#send help plek

[ner0w0w0]

A quick Gokudera line art but i have no idea what palete to give him 😭😭

[jurjenkvanderhoek]

VIJF VOOR TWAALF: DE CLOWNS KOMEN BINNEN

Nu dan is het zover. De show dreigt slecht af te lopen. De clowns worden geroepen om het tij te keren. De clown die de angel uit het probleem haalt met zijn dwaze streken. De grappenmaker die het vuur eens stevig opstookt. De cabaretier uit felle kritiek met een kwinkslag. De cartoonist hangt ongecensureerd de wereldleiders aan de galg. Om de realiteit niet al te serieus te nemen. De clown steekt niet de kop in het zand, maar duidt dat de klok op vijf voor twaalf staat. Met een lach en een traan zet hij de situatie op scherp. Send in the clowns.

Maar die clown kan ook de wereldleider zelf zijn, die deze aarde naar de verdommenis dreigt te helpen. Een grap van de wereldvrede maakt. De hansworst die in de rol van rattenvanger kruipt. Het schaap dat als eerste over de dam gaat terwijl alle anderen lijdzaam volgen. Men hangt aan zijn lippen. De rest kijkt met open mond van verbazing toe. Hoe deze clown ons zand in de ogen strooit. Deze clown is een joker, die niet wordt ingezet om de show te redden. Het is een vampier die de vrede leeg zuigt. Een paljas, een harlekijn. Throw out the clowns.

Ieder jaar, nu al zeven jaren op rij, stelt kunstenaar Roland Sohier een magazine samen. Een vlugschrift waarin hij een overzicht geeft van zijn werken in dat jaar. In eigen beheer uitgegeven aan het eind van het kalenderjaar. Deze zevende editie vormt een uitzondering op de regel en verschijnt al in de herfst. Het staat geheel in het teken van de actualiteit. “Terwijl de wereld brandt, verzuipt, verdroogt, en zinkt, de volksverhuizingen een aanvang nemen en dictators het alom voor het zeggen krijgen, is het wellicht tijd om de hulp van de clowns in te roepen.” In deze klinkende volzin presenteert Sohier zijn nieuwe magazine. Send in the clowns.

Sohier tekende de verontrusting over de wereldse wanorde van zich af tijdens een zomers bezoek aan de USA. Dè bakermat van de grappenmakers. De stand-up comedian in zijn magazine is echter niet de jolige vriend die de show steelt. Hoewel de grimas op zijn gezicht anders doet vermoeden. Het is een masker om de moed erin te houden en het diepere gemoed voor de buitenwereld verborgen te houden. Deze clowns zoeken hulp, roepen help. Zijn verdrietig als de ernstige pierrot. Verloren in het leven als de mismaakte nar. Optimistisch en extrovert van buiten, maar pessimistisch en in zichzelf gekeerd van binnen. Hij lacht niet achter de schmink, dus wordt dood gekieteld: lach clown, schaterlach domme august. Ha, ha, said the clown. En hij lacht zich tegen beter weten in een kriek. En dan sterft hij. Dead of a clown. Hij was maar een clown, maar nu is hij dood.

In de bekende schetsmatige stijl, zo eigen aan tekenaar Sohier, krijgt de clown lijf en gezicht. Op ruitjespapier schrijven de levendige lichamen hun speelse spel. In de rol van de grappenmaker, die de wereld met een dikke korrel zout neemt. Die het leven weglacht, zodat ik het zijn beter aankan. De show lijkt in het water te vallen, maar de clown redt het schouwspel zodat het geen schertsvertoning is. Negen clowns dansen een ronde. Vrolijk tegen beter weten in. In hun midden een skelet, want dat is toch hoe het allemaal eindigt. Dat is de enige zekerheid. De laatste pagina in het binnenwerk van het magazine is leeg gelaten. Op die plek kan ik mijn eigen bassie, flappie of pipo tekenen. Er een cartoon plaatsen van de lachebek met de geblondeerde kuif, of de uitgestreken norse mombakkes met de vinger boven de rode knop.

De clown speelde al eerder een rol in het werk van Roland Sohier. Een kwart eeuw geleden zag de kunstenaar al de potentie van dit vreemde personage. Het kan zich in elke (on)mogelijke bocht wringen en met alle winden meedraaien. In die rol neemt de figurant op het wereldtoneel waar, is zich bewust van negatieve elementen om er een positief perspectief aan te geven. Maar zo eenduidig als de clown dubbelzinnig is beeldt hij de figuur in zijn magazine meervoudig af. In eenvoudige potloodlijnen maakt hij het naïeve heerschap tot een type dat lak heeft aan alles en iedereen. Maar vooral ons een spiegel voorhoudt. Tot slot ons duidelijk maakt dat we de wereld niet zo serieus moeten nemen: JA-DOEI…

Send in the clowns. Roland Sohier, tekeningen. Magazine uitgegeven in eigen beheer met steun van het Mondriaan Fonds., 2023.

