#zwerfvuil

[rikwintein]

Bang

Laatst overviel de piot een grote schrik. De piot heeft een innige relatie met taal, in klank en kleur, in verhaal en in gedachten, in schrijven en in ondergaan. Sinds redelijk recent pleegt hij een deel van zijn literaire dorst te laven aan losjes georganiseerde avonden in het teken van het “Spoken Word“. Het fenomeen boeit hem zodanig, dat hij er bij gelegen en met veel graagte een brokje van…

[haarlemupdates]

Op zaterdag 18 maart vindt de 21e editie van de Landelijke Opschoondag plaats. Ook in Noord-Holland worden bewoners geactiveerd om deel te nemen. Het thema van dit jaar is: ‘Wat pak jij op?’ Hiermee benadrukt initiatiefnemer Nederland Schoon het letterlijk oprapen van zwerfafval op straat en stimuleren zij symbolisch heel Nederland om een actie op te pakken. Dit kan van heel laagdrempelig (door het opruimen van een loszwervende verpakking) tot groots (het organiseren van een opschoonactie met de hele schoolklas). “Alle beetjes helpen en vele handen zorgen ervoor dat we samen in één dag in heel Nederland opschonen. Ik roep alle Noord-Hollanders op om in actie te komen,” aldus Ingrid Goethart, directeur Nederland Schoon. Nieuw dit jaar is de ‘ik doe mee’-button op de website van Nederland Schoon waar deelnemers met één druk op de knop kunnen aangeven dat ze meedoen. Daarnaast worden zij op gemakkelijke wijze gestimuleerd een bijbehorende actie aan te maken zodat ook anderen kunnen aanhaken. Afgelopen jaar deden bijna 50.000 mensen mee aan de Landelijke Opschoondag. Voor meer informatie zie: https://www.nederlandschoon.nl. Eén uur samen opschonen maakt al verschil Tijdens de Landelijke Opschoondag heeft heel Nederland dezelfde missie: zorgen dat Nederland schoon wordt en blijft. Uit onderzoek blijkt dat in een schone omgeving minder snel zwerfafval wordt gegooid. Ingrid Goethart, directeur (a.i.) van Nederland Schoon, kijkt nu al uit naar de Landelijke Opschoondag, die traditiegetrouw een week vóór de start van de lente plaatsvindt: “We hopen met deze editie weer een hoop bewustwording te creëren om niet alleen zwerfafval op te ruimen, maar ook te voorkomen en nog belangrijker: het schoon te houden. Het doet mij goed om te zien dat er al een groot aantal partners hebben toegezegd om mee te doen op 18 maart. Ook hebben 2.000 Supporters van Schoon zich aangemeld. Nog mooier zou het zijn als heel Noord-Holland de deur uitstapt en we het aantal deelnemers van vorig jaar overtreffen.” Goethart vervolgd: "Na 20 edities kunnen wij stellen dat de Landelijke Opschoondag ook een groot sociaal aspect heeft. Jong, oud, vrienden, buren, sportteams, klasgenoten, bedrijven en gemeentes steken samen de handen uit de mouwen. De samenhorigheid is tijdens de Landelijke Opschoondag overduidelijk zichtbaar en dit vind ik geweldig. Juist door samen op te schonen, wordt het ook nog eens gezellig én ben je goed bezig. Blok daarom één uurtje in je agenda, leg je handschoenen klaar en zorg dat je opschoonmaatje er ook zin in heeft. In minder dan een dagdeel maak je als deelnemer al een groot verschil. Ik stel graag de vraag aan heel Nederland: wat pak jij op?” Over Nederland Schoon Een Nederland vrij van zwerfafval is belangrijk voor mens, dier en milieu. Nederland Schoon werkt daarom al 31 jaar intensief samen met bedrijven, burgers, maatschappelijke instanties en overheid om zwerfafval aan te pakken en ervoor te zorgen dat een schone omgeving de norm wordt en blijft. Door middel van onderzoeken, samenwerkingen, het delen van kennis en het geven van advies, wordt niet alleen meer bewustwording, maar ook gezamenlijk verantwoordelijkheidsgevoel gecreëerd. De Landelijke Opschoondag wordt dit jaar wordt voor de 21e keer de Landelijke Opschoondag georganiseerd. Ga voor meer informatie naar https://www.nederlandschoon.nl/landelijkeopschoondag.            

