#matt kroon | Explore Tumblr Posts and Blogs

christusleeft · 5 years

Text

Matthéüs 10

De uitzending der twaalve

Matt 10:1 En a Zijn twaalf discipelen tot Zich geroepen hebbende, heeft Hij hun macht gegeven over de onreine geesten, om dezelve uit te werpen, en om alle ziekte en alle kwale te genezen. a: Mark 3:13 En Hij klom op den berg, en riep tot Zich, die Hij wilde; en zij kwamen tot Hem. Luk 6:13 En als het dag was geworden, riep Hij Zijn discipelen tot Zich, en verkoos er twaalf uit hen, die Hij ook apostelen noemde: Luk 9:1 En Zijn twaalf discipelen samengeroepen hebbende, gaf Hij hun kracht en macht over al de duivelen, en om ziekten te genezen. Matt 10:2 De namen nu der twaalf apostelen zijn deze: de eerste, Simon, gezegd Petrus, en Andr�as, zijn broeder; Jakobus, de van Zebed��s, en Johannes, zijn broeder; Matt 10:3 Filippus en Bartholom��s; Thomas en Matth��s, de tollenaar; Jakobus, de van Alf��s, en Lebb��s, toegenaamd Thadd��s; Matt 10:4 Simon Kanan�tes, en Judas Isk�riot, die Hem ook verraden heeft. Matt 10:5 Deze twaalf heeft Jezus uitgezonden, en hun bevel gegeven, zeggende: Gij zult niet heengaan op den weg der heidenen, en gij zult niet ingaan in stad der Samaritanen. Matt 10:6 b Maar gaat veel meer heen tot de verloren schapen van het huis Isra�ls. b: Hand 3:26 God, opgewekt hebbende Zijn Kind Jezus, heeft Denzelven eerst tot u gezonden, dat Hij ulieden zegenen zou, daarin dat Hij een iegelijk afkere van uw boosheden. Hand 13:26 Mannen broeders, kinderen van het geslacht Abrahams, en die onder u God vrezen, tot u is het woord dezer zaligheid gezonden. Hand 13:46 Maar Paulus en B�rnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden: Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen. Matt 10:7 En heengaande c predikt, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. c: Luk 9:2 En Hij zond hen heen, om te prediken het Koninkrijk Gods, en de kranken gezond te maken. Matt 10:8 d Geneest de kranken; reinigt de melaatsen; wekt de doden op; werpt de duivelen uit. e Gij hebt het om niet ontvangen, geeft het om niet. d: Luk 10:9 En geneest de kranken, die daarin zijn, en zegt tot hen: Het Koninkrijk Gods is nabij u gekomen. e: Hand 8:18 En als Simon zag, dat, door de oplegging van de handen der apostelen de Heilige Geest gegeven werd, zo bood hij hun geld aan, Hand 8:20 Maar Petrus zeide tot hem: Uw geld zij met u ten verderve, omdat gij gemeend hebt, dat de gave Gods door geld verkregen wordt! Matt 10:9 f Verkrijgt u noch goud, noch zilver, noch koper in uw gordels; f: Mark 6:8 En Hij gebood hun, dat zij niets zouden nemen tot den weg, dan alleenlijk een staf, geen male, geen brood, geen geld in den gordel; Luk 9:3 En Hij zeide tot hen: Neemt niets mede tot den weg, noch staven, noch male, noch brood, noch geld; noch iemand van u zal twee rokken hebben. Luk 22:35 En Hij zeide tot hen: Als Ik u uitzond, zonder buidel, en male, en schoenen, heeft u ook iets ontbroken? En zij zeiden: Niets. Matt 10:10 Noch male tot den weg, noch twee rokken, noch schoenen, noch staf; g want de arbeider is zijn voedsel waardig. g: Lev 19:13 Gij zult uw naaste niet bedriegelijk verdrukken, noch beroven; des dagloners arbeidsloon zal bij u niet vernachten tot aan den morgen. Deut 24:14 Gij zult den armen en nooddruftigen dagloner niet verdrukken, die uit uw broederen is, of uit uw vreemdelingen, die in uw land en in uw poorten zijn. Deut 25:4 Een os zult gij niet muilbanden, als hij dorst. Matt 10:11 h En in wat stad of vlek gij zult inkomen, onderzoekt, wie daarin waardig is; en blijft aldaar, totdat gij uitgaat. h: Mark 6:10 En Hij zeide tot hen: Zo waar gij in een huis zult ingaan, blijft daar, totdat gij van daar uitgaat. Luk 9:4 En in wat huis gij ook zult ingaan, blijft aldaar, en gaat van daar uit. Luk 10:8 En in wat stad gij zult ingaan, en zij u ontvangen, eet hetgeen ulieden voorgezet wordt. Matt 10:12 En als gij in het huis gaat, zo groet hetzelve. Matt 10:13 En indien dat huis waardig is, zo kome uw vrede over hetzelve, maar indien het niet waardig is, zo kere uw vrede weder tot u. Matt 10:14 i En zo iemand u niet zal ontvangen, noch uw woorden horen, uitgaande uit dat huis of uit dezelve stad, k schudt het stof uwer voeten af. i: Mark 6:11 En zo wie u niet zullen ontvangen, noch u horen, vertrekkende van daar, schudt het stof af, dat onder aan uw voeten is, hun tot een getuigenis. Voorwaar zeg Ik u: Het zal S�dom en Gom�rra verdragelijker zijn in den dag des oordeels dan dezelve stad. Luk 9:5 En zo wie u niet zullen ontvangen, uitgaande van die stad, schudt ook het stof af van uw voeten, tot een getuigenis tegen hen. k: Hand 13:51 Doch zij schudden het stof van hun voeten af tegen dezelve, en kwamen te Ik�nium. Hand 18:6 Maar als zij wederstonden en lasterden, schudde hij klederen af, en zeide tot hen: Uw bloed op uw hoofd; ik ben rein; van nu voortaan zal ik tot de heidenen heengaan. Matt 10:15 l Voorwaar zeg Ik u: Het zal den lande van S�dom en Gom�rra verdragelijker zijn in den dag des oordeels, dan dezelve stad. l: Mark 6:11 En zo wie u niet zullen ontvangen, noch u horen, vertrekkende van daar, schudt het stof af, dat onder aan uw voeten is, hun tot een getuigenis. Voorwaar zeg Ik u: Het zal S�dom en Gom�rra verdragelijker zijn in den dag des oordeels dan dezelve stad. Luk 10:12 En Ik zeg u, dat het S�dom verdragelijker wezen zal in dien dag, dan dezelve stad.

Niet vrezen.

Matt 10:16 m Ziet, Ik zende u als schapen in het midden der wolven; zijt dan voorzichtig gelijk de slangen, en oprecht gelijk de duiven. m: Luk 10:3 Gaat henen; ziet, Ik zend u als lammeren in het midden der wolven. Matt 10:17 Maar wacht u voor de mensen; n want zij zullen u overleveren in de raadsvergaderingen, en in hun synagogen zullen zij u geselen. n: Matt 24:9 Alsdan zullen zij u overleveren in verdrukking, en zullen u doden, en gij zult gehaat worden van alle volken, om Mijns Naams wil. Luk 21:12 Maar v��r dit alles, zullen zij hun handen aan ulieden slaan, en vervolgen, overleverende in de synagogen en gevangenissen; en gij zult getrokken worden voor koningen en stadhouders, om Mijns Naams wil. Joh 15:20 Gedenk des woords, dat Ik u gezegd heb: Een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer. Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen; indien zij Mijn woord bewaard hebben, zij zullen ook het uwe bewaren. Joh 16:2 Zij zullen u uit de synagogen werpen; ja, de ure komt, dat een iegelijk, die u zal doden, zal menen Gode een dienst te doen. Openb 2:10 Vrees geen der dingen, die gij lijden zult. Ziet, de duivel zal van ulieden in de gevangenis werpen, opdat gij verzocht wordt; en gij zult een verdrukking hebben van tien dagen. Zijt getrouw tot den dood, en Ik zal u geven de kroon des levens. Matt 10:18 o En gij zult ook voor stadhouders en koningen geleid worden, om Mijnentwil, hun en den heidenen tot getuigenis. o: Hand 24:1 En vijf dagen daarna kwam de hogepriester Anan�as af met de ouderlingen, en een zekeren voorspraak, Tertullus, dewelke verschenen voor den stadhouder tegen Paulus. Hand 25:4 Doch Festus antwoordde, dat Paulus te Cesar�a bewaard werd, en dat hij zelf haast zou verreizen. Matt 10:19 p Doch wanneer zij u overleveren, zo zult gij niet bezorgd zijn, hoe of wat gij spreken zult; want het zal u in dezelve ure gegeven worden, wat gij spreken zult. p: Mark 13:11 Doch wanneer zij u leiden zullen, om u over te leveren, zo zijt te voren niet bezorgd, wat gij spreken zult, en bedenkt het niet; maar zo wat u in die ure gegeven zal worden, spreekt dat; want gij zijt het niet, die spreekt, maar de Heilige Geest. Luk 12:11 En wanneer zij u heenbrengen zullen in de synagogen, en de overheden en de machten, zo zijt niet bezorgd, hoe of wat gij tot verantwoording zeggen, of wat gij spreken zult; Luk 21:14 Neemt dan in uw harten voor, van te voren niet te overdenken, gij u verantwoorden zult; Matt 10:20 Want gij zijt niet, die spreekt, maar de Geest uws Vaders, Die in u spreekt. Matt 10:21 q En de broeder zal den broeder overleveren tot den dood, en de vader het kind, en de kinderen zullen opstaan tegen de ouders, en zullen hen doden. q: Micha 7:2 De goedertierene is vergaan uit het land, en er is niemand oprecht onder de mensen; zij loeren altemaal op bloed, zij jagen, een iegelijk zijn broeder, een jachtgaren. Micha 7:5 Gelooft een vriend niet, vertrouwt niet op een voornaamsten vriend; bewaar de deuren uws monds voor haar, die in uw schoot ligt. Luk 21:16 En gij zult overgeleverd worden ook van ouders, en broeders, en magen, en vrienden; en zij zullen er uit u doden. Matt 10:22 En gij zult van allen gehaat worden om Mijn Naam; r maar die volstandig zal blijven tot het einde, die zal zalig worden. r: Matt 24:13 Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden. Mark 13:13 En gij zult gehaat worden van allen, om Mijns Naams wil; maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden. Luk 21:19 Bezit uw zielen in uw lijdzaamheid. Openb 2:10 Vrees geen der dingen, die gij lijden zult. Ziet, de duivel zal van ulieden in de gevangenis werpen, opdat gij verzocht wordt; en gij zult een verdrukking hebben van tien dagen. Zijt getrouw tot den dood, en Ik zal u geven de kroon des levens. Openb 3:10 Omdat gij het woord Mijner lijdzaamheid bewaard hebt, zo zal Ik ook u bewaren uit de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal, om te verzoeken, die op de aarde wonen. Matt 10:23 s Wanneer zij u dan in deze stad vervolgen, vliedt in de andere; want voorwaar zeg ik u: Gij zult de steden Isra�ls niet ge�indigd hebben, of de Zoon des mensen zal gekomen zijn. s: Matt 2:13 Toen zij nu vertrokken waren, ziet, de engel des Heeren verschijnt Jozef in den droom, zeggende: Sta op, en neem tot u het Kindeken en Zijn moeder, en vlied in Egypte, en wees aldaar, totdat ik het u zeggen zal; want Her�des zal het Kindeken zoeken, om Hetzelve te doden. Matt 4:12 Als nu Jezus gehoord had, dat Johannes overgeleverd was, is Hij wedergekeerd naar Galil�a; Matt 12:15 Maar Jezus, wetende, vertrok van daar, en vele scharen volgden Hem, en Hij genas ze allen. Hand 8:1 En Saulus had mede een welbehagen aan zijn dood. En er werd te dien dage een grote vervolging tegen de Gemeente, die te Jeruzalem was; en zij werden allen verstrooid door de landen van Jud�a en Samaria, behalve de apostelen. Hand 9:25 Doch de discipelen namen hem des nachts, en lieten neder door den muur, aflatende in een mand. Hand 14:6 Zijn zij, overlegd hebbende, gevlucht naar de steden van Lyka�ni�, Lystre en Derbe, en het omliggende land; Matt 10:24 t De discipel is niet boven den meester, noch de dienstknecht boven zijn heer. t: Luk 6:40 De discipel is niet boven zijn meester; maar een iegelijk volmaakt zal zijn gelijk zijn meester. Joh 13:16 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer, noch een gezant meerder, dan die hem gezonden heeft. Joh 15:20 Gedenk des woords, dat Ik u gezegd heb: Een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer. Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen; indien zij Mijn woord bewaard hebben, zij zullen ook het uwe bewaren. Matt 10:25 Het den discipel genoeg, dat hij worde gelijk zijn meester, en de dienstknecht gelijk zijn heer. v Indien zij den Heere des huizes Be�lzebul hebben geheten, hoeveel te meer Zijn huisgenoten! v: Matt 9:34 Maar de Farize�n zeiden: Hij werpt de duivelen uit door den overste der duivelen. Matt 12:24 Maar de Farize�n, gehoord hebbende, zeiden: Deze werpt de duivelen niet uit, dan door Be�lzebul, den overste der duivelen. Mark 3:22 En de Schriftgeleerden, die van Jeruzalem afgekomen waren, zeiden: Hij heeft Be�lzebul, en door den overste der duivelen werpt Hij de duivelen uit. Luk 11:15 Maar sommigen van hen zeiden: Hij werpt de duivelen uit door Be�lzebul, den overste der duivelen. Joh 8:48 De Joden dan antwoordden en zeiden tot Hem: Zeggen wij niet wel, dat Gij een Samaritaan zijt, en den duivel hebt? Matt 10:26 x Vreest dan hen niet; y want er is niets bedekt, hetwelk niet zal ontdekt worden, en verborgen, hetwelk niet zal geweten worden. x: Jes 8:12 Gijlieden zult niet zeggen: Een verbintenis, van alles, waar dit volk van zegt: Het is een verbintenis; en vreest gijlieden hun vreze niet, en verschrikt niet. Jer 1:8 Vrees niet voor hun aangezicht, want Ik ben met u, om u te redden, spreekt de HEERE. y: Job 12:22 Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht. Mark 4:22 Want er is niets verborgen, dat niet geopenbaard zal worden; en er is niets geschied, verborgen , maar opdat het in het openbaar zou komen. Luk 8:17 Want er is niets verborgen, dat niet openbaar zal worden; noch heimelijk, dat niet bekend zal worden, en in het openbaar komen. Luk 12:2 En er is niets bedekt, dat niet zal ontdekt worden, en verborgen, dat niet zal geweten worden. Matt 10:27 Hetgeen Ik u zeg in de duisternis, zegt het in het licht; en hetgeen gij hoort in het oor, predikt dat op de daken. Matt 10:28 z En vreest u niet voor degenen, die het lichaam doden, en de ziel niet kunnen doden; maar vreest veel meer Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel. z: Jer 1:8 Vrees niet voor hun aangezicht, want Ik ben met u, om u te redden, spreekt de HEERE. Luk 12:4 En Ik zeg u, Mijn vrienden: Vreest u niet voor degenen, die het lichaam doden, en daarna niet meer kunnen doen. Matt 10:29 Worden niet twee musjes om een penningsken verkocht? En niet ��n van deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader. Matt 10:30 a En ook uw haren des hoofds zijn alle geteld. a: 1Sam 14:45 Maar het volk zeide tot Saul: Zou J�nathan sterven, die deze grote verlossing in Isra�l gedaan heeft? Dat zij verre! de HEERE leeft, als er een haar van zijn hoofd op de aarde vallen zal; want hij heeft heden met God gedaan. Alzo verloste het volk J�nathan, dat hij niet stierf. Matt 10:31 Vreest dan niet; gij gaat vele musjes te boven. Matt 10:32 b Een iegelijk dan, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen . b: Mark 8:38 Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, in dit overspelig en zondig geslacht, diens zal Zich de Zoon des mensen ook schamen, wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met de heilige engelen. Luk 9:26 Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, diens zal de Zoon des mensen Zich schamen, wanneer Hij komen zal in Zijn heerlijkheid, en des Vaders, en der heilige engelen. Luk 12:8 En Ik zeg u: Een iegelijk, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal ook de Zoon des mensen belijden voor de engelen Gods. 2Tim 2:12 Indien wij verdragen, wij zullen ook met heersen; indien wij verloochenen, Hij zal ons ook verloochenen; Matt 10:33 Maar zo wie Mij verloochend zal hebben voor de mensen, dien zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen .

Jezus brengt verdeeldheid.

Matt 10:34 c Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. c: Luk 12:51 Meent gij, dat Ik gekomen ben, om vrede te geven op de aarde? Neen, zeg Ik u, maar veeleer verdeeldheid. Matt 10:35 d Want Ik ben gekomen, om den mens tweedrachtig te maken tegen zijn vader, en de dochter tegen haar moeder, en de schoondochter tegen haar schoonmoeder. d: Micha 7:6 Want de zoon veracht den vader, de dochter staat op tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder; eens mans vijanden zijn zijn huisgenoten. Matt 10:36 e En zij des mensen vijanden , die zijn huisgenoten . e: Ps 41:10 Zelfs de man mijns vredes, op welken ik vertrouwde, die mijn brood at, heeft de verzenen tegen mij grotelijks verheven. Ps 55:13 Want het is geen vijand, mij hoont, anders zou ik het hebben gedragen; het is mijn hater niet, zich tegen mij groot maakt, anders zou ik mij voor hem verborgen hebben. Joh 13:18 Ik zeg niet van u allen: Ik weet, welke Ik uitverkoren heb; maar , opdat de Schrift vervuld worde: Die met Mij het brood eet, heeft tegen Mij zijn verzenen opgeheven. Matt 10:37 f Die vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig; en die zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig. f: Luk 14:26 Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn. Matt 10:38 g En die zijn kruis niet neemt, en Mij navolgt, is Mijns niet waardig. g: Matt 16:24 Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij. Mark 8:34 En tot Zich geroepen hebbende de schare met Zijn discipelen, zeide Hij tot hen: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij. Luk 9:23 En Hij zeide tot allen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij. Luk 14:27 En wie zijn kruis niet draagt, en Mij navolgt, die kan Mijn discipel niet zijn. Matt 10:39 h Die zijn ziel vindt, zal verliezen; en die zijn ziel zal verloren hebben om Mijnentwil, zal dezelve vinden. h: Matt 16:25 Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden. Mark 8:35 Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven zal verliezen, om Mijnentwil, en des Evangelies , die zal hetzelve behouden. Luk 9:24 Want zo wie zijn leven behouden wil, die zal het verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden. Luk 17:33 Zo wie zijn leven zal zoeken te behouden, die zal het verliezen; en zo wie hetzelve zal verliezen, die zal het in het leven behouden. Joh 12:25 Die zijn leven liefheeft, zal hetzelve verliezen; en die zijn leven haat in deze wereld, zal hetzelve bewaren tot het eeuwige leven. Matt 10:40 i Die u ontvangt, ontvangt Mij; en die Mij ontvangt, ontvangt Hem, Die Mij gezonden heeft. i: Luk 10:16 Wie u hoort, die hoort Mij; en wie u verwerpt, die verwerpt Mij; en wie Mij verwerpt, die verwerpt Dengene, Die Mij gezonden heeft. Joh 13:20 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo Ik iemand zende, wie ontvangt, die ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, die ontvangt Hem, Die Mij gezonden heeft. Matt 10:41 k Die een profeet ontvangt in den naam eens profeten, zal het loon eens profeten ontvangen; en die een rechtvaardige ontvangt in den naam eens rechtvaardigen, zal het loon eens rechtvaardigen ontvangen. k: 1Kon 17:10 Toen maakte hij zich op, en ging naar Zarfath. Als hij nu aan de poort der stad kwam, ziet, zo was daar een weduwvrouw, hout lezende; en hij riep tot haar, en zeide: Haal mij toch een weinig waters in dit vat, dat ik drinke. 1Kon 18:4 Want het geschiedde, als Iz�bel de profeten des HEEREN uitroeide, dat Ob�dja honderd profeten nam, en verborg ze bij vijftig man in een spelonk, en onderhield hen met brood en water. 2Kon 4:8 Het geschiedde ook op een dag, als El�sa naar Sunem doortrok, dat aldaar een grote vrouw was, dewelke hem aanhield om brood te eten. Voorts geschiedde het, zo dikwijls hij doortrok, week hij daarin, om brood te eten. Matt 10:42 l En zo wie een van deze kleinen te drinken geeft alleenlijk een beker koud , in den naam eens discipels, voorwaar zeg Ik u, hij zal zijn loon geenszins verliezen. l: Matt 25:40 En de Koning zal antwoorden en tot hen zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij Mij gedaan. Mark 9:41 Want zo wie ulieden een beker water zal te drinken geven in Mijn Naam, omdat gij van Christus zijt, voorwaar zeg Ik u, hij zal zijn loon geenszins verliezen. Hebr 6:10 Want God is niet onrechtvaardig dat Hij uw werk zou vergeten, en den arbeid der liefde, die gij aan Zijn Naam bewezen hebt, als die de heiligen gediend hebt en dient. Read the full article

0 notes

christusleeft · 8 years

Text

New Post has been published on In de hemel is wél bier !

New Post has been published on http://bit.ly/2myjAGv

De Spruit

Woord vooraf

De titel van deze brochure bepaalt ons bij het getuigenis, dat de Bijbel geeft omtrent de Persoon van de Here Jezus Christus.

Hij, Die in de Evangeliën uitvoerig wordt beschreven en verkondigd, is het grote Onderwerp van het Woord van God. Echter, zoals uit de volgende notities mag blijken, vormen de vier Evangeliën “slechts” een onderdeel van het viervoudig getuigenis van Jezus Christus, zoals wij dat in de Bijbel op meerdere plaatsen tegenkomen.

Bij het bestuderen daarvan zullen wij (opnieuw) ontdekken dat de Bijbel onbetwistbaar Gods Woord is! Immers, zo’n geweldige harmonie en veelkleurige wijsheid kan onmogelijk “mensenwerk” zijn en móet wel tot stand gekomen zijn door Goddelijke inspiratie. Het viervoudig getuigenis aangaande de beloofde, gekomen en… terugkomende (!) Messias moeten eigenlijk gezien worden als vier sterke schijnwerpers, die Hem in het volle licht zetten. Een wonderbaar licht op een wonderbare Heiland!

God sprak eertijds “vele malen en op vele wijzen” tot de vaderen en heeft in het laatst der dagen gesproken in (de) Zoon (Hebr.1 :1). Dat spreken, in woorden, beelden en kleuren, willen wij onderzoeken, en het is mijn innige bede, dat wij niemand anders zullen zien ‘dan Jezus alleen”.

Wijk bij Duurstede, november 1990

HOOFDSTUK 1

Het getuigenis van het Oude Testament werpt licht op de komende Verlosser. Als wij in dat licht het Woord lezen straalt ons de heerlijkheid van het “vleesgeworden Woord” van verre tegemoet. Het Oude Testament predikt ons het getuigenis van de Messias, dat in het Nieuwe Testament tot een historische werkelijkheid is geworden in de Persoon van Jezus.

In de boeken der Profeten wordt een bijzondere titel gebruikt voor de komende Messias: Spruit.

Deze titel is de vertaling van het Hebreeuwse “Tsemach”, een woord, dat uitsluitend gebruikt wordt als aanduiding van het beloofde Zaad (Gen.3:15), de Zoon, in Wie en door Wie God Zijn plan volvoert.

De ‘Spruit” is een heenwijzing naar de Zoon, Jezus de Messias. Het woord “Zoon” heeft in de Bijbel vooreerst de betekenis van “Erfgenaam”.

De Here Jezus Christus is als de Zoon de Erfgenaam van alle dingen. Bij de uitdrukking ”alle dingen” gaat het in hoofdzaak om vierdingen, zoals ook uit de inhoud van deze brochure zal blijken.

Vier keer wordt de Spruit in de Bijbel genoemd*) als een vier-voudig getuigenis van de Komende:

Jesaja 4:2

“Te dien dage zal wat de HERE doet uitspruiten tot sieraad en heerlijkheid zijn, en de vrucht des lands tot glorie en luister voor de ontkomenen van Israël.”

*) Eigenlijk komt het woord vijf keer voor, maar Jer.33:15 is een herhaling van Jer.23:5.

“Wat de HERE doet uitspruiten…’ slaat op de Spruit. Wat hier als werkwoord vertaald is zou eigenlijk als zelfstandig naamwoord vertaald moeten worden, zoals de Statenvertaling heeft: “Te dien dage zal des HEREN Spruit zijn tot sieraad en heerlijkheid…”.

Deze Spruit is Degene, Wiens heerlijkheid in de toekomst centraal zal staan op aarde, temidden van het getrouwe overblijfsel van Israël.

De Spruit wordt hier in verbinding gebracht met de HERE (vertaling van de vier letters JHWH. de Naam van God). Hij is Dezelfde, Die wij ontmoeten in het Evangelie naar Johannes als de Zoon van God. De nadruk komt zodoende dus te liggen op het feit, dat Hij God is.

Het gaat om de Eeuwige, Die Zelf als Verlosser zou komen, zoals op meerdere plaatsen in het boek Jesaja wordt gepredikt. In Jes.43 zegt God: “Ik ben de HERE, en buiten Mij is er geen Verlosser” (vs.11). En in hfdst.44:6 staat: “Zo zegt de HERE, de Koning en Verlosser van Israël, de HERE der heerscharen: lk ben de Eerste en Ik ben de Laatste en buiten Mij is er geen God ‘.

Als later de Spruit geboren moet worden krijgt Jozef, de man van Maria, een droom. In die droom verschijnt een engel des Heren en zegt: “Zij ( = Maria) zal een Zoon baren en gij zult Hem de naam Jezus geven. Want Hij is het Die Zijn volk zal redden van hun zonden” (Matt.1:21). Het woordje ”want” is hier belangrijk! Het verklaart namelijk waarom het Kind de Naam “Jezus” ontvangt. Deze Jezus is “Hij”, Die Zijn volk zal redden. Op grond van bovenstaande profetieën van Jesaja zou de HERE de Verlosser zijn. En dat klopt dan ook, want de Naam “Jezus” betekent: “De HERE redt”!

De aangekondigde Spruit is dus de HERE Zelf, Die “aan de mensen gelijk geworden is” (Fil.2:7). Daarin werd de liefde van God zichtbaar voor Israël en de volkeren. In Jes.7:14 lezen wij: “Zie, de jonl<vrouw zal zwanger worden en een zoon baren; en zij zal hem de naam Immanuë1 geven” (vgl.Matt.1:23). “Immanuë1′ betekent: God met ons, d.i. Jezus!

De Bijbel zegt, dat God liefde is. Hij imam en was onder ons en gaf Zijn leven voor ons. Hij kwam om te lijden en te sterven voor de zonde der wereld. Als Johannes de Doper Hem aanwijst roept hij: “Zie, het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt” (Joh.1:29). Op die wijze heeft God de wereld liefgehad, dat Hij “Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe” (Joh.3:16). Daarin vinden wij het bewijs van Gods liefde, dat Hij uit Zijn hemelse heerlijkheid is getreden, om verloren zondaren te redden en vervolgens ook Zijn heerlijkheid met hen te (kunnen) delen.

We lezen in Joh.1:1: ”… en het Woord was God”. Dat Woord is vleesgeworden en heeft onder ons gewoond, zegt Johannes, en “wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd…” (Joh.1:14).

Zijn heerlijkheid was toen bedekt! Er werd alleen iets van zichtbaar in de woorden, die Hij sprak (Luc.4:36) en de wondertekenen, die Hij verrichtte (Joh.2:11).

Toch zegt Jes.4:2, dat Hij tot “sieraad en heerlijkheid” zal zijn. Deze profetie heeft in de eerste plaats betrekking op Zijn toekomstige positie temidden van Zijn volk. In Deut.26 houdt Mozes het volk Israël voor, dat zij toch vooral naar de stem van de HERE luisteren, want “dan zal Hij u verheffen tot een lof, een naam en een sieraad, boven alle volken die Hij geschapen heeft en dan zult gij een volk zijn, geheiligd aan de HERE, uw God, zoals Hij gezegd heeft” (vs.19).

Als die tijd aangebroken is zal het overblijfsel van Israël een sierlijke kroon zijn in de hand des HEREN (Jes.62:3) en Hijzelf zal tot “een sierlijke kroon en een prachtige diadeem zijn voor de rest van Zijn volk” (Jes.28:5). Dan zal de “gouden eeuw” voor Israël aanbreken, waarmee de profetie aangaande “des HEREN Spruit” volkomen werkelijkheid wordt.

Natuurlijk geldt die heerlijkheid niet alleen voor Israël. Ook de Gemeente zal daarin delen, maar op een ander (hemels) niveau. En alle volkeren der aarde zullen Hem kennen en Zijn heerlijkheid ervaren, want “de aarde zal vol worden van de kennis van des HEREN heerlijkheid, gelijk de wateren de bodem der zee bedekken” (Hab.2:14).

Jeremia 23:5, 6

“Zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat Ik aan David een rechtvaardige Spruit zal verwekken; Die zal als Koning regeren en verstandig handelen, Die zal recht en gerechtigheid doen in het land. In Zijn dagen zal Juda behouden worden en Israël veilig wonen; en dit is Zijn Naam, waarmede men Hem zal noemen: de HERE onze Gerechtigheid”.

De komende Spruit is niet alleen de Zoon van God, maar ook de Zoon van David. Heel duidelijk blijkt uit deze verzen, dat het hier gaat om de Koning. We zien Hem als de Afstammeling, meer nog: de Erfgenaam, van David.