[rausule]

Dawid reël die diens van die priesters en die Leviete.

23 Toe Dawid oud word en sy ein- de begin nader, het hy sy seun Salomo koning oor Israel gemaak. Hy het ook al die ampsdraers van Israel, die priesters en die Leviete laat byme- kaarkom. Toe getel is, was die Leviete, die mans van dertig jaar en ouer, altesaam ag en dertig duisend. "Van hulle moes vier en twintig dui- send sorg dra vir die werksaamhede in die huis die Here, en ses duisend die orde en regspraak behartig; "vier duisend was poortwagte, en vier dui- send moes sorg vir die lof van die Here op die instrumente wat daarvoor ver- vaardig is.

"Dawid het hulle ingedeel in groepe volgens die seuns van Levi: Gerson, Kehat en Merari.

7Onder die Gersoniete is Ladan en Simi gereken. Die seuns van Ladan was Jegiël, die hoof, Setam en Joël, hulle drie. 'Die seuns van Simi was Se- lomit, Gasiël en Haran, ook drie. Hul- le was die familiehoofde van Ladan. 10Die seuns van Simi was Jagat, Sisa, Jeüs en Beria. Dit was die vier seuns van Simi. "Jagat was hoof en Sisa tweede in rang. Jeüs en Beria het nie baie seuns gehad nie en vorm saam een diensgroep van die familie.

12Die seuns van Kehat was Amram, Jishar, Hebron en Ussiël, hulle vier. 13Die seuns van Amram was Aäron en Moses. Aäron is vir altyd afgesonder, hy en sy nageslag, om blywend die hei- lige diens in die Allerheiligste te ver- rig, om vir die Here wierookoffers te bring, Hom te dien en in sy Naam die seën uit te spreek. 14Wat Moses betref, die man van God, sy nageslag is by die stam Levi gereken. 15Die seuns van

Moses was Gersom en Eliëser. 16 Van die nageslag van Gersom was Subael die hoof. "Van die nageslag van Elië- ser was sy seun Regabja die hoof. Elië- ser self het nie ander seuns gehad nie, maar Regabja het besonder baie ge- had. 18Van die nageslag van Jishar was Selomit die hoof. 19Van die nageslag van Hebron was Jerija die hoof, Amar- ja die tweede, Jagasiël die derde en Je- kamam die vierde. 20Van die nageslag van Ussiël was Miga die hoof en Jissija die tweede.

21Die seuns van Merari was Magli en Musi. Die seuns van Magli was Eleasar en Kis. 22Toe Eleasar gesterf het, het hy geen seuns gehad nie, net dogters. Hulle verwante, die seuns van Kis, het met hulle getrou. 23Die seuns van Musi was Magli, Eder en Jeremot, hulle drie.

24Dit is dan die Leviete volgens hul- le families, die familiehoofde volgens hulle diensgroepe, soos hulle een vir een by name opgeneem is. Die Leviete van twintig jaar en ouer het die werk- saamhede verrig in die diens van die huis van die Here.

25Dit het so gekom omdat Dawid gesê het: "Die Here die God van Israel het sy volk rus geskenk en Hy wil vir altyd in Jerusalem woon. Die Leviete hoef nie meer die tabernakel met al die toebehore vir sy diens te vervoer nie."

"Dit is dus die getal Leviete van twintig jaar en ouer wat diens gedoen

het soos Dawid dit kort voor sy dood gereël het. 28Hulle het die Aäroniete bygestaan in die diens van die huis van die Here. Hulle was verantwoordelik vir die voorhowe, die kamers, die rei- niging van al die gewyde dinge en vir die werksaamhede van die tempel- diens. 29Hulle moes sorg vir die offer- brood, die meel vir die graanoffer, die ongesuurde brood, die bakplaat, die deegmengsel en vir elke inhouds- en lengtemaat. 30Hulle moes ook elke môre hulle plek inneem vir die dank en lof aan die Here, en so ook saans. 31 Verder moes hulle help by die bring van al die offers vir die Here op sabbat- te, nuwemaansfeeste en ander feestye. Dit moes voortdurend voor die Here geskied, volgens die reëlmaat wat daarvoor vasgestel is. 32So moes hulle al die nodige doen by die tent van ont- moeting, by die heiligdom, en saam met huile ampsbroers die priesters in die diens van die huis van die Here.

