bartwatching - Tumblr blog

bartwatching · 6 months

Text

Fietsvakantie Oranjeroute & Limes

23 september - Hoensbroek - Keulen Tegen tienen vertrokken. Het was nog fris maar het zonnetje scheen. Er blies een stevige westenwind maar die had ik grotendeels in de rug. Ik schoot dus lekker op en veel energie kostte het me niet.

Ik had al vaker naar Keulen gefietst maar meestal deed ik dit grotendeels via de zogenaamde Via Belgica. Die zou ik deze keer links laten liggen en ik had via Komoot een nieuwe route gemaakt. De grotere plaatsen zoals Jülich liet ik tijdens deze rit aan mij voorbij gaan.

Tegen drieën arriveerde ik bij de Jeugdherberg Deutz. Het inchecken ging rap en de fiets kon ik weer parkeren in de fietsenkelder. Gedoucht en mijn bed opgemaakt en daarna een korte siësta. Tegen vijven gaan eten bij het Deutzer Brauhaus. Aardappelsoep met worst en rostbraten met rooie kool en knödel. Stevige kost! Weggespoeld met vijf Kölsch.

Daarna over de Hohen Zollern brug naar de binnenstad. Wat rondgelopen en nog een kop koffie gedronken. Daarna terug naar Deutz en neergestreken in een Mexicaans restaurant/Bar Café Especiale. Leuk sfeertje hier. Gelezen in ‘De dood van Sherlock Holmes / De terugkeer van Sherlock Holmes’ geschreven, uiteraard!, door Arthur Conan Doyle. Half twaalf terug op mijn kamer.

Goed geslapen tot 4.00 uur. Toen werd ik wakker van mijn kamergenoten. Een aantal Franstalige jongens die duidelijk op stap waren geweest. Na een uur toch weer in slaap gekukeld.

24 september- Keulen - Koblenz Tegen half acht opgestaan en gaan ontbijten. Ik had niet veel later moeten gaan want er waren een paar grote groepen en die kwamen allen tegen achten binnen. Lange rijen bij het ontbijtbuffet maar ik was ze dus gelukkig voor.

Tegen half tien weggereden. Het was koud maar het leek een mooie dag te worden. Het was helder weer, blauwe lucht en de zon scheen. Alleen had ik vandaag de wind tegen. Gelukkig was die niet al te sterk maar toch was het stevig doortrappen. Ik fietste aan de linkerkant van de Rijn (vanuit Keulen gezien).

Ik zou de hele dag aan de linkerkant van de Rijn blijven fietsen. Het was zondag en door het goede weer was het op sommige stukken best wel druk. Veel wandelaars, trimmers en andere fietsers. Ik kon hierdoor lang niet altijd mijn eigen tempo fietsen. Grotendeels was het een mooie route. Soms wat korte klimmetjes want de linkeroever route ging een aantal malen vlak langs de bergwanden. En door wijnbouwgebieden.

Een stevige klim bracht me naar de Ehrenbreitstein vesting waar de jeugdherberg lag. De vesting is een museum maar als je geboekt had voor de jeugdherberg dan mocht je zonder kaartje door. Al wist de, nieuwe? portier dit niet. Hij werd terecht gewezen door een meer ervaren collega “Das habe ich dich doch gerade erzählt” was haar opmerking. De vesting was groot en de bewegwijzering naar de Jeugdherberg was maar minimaal. Een paar keer gevraagd waar ik precies moest zijn.

Ingecheckt. Het leek erop dat ik een kamer voor me alleen had. Daarna onder het genot van een kop koffie van het uitzicht genoten. Onder mij lag de Rijn, Moezel, de Deutsches Eck met het protserige standbeeld van Keizer Wilhelm I. tegen zessen gaan eten in de Jeugdherberg. Prima dinerbuffet! Ondertussen de etappe van morgen bestudeerd en een bed geboekt bij de Jeugdherberg van Diez. Ook al weer in een slot gevestigd. Tegen tweeën zou ik daar al kunnen inchecken. Mooi want morgen is de etappe slecht 60 km. Wel veel steile klimmen én zijn er onderweg een paar burchten en kloosters te bekijken.

25 september - Koblenz - Diez Na een goed ontbijt op weg. Ik moest even zoeken waar ik het beste de afdaling kon beginnen om meteen op de route te komen. Het eerste gedeelte van de etappe kende ik nog omdat ik ooit de Limes heb gereden. Een mooi fiets- en wandelpad langs de Lahn bracht me naar Bad Ems. Een echt kurort met casino en grote hotels maar ook met een Russische kerk. Ik herkende die nog van de vorige keer.

Vanaf Bad Ems verder langs de Lahn naar Nassau. Een mooie rustige rit en het zonnetje scheen prettig. Maar het echte begin van mijn “Nassau geschiedenisreis” was begonnen. En wel met het bezoeken van het stamslot Kasteel Nassau-Oranien. De Nassaus wisten waar ze een kasteel moesten bouwen. Oef! De klim viel niet mee. Mijn teller stond bijna constant op 17% stijgingspercentage. Met moeite kwam ik boven. Het laatste stuk door de poort toch maar gelopen. Het kasteel was gesloten maar de poort was geopend dus ik kon het van de buitenkant goed bekijken en van alle kanten fotograferen. Groot was het niet. Eigenlijk was het een soort van donjon met een omwalling erom heen.

Afdalen en daarna weer het Lahntal fietspad vervolgd. Na wat stijgingen en afdalingen arriveerde ik bij het Klooster Arnstein in Oberndorf. Ik stond al op de kloosterplaats maar ik begreep van een non dat dit eigenlijk niet de bedoeling was. Iemand had de poort open laten staan. Alleen onder begeleiding was het klooster te bezichtigen. Dan maar alleen de kerk gaan bekijken. Jammer genoeg stond die in de steigers. Buiten de kerk geluncht en wat gebabbeld met een fietser. Daarna afgedaald en ik herkende zowaar de brug over de Lahn. Vorig jaar hier ook over gereden maar toen linksaf richting Nassau gereden. Nu ging ik rechtsaf en bleef de Lahn stroomopwaarts volgen.

Een stevige klim bracht me naar Burcht Laurenburg. De toenmalige graven van Laurenburg waren voorvaderen van die van Nassau-Oranje. De poort naar de burcht was dicht maar ik kon er langsrijden met de fiets en toch een blik werpen op de burcht. Eigenlijk was ook deze burcht niet veel meer dan een indrukwekkende woontoren. Na tien minuten had ik het wel gezien en ik fietste verder langs de kronkelige weg de berg op. Het was een pittige kolom met aan het begin stijgingspercentage van circa 10/11% wat naderhand wat afvlakte naar 8/9%. Als je de burcht niet wil zien kun je volgens mij ook langs de Lahn blijven fietsen. Al mis je dan wel het mooie uitzicht op de top. Er was zelfs een straat met de toepasselijke naam “Schöne Aussicht”.

