#wat een mooie televisie

[majestic-salad]

Babs/Waarzegster is de lesbische sploshua

[dwvvprojecten]

Hallo beste Lezer.

En daar zit je dan voor je televisie te kijken hoe hordes mensen op vakantie gaan. Bij de meest zinloze dag vrij staan de rijen bij Schiphol tot aan het centrum van Amsterdam. Soms lijkt het wel als of iedereen de Lotto gewonnen heeft.

Het eerste wat in je hoofd op komt zijn alle mooie bestemmingen waar ik ooit heen zou willen gaan. En wat je allemaal zou willen bezoeken en of beleven. Met wie ik graag zou willen gaan en hoe die gene dat zal vinden. Voor je het weet ben je in gedachten op je eigen mini vakantie.

Helaas word ik daarna wakker geschud door een vervelende timer op mijn oven of mijn hond die me wakker blaft en zegt dat hij een rondje door de regen wil lopen.

Ja want al lijkt het als of iedereen zwemt in het geld de werkelijkheid is anders. Want er zijn genoeg mensen die zich dat door financiële redenen of oorzaken het zichzelf niet kunnen veroorloven een vakantie in te plannen voor zichzelf en de mensen die ze lief hebben.

Maar het moet toch mogelijk zijn in een wereld waar sommige mensen uitgeven aan een brunch waar 2 mensen een week van op vakantie kunnen. Dan denk ik bij me zelf wat gaat hier niet helemaal goed en hoe kunnen we dit positief gebruiken. Dus niet klagen maar denken hoe vinden we de oplossing.

Daar bedacht ik het DWVV project. Een project dat zeer luxe vakantiehuizen (villa’s) wil laten bouwen met het doel daar mensen die het niet kunnen toch de kans te geven te genieten van die zo welverdiende vakantie. DWVV PROJECT

De Wel Verdiende Vakantie Projecten.

Nu kan ik jullie gaan vermoeien met berekeningen over hoe dat zou worden gerealiseerd maar daar heeft niemand wat aan.

Alleen weet ik dat het mogelijk is en dat dit heel veel kansen bied. Het is toch nog veel leuker om op vakantie te gaan als daar mee bij draagt aan de vakantie van een ander. Iemand die dat zelf niet kan. Ik denk van wel.

M. Kouwenhoven bedenker van DWVV

[maryamgantois-blog]

Negatieve gedachten zijn besmettelijk

...Pas op voor mensen met negatieve gedachten, zij die steeds het negatieve verwachten, over het verleden en de mensen om hun heen de negatieve kanten belichten en daar op schijnen. Ze zijn besmettelijk.

Waarom zeg ik dit, wel ik was ooit ook één van die welpen dat dacht dat mijn positiviteit en hoop en bruisende gloed voor het mooie wel genoeg zou zijn om te geven en te overleven, dat het vanzelf zou kleuren waar de ander zwart wit en/of grijs was, laat ons maar zeggen zwart/wit zoals de eerste televisie, waarvan velen onder jullie nooit mochten van genieten, want je kon zelf de kleuren fantaseren. 

Wel ik had het bij het verkeerde einde, want hoewel positiviteit en liefde sterk zijn, zijn pessimisme, negativiteit en ego dat ook. Wanneer je te lang bij hun zit dan gaat niet jouw kleurrijke paneel over op hun, het kan wel wat mengen en opleven, maar uiteindelijk zal de negativiteit jouw kleuren vergrauwen en hoe langer hoe meer negatieve gedachten leven, zullen zij de kleur afnemen, zelfs al kom je met een hele camion. 

En hoe komt dat nu? Mijn ervaring leerde mij dat positiviteit negativiteit niet vervangt, maar dat negatieve gedachten eerst moeten worden geëlimineerd tot een vage stille zee, tot het nu, de realiteit kalmte stabiliseert. Tot een wit blad. Kortom het gaat niet van het ene over in het andere, maar omgekeerd wordt je eerst beroofd, verdoofd, stilaan gif geïnjecteerd en daarna ben je klaar om het effect te vinden in alle delen waar ooit kleur was. 

Maar als men nauw gewoon zou kunnen leren om te elimineren, dan zou er ruimte zijn voor wat is en daar kan iets moois gepland worden en bloeien en groeien als je het water geeft, leven, iets wat positiviteit en hoop heet. En nee positiviteit en goeie gedachten kunnen niet overleven noch overnachten in het negatieve deel van ons geheel, want als je grijs te lang mengt met kleur, wat krijg je dan?

Exact. Nog steeds grijs en een donkerder wordende tint. Je frustratie zal een opening zijn bij het ontdoen van jouw kleur, want je zal blijven mengen en mengen en in goeie hoop tot bijna wanhoop zal je kleur opraken, noch voor je het weet zal je wit zijn en grijs zal nog steeds aanwezig zijn.

Wanneer je kleur mengt met grijs zal hetzelfde scenario zich afspelen, maar grijs zal weinig verandering ervaring of geen, uiteindelijk zal grijs jouw kleur ontkennen alsof het er nooit is geweest.

En wanneer je klaar bent om tot het besef te komen dat je nu ook terug opzoekt moet naar jouw kleur zal je begrijpen dat je beter wegblijft van negatieve gedachten en de mensen dat het met zich meebrengt.

En wanneer je dan toch één ontmoet, weet dan dat er eerst wit nodig is om iets van kleur toe te kunnen voegen en heel misschien zal er zelfs een wissel van kleuren zijn. Maar ik stel voor dat je kiest voor hen met kleur en positieve gedachten, want zij zullen je kleur niet aantasten of op een goeie manier oplichten en ruilhandel met jou kleur voeren op sterke banden en landen.

