Tumgik
#vila real de san antonio
trippics-de · 2 years
Link
0 notes
thesimoni-blog1 · 2 years
Text
Blog 9 – January in Andalusia and Portugal
Tumblr media
We left Jerez on the Three Kings public holiday and travelled down to Bolonia – close to Tarifa. We chose Bolonia primarily because we had a week to kill, as we had to return to Jerez on the 12th to have some work done to Toa, Toa, Toa but also because several friends recommended that we visited the village. Boy, were we glad we did – what an amazing place. Stunning coastal scenery, at night the light from Tangiers makes the horizon glow, the most amazingly well-kept remains of a Roman town (Baelo Claudia) that you’ll find on the Iberian Peninsula and a fantastic museum.
In total we spent 4 nights parked up in Bolonia overlooking the beach, just chilling. This included completing a jigsaw that Nancy (Vickie’s grandmother had loaned us). It’s probably 40 odd years since we last did a jigsaw but it was fun, despite the fact that it was fiendishly difficult and took us about 8 hours to complete. On one of the days that we were parked up at Bolonia, a young kite surfing couple, who happened to have a beautiful brown and white border collie (Lunar), parked alongside us – so we reached an agreement they could kite surf all day without worrying about Lunar and we’d have Lunar for the day. We loved walking Lunar on the beach – it bought back so many memories of our beautiful Toa.
After leaving Bolonia, we drove to El Puerto de Santa Maria, where we spent 24 hours doing domestic chores and buying the obligatory flagon of fino from the local bodega before we returned to Jerez, spending the night wild camping close to the motorhome repair shop.
On arrival at the repair shop the next day, we were advised that they wouldn’t undertake the work – which was bloody annoying. We had decided after Jerez that we would drive just beyond Sevilla, so had plumped for a village called Umbrete about 15 kms west of Sevilla.
We selected Umbrete randomly, and mainly because it had a free council run aire, which was beside an incredibly impressive sports village. Umbrete itself is a village/town with a population of just under 6,000 but it was where the Bishop of Sevilla chose to spend his summers, so contained a Bishops Palace and a most beautiful church in the main square. We spent two nights in Umbrete exploring the village/town, running, riding bikes and enjoying the warm sunshine during the day. However, during the night boy was it cold.
We left Umbrete on the Saturday morning, travelling the short distance to Sanlucar la Mayor where we intended to spend the night, After parking up and a whistle stop tour of the town (which was a little underwhelming) we decided to travel further west towards Ayamonte on the Spanish Portuguese border.
Driving out of Sanlucar we passed the world’s first solar power station, which was a sight to behold with sunlight being directed onto a tower by thousands of mirrors. We drove onto the Isla Canela, just outside of the town of Ayamonte, which overlooks Portugal.
We spent two nights on the Isla Canela running, walking and sitting on the beach watching the surf clam fishermen up to their waist in water collecting surf clams (that’s why they’re so expensive).
We then moved onto Portugal, crossing the road bridge which spans the Rio Guadiana and finding out that we moved time zone, because Portugal is on GMT. We couldn’t get on the Aire in Vila Real de San Antonio, so after a quick look around the town, we drove a few miles down the coast to Monto Gordo.
In Monto Gordo, we wild camped on what looked like the last development opportunity on the seafront. We enjoyed Monto Gordo spending two nights in the town, walking to the most south-easterly point in mainland Portugal (the end of the breakwater at the end of the Rio Guadiana.
We then moved further west towards Tavira but again the Aire in the town was full so we decided to try our luck on one of two campsites in the village of Moncarapacho. Camping Route 66 was great fun a shambling small holding where you could pitch up anywhere but needed to be aware of the livestock who also had the freedom to roam – we woke up the following morning to find a pig asleep beside Toa, Toa, Toa. We spent two nights at Moncarapacho.
Whilst there we walked around the lovely village of Fuseta and part of the Rio Formosa Park, seeing amongst all manner of bird life - storks, flamingo’s and a marsh harrier.
We then moved onto to Olhao – our favourite town on the Algarve. We spent 10 days in Olhao, mainly because my sister Sue and brother-in-law Paul had booked into the Real Marina Hotel in the town for a weeks’ holiday. The night before Sue & Paul’s arrival we joined about 60 or so other motorhomes parked up on a piece of land behind the hotel and we nabbed a spot in the front rank (that’s a prime spot) amongst a group of French motorhome owners. The next morning, we woke up to find that one of our front tyres was flat – so after putting on the spare and driving to a tyre garage we discovered that someone had kindly deflated our tyre for us. We thought that there were two potential culprits – either someone in the group of French motorhome owners who didn’t like the fact that we’d possibly hi-jacked the spot which may have been reserved for one of their number or the guy who came round on the Sunday evening trying to sell us what were clearly knocked off strawberries. We’ll never know.
During the 10 days we spent in Olhao we visited the Ilsa Culatra (twice), the Ilsa Tavira, Santa Catarina da Fonte do Bispo (to visit the site of Paul’s parents’ former family home and inspect the land that they still own). We also got to help Paul celebrate a landmark birthday. We had a lovely time with Sue & Paul, chatting, eating, drinking and playing cards – as Sue reminded me that was the most time we’d spent together since I was about 13, when Sue left home to get married. Sue and Paul kindly bought us a night in the Real Marina Hotel, as a wedding present which was lovely and we enjoyed our final night together with them before they returned to winter in the UK the following day.
After Sue and Paul left us, we returned to Moncarapacho to try out the other campsite (Camping Lagao). It was another fun and quirky campsite which we’ll definitely return to later in the year. Whilst we were camped in Camping Lagao we walked up to the top of Sao Miguel (the highest point on the eastern Algarve it’s just under 500m) but it gave stunning views back into Spain and right along the Algarve. A lovely walk.
The next day we returned to Spain.
1 note · View note
menzapping · 5 years
Text
Tumblr media
Vila Real de San Antonio, en el sur de Portugal
13 notes · View notes
travelale15 · 4 years
Text
Forse le spiagge più belle d’Europa? Chi lo sa… forse dovrei vederle prima tutte per poter giudicare ma sicuramente le spiagge a sud del Portogallo, nella regione dell’ Algarve,sono di una bellezza struggente e non serve allontanarsi molto da loro per scoprire bellissimi sentieri immersi nel verde da percorrere a piedi, in bici o addirittura a cavallo. L’ Algarve si raggiunge facilmente dalla capitale Lisbona o dalla confinante Spagna partendo ad esempio in bus da Siviglia come ho fatto io, i collegamenti in entrambi i casi sono frequenti e poco dispendiosi. Se si cerca una meta dove immergersi completamente nella natura alternando passeggiate a scoperta di piccoli paesi tranquilli l’ Algarve è perfetto. In realtà scegliendo di visitare l’ Algarve a fine febbraio inizi di marzo non sapevo bene cosa aspettarmi sia climaticamente che turisticamente ed invece devo dire che la scelta è stata perfetta. Il clima in Algarve è mite e nonostante in alcune giornate il vento proveniente dall’Oceano può essere forte, il sole arriva sempre a far capolino e durante le ore centrali del giorno si riesce anche a stare in spiaggia prendendo un pò di sole se si rimane nelle zone più riparate,a ridosso degli stabilimenti balneari tra i quali si trova anche qualcuno che noleggia sedie sdraio ai numerosi pensionati nord europei, principali frequentatori dell’ Algarve in inverno. L’acqua del mare è davvero fredda, impensabile fare il bagno neppure per i più temerari come me, chi lo fa indossa una muta di diversi centimetri. Scegliere la stagione estiva per dedicarsi al trekking in Algarve è forse azzardato se non si amano le alte temperature che possono arrivare a sfiorare i 40 gradi mentre la primavera o l’inizio dell’autunno sono i momenti migliori le camminate tra la natura. Uno dei percorsi che maggiormente mi ha colpito durante la mia permanenza in Algarve è stato quello tra la piccola frazione di Monte Gordo fino a quell’incanto di Vila Real de Santo Antonio, nel distretto di Faro. Monte Gordo è una piccola località balneare che conta poco più di 3000 abitanti, un piccolo borgo marinaro che oggi si è trasformato in un paese a vocazione prettamente turistica, qui sorgono hotel e ristoranti frequentati praticamente tutto l’anno dalla gente che si sposta qui arrivando dall’aeroporto di Faro, la città più grande in Algarve. Come accade in molti posti sfruttati turisticamente Monte Gordo è stata un pò usurpata dalla cementificazione forsennata, alti palazzi si susseguono ininterrottamente anche se per fortuna le autorità locali negli ultimi anni hanno deciso di dare uno stop all’edilizia fuori misura cercando di preservare la natura che circonda questi luoghi meravigliosi. Ad ogni modo la piccola frazione di Monte Gordo resta perfetta come base per esplorare e camminare attraverso i sentieri che si snocciolano tra dune di sabbia e pinete. Raggiungere Villa Real de San Antonio a piedi partendo da Monte Gordo è adatto a chiunque, la distanza è di circa 3 chilometri e la strada tutta in piano. Nel tragitto si incontrano diverse aree di sosta per fermarsi a sentire l’odore inebriante della pineta che si mescola al mare e la cosa più pazzesca è offerta dallo spettacolo del mare che appare come un miraggio se si devia internamente dalla pineta alla spiaggia chilometrica, unica raccomandazione è quella di prestare attenzione al vento che se è forte può sollevare molta sabbia, fastidiosissima per chi indossa lenti a contatto. Ma partendo sempre da Monte Gordo in direzione Faro,quindi quella opposta a Villa Real de San Antonio,si possono percorrere altri sentieri dove altre alla pineta si possono trovare aree lacustri in cui vivono molti uccelli che si fermano da queste parti per nidificare. La cosa più entusiasmante e che fermandovi da queste parti potrete scegliere per quanto tempo camminare o dopo quando tornare indietro senza alcun rimpianto perché non dovrete rinunciare a niente,né al mare né all’ombra degli alberi, alternando mare e campagna tutte le volte che vorrete e che sia voi siate esperti camminatori o passeggiatori della domenica questo angolo di Portogallo vi riempirà di emozioni.
This slideshow requires JavaScript.
Trekking in Algarve: da Monte Gordo a Vila Real de Santo Antonio,una passeggiata tra immense pinete e spiagge oceaniche Forse le spiagge più belle d'Europa? Chi lo sa... forse dovrei vederle prima tutte per poter giudicare ma sicuramente le spiagge a sud del Portogallo, nella regione dell' Algarve,sono di una bellezza struggente e non serve allontanarsi molto da loro per scoprire bellissimi sentieri immersi nel verde da percorrere a piedi, in bici o addirittura a cavallo.
