#paola revenioti

[kaliarda]

Paola Revenioti: The Greek transgender activist on blowing up sexual taboos in the name of art

During the 80s, transgender Greek artist and prostitute Paola Revenioti published the trans-anarchist fanzine Kraximo. Funded by her own prostitution, the zine pioneered the fight for gay and trans rights, combining interviews with Greek poets and intellectuals alongside Athens street hustlers and her own photography, since compared to the work of Larry Clark and Walter Pfeiffer. Today she continues to work as an artist and activist, making Athens-based documentaries with her "Paola Projects."

[ghelgheli]

The Stuff I Read in January 2024

bold indicates favourites

Novels

Death's End, Cixin Liu

The Maze Runner/The Scorch Trials/The Death Cure, James Dashner

Echopraxia, Peter Watts

Other Long-Form

Against the Gendered Nightmare, baedan [anarchist library]

Imperialism: The Highest Stage of Capitalism, Lenin

What Is To Be Done, Lenin

Yuri/GL

Ring My Bell, Yeongol

Dallae, Choonae

Now Loading! Mikanuji

Even If It Was Just Once, I Regret It / Ichido Dake Demo, Koukai Shitemasu, Miyako Miyahara

Maka-Maka, Torajirou Kishi

Blooming Sequence, Lee Eul

Love Bullet, inee

Honey Latte Girl, Ayu Inui

I'm Sorry I Know / Wakatte Iru No Ni Gomenna, Ayu Inui

Night and Moon / Yoru to Umi, Goumoto

Handsome Girl and Sheltered Girl / Ikemen Onna to Hakoiri Musume, Mochi au Lait & majoccoid

The Forbidden Peach / Suimitsutou Ha Shoujo Ni Kajirareru, Iroha Amasaki

Goodbye, My Rose Garden, Dr Pepako

Blood Lust, yoshimired [link]

Palestine

The Grim Reality of Israel's Corpse Politics, Jaclynn Ashly [jacobin]

Mohammed El-Kurd and Ahmad Alnaouq on the complicity of mainstream media in Israel’s genocidal attack on Gaza [link]

Inside Israel's torture camp for Gaza detainees, Yuval Abraham [archive]

The Work of the Witness, Sarah Aziza [link]

Who profits from keeping Gaza on the brink of humanitarian catastrophe? Shir Hever [archive]

Misreading Palestine, Max Ajl [link]

A Pediatrician's Two Weeks Inside a Hospital in Gaza, Isaac Chotiner [link]

A Palestinian Meditation in a Time of Annihilation, Fady Joudah [link]

Gender/Sexuality

Assigned Faggot: Gender Roles, Sex, and the Division of Labour, Sophia Burns [link]

Gendered Bodies: The Case of the 'Third Gender' in India, Anuja Agrawal [doi]

Paola Revenioti: The Greek transgender activist on blowing up sexual taboos in the name of art, Hannack Lack [link]

Wages Against Housework, Silvia Federici [pdf]

My Words to Victor Frankenstein above the Village of Chamounix: Performing Transgender Rage, Susan Stryker [pdf]

Race

This is Crap, Hannah Black [link]

Social Constructions, Historical Grounds, Shay-Akil McLean [link]

White Psychodrama, Liam K. Bright [doi]

‘I don’t think you’re going to have any aborigines in your world’: Minecrafting terra nullius, Ligia López López, Lars de Wildt, Nikki Moodie [doi]

Singular Purpose: Calculating the Degree of Ethno-Religious Over-representation in the US No-Fly List, Matteo Garofalo [doi]

Iran

Samad Behrangi's Experiences and Thoughts on Rural Teaching and Learning, M. H. Fereshteh [jstor]

The "Westoxication" of Iran: Depictions and Reactions of Behrangi, al-e Ahmad, and Shariati, Brad Hanson [jstor]

Geographies of Capital and Capital of Geographies: Reckoning the Embodied City of Tehran through Cosmetic Surgeries, Marzieh Kaivanara

Economics

China in Africa: A Critical Assessment, Ahjamu Umi [link]

Small Scale Farmers and Peasants Still Feed the World, Report by ETC Group [link]

16 Million and Counting: The Collateral Damage of Capital [link]

The Keynesian Counterrevolution, Mike Beggs [jacobin]

Jobs For All, Mike Beggs [jacobin]

Other

How This Climate Activist Justifies Political Violence, David Marchese interviewing Andreas Malm [NYT]

Against Domestication, Jacques Camatte [marxists dot org]

The Annihilation of Caste, B. R. Ambedkar, [archive]

[nootropesetantidotes]

[fixy8ed4xys]

ph. Paola Revenioti 1983

[amoqa]

ΜΆΙ24 το Κράξιμο παρέα με την Πάολα Ρεβενιώτη (Παολα screenings - party)

scroll down for english Τη Παρασκευή 24 Μαΐου, η Πάολα Ρεβενιώτη θα μας μιλήσει για το ΚΡΑΞΙΜΟ, παρέα με βίντεο ντοκουμέντα, καλιαρντά και παθιασμένες ιστορίες. Mετά τη συζήτηση, θα ακολουθήσει party! Σουλάτσα μουσικές Καλλιαρντοσούρες 💅 Fortalaki 😻 Clo Clo &  👾 Τηγανίτες Στο ΑΜΟQA θα μπορείτε να βρείτε dvd's του ντοκυμαντέρ "Καλιαρντά", και κάποια τεύχη του περιοδικού "Κράξιμο".

