#regular buwan blog

[s0fti3w1tch]

I am looking at Christine Liu's 2012 turtle storyboards and sketches again

[phoneutriafera]

8 Paraan Para makapagsimulang mag-ipon

“Ilang taon na akong nagtatrabaho pero bakit hanggang ngayon wala pa rin akong naiipon?”

Sumagi na ba sa isip mo ang katanungang iyan?

Marahil ay hindi ka makapag-ipon sapagkat hindi mo alam kung paano ito sisimulan. Naiintindihan kong mahirap humagilap ng extrang pera na maaaring ilagay sa savings lalo na kung ikaw ay nasa “Paycheck to Paycheck cycle.”

Narito ang ilang mga paraan kung paano ka makakapagsimulang mag-ipon:

1. Isulat ang lahat ng iyong gastusin.

Isa sa pinaka-importanteng hakbang sa pag-iimpok ay ang malaman kung saan napupunta ang iyong kinikita. Pagkatanggap mo ng iyong sahod, ilista mo lahat ng iyong mga gastusin. Ito man ay para sa upa/utang, utility bills, groceries, pagkain sa mga restaurant, o panonood ng sine. Mahalagang malaman mo ang bawat sentimong iyong pinagkakagastusan. Kung gusto mong isulat ito sa papel, maaari mo itong gawin. Pwede ka ring gumamit ng excel sheet o isang budgeting software na maaari mong ilagay sa iyong cellphone.

Oras na malikom mo ang mga datos, kailangan mong i-categorize ang bawat items na pinagkagastusan mo (Halimbawa: Rent , Groceries, Utility Bills).

Tip:     Kung ikaw ay gagamit ng mga budgeting software, maaari kang makakuha ng ideya kung papaano mo i-cacategorize ang bawat gastusin.

2. Gumawa ng badyet.

Ngayong meron ka nang ideya kung anu-ano ang mga pinagkakagastusan mo sa isang buwan, maaari ka nang gumawa ng badyet para ma-kontrol mo ang iyong paggastos. Huwag na huwag mong kakalimutang isali sa iyong badyet ang emergency savings fund. Ito ay isa sa pinakaimportanteng kategorya sa iyong badyet. Tandaan, kailangan mong isama rito ang mga gastusing regular (pero hindi buwan buwan) kagaya ng maintenance ng bahay o ng sasakyan.

3. Planuhin ang pag-iipon o pag- iimpok.

Para makapag-ipon buwan buwan, kailangan mong gumawa ng savings category sa iyong badyet. Subukang magtabi ng 10% hanggang 15% ng iyong kita. Kailangan ng matinding disiplina para masunod ito. Kung kinakailangan, pag-aralan ang iyong gastusin kung saan ka maaaring makapagbawas katulad ng pagkain sa mga restaurant o panonood ng sine.

Tip: Para makasigurong may mailalagay ka sa iyong savings category kada buwan, sundin ang sumusunod ng formula:

Sa ganitong paraan, naitabi mo na ang iyong savings bago mo bayaran ang ibang mga gastusin. Ito ay makakatulong para makapagsimula ka nang mag- impok. Kailangan mong isipin ang iyong kinabukasan.

4. Gumawa ng saving goals.

Alamin kung gaano katagal bago makamit ang bawat layunin. May mga short-term goals kung saan ito ay aabutin ng mga 12 hanggang 36 na buwan bago mo ito makamit at meron ding long-term goals kung saan aabutin ito ng mas mahabang panahon.

Halimbawa ng mga saving goals:

Emergency funds – Ang emergency funds ay 3 hanggang 6 na buwang gastusin na maaari mong gamitin kung sakaling ikaw ay mawalan ng trabaho. Pwede rin itong gamitin sa ibang klaseng emergency katulad ng medikal na pangangailangan.

Pagpondo sa edukasyon ng anak.

Pag-iipon ng pambayad ng inyong “dream house” o  kotse.

