#perperok

[perrpperrok]

Yüreklerin kızdığı yerden doğarmış isyan

Zulme ve haksızlığa karşı.

Gözbebeklerini yere düşürmeyen bir halkın hatırına tam şuramda ; bir Kawa dirilir! Yüreğini güneşe verip karanlığa direnen,

bir karahindiba gibi rüzgara tutunup Mezopotamyaya dağılan..

Akrep ile yelkovanı hiçe sayıp zamana bel büktüren,

Rahminde özgür yaşamı taşıyan Newroz.. Hoşgeldin.!!

Geldin ya , Taşları ısırmaz artık gözyaşımız

Geri geri gitmez üşüyen hiç bir ayak.

Ve doğar güneş!!

Yağmur yüz sürecek artık toprağa ,

Dirilecek yaşam

Renklenecek dağların etekleri

Ve başkaldıracak fidan.

Her biri yitirilen bir can!

Unutma!!

Varsa bu yaşamın bir güzelliği ,

o da özgürlüğe umutla yürüyen İnsan!

Perperok

[natgeokurd]

PERPEROKÊN BEDEW XWEDIYÊ EHLAQEKE KIRÊT IN

Nivîs: Erika Engelhaupt | Wêne: Nigel Pavitt, Getty Pinpinik, perperok, pepûle û bi dehan navên din; lê bi qasî navên xwe ehlaqên wan jî cuda nin. Ber bayê bedewiya wan nekevin, aliyên wan yên kirêt hêj nayên zanîn. Bi sedan sal in pinpinik me dixapînin: Li baxçeyên me kulîlk bi kulîk digerin, bi reng û bejna xwe asoya me fireh dikin. Em li ser wan helbestan dinivîsin... Lêbelê aliyekî wan ê tarî jî heye. Yê ewil rengên wan ên nuwaze ne; Lêbelê ew reng tenê hişyarî ne. Ne tenê ew; Pinpinikên ku em bi wan dizanin xwediyê nepeniyeke kirêt in. Perperoka Baskdirêj ê Zebrayî (Heliconius charithonia); Xwedî dîtbariyeke bêguneh e.

Perperoka Zebrayî ya Baskdirêj di sala 1996’an de bû sembola parêzgeha Floridayê. Lêbelê ev perperok gelek bijehrî ye. Aliyekî wê mirovxwer jî heye, dema ku kurmik ango nû tê dinyayê xwîşk û birayên xwe dixwe! Lêbelê ev yek şêwaza wê ya herî bêguneh e. Ji ber ku ew destdirêjekî pûpayan e jî ango tecawîzkarekî perperokên negihîştî ye. Pûpa serdema kozayê ya di navbera kurmik û gihiştînê de ye ango ji bo vê dema perperokan pûpa tê gotin. Ji xwe ev yek kirêtiya tecawîza pûpayan nîşan dide. Gava perperokek mê ji gûzikê xwe (malik) derdikeve perperokên nêr dora wê digirin û ji bo ku bikevin pêşiya hevdu rageşî derdixin. Kî bi ser keve ew bi perperoka mê re dikeve têkiliyê. Lêbelê ji bo encama vê pir bêsebr in, hêj ku perperok ji gûzika xwe derneketiye bi lebatê xwe yê tûj ê bi navê klasper gûzikê diçirînin û beriya derketinê dikevin têkiliyê. Perperoka mê di nav gûzikê de asê dimîne û jiber ku neçar e ji bo vê yekê destdirêjiya pûpayê tê gotin. Hinek biyolog ji bo vê yekê “gayîna bizorê” jî dibêjin, an jî dibêjin gayîna pûpayan. Navê vê yekê her çibe bila bibe ev yek ji bo pirtûkên zarokan hêj ne guncav in. Perperoka zebrayê ya baskdirêj bi rastî perperokeke pir bedew e. Dibe ku bi saya vê yekê ev perperok sembola parêzgeha Floridayê ye. Qet nebêjin ev perperok derasayî ye, ji ber ku xizmên wê jê qeleştir in. Kêziknas (entomolog) Dino Martins li daristanên Nandiya Bakur ên Kenyayê lê rast hatiye ku di navbera 2 perperokên xêzespî de şer derdikeve. Komek perperok ji dareke wergeriyayî ava fermente an go rîçalê daran vedixwin û yek bi yek hêdî hêdî serxweş dibin 2 perperokên xêzespî jî dest bi şerekî balkêş kirine. Bi baskên xwe li hev dixin, herî dawî baskên perperoka têkçûyî dixeve xwarê û dawî li şerê wan tê. Ji kaşîfên berê yên National Geographicê Martins gava rêveberiya Navenda Lêkolîna Mpalayê dikir derbarê perperokên Charaxes de ji kovara Swarayê re nivîsek nivîsandibû. Kovar li Efrîqaya Rojava weşana xwe dike.