Ο υπέροχος χώρος που φιλοξενεί τις εκδηλώσεις μας, προσπαθεί πολύ να κρατήσει φιλικές σχέσεις με τα συγκάτοικα πρότζεκτς και με την υπόλοιπη πολυκατοικία. Γιαυτό θα θέλαμε τη βοήθεια σας στο να κρατήσουμε καθαρούς τους κοινόχρηστους χώρους από αποτσίγαρα και ποτά! Το πάρτι είναι ανοιχτό για να διασκεδάσουμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα όλα τα υπέροχα πλάσματα, για αυτό δε θα γίνουν ανεκτές σεξιστικές, ομο/τρανσφοβικές ρατσιστικές και παραβιαστικές συμπεριφορές. Από τις 20:30 και μετά στον νέο χώρο του AMOQA   Πατησίων 14, Στοά Φέξη, 5ος όροφος. Η είσοδος του κτιρίου, το ένα από τα δύο ασανσέρ και η τουαλέτα είναι προσβάσιμα σε αμαξίδια.

On Friday, May 24th, Paola Revenioti will talk about KRAXIMO with videos and passionate stories. After the debate, we will have a party! In AMOQA you will find dvd's of the documentary "Caliarda", and some of the issues of "Krakimo". The wonderful space that hosts our events strives to maintain friendly relations with our roommate projects and the rest of the apartment building. That is why we would like your help in keeping the public areas clean from cigarette butts and drinks! The party is open to collectively have fun with all of you wonderful creatures, so sexist, homo/transphobic, racist and abusive behaviors will not be tolerated. There won't be an official translation during the event but if you need someone to translate we would gladly try to do that for you. :) The event will take place at AMOQA, Patision 14, Stoa Fexi, 5th floor The entrance to the building and one of the two elevators, same as the WC of AMOQA are accessible.

[molochmoloch]

FB Event

Μπουρανί, 17΄ 2014 Το Μπουρανί είναι έθιμο που γίνεται κάθε Καθαρά Δευτέρα στον Τύρναβο. Σκηνοθεσία: Πάολα Ρεβενιώτη Συνσκηνοθεσία / Κινηματογράφηση: Paola Team Documentaries (Βαγγέλης Τσάκας, Ελπινίκη Βουτσά, Αλέξανδρος Συνοδινός, Μανώλης Τσιμπίδης) Α' Νεκροταφείο, 30' 2013 Ένας Περίπατος με την Πάολα Ρεβενιώτη Σκηνοθεσία: Πάολα Ρεβενιώτη Συνσκηνοθεσία / Κινηματογράφηση: Paola Team Documentaries (Βαγγέλης Τσάκας, Αλέξανδρος Συνοδινός, Ελπινίκη Βουτσά) Έρευνα: Βαγγέλης Τσάκας, Ελπινίκη Βουτσά, Αλέξανδρος Συνοδινός, Μανώλης Τσιμπίδης Μουσική: Μάνος Χρυσοβέργης (To Travel Without Any Certain Destination, Black Spring (Μαύρη Άνοιξη)) Επιμέλεια Προβολής: Κατερίνα Π. Τριχιά

[elelelelelgreco]

Διαφορετικοί είναι αυτοί που δεν ζούν όπως το θέλει η ψυχή τους

Πάολα Ρεβενιώτη 

[victoriaenjoyshardcore]

‘Και έτσι μέσα σε μια σακούλα σκουπιδιών θα βάλει ο αδελφός της τα γυναικεία φορέματα που αγαπούσε η Δήμητρα και τα αγόραζε από ένα ιταλικό περιοδικό, θα ξεκολλήσει και τον γυμνό Ιησού από τον τοίχο του σπιτιού της που αγαπούσε πολύ, το χωριό θα βυθιστεί για λίγο στην ενοχή του, θα αναλογιστούν μερικοί πώς φέρθηκαν σε έναν συχωριανό τους που γνώριζαν από μικρό παιδί, σίγουρα θα πάνε στην κηδεία, και η σακούλα σκουπιδιών με τα ρούχα τα γυναικεία θα καταλήξει στην χωματερή, όπως και η ζωή της.Και το σπίτι της που είναι στο κέντρο του χωριού από το άλλο καλοκαίρι θα δέχεται τουρίστες σαν ενοικιαζόμενα δωμάτια. Aλλά εμείς οι ξένοι θα την θυμόμαστε σαν τον πληγωμένο άγγελο που καθότανε κάτω από τον ήλιο στην εκκλησια της Παναγιας της Γοργόνας.’

via Paola Revenioti

[elladastinkardiamou]

Paola Revenioti – a Greek LGBTIQ rights icon standing in this weekend’s parliamentary elections – stepped out onto Syggrou Avenue for the first time when she was 16 years old. It was the mid-1970s, just after the fall of the junta that had ruled the country since 1967. Syggrou Avenue, which runs from the centre of Athens to the sea, was known as a main street for sex workers.

“It was amazing”, the transgender artist, activist and now 61-year-old MP candidate, recalls. “All of a sudden, people worshipped me – often the same people that would ridicule me, and shout “faggot!” at me during the day. Don’t get me wrong, things were rough. There were knives and things... But I could be myself. And I could survive”.