[visdiefje]

gisteren tijdens het zwerfvuil opruimen in Antwerpen een euro gevonden en nog nooit zo blij geweest met iets dat zo'n lage financiële waarde heeft momenteel. emotionele waarde was enorm

[deberghuthorizon]

Samen met meester Luk trokken we door Snaaskerke om het dorp te bevrijden van zwerfvuil.

We namen een tablet mee en namen zelf deze foto’s!

[ikmichiel]

Ode aan Gent

Elke baksteen in elk rijhuis Elke scheve stoeptegel Elk veel te klein groenperk

Elk groepje met een voetbal dat in je richting trapt of op je auto spuwt

Elke zak zwerfvuil Elke step, bakfiets en longtail Elke voorbijganger die niet terugknikt

Elke stadstuin die naam onwaardig met 'toch weer drie courgetten dit jaar'

Elk politiek statement op raamstickers Elk verhard voortuintje Elke veel te grauwe wijk uit betonrot

Elk gebrek aan ruimte, aan tuinen, aan opritten of aan tweerichtingsstraten

Elke pensée unique Elk amper weggestoken chauvinisme Elke tongval die hier 'h' zegt wanneer er 'g' staat

Elk cliché van zichzelf dat hier in glutenvrije koffie- en soepbars probeert te breken met zijn afkomst

Elke vreemdeling van de ander Elke vervreemding van mekaar Elke wijk waar niemand elkaar kent

Elke kilometer honderdtwintig om precies te zijn ver weg van huis

Elke stamp op traditie Elke positieve discriminatie Elke omhooggevallen Franskiljon

Elke wereldverbeteraar die nooit één strohalm, maar wel maniok van dichtbij zag

Elk gebrek aan gemeenschapsleven Elk gebrek aan rustig voortbollen Elk gebrek aan privacy

Elke stenen canyon En een Veldstraat die aan haar naam niet voldoen wil

Elk met zijn eigen taal Elk op z'n eigen eiland Elk minderheid in 'eigen' stad

Elk geluid, razend en vuil waar snelwegen vol getoeter en fijnstof nooit rust verschaffen

Afgezien van mijn kat, misschien die ik uit het asielcentrum redde, haat ik het allemaal

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Oostende lanceert zomerse controleacties tegen zwerfvuil op strand en dijk https://www.indegazette.be/2024/06/26/oostende-lanceert-zomerse-controleacties-tegen-zwerfvuil-op-strand-en-dijk/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[regioonlineofficial]

Breda heeft als eerste Nederlandse gemeente een vergunning gekregen om op bedrijventerrein Hazeldonk proeven te doen met het vliegen van een drone zonder dat er een piloot in de buurt is. Wethouder Carla Kranenborg-van Eerd kon daarom vandaag (21 juni) vanuit het Stadskantoor met een druk op de knop de drone laten vliegen over het bedrijventerrein aan de Belgische grens. Dankzij de vergunning van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat kan Bredadata – onderdeel van de gemeente Breda – testen met de inzet van een drone bij incidenten zoals bij een verkeersongeval of het afgaan van een brandalarm. Er wordt onderzocht of ook meer structureel de drone een belangrijke bijdrage kan leveren. Bijvoorbeeld bij het monitoren van wegdekslijtage of het opsporen van zwerfvuil. Eén drone voor meerdere gebruikers Uniek voor Nederland is dat bij deze test één drone wordt gebruikt door meerdere organisaties én dat die niet meer in het zicht hoeft te zijn van de piloot (Beyond Visual Line Of Sight). Bredata doet de tests in de proeftuin op Hazeldonk dan ook samen met een grote groep partners de veiligheidsregio, politie, organisaties voor weg- en terreinonderhoud, innovatieve bedrijven en verschillende afdelingen binnen de gemeente Breda. Breda een Smart City Wethouder Carla Kranenborg-Van Eerd (digitalisering): “Breda is een ‘smart city’. Dat betekent dat we technologische innovaties inzetten om de stad te verbeteren en te onderhouden. Drones kunnen ons mogelijk helpen onze groeiende stad leefbaar en veilig te houden. Het unieke van dit project is dat we met de vergunning de drone veel efficiënter kunnen gebruiken voor verschillende organisaties en doeleinden. Samen kunnen we de mogelijkheden en kansen verkennen. Tegelijkertijd blijven we ons ook de vraag stellen of we de technologie verantwoord inzetten. Bij deze tests zijn we bijvoorbeeld alert op het beschermen van de privacy. De beelden die worden gemaakt, worden alleen maar gebruikt voor het oorspronkelijke doel. Want niet alles wat kan en mag, moet je ook willen.” Proeftuin Hazeldonk Bredata maakt gebruik van proeftuinen om digitale technieken in de praktijk uit te testen. Als een van de proeftuinen is gekozen voor een bedrijventerrein omdat dit een complex gebied is. Bedrijventerreinen hebben een belangrijke economische functie, maar er is ook weinig sociale controle en er zijn veel verkeersbewegingen. Hazeldonk is geschikt als proeftuin omdat het een druk, goed georganiseerd terrein is. Op dit moment worden in de proeftuin ook testen gedaan met de inzet van sensoren in het wegdek die signaleren of er een voertuig staat en met het onderzoek naar de mogelijkheden voor het bij elkaar brengen van data in een control tower voor een schone, hele en veilige omgeving. Wat we op Hazeldonk leren en als succesvolle innovatie ontwikkeld wordt, kunnen we hopelijk ook op andere bedrijventerreinen gebruiken.  Kijk hier voor meer informatie: https://www.breda.nl/proeftuin-hazeldonk