De belofte van die Zoon werd eerder aan David gegeven (zie 2 Sam.7:12 e.v.). Natuurlijk is die belofte in eerste instantie werkelijkheid geworden in Salomo, maar toch is het duidelijk, dat er een wijdere strekking in zit. Immers, de HERE zou zijn koninklijke troon “voor immer bevestigen” en die troon “zal vaststaan voor altijd“. Dat kon onmogelijk gelden voor Salomo, wiens rijk zelfs verdeeld werd onder zijn opvolgers. Deze belofte zal ten volle vervuld worden in de Meerdere van Salomo, dé Vredevorst, de Here Jezus.

Dat blijkt ook wel uit de aankondiging van Zijn geboorte door de engel Gabriël aan Maria:

”En zie, gij zult zwanger worden en een Zoon baren en gij zult Hem de naam Jezus geven. Deze zal groot zijn en Zoon des Allerhoogsten genoemd worden, en de Here God zal Hem de troon van Zijn vader David geven, en Hij zal als koning over het huis van Jakob heersen tot in eeuwigheid, en Zijn koningschap zal geen einde nemen” (Luc.1:31-33).

Zo werd Hij geboren, als de Zone Davids, de Koning der Joden: ”Hij kwam tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen” (Joh.1:11). Hoewel hij door wijzen uit het Oosten werd geëerd als Koning, werd Hij door ”de Zijnen” afgewezen, op een gelovig overblijfsel na.

Die afwijzing was reeds voorzegd in het profetisch Woord. Denk bijv. aan Dan.9:26, waar staat, dat de Gezalfde (in het Hebreeuws: Messias) zal worden uitgeroeid, terwijl er niets tegen Hem is“. De Statenvertaling heeft hier: “maar het zal niet voor Hem zelven zijn”. Er is dus enige verwarring over wat er bedoeld wordt. Toch lijkt het niet zo moeilijk. Letterlijk vertaald zou er kunnen staan: “Hij zal niet hebben”, of: “zonder dat Hij ontvangt”. Het gaat in Daniël 9 namelijk om de 70 (jaar)weken, die zijn bepaald over “uw volk” ( = Israël) en “uw heilige stad” ( = Jeruzalem). De Messias wordt hier dan ook genoemd: de Vorst (:25), oftewel: de Koning. Zo werd Hij ook aangekondigd in Zach.9:9:

“Jubel luide, gij dochter van Sion; juich, gij dochter van Jeruzalem! Zie, uw Koning komt tot u, Hij is rechtvaardig en zegevierend, nederig en rijdende op een ezel, op een ezelshengst, een ezelinnejong”.

In Lucas 19 kunnen wij de vervulling van deze profetieën lezen, als de Here Jezus inderdaad op een ezel in de richting van Jeruzalem rijdt, en de discipelen roepen: “Gezegend Hij, Die komt, de Koning, in de naam des Heren…” (vs.38). Hier kwam de Koning, precies op de tijd, die Daniël had voorzegd: op de laatste dag van de 69e jaarweek!

Maar… de Koning huilt! (vs.41). Hij kwam weliswaar als de Zone Davids, maar ontving Zijn koninklijke waardigheid niet. En Hij werd inderdaad uitgeroeid ”zonder dat hij heeft (ontvangt)”. De Here Jezus werd gekruisigd en is na Zijn opstanding ten hemel gevaren, en daar is Hij nu nog steeds. De Koning is in de hemel, verborgen, en dus Zijn Koninkrijk ook. Allen die vandaag in Hem geloven zijn dan ook “burgers van een Rijk in de hemelen…” (Fil.3:20). De belofte is echter, dat Hij zal terugkomen (zie ook Hand.1:11) om Zijn Koninkrijk op aarde te vestigen. Dan zullen alsnog de profetieën aangaande Zijn Koningschap (letterlijk) vervuld worden.

Het woord van Jeremia zal dan volkomen werkelijkheid worden. De Spruit uit het huis van David zal het koningschap voor Israël herstellen. Hij zal “de vervallen hut van David weder opbouwen…” (Hand.15:16 e.v.; vgl. Hand.1:6!). Dat zal gebeuren nadat de periode van de 70 weken voleindigd is. Wij weten: 69 weken zijn reeds vervuld, de 70e week moet nog vervuld worden. Deze laatste jaarweek eindigt in een enorme verwoesting (Dan.9:27) en daarna (!) zal het herstel van Israël en Jeruzalem (de stad van de grote Koning!) beginnen, naar de belofte van God. Jeruzalem zal de residentie zijn van Koning der Joden. Jesaja profeteert: “Want uit Sion zal de wet uitgaan en des HEREN Woord uit Jeruzalem” (hfdst.2:3).

“Zo zegt de HERE: Zie, Ik breng een keer in het lot van de tenten van Jakob en over zijn woningen zal Ik Mij ontfermen: de stad ( = Jeruzalem) zal op haar puinheuvel herbouwd worden en de burcht (= aanduiding van de Tempel) op zijn rechte plaats tronen” (Jer.30:18). Dan zal ook Psalm 122 vervuld worden: “Jeruzalem is gebouwd als een stad, die wèl samengevoegd is; waarheen de stammen opgaan, de stammen des HEREN” (vs.3, 4). Vandaag is Jeruzalem een huis, gebouwd op zand. Als de storm van het oordeel straks komt zal het ineenstorten. Maar dan zal de HERE Zelf Zijn stad (her)bouwen op het juiste fundament – de Rots! – en het overblijfsel van Israël zal opgaan naar het Heiligdom, dat in Jeruzalem zal herrijzen. Over die tijd spreekt Ps.122. En dan zegt David: “Want daar staan de zetels ten gerichte, de zetels van het huis van David” (vs.5). En als die zetels er staan, dan wordt Jeruzalem vrede toegebeden, zodat zij bejubeld wordt om de HERE en een rustplaats is voor allen, die haar beminnen.

Dan zal de Spruit, volgens Jeremia, als Koning “regeren en verstandig handelen” (hfdst.23:5). Hij zal als de Meerdere van Salomo met grote wijsheid zitten op de troon van Zijn vader David. Hij zal recht doen, zonder aanziens des persoons. In die dagen zal heel Israël de zegeningen van Zijn Koningschap ervaren. In de Psalmen lezen wij: “Gerechtigheid en recht zijn de grondslag van Zijn troon” (Ps.89:15; 97:2). Daarom zal de Spruit in die dagen genoemd worden: Jahweh Tsidkenu, de HERE onze Gerechtigheid (Jer.23:6).

De Spruit is de HERE, de Koning van Israël!

Zacharia 3:8

”… voorwaar, zie, Ik zal Mijn Knecht, de Spruit, doen komen…”

Nadat ons eerst de Spruit als God en Koning is voorgesteld, wordt Hij nu aangekondigd als de Knecht.

Ook hier kunnen wij Paulus citeren in Fil.2 als hij spreekt over “Christus Jezus, Die… Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen…” (vs.6, 7).

Zijn eerste komst, nu bijna 2000 jaar geleden, was in vernedering. De Here Jezus Zelf heeft gezegd, dat Hij niet gekomen was “om Zich te laten dienen, maar om te dienen en Zijn leven te geven als een losprijs voor velen” (Marc.10:45).

Hij kwam op aarde om in de eerste plaats de wil van God te volbrengen. Om de Redder der wereld te zijn. Om het volmaakte Offer te zijn: “God zal Zichzelf voorzien van een lam ten brandoffer…” (Gen.22:8).

Talrijke profetieën spreken over de “Knecht des HEREN”, met name in het boek van Jesaja.

In Jes.42:1 lezen wij de eerste profetie aangaande de Knecht des HEREN:

“Zie, Mijn Knecht, Die Ik ondersteun; Mijn Uitverkorene, in Wie Ik een welbehagen heb. Ik heb Mijn Geest op Hem gelegd: Hij zal de volken het recht openbaren”.

Toen de Here Jezus op aarde was, is diverse keren van Gods welbehagen getuigd. Bijvoorbeeld bij de doop in de Jordaan, toen de Geest als een duif op Hem nederdaalde. Een stem uit de hemel sprak: “Gij zijt Mijn Zoon, de Geliefde; in U heb Ik Mijn welbehagen” (Marc.1:11).

Hij heeft in het verleden het recht geopenbaard door alle gerechtigheid der wet te volbrengen; door de wil van God

volkomen te gehoorzamen. Hij zal in de toekomst het recht openbaren door Zijn rechtvaardige heerschappij, immers, deze Knecht is de rechtvaardige Spruit.

In de tweede profetie aangaande de Knecht des HEREN lezen wij:

“Hoort naar Mij, gij kustlanden en luistert, gij natiën in de verte. De HERE heeft Mij geroepen van moeders lijf aan, van de schoot Mijner moeder aan heeft Hij Mijn naam vermeld. En Hij maakte Mijn mond als een scherp zwaard…” (Jes.49:1, 2a).

Met dat zwaard, het Woord, dat Hij spreekt, zal Hij recht spreken tot zegen en… tot oordeel!

Eens was Hij de lijdende Knecht des HEREN; spoedig zal Hij Zich openbaren als de verheerlijkte Knecht. Dan zal Hij, Die eerst onderworpen was, Zelf onderwerpen.

In Openb.1:16 zien wij Hem als de Verhoogde Christus… en “uit Zijn mond kwam een tweesnijdend scherp zwaard en Zijn aanzien was gelijk de zon schijnt in haar kracht”.

En in het 19e hoofdstuk van het laatste Bijbelboek lezen wij, dat de vijandschap tenietgedaan wordt: “En de overigen werden gedood met het zwaard, dat kwam uit de mond van Hem, Die op het paard zat…’ (vs.21).

We zagen al eerder, dat Hij bij Zijn eerste komst op een ezel gezeten was, als uitdrukking van Zijn vernedering. Een ezel is een lastdier. In Openb.19 echter is Hij de fiere Ruiter op een wit paard, ten teken van Zijn verheerlijking. Hij is de Koning-Knecht, Die op aarde het recht zal openbaren.

De derde profetie aangaande de Knecht des HEREN vinden wij in Jes.50:

“De Here HERE heeft Mij als een leerling leren spreken om met het woord de moede te kunnen ondersteunen. Hij wekt elke morgen, Hij wekt Mij het oor, opdat Ik hore, zoals leerlingen doen. De Here HERE heeft Mij het oor geopend en Ik ben niet weerspannig geweest, Ik ben niet teruggedeinsd. Mijn rug heb lk gegeven aan wie Mij sloegen, en Mijn wangen aan wie Mij de baard uittrokken; Mijn gelaat heb lk niet verborgen voor smadelijk speeksel” (vs.4-6).

Dat laatste is letterlijk vervuld toen Hij bespuwd en geslagen werd (zie Matt.26:67, Marc.14:65).

Er wordt wel eens gezegd, met name in de Joodse traditie, dat deze profetieën over het volk van Israël spreken. Dat zou voor een deel misschien best kunnen, maar uit bovenstaande woorden blijkt duidelijk, dat zij in de allereerste plaats wijzen op de Messias, want Hij is niet weerspannig geweest. En dat is nu juist wat de zonde van Israël is! (Lees bijv.: Ps.78:17; Ezech.2:5; Hos.4:16; Hand.7:51 e.v.).

De mens is altijd geneigd om de Schrift ego-centrisch te lezen in plaats van Christo-centrisch. Want ook in deze indrukwekkende profetieën wordt ons Christus gepredikt. Hij heeft Zich vernederd onder de machtige hand Gods.

Hij was door de Vader gezonden in de gestalte van een Knecht. In het Evangelie komt Zijn dienstbaarheid en afhankelijkheid aan de hemelse Vader, ook in Zijn spreken, duidelijk tot uitdrukking:

Joh.5:19: -Jezus dan antwoordde en zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar, lk zeg u, de Zoon kan niets doen van Zichzelf, of Hij moet het de Vader zien doen; want wat Deze doet, dat doet ook de Zoon evenzo”.

Joh.5:30: “Ik kan van Mijzelf niets doen; gelijk Ik hoor, oordeel Ik…”.

Joh.8:26: “Wanneer gij de Zoon des mensen verhoogd hebt, zult gij inzien, dat lk het ben en niets uit Mijzelf doe, doch dat lk dit spreek, gelijk de Vader Mij geleerd heeft”.

Joh.12:49: “Want lk heb niet uit Mijzelf gesproken, maar de Vader, Die Mij heeft gezonden, heeft Zelf Mij een gebod gegeven wat lk zeggen en spreken moet…’.Zo heeft de Here Jezus Zich als de gehoorzame Knecht onderworpen aan de wil van God en liet Zich in alles door de Vader leiden.

Als het einde van Zijn aardse bediening in zicht is, spreekt Hij tot de Vader en zegt: “Ik heb U verheerlijkt door op aarde het werk te voleindigen, dat Gij Mij te doen gegeven hebt” (Joh.17:4). Dat is het mooiste wat een dienstknecht kan zeggen als hij zijn opdracht heeft vervuld!

Wat een machtig woord ook voor ons allen. die hier op aarde zijn als Gods kinderen. Ook ons leven is bedoeld om Hem te verheerlijken! Daarin gaat het altijd weer om de vraag: “Vader, wat wilt Gij dat ik doen zal?”

Niet ons werk, maar Gods werk is belangrijk. De apostel Paulus zegt in Efe.2:10 “Want Zijn maaksel zijn wij. in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren heeft bereid, opdat wij daarin zouden wandelen”.

Daarin wordt God verheerlijkt, dat wij die goede werken doen. Daarvoor is nodig, dat wij in volkomen overgave aan God leven en werken. En, niet te vergeten, Zijn Woord bestuderen, want daarin spreekt God tot ons. Dat is ook de bede van Paulus voor de gelovigen in Colosse, dat ”gij met de rechte kennis van Zijn wil vervuld moogt worden, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, om de Here waardig te wandelen, Hem in alles te behagen, in alle goed werk vrucht te dragen en op te wassen in de rechte kennis van God” (Col. 1 :9, 10).

Het geheim van dat leven is dan, dat je met ”alle kracht bekrachtigd” wordt (vers 11) “naar de macht Zijner heerlijkheid tot alle volharding en geduld… ‘.

Beste lezer(es), bent U zich bewust van Uw roeping? Van Uw dienst aan de hemelse Vader? Van “het werk ‘, dat U op aarde mag voleindigen? Dat “werk” is voor ieder van ons verschillend. Dat is mede afhankelijk van de plaats waar God ons heeft gesteld. Wij kunnen allemaal op een of andere manier ‘goede werken doen. Werken, die in ieder geval overeenstemmen met Gods bedoeling in deze tijd, zoals Hij ons dat in Zijn Woord heeft geleerd. Werken, die tot eer zijn van Hem. God is vandaag, in deze “tussen-tijd” bezig met de uitroeping van de Gemeente, het Lichaam van Christus. Pas als de Gemeente van de aarde is weggevoerd naar de hemel, zal God Zich weer daadwerkelijk gaan bemoeien met deze wereld, met Israël en de volkeren. Hebben wij daar visie voor? Wij willen toch immers graag doen wat Gode welgevallig is? De werken doen van Degene, Die ons gezonden heeft, dat is de heilige taak van elke gelovige. Laten wij ons inspannen om vanuit Gods Woord inderdaad rechte kennis te ontvangen, zodat wij vrucht dragen voor Hem!

