#makamundo

[juwanlorenzo]

Prayer to St. Claire of Assisi (English)

St. Claire of Assisi, we give praise and thanks to the Father for giving us the grace of life, especially yours that is full of sufferings and sacrifices for peace, unity, love and obedience to the Church.

Your deep adoration to the Blessed Sacrament became the path to distance yourself from worldly possessions, for the sake of the obedience to the will of our Lord.

Your example, sacrifices, and deep desire to live according to the will of God may encourage every Christian to holiness.

O most revered patron, St. Claire, help every childless couple that their prayer be granted. Give guidance to our humble town, our country, and the world to achieve the peace to everyone.

May we, who are hoping for your intercession, embrace true service and to offer ourselves for the sake of the Kingdom of God. May our Lord Jesus Christ be praised together with the Father and the Holy Spirit through you forever and ever. Amen

St. Claire of Assisi, pray for us!

PANALANGIN PARA KAY SANTA CLARA DE ASSISI (Tagalog)

Mahal na Santa Clara, pinupuri at pinasasalamatan ang Dakilang Ama sa biyaya ng makabuluhang buhay tulad ng sa iyo na punong puno ng pagpapakasakit at pagtitiis para sa kapayapaan, pagkakaisa, pagmamahalan at pagsusunuran sa Simbahan. Ikaw ay sumamba sa Santisimo Sacramento ma naging daan upang ilayo mo ang iyong sarili sa lahat ng bagay na makamundo, alang-alang sa pagsunod mo sa aral ng Panginoon. Ang iyong mga halimbawa mh pagpapakasakit, pagtitiis at madubdob na hangarin na mamuhay ayon sa kalooban ng Diyos ay umakay nawa sa bawat isang Kristyano patungo sa kabanalan.

Mahal na Patronang Santa Clara, tulungan mo ang bawat mag asawa sa kanilang kahilungan na mabiyayaan ng supling ang kanilang pagmamahalan. Patnubayan mo at tulungan ang aming bayan, ang aming bansa at ang buong daigdig upang ang tunay na kapayapaan ay aming makamit.

Nawa, kaming umaasa at nananalig sa iyong tulong ay magtalaga din ng sarili sa paglilingkod at pagpapakasakit alang alang sa ikaluluwalhati ng Panginoon. Sa tulong mo at halimbawa ay mapapurihan nawa namin si Hesukristong ating Panginoon, kasama ng Ama at ng Espiritu Santo, iisang Diyos magpasawalang hanggan. Amen.

Sta. Clara ng Assisi, Ipanalangin Mo Kami

[eeriv]

Hi 2025! life update so far?? 🍃🌷

Workaholic January! grabe yung night shifts ko last month. and guess what? grabe yung health issues ko. parang ito na yung bunga ng mga unhealthy eatings and puyata and pagods ko since start ko ng Petron haha

I realized. ayoko pala ng ganito. ayoko pala ng madaming pera tapos ginagamit ko lang panggamot. haha. mas okay na pala ako sa wala, pero masaya ako at healthy ako.

Sa totoo lang, I want to quit na. hahaha dito ko talaga napapatunayan na ang pinaka goal ko talaga sa life ay magkaroon ako ng sariling akin haha. sana makapg ipon ako tapos magawa ko yung mga gusto ko. yun nalang ang motivation ko. mas gusto ko pala ng normal na buhay. mas gusto ko pala yung nakakahinga ako ng maluwag. totoo nga, the world is not enough. hindi ka mapapasaya ng pagiging makamundo mo. at the end of the day, what really matters is you.. your family.. your relationship with the Lord.. and your sanity.

Kaya I don’t romanticize overworking. na dati sukatan ng pagiging worthy ko yung pgiging productive ko sa mga bagay bagay. ngayon gusto ko nalang umupo sa harapan ng dagat, makinig sa huni ng mga ibon, at lumanghap ng sariwang hangin. that’s my goal haha. 🍃🪷💚

Ang dami ko na namang iniinom na gamot. ang dami ko nananamng masakit sa katawan. sana hindi pa huli ang lahat para bumawi sa sarili. Nandito na naman ako Lord, nandito na naman ako sa phase na ‘to. aaminin ko Lord, natatakot ako. natatakot ako na hanggang dito nalang ako. pero narealize ko, naisip ko, ilang beses na akong napunta sa ganitong sitwasyon, pero again, I’m still here. you always carry me. sobrang mahal na mahal mo ako, na kahit nilalamon na ako ng anxiety ko, nandito parin ako. ang daming beses mo na akong sinalo at niligtas. so ano ba namang karapatan ko para sumuko.

Naiiyak ako ngayon Lord. kasi I really really want to ask you.. Lord promise, bigay mo lang sa akin ‘to. bigay mo lang ulit sa akin ‘to, babawi ako sa sarili ko. I will be the happiest girl in the world.

Nagsisimula palang naman ang 2025 diba? kaya pa naman diba Lord? ang dami dami ko pang inaantincipate this year. maka attend sa mga concerts, makapag nature trips, self discoveries, at bumawi sa parents ko.

Lord dito ka lang please. Please wag mo ako iiwan. sabay nating gawin lahat yan. Again, sana i look back ko ‘to soon, wala na yung sakit sa chest ko. Hindi na masakit likod ko. Hindi na ako hinihingal kasi pinursue ko ang running at workout. Hindi na masakit likod ko. Masaya at tumatawa na ulit ako. Nakakhinga na ulit ako ng maluwag. At higit sa lahat.. nagme-mens na ulit ako ng regular. haha

Promise, kakayanin ko na Lord, kahit gano pa kasakit ang puson ko, mag-mens lang po ako. Amen.

