#straatbeeld

[kleindeensgeluk]

De teloorgang van de flyverdragt

Er is een gezegde dat Scandinaviers vaak gebruiken in relatie tot het weer: ‘slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding’. In de afgelopen maanden heb ik kunnen concluderen dat dat gezegde niet aan de gemiddelde Nederlander besteed is. Die schuift de schuld liever op het weer. Met het risico al mijn Nederlandse lezers voor het hoofd te stoten, maargoed, dat neem ik dan maar voor lief, moet…

[chantalvdreijden]

This is A: Something straight out of a horrormovie of B: Something kinky I don't wanna know about C: You decide?! and no this wasn't the only one there... #streetart #streetphotography #straatbeeld #straatkunst #kunstopstraat #straatfotografie #blackandwhite #blacknwhite #bnw #bw #bws #noir #zwartwit #monochrome #lovephotography #photography #photographer #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/ChdFifBjWVW/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[eopederson]

Straatbeeld, Amsterdam, 1978.

[luxuriousgirlminnie]

Steigerdoeken van ieder formaat

Wil je reclame maken tijdens jouw project? Met een steigerdoek van Magneet val je direct op in het straatbeeld. Je kunt steigerdoeken in bijna elk formaat dat je wenst bestellen. Steigerdoeken zijn spandoeken gemaakt van mesh, zodat ze de wind doorlaten.

Dat maakt ze geschikt voor gebruik op grote hoogte. Steigerdoeken zijn geschikt voor gebruik op steigers, maar ook hekwerken, bouwhekken en andere indoor- en outdoor toepassingen. Laat je steigerdoek afwerken met een omzoming en kies voor ringen om het eenvoudig op te hangen. 

Vorige post

[regioonlineofficial]

Sittard-Geleen - De gemeente Sittard-Geleen gaat het probleem van zwerfafval te lijf met een kleurrijke aanpak: het Art Bins Project. Dit bijzondere initiatief, een samenwerking tussen HutsSpot en de gemeente Sittard-Geleen, zorgt ervoor dat afvalbakken worden omgetoverd tot ware kunstwerken. Het project combineert creativiteit en duurzaamheid om de stad te verfraaien en mensen bewust te maken van het belang van een schone omgeving. Hoe het begon Tijdens een wandeling door Sittard viel het Sanne Janssen van HutsSpot op dat de afvalbakken er vies en slecht uitzagen. Dat is niet alleen lelijk, maar ook een reden waarom afval op straat belandt. De bakken vielen simpelweg niet op. Toen ontstond bij Sanne het idee om de afvalbakken een mooi jasje geven en zo onze stad samen schoner maken. Het project kreeg al snel vorm. De eerste ontwerpen kwamen van jongeren van dagbesteding Samen Bijzonder. Wesley en Maikel creëerden een 'Fortuna-afvalbak', terwijl Morgan en Lucyna een bak beschilderden met bloemen en hartjes om de stad meer kleur en liefde te geven. Het enthousiasme verspreidde zich snel. Bright Festival 2022 Tijdens het Bright Festival 2022 maakten leerlingen van basisscholen De Reuzepas en Munstergeleen ontwerpen voor de afvalbakken bij hun scholen. De vijf mooiste ontwerpen van elke school werden daadwerkelijk uitgevoerd door de kinderen tijdens het festival. Een jaar later, tijdens het Bright festival 2023, kwamen zo’n 300 brugklasleerlingen van het Graaf Huyn College in aanraking met het Art Bins Project. In een workshop van HutsSpot leerden zij over zwerfvuil, het belang van meedoen en de rol van kunst in hun eigen omgeving. Daarna gingen zij aan de slag met hun eigen ontwerp voor de afvalbakken. HutsSpot, Kunstbende en het Vista College De gemeente Sittard-Geleen was zo onder de indruk van de resultaten dat HutsSpot werd gevraagd om het project uit te breiden. Kunstbende en de opleiding Mediavormgeving van het Vista College sloten zich aan, waardoor nog meer prachtige ontwerpen tot stand kwamen. Uiteindelijk werden vijftig plekken in de hele gemeente aangewezen voor nieuwe, kunstzinnige afvalbakken. De winnende ontwerpen zijn inmiddels op de afvalbakken gezet, die nu door de hele stad te bewonderen zijn. Deze kleurrijke kunstwerken trekken niet alleen de aandacht, maar herinneren mensen er ook aan hun afval netjes weg te gooien. Om dit te vieren en iedereen die eraan heeft meegewerkt te bedanken was er een feestelijke bijeenkomst bij de Art Bin in de Annastraat in Geleen. Aan wethouder Geilen de eer om daar de afvalbak te onthullen en daarmee ook het startsein te geven voor de 'week zonder afval'. De Art Bin in de Annastraat in Geleen - Foto: gemeente Sittard-Geleen Wat maakt het Art Bins Project zo bijzonder? Wethouder Geilen van Sittard-Geleen is trots op iedereen die een bijdrage aan dit project heeft geleverd: “Door afvalbakken om te toveren tot kunstwerken, wordt het straatbeeld aantrekkelijker. Kunst in de openbare ruimte zorgt voor een positieve sfeer en kan mensen inspireren en blij maken. Bovendien trekken de kunstzinnige afvalbakken de aandacht en herinneren mensen eraan hun afval netjes weg te gooien. Dit helpt om zwerfafval tegen te gaan en draagt bij aan een schonere omgeving. Traditioneel worden afvalbakken vaak juist zo ontworpen dat ze niet opvallen, omdat het idee is dat bakken het beeld van de straat zo min mogelijk moeten verstoren. Eigenlijk staat dat haaks op het gebruik, dus ik vind het idee van de Art Bins heel mooi. Zo nodigen afvalbakken uit om ze te gebruiken. Bovendien zijn bij dit project zo veel verschillende partijen en leeftijdsgroepen betrokken dat het heel breed in onze gemeenschap aankomt. Dat is precies wat we voor ogen hebben met onze aanpak waarbij we uitgaan van het idee dat de openbare ruimte de tuin is van ons allemaal. Het project betrekt vooral jongeren actief bij hun lokale gemeenschap. Door hen de kans te geven hun creativiteit te uiten en iets blijvends bij te dragen aan hun omgeving, voelen zij zich meer verbonden met hun stad.

