#uno kaya

[elliiesworld]

"How Many Ice You Can Handle?"

Contains: dirty talks, lap sitting (dom!Sun receiving), name calling (daddy for Sunoo and baby for reader), putting ice into the reader's priv!part, cursing. – /:remind me if I forgot something:/

Minors Do Not Interact ! 🚫

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

"Pst" Rinig na tawag ko. Tumingin ako sa kabilang dako ng couch at nakita si Sunoo na umupo doon with manspreaded look. He smirked at me and tapped his lap, signing me to sit on it. Tumayo ako at pumunta sa kaniya nang nakakunot ang noo ko.

"tangina, ano nanaman gusto niya?" I thought of myself at lumapit.

"Sit" utos niya sa akin at tumango sabay upo sa lap niya. Gago? I felt his hard bulge underneath my skirt na nasa loob ng grey sweatpants niya. Nanood nanaman 'to. Biglang natigil ang pag-iisip ko nang dinakma niya ang aking mukha at hinalikan nang para bang siya ay gutom at may libog.

I whimpered between the kiss and wrapped my arms around his neck as he deepens the kiss, he entered his tongue inside my mouth as it dance along with mine.

"napakasarap talaga ng dila niya" while kissing him, I thought of something. I started to imagine the feeling of his tongue inside me. Naiisip ko kung pa'no niya dilaan ang basa kong puke na parang ito ay isang lollipop lamang.

I stopped with my thoughts nang naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko at bumaba ito papunta sa aking buttcheeks. He broke the kiss and smirked.

"tangina, Uno. Ang random mo" sabi ko at ngumuso, bigla niyang hinalikan ang aking pisngi. "Naninigas ako, at alam mo na kung ano ibig kong sabihin"

"try to masturbate yourself, may monthly period ako ngayon eh" I said as I tried to excuse myself sa kalibugan niya.

"nakita ko yung period tracker mo, kakatapos mo lang nung isang araw." He said and smirked at me.

"Uno, masakit pa rin eh" I said and pouts, nag-isip siya at ngumiti. "Let's try something new kaya?" Sabi niya at ngumisi. "How about let's see how many ice it can fit inside of your wet pussy?" Tangina, sabi ko na eh. Kakaiba nanaman nasa isip nitong lalaking 'to.

I sigh and nodded, because I want to try it to but it sounds painful. "Let's see if five ice can fit inside."

TANGINA LIMA AGAD? Pero sige, basta siya.

Pinatayo niya ako at sinunod ko ito nang pumunta siya sa kusina at kumuha ng ice cubes. Mga stars na shapes pa ang kinuha niya shet?

"get naked, baby" sabi niya at sinunod ko ito at nagmadaling tinanggal ang skirt ko kasama ang cycling at panties ko.

He bowed down to see my already wet pussy na kanina pa nabasa dahil sa napakatigas na tite niya.

He chuckled before putting one ice na walang sabi ng warning, at ang masama pa, sinagad niya ito.

"TANGINA UNO! ANG SAKIT!" Sabi ko sabay ungol at napakapit nalang sa blanket underneath myself.

He continues to put ice until it reached four ice at sumisikip na ang puke ko.

"isa nalang at kapag kinaya mo, i-try nating gawing sampo" sabi niya at napapikit ako at umungol nang malakas dahil sa sobrang sagad nito at sa lamig.

Bigla naman niyang idinagdag ang tatlo.

"FUCK!! DADDY, PLEASE!" I beg for some mercy and he chuckled. He added three ice into my pussy at ang dalawa ay malapit nang iluwa ng puke ko.

"and...ten" he smiled and pecked my pussy as I moaned and reached for his hand, "daddy, it hurts.."

"Shh, malapit nang matunaw yung iba, baby." Sabi niya with soft and gentle voice na para bang wala siyang ginawang kalibugan sa puke ko.

Hinubad niya bigla ang kaniyang grey sweatpants kasama ang underwear niya, nilabas niya ang kaniyang matigas na tite.

"time to repay me, baby, for the pleasure I gave you. Kainin mo ng buo ang tite ko habang hinahantay natin yung mga yelo sa puke mo na matunaw. Later on, we'll have ten rounds." He said and smirked

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

Listen to:

while reading for the best experience:)

[angelap3]

Bob Marley (1945-1981) è stato un musicista, cantante e compositore giamaicano, ampiamente riconosciuto come il più celebre interprete della musica reggae. Marley ha avuto un impatto duraturo sulla cultura musicale mondiale e ha contribuito a portare il reggae e la musica giamaicana alla ribalta internazionale.

### Biografia

Robert Nesta Marley è nato il 6 febbraio 1945 a Nine Mile, un villaggio nella parrocchia di Saint Ann, in Giamaica. Ha iniziato la sua carriera musicale nei primi anni '60 con il gruppo The Wailers, insieme a Peter Tosh e Bunny Wailer. Il gruppo ha inizialmente suonato ska e rocksteady prima di abbracciare il reggae.

### Carriera

Il successo internazionale di Marley è arrivato negli anni '70 con album come "Catch a Fire" (1973) e "Burnin'" (1973), che includevano brani famosi come "Stir It Up", "Get Up, Stand Up" e "I Shot the Sheriff", quest'ultimo reso ancora più celebre dalla cover di Eric Clapton.

Tra gli album più celebri di Marley ci sono:

- **"Natty Dread" (1974)**: include canzoni come "No Woman, No Cry" e "Lively Up Yourself".

- **"Rastaman Vibration" (1976)**: l'unico album di Marley ad entrare nella top 10 di Billboard.

- **"Exodus" (1977)**: considerato uno dei migliori album di sempre, con canzoni come "Jamming", "Waiting in Vain" e "Three Little Birds".

- **"Kaya" (1978)**: noto per il suo tono più rilassato e per brani come "Is This Love" e "Satisfy My Soul".

### Temi e Influenze

Marley è noto per le sue canzoni che affrontano temi sociali, politici e spirituali, spesso ispirati dalla sua fede nel Rastafarianesimo. La sua musica spesso promuoveva la pace, l'amore e l'unità, e affrontava temi di ingiustizia e oppressione.

### Eredità

Bob Marley è morto l'11 maggio 1981 a causa di un melanoma. Nonostante la sua vita sia stata breve, il suo impatto sulla musica e sulla cultura è stato immenso. Marley è diventato un simbolo globale della lotta per i diritti civili e della cultura reggae. La sua musica continua ad essere ascoltata e apprezzata in tutto il mondo.

### Citazioni Famosi

- "One good thing about music, when it hits you, you feel no pain."

- "Emancipate yourselves from mental slavery; none but ourselves can free our minds."

Marley è ricordato non solo per la sua musica, ma anche per il suo impegno nel promuovere la giustizia e l'uguaglianza, rendendolo una figura iconica e ispiratrice per generazioni di fan.

[forsungie]

pairings. park jisung x female reader

genre. mature content | requested!

warnings. dom jisung, big cock jisung (wink), noona kink, unprotected sex (practice safe sex!), oral (female receiving), hand job, tongue sucking

naisipan nyo ng mga kaibigan mo na mag sleepover sa bahay ng isa sa inyo— which is kila chaewon since wala sa bahay ang parents niya dahil nag out of town para sa business trip kaya si chaewon at ang nakababata niyang kapatid lang ang tao sa bahay.

just like the usual sleepover tradition, naglaro kayo ng truth or dare at uno cards, gumawa ng ilang tiktok videos at nanood ng horror movies nang magkakasama. habang nanonood kayo ng movie, napansin mong nakatulog na ang mga kaibigan mo.

habang natutulog ang mga kaibigan mo ay nagdahan dahan kang tumayo mula sa pagkakaupo para magbanyo. sa dadaanan papuntang banyo ay may madadaanan kang isang kwarto. hindi mo naman na dapat bibigyan ng pansin pero may narinig ka nang matapat ka roon.

may umuungol.

at dahil curious na curious ka, dahan dahan mong binuksan ang pinto ng kwarto, hindi naman iyon napansin agad ni jisung dahil nakasuot ito ng earphones at nakapikit– walang suot na pang itaas at sarap na sarap na jinajakol ang sarili.

nang buksan ni jisung ang mata ay agad ka niyang napansing nakatayo sa pinto at pinapanood ang ginagawa niya. tumigil ang paggalaw ng kamay nito nang makita ka at bakas ang gulat sa mukha.

“noona..” hingal na tawag sayo ng binata, “come in.”

dahan dahan kang naglakad at saka naupo sa gilid ng kama kung nasaan si jisung habang nakatingin sa nakatayo at galit na galit niyang tite. patuloy siyang nagjakol habang nakatitig nang deretso sa mata mo at hindi mo naman maiwasang hindi tumingin sa tite niya.

nang makuha ni jisung ang gusto mong iparating ay marahan niyang hinawakan ang kamay mo at saka iyon nilagay sa naninigas pa rin niyang ari.

“duraan mo yung kamay mo, noona.”

dinuraan mo naman ang kamay mo at saka mo sinimulang itaas at baba ang kamay mo sa tite ng binata. napatingala naman si jisung habang nakapikit at kagat kagat ang labi dahil sa pakiramdam ng kamay mo sa kaniya.

you’re not naive para hindi mapansin ang binibigay na atensyon sayo ni jisung sa tuwing tumatambay ka sa bahay nila o kapag nagkikita kayong dalawa. may something palagi sa tingin niya sayo na hindi mo maipaliwanag.

“fuck.. haah.. ang sarap, noona..” he moaned.

he grabbed your nape to kiss you. sinipsip niya ang dila mo kaya naman humigpit ang hawak mo sa tite niya at saka patuloy na jinajakol iyon, naramdaman mo naman siyang nag twitch sa kamay mo.

isiniksik ni jisung ang mukha niya sa leeg mo, patuloy pa rin ito sa pagungol sa tenga mo at sa pagiwan ng marka sa leeg at collar bone mo. nang maramdamang malapit na siyang labasan ay hinawakan niya ang kamay mo para patigilin ka.

he asked you to take off your clothes na agad mo rin namang ginawa.

you’re not naive, but you’re also not dumb. sino ka ba naman para tumanggi kay jisung?! sa kapatid ng kaibigan mo na matagal mo nang nagugustuhan. yes, you’ve been crushing on him since you’re still in high school and until now. hindi naman nagkakalayo ang edad niyo dahil isang taon lang naman ang gap, he’s a 02 liner while you’re a 01. nakasanayan lang talaga niyang tawagin kang noona simula pa pagkabata since you, him and chaewon are childhood friends simula nang umuwi sila sa pilipinas galing sa seoul— pero mas close ka kay chaewon kahit noon pa, nakilala mo lang si jisung since kapatid nga siya ni chaewon.

siniil ka niya nang halik pagtapos mo hubarin ang mga suot mo. you felt his hands on your waist hanggang sa naramdaman mo na lang ito sa puke mo. he’s already rubbing your clit.

“basa ka na agad, noona, is this for me?” he asked, teasing you.

you bit your lip at the feeling of his long fingers and nodded.

“noona, gusto ko marinig yung sagot mo or else we’re not going to continue this.. ikaw rin,” he teased.

“yes, jisung.. please, just..” you whispered, too embarrassed.

“mhm? please, what, noona?” he smirked, he’s definitely enjoying this.

“please, just touch me, ji,” medyo naiinis mong sagot.

“higa,” he commanded in such a deep voice.

humiga ka sa dulo ng kama para nakalawit ang mga binti mo, agad namang lumuhod si jisung sa harap mo. he parted your legs using his both hands.

he slid his fingers on your slit to collect your juice and then suck his fingers. pinapanood mo siya habang ginagawa yon and he was so hot for it.

“matagal na kitang gusto matikman, noona, kung alam mo lang..” he whispered.

napakagat ka ng labi nang magsimula siyang dilaan ang puke mo. halos makipaglaplapan siya sa labi nito. he put his hands on your abdomen to keep you from moving.

and when he’s done devouring your pussy, he sat and asked you to sit on his lap to ride him. hindi pa siya tapos sayo, he has been dreaming of this since then, so he will make sure to give you the best orgasm you will ever experience in your whole life.

“come here, noona,” he commanded while tapping his thighs, signaling you to sit on his lap.

he rubbed the head of his cock on your pussy the moment you sat on his lap and you can’t but to moan at the feeling of him on your slit. you want him inside you so badly.

after teasing you for a good minute, he let you take him in slowly. napahawak ka sa balikat niya nang dahan dahang maramdaman ang malaking tite ni jisung sa loob mo. actually, big is an understatement.

“haah, ji.. you’re so..” you can’t even finish your sentence because of the feeling.