Afdalen naar Geilnau. Een stukje verder had ik een mooie uitzicht op de ruïne van Balduinstein. Daarna door naar Diez. Vroeger ook wel Dietz genoemd. Komt daar “ben ik van Dietzen bloed vandaan?” Vroeg ik me af. Ingecheckt bij de Jeugdherberg wat in het grafelijk slot lag. Een mooie locatie! Daarna wat rondgewandeld door de kleine historische stadskern. Je kwam overal de Nassaus tegen zoals het pleintje voor het slot wat de Johann Wilhelm Friso Platz heette. In de evangelische Stiftskirchre vond ik de grafsteen van Graaf Gerhard VI von Nassau Dietz (1343) en de sarcofaag van Amalie von Nassau-Oranien-Diez (1666-1726) waar ons koningshuis direct van afstamt. Ook vijf van haar zeven dochters werden in deze kerk begraven.

Na een dik uur rondlopen had ik het wel gezien. Terug naar de jeugdherberg. Een kop koffie gedronken op de binnenplaats onder genot van een zonnetje. Daarna een kleine siësta tot 18.00 uur. Warm eten kon ik bij de jeugdherberg. Prima gegeten! Het was er een drukte van jewelste want er waren een aantal schoolklassen. Mijn tafelgenoten, een ouder echtpaar, had het er zichtbaar moeilijk mee. Al die rondrennende een babbelende kinderen. Een beetje leven in de brouwerij is geen enkel probleem alleen moet ik er morgenvroeg voor zorgen dat ik eerder bij het ontbijt ben dan de groepen. Anders moet je zolang in de rij staan en dat is zonde van de tijd.

26 september- Diez - Braunfels Tegen half acht gaan ontbijten want ik wilde de drie groepen leerlingen een beetje voor zijn om niet in de rij te moeten staan. Ze hadden me nu in een andere ruimte gezet samen met andere gasten. Wat gekeuveld met een echtpaar die op de motor onderweg waren.

Het was koud en mistig toen ik wegreed. Door de mist had ik het barokslot Oranienstein gemist. Maar zelfs als ik het wel gezien had denk ik dat ik er niet veel van had kunnen zien. De mist was dikke soep. Na ruim zeven kilometer in Limburg an der Lahn gearriveerd. Hier wat door het centrum gelopen. Een mooi oude centrum met vakwerkhuizen, de ronde Katzenturm, een oude stenen brug over de Lahn en de Dom. De Dom was de kerk met de meeste torens in Duitsland namelijk zeven. Jammer genoeg was er een dienst aan de gang dus ik kon de Dom niet van binnen bekijken.

Tegen elven door gereden. De zon begon nu gelukkig wat te schijnen al was het nog vrij koud. Een mooie en gemakkelijke route langs het riviertje de Lahn. De fietsroute door het Lahndal bracht me in Runkel waar een mooie burcht lag en een oude brug (sinds 1448!) over de Lahn. Aan de andere kant lag burcht Schadeck. Ontstaan door een familievete. Siegfried van Runkel verdreef zijn neef Hendrik die toen maar zijn eigen burcht bouwde aan de overkant. Ja toen had je nog geen tv-programma’s als het Familiediner of de Rijdende Rechter.

Een intensieve rit was het niet vandaag. Als er al klimmetjes waren dan waren die maar kort. Behalve die naar het stadje Weilburg waar ik het slot heb bekeken. Hoog gelegen op een rotsachtige bergrug lag dit residentieslot van de Nassaus met een prachtige binnenplaats, een slotkerk en een baroktuin. Indrukwekkend! Eigenlijk was de hele bovenstad een onderdeel van het slot.

Daarna door naar Braunfels waar ik tegen drieën arriveerde. Het lag zo’n vier kilometer van de route af. Toen ik naar Braunfels reed zag ik de burcht al hoog boven de weg uittorenen. Het was dan ook nog een stevige klim voordat ik bij het Schlosshotel arriveerde. Ingecheckt bij een vriendelijke receptioniste. Mijn kamer lag in een bijgebouw zo’n honderd meter van het hotel verwijderd.

Na het douchen het middeleeuwse centrum bekeken. De kleine historische binnenstad bestond uit liefdevol gerestaureerde vakwerkhuizen rondom het marktplein en natuurlijk de burcht. Na een half uurtje had ik het allemaal wel gezien. Op het marktplein een flink ijs plus koffie genomen. Geprobeerd om, voor morgen, accommodatie te vinden in Dillenburg. Dit viel tegen en uiteindelijk maar gekozen voor Herborn wat zo’n tien kilometer eerder op de route lag. Dit leek me eigenlijk sowieso, als ik mijn reisgids moest geloven, een mooiere plaats dan Dillenburg. Volgens mijn reisgids was het een van de best bewaarde middeleeuwse steden van Duitsland.

‘s Avonds gegeten bij de Griek op het marktplein. Prima maar ook geen wauw gevoel en bij het personeel kon er geen lachje vanaf. Toch maar alvast tot en met het weekend de hotels geboekt. Zeker als het weer goed blijft heb je kans dat het anders moeilijk wordt. Daarna nog een paar biertjes gedronken in de huiskamer van mijn hotel. Morgen maar een korte rit van ruim veertig kilometer.

27 september - Braunfels - Herborn Na mijn uitstapje naar Braunfels keerde ik weer terug naar de Lahn. Maar eerst nog wat inkopen gedaan bij de Lidl van Braunfels en een aantal schoolkinderen geholpen toen hun bal van het schoolplein vloog. Zij kwamen door een hoog hekwerk niet van het schoolplein af maar ik kon de bal er overheen gooien. Het was weer koud en mistig deze ochtend.

Even na Solms het Klooster Altenberg bezocht. Het stelde niet veel voor. De stevige klim er naar toe was eigenlijk nog het leukste. Maar ik was zeker niet de enige fietser die het bezocht. Ik kwam er verschillende tegen.

Daarna door naar het stadje Wetzlar. De mooie historische binnenstad goed bekeken met behulp van een kaartje wat ik bij de plaatselijke VVV had bemachtigd. Ik had de tijd vandaag want ik had maar zo’n vijftig kilometer af te leggen. Het meest interessante vond ik de Dom die wel heel apart gevormd was. Van de Romaanse periode tot de Barok werd dit gebouw meerdere malen verbouwd maar bij gebrek aan geld nooit uniform voltooid.

Ik moet zeggen dat de route vandaag niet altijd even interessant was. Zo reed ik over een industrieterrein en meerdere malen op een fietspad langs de snelweg. Gelukkig zaten er ook weer mooie stukken tussen. Tegen tweeën arriveerde ik in Herborn. Ingecheckt bij, alweer, een Schloss Hotel. Een zeer vriendelijke én geïnteresseerde receptionist checkte me in en begeleide me naar de plek waar ik mijn fiets kon parkeren.

Daarna het stadje gaan bekijken met behulp van een plattegrond die ik in mijn hotel gekregen had. Het oude centrum is klein maar volgens mijn reisgids was het een van de best bewaarde middeleeuwse steden van Duitsland. En dat zou best wel eens kunnen kloppen. Het centrum bestond uit veel steegjes, torens, vakwerkhuizen en een burcht. Maar na een dik uur had ik het wel gezien. Tijd voor koffie en een wafel op het terras.