[andreaszagdathetgoedwas]

Samen met deze enthousiasteling de berm vlakbij ons huis in Hamilton van zwerfvuil ontdaan. Er waren “veel jukkie dingen!”, zoals één van de deelnemers het later benoemde. Twee zakken gevuld op één kleuter-aandachtspanne, en er is nog genoeg om nog eens terug te keren.  Gelukkige verjaardag André! 

[keynewssuriname]

Muskietenplaag teistert vooral kustvlakte

Het aantal muskieten is toegenomen en er is sprake van een muskietenplaag. Dit bevestigt Maureen van Dijk, onderdirecteur Medische zaken van de Medische Zending (MZ). Ze geeft aan dat er alvast maatregelen worden getroffen door de Medische Zending en andere belanghebbende autoriteiten om de toename van muskieten tegen te gaan. Van Dijk geeft verder aan dat zwerfvuil op de verschillende locaties binnen en buiten Paramaribo opgeruimd moet worden. De bedoeling is dat gezinnen hun best doen om trenzen op te halen en ervoor te zorgen dat broedplaatsen voor muskieten ongedaan worden gemaakt. Hierdoor kunnen de muggen de gelegenheid niet krijgen zich te vermenigvuldigen om buurten te teisteren. De insecten zijn zich volgens de onderdirecteur door de jaren heen ook resistent geworden. Ze hebben andere gunstige methodes ontwikkeld om zichzelf voort te planten. De onderdirecteur zegt verder dat er meer van natuurlijke alternatieven gebruikt moet worden om de muskieten te neutraliseren. Dat kan door bijvoorbeeld het laten staan van dieren die de muskieten kunnen opeten. Ze zegt er ook van te hebben gehoord dat de bekende ‘Kamra Wentje’s die haast in elk huis te vinden zijn werden ingezet. Deze dieren zijn in het verleden het land binnengebracht. Wat Suriname nu teistert, is de dengue muskiet meldt Van Dijk. Ze zegt dat binnen het verzorgingsgebied van de Medische Zending heel wat gevallen zijn geregistreerd, bijvoorbeeld in Para. Ze stelt dat de afdeling van de MZ die belast is met dit vraagstuk alerter is en op de uitkijk is naar gevallen om er zo snel op in te kunnen spelen. "Je weet wanneer je een ziekte lang niet hebt gehad, vergeet je wat die verschijnselen zijn en ga je ook niet rapporteren." Ze stelt dat er in het hele verzorgingsgebied alertheid geboden is. Hiermee geeft van Dijk aan dat de samenleving voorzichtiger moet zijn. De ‘Kulex muskieten’ die nu actief zijn, zijn vaak geassocieerd met het overbrengen van Dengue. Ze steken volgens de onderdirecteur verschrikkelijk en dat zowel 's morgens als 's avonds. Wat betreft malaria zegt Van Dijk dat Suriname een award heeft gekregen. Dit is gebeurd omdat er een heel jaar geen overdracht is geweest van malaria. Het enige is dat er enkele importgevallen van malaria zijn geweest die via mensen het land binnen zijn gekomen. Read the full article

[lienanna]

De berg

We begeven ons in godenlanden en leggen ons lot ook direct in godenhanden. De rit naar het basiskamp van onze trektocht door de Himalayas leidt over de weg des doods. In een tienpersoonsbusje honkebonken we over de gravelweg vol gaten en keien, rakelings langs de afgrond. We passeren de ene na de andere aardverschuiving en de chauffeur moet regelmatig een stukje achteruit de berg af rijden om een ander groot voertuig te laten passeren. Bibberend van angst en aan elkaar vastgeklampt doorstaan we de aanblik van misselijkmakende afgronden. De acht Indiërs met wie we het busje delen kijken ondertussen niet op of om, die zijn wel wat gewend. Volgende keer lopen we de eerste 2500 meter liever zelf de berg op.