Colene, don’t give up. remember this: bad days are temporary. full recovery is possible. i-manifest mo na with the Lord’s blessing 💖

I love you. Keep going. Better days are coming 🍃

[nekonekochan]

‭Judas 1:17-23 ASND‬

[17] Ngunit lagi ninyong tandaan, mga minamahal, ang sinabi ng mga apostol ni Jesu-Cristo na ating Panginoon. [18] Sinabi nila, “Sa mga huling araw, darating ang mga taong mapanlait na ang tanging sinusunod ay ang masasama nilang hangarin.” [19] Sila ang mga taong gumagawa ng paraan upang masira ang pagkakaisa ninyo. Makamundo sila, at wala sa kanila ang Banal na Espiritu. [20] Ngunit mga minamahal, magpakatatag kayo sa inyong banal na pananampalataya. Lagi kayong manalangin sa tulong ng Banal na Espiritu. [21] Manatili kayo sa pag-ibig ng Dios, habang hinihintay ninyo ang buhay na walang hanggan na ibibigay ng ating Panginoong Jesu-Cristo dahil sa awa niya sa atin. [22] Maawa kayo sa mga nag-aalinlangan. [23] Tulungan ninyo ang iba na maligtas sa kaparusahan, na para bang nagliligtas kayo ng isang bagay na masusunog na. Maawa kayo kahit sa mga taong napakasama, pero mag-ingat kayo sa masasama nilang gawa. Kasuklaman ninyo kahit na ang damit nilang nadumihan ng kasamaan nila.

https://bible.com/bible/1264/jud.1.17-23.ASND

[ang-paborito]

Pangalawang Langit Chapter 5

Patuloy ang makamundo at makasalanang ginagawa namin ni Sir Apollo. Hanggang nagfirst anniversary kami. Minsan sa kotse na kami nag-iiyot. Minsan pa nga sa school. Maraming beses nangyari ito

Isang Araw niyaya nya ako Isang Gabi sa faculty office. Doon ay may storage. Pinatuwad Niya ako at nagsex kami.

Sa apartment kami naman lagi. Pero natigil dahil sa thesis ko. Minsan tinutulungan Niya lang sa studies ko. Kaya normalang date lang kami.

Nag-18 na ako. Ginive-up na ni Sir Yung apartment para sa mga hotel hotel na lang kami.

"Happy Birthday," hinalikan Niya ako tapos binigyan ng regalo. At that time 33 na sya. Binuksan ko regalo niya at isang pares ng heels tapos lingerie.

"Dahil babae ka na."

Nagbihis Ako agad na lingerie at heels lang. Nakatulala lang sya nung Nakita Niya at para syang naulol. Hinila Niya ako agad sa kama. Hinalik halikan tapos kinain ng Hindi inaalis Ang black lingerie at heels. Hanggang sa kinantot nya ako suot Yun. Nakatatlong rounds kami. Sobrang sarap.

Walang pahinga as in lango na kami sa libog. Katapos lang kaming labasan, pagpasok na agad nya tite nya tapos babayo ng malakas.

"Sana asawa na lang kita! Aaraw arawin ko matamis mong puke!"

Dumating Ang mga linggo at dahil marami akong pinagkakaabalahan Hindi kami masyadong nagkikita. Pero Isa sa mga kaklase ko si, Vann, nagiging close kami. At ito nagiging dahilan ng away namin.

Lagi syang nagseselos. Tawag ng tawag sa Gabi. Sa bwisit ko, di ko sinasagot. Nakita ko din yung kotse nya na umaaligid sa bahay. Nilapitan ko at nag-usap kami. December na yun. Nagsisigawan na kami at nagalit at Ako, sinisi ko siya. So nakipagbreak Ako at ayaw nya pumayag. Lumabas na Ako at lumabas din sya tapos pinilit nya ako pumasok sa back seat. Pinipilit nya ako hubaran at pinaghahalik Niya ako. Hanggang sa nirape na nya ko sa kotse nya. Ang masama pinutukan nya ko sa loob. Iyak ako ng iyak tapos pinaalis nya ako.

Sirang sira holiday ko noon. Di sya tumatawag di nya ko mine message. Pero hinahanap hanap ko pa din sya. Hinahanap sya ng puke ko, ng katawan ko.

[pedropanulat]

Kulto

ni: Pedro Pendukot

Insulto ang magsilbi sa Panginoon na walang pagsisisi sa kasalanan.

Magsilbi na naka uniporme sa loob ng tahanan ng Diyos. Paglabas ay balik sa dating gawi, tinatamasa ang sarap ng korapsyon.

- Si Pedro -

Korapsyon ng isipan, sa libog aking natamo ang sarap ng laman sa panandalian pagraos. Natutong pumatong sa katawan kong nakagapos. Sa libog ko hinde malalaos ang tawag ng iyong alindog. Mamaya maghuhugas na lang ng kamay dahil magdadasal pa kasama ang pamilya ko.

- Pendukot -

Korapsyon ng pera o kay ginhawa. Nakalimot sa taas dahil sa taas ng estado. Sino si Lord, eh nandiyan ang mga materyal ko! At kung wala man na ang aking pananampalataya ay okay lang, mas mabigat naman ang nagawang mabubuti pang balanse sa mga nagawang mali --- sabi ng kulto ng isep niya. Tyaka na lang siguro ang paniniwala kapag may mabigat ng naranasan. Sakit o pagbagsak diyan magigising ang diwa ng aking pananampalataya. Pwede naman hinde at poot ang pairalin. Malaya naman akong makakapamile dahil nabuhay akong hari!

Kaya ako'y magsisilbi sa loob ng tahanan ng Ama. Aba'y malay mo makalusot pumasok sa listahan ng papasok sa kaharian Niya.

- Tao -

Korapsyon ng bisyo. Rapsa! Ano pa ba ang masasabi pa! Tatambling na lang ako sa sarap ng bisyong nasa lamesa! Tara! sumali ka!

Pero ako'y magpapa picture sa loob ng tahanan ng Ama. Naka praying hands at nakayuko para kunware damang - dama!

Yan ang insulto na aking kayang gawin dahil nasa lupa pa naman ako. Masarap pa rin maging matalim.

O teka ako'y katulad din naman ng iba, takot mabasa ang tunay na pagkatao nila. Umasta ay daig pa ang mga misyonaryo sa adbokasiya nila. Pero lulon na din sa bisyo ng korapyon kinasanayan na. Aba nandiyan naman si Lord! Mapagpatawad yun di ba?!

Pinagtatawanan ko ang bawat dasal na naririnig sa tenga. O kay sarap kasi maging makamundo yan naman ang riyalidad di ba?

