#afwatering

[keynewssuriname]

Aanpak afwatering infrastructuur nog niet van start

Aanpak afwatering infrastructuur nog niet van start Met de hevige regen van de afgelopen dagen lopen de verschillende straten en wijken onder water. Echter, het ministerie van Openbare Werken kan nog niet beginnen aan haar onderhoudswerkzaamheden.... lees meer op: Read the full article

[havenpoort]

Merovingen aan de monding van de Rijn

Nog met enige regelmaat worden er in Katwijk en Valkenburg bewijzen gevonden van het verblijf van de Romeinen in dit gebied. Na 175 na Chr. zijn de Romeinen vertrokken en was er sprake van een sterke afname van de bevolking. Dit was niet alleen in Katwijk en Valkenburg zo, maar ook aan de noordelijke kant van de Oude Rijn. Het gebied wat weliswaar niet bezet was door de Romeinen maar welk sterk beïnvloed door de Romeinen.

In deze tijd was de monding van de Rijn voor bewoners van groot belang. Via de Rijn werd er handel gedreven en kwamen er goederen van over zee en uit het binnenland naar de kuststreken. Dorestad en Utrecht waren of werden belangrijke handelssteden. Het was de tijd dat de eerste Angelen en Saksen uit het Noorden in de kuststreek neer streken.

De oorzaak voor de afname van bewoning was het ontbreken van Romeins gezag en in de 4e. eeuw wateroverlast door overstromingen vanuit de Rijn, die werden veroorzaakt door de verzanding van de Rijnmond.

Van de periode 250-475 is bij archeologisch onderzoek zeer weinig gevonden. Er is een sterke toename van de bebossing in de kuststreken. Het gebied is natter, mogelijk ontstaan door het niet onderhouden van de afwatering.

Oorzaken van de ontvolking kunnen ook zijn een besmettelijke ziekte of de uitputting van de landbouwgrond.

Wellicht trok een deel van de inwoners mee met de in 275 vertrekkende Romeinen. In de 5e. eeuw bedroeg de bevolking naar schatting nog slechts 10% van het aantal in de Romeinse tijd.

Bewoning

Op de strandwallen en de duinen vond in de Vroege Middeleeuwen, rond 475,  opnieuw bewoning plaats. Dit concentreerde zich aanvankelijk op de oeverwallen langs de Rijn, zoals de nederzettingen Valkenburg, Leiden, Leiderdorp en Rijnsburg. Met name in de Zanderij zijn de nodige sporen van bewoning gevonden. Het zou hier moeten zijn gegaan om de zogenaamde nieuwe Friezen, Angelsaksen die vanuit de Duitse en Deense Noordzeekust naar de monding van de Rijn waren getrokken.

De Franken

De Franken, die na 719 verschenen in het gebied van de monding van de Rijn,  worden als eerste in de bronnen beschreven als een Germaanse stam die leefde aan de Rijn. Gedurende de derde en vierde eeuw na Christus probeerden ze hun leefgebied uit te breiden naar Gallië, een gebied ten westen van het hedendaagse Frankrijk. Dat destijds in handen was van de Romeinen.

De Franken vervulden de taak van heerser tot het midden van de vijfde eeuw, toen het West-Romeinse Rijk in verval raakte. Ze profiteerden van de verzwakte en overbelaste verdediging van de Romeinen en stichtten een eigen rijk.

Hieruit kwam de Merovingische dynastie voort, die zich sinds de doop van koning Clovis tot het christendom had bekeerd. Zijn bekering aan het einde van de vijfde eeuw viel samen met de enorme uitbreiding van zijn rijk en bracht daarmee een opleving en verdere verspreiding van het katholicisme in Europa teweeg.

Rond 475 werd in de Zanderij bij het huidige Katwijk weer een boerderij gebouwd, de tot nu toe oudste gevonden middeleeuwse bewoning. Aangenomen wordt dat deze ‘nieuwe Friezen’ afkomstig waren van Texel of Friesland.

De nederzetting in Rijngeest (Oegstgeest) lag met aanlegplaatsen aan een Rijntak en daar was dus handel gevestigd. Daar en in de Zanderij stonden twee beukige gebouwen, een bouwwijze die toen gebruikt werd voor schuren. Voor de normale wintervoorraad was in de boerderij voldoende ruimte, eventueel met kleine spiekers. Waarschijnlijk waren de schuren daarom bestemd voor handelsvoorraden.

Rond de Rijnmond zijn enkele zeer kostbare archeologische vondsten gedaan uit de Friese periode, die alleen voorkomen in een koninklijke omgeving, zoals een gouden gesp in Rijnsburg, een vergulde drinkhoorneinde in Katwijk en recent een zilveren schaal in Oegstgeest.