” Kunst en duurzaamheid in Sittard-Geleen Het Art Bins Project is een inspirerend voorbeeld van hoe kunst en duurzaamheid hand in hand kunnen gaan. Door jongeren actief te betrekken en de stad te verfraaien, draagt het project bij aan een positieve verandering in Sittard-Geleen. Met vijftig nieuwe kunstzinnige afvalbakken verspreid over de gemeente, van Born tot Europapark en van Limbricht tot Geleen Zuid, wordt zwerfafval op een creatieve manier aangepakt.

[rotterdamvanalles]

Bomaanslag op de Coolsingel waarbij Eugen Konovalets, de leider van de Oekraïense nationalistische vrijheidsbeweging, om het leven kwam, 23 mei 1938.

Uit de Maasbode van 23 mei 1938:

Man uit elkaar gereten. DIVERSE VOORBIJGANGERS GEWOND. Hedenmiddag omstreeks kwart over twaalf heeft op den Coolsingel te Rotterdam een geweldige explosie plaats gevonden, waarschijnlijk veroorzaakt door het tot ontploffing komen van 'n helsche machine welke een man in een koffer bij zich droeg. Deze man werd tengevolge van de explosie uit elkaar gereten, terwijl eenige voorbijgangers werden gewond, waarbij een meisje, dat een wervelfractuur bekwam. Dte explosie veroorzaakte ook een ravage aan de panden, waarvoor de geheimzinnige ontploffing plaats vond. Omtrent de beweegreden van dezen aanslag tast men nog in het duister. Het schijnt, dat er eenig verband bestaat met een Duitschen emigrant.

Op den drukken hoofdboulevard, van Rotterdam, den Coolsingel, is hedenmiddag te kwart over twaalf een geheimzinnige explosie geschied. In het zonnige straatbeeld flitste plots een witte vuurstraal, gevolgd door een zwarten rook en een donderknal, welke alles deed trillen. Menschen stoven uiteen, en het was even akelig stil, terwijl boven het trottoir voor het Lumière-theater een lichtgrijze rook hing. Men zag eenige menschen rondzwaaien en neervallen, anderen met de hand naar hun hoofd grijpen. De politie trad aanstonds doortastend op en zette in breeden kring rond de plaats van de explosie den Coolsingel af. In een oogenblik was een groote politiemacht ter plaatse. De leden van de stormbrigade, welke juist op het hoofdbureau waren, werden met de afzetting belast. Het geheele hoogere politiepersoneel op het hoofdbureau en de speciale diensten als fotodienst, vreemdelingendienst en politieke recherche waren aanstonds ter plaatse. Leden van de Nederl. Vereeniging van Luchtbescherming, afd. R'dam-West, die juist op den Coolsingel waren, maakten zich verdienstelijk door het verkeer tegen te houden.

