#scootmobiel in het buitenland

[iemandzoalsik]

Hulpmiddelen - door Gezinus

Maar eens een praktisch blogje deze keer. Over hulpmiddelen. Nu heeft Spierziekten Nederland een site waarop meer dan 600 hulpmiddelen staan. Erg divers. Persoonlijk kijk er bijna nooit op, ik zie eigenlijk alleen maar dingen die voor mij van weinig belang zijn en als ik iets nodig heb in een bepaalde richting zoek ik zelf wel op het internet. Het zal u waarschijnlijk net zo vergaan want de hulpmiddelen die we nodig hebben zijn net zo divers als onze beperkingen. U zult dus niet zoveel hebben aan dit blogje, ik schrijf het maar in de hoop dat ik een paar lezers een goede tip kan geven. Al is het maar eentje per lezer.

Een kernprobleem van mijn fysieke beperking is dat het steeds lastiger voor me wordt om op te staan uit een stoel en ook dat ik, hoewel ik nog wel kan lopen, daarbij heel instabiel ben en altijd moet oppassen om niet te vallen. Ik gebruik daarom buitenshuis zoveel mogelijk een elektrische rolstoel, tot voor kort eentje met een Alber E-Fix aandrijving. Die combinatie heb ik een jaar of twaalf met veel plezier gebruikt. Ik krijg nu binnenkort een nieuwe, een You-Q Luca met een elektrische hoog-laag verstelling om gemakkelijker te kunnen opstaan. Ik vervoer de rolstoel achter in mijn auto, een gewone, niet-aangepaste auto, wel met een automaat. Ik til hem achter in de auto met een zogenaamde kofferbaklift, meer een achterkleplift in mijn geval. 

Een ander hulpmiddel dat ik al net zo lang gebruik is mijn traplift. Essentieel om niet te hoeven verhuizen. Ook belangrijk: een toiletverhoger. Na een valse start heb ik nu een perfecte, twee zelfs, de Sophie. Betaalbaar ook. 

Sophie heeft wel het nadeel dat ze vast op een toiletpot moet worden gemonteerd. Het is daarom nuttig om nog een tweede, transportabele verhoger te kopen die je mee kunt nemen op vakantie of bij een uitje. Liefst een hoge, bijvoorbeeld 15 cm, want gehandicaptentoiletten zijn, vooral in het buitenland, soms erg laag. 

Koop meteen een passende tas (een “turkentas”) en negeer de verbaasde blikken als u met zo’n tas naar een toilet in een wegrestaurant gaat. 

Maakt u wel eens tripjes of gaat u met vakantie met het openbaar vervoer? Koop dan een grote reistas op wieltjes die u, vastgemaakt aan uw rolstoel, achter u aan kunt slepen.

Een rollator of wandelstok gebruik ik (nog) niet, alleen voor problemen als een spierverrekking of een jichtaanval heb ik er eentje achter de hand. Ik heb wel maatregelen getroffen om instabiel lopen mogelijk te maken, van mijn gereserveerde gehandicaptenparkeerplaats naast mijn huis tot mijn voordeur kan ik me steeds vasthouden aan een hek of een railing. Ook in mijn badkamer heb ik overal de mogelijkheid om me steeds ergens aan vast te houden. We hebben het geluk dat we een bed hebben die we met wat langere poten konden ophogen. Je zou anders zogenaamde bedverhogers moeten gebruiken. Bijna allemaal even lelijk. Als je een bed of een stoel wilt verhogen heb je drie mogelijkheden: iets onder de poten, een dikker kussen of matras of een nieuwe kopen. Het hangt dus maar helemaal van de situatie en uw portemonnee af wat de beste oplossing is. Over bedden gesproken: een bedsteun is ook een nuttig ding: helpt bij het opstaan en voorkomt dat je uit bed valt.

Er zijn ook van die heel kleine hulpjes die het leven ietsje gemakkelijker maken. Bijvoorbeeld een sleutelorganiser is niet alleen handig om je sleutels mee te nemen, je kunt er, door de hefboomwerking, ook veel gemakkelijker een deur mee open maken dan met een sleutel aan een sleutelbos. 

Een haakje naast je voordeur is slim om je boodschappentas even aan te hangen als je de deur open moet doen. 

Een deurbel met een cameraatje en luidsprekertje is ook nuttig als je niet heel snel bij de deur kunt komen om die open te doen voor de pakketbezorger. 

Een sleutelkluisje is een must. Stel dat je alleen thuis bent en je moet hulp inroepen. De buren of een ambulance. Om te voorkomen dat ze dan de deur moeten forceren is zo’n sleutelkluisje nodig. Neem wel een SKG gecertificeerde! De onze heet Puck.