14/12/2022 De banden 

[euroadventure]

Obertilliach

Zaterdag 23 juli

Het is nog redelijk vroeg wanneer ik op sta en mijn wandelkleren aantrek. Ik heb weer volop energie om vandaag lekker te gaan wandelen. Gezien het weerbeeld kies ik voor de kortere wandeling. In de middag komt er namelijk een onweersbui voorbij zegt de weerapp.

De weerapp heb ik nog maar net afgesloten wanneer ik buiten al donkere wolken zie aankomen 🙈. Nog geen half uur later barst het los. Het begint behoorlijk te waaien en te regenen. Nog maar even wachten dan...

Bianca en ik halen eerst wat boodschappen en wanneer we terugkomen blijkt het weer zonniger te worden. Ik besluit alsnog te gaan.

Ik vertrek naar de Klappfsee een kilometer of vijf ten zuiden van Obertiliach. Hier heb ik twee weken geleden met Bianca nog een wandeling gemaakt rondom het meertje, vandaag wandel ik juist naar boven.

Ik parkeer mijn auto bij het meer en loop via een verkorte, maar mooie route richting de Porzehütte.

Net voor de hut sla ik af en loop ik verder naar boven naar de Tilliacher Joch. Op deze top staat een monument voor gefusileerde verzetsstrijders uit de Eerste wereldoorlog (1915-1918) en zijn er nog oude bunkers te bekijken.

Een paar meter verderop sta ik opeens in Italië, toch altijd leuk 😉  en kijk ik over de toppen en het dal van de Karnische Alpen en in de verte zie ik Obertilliach liggen 😀.

Ik daal na ruim een half uur af naar de Porzehütte waar ik een drankje drink voor ik weer verder wandel.

Ik loop richting de Heretkofel en het is genieten.

Ik kijk uit op de Unterer Stuckensee, ook dit uitzicht is prachtig 🤩.

De bewolking van vanmorgen maakt ruim plaats voor de zon. Laat ik me nu net een keer vergeten zijn in te smeren...binnen een paar uur zijn mijn armen goed verbrand. Pijnlijk en balen!

De route die ik gekozen had, zou kort zijn en ongeveer drie uur duren, maar door mijn pauze bij de hut en mijn 'foto drang' 😂 doe ik er 4,5 uur over en 10,5 kilometer. Ach, gewoon lekker genieten hoor!

Bianca en haar jongste dochter komen mij op de laatste meters tegemoet lopen. Ze zijn op zoek naar hun paarden die hier grazen op de alm, maar hun paarden bleken nog iets te hoog en ver weg te zijn. Paarden, maar ook schapen en koeien grazen hier de hele zomer en worden door een ingehuurde boer in de gaten gehouden.

Eind van de middag, wanneer we weer terug zijn wordt het alsnog donker. Bianca is nog maar net naar haar werk of het barst weer los. Dit keer zware regenval, hagel- en onweersbuien. Behoorlijk heftig hier. Na een uurtje gaat de bui liggen.

Om 21.00uur is Bianca weer thuis en kijken we weer naar voetbal op televisie. Dit keer het Nederlands vrouwenelftal die helaas worden weggespeeld door Frankrijk. Het was weer een topdag. Morgen vertrek ik weer, maar dan komt Femke dus dat is ook leuk, alhoewel het afscheid nemen dan toch weer even zal tegenvallen denk ik 😥.

[jozefthoilants]

Vol van genade

Het was al donker toen één van de politiemannen me vond. Ik had me verstopt omdat ik bang was en Hendrik niet meer bewoog. Ik kende ook de weg naar huis niet; Hendrik had me meegenomen naar het bos en me de klimboom laten zien.

Toen de politieman en ik uit het bos kwamen, zag ik mama en papa. Mama zat te huilen in een politiewagen en papa liep rond met zijn handen achter zijn nek en was de hele tijd aan het uitademen. Een vrouw die bij de politie was, gaf me een flesje water en zei dat het niet erg was dat ik me verstopt had; ik had Hendrik toch niet meer kunnen helpen. Ik zei haar dat Hendrik uit de boom was gevallen. De vrouw knikte en zei: 'Dat weten we.' Daarna bracht ze me naar een ambulance en wachtte terwijl een dokter mij onderzocht. Toen de dokter klaar was, gaf de vrouw me een boterham met kaas uit haar brooddoos. Ik at de boterham op en ook de korsten en de graantjes. Mijn handen waren vuil.

-

Ik bleef logeren bij oma en opa. Ik moest niet naar school en mocht de hele dag met Lego spelen, opa helpen met werken en de hele dag koeken eten. Af en toe kwamen mama en papa langs, om te praten met oma en opa. Dan zette oma de televisie voor me op. Wanneer mama en papa weer weggingen zeiden ze dat ik weer naar huis mocht komen als ze met alles klaar waren. 

Wanneer ik opa hielp in de tuin of in de schuur, begon ik soms te huilen. Ik huilde om wat er met Hendrik gebeurd was of omdat ik mama en papa miste en soms zomaar. Opa zei dan dat ik naar oma moest gaan. Oma knuffelde me dan tot ik geen tranen meer voelde en opa weer kon gaan helpen. Wanneer ik ’s avonds niet kon slapen, kwam oma bij me in bed zitten en bad stilletjes een rozenkrans terwijl ze door m’n haren wreef. Dan sloot ik mijn ogen en luisterde hoe ze 'wees gegroet Maria, vol van genade, de heer is met u,' fluisterde, tot ik in slaap viel.

-

Op de begrafenis voor Hendrik waren veel mensen en ook de school was er. In de kerk moest ik vooraan naast mama en papa gaan zitten. Toen ik op het podium aan de microfoon iets moest vertellen, ging papa met mij vooraan staan. Oma had me gezegd dat ik geen slechte dingen mocht vertellen, dus vertelde ik hoe Hendrik me leerde voetballen en niet over hoe we vaak ruziemaakten omdat ik altijd in het doel moest staan en Hendrik veel te hard de bal op mij probeerde te trappen. Ik vertelde dat ik Hendrik miste, maar dat ik ook een beetje blij was omdat hij nu andere kinderen in de hemel kon leren voetballen. 