5. Alamin ang prayoridad sa buhay.

Bawat isa sa atin ay may kanya-kanyang prayoridad sa buhay. Kung ikaw ay may sariling pamilya, maaari na ang mga prayoridad mo ay ang iyong asawa’t mga anak. Kung ikaw naman ay single, maaaring ito ay ang iyong magulang o mga kapatid. Alamin kung ano ang pinaka-importanteng goal na gusto mong makamit. Kasama sa hakbang na ito ay ang pagpapasya kung gaano ka kahandang maghintay para makamit ang iyong layunin at kung magkano ang kaya mong itabi para rito. Kung ikaw ay maraming layunin sa buhay, mabuhay ka! Kailangan mo lamang alamin kung ano ang gusto mong unahing makamit at huwag kakalimutang isama ito sa iyong buwanang badyet. Tandaan na kailangan mong magdesisyon kung ano ang iyong prayoridad sa buhay. Kung gusto mong mag-ipon ng emergency funds, kailangan mong isantabi ang ibang layunin mo sa buhay pansamantala para mas mabilis mong makamit ang iyong gusto.

6. Gumamit ng iba’t-ibang investment vehicle para makamit ang bawat layunin sa buhay.

Kung ang iyong layunin ay short-term (12 hanggang 36 na buwan), maaari mong ilagay ang iyong ipon sa isang savings account sa banko.

Kung ang goal mo naman ay long-term (mas mahaba sa 36 na buwan), maaari mong i-invest ang iyong pera sa mga Mutual Funds o UITF na produkto ng mga bangko. Ang investment vehicle na ito ang magbibigay sa iyo ng mas mataas na return kumpara sa savings account ng mga bangko.

Tip: Pag-aralang mabuti ang isang investment vehicle bago ito pasukin.

7. Padaliin ang pag-iipon o pag iimpok sa pamamagitan ng automatic transfer.

Ang “pagse-setup” ng automatic transfer papunta sa iyong savings account ay isa sa pinakamabilis na paraan ng pag-iimpok. Sa ganitong paraan, mas mapapadali ang iyong pag-iipon at mas makasisigurong hindi ito madaling i-withdraw sa mga ATM maliban na lamang sa oras ng emergency.

Tip: Isipin na isang regular na gastusin ang savings. Maaari mo itong idagdag sa mga kategorya ng iyong badyet.

8. Pagmasdan ang paglago ng iyong ipon

Alamin ang pag-unlad ng iyong pag-iipon buwan-buwan. Sa ganitong paraan, mas madali kang makapag-aadjust sa iyong badyet at ito rin ay makakatulong para makapag-focus ka sa iyong layunin.

Ang mga nabanggit ay ang 8 paraan para makapagsimula nang mag-ipon. Kung sa iyong palagay ay may nakaligtaan akong paraan o hakbang, maaari kang maglagay ng komento sa blog post na ito.

sauce

[vrncaly]

The untold story

of my beginning

Welcome to my blog so I want to share my tip life with you.

I want to start this as on my first day in tip, I feel nervous and excited at the same time for the journey that I'll encounter in senior high school life. Ang dami kong nasisilayan may naglalakad, naghihintay at may nag iisa. Pero ito ako naglalakad sa pasilyo mahuhuli na sa klase, tama nga ang kutob ko they are all staring at me, they think that I'm the actual teacher pero nagkamali sila. When each and every teachers arrived in our class, we introduced ourselves in front and it's for the whole day, sa tip pala'y isang linggo na puro pagpapakilala and minor things unlike the regular days when we have to start our regular discussions.

My second day in tip, they are all approachable, friendly and kind. Hindi ako nahirapan pakisamahan sila dahil makikita sa larawan pangalawang araw pa lang ang solid na sana. "Biwan", yan ang laging sinisigaw ng karamihan sa aming silid aralan.  All our teachers saying that our section is on top, always active and intelligent students. Their expectations especially in our section are high so we're trying to do our best not to dissapoint them.

Buwan ng wikang kasama sila mas nagiging matatag ang aming samahan at mas nakikilala ang bawat isa. We build friendship and we're like a family. We cheer up and support each other. I'm greatful that I belong here in this section. I met a lot of wonderful and awesome people.They motivate me in my studies and there's no competition involved. We help each other to achieve what we want.

I am very grateful to have Mamsh Leah as my teacher, we miss you so much ma'am. Ang dami naming natutunan sayong bagay, lagi kang nagbibigay ngiti sa aming mga labi. At tila napakasarap balikan ang mga araw na ika'y pumapasok pa sa aming silid aralan. Punong puno ng kulay at tawanan ang buong klase pag ikaw na ang nasa harapan. We still hope to be your advisory class again and also wishing for you to feel better soon, biwan loves you so much.