0 notes
architectnews · 4 years
Text
Spanish Architecture News: Buildings in Spain
Spanish Architecture News, Building Projects, New Construction Design, Property Images
Spanish Architecture News
Contemporary Building Development in Spain – New Built Environment Updates
post updated 3 October 2020
Spanish Architectural News
Spain Architectural News, chronological:
Spanish Architecture Designs – chronological list
30 Sep 2020 VIVOOD Landscape Hotel, Alicante
25 Sep 2020 La Hermosa de Alba Restaurant, Santander
3 Sep 2020 BioCruces Institute HQ in Barakaldo – award news
5 Aug 2020 La Caseta Ribarroja del Turia, Valencia
27 July 2020 House Of The Sun in Marbella
27 July 2020 House in Portixol, Palma de Mallorca
27 July 2020 ZOOCO Studio Interior in Santander
25 July 2020 House Of The Sun, Marbella, Costa del Sol, Andalucia, Southern Spain Design: Fran Silvestre Arquitectos House of the Sun in Marbella
13 Mar 2020 Txalupa Gastroleku Restaurant in San Sebastian
11 Mar 2020 Jané Winestore, Tarragona Architects: Chu Uroz & Carmelo Zappulla photograph © Adrià Goula Jané Winestore in Tarragona, Costa Dorada A pop operation that goes back to the iconic Las Vegas signage has inspired the new image of this liquor store that reaffirms its origins. The disposition of the internal elements with a cabinet character allows us to classify the wide variety of beverages that are housed inside.
23 Feb 2020 La Pobla de Vallbona Social Center, Valencian Community, eastern Spain Architect: Alberto Facundo photograph : German Cabo La Pobla de Vallbona Social Center in Valencia This project came from the need to creating a space that covers the neighbourhood’s demands of the private residential area of Pobla de Vallbona, Valencia.
8 Feb 2020 Picasso Towers Malaga Property, Costa del Sol
21 Jan 2020 MJ House in La Cerdera, Province of Lleida
18 Jan 2020 Alma Hotel at the Porcelanosa HQ near Valencia
More contemporary Spanish Architecture News on e-architect soon
Spanish Architecture News 2019
25 Nov 2019 Wonders Shoe Shop in Elche, Alicante
16 Oct 2019 Piur Pizza Restaurant in Valencia
23 Sep 2019 New House in Santa Pola, Baix Vinalopó, Valencian Community, Spain Design: Fran Silvestre Arquitectos photo : Fernando Guerra, FG + SG New Property in Santa Pola The house, located in front of the island of Tabarca, makes sense understanding the place in which is set.
10 Sep 2019 Óptics Lafuente, Pontevedra, Northwest Spain Design: NAN Arquitectos photograph : Iván Casal Nieto Óptics Lafuente Pontevedra Both the interior and exterior vertical walls are covered with gloss black ceramic, providing a very homogeneous appearance.
4 May 2019 The Quarry House in Valencia
15 Apr 2019 Hotel Mercer 5*, Seville, Southern Spain Architects: Cruz y Ortiz Arquitectos photo © Manolo Espaliú Hotel Mercer 5* This architectural project consisted of the transformation of a XIX century palazzo into a boutique hotel with only 12 rooms.
More new Spanish Architecture News welcome for consideration
Spanish Building News 2018
27 Sep 2018 Cocktail Station, San Sebastián Design: Mecanismo Architects image Courtesy architecture office San Sebastián Cocktail Station Mecansimo results from the combination of a profound interest in materials and a careful execution of ideas, all this developed with a clear obsession for investigation and innovation of new concepts.
27 Sep 2018 Family House in La Cerdanyav
23 Sep 2018 Hotel Akelarre, San Sebastián, Gipuzkoa, Northern Spain Design: Mecanismo Architects image Courtesy architecture office Hotel Akelarre, San Sebastián The is the result of a more than forty years of identity and development, blending between tradition and time with the obsession for investigation and innovation.
7 Sep 2018 The Oslo House in Alicante
24 Aug 2018 Casa de Campo en Las Herencias, Toledo
9 Jul 2018 Copisteria Bou Shop, Tarragona Architects: deardesign image Courtesy architecture office Shop in Tarragona Transforming a traditional business into an avant-garde showroom. Copisteria Bou is a printing and graphic arts business located in the center of Tarragona, with a large history since 1980.
10 May 2018 The Ancient Church of Vilanova de la Barca, Vilanova de la Barca / Lleida Design: AleaOlea architecture & landscape photo © Adrià Goula RIBA Awards for International Excellence 2018 A 13th-century parish church – partially damaged during the Spanish Civil War – that has been repaired, reconstructed and brought back to life as a much valued community facility for social and cultural use.
18 Mar 2018 Casa Patio in Loriguilla, Valencia
28 Feb 2018 The Desert House, Guadix, Granada, Andalusia, southern Spain Design: OFIS arhitekti and AKT II photo © Gonzalo Botet La Casa del Desierto in Granada A demanding, risky, creative and efficient project, recently completed in Spain with a clear objective: to demonstrate first hand and in situ across the four seasons of the year, the importance of glass in our daily life, and in one of the toughest environments you could ever imagine.
8 Feb 2018 Former Haystack Refurbishment, Mora, Toledo province, Castile-La Mancha, central Spain Design: OOIIO Architecture photo © OOIIO Architecture & josefotoinmo Former Haystack Refurbishment in Toledo Rethinking the old and mixing it with the new: when OOIIO Architecture started to build this project they had no idea how was it going to end up looking. This has been a project designed day after day on site, solving problems, creating an intense teamwork together with the client and the builders.
30 Jan 2018 Estación de Servicio, Las Palmas, Gran Canaria Design: Romera y Ruiz Arquitectos photo © Simón García Arqfoto Petrol Station in Las Palmas The project design comprises a petrol station presented as a small-sized compact module equipped with all the necessary features. The closed customer service and shop section develops horizontally into a canopy, thus creating a prism-shaped body made of grooved concrete. Its North-West face is excavated to make it more inviting for customers to fill up under the shade of the structure.
24 Jan 2018 New Palace of Justice in Córdoba Design: Mecanoo architecten + Ayesa photo © Fernando Alda New Palace of Justice in Córdoba The new Palace of Justice in Córdoba is located in Arroyo del Moro which is characteristically dominated by anonymous housing blocks, products of the rapid urban development of 21st century Spanish cities.
24 Jan 2018 Social Housing for mine-workers, Asturias Design: Zon-e arquitectos photography : Ignacio Martinez and Jose Antonio Ruiz Social Housing for mine-workers in Asturias This project comes up from a tendering process to build state subsidized housing in a mining town located in Asturias.
23 Jan 2018 Atletico Madrid Wanda Metropolitano Stadium Architects: Cruz y Ortiz Arquitectos photo © Luis Asin Wanda Metropolitano Stadium in Madrid Atlético Madrid’s new Wanda Metropolitano stadium, with a capacity of 68,000 spectators, is the result of the expansion of the old Athletic stadium of the Community of Madrid finished in 1994. The old building had been designed to accommodate athletics competitions and football matches and had an approximate capacity of 19,000 spectators.
launched 28 Jan 2018 Cordoba Architecture Tour: Exclusive Guided Walks photo © Fernando Alda Cordoba Architecture Tours: Andalusia Walking Guide Our Córdoba guided tours are all tailored to suit each booking, we do not allow for bookings to be joined. Our guided tours in Andalusia are all exclusive to each client. Should you be planning an office trip, a conference, or university trip in Andalucía please contact us and we would be happy to take your booking.
28 Dec 2017 The Quarry House: Mountain Climbing, Valencia, eastern Spain Design: Ramón Esteve photo : Mariela Apollonio The Quarry House in Valencia Located on the top of a hillside, in one of the most established housing states of Valencia, the House of the Quarry is based on the extreme conditions of the ground with the aim of climbing the slope to get views to the landscape.
Canary Islands Buildings
Dec 27, 2017 # 015 Lanzarote Dynamic Square – Design contest by Rethinking Competitions photo courtesy of Rethinking Competitions Lanzarote Dynamic Square Architecture Competition The Cabildo of Lanzarote has been trying since 1989 to reactivate and enhance the cultural attractiveness of Arrecife. The main objective of this project is to convert the El Almacén plaza (Arrecife) into an urban point of culture and social meeting. And with this contest it is intended to take an important step for it since the proposal will be built.
13 Dec 2017 Mortuary Chapel for the Soriano-Manzanet Family, Vila-real, province of Castellón, Spain Design: Vegas&Mileto photograph : Vicente A. Jiménez and Salvador Tomás Márquez Mortuary Chapel for the Soriano-Manzanet Family This vault was designed by architects Fernando Vegas and Camilla Mileto and executed by Salvador Gomis under the supervision of Salvador Tomás. It was created as a tribute both to the region’s rich ceramic-making tradition and to the characteristic tile vault technique, historically widespread throughout the East of Spain.
25 Nov 2017 MDK Headquarters, Alicante Design: FRAN SILVESTRE ARQUITECTOS image courtesy of architects MDK Headquarters Building Alicante The project consists in the construction of the headquarters for Mondraker, a company dedicated to the manufacture of competition mountain bikes. Located in an industrial park and surrounded by orthogonal edification, the building seeks to break away from the adjacent geometry and encloses itself, with a circular plan hollowed out by a central courtyard.
4 Mar 2017 Stella Maris Chapel Building in Tenerife Design: Architect Alejandro Beautell photo © Efraín Pintos Stella Maris Chapel in Tenerife The plot located on a rocky headland next to the old pier, was certainly complicated due to its small size and irregular shape. This difficulty was even increased by the significant slope of the base on which the chapel was supposed to be constructed.
More Spanish Architecture News online soon
Location: Spain, western Europe
Architecture in Spain
Spanish Architects
Spanish Architecture
Spanish Architect
Spanish Hotels
Spanish Houses
Spanish Office Buildings
Architecture in Spain by City
Madrid Architecture
Barcelona Architecture
Valencia Architecture
Balearic Islands Buildings
Bilbao Buildings
Alicante Buildings
Canary Islands Buildings
Seville Buildings
Zaragoza Architecture
Gran Canaria Architecture
Cadiz Buildings
Tarragona Buildings
Salou Buildings
Spanish Architecture Guides
Spanish Architectural Guides – Walking Tours by e-architect
Cordoba Architecture Walking Tours
Granada Architecture Walking Tours
Tenerife Architecture Walking Tours
Comments / photos for the Spanish Building News page welcome
Website: Architecture
The post Spanish Architecture News: Buildings in Spain appeared first on e-architect.
1 note · View note
Text
Tumblr media
Biografía de San Juan de Ávila, conmemorando un año más de su fallecimiento .
Patrono de los Sacerdotes Españoles, reformador y escritor.
San Juan de Ávila nació el 6 de enero de 1499 (o 1500) en Almodóvar del Campo (Ciudad Real), de una familia profundamente cristiana. Sus padres, Alfonso de Ávila (de ascendencia israelita) y Catalina Jijón, poseían unas minas de plata en Sierra Morena, y supieron dar al niño una formación cristiana de sacrificio y amor al prójimo. Son conocidas las escenas de entregar su sayo nuevo a un niño pobre, sus prolongados ratos de oración, sus sacrificios, su devoción eucarística y mariana.