Op het breede trottoir voor het Lumièretheater vond men het been van een man, terwijl op de zelfde hoogte op de rij straat naast de stoep een deel van het lichaam werd gevonden. Verder lagen er in het rond eenige gewonden, welke door den Gem. Geneeskundigen dienst, welke aanstonds met zijn auto's ter plaatse was, naar het ziekenhuis werden vervoerd. Vele menschen waren door den schrik zoo bevangen, dat zij geheel overstuur waren. Wat was er gebeurd? Men wist alleen te vertellen, dat er een man met een koffertje had geloopen en dat zich in dit koffertje een helsche machine moet hebben bevonden, welke tot ontploffing is gekomen. Waarschijnlijk heeft de man dit koffertje gedragen aan de zijde der huizen, waardoor te verklaren is dat het been ter plaatse van de explosie is blijven liggen, terwijl het uiteengescheurde lichaam naar den kant van de rijstraat is geslingerd. Men kan zeggen, dat de man geheel uit elkaar is gescheurd, want overal tegen de gevels en de muren vond men menschelijke overblijfselen, terwijl als bewijs voor de explosie-kracht van de helsche machine zij vermeld, dat men de ingewanden van den man heeft teruggevonden bij de schutting van den Beursbouw. Uit het feit, dat men na de ontploffing niemand zich uit de voeten heeft zien maken zou geconcludeerd mogen worden, dat geen aanslag is gepleegd, doch degene, die zulks wellicht in het schild voerde, zelf door de bom is vernietigd geworden.

Op het betegeld trottoir voor het Theater Lumière, het tapijthuis van Con en Verdonck en de meubelzaak van de fa. Klütgen waarvan alle ruiten waren versplinterd, lag de grond bezaaid met scherven en stukken kleeding, welke aanstonds door de politie ijverig werden verzameld om hieruit iets te weten te komen omtrent de identiteit van den man en den aard van de explosie. Men vond er behalve allerlei lapjes, welke van de kleeding waren overgebleven en voor een gedeelte verschroeid waren ook nog de restanten van een hotelrekening, hetgeen wellicht eenig licht zal verschaffen. Een buitenlander, die hier ter stede ergens had overnacht?

De foto is van Spaarnestad en komt uit het weekblad Het Leven. De foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt, via delpher.nl, uit de Maasbode van 23 mei 1938.

[keynewssuriname]

Franse politie pakt illegale Surinaamse straatventers aan

Franse illegale Surinaamse straatventers die het straatbeeld in Saint-Laurent-du-Maroni (Frans-Guyana) verstoren met hun illegale verkoopactiviteiten in woonwijken en voor winkels, zijn door de gendarmerie en de gemeentelijke politie aangepakt. Bij een operatie op 23 mei om het fenomeen terug te dringen, zijn negentien (19) Surinamers die zich illegaal in Frans-Guyana bevonden, opgepakt. Vier (4) van de aangehouden personen worden vervolgd wegens illegaal verblijf, terwijl de vijftien (15) anderen meteen op de boot zijn gezet en teruggestuurd naar Albina (Suriname). Tijdens de operatie in de wijk La Glacière hebben de wetshandhavers kruiwagens, waarin de straatventers hun spullen transporteerden en uitstalden, in beslag genomen. Ook verkoopwaar zoals warme vis en brandstof is in beslaggenomen. De agenten hebben ook een man aangehouden die marihuana in zijn bezit had. Veel Surinamers, zowel uit de grensregio als uit Paramaribo, reizen dagelijks naar het buurland om allerlei waren aan de man te brengen. De piekdagen zijn woensdag en zaterdag, de twee dagen waarop de lokale markt van Saint-Laurent actief is. Buiten de markttijden nestelen sommigen zich van ‘s morgens vroeg tot de namiddag voor de winkels in het centrum. Anderen proberen zich aan het zicht van de politie te onttrekken door met hun kruiwagens de wijken in te trekken en huis aan huis te verkopen. Hun activiteiten zijn een doorn in het oog van de Franse autoriteiten. De straatventers maken zich niet alleen schuldig aan het illegaal oversteken van de grens, maar frustreren ook de lokale handel met hun oneerlijke concurrentie. De actie van donderdag is deel van een nieuwe operatie speciaal gericht tegen ongebreidelde straatverkoop. Read the full article

[dejufuniverse]

Met allemaal streekproducten....Ik hoop de ze succes hebben!