Survive she did. Over the years, Revenioti has campaigned tirelessly for human rights. In the 1980s she published a magazine of “revolutionary homosexual expression”. In the 1990s, she organised Greece’s first Pride festivals. This weekend, she’s on the ballot of MERA25, the Greek party of the DiEM25 European movement founded by ex-finance minister Yanis Varoufakis.

But it hasn’t been easy; she’s also been arrested more times than she can count. Revenioti met us recently, at a café opposite Athens’ central train station, and talked to us about the journey she’s been on, and the significance of her parliamentary candidacy.

This neighbourhood has a local reputation for petty crime, homelessness and drug use. But Revenioti, who lives nearby, points out that it is also rich in culture – with immigrants from Eastern Europe, the Middle East, and Central Asia. “It’s one of the areas where you realise”, she says, “that Athens is now a multicultural metropolis, where we all have to learn to live together.”

[aphroditeproject]

Please scroll down for english

Καλλιτέχνιδες*/κινηματογραφιστές*: Mareike Bernien & Kerstin Schroedinger, Lizzie Borden, Pauline Boudry & Renate Lorenz, Divya Dureja, Philipp Gufler, Barbara Hammer, Vera Hofmann, Olivia Kastebring & Julia Gumpert & Ulrika Bandeira, Κατερίνα Θωμαδάκη & Μαρία Κλωνάρης, LGBTQΙ+ Refugees group, Χρήστος Μασσαλάς, Μεταθεοδοσία, Karin Michalski, Eshan Rafi, Karol Radziszewski, Pembe Hayat KUIRFEST (Zehra Gökçimen & Gökçe Oraloğlu, Salih Salman, Sertaç Koyuncu, Aykut Atasay & İzlem Aybastı & Zeliha Deniz, Nergis Karadağ & Simay Çalışkan), Πάολα Ρεβενιώτη, Σοφία Ροζάκη, Ερατώ Τρίκα, Aykan Safoğlu, Dagmar Schultz, Fabrizio Terranova, Lene Vollhardt & Luce deLire.

Καλεσμένοι ομιλητές/ομιλήτριες και υπεύθυνοι εργαστηρίων: Kerstin Schroedinger & Irene Revell (Cinenova), Vera Hofmann (Schwules Museum), Esra Özban & Şirvan Çelikkaleli (Kuir Fest), Πάνος Γιαννικόπουλος, Άλκηστη Ευθυμίου, Άννα Αποστολέλη, Σούλα Μαρινούδη, Άννη Σιμάτη, Βανέσσα Βενέτη, Μαρία Ντολόρες, Holly Ingleton, Johnny Pavlatos. Επιμέλεια: Σοφία Ντώνα, Σοφία Μπέμπεζα, Βασιλεία Στυλιανίδou, σε συνεργασία με το Athens Museum of Queer Arts και τη γυναικεία κολεκτίβα Beaver. Συνεπιμέλεια: Cinenova (Λονδίνο), Schwules Museum (Bερολίνο), Pembe Hayat KuirFest (Άγκυρα)

Το AMOQA (ATHENS MUSEUM OF QUEER ARTS) είναι ένας υβριδικός χώρος έρευνας και προώθησης τεχνών και σπουδών πάνω στη σεξουαλικότητα και τα φύλο.Φιλοξενεί βραδιές και φεστιβάλ performance, προβολές ντοκιμαντέρ για τις πολιτικές του σώματος, όπως και κουήρv ταινιών πειραματικής φόρμας, εργαστήρια τεχνολογίας, διαλέξεις πάνω σε έμφυλα ζητήματα, παρουσιάσεις κουίρ μουσικής και άλλα. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει το χτίσιμο ενος ΛΟΑΤΚΙ+ αρχείου, φέρνοντας μαζί συλλογές, έργα τέχνης, ζινάκια, συνεντεύξεις, ταινίες, φωτογραφία κλπ, στην προσπάθεια να χαρτογραφηθεί η ιστορία του ελληνικού ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος. To AMOQA θα ήθελε να δράσει ως χώρος συνάντησης για τη δικτύωση ερευνητών και δημιουργών που δουλεύουν πάνω στις πολιτικές του σώματος, με σκοπό τη δημιουργία καινούριων πρότζεκτς και την ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων. Το AMOQA λειτουργει επίσης ως μια ανοιχτή πλατφόρμα όπου διάφορες ακτιβιστικές φεμινιστικές ΛΟΑΤΚΙ+συλλογικότητες βρίσκουν ασφαλή χώρο για τις συναντήσεις τους και τις εκδηλώσεις τους.