11-ABMB1, the section that I always wished to be in tact despite of the misunderstandings we had. Hoping for the genuine happiness of each and everyone of us, more joyful memories to come. Wala naman perpektong pangkat pero sana manatili ang ating pagmamahal sa isa't isa. Walang lamangan at pataasan kundi lahat nagtutulungan at nagkakaintindihan. And for the last semester of us being together, I wish the best for everyone. I will cherish every single moment I had with them. And lastly, hoping for all of us to be together in achieving our goals as a family and as one.

And lastly I'm so lucky and blessed that I met these people here in tip. They are one of the reasons why I want to stay at this school. Even though we are in different strands, they are stem students and we're abm, we still get the chance to spend time together and help each other. At times that we are so stressed in acads, they are all there to crack some jokes that would ease ourselves. Hindi mo iisipin na ang hirap mabuhay pagkasama sila parang naka takas ka sa madilim mong buhay. I'm so thankful that I have them in my life and I really appreciate their existence.

#tiplife

[dnjxsch]

~ Second Week of Blogging ~

Monday (08/26/19)

It was again a holiday. Me and my friends decided to meet up and to just have fun. We spent our time at one of my friend’s house. We had so much fun. So much fun that we don’t even want to go home anymore. Its because we enjoy being with each other a lot. When we saw the post about the suspension of classes, we were so happy. Its because we can extend a bit more of our time hanging out with each other. After quite some time, we all decided to go home since its already late.

Tuesday (08/27/19)

Classes was suspended. I was with my friends, again. We went to Walter Mart to buy takoyaki and siomai. After that we went back and ate the foods that we bought at one of my friend’s house. We just did all the usual stuff we do when we hang out. We did a lot of stupid stuffs actually. We all had a good day as we stayed at our friend’s house until 8 o’clock at the evening.

Wednesday (08/2819)

Classes resumed. Nothing really interesting happened this day. We just had lectures, and activities at school. After class I just head home straight because I had to do my assignments. One of our assignments wasn’t that easy. So some of my classmates asked for my help. After I finished doing all my assignments, I decided to rest.

Thursday (08/29/18)

Again, just a plain regular day. But we actually didn’t do much at school this day. I just remember translating a song for the competition and that’s it. After school, me and my two other friends decided to hang out at the cafe bake (‘cause there’s only one assignment). We ordered some drinks and after finishing our drinks we decided to go home and call it a day.

Friday (08/30/18)

Finally, the last day of the week. Among all the other days this week, this day was the best. At school, we wore “baro’t saya” to celebrate our “Buwan Ng Wika”. The fun started at lunch. We shared and ate a lot of delicious Filipino foods. We actually ate with our hands since we did boodle fight. All of us were so full. We all had a good time. After the class ended, me and my friends decided to hang out, again. So we end up going home late, again.

Quote of the Day:

“Very little is needed to make a happy life.”

- Marcus Aurelius

[honoredsage]

(Posted 5 days after writing)

Ang tagal kong hindi nakapagsulat dito.

Sa kasalukuyan nga, habang pinipindot ko tong mga letra sa keyboard ko, hindi ko pa rin alam kung ano talaga dapat ko ilagay. Na-miss ko tuloy yung mga panahon na tuloy-tuloy lang ang mga daloy ng salita mula sa utak ko papuntang screen ng laptop ko. Dala na rin to siguro ng kalawang, kasi nga ang tagal ko nagn hindi nagsulat.

Matagal akong hindi nagsulat kasi wala naman maisusulat.

Pero ngayon meron na. Kahit papaano. Hindi naman din namatay tong blog ko, medyo semi-comatose lang. At dahil going strong naman tong tab ko na tanging dahilan kung bakit buhay pa ang blog na to dahil sa password reset na nangyari 2-3 taon ang nakakalipas, bubuhayin at bubuhayin ko to.

6 na buwan pagkatapos ng graduation, maraming nangyari pero walang nangyari. Nagkaroon na ng bagong Saw movie. Hindi pa gumagana ang Big 3 ng OKC, at no. 1 ang Rockets sa standings sa NBA. Booming ang BitCoin. Tapos na ang giyera sa Marawi. Dineklara na ni PDuts na terorista ang NPA. Nakuha ng Pilipinas ang rights sa hosting ng FIBA 2023. Boring pa rin ang Boruto. Nakatira na ako sa Mandaluyong 5 days a week.