Ook onmisbaar: een grijpstok, minimaal twee zelfs, je hebt een tweede nodig om de eerste op te rapen als die is gevallen. Ik heb er drie: badkamer, keuken en hal. 

Nog zo’n kleinigheidje: om iets mee te kunnen nemen op de traplift, een kopje koffie of zo, was het nodig om een plank aan te brengen om dat op te kunnen zetten, zodat ik mijn handen vrij heb om op te kunnen staan. Simpele, maar nuttige aanpassingen.

Niet echt een hulpmiddel natuurlijk, maar wel erg plezierig zijn de mogelijkheden om dingen via het internet te bestellen en die thuis te laten bezorgen. Scheelt een hoop gesjouw. Ik ben niet zo van de kant en klaar maaltijden of zogenaamde maaltijdboxen, maar de bulk van je gewone boodschappen bezorgd krijgen is echt een luxe. Afhankelijk van waar u woont zijn er verschillende mogelijkheden. Mijn internetsupermarkt bezorgt elektrisch en gratis. Bevalt uitstekend.

Zou ik nog bijna mijn allerbelangrijkste hulpmiddel vergeten: het apparaat om mijn ademhaling ’s nachts te ondersteunen. Zonder zo’n apparaat was ik er zeer waarschijnlijk niet meer geweest. Leve onze medische zorg.

Gezinus.Wolters(@gmail.com) / gezinuswolters.blogspot.com

Bronnen

https://www.sunrisemedical.nl/you-q/luca

https://www.mangomobility.nl/scootmobiel/accessoires

https://www.tomzorg.nl/toiletverhogers-sophie

https://www.werkenmetmerken.nl/nl/zens_toiletverhoger_zonder_deksel_10_cm/p/29799

www.engeltjesendraken.nl/

https://www.want.nl/zeg-je-rommelige-sleutelbos-gedag-met-een-van-deze-10-toffe-sleutel-organizers/

https://www.secufirst.eu/nl/

https://www.zorg-sleutelkluis.nl/puck-keysafe-skg-sleutelkluis

https://www.blokker.nl/p/vitility-grijper/1193786

 https://mfimedical.com/products/respironics-bipap-focus-ventilator

[jurjenklaas]

IK BEN ALLEEN EN IK WIL ALLEEN BLIJVEN

Hij is geboren en getogen in Franeker, richtte er de gezinszorg mee op. Bij zijn vertrek naar Hengelo zegt een wijkzuster: Frans weet wat het is als je niet kunt wat je wilt. Dat gegeven doorkruist zijn hele leven, maar Rijpstra trekt zich weinig aan van zijn beperkingen. In de maand oktober van het laatste oorlogsjaar namelijk wordt Frans in een gipsbed gelegd – hij heeft tuberculose coxitis in de rechterheup. Pas in augustus 1945 komt hij er weer uit en is het euvel genezen. Maar zijn kniegewricht is stijf en Frans kan het niet meer buigen. Het weerhoudt hem niet zijn leven in te delen zoals hij het doet: “Ik heb jarenlang gedaan alsof ik geen beperking had”. Via Hengelo en Zierikzee komt Frans dan in Heerenveen terecht.

foto © Martin Rijpstra

Ereburger

Frans Rijpstra is hier penningmeester bij buurthuis De Stoof en bouwt dit met anderen uit tot een welzijnsstichting voor heel de plaats. Hij zet zich in voor buitenlanders en vluchtelingen, richt Kleurrijk Heerenveen op. Nog onderhoudt hij vriendschappelijke contacten met Turken en Marokkanen. Met zijn verjaardag stuurt niet alleen de burgemeester een kaartje, maar krijgt hij ook een bloemetje of snoepjes van mensen die hij ooit heeft geholpen. Uit waardering voor onder meer zijn vele werk op sociaal gebied, in  het vrijwilligerswerk en de welzijnszorg, wordt Rijpstra in 2005 ereburger van Heerenveen.