De vierde en laatste profetie aangaande de Knecht des HEREN vinden wij in Jesaja 53. Het begint eigenlijk al in hfdst.52:13 met deze woorden:

“Zie, Mijn Knecht zal voorspoedig zijn, hij zal verhoogd, ja, ten hoogste verheven zijn. Zoals velen zich over U ontzet hebben – zozeer misvormd, niet meer menselijk was Zijn verschijning, en niet meer als die der mensenkinderen zijn gestalte – zó zal Hij vele volken doen opspringen, om Hem zullen koningen verstommen, want wat hun niet verteld was, zien zij, en wat zij niet gehoord hadden, vernemen zij”.

Hierna volgt dan het indrukwekkende hfdst.53, waarin op machtige wijze het “portret” van de Messias wordt getekend. Voordat Hij “ten hoogste verheven” zou kunnen worden moest Hij eerst ten diepste vernederd warden! Door lijden… tot heerlijkheid! Wat heeft de Here Jezus opgezien tegen dat lijden! In Luc.9 lezen wij over “de verheerlijking op de berg”. Voor een ogenblik wordt de vernederde gestalte van de Knecht des HEREN veranderd in heerlijkheid. Zijn gelaat straalde als de zon en Zijn kleding werd stralend wit. Heel even stond daar in de tijd van Zijn vernedering de verheerlijkte Knecht van God. En toen kwamen er twee andere knechten van God bij Hem: Mozes en Elia. Ook zij verschenen in heerlijkheid en zij spraken met elkaar. Waarover? Het antwoord lezen wij in vs.31: “… over Zijn uitgang, die Hij te Jeruzalem zou volbrengen”. Later lezen wij in Hebr.12:2, dat de Here Jezus “om de vreugde welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende…”. Kennelijk had de Heiland deze heerlijke bemoediging nodig om Zijn lijdensweg te volbrengen. Vlak voor Zijn kruisiging ontmoeten wij de Heiland in Getsemane, waar Hij zegt: ”Mijn ziel is zeer bedroefd, tot stervens toe…” (Matt.26:38). Tot driemaal toe bidt Hij: “Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze beker Mij voorbijgaan…”. Wij kunnen niet doorgronden wát deze lijdensweg voor de Here Jezus heeft betekend. Hoe diep het Hem geraakt heeft. Luister naar wat David profetisch over Hem gesproken heeft: “Mijn hart krimpt in Mijn binnenste ineen, verschrikkingen des doods zijn op Mij gevallen, vrees en beving komen over Mij, schrik overstelpt Mij” (Ps.55:5, 6). Echter, deze beker móest Hij drinken en Hij alleen, de Middelaar, kón hem drinken!

En de Knecht was gehoorzaam: ”… doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt”.

En zo werd Hij ”om onze overtredingen doorboord”, zegt Jesaja 53. Hij gaf Zijn leven over in de dood om leven uit de dood te ontvangen, voor Zichzelf en voor ieder die in Hem gelooft.

En zo werd het Plan van God volvoerd: “Wanneer Hij Zichzelf ten schuldoffer gesteld zal hebben, zal Hij nakomelingen zien en een lang leven hebben en het voornemen des HEREN zal door Zijn hand voortgang hebben” (vs.10).

Zijn werk is vruchtbaar geweest, dwars door de dood heen tot in het eeuwige leven. Daarom zal de Knecht voorspoedig zijn en ten hoogste verheven!

Hij zal straks gezien worden in al Zijn glorie en heerlijkheid. Dan zal alle knie zich moeten buigen en alle tong zal belijden, dat Jezus Christus is Here, tot eer van God, de Vader! (Fil.2:10, 11).

Zacharia 6:12, 13

“Zo zegt de HERE der heerscharen: zie, een Man, Wiens naam is Spruit. Deze zal uit Zijn plaats uitspruiten en Hij zal de tempel des HEREN bouwen. Ja, Hij zal de tempel des HEREN bouwen en Hij zal met majesteit bekleed zijn en als heerser zitten op Zijn troon…”.

Nadat wij de Spruit gezien hebben als God, Koning en Knecht, zien wij Hem hier voorgesteld als een man, een Mens dus. Opnieuw luisteren wij naar de woorden van Paulus in Fil.2, namelijk, dat Hij ”… aan de mensen gelijk geworden is. En in Zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij Zich vernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruises” (vs.7, 8).

In 1 Cor.15 wordt Hij genoemd: de laatste Adam, en ook: de tweede Mens. De tweede Mens is uit de hemel. De eerste mens, Adam, was een ”beeld van de Komende” (Rom.5:14). In de Here Jezus ontmoeten wij dus de volmaakte Mens, naar het beeld en de gelijkenis Gods. Dat is ook wat de Bijbel ons leert van de Zoon: “Hij is het beeld van de onzichtbare God, de Eerstgeborene der ganse schepping” (Co1.1:15) en Hebr.1:3 zegt van de Zoon, dat Hij “de afstraling Zijner heerlijkheid is en de afdruk van Zijn wezen…”. De Here Jezus Christus is de Mens, Die ”met majesteit bekleed zal zijn”, zoals Psalm 8 reeds verkondigt. Als Hij komt als de verheerlijkte Zoon des mensen zal Hij de tempel bouwen, we hebben dat al eerder gelezen. Toen Hij op aarde was in een menselijk lichaam sprak Hij over de tempel:

Matt.12:6: “Maar Ik zeg u: meer dan de tempel is hier”.

Joh.2:19: “Breekt deze tempel af en binnen drie dagen zal Ik hem doen herrijzen”.

In Joh.1:14 lezen wij, dat Hij onder ons ”gewoond” heeft. Letterlijk staat er: getabernakeld. Zijn menselijk lichaam was Zijn aardse tabernakel. Zowel de tabernakel als de tempel vormen de plaats waar de heerlijkheid des Heren is. Welnu, dat is ten volle waarheid geworden in de Mens Jezus Christus.

Vlak voor Zijn kruisiging wordt de Here Jezus door Pilatus gehoord en… gegeseld. En dan zet men een doornenkroon op Zijn hoofd en doet Hem een purperen kleed om. Zo wordt Hij naar buiten gebracht voor de schreeuwende massa en Pilatus roept: Zie, de mens! (Joh.19).

Zonder het te weten vervulde hij met die uitroep het Schriftwoord van Zach.6:12!

En hoewel hij geen schuld in Hem gevonden had, gaf hij Hem over om gekruisigd te worden.

De zondeloze Mens werd veroordeeld voor de zondige mens. De rechtvaardige Mens gestraft voor de onrechtvaardige mens.

De Godvruchtige Mens moest sterven voor de goddeloze mens. Door dat te doen opende Hij de weg voor verloren zondaren tot God.

Paulus schrijft later aan Timothes: “Want er is één God en ook één Middelaar tussen God en mensen, de Mens Christus Jezus, Die Zich gegeven heeft tot een losprijs voor allen; en daarvan wordt getuigd te juister tijd” (1 Tim.2:5).

De Ster

Zo zien wij dus een vier-voudig getuigenis van Christus als de Spruit. We gaan er in de volgende hoofdstukken mee verder vanuit verschillende gezichtspunten.

Eerst nog even dit:

Toen zij de ster zagen, verheugden zij zich… (Matt.2:10).

In Openb.22:16 zegt de verhoogde Christus: “Ik ben de wortel en het geslacht van David, de blinkende Morgenster”.

De nadruk moet hier liggen op het woord “blinkende”. Er is namelijk ook nog een andere morgenster, de satan (Jes.14:12). Satan is de heerser over deze wereld. 1 Joh.5:19 zegt: “… de gehele wereld ligt in het boze”.

Satan heeft macht over de koninkrijken der aarde (Luc.4:5, 6). Hij zal die macht moeten prijsgeven aan Christus. (Dat is het grote thema van het boek Openbaring).

De morgenster moet plaatsmaken voor de blinkende Morgenster. De satan zal vernederd worden en Christus wordt verhoogd (zichtbaar).

De satan moet zijn koningschap neerleggen; Christus neemt Zijn macht op en zal het koningschap aanvaarden. Daartoe is Hij gezalfd.

In Ezech 28:14 lezen wij een profetie over de vorst van Tyrus: “Gij waart een beschuttende (lett.: gezalfde) cherub (de hoogste van de wezens door God geschapen), Ik had u een plaats gegeven…”. De morgenster was door God gesteld; hij heeft zijn plaats verlaten; hij wilde zich ”aan de Allerhoogste gelijkstellen”! Echter: hoogmoed komt voor de val!

Hij, die hoogmoedig werd is gevallen. Toen is hij de satan geworden, de tegenstander.

De aarde is nog steeds het domein van de (oude) slang.

Zijn ster zal vallen (!); er zou een ster opgaan uit Jakob (Num.24:17). En die ster verschijnt in Bethlehem, de stad van David, de geboorteplaats van de Here Jezus.

In Jes.11:1 lezen we: “En er zal een rijsje voortkomen uit de tronk van Is& ( = Hij is de HERE) en een scheut uit zijn wortelen zal vruchtdragen’ . Deze profetie is verbonden met de reeds eerder genoemde voorzegging uit Jer.23, dat de HERE aan David een rechtvaardige Spruit verwekken zou.

Christus is de Spruit. Wij hebben gezien, dat het woord “Spruit in ’t Hebreeuws is: “Tsemach”.

Deze Spruit is uit David voortgekomen, oftewel: Hij is dé Ster van Bethlehem! De wijzen uit het Oosten zochten hem. Zij hadden Zijn ster gezien! Hij heeft nl. Zijn eigen ster, bijvoorbeeld in het sterrebeeld Maagd…

David zegt in Ps.19:1 “De hemelen vertellen Gods eer en het uitspansel verkondigt het werk Zijner handen”.

Voor David ging van de nachtelijke sterrenhemel een machtige prediking uit. D.w.z.: de sterren spreken van God en Zijn werk. Zij spreken zonder dat men hun geluid hoort!

Die sterren hebben iets te maken met Israël.

In Genesis 1 op de 4e dag stelt God lichten aan het uitspansel en zij “dienen tot aanwijzing”, het zijn dus tekenen. En die zichtbare tekenen zijn: zon, maan en sterren. Zij wijzen op Gods speciale bemoeienis met Israël.

Dat leren wij bijv. uit de geschiedenis van Abraham, wiens nageslacht zou zijn als de sterren des hemels.

En uit de geschiedenis van Jozef, Gen.37:9: “Nu heb ik weer een droom gehad, en zie, de zon, de maan en elf sterren bogen zich voor mij neer. Jozef was zelf één van de sterren; de anderen bogen voor hem.

Jozef is een geweldig type van Christus, Die uit Israël is en toch boven Israël staat.

En zo spreken de sterren bovenal van Christus (uiteraard!).

In Deut.1:10 zegt Mozes: De HERE, uw God, heeft u vermenigvuldigd en zie, heden zijt gij zo talrijk als de sterren des hemels”.

In Num.24:17 profeteert Bileam: ‘Ik zie hem, maar niet nu; ik schouw hem, maar niet van nabij; een ster gaat op uit Jakob, een scepter rijst op uit Israël… ‘.

We zien dus inderdaad, dat het uitspansel een verkondiging is van God en het werk Zijner handen.*)

Natuurlijk kun je ook op een totaal verkeerde manier bezig zijn met de sterren, door niet Christus, maar de (zondige) mens daarin te zoeken. Zo wordt het ook dikwijls gedaan, denk aan al die horoscopen. We bevinden ons dan echter op geheel andere bodem, nl. die van de sterrenwichelarij of astrologie. De sterren gebruiken als toekomstvoorspellers, etc. is occult en wordt in de Bijbel dan ook veroordeeld (zie bijv. Jes.47:13, 14). Ook waarschuwt Mozes het volk Israël om niet de hemellichamen zelf te aanbidden in plaats van ze te zien als tekenen (zie Deut.4:19). De werkelijke geheimen van de sterren kunnen alleen door God geopenbaard worden (zie Dan.2:27, 28) en zijn de moeite waard om te onderzoeken.

Nu is de sterrenhemel verdeeld in groepen of beelden.

In één jaar beschrijft de zon een baan langs de hemel en doorwandelt een 12-tal sterrenbeelden, de ‘ Zodiac of “Dierenriem” genoemd.

De vraag is nu: wat is de eerste en wat is de laatste?

Door sommigen is beweerd, dat men moet beginnen bij het teken van de ‘Ram’ en eindigen bij “Vissen”.

De “Ram” wordt gezien in het voorjaar als de nacht en de dag even lang zijn (de zgn. “voorjaarsevening”). Er is een tijd geweest, dat men, onder bepaalde volken, het jaar begon te tellen in het voorjaar. Maart was dan de 1 e maand; we vinden dat nog terug in de namen van enkele maanden: Sept(7)ember (bij ons nu de 9e maand), Okto(8)ber, Nov(9)ember, Dec(10)ember. Januari is dan de 11e en Februari de 12e en laatste maand. Vandaar de schrikkeldag aan het einde van deze maand.

Beter is het echter te beginnen met de “Maagd” en te eindigen met de “Leeuw”, ook Bijbels gezien.

Tussen twee haakjes: In de woestijn van Egypte is in de buurt van de pyramide van Gizeh een beeld in de rotsen uitgehouwen, dat de naam “Sphinx” draagt, hetgeen “aaneenvoegen” betekent. Deze Sphinx is een figuur, samengesteld uit het hoofd van een vrouw (Maagd) en het lichaam van een dier, nl. een Leeuw!

Het geheim van de Sphinx” is dus de aanduiding van het begin en het einde van de Dierenriem!

Het eerste sterrenbeeld is dus de Maagd. Wij moeten dan natuurlijk onmiddelijk denken aan Jes.7:14: “Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon baren…”.

In het sterrenbeeld heeft de Maagd in haar rechterhand een twijgje (uitspruitende, jonge (palm)tak: een rijsje of roede).

In de linkerhand houdt zij een koren-aar vast. Vanuit die koren-aar schijnt de meest heldere ster van dit sterrenbeeld en die ster heet: Spica of, zoals de Arabische naam luidt: “Al Zimach”. In het Hebreeuws vertaald luidt de naam: “Tsemach” (Spruit)!

Deze ster “Tsemach” (zie ook Appendix 1) is een zgn. dubbel-ster van de 1e magnitude ( = grootte). Dat is een aanduiding van die grote helderheid.

Wonderlijk hoe ook in de sterren getuigd wordt van de Spruit!

Toen de Spruit geboren werd (uit de maagd) in Bethlehem, scheen er ook een ster. De “ster van Bethlehem” getuigde van de geboorte van de Messias.

Als de wijzen uit het Oosten komen om Hem te zoeken, getuigen zij: “Want wij hebben Zijn ster in het Oosten gezien en wij zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen” (Matt.2:2).

Zij wisten dus van Zijn geboorte en kennelijk ook nog wel meer, getuige de geschenken, die zij hadden meegebracht: goud (beeld van heerlijkheid), wierook (aanbidding, dienstbaarheid) en mirre (beeld van het lijden).

Heel opmerkelijk is, dat zij wel weten dát de Koning der Joden geboren is, alleen zij weten niet precies waar! Dat komen zij pas te weten als de Schriftgeleerden in Jeruzalem de profeet Micha citeren (Matt.2:6).