To Beaver είναι μια γυναικεία κολεκτίβα με πολλές ανησυχίες και αλληλέγγυα συμπεριφορά στη διαφορετικότητα, με όποιο τρόπο αυτή προσεγγίζει το χώρο της: με τα πόδια, με αναπηρικό αμαξίδιο, με ποδήλατο, με καρότσι μωρού κτλ. Η λειτουργία του εγχειρήματος βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή στην ομάδα και λήψη αποφάσεων, στην εμπιστοσύνη στη λειτουργία της και την απόκτηση αισθήματος ασφάλειας μέσα σε αυτήν. Η δημιουργία της κολλεκτίβας Beaver πρεσβεύει όπως και πολλά ανάλογα εγχειρήματα ανά τον κόσμο: την απο-εκπαίδευση από τον καπιταλιστικό τρόπο λειτουργίας των εργασιακών σχέσεων και την καλλιέργεια της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και της αλληλοκατανόησης ��ε αντίθεση με τον ατομικισμό, τον ορθολογισμό της μέγιστης δυνατής ατομικής ωφέλειας και τις ατομικές λύσεις. Εστιάζει στη δημιουργία οριζόντιων δικτύων συνεργασίας και στην κατάλυση της κακώς νοούμενης ανταγωνιστικότητας, μακριά από αφεντικά και άλλα παρόμοια δεινά.

Η Cinenova είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με έδρα το Λονδίνο αφιερωμένος στη διανομή και διατήρηση φεμινιστικών ταινιών και βίντεο. Iδρύθηκε το 1991 από τη συγχώνευση δύο προϋπάρχουσων φεμινιστικών οργανώσεων των Circles και Cinema of Women, που δραστηριοποιούνται από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Η Cinenova συντηρεί στο αρχείο μιας πάνω από 300 τίτλους ταινιών δλδ. καλλιτεχνικών, πειραματικών, αφηγηματικών, ντοκιμαντέρ και εκπαιδευτικών έργων κινούμενης εικόνας. Οι θεματικές των ταινιών του αρχείου περιλαμβάνουν αντιπαραθετικές ιστορίες, μεταποικιακούς αγώνες, οικιακή εργασία και εργασία στον τομέα της φροντίδας (care work), εκπροσώπηση του φύλου και της σεξουαλικότητας και, κυρίως, τις σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών αυτών αγώνων. Η ομάδα εργασίας της Cinenova ιδρύθηκε το 2010 και επιβλέπει τις συνεχιζόμενες εργασίες της διανομής των ταινιών και οργανώνει ειδικά εγχειρήματα που αποσκοπούν στον επαναπροσδιορισμό των συνθηκών της οργάνωσης. Τα μέλη της ομάδα εργασίας είναι: Cay Castagnetto, Emma Hedditch, Karolin Meunier, Charlotte Procter, Ash Reid, Irene Revell, Sandra Schäfer, Kerstin Schroedinger, Louise Shelley, Marina Vishmidt.

Schwules Museum Berlin. Aπό την ίδρυσή του το 1984 στο Βερολίνο το Schwules Museum έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο και πιο σημαντικό θεσμό για την αρχειοθέτηση, την έρευνα και τη διάδoση της ιστορίας και της κουλτούρας των LGBTIQ κοινοτήτων. Το μουσείο, με περισσότερα από 70 μέλη στο προσωπικό του, αποτελεί πηγή αμέτρητων ερευνητικών μελετών και στεγάζει διεθνώς αναγνωρισμένες εκθέσεις που σχετίζονται με την ζωή των κουήρ συλλογικοτήτων. Το διοικητικό συμβούλιο του μουσείου καθώς και τα περισσότερα μέλη του προσωπικού του εργάζονται σε εθελοντική βάση. Τα τελευταία χρόνια το μουσείο βρίσκεται σε μια διαδικασία αναστοχασμού της ιστορίας του μέσα από μια κουίρ και μετααποικιοκρατική οπτική, ενώ παράλληλα εξετάζει τη δική συμμετοχή του σε πολιτικές αποκλεισμού στο παρελθόν, έτσι ώστε να αποτελέσει όλο και περισσότερο έναν κοινωνικό χώρο συζήτησης και αναζήτησης νέων κουίρ συμμαχιών. Το 2018 το Schwules Museum ανακοίνωσε την έναρξη της „Xρονιάς της Γυναίκας*“ με ένα κουίρ φεμινιστικό πρόγραμμα διάρκειας ενός χρόνου ως παρέμβαση στις κυριαρχικές δομές της αντρικής γκέι κοινότητας, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα στους επισκέπτες του τις φεμινιστικές καταβολές του κουίρ κινήματος. KUIRFEST. Το Pink Life QueerFest διοργανώνεται από την Pink Life, την ένωση αλληλεγγύης λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφισεξουαλικών και τρανς ατόμων (LGBT) στην Άγκυρα, και αποτελεί το πρώτο κουίρ φεστιβάλ στην Τουρκία. Οι λάτρεις των κινηματογραφικών ταινιών έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ταινίες με LGBT θεματικές από διάφορες χώρες του κόσμου. Η πρώτη έκδοση του φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε το 2011 στην Άγκυρα. Το φεστιβάλ στοχεύει στη δημιουργία νέων πεδίων έκφρασης των LGBTQI ατόμων και καλλιτεχνών αλλά και στην ευαισθητοποίηση μέσω της τέχνης σχετικά με τον αγώνα των ΛΟΑΤ κοινοτήτων. Επίσης δημιουργεί την ευκαιρία για λεπτομερείς συζητήσεις σχετικά με την κουίρ θεωρία.

......................................................................................................

