xaotikh-anoiksh

[xaotikh-anoiksh]

Απόψε βράδυ έχω περίτεχνα φορέσει τις ανασφάλειες μου και χορεύω με αυτές ενώ,

φλερτάρω με την μοναξιά στο κέντρο του χορού.

Προσπερνώ αδέξια τους μεγαλύτερους μου φόβους.

Μα όσο κι αν απο εκείνους προσπαθώ ξεφύγω τόσο πέφτω πάνω τους ξανά.

Κι όταν συναντιόμαστε εκείνοι με καυτηριάζουν ολόκληρο με ένα τους βλέμμα, σαν την πρώτη φορά.

Καίγομαι.

Στο σώμα ξανανοίγονται οι πληγές.

Αυτήν τη φορά όμως το αίμα δεν σταματάει να τρέχει.

[xaotikh-anoiksh]

[...]καί τό φεγγάρι εἶναι μιά τρύπα στό κρανίο τοῦ κόσμου — μη κοιτάξεις μέσα, εἶναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει [...] ἕνα μαρμάρινο πηγάδι εἶναι τό φεγγάρι,ἴσκιοι σαλεύουν, βουβά φτερά καί μυστηριακές φωνές — δέν τίς ἀκοῦτε;

Γ. Ρίτσος, «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» 1956

[xaotikh-anoiksh]

Σε ψάχνω σε βρίσκω, στης πόλης το γκρίζο

γύρισα όλο τον κόσμο μα εσύ πουθενά

γνωρίζεις νομίζω πως εγώ δεν κερδίζω

κι όσο σηκώνομαι άλλο τόσο πέφτω ξανά.

@georvsd @lilavgikos - Ιστορίες απ’ της πόλης το γκρίζο