yasinnbb

[yasinnbb]

Gözlerimin önünde şekillenen bir küçük kırılma meselesiydi önceleri ama farkında değildim sonradan olacak olanların. Uğruna çabaladığım her şeyin yıkılışını izledim günden güne. Kabuk değiştirdim sanki, farklı biri oldum. Artık hiçbir şey için çabalamıyorum ya da içimden gelmiyor bazı şeyler. Alışkanlıklarım bütünüyle değişti. Bazen içime bir duygu gelip yerleşiyor, hislerimin rengi değişiyor sanki, düşüncelerim bulanıklaşıyor. Nereye gittiğimi ve ne yaptığımı bilmiyorum. Bunu fark ettim geçen gün. Kendime bile yabancıyım sanki. Yabancılaşmanın en kötüsüde bu. Yorgunum, paramparçayım ve yarına, hayata katacak yeni bir şeyim yok. Sadece hayata katlanacak kadar yakıtım yok, zerre kalmadı umut! Her şey tükendi... Tüm bedenim ve duygularım... %100

[yasinnbb]

ŞİİR: ELVEDA EY GÜZEL! / Son

yüzlerce ve binlerce ışık düştü ruhuma,

bir gül gibi gönlümde açtın ey güzel,

bu üzgün ve bitkin bedende,

aşkından küçük bir parça var şimdi,

içimde bir yanılsama yarattın,

seninle doldu taştı yüreğim ey güzel,

seni her düşündüğümde,

kalbimi saran sevgine sahibim,

sevgini hissettiğim tüm zamanlarda,

kalbimi sarsan derin duygulara sahibim,

ve bütün bunlar karşı konulamaz,

sevginle dizginlenemeyen bir kalbin,

ağırlığına sahibim,

yönetilemez kalbim,

yeni bir şafak doğuyor,

bakışını ve sesini bulduğum bir sabah,

senin için yıldızlara doğru yola çıkıyorum öncesinde,

senin için zamanda hapsolmuş bir kazazede olmayı kabul ediyorum,

senin için mutsuz ve umutsuz bir hayalperestim,

bunu da biliyorum,

ama bir gün gelecek,

ve ben seni yeniden göreceğim,

sonsuza dek bu böyle süremez,

kader değişebilir,

bunu biliyorum,

bir suç muydu seni sevmek diye düşündüm önce,

sonra sen miydin suçlu olan,

yoksa ben miydim diye başladım düşünmeye,

bunu bilmiyorum,

bunu düşünmek zorunda olmak beni ne kadar acıtıyor,

bunu bilemezsin,

acılarımı ve düşüncelerimi duymana ihtiyacım yok,

içimde sıkışıp kalan sensin ey güzel,

sende sıkışıp kalan benim,

inkar edemem,

seni arıyorum,

seni düşünüyorum,

seni özlüyorum

ve seni seviyorum içimde,

kayıp olan hayallerim dolaşıyor bütün bir dünyayı,

ama sana giden yollar hep kapalı,

sana giden yollar hep karanlık,

sana giden yollar hep çıkmaz,

ruhumda bıraktığın şey işte bu,

muazzam bir acı,

bu çok acımasız,

içimde acı olmak mı?

yoksa acı içinde yaşamak mı?

bunu bilmiyorum,

kimse bilmiyor,

kimse ne biliyor ki,

koca bir hiçlik çukuru,

kimsenin bilmediği şey nedir ki,

seni sevmek,

düşüncelerimde sen,

kalbimde hatıran,

ve sonsuz bir üzüntü,

başka hiçbir şeye ihtiyacım yok,

seni sessizce sevebilmek için,

bunu yapmayı bırakmam gerektiğini biliyorum,

bana az bir zaman daha ver,

benden kurtuluyorsun,

çünkü seni içimden terk ettikçe,

kelimelerinde beni terk ettiğini fark ettim,

şimdide kelimelerimden çalıyorsun,

seninle bu dünyadan,

başka başka boyutlara kaçtığım geçitler,

yavaş yavaş kapanıyor,

kontrolsüzce eksiliyorum,

gecelerimin hapishanesinin özgürlüğü yakındır,

bu soğuk sabah bunu hissediyorum,

hayat bu,

neye devam edeyim,

neye yaşayayım,

değer mi?

bilmiyorum,

sesim gidiyor,

nefes almak zorlaşıyor,

hâlâ içimde olanların hepsini dışa vuruyorum,

ve zamanı umursamıyorum,

bir zamanlar seni gördüm,

kasım sonbaharında,

ve seni sevmeyi öğrendim istemeden,

bunu hissettim,

içimdeydin,

gökyüzü ellerimdeydi,

rüyalarım ilk defa gerçekti,

kalbimin bir parçası gibi,

seni taşıdım içimde,

yıllar geçse bile üzerinden,

kalbimde hüküm süren,

senden başka kimse olmadı,

ama başka bir mevsim şimdi,

başka bir kasımın,

başka bir sonbaharı,

canımı yakan bir aşk,

dinmeyen bir acı,

seni kaybedebileceğimi hissediyorum,

acıdan yoruldum,

beklemekten yoruldum,

bedeli gerçekten buysa,

razıyım,

sen bana hayallerimi verdin,

şimdi sıra bende,

ben sana istediğini veriyorum,

içimde kaynayan ve kanayan kelimeleri,

burada bırakıyorum,

pes ettim,

yenildim,

ve kabul ettim,

hatıran tepeden tırnağa aklımda,

ama kaçınılmaz olan şey de bu,

sadece bir son,

onuda az önce verdim,

elveda ey güzel!

elveda!

[yasinnbb]

ŞİİR: MELANKOLİ ZAMANLARI

kalbimin tam ortasında kök salmış,

iki beden ve iki ruh,ikiye bölünmüş kalbim,

ve her yarıda senin adın yazılı,

seni seviyorum,

ve seni sevmeyi önemsiyorum,anlamasanda,

anlatamasamda,

sen hayatımı tamamlayan yarımsın,

sen beni tamamlıyorsun,

ben bunu bu dünyada öğrendim,

kalbin benim şehrimin bir parçası,

ve sen bana bunu defalarca hissettirdin,

kalbimde çok fazla aşk var,kendimi sana bir türlü açıklayamıyorum,

ama senin karanlık güzelliğini,

bunu yalnızca ben hak ediyorum,

ve seni kendi şehrimde görmek istiyorum,

soluduğum hava kadar sana ihtiyacım olduğunu,

bilmeni istiyorum,sen bu kalbe dokunabilecek tek ışıksın,

ve sen içimdeki yıldızları yakıyorsun,

senin yanındayken umudum büyüyor,

sen ruhumun sevgisini besliyorsun,

belki de bir yıldızın hissettiği şey budur,senin ışığın olmadan her yer karanlık,

ve ben karanlıkta, senin ışığını arıyorum,

sen yanımda olmazsan boşlukta kalıyorum,

senin aşkın olmadan boğuluyorum,

belirsiz saatlerde,

gerçekten en emin olan tek şey sensin,

sen en çok sevdiğimsin,

sen en çok sevmeyi hayal ettiğimsin,

sen benim ışığımsın,

kalbimi yerinden çıkarsalar bile seni seveceğim,

bir rüyanın büyüsünde,

senin dünyandan çok uzakta,

bir gecenin esiri olarak yaşıyorum,bir bakış bir düşünceyi tetikler,

bir düşünce bir gülümse yaratır,

ve bir gülümseme bin duyguyu uyandırır derler,

ve o duygu tam orada şiire dönüşür,

sen,

o şiirin,

tüm mısralarına sahip olduğunun farkında bile değilsin,tüm hayatımı senin sevginden uzak geçirmek istemiyorum,

seni nasıl unutabilirim?