Katwijk was ook de vergaderplaats van Rijnland, bleek uit latere sporen. Daarom wordt tegenwoordig aangenomen dat hier een rijke Friese elite heeft gewoond die de macht uitoefende in het Rijnland.

Vervolgens ontstonden nederzettingen op de strandwallen, waaronder ’s-Gravenhage, Voorburg, Rijswijk, Oegstgeest, Wassenaar, Lisse, Noordwijkerhout en Hillegom. De zogenaamde heemnamen, bijvoorbeeld Sassenheim en Hillegom, geven aan dat we met ontginningen uit de Vroege Middeleeuwen te maken hebben.

De hoger gelegen zandruggen van de strandwallen werden ontbost en als bouwland gebruikt, terwijl de vlaktes tussen de strandwallen als grasland voor veeteelt in gebruik waren. Ze werden respectievelijk geest- en meentgronden genoemd. Geesten zijn langgerekte heuvels, de hogere delen van de oude strandwallen.

De geesten werden gekenmerkt door een strokenverkaveling dwars over de strandwallen; het hele bouwlandgebied was omgeven door een houtwal. Op de randen van de geestgronden lagen wegen waaraan de boerderijen stonden en die aan beide uiteinden van de geest in een punt bij elkaar kwamen.

Put gevonden bij opgravingen

In de oude kernen van de strandwallendorpen is deze wegenstructuur vaak nog goed te herkennen, ook al zijn de strandwallen grotendeels vergraven ten behoeve van de bollenteelt en zandwinning. De oudste geesten hebben over het algemeen een ovale vorm (bijv. Noordwijk-Binnen), terwijl de jongere geesten meer rechthoekig van vorm zijn (bijv. Noordwijkerhout).

25-4-2024

[peterpauldoodkorte]

nooit meer gebeurt weer

ongewenst en ongewild beangstigend kil en koudis daar de confrontatie danvan heden met het verledendoor juist ook het handelen van mensen tegen mensendie het beter moeten weten waar ooit een wrede machthen systematisch moorddevervolgt nu hun nageslachtnietsontziend het buurvolkhet mens zijn diep onterendvegen zij met minachting afwat niemand vergeten mag Reflectie op de foeilelijke strijd tussen…

[mantingerveld]

Koolveen en Hullenzand in de legger WDODelta

De Legger van WDODelta, met de Voorde en de afwatering via secundaire sloten (gestippeld) van het Landarbeiderswetgebied en de oude afwatersloot Mekelermeersche Veen is omgevormd tot slenk. Nog niet verwerkt in de legger. Mantingerveld https://wdodelta.maps.arcgis.com/apps/PublicInformation/index.html?appid=f4d70462441647d1ab9073fd9f333d1c Voorde Stuw Haarweg Stuw Hoogeveenseweg Gedempte…

[mantingerdijk]

Koolveen en Hullenzand in de legger WDODelta

De Legger van WDODelta, met de Voorde en de afwatering via secundaire sloten (gestippeld) van het Landarbeiderswetgebied en de oude afwatersloot Mekelermeersche Veen is omgevormd tot slenk. Nog niet verwerkt in de legger. Mantingerveld https://wdodelta.maps.arcgis.com/apps/PublicInformation/index.html?appid=f4d70462441647d1ab9073fd9f333d1c Voorde Stuw Haarweg Stuw Hoogeveenseweg Gedempte…

[regioonlineofficial]

