#prestatie

[kamielchoi]

Memento

Ruim de veertig gepasseerd en niks, helemaal niks bereikt. De kranten staan vol met mensen op hun top, 38, 42, 37. Hoogtij van een mensenleven, ervaren, senior. Ben ik geflopt? Mijn boeken worden niet gelezen, mijn these was zwak. Door een gebrek aan interesse blijf ik dadenloos, overleef ik zonder interpunctie identiteitsschuw, in de luwte van het kapitaal.

[diathadevil]

Me: Psshh I'm not that balkan I swear.

Me, after one(1) Artan Lili concert: ZAUSTAVI VREME SAMO NA ČAAAAS. ODBACI PROBLEME DALEKO OD NAAAAS. NE RECI MI ONO ŠTO ŽELIM DA ZNAAAAM, NE RECI MI NIKAD DA LI JE KRAJ?? KAOOO U PRIČI----

[givemeanorigami]

Mia cugina aveva un gran numero di Polly Pocket, quelle scatoline che le aprivi e dentro c'era un piccolo mondo in miniatura, e quando ero piccola, vuoi per magnanimità o per quei dodici anni di differenza, me le prestava per giocare a casa dei nonni. Trattate così bene che ora sono passate alle sue figlie.

Peccato abbia avuto un flash di me che giocavo con la Polly Pocket de Il Gobbo di Notre Dame e sono sicura, un po' per sicurezza mia e un po' per matematica (era del 1995, lei avrebbe avuto 13 anni, dubito avesse mandato nonno a comprarle un'altra polly pocket case), che quella fosse mia e sono altrettanto sicura che non è mai saltata fuori in fase di trasloco.

Qua sta per partire un caso di stato di famiglia perché io voglio sapere dov'è finita, se ci sono ancora tutti i pezzi (come in quelle che a me venivano prestate) e perché non è in mio possesso.

Mi hanno cagato il cazzo chiedendomi in tre e più volte se fossi sicura di non avere il Grillo Parlante* a casa perché non si trovava più, quando io i loro giochi li usavano solo dai nonni, ora batto i piedi e voglio sapere che fine ha fatto quella Polly Pocket. È proprio questione di principio.

[peecee-columns]

Het leven is geen cijfer

Overal waar cijfers worden gehanteerd, zal ook de druk toenemen. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld de druk om meer effectiviteit te creëren, om sneller te worden, om hogere doelen na te streven en om rijker te worden. Hierdoor proberen we te voldoen aan onze eigen maatstaven of aan die van anderen. Dit kan er na verloop van tijd voor zorgen dat het leven dat we leiden uitmondt in een ratrace: een reeks van handelingen die soms niet helemaal leiden tot het gewenste resultaat, waardoor we een tandje zullen bijzetten om wél te voldoen aan de persoonlijke of extern opgestelde criteria.

Als voorbeeld neem ik de sport. Er is weinig zo gezond als regelmatig en ontspannen je rondje te lopen, baantje te zwemmen of stukje te fietsen. Echter, elke sport en activiteit bezit uiteindelijk weer triggers die ervoor kunnen zorgen dat zelfs een ontspannen blokje om wordt gedomineerd door een luxe hartslagmeter en dito stappenteller. En het is natuurlijk wel een uitdaging om elke week minimaal honderd banen te zwemmen binnen een steeds kortere tijd. Bestaan er trouwens nog wieleruitrustingen zonder metertjes, klokjes, tellertjes en apps? En dan heb ik het in bovenstaande voorbeelden alleen nog maar over het recreatieve deel van het bedrijven van sport.

Zo’n twee decennialang was ik actief als wedstrijdzwemmer. Wat begon met het behalen van diploma A eindigde twintig jaar later met een zwemtas vol afgevinkte persoonlijke doelen. Ondanks het feit dat mijn volledig intrinsiek gestuurde credo al die jaren harder, better, faster, stronger was, heb ik deze periode nooit als negatief ervaren, maar zie ik er juist - naast de mooie herinneringen - de voordelen en de positieve kanten van in. Ik ben er namelijk van overtuigd dat sporten op een bepaald niveau je leven kan verrijken op het gebied van planning, doorzettingsvermogen, communicatie en het aangaan en onderhouden van sociale contacten.

