trshacali-blog

[trshacali-blog]

THE DANGERS OF PRE-MARITAL SEX

Sex is one of the most important things in our species. People depend on sex for reproduction, affection and delight. The biggest and most important part is for when a person will engage in sex. Undoubtly, teenagers are definitely a problem and a great concern when speaking about pre-marital sex because mostly, adolescents nowadays seemed to overlook the moral responsibility of sex. In the past, pre-marital sex is viewed as a taboo mostly because of religions, cultures and values, doing so will lead and prompt them to discipline. As society evolves, values and mind-sets have changed and developed and now the society has slowly embraced premarital sex as a common thing in relationships. People are now open to what is used to be considered as taboo and made big impact on the changes of human’s way of thinking and attitudes about sex have changed dramatically. The problem in our society is alarming every sector particularly the church and health institutions. People may think sex for fun, entertainment and doing it for satisfaction; and not aware of the consequences after engaging to such activity. Pre-marital sex is a major problem that has led adolescents to a rising incidence of sexually transmitted diseases, physical and emotional health, and unwed pregnancies.

With the absence of proper sexual knowledge, Pre-marital sex has led adolescents to a rising incidence of sexually transmitted disease. Diseases such as A.I.D.S., it is a deadly virus that kills ones immune system, it is a threat and by far the most serious sexually transmitted disease. This disease has been responsible for killing millions of people. Another disease is called Herpes which causes sores and painful swelling of the genitals and it is contagious. The way this virus is contracted is through the exchange of bodily fluids and sex is the number one way this virus is spread. Due to poor self-images and poor morals, teenagers today are more vulnerable in acquiring STDs. Those who willingly have unsafe sexual practices including sex before marriage because of curiosity, run a greater risk of contracting the disease. Teenagers are still engaging to pre-marital sex and even aware of these frightening consequences. These diseases may change your outlook to future relationships. You are isolated, you are vulnerable and you are weak. This is an example of how the negative physical effects of pre-marital sex can lead to negative emotional effects. Count the cost of engaging pre-marital sex, is it worth the few moments of pleasure? Teens need to open their eyes and see the harmful effects of pre-marital sex.

As adolescents engage in pre-marital sex, it may affect their psychological well-being and it negatively affects a person emotionally. One may question about their self-worth and may possibly affect their mental health and will lead them to depression and any mental illness. Many teens are experiencing regret when losing virginity after engaging to sex and they begin to feel used and feel dirty. A person will consistently worry about pregnancy and acquiring diseases and for many people this is a major emotional stress. A person might deal with everyday anxiety when engaging to sex. Another one is a loss of self-respect and self-esteem especially when infected by diseases and may lead them to end their lives or simply suicide. It can bring up trust issues and fear of commitment that one may feel that he or she isn’t connected or committed to someone and mostly these are one of the reasons why partners cheat. Another reason why divorce on married couples are increasing every year. Sex can certainly bring a feeling of delight and enjoyment but it can also be the source of deep wounds, emotional scars and suffering.

Pre-marital sex is a major cause of unwed pregnancies. Adolescents tend to have stronger feelings about lust and would do it for pleasure. As a Christian, we have been taught that lust is a sin, and it is one of the seven deadly sins, it should not be taken lightly according to our teachings. If sex is taken lightly, people would engage more about sex and more people will begin to have children out of wedlock. The consequences may affect the child, and will make their own lives harder to live without both of their parents. Some cases, children may live with only one parent to stick with them in their journey in life and may grow up feeling unwanted. They may also be put up for adoption just because a parent can’t take care a child financially and not emotionally-ready. Worse, innocent children are at risk for abortion. Who would want to make their child feel unwanted?

Teenagers, as we all know, are immature and innocent. As stepping into the world of adolescence, they are curious about trying and exploring new things. Therefore, they can easily be pulled from negative things around them if they lack proper guidance from their parents and even from the schools. Social media and most TV shows these days are showing sexual scenes and the increase of producing pornography sites are telling us “everyone is doing it.” Teens who engage in pre-marital sex are more likely to suffer negatively from long-term moral effects than teens who choose to wait. It is a responsibility to know when teenagers must engage in sex and the right time would be after marriage. When you know he or she is the one, when you decide to live with him or her for the rest of your life, that’s when you know it’s the right time. After all, one’s purity is the best gift both partners should give.