[vakmensen]

Je ziet ze op steeds meer daken gelegd worden en ze zijn niet meer weg te denken uit het straatbeeld. Ze zijn een populaire manier geworden om zelf energie op te wekken. En in veel gevallen kan je bij je gemeente of andere instanties subsidies krijgen als je je woning...

[taeminno]

Hoodie Heren: Trendy & Comfortabel!

Hoodie Heren: Trendy & Comfortabel! Hoodies zijn niet meer weg te denken uit het moderne straatbeeld! Ze zijn niet alleen trendy, maar ook super comfortabel. Ontdek de nieuwste collectie hoodies voor heren en geef je kledingkast een stoere upgrade. Van basic kleuren tot opvallende prints, er is voor ieder wat wils. Waar wacht je nog op? Duik in de wereld van hoodie heren en rock je street style!

[twafordizzy]

Een eerste liefde in het leven van Dostojevski

Nevski Prospekt, straatbeeld in Moskou ten tijde van Dostojevski; geschilderd door Ivan Vladimirov, gebruikt als titelomslag van het boek. Schrijver en publicist Alex Christofi (UK) schreef de biografie van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski (1821-1881) en deed dat zoals Christofi dacht dat de Rus hem zelf geschreven zou hebben. Titel: Dostojevski en de liefde. Het is een must voor een…

[eopederson]

Straatbeeld met karretje en reclameborden, Amsterdam, 1977.

[bonjouronourtour]

Kroatië, Bosnië-Herzegovina & Montenegro

9 september - 20 september

🇭🇷 Vanaf onze laatste stop in Slovenië rijden we de grens over en komen na een half uurtje in Zagreb aan. Hier wandelen we door deze (voor ons totaal nieuwe) stad die toch weer heel anders is dan Ljubljana. Ietsjes rauwer maar ook wel weer erg authentiek. We lopen door gezellige straatjes met cafeetjes en restaurants en doorkruisen pleinen en uitzichtpunten, we zien namelijk niet alleen het lagere maar ook het hogere gedeelte van deze stad. Verder zien we ook veel toeristen en voelen we enige noodzaak om ook op tijd weer bij onze achtergelaten Franky te zijn, een onderbuikgevoel.

🏕️ Gelukkig is Franky nog altijd vast en veilig en brengt hij ons verder Kroatië in, in de richting van de Plitvice meren. Maar vanwege de belachelijke prijzen voor zowel toegang in dit park als de prijzen aan de kust voor campings of camper-plaatsen en de strenge controle op wildkamperen met gigantische boetes als gevolg, brengen we een kleine verandering aan in onze plannen. Wij gaan niet via de kust van Kroatië omlaag, maar steken de grens over met Bosnië-Herzegovina. Hier kunnen we weer ouderwets wildkamperen en zien we direct veel moois.

🕌 De natuur is weer rijkelijk aanwezig, net zoals het deel van Kroatië waar we vandaan kwamen, maar in tegenstelling tot Kroatië zien we hier al direct moskeeën en minaretten opdoemen aan de horizon. We rijden als eerst naar de stad Bihać. Hier scoren we een sim kaartje en wat contant geld in de lokale munteenheid (nu we buiten de EU zijn, wel zo handig) en maken voor het eerst kennis met het Bosnische straatbeeld. Een beetje verwarrend nog. Soms netjes en zelfs idyllisch, soms rommelig en verpaupert.

Wij overnachten in Una National Park, recht aan de helderblauwe rivier, genaamd Una. Het is hier muisstil (zijn helemaal alleen), heerlijk groen en we spotten al snel een uil in de boom aan de overkant van de rivier en zien we meerdere ijsvogels druk in de weer. Genieten! In dit park leven ook lynxen, beren en wolven, maar die zien we niet.

🏞️ Wat we wel doen is op deze plek een enorm verfrissende duik nemen: wat geen overbodige luxe is met deze warme dagen van rond de 30 graden. Verfrissend is het zeker, ijskoud zelfs. En wij dachten dat we na zwemmen in zoveel rivieren, meren, zeeën en oceanen deze reis wel wat gewend waren geraakt. Gelukkig komt er die avond nog een Nederlands stel genaamd Jorik en Carina in hun camperbusje bij. We noemen even hun namen, want die zijn het onthouden waard voor later in deze blog. Die avond komt er ook nog laat een Duitse jongeman aan. Deze laatste staat er de volgende ochtend op om gezamenlijk een duik te nemen. Wij slaan over aangezien we ‘t al hebben beleefd en het echt niet normaal koud was. Ach deze mensen kennen het allemaal. Gezwommen in de koudste rivieren in Slovenië en blabla. Ze kunnen ons maar moeilijk geloven en met z’n drieën gaan ze voor onze neus erin. En eruit. Direct eruit. Koudste wat ze hebben meegemaakt! 7 graden is de conclusie, best koud toch?

