#stukjes dialoog

[atevegter]

2865 Een nieuwe vriend

Vanmorgen ontspon zich op mijn telefoon een dialoog met iemand die mijn vriend wilde worden:Arie Balk: Goedemorgen, gaat het goed met je?Ik: Yep, met jou ook? Lees je mijn stukjes?AB: Ik heb iets belangrijks met je te bespreken.Ik: Doe maar niet. Ik hou niet van belangrijke dingen.AB: Het gaat goed met me en ik geniet van het leven. Heb je gehoord van het CDBG-programma.Ik: Nee.AB: Ze geven geeft…

[overwijs]

Koekje

Ik loop langs twee leerlingen richting mijn kantoor, in mijn hand een gevulde koek om de middag door te komen.

Leerling G. (15 jaar): “Hé mevrouw! Mag ik een stukje.”

Ik, hongerig: “Nee.”

Leerling S. vindt het logisch: “Wat had je dan verwacht...?”

Leerling G., alsof het super gewoon is: “Oh, normaal krijg ik wel een stukkie hoor.”

[altd-game]

Game: big update V2

Post processing

Post processing vind ik erg leuk omdat je hele leuke effecten ermee kan creeeren. Ik heb uiteindelijk gekozen voor 3 effecten, vignette, grain en bloom. Ik gebruik vignette en grain voor een wat oudere look. Bloom gebruik ik puur zodat de stukjes in het water (sparkles) een beetje light geven.

Ik heb geëxperimenteerd met alle mogelijke opties die er waren, zelfs lens distortion. Maar dit vond ik uiteindelijk niet goed bij mijn concept passen. Maar wel erg cool.

Hier nog 2 screenschots van mijn game op dit moment.

Wat nog te doen / fixen?

Alle tiles en pixelart maken

Start scherm

Muziek

Interactie -> dan veranderd het van dag naar nacht en gaat haar kaars aan (de animaties daarvoor zijn al gemaakt!)

Dialoog

Light baking (Waarvan ik niet zeker weet hoe dat moet bij 2D en of dat gaat werken bij mijn game..)

[kortgefilmd-blog]

Deel A: “Verhaaltechniek”

Om onszelf voor te bereiden op het maken van onze eigen korte film, hebben wij een tweetal video's bekeken waarin het thema ‘verhaaltechniek’ wordt uitgediept. Deze twee video's hebben ieder hun eigen oefening.  

Oefening 1: “Van verhaal naar script” 

De eerste oefening ter voorbereiding van het schrijven van een script, is het bekijken van de video  “Convert Your Story Idea Into a Script (ft. Anna Akana)”, gepubliceerd op YouTube door het kanaal YouTube Creators. 

In deze video vertelt Anna Akana hoe zij te werk gaat bij het schrijven van een script. Wij hebben deze video bekeken en hieruit hebben wij een aantal – voor ons wellicht belangrijke – aanwijzingen gehaald.

1.       De beste manier om een script te schrijven is door er vaste momenten vrij voor te maken, zodat het schrijven een routine wordt die in je systeem zit. Je schrijft bijvoorbeeld elke dag een klein stukje van het script, omdat je hier elke dag een beetje tijd voor vrijmaakt.

2.       Als je last hebt van een ‘writer’s block’, begin dan met een stukje van je verhaal en werk daaraan. Neem een klein stukje van het script, zoals een dialoog, en werk deze helemaal uit zonder dat het misschien binnen het verhaal past. Grote kans dat de creativiteit en inspiratie wederkeert.  

3.       De meeste verhalen bestaan uit drie aktes, die het verhaal verdelen in drie cruciale stukken: de set-up van het verhaal, de confrontatie en de oplossing. Het goed uitwerken van deze drie aktes werkt voor veel mensen bevredigend.  

4.       Schrijf in je script alleen op wat ook te zien is in het uiteindelijke resultaat. Schrijf bijvoorbeeld alleen diepe gedachtes op van een personage, als deze in de film op een of andere manier worden verteld (zoals in de vorm van een voice-overs).  

Oefening 2: “Hoe vertel je een goed verhaal” 

De tweede oefening hoort bij het welbekende concept “TED-talk”. In een TED-talk van Andrew Stanton, te zien op YouTube, wordt verteld hoe je ervoor kan zorgen dat een verhaal goed is en dat mensen het een leuk of interessant verhaal vinden. De oefening hierbij is dat wij in 50 woorden opschrijven wat voor ons de beste tip is die in het filmpje door Andrew Stanton wordt gegeven. 

In deze TED-talk vertelt de heer Stanton hoe het vertellen van een verhaal zonder dialoog de puurste vorm van cinematografische verhaalvertelling is, de meest inclusieve benadering die je kunt kiezen. Volgens Stanton zijn wij, mensen, gemaakt om te onderzoeken en om problemen op te lossen - dit doen we namelijk ook in het echte leven. Mysterie en gebruik van zo min mogelijk woorden maken aldus Stanton de film interessant en dat is dan ook precies wat wij ook willen gaan doen in onze korte film. We willen dat kijkers van onze film zo veel mogelijk zelf onderzoeken met welke emotie en met welk doel iets op camera is gezet, door te nauw te kijken naar emoties van de hoofdrolspeler. Een voorbeeld hiervan is de openingsscène in onze film, waarin de nadruk gelegd wordt op het gezicht van hoofdrolspeler Nirus. De kijker moet zelf invullen wat de betekenis is van de blik van Nirus: verdrietig, leeg, angstig (of misschien wel een combinatie van deze drie)? 

[gokottacuckoo-blog]

‘Rule, charmante despoot! Charmante despoot, rule the waves!’

Beste medebewoner van dit democratische land,

Al een tijdje loop ik rond met de gedachte dat Nederland en vele anderen landen een vriendelijke dictator als president verdienen. Het is op zijn zachtst gezegd controversieel maar recente ontwikkelingen rechtvaardigen de discussie of het misschien niet beter is dat we een kapitein aan het roer hebben die over wat meer macht beschikt dan de gemiddelde ‘gekozen’ leider. Laat dit stukje tekst daarom bijdragen aan een (zinvolle) dialoog waarin we met elkaar eens bekijken hoe dit paardenmiddel uit zou pakken bij de aanpak van klimaatverandering. Onder het motto ‘we mikken die knuppel in het hoenderhok’, een aftrap.

Ditmaal tikken we het verhaaltje met op de achtergrond de pompende beats van Public Enemy en ‘Fight the Power’. Opdat het doel zo nu en dan de middelen heiligt? We klimmen hoog, hoger, zo hoog mogelijk in die pen.

Wie mij een beetje kent weet dat ik een behoorlijk sterke overtuiging heb in de kracht van de samenleving, van de beweging van onderop want we rollen bottom up aldus ondergetekende en David Hume. Zo was ik laatst op het jaarlijkse evenement van HIER Opgewekt waarin men terecht trots mededeelde dat energiecoöperaties in 2018 159 megawatt aan windenergie hebben gerealiseerd en dat het collectieve zonvermogen in 2018 en 2019 zal verdubbelen (bron). Prachtige getallen die laten zien dat men lokaal goed bezig is. Ook het feit dat inmiddels veel regeringen zijn aangeklaagd omdat ze volgens de eisende partijen te weinig doen om klimaatverandering echt aan te pakken - het aantal landen waar zaken lopen is sinds 2014 verdrievoudigd (bron) - ondermijnt mijn vertrouwen in de gewone man en de bakker op de hoek allerminst. Tel daar de hoopgevende signalen in mijn directe omgeving bij op en ik zou geneigd moeten zijn te ervaren dat er echt wat gaande is; dat we groot momentum aan het creëren zijn. En dat is ook zo, de beweging is er. Het gaat echt gebeuren, we gaan om. Maar komt die verandering snel genoeg? Heeft de Rainbow Warrior voldoende wind in de zeilen?

Als je mij het vandaag op de man af vraagt zou nee mijn stellige antwoord zijn. Begrijp me absoluut niet verkeerd: ik ben ontzettend blij met het toenemende bewustzijn, met hen die openstaan voor een inhoudelijk gesprek over klimaatverandering zonder de ander meteen te bestempelen als eagle freak of klimaatontkenner, met mensen die hun gedrag werkelijk aanpassen ten bate van de leefomgeving, de medemens, de natuur, de dieren en het milieu, met de soms fenomenale duurzaamheidsinitiatieven die echt wat teweegbrengen. Dat en al het andere goede moeten we vooral vasthouden.