Toen we naar buiten gingen, zei mijn juf dat ik mooie dingen had gezegd en kreeg ik van de kinderen uit mijn klas een grote tekening. ’s Avonds spreidde ik de tekening uit op de tafel en raadde ik wie wat had getekend.

-

’s Nachts stond ik bij oma en opa in de slaapkamer omdat ik weer niet kon slapen. Oma stond op terwijl opa luid verder snurkte. Oma veegde mijn tranen weg en stopte me weer in bed. Ze kwam naast me zitten,  wreef door mijn haren, liet de kralen van haar rozenkrans tegen elkaar tikken en begon stil te bidden. Toen zei ik dat ik Hendrik uit de boom had geduwd. Oma stopte even met haar rozenkrans en zei: '’t Is niet erg, jongen. ’t Is niet erg.' Daarna bad ze verder en viel ik in slaap. 

De volgende ochtend aten opa en ik om ter meest pannenkoeken met suiker. Ik at er vijf en ik won. Daarna kwamen mama en papa mij halen. Ze waren klaar.

[iklees]

KliFi / Adriaan van Dis

De ondertitel is "Woede in de republiek Nederland". Ergens in de nabije toekomst is Nederland een republiek geworden, met een president die erg doet denken aan Baudet. Jákob is als kind met zijn ouders naar Nederland gekomen, als vluchteling uit Hongarije in 1956. Nu is hij oud, inmiddels weduwnaar, en woont hij in het oosten van het land op een terp. Als er een klimaatramp plaatsvindt en grote delen van Nederland overstromen, zit hij veilig, totdat de machthebbers zijn huis vorderen om er een opvangkamp in te richten. Daardoor kan hij zich niet langer afzijdig houden van de meedogenloosheid van het bestuur. En komt hij in gewetensnood, door de wetenschap dat hij iets moet doen, de twijfel over wat hij kan doen, en de angst om dat te doen.

Het heeft lang geduurd voor ik thuis was in mijn nieuwe taal. Maar nu ik eindelijk de weg weet en voor het eerst van mijn leven een boekje schrijf, woon ik in een republiek waar ik wéér op mijn woorden moet passen. Er is een huiver in mijn pen gekropen en al jaag ik hem elke dag weg, mijn mond is óók een beetje bang geworden. Klemtoon, hapering, pauze, het gebruik van ironie of overdrijving -- ik moet goed nadenken over wat ik wel en wat ik niet kan zeggen; wat zijn de consequenties van mijn uitlating? Een handgebaar, opgetrokken wenkbrauw -- alles wordt geïnterpreteerd. Fluisteren is onverstandig, om maar te zwijgen van het zwijgen. De nieuwe voorzichtigheid heeft toneelspelers van ons gemaakt en ons leven is steeds meer theater geworden. Camera's volgen ons voor ons eigen bestwil. Telefoons en computers luisteren mee (de nieuwste televisie kan ook de kijker zien -- made in China). Zelfs onder vrienden is het beter om over het weer te praten. Het mooie weer. Halve woorden worden slecht verstaan.

Een somber verhaal, omdat het helemaal niet ondenkbaar is dat het zou kunnen gebeuren.

[levisgeekstuff]

Walking Dead: einde van een tijdperk

Begin dit jaar verschenen bij uitgeverij Silvester delen 30 tot en met 33 van Walking Dead. Deze vier albums vormen het slot van de reeks. Wat een geweldige rit is dit geweest. Het einde van een tijdperk.

Het basisidee van de strip was misschien niet bijster origineel. We hadden het reilen en zeilen van overlevenden van een zombie-apocalyps natuurlijk al vaker gezien in films als ‘Night of the Living Dead’. Toch zorgde de intense schrijfstijl van Robert Kirkman én de grote scope van het verhaal er voor dat The Walking Dead in de VS meteen een succes werd toen de eerste nummers er verschenen in 2003 bij Image Comics. 

Dolers

Meer dan terecht, want Walking Dead sleept je echt mee. Niet in het minst door de geweldig goed geschreven interacties tussen de verschillende (groepen) overlevende mensen. Al snel wordt dan ook duidelijk dat het échte gevaar eerder van de levenden komt, dan van de wandelende doden. (Pluim trouwens voor vertaler Olav Beemer voor het bedenken van de term ‘dolers’ als vertaling voor de ‘walkers’ uit het origineel. 🙌)

2010

In 2007 én 2010 werd de comic beloond voor haar hoge kwaliteit met een Eisner Award. Nog in 2010 zou ook de televisie-serie van de Walking Dead van start gaan en de franchise wereldwijd nog bekender maken. 

Dat was ook het punt waarop de Nederlandse vertalingen van Walking Dead van start gingen bij Silvester. Deze uitgever had zich het jaar daarvoor met Bone al gewaagd aan een succesvol comicbook experiment. Walking Dead bleek ook in het Nederlands een schot in de roos. De mooie manier van uitgeven, in hardcovers op comic-formaat én met uniforme rug, heeft daar zeker toe bijgedragen. Meerdere albums uit de reeks hebben één of meer herdrukken gekregen.

Europees formaat

In 2015 was de reeks ook bij ons op televisie een grote hit geworden. Daar probeerde Silvester nog een graantje van mee te pikken door de reeks nog een keer van het begin uit te geven. Dit keer op Europees album-formaat. Die versie hield het vol tot 2018 en maakte 20 nummers vol.

Onderbreking

De focus bleef echter wel de hoofdreeks. Al bleven nieuwe uitgaven na 2020 plots uit. Ik ga niet ontkennen dat er toen een lichte paniek door mij ging. We waren intussen aan album 29 (met daarin de Amerikaanse deeltjes 169 tot 174 en dus al redelijk dicht bij het einde) en het zou toch niet waar zijn dat de serie niet zou worden afgemaakt in het Nederlands? Of waren er door corona misschien problemen bij de uitgever? 