Artists/Film-makers: Mareike Bernien & Kerstin Schroedinger, Lizzie Borden, Pauline Boudry & Renate Lorenz, Divya Dureja, Philipp Gufler, Barbara Hammer, Vera Hofmann, Olivia Kastebring & Julia Gumpert & Ulrika Bandeira, Maria Klonaris & Katerina Thomadaki, LGBTQΙ+ Refugees group, Christos Massalas, Metatheodosia, Karin Michalski, Eshan Rafi, Pembe Hayat KUIRFEST (Zehra Gökçimen & Gökçe Oraloğlu, Salih Salman, Sertaç Koyuncu, Aykut Atasay & İzlem Aybastı & Zeliha Deniz, Nergis Karadağ & Simay Çalışkan), Karol Radziszewski, Paola Revenioti, Sofia Rozaki, Aykan Safoğlu, Dagmar Schultz, Fabrizio Terranova, Erato Trika, Lene Vollhardt & Luce deLire.

Panel guests and workshop facilitators: Irene Revell & Kerstin Schroedinger (Cinenova), Vera Hofmann (Schwules Museum), Esra Özban & Şirvan Çelikkaleli (Kuir Fest), Panos Giannikopoulos, Alkisti Euthymiou, Anna Apostoleli, Soula Marinoudi, Anni Simati, Vanessa Veneti, Maria Dolores, Holly Ingleton, Johnny Pavlatos.

Curators: Sofia Dona, Sofia Bempeza, Vassiliea Stylianidou, in collaboration with Athens Museum of Queer Arts and women’s collective Beaver Co-curators: Cinenova (London), Schwules Museum (Berlin), Pembe Hayat KuirFest (Ankara)

AMOQA (ATHENS MUSEUM OF QUEER ARTS) is a hybrid space for the research and promotion of arts and studies on sexuality and gender. It hosts special nights and festivals of performance, screenings of documentaries on gender politics, as well as experimental queer films, technology workshops, lectures on gender topics, queer music gigs and more. At the same time, it has initiated the building of an LGBTQI+ archive, bringing together collections, artworks, zines, interviews, films, photography etc κλπ, in an attempt to trace a cartography of greek LGBTQI+ movements. AMOQA would like to act as a meeting point for the networking of researchers and artists that work on body politics, aiming at the creation of new projects as well as the exchange of ideas and thoughts. AMOQA functions as well as a safe platform where different activist feminist queer groups use for their meetings and events.

Beaver is a women’s co-op, which is deeply concerned about the state of things and actively engaged in expressing its solidarity to diversity, whatever way that approaches our space: on foot, by wheelchairs and baby carts, on bikes etc. This co-op is made of basketball players, manicurists, builders, architects, shipbuilders, cyclists, seamstresses, librarians, carpenters, activists, employees, house ladies, sound engineers, dog mothers, cat mothers, or simply mothers and many more. The project is based on equal participation and decision-making among the team, on the confidence for its operation and the creation of a safe space. The formation of Beaver, like many similar initiatives around the world, aims at: un-education from the capitalist mode of working relations, strengthen of solidarity, companionship and mutual understanding, as opposed to individualism, the rationalization of the maximum individual benefit and individual solutions. Beaver focuses on the creation of horizontal networks of cooperation and the abolition of poorly understood competitiveness, opposed to late capitalist working relationships. 

Cinenova is a volunteer-run charity preserving and distributing the work of feminist film and video makers. Founded in 1991 Cinenova has its origins in two pre-existing feminist organisations active since the late 1970s, Circles and Cinema of Women. Cinenova currently distributes over 300 titles that include artists’ moving image, experimental film, narrative feature films, documentary and educational videos made from the 1920s to the late 1990s. The thematics in these titles include oppositional histories, post-colonial struggles, reproductive labour, representation of gender, race, sexuality, and importantly, the relations and alliances between these different struggles. The Cinenova Working Group, founded in 2010, oversees the ongoing work of distribution, as well as special projects that seek to question the conditions of the organisation, and includes Cay Castagnetto, Emma Hedditch, Karolin Meunier, Charlotte Procter, Ash Reid, Irene Revell, Sandra Schäfer, Kerstin Schroedinger, Louise Shelley, Marina Vishmidt.

Schwules Museum Berlin. Since its founding in 1984 in Berlin the Schwules Museum has grown into one of the world’s largest and most significant institution for archiving, researching and communicating the history and culture of LGBTIQ communities. The museum with its more than 70 staff members has been the source for numerous contributions to research, houses highly recognized exhibitions as well as the world’s largest archival holdings related to queer life. The board of directors and large parts of the staff work on a voluntary basis. It’s everyday operations are funded partially with the help of government funding, partially by donations, membership fees and the entry fees of its visitors. In recent years the museum is in a process of queering itself - decolonizing its past and reflecting on its own participation in exclusionary politics to furthermore become a social and discursive space for new queer alliances. In 2018 the Schwules Museum announced the “Year of the Women*” with a year-long queer feminist programming as an intervention into its male-gay dominated structure and remind visitors of the feminist roots of the queer movement.

KUIRFEST. Pink Life QueerFest organized by Pink Life Lesbian, Gay, Bisexual and Trans (LGBT) Solidarity Association in Ankara, is the first queer festival in Turkey. Film enthusiasts have an opportunity to watch LGBT-themed films from different countries from all around the world. The first edition of the festival was held in 2011 in Ankara. The festival aims to create new and fresh areas of (self-) expression of LGBTQI individuals and artists and to raise awareness on LGBT struggle through the use of art; and it creates an opportunity for detailed discussions about Queer Theory.