Perperoka Charaxes ya reh-spî rêzê ajalan dixwe. Di nivîsa xwe de dibêje “Bilez û bihêz e.”, “Tehma devê wê ne aroma ye. Ava fermente, rîxa teze û goştê genî yê ajalên sekitî ji bo wê lezeteke cude ye.” Hûn qet nekevin navbera perperok û rîxeke teze. Bi vê gelek hêrs dibin. Xortimên xwe vedikin û vedixwin. Xwe û amîno-asîtên ku ji giyayan nagirin, diavêjin mexdeyên xwe. Ji vê re tê gotin “serşoka heriyê”.  Ev yek ji bo perperokan tiştekî asayî ye. Gû ji bo wan xweş e lê hewce nake ku her tim jî wisa bibe. Dema em li siruştê dinêrin hin komên perperokan heywanên mirî tehm dikin, hin ji wan rondikên çavan vedixwin hin jî xwe di gîliyê didin. Gelo zirarê perperokan digihîje me? Qisûrê efû bikin; lê ne her wext. Perperok, dema nû çêdibin wek kurmikan in. Ger hûn, nebateke bi tahm bin, mirov nikare bêje ew bê zerar in. Ji xeynî vê, dikarin goşt jî bixwin. Hetta hin ji wan dikarin bibin parazît jî. Ji bo ku li çêlikên wan xwedî derkevin perperokên Maculinea rebeliyê, moriyan dixapînin. Kurmik, dikarin bizarî gêrika qralîçeyê jî bikin û wek wê dengan derxin. Wek ku dewlemend di nav texterewan de diçin, morî jî kurmikan, li ser pişta xwe dikin û dibin koloniyan. Di hundir de, wek axayan tên ezimandin. Xwarina wan, ji aliyê moriyên karker ve tê dayîn. Dema xwarin kêm be moriyên notirvan,  moriyên çêlik dikin qurban û zikê wan têr dikin. Yanî ev perperok ji bo ku çêlikên wan, bi tenê û birçî nemînin, sextekariyeke balkêş dikin. Werin em dîsa lê binêrin. 7 taybetiyên nexweş ên perperokan hene:  - Zêde zêde serxweş dibin - Şer dikin - Gû dixwin - Rondikên çavan vedixwin - Moriyan dixapînin - Destdirêjiyî li pûpayan dikin Şaş fahm nekin, ji perperokan hez dikim. Lê her ku ez rûye wan ê reş dibînim zêdetir ji wan hez dikim. Li ser rengên wan ên curbicur gelek tişt tên gotin. Lê li gorî min tu peyv taybetiya wan bi lêv nake. Parzemîn Solutions  Read the full article

[bawerfirat]

[gurmijok]

Perperok

[jinwelat]

PERPEROK*

BÖLÜM 1 : Welat'a ve Leyla'ya

Yıl 2012

Üniversiteye heyecanla başladığım zamanlarda üniversitemi tarihi Fındıklı binası olarak beklerken Bomonti gibi beton bir kampüsün beni karşılayacağını kim bilebilirdi.Daha ilk adım attığım anda hiç sevmediğim bu kampüste nasıl girdiysem de öyle çıkmış oldum.Daha ilk senemde sadece sınav-ev arası mekik dokuduğum,üniversiteli tüm arkadaşlarımın İtalyan ve Fransız liselerinden mezun olmasının verdiği entellektüellik(?) içerisinde 'burası bana ait değil' diyerek uzaklaştığım arkadaşlarım, bir türlü kendime ait bir yer bulamadığım ilk senemde derslerim teq û req de olsa geçti.

İlk senemde bir çok çevreden arkadaş edinip aslında bi o kadar da anlaşıyor olmama rağmen 'kendimi oraya ait' hissedememe meselesi hayatımda çok ciddi etkileyen bir yerdeydi. Ciddi adaptasyon sorunu yaşıyordum.O dönemler de Kürtçe Kurs açıldığını görmüş ve o kursta Cihan,Leyla,Dilber vs. bir çok arkadaş tanımıştım.Kursun sayısının az olmasından kaynaklı da sonrasında kurs kapanmıştı. Kurs dışında artık hayatıma dokunan isimler kursla birlikte girmişti,onlardan biri de Leyla idi.Leyla ile çok görüşemiyorduk ama ara ara telefondan telefona konuşuyor,dedikodu yapıyorduk.