De Oudendijk, Kreekdijk en Weeldijk bij Standdaarbuiten zijn wegen die toe zijn aan een grote reconstructie. Niet alleen het wegdek en de fundering, maar ook de bomen en de beplanting moeten worden aangepakt. Ook voor een aantal andere wegen in de gemeente zijn zwaardere en uitgebreidere maatregelen nodig dan regulier onderhoud. Het college vraagt hiervoor extra budget aan de gemeenteraad. De Oudendijk, Kreekdijk en Weeldijk liggen in elkaars verlengde. Het is al langer bekend dat de weg die over de dijken loopt, en de fundering eronder, aan het eind van hun levensduur zijn. Dat geeft overlast voor mensen die er wonen, bijvoorbeeld door trillingen en opspattend water. Daarom moeten de weg, de fundering en de afwatering worden aangepakt. Maar doordat de situatie erg complex is, heeft dat veel voeten in de aarde. Belangrijke bomen Langs de dijken staan bomen die beeldbepalend zijn en een belangrijke waarde hebben voor de biodiversiteit. Als de weg wordt aangepakt, zal een aantal bomen sneuvelen, waarvoor dan nieuwe bomen worden aangeplant. De bestaande bomen zijn voornamelijk essen, waarvan een flink deel is aangetast door essentaksterfte, wat betekent dat vervanging op termijn onvermijdelijk is. Complicerende factor daarbij is dat de bomenrij aan de Kreekdijk en Weeldijk een essentiële vliegroute is voor vleermuizen. Om deze bomenrij te mogen vervangen, is een ontheffing op de wet Natuurbescherming noodzakelijk. Complicerende factoren De bomen zijn slechts een deel van de puzzel. Zo heeft de ondergrond van de dijken een beperkte draagkracht, wat om een aangepaste funderingsconstructie vraagt. De oude fundering bevat hoogovenslakken, die tegenwoordig volgens de wet als verontreinigd materiaal naar een erkende verwerker moeten. Op de dijk groeit Japanse duizendknoop, een hardnekkig onkruid waarvan de wortels grote schade kunnen veroorzaken aan wegen, riolering en gebouwen. Nu de wegen op de schop gaan, is het logisch en noodzakelijk dat onkruid meteen grondig aan te pakken, maar die bestrijding gaat niet goed samen met de maatregelen die nodig zijn om de vleermuizen te beschermen. Extra budget voor onderhoud wegen Voor het onderhoud aan wegen heeft de gemeente Moerdijk een meerjarenbegroting die is gebaseerd op de basisplanning van werkzaamheden. Die basisplanning volgt uit weginspecties. Bij een aantal wegen bleek nader onderzoek noodzakelijk. En uit dat nadere onderzoek bleek bij een aantal asfaltwegen dat zwaardere maatregelen nodig zijn dan waar de basisplanning in voorziet. Dat geldt voor de Oudendijk, Kreekdijk en Weeldijk, maar ook voor een aantal andere wegen in de gemeente. Daarvoor is extra budget nodig. Onvermijdelijk Dat voor een aantal wegen zwaardere maatregelen nodig zijn, is onvermijdelijk. Daarbij spelen allerlei factoren een rol, zoals klimaatverandering. Bij kleidijken komt het bijvoorbeeld voor dat de ondergrond beschadigd raakt door uitdroging. Ook worden wegen soms intensiever gebruikt dan bij de aanleg was voorzien, waardoor ze sneller slijten. In zo’n geval wil je de weg verbeteren zodat die bestand is tegen dat intensieve gebruik. Grondige aanpak Wethouder Jack van Dorst benadrukt dat de zwaardere maatregelen weloverwogen worden ingezet. “Met regulier onderhoud kunnen we een weg oplappen, maar dat lost het probleem niet op en is duurder op de lange termijn. Dan kies ik er liever voor om te investeren in een duurzame oplossing. Juist omdat er veel onderzoek en voorbereiding aan voorafgaat en inwoners daardoor vaak al langer met een versleten weg zitten, willen we dit soort reconstructies geen dag langer uitstellen dan nodig. Daarom willen we in 2024 aan de slag met de Oudendijk, Kreekdijk en Weeldijk en willen we ook andere wegen die zwaardere maatregelen nodig hebben, zoals de Postbaan en de Oude Heijningsedijk in Heijningen en de Blaaksedijk in Fijnaart, in de komende twee jaar aanpakken.”

[surveycircle]

Tweeted

Respondenten gezocht voor onderzoek! Onderwerp: "Nieuw sportpark ontwerpen dat rekening houdt met allerlei aspecten" https://t.co/11xezn2H5s via @SurveyCircle #sporten #klimaat #bereikbaarheid #afwatering #RespondentenGezocht #enquête #survey #surveycircle https://t.co/6tGftfqtji

— Daily Research @SurveyCircle (@daily_research) Mar 17, 2023

[kristofschellemans]

Eindbeeld fase 2

Het eindbeeld bevat een axonometrie waarbij de golfplaat textuur bekomen is door potlood, een plan dat het geheel samentrekt door enerzijds de versmelting van de spoorberm met de snede bovenaan en anderzijds het grid dat doorloopt in de snede onderaan, een technische tekening die de afwatering van het dak weergeeft waar de vormen van het dak een dominante lijndikte hebben. En als laatste een snede, die gesplitst is en naar de randen van het blad om de afwatering te benadrukken. Dit alles ingekaderd in een zwarte lijst en witte passe-partout.

[zannekinbond]