Eind 2021 kwam Silvester gelukkig met het verlossende nieuws dat de laatste delen wel degelijk op komst waren. Toch zou het uiteindelijk nog twee jaar duren eer die albums in de winkel lagen. De oorzaak lag blijkbaar bij een reorganisatie bij de Amerikaanse uitgever waardoor drukbestanden niet konden worden aangeleverd. Zowat alle vertaalde edities wereldwijd van Walking Dead liepen daardoor vertraging op. 

Einde

Maar gelukkig waren ze begin 2023 dus eindelijk te koop. Ik denk dat ik ze vanaf dag 1 besteld heb. En het was het wachten waard. Wat een strip én wat een waardig einde. Het is een hele mooie (spannende en huiveringwekkende) rit geweest. 

Benieuwd wat er nu volgt bij uitgeverij Silvester. Na het succes van Bone en Walking Dead (ok, Criminal was misschien minder succesvol) lijkt het me sterk dat ze niets meer met Amerikaanse comics zouden doen. Misschien is Saga wel iets voor hen? (hoop hoop 😅)

[regioonlineofficial]

Sinds zijn lancering in 1990 heeft de Hubble Ruimte Telescoop een schat van opnamen gemaakt en naar de aarde gezonden. Door de hoge kwaliteit van de telescoop en door zijn baan ver boven de dampkring konden veel scherpere opnamen worden gemaakt dan vanaf de aarde. Ook zijn foto’s genomen bij veel meer golflengten, o.a. in het ultraviolet. Dit resulteerde in een enorm aantal spectaculaire foto’s. Veel daarvan verschenen in de pers en op televisie. Maar wat leren we van al de mooie plaatjes? Prof. Henny J.G.L.M. Lamers laat zien hoe de opnamen op tal van gebieden een revolutie in ons denken over de kosmos teweeg heeft gebracht. "Ik ga in de lezing ook verrassende beelden van de opvolger van de Hubble, de James Webb Telescoop laten zien en bespreken. Deze telescoop kijkt verder terug in de ruimte dan ooit tevoren, naar het moment waarop de eerste sterren en sterrenstelsels zich 13,7 miljard jaar geleden vormden. Dat is 'slechts' 100 miljoen jaar verwijderd van de oerknal." Prof. Dr. Henny J.G.L.M. Lamers Henny. J.G.L.M. Lamers (Huissen, 1941) studeerde natuurkunde en sterrenkunde in Nijmegen, Utrecht en Princeton (USA). Hij is emeritus hoogleraar “Astrofysica en Ruimte Onderzoek” aan het Sterrenkundig Instituut van de Universiteit Utrecht en de Universiteit van Amsterdam. Zijn onderzoeksterrein bestrijkt vele facetten van ster-evolutie, sterwinden en massaverlies. De laatste jaren deed hij onderzoek met de Hubble Space Telescope naar sterhopen en botsende melkwegstelsels. Henny Lamers - Beeld: Omgevingsdienst regio Utrecht Groene lezing Dit is de eerste lezing in een reeks van vier die KunstenHuis Idea in 2023 organiseert samen met de lokale natuur- en milieuorganisaties Stichting Milieuzorg Zeist, KNNV, IVN, De Boswerf, de Algemene Seniorenvereniging Zeist (ASZ) en de Volksuniversiteit Zeist. Plaats en tickets De lezing vindt plaats op donderdagavond 9 maart 2023 bij Bibliotheek Zeist, Markt 1, Zeist, aanvang 19.30 uur. Zaal open om 19.00 uur. Kosten: € 7,50 / € 5,00 voor leden samenwerkende natuur- en milieuorganisaties, leden ASZ en leden van de Bibliotheek van KunstenHuis Idea. Kaartverkoop: via de website https://kunstenhuisidea.nl, bij de bibliotheken van KunstenHuis Idea en bij de entree van de zaal (indien voorradig). Betalen in de bibliotheek en bij de entree van de zaal kan uitsluitend per pin.

[elsvaneeckhaut]

wat boeken

Bij nader inzien is het helemaal niet zo oké dat ik een verslaving heb opgelopen aan idiote TV-programma's. Zoetigheid en televisie, afleidingstechnieken des duivels. Gisteren bestelde ik in het koffiehuis Huset een stuk worteltaart. Het bleek een stuk voor minimum 2 personen met telkens een laagje cake en een laagje crème au beurre, des duivels dus.. En het initiële plan was het drinken van een bescheiden soepje. Dat dus. Kort na de diagnose had ik een betere methode gevonden ter afleiding, hoewel ik mij fysiek toen veel slechter voelde. Ik had nog enkele dikke boeken liggen en min of meer schertsend opperde ik dat ik die toch nog moest uitlezen alvorens het tijdige enz... Ik begon met Anna Karenina. De Russen waren toen al een hele tijd lelijk aan het doen in de wereld en Oekraïne maar daar kan die arme Leo nu ook niets aan doen. Ik las uren aan een stuk, liggend omdat zitten nog te veel pijn deed. Op mijn rug en het boek in de hoogte. Het boek is een relatief recente vertaling, iets te "Hollands" af en toe, maar als roman is het natuurlijk een schitterend epos. Af en toe wat lange beschouwen over de organisatie van het boerenleven in die dagen wel.