“am i too big for you, noona? wala pa nga sa kalahati, hindi mo na yata kaya..”

“kaya ko, just let me adjust first okay!” you hissed.

he chuckled, “cute mo.”

“kapag nagising sila kasalanan mo talaga,” sabi mo sa binata at saka ito inirapan.

“kung makairap ka parang wala ako sa loob mo ah,” pangiinis na naman nito.

pabiro mo naman itong hinampas sa braso bilang ganti.

pagtapos mong mag adjust ay nagsimula ka nang gumalaw sa ibabaw ni jisung. you’re riding his cock while he’s watching your tits bounce.

hindi nasatisfy si jisung sa pagkadyot mo kaya nagsimula na rin siyang gumalaw. muntik ka nang umungol nang malakas nang tamaan niya ang g-spot mo, mabuti na lang at mabilis ang reflex nito para takpan ang bibig mo. now, you’re bouncing on him while his hand is on your mouth.

“mhmm!” you moaned while slightly tapping his shoulder, signaling that you’re about to come.

jisung nodded, “you can come, noona, come on my cock.”

pagkatapos mong labasan, nagpalit kayo ng posisyon ni jisung. hiniga ka niya sa kama at siya naman ngayon ang nasa ibabaw mo.

“iputok mo sa loob, ji..” you moaned while he’s pounding on you.

he did. he came inside you. every. single. drop.

pagtapos labasan ay nahiga ito sa ibabaw mo at saka ka siniil ng halik. he smiled while kissing you passionately.

“dito ka na lang matulog, noona,” bulong niya habang inaayos ang buhok na nakatabing sa mukha mo.

“hindi p—” he didn’t let you finish your words and cut it off with a kiss to make you shut up.

[yajan1]

Evento: El mundo al revés - segunda parte

Incita a los ankamianos a respetar su entorno

Debemos reunir desperdicios alrededor de la oficina.

Necesitas alrededor de 23 desperdicios que se pueden recolectar en la primera y segunda sala de oficinas de Ankama.

Para volver a recolectar, debes esperar 5 minutos.

Obtienes dos desperdicios en cada recolección.

Algunos NPCs te dan sus desperdicios:

Ankamiano goloso de la Sala de reunión

Ankamiana de pausa de la Tienda

Ankamiano deportista de la Sala de deporte y espacio de relajación.

Solo puedes elegir a uno de los NPC para conseguir desperdicios, y debes esperar unos 10 minutos para poder volver a pedirle a cualquiera de estos más desperdicios.

[!] IMPORTANTE: Si entre todos los desperdicios encuentras 1 Corazón de manzana, guárdalo porque te servirá en la misión La vida en malva.

Reciclaje: Ve a la Cafetería y habla con Papeleras de la cafetería para reciclar los desperdicios que obtuviste anteriormente.

Si reciclas en la papelera correcta, obtendrás 1 Kama de Ankama por cada uno.

Antes de reciclar, usa las botellas cerradas de cristal y de plástico para obtener tapones y botellas abiertas.

Reciclar en la papelera incorrecta no te dará nada.

Esta sección de la misión se completará cuando recibas 25 kamas de Ankama x reciclar suficiente basura.

Averigua por qué los goblins son tan importantes ➤ Debes completar la misión La vida en malva.

Consigue entrar en el Ankabar Habla con el Ankamiano sediento que se encuentra en la Cafetería de Ankama. Nos dice que podemos entrar al Ankabar cada jueves entre las 6 y las 7 de la tarde (hora de Dofus). Sin embargo, nos dice que puede darnos un pase al Ankabar si le traemos 9 bebidas que nunca haya probado. Para eso necesitaremos las siguientes bebidas

En cualquier taller de alquimista debemos preparar 6 bebidas con distintas cervezas que encontramos en distintos bares del mundo de los doce

¿Dónde encontrar cada bebida?

Para la bebida angelical

2 x Cerveza del Pankemante: Chef Pankemante en [-36,-58] (en el segundo piso de la taberna)

2 x Cerveza del Feubuk: Nek Feubuk en [-35,-56] (en la taberna)

2 x Cerveza la Paliza Feliz: Félix Palysa en [-35,-55] (en la taberna)

2 x Cerveza de Chatarreo: Chad Arrero en [-28,-55] (en el taller de mineros)

2 x Cerveza de la Jarradepalo: Ulrik Jarradepalo en [-29,-56] (en el taller de escultores)

2 x Cerveza de la Bagruta: Bagruta Vientrepiedra en [-29,-59] (en la taberna)

Para la bebida demoniaca (recuerden, necesitamos 2 c/u)

Cerveza de Djaul: Jiay Djaul en [-25,37] (en la taberna)

Cerveza del bwórkbol: Kro Burk en [-23,34] (en la taberna)

Cerveza Atolmundo: Dyseo Atolmundo en [-27,33] (en la taberna)

Cerveza del Gatokemao: Dulce Koneja en [-28,38] (en la taberna)

Cerveza de la miseria: Malicia Miseria en [-21,39] (en la taberna)

Cerveza del Ripata: Tabernero Ripata en [12,24] (en la taberna)

Para la bebida especiada

Cerveza del desierto: Oúve Hache en [15,-57] (en la taberna)

Cerveza cacterra: Pikmama en [15,-64] (en la taberna)

Para la bebida helada

Frigrodka: Lisa Kaya en [-81,-41]  (en la taberna)

Vinorst: Walter Ehgo en [-77,-44] (en la taberna)

Para la bebida oriental

Pandaburg: Pantruku en [20,-59] (en el zaap)

Pandapils: Pantruku en [20,-59] (en el zaap)

Para la bebida oscura

Cerveza de Sidimote: Drenba en [-25,26] (en la taberna)

Cerveza de Gisgul: Reme Tálika en [-19,21] (en la taberna)

Además, debemos comprar 3 cervezas extra

 Cerveza de Amakna: Linda Maliwhú en [2,-1] o Laura Soho (en la taberna, sala izquierda o derecha desde la sala central) 

Cerveza de Astrub: Tek Abir en [6,-18] (en la taberna)

Limonada de Incarnam: Panzudo en [0,-3] (en la taberna de Incarnam)

Con las 9 bebidas en tu poder, regresa a la Cafetería de Ankama e interactúa con Ankamiano sediento eligiendo la opción de Intercambiar para traspasarle las 9 bebidas y así obtener a cambio el Pase para el Ankabar.

➤ Desentraña los misterios del Ankabar Habla con el Cliente del Ankabar, quien te hará una serie de preguntas aleatorias sobre el mundo de Dofus que debes responder 10 preguntas en 2 minutos.

Si respondes correctamente las preguntas, el Cliente del Ankabar te regalará una Cerveza de Ankama. Fallar en una pregunta hará que tengas que esperar unos minutos antes de poder volver a tomar el test. Para poder completar esta sección de la misión necesitamos realizar exitosamente el test 5 veces.

Prueba la vida de artista ➤ Debes completar la misión La jalalínea Blanquita.

Ayuda al encargado de la tienda

Desde la cafetería, ve un mapa a la derecha para llegar a la Tienda y hablar con Encargado de la tienda. Te dirá que los peluches conectados han sido robados, pero por alguna razón no pueden ser detectados, como si se hubieran ido a otro mundo, por lo que depende de ti encontrarlos. El Encargado de la tienda te dará un Teletransmisor para peluche que debes usar fuera de las oficinas en Ankama.

Debes recuperar y luchar contra cuatro peluches, en un combate cada uno.

Equípate la Peluche Ball que tengas en tu ranura de armas antes de empezar cada combate.

El personaje al que te enfrentas y tu personaje son Invulnerables durante todo el combate.

Los personajes pasan turno infinitamente en la casilla en la que inician.

Los personajes invocan a sus peluches, que son controlables.

El combate termina cuando uno de los peluches muere.

Después de la victoria en el combate contra un peluche, el peluche del personaje NPC pasa a ser un personaje seguidor.

Siempre, después de cada victoria, debes regresar con el Encargado de la tienda.

Tu peluche puede ser reemplazado por el último peluche que recuperaste, si así lo prefieres.

Algo excelente a usar en este tipo de combates es el Dofus de los vigilantes, que te permite curar a tu peluche si esta en línea con tu personaje.

¿Dónde están los peluches?

Minikornio de peluche: Se encuentra en las Calas de Astrub [12,-24].

Tofu de peluche: Se encuentra en la Bahía de Cania[-31,-20].

Miaumiau de peluche: Se encuentra en la Península de los dragohuevos[-6,31].

Jalató de peluche: Se encuentra en el mercadillo de criaturas de Bonta[-30,-59].

Tras entregar el ultimo peluche, se da por finalizada esta sección de la misión

[!] Tras completar el objetivo, la misión repetible Peluchéate con todos se activa. No es necesario realizarla, pero si quieres tener el título «Entrenador/a de peluches» necesitarás hacerla 20 veces.

Gana una apuesta inesperada ➤ Debes completar la misión: Se aceptan apuestas.

[kaya-quiet-warrior]

*Uno watched her from the shadows for a while now. He comes closer to her*

"You're someone I haven't met... but still you look familiar."

@sergeant-uno

Oh. Uno!

Yes. While you don’t know me. I know you.

my name is Kaya.

Kaya Hamato.

[zlitbtrwel]

What do you love most?

Myself.

Sun. Sky. Stars. Clouds. Weather. Ocean. Wind. Trees. Dirt. Lakes. Streams. Rivers. Rain.

Museums. Art galleries. Aquariums. Planetariums. Zoos. Gas stations. The beach. Public parks. Golf courses. Country clubs.

Birds. Bugs. Fish. Aquatic mammals & other non-fish sea life. Hands. Friends. Planes. Space. Boats. Cityscapes. A room with a view. Room service.

Algebra. Geometry. Philosophy. Psychology. History. U.S. Military.

Ferrari. Porsche. Tesla. Maserati. Lexus. Hyundai. Nissan.

Oil painting. Photography. Ballet. Short and easy hikes. Writing. Drawing. Yoga. Pilates. Knife throwing. Floor laying. Showering for far too long. Weekly massages. Laundry. Tidy home. Cooking. Baking. Inventing recipes. Traveling. Car-living. Organizing. Color coding. Alphabetizing. Observing. Dissecting. Tea parties. Pickle ball. Creating. Tarot reading.

iPad. Procreate. Books. Blue ray DVD’s. Sketch books. Cute notes. Flowers. Sailor Moon Monopoly. Game boy. Switch. Legos. Stuffed bunny. Rose oil. Mini projector. White Reeboks. Bumble bee Gucci’s. Tennis skirts with pockets. Hotel pillows. Z flip 5. Digital camera. Camcorder.

Sushi. Pork burritos. Cheesecake. Fried pickles. Grilled shrimp. Salmon. Tilapia. French fries in fish burritos. Ramen. Fried eggs. Salt and pepper chips. Jalapeño cheddar Cheetos. Annie Chuns. Calpico strawberry. Calpico peach. Aloe Vera juice. Coconut water. Steak. Fettuccine Alfredo. Pesto. Panini. Turkey sandwiches. Hot sandwiches. Ranch. House made dill pickle spears. Fish tacos. Siracha mayo. Chamberlain Coffee Matcha. Strawberry oatmeal. Konjac Jelly. Tteokbokki. Pasta. Sparking cider. Sparkling grape juice. Peach juice. Watermelon juice. Lime juice. Pineapple juice. Pickle juice.

Go Fish. Phase 10. Spit. Uno. Skip Bo. Funky puzzles.

Mario Kart. Barbie groovy games. Hello kitty happy party pals. Minecraft. Scooby doo. Frogger. Fruit ninja.

F1. Basketball. Baseball. Football (American). Tennis. Sometimes golf. Horse racing.

Pretty nails. Jewel tones. Tatcha. Pan Oxyl. Face masks. Burt’s bees. L’Oréal Paris. Snail mucin. Pureology (blue). Okay firming lotion. Okay beauty bar. Florida water soap bar. Wax strips. Exfoliating gloves. Lume.

Silk & satin. High thread counts. Soft skin. Clear skin. Happy eyes. Well-rested. Good-humored. Fresh breath. Clean white teeth. Physically fit. Good health.

