#mieren

[evendelen-be]

Mieren! Voordelen, nadelen en hoe geraak je er van af.

Mieren hebben zowel voordelen als nadelen. Lees hier meer over mieren en tal van tips hoe je er van afgeraakt.

Mieren hebben zowel voordelen als nadelen. Mieren brengen aan onze tuinen en soms ook wel aan onze huizen graag even een bezoekje. Dit meestal tot ongenoegen van de eigenaar. Hoewel ze meestal onschadelijk zijn, kunnen ze toch ook een aantal nadelen hebben. De meeste mensen zijn ze dan ook liever kwijt dan rijk. Ook begrijp ik dat het ‘hebben van wat mieren in mijn tuin‘ of ‘help mijn tuin zit…

[ridiculand]

...

[xradiant]

"It's going to take a lot of thinking, right?" - @xhideyourfires

[boobpancakes]

Hi! You make such cool sims!!

I want to ask: who is the creator of this hair? https://www.tumblr.com/simsonnet/721973330881757184/idk-how-cybergoth-she-is-but-venriliz-thank-you?source=share

thank you all so much!

so the hair is one item itself found here (warning: curseforge) and i cycled through a bunch of my split dye accessories and landed on this one (the blair hombre) that gave me that dye design you see here. hope it helps :)

[madeliefkrans]

een chicken game en we belanden keer op keer bij (0,0), omdat we allebei uitwijken door de angst voor confrontatie en botsing en strijd. letterlijk en figuurlijk.

op de bakkerbrug, ik aan de kant van de bloemenkiosk, broodje ben, jij aan de kant van de mcdonald's. in de lift omhoog, jij aan de achterkant, ik aan de voorkant. op een bankje boven in het centraal museum, jij aan het ene uiterste, ik aan het andere uiterste.

wat we willen, houden we in, en we nemen het elkaar kwalijk. we vragen aan de ander om ons te overtuigen. we maken het ons onmogelijk, want jij wordt verliefd op degenen die jou niet willen, en ik accepteer alleen de liefde die ik denk te verdienen (dat is niet veel).

ik spiegel me aan jou, jij spiegelt je aan mij. we herkennen elkaar in onszelf. we herkennen onszelf in elkaar.

het vuur laait op. woest. en we wijken uit.

[onnodig-genederlands]

so-so-fried-ren.tumblr.com/post/730400911364603904/this-new-kafka-story-goes-hard

Stel je voor dat je op een dag op komt dagen op werk en mensen zijn van "Jezus Christus er is hier een lijk", drijven je naar een achterkamertje en iedereen die je ziet is het er mee eens dat er nu een lijk is waar jij zit, met de gepaste hoeveelheid schok en afschuw. Je denkt dat het een soort grap is die ze uithalen, maar de mensen waarvan je weet dat ze niet van geintjes houden, of die niet zo goed zijn in acteren, behandelen je als een lijk. Ze gaan ongemakkelijk heen en weer tussen over je praten alsof je er niet bent, en vriendelijk vragen of je stil kunt zitten terwijl ze uitvogelen wie ze horen te bellen in het geval dat er willekeurig een dood lichaam op komt dagen.

ambulancepersoneel komt langs, bestuderen je grondig en zijn het er mee eens dat hoewel ze geen duidelijk teken van overleiden kunnen zien, je inderdaad dood bent, en vragen je in de ambulance te klimmen. Je wordt meegenomen naar de tijdelijke lijkenopslag van het ziekenhuis.

Onderweg vraag je of dit soort dingen vaak gebeuren, en terwijl ze je niet aan willen kijken, is het ambulancepersoneel het ermee eens dat ze nog nooit een pratend lichaam hebben gehad, al trekken ze het feit dat je uit jezelf beweegt niet in twijfel.

Je wordt uiteindelijk naar het mortuarium geleid, waar je een plaat krijgt aangewezen om op te liggen, en inmiddels stel je geen vragen meer en klim je op de kadaverplank en ga je liggen, misschien doe je een dutje, met geen idee wat er nu gaat gebeuren.

Dan wordt je wakker als iemand het mortuarium binnen loopt, en die zich absoluut de tering schrikt als je beweegt en ze zijn zo van: "gast, wat de fuck, je hoort hier niet te zijn. Dit is een plek om dode lichamen op te slaan." En als jij bent van: "ah, sorry man, ik dacht dat ik een dood lichaam was," hebben ze geen idee of je een grapje maakt of niet, en het boeit ze niet, je wordt weggejaagd.

