#македонка

[meineprsliebe]

Думите на една македонка.

Думите на баба ми.

Не си глупава ти,за дето вярваше,детето ми. Глупав е той,за дето не успя да види блясъка в очите ти,гледащи към него. Не си виновна ти,че не успя да стоплиш леденото му сърце. Виновен е той,че те нарани. И не се чуди дали да си тръгнеш. Тръгвай та не се обръщай. Не стой и повече удари и обиди не търпи. Тръгвай та направо тичай... бягай. Той ако искаше щеше да те задържи.

[yep-whatever]

Озеро македонка, Малаховка, Московская область, Россия. Makedonka lake, Malakhovka, Moscow oblast, Russia.

[bregalnicki]

Асфалтирана централната улица во населбата "Македонка" во Штип

Асфалтирана централната улица во населбата “Македонка” во Штип

Откако претходно целосно беше променета водоводната мрежа во населбата “Македонка” во Штип, екипи на фирмата изведувач ја асфалтираа централната улица во оваа густо населена населба во интерес на граѓаните кои пред се живеат во овој дел од градот. Станува збор за реализација на два краци на оваа улица која што беше потреба на жителите кои живеат овде. “Работиме одговорно и систематски! Најпрво…

[retromk]

Илустрации за корици за книги на дизајнерот/илустраторот Василие Поповиќ - Цицо Извори: Facebook група Логомотива и приватна библиотека на Кардула Василие Поповиќ е роден во Скадар, Црна Гора, а на своја петгодишна возраст се преселува во Скопје, каде што живее сè до крајот на својот живот.Своите сликарски вештини по гимназијата ги усовршува кај тогаш веќе етаблираниот уметник Никола Мартиновски, кому му помагал при изработката на неколку ѕидни слики, меѓу кои и слика за куќата на скопскиот трговец Михајло Шкаперда во 1933 година.Во периодот на почетокот на Втората светска војна и борбата против фашистичка Германија, од април 1941 година, Цицо е во повеќемесечно заробеништво во три концентрациони логори (Либек, Хоенфалс и Нирнберг).[1] Во 1944 година, Цицо е интерниран, овојпат во бугарски логор во ��орна Џумаја (денешен Благоевград), но по интервенција на пријатели од Македонија и од Бугарија, тој е ослободен и набргу потоа отишол во партизани. Таму тој се ангажира во Агитпропот на Главниот штаб на НОВ, сместен во селото Горно Врановци. Во овој период изработува цртежи и портрети на личности од неговото опкружување, како и карикатури за првото издание на весникот „Нова Македонија“ и за весникот „Македонка“ на антифашистичкиот фронт на жените од Македонија. Извор: Wikipedia

[bulgarianshewolf]

Чувай ме, сине! Чувай старата македонка! Миналото е гявол! Все ше намери некой да ти прати назаде да те придърпа! Ше ти се пожалва, ше ти писка - вера да му хванеш. Ма ти си оди, чедо, по пато, оти ангелите са на човеко отпреде. Да го водат. Вода назад оди ли?!

„Живот в скалите“ – Мария Лалева

[simonsmilee]

"Трябваше да се върна тук, за да разбера, че всичко това не ми липсва. Беше като среща със стара любов - имате спомени, но нямате настояще. Само Бог знае кой и с кого има бъдеще. Аз в бъдещето никога не съм имал смелостта да се меся, нито да проявявам нахалството да го предвиждам, уповавайки се на логиката или на опит. Не съм проявявал и безразсъдството да си правя планове. Струва ми се ужасяващо самонадеяно и смятам, че е присъщо на глупака. Дотук бъдещето успяваше да ме изненада повече и от най-смелия сценарист. Баба Настасия все повтаряше: „Чувай ме, Боже! Чувай старата македонка! Миналото е дявол! Се ке намери некой да ти прати назаде да те придърпа! Ке ти се пожалва, ке ти писка - вера да му фанеш. И па да те обримчи у неговите си вериги. Оно нека писка, ама ти си оди, Боже, по пато, оти ангелите са на човеко отпреде. Да го водат. Вода назад оди ли?... Видиш ли колко е просто!“. За нея всичко беше просто, защото беше ясно. Невежото усложняване на живота е право на нас, обикновените простосмъртни."