1 KRONIEKE 23:16

[centrally-unplanned]

The funny thing about the Tsarist Russification policies is just how inept they were even at their conception. Almost no groups in Russia started out as  independence movements - socialist & nationalist groups would hold these big political congresses, voting on their platform, and ~none of them in the 19th century voted for a platform of independence. The all-congress Polish groups, Finnish Duchy groups, Baltic states orgs, they all pushed for expanded rights, local autonomy, more federation, but explicitly rejected independence platforms. Hell, even the Jewish Bund, an openly Marxist & Zionist organization, actually rejected migration to Israel as a platform, instead pushing for a...federated, Yiddish-speaking autonomous enclave near Minsk? It was a weird time - also it inspired a favourite insult by a more-left critic, Georgi Plekhanov (founder of Russian Social Democracy), who called them “Zionists who are too afraid of boats”. Let ‘em have it, Plek.

It seems obvious that, at least in the short-run, passive Russification could have absolutely worked. Make Russian the language of business & the elite, needed for social strivers, while peasants and locals can practice their own cultural norms with incentives to integrate key Russian traditions and minimal vocabulary bit by bit. Instead its just a cacophony of idiotic errors. Every “official” of the empire had to speak Russian exclusively - which extended down to rail porters, carriage drivers, and other manual labour jobs that were technically classified as government work but held entirely by uneducated local peasants, and who would be whipped the streets for failing to speak a language they did not know a lick of. Every local school had to ‘teach in Russian’ - despite the fact that 99% of schools, again, were run by local clergy or petit bourgeoise who could not speak Russian themselves, and so schools would just receive arbitrary raids and fines by bored aristocrats, since all were in violation. Jewish locals were simultaneously demanded to assimilate and then informally barred from official postings based on their blood status anyway - despite making up the lion’s share of the actual local government elite that aristocrats hired to run day to day affairs. During the 1907 cholera epidemic in the Ukraine, public health posters & publications in Ukrainian were banned in Kiev! Bodies piled up in the streets under helpful guidance written in moon runes for all the locals could tell.

The policies were simultaneously draconian, and *well* beyond the capacity of the Russian state to implement - it had no cadre of Moscow-educated officials to send out to every village barely worthy of the name to staff government posts and teach literature, that's not how the Russian government worked. It generated resentment everywhere, and results nowhere. In ~1880 virtually no one was a member of an “independence”-aligned party in Russia; by 1910 they numbered in the hundreds of thousands. 

Its an interesting note from a materialist standpoint - Tsarist Russia at first brush seems like a poster child for “inherent contradictions”, an hide-bound despotate running up against a vast emerging civil society, bound to explode one way or another. In the details, however, are these hyper-specific policy mistakes that just seem obvious to avoid! Don’t mandate schools teach in a language they have no qualified instructors for? Don’t...let Ukrainians die of cholera on a lark?? It seems like one of those vast social problems that could have been solved if the Committee of Ministers had just had 5 more people with a brain in it.

But of course, that’s how “inherent contradictions” works in practice. An ideal Russian autocracy could have weathered the storm, but you never get the ideal. Anyone with a “brain”, aka anyone who viewed Ukrainian peasants as people, never had a chance of making it to the Committee of Ministers to begin with. You get the elite your system deserves, as it were.

[saulsplace]

The Trueman Show #32 Thierry Baudet

Deze 32ste aflevering is Jorn Luka uitgenodigd door Thierry Baudet om op het kantoor van Forum voor Democratie in Amsterdam (de plek waar het voor Forum allemaal begon) een podcast op te komen nemen.

FvD (en daarmee ook Thierry) is de enige partij geweest die o.a. het klimaat en corona narratief in twijfel durfden te trekken en daar ook tegenin gingen. Daarmee zijn ze immens populair geworden bij een grote groep Nederlanders die een andere samenleving zouden willen zien. Dit werd versterkt door Thierry zijn speech in de Tweede Kamer over het Lockstep document van o.a. The Rockefeller Foundation.

Door dit laatste is Jorn benieuwd geworden hoe Thierry er precies instaat en wat hij denkt wat hier nou precies aan de hand is. Vragen die Jorn hem ook in de podcast stelde. Hierdoor werd het een interessant gesprek over de machten en ideologieën achter bijvoorbeeld de ‘corona en klimaatcrisis’. Wat durf je allemaal los te laten en te bevragen om erachter te komen wat er nou echt speelt? En als er bepaalde machtsstructuren zijn die groter zijn dan de politiek, wat heeft het nog voor nut om je bezig te houden met diezelfde politiek?