Maar daarna overkwam mij iets. Ik had al een hele tijd het boek "Max, Mischa en het Tet-Offensief" in huis, een mooie hardcover met beperkte oplag die ik, na het lezen van enkele goede kritieken speciaal had besteld in een Antwerpse boekhandel. Eens ik het pronkstuk van meer dan 1200 dunne bladzijden in bezit had leek de uitdaging om er aan te beginnen te groot, tot ik dus ziek werd en mij alweer iets overviel als "ik heb dat nu toch niet in huis gehaald om het nooit te lezen". Ik begon er aan, moest er even inkomen en belandde toen in een soort leeswaas van 15 dagen waarop ik het boek las, stukken herlas, genoot, en op het einde tot de vaststelling kwam dat dit misschien het beste boek was dat ik ooit heb gelezen. Dat was jaren de Ondragelijke Lichtheid van het Bestaan van Kundera, maar misschien zijn beide romans door sfeer en tijdsgeest onvergelijkbaar.

"Max, Mischa.." is ook veel te dik, er staan heler beschouwingen in die je amper kunt snappen als je niet heel erg op de hoogte bent van hedendaagse kunst (wat ik dus niet ben) maar toch horen die bladzijden er ook perfect in thuis om het hele verhaal te kunnen vertellen. Nu nog verbaas ik mij er over dat ik, nog niet zo lang op de hoogte van mijn fatale diagnose, zo kon opgaan in het verhaal. Dank je Max, dank je Mischa, en dank je Johan Hardstad en uitmunde vertalers-uit-het-Noors Edith Koenders en Paula Stevens. Daarna las ik nog verschillende gelauwerde boeken maar het was niet hetzelfde. En zo verving ik mijn goede leesgewoonte naar mijn minder goede TV-gewoonte, al ga ik nu wel op zoek naar een nieuwe roman. En naar een koffiehuis waar ze geen taart serveren.

PS. Ben ik gestopt met het tellen van dieren wegens te weinig en geen variatie, zwemt er toch wel een zeehond door onze Coupure die ik quasi dagelijks voorbij rijd. Jammer genoeg heb ik hem niet zelf gezien, damn.

[actuelekamers]

Studio Singel in Dordrecht - Prijs: 1095.00

Studio Singel in Dordrecht – Prijs: 1095.00

Eigen entree via de voortuin, welke ook onderdeel uitmaakt van dit studio appartement. U kunt buiten zitten en genieten van de ochtendzon. Kleine hal met de open keuken met alles wat je nodig hebt en voorzien van potten, pannen en bestek. Mooie en lichte woon- en slaapkamer met een mooi tweepersoons bed. De kamer is voorzien van een televisie, een klein bureau en een leuk bankje. Bekijk de…

[gwynb]

valparaíso

het hielp om even in iemand te wonen bijvoorbeeld in de mooie Begoña maar alles waar ik van hield vrat me op

ik ben ondertussen opgerekt pleonasme, opgeruimde maagd en brullende leeuw ik ben de vurige liefde transformatief net als de dood, ik ben

herinnering van de levenden en de doden van mensen in een ver, ver land

de stad was kleurrijk als frida kahlo en ik gleed door verhalen op machtige psychedelica al mijn ex-geliefden wilden met me trouwen

op Begoña was ik verliefd maar soms laat je het achter in een ander land

het zit zo: iets wat stuk is kan niet meer helemaal thuis zijn toen waren we allebei migrant

ze werkt nu in een underground café in Barcelona, ze geeft les aan feministen of zit thuis met drie kleine kinderen voor de televisie

ik ben de prinses op honderd matrassen en wat er in mijn rug ligt te porren is de romantiek van jaren

alles waar ik nog van houd is fantasie wat betekent het dat we dichter bij onszelf komen met psychedelica?

hoezo zijn jij en ik niet Begoña? waren we maar

Begoña, ze was arrogant en bewonderenswaardig

ik kan nergens naar terug behalve mijn buikspieroefeningen en notitieboekje met bioscoopkaartjes

toen was ik nog benijdenswaardig

zij was vriendelijk en zachtaardig

ik woon op sommige momenten loom en somber in de mooie Begoña

soms in een specifiek liedje

vul maar in

[muisjee]

2, 4, 6, 13, 20, 22, 32, 34, 37, 40, 46, 52, 54, 58, 68, 76, 77, 88, 89, 90 en 91! x

2. If you could have dinner with any 3 living or dead people, who would they be and why? Toon Tellegen - omdat dit mijn favoriete schrijver is en ik hem echt dingen zou willen vragen Opa en oma - omdat ik hun ook nog zoveel zou willen vragen

4. What was the last good thing that happened to you? ik heb echt geen idee. 

6. What do you think is the meaning of life? Dit is zo geen vraag voor mij, haha. We moeten ervoor zorgen dat we onszelf gelukkig maken, dat we leren, dat we goed zijn.

13. Tell me one surprising fact about you. Ik kan dus niet ruiken, al is dat niet meer zo suprising, maar het enige waar ik nu zo op kan komen.

20. If you could only listen to one song for the rest of your life, what song would you choose and why? Wat een kutvraag, Stein! Ik ga voor I can’t help falling in love with you van Elvis Presley

22. What is your favorite commercial? Zijn er mensen die dit hebben? Ik kijk geen televisie, op de radio zap ik altijd even verder als er een reclameblokje komt en op spotify/videoland/netflix heb ik geen reclame dus ik weet het niet.

32. What actor or actress would star as you in a movie about your life? Hier kom ik op terug 

34. If you could trade lives with anyone else for one day, who would you trade with? Mijn zusje 

37. Who do you look up to? Jesse 

40. Drunken story time! Go Ik was met een vriendin in Londen en we hadden een avondje wijn gedronken. We moesten nog terug lopen naar het hotel, maar we moesten ook plassen. We hebben toen geplast op een openbaar toilet, maar ik kreeg mijn body en broek niet meer dicht omdat ik best wel dronken was. Ik heb toen met mijn broek half op mijn knieën nog zo’n kilometer door Londen gelopen. 

46. What is the closest red item to you? Een boek met een rode kaft

52. What are you listening to right now? Me & my dog - Julien Baker

54. What is the craziest thing you’ve ever done? Een vreemde berichten met dat ik zin had om te zoenen en dat hebben we toen gedaan. 