[kaliarda]

scans from the 2nd issue of the revolutionary Kraksimo magazine, December 1981 (source)

[amoqa]

ΝΟΕΜ23 Πικροδάφνες* Πάρτυ για την Ολοκλήρωση του Ντοκιμαντέρ

(for ENG scroll down)

Το Paola Team Documentaries με αφορμή το καινούργιο ντοκιμαντέρ ''Οι Πικροδάφνες''*, σας προσκαλεί να γιορτάσουμε μαζί στο πιο καλιαρντό πάρτυ. Σάββατο 23 Νοεμβρίου, AMOQA, Πατησίων 14 Athens, 106 77

*''Oι Πικροδάφνες'' είναι μια βόλτα στην νυχτερινή Αθήνα μέσα από τα μάτια της Μπέτυς Βακαλίδου (Betty Vakalidou), της Εύας Κουμαριανού (Eva Koymarianoy) και της Πάολας Ρεβενιώτη (Paola Revenioti).

DJ sets: Soannefair (S O a N N E F a I R, FXLNG, Φάντασμα στη μηχανή, Last Days of Sex (Last days of sex) Trailer Music: Opera di bestia (Opera di bestia) Μετά τις 22:00 - ελεύθερη είσοδος (τα έσοδα θα διατεθούν για την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ) Ο χώρος του αμόκα και το WC είναι προσβάσιμα σε αμαξίδια.

--- ENG Paola Team Documentaries, οn the occasion of the new documentary 'The oleanders’’*,invites you to celebrate with us at the most kaliarda party. Saturday November 23, AMOQA, Patision 14 Athens, 106 77 DJ sets: Soannefair (S O a N N E F a I R, FXLNG, Ghost Machine, Last Days of Sex (Last days of sex) Trailer Music: Opera di bestia (Opera di bestia) After 22:00 - free admission (any revenue will go towards the completion of the documentary) * 'The oleanders’ is based in a night stroll in Athens through the eyes of Betty Vakalidou (Betty Vakalidou), Eva Koumarianou (Eva Koymarianoy) and Paola Revenioti (Paola Revenioti). ΑΜΟQA is accessible to wheelchairs.

[victoriaenjoyshardcore]

are you done with bars? we need to partee gurl

hah I ‘ve been waiting for this message dude lol

so, tomorrow we ‘re crushing Endlec yet hold your horses cause next Saturday we ‘re gna be at AMOQA fundraising for our new doc with Paola Revenioti’s documentary team

and don’t fuck it up 🌈🦄💫

[aphroditeproject]

12:00-16:00 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ > AMOQA (ATHENS MUSEUM OF QUEER ARTS) SLUT PRIDE. Εργαστήριo για το slut shaming και την κουλτούρα  του βιασµού. Βανέσσα Βενέτη, Άννη Σιµάτη, Μαρία Ντολόρες

21:00 ΠΡΟΒΟΛΕΣ > ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ - ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΪΣ οι γλώσσες της* + οι εικόνες της* Καλιαρντά, Πάολα Ρεβενιώτη, 2015, 58’ Requiem pour le XXe siècle, Maria Klonaris / Katerina Thomadaki, 1994, 14’ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 22:30 Nitrate Kisses, Barbara Hammer, 1992, 67’ Cement X, Lene Vollhardt & Luce deLire, 2018, 14’41’’ Becoming Irfan, 2010, Eshan Rafi, 8’23’’ Semén, Metatheodosia, 2016, 8’15’’ Juck, Olivia Kastebring & Julia Gumpert & Ulrika Bandeira, 2018, 18’

12:00-16:00 WORKSHOP > AMOQA (ATHENS MUSEUM OF QUEER ARTS) SLUT PRIDE. A workshop on slut shaming and rape culture. Vanessa Veneti, Anni Simati, Maria Dolores

21:00 SCREENIGS > GREEK FILM ARCHIVE - LAIS OPEN AIR CINEMA her* languages + her* images Kaliarnta, Paola Revenioti, 2015, 58’ Requiem pour le XXe siècle, Maria Klonaris / Katerina Thomadaki, 1994, 14’ BREAK 22:30 Nitrate Kisses, Barbara Hammer, 1992, 67’ Cement X, Lene Vollhardt & Luce deLire, 2018, 14’41’’ Becoming Irfan, 2010, Eshan Rafi, 8’23’’ Semén, Metatheodosia, 2016, 8’15’’ Juck, Olivia Kastebring & Julia Gumpert & Ulrika Bandeira, 2018, 18’