* We can be save by our faith in God not by the good deeds we've done. Salvation is a gift from God --- not a result of our works *

[rig0]

tanginang mindset yung nagkarelasyon ka lang ng same sex eh "makamundo" at "makasalanan ka na". tapos may nalalaman pang "don't let the evil one rule your life"??? like girl, practice what you preach. hindi ba engaged ka rin sa premarital sex? or hindi applicable yan dahil straight yang utak mo na for sure eh baluktot naman talaga? 2022 na huy, kung tutuusin mag 2023 na nga and hanggang ngayon may mga tao pa ring gaya mo na self-righteous. pwe! if masunog man ako sa impyerno, i'll enjoy it but i'll make sure to drag you down with me. wag ako.

[tincan-blog]

At lahat ng nangyayari ay may malalim na dahilan. Kailangan lang natin magtiwala sa proseso ng paghilom at pagusad.

Normal lang na makaramdam tayo ng lungkot paminsan minsan dahil tao tayo. Pero kung bakit tayo inaalis ng Diyos sa isang tao ay dahil iniligtas Nya tayo sa mas malalim pang sakit.

Wag mong itanong sa Kanya kung bakit Nya inalis ang taong yun sa buhay mo. Dahil ang totoo, ikaw ang inalis ng Diyos sa kanya dahil mahal ka Nya. Mahalaga ka sa Kanya kaya hindi ka Nya hahayaang masaktan pa ng iba ng sobra sobra.

Mabuti ang Diyos. Isipin mo nalang, He is saving us and protecting you from deeper pain. Masasaktan man tayo dahil sa nangyari, pero sinave Nya lang tayo sa mas masakit at mas malalim pang pwede pang mangyari.

Pwedeng d natin magets sa ngaun kung bakit, pero paglipas ng panahon, mauunawaan natin at masasabi na, "Lord buti nalang ikaw na gumawa ng paraan."

May nakasave si Lord para sa atin. Ang kailangan natin, maghintay at magtiwala sa Kanya. Pag kamay ni Lord ang gumalaw, mas solid ang matatanggap natin.

Naniwala tayo na may pangangailangan tayo na akala natin dati, yung taong mahal lang natin ang makakapuno.

Pero may mga taong andyan para sa atin na magmamahal sa atin hindi man sa paraan na gusto natin pero sa paraang deserve natin matanggap.

Kaya mahalin nalang natin yung mga taong tulad nila kahit na hindi sa paraang gusto natin. Habang minamahal natin sila at ang sarili natin, inilalapit na tayo ng Diyos sa tamang taong inilaan Nya para sa atin.

Bakit matagal? Kasi pinapaganda pa ng Diyos ang istorya natin. Gusto Nya na pag nakuha na natin yung dasal natin, hindi na yung iiyak tayo hindi dahil masakit, iiyak man tayo, yun ay dahil masaya. Yung saya na hindi makamundo lang. Yung saya na puso ang makakaramdam.

Yung d na natin kailangan magmakaawa para mahalin. Yung kaya nating ipaglaban kahit hindi natin ipagpilitan. Yung d na natin kailangang magbago para mahalin ng totoo. Yung pagmamahal na deserve natin, makukuha natin.

At baka kaya d yun maibigay ng Diyos sa atin, kasi nakahawak tayo sa taong akala natin yun ang bigay Nya. Tayo ang ayaw bumitaw kaya pano ibibigay ng Diyos yung tama. Kung yung space na para sa kanya, may nakapwesto pa.

Ngaun mas nauunawaan ko na kung bakit minsan kailangan ng tao na magpalaya at magparaya. Magpaubaya sa Diyos na sya nalang ang gumawa ng paraan. Na wag natin ilagay sa kamay natin ang pag ganti sa iba sa sakit na dinala sa atin ng mundong ginagalawan natin.

Binibless tayo ng Diyos hindi dahil sa ginagawa natin. Binibless Nya tayo dahil kahit anong gawin natin, mabuti Sya. Mabuti ang Diyos.

Lahat ng lungkot na nararamdaman natin pag naiisip natin lahat ng sakit, normal yan. Hayaan mo lang na maramdaman mo yan dahil tao tayo. Pero wag natin isisi sa Diyos kung bakit Nya hinayaan na masaktan tayo. May dahilan Sya kung bakit one time bigtime Nya tayo nakita na nasaktan. Hindi Sya ang may dahilan ng sakit na nararanasan natin. Tayo yun. Kasi tayo ang nagpupumilit na hawakan yung panulat na sya dapat ang nagsusulat ng storya natin. Ayun, nasasaktan tayo tuloy.

Pero subukan mo ipaubaya kay Lord. Dbaleng matagal. Basta ang mahalaga, galing sa Diyos. Kasi wala namang galing sa Kanya na masama. God is good, dba. So pano magiging masama yung galing sa Kanya.

Natutunan ko na ang nakikita lang ng mata natin, hanggang sa sakop lang ng tanaw natin. Pero si Lord, dahil asa itaas Sya, isang tingin Nya lang dito, kita Nya kahit anong pinakamalayo at malawak na anggulo ng mundo.

Hindi lahat ng nakikita natin ay totoo.

At hindi lahat ng totoo, makikita natin.

Malawak ang kayang makita ng Diyos. Yung satin, hanggang sa kung ano lang ang nababasa at nakikita natin.

Si Lord, pati loob ng puso ng tao, alam Nya laman. Tayo, hanggang panlabas lang.

Nagkakamali lang tayo, pero hindi tayo maling tao.

At kung sakali mang pagtagpuin kayo ng Diyos sa huli, hindi mo na kailangan pang balikan ang sakit na dinulot ng nakaraan. Wala ng daan papunta sa nakaraan. Pero focus lang tayo sa kasalukuyan. Kaya tayo may pinagdadaanan, kasi mayroon tayong patutunguhan.

Isang araw, magigising ka nalang na magaan na ang loob mo, nakapagpatawad ka na ng sarili mo. At marerealize mong araw-araw ka sinamahan at hinilom ng Diyos sa prosesong ito.