Daaropvolgend zijn er parallellen zichtbaar tussen het bedrijven van (top)sport en het onderwijs. Voor veel leerlingen wordt het schoolleven vaak gezien als een wedstrijd, waarbij er jarenlang getraind moet worden om uiteindelijk op een zo hoog mogelijk schavotje te eindigen tijdens de jaarlijkse huldiging van de eindexamenkandidaten. Het diploma staat symbool voor de verdiende medaille of beker, de eindcijfers voor de persoonlijke records en de bloemen en het applaus uit de zaal voor de bevestiging van het behaalde succes. Er mag gejuicht worden, zo vlak na de eindstreep. Want je hebt het papiertje en je grootste overwinning tot dan toe in the pocket.

De connotatie van het woordje ‘wedstrijd’ in combinatie met school, is voor veel leerlingen in het voortgezet onderwijs gebaseerd op het feit dat ze school te veel als een ‘strijd’ zien waarbij gepresteerd moet worden, omdat dat van ze wordt verwacht door de maatschappij. Het is aan de politiek, de schoolbesturen, de directies en het onderwijzend personeel de taak om onderwijs niet te presenteren als een ongezonde plichtmatigheid waar dagelijks gescoord moet worden. Maar waar een kind kan leren en groeien in een veilige en ontspannen sfeer door gezien te worden en intrinsiek gemotiveerd te zijn, of om dat op z’n minst na te streven.

In het nieuwste boekje van ex-leraar en schrijver Johannes Visser (Is het voor een cijfer?) staat beschreven hoe dit bereikt kan worden. Bijvoorbeeld door het inzetten op de begrippen autonomie (keuzes mogen maken), verbondenheid (aangaan van betekenisvolle relaties) en competentie (goed zijn in wat je doet) in het onderwijs en het verminderen van het aantal toetsen waar de leerlingen per jaar een cijfer voor krijgen. Wanneer we dat onthouden zullen uiteindelijk meer leerlingen op een prettige manier over de finish komen en ervaren dat hun leven niet alleen verrijkt is door het behalen en nastreven van bepaalde cijfers.

[madeliefkrans]

je droeg de omafiets van je meisje op je schouder. haar blonde haren weggestopt in haar knalrode wollen jas. ik fietste langs, een hand aan het stuur, een bos valentijnsrozen in de ander. alsnog keek je om.

klaproosrood. haar lippen, haar jurk, haar muts. je kuste me en in de spiegel zag ik haar afdruk op mijn wang.

[hediyemen]

ZİMU - PRO+

Zimu: Sneakerliefhebbers Paradise

Zimu, legendarische schoenencollecties en exclusieve modellen die in beperkte oplage worden geproduceerd, is de onmisbare bestemming voor sneakerliefhebbers. Met een breed scala aan producten, waaronder Air Max 1, Air Jordan 4, Yeezy 350 V2, Yeezy 700 en Air Jordan 4 Military Black, maakt Zimu het gemakkelijk om de nieuwste en meest exclusieve sneakers te vinden.

Air Max 1:

Air Max 1, het klassieke model van de Nike Air Max-serie, trekt de aandacht met zijn iconische ontwerp en comfortabele technologie. Bij Zimu vind je verschillende kleuren- en patroonopties voor Air max 1, zodat je een keuze kunt maken die bij je stijl past.

Air Max 90:

Air max 90, nog een legendarisch model van de Air Max-serie, is een favoriet onder sneakerliefhebbers vanwege zijn iconische ontwerp en uitstekende prestaties. Bij Zimu kun je kiezen uit verschillende kleuren- en modelopties voor Air Max 90.