ΠΡΟΒΟΛΕΣ / SCREENINGS

Πάολα Ρεβενιώτη, KΑΛΙΑΡΝΤΑ, 2015, 58’ H Πάολα Ρεβενιώτη και η κινηματογραφική ομάδα Paola Team Documentaries παρουσιάζουν το πρώτο τους μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με θέμα τα καλιαρντά, την κρυφή γλώσσα των ομοφυλόφιλων της Ελλάδας, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τη δεκαετία του '40 μέχρι την αρχή της μεταπολίτευσης. Η ίδια η Πάολα πρόλαβε τη χρήση αυτής της ιδιότυπης γλώσσας στη δύση της, κατά τη δεκαετία του '80, στον κήπο του Ζαππείου, στην πιάτσα, αλλά και στην επαρχία. Ενώ το σχέδιο ξεκίνησε ως μία απλή καταγραφή της ιστορίας των καλιαρντών, από νωρίς έγινε αντιληπτό πως δεν μπορούσε να μην αφορά παράλληλα και την εξέλιξη της ζωής των ομοφυλόφιλων στα μεταπολεμικά χρόνια. Έτσι, προέκυψαν θέματα όπως ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, τα στέκια, τα προβλήματα των ανθρώπων ανά τις εποχές και πώς σταδιακά οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση. Εκτός από θεωρητικούς, τα φώτα τους σε τούτο το ξεχωριστό ντοκιμαντέρ δίνουν και άτομα της πιάτσας με βιωματική του θέματος γνώση.

Paola Revenioti, KALIARNTA, 58 min, 2015 Paola Revenioti, in collaboration with Paola Team Documentaries, presents a feature-length documentary on Kaliarnta, which is the name for the underground language of homosexuals used in Greece since 1940s till the 1980s. Paola has experienced herself the use of Kaliarnta at the end of the 80s in the garden of Zappion (Zardeen) in Athens, in hustle streets but even in the province. The film Kaliarnta not only depicts the history of this clandestine language but also follows the outgrowth of the homosexual life in Greece and focuses on love, sexuality and people's biographical experiences and knowledge of the scene.  (Image: © Paola Revenioti 2015)

Κατερίνα Θωμαδάκη / Mαρία Κλωνάρη, REQUIEM POUR LE XXE SIÈCLE, 14 min, 1994 Tο Requiem pour le XXe siècle αποτελεί μέρος του έργου The Cycle Angel (1985-2014), το οποίο παίρνοντας σαν αφετηρία μια ιατρική φωτογραφία ενός ερμαφρόδιτου και περιλαμβάνει περισσότερα από είκοσι έργα: περφόρμανς, εγκαταστάσεις πολυμέσων, φωτογραφίες - γλυπτά, ηχητικά έργα, ραδιοφωνικές εκπομπές, ένα βιβλίο των καλλιτέχνιδων, computer animation και βιντεοταινίες. Το Requiem pour le XXe siècle συσχετίζει τη φωτογραφία "Angel" με αρχειακό υλικό από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό μανιφέστο. Ως ένα σώμα της διαφορετικότητας, ένας ξένος, το "Angel", αποκτά έναν ασαφές ρόλο αυτό του παρατηρητή, μάρτυρα, θύματος ή δικαστή.

Maria Klonaris & Katerina Thomadaki, REQUIEM POUR LE XXE SIÈCLE, 14 min, 1994 Requiem pour le XXe siècle is part of the work The Angel Cycle (1985-2014), which has its starting point at a medical photograph of a hermaphrodite and includes more than twenty works: multimedia performances and installations, photo-sculptures, sound pieces, radio broadcasts, an artist’s book, computer animations and video tapes. Requiem pour le XXe siècle brings the "Angel" photograph in relation with archival footage from 2nd World War. It is an anti-war manifesto, an elegy. As a body of difference, a stranger, the "Angel" figure acquires an ambiguous status of observer, witness, victim or judge. (Image: © Klonaris / Thomadaki 1994)

Barbara Hammer, NITRATE KISSES, 67 min, 1992 Γυρισμένο σε μαυρόασπρο Super 8 και μετατρεπόμενο σε φιλμ 16mm, το Nitrate Kisses εστιάζει στην περιθωριοποίηση της λεσβιακής και ομοφυλοφιλικής σεξουαλικότητας στον εικοστό αιώνα. Το φιλμ παρουσιάζει αρχειακό υλικό από την πρώτη gay ταινία στην ιστορία των Η.Π.Α., το Lot in Sodom των James Sibley Watson and Melville Webber, ζευγάρια που κάνουν έρωτα, περιλαμβανομένων δύο ηλικιωμένων λεσβιών, ένα ζευγάρι gay με διαφορετικές καταγωγές (mixed-raced) και ένα ζευγάρι λεσβιών S/M. Προβάλλοντας την χωρίς ντροπή οικειότητα των ζευγαριών που κάνουν έρωτα, το Nitrate Kisses είναι μια προκλητική ταινία που σπάει τα στερεότυπα, που έχει μια πολεμική πολιτικού χαρακτήρα και πάνω απ όλα αποτελεί μια δυνατή ωδή στις αισθησιακές απολαύσεις της αγάπης και της οικειότητας.