Probablemente en 1513 comenzó a estudiar leyes en Salamanca, de donde volvería después de cuatro años para llevar una vida retirada en Almodóvar. A pesar de llamarlas ‘leyes negras’ los estudios de Salamanca dejaron huella en su formación eclesiástica, como puede constatarse en sus escritos de reforma. Esta nueva etapa en Almodóvar, en casa de sus padres, viviendo una vida de oración y penitencia, durará hasta 1520. Pues aconsejado por un religioso franciscano, marchará a estudiar artes y teología a Alcalá de Henares (1520-1526). De esta etapa en Alcalá existen testimonios de su gran valía intelectual, como así lo atestigua el Mtro. Domingo de Soto. Allí estuvo en contacto con las grandes corrientes de reforma del momento. Conoció el erasmismo, las diversas escuelas teológicas y filosóficas y la preocupación por el conocimiento de las Sagradas Escrituras y los Padres de la Iglesia. También trabó amistad con quienes habían de ser grandes reformadores de la vida cristiana, como don Pedro Guerrero, futuro arzobispo de Granada, y posiblemente también con el venerable Fernando de Contreras. Incluso pudo haber conocido allí al P. Francisco de Osuna y a San Ignacio de Loyola.
Tumblr media
La estancia definitiva en Montilla fue especialmente fructífera. Dejó una huella imborrable en los sacerdotes de la ciudad. En una de sus últimas celebraciones de la misa le hablo un hermoso crucifijo que él veneraba: “perdonados te son tus pecados”.
Pero la enfermedad iba pudiendo más que su voluntad. A principio de mayo de 1569 empeoró gravemente. En medio de fuertes dolores se le oía rezar: “Señor mío, crezca el dolor, y crezca el amor, que yo me deleito en el padecer por vos”. Pero en otras ocasiones podía la debilidad: “¡Ah, Señor, que no puedo!”. Una noche, cuando no podía resistir más, pidió al Señor le alejara el dolor, como así se hizo en efecto; por la mañana, confundido, dijo a los suyos: “¡Qué bofetada me ha dado Nuestro Señor esta noche!”.
Juan de Ávila no hizo testamento, porque dijo que no tenía nada que testar. Pidió que celebraran por él muchas misas; rogó encarecidamente que le dijeran lo que se dice a quienes van a morir por sus delitos. Quiso que se celebrara la misa de resurrección en aquellos momentos en que se encontraba tan mal. Manifestó el deseo de que su cuerpo fuera enterrado en la iglesia de los jesuitas, pues a los que tanto había querido en vida, quiso dejarles su cuerpo en muerte. Quiso recibir la Unción con plena conciencia. Invocó a la Virgen con el Recordare, Virgo Mater... Y una de sus últimas palabras mirando el crucifijo, fue “ya no tengo pena de este negocio”. Era el 10 de mayo de 1569. Santa Teresa, al enterarse de la muerte de Juan de Ávila, se puso a llorar y, preguntándole la causa, dijo: “Lloro porque pierde la Iglesia de Dios una gran columna”.
La persona, los escritos, la obra y los discípulos de Juan de Ávila influirán en los siglos posteriores. Hemos visto los santos y autores que estuvieron relacionados más o menos con san Juan de Ávila; casi todos ellos influenciados por sus escritos, por su persona o por su obra. Se suelen encontrar, además, vestigios de influencia místico-poética en san Juan de la Cruz y en Lope de Vega. San Francisco de Sales y san Alfonso Mª de Ligorio citan frecuentemente a san Juan de Ávila. Y san Antonio Mª Claret reconocía el bien que le hicieron los escritos de san Juan de Ávila como predicador. Su influencia es notoria en la escuela francesa de espiritualidad sacerdotal, en cuyos escritos y doctrina se inspiraron.
En 1588, Fr. Luis de Granada, recogiendo algunos escritos enviados por los discípulos y recordando su propia convivencia con san Juan de Ávila, escribió la primera biografía. En 1623, la Congregación de san Pedro Apóstol, de sacerdotes naturales de Madrid, inicia la causa de beatificación. En 1635, el Licdo. Luis Muñoz escribe la segunda biografía de Juan de Ávila, basándose en la de Fr. Luis, en los documentos del proceso de beatificación y en algunos documentos que se han perdido. El día 4 de abril de 1894, León XIII beatifica al Maestro Ávila. Pío XII, el 2 de julio de 1946 lo declara Patrono del clero secular español. Pero el maestro de santos tendrá que esperar hasta el año 1970 para ser canonizado por el Papa Pablo VI.
La iglesia de la Compañía de Montilla, donde descansan sus restos, y la pequeña casa donde vivió sus últimos años san Juan de Ávila, son centros de continuo peregrinar de obispos, sacerdotes y fieles de toda España.
La Conferencia Episcopal Española ha pedido a la Santa Sede, con motivo del centenario del nacimiento de san Juan de Ávila, que sea declarado Doctor de la Iglesia Universal. Esperamos que aquél que ha sido conocido a lo largo de los últimos cinco siglos como el Maestro, pronto le sea reconocido por la Iglesia oficial el título de Doctor y Maestro del pueblo cristiano.
Oración a San Juan de Ávila.
Tumblr media
Señor Dios todopoderoso,
que de entre tus fieles elegiste
a San Juan de Ávila
para que manifestara a sus hermanos
el camino que conduce a ti,
concédenos que su ejemplo
nos ayude a seguir a Jesucristo,
nuestro maestro,
para que logremos así alcanzar un día,
junto con nuestros hermanos,
la gloria de tu reino eterno.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo.
Amén
Soneto atribuido a San Juan de Ávila.
Tumblr media
No me mueve, mi Dios, para quererte el cielo que me tienes prometido, ni me mueve el infierno tan temido para dejar por eso de ofenderte.
Tú me mueves, Señor; muéveme el verte clavado en una cruz y escarnecido; muéveme el ver tu cuerpo tan herido;muéveme tus afrentas y tu muerte.
Muéveme, en fin, tu amor, de tal manera, que aunque no hubiera cielo yo te amara, y aunque no hubiera infierno te temiera;
No me tienes que dar porque te quiera; porque aunque lo que espero no esperara, lo mismo que te quiero te quisiera.
Si queremos conocer más sobre él podemos ingresar al siguiente link.
https://www.aciprensa.com/recursos/san-juan-de-avila-4628
0 notes
monitorxpress · 5 years
Text
Rumbo a las elecciones de 2021, las principales casas encuestadoras han estado presentando sus evaluaciones de la actuación de los actuales gobernadores en todo el país.
En esos sondeos los mandatarios estatales obtienen calificaciones aprobatorias algunos, de media tabla la mayoría y reprobados un pelotón que simplemente no da una a la hora de ejercer sus funciones.
Hay unos que resaltan por controvertidos como la jefa de gobierno de la CDMX Claudia Sheinbaum, el mexiquense Alfredo del Mazo o el tamaulipeco Francisco García Cabeza de Vaca; otros por protagónicos como el Cuau Blanco, el chihuahuense Javier Corral o el veracruzano Cuitláhuac García, los casi omisos como el saliente Kiko Vega de Baja California, el campechano que sustituyó al presidente nacional del PRI Alejandro Moreno, Alito o el colimense Ignacio Peralta.
En una ponderación de encuestadoras como México Elige de Sergio Zaragoza y Aldo Campuzano, Consulta Mitofsky de Roy Campos y Parametría de Francisco Abundis se encuentran coincidencias que nos permiten como decimos líneas arriba, hablar de gobernadores buenos, regulares y de plano peores.
Veamos los casos:
Los buenos
Quirino Ordaz Coppel de Sinaloa se ubica en el pelotón de punteros.
El nativo de Mazatlán recientemente admitió el estigma sobre la violencia que históricamente ha tenido su entidad y que evidentemente afecta su imagen, pero bajo su mandato se habla diferente gracias a grandes eventos como el Tianguis Turístico, de más inversión, más confianza, más empleo y crecimiento.
Mauricio Vila Dosal en Yucatán, donde se encuentra Mérida, calificado como el municipio más tranquilo de México también figura entre los adelantados.
De esta entidad resalta la eficiencia gubernamental con una administración austera y con sectores sociales productivos, sin embargo, hay problemas vivienda social, por ello el mandatario hizo un llamado al Gobierno Federal para que implemente un esquema financiero de subsidios.
La única mujer gobernadora, Claudia Pavlovich de Sonora, se coloca igualmente en los primeros lugares.
El estado cuenta con una ubicación privilegiada para el aprovechamiento y generación de proyectos de energía renovable, situación que esta siendo bien aprovechado por la mandataria, pues en los últimos años ha logrado colocar inversiones para la construcción de este tipo de proyectos.
Siempre en estas listas aparece el actual titular de la CONAGO, el gobernador de Querétaro, Francisco Domínguez Servín, quien se ha caracterizado por tener las mejores calificaciones en materia de gobernabilidad y seguridad.
Finalmente el mandatario de Quintana Roo, Carlos Joaquín González, cierra este grupo de gobernantes que resultan en la ponderación que realizamos del trabajo de las encuestadoras mencionadas como de los mejores evaluados dentro de la geografía nacional.
Es el único mandatario del sureste que se ha posesionado con comentarios sobre el futuro del Tren Maya.
B) Los de media tabla.
Héctor Astudillo de Guerrero, José Rosas Aispuro de Durango, Carlos Mendosa de BCS, Diego Sinuhé Rodríguez de Guanajuato, Martín Orozco de Aguascalientes, Alejandro Tello de Zacatecas y Jorge Enrique Alfaro de Jalisco.
A continuación los innombrables:
El perredista Silvano Aureoles de Michoacán, es el peor calificado por sus propios ciudadanos. El estado no sólo se encuentra sitiado por el crimen organizado y el narcotráfico, afectando gravemente a las entidades vecinas como Guanajuato. También carga con graves problemas financieros.
Le sigue en los reprobados, el gobernador de Tlaxcala, Marco Antonio Mena, en donde la incidencia delictiva va al alza, mientras que el presupuesto para la procuración de justicia decae. Tan mal están las cosas que los homicidios dolosos crecieron 53% en lo que va de 2019, y se tiene registrada la deserción de varias decenas de policías estatales. Esto sin duda es una evidencia de la gravedad de la situación.
Cuauhtémoc Blanco de Morelos, es de los peores mandatarios. Apenas hace unos días cumplió un año de mandato en medio de pugnas internas en su equipo; señalamientos de intromisión del medio hermano del exfutbolista, Ulises Bravo; una creciente inseguridad, y la falta de operación que afecta a los otros dos poderes estatales.
El gobernador de Nuevo León, Jaime Rodríguez Calderón “El Bronco”, de quien se acaba de conocer que gastará 18 millones de pesos en publicidad para su Cuarto Informe, se encuentra también en el top de 5 de los pésimos.
El potosino Juan Manuel Carreras no canta mal las rancheras en materia de mal gobierno, quien podría  con varios candidatos a sucederlo ya en abiertas precampañas, de plano no ha podido ni contener la inseguridad y menos demostrar maneras de saber ejercer la conducción política en una entidad de tanto potencial como San Luis Potosí.
EN TIEMPO REAL
1.- La Cuarta Transformación en materia de salud va para adelante, les vamos a demostrar a los adversarios que con voluntad, rumbo y decisión siempre se puede, afirmó el director general del Instituto Mexicano del Seguro Social (IMSS), Maestro Zoé Robledo.