Na een paar uur terug naar mijn hotel en een powernap gedaan. Tegen half zeven gaan eten bij restaurant Hartmann’s naast mijn hotel. Goed eten, druk, een leuke sfeer en vriendelijk personeel. Een aanrader! Tenminste als je van de Duitse keuken houd.

28 september - Herborn - Siegen Van Herborn naar Dillenburg was een kleine tien kilometer. Tegen half tien reed ik dan ook al Dillenburg binnen. Willem de Zwijger was hier in 1533 geboren als eerste zoon van Willem de Rijke en zijn vrouw Juliana van Stolberg. Ter herinnering aan de beroemdste zoon van de stad is er in tussen 1872-1875 de Wilhelmstoren gebouwd. Precies op de plek waar Willem de Zwijger ooit geboren was, op het toenmalige slot Dillenburg. In 1760, tijdens de zevenjarige oorlog, werd het kasteel door Franse troepen in brand geschoten.

Het was even zoeken hoe ik met de fiets naar de Wilhelmstoren kon komen. In de Wilhelmstoren is een museum gevestigd en toont o.a. het leven van Willem van Oranje en andere beroemde Nassausers. In het museum zijn stambomen, schilderijen, gravures, documenten en maquettes van het oude kasteel te zien. Om tien uur ging men open en ik was een kwartier te vroeg. Nog even rondgelopen en stipt om tien uur werd de deur geopend door een vriendelijke man. Nog wat gebabbeld met hem en hij gaf me een goede uitleg bij de maquette van het voormalige kasteel Dillenburg.

Tegen half twaalf het museum verlaten. Ik zette mijn fietstocht voort over meestal fietspaden of kleine landwegen. Na Steinbach een lange maar geleidelijke klim door het bos. Die was goed te doen. Maar daarna kwam er een behoorlijke stevige klim, gedeeltelijk over los steenslag. Die viel niet mee. Met stijgingspercentage van max. 16%. In mijn boekje werd er nauwelijks gesproken over klimmen en in de route stonden ook slechts twee symbooltjes voor een helling. Week mijn route, die ik gedownload had via Komoot, hier af van het boekje? Het zou zomaar kunnen. Daarna afdalen naar Rudersdorf en daarna door naar Siegen.

Tegen kwart voor drie aangekomen in Siegen. Ingecheckt bij een particulier wiens huis vlak bij het Oberes Schloss lag. De eigenaar van het huis waar ik zou slapen woonde er niet zelf en hij kwam aanlopen met zijn baby op zijn arm. Die spuugde hem ook nog een onder. Het was een beetje een zootje. Hij was nog flink aan het verbouwen in het huis. Maar de kamer was schoon en mijn fiets kon in een ruimte die vol stond met gereedschap en bouwafval. De douche kon niet op slot en ook aan toiletpapier was niet gedacht. Snel gedoucht en toen op weg naar het Siegerland museum. Volgens mijn reisgids een must om te bezoeken want hier was de grootste portretverzameling van de Oranje-Nassaus maar ook werk van Peter Paul Rubens die in Siegen was geboren in 1577.

Zo’n kleine twee uur in het museum gebleven. Daarna nog wat van het oude centrum bekeken. Siegen had tijdens de tweede Wereldoorlog behoorlijk te lijden gehad en veel historie was er dan ook niet meer. Naast het Obere Schloss was er ook het Untere Schloss en de Nicolai kerk. Op het terras gegeten en daarna nog wat gaan drinken bij Café Erzi. Goede muziek hier en gelezen in Edgar Allan Poe’s Moorden in de Rue Morgue en gestart met het vervolg 'Het raadsel van Marie Rogêt'.

Tegen tienen naar bed. Een jongeman, die schijnbaar ook in het huis sliep, kwam vragen of ik toiletpapier had. Had die even geluk want ik heb altijd een rol bij me als ik op fietsvakantie ga.

29 september - Siegen - Bad Berleburg Goed geslapen! Ontbijt was er die ochtend niet dus ontbeten op mijn kamer. Tegen half negen op weg. De fietsroute bracht me tot vlakbij luchtkuuroord Freudenberg. Freudenberg lag zo’n vier kilometer van de route. Om het historisch centrum, “Alter flecken”, vol met vakwerkhuizen te kunnen bekijken moest ik afdalen. Even door het oude centrum gefietst en daarna nog was inkopen gedaan. Terug naar de route maar de klim viel me mee en ik had de vier kilometer dan ook snel afgelegd.

Maar deze klim was maar een opwarmertje. Daarna bleef het eigenlijk constant klimmen en dalen geblazen. Maar al met al viel dat nog wel mee. Na Hilchenbach, tot Erndtebrück, was het pittig klimmen over slechte ondergrond. Vooral het tweede gedeelte was lastig doordat ik over dikkere stenen moest fietsen die hier en daar op best glad waren waardoor mijn fiets soms een beetje weg slipte.

Uiteindelijk de klim volbracht en geluncht op een soort van parkeerplaats waar ik in gesprek kwam met een Duitse dame. Haar vader, die ze gisteren had begraven, was beroepsmilitair geweest in het Duitse leger en was o.a. gelegerd geweest bij de AFCENT in Brunssum. De familie had zelf in Tongeren gewoond maar ze had op de International School van de AFCENT in Brunssum op school gezeten. Het toeval is dat ik zelf ook zes jaar op de AFCENT gewerkt heb in de bibliotheek. Wat is de wereld toch weer klein.

Afscheid genomen en doorgefietst. Het ging nog een beetje op en af maar de grootste stijgingen had ik gehad. Tegen drieën in Bad Berleburg aangekomen en ingecheckt in Hotel ‘Alte Schule’. Ik verblijf hier twee nachten omdat ik o.a. het slot Berleburg wilde gaan bekijken maar jammer genoeg is dit gesloten. Na het douchen wat gelezen in het boek ‘De Oranjes’ van Gerben Hellinga, waarin alle belangrijke personen van de familie Oranje-Nassau en hun partners wordt besproken. Daarna nog wat geslapen en ik was blij dat ik mijn wekker gezet had anders was ik niet op tijd geweest voor het avondeten.

Ik had gereserveerd in het restaurant van het hotel. Naast me zat een Duitser, een local, die het allemaal niet zo kon waarderen. Toen de serveerster mij plek aanwees, ik had gereserveerd, gaf hij al aan dat hij daar eigenlijk wilde gaan zitten, toen zijn bier gebracht werd was het te groot en moest het terug. Zijn disgenoot kwam wat later binnen. En toen ze samen aan het voorgerecht, een soep, begonnen had hij daar weer allerlei opmerkingen over. Zijn hoofdgerecht, een maaltijdsalade, werd op zijn wens aangepast want een bepaalde ingrediënt wilde hij niet. En na afloop was de salade niet goed en een schande volgens hem. ik had te doen met het personeel wat er behoorlijk kalm onder bleef.

Mijn maaltijd was in ieder geval prima. Alleen het lokale bier, Bosch bier, beviel me iets minder. Tegen half tien naar mijn kamer en al vroeg gaan slapen.

