#eigenheid | Explore Tumblr posts and blogs

autimind · 3 months ago

Text

Autismeweek dag 6: genezing bij autisme, het kan!

‘Autisme is geen ziekte en is daarom ook niet te genezen.’ Dit wordt vaak gezegd en.. het is waar. Het is absoluut zo. Waarom zitten we dan toch herstelverhalen te schrijven soms in die gezellige vergaderkamers van de GGZ? Kan autisme opknappen met de leeftijd? Of juist achteruit gaan? En is er toch genezing? (spoiler: ja)

Check die blijdschap dan. Zie je wel?

zou je die pil innemen?

Op de vraag of er genezing bestaat antwoord ik met een volmondig ‘ja’. De vraag alleen is genezing waarvan. Van autisme? Welnee. Al zou het kunnen. Toen forensisch patholoog Frank van de Goot door de EO geïnterviewd werd over zijn autisme, kreeg hij op het slot de vraag: zou je een (hypothetische) pil innemen die je autisme wegneemt? Geen denken aan, zei Van de Goot. Hij zou dan zijn werk niet meer kunnen doen en bepaalde positieve kanten moeten missen. Hij heeft groot gelijk maar het is sterker dan dat: hij zou dan zichzelf niet zijn.

Gelukkig hebben we er in Nederland niet zo’n last van maar er is een verschil tussen zeggen dat je autisme hebt en zeggen dat je autistisch bent. Mensen hebben er soms stevige meningen over. Als ervaringsdeskundige en coach boeit de woordkeuze mij op zich niet zoveel. Ik vind het veel belangrijker dat mensen een helder en correct idee hebben bij wat autisme in hun geval betekent. Kort gezegd kun je stellen dat jouw brein zich vanaf het allereerste begin op een autistische wijze ontwikkeld heeft én dat je het nog steeds voor honderd procent zelf bent.

dit is geen genezing

De laatste jaren kom ik er steeds meer achter dat we een stuk minder moeten praten over symptomen en zichtbaar gedrag. Dit verwart voornamelijk. Het is bijvoorbeeld heel goed mogelijk dat een cliënt met autisme het maar niet voor elkaar krijgt om het huis opgeruimd te houden en een cliënt met ADHD ook. Toch gebeurt er in het brein echt iets anders. Akkoord, ik weet dat er mensen zijn met beide diagnoses en voor hen is de puzzel ingewikkelder. Een ernstiger probleem vormt het hele idee van ‘onwenselijk gedrag’.

Er wordt wat aan geklust met autistische patiënten in de specialistische GGz en dan niet alleen omdat algemene hulpverleners er vaak koudwatervrees voor hebben. De psychiatrie heeft naar aard de neiging om iets te zeggen als ‘in jou is iets mis, dat noemen we X en daarom gaan we nu Y, Z met jou doen’. Dus wordt er structuur geboden, krijgen we psycho-educatie om onze problemen goed in beeld te krijgen en zijn er trainingen en cursussen om ons te leren hoe we zo effectief mogelijk ons in de maatschappij kunnen bewegen.

Het moet overigens gezegd dat de allernieuwste methodes voor psycho-educatie met name een andere weg aan het inslaan zijn. Er is meer aandacht voor eigenheid en authenticiteit. Dat is zeker te prijzen.

Al met al echter is dit geen genezing. Het is stutten wat door de maatschappij als zwak wordt gezien.

genezing kan

‘Genezing is het pure autisme in het licht brengen.’

Als ik nog de kans had om te studeren en uiteindelijk een proefschrift te schrijven, dan zou dit mijn hoofdstelling zijn. Mijn eerste column in deze Autismeweek 2025 was ‘De autistische geest is van nature stralend’ en ik sta daarvoor.

Dit geldt net zo goed voor andere mensen. Dat is zo. Alleen aan hen wordt, tenzij ze een ander labeltje hebben, niet gevraagd om levenslang aan zichzelf te werken in een poging normaal te worden. Anderen hebben niet zo’n geweldige moeite om aan vrienden en familie duidelijk te maken hoe zij de wereld beleven.

En toch.. het kan. Er zijn twee krachtige ideeën die die genezing in elk geval waarschijnlijk maken.

Erg veel van wat anderen ‘autistisch gedrag’ noemen is in werkelijkheid een traumarespons.

Ook autistische mensen hebben zich te verhouden tot intergenerationeel trauma en hun eigen kindpijn.

Los je dit op dan heb je een genezen mens die in zuiverheid en verbinding tot zichzelf en anderen kan leven.

trauma

Mij wordt wel eens gevraagd ‘waar eindig ik en waar begint het autisme?’, typisch een vraag vanuit een pathologische manier van denken. Autisme is toch nog een beetje een ziekte voor je, blijkbaar. Je bent het, zoals eerder gezegd, helemaal zelf. Hier past wel een nuance bij: veel van wat autistische mensen doen wordt gedreven door overlevingsstrategieën.

Gezonde hechting is cruciaal voor een goede start in het leven en, zoals Sue Johnson heeft aangetoond, nemen we onze hechtingsstijl ons verdere leven mee. Het is niet zo dat een onveilige hechtingsstijl per se een ramp is. Ik vind persoonlijk ‘onzekere’ een betere benaming. Veel hangt af van de latere omgeving en zeker een liefdespartner. Maar mensen met autisme staan vanaf het begin van hun leven al als het ware haaks op de stroom en hebben een onevenredig grote moeite zich goed en gezond te hechten.

Hierop volgt vaak een levenslange stroom aan microtrauma’s die pas gestopt kan worden zodra de bewuste persoon die zelf gewaar is geworden. Dan pas kan er een begin worden gemaakt met verwerking, rouw en zelfvergeving (en zo nodig vergeving van anderen) en laat men zich daarna minder makkelijk uit het lood slaan.

van generatie op generatie

Als relatiecoach ben ik me zeer bewust van de systemische aspecten in elk leven. We zijn niet alleen onszelf maar we staan in een systeem met ouders/verzorgers, brussen, verdere familie en zo voort. Het is verbazingwekkend hoe direct en helder oude pijn doorwerkt van generatie op generatie. Als voorbeeld: het is bekend dat families met een ‘foute Nederlander’ in hun lijn, hier tot de dag van vandaag nog last van hebben. De pijn is vaak zo hevig dat er niet over gepraat mag worden maar het is er wel.

Families hebben de neiging steeds in vergelijkbare situaties verstrikt te raken en een vraag van eerder een stuk pijn keer op keer aan te gaan. Dit klinkt tragisch en dat is het vaak ook maar het voordeel is dat het ook elke keer weer een kans op heel worden oplevert. Als we de moed hebben om de emoties toe te staan en ze helder te bezien dan is er een goede kans echt tot een oplossing te komen.

Mensen met autisme doen ondubbelzinnig mee in dit hele spel. We hebben het zelden of nooit door maar dat geldt ook voor de rest van de bevolking. Een voordeel dat autisten meestal hebben is een flinke hang naar eerlijkheid en openheid, directheid zelfs. Dat helpt met het omarmen van pijn, als er tenminste woorden aan gegeven kunnen worden.

Daarbovenop komt dan de eigen kindpijn. Die is waarschijnlijk verbonden met de rest maar er zal altijd een typische autistische component in zitten. Niet begrepen worden, er niet bij horen.. dat soort dingen. Het zal per persoon verschillen. Ook dat moet omarmd en onderzocht worden.

en dan ben je heel

Waarschijnlijk komen er heel veel tranen aan te pas en misschien moet een coach of therapeut meehelpen. Dat kan allemaal. Het kan echter wel. Je gaat langzamerhand merken dat je gevoelens, gedachten en gedrag in belangrijke mate gestuurd worden door oude patronen, overlevingsstrategieën en overtuigingen die je ooit hebben beschermd maar nu niet meer nuttig zijn. Je gaat ze eerst herkennen als je praat of reageert en later kun je ze steeds meer en beetje bij beetje loslaten.