[trshacali-blog]

Ang Pinakahuli

Hayaan mo akong isulat itong tula na para sa iyo..   Hayaan mo pa rin akong magsulat tungkol sa iyong mga mata, Na isa sa paborito kong kulay, Matapos ang mga araw na unti-unting nalilimutan, At mga larawan na hindi nawawala sa aking isipan   Hayaan mo pa rin akong magsulat tungkol sa iyong pagtawa, Na isa sa paborito kong tunog, Matapos ang mga araw na kay saya na unti-unting lumisan At napunta sa katahimikan   Hayaan mo pa rin akong magsulat tungkol sa iyong ngiti Na isa sa paborito kong guhit ng linya, Matapos ang mga araw na malamig at ang pangalan mo’y namumuhay Sa bawat tulang isinulat ko tungkol sa pag-ibig.   Hayaan mo pa rin akong magsulat tungkol sa iyo, Na isa sa pinaka paborito ko sa lahat, Matapos ang mga araw na pinangarap lamang kita, At ngayon…nagmimistulang pangarap lang pala.

         Heto na naman ako, nakatitig sa blankong papel. Hindi alam kung ano ang isusulat, hindi alam kung ano ang masasabi. “Pag-ibig na naman?” Sabi nila. Pero ano pa nga ba? Kaya magsisimula ako sa umpisa, sa araw na una kitang nakita.

Ikaw yung tipong joker sa classroom. Bata pa lang tayo, pinapasaya mo na ang ating mga kaklase. Ikaw yung tipong hindi nawawalan ng mga biro. Pero sa lahat ng mga biro mo sa ating mga kaklase, ni minsan hindi mo ako kinausap. Isang araw, sinabihan mo akong maganda. At dahil nakilala kita na mapagbiro, tumawa lamang ako. Unti-unti, naging malapit tayo sa isa’t isa. Ikaw ang kasunod ko sa bawat linya, ikaw ang palagi kong kasama sa recess, ikaw ang palagi kong nakakausap na lalaki. Hindi ko na namalayan ang oras kapag kausap kita, at dahil bata pa tayo noon, itinuring kitang isa sa pinaka malapit ko na kaibigan. Ikaw ang kaibigan na kasama ko sa aking mga kabaliwan, mga halakhak na umaalingawngaw sa bawat silid-aralan na nadadaanan, at kasama ko sa bawat pagkain ng street foods.

Pero nagbago ang lahat nang lumipat ako sa isang unibersidad. Minsan na lamang tayo nagkakausap, minsan nga’y hindi.  Nagkaroon tayo ng iba’t ibang mga kaibigan, hanggang sa bawat pagkikita, ngiti at tango lamang ang naibibigay.

Dalawang taon ang nakalipas, may nakabangga ako sa hallway at nahulog ang aking mga gamit. Isang pamilyar na lalaki ang tumulong sa akin. Ikaw pala. Muntik ko ng hindi kita makilala. Dati, pareho lamang tayo ng height, ngayon, mas mataas ka na sa akin. Blanko ang iyong mukha, pero ngumiti ka at sinabing, “Okay ka lang?” Doon na tayo nagkausap ng matino, nagkamustahan, may maikling kuwentuhan at nagka-ilangan. Lumipat ka pala sa unibersidad na pinasukan ko, pero pagkatapos ng isang buwan sa bagong school year lang kita nakita. Ni hindi mo man lang ako sinabihan, pero masaya rin naman ako at nagkita tayo muli.