30 september - Bad Berleburg Vandaag zou ik in Bad Berleburg blijven. Tegen achten was ik, als eerste van alle gasten, in de ontbijtruimte. Een behoorlijk uitgebreid én goed ontbijt! Ik had de avond ervoor via Komoot een fietsrondje gevonden bestemd voor racefietsen. Van Bad Berleburg naar Winterberg en via een andere weg terug.

Het was koud en mistig toen ik vertrok. Maar na een half uur was de mist grotendeels verdwenen. Tot Winterberg ging het op en af. De langste klim was zo’n zeven kilometer en bracht me tot iets boven de achthonderd meter. Een hele mooie route met indrukwekkende vergezichten. Vlak voor Winterberg gestopt en Kaffee und Kuchen gegeten. Daarna nog een relatief gemakkelijke klim en afdalen naar Bad Berleburg. Tegen half drie arriveerde ik weer bij mijn hotel.

Gedoucht en het slot van Bad Berleburg gaan bekijken. Jammer genoeg was het gesloten maar ook de buitenkant was de moeite waard. In de tuin van het slot lekker in de middagzon gezeten en wat hotels geboekt voor de komende dagen. ‘s Avonds weer prima gegeten in het restaurant van het hotel.

1 oktober - Bad Berleburg - Frankenberg Tegen half tien op weg. Een chagrijnige receptioniste corrigeerde me toen ik de kamersleutel zomaar op de balie legde en niet in het daarvoor bestemde mandje. Die ik overigens gewoonweg niet gezien had. Daarna had ze geen tijd om de deur te openen van de ruimte waar mijn fiets geparkeerd stond. Ik moest maar wachten volgens haar want achter mij stonden twee andere gasten die wilde uitchecken en die gingen volgens haar voor. Volgens mij eigenlijk niet, maar goed.

Na tien minuten wachten kwam ze dan open doen. ‘So jetzt sind Sie an die reie’ waren haar woorden. Tegen half tien reed ik weg. Het zonnetje scheen al lekker maar wat was het nog koud! Gelukkig warmde het al snel op. Een mooie rit volgde. Tot Frankenberg had ik een vlak parcours over fietspaden en kleinere landwegen. Zo nu en dan onverhard. Het mooiste stuk vond ik het fietsen over de Ederbahnradweg, een voormalige spoorlijn. Omdat het vlak was en ik de wind in de rug had schoot ik goed op. Ik kon al tegen twaalven in Frankenberg zijn maar ik kon er pas tegen drieën inchecken.

Bij een kleine uitkijktoren, zo’n acht kilometer voor Frankenberg, gestopt. Geluncht, gelezen en van de zon genoten. Er kwamen veel fietsers langs en met een echtpaar uit Battenberg gesproken. Die gingen ook naar Frankenberg waar een soort van braderie was deze zondag. Tegen half drie kwam ik ook aan in Frankenberg.

Mijn hotel, zonder receptie maar met sleutelkluis, had ik snel gevonden. De code voor de kluis hadden ze me per mail gestuurd. Maar die werkte niet. In de kluis stond nadrukkelijk vermeld dat fietsers de fiets NIET binnen mochten zetten. Achter het huis stonden een aantal afsluitbare parkeerplekken voor fietsen. Echt van goede kwaliteit waren die niet want het zag er niet echt solide uit vond ik. Maar goed toch maar daar geparkeerd. Terug naar de voordeur om te kijken of ik de kluis open kon krijgen.

Maar dit lukte niet en de eigenaar gebeld. Deze probeerde op afstand de kluis te openen wat ook niet lukte. Binnen tien minuten stond hij voor de deur. De kluis ging open maar…… er zat geen sleutel in. Die moest die dus gaan zoeken in het hotel. Uiteindelijk had hij de sleutel gevonden en kon ik me gaan douchen. Volgens hem had het personeel het niet goed begrepen. Dat zal dan wel ;-). OK het personeel maakt dan wel fouten maar de kamer zag er modern, netjes en schoon uit. Daar kon ik in ieder geval niet over klagen.

Na het douchen Frankenberg gaan verkennen. Er was inderdaad een soort van braderie aan de gang in het voetgangersgebied. Het oude centrum met o.a. een kerk, een mooi Raadhuis en nog wat andere vakwerkhuizen lag wat hogerop. De trappen op gelopen naar waar ooit een burcht gestaan had. Daarna de eenvoudige maar mooie Lievevrouwekerk bekeken en daarna doorgelopen naar het Raadhuis en het oudste gebouw van de stad het zogenaamde Steinhaus.

‘s Avonds gegeten bij Geronimo, een soort van Mexicaans restaurant. Maar op tijd terug gegaan naar mijn kamer. Aan dit reisverslag gewerkt en weer gelezen in ‘De Oranjes’. Morgen is officieel de laatste etappe van de Oranien Radweg. Tenminste voor mij want de officiële route gaat door heel Duitsland. Het wordt denk ik wel een pittige etappe naar Bad Arolsen. In ieder geval pittiger als die van vandaag.

2 oktober - Frankenberg- Bad Arolsen Ontbeten op mijn kamer. Daarna op weg naar Bad Arolsen. Tot Waldeck ging de route over fietspaden en/of rustige landweggetjes met nauwelijks beklimmingen. Nondenju het was wel weer koud deze ochtend. Maar al gauw warmde het op. De route bracht me naar de Edersee en het Nationaal Park Kellerwald-Edersee. Mooi fietsen hier over goed te berijden bospaden. Dit hadden meer mensen ontdekt want het was er nogal druk.

Daarna de Edersee verlaten. Twee klimmen brachten me naar Waldeck. De eerste klim stelde niets voor en reed ik snel omhoog. De tweede was wel een uitdaging met stijgingspercentages van 9 tot 14 %. Een wielrenner haalde me in en zei ‘Respect!’ Ik kon weinig terugzeggen want ik had al mijn adem nodig om boven te komen.

Daarna weer fietsen over kleine landwegen, langs kleine dorpen en door dichte bossen. Een mooie maar wel uitdagende route. Het ging constant op en neer. Veel fietsers kwam ik hier dan ook niet tegen. Daarna afdalen naar Bad Arolsen. Een kuuroord met het Barokslot van de adellijke familie Waldeck - Pyrmont. Koningin-regentes Emma, de moeder van Koningin Wilhelmina, was hier geboren.

Ingecheckt bij Hotel Bad Arolsen wat naast het slot lag. Na het douchen wat door het oude centrum van Bad Arolsen gelopen maar eerst het slot bezocht en hier een rondleiding genomen die ongeveer een uur duurde. Nog een koffie gedronken bij Prinzesse Emma en daarna gaan eten bij Restaurant Friederichs. Tenminste geprobeerd! Om 18.00 uur schoof ik en een aantal andere naar binnen. De bestelling opnemen ging snel. Ik had een soep als voorgerecht en als hoofdgerecht wildragout met een kleine salade genomen en een biertje. Het drankje kwam snel, de soep kwam na circa een half uur. Vele gasten, het was grotendeels vol zowel op het terras als binnen, waren nog aan het wachten. Het duurde lang, hééél lang. Gelukkig had ik het boek over De Oranjes bij me. Om mij heen kregen mensen zo nu en dan hun bestelling gebracht. Soms de verkeerde of was men het voorgerecht vergeten.