Een open Vlaanderen: ruimte en leefmilieu

Ruimte in Vlaanderen: een falend beleid als ideologisch instrument Wie vanuit Wallonië, Frankrijk, Duitsland, of zelfs het dichtbevolkte Nederland Vlaanderen binnenrijdt, valt meteen het dramatische verschil in ruimtelijke ordening op. Vlaanderen is volledig dicht gebouwd, en dit op de meest chaotische wijze: overal waar men om zich heen kijkt weerkaatst het licht op de daken van talloze woonwijken, flatgebouwen, woonlinten, industriepanden of megastallen. Een enorme versnippering van het landschap gaat hiermee gepaard. Bebouwing staat verspreid tussen de akkers en weilanden, uitgestrekt in linten langs provinciale wegen, met onregelmatige lapjes bos en natuurgebied daar tussenin. Langs de randen van de dorpskernen verrijzen nog dagelijks nieuwe vlakverkavelingen en industrieterreinen. Oude aantrekkelijke boerderijen worden afgebroken en vervangen door lelijke, geblokte villa’s van staal, glas en beton. Zowel de authenticiteit van de leefomgeving, het sociale karakter van de gemeenschap als de ecologische waarden moeten wijken in dit nieuwe, zogezegd economisch functionele maar in feite totaal irrationele landschap. In tegenstelling tot de buurlanden is ruimtelijke planning in Vlaanderen zowat onbestaande. Architectuur is nauwelijks nog gebonden aan regels of tradities, maar een individuele zaak waarvan iedere architect en bouwheer zijn privé-project kan maken. Het platteland bestaat in feite niet meer, in de plaats daarvan is het grootste deel van het grondgebied gereduceerd tot een uitwaaierende stadsnevel. Recente cijfers van Statbel laten zien dat de bebouwde oppervlakte sinds het midden van de jaren ’80 zowat verdubbeld is. In totaal is er 120 500 ha aan bebouwde grond bijgekomen na 1985. Daartoe behoren ook industrieterreinen, maar vooral de bebouwde percelen zijn sterk in oppervlakte toegenomen, 75 000 ha in totaal, wat neerkomt op een toename van 75%. Tegenwoordig is meer dan een kwart van de oppervlakte in Vlaanderen bebouwd. Daar tegenover staat een afname aan bos van 2 700 ha. Nochtans voorzag het Structuurplan van 1997 in een toename van 10 000 ha aan bos. Ook het wegennet blijft uitbreiden, tussen 2017 en 2018 zelfs nog met 10%. De open ruimte staat in Vlaanderen onder zware druk. De vele bebouwing en verharding zorgt voor grote problemen met de afwatering en een toename aan bodemerosie, wat zich manifesteert in de vorm van modderstromen die de straten tot in de dorpskernen blank zetten en grote schade aanrichten. Biodiversiteit neemt af in een dramatisch tempo, inheemse planten en insecten verdwijnen en het eens zo idyllische landelijke Vlaanderen, dat werd beschreven in de romans en gedichten van Felix Timmermans, Stijn Streuvels en André Demedts, is zeker sinds de jaren ’90 in het geheel niet meer herkenbaar. Het traditionele boerenbedrijf uit deze romans is trouwens vervangen door een industriële vorm van landbouw, die zich enkel met subsidies staande kan houden en er niet in slaagt om haar mestoverschot onder controle te krijgen.