Je bent nu bevrijd, verlost van de last die je al die jaren met je meedroeg. Waarschijnlijk voel je je even euforisch en dat is prima. Je hebt een lange reis afgelegd en je bent nu veilig aangekomen. Je was gevangen en je bent nu vrij. Je moest constant werken, ‘aan staan’ en nu mag je ontspannen.

Pas op voor tussentijdse euforie; die kan best horen bij één tussenstap. Er is waarschijnlijk nog meer werk te doen. Feitelijk is dit een doorgaand proces dat nooit meer helemaal ophoudt. Dat is niet erg; het is gewoon hoe het menselijk leven in elkaar zit. Niemand vraagt van je om alles direct op te lossen.

Gun jezelf een stap te zetten.

Call to action: Autismeweek 2025

Mijn collectebus staat hier: https://autismefonds.digicollect.nl/maarten-van-den-driest

Geef jij ook?

Maak jij je eigen collectebus aan?

Allebei?

#autisme #mental health #neurodivergentie #aspergers #jebentnietstuk #maakerjekrachtvan

0 notes

yfmeurs · 4 months ago

Text

A p p e l k l i e k

Part 83620125782620

'We moeten 's praten.'

Anders dan je misschien zou verwachten was dit Mop, die de teugels aanhaalde en de strenge woorden met bijzonder morele ernst over het voetlicht bracht.

Ze zei het nog pas diezelfde middag, in het appartement van D's broer, waar over moraal viel te twisten, daarentegen de suggestieve ernst onmiskenbaar door D schromelijk werd onderschat.

'Maak je nou niet zo druk. Ik zal m'n broer vragen die trouwfoto weg te halen', had ie verveeld geantwoord. Ze zag niet dat ie gelijktijdig met 'n wazig gevoel trachtte te bedenken welk excuus hiervoor niet nog meer argwaan zou oproepen, anders dan typisch vrouwensentiment, alsof ie daadwerkelijk plannen had zijn huwelijk aan de hoogte boom te hangen. Althans dat vertrouwen vermoedde iedereen behalve Mop.

De amoureuze stemming was verdwenen.

'We zouden 'n paar problemen minder hebben gehad, als 'n echtscheiding geen bakken met geld ging kosten.'

'Waarom denk je dat we verhuisd zijn ?!' Hij liet zich niet onbetuigd in smerige huichelarij. 'Om schulden op te bouwen, toch ?!'

Zijn verontwaardiging had weerbarstig geklonken maar Mop haalde alweer opnieuw de teugels aan. Alimentatie...dáár gaan jij èn ik op leeglopen. Wat zal het zijn...vijfduizend euro netto per maand aan die huissloof van je ?! Ze gaat maar werken, anders blijft er niks voor ons over, schat. En wij verdiénen het. Als je 'n zakcentje wil geven....maar daar trek ik de grens.'

'Zo moet je niet denken, Mop. Je kan niet voor wetgever gaan spelen.'

Maar terwijl D neigde naar 'n onbepaald perspectief, dacht Mop al aan uitkomsten onder aan de streep met oog op de verlegging van taxonomische scheidingsgrenzen, een overtreffende trap die de paradijselijke belofte van Hem's evolutie met een nieuwe collectieve waarheid zou gaan lanceren. Buitenissige ideeën, een trend begin deze eeuw te wijten aan de bevrijding van drugs, een ontspoord wereldbeeld of de ontering van relationele tradities die plaats moesten maken voor nieuwe tradities, mores voor grotere belangen. Misschien wel uit afgunst op vanzelfsprekende maatschappelijke verbanden, verweven zonder ook maar 'n glimpje benoeizucht vanuit onherbergzame limbo schaduwranden waar onnavolgbare maffiosi hun rol opeisen. Verraad was het, buiten kijf en gesputter, van 'n ongenoegzaam contrast in achtergrond en opvoeding. De gedeelde emotionele verdoving van de tortelduifjes verried hun escapisme en geraffineerde waanzin, een excuus voor het vooruitzicht op pragmatische verrijking, een duivels ontvlambaar lontje dat de dualiteit van ieders eigenheid sluimerend als 'n nachtkaars zou laten opbranden. Al met al perfecte ingrediënten voor het begin van 'n existentiële crisis.

'Hoe moet ik dàn denken ?!', antwoordde ze schouderophalend. Het dolgedraaide rechtvaardigheidskompas ontvouwde 'n nieuwe zedenles en zei, 'Ik heb geen rechter in de familie, Tory wel. Vanzelfsprekend heb ik dan recht op 'n èigen rechter, eentje die mij begrijpt. Eentje die snapt dat wíj dat geld verdienen en niet Tory. Eentje die snapt dat wij recht hebben op geluk en het huis. Niet Tory.'

'En jij snapt toch wel dat ik me niet kan inlaten met criminele aktiviteiten, hè ?!'

Applaus voor jezelf, D. Dat heb je heel helder geformuleerd. Hij wilde teruglopen naar de badkamer om z'n kleding te pakken maar iets in 'm hield 'm tegen. Met groeiende ongerustheid nam ie plaats op de oude leren bank en zonk weg op een van de ingesleten zitplekken naast Mop.

'Wie heeft 't over criminaliteit !?' Ze twijfelde. Was het verstandig om 'm nu al in vertrouwen te nemen. Veel tijd had ze niet meer want ze stond bijna op het punt om 'n miskraam te krijgen, althans volgens het draaiboek van Mae. 'Zullen we zo maar 's gaan. Kunnen we nog net even 'n terrasje bij Fidelia doen', stelde ze luchtig voor. Dit appartement vond ze te ranzig worden, al helemaal met al die gefotografeerde herinneringen.

Het vooruitzicht op 'n bezoekje aan Fidelia, een van de hipste bars in Zuid op dat moment, het was die impulsieve afleiding die plotseling de ijzige sfeer uit de lucht haalde in het schemerige appartement achter de halfgesloten gordijnen. Er werd niet meer gesproken over de draconische plannen die op D lagen te wachten, zelfs niet nadat Mop bij Fidelia op het verwarmd terras gebeld werd door Mars.

'Mop, waar zit je ?'

'Op 'n terrasje in Zuid met D.'

'Heb je Mae nog gesproken vandaag ?'

'Nee, waarom ?!'

'Ze is met iets bezig....je krijgt geloof ik een miskraam.'

'Een whááttt !' Het toeval trof dat de plaats waar Mop in 't rotan kuipstoeltje op het terras zat met de rugleuning vlak tegen de glazen pui aan stond geparkeerd, anders was ze warempel steil achterover geslagen bij het horen van dat bizarre idee, maar Mars had er inmiddels al een paar uur op zitten broeden en vond het helemaal zo gek nog niet. Wat is er prachtiger dan een gedeeld verdriet over een toekomst die ze allebei wilden, gelijkwaardig, met slechts één hardnekkige stoorzender. Die éne stoorzender moest Tory worden, wie anders, de personificatie van kwelgeest. Roodgeverfde artikulerende lippen riepen zonder geluid, de naam van d'r vriendin, naar D, nieuwsgierig opgeschrikt, in het kuipstoeltje pal aan de andere kant van de terrastafel. De furie waarmee Mop door de telefoon d'r verontwaardiging toeschreeuwde maakte blijkbaar indruk, een zorgwekkende indruk. Hij kende Mars niet, nog niet.