Durante el Diálogo con la Comunidad del Hospital Rural Santiago Juxtlahuaca. Atención Médica y Medicamentos Gratuitos, acto que encabezó el presidente Andrés Manuel López Obrador, el titular del Seguro Social dijo que las giras por hospitales de IMSS-Bienestar son para hablar de frente con la población, conocer sus problemas y no para señalar que todo está bien.
2.- En la Secretaría de la Función Pública, nombraron al Mtro. Raymundo Alva Huitrón como Director General de Comunicación Social. Un joven preparado y con la intuición necesaria para manejar la información de una dependencia tan sensible como la que encabeza Irma Eréndira Sandoval.
Antes Alva Huitrón se desempeñó como jefe de la Unidad Departamental de Extensión y Medios en la Escuela de Administración Pública de la Ciudad de México.
3.- El Senado de la República que preside la tabasqueña Mónica Fernández Balboa decidió otorgar este año la presea Belisario Domínguez a la luchadora social Rosario Ibarra de Piedra.
Nadie la merece más que ella. Luchadora incansable. No volvió a saber de su hijo, pero en su búsqueda, encontró cientos de historias con rostro, de desaparecidos por el Estado mexicano.
Los gobernadores: buenos @QuirinoOC, @MauVila, @CarlosJoaquin, @PanchDominguez y @ClaudiaPavlovic; peores @JaimeRdzNL, @Silvano_A, @MarcoAMena, @JMCarrerasGob y el @cuauhtemocb10 #Opinión #EnTiempoReal @jlca007 Rumbo a las elecciones de 2021, las principales casas encuestadoras han estado presentando sus evaluaciones de la actuación de los actuales gobernadores en todo el país.
0 notes
absolutviajes · 6 years
Text
Vila Real de Santo Antonio: Qué ver
Nuevo artículo publicado en https://www.absolutviajes.com/vila-real-de-santo-antonio-que-ver/
Vila Real de Santo Antonio: Qué ver
La Vila Real de Santo Antonio es un lugar que pertenece al Algarve, Portugal. Sus pies están bañados por el Guadiana y hace muchos años era conocida como una aldea de pescadores. Aunque hoy en día esta Vila es uno de los puntos clave de los turistas, siendo muy tranquila, rodeada de playas y centros culturales.
Sus primeros asentamientos vinieron de las tribus megalíticas. Luego llegaron los romanos y los árabes, dejando todos ellos su granito de arena en forma de construcciones. Aunque el terremoto del 1755 se llevó por delante muchas de ellas. Tras él, se levantó la Vila Real de Santo Antonio que hoy vamos a conocer mucho mejor.
Vila Real de San Antonio
Se trata de uno de los municipios más poblados del Algarve. Un municipio que está divido en tres parroquias como son ‘Monte Gordo’ que está a tan solo unos 3 kilómetros, ‘Vila Nova de Cacela’ situada al sureste del Algarve y como no, la ‘Vila Real de San Antonio’ que es la parte central de todas ellas. Como bien hemos mencionado, era la pesca el motor de un lugar como éste. El atún y la sardina eran los principales pero es cierto que en los años 60 entró en declive y el turismo fue quien salvó la zona. Tanto sus playas como su cultura son dignas de ser visitadas.
Plaza Marqués de Pombal
Una de las cosas qué ver en la Vila Real de San Antonio es la Plaza Marqués de Pombal. Aunque hace algunos años se hacía llamar la Plaza Real. Se puede decir de ella que es el punto clave de toda la ciudad. Está adornada con árboles y en ella también podemos ver el obelisco. Un monumento que se levantó en el año 1776 y en honor al rey José I. Además, es habitual verla rodeada de gente a lo que se suman algunos puestos de golosinas y hasta conciertos.
Centro Cultural Antonio Aleixo
Se trata de unos de los edificios históricos por excelencia. Aquí podrás ver tanto una exposición de arte como espectáculos de lo más variados. Ocupa el lugar del antiguo mercado de la ciudad y es otro de los puntos de encuentro clave. Porque aunque no acudas a dichas representaciones, te asombrará su arquitectura. No es complicado encontrarlo, porque además de que llama mucho la atención lo tendremos justo al lado de la plaza que acabamos de citar.
Museu Galería Manuel Cabanas
Aunque está en el mismo lugar, también queríamos hacerle una mención a parte. Porque en el ‘Museu Galería Manuel Cabanas podrás ver todas las obras de este pintor. Pero es que además, hacía grabados en la madera, que bien se merecen una visita. De hecho, se dice que aquí reposa la mayor colección de grabados de todo el país. Más de 200 piedras se han usado para la impresión litográfica de latas de conserva. Podrás visitarlo tanto en horario de mañana como de tarde y todos los días.
Iglesia de Nossa Senhora da Encarnaçao
Esta iglesia se construyó en el siglo XVIII. Parece que no tenemos que movernos demasiado porque se encuentra en la Plaza Marqués de Pombal. Para su entrada podemos ver una gran puerta que está bajo una ventana de considerables dimensiones. Además de ello, nos encontraremos con unas capillas laterales. Su fachada fue diseñada por Reinaldo Manuel dos Santos. Está compuesta por un coro, capilla, sancristía. La bóveda interior como sus acabados en madera, hacen de este lugar algo único en su belleza. Justo en el altar mayor es donde se encuentra la imagen de Nuestra Señora de la Encarnación. También se dice que la iglesia cuenta con unas reliquias del siglo XVIII en forma de imágenes.
Un recorrido por las playas
Sin duda, la zona de playas es otro de los puntos de interés para todos los viajeros. Una de las más cercanas es la Playa da Lota. Cuenta con pequeñas dunas y vegetación, siendo una de las más extensas. Por lo que es perfecta tanto para darte un largo paseo como para pasar un día de playa con toda la familia. Otra de las más conocidas es la playa de Santo Antonio. Parte de la desembocadura del Guadiana y hay que decir que son unos 12 kilómetros. Lo que también la hacen perfecta para poder pasar uno de tus mejores días de vacaciones en la Vila Real de Santo Antonio.
Sus aguas son tranquilas y no demasiado frías. A su lado nos encontramos con un bosque de nombre Mata Nacional. Si te desplazas hasta Cacela merecerá la pena, por ver esta nueva playa. Se le conoce como playa de Cacela Velha. Puedes ir desde Manta Rota a pie hasta este punto. Aunque no te extrañes de que aparezca algún barco desde Sitio da Fábrica. Aunque no sea tan extensa como las anteriores, sin duda, su belleza merece que nos demos un capricho. Eso sí, hay que mencionar que no cuenta con servicios como ocurría en las anteriores. Todo esto y mucho más podrás disfrutar en la Vila Real de Santo Antonio.
0 notes
12endigital · 6 years
Text
El Alcalde de Alicante, Luis Barcala, ha participado esta mañana, junto con todo el Equipo de Gobierno, así como los concejales de Ciudadanos, en los actos de conmemoración del 770 aniversario de la Toma del Castillo de Santa Bárbara, organizados por el Ayuntamiento en colaboración con la Asociación Conde de Gazola, Sub Delegación Defensa Alicante, el grupo de Operaciones Especiales, Regimiento Artillería Antiaérea 73 Cartagena, Tercio de Levante Infantería de Mariana, Patrulla Águila EA, Concatedral de San Nicolás, y a la Basílica Santa María.
El acto ha sido presidido por el General Jefe del Mando de Operaciones Especiales del Ejército de Tierra y Comandante Militar de Alicante Excmo. Sr. D. Demetrio Muñoz García y ha contado con la presencia también del Subdelegado del Ministerio de Defensa, Illmo Sr. D. Juan Bosco Montero, el Comandante Naval, Illmo Sr. D. Gustavo Adolfo Gutiérrez y el Teniente Coronel Jefe Interino de la Guardia Civil, Francisco Rodríguez Lorenzo.
La jornada ha comenzado en el Castillo de Santa Bárbara con la entrega por parte del Alcalde y del Presidente de la Fundación Conde de Gazola de una corona de flores a Santa Bárbara
La jornada ha comenzado en el Castillo de Santa Bárbara con la entrega por parte del Alcalde y del Presidente de la Fundación Conde de Gazola de una corona de flores a Santa Bárbara en las ruinas de la antigua ermita de la fortaleza. Posteriormente y ante la atenta mirada de centenares de curiosos en la Plaza del Mar, se ha procedido a la realización del acto militar, en el que se han izado la Bandera Nacional, al mismo tiempo que se disparaban un total de 21 salvas de ordenanza, para posteriormente proceder al acto de homenaje a los caídos con la entrega de una corono de flores al monumento al Soldado de reemplazo,para finalizar con el sobrevuelo de la Patrulla Águila.
Barcala ha destacado que “Alicante presume de su castillo y de Santa Bárbara. Es el monumento más visitado de la ciudad, no solo por su imponente configuración defensiva, sino también por las magníficas vistas de la bahía de Alicante que podemos disfrutar, por lo que es un placer representar a todos los alicantinos es esta celebración de un hecho histórico, que ha marcado el devenir de nuestra ciudad”.
El origen de esta celebración se remonta a 1248 cuando el gobernante musulmán de la Taifa de Murcia firmaba el Tratado de Alcaraz con el infante de Castilla Don Alfonso, el futuro rey Alfonso X el Sabio
El Alcalde también ha querido “agradecer el esfuerzo realizado en la organización de este acto a la Asociación Conde de Gazola -que reúne a los antiguos alumnos del Real Colegio de Artillería de Segovia, la academia de formación miliar en activo más antigua del mundo, creada en 1764 por Carlos III-, en la figura de su presidente, el teniente general D. Antonio de la Corte García, y a su junta directiva, así como a D. Demetrio Muñoz, comandante militar de Alicante y jefe del Mando de Operaciones Especiales (MOE) de Alicante, nuestros boinas verdes. Así como al Subdelegado de Defensa, D. Juan Bosco por su apoyo ante el Ministerio y los distintos mandos militares”.
El origen de esta celebración se remonta a 1248, cuando en plena expansión cristiana, el gobernante musulmán de la Taifa de Murcia firmaba el conocido como Tratado de Alcaraz con el infante de Castilla Don Alfonso, el futuro rey Alfonso X el Sabio, por el que todo el reino musulmán de Murcia se pondría bajo el protectorado de la Corona castellana, incluido castillos de importancia como los de Alicante, Lorca o Chinchilla.
En lo que respecta a la villa de Alicante, en principio la idea era la de repoblar la ciudad con pobladores cristianos, origen de la expansión de la medina islámica (Vila Vella) hacia la Vila Nova cristiana.
La conquista militar, incluido la fortaleza, culminaba el 4 de diciembre de 1248, cuando las tropas castellanas del infante Don Alfonso tomaban el castillo
El gobernador musulmán de Alicante Zayyan ibn Mardanish no aceptaba estos acuerdos, con lo que sería obligado junto a muchos pobladores a abandonar la villa en 1247, fecha que podemos considerar la del comienzo del dominio castellano de la villa alicantina. La conquista militar, incluido la fortaleza, culminaba el 4 de diciembre de 1248, cuando las tropas castellanas del infante Don Alfonso tomaban el castillo. Era el momento en que se firmaban los acuerdos entre Castilla y Aragón para fijar de nuevo los límites de expansión de ambas coronas, permaneciendo Alicante bajo soberanía castellana durante cuarenta y ocho años más, hasta que en 1296 el rey Jaime II tomaba la villa para la corona aragonesa.