[ghost-loft]

Ја Излези Гјурго - Неxт Тиме Банд

Толку горд да биде македонка♥

[pocahontasisthatyou]

Чувай ме, сине! Чувай старата македонка! Миналото е гявол! Все ше намери некой да ти прати назаде да те придърпа! Ше ти се пожалва, ше ти писка - вера да му хванеш. Ма ти си оди, чедо, по пато, оти ангелите са на човеко отпреде. Да го водат. Вода назад оди ли?!

[macedoniantimes]

За "чудото од жена" Гал Гадот, Клеопатра била Македонска кралица

За “чудото од жена” Гал Гадот, Клеопатра била Македонска кралица

Во едно свое неодамнешно интервју светски познатата актерка Гал Гадот која што е со израелско потекло го бранеше Македонската националност на египетската кралица Клеопатра. “Ако сакаме да бидеме доследни на фактите, тогаш Клеопатра била Македонка. Баравме Македонска актерка која што ќе ја игра Клеопатра, но не можевме да ја најдеме. Јас ја чувствував Клеопатра со огромна страст. За мене како…

[bregalnicki]

Историски документ: Баба Петра родена 1866 година во Егејска Македонија себе си се декларирала како Македонка

Историски документ: Баба Петра родена 1866 година во Егејска Македонија себе си се декларирала како Македонка

Баба Петра родена на 16 март 1866 година во Демир Хисарска околија, Егејскиот дел на Македонија, пребегана во Пиринскиот дел на Македонија.

[polyakovaalla]

☘️Провели расширенное заседание Комитета, на котором обсудили итоги реализации госпрограммы «Экология и окружающая среда Подмосковья» в 2020 году. ⠀ 🌻В 2020 году было организовано 4 ООПТ общей площадью более 4,6 тыс. гектаров: «Душоновские болота» и «Никольская лесная дача» в Щёлково, «Чередовский» в Волоколамске, «Баулинский лес» в Раменском и Люберцах. ⠀ 🌻Также были реорганизованы 2 государственных природных заказника областного значения общей площадью более 2,7 тыс. гектаров: «Леса Серебряноборского лесничества» в Одинцово, «Участки лесов Глазовского лесничества» в Можайске. Площадь данной ООПТ была увеличена более чем в три раза и составила 1326,79 га. Всего на территории Московской области создано 257 ООПТ. ⠀ ���В сфере развития водохозяйственного комплекса в 2020 году: проведён капитальный ремонт 5 ГТС (плотин), разработана проектная документация на капитальный ремонт 9 ГТС, проведены работы по определению границ зон затопления, подтопления в отношении рек Истры, Москвы с учетом реки Рузы и реки Озерны, Клязьмы, Куньи, завершены работы по второму этапу расчистки русла реки Куновка в Талдоме и многое другое. В декабре 2020 года заключен контракт на расчистку реки Клязьмы. ⠀ 💧Также разработана проектная документация на расчистку русла реки Воймеги в Шатуре. Готова проектная документация на экологическую реабилитацию русла реки Македонка в пределах озера Малаховское. Кроме того, в 2020 году в Подмосковье на радиационную безопасность обследовано более 260 га. #мособлдума#полякова#заседаниекомитета#экология#природа#2020#2021#госпрограмма https://www.instagram.com/p/CMPeEIKnRDQ/?igshid=1kfgvix7bmbjo

[randomscrapbook]

Многу наслови препорачува...