Een paar uur later, op het moment dat D de sleutel in het slot van hun voordeur omdraaide en hij de kier in het deurkozijn verder openduwde, werd ie op slag bevangen door 'n gure beleving van isolement temidden van de intieme ambiance waar kinderlijk gekraai en meerstemmig gezang het decor bepaalde, weliswaar ergens onzichtbaar bovenaan de trap. Het gevoel bekroop 'm bekans een vreemde buitenstaander te zijn die was binnengeslopen. Niemand had 'm ook gehoord of zien thuiskomen. De achtergelaten stilte, beneden in de schemerig verlichte woonkeuken met het majestueuze vier meter lange Bulthaup kookeiland heerste er echter slechts denkbeeldig toen ie luttele minuten later, afgezonderd in z'n eentje, omringt door het lawaaierig palet van rommelige restjes lasagna op grote witte pizzaborden, slordig rondslingerende servetten, half lege waterglazen en viezig bestek dat kriskras op de borden rechtstreeks uit de handen leek te zijn gevallen, een schoon bord uit het keukenkastje pakte en met 'n verlekkerde blik het laatste stuk koud geworden lasagna 'n paar minuutjes aan de hetenluchtoven toevertrouwde.

Het was In 'n fractie van een seconde en onvermijdelijk dat zijn bewustzijn met een week fladderend gevoel in de onderbuik, stoutmoedig en zonder waarschuwing werd aangetrokken naar een andere tijdlijn, naar dat levendige terras van die middag, een tijd waarin Mop naast hem zat op het terras van Fidelia, die zonovergoten frisse voorjaarsmiddag. Het badderend gespetter en gekrioel daar ergens ver weg boven aan de trap sleet voor een moment weg uit z'n gedachten. Het hadden net zo goed vage achtergrondgeluiden kunnen zijn op een amsterdams terras. Misschien was het de roes van het schrille zonnetje en de aangename warmte van de terrasverwarming dat nog nagloeide en hem deed verlangen; maar waarschijnlijker de eenzaamheid die hem overviel in dit huis waar alles leek door te gaan zoals normaal. Die knagende donkere kant van heimelijke affaires wierp nou juist, against all odds, over zijn vrouw Tory een sinister gedijende schaduw - zich ongestoord als een onweerswolk met rasse schreden uitbreidde. Hij was nog maar 'n paar stappen verwijderd om de hele affaire en zijn schuldgevoel bij Tory in de schoenen te schuiven, een verleidelijke ontsnapping aan zijn innerlijke tweestrijd ook nog 's want als ie niet meer van d'r zou houden kon het namelijk veel makkelijker zijn om te bedriegen. En net toen ie alleenig aan de eettafel wilde gaan smullen van het opgewarmd italiaans prakkie, zichzelf uitvluchtig weer die gesjeesde vrijgezel waande in 'n sjiek optrekje met 'n mooie vriendin in de stad, werd daar pal voor z'n neus het stilleven waar ie zichzelf uit had weggegumd, ruw opgeschud, tuimelend naar het hier en nu.

'Papa, papa, waarom was je er niet ?!' Ze vielen zoals te doen gebruikelijk hun vader met volle gewicht om schouders en brede torso. Vier krachtig samengeknepen armpjes hielden 'm liefdevol in een houtgreep. Tory, minder enthousiast, liep direkt door naar het aanrecht, zonder iets te zeggen.

'Zwijgen is geen beklag' – dit mantra was D op het lijf geschreven, hoewel zijn woorden, onuitgesproken, ook veelzeggende betekenissen verhullen, niet uit tact maar om verwarring te strooien en soms niettemin een oogopslag zoekt om elkaar weer kunnen verstaan zonder 'n trêve te verbreken of om te wroeten. Voor Tory daarentegen is zwijgen het uitzenden van 'n stilte signaal dat voorafgaat aan 'n aangezwengelde tsunami, bijzonder transparant en voorspelbaar. D wist dat op z'n duimpie.

'Jongens...papa was bij de vliegclub.' Hij knuffelde ze innemend terug en sloot beide kinderen kortstondig in z'n armen. Dat deed 'm goed. Nee, hij had geen spijt van z'n kinderen. Nondeju, dat moest er nog bijkomen, zeg. Met welk hoogmoedig zelfbedrog meende ie überhaupt als spijtoptant een nieuw territorium af te kunnen bakenen. Wat 'n onuitstaanbare bejammering. 'Je stinkt helemaal niet naar vliegtuigen, papa.' Het was Ruben die dit detail opmerkte, niet gehinderd door enige weet van huwelijksbedrog. 'Laten jullie me nu die lekkere lasagna eten, jongens ?!', zei ie beminnelijk doch schichtig, onderhuids betrapt. 'Ja, laat papa maar even eten. Mogen jullie nog even 'n half uurtje naar Nickelodeon kijken.'

'Had je trouwens niet even kunnen terugbellen ?', waren de eerste woorden, zoals ik al zei, waarmee 'n kleine tsunami van verontwaardigd gesputter dreigde aan te komen rollen en het avontuurtje van die middag de geschiedenis in werd herschreven met de leugen waarmee ie moeiteloos z'n verlate thuiskomst terug in de fles kreeg en de gemoederen wist te bedaren. Het was er eentje om in te lijsten.

'Wat heb je gedaan dan ? De club zei dat je ineens plotseling vertrok met de auto.'

'Oh, ik kwam een oud collega tegen. Hij wil misschien ook lid worden van de vliegclub.' D sprak terwijl ie at, maar mompelend, kauwend op fluweelzachte pasta met de smaak van geurig italiaanse saus, waar ie zichtbaar van genoot. Het onverschillig geprevel, terwijl ie likkebaardend de sappige stukjes culinaire nattigheid in z'n mond liet glijden, wilde zeggen dat ie Tory's onderzoekende vraag naar het toppunt van onbeduidenheid wegwuifde. Een zogenaamde trivialiteit die 'm blijkbaar als 'n doorn in het oog wilde beletten om gewoon rustig van 'n restje lasagna te genieten, na 'n drukke dag. 'Kan je je dat voorstellen, Tory ?! Hij heeft zijn kleine luchtvaartbrevetten nog steeds bijgehouden, na al die jaren.' D begon zich blijkbaar toch nog te amuseren met het leugentje en erin te geloven. Hij veegde z'n mond af met een van de gebruikte servetten die op tafel waren blijven liggen, kleine getuigenissen van een smakelijk eetfestijn waar smeltende kaas- en tomatensaus de boventoon had gevoerd. Als kers op de taart voegde ie in opperste staat van koelheid eraan toe. 'Ja Tory, ik heb ook collega's die jij niét kent.' Kortom volledige controle over 't spel en achteraf moest ie wrevelig aan zichzelf toegeven dat ie ook wel 'n beetje argwaan had mogen uitlokken. Ze was alweer zo lang overtuigd van zijn betrouwbaarheid. De aanschaf van hun nieuwe stek had die comfortabele gedachte alleen maar versterkt. Hij begon het bijna gewoontjes te vinden.

Tory ervoer zoals viel te verwachten al totaal geen argwaan meer, ze liet zich meteen leiden op de draad van zijn verhaal. Het was namelijk precies dat stokpaardje van d'r, eentje die ze op de een of andere manier maar niet aan zijn verstand gepeuterd kreeg. Hij wist het. Oh ja, hij wist het maar al te goed.

'Goh, wat leuk !'

Ze begon ondertussen enthousiast de vieze borden te stapelen, toverde een dromerige glimlach op d'r gezicht en zei,

'Ik heb ook zo vaak tegen jou gezegd dat je die brevetten van de kleine luchtvaart moet bijhouden.' En nog steeds, onafgelaten, kwam er dan altijd achteraan met teleurgestelde zucht,

'Maar ja, dat doe je niet.' Ze gaf 'm zelfs een tedere kus op zijn wang om het goed te maken.

'Sorry dat ik boos werd maar ik was ongerust en je weet dat ik gezamelijk avondeten belangrijk vind.'

'Is al goed, Tory.'

Mission accomplished, met vlag en wimpel. Stilstaan bij futiliteiten als een telefoon die toevallig uitstond en de geur van kerosine, daar had ze ook niet lang tijd voor. Er waren prangendere kwesties die d'r aandacht vroegen die avond.

'Ken jij de buren eigenlijk al ?', vroeg Tory overpeinzend. 'Niet meer dan jij. Hoezo, wat is er met de buren ?'

