#JanglePop

[daggerzine]

Brideshead- You Are The Light (Shelflife Records)

It's been ten years since their last album, Germany’s Brideshead continues its 30 year career by releasing their fourth album. Current band members include: Martin Nelte – vocals, backing vocals; Zwen Keller - acoustic & electric guitars, backing vocals; Hanns-Christian Mahler - lead guitars, keys, percussion, backing vocals; and Paul Engling - bass guitar. This time around they are working with a new drummer, Daniel Conradi. Numerous labels (Marsh Marigold, their own label Apricot Records, and Shelflife Records) have released their jangle pop over the years. “Satellite” kicks off the album with a punch of jangle and buzzing bass, and still has a beautiful melody. Love the echoing vocals. It’s one to blast in the car all summer long. Here’s the video:  

Next up, “A Hit For You,” highlights the rockin’ drums. (Did I mention they have a new drummer?) Track 3. “This Charming Girl” is an acoustic beauty with a big beat and intricate bass work. If you thought to was a take on The Smiths, well, I think you're wrong. It's back to chiming guitars that literally sound like bells on “Worn Out Rhymes.” Takes me back to their sound from years ago. Track 5, “Hopeless Me,” fleshes out the synths big time here. The rhythm section is in fine form, too.  “Rainy Day” is a short, but upbeat jangle pop gem. The title track, “The Light I'm Running To,” is a bouncy toe tapper filled with intricate jangle guitar delight that will have you “bop, bop, bopping” along. Track 8, “Recorded Life,” pushes the keyboards way up in a Birdie sort of way. (And that’s okay with me.) “Love In Tune” gives off a frantic vibe with its twitching guitar riffs, but then settles in with a full throttle punch with the rest of the band, complete with "la las." Next up, Track 10, “Monday Morning,” slows things down ever so slightly with a bass riff that reminds me of Carly Simon's (and can't forget James Taylor) "Mockingbird." But it ends there with soaring vocals, chiming guitars, big beats, and shifting keyboards. “Hold On” kicks off with razor guitar, but then settles into jangle bliss. Another beauty to sing along to with its echoing back up vocals. The album closes with the longest song on the album. “Open The Door” is a jangle guitar pop delight added with a clean rhythm section pounding away. Well, there you have it, twelve new songs with Brideshead picking up right where they left off. Hopefully we won’t have to wait another ten years! ERIC EGGLESON

*To celebrate 30 years of Brideshead, all Bandcamp orders will receive a bonus mp3-only 'Best Of' compilation called "A Retrospective." It includes 10 tracks from previous Brideshead releases and a rare alt version of the song "Shampoo Bubble." (If you're unfamiliar with this band, this is a great compilation to start with!-EE)

[polaroidblog]

"Indiepop Jukebox - Javanese Special"

https://unblogallaradio.blogspot.com/2025/01/indiepop-jukebox-javanese-special.html 🎸 🍒

[theinterpretationcultures]

Hello, Everyone. We The Interpretation Cultures would like to share that we just released our debut EP titled ‘The Interpretation of Indiepop Cultures’ on bandcamp, we hope you like it. thanks, GBU. Please, support us & go check it out.  Find us on Instagram: @theinterpretcultpop

Listen/purchase: The Interpretation of Indiepop Cultures EP by The Interpretation Cultures

[thriftbakery1985]

Were you that kid? TB brings you back to the 80s, in a blender.

[jurjenkvanderhoek]

THE MAUREENS TOVERT EEN GLIMLACH OP IEDERS GEZICHT

Op het moment dat ik de cd in de speler schuif schijnt de zon mijn kamer binnen. Ja, werkelijk. Het is voorjaar. Niet de meteorologische lente, maar muzikaal breekt de zon door het grijze wolkendek. Het is begin maart. Het album "Everyone smiles" van The Maureens is net anderhalve maand uit. Bij het ontluiken van de eerste sneeuwklokjes was deze er. Maar de muziek brengt nu al de zomer dichterbij. Met de aanstekelijke gitaarpop sla ik de lente makkelijk over. Wanneer ik de hoes bekijk kan ik een glimlach niet onderdrukken. Dat grappige rode figuurtje op die metalen raamuitzetter zet een vraagteken. Waar kijk ik naar. Is het een gimmick, een beeldgrap? De sound op de schijf is minder mysterieus.