Sinds 2018 is er in het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen sprake van een zogenaamde “betonstop”. Tegen 2040 zou er geen toename meer mogen zijn aan bebouwde ruimte en geen nieuwe verkavelingen meer bijkomen. We spreken hier evenwel over een tijdspanne van 20 jaar. Aan het tempo van de laatste 30 jaar zou de bebouwing nog makkelijk met bijna een derde kunnen toenemen. En hoewel dit tempo enigszins is aan het afnemen, kwam er tussen 2017 en 2018 toch nog 13 000 ha aan bebouwde oppervlakte bij. De regering Michel zou de plannen voor de betonstop concreet uitwerken, maar daar is uiteindelijk niets van terecht gekomen. De coalitie schuift de hete aardappel door naar de volgende legislatuur. Dit hoeft ook niet te verbazen. Geheel in lijn met haar liberale principes, stond deze regering voor een beleid van decentralisatie, deregularisering en laissez-faire. Het kon worden verwacht dat er binnen een domein waar de regels al vrij schaars waren, weinig vooruitgang zou worden geboekt. Deze regering sluit zich overigens aan bij een lange traditie van meer dan een halve eeuw aan Belgisch wanbeleid. In 1948 werd de wet-De Taeye gestemd. Bedenker daarvan was de West-Vlaamse CVP’er Alfred De Taeye. Geheel in de lijn van de toenmalige strategie om de dreiging van het communisme in te dammen, werden riante bouwpremies voorzien voor ieder die een huis wou bouwen. Immers, wie een eigen huis heeft, denkt niet meer aan revolutie, zo luidde de redenering. De rol van de christelijke arbeidersbeweging BAC, waaruit Alfred De Taeye zelf afkomstig was, was in dit proces aanzienlijk.  Zij verstrekten de hypotheken en verstevigden op deze manier hun greep over het platteland. Naarmate de dorpskernen steeds meer opgevuld raakten, waaierden de bouwlinten uit over het platteland. Aan het einde van de jaren ’80, toen de “red scare” geweken was, namen liberale principes van individualisering en deregularisering de overhand in de ruimtelijke ordening.  De huidige versnelling in de landschappelijke versnippering kwam toen op volle gang. Een combinatie van christendemocratische angst voor socialisme en liberale principes maakte van Vlaanderen “het lelijkste land ter wereld”, zoals de architect en planner Renaat Braem het in 1968 reeds verwoordde. Dit alles gebeurde overigens met actieve medewerking van de sociaaldemocraten, die vanaf de jaren ’90 steeds meer het pad van “de derde weg” insloegen. De bouwlobby kwam aldus in handen van de liberalen, terwijl de landbouwlobby bij de christendemocraten kwam te liggen. Structuurplannen haalden niks uit tegen deze chaos, corruptie en koehandel waren schering en inslag. Deze combinatie van liberale en christendemocratische bouwwoede werkt tot op de dag van vandaag door, zeker bij de regering Michel I. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de laatste jaren ecologisch waardevolle gebieden, zoals het Essersbos, bleven verdwijnen en de vierkante meters aan beton bleven toenemen. De moderne klimaatbeweging als antithese Sinds eind vorig jaar vinden er in ons land op regelmatige tijdstippen klimaatbetogingen plaats. Mobiliteit, natuur en klimaat staan tegenwoordig in het centrum van de belangstelling. Burgerbewegingen wijzen op de verantwoordelijkheid van de partijpolitiek, die enkel maar denkt aan de volgende verkiezingen. Hoewel een toename in het bewustzijn van de bevolking voor de eigen leefomgeving alleen maar toegejuicht kan worden, zijn er ook enkele duidelijke keerzijden aan deze medaille. De stuwende krachten die deze burgerbewegingen proberen te kanaliseren, en dat zijn naast de partij Groen en haar mantelorganisaties ook de links-liberale vertegenwoordigers van de zogenaamd participatieve uitklapdemocratie, ontberen een geïntegreerde visie op landschap en samenleving, en wentelen de lasten op de gewone burger af. Daarnaast valt ook de reductie van het probleem tot de loutere uitstoot van CO2 te noteren, een concept dat makkelijk te vermarkten valt waardoor een intrinsieke verweving ontstaat met het groene kapitalisme en de duurzaamheidsindustrie. Kennis over ecologie is binnen de groene partijen en bewegingen gedurende de laatste decennia sterk afgenomen. Daar tegenover staat een toenemende verwevenheid met een bepaalde geürbaniseerde levenswijze en de uit Amerika overgewaaide cultuuroorlogen. Binnen een naar neocalvinisme riekend moreel kader wordt een psychologisch construct opgezet waarbinnen eenieder individueel verantwoordelijk wordt geacht voor zijn of haar ecologische voetafdruk. Dit moet leiden tot wijzigende gedragspatronen op het vlak van mobiliteit, vleesconsumptie, gebruik van plastieken voorwerpen, enzovoort. Op de straten wordt een intersectionalistische strijd gepromoot tussen verschillende vervoerswijzen, die wordt opgeblazen tot een heuse oorlog van identiteiten (“fietsers” versus “automobilisten”). Op de uitbouw van natuur, waarbij een precair evenwicht gehanteerd moet worden tussen biodiverse heidegebieden en koolstof bufferende, klimaatvriendelijke bossen, bestaat geen geïntegreerde visie meer. Des te belangrijker zijn stadstuintjes (waarvan de vijvers overigens dikwijls zorgen voor een grote uitstoot van het broeikasgas methaan) en het op modernistische en onesthetische wijze heropbouwen van de Notre Dame-kathedraal in Parijs met een symbolische ecologische serre op het dak. De gekozen actievormen van de betogers, niet zelden smakeloos en ridicuul, leiden tot een tanend draagvlak onder de bevolking. Politiek rechts speelt bij dit alles dan weer de rol waarin het zich maar al te graag laat casten, namelijk dat van blaffende hond en fanatiek protagonist van het economy first-principe.  Hierbij wordt eindeloos gehamerd op het potentieel verlies aan welvaart en op de belangen van hardwerkende ondernemers. Deze valse dichotomie tussen links- en rechts-liberaal, die maar al te graag wordt overgenomen door de politieke partijen, dwingt onze bevolking in een ongewenst spagaat.  