Maar er zijn helaas ook andere verontrustende signalen. Zo lijkt het er bijvoorbeeld op dat mensen die in een energiezuinige woning wonen, minder bewust omgaan met hun energieverbruik (bron: afkomstig uit gesprekken met energiecoaches). En als we iets hoger in de boom klimmen, dan zien we dat er daar in de kruin tot op heden eveneens veel te weinig daadkracht wordt getoond. Onlangs werd bekend dat we in Nederland onze doelstelling voor 2020 (25 procent minder CO2-uitstoot) waarschijnlijk met 10 procent gaan missen (bron). Dat is niet de verkeerde kant van het ijzer bij een dubbel; het is een pijl die naast het bord eindigt. Ook het gesteggel aan de verschillende klimaattafels - omdat iedereen vooral ‘op zijn eigen eilandje zit om zijn of haar belangen te verdedigen’, aldus een ingewijde - is een teken aan de wand dat het allemaal nog niet zo wil vlotten met een fundamentele nationale aanpak. Op mondiaal niveau is het niet veel anders: het UNEP (milieuprogramma van de Verenigde Naties) berekende dat, om de opwarming van de aarde tot twee graden te beperken in 2030, we drie keer zoveel actie dienen te ondernemen (bron). En na jaren van lichte stijging, blijkt de wereldwijde uitstoot van CO₂ in 2017 weer fiks omhoog te zijn gegaan (bron). Dit terwijl het rapido de andere kant op moet.

Er zijn nog meer bronnen en bewijzen die aantonen dat er nog een aantal tandjes bij moeten om de klimaatproblematiek significant te verminderen maar laten we het bij bovenstaande summiere opsomming houden. Punt blijft dat de onrust die in mij woedt, niet gebaseerd blijkt te zijn op gebakken lucht. Vandaar dat ik, niet geheel tegen mijn natuur in, aan het prakaseren ben geslagen over hoe het zou zijn om in een land te leven waar een grote vriendelijke reus de scepter zwaait. Waar een charmante despoot, zoals een wethouder het laatst treffend verwoordde, volledig vrij spel zou krijgen om naar eigen inzicht maatregelen te treffen. Om dat wat moet gebeuren, te laten gebeuren, ongeacht wat de vox populi, de bedrijven, de boeren, de autorijders, de rechters en alle anderen zeggen.

Nu, en dat besef ik me terdege, klinkt dat behoorlijk onwenselijk wanneer we kijken naar Poetins Rusland, naar het Hongarije van Orbán, naar Erdogans Turkije. Maar stel je eens voor: als we nu echt een goedaardige man of vrouw in ons midden zouden hebben waarop men blind zou kunnen vertrouwen. Iemand die niet alleen beschikt over een sterk moreel kompas maar ook waarlijk weet van aanpakken en daar de ruimte voor krijgt. Iemand die zijn of haar hele handelen zou afmeten aan het effect om de abnormale klimaatverandering tegen te gaan. Die rationeel maar rücksichtslos enkel en alleen zou kijken naar de impact die zijn of haar beslissingen hebben om ons binnen die anderhalve dan wel twee graden opwarming te houden. Bij wijze van gedachte-experiment: hoe zou dat zijn? Zou zoiets aanbevelenswaardig zijn? 

Een dergelijke leider zou waarschijnlijk beginnen met een systeem op te tuigen waarin de vervuiler en gebruiker gaan betalen. Oftewel: consuminderen! (Oh shit, Google kent dit woord. Sweet!) Dit heeft zo zijn ‘nadelen’ vergeleken met de huidige situatie: een brute vliegtax zal de prijs van een ticket niet met 7 euro verhogen (bron: Volkskrant van 8 december, pg. 5) maar met tientallen zo niet honderden euro’s, zij die graag een stukje biefstuk of kaas eten zullen er meer voor gaan betalen, autorijden wordt fors minder aantrekkelijk, het veroorzaken van afval en rommel dat niet kan worden hergebruikt wordt zwaarder belast, de uitgaven aan producten die van ver moeten komen zullen krankzinnig stijgen totdat het de prijs van kaviaar heeft, een woning die eerder de directe omgeving verwarmt dan de woonkamer zal vriendelijk worden geconfronteerd met een significante waardeverlaging en, als klap op de vuurpijl, het bewust danwel onbewust op de wereld zetten van een telg zal je niet langer kinderbijslag op gaan leveren, het zal beide ouders een tweede rib uit het lijf kosten in de vorm van een zeer prijzige kindertoeslag.

Naast bovenstaande set aan rigoureuze maatregelen zouden er nog andere regelingen worden getroffen door onze innemende leider. Het zou niet ondenkbaar zijn dat hij die zijn hele tuin volledig betegelt, een hogere bijdrage aan het waterschap zou moeten afdragen onder de noemer van klimaatadaptatiekosten. En ook de rioolheffing van gemeente zal stevig toenemen wanneer men weigert het hemelwater af te koppelen. Ja, het klopt: zijn of haar duurzame doorluchtigheid zou het een en ander erdoor drukken waar je gerust de stempel ‘ongunstig’ op mag plakken. Alles en niets minder dan alles om de ecologische voetafdruk te verkleinen.

Gelukkig, zoals met alles in het leven, is er een andere kant van de medaille: reizen met het openbaar vervoer zal vrijwel kosteloos zijn voor hen die er gebruik van maken, lokaal geteeld, biologisch en seizoensgebonden voedsel is voor eenieder pro Deo mits men er verantwoord mee omgaat, zij die de plastic verpakkingen links laten liggen en hun glazen potten meenemen tijdens het boodschappen doen krijgen fikse korting, er zullen toeslagen zijn voor hen die een eigen composthoop aanleggen, de waarde van geïsoleerde en energiezuinige woningen stijgt moeilijk hard in het voordeel van eigenaren, vaders en moeders die niet besluiten om vader of moeder te worden kunnen mogelijk op 40ste of eerder met pensioen, diegene met een boom en wat bijvriendelijke bloemen in de tuin ontvangt een flinke vermindering van de OZB en zowel de rioolheffing als de waterschapsbelasting zal dalen tot het niveau nihil voor hen met een vijver die niet vol of leeg genoeg kan.

Juist, ik hoor je denken: met een autoritaire, aimabele leider is het nog maar de vraag of de steden langer met woningkrapte te maken zouden hebben, is het alles behalve ondenkbaar dat de facebook en instagram walls van deze wereld nog langer zouden uitpuilen met tropische reisfoto’s (kneuterige kampeerkiekjes en hutjes op de hei binnen het eigen continent voeren naar alle waarschijnlijkheid de boventoon), dorpen zouden gaan bestaan uit een verzameling van tiny houses, overal verschijnen voedselbossen, vluchtstroken mogen onbeperkt worden gebruikt door elektrische auto’s en voertuigen op waterstof en ga zo maar door. Je kunt het zo gek niet bedenken want de mens is creatief, vindingrijk en beschikt over een ongebreidelde fantasie, wat vanzelfsprekend zou gelden voor het allesbeheersende regime van onze klimaatbewuste hoogheid.

Al het bovenstaande is nog maar een tipje van de sluier. Wat zou een duurzame dictator doen als een naburig land maximaal bruin- en steenkolen blijft verstoken? Binnenvallen? De oorlog verklaren? Met elektrisch materieel, waterstofbommen en biogas dan? En ons systeem, hoe ver zou het opschuiven van onze huidige kapitalistische sociaal democratie naar een vorm van communisme? Helemaal tot aan anarchisme of stopt onze beminnelijke dwingeland ergens bij een marxistische variant? En nog grimmiger: leidt, zoals zo vaak gebeurt, het een niet tot het ander? Weet onze leider zichzelf wel in toom te houden? Krijgen we mogelijk een enorm ecovriendelijke Mao, Stalin, Franco, Pinochet, Mussolini of Hitler die hordes klimaatonvriendelijke personen onderdrukt of de dood in jaagt?

Vele vragen waar ik, zoals het de lezer waarschijnlijk reeds is opgevallen, met mijn kortzichtige en eenvoudige brein nog helemaal niet over na heb gedacht. Wellicht kun jij mij helpen met het inzichtelijk maken van de vele gevolgen, wenselijk dan wel onwenselijk. En ik zou ook benieuwd zijn naar wat jij nog zou accepteren. Hoe ver mag de vrijheid van het individu worden onderdrukt om de verwoesting van onze natuur en een aanzienlijke decimering van de wereldbevolking te voorkomen? Want daar hebben we het naar mijn mening wel over als we zo blijven doorgaan. Of die verwoesting en decimering op zichzelf goed dan wel fout zijn, wat ik overigens geregeld hoor, dat is weer een andere filosofische discussie. Daar hebben we het vast later nog eens over. Voor nu: hoe ziet de wereld eruit onder leiding van een mokergroene Trump, Poetin, Merkel, Xi Jinping en Rutte die geen verantwoording hoeven af te leggen? En wat zouden ze jou kunnen en mogen ontzeggen? Ik hoor graag van je.