Air Jordan 4:

Air Jordan 4, met het handelsmerk van basketballegende Michael Jordan, is een onmisbaar item in de wereld van sneakers vanwege zijn unieke ontwerp en uitstekende prestaties. Bij Zimu kun je speciale kleur- en modelopties voor Air jordan 4 ontdekken.

Yeezy 350 V2:

Yeezy 350 v2, met de handtekening van de beroemde ontwerper Kanye West van Adidas, wordt gekenmerkt door zijn minimalistische ontwerp en comfort. Bij Zimu kun je verschillende kleuren- en modelopties voor Yeezy 350 V2 bekijken en gemakkelijk kopen.

Yeezy 700:

Yeezy 700, een ander populair model uit de Yeezy-serie, valt op door zijn unieke ontwerp en uitstekend comfort. Bij Zimu kun je verschillende kleuren- en patroonopties voor Yeezy 700 ontdekken.

Air Jordan 4 Military Black:

Air jordan 4 military black, een speciale versie van de Air Jordan-serie, is elegant en duurzaam. Bij Zimu kun je zeldzame modellen zoals Air Jordan 4 Military Black gemakkelijk vinden en aan je collectie toevoegen.

Sneakerliefde bij Zimu:

Zimu blinkt uit in het beantwoorden van de behoeften van sneakerliefhebbers met een uitgebreid assortiment aan producten en een betrouwbare winkelervaring. Bezoek Zimu om de nieuwste en meest exclusieve sneakers te ontdekken en aan je collectie toe te voegen!

[eltjedoddema]

Kwaliteit - PISA

Kwaliteit – PISA

Eltje Doddema

[delinquenzanews]

Le Zebre e i Delinquenti prestati al mondo della palla ovale scendono in campo contro Leinster

Le Zebre e i Delinquenti prestati al mondo della palla ovale scendono in campo contro Leinster

Una grande giornata di festa per tornare ad abbracciare i tifosi dopo la pausa estiva. Un lunghissimo momento Terzo Tempo che prenderà avvio già prima del calcio di inizio della sfida tra Zebre e Leinster e che accompagnerà il pubblico del Lanfranchi fino al post-gara. E ancora un’offerta squisitamente pensata per la crescente comunità della “Zebre Family” che alimenta la passione del movimento…

[tartagliaarte]

Le opere di Capodimonte in prestito al Louvre: nel 2023 una grande collaborazione tra musei

Le opere di Capodimonte in prestito al Louvre: nel 2023 una grande collaborazione tra musei

IL PROGETTO “NAPOLI A PARIGI”, DA AVVIARSI TRA UN ANNO, PREVEDERÀ PER 6 MESI L’INVIO DI 60 OPERE DALL’ITALIA ALLA FRANCIA, IN UNA ALLEANZA CHE RILANCI LE RELAZIONI CULTURALI FRANCO-ITALIANE E FRA LE DUE COLLEZIONI TRA LE PIÙ RICCHE E PRESTIGIOSE DEL MONDO Sessanta capolavori del Museo di Capodimonte in volo a Parigi: per sei mesi, da giugno 2023, opere straordinarie come il Ritratto di giovane…

[zauvjek-svoja]

da bi rana zarasla

moras prestati da

je dodirujes

[arreton]