...Елка Јачева-Улчар (македонистка/ономастичарка) Тргнувајќи од премисата дека за да ги сакаш другите, прво треба да се сакаш и да се познаваш себеси, во продолжение ќе се фокусирам врз македонски автори и дела, кои по своите уметнички вредности, речиси, по ништо не заостануваат зад европските и светски автори. Тоа што како неуметник кој цел живот професионално се занимава со зборот како синтеза од звукови и значења, кои во себе носат и историја на нивното настанување, и скриени значења и означувања (сигнант) до чие откривање, со помош на воспоставување асоцијативни и метонимиски врски, треба се длаби под површината (т. е. под сигнансот, сфатен во десосировска смисла), особено кај топонимите, веројатно, го детерминирал и мојот однос кон уметничкото дело како негов реципиент. Оттука, и при читањето, и при слушањето музика, и при гледањето филм или слика или уметничка инсталација основното нешто што треба да го предизвика и да го привлече моето внимание кон уметничкиот продукт е во него да пронајдам: приказна, историја, асоцијација на/со нешто најчесто од детството и младоста, кога духот ти е сведен на примордијалното чувствување дека нешто ти се допаѓа, го љубиш и те прави среќен зашто во тебе буди пријатни чувства; кога духот е необременет од: знаење, информации, теории, клишеа и често напорни и тешки интелектуализирања кои не ти дозволуваат да го почувствуваш уметничкото дело во неговиот најчист вид. Покрај ова, во невизуелните уметности мора да препознаам БОЈА. Од екстрауметничките фактори кои придонесуваат и се решавачки за тоа дали и колку ми се допаѓа некое дело се: моментот или времето или атмосферата во која сум се запознала со уметничкото дело, личното расположение во моментот на перцепција ��, секако, физичкото здравје (памтам дека книги што сум зела да ги читам во време на тешки болештини ниту ми се допаднале, ниту сум ги дочитала докрај, ниту, пак, отпосле ме привлекле повторно да ги земам в рака). Филмови: - Единствениот македонски филм што сум го гледала повеќепати „Исправи се, Делфина!“ затоа што: првпат од овој филм разбрав која била охриѓанката Атина Бојаџи; ја засакав убавата Неда Арнериќ; првпат слушнав за каналот Ла Манш меѓу Франција и Велика Британија; Славе Димитров ги испеа двете свои најубави песни; зашто преку говорот на македонски на Неда Арнериќ уште пред да заодам на факултет ја разбрав разликата меѓу српскиот мелодичен и македонскиот динамичен акцент, а и дека ниеден Србин не може да го изговори нашето тврдо л, како што ниеден Македонец не може да се ослободи од него кога зборува српски... - „Мајки“ од Милчо Манчевски, затоа што: првпат се судрив со суровоста на самотијата по запустените преубави предели на Македонија од кои некои, како што е Мариово, до ден-денес не сум ги посетила (а морам да го сторам тоа штом помине болештијава што го поклопи човештвото); препознав цитат од мојот омилен Бергманов филм „Крикови и шепотења“ што подоцна на една проекција во Штип ми го потврди и самиот режисер; иако субјективно, сепак –   брат ми оствари поголема филмска улога...   - „Исмевањето на Исус“ од Јани Бојаџи, затоа што: тоа е првиот филм, по гореспоменатиот „Крикови и шепотења“, кој од пресилни и набиени емоции ми ја испреврте утробата, па ме натера уште неколку часа по проекцијата длабоко да воздивнувам, да плачам, да имам желба да трчам силно по уличките на Пула како подгорена од оган, да се чувствувам горда што сум Македонка зашто таков долг аплауз на филм досега немав доживеано...; да ја имам честа карши мене неколку дена по ред седи режисерот на предобриот филм и час да ме засмејува со своите козерии, час да ме надрецитирува (глаголов с��ма си го смислив) во кажување стихови од Рацин... во тие, неколку, прекрасни сончеви октомврски „Македонски денови“ во Пула меѓу умни, талентирани, правдољубиви патриоти, македонски и европски писатели, новинари, уметници и научници.  