Zendaya. Beyoncé. Boyfriend. Blonde friend. Brunette friend. Grandma. Grandpa. Assistant. Accountants. Business Manager. Lawyers. Anne Hathaway. Anna-Taylor Joy. Carlos Sainz. Lewis Hamilton. Kardashians. Camille Rowe. Lando Norris. Oscar Piastri. Dove Cameron. Max Verstappen. Fernando Alonso. Emma Watson. Margot Robbie. Cher. Alex Albon. Sabrina Carpenter. Victoria Beckham. Lily James. Elle Fanning. Angelina Jolie. George Russell. Rihanna. Olivia Rodrigo. Jenna Ortega. Kaya Scodelario. Dylan O’Brien. Barbra Palvin Sprouse. Dylan Sprouse. Shuang Hu. Seo Yeaji. Kim Soohyun. All BTS members. Logan Lerman. Alexandra Daddario. Uma Therman. Natalia Dyer. Dacre Montgomery. Jackson Wang.

Starfire. Kate Sharma. Jeremiah (tatbilb). Shawn Spencer. Gus TT Showbiz. Juliette Ohera Spencer. Percy Jackson. Robin (teen titans). HeKate. Persephone. Venus. Aria (PLL).

Individuality. Confidence. Kindness. Unorthodox solutions. Efficiency, efficiency, efficiency. Exclusivity. Loyalty. Honesty.

The list goes on, and on, forever. . .

[multiverseofseries]

The Maze Runner 3 – La rivelazione: Luci e ombre fuori dal labirinto

Dopo un primo film promettente e un secondo capitolo sottotono, la trilogia diretta da Wes Ball chiude il suo cerchio narrativo con un film votato all'azione e sostenuto da un ritmo spesso frenetico. Si chiude così una saga young adult dove, tra assalti ai treni, fughe e sparatorie, ad emergere è soprattutto l'amicizia.

Maze Runner - Il labirinto: Dylan O'Brien con Kaya Scodelario e Aml Ameen in una delle prime foto ufficiali

Un macabro talent show, un mondo diviso in rigide classi, un labirinto crudele in cui trovare se stessi. Tre grandi allegorie per raccontare i turbamenti e i disagi dell'adolescenza. Hanno così iniziato Hunger Games, Divergent e Maze Runner - Il labirinto, gli avvii di tre grandi saghe young adult dove la metafora è servita a delineare parabole eroiche di ragazzini costretti a diventare presto le persone che erano destinate ad essere. Se la storia di Katniss ci ha mostrato come quell'età spesso tempri la personalità attraverso lo scontro inevitabile col coetaneo, quella di Tris ha sottolineato la paura di sentirsi diversi da tutti, di essere inclassificabili, con tutto il disorientamento che ne deriva. In questi futuri miserabili dove la libertà dell'individuo è pura utopia e l'unica speranza risiede nello spirito combattivo di due coraggiose eroine, al giovane Thomas è spettato il compito di chiamare a raccolta un pubblico prettamente maschile. Perché nella Radura di Maze Runner va in scena una specie di Signore delle Mosche 2.0, un esperimento sociale (e sociologico) dove un gruppo di ragazzi deve decidere se sottostare a delle ferree regole o violarle, accettando il rischio dell'ignoto e della morte, sfiorando il miraggio della libertà. Ecco, il dilemma di tutta la saga di Maze Runner, forse, è proprio qui: rispettare le regole o perdersi pur di ritrovarsi? Una cosa è certa: tutte queste saghe, che di fatto hanno tentato (con fortune alterne) di raccogliere il testimone lasciato da Harry Potter, trovano negli adulti uno spauracchio da combattere, un nemico sordo e spietato contro cui ribellarsi.

Non fa eccezione l'opera letteraria di James Dashner da cui il regista Wes Ball ha tratto la sua trilogia piena di costrizioni e di fughe, di catene e di sforzi destinate a spezzarle. Maze Runner - La rivelazione chiude finalmente il cerchio narrativo di Thomas e dei suoi fidati (ma anche infidi) amici. Ci si ritroverà, e ci si perderà, assieme a questi ragazzi costretti a capire che la vita adulta è davvero un labirinto.

Dalla sabbia al vetro

Maze Runner - La rivelazione: Dylan O'Brien, Thomas Brodie-Sangster e Ki Hong Lee in una scena del film

Li si chiama young adult per comodità, per moda editoriale, ma in realtà quelle di Katniss, Tris e Thomas sono soprattutto distopie. Ce lo suggeriscono i rigidi assetti sociali in cui sono immersi, i loro mondi cupi dove il progresso, la pace e l'ordine hanno prestato il fianco a ingiustizie, disperazione e violenza. Perché sono distopie tutti quei futuri dove ogni progetto utopistico fallisce miseramente, sfociando nell'incubo più nero. Il futuro immaginato da Maze Runner è piegato da un virus incurabile e inarrestabile, vero e proprio effetto domino pestilenziale che miete vittime a furia di contagi continui. Per provare a contrastare questa valanga di infetti, l'organizzazione C.A.T.T.I.V.O. (in originale chiamata in maniera altrettanto esplicita: W.C.K.D.) utilizza giovani cavie senza risparmiare ancora altre morti su morti.

Maze Runner - La rivelazione: Dylan O'Brien e Thomas Brodie-Sangster in una scena del film

Ambientato un anno dopo Maze Runner: La Fuga e slittato dopo un grave infortunio di Dylan O'Brien sul set, Maze Runner - La rivelazione non ha tempo da perdere, va di corsa e riempie ogni domanda irrisolta attraverso un'azione frenetica e incessante. È come se Ball voglia farci avvertire l'urgenza asfissiante di Thomas e compagni, intenzionati a salvare il loro amico Minho dalle spietate mani della C.A.T.T.I.V.O.. Si parte così, col fiatone e in medias res, un po' come successo nel primo capitolo, immediatamente catapultati in un assalto al treno degno di un western post-apocalittico. Dopo la verdeggiante ambientazione di Maze Runner - Il labirinto e quella sabbiosa di Maze Runner - La fuga, questo terzo atto ci conduce verso un contesto urbano asettico e ordinato, dove ogni parvenza di solidità e controllo è destinata a crollare rovinosamente, ad essere messa a ferro e fuoco da una rabbia giovane.

Maze Runner - La rivelazione: un momento del film

Amici, sino al game over

Maze Runner - La rivelazione: Kaya Scodelario e Aidan Gillen in una scena del film

Affanno, sangue, ruggine, lacrime. Il ritmo narrativo di Maze Runner - La rivelazione è spesso tachicardico, ed è per questo che, quando il film tenta di abbracciare linee narrative lontane dalla missione principale, sfocia nell'inutile lungaggine. Senza qualche diversivo di troppo, l'ultimo capitolo della saga procede inesorabile e severo verso una resa dei conti dove i protagonisti sono messi alle strette, sia fisicamente che psicologicamente. Lontano da toni patinati e percorsi immacolati, Ball ci prende per mano dentro una storia che si sporca le mani con il tradimento e le delusioni, con gli addii e con il sacrificio. Come all'interno di un videogame, ovvero suddiviso in livelli di crescente difficoltà (assalti, infiltrazioni, fughe, guerriglie urbane), il film tocca apici notevoli di adrenalina e coinvolgimento, e lo fa grazie ad una regia chiara e abile nel restituirci persino un senso di vertigine.

Peccato soltanto per gli antagonisti monodimensionali (su tutti un Aidan Gillen relegato alle solite smorfie di Ditocorto) e per una rivelazione (quella del titolo) tutt'altro che originale. Nonostante la presenza dell'inevitabile love story, gestita con parsimonia e maturità, il vero cuore del film batte per l'incessante sentimento dell'amicizia. Tra sacrificio e altruismo, il nucleo del racconto è composto da Thomas e Newt che, sull'esempio di Frodo e Sam, affrontano fuoco e fiamme pur di sostenersi a vicenda. Ci saranno fatiche e ci saranno scelte difficili pur di arrivare all'agognato obiettivo. Ed eccola lì, la luce fuori dal labirinto: è l'adolescenza che finisce. Gli uomini e le donne che siamo diventati. Game over.

[xxxai]

hirap pa ako makipag kaibigan kasi I'm super shy, super shy 🤣🤣🤣🤣🤣 first time ata na nag person mob ako makipag kaibigan eh yung grade 11? late na yun si ate dumating sa school, ano sya! janitress sa school, yes, mas matanda sha sa amin. Hindi nya kasi alam gagawin that time 😓 kaya nag lakas loob talaga akong kausapin sya BWHAHAHAHAHA yun simula?? medj may tampo ako riyan kay ate BWHAHAHAHAHAHAHAHHA Kasi before diba, kami talaga yung sobrang close sa room. sabay kami Kumain tapos lagi magkasama. bonus pa na tuwing may bigayan ng uniform eh lagi talaga akong naaasikaso dahil sa kanya BGAHAHAHAHAHA medj nag tampo lang ako kasi before! nung birthday nya. wala ako pera non, pero may baon ako hihi Yun Yung pinangbili ko ng regalo for her kahit na 10pesos na lang ata na tira sakin HAHAHAHAHAHAH binilhan ko sha chocolate tapos nakalimutan ko na yung isa pa 😭 basta yon. tapos yung binigay ko sa kanya yon ang sabi nya "eto lang?" 🤣🤣🤣🤣🤣 medj na saktan ako non kasi medj seryoso or feeling ko lang yon??? tapos pinabayaan ko na lang BHAHAHAHAHAHAHA kahit medj na hurt Ako. tapos nung birthday khu 😁 Wala syang regalo. hoy! okay lang ah?!?! binati nya naman me. Ang nakakatampo lang eh kasi nabigyan nya regalo yung Isa naming cm na hindi nya naman close??? 😓👊 nakakatampo lang noh. pero may nag regalo sakin noon BWHAHAHAH tapos yung hindi ko pa talaga syadong close?!?!? ka grupo ko kasi before yon sa pr1 at kompan kaya medj madami na kami interactions. tapos sobrang na appreciate ko yon before kasi may meaning din yung regalo nya 😭 na pili nya raw yung UNO flip kasi yung name ko is ISSA 🤣👊 Ang witty! ingat na ingat ako roon before 😭 na wala ko kasi ata yon nung nag inuman kami! ginamit namin 😭 pero alam ko nandon lang yon sa kwarto ng pinsan khu! mayaman din kasi yan si kuya clint! pls lang, nag aral sya ulit kasi nag aral yung kapatid nya 😭 niyaya lang daw sya BWHAHAHAHAHAH mayaman yan sha! stock market 🤑 na alala ko tuloy sya 😓 nangangamusta yan last month tapos hindi ko nireplyan 😓 wala na akong kinakausap na cm ko before hehehe lahat wala. cut off lahat 😓 kahit Yung pinaka close ko simula high school? wala. kahit yung pinaka close ko before sa high school na squad (lahat kami hindi straight!) eh nag memessage pa rin sakin 😓 nirereplyan ko minsan. sa aming mag pipinsan, me lang ang wala talagang kaibigan 🤣🤣🤣🤣🤣 Yung pangalawa sa bunso saming mag pipinsan?!?! Yung 18th birthday sa may 26?!?! nakahanap na rin sha kaibigan. akhu e2! patatas pa rin 🤣🤣🤣🤣 pinsan ko? bff khu 🤣🤣🤣 kaya ang sad lang isipin na dahil lang sa lalaki eh may na bawas samin 🥲🥲🥲🥲 yung pinaka matanda! hays, nakakainis! naiinis ako tuwing naaalala ko pinagawayan nila. kabanas.

[karagatantalabuwan]

Bilib ako sa’yo. Sa kabila ng mga bagay na naranasan at pinagdaraanan mo, nagagawa mo pa rin ang maglakad at mag-patuloy dito sa mundo. Kahit na kabi-kabilang unos ang harapin, nagagawa mo pa ring sumabay sa kumpas ng hangin. Hindi naging hadlang sa’yo ang bigat ng ‘yong bagahe o ang layo ng b’yahe. Kaya mong harapin ang daloy ng unang araw ng linggo. Dala mo ang pag-asa hanggang sa araw ng Sabado. Hindi ka nagda-dalawang isip na hamakin ang araw-araw – umuusad kahit na minsan ang umaga’y mapanglaw. Sumasabay sa agos ng buhay, kahit saan ka man nito matangay. Bilib ako sa’yo, mahal. Dahil kahit hindi na minsan patas sa’yo ang mundo, hindi ka pa rin sumusuko. Hawak mo sa’yong mga kamay ang apoy ng paniniwala. Nakatutok sa langit ang ‘yong mga mata – hindi nakalilimot na i-apak ang mga paa sa lupa. At sa kabila ng ‘yong paglaban, ituring mo akong tahanan. Tahanang uuwian sa tuwing kailangan mo ng pahinga – sandalan at takbuhan sa tuwing gusto mong maging mahina. Itatago ka sa likod ng mga yakap at pagkalinga. Alalahanin mo na kahit nasanay ka sa pag-iisa – hindi ka na mag-iisa.