At sa wakas, nagkatrabaho na rin ako.

Pwede na ako magmalaki. Kaya ko na mabuhay nang hindi dumedepende sa iba. Malaya na akong gawin kung ano man ang gusto ko.

At pawang kasinungalingan ang tatlong pangugususap bago ang pangungusap na ito.

Totoo, nagkaroon na ako ng trabaho. At masaya naman ako sa katotohanang iyon. Pero, wala pa akong maipagmamalaki at napapatunayan, sa sarili ko at sa ibang tao. Di ko pa masasabi na di na ako dumedepende sa iba, dahil sa kasalukuyan ay isang linggo pa lang naman akong nagtatrabaho kaya wala pa akong sweldo at pera pa rin ng mga magulang ko ang gamit ko. At di ko pa rin pwedeng gawin kung ano man ang gusto ko, kahit na sumweldo ako dahil kelangan ko magtipid.

Masaya ba ako sa trabaho ko? Sa totoo lang, di ko pa masabi. Pero kung magiging tapat ako sa sarili ko, sa ngayon, hindi ko pa nakikita ang sarili ko na magtagal dito. Dahil isang linggo pa lang naman, di ko pa kayang masuri nang mabuti tong trabaho na pinasukan ko. Nasabi ko na hindi ko po nakikita sarili ko na magtagal dahil una, naliliitan pa ako sa sweldo ko na mukhang maliit pa rin (di pa ako sigurado) ata kapag nagtagal, at nakakakita ako ng mga pagkakataon na magkakaroon ng salungat ang trabaho ko sa prinsipyo ko.

Sakto pa lang naman yung unang linggo. As in wala pa akong ginagawang mahirap. Lalo na nung 2nd day, as in wala akong ginawa. Tambay lang ako dun sa station ko at pinapatay yung oras. Iwas naman ako na magdamag sa FB at Twitter kasi gg kapag nakita nung parang boss ko pag ganun. Sinabihan din kasi ako nung katrabaho ko (na kakilala ko nung nasa UP pa ako kasi one year higher lang sya at ka-course ko) na ayaw nung boss na laging nasa social media. Hindi rin naman ako makapag-Youtube kasi mas delikado yun. Kaya nga na-discover ko ang page ng Philippines sa reddit kung saan ko pinapatay ang oras. Pramis, sobrang interesting ng mga posts dun, lalo na yung comments.

Hindi ko pa alam ang mga susunod na mangyayari. Plano ko muna tingnan sa loob ng anim na buwan, probationary period kasi to bago ako ma-regular. Sa loob ng anim na buwan nay un, sana malaman ko na kung anon a plano ko. Ang pinaka-rason din naman kasi kung bakit gustong-gusto ko na magtrabaho ay para sa experience, di na ako umasa sa magulang ko at maging independent kahit papaano, at makapagbigay pabalik sa mga magulang ko. Yung 1 at 2, medyo pwede pa, pero yung 3 mahirap. At naiisip ko rin kasi na baka ang working life ay di talaga para sa’kin. Kaya sobrang interesado ako sa konsepto ng “passive income”. Plano ko rin magkaroon ng business, na wala pa akong ideya kung anong business talaga gusto ko itayo, pero nagse-search naman ako sa free time ko…sa trabaho. Hindi naman po ako pabayang empliyado, pramis.

Christmas party sa 14. Gusto ko rin pumunta sa Christmas party ng org ,kaso gastos din yun at di ako makakauwi ng Batangas pag ganun kaya titingnan ko pa. Walang internet ngayon sa lobby ng bago kong tirahan na sosyalin pero mura lang naman bayad ko kaya ok lang.

Speaking of tirahan, anim kami sa room pero isa pa lang nakakausap ko. At pakiramdam ko hindi ko rin halos makakusap yung mga yun, dahil tambay lagi ako sa lobby dahil nandito ang internet at pag-akyat ko ay patulog na kaming lahat. Nakaka-miss lang yung setup nung college na pagdating mo ng bahay ay may mapapagkwentuhan ka mula sa kung gaano ka nahirapan sa exam nyo hanggang kung gaano ka kasaya na pumasok yung crush mo sa klase. Mula sa kung ano nga ba ang silbi ng buhay ng tao hanggang sa kung paano mo ikwento na muntikan mo na maapakan yung tae ng aso habang papasok ka.