De min of meer gedateerd klinkende klanken die uit mijn boksen komen zijn echter meer dan op de plek in het hedendaagse muzieklandschap. De bandleden hebben als het ware de stoffige muziek opgepoetst en er de eigen opgeruimde sound tegenaan gezet. De songs liggen prettig in het gehoor. Na enkele keren luisteren zing ik in elk geval de refreinen en neurie zo met de muziek mee. “The Maureens are the perfect soundtrack for a late summer night, though the band gives you that feeling just as easily on a sunday afternoon in February. Guitar pop inspired by the greats of the golden 60s and 70s; songs you hum along to after one listen!”, lees ik ergens op het internet. Ik had de sound van The Maureens niet beter kunnen omschrijven.

De gitaarpop klinkt gelikt, maar heeft niet die geschaafde samenzang van The Beach Boys of Crosby, Stills and Nash. Het laat schijnbaar nog weleens een steekje vallen, maar het steekt daarentegen wel goed genaaid en gebonden in elkaar. Dat er eens een naadje los zit maakt de stijl juist heel wel te beluisteren. Niet alles hoeft zo perfect, het streven daarnaar kan alleen maar de ondergang van een dergelijke band betekenen. Waar die jaren 60 bands in dit genre als The Mama’s and The Papa’s en The Byrds nog transparante muziek maakten, dat jong oogde en nieuw klonk voor die tijd, is de muziek in handen van The Maureens volwassen geworden. Natuurlijk is daar de manier van opnemen in de studio mede debet aan.

De opnametechniek is in die 60 jaren vooruit gegaan en bij geschaafd. Daarom klinkt de klassieke westcoast nu modern en hedendaags. In het spel laat het oude tijden herleven, vooral voor de oude knarren die hun roots als luisteraar en muziekliefhebber vinden in die woelige jaren 60 van de vorige eeuw. Toen schijnbaar alles anders moest en niets houdbaar leek. The Maureens hebben net als hun illustere voorgangers in deze muziekstijl softrock en folkrock gecombineerd met country & western waar overheen strakke vocale harmonieën zijn gezet. Melancholische zang in de meeste songs. Lekker in het gehoor liggend, pakkend in sound en tekst. De jaren 60 klinken er waarlijk in door. Niet alleen die van de Amerikaanse westkust, maar ook van het Engelse Liverpool. Nog voor de beat zich ging toeleggen op het experiment. Gewoon het authentieke geluid van welhaast aan de wortels van de popmuziek. Ongecompliceerd.

The Maureens brengt een compacte, weinig volgespeelde en gezongen stijl met korte en puntig door surfpop en jaren zestig garagerock beïnvloede nummers, met wel melancholieke teksten over vroeger. Met de jeugd en jeugdherinneringen als thema en rode draad. Maar dat wil niet zeggen dat het zwaarmoedig wordt, de band probeert altijd een hoopgevende, positieve draai aan de teksten te geven. De songs zijn autobiografisch, de tekstschrijver diept uit zijn eigen verleden en zet dat vrolijk in het heden. Natuurlijk speelt de liefde een rol, het is een vast gegeven, maar het zijn allesbehalve afgezaagde liefdesliedjes van 13 in een dozijn. Er is wel smart en treurnis, maar ergens raadt het mij aan de slechte dingen te bewaren voor een regenachtige dag.’ Always look at the bright side of life’, schijnt ook de lijfspreuk van The Maureens te zijn.

In de instrumentatie ondersteunt de basgitaar treffend de gitaren. Waar de slag de solo bijstaat. De sologitaar soleert niet om de virtuositeit in het spel te laten horen, maar neemt in de instrumentale gedeelten de zang over. Zingt de melodie. Zo zijn er gezongen woorden en woordloze teksten. De drums onderwijl zetten een duidelijk ritme dat de maat houdt. Strak en stevig, zonder veel opsmuk en tromgeroffel. Niemand in de band treedt op de voorgrond, niemand hoeft uit te blinken. Alle vier hebben ze evenveel inbreng. Natuurlijk komt de zang het meest sterk naar voren, anders zou deze wegzakken in het behang van geluid.