[lamyaasfaraini]

Lari bersama Sore

Berencana lari lagi di hari kamis, sempet pgn lari sore menjelang buka soalnya beberapa hari ini cuaca cerah bgt pasti sore jg ngga hujan kan tp suami blg kalo sore masih panas cenah serab mana gapunya camata item, kalopun pake camata item suami, softlens jg gapunya udah lama ngga beli softlens. Ah jd lari sore mikir2 deh.. Yaudah kaya hari selasa weh di sepanjang jalan critical 11 lg menuju bandara husein tmpt pw nan teduh. Siap2 pake outfit lari dari rumah warm up jg sama dari rumah, nemo agak kesiangan pula tadi haha. Ehh ada mama jav nunggu di sana yodah ku titip outer ku dulu sama penyerahan kartu uno bisi mau duluan main wkwk.

Oiya mama runner dah wa jam 6an tadi ngajak lari ehh kebetulan kan akupun sama mau lari. Taunyaa ngabarin lg dyranya kesiangan bangun jadi weh ngga jadi. Yodah emg udah niat sendirian kan dr kmrn jg wkwk cm dah lama aja ngga lari bareng mama runner hwhwhw.

Lsg aja ku berlari bersama playlist sendu nan syahdu masih dlm suasana duka hiks. Aku play Sore sepanjang lari..

Biar ngga error lg huawei health aku record pertama lanjut strava. Seperti biasa cukup 30 menit yg tadinya 20 menit aja planning lari puasa mah.

Huawei health. Strava gps ngga akurat huft

Keliatan bgt strava gpsnya gabener, bedanya 1k. Yg akurat ya balik lg ke huawei health. Bener2 strava mah mesti pake band atau smartwatch nih hemm..

Foto2 dulu suasana bandara husein~ yg miris bgt skrg jadi sepi, resto2 di sebrang bandara jg sepi kaya jaman covid ih.. Sayang bgt ada bandara di tengah kota tp malah pindah ke pinggiran makin jauh aja. Mogimana lagi~

Udah setengah jam finishednya pas di bandara husein, sambil foto2 jg trus jalan kaki ke sekolah nemo. Jadi lebih dari 30 menit deh.. Total 5k lebih plus walking

6700 steps. Eits ootd ughtea dulu

Alhamdulillah.. Masih bisa lari ditengah puasa gini, wlpn tenggorokan ada keringnya perlu seteguk air aja tp tahan yaa. Hausnya ngga sampe yg pgn glek2an bgt, msh aman. Cuacanya hari ini super ceraaah cenderung panas ya gaissss..

[jjappss]

sa Lovey kong mahal,

ayokong mabuhay nang wala ka.

minsa'y nakakatuwang laru-laruin sa isip ang mga bagay-bagay na atin nang nakakasagupa sa lakbay ng ating buhay buhat ng tayo'y magkakilala.

ang dami nang mga unos at tagumpay na ating natamasa. masaya ako dahil may ikaw na aking kasama upang pagsaluhan ang lahat ng ibinabato ng mundo sa buhay ko.

hindi ko mawari kung papaanong ituloy ang paghinga kapag ang mukha mo ay hindi ko makita sa isang buong maghapon.

malaking pagsubok sa akin ang papaanong sabayan ang paglipas ng panahon kung wala ka sa piling ko na aking lakas, inspirasyon at saya.

hindi tayo perpekto at masaya ako sa kung ano man ang kaya nating maibahagi sa isa't-isa.

sabi nila ang swerte ko sa'yo, hindi sila nagkamali. hindi ako makakahanap pa ng tulad mo.

patuloy kong hahanapin ang piyesa mo na syang bubuo sa akin kung sakaling ikaw ay mawala na sa piling ko.

anong gagawin ko wala ka?

[agam-agam]

dec 18 2023 mon 12:52 am manic (?), anxious

gumagawa lang ako ng panibagong linkedin account kanina pero eto, napunta sa tumblr. ang daming nangyari, teka, himayin natin.

magpapasko na naman. masaya sana kasi wala ng trabaho, pero malungkot din dahil wala ng trabaho. patapos na naman kasi ang kontrata ko sa project na 'to. wala na namang kasiguraduhan kung saan ako pupulutin sa susunod na taon, kung mae-extend ba tong project o kung kailangan ko na maghanap ng bagong trabaho. kaya eto, ang dami na namang nakabukas na tabs dahil naghahanap ng pwedeng pasukang trabaho. sa awa ng diyos, may mga nahanap naman na mukang may ilalaban ako, mga tabs na hindi ko na isinara.

bilang paghahanda sa paparating na unos, gumawa ako ng panibagong linkedin account. yung dati ko kasing ginagamit ay natangay ng luma kong student email na isinara na ng pamantasang pinagtapusan ko. mabuti na lang at bukas naman sa publiko ang luma kong account kaya hindi na kailangang masyadong paghirapan pa ang paggawa ng bagong linkedin account.

sa ngayon, marami-rami ang mga link na naka-forward sa aking sariling messenger account na ginawa kong bookmark sa mga trabahong nakikita ko. kahit may trabaho ako ay aktibo akong nagfo-forward sa sarili ko kahit na alam ko naman sa sarili ko na hindi naman ako magpapasa ng aplikasyon. kumbaga ay naging habit na lang, kusang galaw ng mga daliri. ang totoo, naghahanap din na baka mayroong masulyapan na trabahong hihigit sa pinagtatrabahuhan ko ngayon. kaso nandito pa rin ako sa luma kong trabaho. pero ngayong disyembre na naman, nagkaroon na naman ng silbi ang mga binookmark kong mga job openings. nabuksan ko na ang ilan at may isa na akong pinasahan kanina.

kanina ay nagsimula lang ako sa mga binookmark ko hanggang sa nakarating na ako sa kung ano-anong website na tumutulong sa mga katulad kong naghahanap ng trabaho. sa ngayon, ang pinakaminamata ko ay isang kompanya sa bgc na pinagtatrabahuhan din ng isa sa mga pinakamalapit kong kaibigan (na tatawagin nating ch). sa totoo lang ay wala akong ideya kung ano ba tong posisyon na to, ang pake ko lang ay pasok ako sa mga hinahanap nilang kwalipikasyon. ang isa naman ay nabanggit lang na kompanya ni ch. sakto, may posisyon na mukang interesado naman ako. malayo ang mga nasabing posisyon sa kasalukuyan kong trabaho, pero subok lang nang subok. bata pa naman ako sa karera, maaga pa at katanggap-tanggap pang magpalipat-lipat ng posisyon.

habang naghahanap kanina ng trabaho ay kinausap ko rin si ch, nagtatanong tungkol sa kompanya nila. ang lumabas, gusto niya na ring umalis sa trabaho niya dahil masyadong maraming ginagawa at maraming mga gawain ang kompanya nila na hindi pasok sa etika niya. napagtanto niya rin na hindi para sa kanya ang mabilis at aligagang buhay sa korporasyon. ang plano niya sa ngayon ay palipasin niya lang ang isang taon niya sa trabaho at magtatayo na lang siya ng negosyo sa probinsya. yun naman kasi talaga ang gusto niya sa buhay.

mula sa usapan namin na yan ay ayaw na tumigil sa pagtakbo ng utak ko. ang dami kong gustong sabihin, ang daming laman ng utak ko. umabot na sa puntong pabilis nang pabilis ang pagta-type ng mga daliri ko, maging ang tibok ng puso ko at ng utak ko sa puntong sumasakit na. tulog na rin ang abay ko kaya wala na akong mapagkwentuhan. kaya eto, napagawa na naman ng panibagong account sa tumblr.

hindi ko alam kung nagsisimula na naman ang manic episode ko o adrenaline na dala ng anxiety. ewan, wala na akong pakialam. ang sa akin lang, gusto kong mailabas lahat ng gusto kong sabihin. hindi ko na magawang magsulat pa sa kwaderno ko dahil masyadong mabilis ang mga ideya sa utak ko. ang pinakamalapit lang na makaksabay sa akin ngayon ay ang keyboard ng laptop ko.

sa totoo lang, inaatake talaga akong ng anxiety ngayon. nagsimula to kahapon nung bumaon na sa utak ko na mawawalan na naman ako ng trabaho. walang pinagbago, minamaliit ko pa rin ang sarili. ang anxiety ay nagmula sa takot na wala ng kukuha pa sakin ulit dahil hindi naman talaga ako magaling sa kahit ano. na natiyambahan ko lang naman talaga itong trabaho na ito at bukod dito ay wala na akong ibang mapapasukang trabaho.

nakwento ko na ito kay abay kanina, pero iniisip ko na magpahinga muna sa pagtatrabaho. saglit lang naman, ilang buwan lang. reresbak lang nang kaunti. ihahanda ang sarili para sa mga susunod na buwan ng paglaban.

ang balak ko, pagkauwi ko ng probinsya o kung kailan man maubos ang trabaho ko ay aktibo na ulit akong maghahanap ng trabaho. nagsimula na ako ngayon. hanap lang nang hanap at pasa lang ng pasa. bahala na kung matanggap o hindi. lulunukin ko muna itong anxiety ko. kung matanggap man, eh di ayos, may pantustos sa mga pangangailangan sa susunod na taon. kung wala, okay lang, eh di magpapahinga naman.

kung wala akong mahanap na trabaho, ang balak ko sana ay mag-aral muna nang kaunti. maghahanap ng mga pwedeng aralin. pag may nahanap, mag-eenroll. sa ngayon ay meron na akong nakitang ilang maiikling kurso at meron din akong minamatang masters program. ewan pa, titignan ko muna kung ano ang kakayanin ng maliit kong ipon. sa ngayon, ang kaya ko pa lang ay mga kursong maaaring kuhanin online para bawas din sa gastusin sa pamasahe at baon.

habang nag-aaral ay maghahanap pa rin ako ng mga freelance na trabaho na pwedeng gawin sa bahay para may maliit na pantustos lang sa mga pangangailangan. yung magaan lang at kayang isabay sa pag-aaral.

sa mga panahong iyan, nakikita ko ang sarili ko sa probinsya para bumaba ang gastusin ko.

bukod sa pag-aaral at maliliit na mga trabaho, balak ko rin na boluntaryong tumulong sa pagpapatakbo ng maliit na negosyo ng kapatid ko para makatulong sa kanilang mag-asawa dahil sa mga panahong iyan ay kalalabas lang ng pamangkin ko at para na rin magkakuha ako ng karanasan sa management. kanina, napagtanto ko na kung gusto kong umangat sa buhay ay mas mabuti kung tatahakin ko ang larangan ng management. kasabay nito ay susubukan ko ulit buhayin ang negosyo ko dati. titignan kung patok pa rin. kung oo, bubuksan ko ulit at tuturuan ko si mama para mayroon siyang ibang pinagkakaabalahan sa bahay at para may dagdag pera siya. kung hindi, susubukan kong magbenta ng bago kong naisip na produkto.

ang dami kong plano, hindi ko alam kung magagawa ko ba lahat ng mga yan. ni hindi ko nga alam kung gusto ko ba talagang gawin yang mga yan o nasa loob lang talaga ako ng manic episode ngayon kaya ang dami kong gustong gawin.

ewan. ang mahalaga ay nailabas ko na. sa totoo lang, napapagod na akong mag-type. tapos na yata ang bugso.

at hindi ko na nagawa ang linkedin profile ko.

[andrrns]

masaya ako kasi naniniwala ka na kaya ko. pero sana paniwalaan mo ako. paniwalaan mo ako at sabihing ok lang. na magiging ok pa rin ang lahat. na hindi magiging kawalan sa pagkatao ko ang madapa. na sa kabila ng lahat ng unos meron pa ring araw na sisikat at tutuyo sa lahat ng pawis at luhang binuhos. na hindi ito ang magiging katapusan, na lahat tayo ay merong kalalagyan.

masaya ako kasi naniniwala ka sakin. pero mas mainam kung maniwala ka sa akin.

[alonzolovebot]

Hindi ako madali magpatawad.

Marami akong mga bagay na hindi agad nadadaan sa madalian ng "kalimutan mo na lang", o kaya sa "hayaan mo na."

Minsan kasi iniisip ko, kung idadaan ang mga iilang bagay sa pagkukunwari para lang sa kapakanan ng patuloy na pagdaloy ng mga panahon, ano ang magiging saysay ng mga paumahin at pag-intindi sa iilan? Hindi ako mabilis makalimot ng mga araw, pero may iilang pagkakataon din na may pangyayaring halos hapyaw na lang ang daan sa isip ko. Dati noong kinder ako, hanggang Grade 6, hindi ko pinatawad ang 'yung kaklase kong inagaw 'yung nag-iisang orange juice sa canteen. O kaya, noong 8 years old ako, nakalimutan ng kaibigan ko 'yung paborito kong episode sa Barbie, hindi ko siya kinausap ng dalawang linggo.