Gokotta

[jezus-christus-is-mijn-leven]

De oprechte gevoelens van de Schepper voor de mensheid

Mensen zeggen vaak dat het niet gemakkelijk is om God te leren kennen. Ik zeg echter dat het kennen van God helemaal geen moeilijke zaak is, want God staat de mens vaak toe om getuige te zijn van Zijn daden. God heeft Zijn dialoog met de mensheid nooit beëindigd; Hij heeft Zich nooit voor de mens verborgen gehouden, noch heeft Hij Zich verstopt. Zijn gedachten, Zijn ideeën, Zijn woorden en Zijn daden zijn allemaal onthuld aan de mensheid. Daarom kan de mens, zolang hij God wenst te kennen, Hem door allerlei middelen en methoden leren begrijpen en kennen. De reden waarom de mens blindelings denkt dat God hem opzettelijk heeft gemeden, dat God Zich opzettelijk voor de mensheid heeft verborgen, dat God niet van plan is de mens toe te staan Hem te begrijpen en te kennen, is dat hij niet weet wie God is en God ook niet wenst te begrijpen; erger nog, hij houdt zich niet bezig met de gedachten, woorden of daden van de Schepper. … Eerlijk gezegd, als iemand alleen maar zijn vrije tijd gebruikt om zich op de woorden of daden van de Schepper te concentreren en deze te begrijpen, en wat aandacht schenkt aan de gedachten van de Schepper en de stem van Zijn hart, zal het niet moeilijk voor diegene zijn om zich te realiseren dat de gedachten, woorden en daden van de Schepper zichtbaar en transparant zijn. Op dezelfde manier zal het weinig moeite kosten om te beseffen dat de Schepper te allen tijde onder de mensen is, dat Hij altijd in gesprek is met de mens en met de gehele schepping, en dat Hij elke dag nieuwe daden verricht. Zijn wezen en gezindheid komen tot uitdrukking in Zijn dialoog met de mens; Zijn gedachten en ideeën worden volledig onthuld in Zijn daden; Hij begeleidt en observeert de mensheid te allen tijde. Hij spreekt stil met de mensheid en heel de schepping met Zijn stille woorden: Ik ben in de hemel en ik ben onder mijn schepselen. Ik waak; ik wacht; ik ben aan jullie zijde. … Zijn handen zijn warm en sterk; Zijn voetstappen zijn licht; Zijn stem is zacht en gracieus; Zijn vorm komt voorbij en keert zich om en omhelst de hele mensheid; Zijn gezicht is mooi en zachtaardig. Hij is nooit weggegaan en ook niet verdwenen. Van zonsopgang tot zonsondergang is Hij de constante metgezel van de mensheid. Zijn toegewijde zorg en speciale genegenheid voor de mensheid, evenals Zijn ware zorg en liefde voor de mens, werden beetje bij beetje getoond toen Hij de stad Nineve redde. In het bijzonder legde de uitwisseling tussen Jehova God en Jona bloot dat de Schepper medelijden had met de mensheid die Hij Zelf geschapen heeft. Door deze woorden kun je een diep begrip krijgen van Gods oprechte gevoelens voor de mensheid …

Het volgende staat opgetekend in het boek van Jona 4: 10-11: “Toen zei Jehova: ‘Jij hebt medelijden gehad met de wonderboom, waar je niets voor hebt hoeven doen. Die groeide vanzelf in één nacht op en is ook in één nacht vergaan. Waarom zou ik dan die grote stad Nineve niet sparen? Daarin wonen meer dan honderdtwintigduizend mensen die het verschil tussen hun rechter- en linkerhand niet weten. Bovendien is er ook nog veel vee.” Dit Zijn de echte woorden van Jehova God, een gesprek tussen Hem en Jona. Hoewel deze uitwisseling kort is, bruist het van de zorg van de Schepper voor de mensheid en Zijn tegenzin om de mensheid op te geven. Deze woorden drukken de ware houding en gevoelens uit die God in Zijn hart heeft voor Zijn schepping, en met deze duidelijk geformuleerde woorden, een soort woorden dat zelden door de mens wordt gehoord, verklaart God Zijn ware intenties voor de mensheid. Dit gesprek vertegenwoordigt een houding die God had tegenover de mensen van Nineve − maar wat voor houding is dit? Het is de houding die Hij tegenover de mensen van Nineve had vóór en na hun berouw. God behandelt de mensheid op dezelfde manier. In deze woorden kan men Zijn gedachten vinden, evenals Zijn gezindheid.

Welke gedachten van God worden geopenbaard in deze woorden? Als je zorgvuldig leest dan zie je onmiddellijk dat Hij het woord “medelijden” gebruikt; het gebruik van dit woord toont Gods ware houding tegenover de mensheid.

Vanuit een semantisch gezichtspunt kan men het woord “medelijden” op verschillende manieren interpreteren: ten eerste, liefhebben en beschermen, tederheid jegens iets voelen; ten tweede, er heel veel van houden; tenslotte, het geen pijn willen doen en evenmin kunnen verdragen om dat te doen. Kortom, het wijst op tedere genegenheid en liefde, evenals onwil om iemand of iets op te geven; het betekent Gods genade en verdraagzaamheid jegens de mens. Hoewel God een woord gebruikte dat gewoonlijk door mensen wordt gesproken, legt het gebruik van dit woord de stem van Gods hart en Zijn houding ten opzichte van de mensheid bloot.

Terwijl de stad Nineve vervuld was van mensen die net zo verdorven, kwaadaardig en gewelddadig waren als die van Sodom, zorgde hun berouw ervoor dat God Zijn hart veranderde en Hij besloot ze niet te vernietigen. Omdat hun reactie op Gods woorden en aanwijzingen een houding toonde die in schril contrast staat met die van de burgers van Sodom, en vanwege hun oprechte onderwerping aan God en oprechte berouw over hun zonden, evenals hun ware en oprechte gedrag in alle opzichten, toonde God nogmaals Zijn oprechte medelijden en verleende dit aan hen. Gods beloning en Zijn medelijden met de mensheid zijn onmogelijk voor wie dan ook om te evenaren; niemand kan Gods genade of verdraagzaamheid bezitten, noch Zijn oprechte gevoelens jegens de mensheid. Is er iemand die je een belangrijke man of vrouw, of zelfs een superman vindt, die van bovenaf, sprekend als een belangrijke man of vrouw vanaf een grote hoogte, zo’n soort verklaring zou afleggen aan de mensheid of de schepping? Welke mens is vertrouwd met de levensomstandigheden van de mensheid? Wie kan een last en verantwoordelijkheid dragen voor het bestaan van de mensheid? Wie is in staat om de vernietiging van een stad te verkondigen? En wie is in staat om een stad te vergeven? Wie kan zeggen dat hij zijn eigen creatie koestert? Alleen de Schepper! Alleen de Schepper heeft medelijden met deze mensheid. Alleen de Schepper toont deze mensheid tederheid en genegenheid. Alleen de Schepper heeft een echte, onverbreekbare genegenheid voor deze mensheid. Evenzo kan alleen de Schepper genade schenken aan deze mensheid en Zijn hele schepping koesteren. Zijn hart springt op en doet pijn bij elk van de daden van de mens: Hij is boos, bedroefd en verdrietig over het kwaad en de verdorvenheid van de mens; Hij is tevreden, vreugdevol, vergevingsgezind en juichend om het menselijke berouw en geloof; elk van Zijn gedachten en ideeën bestaat voor en draait om de mensheid; wat Hij is en heeft komt volledig tot uitdrukking voor de mensheid; al Zijn emoties zijn verweven met het bestaan van de mensheid. Omwille van de mensheid reist Hij rond en spoedt Hij Zich rond; Hij geeft stilletjes elk stukje van Zijn leven door; Hij wijdt elke minuut en seconde van Zijn leven aan de mensheid. … Hij heeft nooit geweten hoe Hij ontferming moest hebben over Zijn eigen leven, toch heeft Hij altijd ontferming gevoeld voor de door Hemzelf geschapen mensheid en deze gekoesterd. … Hij geeft alles wat Hij heeft aan deze mensheid. … Hij verleent Zijn genade en tolerantie onvoorwaardelijk en zonder een beloning te verwachten. Hij doet dit alleen zodat de mensheid kan blijven overleven voor Zijn ogen, en Zijn voorziening van het Leven ontvangt; Hij doet dit alleen zodat de mensheid zich ooit aan Hem zal kunnen onderwerpen en zal kunnen erkennen dat Hij degene is die het bestaan van de mens voedt en het leven van de hele schepping verzorgt.

uit 'Online Bijbelstudie'

[generationxwhy-blog1]

Filmtechniek

Filmpje 1 - Hoe schrijf je een script

Hoe zit de lay-out van een script in elkaar?