P A D A Y O N 🌱

[rodolfodaclesonii]

LATHALAIN | Pananamantala'y Awatin, Patas na Bansa'y Pangarapin

Tila apoy na mabilis sa pagkalat ang coronavirus disease 2019 (COVID-19) sa Pilipinas. Mahigit 600 kaso na ang naitatala ng Department of Health (DOH) nitong alas-kwatro ng Marso 25, 2020. Umiiral na sa kasalukuyan ang enhanced community quarantine (ECQ) sa buong Luzon, bunga nito maraming Pilipino ang napilitang iwan ang kanilang mga trabaho partikular na sa sektor ng "mass transportation". Kapag walang trabaho, wala ring pera. Sa lumalalang kaso ng pandemya sa ating bansa, may iilan pa rin sa ating mga kababayan ang ganid kaya't nanamantala sa kapwa nila. 

Ginagamit ang kapangyarihan at posisyon pati na kaalaman upang malamangan ang mga walang kaalam-alam sa batas at kanilang mga karapatan bilang mamamayan ng bansang ito.

Sa kaagahan ng ECQ na ipinatupad ng pamahalaan, napabalita ang "hoarding" ng alkohol at facial mask sa maraming pamilihan sa kalakhang Maynila at mga karatig-probinsya nito. Hindi napigilan ng mga Filipino netizen na maglabas ng saloobin sa social media bunga ng 'di umano' y hindi patas at makataong kilos na ito ng iilan sapagkat pinagkakaitan sila ng pagkakataong makabili at makagamit ng mga pangunahing panangga kontra COVID-19. 

Hindi lang  alkohol at facial mask ang nagkakaubusan na sa mga pamilihan bunga naman ng "panic buying" kundi pati na rin ang mga de lata, noodles, at kung anu-ano pang pangunahing pangangailangan sa tahanan bunsod ng lumalalang kaso ng COVID-19 at paghihigpit dahil sa ECQ. 

May mga napabalita rin partikular na sa ilang bayan sa Luzon kung saan ibinebenta 'di umano ang mga quarantine pass. Ang mga pasaporteng ito ay magagamit ng isang miyembro ng pamilya kung lalabas siya ng tahanan upang bumili ng kanilang pangangailangan. Kung wala ito, hindi maaaring lumabas sa bahay ang sinuman sa mag-anak. Masama nito, pinagkakakitaan pa ito ng iilan sa panahong salat ang ating mga kababayan bunga ng pansamantalang pagsasara ng mg establisimyento na kanilang pinagtatrabahuhan.  

Idagdag pa rito, mayroon din 'di umanong kaso ng pagbebenta ng "certificate to sell" sa mga probinsya upang mapahintulutang makapagtinda ang street vendors. Ang pagpapabili ng sertipikong ito ay mali at ipinagbabawal sa batas bunsod nga ng umiiral na ECQ. Kung susumahin, baka imbis na makatulong ay makapagdala pa ng panganib sa kalusugan ang pagpapahintulot na ito sa mga nagtitinda dahil maaaring may makasalamuha silang maydala ng sakit. 

Sa kabuuan, kay sakit man isipin, hindi maipagkakailang mapagsamantala ang maraming Pilipino kahit na sa mga panahong taghirap at naghihikahos ang marami sa kanilang mga kababayan. Marahil, dahil ito sa tawag ng pangangailangan at takot na rin na maubusan. Bakit nga naman naging masama ang ganitong kaisipan kung sa gayo'y tawag lang naman pala ito ng pangangailangan na dapat mapunan upang mapagtagumpayan ang araw-araw na pakikibaka upang manatiling buhay. Ngunit, ang nagmimistulang tradisyon na ito sa ating bansa ay dapat nang mahinto o 'di kaya' y mabago dahil sa hindi patas at pantay nitong pagtimbang sa mga bagay.

Lahat ay may pangangailagan sa iba't ibang aspeto ng buhay at hindi porket ikaw ay nasa mataas na posisyon at may kapangyarihan, ikaw ang dapat na unahin o pagsilbihan. Kung ikaw nama'y may kaalaman, dapat mo itong ibahagi sa kapwang nangangailangan ng tulong nang sa gayo'y alam nila ang dapat nilang gawin sa oras na karapatan nila ay lapastanganin. Dapat nating isaisip at isapuso na tayo ay may mga kababayang dapat na pahalagahan at bigyan din ng pagkakataong mabuhay; mahirap, may kaya o mayaman man, sapagkat tayo ay nakatira sa isang demokratikong bansa. Sa isang nasyon tulad natin, binibigyang empasis ang karapatan ng lahat na makaranas ng pantay na distribusyon o alokasyon ng mga pangangailangan. Gayundin, ang patas na pagtingin mula sa lahat ng sektor ng lipunan.  

Nawa'y magdalawang-isip kayong mga taong inaabuso ang kapangyarihan, posisyon at kaalaman upang mapagsamantalahan ang kapwa niyo Pilipino. Sa paulit-ulit niyong pagsasabuhay ng mga ganitong gawi tila kinakalimutan niyo na rin ang inyong pagiging kapwa sa inyong mga kababayan.  

Oras na upang tapusin ang mga kabuktutang ito. Ito na ang panahon para palayain ang ating mga sarili sa mga makamundo at makasariling gawi ng mga mapanghamak at mapagmataas na Pilipino. Sama-sama nating itatag ang isang demokratikong bansa na uso ang pagkakapantay-pantay ng lahat tungo sa isang matagumpay na pakikipagtunggalian sa COVID-19.

[journalsofjangy]

| 「entry-0000000001」 | “When the time is right, I, the Lord, will make it happen.” - Isaiah 60:22  