Grootste uitdaging

Mensen inspireren Frans Rijpstra, hij wil met ze samenwerken. Zijn sociale kijk op de samenleving is geen opdracht, hij ziet het ook niet zo. Het zit in hem, met en bij andere mensen komt het eruit: “Je doet iets en je ontmoet mensen, en dan ineens is het er. De mens is een sociaal wezen. Door de ander wordt je wie je bent, je ontwikkelt jezelf samen met de anderen. Zo heb ik mijn werk altijd opgevat en heb geprobeerd uit te dragen dat je er niet alleen bent om te bemiddelen en mensen bij elkaar te brengen. Het is belangrijk om iets voor een ander over te hebben en misschien heb ik weleens wat teveel gedaan, maar ik ben er oud mee geworden. Mijn grootste uitdaging op dit moment is dat ik alleen ben en alleen wil blijven. Veel ouderen willen dat, met mijn belemmeringen krijgt het nog een extra accent. Mijn ergste beperking nu is dat mijn ogen sterk achteruit gaan door slijtage. Ik kan geen krant meer lezen. Met een hulpmiddel die de letters tot twaalf maal toe kan vergroten lees ik ’s avonds op bed nog een boek. Met witte letters op een zwarte achtergrond kan ik email-berichten opmaken en versturen met de computer. Dat gaat nu nog, maar ik merk dat het minder wordt. Ik schreef verhaaltjes en maakte gedichten, maar dat kan ik allemaal niet meer.”

Niet te serieus

Frans heeft nog veel stof om over te schrijven, maar zijn ogen weerhouden hem het te noteren. Zijn computer staat vol proza en poëzie. Ooit heeft hij het plan opgevat een gedichtenbundel uit te geven - het komt er maar niet van.

“Ik neem mijzelf op de korrel en de mensen in het algemeen op de hak. Nu ik 92 ben neem ik afstand en zie alles niet meer zo zwaar. Iedereen is overal maar druk mee bezig, ik relativeer dat en houd ze een spiegel voor in mijn  verhaaltjes. Ik neem mezelf ook niet meer al te serieus. Want waar zal ik me druk over maken. Iedereen wordt straks honderd. Mijn generatie heeft pech gehad. Maar ik ben klaarblijkelijk een taaie. In een gezin van negen kinderen ben ik de oudste. Er zijn alleen nog twee zussen van 83 en 85 in leven.”

Ontmoetingen onderweg

Rijpstra is noodgedwongen een van de eerste berijders van een scootmobiel in Heerenveen. Hij komt er overal mee, al 30 jaar. ’s Middags als het weer dat toelaat maakt hij graag een ronde van het Nannewijd via Oranjewoud naar Langezwaag en Terwispel. Is er wat in het centrum te beleven dan is Frans erbij. Contacten moet hij nu meer dan vroeger leggen tijdens ontmoetingen onderweg, want hoewel mobiel is hij eraan gebonden en komt niet verder meer dan de voordeur. “Het wordt langzaam leeg om me heen, want mijn oude maten zijn weg gevallen. Ik denk dat er ergens ook wel een locomotiefje voor mij onder stoom staat, langzaam naar mij toerolt zodat ik in kan stappen. De bagage die ik heb kan ik niet meenemen. En waar ik terecht kom? Ik denk, nergens. Ik kom uit het niets en ik ga naar het niets. Maar mijn leven is niet voor niets geweest. Ik kan zeggen dat ik wat gedaan heb. En daarnaast heb ik mijn drie jongens en de kleinkinderen. Mijn vrouw is drie jaar geleden overleden, tot dat moment bemantelden wij elkaar. We hadden alleen thuiszorg om het huis schoon te houden. Nu ben ik alleen. Maar met een uitstekende verzorging van de buurtzorg. Ze kleden me aan, helpen met douchen en komen me weer uit kleden. De rest van de dag mag ik weten en kan ik weten wat ik zelf doe. Dat houdt me zelfstandig. Ik ben een vrije vogel.”

Publicatie @ Heerenveense Courant, woensdag 5 juli 2017.

[rollator-scootmobiel]

De compacte opvouwbare scootmobiel komt het best tot zijn recht bij gebruik voor korte ritjes.  Ze zijn compact en wendbaar en dus goed geschikt voor smalle gangpaden en nauwe ruimtes.  Als u uw scootmobiel alleen gebruikt in en om huis, voor korte ritjes naar de supermarkt of een vakantie dan is een opvouwbare scootmobiel een ideale en goedkope optie.

Een opvouwbare scootmobiel komt ook zeer goed van pas wanneer u eens een dagje uit gaat en toch mobiel wilt zijn, de opvouwbare scootmobiel is in enkele tellen zeer compact te maken waarna u deze gemakkelijk kunt meenemen in de auto ,touringcar(bus) en zelfs vliegtuig.

Veel mensen zijn hiervan nog niet op de hoogte maar u kunt uw opvouwbare scootmobiel kosteloos meenemen in het vliegtuig zodat u ook in het buitenland tijdens vakantie of familie bezoek mobiel bent. Vaak is huren van een opvouwbare scootmobiel niet mogelijk of erg duur in het buitenland nu neemt u gewoon zelf uw opvouwbare scootmobiel mee.