viraneodalar

[viraneodalar]

[viraneodalar]

Any moment might be our last.

Everything is more beautiful because we’re doomed.

You will never be lovier than you are right now.

We will never be here again.

[viraneodalar]

Mektubunu az önce okudum. Kaleminden çıkanları okumak sana dokunmak gibi. Bazen sen mektubunu yazarken yanında olduğumu hayal ediyorum. Bana mektup yazarken. Bütün mimiklerini seyrediyorum, bana yazdığın her bir kelimeyi. Ve dikkatlice ellerine bakıyorum. Benlerine.. duraksamalarını izliyorum. Sabırsızlığını.. kendi sabırsızlığımı. Bütün mektuplarımızın bir battaniyeymişçesine birbirine dikildiğini hayal ediyorum. İkimiz, bu mektuptan battaniyenin üstünde çıplağız. Birbirimize yazdığımız bütün sözcükler bizi soğuktan koruyacak. İnsanlardan ve mesafelerden. Ne zaman senden bir mektup gelse açmadan önce sarılıyorum ona. Sana sarılıyorum. Sözlerin bana sabretme gücü veriyor. Seni bir daha göremeyeceğim, bana artık yazmayacağın korkusunu dindiriyor. Sevgi dolu sözlerin her hücreme işliyor. Bana kalırsa benlerimin her biri senin sözcüklerin.

[viraneodalar]

Hayır, kalbim o kadar kötü değil. Sadece hassas, fazlasıyla hassas. Bu da kalbimin kötü olduğunu göstermiyor mu?

[viraneodalar]

Yaşamak uğruna ölmek istiyorum. Artık bu boşluk dediğin şey bile beni tatmin etmemeye başladı. Mesele ölmekse ben zaten ölüyüm. Yersizlik duyguma hitap ediyor; hayata verdiğim tek şey olan boş vermişliğe ama neyi boş vermişlik. Ellerim ceplerimde, arayış içinde gibi hissettiriyor ama neyi aramak. Bunların olumlu cevabı yok. Boş vermişlik kendime; arayış, ölüm arzusu.

[viraneodalar]

[viraneodalar]

Mutsuz değilim, mutlu da değilim. Tutsak, tutsak da değilim. Bağlayan bir zincir yok ama özgür de değilim. İstediğim yere gidebilirim, gidemiyorum ama. Nereye gidebilirim ki? Vazgeçtiğimi söylemem ama artık istemiyorum da. Boşluk dedikleri yer burası olsa gerek. Sevdim burayı, güzel yer. Sevdiğimi söylesem bu boşluk da gider mi acaba, bir şeyden kurtulmanın yolu onu çok istemek değil mi? Belki de öyledir. İntihara teşebbüs ettirecek kadar ölüme yaklaştıran ama bilmem bin kaç defa dinleyebilmek için yaşatan melodiler geziniyor içimde. Her şeye rağmen hayat güzel, ölmek de.

[viraneodalar]

anısı biz olalım bu sokakların, öpüşmediğimiz tek saçak altı, hiçbir otobüs durağı kalmasın. Biz yürüyelim kent güzelleşsin, gürültüsüz sözcükler bulalım. Yeni sevinçlere benzeyen.

[viraneodalar]

“yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman, bana: yaşa der gibi gülen senin yüzündü. dizlerim bir batakta yorgun yattığı zaman bacaklarıma kuvvet veren senin hızındı. yaşaran gözlerimde, güneş battığı zaman sıcak bir yuva gibi tüten senin dizindi.”

[viraneodalar]

Hep tek başıma oldum, ama burada, düşün geceye dönük kıyılarında yalnızlık dalga dalga kaplıyor içimi. Ruhumu lime lime ediyor.

[viraneodalar]

mesele ne biliyor musun, kiraz ağacının çiçek açmasıyla senin şiir olman aynı şey.

[viraneodalar]

"Sen, benim için -sana nasıl söyleyebilirim? Bu konuda her girişim yetersiz kalır- evet, çünkü sen benim için her şeydin, bütün hayatımdın. Benim icin her şey, ancak seninle ilintili olduğu ölçüde vardı, hayatımdakilerin hepsi ancak seninle bağıntılı olduğu ölçüde anlamlıydı."

[viraneodalar]

seni seviyorum ve doğru şeyleri söylemek gibi basit zevklerden kendimi mahrum etmeye pek meyilli değilim. seni seviyorum ve sevginin boşluğa atılan bir çığlık olduğunu ve unutulmanın kaçınılmazlığını, herkesin ölüme mahkum olduğunu ve tüm çabamızın toza dönüşeceği bir günün geleceğini biliyorum ve güneşin elimizdeki tek dünyayı yutacağını da biliyorum ve seni seviyorum.

[viraneodalar]

Hâlâ hüzünlüyüm. Artık benim bir parçam olmasından korkuyorum, ayaklarım, belim ya da gözlerim gibi; belki kendi benliğim.