💦 Na Una National Park rijden we door naar de stad Jajce, waar de Pliva watervallen dwars door de stad stromen en waar zelfs vanaf gedoken wordt door de echte pro’s. Helaas niet in ons bijzijn, wat extra jammer is omdat de stad zelf verder een klein beetje tegenvalt.

🧨 We rijden dan ook snel weer door naar de hoofdstad Sarajevo. De wegen in dit land vallen ons alles mee, niet veel snelweg maar toch prima wegdek. En door het platteland, door dorpjes en stadjes. We zien enorm veel en dit land is echt geweldig mooi. Aan de rand van Sarajevo vinden we een hele fijne en vooral veilige camperplek voor een zachte prijs. Hier ontmoeten we opnieuw een leuk Nederlands stel genaamd Sam en Jalien uit Zeeland, met wie we die dag al even bij het dichtbij zijnde Tunnel of Hope museum kijken. Dit is de tunnel die in de oorlogsjaren ‘92-‘95 gebruikt werd om wapens, voedsel, medicijnen etc naar de belegerde stad te smokkelen. Erg indrukwekkend om te zien, met de sporen en gaten van kogels en mortiergranaten in het huis en rondom op de grond.

🚃 De volgende dag stappen we samen met onze Zeeuwse reisgenoten een oude bus in en vervolgens een nog ouder trammetje in, op weg naar de stad. Deze verrast ons eigenlijk enorm. Aan de ene kant zien we continu sporen van de oorlog van de jaren ‘90. We zien opvallend veel gebouwen met kogelgaten nog in de muren (trouwens ook veel gezien buiten de stad), maar er zijn ook veel mooie gebouwen, bruggen en gezellige straatjes met ook de nodige toeristen.

We eten een lekker Bosnisch hapje en nemen de stad in ons op, wandelen heerlijk wat rond. We zijn verbaasd over de Ottomaanse invloeden hier en het voelt bijna een beetje alsof we in de medina’s van de Marokkaanse steden rondlopen: Veel smalle straatjes met winkeltjes vol met allerlei handgemaakt spul, terwijl de ambachtsmannen hun volgende creatie aan het polijsten zijn. We zien een mooie moskee, lopen langs een net zo grote synagoge en passeren een aantal mooie kathedralen, het gaat hier allemaal samen. Klein Jeruzalem wordt deze stad om die reden ook wel genoemd.

🚐 Na deze dag rijden we alvast halverwege Mostar, de volgende stop.

We vinden op Park4night een plek bij een local, waar we niets hoeven te betalen maar wel wat kunnen consumeren en op die manier een bijdrage kunnen leveren.

Het laatste stuk is langs een rivier op een smal weggetje door twee hoge bergkammen. Tegemoetkomend verkeer is ons enige obstakel, vooral als we een kleine stoet leidend opeens een dikke BMW tegenkomen maar eigenlijk geen kant op kunnen. Gelukkig is achter de BMW een ruime verbreding van de weg maar mevrouw achter het stuur voelt zich even te goed om achteruit te rijden voor ons en de rest van de stoet. Helaas is er geen andere oplossing en na veel boze handgebaren en onnodig alternatieve oplossingen zoeken, besluit mevrouw dan toch maar de achteruit te proberen. We zien dan ook gelijk waarom dit voor haar geen oplossing was. Waarschijnlijk de eerste keer dat ze ‘m in de achteruit gebruikt. Maar met veel hulp en nog meer onvrede lukt het dan toch en kunnen we door! Dit was trouwens geen local, om jullie absoluut niet een verkeerd beeld te geven van de lokale bevolking hier!

🐟 We komen aan bij Anis en zijn vader Nijaz. Ze hebben hun stuk land aan de rivier omgetoverd tot een soort picknick-plek 2.0. Je kan hier zelfs houtje touwtje douchen en gebruik maken van een ‘toilet’ (lees: gat in de grond 👍🏻), maar bovenal heerlijk vertoeven met zitjes langs de rivier en zelfs op de rivier gebouwd.