58. Do you bite into your ice cream or just lick it? Ik bijt, ja 

68. Is there anything you want to say to anyone right now? Absoluut! 

76. Where do you want to live after retirement? Eigenlijk hoop ik dat ik niet zo oud word 

77. What would you change your first name to? Ik vind Anaïs een hele mooie naam, maar niet voor mezelf. Geen enkele naam voor mezelf trouwens. 

88. What belief do you have that many people disagree with? Laat ik me hier maar niet over uitspreken... 

89. If not now, then when? Een andere keer 

90. Is it possible to lie without saying a word? Ja 

91. What activities make you lose track of time? Auto rijden 

Dankjewel lieve Stein! x

[dethijssens]

Herfst en de tweede Corona golf

Eind september 2020

Maandag 28 september de Dutchess keurig achtergelaten op de enorme parkeerplaats voor boten van Cleopatra Marina in Preveza. Met een beetje vertraging het vliegtuig naar Amsterdam nog net gehaald...wij hadden niet begrepen dat we wél op de oorspronkelijke tijd hadden moeten inchecken. Gelukkig een klein vliegveld en dus kwam dat goed. Op het vliegveld giet het dus een goed moment om te vertrekken!

Het mooie van 4 weken op pad zijn, of korter natuurlijk, is dat dat heerlijk is, maar ook....dat thuiskomen weer zo fijn is!!!

Wij kijken terug op een heerlijke tijd, met veel mooi weer; de laatste 10 dagen wat minder vast en stabiel....Ook was het goed om de Dutchess weer te laten varen, stilstaan is achteruitgaan...  Door wat meer tijd aan de kant voor vertrek hebben we ook echt zo zorgvuldig mogelijk alles kunnen doen...

Herfst en Corona in Nederland bij tuiskomst. Een tweede golf die iedereen wel kan missen. Niemand die precies weet wat de beste stappen zijn. We volgen de instructies zo goed mogelijk en verbazen ons hier en daar over lezen in de krant en op televisie. Natuurlijk volgen we ook de berichtgeving hierover in de USA extra. Rutger vertelde dat zijn bedrijf, Applied Materials voorlopig heeft aangekondigd dat thuiswerken de  “norm” is tot 1 mei 2021...Een einddatum die al een paar keer is opgeschoven.  Voorlopig het laatste Wetventures bericht van 2020!

Blijf gezond!

Leeslijst Anneke  aan boord, september 2020

Richard Powers              Tot in de hemel 

Susan Abulhawa             Ochtend in Jemen

Jeroen Brouwers             Client Busken

Philippe Claude               Het kleine meisje en Mijnheer Linh

Carolijn Visser                  Selma

Selma van der Perre        Mijn naam is Selma

Sandro Veronesi              De kolibrie

Sander Kollaard               Uit het leven van een hond

[euroadventure]

Plockenpass - Kötschach

Zaterdag 6 t/m zondag 7 november

Na de relaxte wandeling gisteren appt Irene mij zaterdagmorgen of ik eind van de ochtend mee ga voor een wat pittigere tocht op de Plockenpas aan de Italiaanse zijde. Ik vind het prima, maar weet dan nog niet wat mij te wachten staat...

We parkeren de auto boven op de Plockenpass net voorbij de Oostenrijkse grens. We lopen een stuk van de route 146, 147 en 148 richting Collinetta di sotto en Collinetta di sopra.

De route begint gemakkelijk en het uitzicht is weer grandioos. Op alle bergtoppen ligt al sneeuw. Onderweg zien we groepen gemzen lopen door de sneeuw. Prachtig om te zien.

Wij besluiten een pad naar boven te nemen, we gaan van route 146 naar route 147. Al snel lopen we in een beetje sneeuw. Ik vind het eigenlijk wel prima om halverwege de route niet verder te stijgen, maar naar het oosten onze weg te vervolgen. Maar, Irene haalt me over om toch nog een stukje door te lopen... We zien in de app Komoot dat we halverwege weer kunnen dalen via een pad, zodat we uiteindelijk toch weer op de route naar het oosten uitkomen.

Echter, hoe hoger we komen, hoe kan het ook anders, hoe meer sneeuw er ligt. Ik vind het wel een beetje spannend na mijn avontuur de week ervoor, maar teruggaan is ook niet echt meer een optie. Uiteindelijk komen we bij het punt aan waar we een pad naar beneden zouden moeten aantreffen. Waar we ook kijken we zien geen pad 😱. De sneeuw is te dik en heeft waarschijnlijk het zicht op het pad belemmert.

Irene oppert om via een soort drooggevallen waterval naar beneden te lopen. Zodra we een paar meter zijn afgedaald gaat het al bijna mis. Stenen verschuiven onder de sneeuw en onder onze voeten. Op onze kont, vasthoudend aan rotsen met onze handen of door het gebruik van onze wandelstok dalen we langzaam en komen we weer op een pad. Hier ligt geen sneeuw meer en kunnen we weer rustig verder. Maar pfff...wat was dit pittig en heftig! Ik doe dit nooit meer.

Nog een beetje beduusd besluiten we om in de laatste zonnestralen een kopje thee te drinken en even bij te komen voor we weer verder gaan.

Het laatste stuk is nog erg mooi doordat de zon langzaam ondergaat. We zijn nog even Gunnar, de hond van Irene, kwijt omdat hij dieren ruikt en daar direct achteraan rent.  Na ongeveer tien minuten roepen en fluiten komt hij gelukkig weer terug. We vervolgen ons pad snel, iets te snel, want ik verzwik half mijn enkel. Voor het donker wordt zijn we gelukkig weer beneden bij de auto.

'S avonds drink ik een wijntje om bij te komen van dit avontuur en koel ik voor de zekerheid mijn enkel. Daarna nog heerlijk in bad en nog even televisie kijken 😊.