Opnieuw ruimte voor Vlaanderen De natuurlijke zorg voor de eigen leefomgeving moet in Vlaanderen opnieuw centraal komen te staan, en deze leefomgeving moet opnieuw op maat van de mens. De ideeën van de Vlaamse Bouwmeester Leo Van Broeck, die opnieuw streeft naar een bij wijlen premodern aandoend beeld van dichtere bouwkernen en gemeenschappelijke hulpbronnen – zoals de bodem – zijn in essentie goed, maar lijken soms op maat gemaakt van een nieuwe generatie van postmoderne architecten die mens en dier in homogene, abstracte woonsjablonen wil samendrijven. Wij stellen een nieuwe visie op ruimtelijke beleid voor, waarbij lokale bouwtradities geherwaardeerd worden, historische ruimtelijke patronen opnieuw op hun waarde geëvalueerd worden en moderne wetenschappelijke, ruimtelijke, ecologische en architectonische inzichten worden gebruikt om deze structuren te verbeteren en aan te vullen. Landbouw moet opnieuw lokaal bedreven worden, op maat van de mens, en niet om andere continenten zoals Afrika te bestoken met goedkope landbouwoverschotten en in hun eigen ontwikkeling te fnuiken terwijl onze eigen landbouwers financieel en persoonlijk worden geruïneerd door de moordende concurrentiedruk. Overal ter wereld, maar ook in Europa, is het zelfmoordcijfer onder landbouwers alarmerend hoog! Het is een grove fout van een deel van de moderne, stedelijke milieubeweging om de boer als vijand te zien. De boer is de primaire natuurbeheerder, en ook het beste aanspreekpunt op het terrein. Organische maar ook wetenschappelijke landbouw, waarin beproefde landbouwtradities hand in hand kunnen gaan met nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen, dient de basis te vormen voor een gezonde en adequate landbouweconomie alsook een duurzaam natuurbeleid. Diversiteit in teelten dient te worden geprefereerd boven monocultuur. Een duurzaam model van biologische veeteelt moet een alternatief kunnen bieden voor de huidige overconsumptie aan vlees en stijgende overbemesting. Permacultuur en biolandbouw hoeven geenszins diametraal tegenover landbouwinnovatie te staan, maar verschillende concepten kunnen elkaar daarentegen aanvullen en versterken. Op die manier gaan ecologie, traditie en technologie hand in hand. Het landschap moet teruggebracht worden op maat van de samenleving. Daarom streven we ook naar herstel van de kleinschaligheid, die voor het historische Vlaamse landschap zo kenmerkend was. Op de historische kaarten zien we hoe natte wei- en hooilanden, alsook bos- en heidegebieden, afwisselden met akkers omzoomd door opgaand hout. Deze houtwallen, die vroeger de plaatselijke gemeenschappen van voldoende geriefhout voorzagen, kunnen nu de corridors vormen waarlangs soorten migreren en biodiversiteit gegarandeerd wordt. Waar vroeger de omstandigheden gekoppeld aan geologie, water en bodem het landgebruik mede bepaalden, kunnen deze in combinatie met de hedendaagse innovaties mede de basis vormen voor een geïntegreerd ruimtelijk en landschappelijk beleid, dat voorzien is op klimaatsveranderingen, biodiversiteit in stand houdt, het ruimtelijke evenwicht herstelt en een evenwichtige landbouw kan ondersteunen.

Op deze manier kan zowel het ruimtebeslag van de landbouw verminderd worden als de impact ervan op bodem- en waterkwaliteit (overbemesting, pesticiden, erosie). Hierbij dient ook rekening te worden gehouden met het feit dat dergelijke inzichten te belangrijk zijn om uit te besteden aan de markt. Het misbruik van patenten door malafide multinationals moet ten allen koste worden bestreden en dergelijke producten moeten uit onze leefomgeving worden geweerd. De voedselproductie moet opnieuw in handen komen van de gemeenschap. Bodem en water zijn primaire hulpbronnen, die we niet mogen overlaten aan de speculatie van meedogenloze multinationals. Kortom, duurzame en gemeenschapsgerichte landschappen moeten de eerste doelstelling vormen voor elke vorm van ruimtelijke beleid. Alleen zo kunnen wij in Vlaanderen opnieuw sociale dorpen en steden bouwen, waarin authentieke gemeenschappen kunnen wonen en functioneren binnen een natuurlijke, duurzame en aangename leefomgeving. Read the full article

[havenpoort]

De Rijn Delta in de Duin- en Bollenstreek

Ik neem u in deze aflevering mee naar de Rijn, immers ook in ons woon- en leefgebied was deze rivier van grote betekenis

Het gebied van de Duin- en Bollenstreek behoorde in het verleden tot de Rijn delta. Met ontstaan van de duinen ontstond er in dit gebied een vorm van afwatering dit van Noord naar Zuid liep en uitmondde in wat nu de Oude Rijn noemen. Tot in de Vroege Middeleeuwen mondde de hoofdtak van het Rijnsysteem (de huidige Oude Rijn) bij Katwijk via een opening in de strandwallengordel hier in zee uit.

Waterlopen liepen langs de kust alle in noord-zuidrichting langs de flanken van de strandwallen. Zij voerde het overtollige regenwater uit de strandwallen af naar de Rijn, die zelf weer afwaterde op de Noordzee. De afwateringen die we nog uit die tijd kennen zijn de Maandagse, Dinsdagse, Woensdagse en Donderdagse Wetering.