Книги: Од книги на македонски автори ќе издвојам неколку. - Највис��ко во хиерархијата на омилени македонски романи стои „Небеска Тимјанова“ од Петре М. Андреевски. Ова е првата книга од која дознав многу нешта поврзани со Граѓанската војна во Грција и со ДАГ. Од неа дознав за опакоста и измамата во политиката, за неверствата од пријателите и изневерувањата на идеалите. Но, научив и дека мајчинството е spiritus movens на секоја мајка што жената ја прави најиздржливото живо суштество на планетата. (Боја: виолетова) - Има и еден автор во македонската литература што генерациски ми е близок. Се вика Ермис Лафазановски. Неговиот  „Роман на оружјето“ е едно од ретките четива што толку ме изнасмеало (се разбира ако го исклучам Ефраим Кишон, ама, пак, тој не е Македонец). Во книгата како убиствено оружје се јавува велосипедот. Како? – Прочитајте! (Боја: зелена) - Во македонската литература денес има голем број млади македонски писатели и поети; секој од нив со свој препознатлив стил, јазичен израз, различен во наративната постапка. Овде, сепак, би сакала да го издвојам  „Диссомнии“ на Игор Станојоски. Зошто токму овој роман? Додека го читав романов, особено во финалето, неверојатно многу ме потсетуваше во атмосферата и по „чудните“ случки од романот „Мустаќи“ на францускиот писател  Емануел Карер што на крајот се покажа дека „чудноста“ нема врска со онаа кај Французот, па сепак... (боја: сива) + Од богатата ризница на македонската поезија особено ме трогнува песната „Тетин Ристе“ од Блаже Конески која, како што забележува акад. Георги Старделов, претставува „поетска сублимација на најчовечното што се изразува во колективната судбина на македонскиот народ.“ (боја: црвена и црна) Плочи: - Албумот „Мансарда“ на  Lola V. Stain на чија музика растеше Исток во мене, додека си ја пишував магистерската за еден триод од 13 век, и си мислев дека бебето мора да биде машко, мора да има светла коса и мора да биде поцврсто од мене и нема да плаче на сенешто како јас во тие денови, а богами и потоа, па сè до денес... (боја: на пожолтен есенски лист) - Албумот „Калабалак“ на Леб и сол, чија „Бистра вода“ оттогаш па до денес ми ги разбиструва мислите, ми ја измива тагата, и дозволува водите од моите очи да се слеат во неа... (боја: сина) + Композицијата „FairVent“ на Дарија Андовска која лани во една питома летна ноќ во Тиват нè направи и тажни и горди: тажни што ние, Македонците, не се почитуваме и не се сакаме доволно меѓусебно; горди што ние, Македонците, со делото на Дарија се наредивме на рамна нога со Европејците, без никакви закани, уцени и условувања, зашто за вистинските вредности и за раскошните уметници од Македонија ни небото не може да биде граница... (боја: црвена) Визуелни уметници: Од македонските сликари ќе ги наведам оние македонски сликари чии дела висат на ѕидовите од нашиот дом: - Марија Данова; Жената (одамна покојна) со најтоплиот дом во Скопје, кој во осумдесеттите години на минатиот век беше „прибежиште“ за голем број тогаш млади писатели, актери, сликари; домот во кој до долго во зимските ноќи покрај каминот се јадеше, пиеше, пееше и рецитираше (налик на вечеринките што ги правеле Мамантови на својот посед во близината на Москва во 19 век). „Портретот на Елка“ е единствената слика инспирирана од мене лично. Секоја средба со сопствениот портрет буди во мене спомени за едно убаво, безгрижно време од минатиот век, во кое првпат бев вљубена во еден поет... - Жаклина Глигориевска затоа што: ми е другарка од детството; со сите нејзини слики (а не се малку) се поврзани најубавите случки од мојот живот и со случки од нашето другарување: кога се зедовме со Игор, прославата на нашите докторски со Игор, преселбата во куќата на баба Цица и на дедо Ристо, едно студено ноемвриско попладне во ателјето на Жаки кога ја беше фатила фазата на жолто (една од моите најомилени бои), нејзините изложби во: Музејот на современа уметност, Мала станица, Музејот на град Скопје... - Калина Брајковска затоа што ме весели со колоритот, живите бои и раскажаните детски шарени приказни во нив; - Никола Пијанманов зашто неговата „Месечина“ е стркалана на пола ѕид во нашата дневна соба и секоја средба со неа ме потсетува на една друга месечина, онаа на татко ми од неговата песна „Ичку, ним пули у мисичинта...“ - Ивана Настески чии слики со скриената жизнерадосност во нив секој ден ме потсетуваат дека во нашава опустошена, искрадена и сиромашна земја, сè уште, постојат добри луѓе поради кои треба и убаво е да се живее...