O dönemlerde Bursa'dan Merve diye de bir arkadaşım vardı.Ciddi şekilde derslerine yoğunlaşıyor ve akademisyen hayallerinden kaynaklı da çok sıkı ders dinliyordu.Hocalarımızın her birinin el hareketlerinden söylemlerine kadar inceleyen bir o kadar da buradan beslenmek isteyen bir pozisyonu vardı.Gel zaman git zaman Merveyle biraz daha vakit geçirmek adına dışarıda bir şeyler yapıyor,et yemediğim için gittiğimiz tüm cafe veya lokantalar mecburi olarak bana göre belirleniyordu ki o da bu durumdan oldukça rahatsızdı ama ne yapsın el mahkum çorba içiyordu.Bende o dönemde apolitik ama bir o kadar da ailenin vermiş olduğu ve her fırsatta aşıladığı yurtseverlik ile süreç takibi yapıyor Merve'ye Kürdistan'da yaşanılanları anlatıyor ve fikirlerini değiştirmeye çalışıyordum.Cenazelere yapılan işkenceleri 'tchibo' diye bir cafede anlattığım zaman dün gibi aklımdadır mesela.Merve faşist biriydi ve bunları anlatan,gerçekleri gösterme sürecim çok da uzun veya sancılı olsa da sonunda sosyalist kimliğe kavuşturmuştuk.Daha örgütlenmeden(?) örgütlediğim ilk arkadaşımdır.Merve'nin ailemle tanışmasıyla birlikte daha çok bana bağlanmış ve her gün mutlaka konuşur olmuştuk.Çünkü ilk tanıştığında yarattığı ön yargıların tümünü kırmış,fikir değişikliği yaratmış ve hayatında büyük bir değişim yaratan arkadaşı olmuştum.

2013'ün yaz aylarını genelde Hakkari'de geçiriyor,İstanbul'un o kuru gürültüsünden kısa da olsa kurtuluyorduk.Temmuz ayında dayılarım gece buğday biçmeye gitmiş bizde kuzenimle birlikte çay hazırlamış ve buğday biçtikleri yere doğru götürmüştük.Dayılarım çaylarını bitirmiş dinleme molasının ardından tekrar çalışmaya koyulmaya başlayınca bizde bardakları ve çaydanlıklarımızı almış,eve doğru yürümeye başlamıştık.Eve doğru yaklaştığımızda bir at kişnemesi sesi gelmiş ve ben "kim bu hayvan" diyerek elimde çaydaklıklarla kapıya doğru yönelerek açmaya çalışmıştım.Açtığım gibi kapının kenarında beliren bir kelebek* vardı.Kelebeği* gördüğüm gibi şok olmuş kafamı kaldırdığımda ise uzun yıllardır görmediğim dayımı görmüştüm.Hayatımda ilk defa görmüş olmanın verdiği şokla Kürtçe "merhaba,tu keça ke yî?" diye ilk sorusuna sadece annemin ismini söyleyerek cevap vermiş,sonrasında ise yine "nave te çî ye?" sorusuna ise verdiğim *B cevabıyla bana kızmış bu ismin bana kimin koyduğunu kızgınlıkla neneme(annesi) sorduğuna şahit olmuştum.Bundan kaynaklı gittikçe kızarıyor sıkışmışlıkla sorularına Türkçe cevap verince dayım bana daha çok öfkeleniyordu.Tam bu sırada kuzenim Rugeş'in içeri girmesiyle "bak onun ismi ne kadar güzel" deyip örnek isim göstermesi de bir olmuştu.Yani dayımla ilk karşılaşmam onu öfkelendirmeme yol açmıştı.Sonrasında gönderilen haberlerle aile fertleri toplanmış dayımın etrafında ona sokulmaya daha yakın olmaya çalışan bir çok yeğeni ve kardeşi doluşmuştu.Herkes sessizce onu dinliyor,durumlarını ısrarla soruyorlardı.Tam o sohbet esnasında nenem bana Kürtçe bir şey sormuş sonrasında yine Türkçe cevap vermemle birlikte dayım yine sinirlenmişti.Diğer dayılarımda Roj Tv'de sunulan Türkçe haberleri örnek göstererek o zaman onu yapmasınlar deyip beni savunmaya çalışmışlardı.Dayım sonrasında bana dönüp "ben ne için çıktım?tam da bunun için çıktım ve bu yüzden evde değilim" demişti.Bende öğreneceğime söz vermiş,öğrenmezsem eğer "bir daha eve gelmeyeceğim" diyerek dayım bana tavır alacağını söylemişti.Yine aynı şekilde ismim üzerine geçen tartışma da ismimi değiştirmesine dönük aile fertlerinden talep gitmiş, dayımda" daha Kürtçe bilmiyor ne Beritan'ı ne Zozan'ı" demişti.Aile fertlerinin önerdiği iki isim buydu ve bunun üzerinden de atıfta bulunmuştu.Bende bu durumdan kaynaklı daha çok kızarmış,bozulmuş ve neredeyse ağlamaklı duruma gelmiştim.Sonrasında biten sohbetle birlikte dayım artık gideceğini belirterek tüm aileyi sıraya dizilmesini ve tek tek selam verip vedalaşacağını söylemişti.Bizlerde aynı şekilde tek sıra halinde yan yana dizilerek onun teker teker bize sarılıp öpmesini bekliyorduk ve öylede yapıp gitti. Tüm aile gördüğüne çok çok mutlu olmuş ve hasta olan annem gördüğüne sevinmiş aynı zamanda da iyileşmiş haliyle uyumaya doğru yol almıştı. Bu ziyaret yaklaşık 1 hafta daha gündemimizde olmuştu.8'den 70'ine kadar olan aile üyelerimiz bana sürekli Kürtçe isim bulmaya çalışıyor ve beğendirmek için de ısrar ediyordu.Yine bu sohbet gündemdeyken bir gün dayımla birlikte gelen bir arkadaş tekrar bizi ziyarete gelmiş ve bana isim bulup bulmadığımı dayımın merak ettiğini sormuştu.Bende bulamadığımı bu yüzden de isim koyulamadığını söylemiştim.Arkadaş da dayımın bana isminin "Jîn" olmasını ister mi bi sor dediğini aktarmış bende gönderdiği isme bayılmıştım.Sevinerek olur dememle birlikte tüm aile bu isme kendini alıştırmaya çalışmış ve artık ailede ismim Jîn olmuştu.Yine de ilk ziyaretten kalan bir moralsizlik bende yer etmiş az da olsa dayıma biraz kırılmıştım.O da öyle hissediyor olmalı ki bir kaç defa çağırmış bende yine kızacak diye gitmemiştim ama ne kaçırdığımı sonra öğrenecektim.Yani Fırtına*yı kaçıracaktım.