Zondagochtend maak ik alles al grotendeels schoon in het huis. Ik ontbijt en lunch in de zon in de tuin. Heerlijk dat dit nog kan!

In de middag lijkt mijn enkel redelijk ok en loop ik nog richting rivier de Gail. Nog een paar mooie kiekjes.

'S avonds is de enkel toch weer aan het irriteren en koel ik hem voor de zekerheid nogmaals. Hopelijk houdt dit niet te lang aan en kan ik snel weer door de bergen of over onverharde paden wandelen.

Een laatste avond in het huis, morgen vertrek ik weer via Italië terug naar Slovenië! 💪🏻😁.

[beerthuyzen-blog]

Jan Raas nam in 1986 ooit Bert Wagendorp in vertrouwen. Raas vertelde de Volkskrant-journalist: "De afgelopen vijftien jaar is er bij de profs maar één man op puur sportieve wijze wereldkampioen geworden: Joop Zoetemelk." Wagendorp verpakte de bekentenis van Raas in een mooie column. Met bovenstaande biecht in het achterhoofd zijn de wereldkampioenschappen die de Nederlanders in de jaren ’70 wonnen dus kennelijk gekocht (Kuiper in 75, Knetemann in '78 en Jan Raas in 1979) maar niet minder mooi. We kijken deze week terug op die wereldkampioenschappen. Hoe wonnen de Nederlanders en hoe komen we erachter hoe er afspraken werden gemaakt? Raas favoriet In Valkenburg in 1979 was er maar één favoriet. Jan Raas was bestempeld als de man voor de wereldtitel. Dat had Raas wel aan zichzelf te danken. Op de dag dat Gerrie Knetemann een jaar eerder wereldkampioen werd, riep Jan Raas "En volgend jaar ben ik aan de beurt". Die uitspraak maakte een underdogrol voor Raas bijzonder lastig. Want doorgaans won Raas altijd de koersen waarvan hij zelf zei dat hij ze ging winnen.  De finale Achttien maal moesten de renners op het WK-traject van ’79 de Cauberg beklimmen. In de voorlaatste ronde maakten zich acht renners los uit een groep van 23. Raas en Lubberding, Chalmel en Bernaudeau, Thurau, Battaglin, Knudsen en Willems.  De zon brak door, het hield op met regenen. De finale kon beginnen. Jan Raas had in Henk Lubberding natuurlijk een uitstekende hulp. Lubberding was een erkende hardrijder die zijn beperkingen kende. Hard fietsen wil namelijk niet altijd zeggen dat je eerste wordt. Lubberding snapte dat al snel en stond daarom geheel ter beschikking aan de hoekige Zeeuw. Die had als we Bert Wagendorp zijn woorden mogen geloven allang een en ander geregeld.  Chalmel De Italiaan Battaglin plaatste op de laatste beklimming van de Cauberg de eerste aanval, maar hij kwam niet ver. Toen ineens was André Chalmel weg. Een doodgewone brave Franse renner die toevallig voorzitter was van de beroepsrennersbond.  Lubberding kon niet meer achter hem aan, Knudsen en Willems ook niet. Raas wilde niet, Bernaudeau en Battaglin evenmin. Chalmel ging wereldkampioen worden. Dat stond wel vast. Zo kort voor de finish was de Fransman uit het zicht verdwenen en niemand van de favorieten wilde voor de ander de kastanjes uit het vuur halen.  De achtervolgers keken elkaar aan. Wie als eerste in de achtervolging gaat, is verloren, zegt een oude wielerwet. Dus ging niemand. En zo reed André Chalmel zomaar op kop. Chalmel een nobody als wereldkampioen, een Franse Harm Ottenbros?  Iedereen in de kopgroep keek naar Jan Raas. Hij was toch favoriet? Hij reed toch een thuiswedstrijd? Maar Jan Raas deed niets. Hij bleef wachten en loeren. Het was een psychologische oorlog. Wie hield zijn zenuwen het langst in bedwang, wie wilde Chalmel gaan halen en wie niet?  Ongeduldige Thurau Jan Raas zat niet voor niets op zijn gemak. Raas was een uitstekend strateeg. Hij had de kopgroep eens goed bekeken en wist precies wat wie ging uitspoken.  Ook Didi Thurau zat in de kopgroep. En op Thurau had Jan zijn kaarten gezet. Thurau was een perfecte renner in een finale als deze. Ten eerste was Thurau via een dealtje altijd wel te porren voor extra arbeid, of een kneepje in de remmen. Twee jaar eerder op het WK in San Cristobal in Venezuela had hij in een duel met Moser opzichtig op de eindstreep op de rem gestaan. Maar die kunstgreep hoefde Raas hier niet eens uit te halen. Want de Duitser was naast handelaar ook bijzonder ongeduldig. Hij had niet de stalen zenuwen van Raas. En Raas wist dat. Thurau kon niet wachten, hij nam de kop en gooide het tempo omhoog. De grijns van Raas sprak boekdelen. Op tweehonderd meter van de finish werd Chalmel gepakt door Thurau en de anderen. Raas nam onmiddellijk het initiatief, gevolgd door Battaglin. Thurau ging niet opzij, zwaaide naar buiten, waardoor Raas opzij moest en Battaglin op zijn beurt tegen het wekdek smakte. Raas ging door, Thurau kon niet meer bij hem komen en onderstreepte de wielerlogica dat degene die de achtervolging leidt, zijn ondergang tegemoetgaat.  Na de finish Na de finish waren de verhalen over afspraken en combines niet de van de lucht. Raas werd ervan verdacht Thurau in de slag te hebben genomen. Ook werd Raas beschuldigd van onreglementair sprinten ten opzichte van Battaglin. Die was vlak voor de finish onderuit gegaan. Zelfs de jury, met de Nederlandse wedstrijdleider Wim Jeremiasse (een Zeeuw, net als Raas), werd gesommeerd de televisiebeelden te bekijken of Raas inderdaad onsportief had gehandeld. De meerderheid had niets onreglementairs gezien.  Het WK kreeg nog een vervelend staartje voor de NOS. De NOS had opzichtig laten zien dat Jan Raas door andere Nederlandse renners de Cauberg werden opgesleept. Raas verwachtte van de Nederlandse televisie meer positieve steun. Hij had wel een punt. Ook de Mosers en Thuraus van het peloton werden naar boven gesleept door de knechten. Dat was in die tijd heel normaal. Maar dát zond de NOS niet uit. Alleen Raas werd in beeld gebracht.  Raas gaf daarom de NOS geen commentaar na zijn zege. Het zwijgen werd overgenomen door bijna alle Nederlandse renners. Pas een jaar later, vlak voor de Tour de France van 1980 kwam het tot een verzoening tussen Mart Smeets en de vier grote renners van die tijd; Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper, Gerrie Knetemann en natuurlijk Jan Raas.  Bron: Volkskrant, Vrije Volk, NRC.nl Test