Belangrijke les: de schepping getuigt van Christus; maar om Hem te kennen heb je het Woord nodig!

Tenslotte komen zij bij Hem terecht van Wie de sterren spreken, DE SPRUIT, en brengen Hem hulde als voorlopers van allen, die Hem later nog eer zullen (moeten) bewijzen (zie o.a.Jes.2:2, 3 en Fil.2:9-11).

HOOFDSTUK 2

VEELKLEURIGE WIJSHEID…

In Exodus 28 zien wij, dat de HERE aan Mozes opdracht geeft om Aäron en zijn zonen af te zonderen “om voor Mij het priesterambt te bekleden” (vs.1).

Bij dat ambt behoort ook speciale kleding voor de Hogepriester: ”Gij zult heilige klederen maken voor uw broeder A&on, tot een prachtig sieraad” (vs.2).

Het moest dus bijzondere kleding zijn, waarvoor bijzondere kleermakers nodig waren; zij werden daarom vervuld met een “geest van wijsheid” (vs.3).

De kleding moest precies zo gemaakt worden zoals God het wilde, omdat, zo ontdekken wij later, de Hogepriester een type is van de Here Jezus Christus.

In de kleding van de Hogepriester van het Oude Verbond vinden wij een getuigenis van de Hogepriester van het Nieuwe Verbond, Christus.

De woorden: tot “een prachtig sieraad” kunnen ook vertaald worden met: tot ‘heerlijkheid en eer”. Deze uitdrukking wordt in het Nieuwe Testament toegepast op de Persoon van de Here Jezus! In Hebr.2:9 staat: “… wij zien Jezus… met eer en heerlijkheid gekroond”. En in 2 Petr.1:17 wijst de apostel terug naar een bijzondere gebeurtenis tijdens de omwandeling van de Here Jezus op aarde: de verheerlijking op de berg (Matt.17). Hij zegt dan: “Want Hij ( = de Here Jezus) heeft van God, de Vader, eer en heerlijkheid ontvangen toen zulk een stem van de hoogwaardige Heerlijkheid tot Hem kwam: Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in Wie lk Mijn welbehagen heb”.

Zoals eens vader Jakob voor zijn meestgeliefde zoon, Jozef, een pronkgewaad (St.Vert.: veelkleurige rok) maakte, zo laat de hemelse Vader heilige klederen maken, die heenwijzen naar de geliefde Zoon, de Here Jezus Christus.

Elke keer als men de Hogepriester zag gaan, keek men eigenlijk naar een schaduwbeeld van Christus!

Twee van de Geestvervulde kunstenaars worden in Exod.35 met name genoemd: Besaleël en Oholiab. Zij moesten ontwerpen bedenken en die ook uitvoeren, en daarbij anderen onderwijzen. Hun namen zijn veelbetekenend en wijzen ook weer op Christus. De naam “Besaleël” betekent: in de schaduw (hoede) van God. Wij lezen in Ps.91:1 “Wie in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, vernacht in de schaduw van de Almachtige”. Die schuilplaats is niemand minder dan de Zoon, Die het (schaduw)beeld is van de onzichtbare God (Co1.1:15; vgl. Hebr.1:3).

De naam “Oholiab” betekent: tent des vaders. Wij moeten dan onmiddelijk denken aan Joh.1:14, waar we lezen: ‘Het Woord is vleesgeworden en heeft onder ons gewoond”. (Lett.: “getabernakeld” = wonen in een tent). Johannes vervolgt dan met: “En wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd. een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, vol van genade en waarheid”.

De Hogepriester droeg een prachtig blauw gewaad en een wit onderkleed. Op zijn hoofd een witte tulband met daarop een gouden plaat, waarop geschreven stond: Den HERE heilig, of, zoals de Statenvertaling heeft: De Heiligheid des HEREN.

En dan als opperkleed: de efod, een “kunstig werk” (Exod.28:6). Ons gezegde “kleren maken de man’ is dus wel heel bijzonder van toepassing op de Hogepriester in zijn mooie gewaad met de opvallend sierlijke efod.

Nu werden voor het maken van deze kleding (dat geldt trouwens ook voor de tentkleden van de Tabernakel) vier kleuren gebruikt, met daardoorheen geweven een gouden draad.

Goud is in de Bijbel een beeld van de heerlijkheid van God. Die gouden draad vond je in het hele opperkleed (efod) terug. Dit is opnieuw een beeld van Christus, Wiens getuigenis wij in de hele Bijbel terugvinden en Wiens werken tot welbehagen van God zijn. In Hem is God verheerlijkt!

De vier kleuren, die gebruikt werden, zijn: (hemels)blauw, purper, scharlaken en wit (fijn linnen), zie Exod.28:5 e.a.

Blauw

Het is niet moeilijk te begrijpen, dat dit de hemelse kleur is, die ons bepaalt bij de hemelse afkomst van Christus. Het wijst op het feit, dat Hij God is. De apostel Paulus spreekt in 1 Cor.15:47 over de “Here uit de hemel” (Stoven.) en in 1 Cor.2:8 over de ”Here der heerlijkheid”. Het getuigenis van Johannes de Doper luidt: “Die van boven komt, is boven allen…” (Joh.3:31).

In 1 Joh.5:20 lezen wij: ‘Doch wij weten, dat de Zoon van God gekomen is en ons inzicht gegeven heeft om de Waarachtige te kennen; en wij zijn in de Waarachtige, in Zijn Zoon Jezus Christus. Dit is de waarachtige God en het eeuwige leven”.

Omdat blauw de hemelse kleur is, wijst het ook op de eeuwigheid, dus op Hem, Die de Eeuwige is: “Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid” (Hebr.13:8).

Voor ons mensen is blauw de kleur die ons bepaalt bij Hem, Die in de hemel woont. Opmerkelijk is in dit verband de geschiedenis, die is opgetekend in Numeri 15:32-41. Daar is iemand uit het volk van Israël, die het Sabbatsgebod overtreedt en gestenigd moet worden. Na de voltrekking van dit vonnis geeft de HERE aan Mozes de volgende opdracht voor de Israëlieten: “Zeg tot hen, dat zij zich gedenkkwasten maken aan de hoeken van hun klederen, van geslacht tot geslacht, en dat zij in de gedenkkwasten aan de hoeken een blauwpurperen*) draad verwerken” (vs.38).

*) In de N.B.G.-vertaling spreekt men over “blauwpurper” en “roodpurper'”. Dit is onduidelijk. “Purper” is namelijk een mengsel van rood en blauw, terwijl “scharlaken” rood is. Erg verwarrend dus. Waar “blauwpurper” staat, kunt U gewoon ”blauw” lezen en voor ”roodpurper” leest U gewoon “purper’. En dat geeft dus de kleuren: blauw, purper ( = blauw/rood), scharlaken ( = rood) en wit (zie ook de Statenvertaling)

Deze blauwe draad, verweven in de hoekkwasten, moest hen er dus aan herinneren, dat zij toebehoorden aan God, Die heilig is en Die hen verlost had uit Egypte.

In het verlengde daarvan zegt Paulus aan ons, die niet onder de wet, maar onder de genade zijn: “Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is, gezeten aan de rechterhand Gods (Co1.3:1).

Moge ons leven ook doortrokken zijn met die hemelsblauwe draad van Gods tegenwoordigheid!

Scharlaken

Zoals de blauwe kleur typisch de hemelse kleur is, zo is scharlaken, rood, de aardse kleur.

Het is de kleur van de mens. Het woord “Adam”, wat vertaald wordt met: mens, is afgeleid van “Adamah”, hetgeen betekent: rode aarde.

We kennen de geschiedenis van de mens. Hij heeft het gebod overtreden in de Hof met als gevolg, dat hij een zondaar werd. Direkt daarna belooft God verlossing in de komst van het “zaad” van de vrouw, hiermee vooruitwijzend naar de Here Jezus.

Hij is gekomen en de Bijbel zegt, dat “Christus Jezus in de wereld gekomen is om zondaren te behouden’ (1 Tim.1:15).

Daarvoor moest Hij lijden en sterven. Daarvoor heeft Zijn bloed gevloeid.

En dan blijkt het scharlaken eigenlijk een twee-voudige betekenis te hebben. Enerzijds is het de kleur van de mens; anderzijds is het ook de kleur van het bloed. Beide aspekten wijzen op Christus, die “aan de mensen gelijk geworden is” en de losprijs heeft betaald met Zijn kostbaar bloed. En daarin, in Zijn volbrachte werk, is de redding van de mens gelegen! Het gaat hier dus om Christus als de Mens.

Er zijn twee markante geschiedenissen, waarin het scharlaken een rol speelt:

Dat is in de eerste plaats: Gen.38:27-30, waar de bijzondere geboorte van een tweeling is beschreven. Zerach is de eerste, hij steekt zijn hand uit. De vroedvrouw bindt aan die hand een scharlaken draad vast. Dan trekt hij zijn hand terug en wordt Peres geboren. Daarna komt Zerach ter wereld. Hij is dus de eerste en ook de laatste! Wonderbaar type van de Here Jezus, Wiens komst uit twee delen bestaat: lijden en heerlijkheid.

De uitgestoken hand van Zerach is een beeld van Christus’ eerste komst. Hij kwam om de wereld met God te verzoenen door Zichzelf te offeren op het altaar van God. Vandaar die rode draad! Christus kwam als Mens om Zijn bloed te geven tot een verzoening voor al onze zonden. Bij Zijn wederkomst zal Hij Zich openbaren in al Zijn glorie en heerlijkheid. De naam “Zerach” betekent: opgaan of uitspruiten. Openb.1:7 zegt: ‘Zie, Hij komt met de wolken des hemels en elk oog zal Hem zien…”.

In de tweede plaats herinner ik U aan de geschiedenis van Rachab, de hoer, in Jozua 2. Zij bood de verspieders hulp en erkende daarmee de God van Israël. Zij getuigde van haar geloof. Zij moet dan een “koord van scharlakendraad’ uit het venster hangen en als dan het oordeel over Jericho komt, zal zij gespaard worden. Ook hier wordt het scharlaken in verband gebracht met redding en behoud.

Onwillekeurig denken wij hierbij terug aan de Israëlieten in Egypte, die het bloed van het paaslam aan de deurposten moesten smeren om behouden te worden voor het oordeel van de verderfengel (Exod.12).

Dit alles wijst uiteraard op hét Paaslam van God: de Here Jezus. Zijn bloed is tot redding voor een ieder die gelooft.

Het woord “scharlaken” is in het Hebreeuws een samentrekking van twee woorden.

Het ene woord is: “thola’ah”, op verschillende plaatsen vertaald met “worm”; het andere is: “shani”, hetgeen waarschijnlijk betekent: “dubbel geverfd”. In Jes.1:18 komen zij beide voor: “… al waren uw zonden als scharlaken (shani), zij zullen wit worden als sneeuw; al waren zij rood als karmozijn (thola’ah), zij zullen worden als witte wol”.

Dit vers bepaalt ons direkt bij de bijzondere betekenis van het scharlaken. De “thola’ah” is namelijk een schildluis, die voorkomt op de takken en bladeren van de zgn. kermes-eik. Als het eitjes heeft gelegd sterft het insekt en door de verdroogde lichamen te vermalen wordt een verfstof verkregen met een rode kleur, in de Bijbel aangegeven als scharlaken en/of karmozijn.

Een belangrijke eigenschap van deze verfstof is, dat het onuitwisbaar is. En dat is ook wat de HERE bedoelt in Jes.1:18. Al waren uw zonden onuitwisbaar… en dat zijn ze!

Niemand kan zichzelf of een ander reinigen van de zonden. Er is maar één middel tot reiniging en dat is het bloed van het Lam!

In Ps.22:7 staat profetisch van de Here Jezus geschreven: “Ik ben een worm en geen man”. Het woordje “worm” is hier: “thola’ah”. Hoe wonderbaar wordt in deze bekende “lijdenspsalm” (zie vs.1) heengewezen naar Christus.

“Hem, Die geen zonde gekend heeft, is voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in Hem’ (2 Cor.5:21).

Purper

De kleur “purper” is een mengsel van blauw en rood. Het vloeit voort uit de vorige twee en wijst in de eerste plaats op het feit, dat Christus God en mens is. Dat maakt Hem tot een uniek Persoon! Hij is God/Mens aan Wie alle dingen onderworpen zijn. Hij is de Koning. En dat wordt met name weergegeven door deze kleur, want “purper” is de koningskleur. Het spreekt van eer, waardigheid en heerschappij.

Daniël, bijvoorbeeld, werd bekleed met een purperen gewaad (Dan.5:29); de rijke man uit Luc.16 ging gekleed in purper. Zie ook nog Marc.15:17!

In vele profetieën wordt de Messias inderdaad koninklijke waardigheid toegeschreven. Lees bijv. de bekende profetie van Jes.9:5, 6.

Het purper in de kleding van de Hogepriester is een heenwijzing naar het koningschap van Christus.

Christus is Hogepriester van het Nieuwe Verbond, d.w.z. naar de ordening van Melchizedek (zie Ps.110 e.a.). Kenmerkend aan deze orde is, dat het priesterschap en het koningschap aan elkaar verbonden zijn. De naam ”Melchizedek” betekent: “Koning der gerechtigheid”.

Christus is Priester-Koning! Vandaar dat deze kleur onderdeel is van het prachtige gewaad van de Oud-Testamentische Hogepriester.

De Koning kwam tot Zijn volk, dat bestemd is om een Koninkrijk van priesters te zijn (Exod.19, vgl. 1 Petr.2:9). Christus de Hogepriester, d.w.z. Priester-Koning; Israël het priesterlijk Koninkrijk.

Als Koning uit het huis van David werd Hij geboren, als Koning der Joden werd Hij gekruisigd. Toen Pilatus Hem vroeg of Hij een Koning was, antwoordde de Here Jezus: “Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen…” (Joh.18:37).

Hij is inderdaad de Koning, Die in de (nabije) toekomst op de “troon van Zijn vader David” zal plaatsnemen om ook zichtbaar op aarde te regeren!

Wit

Tenslotte droeg de Hogepriester onder zijn kleurrijke kleding een onderkleed van wit, fijn linnen.

Eenmaal per jaar, op de Grote Verzoendag (Yom Kippoer), legde hij zijn kleding af en ging slechts in het witte linnen onderkleed het Heiligdom binnen om daar verzoening te doen voor zichzelf en het volk.

De witte kleur spreekt van reinhed, heiligheid en ook van nederigheid en dienstbaarheid.

Het wijst op Christus als de volmaakte Knecht, Die Zijn leven heeft afgelegd om Zichzelf te geven op het altaar van God.

Hebr.9:14 zegt, dat Christus “… door de eeuwige Geest Zichzelf als een smetteloos offer aan God gebracht heeft…”.

In Zijn nederigheid en dienstbaarheid was Hij volmaakt, rein, heilig.