Alfonso de Castilla, una vez conquistada Alicante a los andalusíes, conmemoró la victoria denominando al castillo, hasta ese momento árabe, «de Santa Bárbara», por coincidir esta festividad con el día de la toma de la villa por las tropas cristianas.
Para finalizar los actos de conmemoración, esta tarde tendrá lugar a las 18.30 horas un concierto Conmemoración 770 Aniversario del la Toma de Alicante a cargo de la Unidad de Música del Terciario Levante de Infantería Marina. Concatedral del San Nicolás y mañana a las 12 horas una Misa Solemne en Honor a Santa Bárbara con la participación del Tenor Don Pedro Santo Bueno en la Basílica de Santa María.
Gran expectación en los actos del 770 aniversario de la «Toma del Castillo de Santa Bárbara de Alicante» El Alcalde de Alicante, Luis Barcala, ha participado esta mañana, junto con todo el Equipo de Gobierno, así como los concejales de Ciudadanos, en los actos de conmemoración del 770 aniversario de la Toma del Castillo de Santa Bárbara, organizados por el Ayuntamiento en colaboración con la Asociación Conde de Gazola, Sub Delegación Defensa Alicante, el grupo de Operaciones Especiales, Regimiento Artillería Antiaérea 73 Cartagena, Tercio de Levante Infantería de Mariana, Patrulla Águila EA, Concatedral de San Nicolás, y a la Basílica Santa María.
0 notes
praza-catalunya · 6 years
Text
Os mapas do mundo pictórico, segundo Jorge R. Pombo
A arte da pintura ten unha historia ben encerellada en Europa. Desde hai século e medio mesmo semella que a caixa artística de Pandora rebentou e as opcións pictóricas pasaron a ser infinitas. En tal escenario, que un artista sexa orixinal e logre atopar o seu propio vieiro creador –e sexa este camiño estimado pola crítica e mais polas institucións-- é un gran triunfo. Jorge R. Pombo, pintador de pinturas, é un destes casos.
Lito Caramés
Tumblr media
Viatge a l’essència de la pintura. Fundació Vila Casas
Barnett Newton, pintor abstracte i intelectual notable de l’escola de New York, va escriure que el salt evolutiu de l’escola veneciana de pintura –que va acabar poc abans de 1600-- va ser tan gran que es podria canviar per capritx l’ordre cronològic de tots els pintors entre aquella data i Delacroix (1830) sense detectar-ne les alteracions. De fet l’artista romàntic francès va recuperar els valors de Tintoretto i El Greco, sobretot la sensació de moviment global de l’escena, i va conferir-los una nova dimensió (Jorge R. Pombo, 2018).
O artista Jorge R. Pombo vén de abrir unha nova escolma da súa creación nas salas de Can Framis, espazo privilexiado da Fundació Vila Casas. A oferta que Pombo presenta en Barcelona en Viatge a l’essència de la pintura vén sendo un resumo do seu quefacer dos últimos dez anos. Pombo (Barcelona, 1973, e cos seus ancestros na bisbarra de Becerreá) decidiu marchar hai dez anos desta vila, onde se formou como pintor, e residir en varias cidades; entre elas New York, onde coñeceu novos xeitos de enfrontarse a un lenzo, e posteriormente en Italia onde vive actualmente.
A relación de Jorge R. Pombo coa pintura é especial. O artista é un gran coñecedor da pintura europea, admirador dos grandes mestres. Así o demostran os traballos que leva feito a partires da análise e coñecemento da obra de Velázquez, de Caravaggio, Delacroix, Tintoretto, Ribera, por mencionar algúns deles. O que realmente lle importa a Pombo é o proceso creativo, o tratamento da pintura sobre unha superficie plana para, dese xeito, pretender reproducir a realidade visible. Moi influenciado, no seu momento, polos xeitos de traballar de artistas como Richter ou Polke, que foron quen de interactuar pintura e fotografía aló polos anos 60 e seguintes (interrogando así á tradición pictórica europea), a Pombo foille quedando como eixo das súas teimas a pintura, en singular e en cores. A pintura máis aló dos motivos que se poden escoller para pintar, máis aló de elementais ou complicadas composicións e estruturas. Contan que unha das veces que Ives Tanguy, o pintor surrealista, andaba moi mal de cartos quixo vender un cadro a un amigo; o amigo dille que non, que xa ten obras súas, “pero se queres pintar o enreixado da casa ...” Tanguy aceptou. Comentario do amigo: “non se molestou, para Tanguy a pintura é a pintura”. Pois ese é o senso que ten a pintura para Pombo. O seu propósito é pintar a pintura sen teorizacións; con automatismos.
Hai escasos meses Pombo tivo exposta obra na galería Artur Ramon, tamén de Barcelona. Daquela tratábase de mostrar un tema sobre o que leva tempo traballando o artista agora residente nese paraíso da pintura que é Italia: Variacións de Tintoretto, o magnífico pintor veneciano. Quen visitou aquela exposición xa comprendeu moitas cousas das liñas mestras que encamiñan a Pombo a xogar e saber xogar perfectamente coa tradición barroca ou renacentista e mais coa actualidade do século XXI. Pombo vén sendo un saltimbanqui no mundo da arte. Dito o de saltimbanqui cos máximos respectos: a persoa que sabe facer pinchacarneiros por riba de espazos e tempos, que coñece a forza da maxia concentrada nas pinceladas que lle chegan desde a profundidade de 5 séculos, e que cun Ale hop! sabe revirar e reinterpretar.
Tumblr media
Viatge a l’essència de la pintura. Os mapas e os días. POST NO BILLS
Un mapa, al fin y al cabo, también es un cuadro, una representación a escala del mundo, un sistema de signos visuales que han de ser descifrados por la mirada y por la inteligencia. El pintor camina por Roma o Venecia como por uno de esos mapas de Borges que tienen el tamaño y el detallismo exactos de los territorios que representan. Y cuando mira un mapa de la ciudad encuentra la belleza plástica suprema de su topografía, y es como si la estuviera viendo desde arriba (Antonio Muñoz Molina, 2018).
Na exposición, Viatge a l’essència de la pintura, que agora ofrece Pombo ao público barcelonés, ese público que xa nos anos 90 coñeceu ou puido coñecer obra súa (aínda que diferente), é doado observar que aspectos da pintura lle produciron o atractivo de volcarse nun traballo minucioso, exhaustivo. Hai en Can Framis varias pezas que teñen como base argumental os mapas, os planos de cidades. Jorge R. Pombo é unha persoa que levita. A forza de abstracción que ten permítelle sobrevoar a realidade. Só así se entende que traballe con mapas. Os mapas, representacións aéreas do mundo. Como podían hai séculos imaxinar a representación dos continentes desde o aire? Os humanos non voan! Como se elaboraron mapas cun punto de vista tan pegado á terra? Os humanos nin en globo podían constatar a fasquía dos espazos. Agora si. E Pombo non desaproveita a ocasión para levitar. Nas salas de Can Framis están os mapas/planos de cidades como New York, Jerusalem, Roma, Istanbul, etc. Planos sobre os que logo practica os seus exorcismos. Os planos urbanos que se poden apreciar colgados das paredes en formatos grandes, semellan ampliacións fotográficas desas pezas que nas oficinas de turismo reparten aos turistas. Pero non. Pombo tampouco é Richter, ou Polke. Non. Pombo o primeiro que fai na elaboración de Tríptic New York (2012-14), ou en Tríptic de Religare (Jerusalem, Vaticano, Makkah al Mukarramah (2015) –por exemplo-- é pintar con todo detalle e ao óleo os inmensos planos das cidades (os planos de New York chegan aos 3 metros, e o propio artista confesa que lle levou ano e medio pintar con toda meticulosidade rúas, peiraos, ríos, etc.). Nada de fotografía ampliada. Non. Só pintura ao óleo. O saltimbanqui levita e traballa artesanalmente. Despois, unha ver rematado este primeiro estadio, fidel á representación que do espazo urbano se fai, e ao proceso reprodutor das artes gráficas, comezan as súas intervencións sobre a pintura: grafitteos, rodetes con pintura industrial sobre a outra pintura ao óleo. E tamén fai outra cousa: superpoñer no mesmo lenzo –e sempre con óleo-- imaxes de fachadas de edificios de dúas cidades que, en principio, non teñen aparente relación entre elas (México DF/Genova, 2012; Doha/París, 2011). Puro xogo de transparencias e superposicións.
Tumblr media
Pombo ten afirmado que a el atráelle moito o xogo de contrarios, o automatismo. Na presentación de Viatge a l’essència de la pintura o artista comentou unha anécdota que ilustra as súas intencións. Cando Basquiat pintaba, en New York, facíao coa televisión prendida, como unha compañía na soidade do estudo. E na pintura que andaba a artellar podía aparecer Mickey Mouse ou outra personaxe dos cartoons que estaba vendo. Intención? Ningunha; puro automatismo, nada de intencionalidades. Este xeito de facer Pombo aprendeuno precisamente nas súas estadas en New York: non procesos intelectuais, interpretacións previas á obra. Non. O puro automatismo tan preto do action painting. Estes meses hai en Barcelona (Fundación Mapfre) a interesante exposición Picasso-Picabia. La pintura en cuestión, nela pódese ver algunha peza de Francis Picabia (Barcelone, por exemplo) onde utiliza o seu famoso e innovador recurso das transparencias: superpoñer varias imaxes no mesmo lugar; unha forma inventada por Picabia de traballar collages con pintura. Xeitos de brincar aos surrealismos: o retrato dunha muller (española), o perfil doutra persoa, e de fondo unha reprodución caricaturesca do Cristo en Maxestade de san Climent de Taüll. Pombo fai transparencias cos mapas de grandes urbes; e Picabia, que facía? Mapas das esencias do ser humano?
Pombo é o saltimbanqui provocador. As pezas que agora colgan en Can Framis pódense ler como palimpsestos: espazos nos que escriben máis dunha mensaxe, unha sobre outra. A provocación segue. Cando estivo en New York cansouse de ver polas rúas, nas obras de edificios en construción ou restauración o cartel POST NO BILLS, un aviso feito con plantilla e pintura industrial e rodete. Pois ben en varios casos e pezas Pombo copia ao detalle (tamaño e cores) unha peza clásica, La Pietà dei mendicanti, de Guido Reni, é unha delas, e sobre esa famosa e fermosa composición de 1614, Pombo espétalle –400 anos despois-- o afiche POST NO BILLS. Pura provocación. Loita de contrarios. Automatismos.
Tumblr media
Jorge R. Pombo, moitas exposicións en Italia
El pintor (Jorge R. Pombo) ha visto en Italia los grandes ciclos de frescos que se dilatan por muros, bóvedas, cúpulas, corredores, los paisajes y las multitudes humana, las arquitecturas pintadas que se miden con la escala de lo real y aprovechan el engaño óptico de la perspectiva para extenderse hacia las profundidades y lejanía, al fondo de arvos y columnatas, bajo cielos pintados que se parecen mirados desde abajo al cielo real (Antonio Muñoz Molina, 2018).