http://sportkroniek.blogspot.com/2016/08/26-augustus-1979-jan-raas.html

[fassanda]

Jan’s Eindejaarslijstje

Naam: Jan

Leeftijd: 26

Beroep: Booking Agent

Beste gerecht in 2019 (waar, wat, wie?): oesterzwammenstrudel in mijn huis van mij.

Meest memorabel moment van euforie onder invloed in 2019?: een voor mij tot op dat moment onbekend iemand zei tegen mij: ‘hey jij met je blauwe trui.’ waarop ik zei; ‘ben je blind, die is grijs’ en toen zei zij; ‘ik kan het niet zien je moet wat dichterbij kome’. en toen kwam ik dichterbij en toen sprake we kort en toen vroeg ze of ik wilde danse en toen zei ik; ‘alleen als ik binne 5 minute verliefd wordt’ en toen zei ze; ‘dat scheelt want dat ben ik nu al’ en toen gingen we danse en zoene en toen vroeg ik of we in een hotel gingen daten en toen gingen we dat plannen: Hotel V in Oost met die mooie, warm gele V. alleen toen werden we dagen daarna nuchter en onCker en toen gingen we maar daten bij Pickles & Gossip in de Intratuin en kerstcadeautjes voor elkaar kopen. doordat ik kerstcadeautjes schrijf realiseer ik mij dat dit in 2018 was maar dit was en is mijn liefde en tevens het meest memorabele moment van euforie onder invloed in dit decennium en we leven nog lang en gelukkig en zijn nog steeds verliefd. bless.

Meest aangename verrassing in 2019?: Meetsysteem.

Ik heb voor het eerst ....... In 2019?: ge-Nidra Yoga-t.

Beste reis(spot) in 2019?: Tingsryd, Urshult in Zweden.

Beste collabo(s) in 2019?: QP & Ziyech

Beste aankoop in 2019?: QP

Meest hinderlijke social mediapersonality in 2019?: anonieme twitteraars met NL vlag.

Top social mediapersonality in 2019?: @meaningful.images.only

Beste televisie/YouTube programma uit 2019?: Familiediner

Beste influencercampagne uit 2019?: lol, weenie? Wish ads op IG denk ik.

Domste influencercampagne uit 2019?: sws Wish ads op IG.

Domste Vice artikel uit 2019?: kan ik mij niet herinneren. maar ik vind het stuk van Emma over MH17 sick.

Beste klantenservice in 2019?: Jimmy Joy

Nepste klantenservice in 2019?: Belastingdienst

Beste podcast uit 2019?: VPRO: Bob & dipsaus

Beste meme uit 2019?: https://www.instagram.com/p/B48tdtNFm4p/?igshid=1hdlnumwyxjeg

Beste Instagram(profiel, post) uit 2019?: @p4p4_p4rk

Gemiste kans in 2019?: totale ban van Zwarte Piet

Beste artikel in 2019?: interview met Zack van The Peanut Butter Falcon in LA Times

Beste expositie in 2019?: janet cardiff & george bures miller: the instrument of troubled dreams (oudekerk) en Daniel van Straalen: Medieval Minded (Stigter van Doesburg)

Grootse deceptie in 2019?: laatste secondes van Ajax - Tottenham.

Het meest hoopvolle in 2019?: Greta Thunberg

Persoonlijke overwinning in 2019?: ben wat meer sporty spy geworden.

Gezelligste feestje in 2019?: ik ben een zeef dus herinner me nu even alleen Closing Party van Chapter 2WO in Het Hem.

Gezelligste festival in 2019?: Lowlands 4ever.

Beste #hashtag?: #reaaja

Nepste #hashtag?: #ajatot

Beste concert in 2019?: Jenny Hval in Schouwburg Utrecht & FKA Twigs in Carré

Tofste clips uit 2019?: FKA twigs - cellophane

Meest belabberde clip(s) in 2019?: catatonic youths

Beste film(s) uit 2019?: Shoplifters, Manta Rey & Midsommar

Beste documentaire uit 2019?: die over Aretha Franklin

Beste boek uit 2019?: weenie, ik was erg onder de indruk van Paradise Rot maar dat heeft niks met 2019 te maken.

Muzikale hoogtepunten uit 2019?: LYZZA - Tangerine Dreams.

Muzikale dieptepunten uit 2019?: het missen van Aldous Harding

Beste mixtape uit 2019 (artiest, dj, radioshow)?: TisaKorean, Aïsha Devi voor RA, United in Flames 2 & Jessy Lanza voor Hyperdub terwijl Elvin de @ifyouhigh page ging bingescrollen.

Nepste bitch in 2019?: Mark Rutte

Beste bitch in 2019?: Jeppie (Newfoundlander van m’n ouders)

Doelstellingen voor 2019?: ik flow gewoon. ik ben de zee.

Uitkijken voor ....... in 2020?: slangen