'Nee..niks. Misschien zie ik spoken.'

'Waar heb je het over ?'

'Nee, laat maar. De moeder van Florian zei vanochtend tegen me dat Florian gebeld zou zijn door Martijn en dat ie allemaal obscene taal had geroepen door de telefoon naar Florian.'

'Martijn...obscene taal ?! Bestaat niet. Zelfs Ruben kent geen obscene taal.'

'Nee, dat zei ik ook. Maar afgezien daarvan, Florian zèlf wist van niks, niet van 'n telefoongesprek en rare taal.'

'Is dat niet 't jongetje die dacht dat de oven een open haard was en laatst bijna de hele keuken in de hens had gezet ?'

'Ja, dàt jongetje.'

'Tjonge, over goede zeden gesproken, zeg. Maak je niet druk, misschien heeft die moeder 't over een andere Martijn, Tory.' Ook Tory moest zich maar niet druk maken dus. En dat was nog niet alles.

'Ik heb je toch verteld van die school-aktie voor Naomi ?', ging ze verder. Ja, dat was nog 's een fijne kennismaking met het nieuwe betrokken buurtgezelschap, maar niet heus. Ze hield van hun nieuwe huis, meteen al vanaf het begin, maar verder leek het wel alsof ze in een grabbelton met volwassen pestkoppen was gevallen.

Naomi, waar Tory het over had, was een fictief weeskind uit 'n ontwikkelingsland. Een meisje dat naar school wilde gaan om een beter leven te kunnen krijgen. Als alle ouders nou drie euro in een envelopje zouden doen dan kon Naomi een jaar lang met het openbaar vervoer naar school. Ruben ging het envelopje met zes euro die middag naar het inzameladres aan de Eekhoorntjeslaan brengen, gegidst met behulp van een gekrabbeld plattegrondje dat ze samen hadden getekend. Het envelopje met zes euro lag al klaar in de keuken.

Martijn wilde vanzelfsprekend mee. 'Ik kan dat adres ook wel onthouden, hoor !', zei ie beteuterd waaop Tory 'm vertederd een zoen op z'n bol had gegeven en enigzins uitdagend zei, 'Zullen wij dat onthou talent ondertussen dan even trainen met een paar rekenspelletjes ?!' Tory veranderde de Pim Pam Pet draaischijf in cijfers. Hij mocht draaien en zij beheerde de zelfgefröbelde kaartjes met +, ×, ÷ of -.

Zo vreedzaam en onschuldig als dit huiselijk tafereel verliep, zo bekwellend werd de volgende dag op het schoolplein, de dag dat D met zijn verzonnen collega op een terrasje mocht hebben gekeuveld over het maken van vlieguren in cessna's en seneca's, Tory en kroost weer met modder besmeurd om de geschiedenis ingelogen te worden als 'n beschamende schandvlek.

'We kunnen hier wel even praten'.

Zo was Mae die volgende dag bij school het gesprek met Tory begonnen, hoofdknikkend naar 'n plek náást de hekken waar geen ouders of aupairs stonden te wachten. Ze liet 'n envelop zien.

Het was hun envelopje met afzender, zoals afgesproken op de achterkant geschreven, maar nu verfromfraaid met afgescheurd hoekje.

'Mijn man doet de administratie voor de Naomi aktie. Dat had jij natuurlijk ook niet kunnen weten, maar ik zeg je er zat vier euro in en een papieren hoekje was afgescheurd.' Tory merkte op dat er inderdaad van de dichte envelop een hoekje was gescheurd.

'Ik zag toevallig gisteren een kind deze brief bij ons in de brievenbus doen. Ik neem aan dat dat een van jouw kinderen is geweest ?!'

Tory fronste haar wenkbrauwen en staarde naar de envelop. Ze had meteen door wat Mae insinueerde maar de kwaadwillendheid niet - waarmee het vrouwmens met de envelop de zaak stond te bedotten. Het leven is geen cijfertekening die de contouren voor je inschildert door connecting de dots. Het kan soms alle kanten op en dat is maar goed ook maar dit geloof je toch niet, als moeders onder elkaar ?! Odd ball business of kattekwaad. Niemand kon het achterhalen, alleen de dader zelf. Ze stond als aan de grond genageld en staarde naar de envelop die Mae nog steeds vasthield als bewijsstuk van onbetaamd gedrag. Een diabolisch spel waar Ruben niks mee te maken had.

'Ik heb Ruben er naar gevraagd maar hij schrok er vreselijk van en zei dat het helemaal niet waar was.', vertelde Tory vervolgens aan D die avond in de woonkeuken. Ruben kon nog steeds niet weten dat waar ie de envelop had bezorgd, de pleinmoeder woonde. Die vrouw die door de telefoon vroeg of zijn moeder 'problematisch mooi' was en 'n 'gestoord wijf' noemde. De manipulatieve pleinmoeder die ie schuchterig thuis had verzwegen. Tory gaf aan Mae nogmaals die ontbrekende twee euro na dat ongemakkelijke praatje en liet het daarbij. Ze had geen filter voor de achterliggende plannen, voor de munitie waarmee Mae zich nu had verzekerd om wederom 'n vertekend beeld te portretteren.

'Klinkt allemaal alsof het weer erg gezellig is geweest hier', reageerde D laconiek. Hij luisterde met een half oor. Achter zijn kalme façade speelde vanzelfsprekend z'n overheersende geheim - de affaire die in zijn naïeve onwetendheid het paard van Troje inmiddels al bijna op de oprit had geparkeerd - en met iedere glimlach die hij Tory toewierp, in de weerspiegeling van d'r onschuld, 'n venijnige krasje op zijn ziel achterliet. Hij was niet van steen. Had ie nou maar gewoon 'n hekel aan d'r maar ze waren vervlochten met elkaar, al zo lang.

'Wat zou jij eigenlijk gedaan hebben als ik geen piloot was geworden ?'

'Hoe bedoel je ?'

'Nou, had je dan 'n carrière gewild ?'

Ze was stupéfait. Hij zag alleen maar pech waar zij onrecht ervaarde, geen problemen what so ever. Moreel doof, emotioneel afstandelijk - in gedachte was het verlangend idee van gesjeesde vrijgezel met mooie carrière vriendin in stad, de hallucinante versie van zichzelf nog niet helemaal verdreven. Het sluimerde rond in zijn hoofd, de hersenspinsels van 'n dwaas.

'Wat bedoel je ?! Ik dacht dat we het over school hadden maar oké dan - hebben we in die hypothese dan ook al kinderen, ben ik op subsidie van de staat een werkende moeder, hoezo ? Kan me momenteel geen baan voorstellen die prioriteit heeft boven de kinderen. Waar zit je eigenlijk met je gedachten !?', ratelde ze geïrriteerd de vragen achterelkaar.

'Bij jou, schat.' Hij glimlachte liefelijk naar zijn vrouw, gaf haar een lichte zoen op de lippen en cijferde daarmee die avond alweer alle onrust weg terwijl er ondertussen een tijd met onoverbrugbare gapende kloven werd aangelegd. Sommige mannen kunnen dat, het is 'n gave.

Er ging een weekend overheen voordat zich een nieuwe rel aandiende, gepland op dinsdagochtend. Tory was zoals gewoonlijk nergens anders die ochtend dan in de sportschool. Niet in het dorp, op het marktplein, bij de school of in de supermarkt. In de supermarkt kwam ze zowiezo bijna nooit 's ochtends, tot ergernis van D. Hoe kan ik nou 's ochtends al weten wat we 's avonds gaan eten, zei zij dan. Dat deden alle moeders, zei hij. Die hadden de aardappelen om elf uur s' ochtends geschild en al in het water op het aanrecht staan. Maar ja, welke moeders gingen nou zo nu en dan 's knus met manlief samen uitgebreid boodschappen doen, struinend door de delicatessen, langs de biologische bakker en poelier als de kinderen op school waren, zei zij dan weer. Dat deden ook niet alle papa's. Het gekibbel verzoende uiteindelijk altijd in een toegegeven remise.