Mahirap pala talaga kapag labag sa kalooban mo, ano?

Minsan, kapag maaga ako nagigising at wala naman akong kailangang gawin na importante, makikita mo ang nagmu-munimuni sa labas ng bahay namin habang iniinom ko 'yung mainit na timpladong Milo. Binabalikan ang iilan, o kaya tinitimbang ang mga mangyayari sa kinabukasan. May iilang pagsisisi, pagkabigo sa kahapon o pangamba kung anong mangyayari kapag nagising na naman ako - hindi naman talaga makatarungan ang paghatol ng mundo sa mangyayari sa ating lahat. Siguro kung maglilista lang ako ng mga esperyensya na nabigo ako, hindi sapat 'yung isang yellow pad na back to back na ginagamit ko ngayong college.

Pakiramdam ko kapag tatanungin mo ako kung isulat ko na lang na patalata ang mga hinaing ko, baka mag-trauma dump ako katulad ng palagi kong ginagawa sa mga English essays ko tapos nagiging 100 'yung grade ko. Parang ayaw kong malaman mo na iniiyakan ko 'yung mga maliliit na bagay na kung tutuusin ay hindi naman na dapat dinadala pa hanggang next week, next month, next year. Ayaw ko ng mga bagay na hindi ko nakakapa 'yung mga susunod na kalalabasan ng mga kaganapan. Feeling ko, hinahayaan ko 'yung sarili ko na mag-develop ng anxiety, kaya hindi ako basta-basta nagpapaumanhin.

Pero alam mo?

Malaki ang kasalanan sa akin ng daigdig ng pangamba. Kung may hindi man ako dapat gawaran ng anumang uri ng kapatawaran, ang buong mundo ang masasabi ko. Mabilis ako magalit, mainis, minsan hindi ko na alam kung may kakayahan pa ba akong intindihin ang ibang tao kapag nagagawa nila 'yung mga iilang bagay kasi, bakit? Bakit nila nagawa 'yun? Hindi ba nila kaya isipin 'yung magiging epekto sa makakatanggap ng mga sakdal nila? Ang komplikado.

Pero kapag naiisip kita, kapag naririnig ko pangalan mo na ako ang unang lumilingon kahit maingay 'yung bawat dulo ng kinatatayuan ko, kaya ko naman patawarin ang mundo dahil mayroon itong ikaw. Biglaan, gumagaan 'yung mga dalahin na para bang wala akong pinagdaanang unos sa buhay - ang pakiramdam na halos hindi ko alam kung ano ang tekstura at tunog ng ulan dahil palagi namang maaraw kung nasaan tayong dalawa.

Walang katiyakan, pero may kasiguraduhan. May pag-aalinlangan, pero may kompiyansa.

Hindi ako madali magpatawad. Ayaw ko ng mga ulan. Pero kung lalabas man tayo at sasabihin mo sa akin na nakalimutan mo magdala ng payong at kailangan natin mabasa sa kalsada ng Taft? "Okay lang, tara! Ligo tayo!" Pinapatawad ko ang ulap kung uulan man ng araw na 'yun, dahil narinig ko naman ang bawat yapak mo papunta sa akin para hilahin ako sa silungan. Kaya ko naman pala magbago.

Hindi pa rin madali magpatawad, pero kung kasali ka sa mga rason kung bakit ko kailangan magpaumanhin, tinatanggap ko ang mga pagkaligaw sa mga daanang hindi ko kabisado - alam ko namang dadalhin ako palagi ng mga paa ko kung saan ka nakatayo.

Nagpatawad. Pinapatawad. Magpapatawad.

Ikaw ang aking paboritong uri ng kapayapaan na hindi ako mapapagod makasalubong ang mga kaguluhan na handog ng karamihan. Pinapatawad ko na Alonzo, pinapatawad ko na ang mundo dahil hatid nito sa akin ay ikaw.

[kuyabonoforyou]

PATRICE'S STORY

Dear Kuya Bono,

               Kumusta po ang lahat. I hope everybody is OK. Ako, mas OK ngayon kesa nagdaang mga taon ng buhay ko. Nag-explore kasi ako noong 2018. Nainggit sa mga pinsan ko at pinatulan ko rin yung sinasabi nilang ‘Get Out of your Comfort Zone’.

               DALAWANG TAON DIN NA NAMUHAY ako gaya ng buhay ng mga pinsan ko sa Maynila..at nakasanayan at nagustuhan ko na rin ang pamumuhay nila….pero NAGKA-PANDEMIC kaya’t noong JUNE 8, 2020 ay…wala akong choice kundi ang UMUWI muna dito sa Probinsiya.

>>>>> 

               Graduate po ako ng BSE  Major in English noong 2016. Same year ako nag-take Licensure Examination for Teachers at pinalad naman mapabilang sa 31,334 na pumasa. Imagine that number of new teachers. Secondary pa lang yan ah. Sa Elementary naman ay 23,378 ang pumasa.

               Hindi lang ako at pamilya ko ang natuwa sa pagkakapasa ko ng Licensure Exam Kuya Bono kundi…baka, lalo na si Yosee. Matagal na kasi siyang nanliligaw sa akin noon kaya lang, parang hindi siya seryoso…kaya’t hindi ko rin siya sine-seryoso.

               Kabarangay ko lang si Yosee. Puro opposite ang mga purok namin. Purok Uno sila, Purok siyete kami.

               Sa paraang pabiro ko lang nasabi noon kay Yosee ang ganito;

               “Yosebio,..pag pumasa ako sa Board Exam, sasagutin na kita….”

               “Luh, huwag na! Ayoko ng ganon. Di naman ako desperado sa chance na maging GF kita noh?...Kung sagutin mo man ako dapat dahil yan sa…mahal mo ako, hindi dahil sa masaya ka lang kasi pumasa ka sa exam. Apaka-kenkoy mong babae ka!”

               “Kaarte mo naman Yosebio. Ayaw mo di huwag….at lalo namang hindi ako desperadang maging tayo noh? Ang kapal mo!!!”

               “Mas makapal ka! Dadaanin mo pa pala ako sa pustahan eh. Pano kung di ka pumasa eh di hindi rin ako pumasa sayo?! Style mo bulok!”

               “Mukha mo bulok! Huwag ka na ngang pumupunta dito sa’men noh? Istorbo ka lang sa buhay ko! Uwi ka na!”

               “Oyyy…nagalit naman agad. Joke lang darling ko…..di ka mabiro…..”

               “Anong darling ko?! Di pa tayo noh?”

               “Tayo na….kasi sigurado namang papasa ka sa exam eh. Ikaw pa ba? Maganda na…matalino pa…”

               “Hay naku Yosebio,..hindi mo ako mauuto….”

               “Payag na nga ako eh. Sagutin mo na lang ako kapag pumasa ka sa exam….pero kapag hindi ka pumasa. Liligawan pa rin ulit kITA kahit na…back to zero ako, start from the beginning…OK lang sa akin kasi….mahal  kitang totoo…todo todo walang preno…SAGAD HANGGANG BUTO!”

               “Diyan ka magaling sa kasaltikan mo. Alam mo, kaya hindi ako naniniwala sayo eh kasi puro ka biro….”

               “Hindi. Promise. Mula mamayang gabi bago ako matulog, madadasal ako…ganon din paggising ko sa umaga, magpe-pray ako….hihilingin ko kay Bro na….ipasa ka niya sa board exam…..para maging tayo na….para matikman mo na ang aking matamis na halik….at naguumalab na yakap…aking mahal na Patrice, Pa-kiss na lang, KAHIT isa lang please…..”

PLAY>S1

DKB-2

               Kahit hindi kataasan ang score ko sa LET ay nagpa-ranking pa rin naman ako, baka sakaling suwertehing magkapagturo sa Public School…kahit na, alam kong mahirap kasi nga napakarami naming bagong teachers.

               Alam kong matagal makatanggap ng balita tungkol sa ranking kaya’t nag-apply muna ako sa isang Private High School sa bayan pero huwag na lang nating pagusapan ang suweldo dahil talagang minimum lang. Mas mataas pa nga ang suweldo ng nakababata kong kapatid na si Perry sa kaniyang trabaho bilang collector sa Lending…at pinagyayabang niya sa akin yun kasi siya, hindi tapos ng college. Choice niya yung hindi  magtapos kasi tinamad nang mag-aral at pinakinabangan na lang niya ang pagkahilig niya sa pagmo-motor sa pagiging collector. Bestfriend ni Peter si Yosee kahit na hindi sila magka-age kasi, si Yosee ang ka-age ko. Ka-batch ko siya sa public elementary school dito sa amin…pero hindi kami close noon. Ang ka-close niya ay yung mga kagaya niyang bardagul na laging pasimuno sa mga kalokohan sa school.

               High School, sa private nag-aral si Yosee. May kaya kasi talaga sila kahit noon pa. Empleayado sa DENR ang Papa niya, pero siya din ang boss sa kanilang malawak na Palayan at Maisan, malawak na Manggahan at may Poultry din sila. Ang Mama naman niya ay may puwesto ng dry goods at beauty parlor sa bayan. Yung mga nakatatandang kapatid ni Yosee ay nasa abroad kaya’t well-off talaga sila…pero walang yabang at arte si Yosee sa katawan. Napaka-simple niya at barriotic pa nga kung pumorma.

               College, nag-enroll siya ng Bachelor of Science in Agriculture major in Crop Science sa Mountain View College sa Valencia City. That time ay dalawa na lang sila ng bunso niyang kapatid na si Carmela ang naiwan dahil ang mga nakatatandang kapatid nila ay nag-stay sa Maynila at yung dalawa, panganay at sumunod sa panganay ay nagpunta sa America.

               Ako naman ay kumuha ng Bachelor in Secondary Education major in English sa BukSU o Bukidnon State University dito lang sa amin sa Malaybalay, Bukidnon. So, hindi kami schoolmate ni Yosee pero, updated ako tungkol sa kaniya dahil nga sa bestfriend siya ng bunso kong kapatid na si Perry…at nagkukuwento ito tungkol kay Yosee kahit hindi naman ako interesado.

               Vocal din si Perry noon sa palaging pakumusta daw ni Yosee sa akin…pero that time ay, wala talaga akong interes kay Yosee kasi, in-love na ako noon sa ka-klase at secret boyfriend kong si Michael.

               Nakay Michael Kuya Bono ang mga katangian ng lalaking pangarap kong maging boyfriend. Guwapo, mas matangkad sa akin, malinis sa katawan, matamis ngumiti at matalino.

               Consistent Dean’s Lister si Michael Kuya Bono, hindi siya bumababa sa Top 5. Ako, never mind. Hindi ko na-experience ang mapasali sa Deans List kasi hindi naman ako matalino at hindi ako masipag mag-aral. Masipag lang ako sa bahay, masipag akong magluto at maglinis pero tamad akong maglaba at mamalantsa,..kaya kay Mama napupunta ang mga gawaing ayaw ko.

               Balik tayo kay Michael. Kabatian ko na rin siya dati pa, naka-grupo ko din siya sa Project noong 3rd year kami pero hindi naman kami nabigyan ng chance para maging close noon. Siya ang group leader noon kaya’t naka-distribute amin na mga members nya ang kaniyang atensiyon.

               Pero noong 4th year na kami, pareho kaming na-assign sa Silae National High School para sa aming Practice Teaching. Pabor kay Michael na sa Silae kami na-assign kasi, taga-Kibalabag siya which is katabi lang ng Silae. Pero ako ay sa kabilang panig nakatira at malayo sa Silae ang sa amin.

               Mabuti na lang at nag-abroad noon ang panganay naming si Kuya Paulo. Binata pa siya noon at INIWAN niya kay Papa ang kaniyang Honda TMX 125 pero madalang namang magamit ni Papa dahil walang daanan ng sasakyan papunta sa bukid niya.

               Ang motor na yun yun Kuya Bono ang ginamit ko sa pagpasok sa Practice Teaching ko at dahil sa motor na yun ay, naging kami ni Michael.

PLAY>S2

DKB-3

               Grade 5 pa lang ako marunong na akong mag-motor. Nagsimula akong matuto sa tricycle ni Tito Tonyo na kapitbahay lang namin. Noong High School ako, nagagamit ko na rin ang motor ni Kuya Paulo kapag wala siyang sumpong. Madalas kasi ay madamot siya sa motor.