Ze hebben hier zelfs een forellenvijvertje aangelegd waar we zelf onze forellen uit mogen vissen. Daarna maakt Anis ze heel vakkundig en rap gereed voor op de barbecue. Even later zitten we aan de heerlijke verse visjes met een biertje uit de ‘Bosnian fridge’. Kratje in de rivier zeg maar. Het is eenvoudig maar ook rijkelijk. De gastvrijheid van deze mensen is aandoenlijk en sowieso merken we dat de bevolking erg warm en uitnodigend reageert, waar we ook zijn. Hier is het land nog niet overspoelt met campers en toeristen, wat natuurlijk ook helpt. Toch zien we meer toeristen en buitenlandse nummerborden dan we hadden verwacht.

🏰 Na deze tussenstop rijden we alweer een prachtige route door bergen en langs meren en rivieren, richting Mostar.

Deze stad blijkt verrassend toeristisch maar is ook wel erg kneuterig en gezellig. Wij parkeren op veilige afstand van de binnenstad, zodat we er op onze stalen rossen gemakkelijk en snel naartoe kunnen. Vanuit Mostar is het maar een kort ritje van zo’n 20 minuten naar Blagaj waar een prachtig 16de eeuws moslim-klooster is gebouwd bij de ingang van een rots aan de bron van de rivier, niet genaamd Una, maar in dit geval de Buna. Echt een plaatje!

We sluiten de dag af in de buurt van de Kravica watervallen, op een rustig plekje in de natuur.

🪵 We nemen hier de volgende dag weer een heerlijke duik in de helderblauwe rivier en bouwen gezellig kampvuur waar we ons eten op maken. Na het vele reizen in korte tijd is dit het moment voor een rustdagje.

🏖️ Maar rust is er niet voor lang! We vertrekken namelijk de volgende ochtend rond 07:30 zodat we rond 08:00 bij de Kravica watervallen zijn, voor de hordes toeristen aan, die vanuit andere delen van Bosnië-Herzegovina of zelfs vanuit Kroatië aankomen. Het werkt: wij zijn er bijna de enigen, met nog een lekkere ochtendkoelte en de rust van de natuur. Al is het wel meteen een doorn in het oog hoe het toerisme hier het beeld bepaalt. Aan de voet van de waterval, waar je trouwens in het water kan en mag zwemmen, is ook het volgebouwd met ligbedjes en eettentjes. Verder is het wel een mooie plek, maar zo’n € 10,-/20 Bosnische Mark p.p. vonden wij het misschien toch niet waard. Maar ons Bosnische geld is hiermee wel op, maar gelukkig kunnen we her en der toch gewoon met euro’s betalen, dus we gokken het erop.

⛰️ We rijden direct erna door naar het zuidoosten van het land, het Sutjeska National Park met daarin de laatste grote oerbossen van Europa!

Het is alleen wel een behoorlijk lange rit over wegen waar je praktisch niet harder dan 60 mag of kan. Na een tijdje wordt het wegdek dan ook erg slecht en beginnen we behoorlijk te klimmen. Het valt ons op dat de wegen in het Noorden van het land wat beter waren (of we hadden gewoon geluk), en het rijgedrag van onze mede verkeersdeelnemers daar ook iets relaxter was. Hier zit er wat meer ongeduld en temperament in en wordt er af en toe agressief heen en weer gewuifd naar ons. Dat we sneller moeten, dat we aan de kant moeten en dat soort ellende.

Het is dan ook een lange dag rijden in de Bosnische hitte en na een paar mooie tussenstops in dit prachtige gebied, besluiten we samen met Sam en Jalien, om een camping aan de grens met Montenegro te bezoeken zodat we hier ook nog wat wasjes kunnen draaien. Tenzij we een beter (gratis) plekje in de natuur vinden.