This is one of the verse sa Bible na talagang pinang-hahawakan ko. Sobrang madaming plano ang gusto kong i-control sa mga palad ko kasi for me having the control sa mga bagay means calculated mo yung susunod na mangyayare at bawat galaw na gagawin mo. Di ka mangangamba pero at certain point sa life natin, darating yung point na hindi na natin control.  Minsan may mga bagay na tayong pinipilit kahit hindi pa naman dapat. Mas gusto natin subukan yung mga bagay na alam naman natin yung susunod na mangyayare. Nagpapaka YOLO lang which is masyadong makamundo yung salitang You Only Live Once kasi masyado ka nang binubulag ng salita na ngayon ka lang nabubuhay tapos di mo naiisip na isang beses ka lang mamatay, ibig sabihin any moment pwede tayong mamatay. Have you ever considered everything you just did today including reading this, are one of the precious moments na we get to live everyday. Araw araw, panibagong pagkakataon para mabuhay; kaya nga, di ako naniniwala na you only live once kasi araw araw, you get to choose to Live.  Wag mo ipilit yung mga bagay just because of the concept na You Only Live Once kasi kahit yung mali nagagawa mo na dahil lang sa statement na yan. Hindi ka na nakakapagisip ng tama. We all die once, isa yun sa mga importanteng araw. Yung unang importanteng araw is yung araw ng kapanganakan natin at ung pangalawa, araw na namatay yung katawang lupa natin.  Isipin mong mabuti, pag labas natin ng mga bahay natin; papuntang work, papuntang school, papuntang gala o practice ng hindi matapos tapos na project sa school. Hindi natin control yung mangyayare di ba? Hindi natin alam kung may mangyayare ba satin sa labas na pwedeng ikabawi ng buhay natin. What do I even mean here? What does the verse and the yolo even have to do with these things?  Connected sila kasi habang busy ka Mag You Only Live Once, hindi mo namamalayan na yung mga importante sayo, di mo na talaga sila napapahalagahan; kakahabol sa mga bagay na hindi mo naman dapat habulin. Hindi na malinaw sayo yung mga bagay kasi akala mo controlled mo pa yung nangyayare.

Ang hirap kaya maging tao, araw araw struggle satin yung kailangan natin maging maayos na tao, yung iba naman sa sobrang gulo ng mundo nila; okay lang sa kanila na pumapasok sila at umaalis ng bahay na hindi sila maayos. TInanggap na nila na ganto ako at wala akong pake sa inyong mga tao. Nakakalungkot yun pero di natin sila control. Everyday is a struggle to live. Hindi madali yung mga tinatahak ng bawat isa kasi wala naman sa edad ang mga bagay bagay kasi kahit sino until now kinakapa pa din nila kung ano ung gusto nila sa mga buhay nila.  Even the elders until now, at their age kinakapa pa din nila yung mga pangarap na hindi nila nagawa. Mga pangarap na pwede pa nilang matupad kasi nahinga pa sila ibig sabihin there is still hope on things na hindi nila inaasahaang mangyare sa buhay nila. Pero, the moment na sumuko ka? kahit ilang beses ka mag inhale at exhale, ikaw na mismo yung nagpatay sa sarili mo. Paano ka mag mo move forward kung wala kang hope? Wag mo kasi hayaan na yung thoughts mo pakilaman yung plano na meron ang Lord sayo. 

The verse itself can be connected to almost anything pero iisa lang kasi patutunguhan nyan. Mag-intay ka sa plano ng Lord para di ka nagmamadali, para di ka umaayon sa you only live once na concept para lang magmukha kang may ginagawa sa buhay pero at the end of the day, malungkot ka pa din after ng saya na naramdaman mo sa mga pansamantalang bagay na nagpasaya sayo. Yung hindi mo hinahayaan na diktahan ka ng sarili mong pagkakaintindi sa mga bagay bagay kasi di ka aayun sa emotion mo. Saan mo ba dapat iayon? uulitin ko When the time is right, I, the Lord, will make it happen. Hindi natin kailangan alamin lahat ng mga bagay bagay, magtiwala ka lang para di ka na mastress sa mga bagay na hindi mo naman talaga control. Bigay mo kay Lord kasi in control sya sa lahat lahat. Kay God, may pag asa. Kaya pag nawalan ka ng pag asa, ibig sabihin lang nun, masyado ka ng umaayon sa sarili mo pero kung kay Lord mo iaayon ang Life mo? di ka mawawalan ng pagasa.  Ang Lord na ang mag lalagay ng mga bagay na dapat mangyare sa buhay mo, lahat ng sakit na nararamdaman mo; possible reason nyan ay dahil tayo mismo yung gumagawa ng way para ma experience natin yun like yung mga kasalanan na along the way, tayo din mismo yung masasaktan o kaya may circumstances na hindi naman talaga nating kasalanan pero dahil kailangan mangyare para ma prepare mo yung self mo sa mas matindi pang mangyayare sayo in the future kaya sya ina-allow na mangyare. You see kasi hindi natin control ang lahat lahat, pero habang hinahayaan natin na ang Lord ang bahala sa buhay natin. Dapat tayo mismo may ginagawa, habang nagiintay. We have to do our part as well. Paano ka magiging maayos kung ikaw mismo di ka gumagawa ng paraan para maiayos self mo? Satin muna magsisimula, habang ipinagkakatiwala natin ang buhay natin kay Papa Jesus, wag tayo mag intay ng nakatunganga. Gumalaw tayo kasi dapat dalawa kayo ng Lord gumagalaw. Hayaan mo ang Lord na i-guide ka in every decision at every step kasi mamaya ang dami kong sinabi tapos akala mo bahala ka na Lord tapos nakatunganga ka na at di ka na gagalaw. Baka kasi yun pagkakaintindi mo. Siguro ang di ko na lang nababanggit is bakit may singsing. Sa totoo lang, the ring symbolizes my commitment to myself na hindi ko hahayaan na pangunahan ko yung mga plano ko sa plano ng Lord. Mas maganda plano ng Lord as in. Masaya ka lang ngayon pero temporary lang yung saya na yan compared sa saya na mararamdaman mo kapag ang Lord talaga ang nagplano sa Life mo. Kung hahayaan mo lang yung plano nya yung mangyare sa Life mo. Wag tayo magmadale. Yung Isaiah 60:22 naka engraved dun sa inner area ng ring. Get yourself committed din sa pagiintay at pag aallow na ang Lord an gumalaw sa Life mo. 

[catharsisofanarcticsoul]

Mabahong Katotohanan - Pagsusuri sa Kubeta ni Nancy Kimuell-Gabriel

“Ano bang meron sa kubeta? ‘Di ba puro tae lang naman ‘yon?” Yan ang una kong naisip noong mabasa ang pamagat. Ngunit mali, hindi lang pala basta tae ‘yan.

“Sensitibo ako sa usaping kubeta.”

Umpisa pa lang pamatay na. Magtataka ka kaagad o hindi kaya’y magugulat o matatawa dahil sino bang tao ang ganito kaapektado sa kubeta at naisipan pa itong sulatan ng akda?