               Unang araw ng Practice Teaching namin ay nagulat pa si Michael noong makita niya akong nagpa-parking. Naka-jogging pants lang ako noon pero dala ko ang pencil cut naming paldang uniform sa Practice Teaching. Nagbihis na lang ako noon sa CR ng Faculty Room.

               May dala akong baon noon na lunch Kuya Bono pero inaya ako ni Michael sa bahay nila na nasa kabilang barangay lang naman. Sumakay kami sa motor na dala ko pero siya ang nag-drive at ako’y angkas niya. Ang sarap sa pakiramdam ‘non Kuya Bono, feel na feel kong kaangkas ako ni Michael sa buhay niya.

               Noon ay nakilala ko na rin ang magulang at dalawang kapatid niyang wala pang asawa. Bunso si Michael at…mamangha ka talaga sa mga naka-kuwardong graduation pictures ng mga kapatid niya sa kanilang dingding. Ang ayos ng pagkakahilera. Kagaya ng pagkakahilera ng mga pictures ng mga naging Mayor sa mga Munisipyo. Walo silang magkakapatid at si Michael ang bunso at picture na lang niya ang kulay sa dingding na yun.

               Malaki ang bahay nila Kuya Bono pero simple lang. Para itong Ancestral House. Malawak din ang kanilang bakuran at napakaraming tanim sa paligid. Mabait naman ang parents ni Michael. Makuwento ang Mama niya at lagi itong nakangiti. Ang Papa niya, hindi palangiti, mukhang strikto at English Speaking….pero nauunawaan ko naman  yun kasi, siya ay retired principal.

>>> 

               Naging sobrang close kami ni Michael Kuya Bono at talagang in love na ako sa kaniya pero, alangan namang ako ang manligaw? Ramdam kong caring din siya sa akin pero hindi naman nagsasalita. Eh ako, experto ako sa pagtatago ng damdamin ko kaya’t alam kong hindi rin ako nagpahalata na gustong-gusto ko siya.

               Kaya lang noong sumapit ang 21st birthday ko Practice Teacher pa kami  noon, tandang-tanda ko pa, LUNES yun at katatapos nga lang ng Flag Ceremony at nakikipagkumustahan pa lang ako sa mga estudyante ko noong biglang pumasok ang dalawang lalaking Grade 10 Students. Yung isa ay may dalang gitara.

               “Yes boy? What can I for you?” tanong ko sa kanila.

               “Haharanain ka namin maam…” sagot ng isa at yung isa’y nagsimula nang tumugtog ng gitara. Yung isa ay kumanta naman ng EVERY WOMAN IN THE WORLD NG AIR SUPPLY.

PLAY>S3

DKB-4

               Nasa kalagitnaan na siguro ng kanta noong pumasok naman si Jericho, ang pinaka-poging estudyante ni Michael at may dala itong bouquet of red roses. Tilian kami noon, oo Kuya Bono pati ako ay nakitili sa mga babae kong estudyante. Ang tamis ng ngiti ni Jericho noon….diretso siya sa akin at inabot ang bouquet ng pulang rosas.

               “Ano to, anong nangyayari?” tanong ko kay Jerico. Sumenyas siya sa pinto at doon ay lumitaw naman si Michael. Parang maiihi ako kilig noon Kuya Bono, patuloy pa rin noon ang pagkanta nung dalawa sa harapan pero noong matapos sila ay pumasok si Michael.

               “Saglit lang to guys!” Tila paumanhing sabi niya sa mga estudyante ko.

               “Ahmm…..Patrice, sa totoo lang hindi ako marunong manligaw. But…here and now…I am expressing my love to you. I LOVE YOU…..can you be my girlfriend?”

               “YES! YES!!!” narinig kong sigaw ng isang estudyante ko, una siya lang pero halos mag-chorus na sila sa pagsigaw ng YES! YES! YES!”

               “Yes…daw…” Sabi ko.

               “Gusto ko manggaling sayo. It is a yes?”

               “Michael….of course, YES!”

PLAY>S4

DKB-5

               Nakakakilig diba? Pero…hindi kami nagtagal ni Michael. Sorry to disappoint you pero,..BU-ANG kasi ako at nakakahiya ang nangyari.

               Buwan na ng March noon. 7 months na kami ni Michael noon kasi, September 22 ko siya sinagot. Gaya ng dati, umuwi kami sa bahay nila ng Lunch Time pero kararating lang namin ay nagpaalam ang katulong nila. Ang Mama ni Michael ay nag-attend daw ang Mama at kapatid niya ng kasal. Ang Papa naman daw niya ay may nilakad sa Maramag, isang bayan din yun ng Bukidnon. In short, kami lang ang tao sa bahay nila.

               Dati nang maka-serve ang pagkain namin sa mesa. Pagkakain namin ay nag-shower si Michael pero hindi muna nagbihis. Nakatapis siya ng tuwalya noong tabihan niya ako at ang lakas ng kabog ng dibdib ko noon Kuya Bono. Hinagkan niya ako sa labi at naging maalab yun…hanggang sa hinila niya ako sa kuwarto niya nakatabi lang ng salas. Sumama naman ako at doon Kuya Bono ay natangay na rin ako. Hinayaan ko na siyang tanggalin niya ang saplot sa katawan ko. Nakabuyang-yang na ako ng hubot-hubab sa kaniya…tapos pumatong siya. Nagulat ako noong madama ko ang kaniyang…ANO sa pagitan ng hita ko…ang tigas at parang ang laki.

               Doon ay natakot ako Kuya Bono. Bigla akong bumangon, tinulak ko siya. Dinampot ko ang mga damit ko saka ako lumabas ng silid niya. Sa salas ay magmamadali akong nagsuot ng panty ko, bra at ang palda ko…at noong sinusuot ko na ang blouse ko ay nagulat ako dahil napansin kong may nakaupo sa sofa….may hawak na diyaryo….pero sa akin nakatingin---ang Papa ni Michael.

>>> 

               Sa sobrang hiya ko Kuya Bono ay umalis ako ng walang imik sa Papa ni Michael. Bumalik ako sa school mag-isa pero hindi na pumasok si Michael nung hapon.

>> 

               Kinaumagahan ay sa BukSU kami, kasi may klase pa ako noon liban sa Practice Teaching. Noong matapos ang subject na yun ay nilapitan ako ni Mara, ka-klase ko siya at ang sabi niya;

               “May kakausap sayo….pinsan ko….PUWEDE, sama ka?” Sumama naman ako Kuya Bono kasi, alam ko namang hindi gaga si Mara. Actually isa siya sa mga campus crush sa school at lagi ding parte ng Deans List. Dinala niya ako sa library na malapit lang sa classroom namin. Doon ay nadatnan namin si Katarina. Kilala siya ng lahat kasi nag-runner up siya sa Mr. & Miss BukSO nung nakaraang taon. Pinsan siya ni Mara.

               “Hi!” Nakangiting bati niya sa akin saka niya ako pinaupo sa harap niya.

               “Ako si Katarina…..”

               “Kilala kita….” Nakangiting sagot ko.

               “Patrice right?”

               “Oo….”

               “Ahm, hindi na ako magpaligoy-ligoy pa Patrice. May itatanong lang ako…..”

               “Sure. Ano yun?”

               “Hindi ba nabanggit ni Michael sayo na…girlfriend niya ako?”

               >>>

               “Girlfriend ka niya?...hala. Sorry, hindi ko alam…wala, wala siyang nabanggit sa akin…ang alam ko talaga, wala siyang girlfriend…..sabi pa nga niya hindi siya marunong manligaw….”

               “Complicated kasi ang sitwayson ko dito sa school…kaya usapan namin ni Michael na, sikreto muna ang relationship namin. Akala ko OK lang sa kaniya.

               “Sorry Katarina, hindi ko alam….”

               “May estudyante ka na…kapatid ng friend ko. Yung friend ko ang nagkuwento sa akin na….sinagot mo daw si Michael infront of your class….”

               “Oo, totoo yun…pero promise, hindi ko alam na kayo….”

               “Sigh. Anniversary namin ngayon. Nasa simbahan siya…naghihintay sa akin. Hindi ko pa siya nako-confront tungkol sa inyo…and I decided na sayo ko alamin kung totoo..bago ako humarap sa kaniya…and I think, kayo nga diba?”

               Hindi ko nasagot ang tanong na yun ni Katarina.

               “It’s OK Patrice. The truth is, mahal ko si Michael pero, sa ginawa niya…pinatunayan lang niya na…hindi niya deserve ang pagmamahal ko. Pupuntahan ko siya para makipagbreak na. Mas OK na yung may closure diba?”

               “I’m sorry Karatina…promise hindi ko alam….”

               “No, it’s OK. Siguro nga…kayo talaga ang para sa isa’t-isa…and I want you to know na hindi ako galit sayo. In fact, sobrang nagpapasalamat pa nga ako kasi…pumunta ka dito at nagsabi ka ng totoo….thank you Patrice….” Pagkasabi ni Katarina yun ay nakita kong tumulo ang luha sa makinis niyang pisngi.

               Tinapik pa niya ang balikat ko noong bago siya marahang lumakas palabas ng library.

               “Tara na din…” Aya sa akin ni Mara pero ang sagot ko;

               “Mauna ka na Mara…dito lang muna ako……” Pag-alis ni Mara ay, nagisip ako ng gagawin ko kay Michael.

               Mahal na mahal ko din siya Kuya Bono kaya lang, HINDI OK sa akin ang ginawa niya,..o mga ginawa niya. Una, yung pagtatangka niyang kunin ang pagkababae ko. Pangalawa,..may girlfriend pala siya.

               Noon ko lang nakaharap at nakausap si Katarina Kuya Bono pero natantiya kong mabuting babae siya,..at nakonsensiya ako kasi…bahagi ako ng sakit na dinanas niya dahil kay Michael.

               Noon din sa library ay nagdesisyon ako. Makikipagbreak na din ako kay Michael kahit na…mahal ko siya.

PLAY>S5

DKB-6

               Hindi lang actually si Katarina ay yung attempt ni Michael na kunin ako…ang mga dahilan kung bakit, kailangan ko na din talagang iwasan siya. Isa pang major reason ay yung…nahihiya na ako sa magulang niya, lalo na sa Papa niya.

>> 

               Hiyang-hiya pa rin ako sa sarili ko Kuya Bono kapag naaalala ko yung tagpong yun na…siguro nakita ng Papa ni Michael ang buo at hubad kong katawan.

>>> 

               Hanggang sa maka-graduate kami ni Michael ay hindi na siya lumapit sa akin…at wala na rin akong pakealam noon sa dahilan niya. Then, days before graduation namin ay madalas ko silang makita ni Karatina. Minsan nga, nakasalubong ko pa sila sa corridor at nag-ngitian kami ni Katarina….at nakapagtataka Kuya Bono kasi, hindi naman ako masyadong nasaktan o nagselos. Actually, masaya ako para kay Katarina kasi…siguro ay nagawa niyang patawarin at bigyan ng pangalawang pagkakataon si Michael…at hindi niya ako inaway diba? At sa totoo lang, bagay sila ni Michael. They really look good together…

PLAY>S6

DKB-7

               So far noon Kuya Bono ay si Michael ang pina-OK na naging boyfriend ko; pinaka-guwapo, pinakamatalino, pinaka-maganda ang family background pero siya pa ang hindi ko iniyakan.

               Nakatatlong boyfriends din ako noong High School. Hindi pa K to 12 noon. Dalawa noong 3rd year then isa noong 4th year na na-extend pa ang relationship namin hanggang First Year ko sa college. Silang tatlo pero third party ang reason kung bakit ako nakipag-break. Ayoko kasi ng lalaking HINDI LOYAL AND FAITHFULL…Kaya kahit masakit, nakikipagbreak ako. Sa relasyon Kuya Bono ay idol ko ang parents ko. FIRST AND LAST LOVE nila ang isa’t-isa.

               Pareho din silang nag-abroad noong maliliit pa kami. Si Mama nag-DH sa Kuwait, then si Papa nag-Saudi naman pero pareho silang hindi nagtagal sa abroad kasi, ayaw nilang masanay na malayo sila sa isa’t-isa. Nanghihinayang sila sa mga taon na hindi nila kasama ang isa’t-isa.

               Ganon ang gusto ko. At gusto ko ng lalaking loyal at faithful…yung ako lang ang mahal at pakamamahalin.

               Oo, hindi ako kagandahan…at hindi naman ako nag-aasam ng guwapo eh. Actually, akala ko nga swerte ko lang kay Michael. Akala ko, may nakita siyang special sa akin…something na hindi nakikita sa panlabas kaya niya ako jinowa….pero na-realize ko din na…gusto lang niyang makaisa kaya siya nag-effort din sa akin.