De songs zitten degelijk in elkaar en zijn creatief dichtgetimmerd. Hoewel het uitstekende dansmuziek is hebben de songs zeker een diepere laag, een contemplatieve achtergrond. Mag The Maureens een Nederlandse band zijn, met wortels in Utrecht, het heeft een Amerikaanse sound. Het is zo open en transparant als de bands van de westcoast. Geen overproductie wat de speelsheid van de muziek tot een hoger niveau brengt. The Maureens hadden ook uitstekend uit San Francisco naar hier overgewaaid kunnen zijn. Maar eigenlijk is het wereldse muziek, overal op de plek waar de zee is en een strand aan de kust, een stralende zon en een cocktail binnen handbereik. Overigens zullen ze deze sfeer uitstekend in de binnenlanden van Afrika kunnen brengen, of op de toendras in Rusland. Het is niet de omgeving die de sfeer maakt, maar de muziek die de streek kleurt.

De band heeft met 'Everyone Smiles' een uitstekend werk verricht. Met deze muziek op de koptelefoon of door de oortjes zal het iedere luisteraar een glimlach rond de mond tonen. Wat zal het een vrolijke sfeer geven in trein, bus en langs de winkelstraat. Het brengt de zonnige westcoast naar het klagende lage land. Optimisme geeft waar de pessimisten welhaast de leiding nemen. Laat The Maureens los in de Kamer en de sfeer zal meteen omslaan. Laat het de huisband zijn in het torentje. De herkenningstune van het land. Volgend jaar op het Eurovisie in Utrecht wanneer Joost dit jaar het festival wint? Het zal wat mij betreft maar zo kunnen. Een Nederlandse band met een professioneel Amerikaans geluid. Hoe werelds wil je het hebben.

Everyone Smiles. The Maureens. Meritorio Records, 2024.

[thehappywun]

Let's pretend we're not in love...with The Reds, Pinks & Purples... Some new ones in here, like "Learning To Love A Band", and new old ones like "Public Arts", and ones I haven't even heard before, like tracks 07 and 08, which I gave names but aren't totally confirmed beyond what I can hear as either an intro or chorus refrain. At first, nobody was up front but magically, people started coming down front to commiserate with the group first in ones and twos, then in larger groups. Wish I could have joined them but was committed to my recording and not moving around overly much.

Only required a bit of tweaking but sounds pretty good!

[jate]

Big news! Our first EP received a proper release on Bandcamp and CD, and is avialable for preorder on Subjangle Records!

I know what you’re thinking. “Zesty, I could already conveniently listen to your music on my streaming platform of choice, right from my mobile device. I even purchased new wireless ear buds. What’s the big deal about THIS release?”

First off, thank you for the thoughtful question.

Well…I’m no Bruno Latour, but I will say that how we listen to records is a part of the musical experience, just like the sound that hits your ears and the song being sung. Years ago, music was listened to an entirely different way. It was reproduced on a thing that you would put on another thing, which you would operate in a certain manner. Later, music was reproduced on an entirely different thing, which was put into yet another new thing that was operated differently. Subsequently other things were created along with accompanying things to put these things into. Now the thing you put into the thing, and thing you put the thing into are one and the same. In some cases the music you’re listening to is even produced on the thing you put into the thing, which as I mentioned before, is also the thing you put the thing into.

As you can see, something is missing. That is why we here at The Zesty Italians have teamed up with Subjangle Records to release music on things. More specifically, our first EP “Mocean of the Otion” on a compact disc that you can put into a thing that plays compact discs.

In closing, I think we have well established that there is ample reason to release this EP again in a physical format…

Still not convinced? Well, just in case, we’ve added a new bonus track to make it worth your while, “Ain’t Her Life More Lively.” But don’t take that as any sort of concession that I am wrong about this whole thing thing.

I yield back my time.

[vaguely-croc-shaped]

falling asleep at work again, I need to inject the essence of the ABBA top hit Waterloo

[polaroidblog]

What is this that feels just like the old days?

Una cassetta registrata dal vivo in sala prove mi fa scoprire i Daisy-Chain, da Orlando, Florida, ma anche un po' da Glasgow, Scozia.