Nakaka-miss din kumain ng masarap. Ngayon ko na-realize na magastos ako sa pagkain nung college. O mahal lang din talaga pagkain samin. Pinipilit ko kasing magtipid ngayon syempre kaya kalkulado talaga presyo nung mga kinakain ko. Parang ngayon na nagugutom ako kaya buti na lang patulog na ako mamaya. Pero lagi naman akong gutom. Kaya excited na uli ako umuwi every week sa Batangas dahil may masarap na foods na uli.

Pero masaya naman ako na may nangyayari na uli sa buhay. Parang isang manunulat na pinulot na uli ang pluma nya upang makapagsulat, kahit na hindi pa malinaw sa kanya kung saan-saang lugar pa makakarating ang pangunahing tauhan, mga taong makikilala nya, mga pagdadaanan nya, at ang pagtatapos ng kwento na kailangan nyang isipin sa loob ng mga limitadong pahina na balak nyang gamitin. Ang mahalaga sa ngayon, gumagana na uli ang pluma, at sa bawat patak ng tinta nito ay patungo sa sunod na yugto. Umuusad na ang istorya.

So ayun. Abangan na lang natin kung anong sunod na mangyayari. Gutom pa rin ako.

[joshuaagno-blog]

The LOD-Blog

Ang blog na ito ay nakapokus sa mga kahinaan at kalakasan ng aming proyekto. Bago ko sabihin o bangitin ang mga kahinaan at kalakasan ng aming proyekto bibigay ko kayo muna ng maikling introduksyon sa napili namimg Komunidad. Ang barangay Lod-lod ay matatagpuan sa lungsod ng Lipa at ang brgy. Lod-dlod ay isang barangay sa lungsod ng Lipa, sa lalawigan ng Batangas. Ang populasyon nito bilang tinutukoy ng 2015 Census ay 8,931. 

Ito ay kumakatawan sa 2.69% ng kabuuang populasyon ng Lipa.At ayon sa Census ng 2015, ang pangkat ng edad na may pinakamataas na populasyon sa Lodlod ay 20 hanggang 24, na may 937 indibidwal. Sa kabaligtaran, ang pangkat ng edad na may pinakamababang populasyon ay 75 hanggang 79, na may 74 indibidwal. Ang pagsasama-sama ng mga grupo ng edad, ang mga nasa edad na 19 at sa ibaba, na binubuo ng mga sanggol / sanggol, mga bata at mga kabataan / tinedyer, ay bumubuo ng isang kabuuan ng 39.41% (3,520). Ang mga may edad na 20 hanggang 59, ang halos populasyon ng may sapat na gulang at aktwal o potensyal na miyembro ng puwersang manggagawa, ay bumubuo ng 53.41% (4,770). Sa wakas, ang mga senior citizen, mga may edad na 60 at mahigit, kabuuang 7.18% (641) sa lahat.

Ang aming proyekto ay isang “All-purpose Street Sign and Light” o kung tawag  namin ay APSSL, kung saan ito ay binubuo ng 15ft na poste, Solar powered na street light, isang poster na may laman mga information kung saan ito ay nagbabago kada buwan upang hindi magsawa ang mga tao sa paligid, meron din ito paper shredder at seperate paper container para sa mga colored na papel at regular na papel,at meron din itong basket para sa mga nagamit na bote.

Ang Kalakasaan ng aming proyekto ay maaring ito makatulong sa madaming tao dahil sa mga magandang benepisyo na dulot nito sa mga tao ng Brgy. Lodlod tulad ng pagpapailaw sa mga kalsada gamit ang solared powered na street light,at iba pang parte nito, Pwede rin ito makapagbago ng industriya ng Pilipinas kapag ito ay naging magtagumpay at sikat .At mas alam nila kung ano ang gagawing plano o proyekto na angkop sa nararanasaan nilang kalamidad. at isang kalakasaan nito ay nasa kamay din nila. Dahil ang pamamahala ay ginagampanan nila, sapagkat hindi sila makokontrol ng isang nakatataas. At hindi sila magiging sunud-sunuran. Sila mismo ang nakararanas ng problema sa loob ng sistema kaya sila din ang maaaring makaisip ng solusyon para maresolba ang mga ito.