Ang daming nagbago, pero ang mapagbiro na personalidad mo ay nananatili pa rin. Natatandaan mo pa ba na palagi tayo’ng nalelate sa klase? Tanda ko pa na binulungan mo ‘ko ng “Hi, goodmorning” sa harap ni Ma’am habang nagpapapirma. Hindi kita pinansin dahil baka magalit si ma’am, pero hinintay mo ako sa labas at hinatid sa hagdan at ikaw naman ay pumunta sa library. Hanggang ngayon, natatawa pa rin ako sa nangyari. Pati yung sobrang pag-aalala mo nung naglindol, hindi mo ‘ko tinantanan kapag hindi ko sinasagot ang mga tawag mo. Inaamin ko na sa bawat oras na kausap kita, nahuhulog ako. At hindi ko iyon gusto dahil kaibigan tayo at alam kong kaibigan lang din tingin mo sa akin, kaya pinigilan ko ang aking sarili. Unti-unting bumalik ang pagkamalapit natin sa isa’t isa at sa puntong ito, nahulog na nga ako ng tuluyan. Tuwing nagbibiruan ang ating mga kaibigan tungkol sa atin, sinasakyan natin sila. Masaya na ako kahit biro lang.

Dumating ang panahon na may nakilala kang babae. Niligawan mo siya dahil gustong gusto mo siya, kumbaga “ideal girl.” At dahil kaibigan kita, sinuportahan kita. Kapag nalulungkot ka, ako ang nasa tabi mo. Kapag gusto mo ng karamay, ako ang nasa tabi mo. Kapag gusto mong mag stress-eating, nandyan pa rin ako, at hindi naman ako makakatanggi dahil libre mo. Kinalimutan ko ang pagtingin ko para sayo, dahil imposibleng maging tayo. May nakapagsabi nga na may hawig raw kami, pati personalidad at sa paraan ng pagtawa at pagsasalita. Pero binalewala ko iyon dahil para sa akin, hindi naman talaga at ayaw ko ring ikumpara ang aking sarili sa kaniya dahil magkaiba kami.

Isang araw, nagkasakit ako, at umabsent ako ng halos dalawang linggo. Kinabahan na ako dahil maraming homeworks, projects at performance tasks ang dapat kong ipasa, nagkatambak-tambak ang mga gawain at hindi ko na alam kung ano ang uunahin. Pero dumating ka, at tinulungan akong makapasa. Nasabi ko ba’ng magaling ka’ng magdrawing? Idol nga kita eh, at naging inspirasyon kita sa bawat drafting plates na naipasa ko. Kaya sobrang pasasalamat ko sa iyo dahil kung wala ka, sino ang tutulong sa akin?

Gabi ng Graduation Ball natin, nilapitan mo ako at inayang sumayaw. Napaka gwapo mo sa iyong kulay dark blue na tuxedo, ang mga mapupungay mong mga mata at napakaamo mong ngiti. Sa gabing iyon, inamin ko sa sarili ko na ikaw pa pala. Na kahit ilang lalaki na ang sumubok na mapasagot ako, ikaw pa rin pala. Ilang minuto ang nakalipas, isinayaw ako ng aking kaklase, at ikaw, isinayaw mo siya.

Kahit ganun, hindi nagbago ang ating pinagsamahan. Malapit pa rin tayo sa isa’t isa. Minsan na lang tayo nagkakasama pero kapag kailangan mo ako, andito lang ako. Kahit ilang araw pa o linggo, hindi tayo nauubusan ng kuwento, kumbaga komportable na tayo sa isa’t isa sa simula pa lang, at ayaw ko’ng may magbago.

Naalala mo pa ba na kinuwento ko sa’yo na may nanliligaw sa akin? Ang saya mo para sa’kin, ang dami mo pa ngang tawa at sa wakas may nanliligaw na talaga sa akin. Hindi mo alam pero biro lang yon. Kaya sa puntong iyon, nakapagdesisyon ako na kung may darating man, tatanggapin ko at bibigyan ko ng chance ang sarili ko na maging masaya rin. Sa oras na iyon, nakilala ko si “S”. Naging magkaibigan kami at naging malapit rin.Hindi naman sya mahirap magustuhan, napaka-maalaga niya, maginoo, at higit sa lahat masaya ako sa kanya. Tuwing gabi, kinakantahan niya ako ng paborito ko’ng mga kanta. Para sa akin, siya ang “ideal boy” ko, pero hindi ko kayang maging malapit pa ng todo sa kanya. Dahil konti na lang, bibigay na ako at mahuhulog na naman ako. Kumbaga sa ingles, “He’s too good for me.” Alam ko sa sarili ko na hindi ko pa nakakalimutan yung nararamdaman ko sa’yo. Inakala ko na sa aking pagtataya sa kaniya, maaari ko’ng malimutan ang nararamdaman ko sa iyo. Gustong-gusto ko ng kalimutan ito dahil sabi ko nga, ayokong may magbago sa atin, kahit yung pagkakaibigan natin.