A valía dun artista como Pombo pode medirse de moitos xeitos. A viaxe das súas creacións por galerías de arte de España, Estados Unidos, Italia e Alemaña é imparable. Pero hai un feito aínda más consistente nesa apreciación: a valoración das institucións. Mormente en Italia. No ano 2014, por exemplo, Pombo presenta a súa exposición Lucca – The Passion, dentro da Chiesa di Santo Cristoforo da cidade toscana de Lucca. Nada menos que en 2016 presenta o seu proxecto Religare no Grande Museo del Duomo de Milano. Para ocasión tan fausta, Pombo arrinca, neste caso, da utilización dese infinitivo latino (religare) co significado de atar, volver a xuntar, recoser, para encher as paredes da capela de San Gottardo in Corte –adxunta ao Duomo de Milano– con planos e mapas de cidades sagradas para as relixións monoteístas: Jerusalem, Vaticano, Makka. Con ese significado conceptual elabora un discurso de aproximación, de crítica, de evidencia dos conflitos, dentro dun espazo destinado precisamente ao culto relixioso.
Neste ano en curso, ano da celebración do Cinquecento Anni di Tintoretto, Pombo presenta na Scuola Grande di San Rocco (Venezia) as súas Variazioni della Strage degli Innocenti do Tintotetto. É a única exposición dun pintor coetáneo que participa dentro do programa oficial da conmemoración do Cinquecento Anni di Tintoretto, efeméride que celebra o V centenario do nacemento do pintor Jacopo Comin, máis coñecido como Il Tintoretto, polo oficio do seu pai.  
E neste mes de outubro pasado, no Palazzo da Mosto, Reggio Emilia, Pombo, xunto co escenógrafo Daniele Ardillo, vén de presentar a peza MAPS 1:610. En reralidade trátase dunha composición musical, escenográfica de danza e pictórica. Sobre un ou máis mapas pintados con carbón por Pombo, uns e unhas bailarinas danzan ao son das músicas, intervindo sobre o pintado, e variando formas e liñas dos mapas. Ao final deste vídeo pódese ver a preparación da performance.
Tumblr media
Viatge a l’essència de la pintura. As variacións
La utilització de pintures clàssiques per a la meva recerca pictòrica va començar el 2005, amb el Crist a la Creu de Velázquez, i va continuar després amb altres mestres, com ara Caravaggio, Tiziano, Guido Reni, … Ho concebo com un exercici conceptual d’apropiació. Una proposta contradictòria, d’homenatge i vandalisme alhora. Amb la lluita de contraris com a camp de lloc, com a plantejament de base de cadascun dels meus quadres (J. R. Pombo, 2018).
Desde o ano 2005 Jorge R. Pombo dedícase prioritariamente, e nese seu entender a pintura e o seu proceso creador, a xestionar variacións sobre obras consagradas de grandes mestres da pintura. Reproduce a obra, tal cal, e logo guinda sobre ela o azar: un disolvente. Que busca? Que pretende? Coa primeira parte pode, evidentemente, dicir que rende homenaxe a quen fundamentaron a pintura europea ao longo dos séculos. E coa destrución caprichosa desa exacta reprodución? Nesta parte o artista envurúllase coa túnica do místico e percorre os vieiros do camiño, o Tao. Execución, eliminación. Os contrarios. Pombo coloca a pintura de Tiziano ou Delacoix, copiada amorosamente, no chan e sábese monxe budista ante a mandala primorosa e rematada. Que cómpre?: destruíla. O importante é o proceso, non o resultado final. Pero o disolvente non bota as cores ao vertedoiro: xoga con eles. E aquí é onde entra o azar, as improvisacións que se escoitan a un Coltrane sublime. A pintura automática herdada do surrealismo, vía a escola de New York e o seu expresionismo abstracto. O baldeo contra o dripping.
Pombo ten o descaro de facer o que lle peta. Practica a metapintura apropiándose do espírito e as esencias estéticas de grandes artistas, para logo rachar con eles: en curto espazo de tempo, en escasos metros cadrados é quen de convocar aos demiúrgos, e proceder á alquimia de viaxar violentamente do pasado ao futuro. Cal é a resultante? O presente, puro e duro. O presente do xogo. Se fose fotógrafo sería tamén un enfant terrible.
Con este proceso longo, respectuoso e debedor na súa primeira parte, e inesperado, na segunda, o artista con obradoiro en Rubí, culmina elaboracións tan suxestivas como as variacións sobre La Liberté guidant le peuple (1830), de Eugène Delacroix, en especial esta Variation on Delacroix’s ‘Liberty Leading the People‘ (II), de 2009. As figuras ben coñecidas que se intúen por medio da néboa dos séculos, brazos, corpos, bandeiras a vibrar co capricho do disolvente. Ou trátase do que hai máis aló do espello? E se Pombo entrou con este lenzo maxestoso na caverna platónica e está a mostrar as ideas? Non as ficcións falsas das aparencias; non. A idea. Todo un xogo: pintar a liberdade dun romántico para logo desvelar a Liberdade real; a conceptual. Outro tanto é preciso dicir da Variation on Caravaggio’s ‘Saint Jerome‘ (4), 2015. A fantástica pintura do grande innovador da pintura europea céntrase aquí nunha vanitas barroca: o santo ermitaño reflexionando sobre a vida, ante o futuro, a caveira. O resultado de Pombo vén sendo un mandala tinguido de vermello na que manda a idea da morte, da transitoriedade.
Na galería Artur Ramon, precisamente Pombo presentou hai escasos meses as súas variacións sobre Tintoretto. Aproveitando que neste ano 2018 en Venecia conmemoran o Cinquecento Anni di Tintoretto, o saltimbanqui da pintura executa as súas variacións sobre obras deste pintor veneciano. En concreto sobre unha obra icónica para a cidade dos canais e ben coñecida dentro da historia da pintura: Il Miracolo dello Schiavo (1548). Trátase dun lenzo de 415 por 541 centímetros que a Sereníssima lle encarga a Tintoretto. Unha peza grande que Pombo reproduce varias veces con exactitude, para logo baldear disolvente e esperar que o azar a as propiedades químicas decidan o resultado final. Automatismos.
Lito Caramés
EXPOSICIÓN: Viatge a l’essència de la pintura
Fundació Vila Casas - Can Framis
ata o 30 de xaneiro de 2019
0 notes
worldhotelvideo · 6 years
Video
youtube
EPIC SANA Algarve Hotel in Albufeira, Portugal (Europe). The best of EPIC SANA Algarve Hotel Hotel. Welcome to EPIC SANA Algarve Hotel in Albufeira, Portugal (Europe). The best of EPIC SANA Algarve Hotel. Subscribe in http://goo.gl/VQ4MLN General services available include wifi available in all areas. beach, tennis court and golf course (within 3 km). In the section of restaurants we will be able to enjoy room service, breakfast options, bar, restaurant (à la carte), restaurant and breakfast in the room. To relax, the establishment has swimming pool, indoor pool (all year), outdoor pool (seasonal), beachfront, spa and wellness centre and fitness centre and sauna. For the reception services we will be able to find concierge service and 24-hour front desk. Within the common spaces you can enjoy garden. The cleaning of the facilities will include laundry, shoeshine and ironing service. If you fly for business reasons in the establishment you have meeting/banquet facilities. shops (on site). We can highlight other services like non-smoking rooms, air conditioning, soundproof rooms, facilities for disabled guests, lift and family rooms [https://youtu.be/-uCrIlWGOns] Book now cheaper in https://ift.tt/2KsuINL You can find more info in https://ift.tt/2rJkMZu We hope you have a pleasant stay in EPIC SANA Algarve Hotel Other hotels in Albufeira Muthu Clube Praia da Oura https://youtu.be/hCXusvvEG1w Falesia Hotel - Adults Only https://youtu.be/STg7HKtjKgI Vila Joya https://youtu.be/EtEpCRp0ziQ Aqua Pedra Dos Bicos - Adults Only - Design Beach Hotel https://youtu.be/AYeX6oaX01I Sao Rafael Atlantico https://youtu.be/VtHIAl-8BAU Grande Real Santa Eulalia Resort & Hotel Spa https://youtu.be/Wi-kh4B6PRg Sao Rafael Suites - All Inclusive https://youtu.be/EIQMru0hU3k Hotel Apartamento Areias Village https://youtu.be/cDEHY0GLzD0 Balaia Golf Village https://youtu.be/vlKH2lj6iRI Cerro Mar Atlantico & Cerro Mar Garden https://youtu.be/VH3OgHUizrE Vila Gale Cerro Alagoa https://youtu.be/XmMVzu-iCLw Salgados Dunas Suites https://youtu.be/-71MQF0ukOA Alpinus Algarve Hotel https://youtu.be/wibz2AkugqU Other hotels in this channel Hotel Relais Villa Del Golfo & Spa https://youtu.be/GswDMH9M3uk Crowne Plaza London Battersea https://youtu.be/M_qvIP3Y9Bk Hilton Dalian https://youtu.be/uRLL6vX70nY BE Jardin Escondido By Coppola https://youtu.be/BJ9DhitxUyg Sanctuary Hotel New York https://youtu.be/Bn6eZqLHs4w TWING STAY in Taiwan https://youtu.be/aue01Aonsnk Foshan Royal Prince Hotel https://youtu.be/W5Xu7Md-HyE Best Western Premier Mondial https://youtu.be/HaSSHyL7GfQ Grande Albergo Alfeo https://youtu.be/31N34BxR8p4 Salles Hotels Marina Portals https://youtu.be/YuRnV4Q9BPs Vento Hotel and Resort Lijiang Qingxi https://youtu.be/ZFfXMHSIk0w Four Points by Sheraton Hangzhou, Binjiang https://youtu.be/YaH7GBc2K00 Hotel Costa San Antonio https://youtu.be/0HRo43aTUX4 Sheraton Cairo Hotel & Casino https://youtu.be/Xs29H0RwXA4 Brondo Architect Hotel https://youtu.be/aoJdDO91e5s In Albufeira we recommended to visit In the Portugal you can visit some of the most recommended places such as Zoomarine, Praia dos Pescadores, Ruinas romanas de Cerro da Vila, Coelha, Praia da Falesia, Castillo de Paderne, Museu Municipal de Arqueologia de Albufeira, Playa de la Marina and Praia da Rocha Baixinha. We also recommend that you do not miss Praia da Galé, Praia de São Rafael, Aqualand Algarve, Praia da Senhora da Rocha, Praia da Oura, Falesia Beach, We hope you have a pleasant stay in EPIC SANA Algarve Hotel and we hope you enjoy our top 10 of the best hotels in Portugal All images used in this video are or have been provided by Booking. If you are the owner and do not want this video to appear, simply contact us. You can find us at https://ift.tt/2iPJ6Xr by World Hotel Video
0 notes
esepress-com · 7 years
Link
Qué poco queda para Semana Santa, y es que este año se ha adelantado bastante, por lo que también toca hacer algunos planes anticipados para disfrutar de alguna divertida escapada en estos días festivos. Si eres de los que aprovecha en Semana Santa para hacer algún pequeño viaje de unos días, os damos unas cuantas ideas.