Een uur na de soep kwam de serveerster me vragen of ik nog wat wilde drinken. Ik antwoordde dat ik liever mijn hoofdgerecht zou willen ontvangen. Ik vertelde haar dat ik anders beter mijn soep en biertje kan betalen en dat ik een ander restaurant ging opzoeken. Zij zou bij de keuken gaan vragen hoe lang het nog zou duren en dan spoedig bij me terugkomen. Na tien minuten was ze nog niet terug maar ik zag haar wel binnen lopen. Nog vijf minuten gewacht en toen maar opgestaan. Geld voor het biertje en de soep op tafel gelegd.

Gaan eten incl. een biertje in de hotelbar van mijn hotel. Daar kwam het toch wat sneller. Tenminste de eerste ronde. Toen ik daarna nog wat wilde bestellen had de barkeeper geen tijd want hij was met cocktails bezig. Vijftien minuten later een tweede poging gewaagd bij zijn collega. Ik kon bestellen! Maar na een kwartier had ik nog geen tweede bier ontvangen. Ondertussen was het al half tien en had het wel gezien. Afrekenen! Op de factuur stond wel al mijn tweede bier genoteerd. Die werd er weer snel van afgehaald. Zijn collega barkeeper duwde me zowat aan de kant omdat hij een specifiek glas nodig had. In Bad Arolsen had men in de horeca duidelijk een personeelsprobleem.

3 oktober - Bad Arolsen - Soest Tegen half acht opgestaan. Ik wilde een beetje op tijd vertrekken in de hoop nog voor de regen in Soest aan te komen. Het zou namelijk die middag gaan regenen. Een goed ontbijt met heel veel keuze en goede producten. Maar je betaalde wel de hoofdprijs.

Tegen negen op weg. Ik had de route zelf uitgestippeld en dan moet je altijd maar even afwachten wat je te wachten staat qua verkeersdrukte. Maar dit viel reuze mee. Nauwelijks verkeer gezien en ik fietste over mooie wegen. Meestal geasfalteerd maar zo nu en dan ook over goede gravel. In de eerste 45 km nog een viertal langere klimmen. Daarna was het soms nog wel een steile helling maar die duurde meestal dan ook niet zo lang.

Het was vandaag de Dag van de Duitse eenwording. Dit had ik me niet gerealiseerd en was misschien ook wel een van de redenen waarom het zo rustig was qua verkeer. Maar ook alle winkels waren dicht en ik had geen beleg meer. Bij een tankstation wel nog wat eten kunnen kopen.

De laatste 15 km waren pittig. Een flinke wind stak op en juist toen ik in the middle of nowhere was begon het keihard te regenen. Nergens was een schuilplek behalve een grote boom en een greppel die enigszins beschutting gaf waardoor ik tenminste mijn regenjas, wel met moeite, kon aantrekken. Het had weinig zin om te wachten want het leek er niet op dat het snel voorbij zou zijn. Doorfietsen dan maar.

In een dorpje, zo’n vijf kilometer, verderop zag ik twee ratten over straat rennen. Waarschijnlijk waren ze ook verrast door het noodweer en liep het riool over. Zo’n vijf kilometer voor Soest hield het grotendeels op met regen. Ingecheckt bij CityMotel Soest vlakbij een grote oude Stadspoort. Een goede locatie en een prima kamer. Voor de fiets hadden ze een afsluitbaar fietsenhok.

Nadat ik op mijn kamer was regende het nog een paar keer. Gelukkig kende ik het centrum van Soest al, overigens de moeite waard!, en besloot binnen te blijven om aan mijn reisverslag te schrijven. Ook de verwarming wat open gedraaid om de kleren te drogen. Ik ben benieuwd of mijn schoenen morgen droog zijn. Ze zijn wel waterdicht maar de regen was via mijn benen de schoenen ingelopen. Volgende keer toch maar mijn regenbroek aantrekken die kan ik dan over de schacht van mijn schoen schuiven. Nu maar wat wc-papier erin gepropt om het meeste vocht eruit te krijgen.

‘s Avonds prima gegeten bij Brauerei Christ. Hier was ik bij mijn eerste bezoek aan Soest ook geweest. Een prima Duitse keuken, goed bier maar vooral gastvriendelijk personeel. Een aanrader! Reserveren is wel wenselijk.

4 oktober - Soest - Recklinghausen Tegen achten weggereden. Bij de receptie nog even wat geouwehoerd met een senior die op zijn E-bike bij de receptie op bezoek was. Het motel had zelf geen ontbijt maar adviseerde een aantal bakkerijen waaronder het cafetaria bij het er tegenover liggend ziekenhuis. Daar dus maar gaan ontbijten. Prima ontbijtje maar je zit wel tussen het ziekenhuispersoneel op twee andere gasten na.

Tegen negenen hier weggereden. Soest was ik snel uit en ik vervolgde mijn weg door een landbouwgebied. Veel stijgingen kreeg ik niet meer voor de kiezen. Tot tien kilometer voor Lünen reed ik over rustige wegen. Daarna werd het wat minder interessant. Ik fietste wat meer over drukkere wegen en pas tien kilometer na Lünen werd het weer rustig tot Recklinghausen.

Even voor Lünen wat inkopen gedaan bij de Netto supermarkt. Ik had geen beleg en fruit meer en ook mijn brood was bijna op. Nog een koffie en gebakje genomen bij de bakkerij die in hetzelfde gebouw als de Netto lag. Verder geluncht 8n het stadspark van Lünen.

Tegen half drie arriveerde ik in Recklinghausen. De deur van mijn hotel, Meints4you, was nog dicht en er brandde geen licht. Maar ik kon ook pas vanaf drie uur inchecken. Een kop koffie gaan drinken bij een tegenover liggend zaakje. Tegen kwart voor drie zag ik enkele lichten bij mijn hotel, die ook een restaurant hadden, aanspringen. Mijn koffie uitgedronken en op het raam geklopt.

Ik werd welkom geheten door de vriendelijke eigenaresse. De fiets kon in een soort van aanhangwagen waarmee ze op feesten en festivals catering deden verzorgen. Na het douchen wat door het centrum gelopen. Volgens mij heeft Recklinghausen veel te lijden gehad van de Tweede Wereldoorlog. Het centrum bestond voornamelijk uit gebouwen van na 1950. Hier en daar stonden er ook wat oudere gebouwen zoals het indrukwekkende raadhuis, een huis gebouwd in Jugendstil. Maar het leukste vond ik misschien nog wel de Gastkirche. Het was eigenlijk meer een kapel. Heerlijk rustig hier en een mooie inrichting. Na een uur had ik het centrum wel gezien.

Terug naar mijn hotel voor een powernap. Daarna gaan eten in het bijbehorende restaurant. Het was er niet druk maar het was wel gezellig. De eigenaresse kwam oorspronkelijk uit Polen en daarom was er Poolse week met Pools bier, Tyskie, en Poolse gerechten. Haar man kwam overigens uit Rotterdam. Goed gegeten en omdat het zo gezellig was langer blijven hangen dan normaal.