Het werd een interessant gesprek over hoe Thierry het afgelopen jaar heeft ervaren en wat hij denkt wat zich nu allemaal achter de schermen afspeelt. Hier hebben ze allebei onze visies op losgelaten. Een deel overlap van visies, maar een deel zien zij het ook anders. Iets wat helemaal prima is, zolang je een open houding blijft houden. Het is niet vreemd dat in deze tijd je visie verandert. Hoe meer je graaft, hoe meer je te weten komt. Jorn staat open voor een vervolggesprek over een tijd. Kijken hoe het er dan voorstaat. Kan alleen maar interessant worden.

Disclaimer: Jorn is in the process of adding English subtitles to all the podcasts. Please bear with them, it will take a little while. Want to help translating? Please send an e-mail to info@jornluka.com

[grinduniverse]

@guto_vighi @acevagner_ @betorichieri23 Reposted from @kauerguitars We’re back and I wanted to send a thank you to @13thstreetguitars for doing the heavy lifting on repairing @mrfuzzlord ‘s first Banshee “Goldie”. This is banshee #30 which makes it an extremely early guitar in our history (433 banshees ago to be precise) and it has some quirks. The biggest was the abnormally thin neck carve. It’s always been a bit difficult to keep it set up and eventually it started to show a couple stress cracks behind the trussrod. For us, it’s easier to build new then repair sometimes and we aren’t setup to steam a fretboard off. What I really thought this guitar needed was to fix the crack, update to our better current truss rod and add carbon reinforcements to help stabilize the neck. Hugh did an amazing job getting the fretboard off, then using his plek to rout and add two carbon fiber splines (then resurface it) and get the fretboard back on, reradiused and fretted/plek’d. So grateful and excited to see this one back up and running properly now. Lots of people talk to us about “oh you just need XXX or YYY to play your guitars and you’ll be made” but what artist Guitars really do for us is exactly this. They road test them, they take them to climates we wouldn’t. They let us see what we need to improve constantly to make sure that the next one is even better. Every banshee has had lots of little tweaks and improvements that owe a bit of thanks to Goldie here. Also @getplekd here’s a bunch of new tricks on the plek for ya ;) #thekaueroflove #kauer #kauerguitars #mrfuzzlord #rivalsons https://www.instagram.com/p/CPlSpCnMzKt/?utm_medium=tumblr

[real-talk-news-blog]

OverTaal By Johan Erasmus

I immediately apologize for not resisting the narcissistic need to write an amateur blog post on racial events. This effectively makes me one of millions of South Africans who feels compelled to share their ‘profound political’ insight in the hope of six Facebook likes or some other form of superficial recognition. But, if you’ve read this far you obviously have nothing better to do with your time, so you may just as well entertain another ‘ground breaking’ opinion.

The Overvaal (Afrikaans Must Fall) school drama has confronted me with all sorts of emotions and this worries me. I don’t listen to Afrikaans music with the possible exception of Laurika Rauch, I don’t support the Blue Bulls and I actively avoid the Afrikaans Is Groot concert. I am hardly the poster boy for Afrikaners and if I am emotional about the unfolding saga then I can’t even imagine what the other parties must feel like.

However, allow me to say a few politically incorrect things:

I think if Mr Lesufi could channel his hatred of Afrikaans schools into building up township schools we will be much further ahead already. By constantly trying to describe Afrikaans or ‘white’ schools in terms of the assumption that they represent the ticket to black success, he reinforces a stereotype that to be successful as a black person, you need to be where the whites are. Forget about the Afrikaner cause for a moment: I am not convinced that this is benefiting the so called black cause psychologically.

Be that as it may, the script is already written and I cannot help but think the rest is inevitable.

The end result will be the dismantling of all public Afrikaans schools, with the exception of some primary schools. This means an end to the Afrikaans-ness of Waterkloof, Affies, Garsfontein and maybe even Paul Roos & the Cape schools – although they are lucky given that Coloured people attend their schools and that looks better on the books. But the reality is – and sorry if I sound like a doom prophet to all my ‘Afrikaner vriende’ – that Affies will have to become ‘Engies’. The political current is just too strong and you might win a court battle here and there, but the bad Afrikaner PR coupled with global politics and the cult of multi-culturism is too strong for Afrikaans to survive in the public sphere.