Slechts enkele afwateringen liepen van West naar Oost. De bekendste die we nu nog kennen is de Hillegomse beek die nu uitmondt in de Ringvaart, maar vroeger uitmondde in het Haarlemmermeer.

Ik neem u nu mee naar het gebied van Katwijk tot en met Leiden. De Rijn was in de vroege Middeleeuwen niet de stille stroom van nu, maar een natuurlijke, meanderende rivier die grote massa’s water naar zee afvoerde en die bij hevige stormvloeden ook grote hoeveelheden het land binnenliet.

De bedding van de Rijn kwam pas in de 12e. eeuw vast te liggen, met name wat betreft het gedeelte van Oegstgeest tot de kust.

De hoofdgeul volgde reeds in de vroege Middeleeuwen de huidige route langs het latere Leiden, de tegenwoordige Haagse Schouw en via Valkenburg richting het gebied tussen Noordwijk en Katwijk, het gebied wat nu bekend is als de Rijnsoever.

Een parallelle stroomgeul liep langs het verdwenen rivierdorp Nieuw-Rhijngeest. Deze Rijngeul verplaatste zich in de loop der tijd steeds verder naar het zuiden en verenigde zich tenslotte met de hoofdgeul.

De Rijngeul langs Nieuw-Rhijngeest liep dus veel noordelijker dan de huidige Oude Rijn. Die bevond zich, om de gedachten te bepalen, ter hoogte van wat nu de Einsteinweg heet.

Omdat de Rijn geleidelijk minder water ging voeren (de Waal en de Lek namen de afvoerfunctie over) verzandde de monding. Vanaf 1122 stagneerde de aanvoer van Rijnwater geheel doordat de Kromme Rijn in Wijk bij Duurstede werd afgedamd.

De in de Rijn uitkomende waterlopen waren getijdenkreken, waarin de getijdenwerking van de Noordzee merkbaar was.

Van west naar oost waren dat:

de Oude Vliet, nu nog herkenbaar las de grens tussen Oegstgeest en Voorhout,

De Pastoorswetering, die er met de Endegeesterwetering voor een groot deel nog ligt,

De Hofbroeker- of Hofdijksewetering, waaraan de brede sloot langs Hofbrouckerlaan herinnert,

De Mare, die alweer een paar eeuwen de Haarlemmer Trekvaart heet

Oost-west verbinding bestonden in de vroege middeleeuwen nog niet.

In de tweede helft van de 12e. eeuw raakte de Rijnmond bij Katwijk definitief verstopt. Waarschijnlijk is de storm van 21 december 1163 de genadeklap geweest.      

De kaart geeft de situatie aan van rond 1300, met de ligging van de strandwallen in het kleigebied. Op de kaart staan de kerken van Noordwijk en Rijnsburg, het Groene kerkje in Oegstgeest, de abdij van Rijnsburg en kasteel ’t Sandt.

Stormen maakten ook de afwatering naar het noorden mogelijk, door het ontstaan van de Zuiderzee en de groter wordende meren ten noorden van Leiden, de Leidse meer en de Haarlemmermeer. De verbinding van Oegstgeest werd gevormd door de Mare, overgaand in de Leede. De Oude Vliet bleef bij Rijnsburg als bescheiden sloot bestaan, maar de abdis van Rijnsburg liet de Nieuwe Vliet graven om de wateroverlast te voorkomen, deze liep van Rijnsburg zuidelijk langs de kerk van Kerkwerve naar de Poelen bij Warmond en vervolgens via de Leede naar De Kaag.

27 januari 2020

[betoverheks]

In je eentje is er niets aan. Ook niet voor een eendje. Opgedragen aan alle eenzame eenlingen en eenden. Maar vooral aan de eend zonder snavel. Bij wijze van nagedachtenis..... En haar man natuurlijk. Maar die heeft vast alweer een ander: Dat is me er eentje!

In je eentje is er niets aan. Ook niet voor een eendje. Opgedragen aan alle eenzame eenlingen en eenden. Maar vooral aan de eend zonder snavel. Bij wijze van nagedachtenis….. En haar man natuurlijk. Maar die heeft vast alweer een ander: Dat is me er eentje!

IS ER NIETS AAN……..

Wat is er toch aan de hand? De laatste dagen word ik doodgegooid met het fenomeen trouwen. Dat mijn vriendinnetje dat gaat doen vind ik geweldig. Ze trouwt met haar droomprins: Een leuke knappe  man van haar eigen leeftijd met wie ze al jaren dolgelukkig is. Voelt helemaal goed. En zelfs dan is het een enorme stap. Een mijlpaal!