Mijn bankkaart werd niet geaccepteerd door hun pinautomaat. Dit is niet de eerste keer dat me dit in Duitsland gebeurt. Cashgeld had ik ook niet meer voldoende dus nog maar even naar de bak gelopen om te kunnen afrekenen. Tegen half elf naar bed.

5 oktober - Recklinghausen- Xanten Om acht uur gaan ontbijten wat werd klaargemaakt door de Rotterdamse eigenaar. Tijdens het ontbijt wat gebabbeld met hem. Nou ja eigenlijk was hij meer aan het woord dan ik en vertelde over zijn hotel/restaurant/cateringbedrijf. Een druk bestaan maar het ging gelukkig goed.

Tegen half tien weggereden. Weer een mooie en rustige route vandaag die ik hier en daar vanwege wegwerkzaamheden moest aanpassen. Of omdat ik van mening was dat het soms mooier was wat Komoot in eerste instantie voor mij had uitgestippeld. Om 14.00 uur arriveerde ik bij Am Meerturm, gelegen in het oude centrum van Xanten. De vriendelijke Nederlandse eigenaar kwam de deur al open maken. De fiets werd snel en veilig opgeborgen, inchecken en na wat uitleg en het meegeven van een stadsplattegrondje liepen we naar mijn kamer. Het zag er allemaal prima uit. Vanwege de kosten had ik liever in de Jeugdherberg van Xanten gelen maar daar was geen plek meer. Am Meerturm was een stuk prijziger maar dan heb je ook wat.

Na het douchen het Siegfried museum bezocht waar je van alles te weten komt over het Nibelungenlied oftewel Siegfried die een draak dode en alle intriges die zich hierbij afspeelden. Door de eeuwen heen werd het tot legende verheven, voor politieke doeleinden ingezet, Wagner en andere componisten gebruikten het en de legende werd verfilmd, zelfs een porno versie, of herschreven. Interessant. Ik was er meer dan een uur zoet mee. Daarna nog door het oude centrum van Xanten gelopen en o.a. de Dom bekeken, een oude stadspoort en een oude molen.

Vroeg gaan dineren bij restaurant Gotisches Haus op de markt gevestigd in een middeleeuws trapgevelhuis. In principe hebben ze vegetarische hoofdgerechten maar als je wilt kun je vlees/vis als een bijgerecht nemen. Wel een grappige formule. Ik ging voor de paddenstoelen ragout maar ik heb toch als extra een wild zwijn schnitzel genomen. De hoeveelheid vlees is overigens een stuk kleiner dan bij de ‘normale’ Duitse restaurants. Het was prima eten en het vlees had ik eindelijk nog niet eens nodig gehad. Daarna nog even door het centrum gelopen maar op tijd naar mijn hotel gegaan. Aan dit reisverslag gewerkt, thee gedronken en gelezen in de biografie over Julius Caesar.

Morgen blijf ik in Xanten omdat ik het museum Archeologisch Park Xanten (APX) wil bezoeken. Het grootste archeologisch openluchtmuseum van Duitsland gelegen op het voormalige terrein van de Romeinse stad Colonia Ulpia Traiana. Een mooie start voordat ik de Limes ga rijden. Ik ben benieuwd!

6 oktober - Xanten Vandaag een bezoek aan het Archeologisch Park Xanten (APX). Op mijn kamer ontbeten en tegen kwart over negen op weg. In eerst instantie verkeerd gelopen want ik kon de ingang niet vinden. Het museum heeft nogal een behoorlijke oppervlakte. Even na half tien liep kan dan toch het terrein op.

Het museum heeft een buitengedeelte met een aantal hoogtepunten zoals de Haventempel, een herberg, huizen van een aantal ambachtslieden zoals bijvoorbeeld de smid en de schoenmaker, een poortgebouw en natuurlijk een amfitheater. Daarnaast is er ook een uitgebreid overdekt museum die je in een soort van tijdlijn meeneemt van de tijd van de Batavieren, de Romeinse overheersing, het verval van Xanten, oftewel Colonia Ulpia Traiana zoals het toentertijd hete, en het uiteindelijk verdwijnen van de Romeinen en de overname door de Franken.

Bij het overdekte museum ook een Thermencomplex die geheel overkapt was. De overkapping was, met moderne materialen, zo gebouwd dat je toch een goed idee kreeg van de omvang van het gebouw. Daarnaast was er nog een scheepswerf waar Romeinse schepen werden nagebouwd die men in de Rijn gevonden had. En last bit nog least was er een paviljoen waar men de Limes uitlegde.

Al met al vormde dit museum onbetwist het hoogtepunt langs de Limesroute vanwege deze zeer uitgebreide opgravingen en reconstructies. Ik was er dan ook de dag zoet mee. Om half vijf verliet ik vermoeid het APX. Tegen vijven gaan eten op de markt en vroeg naar mijn kamer gegaan. Gelezen in ‘Vijanden van Rome’.

7 oktober - Xanten - Nijmegen Tegen negen afscheid genomen van de Nederlandse eigenaar van Am Meerturm. Xanten reed ik uit via een zogenaamde alleenradweg, oftewel een luxe fietspad. Volgens mij ging het over een voormalige spoorlijn. De wind had ik sterker verwacht. Het liep dan ook lekker. Vlak voor Kalkar kwam ik een informatiebord tegen van het Romeinse ruiterkamp Burginatium tegen. Van het ruiterkamp zelf was niets meer zichtbaar.

In Kalkar even het oude centrum, met name de Markt, bekeken met monumentale huizen waaronder het raadhuis. Brood ingekocht bij de bakker en maar meteen daar koffie gedronken en een gebakje genomen. Ik had wat weinig ontbeten deze ochtend. Na Kalkar doorgereden naar Slot Moyland wat iets van de route aflag. Ik had me de moeite kunnen besparen want van dit neogotische kasteel kon vanaf de weg niets zien. Alleen als je een kaartje kocht kwam je echt verder.

Terug naar de route. Vlak bij Qualburg ook even van de route afgeweken om het protserige graf van Prins Mauritz van Nassau (1604-1676) te bekijken. Uit mijn reisgids kon ik niet goed opmaken waar ik nu precies naar toe moest maar mijn Garmin bracht me perfect naar de juiste plek. Het lag vlakbij Restaurant Berg u. Tal. Toch nog iets gezien van de Oranjes tijdens het Limes onderdeel.

Bij Kleve het 17e eeuwse slot Schwanenburg gaan bekijken. Kleve ligt op een hoge heuvel. Klif = Kleve leerde ik van mijn reisgids. En het slot lag helemaal boven. Via de drukke winkelstraat, het was zaterdag, omhoog gelopen totdat ik bij het slot arriveerde. Daarna door naar de Rijn. Gefietst over de dijken met mooi zicht op de uiterwaarden. Wel een stuk meer tegenwind hier. Vlak voor Nijmegen had ik zelfs een behoorlijk pittige tegenwind die ook een beetje van de zij kwam. Ik hing zowaar een beetje schuin.