Een script is een vertaling van een verhaal naar acties of dialogen. Tijdens het filmen van een video of animatie is het erg handig om zo’n script bij de hand te hebben. Zo weet de regisseur precies welke scenes nog gefilmd moeten worden en hoe die scenes er precies uit zien.  Om een script zo overzichtelijk mogelijk te houden is het belangrijk om een bepaalde lay-out aan te houden.  Een filmpje bestaat uit acties en dialogen. Acties worden zo visueel mogelijk beschreven, wat krijgt de kijker precies te zien? Dialogen worden woord voor woord genoteerd in duidelijke taal. In het script zelf wordt er verschil gemaakt tussen acties en dialogen, soms hebben ze zelfs een ander kleurtje. Eerst wordt de locatie genoteerd, daarna wordt de scene visueel beschreven. Hoe ziet de omgeving eruit? Waar bevinden de personen zich? Welke objecten staan in de achtergrond? Voor het begin van een dialoog staat altijd de naam van de persoon genoteerd die het stukje tekst zegt. Daarbij is het belangrijk om de dialoog in het midden van het document te centreren.

Ga je deze lay-out gebruiken?

We weten bijna vrij zeker dat wij geen traditioneel script gaan gebruiken voor het maken van ons filmpje. Hooguit een aangepaste versie die meer past bij onze behoeften en creatief proces.

Waarom wel/waarom niet?

Dit komt vooral omdat ons filmpje vrijwel alleen uit acties gaat bestaan, geen dialogen dus. Een script is teveel gefocust op dialogen, terwijl ons filmpje heel erg visueel is. Voor ons is het dus handiger om een storyboard te gebruiken. Waarin we onze ideeën kunnen uit tekenen met hooguit een aantal zinnen tekst in de kantlijn. Dit is makkelijker dan hele visuele scenes op papier te willen zetten met woorden, zo gaat de essentie of sfeer van een scene misschien verloren.

Filmpje 4 - Video Vs. cinema

Wat is er anders?

Op een of andere manier voelt het filmpje heel anders aan dan een normale home-video. Het lijkt professioneler, waarschijnlijk door het gebruik van een betere camera. Maar het belangrijkste is nog wel dat het filmpje persoonlijker lijkt. De sfeer in het filmpje is fantastisch, je voelt je als kijker getransporteerd naar het strand en misschien zelfs alsof je deel uitmaakt van het gezin. Een normale home-video voelt ‘kouder’ en is ook kwalitatief onder de maat.

Hoe heeft de manier waarop de camera werd gebruikt bijgedragen aan een filmische 'look'?

Door het gebruik van heel veel verschillende camera standpunten, lijkt de film heel dynamisch. Ook beweegt op sommige momenten de camera mee met de bewegingen van het gezin, alsof de persoon achter de camera deel uit maakt van het gespeel en de pret op het strand. Daarbij is het gebruik van muziek een hele grote factor achter de sfeer die het filmpje heeft.

Wat zegt dit over wat je moet doen als je wil dat je film eruit ziet als een film en niet als een filmpje dat je zomaar hebt gefilmd?

Om een filmpje meer dynamiek en diepte te geven is het belangrijk om veel verschillende camera standpunten te gebruiken. Dus film niet alles vanaf dezelfde hoogte of hoek, zo wordt een filmpje saai en eentonig. Als je heel creatief wil zijn, kan je ook spelen met het bewegen van de camera. Denk aan het achterna lopen van de acteurs of het volgen van een beweging.

Wat ga je doen om hiervoor te zorgen?

Zoals eerder uitgelegd wordt ons filmpje vrij visueel. Het is dus van groot belang dat we voor veel dynamiek en beweging zorgen om het interessant te houden. We zijn al weken aan het brainstormen over interessante scenes, denk aan een close-up van dansende voeten met gekke sokken. Maar voor ons is het aller belangrijkste om de ideeën op een goede manier vast te leggen omdat we ze anders gaan vergeten. We zullen dus een storyboard moeten maken waarop we de beweging en sfeer in de scenes duidelijk moeten vastleggen.

Filmpje 5 - Verhalen vertellen met je camera

Waar moet je op letten als je met je camera aan de gang gaat?

Je moet bij elk shot dat je maakt jezelf afvragen waar je aandacht naar toe wordt getrokken. En hoe de kijker zich zou moeten voelen op dat moment in verhaal, dit verwerk je allemaal terug in het gebruik van de camera, waar je hem plaatst, of je een close-up shot of een full-length gebruikt etc.

Hoe heeft het verhaal invloed op hoe je scènes eruit gaan zien?

De scènes van een film moeten goed aansluiten bij de verhaallijn, op deze manier kan ingespeeld worden op het gevoel van de kijkers. Dit kan door bijvoorbeeld tijdens een intiemere scène de camera dichterbij te houden, etc. 

Wat voor effect heeft een bewegende camera?

Het geeft dynamiek en houd het interessant voor de kijker.

Filmpje 9 - Filmen met je mobiel

Noem drie tips die jou het meest bruikbaar lijken.

Door het gebruik van licht ziet je filmpje er ineens een stuk professioneler uit. En nee, dit hoeven geen dure lampen te zijn. Natuurlijk licht is vaak nog mooier, dus ga voor een raam zitten met veel zonlicht of in een kamer met veel ramen. Daarbij is de microfoon op je telefoon speciaal ontworpen om het geluid van je stem op te vangen. Dus maak je niet druk over het gebruik van een dure microfoon. Wel is het belangrijk dat je dicht genoeg bij de microfoon blijft, zodat je op het filmpje geen ruis of achtergrond geluiden hoort. Vaak kan je op je telefoon al een groot deel van het editen voorbereiden. Zo kan je alvast een selecties van de beste scenes maken en ze een beetje bij knippen. Maar voor de echte details is het belangrijk dat je wel een bewerkingsprogramma gebruikt.

Kun je deze drie tips goed inzetten bij het maken van je eigen film? Hoe ben je dat van plan?

Aangezien geen van ons beide een professionele filmcamera thuis heeft liggen, is het vanzelfsprekend dat wij zullen gaan filmen met onze telefoon. Omdat er in ons filmpje geen dialogen zitten, hoeven we geen rekening te houden met het gebruik van een microfoon. Dat geeft ons dus meer ruimte voor het spelen met de camera. Wel zullen we erg rekening houden met licht om ons filmpje er zo professioneel mogelijk uit te laten zien. We zullen dus rekening houden met lichtinval en veel gebruik maken van natuurlijk licht.

Filmpje 10 - Cuts en overgangen

Welke drie technieken vind jij het meest interessant? Leg dit uit.

Als eerst is de ‘cut away’ een vrij interessante techniek. Dan wordt er in een scene een kleiner shot geplakt. Dit shot kan zich in dezelfde ruimte bevinden als de originele scene, denk aan het uitlichten van een object. Maar je kan de ‘cut away’ ook gebruiken om te laten zien wat er in het hoofd van een personage om gaat. Op deze manier kan je een statische scene onderbreken en creëer je meer dynamiek in een scene. Ten tweede is de ‘jump cut’ een interessante techniek, vooral omdat je hem niet vaak terug ziet in films of video’s. ‘Jump cuts’ worden gebruikt om te laten zien dat er tijd is verstreken. Je ziet ze vaak terug in montages. Maar ze worden ook gebruikt om spanning te creëren in een scene, het laat zien dat een actie snel en haastig moet gebeuren. Ten derde is de ‘invisible cut’ een interessante techniek om een scene de illusie te geven dat alles in een keer gefilmd is. Maar de overgang zit dan verstopt in iets zwarts of een beweging. Op deze manier neem je de dynamiek van een scene mee in de volgende scene zonder een zware onderbreking.

Hoe kun je deze technieken in je eigen film verwerken? Wat doet dat met hoe je het verhaal vertelt?

Zoals al eerder benoemd is het voor ons erg belangrijk om veel dynamiek in het filmpje te creëren. Zeker overgangen als de ‘cut away’ en de ‘jump cut’ zullen hierbij helpen. Bijvoorbeeld door het gebruik van de ‘cut away’ kun je even afwijken van de verhaallijn en verbreek je dus de chronologische volgorde die een filmpje eigenlijk zou hebben. Op deze manier creëer je een stuk interessanter filmpje. De ‘invisible cut’ is vrij technisch en misschien dus wat te hoog gegrepen. Maar als we de techniek onder de knie krijgen, is het een erg leuk idee om die ook in het filmpje te verwerken.

[epskiel]

Hamburg

Hamburg

Gisteren zijn we met de projectgroepen naar Hamburg geweest, een stad op ruim een uur treinen van Kiel. We hebben ’s morgens een dialoog in stilte gehad. Dit was ontzettend interessant. We kregen allemaal een geluidswerende koptelefoon op en mochten niet meer met elkaar praten. Vervolgens kregen we allerlei opdrachten, die werden uitgebeeld door een dove mevrouw. Doordat we niet konden horen, moesten we constant op haar letten, want anders wist je niet wat er gebeurde.