'Èn..wat vind je ervan...heb ik mijn huiswerk goed gedaan ?', vroeg Mars die dinsdagochtend.

Mae stak d'r hoofd door het open portierraampje en begroette de twee figuranten op de achterbank. De lookalike van Tory zag er net zo gewoontjes uit als Tory zelf.

Ze droeg eenzelfde soort jas en sjaal als Tory. Grote oorbellen waar Tory zo idolaat van was en de olijfgroene aigle laarzen maakte het beeld griezelig herkenbaar. De mansmens ernaast kon regelrecht zijn weggelopen van de corporale Zuidas. Een aantrekkelijk exemplaar, atletisch gespierd zelfs.

'Jullie weten wat jullie moeten doen ?'

'Een romantische promotie voor de jachthaven, toch ?', zei fake Tory.

Als 'n meesteres van ondermijning richtte Mae verrast d'r blik op Mars. Haar ogen werden groot van verwondering want die dekmantel was werkelijk geniaal. Mars gaf enthousiast en onbeschroomd snel een begrijpend knipoogje in retour en zei vol betwistbare ironie, 'Ja, dit wordt heel romantisch, Mae.'

Ze stapten uit en deze missionarissen van het nieuwe fatsoen namen nog even snel de instructies met de figuranten door voordat de valstrik weer nieuwe herrie in het dorp op de mindset kon tatoeëren.

'Eerst deze route lopen...zoenscenes daar en daar. Mae komt jullie onderweg tegen...bij de school....en Brasserie De Smederij. Mae kent jou dus....maar jouw vriend nog niet....Ik blijf op afstand en maak foto's...het is nog maar 'n concept, hè. Een moodboard voor de klant.'

Alles ging heel vlotjes zonder al teveel hiaten en lastige vragen.

Bij de school met het uitzicht op de speelplaats, diende zich het moment van zoenen aan. Mae zou er vervolgens op onverhoopt wijze verschijnen.

Laagstaande ochtendzon scheen zacht in de directiekamer waar Els en een paar docenten zich ophielden met besprekingen. Via het raam hadden ze een panoramaview op de brede stoep aan de straat achter de grasgroene borders.

'Hé Tory!', riep ze met een overdadige vrolijkheid en zo luid dat Els niet anders kon dan uit het raam te kijken naar waar dat geluid vandaan kwam, zo vroeg in de ochtend en wat ze zag was onontkoombaar. Precies zoals ze had gehoopt zag Els nog net een stukje van de zoenscène, op veilige afstand om 'n eventuele ontmanteling van de hinderlaag niet te verraden. Spanning hing als electrische lucht om hen heen, als een film die zich net op het juiste moment afspeelde. Mae leek in d'r rol betoverd en vol zelfvertrouwen met d'r onlangs nieuw aangeschafte tas. Als drukken op 'n blauwe plek had ze vaak gevoeld er niet helemaal bij te horen tussen Mars en Mop met hun aanstormende carrières terwijl zij thuis een beetje aanrommelde, maar dat was nu allemaal voorbij.

Van een afstand was duidelijk te zien, ook voor Els en een paar docenten dat fake Tory de fake vriend aan Mae voorstelde met een ferme handdruk waarna Mae zich al snel uit de voeten maakte om een half uurtje later in Brasserie de Smederij te kunnen arriveren, waar ze had afgesproken met een paar bevriende schoolmoeders en het stel ondertussen nog even doorzoende, een beetje cheesie maar zonder twijfel bijzonder overtuigend.

De Smederij, een kleine cocon voor gemeenschapszin in het dorp, een retraite waar zacht licht van vintage glazen lampen 'n rustieke gouden gloed afgeven op de muren, bezaaid met pittoresque schilderijen, waar de geur van versgebakken broodjes en aromatische koffie de brocante atmosfeer bepaalt- een toonbank met uitnodigende schalen vol huisgemaakte taart - waar het mechanische geluid van het stotterende barista apparaat en klanken van lounge muziek de ruimte vult. Maar de echte gemoedelijkheid bestond die ochtend uit het gelach van een paar schoolmoeders aan een ronde tafel bij het kozijn met glaslatten en zicht op het dorpsplein.

'Hé kijk nou ! Kennen we die vrouw niet van het schoolplein. Ja, zeker. Dat is Tory. Ik heb haar wel 's gesproken. New kid on the block hier.' De wereld buiten leek even te vervagen toen de schoolmoeders door het raam een zoenend stel op het plein zagen staan.

'Je doelt op dat zoenende stel ?!'

De anderen leunden iets dichter naar het raamkozijn. 'Maar dat is haar man helemaal niet', zei Mae quasi geschokt.

'Nee, nu je het zegt. Ik heb haar man inderdaad wel eens gezien op het schoolplein. Wie is dat dan ?!'

Hier, aan deze gezellige tafel werden plotseling kritische blikken uitgewisseld en nieuwe insider geheimen gesponnen.

Ze keken nu allemaal hoofdschuddend naar het zoenende stel.

'Schaamteloos !'

Mae tikte ongegeneerd op het raam en begon te zwaaien. Fake Tory zwaaide braaf terug.

'Dat verwacht je niet, hè ?! Wat zielig eigenlijk voor die man van haar.' Het leedvermaak leek oprechte bezorgdheid, verpakt in een warme, vriendelijke sfeer.

Ken jij haar zo goed, Mae ?', fluisterde er een nieuwsgierigheid.

'Nee, niet goed. Maar door die aktie voor Naomi heb ik haar wel wat beter leren kennen.'

'Oh, hoezo dan ?'

'Een van haar kinderen had geld gestolen uit het donatie envelopje. Héél genant.'

'Ècht ?! Misschien moet het schoolbestuur toch eens een diepgravender antecedentenonderzoek gaan hanteren voor het toelatingsbeleid van de school.', zei een van de schoolmoeders. Er werd beamend geknikt aan de ronde tafel. De leugen leek hun gesprek steeds nauwer te verweven.

'Ik kwam haar gisteren ook nog tegen bij de boekhandel.', ging Mae verder. 'Ze kocht 'n boek over abortusverwerking.'

Er viel 'n onaangename stilte aan de tafel met caffee Lattes en croissants.

'Bij het afrekenen vroeg Boukje...je weet wel die verkoopster, of dat het een cadeautje was, in verband met inpakken en toen zei ze nee !'

'Dus ze gaat vreemd èn een abortus !', fluisterde een andere moeder afkeurend.

'Maar ze is altijd zo vrolijk !'

Mae gooide daarmee nog meer olie op het vuur bij de tafelgenoten.

'Schandalig !'

0 notes

jurjenkvanderhoek · 4 months ago

Text

BEELDMERK VAN ZIJN, GEHEEL EN AL TON SLITS

Zie ik een werk van Ton Slits, is het alsof ik in de spiegel kijk. Zie ik mezelf, althans mijn reactie in mijn brein op waar ik naar kijk. Vooral veel schilderijen in zijn oeuvre lijken zelfportretten in de zin van dat ik daarop ben afgebeeld. Niet in het bijzonder mijn individuele persoon, eerder de letterlijke kijker die figuurlijk zichzelf ziet. Geen traditioneel portret als het beeld van een gezicht met ogen, neus en mond, een uitdrukking. Maar wel een fysieke wezenlijkheid; de abstractie van lijnen en cirkels geven werkelijk een realiteit aan. De werkelijkheid die achter dat tastbare portret schuilt. Of eigenlijk in dat portret huist, en profil of en face. Het beeldt de emotie uit en af die mijn geest ondergaat wanneer ik een kunstwerk beschouw. Ofwel in klare taal zijn het de signalen die de hersenzenuwen afgeven om mijn ogen te focussen, mijn mond van verbazing te openen, mijn voeten te verzetten om hetgeen ik zie van dichtbij te benaderen. Het zijn hersensignalen die Slits in verf heeft gedigitaliseerd. Ik zie mijn gedachte geschilderd op doek. Oorzaak en gevolg, het kunstwerk en mijn reactie.