In Nijmegen ingecheckt bij Hostel Barbarossa. Een goed gekozen naam want de Duitse keizer Barbarossa breidde op deze plek de pfalz van Karel de Grote uit tot een grote burcht. In de hostel werkte alleen Engelstalig personeel. Wat gebabbeld met de vriendelijke eigenaar die oorspronkelijk uit Mexico kwam. De hostel zag er keurig uit. Al vond ik het wel een doolhof. Bewegwijzering zou niet slecht zijn en daarnaast gingen de deuren open met een cijfercode. Ik had er drie om te onthouden: de voordeur, de slaapkamer en mijn locker. Op mijn kamer, slaapzaal, was nog niet niemand maar daar zal wel verandering in komen. Het is weekend en dan zal deze hostel wel gebruikt worden door jongeren om te feesten in Nijmegen. Ben benieuwd hoe de nachtrust zal zijn. De eerste uren verwacht ik geen problemen totdat de eerste nachtbrakers thuiskomen.

Het was jammer genoeg kermis in Nijmegen dus veel oude gebouwen, zoals De Waag, worden dan ontsierd door draaimolens en andere kermisattracties. Maar goed het is niet anders. Gegeten bij De Waag, het eten was OK maar het duurde veel te lang voordat ik mijn hoofdgerecht kreeg. Daarna nog wat afzakkertjes gaan drinken bij Le Café. Goede muziek, Brand bier, Belgische biertjes en publiek van mijn leeftijd. Tegen elven naar huis gegaan. Er was niemand op mijn kamer maar er waren wel vier andere bedden bezet zag ik.

8 oktober - Nijmegen - Utrecht Goed geslapen ondanks het feit dat mijn vier kamergenoten ‘s nachts thuiskwamen. Ze deden gelukkig rustig. Dat mensen op andere tijdstippen thuiskomen of juist gaan en dat je dat enigszins stoort hoort nu eenmaal bij een hostel en slaapzalen. Daar heb ik persoonlijk geen probleem mee. Tegen achten opgestaan en in de keuken gaan ontbijten. Er was verse koffie! Ik was de enige die aan het ontbijten was samen met een personeelslid.

Kwart over negen op weg. Er was nog een andere fietser had ik gezien maar die was al vertrokken. En ik zag ook een oudere wandelaarster. Ik was dus toch niet de enige oudere jongere in deze hostel. Eerst het eiland Veur-Lent bezocht waar je een gigantische Romeins masker (6 bij 4,5 m) kunt bewonderen, het gezicht van Nijmegen genaamd. Het symboliseert de oudheid van de stad Nijmegen, gemaakt door kunstenaar Andres Hetfelc, en is gemaakt naar voorbeeld van een archeologische vondst. Het was zondagochtend dus veel wielrenners en hardlopers die op pad waren.

Daarna pas echt op weg. Het ging rap want er was een lichte rugwind uit het oosten. Ik reed de hele weg eigenlijk constant boven de twintig kilometer per uur. Let wel! Zonder enige moeite. Dat was gisteren wel anders. Na twintig kilometer bereikt eik Dodewaard. In de kerktoren aan de dijk zat een Romeinse grafzerk ingemetseld. Volgens mijn reisgids met de inscriptie van Marcus Traianus Gumattius, veteraan van een Afrikaanse ruiterafdeling.

Een groot gedeelte van de route ging over prachtig slingerende dijken in het weidse decor van de Waal, Nederrijn of Lek. Zo nu en dan kon ik een blik werpen op een reiger of ooievaar, een kudde Konikspaarden, schapen of runderen. En verder veel fruitbomen want ik reed gedeeltelijk door de Betuwe. Ik had geen beleg meer maar de supermarkten die ik zag waren gesloten. Waarschijnlijk vanwege de zondagsrust. Pas in de buurt van Rijswijk vond ik een Jumbo supermarkt die geopend was.

Bij Wijk bij Duurstede, het voormalige Dorestad, met een veer de Nederrijn overgestoken. Even daarna, bij een kudde Haflingpaarden, geluncht. Dan krijg je toch altijd weer leuke reacties zoals ‘eet smakelijk’, ‘leuk plekje heb je uitgekozen’ of ‘wauw een echte Santos’. Na de lunch doorgereden naar de overblijfselen van de burcht van Wijk bij Duurstede.

Bij Vechten even kort Fort Rhijnauwen bekeken. Het grootste fort van de voormalige Hollandse Waterlinie. Maar ik ben snel doorgereden. De dag ervoor was er een muziekfestival geweest en men was druk bezig om alles op te ruimen. Een grote tent, partytenten, ballonnen die in bomen hingen en meer wat er zoal bij festivals komt kijken stonden er allemaal nog. Het gevolg was dat de sfeer van het fort aardig verziekt werd. Wel het idee opgevat om eens de Hollandse Waterlinie te gaan fietsen en/of te wandelen. Weer inspiratie opgedaan dus!

Iets interessanter was Fort Fectio. Ooit het grootste Romeinse fort wat in Nederland gestaan heeft. Nu was er niet veel mee van over dan de contouren in beton gegoten. Maar goed je kreeg wel een idee hoe groot het fort, met een aantal bijgebouwen, ooit was geweest. Verder lag er een replica van een Romeinse wachttoren.

Vanuit Vechten is het nog maar een kilometer of vijf van het centrum van Utrecht. Bij de Dom een foto genomen van het standbeeld van Jan van Nassau. In de straten rondom de Dom is ook de omtrek van een Romeins castellum weergegeven met bronzen lijnen. Daarna gaan inchecken bij de jeugdherberg van Utrecht. Een plek voor de fiets hadden ze niet maar een gratis ( eerste 24 uur) beveiligde fietsparking lag tegenover het plein tussen het ANWB gebouw en de Bibliotheek.

Gedoucht en wat uitgerust en nog even door het centrum van Utrecht gezwalkt. Het was druk overal, de terrassen zaten vol. Gaan eten, binnen, bij restaurant Gauchos aan de Gracht. Attente bediening, goed eten en sfeervol gelegen in de voorraadkelders met mooie gewelven. Daarna nog een paar lokale IPA’s gedronken van brouwerij De Kromme Haring in een kroegje Het Bierlokaal op de Neude tegenover de jeugdherberg. Maar op tijd naar bed gegaan. Morgen zal het pittiger worden want geen rugwind.

9 oktober - Utrecht - Den Haag Het was druk in de ontbijtzaal. Mede door een grote groep Spaanse scholieren. Tegen kwart over negen op weg. Al vrij snel fietste ik alweer over rustige wegen. Na een kilometer of tien kwam ik bij Castellum Hoge Woerd. In 2015 heeft men hier een moderne versie gemaakt van het Romeinse fort Fletione wat hier ooit gelegen heeft. Op het voorplein zijn de contouren van een Romeins badhuis d.m.v. planten aangegeven en aan het eind van het pad staat een gereconstrueerde wachttoren. Hoge Woerd is ook als museum te bezichtigen maar ik heb het overgeslagen. Als je kort daarvoor Xanten hebt bezocht dan denk ik dat ik niet veel nieuws leer.