La patente è arrivata in un momento in cui io consideravo morta e sepolta la possibilità di prendere una macchina, di guidare: sebbene avessi sognato più volte di guidare (ovviamente male, perché per me sono sempre esistiti solo freno e acceleratore e nello specifico solo acceleratore e forza frenante del motore, maldetta frizione!) non mi interessava più, anzi mi dicevo che sarebbe stato bello riuscire a spostarsi coi mezzi pubblici, treni autobus, camminare a piedi. Vivevo in un paese campano che rimarrà forse il mio unico rimpianto del sud italia perché era ben strutturato: a piedi raggiungevo e facevo tutto, avevo il centro storico, il centro commerciale, farmacie a volontà, dottoressa vicino casa, un sacco di supermercati, un partito comunista, manifestazioni in piazza: tutto raggiungibile a piedi. Rimpianto perché in quanto sud non puoi campare e la gente è molesta per natura e dunque sono dovuta scappare anche da lì. Della patente, insomma, a me non me ne fregava niente, non ci pensavo affatto. Mentalmente ero ancora abbastanza inguaiata, andava meglio ma non andava bene: ero tesa come una corda di violino, il mio corpo era un fascio di nervi e questo si ripercuoteva sulla guida: l'istruttrice fece una grandissima fatica, sudava appresso a me che ero grondante di sudore terrorizzato. Iniziare a guidare è stato un trauma: ero terrorizzata dal fatto che quell'abitacolo, quell'aggeggio enorme non solo era "comandato" da me, ma mi toglieva letteralmente il terreno sotto i piedi (a questo proposito aggiungo che io ho avuto problemi anche col tapis roulant perché appunto c'era questa passerella che si muoveva in maniera "autonoma" ed io avevo paura di non riuscire a controllarla. Cosa c'entra con la guida di un auto? Beh, è la stessa identica cosa dato che ho paura di perdere il controllo). Poi io ho bisogno di capire quello che sto facendo, devo farmi uno schema in testa, non riesco a buttarmi e capire dopo, io devo sapere prima. Beh, io non riuscivo a capire cosa stavo facendo e dunque non riuscivo a rilassarmi. Comunque, alla fine sono riuscita a prendere questa benedetta patente. L'ho presa per grazia divina perché appunto l'esame fu terribile ed infatti io non ero nemmeno felice di quella patente perché non era "meritata", cioè io non riuscivo ancora a guidare, ero insicurissima ed immaginavo violentemente ancora un incidente ad ogni minimo incrocio (non riuscivo nemmeno a stare dritta nella mia carreggiata). Infatti presa la patente non ho più guidato.

La macchina invece è arrivata in un momento in cui non doveva arrivare e cioè circa un mese fa: senza lavoro, a soldi prestati (come d'altronde anche la patente), lontana da tutti, in un posto che nemmeno conosco perché chi cazzo c'è mai stata in provincia di bergamo. Sapevo che mi sarei dovuta prendere una macchina prima o poi, perché qua è tutto scomodo come in sicilia, ma avevo progettato di acquistarla in un altro momento. Reiniziare a guidare è stato semplice e soprattutto divertente: è cambiata la testa, le medicine sono servite a qualcosa. Ho fatto qualche guida assieme ad una istruttrice della zona e mi sono divertita un sacco, la sua guida è stata preziosa e lei una persona veramente gentile (oltre che strana, come tutte le persone della zona: io a tutta questa educazione non ci sono abituata e soprattutto non sono abituata a chi dice "Un quarto alle 9") ed esaltata, ovviamente pure lei di discendenza siciliana ma ormai lo so che la sicilia me la ritroverò ovunque: d'altronde i pomodori che ho comprato venivano proprio dalla città dove sono nata. Io adesso comunque guido: la macchina mi odia perché la faccio singhiozzare sempre e perché non cambio adeguatamente le marce, per non parlare di tutte le volte che la faccio spegnere o che resto appesa in una salita perché non so bilanciare bene frizione e acceleratore; la frizione mi deride perché sa che ho un odio e una repulsione spontanei nei suoi confronti; la gente quando mi guida dietro si mette a ridere quando proprio non mi bestemmia ma qua nessuno mi ha mai suonato, al massimo mi sorpassano. A volte penso che guidare è una gran bella cosa, che spero di avere i soldi prima o poi per farmi un bel pieno, pagarmi i pedaggi e andare che ne so a milano o robe simili. Penso che dovrei approfittarne del fatto di potermi spostare tranquillamente, per poter andare in posti dove ho sempre voluto andare, mi dico: wow, ma qua ho tutto così vicino! Persino voi tumbleri siete così vicini, se ci penso! A tutta questa libertà di movimento è difficile abituarsi, per una che ha sempre vissuto entro i confini di un'isola e della miseria. Certo, se arrivasse un lavoro sarebbe pure cosa gradita (mi correggo: se arrivasse un'entrata mensile, che poi si debba passare per il lavoro è solo una triste parentesi disumanizzante) ma poi penso che male che vada ho un tetto sotto il quale poter dormire: la mia auto.