bütün yollar beni kapına çıkarıyor,

kayıp aşkların hikayelerini dokuyoruz,

ikimiz,aşkın olmadan ben zaten değersizim,

kalbimin diğer yarısını,

ve sahip olduğum her şeyi sana bırakıyorum,

zamanın bütün izlerini ,

aşkımı ve şiirlerimi bırakıyorum,

zamanın bir sınırı yok,

hayal ettiğimiz sürece sonsuzuz,bir sonbahar mevsimiydi,

aşk kalbime ilk kez uğradığında,

ona - aşka - dokunduğumda,

içimi ısıtan bir sıcaklık kapladı bedenimi,ve aralıktı onu - aşkı - yaşadığımda,

kış hiç bu kadar güzel gelmemişti,başka bir mevsimdi,

ama yine bir sonbahardı,

soğuk bir vedaydı,

kalbim yapraklarını dökerken,

gözyaşlarımı her seferinde,

biraz daha uzaklara savuran rüzgar,

üşütüyordu bedenimi,

soğuk ve sonsuzdu,elde kalan yalnızca,

melankoli içerisinde,

çırpınan bir ruh,

hüzün ve pişmanlıklarla harmanlanan,

değersiz bir hayat,

ve huzursuz eden karmaşık düşüncelerdi,donuk ve tebessümsüz bir yüz,

ifadesiz ve uykusuz gözler,

umutsuzluğun anlamını arayan bir hayat,

yeniden başlamakla geçen bir ömürdü,nereye ait olduğunun farkında olmayan bir benlik,

ve koskocaman bir yalnızlık,

ve peşi sıra yine ve yeniden

melankoli zamanlarıydı,kanayan sebepsiz bir yara,

ve o yaranın geçmek bilmeyen izleri,

usulca içine işleyen hayal kırıklığı

ve içini çürüten o eşsiz hissiyatlar perdesiydi,dudaklarında buruk bir gülümseme,

birkaç yalan hatıra,

ve üstünde,

bitmek bilmeyen bir yorgunluktu,içinde kocaman bir ağırlık,

göğsünde kocaman bir ağrı,

ve peşi sıra yine ve yeniden

melankoli zamanlarıydı,elde kalan yalnızca,

hep bir melankoli,

hep bir melankoli,

hep bir melankoliydi!senden, bana kalan,

aşktan tek hatıra!

[yasinnbb]

ŞİİR: BİR EKİM DÜŞÜ

mesafeler,

en çokda mesafeleri aşamadım,

gitmedim,

gidemedim,

seslendim,

ama sesimi duyuramadım,

oysa hep en yakınımdaydı,

ama ulaşamadım,

çevremdekiler,

hep aramızda büyük mesafeler olmadığını söylediler,

haklılardı da kendilerince,

çünkü o,

hep benim birkaç yüz metre ötemdeydi,

ama ben mesefaleri katedemedim,

ne kadar uzak, bana o kadar yakındı,

ne kadar yakın, bana o kadar uzaktı,

onu hissettiğimde,

benim için her şey mükemmeldi,

onda hep bir sebep buldum,

adını koyamadığım hisler büyüttüm içimde,

bunları kendime bile açıklayamadığım zamanlarım oldu,

bir gün,

kalbimdeki bütün değerlerin sahibi olduğunu anladım,

inancım oldu,

hayallerim oldu,

rehberim oldu,

hep benimleydi,

yalnız kalmadım hiçbir zaman,

uykusuzluğum oldu,

ama uykusuzluğum bana güç verdi,

anlamlandıramadım,

nefesim oldu,

gözyaşlarım oldu,

ama o yakınımdayken,

gözyaşlarım hep içimde kaldı,

bir gün ulaşılamaz olduğunu anladım,

ve zihnim beni buna inandırdı,

kalbim mesafeleri büyüttü,

zihnimin inşa ettiği bütün gerçekliği,

zamanla kabullenir oldu,

ve en sonunda mesafeler,

aşılamayacak kadar büyüdü,

başıboş dolaşmaya başladım sokaklarda,

günü güne taşıdım,

ve dünden geriye kalan ne varsa,

o günden sonra,

onsuz hiçbir şey umurumda olmadı,

beni inciten kelimeleri yazmaktan başka,

elimden hiçbir şey gelmedi,

içimde büyüttüğüm aşkın ve sevdanın altında ezilmekten baska,

elimden hiçbir şey gelmedi,

bir an için,

hiç düşünmeden yaşamaya başladım,

hayat hiç bu kadar, cehennemim olmamıştı,

beni yavaş yavaş öldüren,

aşırı dozda bir ateşin içine düştüm,

bu hayatın bana getirdiği,

sahip olduğum tek şey bu,

umutlarını tazelemek,

ve hayallerini yenilemek imkansız,

yaşanacak yeni bir dünya yok,

boş sayfalarda sen ve ben varız,

yalnızca ikimiz ve imkansızlıklar atlası,

mesafelerden bahsetmiyorum bile,

çünkü biz nedenleri biliyoruz,

çünkü biz aksini biliyoruz,

çünkü bir gerçeği biliyoruz,

ve gerçeklerin bir gücü var,

bunu en iyi biz biliyoruz,

kalbim parçalara ayrılırken,

gece üzerime çökmüşken,

güneş istediği yerden doğsun,

artık dünya umurumda bile olmaz,

bir ekim düşü sevgilim,

geleceğini her zaman biliyordum,

rüyalarımda saklı cennetim,

benim altın kanatlı meleğim,

beni dinle,

sana cesaretle söylüyorum,

seni bu kadar çok sevdiğim için,

mutluyum,

seni kalbimden söküp atmak için yapabileceğim hiçbir şey yok,

sen olmadan tamamen eksiğim,

eğer senin aşkın ve sevgin olmasaydı,

kalbimde yeri doldurulamayan,

kocaman bir boşluk olurdu,

biz,

ikimiz,

aslında bugün birlikte olmasak bile,

sonsuz bir aşkı paylaşıyoruz seninle,

bir ekim düşü sevgilim,

kalbimi değiştirmeyi başardın,

hissettiğim şey oldukça harika,

yüreğim çoktan haykırışa geçti bile,

artık tamamen kalbimde hüküm sürüyorsun,

varlığın,

göğsümde saklı en güzel manzara oldu,

ruhumu sevgiyle dolduran bir kalbin ağırlığına sahip olduğumu biliyorum,

kalbimde seni seviyorum diyen bir sesle dolaşıyorum,

bir ekim düşü sevgilim,

içimdeki aşkı ve tutkuyu yalnızca sana adadım,

seni ölçüsüz ve sınırsızca sevdiğim için,

pişman değilim,

sonsuza kadar benimle kal,

mesefaler umurumda değil,

bir milyon hayat yaşasam,

bir milyon kez yine seni severdim,

[yasinnbb]

Değersiz bir hayata sahibim, elimde başka hiçbir şeyim yok...