Barbara Hammer, NITRATE KISSES, 67 min, 1992 Shot on grainy black-and-white Super 8 and blown up to 16mm, Nitrate Kisses focuses on the marginalization of lesbian and gay sexuality in the twentieth century. Archival footage taken from the first gay film in US history, James Sibley Watson and Melville Webber’s Lot in Sodom, frames extended sequences of lovemaking by couples, including two elderly lesbians, a mixed-race gay couple and an S/M lesbian couple. In the unashamed intimacy of its lovemaking sequences, Nitrate Kisses is taboo-busting provocation, politically charged polemic and, above all else, a rapturous visual ode to the sensual pleasures of love and intimacy. (Image: © Barbara Hammer 1992)

Lene Vollhardt / Luce deLire, CEMENT X, 14:41 min, 2018 Το Cement x είναι μια τρανς-φουτουριστική δυστοπική επιθυμία. Είναι μια ιδεολογική ελπίδα που αγκαλιάζει συνενοχικά την αποκυρηγμένη επιθυμία για ελαφριά καταπίεση. Το Cement x αποτελεί μια προσωρινή δεξαμενή η οποία βλέπουμε να εκφράζεται στις μέρες μας μέσα από μια μυστική συμμαχία ανάμεσα στους αυτοαποκαλούμενους νεο-μαρξιστές, στις ταυτοτικές εναλλακτικές και στην αστική κεντρο-αριστερά, αρθρωμένων μέσα από μια ελάχιστη ακουστική και οπτική απόκλιση ανάμεσα στο "hipster" και το "nipster." Η νεοφιλελεύθερη συνενοχή τους, καλυπτόμενη κάτω από το άλλοθι ενός δήθεν ανθεκτικού μοντέλου ύπαρξης, λειτουργεί με τη μοναδική πραγματιστική τεχνική της άρνησης: αυτή της φροντίδας του εαυτού.

Lene Vollhardt / Luce deLire, CEMENT X, 14:41 min, 2018 Cement x is a trans-futuristic dystopian desire. It is an ideological hope and lavish embrace of complicity with the disavowed craving for soft oppression. It is a temporal reservoir that we see currently expressed in a secret alliance between self-proclaimed neo-Marxists, identitarian alternatives and the bourgeois center left, articulated through the apparently minimal graphic deferral from "hipster" to "nipster.” Their neoliberal complicity, covered as allegedly in itself resistant mode of existence, cooperates in a single pragmatic technique of denial: self-care. (Image: © Lene Vollhardt / Luce deLire 2018)

Eshan Rafi, BECOMINIG IRFAN, 8:23 min, 2010 To Becoming Irfan διερευνά την ιστορία μιας ανδρικής ταυτότητας που συμπεριπλέκεται με το σώμα που φαίνεται στην οθόνη, το οποίο είναι ένα non-passing, κουίρ σώμα. Ταυτόχρονα οι Eshan Rafi προσπαθούν να γράψουν εκ νέου την ιστορία τους ποιοί είναι και τί επιθυμούν.

Eshan Rafi, BECOMINIG IRFAN, 8:23 min, 2010 Becoming Irfan explores how the story of a male identity becomes intertwined with the body that is visible on screen, which is a non-passing, genderqueer body. At the same time, Eshan Rafi tries on the pronoun “he” for size, to re-inscribe the story of who they are and what they desire. (Image: © Eshan Rafi 2010)

Metatheodosia, SEMÈN, 8:15 min, 2016 Αυτό το περφόρμανς είναι μια προσπάθεια απόδρασης από κοινωνικές και οικογενειακές αξίες που διδάσκονται κατά την κοινωνικοποίηση ενός ατόμου που του έχει αποδοθεί το θηλυκό φύλο στη γέννα, σε ένα ελληνικό κοινωνικό πλαίσιο. Η περφόρμερ χρησιμοποιεί το αίμα περιόδου της ως μέσο χαρούμενης υπενθύμισης ότι για άλλον ένα μήνα γλίτωσε από τον κίνδυνο να κάνει παιδιά.

Metatheodosia, SEMÈN, 8:15 min, 2016 This performance is an attempt to escape societal and family values as they are taught along with the socialization of a person who is assigned female at birth in a greek (sic) social context. To the performer, menstrual blood symbolises a happy reminder, a sign that they have not been fertilized, hence they have once again survived the danger of having to give birth. (Image: © Metatheodosia 2016)

Olivia Kastebring & Julia Gumpert & Ulrika Bandeira, JUCK, 18 min, 2018 Το Juck είναι σεξ. Το Juck είναι ενέργεια. Το Juck είναι διαμαρτυρία. Το Juck είναι θεραπεία. Το Juck είναι δράση. Το Juck είναι κυριαρχία. Το Juck είναι πρόκληση. Το Juck είναι ανοχή. Το Juck είναι κίνηση. Το Juck είναι φαντασίωση. Το Juck είναι διέγερση. Το Juck είναι ουτοπία. Το Juck βλέπει τον εαυτό του, ακόμα κι αν είναι δύσκολο. Το Juck δεν ζητά συγνώμη που υπάρχει. Λένε ότι «Η θηλυκότητα είναι μια λέξη που μπορούμε να γεμίσουμε με ό,τι θέλουμε». Τη γεμίζουμε με Juck.

Olivia Kastebring & Julia Gumpert & Ulrika Bandeira, JUCK, 18 min, 2018 Juck is sex. Juck is energy. Juck is protest. Juck is therapy. Juck is action. Juck is dominance. Juck is provocation. Juck is tolerance. Juck is movement. Juck is fantasy. Juck is arousal. Juck is utopia. Juck is seeing one’s self, even if it’s tough. Juck is not apologizing for existing. ‘Femininity is a word that we can fill up with whatever we want,’ they say. They fill it up with Juck. (Image: © Olivia Kastebring/Julia Gumpert/Ulrika Bandeira & The Swedish Film Institute)

[kaliarda]