cerenzengin - Tumblr blog

[cerenzengin]

Benimle konuştu Rabbim!

“Elestü bi-Rabbiküm” Dedi…

Sonra bir kalp koydu göğüs kafesime,

“Vur!” Dedi…

Her düştüğümde kaldırdı,

“Üzülme,olur!” Dedi…

Hayatın koşturmasına kapıldım,

Ayağıma taş değdirdi,

“Yavaşla,dur!” Dedi…

Hata yaptım,günah işledim,

“Mağfiretim geniş,affolur!” Dedi…

Ne zaman ki bir haksızlık görsem,

“Adaletim var,yolunu bulur!” Dedi…

Eğer davada haklıysam,

“Korkma ve dik dur!” Dedi…

“Ve bana yakın olmak dilersen,bu ancak namazla olur.” Dedi…

“Kapım her daim açılır,yeter ki alnını secdeye koy!” Dedi…

Bunca nankörlüğüne rağmen,

Ne zaman ihtiyacım olsa,

“Rabbim!” Dedim…

“Kulum!” Dedi…

Hamdolsun…🤍

[cerenzengin]

Neden böyle oluyor?

Neden gülüşümüz geceye gündüz getirirken,ardından hemen gözyaşları geliyor?Neden mutluluk beraberinde hüznü çağırıyor her zaman? Yoksa bunca acıyla savaşan kalbim,haketmiyor mu mutlu olmayı? Ya da mutluluğu bu kadar hak ederken yüreğim verilen bu savaşların sonunda kavuşacak mı o sonsuz huzura? Bunların cevabını bilmiyorum..Ama kalbimde kalbimden büyük bir sevgi var biliyorum.. Savaşmam gereken yere kadar savaşacak,vermem gereken tüm sınavları vereceğim bu yolda.. Ama,bir kez daha paramparça olmaya,kanadımın kırılmasına,hayata küsmeye hazır değilim ve sanırım hiçbir zaman olmayacağım..Hayat,her saniye başka bir mutluluk ve başka bir hüzün getiriyor beraberinde.. Umarım çiçekler yeşerttiğim bu bahçe,çaresizliğin içinde hapsolmuş bir şekilde solup gitmez sonsuzluğa.. Mutluluk nasıl beraberinde hüznü getiriyorsa bu acılar,kahkahaları getirsin beraberinde.. Çok sevelim,çok sevilelim..Acıları gömelim sonsuz bir bilinmezliğe..