Unfortunately I know Afrikaners and I know that a ‘Boer maak ‘n plan’. They are going to start private schools. Some have already started with the racist ‘Christelike Volk Onderig’ schools. Luckily for all of us these are isolated and pitiful communities who replaced the word ‘Israel’ with ‘Afrikaner’ in their Bible and are still waiting for the messiah to liberate the Volk. The new Afrikaans schools, however, will be good and in time will rival the new ‘Engies’ or GarsFountain and even Water-Gorge High School in rugby and cricket, academics, culture, etc. This would be followed by Steve Hofmeyer and Chris Chameleon writing songs entitled ‘Tweede-klas Burger’, ‘Toe Wys Ons Hulle’ and ‘Ons het Opgestaan’. In turn this will give the Afrikaans community a new sense of pride and achievement, because Solidariteit Hoërskool en Hoërskool Vryheids-Front are back on top with the added political benefit of being martyrs. There is no weapon in our current political landscape stronger than being the victim. The Afrikaners will have their new private schools as well as being able to be the victim, which is political paradise!

Which would probably be followed by the EFF and other leftist groups toyi toyi-ing holding up banners reading ‘1976’ and demanding that the new private Afrikaans schools become English. Because colonialism must fall, remember! You will read articles about the politician who fought to turn ‘Affies’ into ‘Engies’ sending her child to Solidariteit Hoērskool and many Afrikaners will revel in the idea that ‘they took our schools, ran it into the ground and now they want our new private schools as well.’ These articles with photos of broken tennis courts and overgrown sport fields will go viral within the cyber echo-chamber of Afrikaners and they will maintain the superiority complex that already problematically exists.

When all of this happens, I demand to be called ‘Siener Erasmus’.

The above picture is bleak and offensive to many, I’m sure, but I am torn between two positions. A rock en ‘n harde plek, if you will. On the one hand I don’t trust the motivation behind the attack on Afrikaans schools and I fear it will only reinforce already problematic power dynamics. On the other hand I wonder whether Afrikaans speaking folk and specifically Afrikaners, aren’t missing out. I am somewhat jealous when I pass, for example, a Pretoria Boys High School and see black and white learners interacting. I like the idea of my child playing cricket with Rabada or rugby with Kolisi. I like the idea that my hypothetical Afrikaans boy, Frikkie, can be in a space where he has the opportunity to date a Thandi, assuming her parents are rich and do not believe in lobola. I very much like the idea of my child learning isi-Zulu, although I’m not seeing any indication of this happening in the status quo or in the future Mr Lesufi wants.

Perhaps adding English medium to Afrikaans schools isn’t as bad as many Afrikaner apologists would have it. Grey College seems to be doing okay. My Afrikaans friends will point out that this is just a slow death for the taal,  Tukkies being their example. It wasn’t enough that the exact same Afrikaans class was given in English or the case that dodgy translation services were used. The Afrikaans class didn’t meet in the nice air-conditioned hall at the expense of other students. Yet the cries of Afrikaans Must Fall rang louder at the University of Pretoria than anywhere else. This indicates less of a need to share space through double medium education and more of a bitter resentment against the Apartheid Language. Having said that, I do think that if we remove opportunistic politics from the debate, suspicion might follow it out the door and the laer trek mentality will be less evident.

The call to integrate is not so much to atone for the sins of our fathers (although, that can keep us busy for a while) as it is to give Afrikaans speaking students the opportunity to experience cultures and ideas absent from their homogenous social spheres. When I visit university campuses such as Wits and UCT (which I might add didn’t take an academic step back after 1994) the student interaction looks fascinating and I consider the possibility that I might have missed out having gone to Potchefstroom where the student body is (at least was) mostly homogenous.

Again, I am leaning in this direction not so much because I am convicted of past ills as I am excited about this kind of future. I didn’t change my mind because EFF chants of ‘Language of the Oppressor’ convinced me that my ‘taal’ is objectively evil. On historical analysis English is far worse as a language of the oppressor. Plus we need to quickly write the Germans (in God knows what language?) and tell them to speak something neutral like Switzerland-ish. Lastly, the little bit I understand about Tsotsi-taal is that there is fair bit of Afrikaans: my bra en det es waar…

If by some miracle Afrikaans schools survive, then we’ll have to be creative in insuring that there is proper interaction with our black brothers and sisters. Perhaps this is where the ‘bosberaad’ needs to take place. Not because Malema or Lesufi gave us ultimatums, but because we do not want Afrikaans to be an obstacle. Not because ‘they’ won the fight, but because we came with the invite.   Maybe Afrikaners must earn the ‘Afrika’ in our name by taking innovative steps to assure all the sceptics that we are not just Afrikaners, but Suid-Afrikaners.  

  The views represented in this article is that of the author and do not necessarily represent the views of Real Talk.