Partiendo de la base de que hay que anticiparse para conseguir precios más competitivos, ya que en Semana Santa todo sube, tenemos algunas propuestas que suelen tener buen precio si se buscan ofertas y alojamientos que no sean caros, tipo hostel o apartamentos. Si nos ponemos a buscar ya, encontraremos algo interesante para ver alguno de estos lugares.
Malta
Malta puede ser una buena elección para una escapada. Podemos ver lo principal en poco tiempo y disfrutar de unos estupendos precios dentro de la isla. En este destino podremos alojarnos en La Valletta, para ver su centro histórico, pero también hay que hacer viajes en barco para ver la isla de Gozo y lugares como la Ventana Azul, que actualmente ya no es lo que era porque se derrumbó en un temporal, pero sigue siendo un lugar de visita muy importante.
Ibiza
Si somos de los que no nos atrae la Ibiza más concurrida del verano, repleta de turistas y fiestas, entonces, seguro que podemos hacer un hueco en Semana Santa para visitar la isla. Visitar el casco antiguo de Dalt Vila, o ver las localidades de San Antonio y Santa Eulalia, tomar el sol en Cala Salada o Cala Conta o divertirse de noche en algunas de las discotecas más famosas. Lo mejor será poder disfrutar de la isla sin tanto ajetreo de gente.
Burdeos
Burdeos es una bella ciudad que se puede ver en poco tiempo, por lo que es una gran candidata para las escapadas de Semana Santa. La famosa Plaza de la Bolsa, con su espejo de agua, es imprescindible, pero también podremos disfrutar del Puente de piedra sobre el río Garona o de la catedral gótica de la ciudad.
Bruselas
Bruselas es otra estupenda propuesta para una escapada. Una auténtica ciudad europea en la que disfrutar de lugares como la Grand Place, en su corazón histórico, o el divertido Manneken Pis, la estatua del niño que se ha convertido en símbolo de la ciudad. Entrar en el conocido Atomium o visitar el Palacio Real son otras de las ideas para pasar un entretenido puente en Bruselas.
Düsseldorf
Hay muchas ciudades alemanas que realmente son interesantes para hacer visitas en escapadas, como Colonia, Hamburgo o Frankfurt. En esta ocasión hablamos de Düsseldorf, una ciudad que ofrece un poco de todo. Tenemos un casco antiguo que ha sido reconstruido tras la Segunda Guerra Mundial, y en donde se puede disfrutar de la céntrica Burgplatz por el día y de un animado ambiente por la noche. Esta ciudad también cuenta con una zona de playa junto al Rin y con espectaculares vistas desde el Rheinturm, la Torre del Rin.
Oporto
Oporto es elegida por muchos para una escapada, porque está cerca y ofrece estupendas conexiones gracias a su aeropuerto. Esta ciudad es conocida por sus vinos y en ella se pueden visitar bodegas pero también hacer paseos en barco por el río o ver la famosa librería Lello, en la que se rodaron escenas de Harry Potter. Otros lugares de interés son el Palacio de la Bolsa, la Torre de los Clérigos  o la estación de Sao Bento.
Bolonia
En Italia también encontramos muchas interesantes ciudades por visitar. Si no quieres ir a Roma o Venecia en fechas concurridas, aprovecha esta escapada par ver lugares como Bolonia. La Piazza Maggiore es su lugar más céntrico, y además estamos ante una plaza que se conserva tal y como era en el siglo XV. En ella veremos la Basílica de San Petronio, el Palacio Comunal o el Palacio del Rey Enzo. Las torres de la ciudad eran muy abundantes en el pasado y hoy en día solo se conservan algunas, de obligada visita, como las de los Asinelli y Garisenda.
Londres
Londres siempre es una buena escapada, tanto si ya has ido y quieres volver como si es la primera vez que la visitas. Hay precios muy competitivos todo el año y por ello nos parece una buena propuesta. Ver el Big Ben, la gran cantidad de museos con entradas gratis o subirse al London Eye siempre es un buen plan.
París
Si lo que deseas es una bonita escapada romántica, no dejes escapar alguna oferta que pueda surgir para visitar París. Subirse a la Torre Eiffel o disfrutar de monumentos como el Arco del Triunfo o Notre Dame es algo que hay que hacer alguna vez en la vida.
Algarve
Si lo que deseas es una relajante escapada de playa y ocio, lo tienes fácil si buscas cómo ir al Algarve. Un lugar con playas muy bellas y buen tiempo casi asegurado en Semana Santa.
0 notes
que-noticias · 7 years
Text
El padre de los niños de Alcalá "se saltó un control" y pretendía salir de la Península
El padre de los niños de Alcalá “se saltó un control” y pretendía salir de la Península
EUROPA PRESS Iba a una “velocidad totalmente excesiva” y los agentes decidieron, por el bien de los menores, no poner más controles y seguirle “de lejos”. La Policía de Portugal le intervino varias armas de fuego, un cuchillo, unos 247.000 euros en metálico y diversa documentación. Detenido en Vila Real de San Antonio el padre que secuestró a sus tres hijos menores. El vecino de Alcalá la Real…
View On WordPress
0 notes
alexander40wong · 7 years
Text
These Are The Hottest Places To Go In Ibiza At Night
Ibiza is one of the most famous places in the world for nightlife. It’s full of superclubs, party hotels, beach bars and some really, really nice restaurants. During the summer months, many of the world’s leading DJs take up residences in the superclubs and hotels. And if you fancy joining them, here’s our guide to the island’s best nightlife – as well as a few suggestions for when you need a night off.
And while you read, here’s a playlist to get you started.
The Superclubs
David Guetta at Pacha
During the summer months, Ibiza’s all about the superclubs, which are largely found outside of town. They can be expensive (it’s best to go for drinks at a bar in town first), they really are where the party’s at, and should be experienced at least once.
Pacha
Pacha has been open since 1973. It’s just outside Ibiza Town, and is the only superclub that opens year-round. Specialising in House music, residencies during the summer months include the world’s biggest DJs, like David Guetta.
For something a bit different, try the smaller downstairs spaces – the Global and Funky Rooms. That’s where you’ll find a more diverse musical line-up, including R&B, hip-hop and disco, and occasionally stage live gigs. You can also chill out under the stars on Pacha’s rooftop terrace and restaurant.
Privilege
Officially the world’s biggest nightclub, Privilege is big enough to host up to 10,000 clubbers. It’s a vast aircraft hanger-like space, found just outside the village of San Rafael. Underneath its 25 metre high ceiling you’ll find gardens, chill out areas, an impressive dome and lavish stage sets.
Amnesia
Amnesia is now over 40 years old, one of the island’s most beloved clubbing institutions. It’s never far from the world’s best club lists.
Found between Ibiza Town and San Rafael, it’s famous for its superstar DJs – including Carl Cox and Paul Van Dyk. It’s regular, well known parties include Cream, Music On and Cocoon.
But the real star is its technical specs. The club’s custom-made soundsystem is one of the most powerful around. The dance floor is surrounded by ice cannons, which blast revelers with plume of cooling, and very cool-looking, fog. The stage is equally impressive, DJs perform from within a giant high-tech pyramid set.
Glitterbox at Hï
Formerly known as Space, Hï is by Playa d’en Bossa beach, to the west of Ibiza town. It’s got very impressive light shows, and an equally impressive view from the open-air terraces. There’s even a DJ booth in the club’s unisex bathroom. One of Hï’s biggest parties is Glitterbox, who host two nights of classic disco and house music a week. Expect some of the island’s most glamorous dancers and a wild ‘anything goes’ attitude.
Eden
Defected at Eden
Based in San Antonio town centre, Eden is probably the most accessible of Ibiza’s superclubs. Previously home to Gatecrasher and Pete Tong, after a major facelift, it’s now a massive theatre-like space. In addition to regular club nights from house and trance names like Defected, Eden will be hosting more gigs and live music events.
DC10
DC10 is an alternative to the more slick superclubs. Found in a former Finca right by the airport, DC10 is a little more off the beaten track. What it lacks in glitz and glamour, it more than makes up for in tunes. Specialising in techno, and with parties that regularly spill out onto the open air terrace, DC10 is a club for those who take their music seriously.
The Beaches
The Sunset Strip, San Antonio
The Sunset Strip
San Antonio’s beachfront bars are famous for their views. Not just of the shimmering waters of the Mediterranean, but of the uninterrupted sunset. Sitting back with a drink at Cafe Mambo or Cafe del Mar and watching the sun go down is an Ibiza tradition. The sight is often so spectacular that it draws applause from the strip’s patrons.
Nikki Beach
Nikki Beach
One of the most exclusive spots to spend the day on the island, Nikki Beach is a beach club, restaurant, pool, bar and boutique, just outside the town of Santa Eulalia. At weekends during the summer, the club stays open until late. Head there for a very nice open-air dinner.
Benirras Beach
Ibiza’s original hippy spirit is alive on the north coast. Every sunday evening during the summer, thousands gather on the beach to “drum down the sunset”. It’s become one of the most popular parties around, and so it can be difficult to find somewhere to park if you turn up too late in the day.
But despite the crowds, the laid-back vibe still remains. Head down early on in the day to bag a spot – there’s a nearby colourful flea market nearby, or beach-front bars and restaurants while you’re waiting.
Pukka Up
During the summer, Ibiza is almost as popular with sailing enthusiasts as it is with clubbers. And you’ll find plenty of boat parties setting off from the island’s harbours. The biggest, and possibly the best, is Pukka Up, which sets sail from San Antonio twice a week.
Tickets to Pukka Up’s boat parties will normally also include entry to one of the island’s superclubs after you get back to shore, so make for a good value night out.
The Hotels
Ushuaia
With so much going on in Ibiza, you might find that you don’t even have to leave your hotel to find the party. Several of the island’s top hotels are known for hosting club nights and gigs.
Ushuaïa
Ushuaïa is a 5-star hotel, home to the biggest open-air club on the island. It’s daytime and evening parties are right by the hotel’s pool. One of Ushuaïa’s biggest parties happens at the start of August every year, when BBC Radio 1 DJs take over the hotel. And if the on-site music catches your attention, Ushuaïa also offers DJ and production classes in its recording studio.
Stay there
Ibiza Rocks
Ibiza Rocks is one of the biggest names in Ibiza’s live music scene, and most of the venues are based around San Antonio’s S’Estanyol beach. Their flagship Ibiza Rocks Hotel invites big names like Craig David and Stormzy to host weekly pool parties throughout the summer months.
Each summer, the Ibiza Rocks music festival comes to town, which is a bit more rock and indie themed. Recent headliners have included Royal Blood and Wolf Alice.
Stay there
Destino
Destino is Pacha’s 4-star resort. It’s got pride of place at the top of the Cap Martinet cliff, just to the east of Ibiza Town. It overlooks Talamanca Bay and has its own club, TOX, which occasionally stages intimate after-parties from big names. Expect open-air parties, with gigs and DJ sets taking place from the early evening through to midnight at the heart of the complex.
Stay there
LGBTQ
Clubbing in Ibiza is generally very inclusive. There aren’t many exclusively LGBTQ nightclubs on the island, but many of the big clubs are very gay-friendly. However, if you’re looking for the heart of Ibiza’s queer action, this is where to go.