Değişmeyen günlük rutinlere sahibim. Herkesten farklı düşüncelere ve herkesten farklı hissiyatlara sahibim. Çevremdeki herkesten bir mutluluğa ulaşma baskısıdır görüp duruyorum. Sanki kendileri hayatlarında mutluluğa ulaşmışlar gibi bahsediyorlar. Evli olanların aslında pek çoğunun mutluluğa ulaşamadıklarını gördüm. Mutluluk zordur, zaten ulaşılması kolay olan bir şey olsa, bir anlamı ve bir değeri kalmazdı. Evli olmak kolay, zor olan; her yeni gün, uyandığında gördüğün kişiyi, sanki hayatında ilk kez görüyormuşçasına, o eşsiz ve tarifsiz duyguları yeniden hissetmektir...

İçimde narin, kırılgan ve zarif duygulara sahibim. Aslında ben hep böyleydim. Bu muazzam döngüye hayatım boyunca uyum sağlamakta hiçte zorlanmadım. Kimi zaman bazısı, bana bunun iyi bir şey olmadığı söylesede, kendi içimde sahip olduklarım, hiçbir şeye sahip olamamaktan çok daha iyi ve güzeldi...

Sorunu mutsuzluk ve yalnızlığa bağlayanlar, sanki hiç güven sorunu yaşamamışlar gibi davranıyorlar. Bir tarafım hâlâ insanlara güvenmek ve kalbimi yeniden aşka açmak isterken, bir tarafım da hâlâ insanlardan çekinerek, onlardan uzak durmamı söylüyor. Bir tarafım hep insanlardan ihanet beklerken, bir tarafım da hâlâ ihaneti kaldıracak kadar güçlü değil. Sanırım sırf bu yüzden insanlardan uzak olmak o kadarda kötü bir şey değil benim için. Bu yalnızlığı sürdürmesi ne kadar zordur, onu elbette bende henüz bilmiyorum...

Bazen kırılır ve inciniriz, bazen de ansızın yeni umutlar belirir içimizde. İki kelimedir oysa işittiğimiz şey, başta anlamlandıramayız, ama sonra hemen bir hayra yorarız. Birisi çıkar, seni sevdiğini söyler ama ne kadar gerçektir bu, ne kadar yalandır asla emin olamayız. "Seni seviyorum!" o kadar büyülü iki kelimedir ki, benliğimizi manipüle ederek, bizi gafil avlar, köşeye sıkıştırır. Sırf bu yüzdendir ki, herkesin dilinde, söylemesi en kolay iki kelimedir. Asıl zor olan, duyduğunda, gerçekliğine inanmak ve kendini saklandığın köşeden çıkararak, kalbini teslim edip, etmemeye karşı içinde hissettiğin duygularla savaşmaktır. Bir tarafın yeniden bir ihanete her zaman hazırdır ama diğer bir tarafın da hâlâ bu ihaneti kaldıracak kadar güçlü değildir...

Sevgi, bu yüzdendir ki, yapılması en zor savaştır. Ansızın kazandığını sandığın o eşsiz ve tarifsiz duyguyu, gıdım gıdım kaybettiğinde anlıyorsun. Alıştığın sevginin eksikliğini hissetmeye başladığında yaşıyorsun asıl ne yaşıyorsan. Yokluğundaysa peşinden gitmek isteyecek kadar kendini kaybediyorsun. Hayatta bu şekilde hiçbir yere varamayacak olduğumuzun farkına çok geç varıyoruz. Bir sabah uyanıyoruz ve görüyoruz ki, bu savaşı kaybetmişiz. Hissettiğimiz baskı o kadar büyük ki, boğazımızda dile gelmeyen bir yumru, suskunluğumuzun asıl sebebi oluvermiş. Göğsümüzde derin bir boşluk oluşmuş, ölümden beter bir his uyanıvermiş içimizde...

Öğrendiğim bir şey varsa eğer; insan, insana inanır ve güvenirse, başımıza neler geleceği az çok belli ama yinede her gün, o kadar çok şey görüyor ve o kadar çok şeye şahit oluyorum ki, gördüklerim ve şahit olduklarım, aslında henüz hiçbir şey bilmediğimi bana hatırlatıyor. Sırf bu yüzden sahip olduğum yalnızlığı ve günlük rutinlerimi seviyorum. Sırf bu yüzden görünmez olmayı ve bu görünmezliği alışkanlık haline getirmekten hoşlanıyorum. Sırf bu yüzden faydasız ve lüzumsuz insanlarla sohbeti kestim. Hikayelerini dinlemek ve hikayelerini bilmek istemiyorum; hikayelerimi anlatmak ve hikayelerimi bilmelerini istemiyorum.

Bulunduğum hayatın içinden kopmalarından çokça hoşnut ve mutluyum...

[yasinnbb]

ŞİİR: GÖLGELER

bu gecede seninleyim,

yine seni düşünerek koyuyorum başımı yastığa,

ve üzerimi acılarla örtüyorum,

ama artık bunun bir önemi yok,

çünkü çoktan kayboldum yalnızlığımda,derin bir sessizlik var gecenin koynunda,

ve her gece biraz daha çoğalan bu sessizlik beni boğuyor,

hiçbir şey hissetmiyorum,

ruhum küçülüyor,

nefesim daralıyor,

ve en kötüsü,

ben ne yapacağımı bile bilmiyorum,kendimi avutacak bahanelerim tükendi,

çoktan güçsüz ve yorgun düştüm,

zaman zaman varlığın aklıma geldikçe,

"uyusana be çocuk!" diye,

kendime kızdığım zamanlarım çok oldu,

sonra bir daha seni daha fazla düşünmeye cesaret edemedim,

korktum ve bir köşede pustum,

ama yinede,

zaman ilerledikçe,

her şeye rağmen seni düşünmeyi bırakamadığımın farkına vardım,bilmelisin ki, artık korkularımı ortadan kaldırmak istiyorum,

bilmelisin ki, bildiğinden çok daha fazlası var,

bilmelisin ki, sandığından çok daha fazlası var,bilmelisin seni sevdiğimi

ve seni unutamadığımı,

bilmelisin bana aşkını verdiğin için,

ayaklarımın bir türlü yere basmadığını,

bilmelisin sensiz ve sevgisiz kalırsam,

düşüp kalkamayacağımı,

bilmelisin sana karşı hissettiğim her şeyin,

hayatımı değiştiren türden,

sihirli bir his olduğunu,

bilmelisin seni sevmek için,

sebeplerle dolu olduğumu

ve bilmelisin seninle tanıştığım güne,

minnettar olduğumu,ama sen hiçbir şey bilmiyorsun,

sürekli acı içindeyim,

gözlerim seni özlüyor,

ve kollarım seni arıyor,sana ulaşmalıyım,

sana kavuşmalıyım,

ve sana sarılmalıyım,

sen olmadan mutluluğa ulaşamam,

sen olmadan cennetime kavuşamam,sana ulaşamadığım,

ve yanımda olmadığın her dakika,

daha fazla deliriyor,

ve daha fazla ölüyorum,mutlu bir aşkın hayalini kurup durdum yıllarca,

bütün bir hayatımı seni severek yaşadım,

ama sonunda hayatım kayboldu,

yalnız kaldım sensizliğin gölgesinde,

kayboldum yalnızlığımda,seni daha fazla sevmek isterdim,

sensizliğin bana kalan gölgesinde,gittiğim her yerde,

sahip olduğum tek şey bu:

hayat verdiğin sensizliğin gölgesi,

nasıl yaptın bilmiyorum,

ama asla kaybetmek istemem,

hissettiğim şey bu,

ve ben bunu çok iyi biliyorum,gölgeler ellerimi okşuyor,

gölgeler ellerin kadar sıcak,

gölgeler sesinin titremesinde,

gölgeler sesinin tınısı kadar büyüleyici,bizden geriye hiçbir şey kalmadığının farkındayım,

adını telaffuz etmek canımı acıtıyor,

kendimi iyi hissetmiyorum,

hiç doğru gidiyormuşum gibi hissetmiyorum,dışarıda yağan yağmur,

sanki bu gece üzerime üzerime yağıyor,

ve uzak bir hatıranın gözyaşlarını örtüyor,

seni sevdim ama sen bunu anlayamadın,ama olsun,

sanki hiçbir şey olmamış gibi,

sen benim hayatımsın ve tüm varlığımsın,

bu sana duyduğum aşktır,

seni her zaman seveceğim,

ve sana her zaman hayat vereceğim,

seni sevdiğimden daha fazla sevmeyeceğimi biliyorum,

çünkü seni hep sonsuz sevdim,artık kelimeler çıkmıyor,

seni sevdiğimi sana ifade etmek için,ama bilmelisin ki,

bu gecede sensizim,

ama bilmelisin ki,

sensiz artık bir dakika bile geçiremem,

mısralarını bul!

[yasinnbb]

Bu Sonsuz Dram

içimi acıtan şey oldu, bir zamanlar sensiz yaşamak, içten içe eksilerek yaşadım yokluğunda, içimdeki çocuk çoktan öldü, mücadele etsemde, yaşatamadım bir türlü,

vakti geldiğinde, ölüm gelmeden, kalbimin peşi sıra, bir başka kıyıya demirlemek zorunda kaldım, yinede içimdeki yaşam yenilenmedi, yinede içimdeki çocuk gözlerini yeniden açamadı, yinelenen hep acılar oldu, yalnızca yaşadığım acı dolu anlar pekişti,

kandırıldım, aldatıldım, ve haksızlığa uğradım, yinede hep ben kötü oldum, mağdur oldum, yüreğimin yası bu,

gerçek sadece burada, içimde biliniyor, içimdeki boşluğun doğduğu yerde, kalbimin merkezinde yaşıyorsun, ve ben yalnızca seyrediyorum, ve bu kadarıyla yetinemiyorum,

ait olduğum yeri bulamadım, sonunda olmam gereken yerde, bulamadım kendimi, bulamadım sende saklı olan mutluluğu,

mutlu olmaya çabalamıyorum artık, çünkü mutluluğun, sadece bir duygu olduğunu, ve kalıcı bir durum olarak asla elde edilemeyeceğini anladım, değerimi bilmeyen birinden, uzaklaşacak kadar, kendime saygı göstermeyi, çoktan öğrendim,

değerlerim bunu bana emrediyor, ne hissettiğimi biliyorum, sana çok yakın bir hayat geçirmek, ve mutlu olmak istiyorum,

çok mutluyum sana yakın olduğumda, ve buna alışmak istiyorum, göremiyorsam düşlerimdeki seni, her şey soğuk, ve her şey noksan kalıyor, oysa sadece bir tebessümün, beni mutlu etmeye yeterdi bir zamanlar, ve içimde yaşayan duygular, hissettiğim her şey, çiçek açar ve filizlenirdi,

şimdi ne kadar yalnızım, ve sensizim bu şehrin sokaklarında, ruhum donuyor, ve içimde filizlenen her şey, beraberinde soluyor ve ölüyor, kara bir bulut gibi çöküyor karanlık üzerimize,

seni sevmekle sana ne zarar verebilirdim ki, beni ve sana olan sevgimi küçümseme, buna izin veremem, hissettiğim aşk bu, ben senin içinim, bunu biliyorsun seni sevmenin, bende ne demek olduğunu biliyorsun, sahip olmamız gereken mutluluk, çok fazlaydı biliyorsun, ama kaç gözyaşı döktüm yokluğunda, bunu sen bilemezsin artık dayanamıyorum, hayatı senin için yaşamak ve benimkini doldurmak için, yine ve yeniden bana gel,

seni hâlâ sevdiğimi bilerek, yine ve yeniden bana gel, öpücüklerin olmadan, ben olamayacağımı aklında tutarak, yine ve yeniden bana gel,

seni soluksuz sevmeme rağmen, ne olursa olsun, kendimden bile vazgeçeceğimi düşünerek, yine ve yeniden bana gel,

yalanlarına yeniden sorgusuz ve sualsiz inanacağımı kabul ederek, bütün ruhumla, her zaman sana sadık kalacağıma inanarak, yıllar geçse bile üzerinden, her zaman gözlerinde kendimi göreceğimi bilerek, yine ve yeniden bana gel,

hayatım boyunca her zaman, yine ve yeniden, senin yanında olacağıma söz veriyorum, mutluluğu ancak seninle yaşarım, ve senden başka daha ne isteyebilirim ki,

eğer bir gün seni hayal kırıklığına uğratırsam, bu sonsuz dram, böyle devam etsin, ve her zamanki gibi, sen, benim yalnızlığımın acısını umursamadan, beni unut ve görmezden gelmeye devam et,

ama bil ki, sana aşığım yalnızca, ve seni canımdan daha çok seviyorum, hayatımı sensiz göremediğim gibi, düşlerimde umut dolu bir dünya hazırlıyorum, ikimiz için,

seninle her şeyim var biliyorsun, sen benim en güzel şiirimsin, sen benim en güzel zamanımsın, sen benim en güzel tamamlayıcımsın,

senin için tüm hayatımı verirdim, ve senin için yaşardım yalnızca, sana adadığım bu sevgi, sonsuza kadar sürecek, çünkü içimde bir his, düşüncelerimi ele geçiriyor,

sen bilemezsin, ne kadar muazzam, kalbimin derinliklerinde, sana olan aşkım...

[yasinnbb]

ŞİİR: SOĞUK VEDA'M!

bir 'elveda' bile demeyecek misin?

bunca zaman kalbimle oynadıktan sonra,

her şeyin her şeyimdir,

sana karşı kötü olmadığımı biliyorsun,

tüm hatalarını arkanda bırak,

çünkü gidişini görmek istemiyorum,

bana nedenlerini söylemenede gerek yok,

çünkü biliyorum,

çünkü seni anlıyorum,

gitmeyi bir kez kafaya koyduysan eğer,

bana daha fazlasını vermenede gerek yok,

hiçbir şey bilmek istemiyorum,

kayıtsız kalamadım yine,

kendimi kötü hissetmekten kaçamadım,

farkına varamadıysan eğer bunca zaman,

bir kenara koymaya karar verdiğin şey benim kalbim;

yıllarca hayallerinin yanılsamasının mutlu bir şekilde var olduğu yer,

söyle şimdi;

hangi yürekle bırakacağım seni,

hangi yürekle veda edeceğim,

hangi yürekle sensiz bir hayatın hayalini kuracağım,

hangi yürekle seni kalbimden çıkarmaya çalışacağım,

yüzüm şimdi gözyaşı denizi,

yüreğim ise güneşsiz bir gün,

kararı veren kalbim,

sana veda etmek istemiyorum,

inşa ettiğimiz her şeyi kırık bıraktın şimdi,

hayalini kurduğumuz her şeyi imkansızlığa doğru sürükledin,

kötü olduğumun farkındayım,

kendimi düşmeye bıraktım,

sessizce acı çekiyorum,

gel ve bana bir şeyler söyle,

ben kötü bir adam değilim,

içim alev alev tutuşurken "sen" diye diye

ben bu soğuğu hak etmiyorum,

sen benim ateşim,

sen benim yürek yangınımsın,

kalbim cehennem ateşi,

içim kor gibi yanıyor,

ve bu senin aşkın,

senin sevdan,

gözlerin gidiyor,

sesin kayboluyor,

nefesini duyamıyorum,

ve ben o sıcağı hissetmiyorum,

alışkın değilim,

artık ateş yok,

kabullenemiyorum,

ve bu canımı acıtıyor,

artık hayat yok,

artık kahkaha yok,

artık hayal yok,

artık sen yoksun,

her şey sensiz kaldı şimdi içimde,

ve bir de içimdeki ateşinin külleri,

senden arta kalan birkaç güzel anı

ve çokça ben kaldım,

hayallerim seninle gitmiş olsa da,

bugün seni daha çok seviyorum,

ve daha az unutuyorum,

benim artık bir hayatım yok,

biliyorum,

bir gün bu vedanın gelmeside gerekiyordu,

biliyorum,

sana duyduğum onca sevgiden sonra,

yinede,

bir 'elveda' bile demeyecek misin?

canın sağ olsun,

soğuk veda'm,

canın sağolsun,

bir soğuk veda,

senden bana kalsın..

[yasinnbb]

ŞİİR: KARANLIKTA BİR DENİZ FENERİ

içimde hiçbir duygunun olmadığını söyleme,

sana seni sevdiğimi söylüyorum,

ne hissettiğimi hayal bile edemezsin,

günlerim sensiz geçse de,

seni hala seviyorum,insan farkına bile varmıyor sevince,

eksikliğini hissettiğim,

kaybolan bir düşünceymiş meğer bütün hayatım,

merhametsizce acı çekiyorum,sen, benim fırtınada yolumu aydınlatan,

karanlıkta bir deniz fenerimdin,

yolumu ışıkla aydınlatan ışığını kaybettikten sonra,

sular altında kaldı yüreğim,

kayboldu seyir defterim,

ve ben okyanusun dibinde acıyla baş başa kaldım,yüzeye çıkmak için tutunacak hiçbir şeye sahip değilim,

batıyorum,

ve içimde bir soğukluk hissediyorum,

bana ışığını ve tüm sıcaklığını ver,bocalayamam,

kendimi kaybedemem,

sıcaklık benden uzaklaşıyor,

yüzeye çıkmak için boğuşuyorum,artık kendimi bulmam gerekiyor,

her şeyi deniyorum,

hayatta mıyım yoksa değil miyim bilmiyorum,

gerçekten yaşadım mı yoksa yaşamadım mı bilmiyorum,

kalp atışlarımı hissedemiyorum,

düşüncelerimden emin olamıyorum,

nefesin olmadan,

anlaşılması çok zor,kendini kötü hissetme,

bu benim hayatımın hikayesi,

ben yarı deliyim biliyorsun,

eğer aklımı tamamen kaybedersem günün birinde,

sesini duyur,

adının hecelerini fısılda kulağıma,

seni unutmak ve sensiz olmak istemiyorum,

seni benimle olmaya zorlamıyorum,

seninle olabilmek için her şeyi yaptım,

garip bir denizci misali,

ışığını nereye götürdüysen,

o yöne döndüm,

rotam hep sen oldun,

bugün kalbim buna şahittir,yeni bir sabahın ışığını istiyorum,

fırtınanın sakinliği mi emin değilim,

ama dolunay veda ediyor geceye,

toparlanabilirsin,sana ulaşamadığım için ağlıyorum,

geçiyorum çok yakınından,

bir gün,

başka bir fırtınada,

başka birisine yeniden doğacaksın,

biliyorum,

ama bu sefer ben yakınında olmayacağım,eğer benimle değilsen,

senin için bu en iyisi,

ama nereye gidersem gideyim ışığını arayacak gözlerim,

ışığını bana bir kez gösterdiğin için teşekkür ederim,ben böyleyim,

sevinç ve üzüntü,

benim için ikiside aynı,

hissetmekle ilgilenmiyorum,

fırtınanın bizi ayırmasını istemiyorum,

seni sonsuzlukta aradığım doğrudur,

ama her seferinde seni kaybolmuş buluyorum,

ışığını aç ve son kez bak gözlerime,

hayatım boyunca orada mıydın?

[yasinnbb]

ŞİİR: PENCEREDEKİ YAŞLAR

içimden akardı tüm nehirler eskiden,

ama şimdi duyamaz oldum kuşların sesini,

kanım çekilirdi bir zamanlar gözlerin gözlerime değince,

ama şimdi eskiden olduğu gibi parlamıyor solan gözlerim,

ne yaparsam yapayım,

bir türlü eskisi gibi olmuyor,

eskiden olduğu gülmüyor bu gözler,eskiyi çok özlüyorum,

burada oturmuş gözyaşı döküyorum,

sonra döktüğüm yaşlarla zehirleniyorum,

döktüğüm yaşlarla yıkıyorum yaralarımı,

döktüğüm yaşlarla besliyorum umutlarımı,

yine bir pencere kenarında,

döktüğüm yaşlarla avutuyorum kendimi,

hüngür hüngür ağlamak geliyor içimden,

daha çok ağlasam sanki geçecek gibi hissediyorum,

ama geçmiyor,

geçen yalnızca başı boş saatlerden başka bir şey değil,sensiz ölüyorum,

acı çektiğimi görmüyor musun,

belki binlerce saat daha geçecek,

karanlık gecelerin arasından,

ama sadece seni seven tek bir hayat olacak,

sana seni seviyorum diyebilecek tek bir hayat olacak,

o hayat ben olmak isterdim,yönümü kaybediyorum bakışlarında,

boğuluyorum hayatı unutacak kadar,

eğer hayat buysa,

ben razıyım bakışlarında boğulmaya,

bu benim için gerçekten çok iyi,

senin aşkın bana iyi geliyor,

beni güçlü kılıyor,rüzgar kadar özgür kalıyor ruhum,

kanat takıyor özgür güvercinler gibi,

taklalar atıyor,

durduramıyorum bir türlü,içimde bir yerlerde olduğunu düşünmek,

nefesimi kesiyor,

güneş ışığıyla birlikte,

gölgede unutulmaya yüz tutmuş bütün hayallerim,

kaybettiği bütün renkleri geri kazanıyor,ruhum, aklım ve tüm varlığım,

artık hiç bilmediğin gibi,

bırakıldığım yerde değilim,

veda etmeyi unuttuğun o yerden çok uzaklardayım,pencerede daha binlerce saat geçireceğim belki,

üzgün ve çaresiz hissettiğim zamanlar olacak,

gözyaşı döktüğüm ve dayanamadığım zamanlar olacak,

ama sen anlamazsın,

sen hiç benim kadar yalnız kalmadın ki,

sen hiç benim kadar kimsesiz hissetmedin ki,aşkın geçmişte kaldığını,

savaşmadığımı,

ve binlerce parçam eksilse bile,

vazgeçtiğimi kimse söyleyemez,düşersem yeniden ayağa kalkarım,

umutlarım ölse bile yeniden hayat veririm,

seni düşündükçe,

durmadan çoğalırım,sevda ateşinin ağırlığını hissedebiliyorum,

ama hiç gocunmam,

seve seve taşırım bu ağırlığı,

sensiz olabilirim bugün ama yinede

hayatımın en doğru kararırıydı bu yükü taşımak,

dünyam sen olmadan dönse bile,

seni seviyorum,

ve senin için yaşıyorum,

hisset beni...

[yasinnbb]

ŞİİR: GÖKYÜZÜ GÜZELİM

gökyüzü güzelim,

al beni,

götür beyaz bulutlara,

mutluluğum senin yanındaysa,

mesafe ya da yol ne olursa olsun hiç farketmez,

çünkü bunu istiyorum,

çünkü mutluyum senin yanında,

bu dünyada olmak istediğim başka hiçbir yer yok,

ait olduğum yer senin yanın,

biliyorum,

birini seninle aynı şekilde hissetmeye zorlayamazsın,

her şey zihinde başlar,

sevmek,

düşünmekle başlar,

kurduğum hayaller seninkiler kadar küçük değiller,

ben,

senin gibi değilim,

mutlu aşka,

zarif yollara ve

gerçekleşmesi mümkün olmayan hayallere özlem duyuyorum,

tıpkı; "sen"gibi,

sen,

benim tüm yaşamım boyunca,

gerçekleşmesi mümkün olmayan en büyük hayalimsin,

melek gibi görünüyorsun,

ama ben bir melek olmadığını biliyorum,

garip bir duygu içimde büyüyen,

yeni hayatlar denemekten korkuyorum,

tanıdığım,

bildiğim,

kendimi güvende hissettiğim,

hiçkimsem kalmadı,

gözlerinin derinliklerini okuyorum,

hüzün gözlü kız,

burada;

yalnızlığın karanlığında,

geçen zamanı özlüyorum,

ruhumu rahatlatmak için,

her şeyi unutuyorum,

bir yönüm yok,

ama yolumu bulamıyorum,

seni görememenin,

seni okşayamamanın,

hüznü zaten benimle,

barınaksız ve kırılganım,

büyük bir melonkoliyi soluyorum,

sensizlik benim çilem, üzüntüm, yıkımım,

kalbim kırıldı bir kere,

beni nefes alamayacak hale gelene kadar ağlatan,

gittiğim her yerde seni bana hatırlatan,

hüzünlü şarkıları tekrar tekrar çalan,

bununla nasıl yaşayacağımı merak ettiren türden bir kırıklık var içimde,

ve her seferinde belki de,

hiç kimse seni,

benim seni sevdiğim gibi sevmeyecek diye düşündüm,

ama nedense hala aşka inanıyorum,

seni anımsatan bir düşünceyle,

ansızın alaca bir umut tohumu yeşeriyor içimde,

gerçek olamayacak kadar güzel bir his,

kalbimin kimyasını değiştiriyor,

evet,

seni düşündükçe boğuluyorum bazı geceler,

bazı gecelerde,

sadece üzgün hissediyorum,

ve bana hissettirdiğin şey artık sadece bu,

umutlarım bitik ve yıkık artık,

beni bıraktığın zamanı hâlâ hatırlıyorum dün gibi,

ve beni ne zaman terk ettiğini,

kalbim,

boş ev gibi beni terk ettiğinden beri,

boş bir evden kötüsü yoktur,

sevginle hiç sulamadığın o alaca umut tohumu kurudu,

ve yavaş yavaş öldü,

o boş evde,

yetmedi senin için döktüğüm gözyaşları,

oysa, boş bir evi güzelleştiren sarmaşık olabilirdi,

sarabilirdi dört bir yanı, ruhumu,

gökyüzü güzelim,

sen gözlerimin hüznüsün,

batık,

yuvasız bir kuş gibi dolaşıyorum şimdi etrafında,

ne zaman istersen gel ve kon kalbime,

seni bekliyor olacağım,

ne zaman istersen geri dön uçup gittiğin o yerlerden,

ben,

hayatımın tüm evrelerinde seni sevmeye devam edeceğim,

senin için daha fazlasını yapabileceğimi sanmıyorum,

sen sahip olduğum en büyük aşk,

ve gerçekleşmesi mümkün olmayan

en büyük hayalimsin,

bugün sana hayatın özünü veriyorum,

bizi asıl mutlu eden şeyi,

özgürlüğünü,

söyledimya,

ben senin gibi değilim

kurduğum hayaller seninkiler kadar küçük değiller,

oysa hayallerim basitti:

"onunla mutlu ol!"

"bir aile kur!"

"...ve hayata gülümse!"

yapamadım,

başaramadım gökyüzü güzelim,

dün hissettiğim o aşktan geriye hiçbir şey kalmadı,

seni sevdiğim çok doğru,

ama aşk,

artık hissetmediğim bir duygu,

artık seni özgür bırakıyorum bu yolda,

tıpkı seninde bir zamanlar beni özgür bıraktığın gibi,

bunu yeni anladım,

geçde olsa anlayabildim,

çok şanslıyım,

seni yoluma çıkaran kadere teşekkür ediyorum,

seni kalbimin derinliklerinden alıp,

sonsuzluğa taşıyorum,

artık biliyorsun,

gökyüzü güzelim,

beni bir gün affet,

yaşlandım,

mutsuzum,

ve hayallerimle öleceğim...

[yasinnbb]

NEDİR SENDE BUGÜN'ÜN DEĞERİ

Güneş; hayat ışığıyla, yeniden doğuyor görüyorsun. Her sabah, bir müjdedir. Her sabah, yeni bir hayatın umududur. Kaybedecek zaman yok artık, zamanını boşa harcama! Pencereni aç! Umut misafirimiz olacak. Bu yeni bir gün ve yeni bir günün nezaketi. Garantisi yok yarınların yeniden başlamak için. Çünkü hayat burada ve şu anda. Kalk ve yürü kalabalıklar arasında. Bu kutlu ışık dünyası, senin için. Ruhunu uçur! Kendini şimdiki zamanın mucizesiyle doldur! Daha fazla yaşa! Hep bir adım daha at! Asla biriktirme, yürümen gereken yolları! Asla durma ve asla duraksama! Çünkü rabbin, sana içinde yürüyebileceğin bir dünya verdi. Hiç açılmamış bir hediyedir sana bugün. Eğer bulmayı planlıyorsan mutluluğu, yürümeye devam et ve elinden gelen her şeyi yap! Seni kendi varlığının hapishanesinden kurtarmak için...

Bugünün ve hayatın tadını çıkar! Yaşanacak güzel şeyler her zaman olacaktır. Unutma! Şu anda olmak istediğin yerde olmamak, daha sonra oraya varamayacağın anlamına gelmez. Asla geri adım atma! Çünkü ileri adım atmazsan, daima aynı yerde kalırsın. Elinden gelen her fırsatı değerlendirmekten korkma! Hayatını sanki her şey seninle ilgiliymiş gibi yaşa! Kendini önemse! Derinden önemsemekten de korkma! Hayat, kayıplarla doludur. Bugün ne yaşarsan yaşa, bir şekilde kendine güzel bir hayat kuracağını içinde hissetmeye çalış! Seni ayakta tutan her şeye sımsıkı sarıl ve bırakma! Onu sıkıca tut! Onu hayatta kalmak için bir sebep olarak kullan! Bugün dünya bana ne atarsa ​​atsın, bir şekilde kendime güzel bir hayat kuracağımı içimde biliyorum. Peki ya sen? Nedir sende bugünün değeri?

[yasinnbb]

ŞİİR: Yine Bir Temmuz Sabahı

yine bir temmuz sabahı,

esen bir rüzgarla geliyor kokun,

ve hava sen kokmaya başlıyor,

sanki hep burnumun ucundaymışsın gibi hissediyorum,

ama başımı hafifçe kaldırsam gökyüzüne doğru,

yüzüme vuran,

basit bir gerçek,

anlık bir esintiden ibaret olduğunun farkına varıyorum,

nefret duyduğum bir yazgı bu,

sürekli içinde boğulmaya mahkum olduğum...

yine bir temmuz sabahı,

güneş seninde yüzüne vurduğunda,

yıldız çiçekleri açtığında,

ve şefkat çiçekleri gönül bahçene renk kattığında,

yeni bir aşk başlar,

yeni bir ruh doğar içinde,

sınırlarını aşar hayallerin,

içinde büyüttüğün o aşk alevi,

yaşadığın bütün hüzünler,

ve yalnız deneyimlediğin bütün gün batımlarıyla birlikte,

karışır zamana gözyaşların,

kaybolup gider zamanın derinliklerinde,

yine bir temmuz sabahı,

yeni bir portal açılır zihninin derinliklerinde,

birden bire keyif almaya başlarsın hayattan,

bir de açmışsın ki gözlerini,

çiçeklerle dolu bir dünya içinde yürüyorsun,

ayakların ilk defa kendiliğinden gidiyor,

gözlerinde büyüyen o neşeyi ben buradan görebiliyorum,

kalbindeki o sevinci ben buradan hissedebiliyorum,

yine bir temmuz sabahı,

sana söyleyebileceğim en iyi şey,

hayatını yaşa en güzel çiçeklerin arasında,

coşkuyla yaşa hemde,

ve aşkına sahip ol,

ben denedim,

başladığım günden beri denedim hemde,

ama yapamadım,

hep başarısız oldum,

yine bir temmuz sabahı,

kötü uyandım,

boğazımda bir yumruyla,

nasıl göründüğümü bilmiyorum,

umudumu kaybettim,

sırrını banada fısılda,

yarın belki seni göremezsem diye,

yine bir temmuz sabahı,

uzak ve karanlık bir noktaya ulaştı kelimelerim,

nasıl olduğunu açıklayamam,

keşke yapabilseydim,

tüm yanılsamalarım, düşüncelerim ve duygularım,

yazdıkça bana sancı veren kelimelerim,

beni senden uzaklaştırıyor,

yine bir temmuz sabahı

önce zamanımı boşa harcıyorum,

sonra boşa harcadığım onca zamanı düşünüyorum,

zamanın bile elimden kayıp gittiğini hissediyorum,

ve birlikte

yine bir temmuz sabahı,

uzak ve karanlık bir noktaya ulaşıyoruz,

kalbim susuzluğundan kururken,

damarlarımdan koca bir okyanus akıyor sen diye diye,

işte en çok da bu yüzden sevgilim,

seni unutmak istemek için bahanelerim,

ve seni tekrar sevmeyi istemek için nedenlerim var...

[yasinnbb]

ŞİİR: O YER'DE BİZ OLANA KADAR

ne yakın, ne de uzak olmanın,

artık hiçbir anlamı kalmadı,

hiçbir şeyin yolunda gitmediğini gördüm,

yıkılmışım, biliyorum.

ne olacaksa olsun,

ne gelecekse gelsin başıma,

razıyım,

kaçamayacak kadar yorgunum,

hissediyorum,

içimdeki her şeyin solduğu bir vakit şimdi,

iyi değilim,

çabalamak ve didinmek boşa,

susuyorum ve seslerim çürüyor içimde,

sahipsiz ziyan olan bir sevgi,

ölüyor içimde,

beni de öldürüyor,

mesele ölmek değil ama,

mesele ben yaşatmak istiyor muyum?

bilmiyorum,

seni sevmeyi bırakmalı mıyım?

bilmiyorum,

gücüm kalmadı,

bittim, parça parça,

çok fazla şey kaybettim,

zehir oldu içimde sevda,

bin kez öldüm,

daha fazlasına dayanabilir miyim?

daha fazla ölebilir miyim?

bilmiyorum,

yıkıldım,

enkaz oldum,

altında kaldım,

şuramda bir yükle,

yitirdim bir çok şeyi,

seni sevmemin bir bedelide bu işte,

taşıdığım bir yarasın içimde kalan,

bastıramadığım çığlıklarım,

kimselere duyuramadığım feryadımsın,

sen bilmezsin,

anlamazsın belki ama,

kendimi çok ağır hissediyorum,

tıpkı toprağın,

bir mezar taşını hissettiği gibi,

kaldıramıyorum artık bu hayatı,

sen olmadan,

çok daha kötü günler geçiriyorum,

yine sen olmadan,

adım atmak istemediğim yarınlarım var,

bir de,

her şeye rağmen,

zamanla olmak istediğim bir yer,

sadece tek bir yere ihtiyacım var,

sana ihtiyacım var,

o yer;

sensin,

her şeye rağmen,

bana zor,

ve bir o kadar imkansız geldiğin halde bile,

seni sevmeyi sürdüreceğim,

içimde,

taa ki,

o yer'de, bizi bulana kadar,

taa ki,

o yer'de biz olana kadar...

[yasinnbb]

ÖLEBİLİRİM

dikkatim dağılır çoğu zaman bazı geceler,

kaybolurum,

kırık benliğim, yalnızlığım,

ve direnmeye devam eden ruhumla baş başa kalırım.

yaşamayı unutmuş, bezgin ve yıkık bir adam olurum.

bir noktada,

içimde bir cesetin yaşadığını hissederim,

tam da o an, kalbimin;

onarılamaz,

küçük parçalara ayrıldığını anlarım,

duygularıma dokunan umutsuzluklarım,

beynimin içinde toplanan olumsuzluklarım,

ve bütün güvensizliklerimle,

sessizliği dinlerim

kendimi kandırıp dururum,

kendimi avuturum,

ve bunu yalnız kendim için yaparım

sonra, kayıp bir çocuk gibi korkarım,

dünyam beni çok kez parçaladı,

yine de yaşamak zorundayım,

ama neyseki eskisi kadar acı vermiyor,

olanlar ve olacak olanlar;

o kadar çok dengesizim ki,

bu gece düşebilirim,

o kadar çok dikkatsizim ki,

bu gece yanlış bir şeyler yapabilirim,

ve o kadar çok yorgunum ki bu gece,

ölebilirim!

[yasinnbb]

EL'VEDA YABANCI

hatıranı aklımdan çıkarmak imkansızdı bir zamanlar,

ama artık yavaş yavaş kayboluyorsun içimde,

ve bu durum, daha bir süre devam edecek gibi,

taa ki içimde seninle ilgili tek bir hatıra bile kalmayana dek,

melankoliğim yine, hüzünlerimde boğuluyorum,

kalbim savunmasız bir kale gibi şimdi,

yenilmiş, ele geçirilmiş ve çokça hırpalanmış,

her şey çoktan bitmiş gibi hissediyorum,

her şeyin bir ateş gibi içimde söndüğünü hissediyorum,

belki de artık gözyaşı olsun istemiyorum gözlerimde,

belki de artık üzüntü olsun istemiyorum ruhumun derinliklerinde,

belki de sırf bu yüzden uzaklaşıyorum senden,

belki de sırf bu yüzden kaçıyorum senden,

artık içimde sana ait tek bir çiçek bile yeşermiyor,

"kalan, ağlamaya devam eder" diyorlar ya hani,

ben artık ağlamak istemiyorum, ne seninle ne de sensiz,

ben artık güneşin gözyaşlarımı kurutmasını istemiyorum,

varlığını çıkardığım gibi çıkardım bütün tarihleri takvimimden,

anlamı olan ne varsa sildim hafızamdan,

bugün veda günü ve bu bir veda,

bu benim vedam,

seni ardımda bırakıyorum bu geceden sonra,

belki bunu istemedim en başta,

ama kaybetmek zorunda kaldım,

ve kabullendim,

senin mutluluğunun bir parçası olmasam da artık,

bir ömür boyu mutluluklar dilerim,

el'veda yabancı!

elveda!

unut beni...

zor da olsa kabullendim,

bu geceden sonra seni unutabilmeyi...

[yasinnbb]

ÖNCE KÜÇÜK ŞEYLERİ DEĞİŞTİRMEYE BAŞLA

Benim, içimde paramparça; dışımda paramparça. Bu yüzden artık hiç kimseyi tam olarak sevemem ve yine sırf bu yüzden artık hiç kimseyi tam olarak tamamlayamam.

Aşk'sa, zaten çok uzun zamandır hissetmediğim,  çok uzun zamandır hatırlamadığım bir duygu. Bu duyguyu tekrar hissetmek ya da bu duyguyu tekrar hatırlamak istediğimi de söyleyemem. Açıkçası hayatta önemsediğim bazı insanlar dışında pek de kimsem yok.

Yanımda bu zamana kadar kimseyi görmediniz diye, aşk ve sevginin ne demek olduğunu bilmediğimi söylemeye hakkınız da yok. Beni sürekli gülümser bir şekilde görüp, sırf bir kez bile ağladığımı görmediniz diye, bu benimde hayatta hiç acı çekmediğim anlamına gelmez.

Hayatta herkes iyiymiş gibi yapabilir ya da hayatta herkes seviyormuş gibi yapabilir. Bunu bende yapabilirim. Kelimeler, en güçlü silahlardır. Onları kullanmasını çok iyi bilirim. Güçlü betimlemeler ve güçlü benzetmeler yapabilir, sayısız tamlama kullanabilirim. Her biri çok güzel ve her biri çok şey vaad eder. Küçük bir çakıl taşı sönmüş, bir volkanı yeniden alevlendirir. Küçük bir kar tanesiyle, koca bir çığ oluşur. Koca bir aşk ateşinide, en basit kelimeler söyler. Basit ama karmaşıktır... Karmaşık ama etkilidir.

"Bulması kolay olan şey, bulmaya değmeyecek şeydir..." derler. Kimi sevebileceğimizi seçebiliriz. Sevdiklerimiz biraz da önemsediklerimizdir. Ama aşk? İşte onu seçemeyiz. Aşk bir seçim değildir...

Aşk'ta seçim olmaz. Aşk'ı yaşamayan bilmez. Bende yaşadım. Onunla geçirdiğim her saniye onu daha çok severdim. Hani hiç bitmesini istemediğin bir film, bir kitap, bir şarkı vardır ya, işte o benim için böyle buna benzer bir şeydi. Bir çırpıda bitirmek isterdim ama korkardım da. Bitmesin isterdim. Onda, bana ait bir yer vardı ve ben o yerin mahvolmasını istemiyordum. Ama korktuğum ne varsa, onunla sınandım hep hayatta ve sonunda o yer mahvoldu...

Ben, onunla birlikte yürüdüğümüzü zannederken, meğer o benden hızla uzaklaşıyormuş. Önce bir adım, sonra bir kaç adım, sonra ucu bucağı olmayan mesafeler girdi aramıza. Mahvolmasın diye çaba gösterdiğim o yer yavaş yavaş alındı benliğimle birlikte. En kötü günlerimde bile, bana huzuru ve mutluluğu aşılayan o yer zamanla ayrıldı benden. Silindi hafızamdan. Yokluğunda önce küçük şeyler değişmeye başladı, sonra büyüdü ve büyük şeyleri tetikledi. Kendim için üzgün değilim. Sadece biraz soğudum bazı şeylerden. Bu yüzden  kalbimi artık kimseye veremem...

Bazen anlamı olmaz geride bıraktıklarımızın, vazgeçtiklerimizin, hatırlamak istemediklerimizin. Anılar hafızanı rahatsız etmeye başladığında, önce melankoli sarar dört bir yanını. Sesini ve adımlarını kimseye duyuramazsın. Yalnızca seni önemseyen ve seni çevreleyen işitir sessiz çığlıklarını. Sessizliğinin sesini dinler ve söylemediğin her şeyi duyar.

Yalnızca seni önemseyen kabul eder bu hayatta, seni olduğun gibi. Zaten aşk biraz da bu değil miydi? Bir şeyleri senin kadar derinden hisseden insanlar da var bu hayatta. Aslında herkesin hayatında böyle biri mutlaka vardır, mutlaka seni de yeterince umursayan ve önemseyen birileri vardır ama kendi etrafında yarattığın hasarı yok etmeden onu görebilmen imkansızdır da. Temizlemen gereken birçok iz var etrafında. Yoksa kaybolursun. Unutulmanın içinde kendini kaybetmek kadar acı veren hiçbir şey yoktur. Her şey önemli değilken ve her şey önemsizken, bir umut çığlığıyla, yaralarını iyileştir. Üzerine damlayan gözyaşlarını sil. Senin adına karar verebilecek hiçkimsen yok hayatta. Gelecek ne getirir bilmiyorum ama her zaman çok daha iyi olmayacak. Bunu biliyorum. Unutma. Küçük şeyleri değiştirmeye başladığında, büyük şeyleride değiştirmeye başlarsın, hayatta; hayatında...