💨 Net voor we bij de camping aankomen, pauzeren we even kort om een laatste overleg te plegen. We vinden onderweg geen leuke plekjes dus het wordt toch die camping. Met dat de knoop is doorgehakt begint er opeens, net als bij belangrijke keuzes in het Vaticaan, witte rook uit ons dashboard(kastje) te komen. We zetten snel de motor uit en proberen te kijken of er iets gevaarlijks aan de hand is, en dan komt er opeens als een engeltje uit een doosje een ander Nederlands camperbusje langs zeilen. Jorik en Carina dus! Die precies hetzelfde gammele bergweggetje aan het uitproberen zijn. Laat Jorik nou net een handige Harry zijn, vooral met elektronica die zelf ook met een oud Fiat Ducato camperbusje op pad is en die hij helemaal door en door kent van al het klussen aan dat ding. Hij doet direct wat checks terwijl we gestoord worden door vriendelijke Bosniërs die ons even laten weten dat ze Nederland kennen, en dat hij overmorgen in Hengelo en Emmen zal zijn (hoe dan?!). De file die deze smalltalk veroorzaakt deert de man weinig, maar hij rijdt uiteindelijk vol enthousiasme en al lachend weer door. Wij besluiten ook dat er geen acuut gevaar is en we rustig met z’n zessen die laatste paar kilometer kunnen afleggen in de hoop dat het goed gaat. En dat gaat het gelukkig. De colonne met de drie Nederlandse fiatjes komt aan bij de… tja ‘camping’.

🔩🔧 Dit blijkt niet helemaal de standaard camping te zijn die we misschien in gedachten hadden, maar we kunnen er prima staan, betalen in euro’s en inclusief die € 15,- per nacht elektriciteit aansluiten en oneindig veel wasjes draaien.

Vooral om dat laatste besluiten we om dan maar 2 nachten te blijven zodat we die gehele dag kunnen benutten met wasjes draaien en vooral met Jorik inzetten om eens de elektra in en rondom onze motor te checken. Dit doet hij met alle liefde en geduld en passie en hij checkt van alles en nog wat. Hij stuit daarbij op totaal ongerelateerde eigenaardigheden maar kan al met al wel uitsluiten dat er echt iets ‘mis’ zou zijn. Geen gevaar maar nog wel een klein raadsel wat dit veroorzaakt heeft. Een kwestie van goed in de gaten houden dus. Jorik en Carina vertrekken die middag wel alvast maar Sam en Jalien gaan met ons de volgende ochtend vroeg weer door.

🏞️ We steken de grens met Montenegro over en komen direct in een fantastisch prachtig gebied. We zijn helemaal versteld van dit prachtige landschap en ook verrassend goede wegen. We scoren snel een sim kaart, 500 gb voor een tientje haha. Normaal lopen we te hannesen voor sim kaartjes met 30, 60, 80 of eens een 100 gb aan data, maar in dit land doen ze niet zo moeilijk. En we betalen hier ook weer in euro’s, ideaal!

🇲🇪 Daarna vervolgen we de route door het prachtige Durmitor National Park. We wanen ons het ene moment weer in de Franse Alpen, het andere moment in Lord of the Rings/The Hobbit-achtige landschappen, maar zijn toch echt gewoon in Europa, in de Dinarische Alpen. Het is hier wonderschoon en we eindigen de route net voorbij Zabljak.

📍 Het plan voor nu (altijd onderhevig aan veranderingen en geniale ingevingen) is om door het binnenland van Montenegro verder te rijden, en de kust te bewaren voor later. We gaan dan de grens over met Kosovo en via Noord-Macedonië naar Albanië, waarna we via de kust van dit land en die van Montenegro en Kroatië weer terug ‘omhoog’ zullen gaan.

De groeten uit de Balkan!

[regioonlineofficial]