De wind viel me reuze mee vandaag. Er was wel wat tegenwind maar al met al liep het lekker. Het meeste last van de wind had ik toen ik langs de Oude Rijn fietste. Een groot open water daar heeft de wind nu eenmaal vrij spel. Vlak voor Leiden reed ik door Castellum Matilo met aarden wallen en zes torens. Bij Valkenburg zou een Romeinse mijlpaal moeten staan maar die heb ik gemist. Uiteindelijk kwam ik in Katwijk aan. De Limes was voltooid!

youtube

Door de duinen richting Den Haag gereden. Na een kilometer of zes door naar Wassenaar. Prachtige villa’s in een bosrijke omgeving. En het sloot ook nog een beetje aan op de Oranje route want ik reed onder andere door de Nassaulaan, Sophia laan, Oranje laan etc. etc. In Den Haag reed ik ook nog langs Huis Den Bosch.

Tegen drieën checkte ik in bij de Jeugdherberg van Den Haag. Voor de fiets hadden ze plek in de kelder. Douchen en een beetje uitrusten. ‘s Avond prima gegeten en daarna nog wat gaan wandelen door de Rivierenbuurt waar de Jeugdherberg lag. Aan de hand van een kaartje ‘een historische wandeling door de Rivierenbuurt’ een blokje om gedaan en historische gevels bekeken.

‘s-Avonds aan de bar een biertje genomen en wat gebabbeld met de barkeeper die die avond verder niets te doen had. Bij Stayokay hebben ze standaard Bavaria. Niet echt mijn favoriete pils dus na eentje had ik er genoeg van. Op tijd naar bed.

10 oktober - Den Haag - Breda Lekker geslapen. In de ontbijtzaal was ik een van de eersten. Na het ontbijt op weg. Wind was er nauwelijks en verder is het een vlakke rit met uitzondering van een aantal bruggen zoals de Brienenoordbrug en de Moerdijkbrug. Én het zonnetje scheen al lekker vanaf de start.

Den Haag was ik snel uit en daarna via Voorburg richting Rotterdam. In Voorburg woont een verre verre achterneef van mij. Een Amerikaan met Lenssen bloed in zijn aderen. Ik had me eigenlijk niet gerealiseerd dat ik zo kort bij hem vandaan zat. Tijdens deze vakantie had ik nog mailcontact met hem gehad. Ze waren nu aan het verbouwen schreef hij maar als de klus geklaard is moest ik maar een keer langskomen. Langskomen heb ik misschien al gedaan :-) Voorburg had trouwens een leuk oud centrum. Dit had ik helemaal niet verwacht. Even buiten Voorburg reed ik over een breed fietspad en kwamen me twee politiewagens met loeiende sirenes tegemoet. Toch maar even aan de kant gegaan wat ook erg gewaardeerd werd door oom agent die me vriendelijk groette.

In Zuid-Holland voornamelijk op brede fietspaden langs snelwegen zoals de A14 gereden. Niet meteen het mooiste en gezondste maar het schoot wel lekker op. Onderweg kwam ik toch wel wielrenners tegen en ik realiseerde me dat ik het als Zuid-Limburger, met zo'n mooi fietslandschap, toch heel wat beter had om mijn sport uit te oefenen.

Na de Moerdijkbrug arriveerde ik in Noord-Brabant. Eindelijk werd de route wat landelijker. Maar niet lang daarna reed ik Breda binnen. Mijn hotel Boutique Hotel Het Scheepshuys snel gevonden. Het lag zo’n anderhalve kilometer uit het centrum. Ingecheckt, gedoucht en daarna koffie gaan drinken in de bar. Ik zou hier twee nachten blijven want Breda is een echte Nassau stad.

Na de koffie naar het stadspark gegaan en op het terras wat gaan eten. Ook contact gezocht met een collega bibliothecaris, David Janssen, uit Breda. Hij wilde me morgen wel ontvangen voor een korte rondleiding. Daarna nog wat gaan drinken bij Barrels & Beers wat op de route naar mijn hotel lag. Tegen elven naar bed.

11 oktober - Breda Tegen achten ontbeten in het hotel. Daarna van kamer gewisseld want ik kon niet twee nachten in dezelfde kamer verblijven en had de tweede nacht een eenvoudigere kamer. Geen probleem voor mij want eigenlijk slaap ik er toch alleen maar. Tegen negen op weg naar de stad.

Onder andere langs de Koepel van Breda gelopen richting het Stadspark. Allereerst een aantal Nassau attracties bekeken zoals het Stadspark Valkenberg met het Nassau-Baroniemonument, het Kasteel van Breda, de Waalse kerk, het Begijnhof, Spanjaardsgat en een ruiterstandbeeld van Willem III. Daarna was het tijd om naar het Stedelijk Museum van Breda te gaan. Een groot deel van hun tentoonstelling gaat over de geschiedenis van Breda en de verbondenheid met de Nassaus.

De tentoonstelling kostte me zo’n twee uren tegen enen kwam ik naar buiten. Wat gaan lunchen bij Bagels & Beans. Daarna was het tijd om naar de Bibliotheek van Breda te gaan. Hier zo’n drie kwartier een interessante rondleiding gehad van mijn collega David. Ondertussen wat gebabbeld over de ontwikkelingen binnen de openbare bibliotheekwereld.

Tegen drieën afscheid genomen van David en naar de Grote Kerk (Onze Lieve Vrouwe Kerk) gelopen. Hier liggen heel wat Nassaus begraven. Er was ook een tijdelijke foto-expositie over vogels door verschillende fotografen. Mooi hoor!

Daarna nog wat door het centrum gelopen en tegen zessen terug naar mijn hotel met een tussenstop bij Barrels & Beers om wat te eten. Tegen half acht terug op mijn hotelkamer en wat zaken klaargelegd voor morgen. Het weer zal waarschijnlijk niet zo goed zijn morgen. Maar goed ik wacht het af. De laatste dagen wisselt de weersvoorspelling iedere dag dus misschien valt het toch nog mee. Maar mijn regenkleding toch maar alvast bovenop gelegd.

12 oktober - Breda - Hoensbroek Iets vroeger opgestaan als gisteren. Ontbeten en meteen op weg. Het weer zag er grijs uit. Tot Tilburg was het eigenlijk alleen maar rechtdoor. Langs het vliegveld van Gilzerijen waar mijn buurman brandweerman is. Na Tilburg richting Eindhoven gereden en ten zuiden van Eindhoven over de grens naar België. Kort voor België even geluncht en daarna begon het toch een klein beetje te regenen. Gelukkig duurde het maar een dikke twintig minuten en werd het weer droog. Wel wat meer tegenwind nu. Een heel stuk gefietst langs de Zuid-Willemsvaart. Daarna afbuigen naar Geleen en tegen half vier arriveerde ik in Hoensbroek. Literatuur & websites

Oranjeroute: Van Nassau naar Bad Arolsen: een origineel Bikeline-fietsrouteboek

Limes fietsroute: Langs de noordgrens van het Romeinse Rijk, deel 1 / Clemens Sweerman

Oranier-Fahrradweg

Limes fietsroute

Foto's van deze fietsvakantie

#fietsen #fietsvakanties #limes #romeinse limes #oranien radweg #oranje #nassau #Youtube

0 notes