Calle de la Virgen
Found in the heart of the Dalt Vila, Calle de la Virgen (AKA Carrer la Mare de Deu) is the heart of gay Ibiza. A traditional narrow street, the area is home to several gay bars, small and intimate, to large and lively.
The nearby Carrer d’Alfonso XII is also worth checking out for two bars in particular. SÔD (Soap at Dome) is home to one of Ibiza Town’s most popular terraces, offering a lively atmosphere and great views of the Dalt Vila’s historic walls. Bar MonaLisa is a stylish nightspot which specialises in cocktails.
Lola’s
Ibiza’s only dedicated LGBTQ club, Lola’s Disco was one of the island’s first nightspots, opening in the 1970s, and has remained a popular destination ever since. Also found on Carrer d’Alfonso XII, the small, but lively club has go-go dancers, themed nights and music and drinks until 6am.
The Night Off
Cinema Paradiso screening in Dalt Vila
Partied a bit too hard? Having a break from the clubs? If you’re not lounging by the pool or on the beach, here are some cultural things to do in Ibiza.
The Old Town
The historic heart of Ibiza Town, the Dalt Vila (which translated as “Upper Town”), is a UNESCO World Heritage site. There are more than 2500 years’ worth of history within the ancient fortified city walls. And it’s also a great place to spend a night.
Cinema Paradiso
During the summer, the best way to catch a movie is at one of Cinema Paradiso’s open-air screenings. They pop up in some pretty stunning locations around the island, including the Dalt Vila. If you really want to watch a cult classic in style, they also specialise in private screenings, where they’ll bring their big screen to your villa or holiday home.
Luna Llena de Arte
Luna Llena de Arte
Luna Llena de Arte is a night-time art fair, which takes place once a month during the summer. It roughly coincides with the full moon, when the fair fills the streets of Santa Gertrudis village with art displays, performances and DJ sets.
The Restaurants
Amante
In recent years, Ibiza has become a bit of a foodie destination. Many of the island’s clubbing masterminds also have gourmet restaurants, so if you’re splashing out, here’s where you can eat in style.
Lío
Lío is a VIP favourite overlooking Ibiza Town’s harbour. The serving staff are seasoned performers, but with the rich and famous often docking their superyachts in the marina below, sometimes these special guests will be invited to treat diners to a show.
Heart
Heart is one of Ibiza’s most exclusive dining spots. Book a table and you can expect deliciously gourmet food alongside stunningly acrobatic live shows. Even if you can’t get a reservation for dinner, it’s still worth heading down for the beautifully designed night club.
KM5
KM5
Ever since it opened in 1994, KM5 has been one of the most chic dining spots on the island. Combining Japanese and Peruvian influences, KM5’s restaurant is renowned for its grilled meat and seafood dishes. On-site you’ll also find a sushi bar and fashion boutique, and its lounge garden is a great place to unwind.
Cova Santa
You’ll find Cova Santa in a natural cave in Ibiza’s countryside, so it’s safe to say the restaurant’s views are almost as good as its food. Dinner is often accompanied by traditional flamenco dancing shows, and occasionally the island’s resident DJs will host clubbing events and after-parties.
Aiyanna and Amante
Aiyanna
Sister restaurants Aiyanna and Amante are both found in beachfront locations on the east coast. During the day you can chill out with a yoga session and lunch at Aiyanna in Cala Nova. During the evening, Amante’s clifftop location above Cala Sol d’en Serra is difficult to beat. It specialises in modern Italian and Spanish flavours, and is also a regular venue for Cinema Paradiso screenings.
Find more places to go Ibiza with our #MusicMakesYouTravel guide.
Essential information
Getting there: Direct flights from London to Ibiza take just under two and a half hours. Services to the island operate from most major UK airports. Find flights and holidays to Ibiza here.
Getting around: The main method of public transport on Ibiza is bus.Daytime services connect Ibiza’s towns with the main sights. During the summer, a night-time Disco Bus service operates, which links the towns with the island’s major clubs and bars.
Where to stay: Most Ibiza hotels are found in the three main towns on the island – Ibiza Town, Sant Antoni de Portmany (also known as San Antonio) and Santa Eulalia des Riu. Ibiza Town and San Antonipo are particularly popular with clubbers, while Santa Eularia is quieter and more laid-back. Find hotels in Ibiza, including Ushuaïa, Destino and Ibiza Rocks.
When to go: Summer. The clubs open from late May to September or early October. The only superclub which opens out of season is Pacha, which throws weekend parties throughout the year.
Have been to Ibiza? Let us know your favourite places for nights out.
The post These Are The Hottest Places To Go In Ibiza At Night appeared first on lastminute.com Blog.
from lastminute.com Blog http://www.lastminute.com/blog/best-ibiza-nightlife/
0 notes
absolutviajes · 7 years
Text
Los 7 lugares más coloridos de España
Nuevo artículo publicado en https://www.absolutviajes.com/los-7-lugares-mas-coloridos-de-espana/
Los 7 lugares más coloridos de España
  Los meses cálidos no sólo incitan a explorar playas y tomar mojitos en las terrazas, sino también a abrazar el colorido como sinónimo de una estación que siempre exalta nuestro estado de ánimo. Una buena ocasión para repasar estos 7 lugares más coloridos de España y quien sabe si, quizás, también encontrar el destino perfecto para estas próximas vacaciones.
Índice
1 Los Riscos (Las Palmas de Gran Canaria)
2 Júzcar (Málaga)
3 Córdoba
4 Villajoyosa (Alicante)
5 Puerto Lápice (Ciudad Real)
6 Parc Güell (Barcelona)
7 Cudillero (Asturias)
8 Los Cubos de la Memoria (Asturias)
Los Riscos (Las Palmas de Gran Canaria)
Fotografía: Rosa Gran Canaria.
El resto de la pintura utilizada para colorear los barcos del Puerto de la Luz, en Las Palmas de Gran Canaria, fue aprovechada por los pescadores para pintar las casas del barrio de San Juán, el cual se despliega en uno de los cinco “riscos” de la ciudad más importante de Gran Canaria. Un laberinto de colores en el que los eventos artísticos se entremezclan con unos viajeros que buscan entre sus callejuelas el mejor mirador desde el que inmortalizar su propia estampa de un océano atlántico bañando la ciudad que sirviera una vez de escala a Cristóbal Colón. Puro encanto isleño.
Júzcar (Málaga)
En verano de 2011, el estreno de la película de Los Pitufos llegó al pueblo de Júzcar, en Málaga, ocasión que una agencia aprovechó para pintar todas las casitas del mismo de color azul. Poco después algunos visitantes comenzaron a disfrazarse de Pitufina y Gargamel, llegaron las risas de los más pequeños, algunos beneficios y, con ellos, la posibilidad de convertir este rincón perdido de Andalucía en el famoso Pueblo Pitufo que hoy todos conocemos y que sigue haciendo las delicias de grandes y pequeños a su paso por esta fantasía convertida en realidad.
Córdoba
Fotografía: Alberto Piernas
A pesar de lucir florida durante gran parte del año, la ciudad de Córdoba se viste de colores durante las tres primeras semanas de mayo para celebrar su famosa Fiesta de los Patios, Patrimonio Inmaterial de la Unesco desde 2012 y momento perfecto para perderse por esos rincones salpicados de geranios, gitanillas y claveles. El año pasado tuve ocasión de comprobarlo y es simplemente espectacular, especialmente la zona de Santiago – San Pedro, no lejos del casco histórico. Una buena cita para proseguir la celebración de las no menos coloridas Cruces de Mayo de Córdoba que se celebran una semana antes. Todo un paraíso de color, agua y sombra.
Villajoyosa (Alicante)
A unos pocos kilómetros desde donde escribo estas líneas yace este encantador pueblecito costero famoso por su fábrica de chocolate Valor, sus playas (el Conill, por ejemplo), y especialmente, ese Paseo Marítimo que convierte Villajoyosa (o La Vila, como también se la conoce), en el pueblo más colorido de la Costa Blanca.
Puerto Lápice (Ciudad Real)
De orígenes romanos, este pueblo antaño estratégico en las rutas entre Madrid y Andalucía tuvo especial importancia en la famosa obra Don Quijote de la Mancha de Miguel de Cervantes, ya que en el mismo se ubicaba una de las posadas en la que el hidalgo más famoso del mundo y Sancho Panza se alojaban una noche. Junto con Consuegra, Puerto Lápice es uno de los lugares más visitados por los viajeros que emprenden la Ruta del Quijote. Un lugar de La Mancha del cual sí querríamos acordarnos, especialmente en un año en el que el cuarto centenario de la muerte de Cervantes puede ser la mejor ocasión para perderse entre esas calles que huelen a historia y azafrán.
Parc Güell (Barcelona)
Foto de Unicoletti
Realizar el examen de guía turístico en el Parc Güell se convirtió en la mejor excusa para adentrarse en esa “yinkana” de símbolos gaudianos que ofrece el famoso parque de Barcelona inspirado una vez por la imaginación del artista Antonio Gaudí, quien tomó como referencia los pintorescos parques ingleses a la hora de dar vida a este maravilloso lugar de simbolismo y color.. Desde esa famosa salamandra hasta sus casas inspiradas en Hansel y Gretel, pasando por el encanto griego de la mágica Plaza Hipóstila, el exótico Parc Güell destaca por vestirse de ese famoso trencadís cuyos mosaicos invaden cada uno de sus jardines, plazas y veredas al norte de la Ciudad Condal.
Cudillero (Asturias)
Cudillero, uno de los lugares más coloridos de España.
Asturias es puro color, y el delicioso pueblo pescador de Cudillero, en la comarca de Vaqueira, así lo demuestra. A orillas de un Mar Cantábrico que se cuela hasta la famosa Plaza de la Marina, Cudillero no sólo ofrece algunos de los mejores bocados marineros de la Costa Verde, sino un entorno delicioso cuyo origen responde al color de la barca de cada marinero, utilizado posteriormente para pintar la fachada de su casa.
Los Cubos de la Memoria (Asturias)
Siguiendo la costa asturiana hacia el este nos toparemos con una obra de arte “desperdigada” por el puerto del pueblo de Llanes. Se titula Los Cubos de la Memoria y fue creada por el artista vasco Agustín Ibarrola a partir de bloques de hormigón aderezados de diferentes símbolos que van desde palmeras hasta otros no tan figurativos. Un espectáculo psicodélico que no puedes perderte a tu paso por Asturias.
Estos 8 lugares más coloridos de España se convierten en perfectas propuestas para para perderse entre esas “pinceladas” que confirman la alegría y originalidad de nuestra querida geografía y sus muchos rincones por descubrir.
0 notes
footballnewsintl · 10 years
Link
Carli Lloyd scored two goals and the U.S. women's national team opened the Algarve Cup in Portugal with a 2-1 victory over Norway on Wednesday. Trailing 1-0 at the half, Lloyd evened the match with a goal in the 56th minute before putting the United States ahead on a penalty kick about six minutes later at the Municipal Stadium in Vila Real de San Antonio. Ada Hegenberg scored against Solo with a header late in the first half to give No. 12 Norway the lead. Source: The Associated Press
0 notes