🎸 🍒

[dendre]

Norman Cook-timeline (pontosabban Quentin Leo Cook-timeline, valószínűleg hiányokkal, zárójelben az adott művésznév, formáció startja)

Stomping Pond Frogs (1981) - punkhaverság Heatonnal, első sulizenekar, Billy Bragg volt előzenekaruk. Quentox (1983) - dj-zés: indie, dancerock, hiphop, Greg Wilson tanította scratch-elni, a szintén brightoni Carl Cox (!) mixelni. The Housemartins (1984, basszusgitár) - janglepop Heatonnal, album 86, 87, 88, naná, hogy faszaság. Csak őt a dance jobban érdekelte. Double Trouble (1988) - hiphop producerpáros, Eric B & Rakimmal kezdték jó magasan, de unofficial, ami mégis megjelent, sample-heaven, itt és eggyel lentebb kezdődött. Rockaway 3 (1988) - breakbeat, hiphop, egy kislemez, itt is kezdődött, sample-mesterkedés, már ekkor mesterfokon. The Urban All Stars (1988) - egy szám, cut-up/turntableism egy válogatáson - It Began in Afrika a címe, naná broderek figyeltek már, Urban Records-nál jelent meg, fontos gyűjtőpont a késő 80s-ben, Angliában, olvasztótégely az újrafelfedezett soul, funk, rare groove, induló acid jazz-színtéren, nagyon izgalmas, kutatnivaló még. Norman Cook (1989) - kislemezek és egy érdekes breakbeat/loop/sample dj-lemez, az alapok itt is itt vannak, ekkor már hajtott a sztárságra, de ez a két dal még nem volt alkalmas rá, és a szólóproducer, és szupersztár dj-k kora előtt a formáció, a zenekar még könnyebben befutott, úgyhogy jött ez: Beats International (1989) - album 90, 91, rendes zenekarral, legalábbis több énekessel, de Cook a főszakács világsláger (Dunaszentgyörgyön is, a sulidiszkóban), de az első lemez mai füllel is sokat tud (szolid bigbeat-irány), a második jamaica-love, volt egy jó remixlemez is, még nem találta teljesen el mit akar, és a house sokkal nagyobb lett ekkortájt. Mighty Dub Kats (1992) - úgyhogy váltott is és jött a monikerhalmozás, ahogyan kell. Sok house-maxi, az árikikiki 95-re lett világsláger. Freak Power (1993) - acid jazz-szerű album 94, 96 jók, groove-os chill, Ashley Slaterrel és egy másik nagy slágerrel, a Tune In, Cop Out szarrájátszva MTV-n valami reklámban Pizzaman (1993) - house-techno album 95, Underworld light nagyrészt, de jó, egy másik house moniker, kisebb klubslágerek, nem jó irány, jelezte a műszere... Chemistry (1994) - house, 1 single, Kravitz-cover handbag house-ban, a b-oldal j�� Cheeky Boy (1995) - breakses house, bigbeat felé ez is, egy EP, jó Fried Funk Food (1995) - breaks, downtempo, bigbeat - egy "lemez" a Freak Power-es Slaterrel, 30 perc, de jó Sunny Side Up (1995) - Southers Fried House válogatás Pizzaman és Mighty Dub-számokból, + hozzácsapott még két új álnevet Yum Yum Head Food (1995) - Southers Fried House válogatáson ez is egy számmal, az viszont a Bird Of Prey-hangminta első megjelenése, még persze máshogy, de az ötlet már megvolt. Fatboy Slim (1995) - album 1996, 98, 2000, 2004 - A Social klubban kezdőtt: "It wasn’t called Big Beat for ages, it was Brit Hop or Trip-no, but we were of the same ilk.  It was a very close-knit gang with the Chemical Brothers, Death In Vegas, Monkey Mafia, Bentley Rhythm Ace, FC Kahuna.  We were breaking rules and feeding off each other, it was a very productive time. We started the Big Beat Boutique in Brighton so I didn’t have to drive up to London.  Big Beat got it’s name from there, that’s really cool if you think how house came from the Warehouse club in Chicago, garage came from the Paradise Garage." The Feelgood Factor (1996) - housefunk-bigbeat, 2 kislemez, a második már a Fatboy Slim-befutás után. Eleinte azért nem volt egyértelmű, hogy ez beüt, de utána arra használta ezt meg a következő nevet, hogy gőzt ereszthessen ki, azt, ami nem fér bele a Fatboyba. Son Of Cheeky Boy (1997) - house, disco, Daft Punk-poén, cheeky bastard The Brighton Port Authority (2008) - Fatboy Slimezés után nagyon nehéz lehet folytatni, szóval, ez egy must lehetett, hogy így továbblépni Fatboy Slim & David Byrne (2010) - abból jött a Byrne-s haverkodás, Byrne után meg még kivel kellene folytatnia mégis? Ugye? Meg egyáltalán, eddig semmi nagyon ciki visszatérés, minek? Ha tartja, nagyra becsülendő.