Na afloop van de workshop mochten we vragen stellen en was er een tolk die via gebarentaal met de vrouw kon praten. Zo konden we bijvoorbeeld vragen hoe ze met mensen die niet doof zijn communiceert. Ze gaf aan dat dit eigenlijk niet mogelijk is, en dat ze dit dus ook liever niet doet. Toen ze werd geboren was het spreken van gebarentaal ook een taboe, dus haar ouders hebben dit nooit geleerd. Dat vond ik erg sneu en heftig om te horen. De vrouw was echter een echte rasoptimist, super vrolijk en ze liet ons enorm lachen! Mega knap en mega indrukwekkend. Als je in Hamburg bent, ga dan zeker langs:

https://dialog-in-hamburg.de/dialog-erlebnis-ausstellungen-im-dialoghaus-speicherstadt/dialog-im-stillen/

Vervolgens kregen we een rondleiding door de stad. Dat was niet zo heel spannend, maar we hebben toch wat leuke plekken gezien.

Ook hebben we het kort gehad over de paternoster: een lift die niet per verdieping stil gaat staan, maar die constant blijft draaien. Ik had deze lift in het stadshuis van Kiel gezien en wilde hem graag proberen, maar vond het ook wel een beetje eng en bizar om te zien, want wat gebeurd er als je er niet op tijd uitspringt? Meer vragen, minder antwoorden…

Rond een uur of half 4 mochten we vrij spelen en we hadden afgesproken om de trein van half 10 weer terug te pakken, dus we hadden nog best wat tijd. Met een man of 15 liepen we door de stad en besloten we om hamburgers te eten, want hamburgers+hamburg, dat is natuurlijk 1+1=2!

Pulled pork… :D

Daarna gingen we naar de St. Petri Kirche om 544 traptreden te beklimmen om op 123 meter hoogte te komen. We kwamen daar aan om 16:40 en ze wilden ons eigenlijk niet meer omhoog laten, omdat de bel om 15:09 af zou gaan en dan moesten we beneden zijn. Uiteindelijk mochten we toch omhoog en hoewel het de eerste paar treden leuk leek om te rennen, hielden we daar uiteindelijk snel mee op, want 544 treden beklimmen is nogal wat. Na een minuut of 10 bereikten we de top en WOW! Wat een uitzicht!

We waren helemaal bekaf toen we boven waren, maar het was het zeker waard. Het uitzicht was echt geweldig!

Om 17:05 besloten we naar beneden te gaan. Tijdens het naar beneden gaan besefte ik me pas wat een gigantische klim we hadden gemaakt. Op een gegeven moment kwam ik weer langs de gigantische bel en bedacht ik me dat die nog wel eens af kon gaan en dat dat de reden was dat we om 15:09 beneden moesten zijn (we snapten namelijk niet waarom het precies díe specifieke tijd was). Nadat ik nog iets verder was afgedaald hoorde ik de bel ineens afgaan en de 3 jongens roepen. Die waren dus net te laat en stonden naast de bel, dat moet een fiks lawaai zijn geweest! Oeps...

De toren in kwestie.

Gezien we de stad nu helemaal hadden bekeken, besloten we naar het stadhuis te gaan, want dat zag er wel tof uit.

Blij!

De rest van de dag hebben we doorgebracht met rondslenteren en we kwamen op nog veel meer leuke plekjes

Een prachtige binnenplaats met planten en een heuze rivier.

Smile!

Rathaus in de nacht. Kijk hoe klein ik lijk vergeleken met mijn klasgenoten! En dan zeggen ze dat Nederlanders zulke reuzen zijn.

Een stukje van de haven van Hamburg in de nacht ^_^

Het was een geslaagde dag :)

[framingreframingsaar]

CONCLUSIE

Ik zeg grappend tegen mijn moeder dat de conclusie van mijn onderzoek in principe is dat iedereen gefrustreerd is of lijkt te zijn. Dit statement is natuurlijk overdreven maar je gaat het wel denken door waar ik me in verdiept heb en dat is niet positief. Ik ben wijzer geworden, ik ben begonnen met me verdiepen in de andere, voor mijn idee schaduwkant van de mensheid en dat bied me verrijking en perspectief. Ik ben kritischer geworden op mijn rol in de samenleving en wat dat voor mij betekend en een ander. Ik heb kennis opgedaan over het verleden van de mens, verschillende achtergronden en ideeën wat mij helpt in het beter formuleren en beargumenteren van mijn ideeën over de wereld. Ik kan hier nog veel stappen in zetten aangezien ik het nu net aangetipt hebt. Ik kan concluderen dat dialoog hierin essentieel is, met daarin vrijheid om alles te kunnen zeggen wat je wilt maar ook om met zo veel mogelijk respect, compassie en openheid te luisteren naar een ander. We hoeven het niet eens te worden, waarheden kunnen naast elkaar bestaan zonder een oordeel naar een ander. Als we daarbij werken aan het doorbreken van de negativiteit spiraal die we, naar mijn idee, in vele delen van de maatschappij terug zien en ook zeker in het onderwijs kunnen we als mensheid proberen milder te worden naar elkaar. Ons kwetsbaar opstellen, menselijkheid tonen in een wereld die steeds harder lijkt te worden en mensen uit elkaar drijft met daarbij geen begrip meer voor een ander. Het onderwijs meer laten gaan over zowel persoonlijke als emotionele ontwikkeling, compassie en verbinding met elkaar en de aarde. Het gegeven dat ik mensen heb getriggerd en misschien zal blijven triggeren met mijn positieve opvattingen ligt deels bij mij, ik kan beter en met minder oordeel écht gaan luisteren naar mensen, hierdoor kennis opdoen en dat combineren met een zelfstudie naar verschillende werelden en de schaduwkant van de mensheid. De heftige reacties die ik weleens uitgelokt hebt liggen qua verantwoordelijkheid ook deels bij de ander maar ook aan waar we prioriteiten leggen in de ontwikkeling van mensen, bijvoorbeeld in scholen. Als we meer stappen zetten om goed met conflicten om te gaan, werken aan onze persoonlijke en maatschappelijke problemen, kijken naar hoe we dichter bij elkaar kunnen komen in plaats van verder uit elkaar en toch stiekem gaan geloven dat de meeste mensen deugen zal naar mijn idee de wereld een stukje zachter worden. Vuur met vuur maar dan als in een goed idee wat opgepikt wordt en in een snelvaart de wereld in vuur en vlam zet. Ruimte voor anders denken en vooruitgang, een utopie voor realisten. Wel met een kanttekening die ik nog verder wil onderzoeken en dat is mijn westerse perspectief. Ik ben aan het ontdekken en leren en ik zou zeker mijn inzichten uit dit onderzoek willen vertalen naar een lesplan. Wellicht dat ik daar volgend jaar iets mee kan doen.

[dagenvanonrust]

Bellis Perennis (of een ode aan de zomerzon)

Ik mis het brandende gevoel van mijn rugzak op mijn schouders en de zon die nog niet beslist had of ze zich die dag zou laten zien. De overvolle bus met mannen en hun verwilderde baard en blikjes Jupiler in de hand. Hun vriendinnen in hun zwartste kledij en de geur van cannabis in hun gekleurde haar. Een pil hier, een lijntje daar, maar vooral het gevoel dat we eeuwig jong zullen blijven. De jongen met dreads aan de ingang die stukjes papier uitdeelt met een tekening van de zon, opdat we haar tenminste symbolisch zouden hebben. 'I wish you the sun', zei hij met zijn ogen wijd en de breedste glimlach die ik ooit had gezien. Verlegen aan het lesbisch hippie-koppel vragen of ze een trekje van hun joint kunnen missen en uiteindelijk in dialoog gaan over ‘Animal Liberation’ van Peter Singer. De zon die moedig was en zich dan toch van haar beste kant liet zien. Het tegenkomen van oude bekenden en getrakteerd worden op pintjes en shotjes en bizarre seksverhalen over vrouwen die alleen maar jurken met tijgerprint dragen en tape gebruiken om hun borsten voller te doen lijken. Tijdens de afterparty helemaal losgaan op Bon Jovi en 'Africa' van Toto opeens het beste nummer aller tijden vinden. En ik mis het om haar in de verte te zien, of toch een glimp van de magie waarin ze mij kan doen geloven. Haar wapperende witte jurk en blote voeten. Haar felrode lippen en een madeliefje in haar haar. Bellis perennis. Eeuwige schoonheid. En ge zijt ervan overtuigd dat dit de beste dag van uw leven is, want hoe vaak komt ge zoveel liefde tegen in één keer. Maar wanneer ge ontwaakt op een plek die niet de uwe is herinnert ge u er nog maar bitter weinig van. De muziek ebt weg, het beeld vervaagt, en plots is de liefde niks meer dan een wazige herinnering. Lieve zachte zomerzon, hoelang gaat ge mijn geduld nog op de proef stellen vooraleer ge weer zult schijnen,

op mijn huid en in mijn hart.