In Openb.19:8 wordt het fijne linnen in verband gebracht met de “rechtvaardige daden der heiligen'”. Dat is kenmerkend voor dienstbaarheid: het komt op de daden aan. Christus was rechtvaardig in al Zijn daden; Hij vervulde de gerechtigheid der wet volkomen. Door het witte linnen wordt Christus voorgesteld als Degene, Die de “gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen”. En als zodanig is Hij “gehoorzaam geweest tot de dood, ja, tot de dood des kruises”.

HOOFDSTUK 3

DE EVANGELIEN

De serieuze Bijbellezer zal zich ongetwijfeld wel eens hebben afgevraagd waarom er in Gods Woord vier Evangeliën zijn opgenomen, te weten: Matthes, Markus, Lukas en Johannes. Waarom niet gewoon één Bijbelboek, waarin het leven van de Here Jezus Christus op aarde beschreven wordt en alles netjes op volgorde vermeld staat.

Want als je ze nu naast elkaar legt, zijn er nogal wat verschillen en dat roept op z’n minst vragen op en kan soms ook leiden tot problemen bij het verstaan van de Bijbel.

Strikt genomen is het onjuist om te spreken van “vier Evangeliën”. In andere woorden gezegd zou dat betekenen: vier Blijde Boodschappen, terwijl het in wezen gaat om de ene Blijde Boodschap van Jezus Christus. Het is dan ook meer een vier-voudige beschrijving. Vier Evangelisten verkondigen samen het Evangelie!

Het zijn a.h.w. vier schijnwerpers, die de Persoon van Christus in het volle licht zetten.

Daarbij moeten wij ook vaststellen, dat de Evangeliën (we blijven het maar gewoon zo noemen) niet een biografie zijn van Jezus Christus. Daarvoor is de inhoud veel te beperkt en onvolledig. Zo heeft God het ook niet bedoeld. Zelfs het verslag van Zijn openbare bediening (beginnend bij de doop in de Jordaan en eindigend bij Zijn hemelvaart) temidden van “Zijn” volk Israël is zeer beknopt.

Als Johannes zijn getuigenis beëindigd heeft zegt hij tenslotte: “Er zijn echter nog vele andere dingen, die Jezus gedaan heeft; indien deze één voor één beschreven werden, dan zou, naar ik meen, de wereld zelf de boeken, die geschreven werden, niet kunnen bevatten’ (hfdst.21:25).

Hij wist dus, dat het geschrevene slechts een klein deel is van alles wat de Heer gezegd en gedaan heeft.

Bovendien: de gestalte die de Zoon van God aannam, was eindig en begrensd, maar de Zoon van God Zelf, het eeuwige Woord, is oneindig en onbergrensd. Dat zegel rustte op alle woorden en werken van de Here tijdens Zijn verblijf op aarde. Zijn daden waren niet alleen historische gebeurtenissen, maar ook verkondigingen, onthullingen, profetieën, enz.

In dat opzicht komt er inderdaad geen einde aan het maken van boeken over de Persoon en het werk van Jezus Christus. Nooit zullen wij over Hem uitgedacht (en uitgeschreven) raken.

We lezen in Luc.1 :1, dat “velen getracht hebben een verhaal op te stellen over de zaken, die onder ons hun beslag hebben gekregen…”. Het mag dus een wonder van Gods leiding heten, dat slechts vier Evangeliën in de Bijbel zijn terug te vinden, die samen genoeg vertellen over de vier-voudige Erfgenaam, Jezus Christus.

De verschillen in de vier Evangeliën hebben mensen altijd bezig gehouden. Daar komt ook het zgn. synoptische vraagstuk uit voort. De 1 e drie Evangeliën worden de ”synoptici” genoemd, d.w.z. zij zijn geschreven vanuit hetzelfde gezichtspunt en lijken daarom op elkaar. Het Johannes-evangelie staat daar buiten, dat komt heel anders over.

Wij kunnen dit vraagstuk maar beter laten rusten, want wij geloven immers, dat alle verschillen zijn terug te voeren op de Goddelijke inspiratie, oftewel: Gods speciale bedoeling met een elk van de vier beschrijvingen. Reden waarom ik ook niet dieper inga op de historische achtergronden van de schrijvers en het ontstaan en de volgorde van de boeken. Dat kan best interessant zijn, maar doet verder weinig ter zake. God Zelf is de Bron van -al de Schrift (2 Tim.3:16, St.Vert.), en dat is voor gelovigen het belangrijkste! De speciale bedoeling van het Johannes-evangelie wordt heel duidelijk aangegeven in het boek zelf. De Evangelist schrijft aan het slot van zijn Evangelie het volgende: ‘Jezus heeft nog wel vele andere tekenen voor de ogen zijner discipelen gedaan, die niet beschreven zijn in dit boek…” (Joh.20:30). Johannes wist dus heel goed, dat er nog veel meer te vertellen zou zijn. Toch heeft hij dat niet gedaan. Waarom niet? Wat was dan het doel van zijn beschrijving? Dat verklaart hij in het volgende vers: ”… maar deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, dat Jezus is de Christus, de Zoon van God, en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn Naam” (vs.31).

Klip en klaar dus. De bedoeling van het Johannes-evangelie is te laten zien, dat Jezus de Christus is, de Zoon van God! De andere Evangelisten hebben een ander licht laten schijnen op dezelfde Persoon, zoals wij nu zullen zien.

Het Evangelie naar Johannes

Zoals wij dus zagen beschrijft Johannes de Here Jezus als Gods Zoon.

Dat ontdekken wij al in het eerste vers van zijn boodschap: “In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God”. Hij getuigt hier van wat wij noemen de pre-existentie van de Zoon van God. Ook in zijn eerste zendbrief begint hij daarmee: ‘Wij verkondigen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons is geopenbaard”. In Joh.1:14 zegt hij: “Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond…” (vs.14). Zo wordt dus de “afkomst” van Jezus Christus vermeld en daar blijkt uit, dat Hij niet zomaar een mens was, maar God, geopenbaard in het vlees!

Deze boodschap is bepalend voor de inhoud van dit Evangelie. De wondertekenen, die in dit boek beschreven zijn hebben ook slechts ten doel gehad dát te onderstrepen, zie bijv. Joh.2:11. Johannes verkondigt zogezegd “des HEREN Spruit” (Jes.4:2), en wijst vooral op de Godheid van de Messias.

Johannes 1 grijpt terug op Genesis 1. En dan blijkt dat Christus de Schepper Zelf is, zoals Paulus later ook schrijft in Co1.1:16.

Tal van uitspraken en gebeurtenissen bevestigen, dat Jezus God is.

Het is juist dit Evangelie waarin op bijzonder intieme wijze de eenheid van Vader en Zoon tot uitdrukking wordt gebracht. De Here Jezus zegt zelfs in hfdst.10:30 “Ik en de Vader zijn één”, en in hfdst.14:9 “Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien”.

Johannes brengt ons met zijn beschrijving a.h.w. in het binnenste Heiligdom, bijvoorbeeld in het gebed van de Zoon tot de Vader (hfdst.17).

Uitvoerig wordt verslag gedaan van het geschil met de Farizeeën en Schriftgeleerden, waarin Zijn Godheid naar voren komt: “Eer Abraham was, ben Ik’ (8:58). Hij is de Ik-ben, de God van hemel en aarde, Die Zich in het Oude Testament met Zijn Naam, HERE (JHWH), heeft bekendgemaakt.

Hij is de Bron van alle leven en zegeningen. Hij is alles! Karakteristiek voor dit Evangelie zijn de zeven keer, dat de Heer zegt: “Ik ben…”:

Ik ben het brood des levens (6:35)

Ik ben het licht der wereld (8:12)

Ik ben de deur der schapen (10:7)

Ik ben de goede Herder (10:11)

Ik ben de opstanding en het leven (11:25)

Ik ben de weg, de waarheid en het leven (14:6)

Ik ben de ware wijnstok (15:1)

Hier sluit ook het getuigenis van Thomas op aan, na de opstanding van Christus: “Mijn Here en mijn God!”. Dit wordt alleen in het Johannes-evangelie vermeld.

Het getuigenis van het Gode-gelijk-zijn is vooral ook de aanleiding voor het feit, dat de Joden Hem wilden doden (zie Joh.5:18 en 10:31-33).

Ook de voortdurende herhaling van de woorden voorwaar, voorwaar…” moeten wij in verband brengen met de bedoeling van Johannes, de Goddelijkheid van ’s Heilands woorden te willen benadrukken.

Zo zijn er nog veel meer voorbeelden aan te halen waardoor de bijzondere boodschap van het Johannes-evangelie wordt benadrukt: Jezus Christus is God, geopenbaard in het vlees!

Het Evangelie naar Lucas

Was bij Johannes de Godheid van Christus bepalend voor de inhoud van zijn Evangelie, bij Lucas komt juist het Mens-zijn van de Heiland sterk naar voren.

Het geslachtsregister in Luc.3 gaat helemaal terug tot de eerste mens om aan te tonen, dat Jezus Christus de Erfgenaam van Adam is, oftewel: de Zoon des mensen.

Paulus noemt Hem in 1 Cor.15 “de laatste Adam” en “de tweede mens”. Ten onrechte wordt wel eens over Christus gesproken als “de tweede Adam”. Dat is Hij niet. In de lijn van de erfopvolging was Abel de tweede Adam en nadat hij gestorven is Imam Seth in zijn plaats (vgl. Gen.4:25, 26, 5:3 en Luc.3:38).

Christus is de “laatste Adam”, d.w.z. de laatste Erfgenaam van Adam (of: Zoon des mensen) en dat blijft Hij! Immers, Hij is gestorven en opgestaan, en Hij leeft tot in eeuwigheid.

Lucas toont ons de Heiland der wereld. Hij, Die Mens geworden is (Fil.2:8), heeft de overtreding van de eerste mens tenietgedaan door de straf der zonde op Zich te nemen.

In het Lucas-Evangelie wordt de horizon van de boodschap verbreed, over de grenzen van Israël heen, naar alle volkeren in de wereld. Denk daarbij aan de woorden van Simeon in hfdst.2 als hij het Kind in zijn armen houdt: “… want mijn ogen hebben Uw heil gezien, dat Gij bereid hebt voor het aangezicht van alle volken: licht tot openbaring voor de heidenen en heerlijkheid voor Uw volk Israël” (vs.30-32).

Lucas, van beroep geneesheer, was naar alle waarschijnlijkheid een gelovige uit de heidenen (zie Co1.4:10 ev.), en ook een bekende van Paulus.

Opmerkelijk is, dat in de boeken van Lucas (Evangelie + Handelingen) en die van Paulus vele overeenkomsten zijn aan te wijzen. Beide schrijven vanuit de relatie die er is tussen Adam, de mensheid en Christus.

Daarnaast zijn er ook duidelijk verschillen, die voortvloeien uit hun bediening en opdracht van ’s Heren wege.

De uitdrukking “Zoon des mensen” bijvoorbeeld komt in de brieven van Paulus niet voor. Deze titel staat in relatie tot de aarde, terwijl Paulus’ bijzondere roeping zich richt op de uitroeping van de Gemeente, het Lichaam van Christus. Een hemels volk, met een hemelse roeping en bestemming.

In het Lucas-Evangelie zien wij de Here Jezus dus als Degene, Die Zich vernederde om als Mens voor de mensen te lijden en te sterven. Daarin komt Zijn onpeilbare liefde tot uitdrukking. Het verhaal van de Barmhartige Samaritaan komt alleen in dit Evangelie voor en bepaalt ons bij die onvoorwaardelijke liefde. Niet de priester en de Leviet (vertegenwoordigers van de Wet), maar een Samaritaan (iemand van buitenaf) blijkt de naaste te zijn, van de gewonde stakker. Later lezen wij bij Paulus: “Thans is echter buiten de Wet om gerechtigheid Gods openbaar geworden, waarvan de Wet en de Profeten getuigen, en wel gerechtigheid Gods door het geloof van Christus…” (Rom.3:21, 22).

Telkens weer ontmoeten wij bij Lucas de tedere liefde en bewogenheid van Jezus voor verloren mensen.

Het Evangelie naar Marcus

De apostel Paulus zegt in Fil.2, dat de Here ”de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen”. Die Knechts-gestalte wordt in dit Evangelie, het kortste van de vier, bijzonder belicht. In 2 Tim.4:11 lezen wij, dat de schrijver als medewerker van Paulus van grote waarde was: “Haal Marcus af en breng hem mede, want hij is mij van veel nut voor de dienst”. Hij was dus een nuttige dienstknecht. En in zijn Evangelie staat de nuttige dienst van de Here Jezus centraal. De beschrijving begint met de doop in de Jordaan. Geen vermelding van de geboorte van Christus, Zijn jeugd, etc.

Ook wordt er geen geslachtsregister gegeven. Dat is ook niet nodig in dit Evangelie. Het gaat immers om Christus als de Knecht. En van een dienstknecht is het niet belangrijk, wie hij is of waar hij vandaan komt, enz. Het gaat niet om zijn persoon, maar om zijn werk, om de vervulling van de hem opgedragen taken, en de manier waarop hij zijn dienst verricht. Marcus beschrijft met de grootste nauwkeurigheid de daden van de Here Jezus. In dit Evangelie komt het aktie-woord “terstond” het meest voor en worden de meeste daden van de Here Jezus beschreven. Het is een nauwkeurig en uitgebreid verslag van de feiten!

Nogmaals: Het gaat hier vooral om de Here Jezus als de Dienstknecht van God. Zou het daarom zijn, dat de Here Jezus in dit Evangelie slechts eenmaal met de titel “Here” (Grieks: Kurios) wordt aangesproken (hfdst.7:28)?

In de andere drie Evangeliën wordt Hij meer dan 70 keer als “Here” aangesproken!

Kenmerkend voor dit Evangelie is dan ook de tekst uit hfdst.10:45, waar wij lezen: “Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losprijs voor velen”.

Uit vele Schriftplaatsen blijkt, dat de Joden in de Messias de grote Leider verwachtten, die Israël verlossen zou van de macht der vijand. De oude profeten geven ook sterke aanleiding tot die gedachte. Het koningschap en de heerlijkheid van de Messias worden veelvuldig voorzegd. Al die profetieën zullen ook zeer zeker in vervulling gaan… bij Zijn wederkomst. Vandaar misschien, dat er naast alle daden, die beschreven zijn, toch één uitvoerige toespraak over de wederkomst van de Here Jezus in dit Evangelie is opgenomen, en wel de rede over de laatste dingen (hfdst.13). Dán zal de Knecht Zich als Koning openbaren en inderdaad Israël verlossen!

De Messias werd echter niet alleen aangekondigd als de grote Leider, maar ook als de grote Lijder!

In het eerste hoofdstuk over “de Spruit” is al uitvoerig stilgestaan bij de profetieën van Jesaja aangaande de lijdende Knecht des HEREN.

Het heeft de Joodse uitleggers van oudsher voor een raadsel geplaatst hoe de Messias tegelijk “Koning” en “Knecht” zou kunnen zijn.

Het Evangelie naar Marcus toont deze Knecht in levende lijve en vermeldt de vele rechtvaardige daden die Hij heeft verricht, met als doel Hem van Godswege te profileren als die gehoorzame, lijdende Knecht.