Sinimulan sa pagpapakilala ng iba’t-ibang pangalan, anyo at gawi sa kubeta. Nabanggit na laos na raw ang kubeta, CR (comfort room) na ang tawag ngayon. Sa agos ng panahon ay naimpluwensyahan na tayo ng ibang lahi kaya’t nagbago na. Pati wikang atin hindi na normal gamitin. Ang mga nakakaangat sa buhay ay may kanya-kanyang pakulo sa kubeta. May pa-heater, shower, bidet, power-saver lamp, air freshener, exhaust fan at iba pa. Biruin mo, pati sa cr ay may mataas at mababa.

Pumasok na ang paglalahad ng karanasan noong naalala niya ang nakakamanghang kubeta nila Gina. Pati na rin ang dahilan kung gaano siya kasensitibo sa usaping ito. Sa puntong tinutukan niya at ng asawang si Fred ang paggawa ng pangarap niyang banyo. Mitikolosa. Bawat detalye ay dapat na maganda at malinis. Napag-uusapan ng pamilya niya ang pagiging sensitibo niya sa kubeta sa tuwing sila’y nasa hapag. Jebs, tae, ebak. Kahit sino ay mapapahinto sa ganitong usapan. Lalo na siya, bilang isa pala siyang “Batang-kubeta.” Tawag pa lang, ang bantot na.

Noon sa Tondo, kung saan siya lumaki, uso ang public toilet. Hindi lahat may sariling cr kaya’t ang kalye ay naging palikurang bayan. Sa Kalye Benita hango ang taga-kubeta o batang-kubeta. Ikinwento niya ang mga kadiri at kasuklam-suklam niyang karanasan sa paggamit ng kubeta mula elementarya hanggang pagtanda na hindi kailanman mabubura sa kanyang alaala.

Malala, brutal at nakakasuka ang mga ginamit na salita. Mahalagang paalaala na hindi dapat ito basahin habang kumakain.

Sabi nga nila, sa banyo mo malalaman kung gaano kalinis ang isang tao o pamilya. Ngunit paano ito? Wala namang sari-sariling banyo. Nakabisado niya na lang ang pagkakakilanlan ng bawat anyo ng tae depende kung sinong masaksihan niyang huling gumamit nito. Grabeng paghihirap ang dinanas niya sa kubeta. Mag-iigib ng tubig bago ilabas ang sama ng loob, gagamit ng payong kapag umuulan upang hindi maanggihan, bantay sarado sa pagtingala upang hindi mabosohan atbp. Sa isang tagpo pa, nasaksihan niya sa kubeta ang pagkawala ng buhay ng isang dugo na nasa garapon. “Maraming kasi” ang nabanggit niyang dahilan sa pagkalaglag ng bata. Ngunit para sa akin, mali na mamatay ang walang malay kahit pa anong dahilan. Dugo man kung ito’y tawagin ngunit mali pa rin na buhay nito’y kunin.

Malinaw na may argumento sa parteng ito, hindi raw dapat nakikielam ang bata sa usaping pangmatanda. Dapat manatiling tahimik. Ang nakatatanda lamang ang may boses at may nais sabihin. At dapat iyong irespeto, kahit pa ayaw mo. O kahit gustuhin mo mang malaman sa murang edad ang usaping sensitibo at makamundo.

Sa isang eksena ng pakikitae niya ay sinabi ni Yaya Belen sa kaniya na “araw-araw kang dumumi, baka magkasakit ka niyan.” Marami nga naman kasing sakit na makukuha dahil mikrobyo sa loob ng katawan ang pinag-uusapan dito.

“Ang problema ng kubeta sa agos ng pakikibaka.” Dinala niya ang karanasan hanggang hayskul at sumali sa organisasyong tumatalakay sa suliraning panglipunan. Lalo siyang naging mulat. Kahit di nila lubusang maintindihan ang sitwasyon, ang alam nila ay nagkakadayaan. Isa ang aktibismo sa dahilan ng paglawak ng pananaw niya, pari na rin ng kubeta niya.

Noong 1958, nakapagpundar na siya at kaniyang asawa ng sariling banyo sa wakas. “Ang kubetang ito ang simbolo ng paglaban naming mag-asawa sa kahirapan at marubdob na hangaring huwag na ulitin pa ang kasaysayan ng nakakadiring pinagdaanan.” Ang bawat dumi sa kubeta ay sumisimbolo sa kahirapan at iba pang isyung panlipunan na kapag di sinulusyunan na buhusan ay pagsasawalang bahala na ang amoy nito ay mas lumala at lalo pang bumaho. Ayaw na nilang iparanas sa kanilang mga anak ang nakakadiring nakaraan. 

Ang porma ay creative non-fiction, kinekwento ang pinag-ugatan hanggang sa makarating sa pagbabagong nais ipahiwatig. Impormal, o balbal, ang mga salitang ginamit. Mahusay na nakonekta ang kwento sa mensahe. Ito ay naglalaman ng karanasan na nagtulak sa kaniya upang magkaboses sa pamamagitan ng pagsusulat. Kubeta sa bawat pamilyang nangangailangan ang plataporma ng akdang ito. Sa orihinalidad, sigurado akong naiiba ito sa lahat. Karumal-dumal ang bawat tagpo ngunit may katuturan. Hinayaan ng akda na palawakin ang pananaw ng mambabasa.

Nakakamanghang isipin na ang isang diskurso sa Facebook ay magtutulak sa kaniya na sumulat. Napangaralan pa ng Palanca. Kahit nga sa ating sintang paaralan (Polytechnic University Of the Philippines) ay problema ito, ano pa kaya sa labas ng maliit na unibersidad na ‘to? Ang buong bansa ay nakakaranas nito ngunit hindi inaaksiyunan noon at ipinagsasawalang bahala. Binuksan ng akdang ito ang mata ng mambabasa sa isyung inaakala natin na maliit lang. Pinalawak nito ang pananaw ng mambabasa sa pamamagitan ng paglahad ng karanasan at pagsingaw ng mabahong katotohanan.

[the-mockinggay]

Paghahanda sa Darating na Panahon

Dalawang oras bago humimlay,

Patuloy na naghihintay.

Mga salita mula sa’yo,

Tiyak pangamba ay maglalaho.

Bawat patak ng ulan,

Pangungulila sa’yo ang laman.

Bawat segundo’y hihintayin,

Puso’t isip mo’y hanggang maging akin.

Sa kadiliman, ikaw ang siyang liwanag.

Sa paghapis, ikaw ang siyang tuwa.

Sa pag-iisa ako sanang iyong kanlungan,

Sa pagka-ligaw ako sanang iyong hantungan.

Hindi ikaw, hindi ako

Kun’di tayo hanggang sa dulo.

Ipangakong hawaka’t kumapit,

Sa kamay kong hindi ka ipagpapalit.

Bumukas ang durungawan ng langit

Pangitai’y sadyang kay pait.

Makamundo, mapanghusga’t mapanlait,

Balewala, hanggat ikaw sakin ay malapit.

[wmab]

P A G S I P I N G

Halika ka na sa tabi ko, magpatangay tayo sa dagsin ng kama at sa lamig ng kwarto.

Iuugoy kitang marahan sa'king kanlungan, ‘Wag magtaka kung nagyayakag man, basta ibigay ang puso’t tiwala nang walang agam.

Pigtasin na ang tali ng buhok ko, patimping hahawakan muna ang kamay pataas sa braso.

Babaling sayo at tutuksuhin ang makamundo mong pagkatao.

Hahawakan ang puso’t pakukuluing lalo ang iyong pagkagusto.

Tinutunaw ako ng pagpungay mo.

Panunuuting malalim ang mga bulong sa’yong laman hanggang pinakaloob,

Magtatayuan ang mga balahibo, sa kilig, sa sarap, manginginig sa damdaming sasabog

Magsasayawan ang mga tuyong matagal nang di nakaraos

Titirik ang mga mata sa likidong aagos

Paglalakbayin ang mga daliri mula sa tuktok ng ulo hanggang sa mga bahaging sensitibo

Naliligaw ako sa mga mata mo.

ihahagod kong dahan at madiing-madiin ang nag-aalab kong pagsuyo.

Magtatalukbong tayo't iindak pakaliwa at pakanan, kahit pahiga o patayo.

Pauungulin ng mga daliri ko ang nagkukumawala mong pagsamo.

Sa mga labi mo, ihihimbing ang hiningang hinugot mula sa pinakamalalim na bunto.

Maglalakbay ako sa'yong kabuuan at lulunurin ang sarili sa'yong nagaapoy na paghagkan.

Padadaluyin ang init sa tuyo mong lalamunan,

Maglilibot hanggang sa parte mong pinaka-maselan.

Ibibigay ang buong kahusayan at magagawa.

Matutuyo ang lahat dahil sa ating pagbabasâ.

Sasabay at iindayog sa malulutong na tawa.

Mahal kita,

Isayaw mo ako sa saliw ng 'yong pagnanasa.

Mahal kita.

Dadalhin sa pinaka masarap na bahagi ng alapaap.

Mahal kita.

Iimbay tayo sa pananabik at sa pagmamahal nating banayad.

MAHAL. NA. MAHAL. KITA.

Saksi sa pagsiping ang walang malay na higaan.

Ibabaon ang mga kuko sa kumakalam at hayok na laman,

Mabilis, marahan,

madiin, sagaran,

mainit, pawisân,

mahal,

marupok ako, wag mong bagalan.

Magsisiga tayo hanggang sa may sumipat na banaag sa dungawan.

Titigan mo ako't ariin ang aking kabuuan.

Kahit ang pagputok ng araw ay hindi mapapakalma ang ating paglalaban.

Didiligan na ang laman na malaong natigang

Halika na mahal at magpahatak tayo sa dagsin ng higaan.

Mabilis, marahan,

madiin, sagaran,

mainit, pawisân,

mahal,

marupok ako, ilabas na ang naghuhumiyaw mong pagsamo.

Ipasok na ang iyong sabik na pagsuyo,

Mabilis, marahan,

madiin, malakasan,

mainit, pawisân,

mahal,

isagad mo.

Isigaw buong lakas ang pangalan ko.

-Wag Mo Akong Bitawan (WMAB)

[glimpseph-blog]

AN EXCLUSIVE INTERVIEW WITH ARJHAY DE LEON

Mysterious - this was my first impression of Arjhay. This has been my perception of him up until I was able to meet him in person during his talk held at Presidential Car Museum - BLACK: The Art of Color Grading.

photo source: Presidential Car Museum

Most of the attendees were there earlier than the call time trying to shake first-meet-jitters, building small talks and getting to know each other, until Arjhay arrived and we are all at awe. Why? For how many months of talking to him online, we never had a chance to meet him, until that seminar and the [mysterious] guy gave us one big smile. That’s when we saw how genuine and sincere his goodness is. A smile of a true leader. 

[RAW] glimpse: How would you describe Arjhay de Leon? Arjhay: A simple guy who loves to travel and take photos.

glimpse: Friends, Family, Followers.. How do you think they will describe you? Arjhay: Most of them will say I'm snobbish and serious. glimpse: If Arjhay De Leon is not a photographer, what or who do you think you are now? Arjhay: I think I'm still the same person I've always been [couz] I never considered myself as a photographer hahaha! I'm just a traveler/hobbyist. [STRAIGHT OUT OF CAMERA] glimpse: Why photography? Arjhay: I considered myself as an aesthetic person who appreciate beauty in everything and I believe photography will help people to see and realize that beauty is everywhere. glimpse: Who is Arjhay De Leon without his camera? Arjhay: A weirdo guy who hates crowds hahaha. glimpse: What’s the story behind Lightroom Creative Club PH? Arjhay: It's a very long story about friendship that turns to betrayal, "nagkapilian na" hahaha and I believe most of you already knew the story behind it. But to cut it short, I created this group for the hobbyist like me; to learn more about photography and color grading. I chose the word "creative club" so that everyone can showcase their knowledge not just in photography and color grading but also to the other aspects of arts. glimpse: When did this hobby turn into passion? Arjhay: Since the beginning of smartphone in PH. I think that was year 2012 when I got my first smartphone, that is Sony Ericsson Xperia Mini Pro. This is when the mobile camera started to produce a good quality of photo and Facebook became handy. [POST PROCESSING] glimpse: A Day With Arjhay De Leon, What's your typical day like? Arjhay: Taking photographs everywhere hahaha! Pang filler rin po yun sa IG feed. Find inspiration and watching movies... boring! glimpse: What is your photography style? Why? Arjhay: Landscape and street. I love nature, I love our planet (naks makamundo haha) But seriously, I just want to keep my memories of how beautiful that place is, by the means of photograph. glimpse: As a photographer, what's the most important thing to keep in mind? Arjhay: Appreciate everything around you and your creativity will just follow accordingly. glimpse: What do you want to tell the world? Arjhay: Be grateful. Art is everywhere. glimpse: What will you tell your 7-yr-old self? Arjhay: Never stop dreaming, stay nice and humble, be friendly, and most importantly always love your parents. Never ever say "I hate you" no matter how pissed off you are. glimpse: In what order should these things come for you: passion, purpose, profit. Arjhay: First, love you passion. Next, know your purpose. Lastly, if you love what you're doing and you know what's your purpose then your output will be the fruit of your hard work which is alongside profit. [ISSUES] glimpse: What is the most challenging part of being a photographer? Arjhay: Having good friends who appreciate your works. glimpse: As a photographer of this generation, what are your greatest achivements so far? Biggest challenges you conquered? Arjhay: Greatest achievements so far, having a circle friends that believe in me (Power Agartha!). A learning group (LRCCPH) that gives hope to everyone.