[gembertaart]

Visual Concept Presentatie

- 2D Animatie is erg veel werk. 

- Gebruik maken van diverse media in je film mag nog meer uiting krijgen. Op welke manier ga je dat laten werken? Zoals bij het stukje van 3D animatie. Is er een mogelijkheid om op andere manieren andere vormen van media te verwerken in je film?

- Is het de bedoeling dat het hoofdpersonage ook echt de intentie heeft die patiënten te vermoorden? Zit hij op dat moment niet ook in een waas?

- Welke films zijn er die van stripboeken naar live action films zijn gegaan? Hoe zagen die eruit? (Egbert de Ruiter hierover vragen)

- Ik kan proberen mijn acteurs te casten door ze een video op te laten nemen van een dialoog-scene. Deze scene kan ik gebruiken om het moving storyboard te maken.

- Welke vormen van storyboards zijn er allemaal? 

[petals-of-rose]

18-02-2020

Twee dagen nagedacht. Waarom schrijf ik weer? Omdat ik, zoals vanouds, niemand tot last wil zijn. Omdat ik weet dat iedereen mijn 400 verhalen zat is. Omdat ik weet dat niemand wil horen hoe trots ik op mezelf ben, dat ik na twee jaar weer een jongen heb aangesproken.

Wat nou als ik het veel groter maak in mijn hoofd dan het is? Dat hij alleen maar beleefd is, misschien niet durft te zeggen dat hij liever even muziek luistert, dan met mij praat.

Dit is het stukje zelfvertrouwen wat ik nog mis. Het stukje zelfvertrouwen wat uit mij geslagen werd, zodat ik afhankelijk van iemand werd. Begrijp me niet verkeerd, mijn stap van twee jaar geleden staat hoog in mijn top 5 van beste stappen in mijn leven, maar ik heb mezelf weer opnieuw moeten vinden. Vanaf mijn 19e raakte ik mezelf langzaam kwijt en zo moest ik, een maand voor mijn 26e verjaardag, mezelf weer vinden. Ik moest mezelf bewijzen tegenover vrienden en familie dat ik niet alleen een +1 ben. Dat is ook waarom ik in het eerstejaar van de pabo geen relatie wilde. Niet dat er een kans was, maar ik wilde bewijzen dat ik niemand nodig heb om succesvol te zijn.

Ambivert ≠ ik. Ik kan, in het juiste gezelschap, ontzetten extravert zijn, meedoen met alles en noem maar op. Maar ineens klapt mijn sociale bubbel en trek ik me terug. Als ik je niet ken, kijk ik liever de kat uit de boom. Dit is ook waarom mijn hersens hem niet wilde aanspreken. "maar wat nou als", mijn interne dialoog is een regelrechte bitch.

[qshuc]

A- Filmanalyse

Verhaaltechniek:  

Een script helpt je om een verhaal te vertellen. Schrijf zoveel mogelijk op dan wordt het duidelijker. Schrijf stap voor stap hoe het verhaal zich ontwikkelt. Beschrijf de ontwikkelingen van de personages. Je schrijft op waar al je personages komen te staan op welk moment.

Verhalen vertellen is een grapje, zorg dat ik om je verhaal geef. Als ik je het einde van mijn verhaal geef "en dat is wat me uiteindelijk hier laat spreken". Goed verhaal is een interessant begin, een goed vertelde belofte. Je verbergt het feit om mensen te laten werken voor hun maaltijd zonder dat ze het weten. Het verhaal kan niet voorspelbaar zijn. Elk personage heeft een ruggengraat over wat je doet voor je doelen. Verandering is belangrijk, statisch verhaal sterft omdat het leven nooit statisch is Laat je me weten wat er gaat gebeuren? zolang bepaalde dingen hetzelfde blijven, doet de rest van het personage er niet toe Een sterk thema loopt altijd door een goed verhaal Kun je je niet verwonderen? Gebruik wat je weet

Filmtechniek:

Bij het schrijven van een script heb je acties en dialogen. Acties zijn alle handelingen die er in een verhaal voorkomen. Werkwoorden omschrijven acties. Dialoog is alles wat in het filmpje wordt gezegd, woord voor woord. Geef in het script aan wat een actie en wat het dialoog is.  

Bij het maken van een storyboard beeld je een shot uit op papier met de emoties, acties en eventuele woorden die te maken hebben met de persoon of het voorwerp in het shot. Voor een storyboard hoef je niet goed te kunnen tekenen. Het is echter wel belangrijk dat je snapt wat er staat en dat na kunt doen voor een camera. Dit kun je onder andere duidelijk maken met pijlen in de bewegingsrichting of woorden in de tekening.

Het is belangrijk dat je goed nadenkt over hoe je filmt en waar je iemand neerzet. Als je een persoon links zet in plaats van in het midden kan dit een heel ander beeld geven.  Je moet bedenken wat je kijkers zullen voelen en zien. Steeds het zelfde soort shot is saai. Film vanuit verschillende invalshoeken, beweeg met je camera.  

Een geluidseffect is erg belangrijk om een film spannender en leuker te maken. Ze voegen iets extra’s toe aan je film. Je hebt verschillende geluidseffecten, denk aan het geluid van de regen, van voetstappen, van het open maken van een blik eten. Met muziek kun je bepaalde sfeer oproepen in je film (droevig, spanning, blij). Gestapeld geluidseffect bestaat uit verschillende geluiden die samen 1 effect maken. Met bepaalde materialen kun je veel verschillende geluiden nabootsen. Je merkt vaak niet eens dat de geluiden zijn nagebootst omdat ze vaak zo natuurlijk klinken. Een man en een vrouw maken geluiden voor een film in een geluidskamer. Bij voorbeeld bij het geluid door de sneeuw lopen. Hij loopt over een zak zand en het klinkt net alsof hij door de sneeuw loopt. 

Hoge kwaliteit video's maken met een mobiele telefoon doe je door bijvoorbeeld te filmen in veel natuurlijk licht en door dicht bij de telefoon te staan voor het goede geluid. Wil je op meer afstand staan van de telefoon dan kan je ook een externe microfoon gebruiken voor het geluid. Als je lopend een filmpje wil maken of iets in beweging wilt op nemen moet je een hele vast hand hebben, een goede oplossing hiervoor is het gebruiken van een tripod of een camerarig.

Shorts:

Thriller (1984): een spannend verhaal waarbij het verhaal zich in de nacht bij maanlicht afspeelt. Aan het begin zijn er wel wat close-ups, maar die zijn ver voornamelijk dan in het stuk van de weerwolf transformatie. Deze close-ups worden gebruikt om het dramatische effect van de transformatie in die film te vergroten. Het gebruik van de voice-over zorgt voor een opbouwende spanning als de zombies uit hun graven komen. Wat haal ik hieruit voor onze film: door het gebruik van voice-overs wordt het dramatische effect van het moment vergroot.

If (2014): een droevig verhaal waar gebruik is gemaakt van donkere ruimtes, verdrietige/rustige muziek en veel close-ups. De technieken die gebruikt zijn: camera op hoogte van het gezicht zodat je de gezichtsuitdrukkingen goed zag. Beelden uit de toekomst (dromen). De ruimte was donker als het ging over het nu, als de vrouw dacht over wat voor toekomst ze wou hebben werd het beeld lichter. Wat ik eruit haal voor onze eigen film: door goed de gezichten te filmen kun je al veel vertellen.  

Move (2011): in dit filmpje is gebruik gemaakt van heel veel verschillende locaties. Je ziet een man lopen die per beeld een stukje naar voren loopt. Het beeld verspringt op de muziek als de muziek rustig is verspringt hij langzaam, als de muziek sneller gaat verspringen de beelden ook sneller. De man maakt eigenlijk een wereldreis in het filmpje van 1 minuut want bij het laatste beeld zie je hem weg lopen met een rugzak op zijn rug. De man is steeds op dezelfde plek geplaatst maar dan verder naar achter of naar voren waardoor je dat effect van lopen krijgt.  

The Immigrant (1917): dit is een stomme film dus er wordt niet in gesproken, maar er zit muziek onder wat hem wel wat leuker maakt om te kijken. Door de extra grote bewegingen wat er nogal komisch uitziet krijg je toch nogal goed meer wat er nou precies aan de hand is in de film. Wat haal ik hieruit voor onze film: ook zonder tekst een goed verhaal kan overbrengen

Split screen. A love story. (2011): Een film waar ze hetzelfde filmen op 2 verschillende locaties. Het is zo in elkaar gezet dat het net 1 beeld lijkt. Er zijn verschillende beelden gebruikt die passen bij de muziek. Voor onze eigen film zouden we dit ook kunnen gebruiken. Als je geen tijd hebt om samen te filmen film je gewoon op 2 locaties en maak je er een split screen van.  