Juist door Zijn knechtsgestalte was Hij voor velen onherkenbaar. Hoewel Hij Zich in “Zijn” land ophield en verkeerde onder “de Zijnen”, was Hij een vreemdeling.

Daarin zien we Hem ook als de Zoon van Abraham, die eveneens heeft vertoefd “in het land der belofte, als in een vreemd land, waar hij in tenten woonde met lsaak en Jacob, die medeërfgenamen waren van dezelfde belofte…” (Hebr.11:9).

De laatste erfgenaam van Abraham is de Here Jezus (zie Matt.1:1). Ook Hij vertoefde “als vreemdeling” in Zijn Eigen land (zie Matt.8:20; Luc.2:7). Toch zal Hij eens ”thuis” zijn in Zijn land. De belofte goldt Abraham en zijn zaad, en dat is in de eerste plaats Christus (zie Ga1.3:16).

Om de belofte echter voor altijd te ontvangen, moest Hij eerst lijden en sterven, en vervolgens opstaan uit de dood!

Het Evangelie naar Matthes

Het openingsvers van Matthe0s werpt direkt licht op de Persoon, Die hier verkondigd wordt: “Geslachtsregister van Jezus Christus, de zoon van David, de zoon van Abraham”.

Met deze woorden wordt weergegeven, dat de Here Jezus Christus de Erfgenaam is van zowel David als Abraham. Dat betekent, dat Hij dus Zijn rechten kan doen gelden als Koning op de troon van het Davidisch Koningshuis alsook op het daarbij behorende land, dat aan Abraham werd beloofd (zie laatste gedeelte vorige paragraaf):

Eerst wordt de Here Jezus Christus voorgesteld als de Koning, nl. de Zoon van David: ‘Van toen aan begon Jezus te prediken en te zeggen: Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen” (4:17).Salomo was de zoon van David, die het koningschap over Israël ontving, maar, zoals wij al eerder zagen, hij is “slechts” een type van de ware Vredevorst, de ware Zoon van David: Christus.

Later zien wij Hem voorgesteld als de Zoon van Abraham. Deze titel duidt niet alleen op de rechten van het land, maar ziet ook op het offer, dat daarvoor gebracht moest worden, waarna de opstanding zou plaatsvinden. Abraham legde immers zijn zoon Izak op het altaar van God en heeft hem “bij wijze van spreken uit de dood teruggekregen” (Hebr.11:19). Wij lezen in Matt.16:21: ‘Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te tonen, dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel lijden van de zijde der oudsten en overpriesters en Schriftgeleerden en gedood moest worden en ten derde dage opgewekt worden”.

Zo worden twee aspekten van Zijn bediening aan elkaar gekoppeld. De Koning kwam en moest lijden om in Zijn heerlijkheid in te gaan.

Mattheüs richt zich dus vooral op de komst van de Here Jezus als de Koning, Die in de eerste plaats gekomen is voor Israël (zie bijv. Matt.10:5-8 en 15:24). Twaalf keer wordt de Heiland in dit boek de “Koning der Joden” genoemd. Christus werd dus niet alleen geboren uit de Joden, maar allereerst ook voor de Joden, zoals de profeet Jesaja reeds aangaf: “Want een Kind is ons geboren; een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder…” (9:5).

In dit Evangelie komen zeer veel uitspraken van de Here JezusZelf voor, zodat het woord van de Koning Zelf gehoord wordt.

In grote lijnen bevat het Matthells-evangelie de aankondiging van het Koninkrijk, de verborgenheid ervan, en de oprichting in de toekomst.

Oftewel: de komst van de Koning, Zijn verwerping en verberging, en Zijn wederkomst.

Sleutelhoofdstukken zijn in dit verband:

Matt.5-7 De Bergrede, waarin de principes, etc. van het Koninkrijk worden uiteengezet.

Matt.12, 13 De verwerping van de Koning en het spreken in gelijkenissen over de verborgenheid van het Koninkrijk.

Matt.24, 25 De wederkomst van de Koning in de toekomst, waarin het Koninkrijk alsnog wordt geopenbaard.Alleen in het getuigenis van Matthelis komt de uitdrukking “Koninkrijk der hemelen” voor. Ongetwijfeld klonk dit in Joodse oren zeer vertrouwelijk. Men wist immers van de Messias, Die komen zou en Zijn Koninkrijk zou grondvesten met recht en gerechtigheid (zie o.m. Jes.9:6).

De uitdrukking “Koninkrijk (of: koningschap, d.i. in de grondtekst hetzelfde woord) der hemelen” duidt op de hemelse regering over de aarde. Het stond voor iedereen (onder Israël) vast, dat het Koninkrijk komen zou, immers, daarover hebben al de profeten van oudsher gesproken. De enige vraag kon zijn: wanneer? Zie bijv. de onzekerheid van de discipelen daarover in Matt.24:3, Luc.19:11 en na de opstanding in Hand.1:6: ‘Here, herstelt Gij in deze tijd het koningschap voor Israël?”. Later zou blijken, dat het herstel zal plaatsvinden na een ‘tussen-tijd’ , waarin God een andere fase in Zijn Heilsplan zou uitvoeren.

Ook de geschiedenis van de “wijzen uit het Oosten’ is specifiek voor het Mattheils-evangelie. Logisch eigenlijk als we bedenken, dat zij op zoek waren naar de Koning der Joden, Die geboren was. En speciaal over Hem handelt dit Evangelie!

Vele punten zouden nog te noemen zijn om het bijzondere karakter van dit Evangelie aan te geven, maar dat zou nu te ver voeren.

Hier zij nog een bijzonderheid vermeld in het geslachtsregister van de Koning (Matt.1). De geslachten worden daarin namelijk geteld (vs.17). Drie maal veertien geslachten, samen dus 42! Opmerkelijk is de manier waarop het geschreven staat: “Al de geslachten dan van Abraham… tot de Christus

Dus niet: “tot Jezus…” o.i.d., maar “tot de Christus”!

Als wij nu het laatste rijtje gaan tellen, dan ontdekken wij, dat Jezus de 13e is en Christus de 14e…

“Jezus” is de naam van de Here in Zijn vleeswording als de ”laatste Adam”. “Christus” ( = Gezalfde) is de titel van de Here, die verankerd is in en dus wijst op Zijn opstanding en verhoging (vgl.Hand.2:36!).

Hij, Die de erfenis toebehoorde is gestorven EN opgestaan. Hij is de Erfgenaam van David en van Abraham, meer nog: de Erfgenaam van alle dingen en Hij blijft dat tot in eeuwigheid!

Hoe nauwkeurig en microscopisch volmaakt is het Woord van God!

Hij is de Koning der Joden, Die Zijn heerschappij vanuit Israël, vanuit Jeruzalem, zal vestigen over heel de aarde, zoals Zach.14:9 ons leert: “En de HERE zal Koning worden over de gehele aarde; te dien dage zal de HERE de Enige zijn en Zijn Naam de enige”.

HOOFDSTUK 4

OVERIGE GETUIGENISSEN

Wij hebben dus gezien hoe de Here Jezus Christus op vier-voudige wijze wordt beschreven in het Oude en Nieuwe Testament. Wij hebben min of meer uitgebreid stilgestaan bij de vier kleuren in de kleding van de Hogepriester, de vier profetieën over de Spruit en de vier Evangeliën.

Er zijn echter nog een enkele Bijbelgedeelten, die onze aandacht trekken als het gaat om het vier-voudig getuigenis van Christus en die willen wij hieronder bespreken.

We komen dan allereerst terecht in het boek Ezechiël.

In het eerste hoofdstuk wordt vermeld, dat de hemel geopend werd voor de profeet. Hij zag toen “gezichten van Godswege” (vs.1). Hij kreeg een wonderbare verschijning van vier wezens te zien, die zich rondom de troon van God bevinden.

“En ik zag en zie, een stormwind kwam uit het noorden, een zware wolk met flikkerend vuur en omgeven door een glans; daarbinnen, midden in het vuur, was wat er uitzag als blinkend metaal. En in het midden daarvan was wat geleek op vier wezens; en dit was hun voorkomen: zij hadden de gedaante van een mens, ieder had vier aangezichten en ieder van hen vier vleugels. (…) En wat hun aangezichten betreft, die geleken bij alle vier ter rechterzijde op dat van een mens en dat van een leeuw; bij alle vier ter linkerzijde op dat van een rund; ook hadden alle vier het aangezicht van een arend” (vs. 4-6, 10).

In hoofdstuk 10 komen wij deze wezens nog een keer tegen. Zij worden daar “Cherubs” genoemd. Volgens Ezech.10:20-22 zijn het dezelfde wezens als in hfdst.1.

Zij bevinden zich in het Heiligdom en symboliseren de heiligheid van God. Zij zijn een uitdrukking van de tegenwoordigheid van de Almachtige.

Wonderljk, dat wij hier weer een vier-voudig getuigenis ontmoeten:

Mens, dit beeld spreekt voor zich.

Leeuw, beeld van de Koning.

Rund, beeld van de Dienstknecht.

Arend, beeld van God, de Almachtige.

De arend wordt in verbinding gebracht met bevrijding (van Israël, Exod.19:4) en met oordeel over de aarde (Openb.8:13).

Deze “Cherubs” moeten onderscheiden worden van de engelen. Zij verkeren in een andere positie en hebben een andere taak. Opvallend is, dat zij in verband staan met de heiligheid van God en Zijn rechtvaardig oordeel.

In Ezech.1:4 lezen wij van een “stormwind… een zware wolk met flikkerend vuur”, afkomstig uit het noorden. Het duidt op de komst van de koning van Babel tot een oordeel over Jeruzalem!

In Openb.4 komen wij deze wezens opnieuw tegen, nu vertaald met “dieren”. Zij zijn “midden in de troon en rondom de troon” (vs.6). Zij omgeven a.h.w. Hem, Die gezeten is op de troon (vs.2, 3).

Dat wij met dezelfde wezens te doen hebben blijkt o.a. uit de beschrijving, die Johannes geeft van hun verschijning:

le dier: een leeuw gelijk.

2e dier: een rund gelijk.

3e dier: had een gelaat als van een mens.

4e dier: een vliegende arend gelijk.

Het laatste wezen, de vliegende arend, treffen wij ook aan in Openb.8:13, waar de laatste oordelen over de aarde worden aangekondigd. In Openb.4:8 lezen wij: ”… zij hadden dag noch nacht rust, zeggende: “Heilig, heilig, heilig is de Here God, de Almachtige, Die was en Die is en Die komt”.

Even terzijde: Volgens de overlevering kwamen deze figuren ook voor op de banieren van de vier hoofdstammen, die gelegerd waren rondom de tabernakel in de woestijn.

De stammen van Israël waren opgesteld volgens Goddelijk bevel, zoals wij o.a. kunnen lezen in Numeri 2.

Hieronder volgt de opstelling van de hoofdstammen:

PLAATS: HOOFDSTAM: BANIER: Oostzijde Juda (= de HERE zij geprezen) Leeuw Zuidzijde Ruben (= zie, een zoon) Mens Westzijde Efraïm (= dubbel vruchtbaar) Rund Noordzijde Dan (= Rechter) Arend

De betekenissen van deze vier namen wijzen eveneens alle op dé Zoon, nl. Christus.

Wij zien dus, dat het vier-voudig getuigenis niet alleen spreekt van God, onze Heiland, de Redder, maar ook van God, de Almachtige, de Rechter. Hij is Dezelfde!

Het spreekt van Zijn vernedering en verhoging; van Zijn lijden en verheerlijking; van Degene, Die kwam om de wereld te behouden en Die komen zal om de wereld te oordelen.

In Openb.5 zien wij de Christus, Die de boekrol neemt en de zegels verbreekt. Niemand anders dan Hij heeft het recht, de waardigheid en de capaciteit om de geschiedenis der wereld te voleindigen.

Hij is de Schepper, de Verlosser en de Voleinder. De boodschap van het laatste Bijbelboek is deze: de ware Goël (= Losser) eigent Zich toe, wat Hij met Zijn kostbaar bloed heeft gekocht en betaald. Eén der oudsten zegt tegen Johannes: “Ween niet; zie, de Leeuw uit de stam Juda, de wortel Davids, heeft overwonnen om de boekrol en haar zeven zegels te openen” (Opb.5:5). En dan lezen wij in vers 6: ‘En ik zag in het midden van de troon en van de vier dieren en te midden der oudsten een Lam staan, als geslacht…” Dat is natuurlijk bijzonder! Normaal gesproken staat een lam niet meer als het is geslacht. Hier echter gaat het om het Lam van God, de gekruisigde en opgestane Heer.

Hij heeft de dood overwonnen. Hij leeft tot in eeuwigheid en Hij zal het Koningschap openbaren.

In vers 13 wordt aangetoond, dat Hij verheerlijkt zal worden: “En alle schepsel in de hemel en op de aarde en onder de aarde en op de zee en alles wat daarin is, hoorde ik zeggen: Hem, Die op de troon gezeten is, en het Lam zij de lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht tot in alle eeuwigheden’ .

In Openb.10:1 zien wij met Johannes tussen het optreden van de 6e en de 7e engel een andere engel nederdalen uit de hemel. De beschrijving van het uiterlijk van deze engel doet sterk denken aan de Persoon van Christus Zelf (vgl. Openb.1:12-16; 4:3). Hij zet Zijn rechtervoet op de zee en de linker op de aarde “en Hij riep met luider stem, zoals een leeuw brult…” (vs.2).

Ook in het Oude Testament komen wij dergelijke uitspraken tegen, met name als er gesproken wordt over de Dag des HEREN.

De Dag des HEREN is een onderdeel van het wonderbare Plan van God met deze wereld, dat in de Bijbel is geopenbaard. Daarom kunnen (moeten) wij er zeker van zijn, dat die Dag komt. Dat beklemt je wel eens als je leest wat er op die Dag allemaal staat te gebeuren.

Het boek Openbaring is een beschrijving van die Dag, in het bijzonder van de oordelen die dan op aarde zullen plaatsvinden. Dit boek is profetisch en… realistisch! Het is vooruitgeschreven geschiedenis!! God heeft ons willen informeren over de dingen die komen gaan. Niet om onze nieuwsgierigheid te bevredigen o.i.d., maar om ons in te lichten, zodat we waakzaam en nuchter zijn en weten waar het naartoe gaat.

Vandaag horen wij nogal eens zeggen, dat wij samen moeten bouwen aan een betere wereld, samen moeten werken aan de vrede op aarde (New Age, Conciliair Proces, etc.).

Doel, waarnaar men streeft is een wereld, waarin mensen met elkaar leven in vrede en harmonie, zonder kloof tussen rijk en arm, rechtvaardige verdeling van grondstoffen, etc.

Kortom: paradijs op aarde.

De Bijbel spreekt ook over een gouden toekomst! Over een tijdperk van vrede, waarin de mens alles zal kunnen hebben wat z’n hartje begeert. Echter: de Bijbel leert nog iets (wat velen niet aanspreekt), nl. dat de weg daar naartoe niet de weg der geleidelijkheid is; ook niet de weg van menselijke inspanning, maar de weg van het oordeel van God!