De gemeenten Blaricum, Eemnes en Laren lanceerden op maandag 8 april hun vernieuwde gemeentelijke websites. De gemeenten vinden het belangrijk om inwoners en ondernemers steeds beter van dienst te zijn. Met de nieuwe websites zetten de gemeenten een belangrijke stap in het verbeteren van de digitale dienstverlening. Het verlengen van een paspoort, het checken van de afvalkalender of het doorgeven van meldingen: het kan nu allemaal nog eenvoudiger. Een toegankelijke en gebruikersvriendelijke website voor inwoners en ondernemers was en blijft het uitgangspunt. Toegankelijkheid websites Om de websites nog toegankelijker te maken is alle onnodige en oude informatie verwijderd en zijn teksten in eenvoudig Nederlands herschreven. Door de vernieuwing is de informatie op de websites makkelijker te vinden en voldoen de gemeenten aan de wetgeving. Daarnaast is de paginastructuur overzichtelijker voor bezoekers. Burgemeester Roland van Benthem van de gemeente Eemnes is erg blij met het steeds toegankelijker maken van informatie op de gemeentewebsite. Van Benthem: “Iedereen moet kunnen deelnemen in de maatschappij. Hoe makkelijker we het voor elkaar maken, hoe beter. Tijdens de vernieuwing van de gemeentewebsite is hier met aandacht naar gekeken.” Stappen in dienstverlening Wethouder Niels Rood van de gemeente Laren is ook erg tevreden met de nieuwe gemeentewebsite van Laren. “We hebben grote stappen gemaakt in de dienstverlening. Als gemeente is het belangrijk dat we met de tijd meegaan. Op deze manier maken we het onze inwoners en ondernemers steeds gemakkelijker om de juiste informatie te vinden en in contact te kunnen komen met de gemeente”, aldus wethouder Rood. Input inwoners, ondernemers en raadsleden Wethouder Frans Cornelis van de gemeente Blaricum benadrukt dat inwoners en ondernemers gedurende de hele fase van vernieuwing zijn meegenomen om de gemeenten van input te voorzien. Cornelis: “We hebben de afgelopen maanden inwoners, ondernemers en raadsleden met regelmaat betrokken bij testfases. De verbeterpunten namen we uiteraard serieus. Het resultaat mag er zijn.” Winnaars van de fotowedstrijd De inwoners van de dorpen werden de afgelopen weken gemotiveerd mee te doen aan een fotowedstrijd. Hen werd gevraagd om een typisch beeld van hun dorp en/of omgeving op te sturen. De winnende foto is te zien als achtergrondfoto op de homepagina van de gemeentewebsite. Voor de gemeente Blaricum is gekozen voor de inzending van Niek Arke die een mooi beeld van de Tafelbergheide in Blaricum doorstuurde. Diana Sigmond-Banasch stuurde een prachtig straatbeeld van de Sint Janstraat in Laren. Albert van der Linden won met zijn foto vol met weidevogels in de polder van Eemnes. De winnaars kregen een bloemetje en ontvangen op een later moment een canvas met daarop hun winnende foto. De winnaars van de fotowedstrijd van de gemeenten drukten op de knop om de websites te lanceren. Zij waren hiervoor uitgenodigd door de BEL Combinatie, de werkorganisatie die de dienstverlening en de totstandkoming van beleid voor de drie gemeenten verzorgt.

[rotterdamvanalles]

De Scheepmakershaven met op de voorgrond jonge mariniers in een roeisloep, 1930-1939.

De Scheepmakershaven is een haven ten noorden van de Boompjes. In het begin van de 17de eeuw waren er scheepstimmerwerven gevestigd. In 1613 werd besloten deze scheepstimmerwerven van de zuidzijde van de Blaak over te brengen naar de Boompjes en naar de nieuw 'geraemde Scheepstimmershaven' en wel van de 'Schipstimmermansstrate oostwaarts tot aan het oudt Westersche Hooft'. De erven aan de Scheepmakershaven werden uitgegeven en in 1616 werden de kaden ten noorden van de haven aangelegd. De vroedschap besloot in 1703 de scheepstimmerwerven te verplaatsen naar een terrein bij de Zalmhaven. Na de Tweede Wereldoorlog werden ten behoeve van de binnenvaart twee insteekhavens in de Leuvehaven gegraven ten noorden van de Scheepmakershaven. Een van de loskaden ontving de naam Scheepmakerskade.

Mariniers en Rotterdammers, Rotterdammers en mariniers: een hechte relatie door wederzijdse sympathie. Er is geen stad in Nederland waar de band tussen de bevolking en een krijgsmachtonderdeel zo hecht is als in Rotterdam. Zeesoldaten doen hun intrede in Rotterdam bij de oprichting van het Korps Mariniers in 1665. Zij vormden de kern van de bemanning van in Rotterdam - in het Boerengat tussen Admiraliteitskade en 's-Lands Werf - gebouwde vlaggenschepen van admiraals zoals Michiel de Ruyter.

Een eigen marinierskazerne kreeg de stad in 1817. Al bijna twee eeuwen, met enkele onderbrekingen, hebben de mariniers hun thuisbasis in Rotterdam. Vooral voor de Tweede Wereldoorlog waren mariniers een markant onderdeel van het straatbeeld. Tijdens de strijd om Rotterdam in mei 1940 verwierven de mariniers veel sympathie en dankbaarheid door hun bijdrage aan de verdediging van de stad.

De fotograaf is Richard Boske en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Stichting Rotterdam en de Mariniers http://www.rotterdamendemariniers.nl/. Een serie dia's van Richard Boske, met daarbij dit unieke beeld, werd onlangs geschonken aan het Stadsarchief Rotterdam.