Thema:  

Brabantse natuur. We gaan stukjes filmen over de natuur in Nederland. Al die stukjes plakken we aan elkaar, we zeten er een leuk muziekje onder. Zodat het mooi in elkaar overloopt. Op de achtergrond zetten we een voice over die een samenhangend verhaal maakt.  

[delanokwn-blog]

Recensie The shape of water

The shape of water van Guillermo del Toro uit 2017 is een romantische dark fantasy drama geschreven door del Toro en Vanessa Taylor. De muziek werd gecomponeerd door Alexandre Desplat. Deze film heb ik gezien bij het scholierenfilmfestival 2018.

De film gaat over een vrouw, Elisa, een stomme, geïsoleerde vrouw die in 1962 in Baltimore werkt als schoonmaakster in een verborgen, hoogbeveiligd overheidslaboratorium. Haar leven verandert voor altijd wanneer ze het geheim van het lab ontdekt. Een mysterieus geschubd wezen uit Zuid-Amerika dat in een watertank leeft. Terwijl Elisa een unieke band opbouwt met haar nieuwe vriend, leert ze al snel dat het lot en het voortbestaan ​​ervan in handen ligt van een vijandige regeringsagent en een zeebioloog.

 Ik vond het een interessante film die erg is, ik heb dit concept nog nooit eerder gezien. Normaal gezien ben ik ook niet zo van de fantasy films maar deze staat zeker niet in het rijtje slechtste films die ik ooit heb gezien, ook al was hij een beetje raar. Ik vond het ook apart dat de hoofdpersoon stom was, het is zeker niet makkelijk om een film te maken waarbij de hoofdpersoon niet kan praten, lijkt mij. De dialoog in een film is toch naar mijn mening een van de belangrijkste aspecten in een film. Gelukkig loste de maker van the shape of water het goed op door in een groot gedeelde van de film de collega schoonmaakster van Elisa als een soort tolk te laten dienen. Ook waren de bijfiguren veel aan het woord. En als het echt nodig was waren er ook kleine stukjes waar een ondertiteling bij zat.

De slotscène was een rollercoaster van emoties. Er werden personen doodgeschoten en gingen dood of dan was er een uiteindelijk toch weer niet dood. Tot slot werd de bad guy toch ook nog uitgeschakeld en een overleefde Elisa en haar vriend het uiteindelijk toch nog, en kwam de film tot een happy ending. Ik ben zelf niet zo van het emotioneel zijn na een film maar dit was een mooi einde.

 In conclusie vind ik dat dit een goede film is, met een goed verhaal. Mijn enige echte minpunt vond ik dat de karakters allemaal vrij vlak waren waardoor het moeilijker was om je in te leven. Wederom ben ik geen fan van fantasy films maar deze zou ik toch aanraden.

[marty-doet-een-poging-blog]

Case studie: ‘Whiplash’

 (Damien Chazelle / 13-11-2014)

https://www.youtube.com/watch?v=xDAsABdkWSc

Ik had eerder slechts stukjes van Whiplash gezien, met name de eerste scènes met de hoofdpersoon en, wat ik vermoedde, de antagonist in het verhaal gespeeld door J.K. Simmons. Deze losse stukken waren enorm veelbelovend. Het acteerwerk en de dialoog was on point. Ik wist gelijk zeker dat dit veel stof zou opleveren om te analyseren en nu ik de film heb gekeken, kan ik bevestigen dat ik 100% gelijk had.

Het plot van Whiplash is vrij simpel. Andrew Neiman is een jonge, ambitieuze jazz drummer  die op het conservatorium oefent om de beste te worden. op een dag wordt hij opgemerkt door de dirigent van de school’s ‘studio band’; Terence Fletcher. Fletcher is op zich al niet gauw onder de indruk, maar als Andrew een poging waagt in Fletcher’s band, laat de dirigent zijn ware aard zien. Hij is een meedogenloos strenge, en manipulatieve mentor en duwt Andrew tot het einde van zijn fysieke kunnen en mentale gezondheid.

Het verhaal pakt gelijk op in de eerste paar shots met een ontmoeting tussen Andrew en Fletcher. Fletcher’s hele persoonlijkheid wordt al gelijk ge’foreshadowed’ in deze ontmoeting. Andrew speelt een stuk voor Fletcher, die, na even luisteren, prompt de kamer verlaat als of hij niet heeft gekregen waar hij voor kwam.  Later biedt hij Andrew toch een kans aan om zich te bewijzen als core drummer in de Studio band.

Hierna begint de mentor – leerling dynamiek zich te vertonen maar die is niet zoals je gewend bent van de meeste films met dit plot. Fletcher is abnormaal hard tegen zijn studenten, en andrew met name. Hij pusht Andrew om het meer dan het maximale uit hem te halen, en dit beïnvloedt ook Andrews temperament en leven.

Andrew moet zijn vriendin en contact met zijn vader opgeven om altijd maar aan zijn vaardigheden als drummer  te kunnen werken. Hij wordt er net zo bitter en sarcastisch van als Fletcher zelf, maar hij boekt weldegelijk vooruitgang. Dit vormt ook het thema van de film zelf: ‘is heftig lijden het waard om grootsheid te bereiken?’ Ideologisch verschilt er niet heel veel tussen de twee, maar Andrew kan niet het hele verhaal vasthouden aan Fletcher’s idee van grootsheid bereiken, en keert uiteindelijk tegen hem door zijn eigen spel te spelen.

Fletcher vormt een bijzonder interessante antagonist omdat hij onmogelijk te lezen is voor arme Andrew. Het ene moment schreeuwt Fletcher hem in het gezicht en gooit hij een drumstel naar hem toe, en een andere keer klopt hij andrew op de schouder en vertelt hem dat hij zich geen zorgen hoeft te maken. Fletcher’s motieven zijn niet duidelijk tot de 3e akte van de film maar in de tussentijd weet hij ontzettend goed hoe hij Andrew het bloed onder de nagels haalt, maar hem wel nieuwe hoogtes kan laten bereiken.

Uiteindelijk bouwt de rivaliteit tussen de 2 zo op dat Andrew Fletcher on stage aanvalt. Andrew wordt van school gestuurd, waarna hij Fletcher anoniem aanklaagt, en hem ontslagen krijgt. De 2 hebben niks meer over. Uiteindelijk komen  de twee toch weer met elkaar in aanraking, en wederom lijkt Fletcher een zachtere kant van zichzelf te vertonen wanneer hij Andrew aanbiedt een drumstuk voor hem te spelen met zijn nieuwe big band.

Het idee dat in de laatste confrontatie tussen de 2 wordt geïnsinueerd is dat deze 2 karakters niet met- maar ook niet zonder elkaar kunnen. Andrew voelt Fletchers instructies goed aan na zo lang onder hem te hebben geleerd, en Fletcher vindt in Andrew de eigenzinnigheid van de topspeler die hij altijd al heeft willen hebben, ook al heeft hij hem zijn baan gekost.

In conclusie is Whiplash een fenomenale film die met zijn onvoorspelbare antagonist / protagonist verhouding je constant aan het raden houdt en intrigeert. Het laat zien dat protagonist en antagonist elkaar kunnen tegenwerken, en gelijktijdig kunnen verbeteren.

[portfolio-afstudeerplan-blog]