[erikrunner]

Tezok zivot delegatski!

Drug pat ne se nafakam na vakva rabota. Porano se cudev sto ima podosadno od gledanje maraton, sega znam - gledanje Ultramaraton!

Aj za zainteresiranoto gragjanstvo da go pustam tuka mojot izvestaj od Ultrata na Ada, da si znaat site sto sum gi ozboruval vo AFM. 

Od mojot izvestaj sigurno nema da go dobiete odgovorot na prasanjeto: Koj toa odlucil i dozvolil da se organizira DP na 24 casa vo druga drzava, no od sigurni izvori znam deka DP gi kostase AFM celi 270 evra, za koi pari liceto TagTiming ne bi se nafatilo da gi meri vreminjata ni za Ultra na 6 casa.

Pazi sad: ИЗВЕШТАЈ

од одржаното Државно првенство во трчање 24 часа, кое се одржа во склоп на манифестацијата „Маратон Маратона“ на Ада Циганлија - Београд, организирана од АРК Еко Маратон од Београд. На манифестацијата имаше учесници од 17 држави (во сите дисциплини 6, 12, 24 часа и 100 км).

На трката на 24 часа, во женска конкуренција имаше 6 натпреварувачки, а во машка 27 натпреварувачи. На почеток на манифестацијата се интонираше македонската химна.

На ДП на Македонија на 24 часа, сите пријавени натпреварувачи ги исполнија условите за настап и стартуваа на трката во сабота на 9 Март во 8:15 часот.

Ги постигнаа следните резултати: Жени: Катерина Шиповиќ 180 км. 1 место во ДП, 2 место во генерален пласман на манифестацијата - Државен рекорд Ирена Митева 146 км.        2 место ДП,     3 место во генерален пласман Емина Димитрова 86 км.    3 место ДП,     5 место во генерален пласман Мажи: Трајче Михов 198 км.          1 место на ДП, 4 место во генерален пласман Јовица Стојановски 177.7 км. 2 место ДП,  7 место во генерален пласман Зоран Димов 169.8 км.            3 место ДП,  9 место во генерален пласман Виктор Толески 148 км. Костадин Мартинов 142 км.

На крајот на манифестацијата ги проверивме резултатите, никој од учесниците на ДП на 24 часа немаше приговор и во 9:30 часот во склоп на прогласувањето на победниците на манифестацијата направивме прогласување на победниците на нашето ДП. Прогласувањето го извршив јас како делегат на АФМ, а медалите и дипломите ги доделија Јовица Стојановски во женска конкуренција и Костадин Мартинов во машка конкуренција.

За истакнување е и резултатот на Сања Најдовски која учествуваше на трката на 6 часа и истрча 63.5 км. што е најдобар резултат на 6 часа од македонка (Државен рекорд).

Самата манифестација имаше многу пропусти и мислам дека ние би можеле подобро да организираме државни првенства на 6, 12 и 24 часа... и 100 км.

