chaosmetsuiker - Tumblr blog

[chaosmetsuiker]

64

eigenaardig, dat ik in de misère van mijn tienerjaren het einde hoopte te vinden op de brug waar ik na al die jaren de moed bij elkaar heb geraapt om er weer op te staan

dat er weing veranderd lijkt te zijn, al weet ik nu dat ik het einde niet hoop te vinden op een brug maar ergens minder hoog en waar ik niet over de wereld heen kan kijken of de wereld naar mij

er is weinig veranderd in mijn ongelukkig lijden, behalve elk jaar dat ik erbij op kan tellen en ik nog meer verstrengeld raak in de hoop dat er een heel ander einde voor mij bestemd zou moeten zijn

ergens hier ver vandaan waar mijn malaise ook ver van me is verwijderd en waar ik als eigen spinsel geen geheim meer ben

[chaosmetsuiker]

63

deze deur is dan nu wel

gesloten maar dat betekent

niet dat een andere geopend is

volgens mij zit ik vast

[chaosmetsuiker]

62

je zei dat je niet kon

dansen maar nooit wat

je toen aan het doen was

beweeg dan met mij, zei ik

en toen stond je stil

[chaosmetsuiker]

61

niet heel zwak maar

wel teertjes genoeg

[chaosmetsuiker]

60

een emotionele woestijn noemde je

me maar ik lag naast een ander en

het voelde niet zoals ik gewild had

toen bleek toch dat er een oase in

mij verborgen zat

[chaosmetsuiker]

59

zijn golven waren doortastend en robuust, zijn oceaan zo vlak

[chaosmetsuiker]

58

mijn brein ligt overal als blubber op de grond alsof het in een blender gestopt is en ontploft is maar als ik dan een vallende ster zie denk ik toch aan jou

[chaosmetsuiker]

57

dat liefde door de maag gaat betekent

krank, zwakte, morbide, wrang,

neushoorns in plaats van vlinders

je staart maar wat voor je uit en denkt

wow, wat een kutleven, kan ik die

neushoorns er niet uit poepen?

[chaosmetsuiker]

56

huid was ineens nooit zo teder en ogen

nooit zo welwillend van groen geweest

huid op huid vloeide ineens zoals het

vroeger tot bloedens toe schuurde

zwemmen was minder eng onder

jouw dak want ik ben thuis

thuis was het water ruw en klokte het tegen

elk klein stukje van mij tot het vermorzelde

maar onder jouw huid voelde ik hoe

toegevend de stroming hoort te zijn

[chaosmetsuiker]

55

je hoogmoed komt voor de val

want de ontvanger zal nooit

ontvangen wat de verzender zendt

ook al is geen zee jou te hoog

[chaosmetsuiker]

54

ik geef je ruimte, zei je met je armen tegen

de muur gestrekt met mij in het midden

ik geef je ruimte, ga maar waar je heen wilt,

zei je toen je me tegen de muur aan duwde

doe dan, riep je toen ik weg wilde kruipen

we komen hier samen uit, riep je, ik probeerde

echt in mijn eentje uit je armen te vechten

je kunt dit niet alleen, fluisterde je in mijn oor en

ik voelde je adem op de donsharen in mijn nek

ga maar, schat, ik wacht hier nog altijd op je

[chaosmetsuiker]

53

ik weet dat je in bed ligt en

naar het plafond kijkt, je hand

in je broek hebt en denkt

aan wat je wilde dat ik deed

ik weet dat je huisgenoten aan

het roken zijn en dat de kamer

nu blauw is, bijna net zo blauw

als mijn nek op de verkeerde

plek en het verkeerde tijdstip

ik weet dat het een ongeluk was,

een mooi onvermijdelijk ongelukje

[chaosmetsuiker]

52

je hebt een wespennest

in dat hoofd van je

ze steken je langzaam lek

je lekt je zachtheid die ooit

zo zacht was dat de

zwelling niet opviel

je lekt gif en vergift alles

wat je aanraakt

je hebt een wespennest en

je bent ongedierte geworden

ik steek je lek

[chaosmetsuiker]

51

flaporen doen pijn als

je fietst, ook al flappen

ze niet zo mee

de kou doet ze zeer

hoe hard je ook zweet

[chaosmetsuiker]

50

we horen te bestaan uit vlees en

bloed maar toch lijken we langer

te leven met alleen vlees en gif

[chaosmetsuiker]

49

er zit hier wat te bonzen op de

achtergrond ergens in de kelder

maar hier in de deuropening ben ik

misselijk en zeg je dat je niks liever wilt

dan het proeven van mijn lippen

want nu wil ik niks anders willen

dan je borst die bedekt is met haar

en het is beangstigend dat het ergens

voelt alsof er een ja nog harder wil

bonzen dan hier beneden

[chaosmetsuiker]

48

in het donker zijn we allemaal kwetsbaar en nep