Blader ik het boek “Geheel en al – Voll und ganz” door zie ik meer dan alleen cirkels verbonden door lijnen. Mijn neuronen zijn volop in beweging wanneer ik de illustraties bij de teksten bekijk. Gedachtenpatronen krijgen beeld, mijn hersenkronkels hebben figuur. Op meerdere manieren probeert Slits een vinger achter het bestaan te krijgen. Zelfs door het zijn te breken, het te doorboren om het te bevatten. De kaft en meerdere bladen in het boek zijn geperforeerd met gaten in verschillende maten. Het geeft een wondere kijk op de dingen die in het boek aan de orde komen om het werk en de ideeën van Slits te duiden. Anderen doen dat voor hem, hij licht zichzelf toe. In de veertig jaren die de uitgave als oeuvre op rij zet heeft de kunstenaar naar eigen zeggen telkens weer de nietigheid van ons bestaan tegenover de onmetelijke grootsheid van het heelal verbeeld. “Verkennend, beweeg ik in picturale zin nadrukkelijk tussen overzicht en inzicht.”

Grootmoedig en geïnspireerd is hij steeds benieuwd naar de ‘volgende laag’, een nieuwe ontdekking. Dat verklaart de gaten, het geeft letterlijk en figuurlijk lucht aan zijn bestaan. Door ieder gat ontdekt hij het ontstaan van het bestaan, zijn wezen. De leegte, want het gat is niets, vult Slits op met nieuwe inzichten die het zijn toelichten. Het niets wordt iets en heeft aantrekkingskracht. Het gat verleidt en absorbeert mijn aandacht, zoals het zwarte gat in het heelal alles opslokt wat in de buurt komt. Het geeft een veranderende kijk en anders-soortige beleving van perspectief en ruimte. “Alsof ik boven de wereld zweef en naar beneden kijk of op de rug lig en naar boven kijk naar een onmetelijke ruimte.”

Ton Slits weet vijf auteurs uit Nederland, Duitsland en België te strikken om vanuit verschillende invalshoeken een persoonlijke kijk op zijn leven en werk te geven. Het geeft de lezer, naast het kijken naar de foto’s, een dwarsdoorsnede van de kunstenaar en zijn kunst. Om de schepper achter de scheppingen te kennen, de creator te doorgronden, de creaties te begrijpen. De achtergrond van zijn wezen is van belang om het zijn op de voorgrond te krijgen. De beelden die hij door de jaren heen heeft opgedaan beklijven dubbelzinnig in zijn werk. Voor hem duidelijk, voor de beschouwer een zoektocht. Slits neemt mij mee bij zijn zoekend scherpen van de zintuigen, zijn nieuwsgierigheid naar en het oog hebben voor het nog niet zichtbare – het achterliggende en het onderliggende – probeert hij mij te wijzen. Hij maakt openingen en doorkijken om mij de getransformeerde realiteit te duiden. Stilteplekken noemt Arno Kramer de gaten. “Afwezigheid maakt aanwezigheid.”

Het boek laat de groei zien van zijn kunst. Natuurlijk is hij in het begin op zoek naar de betere voorstelling van zijn eigenheid. Voordat hij de vorm in de vingers heeft probeert en onderzoekt Slits landschappen, luchten, bomen, takken en wortelstelsels. Figuratief en abstract. Ook dan al in dat vroege stadium ontdekt hij in de natuur dat alles met elkaar verbonden is, zichtbaar en onzichtbaar. Overal lopen lijnen en vormen zich relaties. Alom zijn lijnen tussen modellen te trekken om nieuwe patronen en constellaties te laten ontstaan. Configuraties als sterrenbeelden van het bestaan. Bezie de hemel en ken de aarde, bekijk Slits werk en weet het leven.

De inspiratie lijkt verwarring te brengen, het leven en de natuur kunnen wanordelijk zijn. In zijn werk bezweert Slits die chaos door regelmatige constructies te bouwen. Regelmatig komen onregelmatige vormen terug. Wat het hoofd van een mens lijkt staat figuurlijk onder druk van prikkels, invloeden van buitenaf. Ook wordt het denkbeeld, de gedachtevorm, wel omgeven door letters en cijfers. Als duiding van een mening, de stelling gespijkerd. “Zoals bekend wordt het interpreteren van een beeld pas mogelijk door de context die het beeld zelf aanlevert”, schrijft Frank-Thorsten Moll. “Een woord in een schilderij wordt om die reden normaal gesproken begrepen als de eenvoudigste sleutel voor het werk.” Wie de taal van het beeld niet meteen begrijpt krijgt woorden aangereikt om de deur tot begrip te openen. Maar ook dan kan het werk nog onbegrijpelijk lijken, onaantastbaar, niet te vatten.

Naast de koppen en het brein uit Ton Slits zich in meerdere beeldende onderwerpen en uitgewerkte thema’s. Constructief zet hij zijn creaties op de drager, of hangt deze als bij installaties aan het plafond of plakt ze tegen de wand. Het nauwgezet tekenen van grote en kleine geometrische patronen én het spontaan opbrengen van lagen verf wisselen elkaar contrastrijk en speels af, lees ik in de bijdrage van Rick Vercauteren. Vercauteren beschrijft de ontwikkeling in het werk van Ton Slits, duidt zijn voortgang van een traditionele schilderstijl via de beeldmerken van het leven naar een spel met het zijn. Daarbij keren de cirkels en gaten, de relaties en lagen, voortdurend terug als een rode draad door het oeuvre. Het samengaan van de klassieke schilderkunst en details genomen uit een nieuw medium als het videospel geeft Slits de eigenheid waarnaar hij zocht.

“Geheel en al – Voll und ganz” toont flagrant de persoonlijkheid van Ton Slits in de kunst. Het ontwerp van de uitgave is even authentiek als zijn tekenen en schilderen dat zijn, het knippen en plakken van beelden uit het leven dat is. De kunstenaar plakt een vignet op het bestaan, geeft het een kenmerk waardoor het zijn herkenbaar is. Meestal duidelijk sprekend en anderszins nodigt het uit dieper in de materie te duiken. Het eenvoudige kijken wordt op de proef gesteld omdat een eerste vluchtige blik geen uitkomst biedt. Past hij in de nieuwe figuratie? Heeft hij gekeken naar de neo-metafysische kunst? Wel is meteen duidelijk dat hij op een eenzame plaats staat, een eigen vakje heeft. Het is geheel en al Ton Slits.

Geheel en al – Voll und ganz. Ton Slits. 1984 – 2024. Teksten: Ton Slits, Peter Pluijmen, Arno Kramer, Vera Hilger, Frank-Thorsten Moll, Rick Vercauteren. Uitgave in eigen beheer, 2024.

René Korten en Ton Slits presenteren "Hide Your Backbone" en "Geheel en al"

#Ton Slits #boekbespreking #kunstenaarschap #terugblik #oeuvre

0 notes

eyewearcatherine · 4 months ago

Text

🥳💶Spesjaal ûndersyk oer AI-brillen

1. Yndustry Status

De yndustry foar tûke wearable apparaten bliuwt stadichoan ûntwikkelje Yn 2023 sille de ferstjoeringen fan 'e merk foar wearable apparaten 120 miljoen ienheden berikke, mei in gearstalde groei fan 15,71% fan 2017 oant 2023, de merkgrutte sil 60 miljard yuan berikke, mei in gearstalde groei fan 1,71%. It wurdt rûsd dat troch 2028 ferstjoeringen en merkgrutte 211 miljoen ienheden en 149,3 miljard yuan respektivelik sille berikke, mei in gearstalde groei fan 12% en 20% fan respektivelik 2023 oant 2028. Fanút it perspektyf fan 'e merkstruktuer binne ear-droegen apparaten, tûke horloazjes en armbanden noch kearnkategoryen, mei in kombineare merkoandiel fan mear dan 99% yn it twadde fearnsjier fan 2023.