Во врска со СП на 24 часа - во женска конкуренција: мислам дека Катерина Шиповиќ (со остварена Ц норма 180 км.) и Ирена Митева можат да напредуваат до одржување на истото, ако на време им се потврди учеството (за да имаат доволно време за припреми... и да си најдат спонзо��и за покривање на патните трошоци). - во машка конкуренција: само Трајче Михов има норма (Б - 230 км.). Мислам дека дo Ц норма (200 км.) можат да стигнат Зоки Димов и Јовица Стојановски, но истото важи и за нив како и за девојките (навремена потврда за учество на СП).

Во прилог на извештајов: - Целна листа на трката на 24 часа - ДП на Македонија - Податоци за исплаќање на патните трошоци на учесниците на ДП на 24 часа

[kronika-ilustrowana]

Болгарки в окрестностях Софии. Македонка.

[palankaonline]

КРИВОТВОРЕНА ИСТОРИЈА СВЕТА: Илири су претеча словенских народа Слободан Јарчевић 16:25 15.11.2017. 2 коментара Претходних дана су новине у Србији биле засићене чланцима о „првом српском краљу“, Стефану Првовенчаном Немањићу. „Новости“ су то објавиле 26. октобра 2017, под насловом „Стефан Првовенчани – темељ српске државе“, чиме су унаказиле сваку представу о Србији Средњег века, јер је Србија до династије Немањића имала око 40 краљева и трајала је око 700 година, основана 490. године, с престоницом у Скадру. Државне темеље Србији није могао градити Стефан Првовенчани у 13. столећу! Види се – ово накарадно (кривотворено) представљање српске повјести (историје) подржавају у Србији и државници, и Академија, и научне установе, и новинари... а ово кривотворење повјести српског народа може уочити и ученик основне школе. Оваквим кривотворењем средњевековне повјести (историје) се скрива античка повјест (историја) Срба и осталих Словена, јер кад се људи убеде да Србија није имала државу пре Немање и његових потомака, остају убеђени да Срби и остали Словени нису раније били писмени и да су живели у дивљим племенима. Најобразованији Срби занемарују податак у књизи католичког свештеника Андрије Качића Миошића (18. столеће Нове ере) – о оснивању Србије 490. године Нове ере, с престоницом у Скадру. Данас се затамњује и истина да је Скадар у Другом миленијуму пре Нове ере био град – Троја, или Илиј. Познат је по Тројанском рату из 13. столећа пре Нове ере. И несмотрени поступак српског картографа Јована Цвијића (с почетка двадесетог столећа) је омогућио изразито затамњивање повјесне (историјске) прошлости Срба (Словена) на Балканском полуострву (Хелму), јер је он наденуо планинама име – ПРОКЛЕТИЈЕ. А оне су се звале – ��РОЈАНСКЕ ПЛАНИНЕ, што сведочи да је у њиховој близини био град Троја (или Илиј). Да им је остало древно име (Тројанск е планине), учени људи би тражили разлог таквог имена и лако би уочили да је град Скадар био с именом – Троја и да су се планине северно од њега прозвале – ТРОЈАНСКИМ ПЛАНИНАМА. Но, да су Срби имали своју државу на Балкану после распада Римске Империје, открили су самостални српски истраживачи, међу којима је и Љубомир Домазетовић, мало познат широј јавности, јер јавна гласила нису објављивала садржаје његових дела. Љубомир Домазетовић је рођен у Зети, у Црној Гори. У време разбијања Југославије је имао чин генерал-пуковника и био је Заменик начелника Генералштаба Војске Југославије. Објавио је књигу „Античка историја и порекло Срба и Словена“ (ауторско дело), штампано у „АБЦ штампарији“, Београд, Влајковићева 8 – 1995. године. На страни 15. своје књиге примећује несолидност у друштвеним наукама, јер оне на тлу Балкана описују само Грке и Римљане и њихове државе, мада су Грци стигли на