               Then nung bakasyon, eto naman si Yosebio…o Yosee, na unang lumapit sa akin dahil kukunin daw akong muse sa team nila sa basketball. Nagdidilig ako ng halaman noon at tinapat ko sa kaniya ang sprinkler.

               “Ay bu-ang ka ba? Kagagaling ko sa basketball..mapapasma ako!”

               “Umalis ka kasi dito. Huwag mo akong pagtripan!”

               “Seryoso ako Patrice, wala kaming muse kaya ikaw na lang…..”

               “Ang sama mo noh? Porke wala kayong mahanap…mapipilitan kayong ako na lang ganon? Lumayas ka nga dito!” Sabi ko saka binugaan ng tubig kaya tumakbo sa kinaroroonan ni Perry….pero panay pa rin ang tingin sa akin at nagpapa-cute. Ngingiti-ngiti, kikindat-kindat at saka parang batang nagbu-beautiful eyes. Napapangiti ako sa kakulitan at  kakengkoyan niya pero hindi ko pinapakita. Tumatalikod ako kapag napapangiti ako para hindi niya makita at nang hindi niya isiping….napapasaya niya ako.

PLAY>S7

DKB-8

               Alam na alam ko naman na ganon ang style nila ni Perry sa babae eh. Pareho silang naniniwala sa kasabihan nilang; “IF YOU CAN MAKE A LADY LAUGH, YOU CAN WIN HER LOVE!”

               Kaya yung style ni Yosee na yun, hindi epektibo sa akin. Kaya yata nag-isip sila ng iba. Sila kako kasi, alam kong kakutsaba niya ang kapatid kong Perry. Unang araw ko ng pagtuturo sa Private High School sa bayan na sabi ko’y pansamantala lang habang hindi pa ako nabibigyan ng break sa Public School….ay, nakisuyo ako kay Perry na ihatid ako. May MIO kasi si Perry, regalo sa kaniya ni Papa noong mag-tapos ito ng High  School. Bigla siyang nagdahilan, magsi-CR lang daw kaya hinintay ko naman. Kaso paglabas niya ng CR, may LBM daw siya.

               Maya-maya’t dumating si Yosee dala ang kotse ng Papa niya. Halata sa ngiti ni Perry noon na planted ang pangyayaring yun. Sumakay na rin ako sa kotseng dala ni Yosee kahit na, hindi ako nagre-react noon sa mga pambobola niya.

               “Ang isang magandang dilag na kagaya mo, hindi dapat sa motor sumasakay….” Sabi pa niya noon pero hindi ako nag-react. Sinulyapan ko lang.

               “Mula ngayon, hatid sundo na kita….” Sabi pa niya noong bumaba na ako sa harap ng school at noong labasan ng hapon ay nandun na siya, nakatayo pasandal sa kotse at nakakaloka ang ngiti niya sa akin.

>> 

               Pinanindigan niya Kuya Bono na ihatid-sundo ako kahit noong busy na siya sa farm nila. Isa kasi siya sa mga nag-ooperate ng malalaking makina na pansaka, in short, sa sarili nilang farm niya ginamit ang pinag-aralan niya. Hindi siya nag-apply sa iba.

               Tuwing Sabado at Lingo, nasa bahay din siya kahit wala si Perry, ako ang ina-alaska. Hanggang sa napansin kong parang seryoso na siya pero dinadaan lang sa biro. Wala na ring babaeng nali-link sa kaniya noon, ayon sa mga kaibigan ko dito sa baryo….at ayon din mismo kay Perry.

               “Seryoso yun sa’yo. Alangan namang gagaguhin ka nun eh…tropa ko siya. Hiya na lang nun sa akin….” Ito pa ang sabi ni Perry sa akin noong minsang, tinanong ko kung wala na talagang babae si Yosee.

               At yun nga, sinagot ko na rin kahit na…may duda pa ako noon sa kaniya at hindi ko pa siya ganon kamahal.

>>> 

               Pero habang nagtatagal Kuya Bono ay unti-unti siyang napamahal sa akin. Nakasanayan ko ang kautuan niya,….kasi, sa kabila ng mga kalokohan niya Kuya Bono ay mabait siya, may isang salita at marespeto.

               Lagi niya akong hinahagkan pero sa pisngi o noo….at kung sa labi naman ay smack lang….at hindi ko namamalayan Kuya Bono na,…talagang mahal na mahal ko na siya. Yung tipong, siya na talaga ang gusto kong makasama sa habang-buhay.

PLAY>S8

DKB-9

               Noong kaga-graduate ko pa lang ng college ay kinukumbinsi na ako nina Alice at Gwen…mga pinsan ko na mag-call center din sa Maynila. Si Gwen, hindi nga college graduate eh, second year lang sa Nursing ang naabot niya.

               Noong kasal ni Ate Mayet na pinsan ko din, kapatid ni Alice ay umuwi sina Gwen at Alice kasi mga abay din sila kagaya ko, partner ko din noon si Yosee at, sakto pang SECOND anniversary namin noong ganapin ang seremonya ng kasal nina Ate Mayet at Kuya Kris sa simbahan.

               “Next year, tayo naman pakasal…” Narinig kong sabi ni Yosee noong kami ay nagma-martsa sa aisle ng simbahan. Hindi ko yun pinansin kasi, palabiro nga siya at baka biro lang niya yun…pero seryoso pala siya.

               Kinagabihan kasi, sa handaan ay inulit niya yun sa akin kaya ang tanong ko;

               “SERYOSO ka ba?”

               “Oo, bakit? Nasa tamang edad naman na tayo ah. 24 na tayo pareho….”

               “Masyadong maaga Yosee. Ganiyan dapat kina Ate Mayet,…27 siya…28 naman si Kuya Kris….”

               “Ayaw mo di huwag!” Ganito ang narinig kong sagot niya at bahagyang nakasimangot. Hindi ko na lang pinansin.

>>> 

               At dalawang taon na akong nakapila sa ranking Kuya Bono pero, wala pa ring good news. 2 years na rin akong nagtitiis sa kakarampot ng pasuweldo sa Private School sa bayan….at iyon ang dahilan kung bakit, nakumbinsi na ako ng tuluyan nina Alice at Gwen na mag-apply din sa Call Center kung saan sila nagta-trabaho.

               Ang alam ko Kuya Bono ay, hindi naman talaga ako materialistic na tao pero, nakakainggit din kasi talaga ang mga pinsan ko. Iba sila manamit, iba silang kumilos at magsalita since nag-call center sila,…tapos ang mga gamit nila, alahas, cellphone…mga mamahalin talaga.

               Ang reason ko talaga noon kung bakit ako umaayaw sa anyaya nila ay, ayoko mapuyat gabi-gabi. Kaya lang sabi  nila, nakakasanayan naman daw yun…at hindi naman sila dry Kuya Bono, fresh skin nga sila eh kasi bumabawi naman daw sila ng tulog sa araw.

               Nag-decide akong sumama sa kanila…pero noong magpaalam ako kay Yosee, matigas ang kaniyang PAGTUTOL…pero wala siyang nagawa kasi, katawan ko, sarili ko ang boss ko sabi ko pa sa kaniya…at lalo pa akong nagmatigas noong sabihin niyang; “Pag umalis ka, manliligaw ako sa iba!” At ang sagot ko;

               “Eh di manligaw ka!”

PLAY>S9

DKB-10

               Noong mga unang buwan ko sa Maynila Kuya Bono, lalo na noong training days ko pa lang….madalas kong maisip si Yosee. Liban din sa, napaka-kulet sa text at chat at pinapauwi ako…pero nagmamatigas ako, sabi ko hindi ako uuwi. Hindi na niya inulit yung banta niya na manliligaw sa iba.

               Sa totoo lang, umiyak siya noong paalis na kami papuntang Maynila at ang higpit ng hawak niya sa  kamay ko na parang bang, ayaw talaga akong paalisin.

>>> 

               Nasabay nga ako sa buhay KUWAGO Kuya Bono, gising sa gabi, tulog sa araw…at hindi ko namamalayang, tuluyan ko nang napabayaan si Yosee. Hindi kasi ako puwedeng magbabag sa chat o text sa gabi kapag nasa trabaho ako at sa araw naman, siyempre tulog ako maghapon….at sa pagdaan ng mga araw Kuya Bono ay, totally wala na. Kahit si Perry, hindi na rin nagkukuwento tungkol kay Yosee.

               Pero isang araw, 7 months na ako noon sa Maynila at chinat ko ang kapatid ko. Kinumusta ko si Yosee. Ang reply niya sa akin;

               “Ate…ang relasyon inaalagaan. Hindi yung kukumustahin mo lang kapag may time ka….” Hindi na ako nag-reply. Ramdam ko kasi na disappointed sa akin si Perry. Hinayaan ko na lang Kuya Bono at, sa totoo lang ay….hindi ako nagkaroon ng pagkakataon noon na mag-emote kasi,..mas pinili kong matulog kesa sa mag-isip ng kung ano-ano. Pero with all honesty, hindi ito ibig sabihin na….hindi ko na mahal si Yosee. Mahal ko siya pero, wala lang talaga akong time…AT magkaiba nga kasi ang FREE TIME namin. Gising siya sa oras na tulog ako and vice versa.

PLAY>S10

DKB-11

               Hanggang sa, napako na rin ako sa buhay call center Kuya Bono. Nakigaya na ako sa mga pinsan ko na naging materyosa at nahilig sa mga mamahaling items na…kadalasan ay pinapangutang lang naman pala. Kaliwat-kanang LOAN AND INSTALLMENT.

               Sumapit ang pasko, hindi ng kami nakauwi…ganon din noong sumapit ang HOLY WEEK, may pinili naming magpipinsan ang sumama sa Palawan.

               LIMANG ARAW ang bakasyon na yun sa El Nido Kuya Bono at noon ko nakilala si RICO, sa facebook.

               Napansin kong marami na pala siyang message sa akin dati pa. Nakita ko sa message request. That day sa El Nido ay kinonfirm ko na rin ang Friend Request  niya kahit napansin kong lilima ang pictures niya. Sabi niya, hindi daw siya mahilig sa camera. Sabi ko, bakit naman eh ang guwapo mo nga.

               “Mas gusto ko sa text at call kaya…puwede, pahingi ng  number mo?”

>>> 

               3 months lang siyang nanligaw sa text at call Kuya Bono, sinagot ko na si Rico. Gising pa siya kapag ala-una ng madaling araw na siyang BREAK TIME namin. Saka pa lang siya matutulog pagkatapos naming magusap.

               Sa umaga, alas nuwebe…naging pampatulog ko ang kanta niya. Naka-loud speaker lang ang phone ko, kumakanta siya at naggigitara. ISA YUNG TALENT NIYANG yun Kuya Bono, ang husay niyang maggitara at ganda ng boses niya pagkanta…na naging dahilan kung bakit ako nahulog sa kaniya kahit hindi pa kami nagkita sa personal.

               Kapag matutulog na ako sa umaga,..tatawagan ko siya.

“Malko,HELE TIME NA”…Sabi ko. Siya ang nakaisip ng tawagan naming yun. MALKO..na shotcut ng MAHAL KO. At kapag tinawagan ko siya sa umaga at matutulog na ako, kahit anong ginagawa niya, ititigil niya at kakantahan niya ako hanggang sa makatulog ako.

PLAY>S11

DKB-12

               Kaya lang, natapos din ang relasyon namin ni RICO. Parang nagising na lang ako sa katotohanan na, nakikipaglokohan lang ako sa kaniya. Ilang beses ko na kasing inaya na mag-kita kami sa personal pero, puro palusot siya. Hanggang blinock ko na lang bigla sa PHONE pati sa Facebook.

               Nakakalungkot lang kasi, kinailangan kong magadjust noon sa nakasanayan ko nang HELE TIME ko sa umaga para makatulog. Pero, naka-move-on din ako…at OK na ako noong bago pa magsimula ang PANDEMIC.

               JUNE 2020 noong mag-announce ang company na, WALA MUNANG PAPASOK…pero may ilan na nabigyan ng unit para makapag-work from home. Kasama dun ang mga pinsan ko na talaga kasing magagaling na sa larangan ng call center.

               Ako, wala akong choice noon kundi umuwi muna dito sa amin….NOONG JUNE 8, 2020…..AT HINDI KO INAASAHAN KUYA BONO NA….muli pa lang mabubuhay ang pag-ibig ko para kay YOSEE.

               After 2 years na hindi kami nagkita,…I never expected na sa muling PAGTATAMA ng  paningin namin ay…may luhang papatak mula mga mata namin.