2014'ün ilk dönemleri tabii üniversite açılmış cıvıl cıvıl baharın sesleri yankılanıyorken kentte bir gün Uygarlık Tarihi II dersinin bir oturumunda iki genç kadın "Hakkarili biri varmış sınıfımızda tanışmadık kimdir acaba gördün mü hiç?" gibi söylemleri ile bana zarf attıklarını hissetmiştim.Tabi hemen sonrasında çok fazla devam etmelerine imkan vermeden "sanırım benden bahsediyorsunuz" diyerek tanışmıştım.2 genç kadından biri de Hakkarili diğeri ise Bitlisli idi.Orada tanışıp sonrasında 8 Mart için yapılan genç kadın toplantısına katılmıştım.O günde gideceğim zaman Merve'ye "işim var sonra görüşürüz seninle" diyerek uğurlamıştım. Kantine inip üniversitede bulunan diğer genç kadın arkadaşlarla tanışmıştık.Toplantı sırasında o hafta yeni aldığım İphone5s telefonuma kahve dökülmüş "ben buna o kadar para verdim" diyerek telefonu ters çevirmiş ve kahvenin döküldüğü yerleri temizliyordum.Tabi o sıra orada bulunan bir çok kadın arkadaşımın sırf bu söylemimden kaynaklı benden hoşlanmayacağını,bu söylemin bana sonrasında nasıl geleceğini bilemiyordum.İlk defa gelmiştim ve benim için telefon her şeydi saklayamazdım.Sonrasında toplantı da fistan giyileceğine dair bir kararlaşma sağlanmış ve hazırlıklar için pankartlar getirilmiş,şarkılar için çalışmaya başlanmıştı. 8 Mart'ın gelmesiyle birlikte de benimle aynı üniversitede okuyan bir kuzenim erbane için,diğer kuzenimse şarkı söylemek için etkinliğimize katılmış ve halay çekerek zılgıtlarla,pankartlarımız,renklerimizle coşkulu bir çalışma ortaya çıkarmıştık.Günün bitişiyle birlikte eve gidildiğinde günün yorgunluğu hissedilmiş ve sonrasında "Ben Welat" diye gelen bir facebook mesajıyla bir anda tüm enerjimi tekrardan toplamıştım.Facebooktan mesaj atan dayımdı.Onun olup olmadığını kavrayamamıştım ama içimdeki heyecanda durmak bilmiyordu ve onun olduğuna da inanmak istiyordum.Welat arkadaşın bununla birlikte sonrasında arayıp konuşmasıyla onun verdiği enerji bize tekrardan mutluluk vermiş günün yorgunluğunu attırmıştı.Konuştuktan sonra da ilk fırsatta fistanlı fotoğraflarımızı facebooka eklemiştim.İstanbul'da ilk defa giymiş ve kendimi de aşşırı beğenmiştim.İçimdeki Geverlilique uyanmıştı inkar edemezdim.Kesinlikle paylaşmalıydım.Tam bundan 2 gün sonra Welat arkadaş bana mesaj atmış "8 Mart'ını kutlarım,bu yolda verdiğimiz tüm fedakarlıklar sizler içindir,devam edin" diyerek çalışmaya dair ilk yoğunlaşma adımımı belirlemişti.8 Mart hazırlıklarının bitmesiyle birlikte 21 Mart Newroz hazırlıklarına üniversite de başlanmış ve toplantılar alınmıştı.Tabii kahve meselesinin beni bunlardan uzak tutacağını nereden bilebilirdim ki?Şans eseri 18'i(?) üniversitede kutlanmaya karar verilen Newroz'a giden Fahriye adında Sosyoloji'de okuyan bir arkadaşı görmüştüm.Birlikte gitmeyi teklif etmiş bende ona eşlik etmiştim.İlkin cılız newroz ateşinin yanında az da olsa biriken gençlik vardı.Tam o esnada İTÜ'deki eylemden gelen bir yurtsever grubunun girişiyle newroz ateşi harlanmış etrafında halay çekilmeye başlanmıştı.Bu etkinliğinde sonuna doğru T* arkadaş bana " su satabilir misin" demiş bende " hayatta su satmam" diyerek oradan ayrılmıştım.Tabi bu durum bana 2.kahve meselesi gibi dönecekti.Bu etkinlikten sonrada gündeme büyük Newroz etkinliği girmiş ve yine buna dair çalışmalar belirlenmiş,toplantılar alınmıştı.Tabiki yine ben kahve meselesinin yarattığı durumdan kaynaklı uzak bırakılıyordum.Kazlıçeşme'de yapılacak olan Newroz'a ailemle gitmiş ve yine ailemle beklerken E* arkadaşın "su alır mısınız" söylemiyle bir şaşkınlık yaşamış ve sonrasında yine "gel bana yardım et" diyerek bende su satmaya başlamıştım.