Балкан тек у 8. столећу Старе ере, а латински језик у Риму се стварао тек у 6. столећу Старе ере, те Домазетовић упозорава да су важни археолошки цивилизацијски подаци о Балкану пре стварања грчке и римске државе. Наводи на стр. 15: „Мора се констатовати да зачуђују досадашња и садашња тумачења археолошких налаза на територији Србије, која почињу и завршавају римском историјом и цивилизацијом, као да су сви наши простори били празни пре доласка Римљана и да историја овог простора почиње од тог времена. Наравно, таква тумачења, с научне тачке гледишта, нису исправна“. Љубомир Домазетовић упућује на чињенице из најстаријих песама „Илијаде“ и „Одисеје“, тврдећи да су оне писане на старом српском (словенском) језику и да су преведене на грчки тек 560. године Старе ере, по наредби грчког краља Пизистрата. Домазетовић упућује – да је и Македонка, Лидија Славевска, написала да су ове песме писане на старосрпском (старословенском) језику, мада она наводи да је реч о македонском језику. То Домазетовић уноси у књигу на 262. страни: „Овај лингвистички материјал јасно показује постојање једног језика, који, сигурно и без сумње, није био нити грчки (хеленски), нити латински“, алудирајући да припада македонском језику. Она наводи и да се јасно уочава сличност хомерових речи с данашњим речима македонског књижевног језика. Љубомир Домазетовић тврди да су Илири преци Срба и осталих Словена и да су, пре Грка и Римљана, живели на Балкану и другим подручјима Средоземља. То тврди и на следећи начин, на стр. 263. и 264: „Хипотеза истоветности илирског језика са словенским језицима је неоспорна, као што је неоспорна чињеница – да је Хомер писао своја велика дела, ‘Илијаду’ и ‘Одисеју’ на илирском (српском) језику. Прихватањем ове хипотезе, можемо доћи до одговора на многа нејасна, позната и непозната питања из античке прошлости Илира и Словена… Хипотеза о сличности илирског и словенског језика се базира на следећим чињеницама: 1) До сада, изузев Одисеја Белчевског – македонског истраживача у Канади – ниједан научник или лингвиста, полазећи од сличности ова два језика, није извршио компаративну анализу највеће језичне групе Словена с древним илирским језиком, јер је, по многима, илирски језик просто ишчезао, вероватно из разлога – да би се величала друга цивилизација или култура, УПОТРЕБЉАВАЈУЋИ ТО У ПОЛИТИЧКЕ СВРХЕ. 2) Археолози, истраживачи античке историје, лингвисти и други, до сада су пронашли неколико азбука, међу којима: алфабету, ћирилицу, латиницу и глагољицу. Од свих до сада пронађених, ниједна није идентификована као илирска азбука, већ су све приписиване античким Феничанима и Грцима – или Словенима из много каснијег периода (9. век Нове ере). Међутим, сличност словенске азбуке са тзв. грчком (илирском) азбуком су очите. 3) Лингвистичка анализа указује да ‘Илијада’ и ‘Одисеја’ садрже доста велики број словенских речи, које су се задржале до данашњих дана, иако је Хомер оба дела писао од пре скоро 3000 година. Све то указује да су Илири претече словенских народа“. И тако, питање је зашто научне установе у српским државама не поклањају пажњу овом податку – да је илирски језик српски (словенски). То би требало да чине и научне установе свих словенских држава, чиме би се развој Цивилизације правилно тумачио.

КРИВОТВОРЕНА ИСТОРИЈА СВЕТА: Илири су претеча словенских народа Оваквим кривотворењем средњевековне повјести (историје) се скрива античка повјест (историја) Срба и осталих Словена, јер кад се људи убеде да Србија није имала држа...

, via Милан «Паланка на вези» Милошевић - Google+ Posts