In mijn afstuderen staat het onderzoeken van mijn eigen engagement en dat van anderen centraal. De ingrediënten zijn er, nu is het aan mij er een recept uit samen te stellen. Zoals u reeds in mijn inleiding, beeld en woord heeft kunnen lezen en zien doe ik dat vooral beschouwend. Ik neem telkens een ander standpunt in, een andere houding aan. Daarbij ga ik niet te werk vanuit een overkoepelende onderzoeksvraag, maar laat ik mijn licht schijnen over diverse casussen waarmee ik in aanraking kom in de praktijk. Een kleine greep daaruit zijn: sekse/gender, autonomie/appropriatie, ‘history’/‘herstory’ en extrinsikiteit/intrinsikiteit. Ik ga zowel subjectief als objectief aan de slag –– in mijn achterhoofd houdend dat iets als volledige objectiviteit natuurlijk niet bestaat. Ik zal doorgaan met het maken van collages, het met beeld en woord creëren van mijn gejuxtaposeerde ‘realiteiten’. Het bevragen en verantwoorden van mezelf als subject stel ik voorop. Of ik dat met mijn huidige medium blijf doen, laat ik open voor nu. Er zou immers weinig ruimte over blijven voor verrassingen, positieve en negatieve, wanneer ik iets onvoorspelbaars als een persoonlijke zoektocht op voorhand zou plannen. Die vrijheid, subjectiviteit, wil ik mij juist blijven permitteren. De vorm kan dan ook nog alle kanten op: een serie, boek, manifest, lezing, installatie, performance, enzovoort. Ik weet echter wel dat ik er een ‘objectief’ opponent tegenover ga plaatsen. Een voorbeeld uit een college van Mirjam zette mij daartoe aan. Zij vertelde hoe stichting entoen.nu recentelijk de ‘Canon van Nederland’ heeft samengesteld: een vijftigtal vensters tellend educatief product dat de cultuurhistorische ontwikkeling van Nederland behelst. En jawel, daar zijn ook eindelijk vrouwelijke sleutelfiguren aan toegevoegd. Progressie! Tegelijk constateerde ik dat ik mezelf, idem Nederlander, niet voelde vertegenwoordigd. Waar waren de queers –– zij die er altijd, al dan niet latent, zijn geweest? Waarom werd er wel aandacht besteed aan de seksuele revolutie, maar niet aan de queergemeenschap die al actievoerend aan de rokken hing van de vrouwenbeweging? En hoe was het mogelijk dat het geen lhbt-kunstenaars erkende, terwijl de Nederlandse samenleving juist zo rijk is aan diversiteit? Enerzijds vecht ik met mijn beelden voor mijn plaats in de geschiedenis en bevestigt de canon wederom dat deze er voor een non-normatieveling als ik niet is, anderzijds bewijzen mijn onderbuikgevoel en een zomervakantie vrijwilligerswerk bij lhbt-erfgoedorganisatie IHLIA mij het tegendeel. Ik voel mij als toekomstig docent dan ook verantwoordelijk mijn vak niet uit te oefenen conform één canon. Gedegen kunstonderwijs leert men juist te kijken met nieuwe ogen. Zij heeft het uitzonderlijke vermogen ons in aanraking te laten komen met het onbekende, de Ander. Om die reden wil ik de geschiedenis induiken, queerkunst verkennen en mijn eigen canon samenstellen. Niet om een alternatief te bieden of de huidige canon te verwerpen –– deze is immers samengesteld op basis van door de overheid gestelde kerndoelen, maar om een aanvulling te geven, docenten en leerlingen aan te sporen vanuit een andere ‘gaze’ hun erfgoed van de afgelopen eeuw te bestuderen en mijn eigen beelden in een kunsthistorische traditie te plaatsen. Elk decennium zal in het teken staan van een fundamentele historische gebeurtenis waar een relevante lhbt-kunstenaar aan wordt gekoppeld. Daarbij streef ik naar de representatie van verschillende canons: queers in al hun kleuren en schakeringen. In de bovenstaande alinea’s heb ik gepoogd uiteen te zetten waar ik mij hard voor maak. Evenveel waarde hecht ik aan het begeleiden van anderen bij het verbeelden en -woorden van hun ‘engagement’. Het stimuleren van dit stukje intrinsikiteit vormt dan ook het uitgangspunt van mijn stagewerkplan. Zo creëer ik een mogelijkheid voor betekenisvol leren. Tegelijk verlangt het bildungsprincipe, waarop het gymnasiumonderwijs is gefundeerd, dat leerlingen zich de meest complexe onderwerpen toe-eigenen. Bijgevolg wordt het ‘Ik’ van meet af aan de kop ingedrukt. De leerlingen verliezen hun oorspronkelijke drijfveer, raken halverwege hun proces het spoor bijster en verzuipen in onderzoeken naar allerhande wereldproblematiek. Daarom wil ik op mijn stage –– en bij voorkeur ook op andere gymnasia –– met behulp van onderzoeksinstrumenten als interview en observatie de balans op gaan maken: in hoeverre wordt het engagement van leerlingen op dit niveau gestuurd door het schoolsysteem en de verwachtingen die zij op hen projecteert? In mijn afstudeerprestatie maak ik dus onderscheid tussen een tweetal studieobjecten: mezelf en eindexamenleerlingen op gymnasia. Om enig overzicht te behouden, vertrek ik vanuit het gedachtegoed van filosofe Hannah Arendt en onderwijspedagoog Gert Biesta. Op het snijvlak tussen onderwijs en engagement representeren deze critici namelijk uitersten. Terwijl Arendt pleitte voor een strikte scheiding tussen het onderwijs en andere maatschappelijke domeinen, omdat de principes van nataliteit (1.) en pluraliteit (2.) volgens haar gepaard gaan met de ‘volwassenwording’, betoogt Biesta dat geen enkel ontwikkelingsstadium een garantie is voor het kunnen handelen in vrijheid en men lering kan trekken uit het gegeven niet geëngageerd te ‘zijn’. Ik ga mezelf en de leerlingen de spiegel voorhouden. Neigt mijn, hun, ons, ‘engagement’ naar het concept van Arendt of Biesta? En welke rol speelt ontwikkeling, en dus ‘volwassenheid’, daar werkelijk bij? Nadat ik heb geïnventariseerd hoe ik en mijn leerlingen ons verhouden tot onderwijs en engagement in de lijn van Arendt en Biesta, ga ik proberen een uitspraak te doen over het principe van ‘in de wereld komen’. Zo til ik mijn afstudeerprestatie naar een hoger niveau. Daarbij verschuift de focus van kwalitatief onderzoek naar mijn atelierpraktijk. Besta ik in en met de wereld wanneer ik mij bijvoorbeeld feministische kunst toe-eigen? Socialiseer (3.) of subjectiveer (4.) ik dan? En vooral: kan mijn praktijk fungeren als een oefenplaats voor dialoog, een ‘volwassen’ omgang met de Ander? 1.) In de woorden van Arendt: “de feitelijke geboorte, als het begin en beginner-zijn en daarmee de conditie van geboortelijkheid.” 2.) In de woorden van Arendt: “een van de meest fundamentele condities van menselijk leven in zoverre ze berust op het principe van nataliteit, waardoor vreemdelingen en nieuwkomers steeds de menselijke wereld binnendringen, nieuwkomers waarvan de daden niet kunnen worden voorzien door degene die er al zijn en die binnen korte tijd zullen vertrekken.” 3.) In de woorden van Biesta: “het zich leren verhouden tot tradities en praktijken.” 4.) In de woorden van Biesta: “het worden van een eigen individu, een persoon die in onze democratie mee kan doen.” _________________________________________________________________________________________________________ S C H E M A

_________________________________________________________________________________________________________ D O E L E N - Het blijk geven van een verfijnd beschouwend vermogen. - Het aangaan van een wisselwerking tussen casussen uit de praktijk en mijn afstudeerprestatie. - Het genieten van kennis van allerhande denkbeelden over mijn casussen. - Het onderstrepen van de meerwaarde die een subjectief onderzoeksinstrument heeft voor mijn ontwikkeling op beeldend vlak. - Het aanvullen van theoretische concepten met inzichten die in het atelier zijn opgedaan. - Het ontwerpen van een educatief product dat bijdraagt aan de representatie van Nederlandse queers. - Het plaatsen van mijn activiteiten in een kunsthistorische traditie. - Het blootleggen van de systemen die schuilgaan achter het al beeldend uiten van engagement. - Het duiden waar ik mij begeef op het snijvlak tussen onderwijs en engagement.

_________________________________________________________________________________________________________ G L O B A L E  P L A N N I N G

- Het hele jaar door ga ik minstens één dag per week, in elk geval standaard op woensdag, praktisch aan de slag in de Rozenstraat en houd ik daar een logboek bij. Op deze dag rooster ik alle andere activiteiten uit om in opperste concentratie te kunnen werken. - Het hele jaar door bespreek ik mijn bevindingen met op zijn minst één docent. - Van september tot en met januari ben ik elke donderdag en vrijdag op mijn stage te vinden. In de weekenden werk ik mijn werkplan, reflectieverslagen en portfolioproducten bij. Tussentijds bereid ik mijn lessen voor en loop ik waar mogelijk extra middagen mee. - De maanden december en januari zullen in het teken staan van theoretisch vooronderzoek. Elke maandag ga ik relevante bronnen en data verzamelen en deze opslaan in Mendeley. - De maanden februari en maart zullen in het teken staan van uitvoering. Ik kritstalliseer de kern uit mijn vooronderzoek en belicht deze vanuit verschillende kanten. Daarbij baken ik mijn onderzoeksterrein af en sta ik mezelf toe ‘productgerichter’ te gaan werken. Op maandag, donderdag en vrijdag rooster ik alle andere activiteiten uit om in opperste concentratie thuis en/of in de mediatheek te kunnen werken. De weekenden zullen in het teken staan van reflectie en verslaglegging. - De maand april zal in het teken staan van het zoeken van een adequate presentatievorm bij mijn proces en mogelijke resultaten. Daartoe woon ik relevante workshops bij.