Yani "hayatta" dememek gerekiyormuş.Derseniz arkadaşlar kesinkes yaptırıyor benden söylemesi.

Su satan grubumuz içerisinde Leyla en iyi satışı yapıyor bağıra bağıra " Ava cemidî ava sûse" diyerek su satıyordu.Neşesiyle etrafındakilere su aldıran Leyla aramızda en çok satışı yapan da oldu. Tam bu su satışı yorgunluğu üzerine arkadaşlar beni diğer üniversiteden arkadaşlarla tanıştırmaya başlamıştı.Bir sürü ismini sayacağım arkadaş var ama bu yazımda belirteceğim Perperok*la ilk tanışmamızda burada olmuştu.Yani 2014 Newroz'u İstanbul.Tabi o hatırlamaz.Sorsanız hiç hafızasında yer etmemiştir.

Nisan ayıyla birlikte ben çalışmalarda daha aktif olmak istiyor ve yaratılan"kahve" algısını kırmak istiyordum.Defalarca gelmeme,yanlarında oturmama rağmen benle hiç bir arkadaş ilgilenmemiş ve konuşmamışlardı da doğru düzgün.Bir tek Leyla ile öncesinde gelişen arkadaşlığımdan kaynaklı o ilgilenmeye çalışıyordu.Tam o dönemlerde de benim 5 senelik bir duygusal ilişkim vardı.O dönemler Mart ayı Newroz etkinliği Boğaziçi Üniversitesi'nde de kutlanıyordu.Tam o zamanlarda Leyla'yı D*ile tanıştırmış ve sevgilim olduğunu söylemiştim ama Leyla D*den hiç hoşlanmamıştı.O hoşlanmayınca bende bozulmuştum.Nisan'ın ilk haftalarında artık daha sık üniversitede kurulan üniversite derneği masasına gidiyor ve vaktimi orada geçiyordum.Talebimin daha aktif çalışma olduğunu söyleyince Leyla ilkin duygusal ilişkimin bitmesi gerektiğine dair katı kural koymuştu önümde.Bende bunu biraz düşünmüş sonrasında D*ye çalışma yürütmek istediğimi bu yüzden ayrılmak istediğimi belirterek ayrılmıştım.O da bu duruma saygı duymuştu.