Ang kahinaan ng aming proyekto ay ang mismong mga taong mamayan na nasasakupan. Sa kadahilanang hindi ganuon kalawak ang nakikita nilang problema. Gayundin ang kanilang kaalaman sa loob ng sistemang pampamahalaan. At dahil sa iba't ibang ideya ang gusto nilang isulong, maaari itong magpabagal sa pag-usad o pag-unlad ng nasasakupan o ekonomiya.Ang isa pang kahinaan ng aming proyekto ay hindi finacial kung hindi ang koperasyon ng bawat isa at ng bawat mamamayan.

So doon po nagtatapos ang aking blog, saan po nasahanay kayo sa pagbasa :)

[sakaysakasaysayan]

MGA ISYUNG NAPAPANAHON AT ANG REHISTRO NG WIKA NITO, Isang Maikling Listahan: 

Sili. Isang kilo, isang libo. Hindi pa totoo, pero ito ay meme na ngayon—meme na kumakalaban sa 6.4 inflation rate na kinakaharap ng bansa ngayon. Napakamahal ng sili ng bilihin, kaya kung mayroon ka nito, mapalad ka na. Miyembro na ng naghaharing uri, kumbaga, habang sa katotohanan ay patuloy na nahihirapan ang masa sa presyong patuloy na tumataas. Magtanim na lang daw ng sariling sili at huwag nang magreklamo. Ganun na lang yata kadali yumaman ngayon. 

“Pusila sa bisong arong di na…” Bisaya. Barilin mo sa puki, wika ni Digong; patungkol sa mga babaeng rebelde. Nakamamangha at nakagagalit na malaman na ito ay tinawanan pa ng mga dating rebelde na nakikinig sa kanyang talumpati. Nagpapakita ng angking kabastusan ng presidente. Nagpapakita ng kawalan ng respeto para sa mga babaeng militante, mga Amazona, na dapat lamang ay kinakatakutan—uunahan ka nila sa pagkalabit sa gatilyo. Subukan mo lang barilin sa puki. 

Papatayin ko kayo. Droga. Mga durugistang hindi pa napapatunayang tunay na durugista. Karaniwang mga mahihirap; magmasid at magbasa ng balita at higit na kapansin-pansin na hindi nabibiktima ng war on drugs ang mga burgis. Noong Pasko ng 2015, narinig ito bilang pabati ni Digong sa mga kriminal, at dahil doon, sumikat si Duterte, nabighani ang masa sa ipinangako niyang pagbabago. Sila rin ang naging biktima. Papatayin ko kayo—paborito(ng pangungusap, gawin) ni Digong. Baka hindi lang mga kriminal kausap niya—hindi kaya ang Pilipinas ang kausap niya? 

Naunahan mo pa ako. Ito ang sinabi ni Digong nang banggitin niya ang nangyaring pangho-hostage at panggagahasa sa isang misyonaryo sa loob ng kulungan noong 1986. Nagahasa si sister Jacqueline Hamill, at ang nasabi lamang ni Duterte ay “dapat mayor ang nauna”. Nang siya’y batikusin, sinabi niyang nagbibiro lamang siya bunga ng kanyang masidhing galit at “ganoon ang mga lalaki magsalita”. Hindi lamang ito halimbawa ng pagkabalasubas ni Duterte, kundi na rin ng kanyang nakapandidiring machismo. 

End of Contract. 5-5-5. Kung saan ang isang manggagawa ay tatanggapin sa trabaho na may kontrata na limang buwan lamang; pagkatapos ng limang buwang napagkasunduan ay tatanggapin ulit. Mananatiling probationary employee lamang ang manggagawa at hindi makatatanggap ng mga benepisyo na mayroon ang mga regular na manggagawa (SSS, Pag-Ibig, 13th month pay, paid leave). Mapang-abuso. Karaniwang maririnig sa usaping pumapatungkol sa Jollibee Foods Corporation, PLDT, SM, atbp. Maaaring marinig mula sa mga empleyadong malapit nang ma-terminate.