AI-bril kin de folgjende wichtige ûntwikkelingsrjochting wêze op it mêd fan smart wearable apparaten. Brillen hawwe de dûbele foardielen fan sintúchlike waarnimming en posysje, en binne in natuerlike drager foar de útwreiding fan AI-funksjes. As ien fan 'e trije kearnsintugen fan it minsklik lichem binne eagen ferantwurdlik foar sawat 80% fan ynformaasjeynput AI-brillen jouwe fisuele ferbettering, real-time ynformaasjeprompts en oare tsjinsten troch linzen, en wurde in natuerlik platfoarm foar de kombinaasje fan fyzje en AI-technology.

AI-brillen hawwe de skaaimerken fan lichtgewicht, portabiliteit en leech enerzjyferbrûk Se binne geskikt foar ferskate senario's lykas sport, bûten, libben en kantoar. De eigenheid fan AI smart ynteraktive bril leit yn it feit dat se basearre binne op de ekstra funksjes fan it besteande brilsysteem, yn stee fan fanôf it begjin te begjinnen. De welle fan generative AI hat it mooglik makke om te ynteraksje mei grutte modellen fia stim om it systeem te kontrolearjen en yntelliginte fraachbeantwurding út te fieren, wat de needsaak foar brûkers elimineert om te fertrouwe op "fisuele ynteraksje + manuele operaasje" om it apparaat te kontrolearjen. Mei spraakkontrôle kinne brûkers natuerliker en feiliger mei de bril ynteraksje, en dêrmei it gemak en praktykens fan 'e brûkersûnderfining ferbetterje.👇👇

🥳💝TR90 sunglasses with acetate temples Korean 2025 design 94 models in stock

💸 💵 Wholesale only

MOQ : 20pcs/per color （ 94 models ）

📞 Contact us 🙋‍♀️

wa.me/8613858844563

E-mail: [email protected]

#Stock_sunglasses_korean_styles

T5831828

#Hot_ferkeapjende_sinnebril_2025

#Polarisearre_sinnebril_2025

#Retro_Sunglasses_Trend

0 notes

fandomsinabookshelf · 5 months ago

Text

Persoonlijke Touch: Armband met Naam Graveren!

Persoonlijke Touch: Armband met Naam Graveren! Hallo allemaal! Vandaag willen we het hebben over een prachtige trend die steeds populairder wordt: gepersonaliseerde sieraden. En met name de persoonlijke touch van het graveren van je eigen naam op een armband! Wie houdt er nou niet van om iets unieks en betekenisvols te dragen? Of het nu voor jezelf is, of als een attent cadeau voor een geliefde. Een armband met een gegraveerde naam is de perfecte manier om je stijl te laten zien en een statement te maken. Dus laten we dieper duiken in de wereld van gepersonaliseerde sieraden en ontdekken waarom een armband met naam graveren zo speciaal is!Inhoudsopgave- "Verrijk je Sieradencollectie met de Persoonlijke Touch van een Armband met Naam Graveren!"- "Een Uniek Geschenkidee: Laat een Armband met Naam Graveren voor je Dierbaren"- "Zo Creëer je Jouw Eigen Unieke Armband met Naam Graveren: Tips en Tricks"- "Handgemaakte Kwaliteit: Waarom een Armband met Naam Graveren de Perfecte Keuze is"- "Van Betekenisvolle Symboliek tot Stijlvol Accessoire: De Veelzijdigheid van een Armband met Naam GraverenVragen en antwoordenDe weg voorwaarts- "Verrijk je Sieradencollectie met de Persoonlijke Touch van een Armband met Naam Graveren!"Armbanden zijn een geweldige manier om je sieradencollectie een persoonlijke touch te geven. En wat is er nu persoonlijker dan een armband met jouw eigen naam gegraveerd erop? Een armband met naam graveren is niet alleen een unieke manier om jezelf uit te drukken, maar het is ook een fantastisch cadeau voor iemand speciaal in je leven. Met een armband met naam graveren creëer je een stuk dat echt alleen van jou is. Het is een manier om jouw eigenheid en persoonlijkheid te laten zien. Of je nu kiest voor een subtiel ontwerp met een delicate kettingarmband of een stoere leren armband, het graveren van je naam of initialen voegt een speciale betekenis toe aan je sieraad. Het is alsof je een stempel drukt op een stuk dat alleen van jou is. Bovendien is een armband met naam graveren een geweldig cadeau-idee. Of je nu op zoek bent naar een verjaardagscadeau, een jubileumgeschenk of gewoon iets om iemand te laten weten dat je aan ze denkt, een gepersonaliseerde armband is altijd een geslaagd cadeau. Het toont niet alleen dat je moeite hebt gestoken in het vinden van een uniek geschenk, maar het laat ook zien dat je om de persoon geeft en hun individualiteit waardeert. Dus waar wacht je nog op? Verrijk je sieradencollectie met een persoonlijke touch en laat een armband met naam graveren!- "Een Uniek Geschenkidee: Laat een Armband met Naam Graveren voor je Dierbaren"Armbanden zijn tijdloze sieraden die altijd in de mode blijven. Ze zijn niet alleen een stijlvolle toevoeging aan je outfit, maar kunnen ook een persoonlijke betekenis hebben. Met onze unieke graveerservice kun je nu een armband met naam laten graveren voor je dierbaren. Een perfect cadeau-idee dat een persoonlijke touch toevoegt aan elke gelegenheid! Met een gegraveerde armband kun je een speciale boodschap, naam of datum aan je geliefden geven. Of het nu gaat om een verjaardag, jubileum of gewoon om te laten zien hoeveel je om iemand geeft, deze armbanden zijn de perfecte keuze. Onze graveerservice biedt een breed scala aan stijlen en materialen, zodat je de armband kunt kiezen die het beste bij de persoonlijkheid en stijl van de ontvanger past. Met een armband met naam geef je niet alleen een mooi sieraad, maar ook een blijvende herinnering. Het is een uniek en persoonlijk geschenk dat zeker gewaardeerd zal worden. Of je nu kiest voor een klassieke zilveren armband, een trendy leren bandje of een elegante gouden armband, onze graveerservice zorgt ervoor dat de naam perfect wordt gegraveerd, zodat het een leven lang meegaat. Voeg een persoonlijke touch toe aan je cadeau en laat een armband met naam graveren voor je dierbaren!- "Zo Creëer je Jouw Eigen Unieke Armband met Naam Graveren: Tips en Tricks"Heb je ooit een sieraad willen dragen dat echt uniek en persoonlijk