En je gaan gewoon naar huis en je doucht, komt gewoon weer naar werk de volgende dag en niemand vraagt zich iets af.

En dat is min of meer hoe die mieren zich waarschijnlijk voelen als wetenschappers hun besproeien met Het Feromoon Waar Dode Mieren Naar Stinken, en rondhangen o[ de dodenmierenhoop totdat de geur wegtrekt."

"Ik zat te wachten op de onthulling van wat voor sociaal issue dit een metafoor voor was, dus het einde sloeg me recht in het gezicht."

"Dit nieuwe Kafka verhaal gaat snoeihard."

[futurebird]

Spanish: hormigas Malay: semut Arabic: "alnuml" النمل Chinese: "Mǎyǐ" 蚂蚁 Hawaiian: ʻanane Latin: formicae Yiddish: "murashkes" מוראַשקעס Finnish: muurahaiset Igbo: ndanda French: fourmis Czech: mravenci Maltese: nemel Danish: myrer Quechua: ankakuna Dutch: mieren Filipino: langgam Haitian: foumi Swahili: mchwa Korean: "gaemi" 개미 German: ameisen Samoan: loi Greek: "myrmínkia" μυρμήγκια Yoruba: kokoro Maori: popokorua Irish: seangáin Vietnamese: kiến Italian: formiche Xhosa: Iimbovane

[asha-mage]

WoT Not So Secret Santa Snippet (WIP):

Here is one story about a man who bore the name Jasin Natael.          Once, there was a boy named Joar, sweet tempered and more then a little pretentious. He had been born with a cold, slightly biting wit, but with an earnest heart all the same. Joar had loved to play the harp. He had loved music of all kinds, the harp’s sweet twangs where more beloved to him then any other. He loved showing off for his friends, Mieren and Lews, even more. There was a joy in it, in being seen and wondered at for having made something beautiful with no more then his own fingertips.          He loved perfecting each new song, mastering it, conquering the challenge they presented. He spent long hours practicing, perfecting the skill, but always in secret, hidden behind warding webs spun to block out sound, or far away from where he might be overheard by his mother.          Joar’s mother did not approve- she felt that music was a frivolous waste of her son’s life. That was what she told him the day she burned his hands down to the bone with the One Power, and made him beg for her to heal them. He would do something of meaning, she told him, he would not be permitted to waste his life on nonsense. He would give real, true service to the world. He was her son. He had no choice in the matter. The boy yielded weeping, and his mother spun a Restoration web so fine that no eye would ever be able to discern that any harm had been done, the pain vanishing away faster then the blink of an eye, the mangled flesh as easily whole again as it had been melted off.          Joar put away his harp after that, drew tighter on himself, grew colder and more distant and more melancholy. His tongue grew sharper, his air of contempt stronger, his humor darker. He sliced at friends with words until they left him, and for those he could not stand to hurt, for Meirin and Lews, he simply let things wither, withholding his affection and his time and his understanding, like sun and water from a disliked plant, with the same result.          Something had broken in Joar. The hurt was mended to his skin, but a burn lingered deeper inside of him, tender and red and angry from injustice unanswered and from cruelty unpunished. And the longer it went untended the worse, the bloodier, the more infected by apathy and selfishness and cruelty it grew. He drew back from his friends, to afraid to show them the ache inside of him, not able to stand the thought of the admiration and awe in their eyes turning to pity if they learned the truth. Instead it festered, and festered, and festered, until his infection grew into the malignance men had named The Shadow. Until Joar became Asmodean.          His promise had been life everlasting and endless ages of music. That was  what the Dark One had offered him in the Pit of Doom, when he had sworn his soul to the Shadow. Maybe, Joar had thought as he spoke the words and felt the bonds of the Dark One’s touch grow tight around him, maybe that would be enough one day. Enough music, enough art, enough beauty, would surely one day mend that burned charred thing inside of him. With an eternity to drink it in, eventually he would be able fill in the gaps beneath his skin that still ached, the space between his organs that itched angry red.          He believed it. He had too. He believed it even after he was sealed within the Bore. He believed it even after he was released back into a world that had less the dust remaining of the one he knew. He believed it even as he donned the name Jasin Natael, and was forced to stare into the eyes of a Rand al’Thor, knowing the soul of an old friend lay within him, close enough to cradle between his filthy fingers and yet forever out of reach to him now. He believed it, right up until death took him, and at last released him from the pain of his charcoal heart.          That is one story of a man bore the name Jasin Natael.          Here is another.