Pero mapaglaro ang tadhana…nagkamalabuan kayo. Heto na naman ako, sinasalo lahat ng luha mo, nakatuon lang lagi yung atensyon ko sa iyo, at nakalimutan ko na may “S” pa pa lang naghihintay sa’kin. Alam mo ba’ng ang lungkot-lungkot ko? Makita lang kita na malungkot, nag-iiba mood ko. Kaya kahit masakit, tiniis ko, kahit kasiyahan ko. Si “S”? Kahit gusto ko siya, pinili kita. Mali naman kasi na siya ang pipiliin ko kahit ikaw naman ang sinisigaw ng sistema ko. Mahirap nga’ng magmahal ng isang taong hindi pa tapos magmahal ng iba. Kaya sa ganoon, ayokong masaktan rin siya. Sugal nga talaga ang pag-ibig no? Sorry lang ang nasabi ko at alam kong hindi madaling mawala ang sakit na dinala ko.

Kahit marami pa’ng iba dyan na pwedeng dumating, hindi pa rin matutunan ng pusong to na limutin ka dahil patuloy ka pa rin nitong hinahanap. Kaya kahit sa pagtulong bilang kaibigan lang, magagawa ko’ng mapasaya kita kahit halos hindi ka na kumakain at iniisip ang sarili. Ganito ka pala masaktan.Ganito ka pala sobrang magalit. Nandito lang ako sa bawat oras na kailangan mo ako, alam mo yan pero minsan naiisip ko, ganito na lang ba palagi? Na sa bawat paggising ko, ikaw ang una ko’ng naiisip? Na sa bawat oras na mag-isa ko, nag-aalala ako sa’yo? Na sa pagtawag mo lang ng aking pangalan at humihingi ng tulong, magpapakatanga na naman ako?

 Isang araw, hindi ka nagparamdam. Ano ba ang problema? Isang araw mong ginulo ang isip ko. Yun pala, okay na pala kayo. Napakasaya mo’ng tingnan, at makita lang kitang masaya ay masaya na rin ako. Pero masaya nga ba ako? Kaya nakapagdesisyon ako na lumayo. Kahit sa ganitong paraan, malilimutan ko lahat ng sakit. Malilimutan ko ang nararamdaman ko sa’yo dahil kaibigan lang naman ako. Mahirap man para sa’kin pero titiisin ko na mapalayo sa’yo at sulyapan kang maging masaya. Matutuhan ko’ng magmahal at magsugal muli. Umukit ng malalim na sugat ang bawat beses na sinabi ko’ng “di na kita mahal.’’ Pero kakayanin ko dahil ikakasaya ko ito.  Pasensya na kung naging ganito man, hindi ko naman akalain na magiging ganito. Ang tanging alam ko lang ay ang magmahal at Makita kang masaya.

Alam ko’ng may marami pa’ng iba dyan at bata pa tayo. Noong una pa lang, sana pinigilan ko dahil sa simula pa lang alam ko na kung ano ang kinahahantungan nito. Hindi ko na sana binigyan ng halaga ang bawat salitang binitiwan mo na kinagigiliwan ko. Kahit di mo ito alam, ayoko rin namang malaman mo, sana nga’y walang magbago. Sana napigilan ko… Huwag ka’ng mag-alala, okay lang ako.

Sa tulang ito ikaw ang nilalaman

Na ihahalintulad ko sa aking puso’t isipan

Ngunit ito na ang huling tula na isusulat ko para sa iyo

Sapagkat sa mga susunod na tulang isusulat ko

Hindi na ikaw ang magiging pamagat nito.

-PeculiArian