tutsak-sair

[tutsak-sair]

Umutla başlayışlarımın hepsi kendimden nefret etmemle son buluyor

[tutsak-sair]

Konuşma hakkı verilmediği için biri beni dinlediği ilk an haykırmaya başlıyorum

[tutsak-sair]

"Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi..."

"Bekle dedi gitti..."

[tutsak-sair]

Arkamda bir yangın başlatarak yüreğimdeki enkaz ile dimdik yürüdüm. Yıkılmadım. Kalbimdeki enkaz duruşuma yansımadı bile ama ruhumdan çok şey götürdü. Çok sustum ama hiçbir sessizliğim bu kadar can yakmadı. Kendi kendime yandım hep, dilimdeki zehri kimseye akıtmadım, kendi zihnime akıttım, kendimi gün geçtikçe dilimdeki zehrimle ölüme sürükledim. Korku çoğu zaman aç kurt gibi etrafımı sardı, ona da aldırış etmedim. Her susuşun bir bedeli olurmuş, bunu da çok sonradan öğrendim. Nefret etmedim kimseden mesela, nefret yüreği yorar; en öncesinde bunu belledim. Sevemedim de kimseyi, kendi içimde öyle çok sorunla boğuştum ki kimseye iyi günlerin olacağına dair umut verecek sözlerim kalmadı. Sessizce oturdum, sessizliğim ile yoğruldum. Her susuşun bir bedeli olduğu gibi bir çift dudaktan dökülen her sözün de bedeli olurmuş, bunu da öğrendim mesela. Geriye dönüp baktığımda birçok tecrübe gördüm, yaşın genç bu ne karamsarlık diyenlere de aldırış etmedim. Yaşım küçüktü evet ama sustuklarım yaşımdan büyüktü

[tutsak-sair]

[tutsak-sair]

Kimse gerçek değil...

[tutsak-sair]

[tutsak-sair]

Asla beraber olamayacağız.

Aynı evi, aynı teni paylaşamayacağız.

Aynı masada oturmayacağız.

Hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.

Belki bir gün son kez görüşeceğiz,

ikimiz de bunun son olduğundan habersiz.

Son kez el ele gezeceğiz,

belki de son kez söyleyeceğiz birbirimizi sevdiğimizi.

Yine beraber planlar yapıp, tutamayacağımız

Son sözleri vereceğiz birbirimize.

Ve elbette yollarımız yine ayrılacak bir gün.

Sonra aramıza şehirler girecek,

Hiç karşılaşmayacağız.

Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.

Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.

[tutsak-sair]

Vazgeçerek devam ediyorum. Her geçen günde biraz daha eksiliyorum. Çabalamak artık eskisi gibi bir heves vermiyor. Olursa olur olmazsa belliydi zaten işin başından diyorum. Çünkü çaba hep benim tarafımdan olunca yaşamanın bir anlamı kalmıyor. Olmuyor artık, olduramıyorum. Bundan ya hep bu vazgeçişlerim

[tutsak-sair]

[tutsak-sair]

Gitmeler var bakışlarında...

[tutsak-sair]

"Ellerimde kan, dilimden akar, kime ne bana ne, bu aşk beni yorar..."

[tutsak-sair]

[tutsak-sair]

"Sen benim canımsın, sen benden bir parçasın..."

[tutsak-sair]

[tutsak-sair]

Kimseye etmem şikayet,

Ağlarım ben hâlime...

[tutsak-sair]

ölüme dair kelimelerimiz yoktu, çünkü neşemizin hiç bitmeyeceğini düşünüyorduk.