Vier dagen zijn we aan de wandel met negentien overwegend jonge Indiërs, een expeditiehoofd en twee lokale gidsen. Een keukenteam van vier man sterk loopt met een kudde muilezels voor ons uit om onze tenten op te zetten en ons bij aankomst te voorzien van warme chai, snacks en maaltijden. Dat is zeer welkom want op de wandeling tot bijna 4000 meter hoogte is het KOUD. Mijn drie lagen broeken, truien en jas zijn vier dagen lang mijn tweede huid. De wandeling is een achtbaan van ongemakken (gevoelloze vingers, blauwe plekken op de heupen van het slapen op hele dunne matjes op bevroren ondergrond, een gat in de grond als plee waar mijn darmen volledig van op slot gaan, een gek benauwd gevoel door de hoogte waar ik een beetje woozy van word) afgewisseld met de mooiste vergezichten. De lokale bevolking gelooft niet in de goden van het Hinduïsme maar aanbidt hun eigen berggoden en dat snappen we helemaal. Hoe hoger we komen, hoe indrukwekkender en majestueuzer de natuur.

Het is grappig om met Indiërs in de bergen te zijn. Ze leren ons spelletjes en uitingen van populaire cultuur. Veel van hen zijn uitgelaten over de hagelbui die ons treft, hun eerste keer ‘sneeuw’. Ze mopperen weinig, maar missen wel hun 34 graden Celsius van thuis. Van de expeditieleiding krijgen we uitleg over de meest basale dingen: hoe je de veters van je wandelschoenen strikt, hoe je je tent in kruipt, hoe je een slaapzak gebruikt. Het werkt op onze lachspieren maar dat het nodig is blijkt wanneer ze vertellen dat er eerder mensen zijn geweest die slapeloze nachten hadden omdat ze dachten dat de slaapzak een hoofdkussen was. Ongeveer de helft van de groep kampeert voor het eerst.

De organisatie van de wandeling leent ons een ‘ecobag’, een soort fannypack waar we elke dag het zwerfvuil dat we op de berg vinden in kunnen stoppen. Gezamenlijk halen we 13kg afval van de berg. ‘Littering’ is hier nog de normaalste zaak van de wereld, blijkt in het afsluitende kringgesprek waarin we terugblikken op vier thema’s die aan bod zijn gekomen tijdens de wandeling, waaronder duurzaamheid. ‘Ik ga proberen wat minder afval op straat te gooien en ik ga proberen iets minder voorverpakt voedsel te eten,’ zeggen een aantal van onze medewandelaars eerlijk. Bewustzijn van het milieu heeft nog een lange weg te gaan.

Flora en fauna:

Koeien in verschillende staten van ontbinding en overal botjes. Wie zich verveelt, kan een heel koeienskelet bij elkaar puzzelen.

Een glimps van een Himalayan monal, de nationale vogel van de regio. Prachtig gekleurd verenkleed. Veel overvliegende gieren (Himalayan griffons), imposante beesten met een vleugelspan van meer dan een meter. Ik krijg de fancy verrekijker met autofocus die we geleend hebben en hele vakantie meesjouwen niet goed aan de praat, dus niet van dichtbij kunnen bekijken.

Blue pine en verschillende soorten rodondendronstruiken. De dennennaalden ruiken bijna citrusachtig en de rodondendron heerlijk kruidig. Als ik ooit nog eens parfumeur word, begin ik hier.