Biggest challenges so far, I think it's when we were betrayed by a group of people, akala namin true friends fake pala. glimpse: What do you want your photographs to tell the world? Arjhay: God is the greatest artist of all time. [HUES] glimpse: What is that one music that will make you go out and take photos? Arjhay: I love classic music, Pachelbel - Canon In D Major I guess hehe. glimpse: Describe your color-grading mood. Arjhay: Desaturated and matte. glimpse: How long does it take for you to publish a set of photographs? Arjhay: A week I think hahaha. Medyo OC po ako sa pagcurate . [WATERMARK] glimpse: To watermark or not to watermark? Arjhay: Since photography is not my source of income, so not to watermark, para full view. glimpse: In one strong word, describe yourself as a photographer. Arjhay: Compassionate [BONUS SET] 5 Fun Facts About You: - I love color green - Oc - I hate fish - Green thumb daw ako. Ako lagi pinagtatanim sa bahay. So far lahat naman ng tinamin ko nabuhay. - Dog lover

Here you have it, a deeper view of who Arjhay De Leon is. We had so much fun talking to him and of course, getting to know the man who builds a strong community, more. 

[drunkcoffeemeds-blog]

Ako at ang aking Diyos

Ako! Ikaw! At ang mundo!, sa bawat pagkakataon na naaalala ko ang salita mo! Sa tuwing napapagod ako at ikaw lang ang naaalala ko!

Sa bawat, segundo, minuto, araw at buwan na hindi ko maipaliwanag kung bakit ako pa din! Andaming mga mata pero bakit hindi mo nakikita?!

Ako! Ang iyong nakita! Pero hindi ko pa din makita! Gusto kong makasigurado! Pero hindi ko alam kung paano! Sana ako na nga! At ako na nga!

Naghahanap pa din ng sagot! Na sa kabila ng lahat ng yon! Naging bulag ako! Dahil alam ko! Ang mga salita mo, Ang tinig mo! Pero mas nakinig ako sa awit ng sarili ko!

Ako pala ang bulag! Ako pala ang hindi nakakita! Mas pinairal ko lang ang pagiging makamundo ko kesa sa Panginoon ko! Ang salita mo pa rin ang magiging sentro,

Kahit na ayaw ko! Pero para sa mga anak mo! Niligtas mo! Dugo, laman, latay at hapdi ng bawat sugat! Ay hindi mo ininda! Dahil kami ang mas mahalaga!

Sa bawat sarap ikaw ang naalala! Pero sa bawat problema, ikaw ang binabaliwala! Pero ngayong nakikita ko na! Patawad Ama! Patawad kung ako'y naging isa sakanila!

Salamat Panginoon! Na ako'y iyong iniligtas! At ako ay iyong tinanggap! Tinawag at pinili! Ngayong alam ko na! Madadapa ako! Pero hindi susuko sa paglilingkod sayo!

[mnaasilveira]

Pagsuko sa Banal na Espiritu

Pagsuko sa Banal na Espiritu

_________________________________________________________________ _________________________________________________________________ Ekstrang mensahe ng Ina kay Luz de María noong Enero 22, 2007 KAILANGAN NINYONG ISUKO ANG BANAL NA ESPIRITU UPANG KUMILOS NANG MALAYA SA INYO AT SA GAYON, UMUNLAD KAYO AT MAGING HIGIT NA AKING ANAK AT DI-GAANONG MAKAMUNDO. Hindi lahat ay nawala para sa mga…

[apostolos27]

1. Anong ibig sabihin ng digital  citizen? 

Ang Digital Citizen ay mga taong gumagamit ng teknolohiya sa iba’t ibang pamamaraan. May nag-aaral, nagtatatrabaho, naglilibang, nagpapalipas ng oras, tumuklas at marami pang iba. Malaki ang tulong nito sapagkat napapabilis nya ang lahat ng bagay. 

Ngunit sa panahong ito marami na ang miyembro ng teknolohiyang ito ang hindi maalam gumamit ng tama at maayos. Minsan ginagamit ito sa mga bagay na makamundo, nakakasira ng pagkatao at magnakaw. Marami ang napapahamak sa kadahilanang sobra sobra ang paggamit, kahit mga maliliit na bata at wala pang muwang ay adik na rin sa bagay na ito.

Ginawa ang teknolohiyang ito upang makatulong sa tao hindi mapahamak. kaya tayo mga makabagong henerasyon ay tumindig at magturo ng tamang paggamit nito. 

 2. Paano mo maoobserve or magagawa ang social, ethical at legal na responsibilidad sa paggamit ng techonological tools at resources? 

Magagawa natin ito sa pamamagitan ng pagiging responsable sa lahat ng ating ipino-post sa social media. Magkaroon ng respeto sa lahat ng miyembro ng digital world mabata man o matanda. Sikapin natin huwag magpost ng mga hindi kanais nais na magbibigay ng kasalanan sa tao. Nasa ating mga mga kamay kung paano natin ito maayos ang mga bagay na mali na nakikita at nababasa. 

Maging matalino sa lahat ng bagay na makakabuti para sa tao.