is? Een armband met jouw eigen naam gegraveerd is de perfecte manier om een persoonlijke touch aan je stijl toe te voegen! Met deze handige tips en tricks kan je jouw eigen unieke armband creëren die past bij jouw persoonlijkheid en stijl. Ten eerste, kies het juiste materiaal voor jouw armband. Of je nu houdt van goud, zilver, roestvrij staal of leer, het is belangrijk om een materiaal te kiezen dat bij jou past. Wil je een tijdloze en elegante uitstraling? Dan is een zilveren armband perfect voor jou. Als je een stoere en edgy look wilt, kan je kiezen voor een armband van roestvrij staal of leer. Het belangrijkste is dat je een materiaal kiest waar je comfortabel mee bent en dat bij jouw stijl past. Nadat je het materiaal hebt gekozen, is het tijd om jouw naam te laten graveren op de armband. Je kunt ervoor kiezen om alleen jouw voornaam te graveren, of je kunt ook jouw initialen of een speciale datum toevoegen. Het mooie van een gegraveerde armband is dat het echt uniek en persoonlijk is. Het is een geweldige manier om jezelf uit te drukken en een statement te maken met jouw sieraden. Dus waar wacht je nog op? Creëer jouw eigen unieke armband met naam gegraveerd en voeg een persoonlijke touch toe aan je stijl!- "Handgemaakte Kwaliteit: Waarom een Armband met Naam Graveren de Perfecte Keuze is"Een armband met naam graveren is de perfecte manier om een persoonlijke touch toe te voegen aan je sieradencollectie. Handgemaakt met liefde en vakmanschap, biedt het graveren van een naam op een armband een unieke en betekenisvolle manier om jezelf of een geliefde te herinneren. Of het nu gaat om je eigen naam, de naam van je partner, kinderen of een speciale datum, het personaliseren van een armband met een gegraveerde naam voegt een extra laagje betekenis toe aan je accessoire. Een armband met naam graveren is niet alleen een modeverklaring, maar ook een blijvend aandenken aan een speciale persoon of gelegenheid. Of je nu een armband kiest van zilver, goud of leer, het heeft altijd een tijdloze en klassieke uitstraling. Door de naam van een dierbare te graveren, draag je altijd een stukje van hen met je mee. Het kan ook fungeren als een herinnering aan je eigen kracht en persoonlijkheid, elke keer dat je naar je pols kijkt. Met een gegraveerde naam op een armband geef je niet alleen een cadeau, maar ook een betekenisvolle boodschap. Het is een manier om iemand te laten zien dat je ze waardeert en om te laten zien dat je om hen geeft. Dus of het nu voor jezelf is of als cadeau voor een speciaal iemand, een armband met naam graveren voegt die persoonlijke touch toe die het extra bijzonder maakt.- "Van Betekenisvolle Symboliek tot Stijlvol Accessoire: De Veelzijdigheid van een Armband met Naam GraverenArmbanden zijn al eeuwenlang een geliefd sieraad en het toevoegen van een persoonlijke twist maakt ze des te specialer. Een armband met naam graveren is een perfecte manier om een persoonlijke touch toe te voegen aan je accessoirecollectie. Of je nu op zoek bent naar een betekenisvol symbool of gewoon een stijlvol accessoire, de veelzijdigheid van een gegraveerde armband is eindeloos! Met een gegraveerde armband kun je echt laten zien wie je bent. Kies een naam, initialen of een speciale datum om op de armband te laten graveren. Het kan jouw eigen naam zijn, of misschien die van een geliefde die je altijd bij je wilt dragen. Wat de reden ook is, een gegraveerde armband voegt een persoonlijke touch toe aan elke outfit. Een ander voordeel van een armband met naam graveren is het feit dat het een tijdloos accessoire is. Het zal nooit uit de mode raken en kan gedragen worden bij elke gelegenheid, van casual tot chic. Bovendien zijn er verschillende stijlen en materialen beschikbaar, zodat je de armband kunt aanpassen aan je eigen smaak en voorkeur. Denk aan een elegante zilveren armband met een subtiel gegraveerde naam, of ga voor een stoerdere look met een leren band met een grotere gravure. De mogelijkheden zijn eindeloos! Voeg daarbij nog

een beetje extra flair toe door de armband te combineren met andere sieraden en je hebt een unieke en persoonlijke look waar je trots op kunt zijn. Met een armband met naam graveren voeg je niet alleen een persoonlijke touch toe aan je outfit, maar ook aan je leven. Het symboliseert wie je bent en waar je voor staat. Dus waar wacht je nog op? Ga op zoek naar die perfecte gegraveerde armband en laat de wereld zien wie jij bent! Vragen en antwoordenQ: Waarom zou ik kiezen voor een armband met mijn naam gegraveerd? A: Een armband met jouw naam gegraveerd heeft een persoonlijke en unieke uitstraling. Het maakt je sieraad speciaal en laat zien wie jij bent. Het is een geweldige manier om jouw stijl en persoonlijkheid te laten zien. Q: Hoe kan ik mijn naam laten graveren op een armband? A: Het graveren van een naam op een armband is heel eenvoudig. Je kunt online een bestelling plaatsen bij verschillende juweliers of sieradenwinkels. Vaak kun je je naam kiezen en het gewenste lettertype. Daarnaast kun je soms ook kiezen voor andere persoonlijke details, zoals symbolen of initialen. Q: Welke materialen worden er gebruikt voor armbanden met gegraveerde namen? A: Armbanden met gegraveerde namen kunnen worden gemaakt van verschillende materialen, zoals goud, zilver, roestvrij staal, leer of zelfs hout. Het hangt af van jouw persoonlijke voorkeur en budget welk materiaal je kiest. Q: Zijn gepersonaliseerde armbanden met gegraveerde namen alleen geschikt als cadeau? A: Absoluut niet! Hoewel armbanden met gegraveerde namen vaak worden gegeven als cadeau voor speciale gelegenheden, zoals verjaardagen of jubilea, kun je ze ook gewoon voor jezelf kopen. Het is een mooie toevoeging aan je sieradencollectie en een manier om jezelf te verwennen. Q: Kan ik andere namen of teksten laten graveren dan alleen mijn eigen naam? A: Zeker weten! Je kunt elke gewenste naam of tekst laten graveren op een armband. Het kan de naam zijn van een geliefde, een inspirerend woord, een datum of een speciale boodschap. Het is jouw armband, dus je kunt het helemaal naar wens personaliseren. Q: Hoe kan ik de armband met gegraveerde naam onderhouden? A: Het onderhouden van een armband met gegraveerde naam is vrij eenvoudig. Het beste is om het sieraad schoon te houden door het regelmatig af te nemen met een zachte doek. Vermijd contact met water en agressieve chemicaliën om de gravure te beschermen. Op deze manier blijft je armband er mooi en gepersonaliseerd uitzien. Q: Kan ik een armband met gegraveerde naam retourneren als ik niet tevreden ben? A: Dit kan verschillen per juwelier of sieradenwinkel waar je de armband hebt gekocht. Het is verstandig om de retourvoorwaarden van de desbetreffende winkel te controleren voordat je een aankoop doet. In veel gevallen is het mogelijk om een armband met gegraveerde naam te retourneren, maar zorg ervoor dat je op de hoogte bent van de specifieke regels. Q: Zijn er andere persoonlijke sieradenopties naast armbanden met gegraveerde namen? A: Zeker weten! Naast armbanden met gegraveerde namen kun je ook kiezen voor gepersonaliseerde kettingen, ringen of zelfs oorbellen. Er zijn talloze mogelijkheden om je sieraden te personaliseren en een persoonlijke touch toe te voegen aan je stijl. Laat je creativiteit de vrije loop! De weg voorwaartsEn dat, lieve lezers, was ons artikel over de persoonlijke touch van een armband met naam graveren! Hopelijk hebben jullie genoten van het ontdekken van deze unieke manier om jezelf of een geliefde te verwennen. Of het nu gaat om een verjaardagscadeau, een geschenk voor Moederdag of gewoon een speciale verrassing, een gegraveerde armband met naam is altijd een succes! We hopen dat we je hebben kunnen inspireren om op zoek te gaan naar de perfecte armband die past bij jouw persoonlijke stijl en die je kunt laten graveren met een betekenisvolle naam. Of het nu een subtiel sieraad is of een statement piece, het toevoegen van een persoonlijke touch maakt het extra bijzonder. Dus waar wacht je nog op?

Ga op zoek naar die ene armband die jouw verhaal vertelt, laat hem graveren met een naam die je dierbaar is en draag hem met trots! Laat de wereld zien wie je bent en koester de herinneringen die je met je meedraagt. Bedankt voor het lezen, en hopelijk tot snel voor meer inspiratie en tips voor jouw persoonlijke stijl! Blijf trendy, blijf uniek en vergeet nooit om die persoonlijke touch toe te voegen aan je sieradencollectie. Tot de volgende keer!

#Armbandentips

1 note · View note