[rtvideaal]

Jaarlijkse schoonmaak dag van Buurtvereniging Oosterwijk

Zaterdag was het weer tijd voor de jaarlijkse schoonmaak dag van buurtvereniging Oosterwijk. De buurtleden waren allemaal van mening dat het zwerfvuil dit jaar erg is meegevallen en dat is een goed teken. Omdat de hoeveelheid zwerfvuil meevalt was werd er nog even overlegt of volgend jaar dan wel nodig is om weer rond te gaan, maar het “Noaberschap” en de samenkomst van de buurtleden hebben de…

[rikwintein]

Hoopgevend

Laatst was de piot aangenaam verrast. Het is zaterdag. De Via Prosperità kent een late start. Mijn Groote Liefde en de piot teren op het vertier en plezier van de vorige avond met dank aan het concert van Le Noise. Tijdens de brunch brengt Mijn Groote Liefde bij wijze van prettige herinnering haar eigenzinnige versie van het slotnummer ten gehore, de Neil Young-klassieker “Keep on rocking in the…

[denuchterekijk]

#WegSfeer: Aalsterse campagne met jongeren van kleur gaat de mist in (maar burgemeester ziet geen probleem)

“Op elke coole spot in Aalst... ligt een smerige pretbederver. #WegSfeer”. Als slogan voor een campagne tegen zwerfvuil kan het nog, maar met het bijhorende beeld lijkt de stad aardig de mist in gegaan. Want het zijn niet de peuken die de aandacht trekken, wel drie jongeren met een zwarte huidskleur. “Veel drukte om niks”, vindt burgemeester Christoph D’Haese (N-VA). Al grijpt hij wel in.

Men probeert gewoon te hard en te geforceerd altijd en overal... waarom niet gewoon realistisch doen?! Alles moet zo gewikt en gewogen zijn dat het zo geforceerd en onnatuurlijk overkomt en zelfs eerdere belachelijk dan gemeend overkomt. Denk maar aan de reclames met het Aziatische kindje dat een blanke moeder en een Afrikaanse vader heeft. Zoals gezegd té geforceerd dus!

[jufmarleen]

Vandaag onze laatste activiteit in Lozer bos voor de 2de en 3de kleuters. Zwerfvuil verzamelen, met kleefkruid op stap en takken zoeken in een bepaalde vorm!

[fredvahlkamp-blog]

Verdraagzaamheid

over inkeer, een roos die niet verwelkt en een geniaal zakje snoep

De deur valt achter mij in het slot en ik zet koers richting huis. Met mijn telefoon in de hand en druk bezig met een berichtje inspreken, loop ik op de steiger af die de stoep half blokkeert. Ik ken deze route, ik weet van de steiger, dus concentreer ik mij op mijn telefoon. De tegemoetkomende voetganger signaleer ik niet en we botsen met de schouders tegen elkaar aan. “Sorry,” roep ik direct, want handig was dit niet. ‘Sorry’ bleek echter niet genoeg. De man in kwestie - ik schat een leeftijdgenoot - start een serenade over dat ik beter moet opletten. Echt verstaan doe ik het op dat moment niet, we zijn inmiddels al een meter of twintig van elkaar verwijderd. Het feit dat mijn ‘sorry’ onvoldoende bleek, ergert mij mateloos en dat roep ik hem dan ook toe. “Is sorry niet genoeg voor je?” Er volgt iets over telefoons, uitkijken en dat je niet anders ziet dan mensen op hun telefoon. De mannen en vrouwen op de steiger genieten heerlijk mee van de twee kiftende mannen van zekere leeftijd. Zijn - wat ik op dat moment classificeer als geschreeuw - irriteert mij zodanig dat ik mij abrupt omdraai en op hem afloop: op zoek naar gerechtigheid! We naderen elkaar en daarmee gaat gelukkig het gênante volume omlaag. Nog tijdens het lopen kijken we elkaar aan en we schieten beiden in de lach; wat een vertoning. “Je hebt gelijk,” is mijn eerste tekst terwijl ik mijn hand uitsteek. Dat gebaar pakt hij direct op. Lachend wisselen we uit dat wij beiden op vakantie gaan: ik al morgen, hij de woensdag daarna. Met mijn telefoon in mijn zak vervolg in glimlachend mijn weg. Hij had gelijk en we zijn beiden aan vakantie toe.