[digitaleblog]

DİGİTALE TREND - MEGA+ (2)

SEO-strategie en snelle analyse van digitale trends

In het huidige digitale tijdperk is het verkrijgen van online zichtbaarheid van cruciaal belang voor een bedrijf. Het creëren van een succesvolle SEO-strategie voor een website als digitaleetrend.nl en het snel analyseren van de huidige situatie is de sleutel tot online succes.

SEO-strategie: versterk uw digitale aanwezigheid

De SEO strategie omvat een plan dat is ontworpen om de ranking van uw website in zoekmachines te verhogen en effectiever met uw doelgroep te communiceren. Strategisch gebruik van trefwoorden, contentoptimalisatie en technische SEO-elementen zijn sleutelelementen om de online aanwezigheid van Digital Trends te versterken.

SEO Quickscan: Snelle en Effectieve Analyse

Met SEO quickscan kunt u snel de huidige status van uw website beoordelen. Door kritische factoren zoals paginasnelheid, metatag-optimalisatie, inhoudskwaliteit en backlinkprofiel te analyseren, is het mogelijk zwakke punten te detecteren en verbetermogelijkheden te identificeren. Dit kan u helpen uw ranking te verbeteren door snel verbeteringen aan te brengen.

SEO-bedrijf: online succes met professionele ondersteuning

Samenwerken met een SEO company is een effectieve manier om uw digitale marketingstrategie naar een hoger niveau te tillen. Experts kunnen een aangepaste SEO-strategie opstellen die zich richt op de specifieke behoeften van uw website en de prestaties voortdurend monitoren.

Conclusie: De kracht van SEO voor digitale trends

Digitaletrend.nl kan haar online succes vergroten met een effectieve SEO-strategie en snelle analyse. Samenwerken met een SEO-bedrijf kan de sleutel zijn tot het verkrijgen van een concurrentievoordeel en het effectiever bereiken van de doelgroep.

[dostoevskysidiot]

i nikada neću prestati da pričam o sreći koju imate kada znate da ste našli zauvek najboljeg prijatelja, srodnu dušu i ljubav svog života u jednoj osobi!🤍

[peecee-columns]

Cum laude tevreden met behaalde successen

Pieter van den Hoogenband was als drievoudig Olympisch kampioen specialist op de 100 en 200 meter vrije slag. Hij diende voor velen als inspirator en had met zijn fysieke prestaties in het chloorwater het hoogst haalbare bereikt. Inmiddels is van den Hoogenband een aantal jaren Chef de Mission van de sportkoepel NOC*NSF. Vanuit die rol zei hij onlangs dat ‘het straks gaat om de verhalen, niet om de medailles’. Een opmerkelijke koerswijziging van een man die zelf twee decennia geleden alleen maar voor de winst ging in het water. Sinds de gouden Spelen van Sydney werd het ook haast een sport om als kikkerland zoveel mogelijk medailles te behalen. Dit resulteerde in een zevende plek tijdens de laatste Olympisch Spelen in Tokyo, waar de Nederlandse topsporters met tien gouden, twaalf zilveren en veertien bronzen medailles huiswaarts keerden.

Achteraf gezien bleek niet alles goud, zilver of brons te zijn wat er blonk. De aanloop naar deze aansprekende resultaten, waar we als consument zo graag naar kijken en tevens haast naar verlangen, ging voor sommige sporters echter niet van een leien dakje. Er kwamen klachten binnen, waardoor een landelijk onderzoek werd aangekondigd waarbij de topsportcultuur en de grenzen daarvan moesten worden bekeken en onderzocht. Hieruit ontstond de kentering. Moesten er koste wat kost zoveel mogelijk medailles worden behaald om als land zo hoog mogelijk te eindigen in de medaillespiegel? Moet er voorafgaand aan de komende Spelen ook weer een streefaantal medailles worden genoemd, met alle gevolgen van dien? En daarbij: wie weet later nog te vermelden wat het aantal behaalde medailles was van eerdere Olympische Spelen?