2013-2014 Mayıs'a kadar Leyla ile belki her gün konuştuk belki her gün defalarca birbirimizi aradık.Dedikodu yaptık,dertleştik bi sürü şey oldu.Kimi zaman üzgündü ben destek çıkmaya çalıştım kimi zaman ben üzgündüm o güldürmeye çalıştı.Ama her gün mutlaka sesimizi duyduk birbirimizin.Sımsıkı bağlanmıştım Leyla'ya.Mayıs'ın 3ü üniversite'de Kenan Mak anması yapılacaktı.Üniversitenin bir çok yerine Kenan yoldaşın fotoğrafları asılmıştı.Etkinlik içinde bir çok öğrenci dışarıdan gelmişti ve Perperok*u gördüğüm ikinci etkinlikti.Leyla o gün bana çok garip gelmiş ve eskisi gibi neşeli değil de daha durgun bir görüntü vermişti.His midir bilmem ama belki o gün 7-8 defa "Leyla bugün nereye gidiyorsun" diye sormuştum.O da bu kadar soruya hiç bir cevap vermemişti.Etkinlik bittikten sonra da Leyla'ya yine aynı soruyu sormuş,Leyla'da bu sefer "bilmiyorum" demiş ve sarılıp,öpüp yanımdan ayrılmıştı.Benimde içime dert oldu ya bu,yazdım mesaj attım ama cevap vermedi.Mayıs'ın ikinci haftasına girdiğimizde bir etkinlik için Kadıköy Derneği'ne çağrılmış ve Delal arkadaşla birlikte gitmiştik.Tam o zaman o dernekte etkinliğe kimlerin geleceğini sayarken arkadaşlar "Leyla yok,gitti" demesiyle başımdan kaynar sular dökülmüş,ağlamamak için kendimi tutabilmiştim ama konuşamıyordum.Dilim tutulmuş gibiydi.Hareket ediyordu bedenim ama hissetmiyordum,sesleri o an duymuyordum.Kötü olduğumu hissedince arkadaşlar göndermişlerdi bizi.Bizde o gün çıktık ordan ve T*arkadaşa etkinlikle alakalı aktarım yapmak için aradık o açmayınca E*yi aramıştık.T* sonradan bize dönsede tam o gün E* arkadaşında gittiğini bu yüzden ulaşamadığımızı söylemişlerdi.

Hayatımda ilk defa yakınımdan biri yoktu,Leyla yoktu ve bana da söylememişti söylese birlikte kesin gidecektik.Elini sımsıkı tutacaktım Leyla'nın ama olmadı.Sanki bir parça benden eksildi.Yokladım,bulamadım.

[muhsinozdemir]

Çîrok

Payîz bû, zivistan li devê rê bû, bi stûyeke şkestî heftê birîndar Perperokê xwe li cem hirçê danî û got:

- Ji te hez dikim

Hirçê got , dê vêga bisekine, ez ê razêm û wexta rabûm em ê vê mijarê gotûbêj bikin..

Hirç ket xewa zivistanê...

Perperok jî piştî sê rojan...emrê ji we re be...

[sankikalbiiyok]

🌙 Değil

Ben sana tutuldum ⚫

#PERPEROK

[isrisi]

#RIZGAR #SIWAR #FATOŞ 🐩Kûçik 🐈Pisîk 🐄Çêlek 🐃Ga 🐑Mî 🐐Bizin 🐀Mişk 🐤Civîk 🕊Kevok 🦅Teyr 🦉Kund 🐢Kusî 🐟Masî 🦀Kêvcal 🦋Perperok 🐜Morî 🐝Moz 🐞Xalxalok 🦂Dûpişk 🐖Beraz 🐎Hesp 🐪Hêştir 🐇Kîvroşk 🦇şevşevok 🦃Ciliq 🐍Mar 🤚Dest 👏çepik 👀çav 👃Poz 👂guh 👅Ziman 👄Lêv ❤Dil 👓Berçavk 💍Gustîlk https://www.instagram.com/p/CCO9ebWAmXg/?igshid=3rjacq3rkijn

[peywendi]

After having banned names in Kurdish and prohibiting education in Kurdish the AKP and its trustees are now trying to get votes by using Kurdish for their election campaign in Perperok, Van.AKP and its trustee, who banned the use of Kurdish in Perperok, prohibiting the Kurdish language education opened... via Peywendi

[perrperok]

”Üzülme kelebeğim, bugünü atlatırsak yarın diye bir şey yok.” Ah Muhsin Ünlü

[perrpperrok]

[natgeokurd]

PERPEROKÊN BEDEW XWEDIYÊ EHLAQEKE KIRÊT IN

Nivîs: Erika Engelhaupt | Wêne: Nigel Pavitt, Getty Pinpinik, perperok, pepûle û bi dehan navên din; lê bi qasî navên xwe ehlaqên wan jî cuda nin. Ber bayê bedewiya wan nekevin, aliyên wan yên kirêt hêj nayên zanîn. Bi sedan sal in pinpinik me dixapînin: Li baxçeyên me kulîlk bi kulîk digerin, bi reng û bejna xwe asoya me fireh dikin. Em li ser wan helbestan dinivîsin... Lêbelê aliyekî wan ê tarî jî heye. Yê ewil rengên wan ên nuwaze ne; Lêbelê ew reng tenê hişyarî ne. Ne tenê ew; Pinpinikên ku em bi wan dizanin xwediyê nepeniyeke kirêt in. Perperoka Baskdirêj ê Zebrayî (Heliconius charithonia); Xwedî dîtbariyeke bêguneh e.

Perperoka Zebrayî ya Baskdirêj di sala 1996’an de bû sembola parêzgeha Floridayê. Lêbelê ev perperok gelek bijehrî ye. Aliyekî wê mirovxwer jî heye, dema ku kurmik ango nû tê dinyayê xwîşk û birayên xwe dixwe! Lêbelê ev yek şêwaza wê ya herî bêguneh e. Ji ber ku ew destdirêjekî pûpayan e jî ango tecawîzkarekî perperokên negihîştî ye. Pûpa serdema kozayê ya di navbera kurmik û gihiştînê de ye ango ji bo vê dema perperokan pûpa tê gotin. Ji xwe ev yek kirêtiya tecawîza pûpayan nîşan dide. Gava perperokek mê ji gûzikê xwe (malik) derdikeve perperokên nêr dora wê digirin û ji bo ku bikevin pêşiya hevdu rageşî derdixin. Kî bi ser keve ew bi perperoka mê re dikeve têkiliyê. Lêbelê ji bo encama vê pir bêsebr in, hêj ku perperok ji gûzika xwe derneketiye bi lebatê xwe yê tûj ê bi navê klasper gûzikê diçirînin û beriya derketinê dikevin têkiliyê. Perperoka mê di nav gûzikê de asê dimîne û jiber ku neçar e ji bo vê yekê destdirêjiya pûpayê tê gotin. Hinek biyolog ji bo vê yekê “gayîna bizorê” jî dibêjin, an jî dibêjin gayîna pûpayan. Navê vê yekê her çibe bila bibe ev yek ji bo pirtûkên zarokan hêj ne guncav in. Perperoka zebrayê ya baskdirêj bi rastî perperokeke pir bedew e. Dibe ku bi saya vê yekê ev perperok sembola parêzgeha Floridayê ye. Qet nebêjin ev perperok derasayî ye, ji ber ku xizmên wê jê qeleştir in. Kêziknas (entomolog) Dino Martins li daristanên Nandiya Bakur ên Kenyayê lê rast hatiye ku di navbera 2 perperokên xêzespî de şer derdikeve. Komek perperok ji dareke wergeriyayî ava fermente an go rîçalê daran vedixwin û yek bi yek hêdî hêdî serxweş dibin 2 perperokên xêzespî jî dest bi şerekî balkêş kirine. Bi baskên xwe li hev dixin, herî dawî baskên perperoka têkçûyî dixeve xwarê û dawî li şerê wan tê. Ji kaşîfên berê yên National Geographicê Martins gava rêveberiya Navenda Lêkolîna Mpalayê dikir derbarê perperokên Charaxes de ji kovara Swarayê re nivîsek nivîsandibû. Kovar li Efrîqaya Rojava weşana xwe dike.

Perperoka Charaxes ya reh-spî rêzê ajalan dixwe. Di nivîsa xwe de dibêje “Bilez û bihêz e.”, “Tehma devê wê ne aroma ye. Ava fermente, rîxa teze û goştê genî yê ajalên sekitî ji bo wê lezeteke cude ye.” Hûn qet nekevin navbera perperok û rîxeke teze. Bi vê gelek hêrs dibin. Xortimên xwe vedikin û vedixwin. Xwe û amîno-asîtên ku ji giyayan nagirin, diavêjin mexdeyên xwe. Ji vê re tê gotin “serşoka heriyê”.  Ev yek ji bo perperokan tiştekî asayî ye. Gû ji bo wan xweş e lê hewce nake ku her tim jî wisa bibe. Dema em li siruştê dinêrin hin komên perperokan heywanên mirî tehm dikin, hin ji wan rondikên çavan vedixwin hin jî xwe di gîliyê didin. Gelo zirarê perperokan digihîje me? Qisûrê efû bikin; lê ne her wext. Perperok, dema nû çêdibin wek kurmikan in. Ger hûn, nebateke bi tahm bin, mirov nikare bêje ew bê zerar in. Ji xeynî vê, dikarin goşt jî bixwin. Hetta hin ji wan dikarin bibin parazît jî. Ji bo ku li çêlikên wan xwedî derkevin perperokên Maculinea rebeliyê, moriyan dixapînin. Kurmik, dikarin bizarî gêrika qralîçeyê jî bikin û wek wê dengan derxin. Wek ku dewlemend di nav texterewan de diçin, morî jî kurmikan, li ser pişta xwe dikin û dibin koloniyan. Di hundir de, wek axayan tên ezimandin. Xwarina wan, ji aliyê moriyên karker ve tê dayîn. Dema xwarin kêm be moriyên notirvan,  moriyên çêlik dikin qurban û zikê wan têr dikin. Yanî ev perperok ji bo ku çêlikên wan, bi tenê û birçî nemînin, sextekariyeke balkêş dikin. Werin em dîsa lê binêrin. 7 taybetiyên nexweş ên perperokan hene:  - Zêde zêde serxweş dibin - Şer dikin - Gû dixwin - Rondikên çavan vedixwin - Moriyan dixapînin - Destdirêjiyî li pûpayan dikin Şaş fahm nekin, ji perperokan hez dikim. Lê her ku ez rûye wan ê reş dibînim zêdetir ji wan hez dikim. Li ser rengên wan ên curbicur gelek tişt tên gotin. Lê li gorî min tu peyv taybetiya wan bi lêv nake. Parzemîn Solutions  Read the full article

[perrpperrok]

[perrpperrok]

Ben benim

Ben benim

haritadan bakınca kum tanesi kadar yer kaplamam.

Açlığa 3-4 gün, susuzluğa da ancak 10-15 gün dayanabilirim.

Bağırırsam 10 metre öteden kimse duymaz sesimi.

Soluksuz 1,5 dakika kalabilirken, gözkapaklarımı kapatmadan duramam.

Soğuk bir yel esti mi hele; başlar salya sümük akmaya.

Bakma Cürmüm kadar da yer yakmam.

Ben benim.

Ben sadece benim.

Aynanın önüne geçince sen beni asıl

o zaman gör.

Nice yüzler,kişiler ve maskeler..

Nice kendini bilmeyenler.

Havlayan köpekler ve kuzuya dönüşen aslanlar.

Kazananlar ve kaybedenler

Her şeyi bilenler ve bildiklerini söylemeyenler. Aşıklar.. ve kendini sevenler

Körler..

Sağırlar..

Ergen koca adamlar,

Ve şımarık kadınlar..

gururunun maskarası olanlar

Yetimler, öksüzler..

sevenler, sevmeyenler

yalancılar ,dürüstler..

Ölenler ve öldürenler.

Tabi bir de avucunda ateşi taşıyanlar..

Ve hiç unutmamalı ; deliler...

Dedim ya, ben benim,

Dilim 70 gram , kimisine hançer , kimine yılan kimine bal olur..

Kalbim yarım kilo bile değil , dünyayı taşır , kimi zaman yaralanır, kanar ve kirlenir ..

Gökyüzüyle bir tutarken ben kendimi,

Toprağa kibirle basar geçerim.

Oysa bir soluktur sadece bütün canım,

Ve bir gün geçmeden çürümeye başlar bedenim

Dedim ya; Ben benim!

Ben sadece benim!

Zin Viyan ( Perperok )

[perrpperrok]

Nasıl kıydın

Gökkuşağını bölüp yağmurlara verdin.

güzellik adına ne varsa saçından tutup sürükledin.

Sen !

İnsan !

Her türlü görseli duvara resmettin de,

bir kendini çizemedin bir yere.

Bir kendini bulamadın onca rengin içinde.

Çizip de bakamadın kendi yüzüne

Güle kırmızıyı çalarken dikeni unuttun.

Çimende uğur böceğini,

Gökyüzünde bulutu ,

Suda balığı ,

Toprakta fidanı

Yatakta yastığı

Ve insanda kalbi çizmeyi unuttun!

Sen

İnsan

Onlar ağlarken sen kendi gözyaşını boyadın.

Onca yol çizdin de birinde yürüyemedin.

Burdayım diyen herkeste sen bir kendini duydun.

En çok siyahı sevdin,

En çok karanlığa değdi resmin.

Fırçana yalan bulaştı ,

Fırçana bencillik bulaştı !

Çizdiğin her resimde sen.

Çizdiğin her resimde öfke

Olsun!

Olsun be kurban.

Sen ressam ol, çiz !

Nasılsa bir bakmalık canı vardır her tablonun

Her rengin...

Bakmayız

Görmeyiz onca çirkefi.

Sen ressam ol, çiz!

Belki bir gün yüreğin yeter de

Bakarsın kendi yüzüne

Perperok

[perrpperrok]

Farz et bir mektup yazdım,

kendime değil

gidenlere.

Giderken tutmaya çalıştıklarıma.

Yazdım parmaklarım titreye titreye yazdım. Gocunmadan ,utançlarımı, yanlışlarımı eksikliklerimi yazdım.

Korktum mu yazarken?

Kortum! Çok korktum be kurban.

Acımı yazmaktan ,

Güçsüzlüğümü yazmaktan cok korktum.

İnsan yalnızken ne kadar da cesur oluyor.

Yüzleşmekte bir o kadar korkak..

Tuttum yürek tellerimi çizgi yaptım siyah bir sayfaya.

Gülme! zordur yürek tellerini çizgi yapmak.

Her göz yaşını ustalıkla üzerine dizmek.

Ya düşerse satırdan toprağa ?

Tut ki o mektubu sana , toprağa bağrını açan ,sana yazdım.

Tut ki sükunetine dayanmadı yüreğim.

Ve tut ki ben yattım senin yerine toprağa .

Bana mektup yazar mıydın?

Oysa ne kolaydı gitmek,

Geride kalan can çekişirken.

Bilse gidenler, geride kalanın acısını

Gitmekten utanırlardı..

Zin Viyan

( perperok)