- Untitled Randmodean Piece, WIP

Here have the first page of the fic that I am writing for @darkfeanix in the WoT Not So Secret Santa!

Figured I would post a teaser this time since the process is open this year.

[jungleklas]

Deze ochtend trokken we naar Torhout om te genieten van het prachtig theaterstuk ' Ella en de mieren'. Een theaterstuk gebaseerd op het leven van Ella Fitzgerald.

🐜🐜🐜

[l5-gbsdehorizon]

Deze ochtend genoten we van ‘jazzy sprookje’ Ella en de mieren. Een verhaal gebaseerd op het leven van Ella Fitzgerald.

De mieren in de broek waren alvast besmettelijk. -vraag maar aan de vijfdes-

🐜

[bucklemonster2]

4.62 We Must Be Poi''soned

NEDERLANDS BENEDEN / DUTCH BELOW 4.62 We Must Be Poi''soned

Poem by Emilia Sameyn 11/05/2024

W''arning: mention of d''epression, dr''ugz, vi0lence, p''ioson, i''nsectz

We Must be Poi''zoned

Places of Gathering Close Down

Rooms of Exchange Disappear

Pale Str''angers Shout and Sting

N''ations build Iron Walls

Yet One Man can't Lay

A Single Brick

Again and Again One Explains

The Antidote, A Will to Live

Only to Fall on Closed Ears

P''oisoned Minds

Playing a Role,

Family Fantasy Family V''enom

Limited by Neighbour Thoughts

We Must be Po!sone'd

Hyped up r''italin, Ready for Everything Taking Pi''lls to Stay, Wake by Day Pi''lls to Lay, Under Moons Ray

Betra''yed by Buddies To''xic Society

Betr''ayed by Own Body

Broken Biology

Little Frants Working al Night

Wish We Could Live Together,

Yet We Must Be P''oisoned

They Lay D''own and Ro''t

They want Us to Gi''ve Up

They want Us to Per''ish

But We will Be The Antidote

A Will to Live

A Will to Go

A Will to Grow

---------------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------

4.62 We Moeten Verg''iftigd Zijn Gedicht van Emilia Sameyn 11/05/2024 W''aarsch''uwing: Vermelding Van D''ep'ressie, D''rugz, Gewe''lt, Vergi''f, I''nsekte'n

We Moeten Vergi''ftigd Zijn Verzamel-Plaatsen Sluiten Ruil-Kamers Verdwijnen Bleke Vreemden Schr''eeuwen en Steken Landen bouwen Muren van Ijzer Toch kan Één Man

Geen BakSteen Leggen

Keer op Keer legt Één het uit Het Tegengi''f: De Wil om te Leven Alleen om op Gesloten Oren te Vallen Verg''iftigde Geesten Ze Spelen een Rol Familie Fantasie Familie Vergi''f Beperkt Door BurenGedachten We Moeten Vergiftigd Zijn

Hyperactieve ritaline P''illen voor Wakkere Dag Pi''llen voor Slapende Nacht

Verr''aden door Vrienden Gi''ftige Groepen Ver''raden door Eigen Lichaam Gebroken Biologie Kleine Mieren Vrienden Die de Nacht Werken Ik Wou dat We Samen konden Leven, Toch moeten We Verg''iftigd zijn Ze Gaan Liggen en Ro''tten Ze willen dat We Opgeven Ze willen dat We Verd''orren

Maar Wij zullen het TegenG''if zijn Een Wil om te Leven Een Wil om te Gaan Een Wil om te Groeien

[gorgin-gals-muses]

Two New Muses!

Nessa Reinwether and Brooke Mieren are now parts of this blog!!! Both are my OCs, and are part of a unique setting I've cooked up in my head where humans can casually be born with centaur or humantaur anatomical features, so the lore on how they live (and other details of their world) may be a bit up in the air! Regardless, I hope you enjoy them as characters!!!

[postsfromshayolghul]

you know I’m a rand girlie and you KNOW I was hootin and hollerin for my GIRL MIEREN but I miss mat 😢

[amongother]

Félix De Boeck ( Belgique, 1898-1995)

Mieren (ants)

1923

[peterpijls1965]

India. Heilige man (saddhu). Minder herkenbaar in India waren mannelijke Jains die na het stichten van een gezin en het opbouwen van een zaak wegliepen van huis. Ze werden pelgrim en bedelaar. Jains proberen zelfs geen insect te doden. Sommigen hadden een kleine bezem bij zich om mieren en vliegen van het trottoir te vegen zodat ze niet stierven onder hun voeten.