Nog geen dag later zitten Lisanne en ik samen op een bankje. Zij aan de wafel met vers fruit, ik aan een heerlijke koffie. Het is Open Havendag in Gorinchem en dan is het altijd gezellig druk. Dit jaar zelfs heel druk. Lisanne kan de drukte moeilijk hebben, maar op dit bankje gaat het vooralsnog prima. We zitten een beetje rond te kijken, als er ineens een man voor ons staat met een roos in zijn hand. “Mag ik jou deze roos geven?” vraagt hij aan Lisanne. Haar ‘nee’ is voor mij heel logisch en klinkt als ‘nee’, maar is eigenlijk ‘ja’. Deze onverwachte wending is net te veel prikkels en dat leidt tot haar ‘nee’. De man vraagt vervolgens of hij de roos dan aan mij mag geven. Dat vindt Lisanne ook niet goed. Gelukkig heb ik ondertussen mijn verwarring over het aanbod van een roos al een plekje kunnen geven. Met een korte toelichting over het ‘nee’ van mijn dochter pak ik de roos met een vragend gezicht aan. “Ik zie jullie altijd fietsen met z’n tweetjes en dat vind ik zo bijzonder, daarom wil ik jullie deze roos geven,” is zijn antwoord op de vraag die ik niet hardop stelde. Het raakt me. “Dank je wel, wat leuk,” krijg ik er nog uit maar eigenlijk ben ik er stil van. Lisanne en ik fietsen in het weekeinde ons rondje door de weilanden en het nabij gelegen Lingebos. Vuilniszak mee, op zoek naar zwerfvuil. Lisanne is de directeur; zij wijst aan, ik moet het opruimen. We genieten er iedere keer weer van en dat wordt dus opgemerkt. Na hem nogmaals bedankt te hebben, kiest hij zijn weg. Geen idee wie hij is en woorden bleken volledig overbodig. Dank je wel voor deze bijzondere ervaring, zoemt nog lang na. Aan het einde van de middag start de eerder genoemde vakantie en niet alleen voor ons. In de rij achter ons kukelt een droppie van acht maanden er heerlijk op los. Haar moeder en zij nestelen zich op de stoel naast het kleine raampje van het vliegtuig. Papa gaat ernaast zitten terwijl de kleine inmiddels luidkeels aangeeft er van alles van te vinden. Het klinkt niet boos, niet verdrietig eerder blij. Haar hoge stemmetje heeft een rouwrandje en dat resoneert lekker door. Moeder is nu al duidelijk bezorgd over de mogelijke overlast die haar kleine gaat bezorgen aan de inzittenden van deze Boeing 737 die volgens planning zo’n tweeënhalf uur gevuld is met passagiers in vakantiestemming. Moe dus ;-). Maar ter compensatie van de mogelijke overlast hebben ze iets bedacht. Eenmaal op orde tovert vader zakjes snoep uit een tas met een briefje eraan en deelt die uit aan alle nabij zittenden.  Dat levert een heleboel sympathie op en de piepende kreetjes van de kleine zijn daarbij de kers op de taart. Iedereen lijkt begaan met de onnodige zorgen van de ouders en de kleine is natuurlijk direct de held van de reis. Ik laat het zakje snoep met het berichtje zien aan één van de stewardessen. Die geeft aan dit nog niet eerder te hebben meegemaakt. De ouders groeien in aanzien. Genialiteit schuilt in eenvoud. Hoewel “onze” kleine pieper al snel in slaap viel, is er werkelijk niemand geweest die last had van de schelle geluidjes. Ze werden bij het uitstappen door alle omzittenden een hele goede vakantie toegewenst.

Een verhaal op basis van drie ontmoetingen binnen vierentwintig uur met onbekenden. Verdraagzaamheid laat zich uitleggen als “de bereidheid om van anderen ook minder leuke dingen  te verdragen”. Mijn gevoel is dat - in onze maatschappij - verdraagzaamheid weg aan het sijpelen is. Eerlijk gezegd: ik betrap mijzelf er ook op. De botsing op de steiger leerde mij dat contact zoeken als er iets mis gaat, werkt. Twee monologen zijn zinloos en verscherpen alleen de stemming en stimuleren juist de onverdraagzaamheid. Het zakje snoep zie ik als preventie en daarmee geniaal. Ook hier wordt dus, nu vooraf, verbinding gemaakt. De roos bezorgde mij een brok in mijn keel. Dat gebaar gaat niet over verdraagzaamheid, dat gaat over elkaar zien en waardering hebben voor wat  iemand doet. Dat is geen correctie of preventie, dat is liefdevol. Even je adem inhouden, oog hebben voor elkaar: hoe moeilijk is het eigenlijk?! 

En die roos? Die  verwelkt niet.

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Strijd tegen zwerfvuil op Belgische stranden intensiveert https://www.westnieuws.be/strijd-tegen-zwerfvuil-op-belgische-stranden-intensiveert/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr