21drams

[21drams]

S03E04 - Blind side of the Spey

Yes, it was time to go back to Scotland’s finest: Speyside. En dat deden we blind. 6 whiskies van 3 distileerderijen. Aan de 21 om te raden welke drams van dezelfde distileerderij kwamen, welke whiskies een finish hadden, welke de oudste en de jongste was en overe welke distillerderijen het ging. 

Wat serveerden we:

Macallan 12Y Fine Oak

Glenfarclas 21Y

Macallan Speymalt 10Y 2015 G&M

BenRiach 13Y Limited Release Virgin Oak

Glenfarclas 21Y OMC Port finish

BenRiach 17Y

En de winnaar was... Steven Coppens. Eeuwige roem!

[21drams]

S03E03 - Overseas

<insert foto. Oproep: iemand een foto getrokken van de line up toen? Stuur je even door? thx!>

Onze 42 ogen zijn meestal gericht op Schotland. Tijd om daar eens verandering in te brengen en te zien wat er daarbuiten leeft. Toegegeven, wij kijken meestal wat meewarig naar de vaak met prijzen beloonde, maar in evenveel marketing getooide (in de Himalaya rijpt alles 3x zo snel!) en met meestal overdreven prijzige overzeese producten. Maar misschien onterecht...

We openen met de Starward Malt uit Australië, “matured in reconditioned Australian oak casks, which have formally been used to age an Australian version of sherry called Apera”. Amai, lekkere wijnfinish.  Uiteraard is dit jong en kon hij moeilijk standhouden met de volgende, maar dit was alvast voor iedereen een aangename verrassing. Woodwork, maar wel degelijk.

Dan naar Japan. Niet makkelijk tegenwoordig. Of het is uitverkocht. Of het is verNASd. Of het is schandalig duur. Japan is nog altijd een land van blendliefhebbers. Laten we dan de blends eens vergelijken: Suntory’s Hibiki en Nikka’s Taketsuru Pure Malt. En zo hebben we meteen ook een beetje Yamazaki, Hakushu, Chita, Yoichi en Myagikyo geproefd. Opmerkelijk, beide blends waren oorspronkelijk 12Y, maar werden onlangs verNASd. Houden ze stand?

Deze Hibiki is best wel verfijnd. De white oak, sherry en mizunara vaten doen goed hun werk. Wel heel floraal, wat ongetwijfeld wat mensen afschrikt. Hier zit wel degelijk een goede portie graanwhisky tussen, en dit maakt het heel zoet.

De Taketsuru Pure Malt is dan weer een vatted malt. Deze is toch wat complexer, met zijn licht geturfd karakter en mooie invloed van ex-sherry vaten. Degelijk. Niet voor niets weer uitgeroepen tot beste Japanse blended malt no age statement in de 2016 World Whisky Awards, al moet hij zowat de enige in zijn categorie zijn - LOL!

Bij ons was de zaal duidelijk verdeeld, maar beide konden wel op appreciatie rekenen... voor een blend.

Dan naar Indië met de Paul John Bold. Niet makkelijk om wat geturfd materiaal te vinden overzee. Het valt trouwens op dat vele van deze niet-Schotse distilleerderijen in handen zijn van grote concerns die al decennia lang in de spirit business zitten. Deze geturfde Paul John is een instapmalt, waarschijnlijk rond 7 jaar oud en gemaakt met een Indisch publiek in gedachte, dus rond en romig. Wel, dit is best wel een mooie whisky. Ideaal voor beginnende turfliefhebbers of als lichter alternatief voor de Islay’s.

We blijven in Indië bij een distilleerderij waar de laatste jaren ook veel goeds van wordt gehoord, Amrut - die met geaccelereerd rijpingsproces. Ook hier wel weer een heel verhaal van verschillende rijpingen in bourbon, sherry, new oak vaten en vaten die in hun geheel vanuit Spanje komen om uiteindelijk een hele jonge whisky te drinken. Resultaat is duidelijke door sherry beïnvloede whisky, maar best wel fris en fruitig met toetsen van aardbei en appelsien. Zeer degelijk. Maar of dit zo uniek is als het verhaal doet vermoeden...

Eindigen doen we met een ander sterk gehypte distilleerderij, zeker sinds de een van hun single casks vorig jaar de World Best Whisky of the Year Award won: Kavalan. We proeven een Solist op ex-sherry (een single cask dus), meer bepaald vat # S100211019A.

Goed, het gaat hier niet om één van de lang uitverkochte mega gehypte Solists, maar op een die nog op stok was. En je kan geen distilleerderij beoordelen op basis van 1 vat. En voor een 5 jarige whisky is dit wel een verwezenlijking. Maar laten we zeggen dat deze whisky toch niemand echt heeft kunnen bekoren. Toegegeven, je zit met een 5 jarige whisky waar je in de geur elementen in terugvind die ik alleen nog maar in oude family casks van Glenfarclas heb geproefd. In die zin, chapeau voor het ingenieurswerk. Maar dit komt toch al aardig in de buurt van designer whiskies die weinig ziel hebben en die je moet appreciëren omdat ze zo goed gemaakt zijn eerder dan om hun smaak en balans. Moest dit nu ook de prijs van een 5 jarige Speysiders hebben, tot daar aan toe, maar aan de prijs van een 20 jarige Clynelish 97 is dit niet te verantwoorden.

En dat blijft in het algemeen toch mijn aanvoelen bij vele van deze whiskies. Distilleerderijen zonder veel oude stock die op zoek gaan naar efficiënte productieprocessen om zo ‘designer’ whiskies op de markt te brengen. Het resultaat is dan een beetje zoals een Mazda. Zeer degelijk, eigenlijk niets op aan te merken, misschien technische gezien zelfs beter dan een Volkswagen, maar niet direct iets waar je echt warm van wordt.  

Vorige week dan toch eens de lippen kunnen zetten aan een winnend vat van Kavalan. Toegegeven, het zou een heel ander verhaal geweest zijn dan de Solist die wij proefden. Dit was een bijzonder verfijnde wijnfinish, een heel gebalanceerde whisky, rond en romig en vlot drinkbaar op bijna 60 graden. Niets op aan te merken eigenlijk. Maar tegelijkertijd ook niets dat me lang zal bijblijven. Conclusie: volgende keer gaan we lekker terug naar Schotland. :)

[21drams]

S03E02 - The Underdogs

De eerste keer dat ik zelf een tasting moest missen! Jammer, al was het voor een goed doel ( http://www.lightintimetocome.org). Dus MC-de Mark de avond aan elkaar (met blijkbaar een paar hilarische momenten). We waren blij te horen dat ons toch wat gewaagde selectie underdogs in de smaak viel.

Mark opende fruitig, met een 13 jarige Ireland 2002/2015 gebotteld door The Nectar of the Daily Drams - klein detail: we kochten deze op SITS. Ik vroeg er de Ierse whisky gebotteld ten voordele van de ALS liga, maar kreeg deze mee. Hier vind ik echter weinig over online. Zou het om een en dezelfde botteling gaan? Ierse malt kwam bij ons nog weinig aan bod, terwijl er toch wel een hype(je) aan de gang is. Zeker de oudere bottelingen, vermoedelijk voornamelijk Bushmills experimenten met verschillende soorten vaten, waarvan er redelijk wat door The Nectar op de markt zijn gebracht scheren hoge toppen. Toch hoeft deze jongere broer niet onder te doen. Niet extreem complex, maar wel vol van de tropische fruitigheid die zo typisch is voor Ierse whiskies. Ook aardbeien, snoepjes, vanille en fudge. Zeer lekker!

Dan een relatief recente OB, Craigellachie 13Y, een van de 5 malts die John Dewar & Sons vorig jaar herlanceerden als deel van hun ‘Last Great Malts’ met als doel een aantal Single Malts binnen hun portfolio meer glans te geven (waaronder dus nog Aberfeldy, The Deveron, Aultmore and Royal Brackla). We proeven de 13 jarige instapversie van deze single malt, die wordt aangekondigd als een ‘rauwer’. Inderdaad, een voorbeeld van een meer sobere malt. Moutig, All-bran, relatief licht mondgevoel, maar met een gepeperde finish. Dit is een instapmalt, natuurlijk, en speelt net in een andere, inderdaad meer rauwere categorie dan de vele andere standaard malts.

Nog een OB van een malt die nog niet veel de revue is gepasseerd en vooral bekend staat via indepents: Mortlach. Deze Rare Old is, ondanks de naam, de instapversie van de vernieuwde OB reeks van Mortlach, allen in verschillende, opvallende decanters. Morlach staat bekend om zijn uniek ‘vlesig’ karakter in combinatie met rijping op sherryvaten. Deze heeft een zurige aanzet, die in de finish terugkomt. Daartussen wat bacon en anijs en al bij al veel meer citrusinvloeden dan verwacht. Maar best wel een mooie instapmalt.

Tijd voor wat independents uit de Old Particular reeks van Douglas Laing, die ook nog zelden bij ons aan bod kwam, een Glenallachie 15Y - 1999/2015 (cask 10707) en een Miltonduff 15Y - 2000/2015 (cask 10854). Een mooie head to head. De Glenallachie is een van de meest opmerkelijke whiskies die ik laatst proefde. Blind zou ik zeggen dat dit een limoncello was, met wat gin en bitters bij, wat bosbessen en menthol in de afdronk. Niet meteen mijn favoriet, maar geeft wel perfect aan waarom het leuk is om eens bij de underdogs langs te gaan.De Miltonduff was een redelijk rechttoe rechtaan zware ex-sherry malt, wat stoffig en met voldoende eik-invloeden voor een mooie dram.

Dan was het tijd voor wat turf, met de Port Askaig 100 proof. Port Askaig is een onafhankelijk reeks Islay malts gebotteld door The Whisky Exchange, een van de grootste online retailers. Deze reeks komt in small batches, van verschillende leeftijden. Zijn ze op, dan is het wachten op de volgende releases. Enkel deze 100 proof willen ze standaard in het assortiment houden. We proefden op SITS de 12 jarige van de laatste reeks, en deze was werkelijk fantastisch. Maar ook deze 100 proof is een mooie, geturfde, coastal malt die heel goed gebalanceerd is op 57%.

En als kers op de taart bleek de Mystery Dram de laatste Octomore te zijn. Kan slechter :-).

Op naar het nieuwe jaar. Beste wensen!

[21drams]

Op prospectie op SITS. Leuke zaken geproefd, leuke mensen (weer)gezien. Het resultaat op de volgende tasting.  

[21drams]

Hmm... Ik denk voor herhaling vatbaar. #foodwhiskypairing #barstan #21drams

[21drams]

SE03E01 - Back to the future

Op 9 oktober gingen we van start met het derde seizoen (al!?) van 21drams. Na een hete zomer vol gin, tonic en andere geestrijke dranken, tijd om terug naar de eerste liefde te keren. De formule blijft nog steeds dezelfde: samen nieuwe en mooie whiskies proeven in aangenaam gezelschap. Onder het moto reculer pour mieux sauter presenteerden we eerst drie educational whiskies om dan drie nieuwigheden te proeven. 

En voor educational whiskies moet je tegenwoordig bij Tomatin zijn. Hun Cu Bocàn reeks leent er zich perfect toe: lichtjes geturfde spirit die in verschillende kleine batches gelanceerd worden die elk een volledige rijping op een andere soort vaten hebben: Virgin Oak, Sherry Casks en Bourbon Barrels. Ideaal dus om eens te kijken hoe dezelfde basis whisky wordt gekleurd door de vaten waarop hij rijpt. 

De Virgin Oak kwam er als de beste whisky uit. Heel zoet en rond. Beduidend jong, zoals allemaal, maar met best wat pit. Leuk ook dat deze limited editions op 46% gebotteld worden. De Bourbon Barrel lag in dezelfde lijn, maar was iets minder expressief. De rokerigheid blijft heel licht, maar komt er iets meer door. De Sherry Cask werd op zich het minst enthousiast onthaald. Mooie invloeden van gedroogd fruit nochtans, maar wel een heel gepeperde finish.

Ideaal om mee te starten en ons palet weer up to date te brengen. En een mooie reeks van Tomatin. Maar nu naar het serieuze werk. Er stonden weer een paar nieuwe flessen in de rekken waar we graag eens onze lippen aan wouden zetten. 

De eerste was de Glenfarclas £511.19S.0D Family Reserve, gelanceerd ter ere van de 150ste verjaardag dat de familie Grant, tot op heden eigenaar van de distilleerderij, deze overkocht voor exact die prijs. We selecteerden deze omdat Ruben van Whiskynotes in zijn review wees op hoe deze whisky terug greep naar het oude character van de distilleerderij. En inderdaad, dit was een mooie, gebalanceerde whisky, met wat stoffige noten die aan een aantal Family Casks deden denken. Mooie whisky.

Ook de volgende was een verjaardagseditie, nameijk de Laphroaig 15Y 200 anniversary edition. Tot voor een paar jaar geleden maakte een 15Y oude deel van de standaard range, maar deze publiekslieveling werd vervangen door een 18 jarige versie. Ongetwijfeld werden ook voor deze whisky een aantal oude vaten gebruik, want je krijgt een veel zachtere geturfde whisky dan we nu vaak gewend zijn. Deze viel zeer in de smaak om zijn ronde, licht rokerige, noterige smaak. Een bijna florale vorm van turf, mooi gerond  door de vanille uit het hout. Echt heel mooie whisky. 

Afronden deden we met de nieuwste botteling van The Whisky Mercenary, een Highland Park 1995/2015 (GM for The Whisky Mercenary) op 50%. Fruitige HP, maar al bij al niet heel expressief. HP blijft vaak toch moeilijke whisky, altijd wat zoeken en ook ditmaal wat gesloten, maar daarna ook wel best fruitig, bijna hoppig. 

Wel, mooie start van het nieuwe seizoen. Op naar de volgende! 

[21drams]

21drams zet zijn schouders onder een nieuw initiatief. Grensverleggend! (van Hoeilaart naar Leuven, meer bepaald)

[21drams]

S02E05 - A visit from The Whisky Mercenary

Voor onze voorlaatste tasting van het seizoen (op de laatste is iedereen welkom!), hadden we het genoegen Jürgen Vromans aka The Whisky Mercenary te mogen verwelkomen met een aantal van zijn eigen flessen, clubbottelingen en Liquid Treasure bottelingen, een indie waarvan hij invoerder is. Naast lekkere whiskies kregen we deze keer een interessante en oprechte inkijk in het leven van een onafhankelijke bottelaar: hoe samples worden geproefd en gekeurd, hoe de contacten met brokers verlopen, hoe je vaak snel moeilijke keuzes moet maken waar serieuze investeringen aan verbonden zijn, hoe de zwakke euro bovenop de stijgende waarde van whisky bottelaars dwingt  om hogere prijzen te hanteren, en hoe een paar jaar geleden 1 op de 30 samples de moeite waard was, terwijl dit nu nog maar 1 op de 50 is. 

Wij kregen alvast een mooie line up voorgeschoteld. De aftrap was voor een Glenallachie 04/14 (50,7%) die Jürgen bottelde voor de Antwerpse Club Maltlovers. De drummer van Diablo Blvd zit ook bij die club, dus werd hun eerste botteling de Alex Agnew editie. Een malt die we nog zelden proefden. Weer zo een typische malt die voor blends gebruikt wordt (Chivas Regal) en zelden op zichzelf staat. Nochtans, dit was best wel een interessant beestje, met veel in voor zijn jonge leeftijd. Eerst olie-achtig, zelfs met wat polish in, dat evolueerde naar Gin/Tonic en zich doorzette naar een frisse snoeperigheid (mauve bloemekes). Daarna pas liet het sherry vat zich meer voelen met wat mokka in de achtergrond. Mooie opener. 

Dan volgde 1 van de 2 recentste Liquid Treasure bottelingen die we zouden proeven, een Balmenach 01/15 (51,9%). Liquid Treasures is trouwens een Duitse indie. De man die erachter zit is de man die de Limburg Whisky Fair organiseert. Weer zo een malt voor blends, maar Balmenach heb ik wel al menigmaal kunnen proeven en kan bijzonder mooi zijn. Deze versie is jong, maar foutloos. Mokka en zwarte chocolade, wat tabak ook in de afdronk. Mooi rond, maar toch fris. Volgens Jurgen misschien een sherry vat met Amerikaanse eik gemaakt, dat wat meer vanille-toetsen afgeeft. 

Ook aan de turfliefhebbers heeft Jürgen gedacht, met de Islay Malt 07/14 van LT (51,9%). Een distilleerderij in het zuiden van Islay die je niet op je label mag zetten. Lagavullin dus. Een bourbon barrel, wat resulteerde in een medicinale ondertoon, maar veel zachte zoetigheid erbovenop. En best wat fruitige toetsen. Misschien iets te licht voor de echte turfliefhebbers, maar easy drinkable wat mij betreft. 

Dan mochten we The Nameless One nog eens proeven (46,8%). En van deze Whisky Mercenary botteling weet zelfs Jürgen niet wat het is, al vermoedt hij dat het iets Glenlivet-, Glenfiddich-, Balvenie-achtigs is. Het is een refill sherry dat eerst, opnieuw - het lijkt wel degelijk een rode draad in Jürgen’s selecties - vooral veel fruit geeft, exotische nectar, mango, etc. De sherry invloeden komen pas in de nasmaak, met een kruidige afdronk. 

Opnieuw wat turf, met een Whisky Mercenary Ledaig 05/14. Rokeriger nu, al zit er zeker ook een medicinale en zelfs ziltige toets in en zelfs wat gedroogde oregano in de nasmaak. Een stuk ruiger dan de Islay Malt dus, maar die wel in de smaak viel. 

Eindigen deden we met een Glen Garioch 91/15 (51,9%) van LT. Mooie toetsen typisch aan oudere op bourbon gerijpte malts. Veel vanille en butterscotch. Best kruidig nog, met witte peper en zelfs een lichte rokerigheid. Zeer geslaagd, en voor velen dan ook de winnaar van de avond, met The Nameless One als runner-up. 

En zo hebben wij weer een mooie tasting achter de rug. Met veel dank aan Jürgen voor het enthousiasme, de lekkere whiskies en om de kuisploeg te plezieren met een laatste dram die verdacht veel op een Bowmore uit de jaren 60 leek, maar het zeker niet was :)

[21drams]

S02E04 - A closer look at Isle of Arran

Na twee jaar was het tijd om ons palet eens grondig op de proef te stellen. Eens kijken of we de kleine verschillen al kunnen opsporen. En dus een distilleerderij uitkiezen en deze in de diepte te verkennen. Maar welke dan? Wel, de timing zat goed, want vorige maand kwam de Isle of Arran 18Y limited edition uit, het sluitstuk van drie speciale bottelingen, een 17 jarige in 2014 en een 16 jarige in 2013, naar aanloop van de 18Y die nu in de standaard range zou worden opgenomen. En die 16Y en 17Y, die lagen al een tijdje in de 21drams voorraadkast, klaar om een goede gelegenheid te vinden.

En wat plaats je daar dan tegenover. Een 16, 17 en 18 jarige van de indies natuurlijk. Een 16 jarige van Dadenheads small batch, een 17 jarige van the Whisky Agency voor Acla en een 18 jarige van Anam n-ah Alba. 

En zo proefden we die avond verticaal en horizontaal Arran. We plaatsten ze per 2 naast elkaar per leeftijd. Dit is in de eerst plaats wel een distillaat met een wel heel consistent profiel, dat mooi op sherry maar ook op bourbon overeind blijft. 

18 jaar bleek de beste OB, 17 jaar de beste IB, maar doordat er met sherry en bourbonvaten wordt gewerkt, waren er best wel wat verschillende voorkeuren in de groep. 

Maar je ziet wel wat een single cask kan doen voor een whisky, of hoe bourbon en sherry mooi kunnen samenwerken in een OB. 

Geslaagde tasting. En zo zijn we weer een tikkeltje meer pro geworden. 

[21drams]

Tonight, in the 4th episode of 21drams season 2, a tasting 3 years in the making, parallel with the Isle of Arran building up to their 18Y old. We will have the limited editions 16, 17 and 18 years old, head to head with an indie counterpart! It's gonna be legen...dary!

[21drams]

[21drams]

Gisteren eindelijk toegekomen... Het sluitstuk van onze volgende Tasting.

[21drams]

Mooie afsluiter van een schitterende 21drams Tasting bij The Green Man. Verwend door een bijzondere gastheer en - vrouw. Merci Michiel en Mireille!

[21drams]

21drams@thegreenman

[21drams]

Een sfeerbeeld vanop Gent. En proficiat aan Chris Lauriers, die werd uitgeroepen tot whiskyambassadeur 2015 en Dirk Verleysen die met Dram242 de prijs voor beste whiskyshop in de wacht sleepte!

Verder geen al te grote nieuwigheden. Een mooie 22 jarige Mortlach XOP, goede jonge Caol Ila bij G&M, een bijzonder geslaagde BenRiach 1995 Madeira finish, een iets te droge geturfde op Sherry gerijpte Benriach 18, een best geslaagde officiële Ledaig 18, nooit teleurstellende family casks bij Glenfarclas, geen misse single cask bij Balblair en mooie Clynelish bij Jürgen.

[21drams]

In a bid to show visitors what the far north of Scotland has to offer, the North Highland Initiative, backed by Prince Charles, has launched the spectacular North Coast 500 route (NC500). 500 Miles of Scottish beauty.

[21drams]

Who's in?