PLAY>S12

DKB-13

               Nangyari ang muli naming pagkikita ni Yosee noong kararating ko lang ng Malaybalay. Kababa ko lang ng tricycle noon mula sa bus stop, papunta sa TODA ng aming barangay, at yun nga…kabababa ko lang ng tricycle ay kaagad si Yosee ang nakita ko na noon ay naglalagay ng akung ano sa compartment ng kaniyang motor, may kasama siyang babaeng seksi at maputi na nakatingin din sa compartment ng motor. Kahit naka-face mask siya Kuya Bono ay kilalang-kilala ko siya, sa lahat ng anggulo. Noong isara ni Yosee ang compartment ay sa akin napunta ang paningin niya at doon ay…nagkatitigan kami.

               Nakita kong nagpunas siya ng luha. Kinausap siya ng babaeng kasama niya at ako’y sumakay na rin sa naka-parking na tricycle ng itinuro ng lalaki. Sa sulok ng mga mata ko’y nakita kong umalis na si Yosee kaangkas ang babaeng maganda….at noon ay tumulo na rin ang aking luha.

               Na-miss ko siya….at mahal ko pa. At hindi ko inaasahan ang pagdating niya sa bahay namin kinagabihan pero, iba na siya. Hindi na siya yung maingay at masayahing Yosee na nakilala ko noon, kasi nung gabing yun ay seryoso siya.

               “Kumusta ka na?” ito ang una niyang tanong sa akin.

               “OK lang…..ikaw? Mukhang maganda yung kasama mo kanina ah…..”

               “Si Trisha. Hindi mo naman nakita ang buong mukha niya ah…..hindi siya maganda, hindi mo siya kasing ganda pero mabait siya…..”

               “Maputi naman saka seksi…..”

               “Ahm….Patrice, kaya ako nagpunta dito kasi….napagusapan ka namin ni Trisha kanina. Actually, nag-away kami…noong malaman niya na….HINDI PA TAYO OFFICIALLY BREAK…..at walang closure ang relasyon natin noon…..”

               “Tapos….”

               “Eh….” Natigilan siya sa pagsasalita. Tumitig siya sa mukha ko.

               “Ano, hihingi ka ng closure Yosee. Paano kung, hindi ko ibigay sayo ang closure na gusto mo?” Muli siyang napapatig sa mga mata ko.

               “Anong gagawin mo kung ayaw kong magbigay ng closure Yosee?”

               “Ano namang dahilan para hindi mo ibigay?”

               “Paano kung….gusto ko nang bumawi sa mga pagkukulang ko sayo Yosee…kasi mahal pa kita at mangangako ako na hindi ako aalis ulit…at handa na akong pakasalan ka….”

               “Ganon ba kadali yun para sayo Patrice?”

               “Valid naman siguro ang dahilan kung bakit kita napabayaan Yosee eh diba? Pinaunawa ko naman sayo yung naging trabaho ko…..”

               “Patrice dalawang taon na ang nakaraan mula noong balewalain mo ako. Nagmakaawa pa ako sayo noon na huwag ka nang umalis….”

               “Nagsorry naman ako sayo noon diba Yosee?...at sabi ko nga, babawi ako….hindi na ako aalis ulit, magpakasal tayo…..”

               “Oo, inaamin kong mahal pa rin kita Patrice pero…paano naman si Trisha? Naibigay na niya ang lahat sa akin. Mahal niya ako…mahal na mahal at hindi ako kagaya mo na handang iwanan ang mahal niya para sa iba…..”

               “Yosee, tao  lang tayo, nagkakamali sa mga desisyon natin….pero ang mahalaga handa tayong magsisi at bumawi….at babawi ako sayo…..”

               “Huli na Patrice. Nasubo na ako kay Trisha. Ikakasal na kami…..at kahit hindi mo ibigay sa akin ang closure na hinihingi ko….OK lang sa akin. Sige, aalis na ako….”

>> 

               Pagkasabi niya nun Kuya Bono ay tumayo na siya at walang lingon na tinungo ang gate namin…pero sinundan ko pa rin siya ng tingin hanggang sa mawala na siya paningin ko.

PLAY>S13

DKB-14

               Sa kagagahan ko Kuya Bono ay nagpatulong pa ako kay Perry. Gusto kong ma-win back si Yosee pero, sinupalpal lang din ako ng kapatid ko.

               “Umalis-alis ka pa kasi? Anong napala mo sa Maynila? Ni hindi ka nga nagpadala ng suweldo mo kahit minsan kina Mama ah, tapos ngayon uuwi-uwi ka at guguluhin mo si Yosee? Tanga ka? Pinabayaan mo tapos gusto mong balikan ka?!”

>>> 

               Nakakatakot ang Covid 19 Kuya Bono ay nagdulot din ito ng…distansiya sa bawat isa…pero makaraan ng ilang buwan at taon, ngayon ay OK naman na. Halos bumalik na tayo sa normal na buhay natin….pero yung sa amin ni Yosee,..hindi na nabalik. At kahit masakit ay tinanggap ko na lang. May imbitasyon pa ako noong kasal nila kahit na, bilang na bilang lang ang imbitado dahil….bawal pa noon ang mga pagdiriwang na dadaluhan ng maraming tao. Ginanap ang kasal sa FARM nila, parang Garden Wedding….pero nalaman ko lang ito kay Perry kasi, hindi naman ako nagpunta. Pinili kong huwag nang dumalo dahil baka…umiyak lang ako doon.

>>> 

               Hindi ko first time ma-brokenhearted Kuya Bono pero, dobleng hirap pala ang masawi sa panahon ng pandemya kasi, wala kang magagawa kundi magmukmok lang. Hindi ka puwedeng lumibot sa mga kaibigan mo para mabawasan mang lang sana ang kalungkutan mo.

>> 

               So I had no choice kundi ang magmukmok. Kain-tulog sa bahay ng ilang buwan at noong OK na ulit ang pandemic taong 2021 ay nag-open na ulit ang call center pero, hindi na ako pinayagan ni Papa na bumalik ng Maynila. Magturo na lang daw ako kahit sa Private School lang ulit pero, hindi na doon sa pinagturuan ko noon dahil nagalit sila sa akin na sa text lang ako nag-resign. Biglaan lang kasi ang pagalis ko noon.

               Nag-pa-ranking na lang ulit ako nag-apply sa ibang school pero dahil MODULAR ang klase ay hindi naman ako natanggap. In short naging tambay ako sa dito sa bahay sa mga sumunod pang buwan hanggang sa biglang may nag-text sa akin, bagong number.

               “Hi Patrice. Kumusta? Sana hindi ka na galit sa akin….” Ganito ang text niya.

               “Who are you?” reply ko.

               “This is me, RICO…at handa na akong magpakita sayo…..”

PLAY>S14

DKB-15

               Na-curious akong masyado kay RICO Kuya Bono dahil sa mga sunod-sunod na pag-amin niya. Una, kilala daw talaga niya ako noon pa…at taga dito lang din siya sa Malaybalay.

               “Sino ka ba talaga? Wala naman akong kilalang Rico?” Tanong ko pero ang sagot niya.

               “Magkita tayo bukas sa Kaamulan Park. Dun sa garden sa may FOLK ART THEATER…doon ako magpapakilala sayo….”

               “Michael, ikaw ba yan?” tanong ko pa pero ang sagot niya;

               “Basta, bukas….5PM, makikilala mo na ako…..”

               “Bakit ba may pasuspense ka pa kasi?” reply ko pero ang sagot niya;

               “Basta, tandaan mo Patrice, mahal na mahal kita….at sana kapag nakita mo na ako, please….ibalik mo yung dating pagmamahal mo sa akin…..”

               “Michael, ikaw nga yan noh?”

               “Basta, bukas Patrice dun sa garden ng folk art theater. May mga upuan doon….doon kita hihintayin…..”

>>> 

               Kinabukasan nga Kuya Bono ay sinakyan ko ang motor ng Kuya ko at mag-isa akong nagpunta sa Kaamulan Park at doon sa garden ng FOLK ART THEATER AY…wala namang tao. Medyo madami ang tao sa park pero doon ay wala. BAKANTE ang mga concrete bench doon.

               Gayunpaman ay umupo pa rin ako doon at nagsimula akong mag-text kay RICO pero hindi siya nagrereply at noong tawagan ko ay naka-OFF ang cellphone niya. Naka-data ako noon Kuya Bono kaya’t nag internet na lang ako kasi sabi ko, maghihintay ako kahit 10 minutes lang. Naglaro ako ng Tongits Go muna na siya kung kinaaadikan noon pero nabuset lang ako dahil sunod-sunod na talo at yung isang kalaban ko’y kaagad pang nagdo-draw kaya madalas ay nabe-burn ako.

               WALA PANG 10 minutes noong marinig ko ang tugtong ng gitara sa gawing LIKOD ko…at paglingon ko’y isang napakaguwapong BINATA ang tumutugtog ng gitara…at kaagad ay kinatahan ako…..kantang minsan na niyang kinanta sa akin noon PERO hindi niya kinanta bilang PANGHELE sa akin noong nasa Maynila pa ako.

               Pinanood ko siyang kumanta,…pero hindi niya tinapos dahil alam kong ramdam din niyang ang dami kong itatanong sa kaniya….pero noong tumigil siya sa pagkanta ay siya ang unang nagsalita.

               “RICO ang palayaw ko…at yung mga pictures sa facebook ko ay…PICTURE ng Kuya kong namatay. I’m sorry kung nagsinungaling ako sayo…PERO YUNG DAMDAMIN KO….YUNG MAHAL KITA…ay hindi kasinungalingan….Mula pa noong 4th year ako…palihim na kitang minahal…..at nagsimula iyong damdamin kong iyon noong utusan kami ni SIR MICHAEL na haranain ka sa classroom niyo…..”

               “Eh Jericho…..alam mo naman sigurong…..malaki ang agawat ng edad natin….”

               “4 year lang, hindi malaki yun and besides….IN LOVE, AGE DOEST MATTER…..”

               “OK,..pero nagulat talaga ako….”

               “I’m sorry…at pasensiya ka na kung…HINDI NA KITA TATAWAGIN NG MAAM HA….KASI, gusto ko na yung dati nating tawagan….Malko…puwede ba…balik tayo sa dati?”

PLAY>S15

DKB-16

               Sa ngayon Kuya Bono ay, going strong naman kami ni JERICO. 5 months pa lang mula noong magkabalikan kami pero,…ayoko nang humiwalay sa kaniya, ganon din siya actually. DEDMA na lang din ako sa age gap namin kasi, hindi naman masyadong halata. SO FAR ay wala pa namang nagkamaling sabihing mag-ATE kami or something.

               May appointment na rin ako Kuya Bono sa isang public school pero sa August 2022 pa ako magre-report. Si Rico ay nagta-trabaho sa BANKO pero, hindi siya nagkukulang ng oras sa akin. We see to it na nagkikita at nagkakasama kami araw-araw. OPEN NA SIYA DITO SA BAHAY AT GANON DIN AKO SA KANILA. Actually, gusto na nga ng parents niya na magpakasal na kami kasi atat na silang magkaapo.

               Only child na lalaki kasi si Jerico at panganay pa. Sabi ko naman, bigyan ko lang ng isang taon pa si Jerico…at kapag hindi nagbago eh di, papapasal na kami. Siya lang naman ang iniisip kong baka magbago pa kasi, bata pa nga….pero ako, natuto na ako…I WILL NO LONGER TAKE LOVE FOR GRANTED. Ibibigay ko ang lahat ng panahon at oras na kaya kong ibigay kay Jerico, siyempre ang akin ding love and honesty sa kaniya.

               Si Yosee, happy  naman. Di pa kami nakakapagusap pero nakikita ko siya lagi, madalas ay kasama niya ang buntis niyang asawa.

               Si Michael naman ay nasa Thailand, doon siya nagtuturo ng English. Nagkaka-chat kami,. Single pa siya pero….nakakapagduda siya ngayon kasi, parang lumambot siya at lagi ay mga guwapong lalaki ang kasama niya sa mga posts niya.

               Anyway, bago pa ako maging Marites ay tapusin ko muna ang aking kuwento Kuya Bono. Special SHOUT OUT na lang sa MALKO, HE IS one of your avid listener….lalo na sa SIT kasi, may gusto daw niya ang mga tema ng mga kuwento doon…at saka, maiiksi lang kasi…pero ako, I LOVE ALL YOUR CHANNELS AT LAHAT NG KUWENTO…NAPAKINGGAN KO NA….at sana, one day ay ito namang kuwento namin ang mapakinggan ko.

               Umaasa at nagpapasalamat,

               Patrice