Vergelijk eertijds de zondvloed: God REDDE de aarde door… te oordelen! Zoals het toen was… zo zal het straks gaan! En nog veel ingrijpender! En in dat verband is de Dag des HEREN zo’n geweldig belangrijk Bijbels thema!

Het is de Dag, de periode, waarin de HERE God Zichzelf in Christus zal openbaren en alle vijandschap en ongerechtigheid teniet zal doen.

De HERE is: Jahwe, de Persoon Die wij kennen als onze Here Jezus Christus. God daalde eens in Jezus Christus neer op deze aarde om de wereld te verlossen, en om daarvoor de straf op Zich te nemen: Het Lam.

Het Lam is ook de Leeuw, de Koning.

Straks zal Hij opnieuw in de wereld verschijnen, niet als de Vernederde, maar als de Verhoogde, als de Rechter, die in Zijn heiligheid en rechtvaardigheid zal oordelen.

In Hand.17:31 zegt Paulus: “God heeft een Dag bepaald waarop Hij de aardbodem rechtvaardig zal oordelen door een Man die Hij aangewezen heeft, waarvan Hij voor allen het bewijs geleverd heeft door Hem uit de doden op te wekken”.

Die aangewezen Persoon is Christus!

Hij is de HERE Die in Jes.44:6 zegt: “Ik ben de eerste en Ik ben de laatste en buiten Mij is er geen God” (zie ook Openb.1:8 en 17).

De Dag des HEREN is de Dag, waarop de macht, de sterkte en de heerlijkheid van God in Christus geopenbaard wordt. Matt.24 zegt: “… zij zullen de Zoon des mensen zien komen op de wolken des hemels met grote macht en heerlijkheid”.

Dit ligt allemaal opgesloten in de Oud-Testamentische profetie. Denk nog eens aan het 11e vers van 1 Petr.1: De Geest van Christus gaf vooraf getuigenis van ”al het lijden dat over Christus komen zou EN van al de heerlijkheid daarna”.

God zal Zich aan de wereld vertonen in de Zoon, Christus. Dan zal de ware identiteit van Christus bekend worden. Het boek Openbaring beschrijft die indrukwekkende tijd.

Dan zal Jes.9:6 vervuld worden! Nu wanen velen Hem dood, maar Hij leeft!

Christus zal verheerlijkt worden op Zijn Dag. Hij zal verheven zijn. Hij zal gezien worden in Zijn glorie. Het zal de heilige Dag van de heilige God zijn, waarop alle vijanden geoordeeld zullen worden. Het is goed om te weten, dat het bij de Dag des HEREN niet in de eerste plaats gaat om oordeel over de individuele mens. De Bijbel spreekt in dát verband over de Grote Witte Troon (Openb.20), waar de doden groot en klein geoordeeld zullen worden. Dit gebeurt pas aan het einde van de geschiedenis, na de 1000 jaren. In de Dag des HEREN gaat het meer om het oordeel over deze wereld, de aarde en allen die er op dat moment op leven. De generatie, die dan leeft zal vanuit een geopende hemel de Heiligheid van God zien neerdalen op de aarde.

Natuurlijk zullen er miljoenen mensen omkomen. Maar de gerichten zullen in de 1 e plaats ten doel hebben alles wat zich tegen de Heer verzet te vernietigen. De zondige mensheid (en hun leiders, of: misleiders) zal geconfronteerd worden met God en Zijn Woord.

Daarom vormt de komst van de Dag des HEREN in eerste instantie de grootste bedreiging van de mensheid!

Jes.2:19: “Dan kruipt men in de spelonken der rotsen en in de holen van de grond voor de verschrikking des HEREN en voor de luister Zijner majesteit, wanneer Hij opstaat om de aarde te verschrikken”. In het Oosten, ook in Israël, bracht men alleen staande een beschuldiging in of sprak men een vonnis uit.

Hier staat de hemelse Rechter op om de beschuldiging uit te spreken over de goddeloze volkeren en het vonnis te voltrekken! Jes.31:4, 5: “Zoals een leeuw of een leeuwejong over zijn prooi gromt (…) zo zal de HERE der heerscharen ten strijde nederdalen op de berg Sion en op diens heuvel…”

Jes.42:13: “De HERE trekt uit als een held; als krijgsman doet Hij de strijdlust ontbranden; Hij heft de strijdkreet aan, ja schreeuwt die uit; Hij betoont Zich een held tegen Zijn vijanden…”

Het woord “held” is hier in het Hebreeuws: “geber”, hetgeen in Jes.9 vertaald wordt met: sterk. De Zoon wordt genoemd: de El Geber, d.i. de sterke God!

Jer.25 spreekt eveneens over het oordeel over de volkeren. Daar staat in vs.30, 31: ”De HERE zal brullen uit den hoge en uit Zijn heilige woning Zijn stem verheffen (…) want de HERE heeft een rechtsgeding met de volken, Hij houdt gericht over al wat leeft; de goddelozen geeft Hij over aan het zwaard…”.

Op de Dag des HEREN zal de ware God, Schepper van hemelen en aarde Zich openbaren in de Zoon en elk oog zal Hem zien! Tweeduizend jaar lang heeft Hij gezwegen in liefde en genade. Prof. Karel van het Reve noemde de Here God voor de televisie “kleinzielig” en “een schurk, te vergelijken met ldi Amin”!!

Het snijdt door je hart en je denkt: Man, weet toch wat je zegt! God greep hier echter niet in… Hij zweeg.

In deze tijd van het heil en het welbehagen (2 Cor.6), de tijd van de genade zwijgt God in alle talen, behalve in de reddende taal van het Evangelie. Hij is lankmoedig, omdat Hij niet wil dat sommigen verloren gaan, doch dat alleen tot bekering komen.

De Prediker zegt: Er is “een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken” (3:7).

Nu zwijgt God nog, en spreekt de mens! Straks zal Hij spreken, en moeten alle mensen zwijgen!

Hij, Die eens op een ezel zat als teken van Zijn vernedering, zal spoedig terugkeren naar deze aarde als de Ruiter op het witte paard (Openb.19).

Dan zal ook blijken, dat Hij Dezelfde is, waarvan eertijds werd getuigt in de kleding van de Hogepriester. Dezelfde, Die werd aangekondigd als: de Spruit. Dezelfde, Wiens eerste komst beschreven wordt in de vier Evangeliën. Hij verschijnt dan in Zijn heerlijkheid en draagt vier Namen, die Zijn ware identiteit zullen onthullen en die in Openb.19 genoemd worden:

De eerste Naam is: “Getrouw en Waarachtig” (vs.11).

Hier zien wij Hem als Mens. Hij is de “Zoon des mensen”, Die tussen de kandelaren wandelt (Opb.1) en in Opb.3:14 Zichzelf noemt: “de Amen, de getrouwe en waarachtige Getuige, het begin der schepping Gods…”.

Deze Naam correspondeert dus met:

de scharlaken kleur in de Hogepriesterlijke kleding.

de aankondiging in Zach.6:8 “Zie, een man, wiens Naam is Spruit…”

de beschrijving van de Evangelist Lucas.

De tweede Naam in Openb.19 is: ”een geschreven Naam, die niemand weet dan Hijzelf” (vs.12).

Hierin ontmoeten wij (opnieuw) de Knecht. Zijn Naam is in dit verband niet belangrijk. Het gaat er niet om wie Hij is, maar om wat Hij doet!

Deze Naam correspondeert met:

de kleur wit.

de aankondiging in Zach.3:8 “..Mijn Knecht, de Spruit…”

de beschrijving van de Evangelist Markus.

De derde Naam is: “het Woord Gods” (vs.13).

Wie denkt hier niet onmiddelijk aan “In den beginne was het Woord…” (Joh.1:1). Hij is God en buiten Hem is er geen God!

Uit de mond van de Ruiter komt een zwaard (vs.15 en 21): door Zijn Goddelijk machtswoord zal de vijandschap tenietgedaan worden!

De Naam correspondeert met:

de kleur (hemels)blauw.

de aankondiging in Jes.4:2 van ‘des HEREN Spruit…”

de beschrijving van de Evangelist Johannes.

De vierde Naam luidt: ”Koning der koningen en Here der heren“. (vs.16).

Hierin aanschouwen wij onmiskenbaar de Koning, aan Wie alle dingen onderworpen zijn en dus ook zullen worden.

Hij is verheven boven alle machten en krachten, die er zijn.

Deze Naam correspondeert met:

de (konings)kleur purper.

de aankondiging in Jer.23:5 als de rechtvaardige Spruit van David.

de beschrijving van de Evangelist Mattheüs.

Daarmee wordt het vier-voudig getuigenis van Jezus Christus kompleet! (Zie ook Appendix 2, achterin deze brochure).

Hij is het, Die was en Die is en Die komt!!

De eersten, die Hem straks in zijn volle heerlijkheid zullen zien, dat zijn de gelovigen van deze bedeling, behorende tot de Gemeente, het Lichaam van Christus.

Wij verwachten Hem als onze Verlosser, die ons in een verheerlijkt lichaam zal brengen in Zijn heerlijke tegenwoordigheid. Spoedig zal het teken daarvoor gegeven worden en zal de Gemeente worden weggevoerd “de Here tegemoet in de lucht”.

Daarna zal Hij Zich ook openbaren aan Israël en de overige volken, opdat alles voor Hem zal neerknielen in heilige aanbidding!

Hij is de Zoon van God, de Erfgenaam van alle dingen:

“Deze, de afstraling Zijner heerlijkheid en de afdruk van Zijn wezen, Die alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, heeft, na de reiniging der zonden tot stand gebracht te hebben, Zich gezet aan de rechterhand van de majesteit in den hoge, zóveel machtiger geworden dan de engelen als Hij uitnemender Naam boven hen als erfdeel ontvangen heeft” (Hebr.1 :3, 4).

Bijna 2000 jaar geleden was Hij op aarde om in gehoorzaamheid te lijden en te sterven, in diepe vernedering. Spoedig zal Hij opnieuw komen, maar dan in Zijn verhoogde positie, want die is een gevolg van Zijn volbrachte werk.

Het woord van de apostel Paulus zal vervuld worden, zoals hij geschreven heeft in Fil.2:

“Daarom (omdat Hij gehoorzaam is geweest tot de dood des kruises!) heeft God Hem ook uitermate verhoogd en Hem de Naam boven alle naam geschonken…” (vs.9).

Alle knie zal zich voor Hem buigen, voor de Spruit, en alle tong zal belijden, dat Jezus is Here!

Geprezen zij

Zijn machtige Naam!

Appendix 1

De ster Tsemach

Deze ster “Tsemach” is een zgn. Alfa-ster, d.w.z. een ster van de le grootte (magnitude); dat heeft te maken met de helderheid. Die verdeling is al in de 16e eeuw opgesteld door sterrekundigen. Pas aan het einde van de vorige eeuw heeft men met behulp van een grote telescoop ontdekt, dat deze Alfa-ster “Tsemach” een zgn. “dubbel-ster” is. D.w.z.: twee sterren die tegen elkaar aan zitten en daarom overkomt als één helder schijnende ster.

Nog iets bijzonders over de ster Tsemach.

Wij weten, dat de Hebreeuwse letters ook een getals-waarde vertegenwoordigen. De letter “Aleph” is 1, “Beth” is 2, “Gimmel” is 3, etc.

Het woord “Tsemach” bestaat uit drie Hebreeuwse letters, te weten:

Tsadee ( = 90), Mem ( 40), Cheth ( = 8).

Bij elkaar geteld is de getalswaarde van het woord “Tsemach” dus: 138. Als wij dit verdubbelen (het is immers een dubbel-ster), dan wordt het: 276.

Waarom zeg ik dit nu allemaal?

Wel, dit getal wordt namelijk expliciet in de Bijbel genoemd! En wel in Hand.27:

De geschiedenis van Hand.27 even in het kort:

Paulus is gevangen genomen en wordt per schip vervoerd naar Rome.

Het is belangrijk om even zijn positie ten aanzien van de Gemeente te kenschetsen: Hij is de fundament-legger daarvan; aan hem is het geheimenis geopenbaard aangaande de Gemeente, het Lichaam van Christus.

Waar Jona in de vis onder het water is, daar is Paulus in het schip op het water.

Jona in de vis is (o.a.) een type van Israël.

Paulus in het schip is een beeld van de Gemeente.

Paulus noemt zichzelf in 1 Cor.15 een “ontijdig geborene (nl. te vroeg geboren). Hij is een Israëliet. Israël wordt straks (weder)geboren. Paulus was het al.

Lees:

Vs.22 Het schip is de “buitenkant”, het omhulsel, aarden vat. Het uiterlijke verdwijnt, het innerlijke blijft (2 Cor.4:16-5:5).

Vs.24 Hier wordt de keizer van Rome bedoeld, die ”kurios” ( = heer) genoemd werd.

Overdrachtelijk gaat het om de Heer (de waarachtige Kurios), voor Wie wij verschijnen in de toekomst!

Vs.34 Paulus spoort hen aan voedsel te nemen; toen werden zij allen goedsmoeds (:36) Vs.37 Samen 276 man!

Het getal van Paulus en de zijnen op weg naar de Kurios is: 276. Wellicht mogen wij hierin een verborgen heenwijzing zien naar Christus en Zijn Gemeente. Hij is onze Bootsman, Die ons altijd veilig leidt!

De ster Tsemach spreekt dan in zijn dubbelheid eveneens van Christus en Zijn Gemeente. Evenals de “wonderboom” in het boek Jona (4:6). Ook het woord “wonderboom’ (Hebreeuws: qiqajon) heeft een getalswaarde van 276!

Waarom 276?

Gerhard Salomon doet in zijn boek “Zahlen der Bibel” (Getallen in de Bijbel) deze suggestie:

“Het getal 1656 (aantal jaren van Adam tot de zondvloed) is 6 x 276.

Het getal 276 geeft ongeveer de duur van een zwangerschap aan in dagen.

Het zou dus verband kunnen houden met de zwangerschap, de ontvangenis of de generatie van mensen. Daarnaast is het zo, dat de getalswaarde voor de Hebreeuwse uitdrukking “ha heraion” (de ontvangenis, zie bijv. Hos.9:11) ook 276 is”.

Hoe het ook zij, merkwaardig is wel, dat in de geschiedenis van Paulus in Hand.27 de “derde dag” genoemd wordt (vs.19), en dat is de dag van de opstanding en het nieuwe leven. Van wedergeboorte dus!

TITELS KLEUREXOD.2 SPRUIT EVANGELIE ERFGENAAM ERFENIS WEZENS EZECH.1;

OPB.4

NAMEN OPB.19 God Blauw Jes.4:2 Johannes Zoon vanGod Hemel Arend Het Woord Gods(vs.13) Koning Purper Jer.23:5 Mattheüs Zoon vanDavid Troon Leeuw Koning derkoningen en Here

der heren (vs.16)

Mens Scharlaken Zach.6:12 Lucas Zoon vanAdam Aarde Mens Getrouw enWaarachtig (vs.11) Knecht Wit Zach.3:8 Marcus Zoon vanAbraham Land(Israël) Rund Geschreven Naam,die niemand weet,

dan Hijzelf (vs.12)

0 notes