Tegelijkertijd met deze overpeinzingen verschenen in de media berichten over het afschaffen van de cum laude-regeling op hogescholen en universiteiten. Met deze maatregel hoopt men de prestatiedruk onder studenten te verminderen en zodoende het aantal burn-outs onder jong volwassenen te temperen. “De cum laude legt te veel nadruk op presteren in plaats van leren”, aldus Hester Daelmans (hoofd master geneeskunde) en Christa Boer (vice-decaan onderwijs), beiden werkzaam aan de vrije universiteit van Amsterdam, eerder in deze krant. En net als bij alle andere discussies rondom maatschappelijke thema’s, kwam er ook nu veel tegenspraak. Andere hoogleraren en onderwijsdeskundigen zien namelijk juist graag dat het predicaat cum laude blijft bestaan, zodat studenten zich kunnen blijven onderscheiden van de middelmaat.

Wanneer het om presteren gaat, zal onherroepelijk enige vorm van een bepaalde druk gaan meespelen. Het is echter van groot belang dat er bij het studeren, als ook tijdens het beoefenen van een sport, enige vorm van intrinsieke motivatie aanwezig is en de persoon in kwestie vooraf persoonlijke, realistische doelen probeert te omschrijven die gaandeweg eventueel kunnen worden bijgesteld. Niet iedereen heeft hetzelfde portie talent om een cum laude-student of dito sporter te zijn. Kijk dus vooral naar jezelf, naar je eigen capaciteiten en wat je wil bereiken. En zet vooral in op realistische kortetermijndoelen. Deze kunnen afvinken werkt zegenend. Bedenk daarbij dat waar voor de ene persoon cum laude met negens slagen betekent, dat voor een andere persoon net zo cum laude kan zijn met het scoren van allemaal zessen.

De vaak aangehaalde en gewraakte ‘zesjescultuur’ is hierbij een term die veel onrecht doet aan een hardwerkende student met minder talent om negens te scoren maar wel slaagt. Is deze dan minder waard? Of later een slechte(re) werknemer? De omslag in het prestatiedenken zal veel mensen in elk geval goed doen en stimuleren. De Olympische gedachte ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ is in veel gevallen achterhaald en wordt vaak nog gezien als een teken van verminderde strijdlust om voor het allerhoogste te gaan. Laten

we deze gedachte omarmen, wetende dat wanneer je meedoet, je ook kans maakt om persoonlijke successen te behalen. In welke vorm dan ook.

[osjetimojubol]

jeste li ikad razmisljali o “konceptu” zvanom ljubav?

da, ljubav

kada se spomene ta riječ svima nam se odjednom pojave leptiri, cvijeće ili prelijepe livade

a ni ne shvatamo da leptiri umru prvu ili drugu sedmicu svog života, da cvijeće uvene ili da te prelijepe livade kad tad se osuše i nema života tu

ljubav je ipak mnogo komplikovaniji koncept

to nije samo poljubac, seksualni prohtjev, zagrljaj, riječ, roman ili neki poklon

ljubav je konstantna borba, konstantna!

ako nađemo značenje riječi konstanta to znači da je to nešto što se se ne mijenja, tokom vremena ili bilo kako drugačije: to je fiksna vrijednost.

to znači nikada ne prestati raditi na sebi ne samo zbog sebe nego zbog te osobe koju volite

ljubav nije samo riječ

ljubav je ludost, ustrajnost, lojalnost, sreća, tuga, razumijevanje, podrška, sporazum…

[snoviuniverzuma]

Ponekad trebamo prestati analizirati prošlost, prestati planirati budućnost, prestati shvaćati kako se tačno osjećamo, prestati odlučivati što tačno želimo i jednostavno vidjeti šta će se dogoditi.