Maar al die achterlijk televisieprogramma’s…

[mantingerveld]

Water Koolveen

Koolveen en Hullenzand aan de Hoogeveenseweg. Stuw Koolveen aan de kant Hoogeveenseweg met de afwatering onder de weg door, over het Hullenzand naar de Hullenraai. Mantingerveld

[mantingerdijk]

Water Koolveen

Koolveen en Hullenzand aan de Hoogeveenseweg. Stuw Koolveen aan de kant Hoogeveenseweg met de afwatering onder de weg door, over het Hullenzand naar de Hullenraai. Mantingerveld

[regioonlineofficial]

De Langeweg, voor veel inwoners uit Ooltgensplaat dé toegangsweg tot het dorp, wordt in februari 2024 vergroend. Afgelopen twee weken konden inwoners uit Ooltgensplaat stemmen op hun favoriete ontwerp. En dat gebeurde massaal. Er is maar liefst 600 keer gestemd. Het beplantingsontwerp ‘Uut je Plaete’ is met 434 stemmen de duidelijke winnaar. In dit ontwerp wordt een combinatie gemaakt van bloeiende vaste planten, siergrassen, struiken en bomen. Hierdoor ontstaat er een kleurrijk tafereel. Met dankzij de meerpalen ook een stoer karakter! Online en fysiek stemmen Inwoners uit Ooltgensplaat konden via klimaatkrachtiggo.nl stemmen, maar ook tijdens twee evenementen. De groep inwoners die met de gemeente meedenkt over een klimaatkrachtig Ooltgensplaat, wilde zoveel mogelijk dorpsgenoten laten stemmen. Daarom organiseerden de gemeente en basisschool De Regenboog een gezellige markt over vergroenen. Ook stond de groep bij de supermarkt om dorpsgenoten te informeren. Tijdens deze activiteiten werd enthousiast op het initiatief gereageerd en veel gestemd. Tips van de inwoners worden meegenomen in de verdere uitwerking. De Langeweg in Ooltgensplaat “We willen waar het kan zoveel mogelijk inwoners, ondernemers en maatschappelijke organisaties betrekken bij onderwerpen zoals vergroenen of verduurzamen. De Langeweg in Ooltgensplaat is hier een voorbeeld van. Dankzij de meedenkgroep in Ooltgensplaat zijn we dit vergroeningstraject gestart. Tijdens de stemperiode stonden verbinden en betrokkenheid centraal. We wilden de inwoners daarom op een laagdrempelige manier betrekken bij het vergroenen van de Langeweg. Maar liefst 600 mensen hebben de moeite genomen om te stemmen. We zijn dan ook trots op de grote betrokkenheid van de inwoners bij dit onderwerp”, aldus wethouder Duurzaamheid Jaap Willem Eijkenduijn. In gesprek met direct omwonenden Nu het favoriete ontwerp bekend is, spreekt de gemeente donderdag 21 november verder met de direct omwonenden over de technische uitwerking. Hier worden onderwerpen als vuilnisbakken en oversteekplaatsen in meegenomen. Langeweg aantrekkelijker en klimaatbestendiger Het vergroenen van de Langeweg is al lang een wens van de Meedenkers voor een Klimaatkrachtig Ooltgensplaat, want de middenberm bestaat vooral uit tegels. Dit inwonersinitiatief biedt voor de gemeente kansen om de entree naar het dorp aantrekkelijker te maken. Maar door te vergroenen verbetert ook de afwatering tijdens hevige regenval, blijft de temperatuur lager op hete dagen en bevordert het de biodiversiteit. Een win-win situatie dus!

[bohinj000]

Zoekt u een appartement / vakantiewoning te huur in Bohinj ( Slovenië , Julische Alpen ) ? ( Voor 4 tot 6 personen )

Bohinj ( Triglav National Park ) is omgeven door bergen en is een regio met een ongelofelijke mooie natuur schoonheid. Fietsen, mountainbiken, bergklimmen, kletteren, vissen, paragliden, zwemmen, je kunt het allemaal doen in Bohinj.

Bohinj meer :  ( Hoogteniveau is 525m boven de zeespiegel. )

Afmeting van het Bohinjmeer = 4,3 x 1,1 km , omtrek = 11 km oppervlakte = 3, 19 km2 , inhoud = 100 Mm3 diepste punt = 45 m , gemiddelde helderheid = 10 m watertemperatuur = 0 - 24°C , (koud water (4°C) op een diepte van 5 m

gemiddelde toevoer vanaf  Savica waterval  naar het meer = ~5m3/s met een gemiddelde afwatering bij het kerkje at  St. Janez  = 8,34m3/s

hoogste waterstand in mei, laagste in februari record hoogste waterstand + 3,7 m (1967) In de periode 1954 - 1990 was er ijs op het Bohinjmeer, dat is een gemiddelde van 61 dagen per jaar.

[kristofschellemans]

technische tekening

Deze tekening geeft de afwatering van de daken weer. Er is ook een duidelijke aanwezigheid van het grid die ik heb gebruikt als basis voor mijn site.