Mga Sanggunian:  Azucena Jr., C. A. (2016, September 09). Contractualization: Which meaning do we mean?Retrieved September 15, 2018, from Inquirer.net: https://business.inquirer.net/215071/contractualization-which-meaning-do-we-mean

Cepeda, C. (2018, September 13). Photo of P1,000 sili ‘erroneous, not accurate’ — SM Markets .Retrieved September 15, 2018, from Inquirer.net : https://newsinfo.inquirer.net/1031675/photo-of-p1000-sili-not-accurate-erroneous-sm-markets

Tordesillas, E. T. (2016, April 18). The pits of Duterte’s vulgarity.Retrieved September 15, 2018, from ABS CBN News: https://news.abs-cbn.com/blogs/opinions/04/18/16/the-pits-of-dutertes-vulgarity

Duterte under fire for viral rape joke video.(2016 , April 18). Retrieved September 15, 2018, from ABS CBN News: http://www.gmanetwork.com/news/news/nation/562997/duterte-under-fire-for-viral-rape-joke-video/story/

Gabriela hits Duterte’s ‘shoot in the vagina’ remark Read more: https://newsinfo.inquirer.net/967980/gabriela-hits-dutertes-shoot-in-the-vagina-remark#ixzz5R6O2V8y5.(2018, February 12). Retrieved September 15, 2018, from Inquirer.net: https://newsinfo.inquirer.net/967980/gabriela-hits-dutertes-shoot-in-the-vagina-remark

Villena, I. C. (n.d.). EXAMINING THE “5-5-5” ARRANGEMENT IN CONTRACTUALIZATION: A STUDY ON THE REPEATED HIRING PRACTICES OF FIRMS IN SELECTED INDUSTRIES.Retrieved from Institute for Labor Studies : http://ilsdole.gov.ph/examining-the-5-5-5-arrangement-in-contractualization-a-study-on-the-repeated-hiring-practices-of-firms-in-selected-industries-2/

Lahat ng imaheng ginamit ay nagmula sa Google Images.  

[s0fti3w1tch]

I'm just saying: if you can get the exact right green for each of the Rise turtles, but still color Rise April several shades lighter, something isn't adding up and I don't wanna hear "it's because of lighting"

[s0fti3w1tch]

Please be easy on and mindful of fanartists and fanfic writers when they decide to discontinue or take long breaks from their works. It's okay to feel sad and stuff, like, you cared about that thing. But remember that these people are people. Most people start doing this kind of stuff for fun, for passion.

Please don't make Val, Bloodbath AU's creator, feel guilty or tell them you're disappointed in them.

And please don't guilt or push artists who are still working on their fanworks to update.

We're only individual bodies doing this stuff at home. Thank you for liking our works, but remember that we exist behind these screens.

[s0fti3w1tch]

I love talking about headcanons with my brother tbh :)

[s0fti3w1tch]

2012 TMNT 🤝 ROTTMNT

Baby designs changing to be even babier

[s0fti3w1tch]

Listen, there's no way the other turtles can't carry Raph

Maybe it'll take some effort, but Mikey threw a whole damn building at the Kraang. Donnie frisbee'd an entire weight plate from a barbell one-handed and at least half of the stuff in his lab be that light. Leo got his shit absolutely rocked in the Prison Dimension by what at least has to be hundreds of pounds of metal and he didn't die.

They were made to be weapons of war against an entire species. So yeah, Raph may be the biggest an the physically strongest, but his little bros are still hella strong once you step back.

They can carry Raph witn relative ease.

[s0fti3w1tch]

I'm losing my shit over ROTTMNT'S concept art for the Kraang Technodrome just... Holy shit! /Pos

[s0fti3w1tch]

thinking about the some of rottmnt movie's concept arts because 1. they're amazingly drawn, and 2. amazing for ref

(specifically the special pose ones)

I love Rise a normal amount

[s0fti3w1tch]

If you're ever curious about what me and other Sep AU creators talk about together

@raymustardd, @daedelweiss, and @trubblegumm

(btw this conversation is ongoing at the time of posting)

Edit:

Edit 2:

now with @dianagj-art!

[s0fti3w1tch]

What's your ROTTMNT turtle eye color headcanons?

Mine's all dark brown <3