Remixelőként, producerként még egy rakás másik moniker... Lehet fankszólbráderozni, de itt van egy életmű, ami tiszteletre méltó. Jó kis széria, egyszer még meghúzom az összekötő vonalakat, és a következtetéseket is levonom. Ha szupersztár dj leszel és van ennyi előéleted producerként is - és ő Fatboyként 98-tól lett szupersztár dj -, akkor er��s alapokra építettél, és jogosan táncoltattál százezreket egy tengerparton, szemben a pendrive-os nemhaverjaiddal, de ez persze ma már senkit nem érdekel.

[bureau-of-mines]

I'll show you furry janglepop you son of a bitch

[thriftbakery1985]

It's all here. All 5 released TB albums

[jamieroxxartist]

🎧 www.PopRoxxRadio.com

(Episode #1456) Video: https://youtu.be/7gmSvY5yM_E Audio: https://rss.com/podcasts/poproxxradio/1927368/

Pop Art Painter Jamie Roxx ( www.JamieRoxx.us ) welcomes The Modbeats ( NJ based Rock N’ Roll band ) to the Show!

● WEB: www.themodbeats.com

● Media Inquiries: Rachel Rossen Director of Publicity TREND: PR, Branding, and Social Media www.trendpr.com

#TheModbeats #Rock #RockNRoll #NewJersey #RhythmandBlues #JanglePop

[thecrownbaltimore]

6/27: The Laughing Chimes & Lightheaded (Slumberland Records double feature!) + Sub Rosa | 7pm | All Ages

~

Infectious & forlorn jangle pop meets 80s post punk in Laughing Chimes, Lightheaded & Sub Rosa! All Ages – A Slumberland Records double feature!

Tix:https://www.eventbrite.com/e/laughing-chimes-lightheaded-sub-rosa-post-punk-at-the-crown-baltimore-tickets-924627254007?aff=oddtdtcreator

~

@laughingchimes ~ @lightheadedband ~ @slumberlandrecords ~

@thesubrosaband

#baltimoremusic #baltimoreband #indieband #janglepop #dreampop #postpunkrevival

[screamingforyears]

IN A MINUTE:

A NEW MUSIC ROUND_UP...

“DUST II” is the lead single/track from @abeltheband’s forthcoming LP titled ‘Dizzy Spell’ (6/27 @candlepin_records@juliaswarrecs) & it finds the Columbus-based quintet of Isaac Kauffman (vocals/guitar), John Martino (vocals/guitar), Noah Fisher (bass), Brynna Hilman (guitar) & Ethan Donaldon (drums) bringing that “ultra-collaborative & unified 3 guitar” ethos across 2 mins of fuzzily blown-out AltRawk.

@allunderhvn are here w/ “RECEIVING CERTAIN ANSWERS,” the official lead single from their forthcoming debut LP titled ‘What Lies Ahead Of Me’ (6/7 @sundaydriverecords) & it finds the Freehold, NJ-based quartet of Nick DeFabritus (guitar/vocals), Michael Cucci (bass), Aaron Brenner (drums) & Jake Rubin (guitar) bringing 3 mins of dreamily hazed GrungeGaze.

“EVERYTHING” is the latest single from @aluminumsf’s forthcoming debut LP titled ‘Fully Beat’ (5/24 @felte_label) & it finds the SF-based quartet of Marc Leyda (vox/guitar/sampler), Ryann Gonsalves (vox/bass), Austin Montanari (guitar) & Chris Natividad (drums) bringing the tweefull exuberance across a 3:43 clip of JanglePop goodness.

@snakey_dublay are here w/ a tasty new standalone single titled “BONEHEAD” & it finds the singer/multi-instrumentalist @daisyheroin & his merry band of sneks dropping another succulent slice of melodic dissonance across 4+ mins of propulsively post_punking & six-string searing GloomRawk.

“STRANGE WAY” is the latest single from @so_totally’s forthcoming LP titled ‘Double Your Relaxation’ (5/17 @tinyengines) & it finds the Philadelphia-based quartet bringing the deliciously dour & melancholically tender goods across a sub-6 min slice of gently_gazed & starry_mazzed DreamPop.