzaamheidsindustrie. Kennis over ecologie is binnen de groene partijen en bewegingen gedurende de laatste decennia sterk afgenomen. Daar tegenover staat een toenemende verwevenheid met een bepaalde geürbaniseerde levenswijze en de uit Amerika overgewaaide cultuuroorlogen. Binnen een naar neocalvinisme riekend moreel kader wordt een psychologisch construct opgezet waarbinnen eenieder individueel verantwoordelijk wordt geacht voor zijn of haar ecologische voetafdruk. Dit moet leiden tot wijzigende gedragspatronen op het vlak van mobiliteit, vleesconsumptie, gebruik van plastieken voorwerpen, enzovoort. Op de straten wordt een intersectionalistische strijd gepromoot tussen verschillende vervoerswijzen, die wordt opgeblazen tot een heuse oorlog van identiteiten (“fietsers” versus “automobilisten”). Op de uitbouw van natuur, waarbij een precair evenwicht gehanteerd moet worden tussen biodiverse heidegebieden en koolstof bufferende, klimaatvriendelijke bossen, bestaat geen geïntegreerde visie meer. Des te belangrijker zijn stadstuintjes (waarvan de vijvers overigens dikwijls zorgen voor een grote uitstoot van het broeikasgas methaan) en het op modernistische en onesthetische wijze heropbouwen van de Notre Dame-kathedraal in Parijs met een symbolische ecologische serre op het dak. De gekozen actievormen van de betogers, niet zelden smakeloos en ridicuul, leiden tot een tanend draagvlak onder de bevolking. Politiek rechts speelt bij dit alles dan weer de rol waarin het zich maar al te graag laat casten, namelijk dat van blaffende hond en fanatiek protagonist van het economy first-principe.  Hierbij wordt eindeloos gehamerd op het potentieel verlies aan welvaart en op de belangen van hardwerkende ondernemers. Deze valse dichotomie tussen links- en rechts-liberaal, die maar al te graag wordt overgenomen door de politieke partijen, dwingt onze bevolking in een ongewenst spagaat.  

Opnieuw ruimte voor Vlaanderen De natuurlijke zorg voor de eigen leefomgeving moet in Vlaanderen opnieuw centraal komen te staan, en deze leefomgeving moet opnieuw op maat van de mens. De ideeën van de Vlaamse Bouwmeester Leo Van Broeck, die opnieuw streeft naar een bij wijlen premodern aandoend beeld van dichtere bouwkernen en gemeenschappelijke hulpbronnen – zoals de bodem – zijn in essentie goed, maar lijken soms op maat gemaakt van een nieuwe generatie van postmoderne architecten die mens en dier in homogene, abstracte woonsjablonen wil samendrijven. Wij stellen een nieuwe visie op ruimtelijke beleid voor, waarbij lokale bouwtradities geherwaardeerd worden, historische ruimtelijke patronen opnieuw op hun waarde geëvalueerd worden en moderne wetenschappelijke, ruimtelijke, ecologische en architectonische inzichten worden gebruikt om deze structuren te verbeteren en aan te vullen. Landbouw moet opnieuw lokaal bedreven worden, op maat van de mens, en niet om andere continenten zoals Afrika te bestoken met goedkope landbouwoverschotten en in hun eigen ontwikkeling te fnuiken terwijl onze eigen landbouwers financieel en persoonlijk worden geruïneerd door de moordende concurrentiedruk. Overal ter wereld, maar ook in Europa, is het zelfmoordcijfer onder landbouwers alarmerend hoog! Het is een grove fout van een deel van de moderne, stedelijke milieubeweging om de boer als vijand te zien. De boer is de primaire natuurbeheerder, en ook het beste aanspreekpunt op het terrein. Organische maar ook wetenschappelijke landbouw, waarin beproefde landbouwtradities hand in hand kunnen gaan met nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen, dient de basis te vormen voor een gezonde en adequate landbouweconomie alsook een duurzaam natuurbeleid. Diversiteit in teelten dient te worden geprefereerd boven monocultuur. Een duurzaam model van biologische veeteelt moet een alternatief kunnen bieden voor de huidige overconsumptie aan vlees en stijgende overbemesting. Permacultuur en biolandbouw hoeven geenszins diametraal tegenover landbouwinnovatie te staan, maar verschillende concepten kunnen elkaar daarentegen aanvullen en versterken. Op die manier gaan ecologie, traditie en technologie hand in hand. Het landschap moet teruggebracht worden op maat van de samenleving. Daarom streven we ook naar herstel van de kleinschaligheid, die voor het historische Vlaamse landschap zo kenmerkend was. Op de historische kaarten zien we hoe natte wei- en hooilanden, alsook bos- en heidegebieden, afwisselden met akkers omzoomd door opgaand hout. Deze houtwallen, die vroeger de plaatselijke gemeenschappen van voldoende geriefhout voorzagen, kunnen nu de corridors vormen waarlangs soorten migreren en biodiversiteit gegarandeerd wordt. Waar vroeger de omstandigheden gekoppeld aan geologie, water en bodem het landgebruik mede bepaalden, kunnen deze in combinatie met de hedendaagse innovaties mede de basis vormen voor een geïntegreerd ruimtelijk en landschappelijk beleid, dat voorzien is op klimaatsveranderingen, biodiversiteit in stand houdt, het ruimtelijke evenwicht herstelt en een evenwichtige landbouw kan ondersteunen.

Op deze manier kan zowel het ruimtebeslag van de landbouw verminderd worden als de impact ervan op bodem- en waterkwaliteit (overbemesting, pesticiden, erosie). Hierbij dient ook rekening te worden gehouden met het feit dat dergelijke inzichten te belangrijk zijn om uit te besteden aan de markt. Het misbruik van patenten door malafide multinationals moet ten allen koste worden bestreden en dergelijke producten moeten uit onze leefomgeving worden geweerd. De voedselproductie moet opnieuw in handen komen van de gemeenschap. Bodem en water zijn primaire hulpbronnen, die we niet mogen overlaten aan de speculatie van meedogenloze multinationals. Kortom, duurzame en gemeenschapsgerichte landschappen moeten de eerste doelstelling vormen voor elke vorm van ruimtelijke beleid. Alleen zo kunnen wij in Vlaanderen opnieuw sociale dorpen en steden bouwen, waarin authentieke gemeenschappen kunnen wonen en functioneren binnen een natuurlijke, duurzame en aangename leefomgeving. Read the full article